BUITENLAND.
Tweede Blad
16 Augustus 1922
Onschuldig veroordeeld
DE CONFERENTIE TE LONDEN.
FEUILLETON
,,En toch kan ik er gerust heengaan
antwoordde op cynischen toon de
vroegere meesterknecht, die zijn koel
bloedigheid terugkreeg in 't gezicht
van 't gevaar. Ik heb van de justitie
"J j duchten. Ik zei immers straks
ab dat er verjaring bestaat."
l-,ra, la la antwoordde Ovide
bent-H "^et schijnt, datje niet wilt
iar,-„;lpen' ouwe jongen. Er is ver-
dat hg V-?°r dicfstal, moord, brand,
hpt ^let ie eens. maar niet voor
net misbruiken van den naam Paul
institi»"- i. er een klacht bij de
i»n V 'ukomt over het feit> dat gij
een valschen naam hebt aangenomen,
- dat zij zich aaanstonds met
|e §L r bemoeien, niet alleen wat be-
het tegenwoordige, maar ook
Voor het verleden."
„En zou jij die klacht indienen?'
vroeg Jacques.
„Dat hangt er van af. Als je niet
doet zeg, ja. Doe je, wat ik van
je vraag, dan gebeurt er niets. Hoor
nu eens hier, vriend Ik weet nu al
een heele poos, wie je bent. Dat da
teert al van den tijd, toen je bent ge
trouwd. Heb ik je verraden Heeft
iemand ooit iets er van geweten
Absoluut niet. Ik heb me stil gehou
den en gewerkt, net als gij."
Jacques Garaud luisterde.
„Zie je, ik ben lang genoeg onder
geschikte geweest. Ik wil ook wel eens
baas worden. Dus, geef mij de fabriek
en veertig duizend dollar bedrijfs
kapitaal. Anders vertel ik aan ieder
een, die 't hooren wil, dat Paul Har-
mant, de geachte en gevierde indus
trieel, niemand anders is dan Jacques
Garaud, een schurk.... en dat zal
ik bewijzen ook Dat zal je dochtertje
niet zoo prettig vinden 1 Dat was nog
al tamelijk brutaal van je, toen je
dsestijds op de boot tusschen Sout
hampton en New York zedemeestertje
over me wilde spelen. De grootste
boef v/as ons beiden was jijVoor 't
overige nette lui! Maar om kort te
gaan, laat ons vrienden en neven
blijven zooals voorheen als je ge
schikt bent, zal ik je niet in den weg
staan, om gelukkig te worden."
J ac^ueji was opgestaan, Hij ging
De schulden van Engeland aan de
Ver. Staten.
De toestand iri Ierland.
De deportaties uit Elzas-Lotharin-
cen.
De mijnwerkersstaking in de Ver.
Staten.
BUITENL. BEIRIGHTEN.
d'Annunzio.
BINNENLANDSCH NIEUWS»
Afschaffing portvrijdom.
Berekening van het port.
Het vangen van kaaimannen.
Kardinaal van Rossum in ons land.
Invoer van vleeschwaren.
De Minister van Arbeid vestigt er
de aandacht van de belanghebbenden
op, dat de datum waarop de bepalin
gen van het Koninklijk besluit van
6 Juli 1922 regelende den invoer van
vleeschwaren uit het buitenland,, ten
volle in werking zullen treden, aan
vankelijk bepaald op 1 September
1922, nader is vastgesteld op 1 No
vember 1922.
Geen collectieve paspoorten voor
De consul van België te Breda ver
zoekt ons te melden dat van af heden
ieder Nederlander, die zich naar België
wil begeven, moet voorzien zijn van
een regelmatig Nederlandsch pas
poort.
Collectieve paspoorten en dergelijke
zijn thans vervallen.
Deze maatregel is getroffen wegen6
het veelvuldig voorkomen van mis
bruik. (D. v. N.-B.)
Wetboek van Strafvordering.
Door het „Vad." wordt gemeld,
dat binnenkort een Kon. besluit zou
zijn te verwachten waarbij bepaald
wordt, dat het nieuwe wetboek van
strafvordering met 1 September aanst.
in werking zal treden.
De „N. Ct." merkt op, dat dit
bericht niet juist kan zijn, omdat de
datum van inwerking treding van het
wetboek van strafvordering bij de
wet moet worden vastgesteld, en daar
de Staten-Generaal deze maand niet
meer vergaderen, kan dus de datum
niet op 1 September worden bepaald.
Huldebetooging Koninklijke
Familie.
In een te Groningen door vertegen
woordigers van ongeveer 50 vereeni-
gingen van allerlei aard gehouden
vergadering is besloten, meldt het
„Hbd.", Maandag 28 Augustus een
huldebetooging te houden voor de
leden van het Koninklijk Huis, die
dan op het bordes van het stadhuis
zullen zijn, waar zij eene aubade van
duizenden schoolkinderen zullen aan-
hooren. De betooging der vereeni-
gingen zal het karakter van een bloe
mencorso krijgen.
De verjaardag van H. M. de
Koningin.
Geen parade.
In verband met de geringe sterkte,
waarmede de verschillende korpsen
te 's Hage in garnizoen, zouden kunnen
deelnemen aan de parade ter eere
van den verjaardag van Ha,re Majes
teit .de Koningin op 31 Aug'ustus a.s.
zal de parade op dien dag niet gehou
den worden,
Een bezuinigingsmaatregel.
De werkloosheid onder de
Europeanen.
Bezuiniging.
Demonstratie van Spoorweg
personeel.
Invordering Tabaksaccijns.
GEMENGD NIEUWS.
Kwestie over een fonds
op Ovide toe, met opengespalkte-
oogen en samengeknepen vuisten.
„En als ik je nu eens doodde
zeide hij.
Ovide begon te lachen en rolde met
een verbluffende koelbloedigheid zijn
tweede cigaret.
„Daarmee zou je niet veel berei
ken," antwoordde hij. „Mijn testa
ment berust bij een notaris hier in
New York. Hij weet alles van je de
bewijsstukken zijn er bij overgelegd.
Als ik dood was, zou men meteen
weten, wie jij bent."
„Ha," brulde Jacques wanhopig,
„je hebt me in je macht."
„Drommels, ieder op zijn beurt,
neef. Mag ik nu je besluit hooren?"
„Kom met me mee," zeide hij.
„Waar breng je me heen
„Naar Nicolaas Davidson, mijn
bankier. Binnen een uur ben je eige
naar van de fabriek bovendien zal ik
je veertig duizend dollar uitbeta'"V
„Bravo, neef, dat is nu eens vi^^ t-
dig. Nu wij weten, hoe wij tegenover
elkaar staan, geloof ik werkelijk, dat
het noodzakelijk is, dat wij uit elkaar
gaan. Ik hoop echter, dat wij schrif
telijk onze goede betrekkingen zullen
aanhouden/s
Nog denzelfden avond was de fa
briek het eigendom van Ovide. Acht
dagen later scheepten Paul Harmant
en Mary zich in voor Havre en vóór
het einde der maand hadden beiden
zich gevestigd in een mooi hotel bij
het park Monceau.
De gewezen compagnon van James
Mortimer had vele relaties in Parijs
met groote bankiershuizen en industri-
eelen, waarvan enkele hem zelfs be
zocht hadden in New York. Waar hij
als vermogend man bekend stond en
een reputatie genoot boven elke ver
denking verheven, stonden alle deuren
voor hem open en kwamen velen hem
bezoeken. Het was in zekere kringen
een gebeurtenis, toen vernomen werd,
dat hij zich voorstelde een enorme
fabriek in de omstreken van Parijs te
vestigen, om er de uitvindingen te
exploiteeren, die hem in Amerika rijk
en beroemd hadden gemaakt.
Jacques Garaud zocht naar een
geschikt terrein. Hij vond bij de Seine,
te Courbevoie tienduizend meter. Het
stuk grond stond hem buitengewoon
goed aan en hij aarzelde dan ook niet
het te koopen. Met een bekend archi
tect was hij reeds in onderhandeling
.over de bouwplannen, toen plotseling
een proces over een doorgang werd
aanhangig gemaakt.
Om zoo spoedig mogelijk uit dit
proces te geraken, waarop alles moest
wachten, was een goed advocaat noo
dig. Jacques wendde zich tot zijn
bankier en vroeg hem advies inzake
de keuze van een advocaat.
De bankier antwoordde
„Voor een zaak van erfdienstbaar
heid, heb je geen advocaat noodig
met een nam, die bovendien zich
niet gaarne met deze zaak zou be-
lastgn, maar een handige, verstandige,
knappe jongen. Ik kan u een jongen
man aanbevelen wiens ijver en talent
mij vaak van nut zijn geweest. U zult
ook over hém tevreden zijn. Wilt u
zijn adres
.Gaarne, ik ga er onmiddellijk heen"
De batikier schreef naam en adres
op
„Georges Darier, advocaat, Bona
partestraat 19."
„Ik dank u zeer," zeide Jacques, „ik
ga er meteen heen."
Georges, het aangenomen kind van
mevrouw Darier, door pastoor Laugier
aan Etienne Castel toevertrouwd, had
carrière gemaakt en de verwachtingen
verwezenliikt, welke zijn aanleg had-i
den gewekt. Over eenige maanden
zou hij vijf en twintig jaar worden.
Het was een flinke, goed gebouwde
jonge man, met ros haar en donker
blauwe oogen. Sinds twee jaar was hij
ingeschreven op de lijst van advocaten
te Parijs en had zich als een bekwaam
pleiter doen kennen.
Hij bewoonde een apartement op
de tweede verdieping in de Bonapar-,
testraat No 19. In zijn werkkamer
gemeubileerd in eikenhout, waren
twee voorwerpen niet in overeen
stemming met den strengen eenvoud
van het geheel. Eerstens een kleine
mahoniehouten bibliotheek, vol boe
ken, een aandenken aan den goeden
pastoor Laugier. Vervolgens in een
hoek een ebbenhouten statief, waarop
een houten paardje stond. Georges
bewaarde dit eenvoudig stuk speel
goed als een relikwie en meende, dat
het een geschenk was van zijn moedetu
mevrouw Darier.
Zonder overeenstemming uit
eengegaan.
De conferentie der geallieerden is Maan
dag gesloten zonder dat er eenige defini
tieve overeenkomst is bereikt. Poincaré
bleek tegenover de overige geallieerde mi
nisters te staan en verklaarde, dat het
noodzakelijk was overleg te plegen met
zijn regeering.
Intusschen verneemt men, dat het
vraagstuk van het moratorium voor
Duitschland teruggaat naar de commissie
van herstel, welke volgens art. 234 van
net verdrag van Versailles tot de behan-
dehng daarvan bevoegd is.
Voorts verzekert men thans, dat er een
nieuwe bijeenkomst der geallierden ge
houden zal worden tegen het eind des
jaars om den toestand onder het oog te
zien, zooals die zich dan zal voordoen.
Maandagochtend stond de zaak er zoo
Voor, dat de deskundigen geen overeen
stemming hadden kunnen bereiken inza
ke het toezicht op de Duitsche staats-
bosschen en mijnen. Het Engelsche stand
punt, dat door allen, behalve den Fran-
schen afgevaardigde werd gedeeld, was
dat alleen Duitsche mijnwerkers voor de
productie der mijnen zorg kunnen
dragen en dat rechtstreeks beheer al
leen moeilijkheden zou baren. Hetzelfde
zou met de bossclien het geval zijn. Toen
men in dit slop geraakt was, heeft Schan-
zer Zondag voorgesteld de heele zaak te
verdagen, totdat de verschillende regeérin-
gen gereed waren gekomen met hun on
derhandelingen met de Vereenigde Sta
ten over het fundeeren hunner schulden
en dat daarna, op een nader te bepalen
datum, de conferentie weer bijeen zou
komen. Men zeide, dat Poincaré hierin
Zondag in gesprekken met Schanzer en
Theunis had toegestemd. Toen de zaak
echter te berde werd gebracht in de ver-
gaderinig van Maandag zei Poincaré, dat
hij dit voorste] alleen kon aanvaarden, in
dien aan Duitschland intusschen geen
moratorium werd verleend. Alle andere
geallieerden achtten Poincaré's- voorwaar
de onuitvoerbaar. Schanzer stelde een mo
ratorium voor van twee maanden, doch
Poincaré weigerde opnieuw elk moratori
um zonder de noodige waarborgen. Lloyd
George zei, dat Engeland nooit de nood
zakelijkheid voor het houden dezer con
ferentie had ingezien en volkomen bereid
was de heele zaak van het moratorium
over te laten aan de commissie van her
stel, welke in het verdrag van Versailles
uitdrukkelijk gemachtigd is tot de oplos
sing van dergelijke moeilijkheden. Lloyd
George herhaalde, dat Engeland bereid
was, ten le den vorm van verdaging, voor
gesteld door Schanzer te aanvaarden, ten
2e het vraagstuk van het moratorium aan
de comnjissie 'van herstel over te laten,
ten 3e overeen te komen, dat de waar
borgen welke de waarborgcommissie reeds
heeft geëischt en de Duitsche regeering
aangenomen, onmiddellijk zullen worden
toegepast, en ten 4e geen aanspraken te
maken op de interest of de hoofdsom van
haar vorderingen op de geallieerden tot
de bijeenkomst aan het einde des jaars,
welke Schanzer had voorgesteld. Deze En
gelsche aanbiedingen werden aanvaard en
door alle afgevaardigden, met uitzonde
ring van Poincaré, ten krachtigste ge
steund.
De Fransche premier zei, dat Frankrijk
in geen moratorium wilde toestmmen zon
der nieuwe panden en waarborgen.
Op deze verklaring van Poincaré, zei
Lloyd George, dat hij niet kon toestem
men in een verdaging zonder een beslis
sing inzake het moratorium, daar zulks
gelijk zou gtaan met een opdracht aan de
commissie van herstel om geen mbrato-
rium toe te staan. De heele reden van be
staan dezer conferentie was de algemeene
overtuiging dat Duitschland voor het
oogenblik zijn betalingen niet vol kan
houden. De Engelsche regeering was al
tijd van meening geweest, dat dit een zaak
was voor de commissie van herstel en
dat de conferentie der geallieerden niet
had mogen worden gehouden, voordat de
aanbevelingen dezer commissie bekend
waren. De gonferentie heeft over nieuwe
panden en waarborgen beraadslaagd in de
veronderstelling van de noodzakelijkheid
van een moratorium. Engeland was van
oordeel, dat de panden en waarborgen,
voorgesteld door de waarborgcommissie,
volkomen voldoende waren en keurde de
nieuwe, voorgesteld door Poincaré, af,
niet uit eenig gevoel van teederheid voor
Duitschland, maar omdat het gelooft, dat
dergelijke verdergaande maatregelen hun
doel zouden voorbijschieten. Nadat hij de
bezwaren tegen het beheer der mijnen en
bosschen had opgesomd, wees Lloyd Ge
orge op moeilijkheden welke de Duitsche
regeering ondervonden heeft in den Rijks
dag voor het aanvaarden van de waar
borgen, welke de waarborgcommissie heeft
geëischt. Nieuwe maatregelen, welke niet
de versteviging van de Duitsche financiën
fen doel hebben, doch eerder strekken
zouden als sancties en een uitbreiding van
de buitenlandsche inmenging in het oeco-
nomisch bestel van Duitschland, zouden
onvermijdelijk een ernstigen terugslag heb
ben op den politieken en oeconomischen
toestand in Duitschland. Dit is de reden
waarom de Engelsche regeering zich ge
dwongen ziet dit standpunt in te nemen.
Zij wil, dat Duitschland in een staat ko-
me, welk het in staat zal stellen tot we
zenlijke betalingen, wat het mogelijk
acht, en om vlug het tijdstip te bereiken,
dat Duitschland een leening kan sluiten,
welke het verslrekken van groote bedra
gen aan de geallieerden mogelijk zal ma
ken. Hij vreesde echter, dat een vergelijk
onmogelijk zou blijken. Bij gebreke van
Cen vergeliik. zou de Engelsche regeering
zich houden aan het verdrag van Versail
les, dat de zaak van het moratorium vol
gens art. 234 naar de commissie van her
stel verwijst. Indien ook daar een verge
lijk onbereikbaar zou zijn, moest men zijn
toevlucht nemen tot den volkenbond vol
gens art. 13 en 14 van het verdrag. Als
al deze middelen faalden, moest men het
er over eens zijn niet tot een vergelijk te
kunnen komen.
Met uitzondering van Poincaré waren
alle afgevaardigden het met Lloyd Ge
orge's zienswijze eens. Poincaré zei, dat
hij den toestand met zijn regeering zou
moeten overwegen.
Hierop ging de conferentie uitaen.
De conferentie heeft op een punt over
eenstemming bereikt, n.l. door de aanbe
veling der deskundigen te aanvaarden, dat
Duitschland de betaling ter compensatie
(van de particuliere schulden) van 2 mil-
loen pond sterling, welke 15 Augustus ver
vallen, binnen vier weken zal moeten vol
doen en dat daarna nieuwe regelingen met
Duitschland zullen worden getroffen door
de verschillende landen afzonderlijk,
nopens de toekomstige betalingen, welke
regelingen door de commissie van herstel
dienen te worden goedgekeurd.
In den loop van den middag heeft de
Oostenrijksche gezant te Londen bij de
conferentie de nota over den toestand in
Oostenrijk ingediend. Deze nota verzoekt
den geallieerden een nieuwe leening voor
de Oostenrijksche regeering te waarbor
gen, ten bedrage van 15 millioen pond
sterling, bij gebreke waarvan de Oosten
rijksche regeering niet langer in staat zou
zijn haar taak te volbrengen.
De conferentie heeft deze nota van
avond nog in een voltallige bijeenkomst
behandeld. Lloyd George zei, dat het
moeilijk was te zitn wat de geallieerden
nog meer zouden kunnen doen. Hij wees
er op, dat Engeland reeds 12 K miljoen
pond sterling heeft voorgeschoten. Poin
caré en Schanzer verklaarden, dat Frank
rijk en Italië overeenkomstig credieten
hebben verschaft/ Frankrijk 55 miljoen
franken dit jaar, en Italië 280 miljoenf?)
lire. Men was het er algemeen over eens,
dat geen enkele geallieerde regeering zijn
belastingbetalers kon verzoeken een nieu
wen last voor Oostenrijk op hun schou
ders te nemen, voordat de toestand daar
wat meer op den keper is beschouwd. Alle
afgevaardigden hechtten waarde aan een
dergelijk onderzoek. Aan den anderen
kant was men het er over eens, dat de
groote mogendheden de ineenstorting van
Oostenrijk niet onverschillig mochten aan
zien. Poincaré stelde daarop voor, dat
waar de volkenbond zich al bezig hield
met een onderzoek naar de omstandig
heden in Oostenrijk, men hem zou ver
zoeken dit volledig te maken. Dit voorstel
is aangenomen.
De Commissie van Herstel.
Het antwoord van de commissie van
herstel op Duitschland's verzoek om een
moratorium ah Mermindering van den bij
slag op de particuliere schulden is
Maandagochtend te Parjjs aan den Duit-
schen zaakgelastigde overhandigd.
De commissie voor het herstel heeft
met algemeene stemmen besloten, aan de
Duitsche regeering een brief te zenden,
waarin zij verklaart,' dat het onmogelijk is
vóór 15 Augustus haar beslissing mede te
deelen nopens de Duitsche memorie van
12 Juli.
De commissie zal die zeer spoedig be
kend maken, en tegelijkertijd de Duitsche
regeering inlichten over de kwestie van
het verval op 15 Augustus, dat opgeschort
wordt tot die beslissing.
Wat zal Frankrijk doen?
De Fransche ministerraad zal heden,
Woensdag te Parijs den toestand nagaan,
welke gesdhapen is door de oneenigheid
onder de geallieerden over de opdracht, te
geven aan hun vertegenwoordigers in de
commissie van herstel, aangaande het
Duitsche verzoek om een moratorium.
Poincaré zal Dubois opnieuw opdracht
geven zich tegen het verleenen van een
moratorium te verzetten en het is niet
onmogelijk, aldus verwacht men te Parijs,
dat de Belgische afgevaardigde een soort
gelijke opdracht zal ontvangen, wat, als
Engeland en Italië bij hun standpunt
blijven, een staken der stemmen in de
commissie zou beteekenen, daar de Ame-
rikaansche afgevaardigde niet meer offi
cieel aan de zittingen deelneemt. Dubois'
stem als voorzitter zou dan den doorslag
moeten geven ten gunste van het hand
haven der Duitsche betalingen, gelijk die
13 Maart zijn vastgesteld. In het tegen
overgestelde geval zal Frankrijk ongetwij
feld de maatregelen onder de
oogen zien, welke het noodig
acht, rtfs aan het Duitsche Rijk een
moratorium wordt verleend, daar het zich
volkomen vrijheid van handelen heeft
voorbehouden. Poincaré heeft elke verkla
ring dienaangaande geweigerd.
Zelfs in geval de stem van Dubois niet
den doorslag zou geven, zou het meestem
men van België met Frankrijk de verwer
ping van het moratorium tengevolge heb
ben, daar besluiten met meerderheid van
stemmen moeten worden genomen. In dat
geval zou dus de bestaande toestand ge
handhaafd blijven.
Het vertrek der gedelegeerden.
De buitenlandsche gedelegeerden ter
conferentie, hebben Londen gisterpchtend
verlaten. Theunis vertrok reeds vroeg.
Daarna Poincaré en Schanzer, die naar
het station werden begeleid door Sir Ed-
word Grigg, als vertegenwoordiger van
Lloyd George, Sir Robert Home, kanselier
van de schatkist, en Sir William Tyrrill,
BI
lï
als vertegenwoordiger van Lord Curzon.
Vóór zijn vertrek legde Poincaré een
krans op het graf van den Oubekenden
Soldaat in den Westminster Abdy.
Lloyd George vertrok vroeg naar Wales.
Fransche persstemmen over de
conferentie te Londen.
De Fransche bladen zoeken algemeen
de oorzaak van het mislukken van de
conferentie in de onbegrijpelijke onverzet
telijkheid van Lloyd George ten opzichte
van de onderpanden. Zij keuren de hou
ding van Poincaré ten volle goed, en wij
zen op het bij uitstek tegemoetkomende
van die houding. De bladen zijn van oor
deel, dat Poincaré Lloyd George niet had
kunnen volgen zonder Frankrijks belan
gen te verraden.
De Petit Parisien betreurt het, dat
Frankrijk en Engeland, die over het doel,
dat zij nastreven en ten opzichte van tal
van groote feiten het eens zijn, aan de
wereld hebben getoond, dat zij het over de
te volgen methode niet eens konden wor
den.
Gaulois en Eclair zien de verklaring
van de koppigheid van Lloyd George in de
omstandigheid, dat de nota van Balfour
hem- tot onverzettelijkheid dwong.
Voor de Matin is de houding van Lloyd
George het gevolg van zijn overtuiging, dat
Frankrijk de combinaties van Engelands
algemeene politiek in den weg staat, die
Europa wil koloniseeren.
De Figaro verklaart, dat de geheele ge-
dachtenwisseling te Londen niet anders is
geweest dan een strik van Lloyd George, die
het van te voren met Duitschland al eens
was betreffende een moratorium zonder
onderpanden.
Lloyd George heeft bekend .gemaakt, dat
de kanselier van de schatkist, Home
naar Washington zal gaan tot het voeren
van onderhandelingen over de consolidee
ring van de Engelsche schuld. Na den te
rugkeer van Home in Engeland zal Enge
land waarschijnlijk tegen November een
conferentie bijeenroepen ter bespreking
van de oorlogssohulden. Men treft dat dan
de Ver. Staten daaraan zullen kunnen dcel-
Een laatste beroep van Collins
op de Valera.
Michael Coliris Veft naar aanleiding van
den dood van Griffith—verklaard, dat als
degenen, die thans tegen de Vrijstaters zijn
alsnog naar voren komen en de door de
regeering aangeboden voorwaarden aan
vaarden, alle geschillen kunnen worden
bijgelegd. Het is, zoo voegde Collins er bij,
niet te Iaat voor de Valera en hen, die
met hem zijn om het heengaan van een
groot patriot te eeren door nu te verwe
zenlijken waar de patriot zijn leven voor
heeft gegeven een eendrachtig Ierland
en een eendrachtige Iersohe natie. Collins
wenschte niet verkeerd begrepen te wor
den .Militair gesproken is de positie der
regeering aldus, dat zij het geloof wettigt,
dat haar tegenstanders in een hopelooze
positie verkeeren.
De lilea'e .Manchester Guardian"
oefent scherpe critiek op de deportatie,
door d,e Franse hen, van Duitschers uit
Elzas-Lotharingen. De onmenschelijkheid
der Fransche represailles, aldus het blad,
treft de verbreiding zelfs nog krachtiger'
dan de blijkbare onwettigheid er van.
Duitschland heeft ten aanzien van depor
taties hetzelfde, en erger gedaan, tij
dens den oorlog, maar een handelwijze
van dezen aard vindt zijn weerga niet'
onder beschaafde volken in vredestijd.
Welke zonden de huidige Duitsche re
geering ook moge begaan hebben en
de zonde, waarom het hier gaat, als het
er een is, kan pas morgen worden ge
pleegd, schreef het blad d.d. 14 Au
gustus er kan geen excuus voor zijn
om daarvoor individueele Duitschers te
laten boeten, die toevallig op Fransch
grondgebied wonen. Zoolang de geest
van wraak de Fransche politiek bezielt,
kan er geen vrede zijn in Europa.
Lewis, de mijnwerkersleider, heeft na
mens de arbeiders in de anthraciet-mij-
nen de uitnoodiging der mijneigenaars
aanvaard, om op 16 Augustus te Phila
delphia te vergaderen, ten einde de mij
nen weer open te stellen op de oude
loonsvoorwaarden en de toekomstige
loons- en andere geschillen te laten uit
maken door arbitrage.
d'Annunzio heeft bij 'n ogeluk in zijn
tuin. een leelijken val gedaan en zich
daarbij vrij ernstig aan het hoofd ver
wond. Zijn toestand geeft op het
oogenblik geen reden tot bezorgdheid,
al behouden zich de geneesheeren hun
oordeel nog voor.
Het bulletin omtrent den toestand
van d'Annunzio luidt: Er zijn duide
lijke teekenen van een, waarschijnlijk
niet groote, schedelbreuk, bij de rech-
teroogkas, gepaard met een hersen
schudding, die schijnt af te nemen.
De zieke is bewusteloos. Er zijn
geen teekenen van hersenbeleediging,
men heeft geen enkele bewegings- of
gevoelsstoomis geconstateerd. Pols 67,
ademhaling 25, temperatuur 37.8. De
geneesheeren behouden zich hun diag
nose nog voor.
Na de vele koningen en keizers,
die in de laatste jaren achtereenvol
gens ten val zijn gebracht, zal nu ook
de Parijsche „Reine des Reines" klak
keloos worden „afgeschaft". Men weet
dat elk jaar bij het Carnavalsfeest
te Parijs een meisje uit den werkenden
stand tot den troon wordt verheven,
meestal wegens geen andere doch
de stellig niet te onderschatten
verdienste dan een lief uiterlijk.
De tijden zijn echter thans blijk
baar niet meer geschikt voor zulke
vermaken, en de menschen missen den
eenvoud van -ziel. Het is n.l. geble-
en dat de „koningin", na eenige da
gen haar hooge waardigheid te heb
ben bekleed, zich in-den regel niet
meer geschikt acht om tot haar een
voudig emplooi van modiste of fa
brieksarbeidster terug te keeren. Zij
wil het „groote leven" in, wordt
filmactrice of duikt in de half-mon-
daine wereld onder.
Vandaar het besluit, om geen nieuwe
koninginnen meer te kiezen, hetgeen
voor Parijs een aantrekkelijkheid van
historische traditie te minder zal zijn.
Vier matadors, die op verzoek
van de vereeniging tot bestrijding van
dierenmishandeling gcrechte'ijk wer
den vervolgd, zijn te Bordeaux ver
oordeeld tot een boete van 15 fr.
(sub. 1 dag hechtenis) en tot het
betalen van duizend francs aan ge
noemde vereeniging, wegens het doo-
den van vier stieren tijdens een stie
rengevecht te Bordeaux, den 14en Ju
li j.l.
De personen, die het feest hadden
georganiseerd, werden ook tot duizend
francs boete veroordeeld, doch de re
cettes, welke zij hadden gemaakt, over
troffen verre dit bedrag.
De kosten van het levensonder
houd in Oostenrijk zijn van 15 Juli
tot 14 Augustus gestegen met 124 pet.
Bij de Tweede Kamer zijn ingediend
een aantal wetsontwerpen tot aanvulling
en verhooging van de verschillende hoofd
stukken der Staatsbegrooting voor 1922.
Aan de Memorie van Toelichting wordt
ontleend, dat door den Minister van Wa
terstaat bij schrijven van 29 December
1921 aan den voorzitter van de Tweede
Kamer werd medegedeeld, dat de af
schaffing van den portvrijdom voor stuk
ken, den openbaren dienst betreffende,
zou worden uitgesteld tot nader te be
palen datum. Dit uitstel hield verband
met het voornemen om vooraf met de
verschillende departementen bij supple-
toire begrootingen de bedragen te doen
vaststellen, welke ter zake aan 't Staats
bedrijf van de Posterijen en Telegrafie
en de Telefonie zullen zijn uit te kee
ren.
Voor de kwijting van de frankeer-
kosten voor stukken, den openbaren dienst
betreffende, zal in hoofdzaak gelden de
regeling, welke bij schrijven van 28 No
vember 1921 door den Minister van Wa
terstaat, ter kennis van de leden, der
Staten-Generaal werd gebracht.
Nochtans zal, met afwijking van het
geen in dat schrijven werd medegedeeld,
de berekening van het port voor dienst-
stukken, waarvan de frankeering in af
rekening plaats vindt, op geheel de
zelfde wijze geschieden als voor dienst-
stukken, welke door middel van dienst-
zegels worden gefrankeerd. Aldus is voor
alle dienststukken een zeer eenvoudige
postberekening verkregen, waardoor de
aanvankelijk tegen de portbetaling aan
gevoerde bezwaren geheel worden onder
vangen.
Derhalve zal het port voor alle gewone
dienststukken bedragen: voor elk stuk
van een gewicht van niet meer dan 100
gram 10 oent; boven 100 gram tot en
met 1000 gram 20 oent; boven 1000
tot en met 2000 gram 30 cent.
Het port der gedrukte dienststukken,
die niet meer wegen dan 500 gram,
zal bedragen: voor elk stuk van een
gewicht van niet meer dan 100 gram
2 cent, boven 100 gram tot en met
500 gram 6 cent.
Op gedrukte stukken, meer dan 500
gram wegende, zal worden toegepast het
port der gewone dienststukken.
Naar aan de „Loc." uit Pekalongan
wordt gemeld is aldaar een zevenjarig
meisje bij het baden in de kali Sragi
door een boewaja (kaaiman) .gegrepen en
meegesleurd. Later werd haar lijk, zwaar
verwond, gevonden.
Van het naburige Oeloedjami uit werd
een z.g.n. toekang al'ir, d.w.z. een man,
die er zijn beroep van maakt krokodillen
te vangen, geroepen en dezen gelukte het
na een paar dagen het monster te vangen
met behulp van een paar doode eenden
als lokaas aan een sterke haak met niet
minder sterk touw bevestigd.
Omtrent dit vangen' van krokodillen
worden in genoemd blad nog de volgende
bijzonderheden medegedeeld:
De krokodillen hebben in een bepaalde
kali elk hun eigen jachtterrein, zich voe
dende met krengen 'van doode dieren,
vïsschen, krabben enz., dulden op dat
terrein geen mededingers, zijn daarop
baas. Nu doet het zich wel eens voor dat
een vreemde krokodil in een kali, waar
hij niet thuds hoort, terecht komt, deze
wordt dan nergens geduld, overal ver
jaagd en vergrijpt zich dan ten slotte,
hongerig, aan ander dan zijn gewone voed
sel, met name aan levenoe dieren, als
geiten, kippen enz., en kan het zijn ook
aan menschen. In het algemeen is de be
volking voor de krokodillen in de kaM's
niet bang en hoogst zelden hoort men
dan ook dat zij menschen of dieren ver
slinden.
Alleen dergelijke eenzame krokodillen
laten zich met een lokaas vangen en een
toekang, alir, als bovenaangegeven, kan
dan ook alleen dergelijke exemplaren be
machtigen en geen andere. De kunst van
krokodillen-vangen gaat meestal van va
der op zoon over en dat daar wel bizon-
dere hypnotische krachten bij te pas ko
men bewijst o.a. dat de brokodillenvanger
niet alleen garandeert dat hij het verlangd
de dier zal krijgen, doch dat hij het mon
ster bovendien, eenmaal aan zijn haak heb
bende geheel alleen, terwijl het zich vol
komen rustig houdt op den kant van de
kali trekt, waar het zich gewillig een ste
vige strik om den grooten muil laat leggep
en bovendien heel gewillig de pooten laat
binden.
Eerst dan komt er hulp aan te pas om
het zware monster per kar te vervoeren.
Z.Em. Kardinaal van Rossum is Zon
dagmiddag incognito reizend, in ons land
aangekomen. Hij was vergeze'd van zijn
secretaris pater J. Drehmam en ver»
liet 5 Augustus Rome om zich te Ge
nua in te schepen op den „Prins der
Nederlanden" welk schip gistervoormid
dag in do Amsterdamsc'ae haven binnen
liep. Aan boord werd de Kardinaal, die
de korte zeereis goed doorstond, dcor
pater Kronenburg, Provinciaal yan de
Nederland ohe Provincie der Congregatie
van den -Allera. Verlosser, welkom ge-
keeten. Kardinaal van Rossum nam zijn
intrek in het klooster der Redemptoris
ten op de Keizer-gracht. 5
Het verb'ijf hier te lande, waarheen
hij zich begaf voor het bespreken van
verscheidene interne aangelegenheden de
Congregatie van den Allerh. Verlosser'
betreffende, zal incognito blijven. Goeo
enkel bezcek za! dan ook tijdens het
oponthoud in de hoofdstad, dat vermoe
delijk tot a.s. Vrijdag zal duren, wor
den afgelegd. Wel heeft Dinsdag, op
den feestdag van O.L. Vrouw Hemel
vaart Z.Em, in do Redemptoristenkerk
aan de Keizersgracht, pontifica'iter ge
assisteerd bij de plechtige Hoogmis ten
10 ure. Tegen het einde dear week zal
de Kardinaal zich naar Wittum begeven,
om a'dsar in het stille klooster zijner
Congregatie een week te vertoeven.
Daarna volgt een vacantie van enkele
weken in Zwitserland. In September
hoopt de Kardinaal naar Rome terug
te keeren, ten einde zijn werkzaamheden
te hervatten.
Naar het irU. D.' verneemt, ligt het
in de bedoeling van de directie der Neder-
landsche Spoorwegen om lokaliteiten
in het Centraal Station te Amsterdam,
die niet noodig zijn voor den dienst der
spoorwegen, te verhuren als kantoor
ruimten.
Aneta seint uit Weltevreden d.d. 14
Augustus
Een enquête van het Arbeidskantoor
inzake de werkloosheid onder Europea
nen wijst uit, dat circa duizend Europea
nen werkloos zijn. Plannen zijn in be
werking om de werkloozen te steunen
en den kleinen landbouw door middel
van gemakkelijk verkrijgbaar te stellen
perceelen.
Enkele jaren geleden is het departe
ment van koloniën aan de achterzijde uit
gebreid door optrekking van een nieuw
gebouw, dat door lange gangen met het
oude departement is verbonden. Die
gangen waren aanvankelijk wit gepleis
terd, maar dit beviel aldus de „Res.
Bode" den heeren niet en daarom
werden het vorige jaar deze muren be
schilderd, wat een tamelijk kostbaar kar-
wijtje was.
Thans heeft men deze beschilderde
muren opnieuw bepleisterd en gewit en
verder opgesierd met witte tegels.
De „Res. Bode" hoorde vertellen, dat
deze gril van een of anderen hoofdambte
naar de schatkist niet minder dan
60.000 kost.
Het blad heeft geïnformeerd, waarom
deze pasbeschilderde muren nu wee»
werden gewit en betegeld.
Het antwoord luidde Men vond, dal
deze beschilderde muren zoo'n somberen
indruk gaven aan de gangen.
Te Utrecht heeft Zondag een demon
stratie van de Nederlatjdsche Vereeniging
van Spoor- en Tramwegpersoneel plaats
gehad tegen de verslechtering der ar
beidsvoorwaarden. De heer Moltmaker,
voorzitter der Nederl. Vereeniging wees
er o. m. op, dat de Centrale Bond van
P. T. T.-personeei evenals de Ned. Ver.
van Spoor- en Tramwegpersoneel he*
lijdelijk verzet in zijn vaan heeft geschre
ven. Een motie werd aangenomen, waar
in op daadwerkelijk verzet wordt aan
gedrongen.
De Minister van Financiën deelt in do
„St.-Ct." mede, dat op I September a.s.
de accijns verschijnt van de tabaksfabri
katen, waarvan overeenkomsten art. 83
der Tabakswet aangifte is gedaan.
Voor hen, die het verschuldigde niet
vóór of op dien datum in zijn geheel
wenschen te betalen, wordt de gelegen
heid geopend dit in zes gelijke maande-
lijksche termijnen te voldoen, mits zij
schriftelijk verklaren gen oegen te nemen
met bijberekening van rente van 1 Sept.
af over het onbetaald gebleven gedeelte,
naar den maatstaf van zes ten honderd
's jaars. De eerste termijn verschijnt
dan 1 Sept., ieder volgende termijn tel
kens een maand later.
Bij het niet voldoen van een termijn
en van de daarop verschuldigde rente
vóór of op den vervaldag vervalt deze
regeling en is de geheele schuld, zonder
nadere sommatie, in eens vorderbaar.
Belangehbbenden, die van deze rege
ling wenschen gebruik te maken, kunnen
zich daartoe, van 19 dezer af, wenden tot
den ontvanger der accijnzen.
Een eigenaardige kwestie, die naar vo
ren is gekomen bij de vereeniging der
gemeenten Stad-enAmbt-Doetinchem op 1
Januari 1920 is in een acuut stadium ge
komen.
In de voormalige gemeente Stad-Doetin-
chem bestond sinds eeuwen een Gasthuis
fonds, waarvan de stichtingsbrief verlo
ren is geraakt. Het londs stond steeds
onder beheer van den magistraat van
Stad-Doetinchem, in casu B. en W. die
het fonds als administrateuren beheerden.
Het laatste college van B. en W. van
Stad-Doetinchem, bestaande uit de hee
ren E. G. C. de Groot van Embden, Mr.
J. J. van Gorkom en H. D. Muller, heeft
in zijn laatste regeeringsdagen de bepa
lingen van dit fonds gewijzigd en het ge
rangschikt onder fondsen, die overeen
komstig art. 2c. der Armenwet door bij
zondere personen worden bestuurd.
De drie heeren hielden het beheer vaö
het fonds aan zich, onder bepaling, dat
bij een vacature de raad der nieuwe ge
meente Doetinchem daarin zon voorzien
uit een door administrateuren op te ma
ken voordracht. Mocht de raad weigeren
dan zouden administrateuren zich zei*
aanvullen.
Noch B. en W. noch de raad der nieuwe
gemeente Doetinchem namen genoegen
met dezen nieuw geschapen toestand en
er werd een raadscommissie benoemd, be-
(Wordt vervolgd),
