Onschuldig veroordeeld
BUITENLAND.
Tweede Blad 14 Augustus 1922
Vreemde missiën: Een actie-program.
Griffith t.
Ierland.
De toestand in Portugal.
De staking in Amerika.
De uitzettingen uit den Elzas.
Beieren en het Rijk.
GEM. BUITENL. BERICHTEN.
De moordenaars van Scheidemann.
FEUILLETON
v.
Dus, 'tis afgesproken. Zoodra alles
is verkocht en dat zal niet zoo lang
duren, omdat ge reeds aanbiedingen
hebt, kunnen we vertrekken. Ga je
met ons mee, neef Ovid:?
We zullen zienwe zullen
zien, nichtje, antwoordde Ovide,
tchamper lachend.
Mary werd ongeduldig.
Doe maar wat je wilt, zeide zij
onverschillig. Ik zie aan je, dat je
alles zult doen om mijn plannetje in
de war te sturen en toch zal het door
gaan, versta je, ondanks je tegenwer
king. Ik wil naar Frankrijk. Ik heb de
Fransche lucht noodig en als vader
weigert er heen te gaan, zou ik sterven
Je ziet wel, dat hij niet zal weigeren.
In een week zullen we vertrekken,
t Opgewonden verliet het jonge meisje
Elotseling de zaal. Paul Harmant
leef met Ovide alleen.
Wat denk je te doen met deze
gril van Mary vroeg de laatste.
Waarin dan bestaat mijn voorstel
ter bekeering der heidenwereld tot
Christus Het bestaat uit twee deelen.
Ja-
Wat een zwakke vaderriep
Ovide uit, de schouders ophalend.
Je dochtertje mag er zich werkelijk
op beroemen, dat ze met je doet, wat
ze wil.
i Mary heeft feitelijk gelijk....
antwoordde Jacques. Ik heb voor
Amerika genoeg gedaan. Ik ga nu in
mijm geboorteland de resultaten van
mijn werken en zoeken in toepassing
brengenWe gaan naar Frankrijk.
Davidson heeft mij het adres van een
ernstig kooper aan de hand gedaan
Ik ga hem opzoeken en zal hem de
fabriek verkoopen, voor den prijs,
dien hij biedt.
Dan heb ik nog een woordje te
zeggen, neef.... zei Ovide plotseling.
Wel nu, ik luister...
Neen, niet hier.
Waarom niet
Wat ik je te zeggen heb, mag door
niemand gehoord worden.... zeide
Ovide,
Paul Harmant keek zijn gewaanden
neef wantrouwend aan.
studiën. Grootere bisdommen zouden hun
eigem mssie-semiranies kunnen onder
houden of de studenten voor de hoogere
studiën b.v. te Rome bijeenbrengen. De
behoefte aan professoren maakt het aldus
bijeenbrengen van leerlingen verkieslijk.
Dat zul je wel hooren, maar la
ten we dan naar 't kantoor gaan. Het
zal niet zoo lang lang duren.
De rijke industrieel toonde zich
eenigszins gestoord, maar zwichtte
toch op het aandringen van Ovide.
Ga maar mee, zeide hij.
Toen ze in het kantoor waren, nam
Jacques het woord.
Nu zijn we alleen. Ga nu je gang
maar. Ik heb de deur in 't slot ge
draaid.
Ja, laten we nu eens samen pra
ten, zeide Ovide, die schrijlings op een
stoel ging zitten. Je bent dus besloten
Amerika te verlaten
Ja-
In orde. En wat zul je nu met mij
doen
Je gaat met ons mee.
Heel aardig, maar daar heb ik niet
veel zin in. Terugkeeren naar een land,
waar ik moeilijkheden krijg met de
politie. Dank je,
Je bedoelt zeker dat bevel tot
inhechtenisneming, dat vroeger tegen
je uitgevaardigd is Maak je daarover
niet bang.,... Dat is verjaard...
waar Hij wti en Die de dooden ten leven
kan opwekken.
DE CONFERENTIE TE LONDEN.
Dat weet ik, maar toch blijf ik
liever in Amerika.
Wel nu, wie belet je dat te doen
lk zal met den kooper je inkomen
vaststellen.Ik zal zorgen, dat je een
ruim inkomen krijgt en bovendien
percenten. Is dat in orde?
Neen, antwoordde Ovide, terwijl
hij een cigaret rolde.
Nu wat wil je dan
Je fabriek koopen.
Jacques Guraud keek zijn gewaan
den neef lachend aan.
Jongen 1 lk dacht dat je geen
cent hadt, omdat je bijna dagelijks
een beroep doet op de kas om je
speelschulden te betalen. En als ik je
nu hoor, ben je in plaats van platzak
er in geslaagd ongeveer een millioen
te reserveeren Proficiat, neef
„Ik bezit geen cent. Ik heb gisteren
avond nog twee honderd dollar ver
loren, die je me straks moet geven en
toch word ik kooper van je fabriek."
„Maak me dan eens duidelijk hoe."
„Dat is al erg duidelijkWij
maken eenvoudig een acte van ver
koop opJe teekent een kwitantie
van een millioen, ontvangen van mij,
en je geeft me veertig duizend dollar
bedrijfskapitaal. Voor dien prijs kun
je op mijn stilzwijgen rekenen."
Jacques sprong op.
„Je stilzwijgen riep hij uit. „Waar
over moet je zwijgen Ik heb niets
te verbergen en vrees nog minder.
„Ben je daarvan zoo zeker? Denk
eens goed na, neef, onderzoek je ge
weten eens en je zult tot de ontdekking
komen, dat je alleen naar Frankrijk
kunt terugkeeren, wanneer ik mijn
mond houd."
De industrieel begreep geenszins
wat die bedreigingen moesten be-
teekenen.
„Wat bedoel je eigenlijk vroeg
hij met een eenigszins bevende stem.
„Dat Jacques Garaud, wanneer
men hem kende, heel verkeerd zou
doen terug te keeren naar het land,
dat getuige is geweest van zijn helden
daden.
Toen de gewezen meesterknecht zoo
onverwacht dien naam Jacques Ga
raud hoorde uitspreken kon hij zich
niet meer beheerschen en wierp zich
op Ovide.
„Welken naam heb je daar genoemd,
brulde hij, hem bij de schouders grij
pende.
„Wel drommels, je eigen naam
antwoordde Ovide kalm. „Kom, val-
sclie neef, laat nu je masker maat
vallen Je heet Jacques Garaud, jt
hebt de fabriek te Alfortville in brand
gestoken, je hebt je patroon, ingenieuf
Labroue, bestolen en vermoord...
Daarna heb je met behulp van eet
valsch zakboekje een nieuwen naait
aangenomen en ben je Paul Harmard
geworden, die jaren geleden reeds ia
het ziekenhuis te Genève is overleden/
Jacques week terug, wankelend
als een dronkaard.
„Wie beweert dat vroeg hij.
Ik."
^Waarop grondt je die bewering
„Onder meer op de overlijdensactt
van neef Paul Harmant."
„Dat is een leugen."
„Kom, kom, speel nu niet lang*»
den dommeik weet alles, begrijp
absoluut alles 1 Maar dat neemt ni«
weg, dat je toch naar Frankrijk kun*
gaan, mits ik zwijg, want dan zal ni£>
mand op de gedachte^ komen, dat lè
een serie misdaden op je geweten hebt
en in jou plaats de ongelukkige Jeanilf
Fortier hebt laten veroordeeïen."
EWordt vepvolgdj j
gesteld is de commissie van herstel ifa
voorwaarden te laten overwegen, wtelke
gesteld zullen worden voor de komenlj
periode inzake de betalingen in specie.
Deze zullen worden genomen van 26
percent op den uitvoer. Het is niet
moeilijk, zegt de „Daily Telegraph", in
te zien, dat deze heffing in goud of
een equivalent daarvan den best moge-
lijken grondslag zou vormen voor den
dienst van de gewenschte interaationalie
leening.
In officieels kringen legt men er den
nadruk op, dat, al mag er op zekere
punten overeenstemming bereikt zijn, dit
geen veilig standpunt biedt om den toe
stand te beschouwen. Men moet elk plan
als een geheel beschouwien. Men merkt
hierbij op, dat er op zekere punten uit
den aard der zaak van den beginne af
geen verschil van meening hooft be
staan. Hiertoe behoort de 26 procent
op den Duitschen uitvoer.
Zaterdagavond werd gemeld: Reuter
verneemt dat de kabinetsraad vanochtend
met algemeene stemmen zijn volledige
steun aan Lloyd George heeft gege
ven, met betrekking tot de onderhan
delingen door het moratorium voor
Duitschland, en heeft besloten die aan
gelegenheid geheel aan hem over te
laten.
Aangezien de commissie van deskun
digen nog steeds de punten onderzcfekt,
die aan haar zijn onderworpen, zal de
conferentie niet eerder dan Maandag
bijeenkomen.
Later werd gemeld: Reuter verneemt,
dat de commissie van deskundigen op
het doode punt is gekomen wat be
treft het toezicht op de mijnen en
bosschen in Duitschland. Die kwestie
moet thans worden onderworpen aan de
eerste ministers.
De kloof tusschan de geallieerden is
wijder dan ooit. De Eransohen dringen
er op aan, dat het moratorium moet
eindigen op 31 December 1922, de Ita
lianen stellen eind 1923 voor, terwijl
Engeland en Belgiö voorstanders zijn
van een langer periode.
De Duitsche Staatssecretaris Bergmann
is naar Londen vertrokken. Zijn reis
heeft naar men zegt, een particular
karakter.
Arthur Griffith, de president van den
ïersohen vrijstaat is Zaterdagochtend aan
hartverlamming overleden.
Griffith werd tien dagen geleden ziek
aan influenza. Dit werd verergerd door
een inwendige ziekte. Hij werd Woensdag
geopereerd, welke operatie goed scheen af-
geloopen, aangezien hij weer gewoon op
de been was. Gisteren kwamen er echter
complicaties, en vanochtend overleed hij
aan hemorraghie in de hersenen.
Zijn dood heeft Dublin geweldig ge
schokt, aangezien mij niet geloofde, dat
zijn ziekte ernstig was.
Lloyd George heeft aan Collins en me
vrouw Griffith, een telegram gestuurd, om
hun zijn sympathie uit te spreken voor
het zware verlies, dat Ierland geleden
heeft door den dood van Griffith, en waar
in hij zijn bewondering uitspreekt voor
diens oprechtheid en vaderlandsliefde, en
zegt, dat hij gelooft, dat Ierland zijn na
gedachtenis altijd zal vereeren als die van
een van zijn meest trouwe, begaafde en
dappere zonen.
De aanval van ongeregelden op het post
kantoor te Dublin toont, dat het doel er
van was, de telegraaf en andere verbindin
gen met Engeland te vernielen. Het ver
trek, waar de toestellen staan, werd met
petroleum besprenkeld en in brand gesto
ken, maar de vrijstaatsche troepen hebben
het vuur spoedig gedoofd. De toestellen
hebben weinig schade geleden.
De val van Cork.
De burgers van Cork hebben de binnen
rukkende vrijstaatsche troepen opgetogen
ontvangen. De eerste dier troepen kwam,
terwijl er nog vele ontploffingen plaats
vonden. Vele branden, die door de terug
trekkende rebellen waren aangestoken,
branden nog voort. Ofsohoon, naar men
zegt, op sommige punten gevechten van
man tegen man hebben plaats gehad, zijn
de opstandelingen klaarblijkelijk in wan
orde gevlucht voor de nationalistische
troepen en hebben drie bruggen en zes ka
zernes in brand gestoken. Terwijl zij
vluchtten hebben de opstandeEngen zes
dooden en twintig gewonden verloren, be
halve vijftig gevangenen. De nationale
troepen achtervolgden de vluchtende rebel
len.
Ofschoou de staking aan het afnemen
is, zijn er Vrijdag te Lissabon nog ver
scheidene bommen geworpen. Er zijn geen
slachtoffers gevallen.
De hoofdcommissaris van politie is ge
storven. Het gerucht loopt, dat hij zelf
moord gepleegd zou hebben.
De bond van spoorwegmannen zou gis
teren antwoord geven op het voorstel van
Harding, ter regeling van de spoorwegsta
king. Volgens een van de leden zou dat
antwoord neerkomen op een voorwaarde
lijke aanvaarding.
De Fransche nota over de uitzetting
uit Elzas-Lotharingen van 500 Duit-
sohers is te Berlijn aangekomen. De re
geering heeft haar in onderzoek genomen.
De uitgezetten mogen enkel handbagage
meenemen en als geld niet meer dan
tienduizend mark of de tegenwaarde"
daarvan voor een echtpaar en vijfduizend
mark voor ongehuwde personen. Het ge-
heele persoonlijke vermogen en huisraad
der uitgezetten is in beslag genomen.
Het ministerie van binnenlandsche za
ken zorgt in samenwerking met het Roode
Kruis en met den hulphond voor El
zas-Lotharingen zooveel mogelijk vw
het onderbrengen der uitgezetten.
'J
Het Beierscho kabinet heeft Zaterdag
dag de te Berlijn getroffen regeling in
het algemeen goedgekeurd. De coalitie
partijen zijn het echter nog niet geheel
eens met den inhoud van het door beide
regeeringen onderteekende protocol. Zij
zullen uiterlijk Woensdag hun definitief
besluit mededeelen. Naar men weet moet
do Beiersche verordening tegen de wet
ter bescherming der republiek Vrijdag
a.s. zijn ingetrokken.
De daders van den aanslag op Schei
demann zijn naar Cassel overgebracht
en dam- in de gevangenis opgeslo
ten. Zij hebben reeds een volledige
bekentenis afgelegd. Zij hadden de
daat sedert geruimen tijd voorbereid.
Kort voor Pinksteren waren zij te
Cassel gekomen en van dat oogen-
blik af hadden zij de woning van
den burgemeester bewaakt.Toen Schei
demann op den dag van den aanslag
de tram naar "Wilhelmshöhe nam,
volgden zij hem. Oehlsclilaeger, een
dei- daders, droeg de spuit met Prui
sisch blauw en had ook een revolver
bij zich. Hustert, de tweede gearres
teerde, heeft den aanslag gepleegd.
Na den aanslag zijn de daders te voet
naar een dorp in de omstreken ge
wandeld. Daar hebben zij den nacht
doorgebracht.
In een vorig nummer is gemeld,
dat te Frankfort aan de Main een
zekeren Ernst von Salomons gearres
teerd is onder beschuldiging bij den
moord op Rathenau een rol te heb
ben gespeeld. De arrestatie heeft d'
volgende vóór-geschiedenis: De Ber-
lijnsche politie was te weten geko
men, dat aan de besprekingen, welke
de moordenaars kort voor den moord
in een pension in het centrum van
Berlijn hadden, ook een zekere Erich
von Schroeder tegenwoordig was ge
weest. Deze had zelfs beloofd te zor
gen voor een chauffeur, welke de au
tomobiel der moordenaars zou bestu
ren. Hij reisde dientengevolge naar
Kiel maar had hier geen succes. La
ter trok hij daarop naar Hamburg en
daar heeft hij iemand ontdekt, die be
reid was als chauffeur bij den aan
slag op te treden. De politie, die ver
moedde, dat deze von Sch roeder on
der onder een valschen naam was op
getreden was te weten gekomen, dat
Schroeder te Hamburg op straat een
ouden schoolkameraad had ontmoet.
Zij slaagden erin dezen schoolkame
raad te vinden en vernam nu, da#
Schroeder eigenlijk Ernst Salomons
heette. Ernst Salomons is de zoon
van een sedert lange jaren over
leden officier bij de politie te Frank*
fort en heeft deel uitgemaakt van
verschillende vrijkorpsen en ook van
de beruchte Baltische brigade.
Ook heeft hij zich destijds aange
sloten bij de troepen, die in het Roen-
gebied tegen het roode leger te velda
hokken.
Na in 1920 een tijdlang als koopman
en verzekeringsagent te hebben ge
werkt, ging hij vervolgens als lid dear
zelfverdediigingsorganisatie naar Opper-t
Silezië. Hij noemde zich von Sch roe*
der.
Na den moord op Rathenau ver
anderde hij zijn naam nogmaals en
noemde zich toen von Schewe.
De gezworenen te Offenburg heb»
ben een gewezen oppasser van von
Killinger, die brieven van von Killin-
ger aan het Openbaar Ministerie had)
gegeven en daarvan 1500 mark vooi»
zijn onderhoud had bekomen het-»
geen later bedriegerij bleek te zijn
veroordeeld tot 4 maanden gevang©»
nisstraf.,
Volgens bericht uit Essen zou gebla»
ken zijn, dat de Franschen en Belgen er
in het bezette gebied behalve de gewone
postcensuur ook nog een geheime post»
censuur op na houden, die een soort han»
dels-spionnage zou bedrijven.
Uit Berlijn wordt thans bevestigd,
dat de entente-regeeringen een gezamen
lijke nota aan de Duitsche rijksregeering
gericht hebben om te protesteeren tegen
de uitlatingen van von Kahr, gewezen
Beiersch minister-president en vort
Schweyer, tegenwoordig Beiersch ministe»
van binnenlandsche zaken.
Beiden zouden tot het niet uitvoeren
van het verdrag van Versailles hebben
aangespoord. Tevens protesteert de no.
ta tegen de Duitsche propaganda, die ifl
Tirol zou worden gevoerd. Het staat nog
niet vast of de nota, waar niet om ante
woord gevraagd wordt, te Berlijn zal won.
den openbaar gemaakt.
Volgens de Krasnja Gazeta zijn ten»
gevolge van personeel-inkrimping in dij
eerste helft van Juli alleen te St. Peters»
burg 2256 arbeiders en ambtenaren onte
slagen, waarvan 665 wwkxaam waren og
staatsinstellingen. t
Het gebeurt slechts zelden dat een
missionaris te velde rechtstreeks deel
neemt aan de actie achter het missie-front
Bedelbrieven zijn hoofdschotel der missie-
lectuur, die door den missionaris zelf ten
berde wordt gebrachthier of daar in een
wetenschappelijk tijdschrift een studie
over land en volk, en daarmee basta.
Zoo'n krijger in de voorste linie weet
de leiding achter het front veilig in de
handen van daartoe meer bevoegden.
Dit neemt niet weg, dat hij met levendige
belangstelling de missieactie gadeslaat
en deze voor hem dikwijls een onderwerp
van studie vormt.
Het resultaat van zulk een studie ont
vouwt Mgr. R. Sykes S. J., de te vroeg
ontslapen Apost. Prefect van Zambesi,
Centraal Afrika, in „The Ecclesiastical
Review" van Jan. '21. Ik wil het hier
verkort weergeven.
Indien wij waarlijk katholiek zijn, zegt
Mgr. R. Sykes, moeten wij niet tevreden
zijn met nauwe grenzen. Ons streven
beperken tot ons eigen land is nationa
lisme in geestelijke zaken. Wij moeten
bedenken dat wij tot taak hebben de
geheele wereld te veroveren voor Chris
tus. Lagere ambitie mag ons dus niet
bevredigen. De Katholieke Kerk is de
erfgename der eeuwen en wij mogen niet
door lafheid, vreesachtigheid, onverschil
ligheid of traagheid ons de erfenis laten
ontgaan waarop wij aanspraak hebben.
Het is de tijd voor een georganiseerde
poging om Azië en Afrika tot Christus
te brengen. Wij mogen niet langer wach
ten. Het is niet eervol voor ons katholie
ken, dat bijna twee duizend jaar na den
dood van den Goddelijken Stichter van
onzen godsdienst zulk een groot gedeelte
van het menschdom Hem nog niet kent.
Het is tijd, dat wij ons bewust worden
van een taak van het grootste gewicht,
die geen uitstel lijden kan tijd, dat de ge
heele katholieke wereld tot het besef
kome, dat, indien de Katholieke Kerk
niet voor haar erfdeel opkomt, de sekten
zullen wegkapen wat haar rechtens toe
behoort. Het is tijd, dat het vlammend
Kruis de wereld worde rondgedragen en
dat iedere stad en vlek en dorp worde
te wapen geroepen tegen het heidendom
in zijne vele vormen.
De teekenen zijn duidelijk voor een
ieder die lezen kan. Het bloedvergieten
is ten einde. De volkeren zijn vreedzaam
uit louter moeheid en zien uit naar de
dingen die des vredes zijn. Daartoe be
hoort het Missiewerk. Een vreedzame
verovering gaat volgen op den kanonnen-
oorlog. Het is niet moeilijk te zien wel
ken keer de dingen gaan nemen.De Chris
ten sekten zijn op hare hoede.
Wij lezen allen met blijdschap hoe
edelmoedig de katholieken der Vereenig-
de Staten thans bijdragen voor Het Ge
nootschap tot Voortplanting des Geloofs
Saar wat is het nog vergeleken bij het
geen de Amerikaansche sekten doen
Men wordt er duizelig van, wanneer men
leest wat 'n tientallen millioenen dollars
de Methodisten, Baptisten en anderen
voor hun zendingswerk bijeen brengen.
Men zal opmerken, dat zielen niet ge
kocht worden met dollars. Dat kan waar
zijn, maar zulk een bewijsvoering gaat
helaas niet op. Vooreerst kan men de
waarde, die iemand aan iets hecht, af
meten naar de som die hij er voor over
heeft, mag men hieruit niet afleiden,
dat genoemde sekten groote waarde hech
ten aan het zendingswerk En ten twee
de hoewel bekeeringen tot het Chris
tendom niet rechtstreeks met geld ge
kocht worden, gaat het toch ook niet
zonder geldimmers, zelfs katholieke
missionarissen moeten gevoed en ge
kleed worden (al zijn hunne behoeften
nog zoo bescheiden)zij moeten kerken
en scholen, kloosters en woonhuizen
bouwen, en dat alles kost geld.
Ik ken de edelmoedigheid der katho
lieken maar toch moet ik bekennen de
meening te zijn toegedaan, dat wij ka
tholieken bij die sekten achterstaan in
goedgeefschheid 'ten opzichte der buiten-
landsche Missiën. Is de dwaling dan meer
waard dan het Geloof Mag een onvol
maakt Christendom hooger geschat
worden dan het Geloof dat de Christe
lijke Openbaring en al hare volheid en
schoonheid bevat Werkelijk, ik ben er
van overtuigd dat de edelmoedigheid,
die wij bij sekten ontmoeten, niet be
reikt kan worden zonder opoffering,
groote opoffering in menig geval, min
stens lofwaardige opoffering in elk geval.
Ik kan niet gelooven, dat zulke reusach
tige sommen worden bijeen gebracht,
zonder dat de rijken hun inkomen be
langrijk besnoeien, zonder dat de werk
lieden wat van hun loon terzijde leggen.
Bovendien schijnt het, dat allen bijdra
gen naar vermogen en dat een ware be
geestering hen tot zulke offers in staat
maakt.
Welnu, dezelfde begeestering vervult
immers ook de katholieken Zij behoeft
slechts te worden aangewakkerd. Er zijn
geen roemrijker bladzijden in de geschie
denis, geen heldendaden zoo edel als het
leven en streven der katholieke missio
narissen. Wat een vruchtbare bron van
begeestering wordt ons hier geboden,
indien wij er slechts een verstandig
gebruik van maken
Is er in de geheele na-Apostolische
geschiedenis iets meer ontroerends en
betooverends dan het leven en de werken
van een St. Franciscus Xaverius en der
andere groote missie-heiligen en aposte
len Me dunkt dat onze katholieke schrij
vers en sprekers er op rekenen kunnen in
deze richting steeds een rijke bron van
begeestering te zullen aanboren.
Dit alles is echter slechts een in
leiding tot het eigenlijke onderwerp van
jpjn betoog, van mijn actie-program.
k.
Op de eerste plaats een bijzondere,
vereende smeekbede tot den H. Geest,
geen terloopsche of plaatselijke bewe
ging, doch een allen omvattend, aan
houdend smeektij. Wij vergeten, soms,
dat de H. Geest de voornaamste Patroon
der Missiën is. Hij daalde neder op
Pinksterdag om het aanschijn der aarde
te hernieuwen. Hij vervulde de Aposte
len en hunne leerlingen met die heilig
heid, dien moed, die wetenschap, waar
mede zij in korten tijd het heidendom
wegvaagden uit Europa. Zonder Zijne
hulp is de missionaris hulpeloos. De H.
Geest geeft den aspirant-missionaris
zijne roepingHij houdt deze roeping
levendig in zijn hart gedurende de lange
jaren van studie en voorbereiding, van
moed en hoop, en vervult hem met
grootmoedigheid. En wanneer de mis
sionaris zijn werk in het heidensch
land begint, moet hij tot den Grooten
Geest Gods opzien om troost in zijne
beproevingen, steun in zijne teleur
stellingen, verfrissching en bemoedi
ging in zijne afmatting en eenzaamheid.
Het was de Geest Gods die hem zond
en tot dezen H. Geest moet de missio
naris zich altijd richten als tot de bron
en oorsprong van geheel zijn streven.
Telken jare lezen we van „tongen als
van vuur," die boven de apostelen ver
schenen toen zij vervuld werden met den
H. Geest in de opperzaal te Jerusalem
en de gave der talen ontvingen. Deze
uitwendige openbaring der nederdaling
van den H. Geest behoeft thans niet
hernieuwd te worden doch dezelfde
wondervolle resultaten zullen volgen,
indien wij den H. Geest afbidden over
de harten van menschen, wier eenig
streven is om Zijn woord te verkondigen.
Wij staan verstomd over Zijne Pinkster
bezoeking en de wonderen die er op volg
den. Maar Hij blijft met Zijne Kerk
voor eeuwig. Hij is even machtig in de
harten der menschen als in den tijd der
Apostelen. Gods arm is niet verkort,
Zijne macht niet verminderd. Maar als
voorbereiding voor onzen grooten veld
tocht in de missielanden moeten wij in
ieder katholiek hart, in iedere katho
lieke kapel, in iedere katholieke kerk,
de geheele Christenheid door, openlijk,
eensgezind, gezamenlijk den H. Geest
smeeken om wederom in de wereld te
komen en haar aanschijn te hernieuwen.
Een voortdurende, vereende poging, de
geheele wereld door, dagen lang vol
gehouden, dagen waarop de H. Mis van
den H. Geest gelezen worde en Zijn lof
uitgesproken en gezongen en verkon
digd en aller gebed vereenigd tot een
groote algemeene smeekbede, zou mis
schien gevolgd worden door even groote
gebeurtenissen als die, welke volgden op
Zijne zichtbare nederdaling over de
Apostelen.
Het tweede deel van het program van
Mgr. Sykes bestaat uit organisatie.
Ieder opbouwend plan moet worden
vastgelegd in een stelsel. Dat heeft God
de Schepper eveneens gedaan.
Zou niet iedere parochie in de landen,
waar het „Jus Commune" van kracht is,
de opleiding van een missionaris op zich
kunnen nemen Mgr. Sykes is niet blind
voor de opwerping, dat sommige bis
dommen zelf nog een soort missievelden
zijn en dus de bisschoppen goed zouden
doen met hetzelfde plan toe te passen
teneinde hun eigen bisdom van pries
ters te voorzien. Maar zijn er dan niet
meer dan duizend bisdommen in de we
reld en in hoevele daarvan staan de za
ken zoo slecht In hoeveel daarvan
zullen de toestanden zoo slecht blijven?
En de voordeelen zijn zeer groot. Hoe-
vele parochies er in de geheele katholieke
wereld zijn, is moeilijk uit te maken,
maar indien iedere parochie ook maar
één aspirant-missionaris leverde, wat
een geweldig aantal apostelen zoude
spoedig beschikbaar zijnEn welk eene
rechtstreeksche belangstelling voor het
missiewerk zou hierdoor worden aange
kweekt 1 Het zou een stuk katholiek
leven worden, een: parochieel werk, iets
dat te zien zou zijn, dat besproken kon
worden.
Ook hiertegen wordt veelal een op
werping gemaakt, n.l. dat de andere
parochiëele liefdewerken er onder zou
den lijden. En toch is deze opwerping
ten eenenmale ongegrond. Wanneer de
opleiding van een priester-missionaris
parochieel werk wordt, dan zullen de
andere parochiëele werken er wel bij
varen. Dat is de uitgesproken bevinding
van iederen priester, die den moed
heeft gehad om de proef op de som te
nemen. Als dit program kon ten uit
voer worden gelegd, dan zouden we een
flink stuk heidendom kunnen bekeeren:
nu kunnen we alleen een tipje opslaan
van het doodskleed dat de heidenlanden
bedekt.
De Kerk moet hare werkzaamheid ver
menigvuldigen, „uit deze steenen kin
deren Abraham's verwekken." In den
boezem der Kerk ligt de Godsgeschonken
kiem der uitbreiding. De Kerk heeft van
God de geschiktheid ontvangen om aan
alle mogelijkheden het hoofd te bieden,
altijd te zijn opgewassen tegen hare
taak. In de borst harer heiligen en lei
ders gloeit steeds de geestdrift voor het
goddelijkste aller werken, een geestdrift,
die kan opflikkeren tot een brand, welke
de heele aarde in vlam zet en verlicht,
aarde in vlam zet en verlicht.
Hiertoe is echter een reusachtig, we
reldomvattend organisatieplan eerstever-
eischte. In ieder bisdom of minstens kerk-
province zou Mgr Sykes een missie-se
minarie wenschen voor lagere en hoogere
Wat moet ik doen Je hebt
alles gehoord. Als ik weiger, zal ze
ziek wordenZij zou sterven
Dus, je gaat over acht dagen weg
In ieder bisdom zou een priester-po-
curator, die over den noodigen tact en
enthousiasme beschikt, voor het werk
moeten worden afgezonderd. Dat enthou
siasme is er nog niet overal, moet dus
worden aangekweekt. Ja, hier en daar
zou hij nog met apathie te kampen heb
ben. Er zijn nog veel menschen die geen
kennis hebben genomen van het Testa
ment van onzen Lieven Heeranderen
moeten hiervan nog uitleg hebben zij be
grijpen nog niet volkomen, dat het Hem
onzettend ernst was, toen Hij zeide
„Gaat uit in de gansche wereld en ver
kondigt het Evangelie aan alle schepse
len
Op het program van Mgr. Sykes staat
verder een „verzendhuis" van priesters,
die hunne studiën voltooid hebben. En
het geheele plan is natuurlijk afhankelijk
van de goedkeuring der Kerkelijke Over
heid.
Tot zoover Mgr. Sykes. Hij schreef
voornamelijk voor de Vereenigde Staten,
waar de missie-actie nog niet tot dien
heerlijken bloei gekomen is, dien Neder
land te aanschouwen geeft. Vandaar dat
hij agenda op zijn program heeft staan,
die bij ons reeds tot de acta behooren.
Immers in het tweede gedeelte van zijn
program spreekt hij de hoop uit, dat iede
re parochie der Christenheid minstens
één priester-missionaris zal opleiden.
Welnu, Nederland telt op het oogenblik
reeds ongeveer evenveei priester-missio
narissen-te-velde als het parochies telt.
Indien ale katholieke landen en streken
percentsgewijze evenveel missionarissen
leverden als Nederland, dan zou het Ka
tholieke Missiewerk spoedig beschikken
over ruim honderd duizend priesters-
missionarissen, in plaats van de ruim
twaalf duizend, die thans onder zijn stan
daard strijden. Doch juist daarom moet
elke streven ons sympathiek zijn, dat er
op gericht is om het aantal priesters-mis
sionarissen te vermeerderen. Het Missie
werk is reeds een stuk van ons katholiek
leven geworden. Talrijke beurzen zijn
reeds door parochies in Nederland ge
sticht ter opleiding van Nederlandsche of
iniandsche priesters-missionarissen. Het
Liefdewerk van St. Petrus heeft ten on
zent reeds burgerrecht verkregen. Ons
rest op den Ingeslagen weg edelmoedig
voort te gaan. De heele Katholieke wereld
is er getuige van dat wij niets verliezen
bij onze geestdrift voor het Missiewerk.
Immers diezelfde geestdrift komt in
gehïel ons politiek, sociaal en liefdadig
streven tot uiting. Het Missiewerk is ten
onzent werkelijk een bron van geestdrift
geworden, die onze broeders in andere
landen ons benijden.
Mgr. Sykes meent, dat door een vurig
smeektij tot den H. Geest ook voor de
andere landen der Christenheid de zege
ningen verhoopt kunnen worden, die wij
zonder eenige verdienste van onzen kant
ontvangen hebben.
Eer het echter zoo ver is als hier, moet
er nog heei wat veranderen. En hier kan
het ook nog beter gaan. Ook iedere Ne
derlandsche katholiek moet het als een
scherp verwijt voelen, dat buiten de
vaste tred weerklinkt van een niet-
katholiek leger, dat ter wereld-verovering
uitrukt, terwijl hij behagelijk in zijn
leunstoel neerzit.
Missie-kruistocht is een geliefkoosd
woord geworden en menigeen zou mis
schien denken dat hij reeds aan den gang
is. Wie echter eenig begrip heeft van de
begeestering der Kruisvaarders zal moe
ten toegeven, dat we thans zoover nog
niet zijn, dat wij ons nederig pogen nog
niet mogen vergelijken met de helden
daden onzer vaderen.
Wel kunnen ook wij echte Kruis
vaarders worden. Ons ideaal is nog hoo
ger dan dat der middeleeuwen. En zijn
ook wij niet van adel en Christelijkcn
stam? Maar het „God wil het" wordt
nog zoo zwakjes gehoord op de wereld.
En tochDeze eeuw zal de missie
landen omzetten in beschaafde landen.
En zullen wij ze omzetten in Christelijke
landen volgens de leuze„De Evan
gelisatie der wereld in dit ons geslacht?"
Maar dan moeten wij niet worden, een
geslacht van weelde en verwijfdheid, van
zelfzucht en hebzucht, een geslacht dat
naar cinema's loopt en bang is om te
werken, een geslacht dat zoo verstoffe-
lijkt is, dat het aan redelooze dieren ge
lijk wordtDan zal dit ons geslacht vèr
in gebreke blijven om de wereld te evan-
geliseeren neen, dan zal dit ons geslacht
voortgaan met de wereld weg te voeren
van God en de hemelsche dingen.
Wij katholieken moeten opnieuw wor
den „Ridders zonder vrees of blaam."
Wij moeten ons hecht aaneensluiten. De
wereld tot Christus bekeeren is onmoge
lijk zonder de medewerking van ieder
deel van het mystieke lichaam van
Christus, de Kerk. Moet niet het geheele
lichaam de schouders schragen, waarop
God de taak der wereidbekeering gelegd
heeft Mag in dat heerlijk geproportio
neerd lichaam de functie van het eene
lidmaat dan vreemd zijn aan de functie
van het andere, terwijl eenzelfde god
delijk levenssap het geheele stelsel door
vloeit De Katholieke Kerk hier en
daarginds is éénéén, niet zooals de
balken van het Kruis, maar zooals de
ledematen van den Gekruiste. Daarvan
moeten wij ons weer ten volle bewust
worden. Daarom moeten wij den H.
Geest in een vurig smeektij bidden. Dan
zuilen, gelijk de storm in het Visioen van
den Profeet, Apostelen komen van de
vier winden en nieuw leven gieten in de
doode beenderen van een wereld die in
slaap gedompeld ligt.
Dit lijkt onmogelijk in onze weeke,
slappe wereld, maar is niet onmogelijk
voor den grooten Geest Gods, die ademt
Wat hebt ge mij voor gewichtigs
te vertellen vroeg hij.
In dezen grooten Kruistocht, In dezen
roemrijken veroveringstocht moeten
Europa en Amerika schouder aan schou
der staan om Afrika en Azië te redden
uit het heidendom. Waar zal Nederland's
plaats zijn In de voorste rij Dat mag
wel, want onze daden ten opzichte der
Katholieke missie wegen nog niet op
tegen de wandaden der 16de en 17de
eeuw. Ons volk moet heiaas met St. Pau-
lus zeggen „Ik ben de minste der Apos-
stelen en niet waardig een Apostel ^ge
noemd te worden, omdat ik de Kerk
Gods vervolgd heb."
Zorgen we dan, dat we ook eens met
hem mogen zeggen „Door de genade
Gods echter ben ik wat ik ben, en Zijne
genade is in mij niet vergeefsch geweest,
maar ik heb overvloediger gewerkt dan
zij allen niet ik echter, doch de genade
Gods met mij." (I Cor. XV 10)
J. THOONEN,
Missiehuis Roosendaal. C. S. Jos.
Do commissie van deskundigen is Vrij
dagavond niet met het onderzoek der
gewijzigde voorwaarden voor een mora
torium aan Duitschland gereed gekomen
en heeft Zaterdagochtend haar werk
voortgezet.
De Daily Telegraph zegt: „Het is na
de gebeurtenissen van Vrijdag mogelijk
wat meer hoop te koesteren, al kan men
niet zeggen, dat men tot een vergelijk
genaderd is, een gevoel van vertrouwen
nog volkomen misplaatst zijn zou en men
niet meer kan verklaren, dan dat de
gedrukte atmosfeer, toen de eerste mi
nister zijn langdurig onderhoud metPoin-
caré en Theunis eindigde, wat was af
genomen. De eerste ministers hebben punt
voor punt de tegenvoorstellen van het
Engelsche kabinet nagegaan. Men moet
daaruit echter niet de gevolgtrekking
maken, dat Poincaré's eigen plan ten
gunste van het Engelsche terzijde is ge
steld. Hij is in een bespreking onzer
voorstellen getreden zonder op zijn be
slissing vooruit te loopen en kan nog op
aanvaarding van zijn eigen plan blijven
aandringen, maar mij moeten aannemen,
dat hot waarlijk redelijke en practische
karakter der Engelsche voorstellen zijn
uitwerking moet hebben gehad.
Deze vormen zoo'n wezenlijke concessie
aan de Fransche zienswijze en de voor
deelen ervan op zakelijke gronden als
een stelsel ter verkrijging van een we
zenlijke en tastbare betaling van Duitsch
land zijn zoo groot, dat moeilijk is aan
te nemen, dat zij terzijde zouden wor
den geschoven. De gegevens voor een
compromis zijn er thans."
De bladen stemmen algemeen over
een in hun weergeven van de Engel
sche tegenvoorstellen, welke evenwel nog
niet officieel zijn meegedeeld. Men ver
zekert, dat zij 10 artikelen tellen. Het
eerste stelt voor, dat de Duitsche Rijks
bank zal worden bevrijd van het staats
toezicht en onder opzicht der geallieerden
zal worden gesteld.
Het tweede ziet de maatregelen on
der het oog, welke de waarborgcommissie
zal moeten nemen tot inkrimping van
Duitschlands vlottende schuld. Het derde
en vierde hebben betrekking op de hef
fing van de 26 percent van den Duit
schen uitvoer en op 't innen der douane
rechten. Deze onderwerpen, zoo zegt men,
zijn ten volle door de deskundigen be
handeld, zoodat er verder weinig tech
nisch overleg over noodig was. De Daily
Telegraph zegt, dat Engeland de waar
borgcommissie naar Berlijn zou willen
overbrengen, waar Frankrijk zich tegen
verzet, terwijl Theunis het bemiddelings
voorstel heeft gedaan om te bepalen, dat
er altijd twee leden van de commissie
van herstel te Berlijn zullen moeten zijn.
Het vijfde artikel bevat voorstellen
voor toezicht op de Duitsche iukomsten
en uitgaven door twee sub-commissies van
herstel.
Het zesde houdt zich bozig met de
Duitsche wetgeving op de kapitaals-
vlucht. Men zegt, dat er op deze pun
ten, waarvan de deskundigen de bij
zonderheden hebben uitgewerkt, betrek
kelijk overeenstemming heerscht. De
voornaamste bespreking en de voornaam
ste moeilijkbeden zouden de artt. 7 au
8 betreffen, welke betrekking hebben
op het toezicht van de staatsmijnen en
bosschen in bezet Rijnland. Men zegt,
dat de Engelschen, hoewel zij toegeven
dat er toezicht moet zijn, niet zoover
willen gaan als de Eransohen. Er zijn
ook wettelijke moeilijkheden, welke de
deskundigen hebben moeten trachten op
te lossen.
Art. 9 betreft de maatregelen te ne
men voor het toezicht op en het in
evenwicht brengen van de Duitsche be
grooting door de waarborgcommissie in
verband met de stabilisatie van de
mark. Men zal zich herinneren, dat de
waarborgcommissie heeft voorgesteld, dat
de inkomsten en uitgaven door twee
harer agenten zouden worden nagegaan.
Art. 10 betreft het toestaan van een
marotorium aan Duitschland tot aan
het eind van 1922, op voorwaarde
dat de Duitsche regeering haar ver
plichtingen jegens de commissie van her
stel nakome.
De „Daily Telegraph" zegt, dat voor-
