Onschuldig veroordeeld
BUITENLAND
Tweede Blad
8 Augustus 1922»
Brieven uit DuitschSand.
j Berlijn, 1 Augustus 1922.
EEN EN ANDER OVER
OUD-BERLIjN.
De Stad, van Wendischen oor
sprong, wordt in de Geschiedenis
het eerst genoemd in 1140. Om
streeks dien tijd liet Markgraaf
Albrecht de Beer een aantal Hol
landers overkomen, die reeds in
die dagen vermaard waren om
hunnen dijkenbouw. De eerste ne
derzetting aan de Spree n.l. was
het visschersdorp Köln (oorspron
kelijk „Kollne", eene benaming
voor woningen op palen gebouwd
waarbii zich snoedig de nederzet
ting „der Berlin" voegde op den
door deze Hollanders bewerkten
zeer moerassigen bodem. Men ver
moedt, dat de naam ..Berlin"
stamt van „Behr" of „Wehr", dat
dijk beteekent, door onze landge-
nooten in reeksen hier aangelegd.
Het waren dus Hollanders, die
werkdadig den grond legden
van de Duitsrhe Hoofdstad. Reeds
in die dagen bezat Köln een mooie
kerk. gewijd aan den H. Petrus,
als Patroon der visschers en later
der Berlin eene, gewijd aan den
H. Nicolaas, als Patroon der
Schippers. Köln (nu nog neu-
Köln genoemd) en der Berlin) zoo
als 't destijds heette) vereenigden
zich in 1307 tot ééne gemeente.
Langzaam groeide de welvarende
stad, tot zij in het begin der 17e
eeuw bijna 60.000 inwoners telde.
Gedurende den dertigjarigen oor
log echter had zü het zoo hard te
verantwoorden, dat bet inwoners
aantal tot minder dan 6000 slonk
en de Magistraat zich in 1640
iwendde tot den Keurvorst Frie-
drich Wilhelm met de klacht: „ve
le burgers brengen zich zelf om,
andere verlaten met hunne gezin
nen de stad. Kerken en Scholen
worden niet meer bezocht. Zede
loosheid, ruwheid en knevelarij
vieren hoogtij." Het waren vóór
bijna 3 eeuwen dus ook droevige
tijden voor Berlijn. Maar hóe droe
vig het in onzen tijd ook moge
ziih, ondanks den zwerm misdadi
gers, zedelijk gedégenereerden en
zwendelaars, die op de millioenen
stad is neergestreken, de kern van
het Berlijnsche volk is gezond en
Ide kerken zijn nu niet verlaten.
Er wordt nog veel gebeden en
hard gewerkt In 1650 begon de
Groote Keurvorst zijn arbeid ter
verheffing der stad. Hii liet de ver
woeste wijken weer op .bouwen,
begunstigde Wetenschap, Kunst
en Nijverheid en bracht ziine resi
dente tot nieuwen bloei. Het aan
tal inwoners groeide gestadig en
bedroeg ruim een half millioen in
1870, minder dus dan het tegen
woordige Amsterdam. Na den
Franscn-Duitschen oorlog ging
het met reuzenschreden vooruit
tot meer dan 4 millioen in dezen
tijd, eene vermeerdering dus in
goed '40 jaren van drie en een
half millioen! (De stad werd on
middellijk na 70 onbarmhartig ge
moderniseerd. Smalle straten,
oude typische stadsgedeelten ver
dwenen. Wat niet modern was en
„praktisch" viel onder den mo
ker van den slooper. Daarom is
Berlijn zoo arm aan historische
en werkelijk schoone gebouwen).
Velen van het thans levend ge
slacht waren dus getuigen van
enorme veranderingen. Het is in
teressant, met ouden van dagen
een wandeling door de stad te ma
ken en hen hooren vertellen
van „den goeden ouden gemoede
lijken tijd."
In de nu zoo drukke Französi-
sche Strasse bij de Gendarmen-
markt. waar de Groote-Schouw-
burg staat, wees men mii de plek
waar vóór 40 jaren nog een Bui
ten-Café stond, n.b. een Buiten-
Café, waar nu ongeveer het mid
delpunt is der geweldige huizen
massa. Het was de in die dagen
welbekende goedbeklante „Berli
ner Weiszbierstube" van Haase,
waar de gezeten Berlijner zijn
biertje kwam drinken aan den
„Stammtisch". daarbij smakelijk de
laatste Witze en berichten van den
dag genietend, benevens zijn
Frankfurter Würstchen en Hol
lander Kase, tegen betaling van,
(laten we een flinken drinkebroer
nemen) 6 Bier= 60 pfenning, 2
jWürstchen 20 pfenning, 1 Kase
is 10 pfenning, maakt 90 pfenning
en 10 pfenning fooi voor „Fritze"
(den Keliner) juist 1 Mark.
„Kom daar nou eens om". Een
biertje kost nu 14 Mark, waarbii
Herr Ober voor zich dan 10 pCt.
in rekening brengt. En waar is al
die heerlijke gemoedelijkheid, dat
FEUILLETON
„Evenals mijn zuster heb ik ook
een testament gemaakt en ik ver
trouw je daarbij de opvoeding van
George toe, aan wien ik het weinige,
dat ik bezit, nalaat. Wij hebben bei
den veel van den zoon van Jeanne
Fortier gehouden. Ik vraag voor hem
je volle genegenheid. Belooft ge mij,
die aan hem te zullen geven en je
verder te kwijten van de opdracht,
waarmede ik je belast
„Ik neem 't aan," zeide Etienne.
rik bezweer u, dat ik Georges zal
beminnen en over hem zal waken,
zooals ik dat zou doen over een
jongeren broeder, als ik er een had."
Ik dank je, mijn vriendik kende
je goed hart en ik was er zeker van,
dat ge mijn laatsten wensch niet on
vervuld zoudt laten. Ik stel je ook
aan als mijn executeur testamentair.
Ik zal je dadelijk mijn testament
ter hand stellen met een brief voor
Georges. Dien brief moet ge bewaren
cn niet aan hem afgeven, vóór hij
groot genoegen in een kleine aar
digheid?!
Een jeugdig zeventigjariger, die
deze „Bierstube" in zijn jonge
iaren bezocht, vertelde mij er veel
typeerends van. Het geeft zoo'n
aardig beeld van hoe het hier was
in de jeugd van zoovelen, die zich
nu schikken moeten in de gerie
felijkheden van het moderne we
reldstadsleven, dat ik er hier gaar
ne iets van navertel.
Vóór de meergenoemde Bierstu
be van Haase stond een straat
lantaarn, die 's avonds bit regen
achtig weer en op andere tijden
als der gute Mond afwezig was,
verlicht moest zijn. Eiken avond
prompt half acht kwam daar op
zijn trouwen schimmel de stam
gast Herr Rentier Freitag aange
reden, werkte zich met behulp van
den keliner en een stoel uit den
zadel, bond ziin ros aan den lan
taarnpaal en begaf zich naar bin
nen, terwijl het hoogbejaarde dier
tot halt elt geen andere afleiding
had, dan dat zijn baas om 9 uur
kwam, om hem naar de pomp te
geleiden, die daar midden in de
straat stonddan pompte Herr
Rentier Freitag voor zijn schimmel
een dronk uit den bak. Als om half
elf, altijd prompt om half 11
de stramme ruiter door keliner en
stoel weer te paard geholpen was,
wist schimmel zelf wel zijn weg,
wat maar goed was, want ik ge
loot eigenlijk, dat ziin meester, die
gast was van de 6 biertjes, dit
niet al te best meer geweten zal
hebben. Maar wat er zich intus-
schen aan de stamtafel afspeelde!
Daar was ook een zekere Herr
Schulze, een graag geziene en
graag getracteerde gast, die als
barbier van Wilhelm I, de eer
had, iederen morgen Zijne Majes
teit te interviewen en er dan ook
groot op ging alle sluippaden der
diplomatie tot op een haar te ken
nen. De meest origineele gast
evenwel was er de huisbewaarder
van den grooten Schouwburg op
de Gendarmen-markt, in dé on
middellijke nabijheid van de Bier
stube dus. Deze heer, die zich ver
dienstelijk maakte door zijn geest
driftige aanvoering van de Schouw
burg-schoonmaaksters, trad ook
dikwijls als artist op, ten tooneele
zoowel als in het orkest. Waar
de regie een sprakelooze menigte
verlangde of een voorbijmarchee-
renü leger, daar had hii te zorgen,
dat de manneties bii elkaar ge
trommeld werden en onder ziin
persoonlijke leiding ten tooneele
verschenen. Eens had hij 10 avon
den achtereen gefungeerd als dé
coratief schildwacht. Omdat slechts
de linkerhelft van zijn gezicht voor
het publiek zichtbaar was. had
men alleen deze helft geschminkt
én niet zoodra was het scherm
gevallen, of hi< ontdeed zich in
een ommezien van zijn uniform
deed door een paar streken met 'n
natten doek over zijn linker ge
zichtshelft den schmink verdwijnen
en zat 2 minuten later voor ziin
pint Berliner-Weisz bii Haase.
Zoo was het al die 10 avonden
gegaan. Toen hii den avond daar
op als haantje de voorste eener
sprakelooze menigte was opgetre
den en als naar gewoonte bran
dend van verlangen naar zijn bier
tje, zich weer haastig in een ge
woon mensch omgetooverd had,
bleek hem dit maar ten deele ge
lukt te zijn, als hii bii Haase met
uitbundig gelach werd ontvangen.
Hii had n.l. juist als op .de vorige
10 avonden alleen zijn linker ge
zichtshelft met den natten doek
bewerkt, terwijl nu zijn positie op
het tooneei Schmink van het heele
gezicht had noodig gemaakt.
Bii een uitvoering van (ik meen)
„Don Juan" was hem opgedragen
den grooten trom te roeren (dit in
de woordelijke beteekenis). Even
vóór het slot van deze opera ko
men een paar maten voor, waarin
2 maal die trom moet geslagen
worden. De dirigent, zeker van de
nauwgezetheid van dezen factotum
had hem die partij opgedragen,
't Was dan ook met de repetities
vlot van stapel geloopen. Óp den
avond der uitvoering, als deze
reeds in vollen gang was, zat hu
weer bii Haase zijn biertje te ver
schalken, zich wel bewust van den
grooten slag, dien hii dien avond
moest slaan, maar toch rustig
hii kende zijn tijd! Als intusschen
het orkest in vlug tempo de be
wuste maten naderde, meende de
dirigent voor het eerst in ziin le
ven aan den vermaarden man te
moeten twijfelen. Nog enkele mi
nuten en het oogenblik zou daar
ziin, waarop de trom had te spre
ken, hij rekensde al niet meer op
hem, en E'eeT? zenuwachtig rond
ot daar nog iemand hulp bren
gen kon, toen plots het zijdeurtje
van den orkestbak openging en
de lang verwachte verscheen.
Kalm zette deze zich achter ziin
instrument en deed onmiddellijk
daarop, dat wil zeggen op het
juiste moment zijn twee slagen
meesterlijk neerkomen. Hii keek
even rond met een gezicht van:
„Nou, heb ik 'm dat niet fiin ge
leverd?" draaide zich om en ver
dween. Twee minuten later zat hii
weer in de Berliner Weiszbierstu
be van Haase.
Het aardige was, dat deze men-
schen van hoe klein-burgerlijken
stand ook, toch in alle inrichtin
gen, waar de betere standen ver
schenen, vriendschappelijk aan
de stamtafel werden ontvangen.
Ze waren echte origineelen en
daarbii bescheiden en beschaafd.
Menig oude Berlijner spreekt nog
graag over deze en dergelijke
menschen, tvpes uit een gemoede
lijken tijd, zooals ze nu in Berliin
niet meer kunnen bestaan.
H. L.
Frankrijk en de Duitsche schuld.
De toestand in Ierland.
Engeland en de Marokkaansche
Rifstammen.
Pilsoedski naar Krakau.
Beieren en het rijk.
Verzoening in het Oosten.
zijn vierentwintigste jaar voleindigd
heeft. Als hij vijfentwintig jaar is,
moet hem alles worden medegedeeld.
Want hoewel de schijn tegen haar
is, is 't niet onmogelijk, dat een on
schuldige is veroordeeld en voor het
geval zij nog in leven is, zou 't dan
de plicht van den zoon zijn de moeder
in haar eer te herstellen. Ik wil echter,
dat hij dit geheim eerst op vijfen
twintigjarigen leeftijd te weten komt.
Wilt ge mij dat beloven?"
„Ik beloof 't u, jk zweer 't u.."
De stervende wees met de hand
i naar zijn schrijftafel.
„Maak die voor me open, mijn
vriend. In de lade beneden rechts
liggen de stukken, die ge moet heb
ben."
Etienne opende de lade en nam er
twee groote enveloppen uit, die met
groote lakken waren verzegeld.
„Juist, die bedoel ik.. Een dezer
enveloppen bevat mijn testament,
de andere den brief, die aan George
moet worden ter hand gesteld, als
hij vijfentwintig jaar is. Bewaar ze
beide, beste Etienne en wees voor
George een goed vriend en raadsman.
Ik heb hem gepolst over zijn toekomst
plannen. Het schijnt, dat hij roeping
voelt voor de balie. Leid hem in die
richting, als die neiging blijft bestaan.
Maak een nuttig gebruik van hetgeen
mijn zuster en ik hem hebben ver
maakt. Beste Etienne, ik vertrouw
"u het aangenomen kind van mijn zus
ter toe en ik ben overtuigd, dat gij
er van zult maken, wat ik er zelf van
zou hebben gemaakt, een flink mensch.
Etienne drukde de handen van
den priester en zeide
„Ik zweer u, dat ik voor hem zal
zorgen met de teederheid van een
vader."
Deze woorden verteederden den
stervende tranen waren in zijn oogen
zichtbaar.
„Alles wat hier is, kunt ge laten
verkoopen, met uitzonderi ng van de
bibliotheek, die ge voor Georges moet
bewaren. Ik beveel ook in je bijzon
dere zorg het houten paardje, dat het
kind omklemd hield, toen zijn moeder
uitgeput van vermoeidheid op den
drempel neerviel. Dat bescheiden stuk
speelgoed is als een relikwie. Georges
weet gelukkig niets meer van hetgeen
is gebeurd. Hij meent, dat hij het
paardje van mijn zuster heeft gekre
gen en hij hecht er erg aan. Als hij
man is geworden <>a een eigen thuis
heeft, moet ge het hem teruggeven."
„Ik zal voor alles zorgen." Hebt u
nog iets, waarvoor ik te zorgen heb
Neen.... nu zal ik rustig ster
ven, nu ik weet, dat de toekomst
van Georges verzorgd is. Echter
zou ik hem nog één keer willen zien,
vóór ik de groote reis aanvaard.
Wilt ge hem in Parijs gaan halen
De jongen is van avond hier.
Gedurende elf jaar had Etienne
Castel hard gewerkt. Hij was een ar
tist van naam geworden, wiens doe
ken duur werden verkocht. De arresta
tie van Jeanne Fortier, op het oogen
blik, dat men de ongelukkige vrouw
scheidde van haar kind, had hem
een onderwerp aan de hand gedaan,
waarnaar hij reeds geruimen tijd
had gezocht. Onmiddellijk had hij
in groote trekken het tooneei in
schets vastgelegd. Terug in Parijs,
werd dadelijk een aanvang gemaakt
met de uitwerking van den schets-
matigen opzet. De gelijkenis van Je
anne Fortier en haar kind was schit
terend. Etienne had geen enkel on
derdeel vergeten. Het houten paardje
van Georges stend naast hem.
De expositie was een groot succes
maar aangezien het niet door Etienne
fiEN. BUITEE1L. BERICHTEN.
liet spoorwegongeluk in Sulphur
Springs.
De mijnwerkersstaKirife.
Een hardnekkige zelfmoordenares.
De Duitsche ingenieurs voor
Australië.
Twee giften voor het verwoeste
gebied.
Weer een spoorwegongeluk.
In den loop van Zondagnacht is
bij Bonnières een stoomketel, die van
Nancy naar Havre werd vervoerd,
van uit een goederentrein gevallen,
waardoor een déraillement van eenige
wagons werd veroorzaakt.
Op dit oogenblik kwam op de an
dere lijn een passagierstrein aan, die
op de gederailleerde wagens liep. De
machinist en een conducteur, alsmede
twee postbeambten van dan passa
gierstrein werden gewond,
Een botsing.
In een dikken mist is het 1500 ton
metende Noorsehe stoomschip „Pe-
trell", dat op weg was van Londen
naar Gibraltar, om vijf uur Maandag
morgen bij Kaap Spartel op een rots
geloopen en gezonken. Drie booten,
waarin de kapitein en zjestien leden
der bemanning, bereikten, gesleept
door een Duitsch stoomschip, om half
twaalf Gibraltar. Mertschenlevens zijn
niet verloren gegaan.
Ongeveer terzelfdertijd kwam het
Spaansche stoomschip „Victoria Eu
genia" in botsing met den Spaanschen
treiler „Enrique". De treiler liep op
zeven mijl afstand van Gibraltar op
de kust. Geen verlies van menschea-
levens.
Een rouwdienst te Lourdes.
Zatemag is voor de Heilige Grot
te Lourdes een luisterrijke rouwdienst
gehouden, ter nagedachtenis van de
bedevaartgangers, die bij het spoor
wegongeluk bij Villecomtal om het
leven gekomen zijn. Nimmer te voren
was een bedevaarttrein door een cata
strofe van zóó grooten omvang ge
troffen.
De officieele ceremoniën waren af
gelast, ten einde alle bedevaartgan
gers bij de Grot te kunnen vereenigea
en hun gebeden te concentreeren. On
geveer tienduizend menschen waren
dan ook samengestroomd op de open
ruimte vóór de Grot. De dienst werd
geleid door mgr. Schaffer, bisschop
van Lourdes en Tarbes, bijgestaan
door de bisschoppen van Tulle en
Dyon. In de voor de zieken bestemde
ruimte hadden de gemeenteraad van
Lourdes en de bedevaartgangers uit
het Bourbonsche (waarvan de ver
ongelukten deel uit maakten) plaats
genomen.
Verschillende geestelijken voerden
het woord en herdachten de vromen,
die opgingen naar Lourdes, maarden
dood vonden op hun weg.
De lastige journalisten.
Australië breidt zijn maatregelen
tegen „dumping" uit.
ORDE EN ARBEID.
De staking in de Rijnsleepvaart
was onderteekend, hao zich nog geen
kooper aangemeld. Na de tentoon
stelling ging het doek weer naar het
atelier én 'Etienne, inmiddels bezig
aan ander werk, dacht er niet meer
aan. Het volgend jaar kreeg hij een
eersten prijs en een jaar later den
prix du Salon. Van toen af was zijn
naam gevestigd.
Te Parijs aangekomen, nam Etien
ne een rijtuig en liet zich naar het
college Henri IV brengen. De overste
ontving hem dadelijk. Etienne deel
de hem het doel van zijn komst mee.
Drie uur later kwam de schilder
met Georges op de pastorie aan, die
weldra in rouw zou verkeeren over
een nieuw sterfgeval. Georges liep
vlug naar de kamer van den ouden
priester, dien hij snikkend de hand
drukte. Pastoor Laugier was daar
door zoo aangedaan, dat hij zijne tra
nen niet kon inhouden. De stervende
vermande zich echter en zeide met
gebroken stem
Georges, lieve jongen, zooals je
moeder, mijn arme zuster, zal ook ik
deze wereld gaan verlaten. Ik betreur
bij mijn heengaan slechts één ding,
n.l. dat ik je niet in je leven heb
kunnen volgen tot op het oogenblik.
dat gij, man geworden, uwe toekomst
verzekerd ziet. In afwachting van
dien dag zal Etienne Castel degen»
zijn, die ons zal vervangen. Belooft g»
mij hem te zullen gehoorzamen,zoo
als ge aan je lieve moeder, mijn goed»
zuster en mij steeds hebt gehoor»
zaamcl. Beloof je me dat
Georges kon slechts antwoordei
door een toestemmend knikken.
Zijn snikken belette hem te spreken
Hij wierp zich in de armen vaft
Etienne, die stil weende. Het waren
de laatste woorden welke de pastoo.
had gesproken. De inspanning had
hem uitgeput. Hij viel achterovel
en het bleeke hoofd, omlijst dooi
de lange witte haren, lag wezenloof
in de witte kussens. Georges greep
zijne handen en weende. Eenige
oogepblikken later was pastoor Lait
gier, deze uitnemende man, di(
weldoende op deze aarde had geleefd
overleden.
Ondertusschen was te New IJork
overleden, Noemi Mortimer, aai
haar man, den valschen Paul Har«
mant, een meisje van acht jaar nala
tende, zwak en tenger. Jacques Ga.
rand hoe groote ellendeling hij ooli
was, hield zielsveel van ziine vrouwj
<15
De „Temps" gelooft dat Engeland de
compensatiebetalingen als volgt wenscht te
regelen: Duitschland, dat den lOen Juni
1921 vrijelijk aanvaardde maandelijks twee
millioen pd. st. te storten, zal nog slechts
500.000 pd. st. betalen, welke zouden wor
den geïnd door de Commissie van Her
stel ter vervanging van de compensatie
kantoren.
Het blad herinnert er aan, dat het bu
reau te Parijs op een storting van een
totaal van 170 millioen francs, en dat
van Straatsburg op een totaal van 600 tot
800 millioen rekent, welke bedragen de
belangen van meer dan 115.000 Elzasser
en Lotharingsche schuldeischers vertegen
woordigen. Indien de stortingen worden
verminderd en bij de Commissie van Her
stel worden betaald, voor wie ze niet be
stemd zijn, zouden de Fransche schuld
eischers kans loopen definitief van hun
aandeel te worden beroofd. Trouwens, de
compensatie-betalingen worden geregeld
in hoofdstuk X van het vredesverdrag,
dat eiken geallieerde vrijheid van hande
len laat, terwijl de schadevergoeding in
hoofdstuk VIII is geregeld, hetwelk een
gemeenschappelijk optreden voorschrijft
Niet zonder ongerustheid ziet men te
Parijs de eerste bijeenkomst te Londen te
gemoet wegens de absoluut tegenoverge
stelde opvattingen, die vooral ditmaal tus-
schen de Engelsche en Fransche premiers
bestaan, seint de Parijsche correspondent
van het „Hbl." Di voornaamste daarvan
is, dat Lloyd George aan Duitschland een
nieuw uitstel van betaling wil geven, zon
der daaraan voorwaarden te verbinden,
terwijl Poincaré nieuwe waarborgen eischt
die vooral in het recht van controle en
medezeggenschap over de Duitsche finan
ciën bestaan.
Volgens de berichten uit Londen zou
Lloyd George een nieuw argument heb
ben voor zijn stelling in het feil. dat de
internationale bankiers die vasthouden
aan hup reeds uitgesproken opvatting,
dat geen leening aan Duitschland moge
lijk is. zoolang het totaal der Duitsche
schuld niet verminderd is, niettemin in
zooverre van opinie veranderd zijn, dat
ze dan ook geen verdere waarborgen
voor 'n aan Duitschland toe te stane lee
ning zouden vragen. De heer Vissering
zou danrvan de verzekering hebben ge
geven.
Lloyd George zal dus nu zeggen: „De
genen, die de leening moeten verwezenlij
ken, n.l. de Amerikaansche en neutrale
bankiers, aanvaarden ze zonder materieele
waarborgen van Duitschland. Zij weten
dat Duitschland zijn rang in de wereld we
der innemen wil en dat slechts doen kan
door zijn verplichtingen na te komen.
Maar hef zal zich nooit kunnen herstellen,
wanneer het op alle manieren gekneveld
blijft. Laat ons daarom onze troepen uit
het bezette gebied terugtrokken, van alle
fiscale inquisitie afzien, en de vele com-
mercieele sancties uit 't verdrag van Ver
salies afschaffen, dan zal «Hes spoedig
beter gaan." Men meent hier dat het
Poincaré moeilijk zal vallen tegenover een
dergelijke redeneering op zijn stuk te blij
ven staan, hetgeen toch van Fransch
standpunt noodig is, omdat men overtuigd
is niets uit Duitschland te krijgen, wan
neer men het niet telkens weer de duim
schroeven aanzet, aangezien de kwade
trouw in het ontduiken der verplichtin
gen reeds herhaaldelijk is gebleken.
De vrees voor een te verwachten groo
ten tegenstand van Engelsche zijde tegen
de Fransche plannen, die er toe strekken
slechts een nieuw uitstel te geven, indien
de controle op de Duitsche financiën zeer
versterkt wordt, is nog des te grooter ge
worden na de publicatie, gisteren, door de
Commissie van Herstel heeft de Engel-
uit blijkt dat daarin Frankrijk geheel al
leen staaf ten opzichte der compensatie
schulden. In de zitting van 8 Augustus der
Commissie van Herelel heeft de Engel-
che gedelegeerde een voorstel gedaan voor
een algemeen moratorium aan Duitsch
land voor de rest van 1922 te verleenen,
en dat ook de compensatieschulden zou
omvatten, in zoooverre dat de betalingen
uit dezen hoofde overeenkomstig de
Duitsche aanvraag zouden worden be
perkt tot een half millioen pd. str. maan
delijks, welk bedrag dan echter in de
kas van de Commissie van Herstel ge
stort zou worden en aangewend voor zoo
danige doeleinden als deze gewenscht zou
achlen. Aangezien dit dé vermenging
brengt tusschen de compensatieschulden
aan particulieren en de reparatieschulden
aan de landen, waarvan Frankrijk juist
niets weten wil, verzette Dubois zich hier
tegen, doch bij stemming bleek alleen hij
tegen, terwijl de drie andere leden beslo
ten het voorstel te verdagen tot na de
conferenie van Londen om er daarna op
nieuw over te beraadslagen. Deze stem
ming is een hieuw bewijs dat Frankrijk,
welks belang bij de compensatieschulden
ongelijk grooter is dan dat van de andere
bondgenoclen, dan ook weer geheel al
leen slaat, waar het geldt de betaling
voor zijn Fransche debiteuren te krijgen.
Een en ander maakt dat men hier zeer
weinig vertrouwen heeft in den uilslag der
Londensche besprekingen en zich met on
gerustheid afvraagt of Poincaré tegen
den drang der overige onderhandelaars
bestand zal blijken.
Beslaglegging op Duitsche deposito's.
Naar de „Fr. .Ztg" mededeelt heeft de
oppercommissaris in Elzas Lotharingen
een decreet uitgevaardigd waarbij wordt
bepaald, dat alle deposito's van Duitsche
staatsburgers bij banken en andere cre-
diet-instellingen in Elzas Lotharingen als
gesequesteerd moeten worden beschouwd.
Deze deposito's mogen niet worden uitbe
taald.
Senator Borah over de
nota van Poincaré.
Na rijp beraad heeft ook senator Borah,
de leider der „onverzoenlijken" in den
toenmaligen s'trijd tegen het Verdrag van
Versailles en den Volkenbond, zich over
de nota van Balfour, welke wederzijdsche
annuleering der intergeallieerde schulden
voorstelt uilgelaten. Hij stelt zich op het
standpunt, dat Europa Amerika eerst dan
mag verzoeken het zijn schulden kwijt te
schelden als het ontwapend heeft. „Elk
plan voor kwijtschelding van schulden, dat
niet buiten twijfel vaststelt, dat een ver
mindering van strijdkrachten te land en
ter zee zal tot resultaat hebben" zegt
hij „is niet in het belang van den vrede»
doch in het belang van den oorlog, en niet
in het belang van de humaniteit doch in
het belang van den moord."
Indien schulden worden kwijtgeschol
den, zoo betoogt Borah, „zou dit practisch
neerkomen op het steunen en aanmoedi
gen onzerzijds van deze groote militaire en
maritieme bewapeningen en daardoor van
het aanmoedigen van den oorlog."
De val van Kilmallock.
De correspondent van de „Daily Mail"
te Limerick zegt, dat toen de Vrijsfaters
Kilmallock binnenrukten, de bevolking hen
uiterst geestdriftig inhaalde. Vrouwen
sloegen haar armen om den hals van Vrij-
staatofficieren, die zij begroetten als be
vrijders.
Het plotselinge besluit der rebellen om
Kilmallock zonder verdoren tegenstand te
ontruimen wordt toegeschreven aan het
feit, dat het succes van generaal Daly, die
Tralee veroverde, een ontmoedigende uit
werking had op de mannen te Kerry, die
de kern vormden van de rebellenbeztting
van Kilmallock.
De Vrijstaatregeering meldt dat haar
troepen ook het spoorknooppunt Limeri.k
hebben veroverd, een spoorwegcentrum
van vitale beteekenis op 30 mijl afstand
van Limerick, waar de hoofdlijnen Cork
Dublin en WaterfordLimerick samenko
men.
Een verklaring van Collins.
Michael Collins zegt in een verklaring
dat de militaire actie,, waartoe de regee-
mg is overgegaan, noodzakelijk is om ge-
afeijjlvnaa-nn/ -ers Dbuni!<;A8&.fu;8o,sainia
hqorznainheid aan het parlement af te
dwingen en dat zij eerst zal worden ge
staakt, zoodra deze gehoorzaamheid on
dubbelzinnig vaststaat. Onder gehoorzaam
heid verstaat de regeering de inlevering
van alle oorlogsmaterieel bij het arsenaal
der regeering. de teruggaaf van alle in be
slag genomen goederen en geld en het
verschaffen van inlichtingen omtrent gemi-
reerde of onveilige bruggen, wegen en
spoorwegen.
Naar aanleiding van een vraag van het
Lagerhuislid Keuworthy heeft minister
Chamberlain inedegedre'd, dat de Engel
sche regecring de Riffstammen, die thans
i de Spanjaarden beoorlogen in districten,
j woiko Engeland had erkend als vor
mende een Spaansche invloedsfeer in Ma-
j rokko, als rebellen tegen een bevriende
mogendheid moet beschouwen en dienten
gevolge de afgezanten der Riffstammen,
die zich thans te Londen bevinden, moet
weigeren te erkennen en hun niet te
woord kan staan.
Hot P. T. A. meldt uit Warschau,
dat bij gelegenheid van de reis van het
staatshoofd naar Krakau overal onderweg
dezen ovaties zijn gebracht. Te Krakau
weid het staatshoofd door het gemeente
bestuur en de besturen van verschillende
vereeniging?n en oorporaties ontvangen
Een geestdriftige menigte spande de
paarden van het rijtuig van het staats
hoofd uit en trok het naar de prefectuur.
Volgens een draadloos bericht zijn te
Miinchen op 5 Aug. onderhandelingen
begonnen tusschen het rijlc en den Beier-
schen premier door de rijksministers
Geesler en Eehr.
Een telegram uit Peking meldt dat
officieel wordt bekend gemaakt dat Ja-
pan en China binnenkort onderhahSe-
lingen zullen openen met Rusland over
de erkenning van de Sovjets en de her
vatting van handelsbetrekkingen. Het
doel is de financiën van China, Rusland
en Japan in orde te brengen voor Eu
ropa zich herstalt van zijn oorlogsmoei
lijkheden. Joffe, een der Sovjetcommis
sarissen, die naar Peking is vertrokken,
zou gemachtigd zijn zoowel met China
als Japan te onderhandelen over de er
kenning van Rusland en het hervatten
van den handel.
Het tooneei te Sulphur Springs heeft veel
weg van een slagveld. De trein bestond
uit twaalf stalen rijtuigen. Hij schoof ze
ven houten wagons van den lokaaltrein in
elkaar en sloeg de overblijfselen in dui
zend stukken. Enkele wagens van den lo
kaaltrein stortten van den dijk in de ri
vier, waardoor de passagiers verdronken,
tewijl anderen een verschrikkelijkcn dood
stierven door den ontsnappenden sloom uit
de locomotief.
Een troe- padvinders gedroeg,zich held
haftig bij het verleenen van hulp, hielp de
door schrik overmande overlevende passa
giers kalmeeren, organiseerde hulpsecties,
greep bijlen en houweelen verloste de ge
wonden uit hun benarde positie en haalde
de dooden te voorschijn. Stakende spoor-
wegmanncn bemanden een hulptrein. Het
was onmogelijk vele slachtoffers te iden-
üficeeren, daar de lijken verminkt waren.
In het lijkenhuis hadden hartroerende too-
neelen plaats. Een machinist was de eem-
ge persoon die van den exprestrein werd
gedood; de passagiers werden slechts door
elkaar geschud.
Volgens de laatste schatting is het aantal
dooden 60 tot 75. De spoorwegambtenaren
erkennen dat van dertig passagiers bekend
is dat zij dood zijn en van 65 dat zij ge
wond zijn.
Uit Indianapolis wordt aan de „Times"
gemeld, dat tengevolge van de pogingen der
regeering om kolen te delven onder be
scherming van de troepen, te Taunton vij
andelijkheden plaats hadden. Stakers scho
ten uit een hinderlaag op de troepen, die
het vuur beantwoorden, dat zich over het
geheele gebied uitbreidde en langer dan een
uur duurde.
Een meisje, genaamd May Miller, dat te
New York werd gearresteerd, wegens lade-
lichiing heeft verscheidene pogingen gedaan
om zelfmoord te plegen. Zij deed haar
eerste poging in liet politiebureau. Het
meisje greep een melkflesch, sloeg ze aan
stukken duwde verscheidene stukken in
haar mond en slikte ze door.
Toen de doctoren in het hospitaal bezig
waren de stukken glas uit haar keel te ver
wijderen, vroeg zij om een glas water en
loen haar dit werd gebracht, beet zij een
groot stuk van het glas af en slikte het
door. Een paar minuten later, toen toebe
reidselen werden getroffen om haar keel
en maag met X-stralen te onderzoeken,
bracht zij plotseling haar handi naar haar
lippen en trok haar gouden armbandhorlo
ge van haar pols. Voordat men het haar
had kunnen beletten, had zij het horloge
glas, een deel van het uurwerk en verschei
dene schakels van den ketting doorgeslikt.
Hel meisje werd ten slotte op de operatie
tafel vastgebonden om de chirurgen in staat
te stellen, het glas uit haar keel te verwij
deren.
Zaterdag meldde een telgram, dat zeven
Duitsche ingenieurs te Perth, in West-Aus-
tralië, waren aangekomen op weg naar Mel
bourne voor het oprichen van een briket
tenfabriek ten behoeve van de bruinkolen-
velden van den staat en dat aan de aanstel
ling van deze ingenieurs een geschil tus
schen de bondsrcgecring en de regeering
van Victoria was voorafgegaan. De aan
stelling van deze ingenieurs houdt verband
met de exploitatie van een rijke bruinkool-
laag van Melbourne. De bondsregeering ver
leende toestemming voor den invoer yan
de machinerieën uit Duitschland op verze
kering van de regeering van Victoria dat
deze machinerieën elders niet te krijgen wa
ren. Vergunning echter om Duitsche inge
nieurs naar Australië te brengen werd ge
weigerd op grond van de overweging dat
uit Noord-Amerika, waar het brikettenbe-
drijf op groote schaal wordt uitgeoefend,
evengoed deskundigen konden wonden be
trokken. Het geschil heeft twee maanden
geduurd. De bondsregeering gaf ten slotte
toe, nadat de ingenieurs alleen In Duitsch
land te vinden waren.
Tijdens zijn reis in het Verrle Oosten zijn
maarschalk Joffre in Sjanghai twee giften
ter hand gesteld: één van 100.000 frs. van
het gemeentebestuur der Fransch concessie
dezer stad; de andere van 10.000 frs. van
den consul van Portugal aldaar ten bate
van- het verwoeste Noord-Frankrijk.
De minister der bevrijde gebieden heeft
deze gift thans voor de gemeente Barisis
(Aisne) bestemd, die de bedTagen zal beste
den voor de installatie van drinkwater en
electrisch licht.
Mies Mc. Cormiek, de romantische
kleindochter van Rockefeller, die zich,
naar men zich wellicht herinnert, eeni-
tijd geleden met een Zwitserschen ma
nege-directeur, Max Oser, heeft verloofd,
zeer tegen den zin harer familie, is
met de „Majestic" in Frankrijk aange
komen. Een heir van journalisten is in
Cherbourg op haar afgestormd om haar
te interviewen. Met de grootste moeite
wist het meisje zich t9 onttrekken aan
haar belagers, die haar op de landings
plaats opwachtten. Tevergeefs beweerde
zij, dat men in het verborgen moet
blijven, om gelukkig te zijn. Te Parijs
hernieuwde de stormaanval zich in het
hotel, waar zij met haar vader logeerde.
Zij moest haar deur barricadeeren. Een
Amerikaansch reporter vermomde zich als
leverancier en wist het menu machtig
te worden van de lunch, die miss Mc.
Cormith den 4eu Augustus in het Prin
cess Hotel genuttigd koeeft.
Tenslotte heeft het meisje, dat dit
alles te machtig werd, een draadlooze
mededeeling de wereld ingezonden met
de woordenMiss Mo. öormick heeft
er behoefte aan, dat de geheeele wereld
haar vergeet".
De oorrespondent van de „Daily Tele
graph" te Sydney meldt, dat de Aus
tralische Bondsregeering, in verband met
de verontwaardiging, die de aankomst
van Duitsche goederen heeft opgewekt,
voornemens is, de maatregelen tegen
„dumping'.' uit te breiden. De minis
ter van douano heeft n.l. de indiening
aangekondigd van een wetsontwerp in
dien geest op grond van de buitenge
wone daling van de Duitsche mark.
Het B. T. A. meldt uit Grenoble
dat vier jonge lieden uit deze 6tad,
die een bergtocht ondernamen, op de
Tabuchett-gletscher zijn verdwaald. Drie
van hen stierven van koude, de vierde
vermocht hulp te halen.
Havas meldt dat de verliezen der
Fransche marine gedurende den oorlog
11.337 dooden en vermisten bedragen.
Nadat de Socióté Beige de Gyné-
cologie et d'Obstetrigie in haar verga
dering van Zaterdag prof. Daels had
uitgesloten wegens de jongste gebeur
tenissen, is er onverwijld een Vlaamsch
Heelkundig en Gynecologisch Genoot
schap opgericht, dat alle Vlaamsche leden
van het Fransche genootschap omvat.
Zondag werd hier een huishoudelijke
vergadering gehouden van stakers in het
Rijnsleepvaarlbedrijf.
Wij vernemen, dat in deze vergadering
van de zijde der stakers een voorstel werd
gedaan de staking op te heffen. Dit voor
stel werd verworpen. Er komen veel Duit
sche sleepbooten tot het afhalen van
schepen.
