BUITEI
1 LAN D.
BINNENLAND
Tweede Blad.
Onschuldig veroordeeld
4 Augustus 1922
gsm. buitenl. berichten.
KUNST m KENNIS.
LAilBOUW EN VISSCHERIJ.
BINNENLANDSS!! NIEUWS.
De nota van Balfour.
Poincaré's plan voor Londen.
FEUIL LETO N
Ï2
En daarom kan ik niet begrij
pen, waarom ge mij nooit hebt willen
zeggen, op welke manier gij in de
vijf jaar, dat we elkander niet gezien
hebben, fortuin hebt gemaakt."
„Dat heb ik je toch gezegd., ik
heb je indertijd toch verteld van eenc
uitvinding, die mij het eerste kapitaal
heeft verschaft."
„Zeker, dat weet ik., maar je hebt
me nooit iets gezegd van die andere
uitvinding."
„O, zoo 1 Ik begrijp niet, waarom
je er zoo op aandringt, dat te weten.
Bovendien heb ik het recht daarop
verkocht. Meer mag ik daarover niet
uitlaten."
Dat klonk vrij aannemelijk. Ovide
had op de lippen te vragen
„Maar waarom verf je eigenlijk
je haren Die woorden durfde hij
evenwel niet uit te spreken. Het zou
alleen van de zijde van Paul Harmant
wantrouwen kunnen opwekken,
i. «Daarmede kan ik genoegen nemen.
De nieuwe uitverkoop in Duitsch
land.
Het nieuwe staatsgerechtshof.
Ik begrijp, dat het onbescheiden zou
zijn van me, op nadere verklaringen
aan te dringen."
„En heb je me nog meer geniepig
heden te verwijten
„Geen andere, neef."
„Komaan, dat valt nogal mee."
Jacques Garaud bracht het gesprek
op een ander onderwerp.
„Hoe breng je eigenlijk je vrijen
tijd door Heb je in New IJork al
vrienden gevonden of tenminste ken
nissen
Ovide schudde het hoofd.
„Het is moeilijk," antwoordde hij,
in New IJork goede vrienden te vin
den, vrienden, waar men op rekenen
kan. Ik heb er trouwens niet naar
gezocht. En kennissen, die vindt men
altijd, bijzonder aan de speeltafel.
Er wordt grof gespeeld in dit land."
„Speel je ook vroeg Jacques.
„Ik zal niet ontkennen."
„Neem je in acht, gij zult je ruïnee-
ren.
„Als ik tenminste niet op een of
anderen dag een flinke som win. Ik
zal mijn beurt ook wel eens krijgen."
„Waaruit ik besluiten moet, dat
je nu verliest."
De rechtsche regeeringscoalitie in
Beieren.
Plannen voor een aanslag op
Poincaré.
De toestand in Ierland.
Drie Berlijnsche roofmoorden.
Het spoorwegongeluk bij Ville-
comtal.
De godsdienst der Drusen.
Een gewiekste.
„Ja.
„Pas dan dubbel op. De goede kan
sen zullen misschien nooit komen en
het oogenblik zal komen, dat je niet
meer voldoende zelfbeheersching hebt
om tijdig op te houden.
Ze begonnen over andere dingen
te spreken. Na een paar uur stopte de
trein. De mannen waren ter bestemde
plaatse aangekomen. Zij stapten uit
en lieten hunne bagage naar het
dichtst bijliggend station brengen.
Zij zouden in de stad, waar ze waren
aangekomen, minstens twee dagen
moeten blijven. Zij moesten studies
maken in de fabriek van een industrieel
die moderne machines wilde aanschaf
fen, zooveel mogelijk met behoud van
het aanwezige materiaal. De dag werd
besteed met het bestudeeren en ver
vormen der machines. Ovide maakte
aanteekeningen volgens opgave van
zijn gewaanden neef. 's Avonds in
het hotel overlegden beiden over het
geen nog te doen was.
„We moeten hier opschieten," zeide
de compagnon van James Mortimer.
Ik heb geen zin hier langer te blijven
dan strikt noodzakelijk is. Wil
desnoods 's nachts ook nog doorwer
ken enkele uren.
zij bezoek' hadden gehad vafl een keurig
jongmensch, dat een keuze kwam doen
voor een verlovingsgeschenk tot koo-
pen kwam het intusschen meest niet. Na
onderzoek kwamen een paar inspecteurs
van politie tot de overtuiging, dat de
schuldige moest zijn een zekere Charles
Salagnac, een vijf-en-twintig jarig jong
mensch dat vroeger het beroep van goud
smid had uitgeoefend. Men wist zijn adres
en had ook vernomen, dat mijnheer na de
lunch gewoonlijk een uurtje thuis bleef
om een sigaar te rooken. De politieman
nen begaven zich op dit visite-uur naar de
boulevard de Strassbourg, waar de heer
Salagnac woonde, en mochten het genoe
gen smaken, hem thuis te treffen.
Een nieuw boek van v. Eeden.
De groote landbouwtentoonstelling
te Alkmaar.
„ST. RAPHAëL".
De uitspraak ia de kwestie-
Serrarens.
„Zooals je wilt. Ik heb er niets op
tegen, dat we hard werken. Maar.
we moeten in elk geval eten. Ik zal
beneden gaan zeggen, dat ze het souper
boven moeten brengen. We kunnen
dan rustig bespreken, wat er nog moet
gedaan worden.
Ovide glimlachte fijntjes, terwijl hij
dit zei.
„Wat ge mij voorstelt, had ik je
willen vragen," zeide Garaud.
Jacques Garaud belde en gaf zijn
bevelen. Er werd ge ekt op een tafel,
die extra geplaatst werd. Ovide vond
een voorwendsel de kamer te verlaten,
ging naar boven en nam uit zijn koffer
het fleschje, dat hij in New York had
meegenomen en stak het in zijn zak.
Daarna ging hij terug en begon met
Jacques te werken, tot de kellner kwam
meedeelen, dat het souper gereed
was.
De beide mannen gingen tegenover
elkaar zitten. Jacques Garaud, die
een goeden eetlust scheen te hebben,
at rustig door en toonde zich vrij af
getrokken. Hij hield zich bezig met
een mecanisch vraagstuk, waarvan
hij de oplossing zocht. De maaltijd
verliep, zonder dat er gesproken werd.
„Wilt ee koffie boven brengen,
Bezuiniging?
Hei 300 jarig bestaan van de
Purmer.
Permanent Ho! van Justitie.
goed sterk, zei de macanicien tot den
kellner. „Wij moeten dezen nacht
werken."
„Koffiedat wordt een mooie
gelegenheid," dacht Ovide.
Paul Harmant peinsde over de op
lossing. Onderwijl kwam de kellner
een zilveren koffiekan en een flesch
Fransche brandewijn.
„De koffie is gebracht, neef...
zeide Ovide, toen de kellner weg was.
„Uitstekend," antwoordde Jacques,
zonder van z'n berekeningen opjtezien.
Geef mij maar een kopje, doe er wat
suiker in en wees zoo goed het bij mij
te zetten."
„Aanstonds."
Soliveau was buitengewoon in zijn
schik zijn gelaat straalde van vreugde.
Paul Harmant, in zijn becijferingen
verdiept, zat met den rug naar Ovide
gekeerd.
Zonder hem ook maar één oogen
blik uit het oog te verliezen, schonk
Ovide koffie in en terwijl hij het
fleschje met de Canadeesche likeur
uit z'n zak nam, ontkurkte hij 't en liet
de hoeveelheid v.'n eetlepel in 't kopje
loopen. Het mengsel werd met een
lepeltje omgeroerd en kop en schotel
werden vervolgens qu de tafel van den
Naar het Zuïdert.
UIT ONZE OOST.
Holen waar gedobbeld wordt.
schoonzoon van Mortimer geplsatst
„Hier is de koffie, neef. Niet te lang
laten staan, hij is niet te warm."
„Dank je."
Eenigszins verstrooid, nam Jacuqea
het kopje op, bracht het aan zijn .lippen
en nam een flinke teug.
„Heb je er brandewijn bij gedaan,T;
vroeg hij.
„Een paar druppels maar».wil J«|
nog meer
„Neen, zoo is het best. Alcohol is
de vijand van arbeid."
Jacques dronk zijn kopje leeg en
zette het neer op het schoteltje. Ovide
slurpte met welbehagen een kop koffie,
aangelengd met brandewijn, stak een
nieuwe eigaret op en keek onderwijl
naar Paul Harmant.
Plotseli g zag hij, hoe de laatste
twee maal zijn hand over zijn voor
hoofd streek, iets, wat hij niet ge oon
was te doen. Terzelfder tijd zag hij,
hoe de oogleden begonnen te vallen.
„Zou dat het voorspel zijn dacht
Ovide.
Hij vergiste zich niet. De uitwerking
van de likeur werd inderdaad merk
baar. Eensklaps stond Jacques op.
OTordt vervolgd.]
De houding van Amerika.
In officieele kringen in Amerika ge
looft men niet dat Balfour's nota is ge
schreven in de hoop, dat Amerika Enge
land zijn schuld zal kwijtschelden, doch
dat het de beuoeling is, de geallieerden
er aan te herinneren, dat welke schul
den het ook zijn, die het annuleert, het
zelf zijn verplichtingen tegenover Ameri
ka moet nakomen. President Harding is
tegen schrapping, maar bereid geduld te
toonen In Amerika heerscht de overtui
ging dal ondanks het bloed en het geld.
dat de oorlog het kostte, Engeland ster
ker, machtiger en rijker geworden is door
nieuw gebied en andere voordeelen.
Officieel commentaar op Balfour's no-
fa is nog niet geleverd, maar het per
soonlijk inzicht van financieele autoritei
ten is, dat de nota hoofdzakelijk is op
gemaakt met het doel, de naderende on-
ondcriiindelingen tussehen T.loyd Georgp
en Poincaré te beinvloeden. De nota maakt
de neiging bij de Amerikaansche schuld
commissie sterker om in de volgende
zitting der Wetgeving een vermindering
van de rente en een verlenging van de
betalingsperiode van de Britsche schuld
aan te bevelen.
Senator Mc Cumber, voorzitter van de
financieele commissie, heeft zich, volgens
de „Evening Standard", als volgt uitge
laten: ,.Wii zullen de schuld (van Enge
land aan Amerika) nooit annuleeren.
Een dergelijk voorstel zou nooit door
den Senaat komen en nooit door het
Amerikaansche volk worden goedgekeurd.
De „Tribune" zegt naar aanleiding van
Balfour's nota: Zij neemt de wijd en zijd
verbreide illusie weg dat Brittanie Frank-
Tijks schuld zou schrappen. Het blijkt dat
Uncle Sam den last zou moeten dragen
om Dnitsehland vrij te laten.
De Brooklyn Eagle zegt: Er kan geen
'evenwicht in Europa zijn zoolang Ameri
ka niet deelneemt aan een wezenliike po
ging om een praktisch plan voor het eco
nomisch herstel op te stellen.
De „Buffalo Express" meent dat Eu
ropa beter zou doen naar Washington te
komen om het onderwerp aan te pakken
in den geest van de ontwapeningsconfe
rentie in plaats zelf te beslissen wat A-
merika moet doen.
De „World" verklaart dat de nota
slecht is in haar moreel beroep, maar
duizendmaal slechter nog in haar prak
tisch aspect, want indien, zegt het blad,
deze de onveranderlijke positie van Brit-
tannië vertegenwoordigt, bestaat er geen
hoop voor een regeling van den Europee-
schen toestand.
De meening in Frankrijk.
De bladen, die commentaar leveren op
de nota van Balfour, achten het onge
rijmd, dat Frankriik met zijn toch al
zwaard nikkende belastingen ziin schul
den ongeëischt ziet, terwij! Duitschland
volhardt in zijn weigering om die bedra
gen te betalen, zonder welke Frankrijk
ziin schulden nu eenmaal niet betalen
kan. Men twijfelt er ook aan. of Amerika
een gunstig antwoord zal geven.
De ,Ganlois" verklaart, dat de eenige
Juiste oplossing zal ziin aan Frankrijk
een moratorium te verleenen, op grond
waarvan de eerste aflossingen pas op-
eischbaar zouden ziin na een gedeeltelij
ke betaling door Duitschland.
De „Éclair" merkt op, dat de nota van
Balfour geen enkel onderscheid maakt
tussehen dp schulden der geallieerden en
ie van Duitschland.
De geschiedenis van de nota.
Een politieke correspondent der Eve
ning Standard" schrijft dat voordat de
regeering het ten slofte over de nota eens
was, verscheidene bankiers en andere
deskundigen ziin geraadpleegd. Zij gaven
zeer uiteenloopende adviezen, och zij wa
ren het beslist er over eens, dat het voor
het oogenhlik niet verstandig was de in
de nota-Balfour vervatte inzichten te pu-
bliceeren. In het Kabinet hadden langdu
rige besprekingen plaats. Veertien dagen
geleden nam het een besluit; de meer
derheid der ministers hechtte haar goed
keuring aan de algemeene strekking der
nota. Enkele dagen later werd de nota
'opnieuw besproken, met het gevolg, dat
het besluit ongedaan werd gemankt.
Maandag j.l. hield bet Kabinet zich we
derom met de nota bezig en keurde haar
ter verzending naar de geallieerde regee
ringen goed.
Millet geeft in de „Petit Parisien"
leen uiteenzetting van het plan, dnt
naar alle waarschijnlijkheid Poincaré
betreffende de schadevergoedingen te
Londen ontwikkelen zal. Dit zial be
staan uit twee onderdeelen: adefini
tieve vaststelling van de Duitsehe
schuld, verbonden met een eventueele
regeling der geïnterallieerde schulden
en jt>- controlemaatregelen. Wat aan
gaat de vaststelling van de Duitsehe
verplichtingen zal Poinoaré voorstel
len die te beperken tot de eerste vijf
tig milliard der bons A en B op voor
waarde namelijk, dat Duitschland die
vijftig milliard eerst heelemaal afbe
taalt en de geïnterallieerde schulden
vernietigd worden. Deze vijftig mil
liard zouden dan uitsluitend bestemd
moeten worden voor de reparaties en
dus vrijwel geheel ten bate komen van
Frankrijk, aangezien het aandeel van
België en Italië nog slechts gering
is en Engeland reeds heeft te ken-
nen gegeven de reparatieschuld niet
te zullen opeischen.
Over de betaling van die vijftig mil
liard zou dan verder gesproken moe
ten worden, bijvoorbeeld door een
internationale lcening. Volgens dit
plan zou dus Frankrijk zeggen: Ik
bepaal mijn eischen aan Duitschland
tot hetgeen noodig is om de mate-
rieele schade te herstellen en zal ook
mijn vorderingen op de andere bond-
genooten niet opvragen indien mijzelf
kwijtschelding gegeven wordt van de
schulden aan Amerika en Engeland.
Men kan aan deze redeneering van
Millet echter toevoegen, dat de nota
van Balfour de mogelijkheid van een
dergelijke redeneering door Poincaré
te houden, vrijwel heeft opgeheven,
omdat de Engelsche regeering nu im
mers reeds bij voorbaat heeft te ken
nen gegeven haar eischen niet te kun
nen laten vallen, indien Amerika ha
rerzijds op betaling blijft aandringen.
Omtrent het tweede punt, de con
trole, |zegt Millet, dat Frankrijk drie
soorten van maatregelen zal vragen:
primo, Duitschland moet zijn munt
stabdliseeren en ophouden marken te
drukken; secundo, het garantie-comi
té moet meer bevoegdheid krijgen van
toezicht op de Duitsehe douane-op
brengsten, die bij dat comité moeten
worden gestort ter dekking der repa
raties, terwijl ook een deel van de
buitenlandsche deviezen, die uit Duit
sehe uitvoeren voortvloeien, ter be
schikking van het comité moeten wor
den gesteld. Dit alles zonder prejudice
van eventueele maatregelen, waardoor
Duitsehe plaatsingen in het buiten
land bereikt zouden kunnen worden;
tertio, als waarborg voor zijn betalin
gen, zal Duitschland een vast te stel
len fractie van het kapitaal zijner in-
dustrieele ondernemingen, b.v. 25 pro
cent, ter beschikking van de alliés
moeten stellen, hetwelk dan zou moe
ten dienen hetzij als onderpand voor
reparatieleeningen, hetzij alleen om de
mark te stabiliseeren.
ZooaLs men ziet zijn deze eischen
vooral op het stuk van de controle
;zeer vérstrekkend en na de uitingen
van Engelsche zijde daaromtrent mag
men aannemen, dat bij den aanvang
der Londensche conferentie de twee
premiers zeer ver van elkaar zullen
staan. Niettemin verwacht men, diat
de conferentie slechts enkele dagien
zal duren, hetzij overeenstemming al
dan niet verkregen wordt.
In een artikel „Nieuwe uitverkoop" wijst
de „V. Ztg." er op, Jat na <le daling van
de Mark in alle groote zaken van Berlijn
en in de groote provincie-steden een le
vendige uitverkoop door buitenlanders is
begonnen. Zonder te willen pleiten yoor
een vijandelijke politiek tegenover buiten
landers acht het blad zich toch verplicht,
er op te wijzen, dat in dit feit een groot
gevaar schuilt. Het blad stelt voor om
aan dezen toestand een einde te maken,
door heden of morgen een nood-verorde
ning uit te vaardigen, die onmiddellijk zon
der eenige uitzondering den uitvoer van
goederen uit Duitschland door reizigers ab
soluut verbiedt. Die buitenlanders, die des
ondanks goederen willen uitvoeren, kun
nen langs den normalen weg, zooals die
voor Duitsehe exportzaken noodig is, een
uitvoervergunning aanvragen. Men zou
daarmede bereiken, dat de uitvoer van
eerste levensbehoeften uit Duitschland ver
hinderd wordt.
Het op grond van de wet tot bescher
ming der republiek ingestelde Staatsge
rechtshof te Leipzig heeft zijn eerste von
nis gewezen. Het betrof een bezwaarschrift
van den „Bond der Oprechten." onlangs
door den Pruisischen minister van binnen-
landsche zaken ontboden. Het vonnis heeft
de beslissing van den minister bevestigd.
Wellicht zal het hof binnenkort moeten
"beslissen over de kwestie van de schorsing
voor drie weken van de „Lokal Anz." naar
aanleiding van een daarin verschenen ar
tikel over den strijd tussehen Beieren en
het Rijk.
Grond voor dit schorsingsbesluit is een
brief in het blad uit Munchen, waarin be
weerd werd, dat de rijksregeering besloten
zou hebben, ten einde toe te geven aan
den wensch van de Ille Internationale om
de Duitsehe revolutie nu eindelijk te doen
doorzetten, de rechterzijde te ontwapenen.
De Russische volkscommissaris voor de
landsverdediging, zoo wordt dan verder
betoogt, streeft er naar in het buitenland
in schijnbaar ondergeschikte ambten en
posten voormannen van den rooden gene-
ralen staf te plaatsen. Zoo zou een gede
legeerde van den Moskouschen generalen
slaf reeds te Berlijn onderdak zijn gebracht
in een spoorwegcommissie. De wet nu tot
bescherming der republiek wordt in den
brief een zegevierende etappe genoemd
voor de voortschrijdende wereldrevolutie.
Alleen het Beiersche blok moet nog opge
ruimd worden. Beieren's historische zen
ding bestaat erin, de Duitsehe eenheid te
handhaven tegenover het internationale
front van sovjetlieden en van beursmagna-
ten. En nu zou het volgens den briefschrij
ver van de „Lokal Anz." gelukt zijn dr.
Wirth ervan te overtuigen, dat alleen de
vorming van Ben zuivere arbeadersTó-
geering het uitbreken der contrarevolutie
kan verhinderen.
Zooals onze Berlijnsche correspondent
hedenmorgen telefoneerde zal de directie
van het blad heden met den minister van
binnenlandsche zaken overleg plegen over
de opheffing van het schorsSngsverbod.
Mocht de minister daartoe niet te bewegen
zijn dan zal het staatsgerechtshof moeten
uitmaken of in het artikel een aansporing
kan liggen tot politieken moord.
Naar uit München gemeld wordt is in de
kwestie der coalitie thans eenigszins lacht
gekomen. De Beiersche Boerenbond, die
aanvankelijk van meening was, dat de uit
breiding der regeeringscoalitie uitgesteld
moest worden, heeft thans toegestemd in
het opnemen der Beiersche middenpartij
(Duitsch-nationalen) in de regeenng. Ook
de Beiersche Volkspartij heeft een bevre
digend antwoord gegeven, zoodat thans
aaa de uitbreiding der regeeringsbasds in
Beieren principieel niets meer in den weg
staat.
Een ontsnapte galeiboef, in Bretagne ge
pakt, heeft verklaard, dat een medeont-
snapte van anarchisten kleeren en geld ge
kregen had op voorwaarde, dat hij een
aanslag zou plegen op Poincaré. De vriend
zou zich reeds met de noodige instructies
en aanwijzingen te Parijs bevinden. Een in
gesteld onderzoek zou verschillende details
van deze verklaring bevestigd hebben en
men zoekt thans naar den aanstaanden da
der, die tot dusver onvindbaar is gebleven.
De houding der rebellen.
De rebellen ontruimden Cahir, overeen
komstig de houding, welke zij de laatste
dagen schijnen te volgen. Het verluidt, dat
zij onwillig zijn te vechten of stand te hou
den in plaatsen, waar dit van hen wordt
verwacht, ten einde den opmarsch der Vrij-
staters naar Cork tegen te houden. De Va
lera is bedrijvig te Clonmel. Hij wenscht
het te laten aankomen op een beslissenden
slag, maar de berichten wijzen er op, dat
de manschappen ontmoedigd zijn en onge
negen zich als schapen ter slachtbank te
laten voeren.
Door de arrestatie te Dresden van den
uit Amsterdam afkomstigen bookmaker
Willem Blume, aldus meldt het „Berl.
Tag.", is het gelukt het geheim te ontdek
ken van drie roofmoorden, welke enkele
jaren geleden te Berlijn groot opzien baar
den. Blume werd gearresteerd, terwijl hij
bezig was in de woning van een oude
vrouw een hinderlaag te leggen voor een
postbode, die daar geld moest brengen.
Tijdens zijn verhoor bekende Blume, dat
hij in Sept. '18 te Berlijn een postbode en
een vrouw vermoord had, terwijl hij in
Jan. '19 den postbode Lange in het Ber
lijnsche hotel Adlon heeft vermoord en
beroofd.
De politie vermoedt, dat Blume nog ver
schillende andere moorden op zijn geweten
heeft
Het ongeluk in Zuid-Frankrijk blijkt
veroorzaakt te zijn door de botsing van
twee treinen met bedevaartgangers naar
Lourdes; de eerste ging tegen een steile
helling op, twintig minuten vóór den
tweeden uit, toen de locomotief plotseling
weigerde. De trein was zelfs niet tot stil
stand te brengen, maar gleed over de natte
rails het had zwaar geregend van
de helling terug, en smakte met een vree-
selijke vaart tegen den volgenden aan, die
niet eens een waarschuwingssignaal had
kunnen ontvangen. De remmen van den
eersten trein hebben dus niet of onvol
doende gewerkt.
Op het oogenblik wordt het aantal doo-
den weer als 40, het aantal gewonden als
52 aangegeven.
In het Fransche mandaatgebied Syrië
komen als voornaamste stammen de Ma-
roniten en de Drusen voor; de eersten
zijn Roomsch-Katholiek en den Westerlin
gen vriendelijk gezind; de tweeden, vij
andig aan het vreemde gezag, houden er
een bijzonderen en weinig bekenden gods
dienst op na. Daarvoor geeft de „Dépêche
Coloniale" een paar bijzonderheden, die te
danken zijn aan den ethnoloog Sylvestre
de Sacy.
De Drusen meenen, dat God elf keeren
op aarde geïncarneerd is geweest, onder
verschillende namen en in verschillende
gestalten, op allerlei plaatsen der wereld;
het laatst in de gedaante van den kalief
Hakem. Op den dag des oordeels zal
Hakem weer opstaan; hij zal met het
zwaard in de hand over de wereld regeeren,
alle vorsten en volken vernietigen en hen
daarna weer tot het leven roepen. Daarna
zullen er vier godsdiensten bestaan: die
van de christenen, de joden, de afvalligen
en de aanbidders van den waren God. Deze
laatsten, de aanhangers van Hakem, zul
len schitterende belooningen ontvangen en
als sultans en pasja's de landen regeeren.
Vreeselijk zal daarentegen de straf der af
valligen zijn. Hun spijs en drank zullen
bitter worden op het oogenblik, dat zij ze
willen gebruiken. Zij zullen een muts van
varkensvel als hoofddeksel te dragen krij
gen, en in hun ooren een ring van zwart
glas, die hen 's zomers zal schroeien en
's winters bevriezen.
De juweliers uit het „quartier de
i'Opéra" te Parijs misten den laatsten tijd
telkens voorwerpen van waarde, wanneer
De gastheer een arrestant bekende en
dischte hun zelfs een smakelijk verhaal
op, dat hierop neerkwam:
Vermoedelijk zal ik niet lang in jelui
handen blijven, want ik ben óók deserteur;
dus zal ik wel aan de militaire autoriteiten
worden uitgeleverd dat is mij al drie
keer gebeurd en daarna ontsnap ik.
Hoe zulk een ontsnapping bijvoorbeeld
in z'n werk kon gaan, vertelde de heer
Salagnac eveneens. In de „prison de la
Santé" had hij kans gezien, uit zijn cel te
ontkomen en een anderen gang van de ge
vangenis te bereiken. Daar wendde hij
zich kalm tot een beambte, en vroeg of
zijn neef Bernier in deze gevangenis was:
hij wilde dien bezoeken. De neef was er
niet, en de beambte gaf dat den bezoeker
op schrift. Met ditstukje papier passeerde
de deserteur den uitgang....
Men zal hem nu beter vast trachten te
houden.
Verschenen is bij den uilgever W. Ver-
sluys te Amsterdam een nieuw boek van
dr. Frederik van Eeden getiteld: „Uit Je
zus' Oopenbaar Leeven", een vervolg op
„Jezus' Leer en Verborgen Leeven".
De schrijver heeft dit nieuwe boek
werk onderworpen aan het oordeel van
Z. D. H. Mgr. Van de Wetering, den
aartsbisschop.
Monseigneur heeft geantwoord, dat
het boek „Uit Jezus' Oopenbaar Leeven"
is nagezien en kan worden uitgegeven.
De officieele kerkelijke goedkeuring
heeft het boek echter niet en deze kan
het ook niet dragen. De toestemming tot
de uitgave is dan ook aldus te verstaan,
dat het boek een goede strekking heeft
voor zoekenden en uit dien hoofde nut
kan stichten.
Uit de tot dusver ontvangen Inschrij
vingen en toezeggingen laat het zich aan
zien, dat de afdeeling varkens op de
Landbouw-tentoonstelling te Alkmaar
buitengewoon mooi zal worden.
Niet alleen dat er veel dieren zullen
worden ingezonden, maar vooral ook de
kwaliteit zal prima zijn.
Van deskundige zijde wordt dan ook
verzekerd, dat in Nederland nog nimmer
een zoo schitterende varkensexpositie is
gehouden als het in Alkmaar belooft te
worden.
Noord Holland wil schijnbaar toonen,
dat het op 't gebied der Groot Yorkshire
Varkensfokkerij een voorname plaats,
zoo niet de voornaamste plaats in Neder
land inneemt.
De varkensdag zal worden gehouden
op Donderdag 14 September.
„Hei Volk", dat de laatste dagen in
trouwe samenwerking met de Ned. Ver.
van Spoor- en Tramwegpersoneel actief
deelneemt aan de bestrijding van den
R. K. Bond van Spoor- en Tramweg
personeel „St. Raphael", weet in zijn
nummer van 2 Augustus te melden, dat
uit „Si Raphael" een „massavlucht in
gang schijnt te zijn."
Hier is bepaald de wensch de vatSr
der gedacht® geweest, want bij „St.
Raphaël" is, wat den gang van het le
dental betreft, geen reden tot klageai.
De achteruitgang van 475 leden over
het le halfjaar 1922 is in hoofdzaak
het gevolg van de 592 onvermijdelijke
afschrijvingen, wegens ontslag uit den
dienst, overlijden en pensionneering, in
hetzelfde tijdvak. En ook de maand Juli
maakt daarop geen uitzondering.
„Het Volk" make zich derhalve niet!
blij met een dooie musch.
Om „St. Raphaël" van de vlakte te
krijgen, daarvoor is wat anders noodig
dan een leugencampagne.
Het Liberale „Hbld." spreekt er rijn
voldoening over uit, dat de Nederland-
sche regeering door de uitspraak van
het Internationale Hof van Justitie in
de bekende kwestie-Serrarens in het ge
lijk is gesteld.
Wij voor ons zegt het blad
hebben nooit kunnen begrijpen, hoe het
N. V. V., de grootste vakcentrale van
ons land, redelijkerwijze een monopolie
heeft kunnen opeischen om altijd den
Nederlandschen werknemers-afgevaardig
de naar alle vergaderingen der internatio
nale arbeidsorganisatie aan te wijzen.
Wanneer men erkent, dat alle ernstige
vakcenfralen voor de „vakbeweging"
hetzelfde doel nastreven de politiek
staat natuurlijk geheel buiten deze
kwestie dan is het toch wel bar,
niet nu en dan eens een zuster-orga-
nisatie aan het woord te willen laten,
te meer als men zelf door het in
stituut van „technische adviseurs" dan
tóch nog vertegenwoordigd kan zijn. Een
instituut, dat opzettelijk en alleen uit
gedacht is, om de partij, die niet in
de eerste plaats vertegenwoordiging vindt,
toch ook iets te gunnen! Waarom wilde
het N. V. V. rich zelfs niet één keer
tevreden stellen met de tweede viool
De „Staatscourant" bracht Dinsdag
avond de benoeming tot generaal-majoor
bij den generalen staf van den kolonel jhr.
E. J. M. Wittert, adjudant in buitengewo
nen dienst van de Koningin, militair at
taché te Berlijn.
Denzelfden avond werd in de pers ge
meld, dat de militaire attaché te Parijs,
de overste van den generalen staf De Quay,
binnenkort tot kolonel zal worden bevor
derd.
Het Hbld. teekent hierbij aan:
Terwijl wij dus in Frankrijk, waar voor
een militairen attaché (indien men dien dan
noodig acht) althans nog wat te zien valt,
(op het oogenblik nog), door een overste
vertegenwoordigd zijn op militair gebied
geschiedt dit in Duitschland door een ge
neraal-majoor, in Duitschland, waar feite
lijk geen leger meer is en voorioopig niet
meer zal komen, waar op militair gebied
dus niets meer na te speuren valt, nu ook
de bestrijding van communistische woe
lingen toch wel dóórgestudeerd zal zijn en
van alle kanten bekekenl
Zou het dan nu geen tijd worden, gezien
de noodzaak tot bezuiniging, dezen duren
post op te heffen, waarvoor geen reden
van bestaan meer is?
In verband met de op 31 Aug., 1 en 2
Sept. te bouden feesten in de Purmer deelt
men mede, dat de medewerking tot het
doen slagen van het feest aller verwachting
overtreft
Voor de te houden landbouwtentoon
stelling zijn bijna 1950 nummers inge
schreven. De optocht zal uit ruim 80 num
mers bestaan, met pl.m. 400 personen. Als
historische gedeelte zal worden voorgesteld
het bezoek van Prins Willem V aan de
Purmer op 21 Juli 1773, het allegorische
gedeelte zal uit een 20-tal voorstellingen
bestaan.
Het concours V.ppique op 2 Sept. zal
uit twee nummers bestaan n.l. voor land-
bouwtuigpaarden en een open klasse.
Des avonds zal er buitengewoon mooie
electro verlichting zijn, naar verluidt zal de
toren des avonds ook schitteren! verlicht
worl.zi: het comité ondervindt van alle
kanten veel medewerking.
In de groote rechtszaal van het Vredes
paleis heeft het Permanent Hof van In*»
temationale Justitie Donderdagochtend te
10.30 een openbare zitting gehouden tot
het hooren van den vertegenwoordiger
van de Fransche regeering inzake de
vraag welke door den Volkenbondsraad
op verzoek van die regeering aan het Hof
om advies is voorgelegd: of het onder
zoek der voorstellen voor de organisatie
en ontwikkeling der landbouwproductie-
middelen en van alle andere voorstellen
van denzelfden aard al dan niet binnen
de bevoegdheid valt van de Internatio
nale Arbeidsorganisatie.
De zitting werd o.a. bijgewoond door
den Franschen gezant.
Namens de Fransche regeering voerde
het woord prof. A. de Lapradella, hoog
leeraar in de rechtsgeleerdheid aan de
universiteit van Parijs, die in zijn roode
hoogleeraarstoga pleitte en uiteenzette,
waarom de Fransche regeering deze zaak
aan het oordeel van het Hof heeft onder
worpen.
De Fransche regeering zeide spr. heeft
de noodzakelijkheid gevoeld van een be
scherming tegen een uitbreiding van de
bevoegdheid van het Internationaal Ar
beidsbureau buiten de grenzen daaraan
gesteld door het verdrag van Versailles.
De Fransche regeering verdedigt de
rechten van haar land en tevens die van
andere landen tegen een reëel gevaar. De
aanwezigheid daarvan blijkt uit het feit,
dat het amendement door de conferentie
is omgezet in een voorstel. En toen dit
voorstel van de conferentie in den Raad
van Beheer van het Arbeidsbureau geko
men was, heeft de Fransche regeering
haar verzoek om advies bij den Volken
bondsraad ingediend.
Nadat spr. verder had betoogd waar
om hij een samenkoppeling der quaes-
ties van den landarbeid en van de land
bouwproductie wenschelijk achtte, besloot
hij zijn uiteenzetting met de verzekering
dat de Fransche regeering er zich over
verheugt, dat het vraagstuk in zijn geheel
thans aan dit Hof is voorgelegd en met
vertrouwen het resultaat tegemoet ziet
van de overwegingen van dit wijs college
dat de zaak ongetwijfeld in breeden zin
zal opvatten.
De zitting werd hierop gesloten.
Aangezien de heer Albert Thomas, di
recteur van het Internationaal Arbeidsbu
reau, verhinderd is heden, Vrijdag voor
het Permanente Hof van Internationale
Justitie te verschijnen om het Hof van
voorlichting te dienen inzake de bevoegd
heid van de Internationale Arbeidsorga
nisatie op het gebied der landbouwpro
ductie, is de zitting van morgen verdaagd
tot Dnsag 8 Augustus des voormiddags
te half elf.
Men schrijft ons:
Maandag 31 Juli arriveerden onder ge
leide van een onzer R.K. vakvereenigfng*-
ambtenaren een 35-tal jongens uit Amster
dam, Rotterdam, Haarlem, Nijmegen, Maas
tricht en den Haag, in het Klooster der
Eerw. Paters Camilianen te Vaals, om al
daar hun vacantie door te brengen.
De lange reis, naar een voor de jongens
en voor de ouders onbekende plaats, werd
vergoed door een allerhartelijkste ont
vangst der Eerw. Paters en broeders aan
het nieuwe station van de pas aangelegde
tramlijn WjjlréGulpen naar Vaals. On
der de broeders bevond zich een Amster
dammer, een reuzengestalte, die blij was
weer eens de taal van z'n geboorteplaats
te hooren. En de jongensl Die keken «e
vreemd van op, daar in den uiterste Zuid-
Oosthoek van ons land, na zoo'n verre reis
te worden aangesproken in de taal hunnen
vaderstad.
De opgetogenheid van de jongens en vani
hun geleiders steeg ten top, toen de Pa
ters ons naar de vriendelijke slaapzaal
brachten. Naar welke richting men zijn
blikken wende, naar 't Oosten, Westen-
Zuiden of Noorden, ln elke richting kon
zich het oog vergasten aan het prachtige
heuvelland, geheel en al begroeid mei
hoog opgaand hout. Er was maar een
roep te vernemen: Wat schoon! Wat mooi!
Zoonets hadden zij nooit gezien. Daarbij
had men de gezichten eens moeten zien
der jongens, toen de paters en broeders
hun vertelden, dat zij die bergen en bos-
schen zouden beklimmen iederen dag in
een andere richting; dat zij met hun zou
den gaan wandelen over deze bergen, naar
Be'gië en Duitschland.
Ook zonder deze uitstapjes leek het onS
bijna onmogelijk zich in het Klooster zeil
te vervelen. De idyllische ligging van dit
klooster, omgeven als het is door parken1,
weiden en vijvers; met zijn wandelwegen
op eigen terrein, die zich uitstrekken oven
een 20 minuten gaans, met zijn dalende en
stijgende wegen, zijn heerlijke zitjes, ma
ken het tot een genot, daar te wandelen
en zich te verpoozen. Daarbij is aan hel
klooster verbonden een boerderij, zoodal
versche melk en eieren steeds voorhanden
zijn.
De begeleiders werden door de Eerw,
heeren door het klooster en omgeving|
rondgeleid en waren in de gelegenheid, na;
het eerste gemeenschappelijk diner, dn
jongens bij hun spelen gade te slaan,
Geen hunner voelde zich meer vreemd.
Na de eerste kennismaking waren zij met
de paters en broeders zoo vertrouwd of zij
er al reeds weken mee waren omgegaan.
De Eerw. Overste vertelde hun dat hij in
eigen persoon 's morgens nog een nieuwq
voetbal voor zijn te verwachten jongens,
uit Duitschland had meegebracht. „Ge
smokkeld" verzekerde hij!
Wij gelooven, dat dit instituut van dti
Eerw. Paters Camilianen te Vaals in een
lang gevoelde behoefte voorziet. Wij mee
nen, dat dit Klooster, met zijn eenig mooie
ligging, niet alleen dienst kan doen in den!
vacantietijd, maar ook gebruikt zou kun
nen worden door stadskinderen die behoef
te hebben aan verandering van lucht. Het
zij dit noodig is na een doorgestane ziekte,
betzij om een zoodanige te voorkomen. Ea
wie zou er beter geschikt voor zijn als de
ze paters dn hun kwaliteit als ziekenver
plegers 1
VVij voor ons zijn ervan overtuigd, dal
dit eerste stel jongens hetgeen zijn toe
vlucht daar heeft gevonden, onvergetelijke
indrukken van den aldaar doorgebrachteu
vacantietijd zullen meenemen.
Eenige dagen geleden werd er gemeld,
dat er zich nagenoeg in het hartje van
Soerabaja een olub dobbelaars, bestaande
uit Ghineezen en Indo-Europeanen, op
hield en sedert eenige maanden er spe
ciaal werk van maakte am in hun dob
belhuis gelokte gegoede Ghineezen van
hun geld te berooven.
De vorige week werd een uit Sama-
rinda gekomen en hier voor zaken ver
toevende Ohineesche handelaar hot slacht
offer der gevaarlijke heeren, zoo schrijft
men uit Soerabaja aan de „Loc." Kort
nadat hij' ju zijn hotel was aangekomen,
werd hij aangeklampt door een der club
leden, die hem uitnoodigde tot 'n spel
letje kaaart in het „clubgebouw".
Do „afgevaardigde" bracht hem in den
waan dat hij' in een kring van gegoede
landgenooten zou komen. Onze Samarin-
daër, als alle andere Ghineezen tuk op
een dobbelpartdjj liet zich lijmen en ver
scheen 's avonds in het hem aangegeven
huis. Om den indruk te versterken, dal
hit zich onder rijke lieden bevond, ver
scheen er, kort nadat hij had plaats ge
nomen, een landgenoot op den drem
pel dor woning, die tot een der Indo-
Europeanen uit de club zei: „Geef me
dat huis voor 26 mille", waarop da
Indo-Europeaan met het breede gebaar
van een onmetelijk rijken man den ander
antwoordde, dat hij' alleen voor 28 mille
het bedoelde huis zou loslaten.
Het Samarindasche aspirant-slachtoffer
voeld ezich toen op zijn gemak en trok
ziijn stoel wat dichter hij de tafel voor
een stevige dobbelpartq.
Het spel begon. Onze Chinees had
voelde zich toen op zijiu gemak en trok
en zou tegen twee uur in den morgen
het spel eindigen, toen plotseling da
bende zich cup hem wierp ander het
krijschen der beschuldiging, dat hij den
geheelen avond valach had gespeeld. Z
namen hem niet alleen de gewonnen,
duizenden weer af, doch beroofden hem
nog van het „kapitaal", waarmede hijf
was gekomen. Dat kapitaal bedroeg ohm
geveer f 2500. I
