Kerkel. Kunst - V. OVEN,Den Haag - Vaandels, Insignes, Vlaggen, Medailles
BUITENLAND
Onschuldig veroordeeld
12 Augustus 1922
Vierde Blad
DE CONFERENTIE TE LONDEN.
De hongersnood in de Oekrajine.
Beieren en het Rlik.
De Italiaansche Kamer op reces.
Uw land en ook het mijne Zonder het Je bent volkomen vrij, om «r over
te kennen, aanbid Ik dat land. Ik wil te denken, zooals je wilt. Het staatje
het zien.... ik wil er leven en sterven vrij hier in New IJork te blijven. Ik
Wat spreek je van sterven, lieve- wil u ook lieelemaal niet meenemen,
ling?.... riep Jacques uit, terwijl hij Maar jè wil weg..£ls ik niet wegga,
het blonde kopje van Mary naar zicli ga ik dood.
toe trok en het tegen zijn borst drukte. Al weer, mompelde de vader.
O, geloof me, ik heb er nog geen Wat heb je van morgen toch sombere
zin in 1 zeide het jonge meisje lachend., gedachten in je hoofd 1
ik heb er nog geen zin in, integendeel. Ik weet nietik heb niets
Hier zou ik jong sterven, want ik bijzonders in mijn hoofdmaar ik
verveel me. Ik vind Amerika een naar verveel me hier zoo..de verveling
land. Parijs trekt me aan.... Parijs doodt medat is alles.
de stad der wonderenIk geloof, Mary barstte in tranen los. Jacques
dat ik te Parijs gemakkelijker zalGaraud nam ze in zijn armen en tracht
ademen dan hierte ze tot bedaren te brengen.
Maar kindje, er is niets dat ons Kalm, kalm, meisjezeide
belet, om dadelijk naar Frankrijk te hij. ik bid je wees kalm..je zult je
gaan, naar Parijs en er twee of drie zin hebbenWij zullen naar Frank-
maanden door te brengen. rijk gaan. Maar wat moeten we in Pa-
O, neen, neen, dat bedoel ik nietrys doen
zei Mary opgewonden, ik houd niet Wij zullen 'n leven leiden in over-
van halve maatregelen. U moet uw eenstemming n»et je groot vermogen,
zaken hier aan kant doen en daarna Wij nemen een hotel in 't voornaamste
gaan wij naat Frankrijk, zonder aan gedeelte van de stad, Wij gaan naar
terugkomen te denken. den schouwburgWij zullen veel
OvideSoliveau kwam tusschenbeide menschen ontvangen.
Die fabriek verkoopen zei Maar kindje, ik geloof, dat we
hij op spottenden of liever uitdagenden beiden gauw genoeg zulle» hebben van
toon. Amerika verlaten.,.. Maar zoo'n leven!
dat is krankzinnigNooit.,
Ja, maar ik denk er anders ov er
Ik heb dan geen werk meer, geen
bezigheden
- Wilt je dan nog werken Waar
voor, je bent toch rijk genoeg
't Is niet voor het geld, maar voor
't werk, zie je, dat is mijn leven.
Mary keek haar vader glimlachend
aanWel nu, wat weerhoudt je om
hier je fabriek te verkoopen en inFrank
rijk precies dezelfde op te richten
Je bent de grootste mecanicien en een
der eerste uitvinders van de Vereenig
de StatenDe naam van Paul Har-
mant is beroemdIk zou willen,
dat je in je geboorteland dezelfde posi
tie hadt.. je naam neem je mee en
spoedig zul je in Frankrijk even be
roemd zijn als in Amerika.
Jacques Garaud had geluisterd met
gefronste wenkbrauwen.
Je bouwt in Frankrijk ten reus-
achtige fabriek, net zoo mooi,als die
in New-IJork. Daarin zult ge je
nieuwe uitvinding van spoorwegrem-
nien expioiteeren. Die zullen opgang
maken. Daardoor zult ge de aandacht
van 't gouvernement op je vestigen. Ge
zult gedecoreerd worden. Wat zou
ik daarover in mijn schik en hoe
trotsch zou ik niet op je zijn, vadertje I
49 XV.
De gewezen meesterknecht, thans
groot-industrieel en verscheidene ma
len miliionnair, Jacques Garaud was
drie en vijftig jaar geworden. Zijn
dochertje Mary, in wie al zijn genegen
heid zich oploste, was achttien jaar.
Het was een blond meisje, mooi, maar
de bleeke wangetjes, de kringen om
de oogen wettigden het vermoeden,
dat zij de kiem in zich droeg van
dezelfde ziekte, die haar moeder, waar
van zij het evenbeeld was, zoo vroeg
tijdig had ten grave gesleept.
Deze ziekte evenwel had reeds
zichtbare uitwerking gehad op het
fijne en gracieuse lichaam van Mary
zij leefde in een voortdurende bedrei
ging en de vader, die het gevaar niet
wilde zien, sloot daarvoor de oogen.
Van haar vader kon Mary alles ge
daan krijgen. Het was voldoende iets
te wenschen, om gehoorzaamd te
worden. En, hare wenschen waren vele.
Na den dood van James Mortimer
"beslissing waarfoor 3e geest, ïn 'den Wel
ken de betwiste teksten werden opge
steld, verloochend werd en waardoor de
hoop, ontstaan ingevolge de beloften van
1919, zou worden teleurgesteld.
Maar wij zijn overtuigd dat derge
lijke beslissing niet zal genomen wor
den. Het internationale Hooggerechtshof
ie te zeer doorgedrongen van zijne groote
verantwoordelijkheid, dan dat het zich
zou beperken bij eene eenvoudige uit
legging van de overigens betwistbare let
ter van het verdrag. Het zal integendeel
zich vooral steunen op den geest, waar
mede de Hooge Oontracteerende Par
tijen bezield waren; het zal, vóór geheeel
de wereld, de verplichting van het hou
den van het gegeven woord willen be
vestigen.
Wij meenen dus niet alleen te spro
ken in het belang der landarbeiders,
maar evenzeer te handelen in den geest
van vrede en rechtvaardigheid die de
zittingen van het Hooggerechtshof be-
heerscht, door aan dit laatste nadruk
kelijk te vragen zich uit te spreken voor
de bevoegdheid der Internationale Or
ganisatie van den Arbeid in vraagstuk
ken, den landarbeid betreffend.
Boitsfort bij Brussel, den 26 Juni 1922.
Voor de Internationale Fe
deratie van Christelijke
Landarbeidersbonden.
(w. g.) CARELS
Secretaris.
De landarbeiders1 hebben er Inder
daad nooit een oogenblik aan getwij
feld, dat de in deel XIII van het
Verdrag voorziene maatregelen ook
hen betroffen. De ongerechtigheden,
de ellenden, de ontberingen, in dat
deel aangehaald, bestonden voor hen
in hoogere mate dan voor de andere
arbeiders, en zoo de hervormingen,
in dat deel dringend genoemd, in vele
landen voor de nijverheidsarbeiders
reeds een feit waren, met de land
arbeiders was het veelal anders ge
steld.
Deze Iaatsten voelden zich evenwel
leden van de arbeidersklasse. In bijna
alle landen waren hunne vakvereni
gingen aangesloten aan de Nationale
arbeddersvakverbonden. Zij stelden
volle vertrouwen in de vertegenwoor
digers dezer vakverbonden, die meestal
gehoord werden bij de voorbereiding
van het Verdrag.
De afgevaardigden der Vakverbon
den vertegenwoordigden dus zoowel
de landarbeiders als de industrieele
arbeiders. Het ware hun onmogelijk
geweest eene sociale bescherming te
aanvaarden, waarvan de landarbei
ders zouden uitgesloten zijn. In den
schoot van hunne organisatie zou
den zij de verantwoordelijkheid eener
dergelijke houding niet op zich heb
ben kunnen nemen.
Dit is zooveel te meer waar daar
in verschillende landen, waar de
landbouw overheerschend is, de land
arbeiders-organisaties eene groote ge
talsterkte en een overwegenden ze
delijken invloed hebben in den schoot
der algemeene arbeidersorganisatie.
Dat is trouwens niet meer dan een
ander opzicht van de opmerking, op
de derde Internationale Arbeiderscon
ferentie gedaan door den heer Res-
trepo, vertegenwoordiger van Colom
bia, opmerking vervat in de volgen
de bewoordingen
„Van Groenland tot Chili bestaat
Amerika uit jonge staten, die allen
in hoofdzaak landbouwlanden zijn,
uitgezonderd dan de nijverheid der
Vereenigde Staten, maar deze zijn
hier niet vertegenwoordigd.
Deo landarbeid schrappen van ons
program, dat ware ons, vertegen
woordigers dier landen, toeroepen:
Gaat er van doorl Gij hebt hier niets
te verrichten.
Aldus mochten de landarbeiders ver
trouwen hebben.
Het ware te zeer tegenstrijdig ge
weest met de gezonde rede, hen uit
te sluiten van eene internationale be
scherming die vóór alles den socia
len vrede beoogt.
Hun vertrouwen werd overigens
niet teleurgesteld. De vertegenwoor
digers der arbeiders konden aan hun
ne collega's uit den landbouw de vol
ledigste verzekeringen geven voor wat
betreft de bescherming der belangen
van de landarbeiders. Het zal niet
noodig zijn te doen uitkomen dat bij
de voorbereiding der verdragen ge
noegzaam gebleken is dat alle deelne
mers vast besloten waren aan de land
arbeiders eene degelijke bescherming
te verleenen, overeenstemmend met
die, welke voor de nijverheidsarbei
ders was voorzien.
Het zou trouwens daartoe kunnen vol
staan de bewijzen aan te halen in die
orde van gedaohten op de dèrde Inter
nationale Arbeidsconferentie aangevoerd
door den heer Jouhaux, Fransche Ar
beidersvertegenwoordiger (zitting van 26
October, voorloopig verslag blz. 6-7). Men
veroorloove ons er eene enkele van aan
te halen, namelijk den brief van den
heer Clemenoeau aan den heer Graaf
von Brookdorf-Rantzau, waarin wordt
De Paus heeft een herderlijken brief
gericht aan de Italiaanecche bisschop
pen, waarin hij zijn diepe teleurstelling
uitspreekt over het feit, dat het volk,
in plaats van samen te werken tot het
herstel van de oorlogsverwoestingen, zich
in een wreede worsteling inwendig ver
scheurt, waarmee het gezag van het land
in het buitenland teloor gaat en eco
nomische en moreele wanorde in het
buitenland ontstaat. „De volken, zegt de
Paus, moeten terugkeeren tot het eer
biedigen van de goddelijke wet. Naasten
liefde moet hen bezielen. Die bezieling
zal de eendracht voortbrengen." De Paus
herinnert er vervolgens de bisschoppen
aan, dat hun herderlijk werk ook een
taak van bevrediging in zich sluit en
verzoekt bun zoodanig te handelen, dat
de eendracht in de hoofden weerkeert.
tegengehouden bij werkeloosheid zooals er
wellicht nooit te voren een gekend is,
dan wordt zooiets misdadig.
Als Rijnland een eerlijke zaak voorstaat,
kan dat College de reden bekend maken
en zal zijn handeling ook begrepen wor
den; doet het dat niet, dan mag niet gerust
worden voor men van hoogerhand dat
College tot de orde roept
Straks lopen in de onmiddellijke nabij
heid: Aalsmeer, Kudelslaart, Roelof-
arendsveen, Haarlemmermeer, enz. enz.,
duizenden Ijverige werklieden werkeloos
rond en van den anderen kant zou het
verrichten van nuttigen arbeid belemmerd
worden.
Dat zou toch te bar zijn. A. J. L.
EEN PUZZLE. I
In de „Maasbode" van Donderdag S
Augustus laat P. N. een noodkreet hoo-
reen. „De Streek" voor korten tijd een
onzer bloeiende tuinbouwstreken, ver
keert in groeten nood.
Arbeider nooh Patroon kunnen een be
staan meer vinden, als 't zóó doorgaat.
De aardappelen moeten voor 21/3 oent
per K.G. verladen worden waarvoor ze
natuurlijk niet geteeld kunnen worden.
In Zeeland en N.-Brabant hebben
landbouwers reeds besloten geen aard
appelen meer af te leveren benedon 2
cent per K.G. omdat de kosten er niet
uitkomen.
En met de groenten staat het al pre
cies zoo.
Het spreekt wel van zelf, dat zij die
hun krachten geven om de producten
onder het bereik van den consument te
brengen, een nuttig werk verrichten en
dus reoht op bestaan hebben, maar de
vraag rijst toch of er nu niets op te
vinden is, die verplaatsing te doen ge
schieden zonder dat de prijzen daardoor
zoo geweldig verhoogd worden.
Daar moet ten slotte toch een weg
op gevonden wordenwanneer op de vei
ling een volksvoedsel als aardappelen
Voor 2 21/2 cent per K.G. moet wor
den afgeleverd on do consument be
taalt 9 12 cent per K.G, dan ha
pert er bier of daar wat, want dat is
geen verhouding.
De volksgewoonten maken de oplos
sing van de puzzle niet gemakkelijk en
toch moet er o.i. naar gestreefd wor
den, hetzij dat de bouwers meer reoht-
streeks contact met de consumenten zoe
ken, hetzij de tusschenhandel zelf door
organisatie er iet3 op vindt, of wel
dat onze Coöperaties zich meer op dat
terrein begeven, maar er moet iets kun
nen gevonden worden, om die wanver
houding weg te nemen, waardoor te
vens een zeer belangrijk bedrijf n.l.
het tuinbouwbedrijf voor ondergang
bewaard blijft. A. J. L.
Uitzicht op een compromis.
Draadloos wordt gemeld, dat da vooruit-
zichten op een compromis betreffende de
voorwaarde, waarop een moratorium wnrc
te verleenen, gisterenmogen veel hoopvoller
waren .Poincaré en Theunis ontbeten met
Lloyd George in Downing Street, waarna
een onderhond volgde, dat zoo lang duur
de. dat de bijeenkomst van de conferentie,
bepaald op elf uur, moest worden uitge
steld, hoewei z(j, waarschijnlijk gisteren
nog zon woraen gehouden. Bij alle delega
ties openbaart zich het verlangen om tol
«enige schikking te komen.
In welk verband de aandacht wordt geves
tigd op de voorwaarde van hel huidige mo
ratorium, welke voorwaarden zijn opge
steld op aanbeveling van de waarborgcom-
missie en door da commissie van herstel in
het voorjaar aan Duitschland zijn meege
deeld. Duitsohland echter is in gebreke ge
bleven ze geheel te vervullen.
Of het gewenscht zou zijn een verder
moratorium toe te staau onder voorwaar
den. welke een volkomen naleving zouden
waarborgen van voorwaarden, gegrond op
die welke de commissie van herstel in het
voorjaar heeft bepaald, is het punt, waar
over de informeele besprekingen waar
schijnlijk loopen. Mocht tenslotte dé op
lossing van de moeilijkheden in die rich
ting worden gevonden, dan veronderstelt
men dat de verdere regeling zal worden
overgelaten aan de commissie van herstel.
(Zie voor het verloop van de besprekin
gen van gisteren verder onder de Tele
grammen),
De correspondent van de „Times" te
Dublin bevestigt in een telegram, om één
uur in den ochtend verzonden, het be
richt, dat alle militaire en politiekazer
nes te Cork in brand staan. Dit bericht
was gebracht door een regeeringsvlieger,
die boven de stad was geweest. De Vrij-
staters hebben hun positie bij Passage
West geconsolideerd; het eigenlijke Cork
hebben zij nog niet omsingeld. Een vlie
ger vloog op een hoogte van nog geen
200 meter over Cork. Het geweervuur,
dat tegen hem werd afgegeven, was zóó
onbeduidend, dat hij zijn tocht naar
eigen willekeur voortzette.
Het hoofdbestuur van het Ned. Roode
Kruis ontving over den toestand in de
Oekrajine het volgende bericht:
De heer Jean de Lübersac, een Fransch
economisch deskundige, die kort geleden
door dr. Nansen naar de Oekrajine werd
gezonden, heoft bij zijn terugkomst een
rapport uitgebracht over de beklagens-
waardigen toestand in de groote steden
Kiejcf, Charkof en Odessa. Vluchtelingen
uit de hongerdistricten komen met duizen
den te Kiejef aan en daar de slad geen
middelen heeft om hen bij te staan, zijn
zij genoodzaakt in het station te blijven
zonder eenige hulp. lederen dag worden
de lijken van degenen die van honger om
gekomen zijn, uit het station weggehaald.
Te Charkof, zetel van het gouvernement
van de Oekrajine is de toestand nog erger.
Honderden kinderen dwalen rond op de
perrons zonder dat iemand zich om hun
ellende bekommert. Het einde is dat zij op
den grond vallen en ter plaatse sterven
zonder eenige hulp te bekomen. Er zijn in
dit slation gewoonlijk 7 4 8000 vluchtelin
gen. De autoriteiten te Charkof zijn ge
noodzaakt geweest de ziekenhuizen te slui
ten bij gebrek aan medicamenten en le
vensmiddelen. De toestand is dezelfde te
Odessa, en langs de gchccle lijn van
Charkof tot Odessa. De wagens, die de
dooden verzamelen, doen er bijna een
week over om de ktad rond te gaan, waar
door de lijken dikwijls 4 dagen achtereen
in de straten blijven liggen, voordat zij in
de gemeenschappelijke grafkuilen worden
geworpen. Vele lijken zijn bij het oprui
men reeds half door de ratten of door de
uithongerende bevolking verslonden. De
gehcele streek tusschen Odessa en Poltawa,
welke een der rijkste was van de Oekra
jine is totaal onbebouwd. Alle huizen zijn
verlaten, nadat het stroo der daken door
de boeren was opgegeten. Sommige steden
in de Oekrajine hebben meer dan 85 pCt.
van hare bevolking verloren. De gevallen
van menschen eten komen zoo veelvuldig
voor, dat de autoriteiten deze niet meer
vervolgen.
Frankrijk's houding bij een
epentueele breuk der Entente.
Saant-Brice betoogt in het „Journal,"
dat de Lngelschen op het oogenblik trach
ten de Franschen te intimideeren. Hij meent
dat de Engelschen nog méér dan de Fran
schen een breuk der Entente vreezen. Wat
zou het onmiddellijk gevolg er van zijn?
Dat Frankrijk zijn vrijheid van aclie zou
hervatten en onverwijld het geheele pro
gram van Poincaré zou toepassen. Het
heeft er de middelen toe, en Engeland
beeft niet de middelen om dit te beletten.
Wij kunnen aIleen optreden, aldus Saint-
Brice, daar de voornaamste der voorge
stelde maatregelen in het bezette gebied
van den linker-Rijnoever van toepassing
zijn.
Het instellen van een controle op het
Huhrgebied zou slechts een geringe krachts
inspanning vercischcn. Hoe zouden onze
geallieerden ons kunnen tegenhouden? Wij
zonden volkomen loyaal gehandeld hebben
door hen van onze plannen op de hoogte
hebben gesteld, hen te hebben voorge
steld zich bü ons aan te sluiten, en hun
in duidelijke bewoordingen onzen onwrik-
baren wil te hebben getoond. Wie zou na
dit alles een waren strijd willen aanbinden
om ons le beletten tegen een debiteur, die
te kwader trouw is, op te treden?Bedreigin-
gen van dien aard kunnen mondeling of
schrifte wórden geuit. Maar wanneer het
er om gaat lot daden over te gaan, is het
een andere zaak.
„Het past te meer er op te wijzen dat
in vel® Staten een groot getal arbeiders
in den landbouw gebezigd worden, en dat
vele ervan niet in beroepsvereenigingen
zijn georganiseerd. Het komt du» weu-
schelijk voor, dat zij door hunne regee
ringen op de conferentie kunnen ver
tegenwoordigd worden."
Weliswaar wordt in de nota, door de
Fransche Regeering aan de Derde In
ternationale Arbeidsconferentie gericht,
met betrekking tot het Vredesverdrag
gezegd, dat „d« voorbereidende werk
zaamheden, daar zij niet werden open
baar gemaakt, ook niet als grondslag
kunnen dienen voor de uitlegging van
dit diplomatisch stuk."
Wij wenschen dit argument niet on
der juridisch opzicht te bespreken. Maar
van het standpunt der billijkheid schijnt
het ons niet mogelijk thans de landar
beiders te berooven van eene bescher
ming die hun, in den geest van allen
die aan de voorbereiding der Verdra
gen hebben medegewerkt, door de plech
tige verbintenis van Versailles moest
worden toegekend, en aldus de toen ge
geven verzekeringen te verloochenen.
Het gezag der Internationale licha
men kan ten slotte enkel steunen op
het vertrouwen dat de volkeren in den
geest van rechtvaardigheid en billijk
heid waarmede die lichamen bezield
moeten zijn. Dit vertrouwen zou on
vermijdelijk worden geschokt door eene
De laaste dagen heeft de üuitsche re-
geering zich bijna uitsluitend met de Bei-
ersche kwestie bezig gehouden. Gemeen
schappelijke besprekingen der leden van de
rijksregeering met de Beiersche regeerings-
commissie wisselden af met zittingen van
het rijkskabinet en vergaderingen der Bei
ersche commissie, die Donderdag tot laat
in den avond voortduurden. De besprekin
gen zijn thans, naar verluidt, zoo goed als
beëindigd. Er werd gisteren in de rijkskan
selarij alleen nog een slotzitting
gehouden .waarin het overoengekomcni.
schriftelijk zou worden geformuleerd. Om
trent den aard der overeenkomst zijn nog
De Italiaansche Ivamer heeft met 242
tegen 65 stemmen de voorloopige twaalf-
