BUITENLAN D.
Onschuldig veroordeeld
Tweede Blad. - 13 Sepiesubei* 1922
Brieven uit Frankrijk.
Ec VoEkenbofid.
De neutraliteit der zeeëngten.
Ongeregeldheden te Konstan
tinopel.
Grieken door Tyrken
omgebracht?
GEM. BOITEHL BERICHTEN.
KERK m SDK0SL
Utrechtsche Bfüssleweek
Ned. Int. Misssecosigres.
Bisschopswijding van Mgr.
£rn, Versfraelen S.WJ.
HET COCAïNE-GEVAAR.
Herhaalde malen had ik hem
reeds gezien, nu eens drentelend
langs de groote boulevard café's,
dan weer geheimzinnig iemand
aansprekend in de avonduren, op
een der drukste punten van
„Montmartre". Zijn uiterlijk had
niets opvallends; correct gekleed
m zijn wat al te getailleerde phan-
tasiepak, de handen veelal in zijn
zakken, zou hii onopgemerkt zijn
voorbijgegaan, als niet iets schuws
in zijn blik, iets geheimzinnigs in
zijn bewegingen de aandachtt had
getrokken. Eenige dagen geleden
zag ik hem weer, gevolgd door
een armoedig gekleede jongen, die
blijkbaar met hem in verbinding
stond. Nu wist ik het zeker, hii
was een van de vele handelaars
in cocaïne, die tegenwoordig de
Parijsche straten onveilig maken,
op slinksche wijze het verderfelijk
git aan de liefhebbers trachten te
slijten.
Denk niet dat hij u of mii daar
mede lastig valt, als een gewone
straatverkóoper Jan en alleman
aanklampt. Hii kent zijn Pappenhei
mers, weet nauwkeurig wien hii
Ihebben moet. Het zijn de bleeke,
afgeleefde mannen en vrouwen,
wier nerveuse mondtrillingen hem
[hun zondig verlangen naar het
bedwelmende kruid verraden, die
hii tot zijn prooi uitkiest. Soms
,waagt hij het een vreemdeling iets
in te fluisteren, als hij vermoedt
dat deze is ingewijd in de gehei
men van het zinnen-verbijsterende
genotsmiddel. Als een speurhond
die van verre reeds het wild ruikt
dat hem rijken buit belooft, zoo
kent deze handelaar zijn toekom
stige slachtoffers reeds op een
afstand. En met den dag, helaas,
worden die slachtoffers van de
cocaïne talrijker en stijgt 't aantal
der gewetenlooze handelaars. Zii
hebben de meest scherpzinnige
manieren uitgedacht om hun ver
boden waar van de hand te doen,
zonder gevaar te loopen, het duur
door hen verkochte gift, zich nog
•duurder door de Justitie te laten
betalen. Een van die middelen
wordt toegepast door den boule
vard-slenteraar die mijn aandacht
had getrokken. Hij bedient zich
van een helper, een levensschip
breukeling, die niets te verliezen
heeft om de mondeling door hem
gesloten contracten, ten uitvoer te
brengen. Niet hii levert de ver
woestende bedwelmingsmiddelen
at aan zijn klanten, nu eens aan
gediend als „cocoU, dan weer als
„blanke sneeuw of zuiveringspoe-
Ider", zijn voor weinige geldstuk
ken omgekochte, slaafsche volge
ling, moet voor hem de kastanjes
pii het vuur halen of liever de co
caine overreiken.
De werkelijke schuldige gaat bii
eventueele aanhouding vrijuit, het
ontoerekenbare werktuig onder
gaat de straf.
Andere handelaars vinden zelfs
jdeze wijze van verkoop nog te
gevaarlijk. Zij deelen slechts tegen
vooruitbetaling, aan hun cliënten
mee, waar de geheime afleverings
plaats is gevestigd en een voor
0e politie niets, voor den leveran
der alleszeggenden bon, wordt in
sommige gevallen verstrekt. Zoo
zijn de duistere manieren van deze
misdadigers, alleen denkend om
financieelen eigenbaat, zelfs ten
koste van phvsieken en moreelen
(ondergang van anderen.
Beperkten zii zich weleer tot
0e nachtgelegenheden van „Mont
martre", tot die vunze dansloka-
len, waar zelfrespect den mensch
verre doet blijven, het was reeds
Idroevig „genoeg, thans nu zit den
openbaren weg tot hun domein
hebben gekozen, in alle stadsdee-
Ien van Parijs hun vernietigings
werk verrichten, is het cocaïne-ge-
vaar dermate in omvang toegeno
men, dat een waarschuwing drin
gend vereischt is.
In het „Quartier Latin", de stu
dentenwijk bii uitstek, ligt het co
caïnemonster op de loer niet al
leen, maar heeft er reeds velen tot
zijn prooi gemaakt. Ik weet dat er
jonge mannen zijn, die eerst uit
dwaze nieuwsgierigheid hun han
den naar de fokkende glanspoeder
hebben uitgestoken, om, na eens
van de verboden vrucht geproefd
te hebben, zich voor goed er aan
over te geven. Ik weet helaas ook
dat eenige Hollanders in over
moedige en grootdoenerige stem
ming, de verleiding niet hebben
weerstaan op hun vacantiereis,
eenmaal 'althans, dat prikkelende
gift op te snuiven, Het is daarom,
dat ik allen, die Parijs bezoeken,
waarschuw tegen dit kwaad, tegen
die ééne maai, want de eerste stap
die veelal het meeste kost, wordt
al te vaak en te gemakkelijk door
verderen gevolgd.
Van alle kanten grijnst dit
kwaad ons tegen, op den openba
ren weg, geïijk ik reeds vertelde,
in de ontspanningslokalen, al te
graag en te veel door vreemdelin
gen in Parijs bezocht. Let op den
van het een enachtcafé naar het
andere, rondtrekkenden muzikant,
die in het inwendige van zijn in
strument de poeder heeft verbor
gen, op de bekoorlijke bloemen
verkoopster die heimelijk in het
bouquetje de „coco" aanbiedt, of
zelfs speciaal bereidde versnape
ringen verkoopt, die tot omhulsel
er van dienen. Neen, let er liever
niet op, gaat voorbü aan die ge
legenheden, waar alles is bere
kend op financieelen winst en mo-
reele vernietiging.
Het is ongelooflijk op welk een
grooten schaal de cocaïne wordt
innengesmokkeld uit alle oorden
der wereld, uit Duitschland, en
uit Mexico wellicht het meest.
Onlangs werd een Amerikaan te
Parijs aangehouden, die over niet
minder dan zes auto's en zelfs
over een vliegmachine beschikte,
om de glinsterende, blinkende poe
der, binnen te voeren. Het zijn
de buitensporige winsten die tel-,
kens nieuwe handelaars doen op
staan.
Verleden jaar kostte een K.G.
cocaïne, inkoop 600 frs. en werd
verkocht in den kleinhandel voor
8 a 10.000 frs. Heden kost een
zelfde hoeveelheid 1300 frs. en le
vert ften verkooper 25 a 30.000
frs. op. Men betaalt gaarne 30 k
40 frs. voor een gram, om eenige
oocenblikken vergetelheid te zoe
ken in dit vergift, onttrokken te
worden aan de aardsche zorgen,
niet bedenkend welk een ontwa
ken er op .moet volgen, welk een
geestelijke en lichamelijke verwoes
üng er door wordt aangericht.
Een blik op het politierapport
is voldoende om te zien, hoe het
aantal" aanhoudingen, van hande
laars onrustbarend stijgt en dit
aantal is nog slechts een kelin
procent van de werkelijke geval-
fen. Vóór den oorlog kwamen
slechts zeer sporadisch 'deze over
tredingen voor, in 1916 werden
53 handelaars in arrest genomen.
In 1921 is dit getal tot 212 geste
gen en mi] werd door een iustitie-
autoriteit verzekerd, dat 1922 in
dezen, het droeve record zal
slaan. 1
De „Coco"-handel, het cocaïne
gebruik 'is een dreigend gevaar
geworden waartegen niet streng
genoeg maatregelen dienen geno
men. i
Bepgrking der nachtgelegenhe
den, zoo sluiting onmogelijk is;
zware bestraffing van verkoopers
maar ook vajn gebruikers, mede
werking van allen om de justitie
in te lichten, waar mededeefingen
hunnerzijds kunnen dienen deze
moderne misdadigers te ontmas
keren.
Ai deze middelen zullen echter
weinïr baten, indien niet hoogere
motieven, het zich overgeven aan
dezen hartstocht, veroordeelen.
Geen politie-maatregel zal aan
dit euvei een einde kunnen maken,
evenmin als aan de vele andere
misdadige uitwassen van onzen
tijd, zoolang de verdwaasde en
moreei diepgezonken wereld, niet
wil erkennen, dat onze handelin
gen, niet omdat zii wettelijk al
dan niet geoorloofd z'im, goed of
slecht zijn, maar geleid moeten
worden, door de Allerhoogste ze
denwet die in het H. Geloof haar
oorsprong jheeft.
Parijs, 6 Sept. 1922.
Mr. P. v. S.
Het bericht betreffende de komst
van Lloyd George voorbarig.
De Commissies.
Een telegram uit Angora aan den
Volkenbond.
De moord Ie Obercassel.
FEUIL LETON
De zoon van Jules Labroue zag
zeer goed, wat er in het jonge meisje
omging, maar behalve datjhij Lucie
alleen en boven a es in de wereld
beminde, scheen hem het onmetelijke
fortuin van Paul Harmant een niet
te overbruggen klove. Hij had dus
een dubbele reden, om den schijn
aan te nemen, alsof hij niet begreep,
wat Mary wilde en haar lieftalligheid
eenigszins koel te aanvaarden.
Het was juist die koelheid welke
Mary zoo stuitend vond en haar hin
derde, wa weer een terugslag vond
in hare lichamelijke gesteldheid. Het
maakte haar ?ieker dan ze nog was.
Voortdurend was zij in tweestrijd
met haar zelf.
„Misschien houd' hij van mij maar
onbemiddeld en eenvoudig bediende
bij rnijn vader, durft hij misschien de
oogen niet naar mij opslaan r hij strijdt
met zichzelf en verbergt voor mij zijne
liefde. Dat moet 't zijn., ja. zoo is 't
stellig. Ik moet hem inlichtenals
ik hem niet zal toebehooren, zal ik
sterven
In dezen geestestoestand bevond
zich het jonge meisje, toen de kame
nier haar kwam waarschuwen, dat de
tafel gedekt was. Mary ging naar bene
den en vond haar vader in de kleine
salon. Zij iep hem tegemoet en kuste
hem herhaa delijk.
,'Je bent later opgestaan dan ge
woonlijk, lieveling, ben je niet goed
„Niet bijzonderantwoordde
het jonge meisje. „Maar daarom ben
ik niet later opgestaan. Ik was in een
stemming om na te denken."
„Kom, laten we nu eerst aan tafel
gaan."
Ze gingen naar de eetzaalMary
p.aatste zich tegenover haar vader
„Vertel nu maar eens op," zeide
de vader, na zijn dochter te hebben
bediend. „Aan welke ernstige dingen
hen je gedacht
„Ik dacht zoo bij me zelf, dat er
in 't leven eigenlijk meer schaduw is
dan zonnqjcfiijfl,. meer lijden dan
vreugde."
Met verrassing hoorde Paul Har-
mant deze mededeelingen aan.
„Wat ontbreekt je. om gelukkig
te zijn
„Mag ik eerlijk zijn
„Niets is me aangenamer."
„Wel nu, ik voel me gelukkig bu
u.gelukkig over uwe teederheid..
maar de teederheid van een vader
alleen is niet voldoende, om 't hart
van een jong meisje tevreden te stel
en. Ik ben geen kind meer....k
wordt weldra negentien jaar....Hebt
u er nog nooit aan gedacht mij te la
ten trouwen
De gewezen meesterknecht kreeg
een rilling over zijn leden. Hij ging
naar Mary toe en sloot haar in zijn
armen.
„Nu reeds trouwen 1 En ik van je
scheidenlieveling," mompelde hij.
Maa weet je dan niet, dat uist jou
tegenwoordigheid mij moed geeft en
werkkracht en levenslust. Als jij niet
bij me waart, zou alles gedaan zijn
voor mij. In dat geval zou ik niet
beter kunnen doen, dan te sterven."
Wat Jacques Garaud zei, was waar.
Sinds hij in Frankrijk terug was, had
hij herhaaldelijk aanvallen van wroe
ging en alleen de tegenwoordigheid
van zijn dochter was in staat die som
bere denkbeelden te verdrijven. Al
leen in Mary vond hij de kracht, om
die nare herinneringen te vergeten.
„Maar ik zou kunnen trouwen,
zonder dat ik u zou moeten verlaten."
„Zou het niet beter zijn alles te la
ten, zooals het nu is
„U redeneert egoistisch vader, en
dat is verkeerd. U moet bedenken,
dat er eens een dag zal komen waarop
mijn hart niet geheel meer aan u toe
behoort.
„Daaraan heb ik gedacht, lieve
ling. Ik heb er al dikwijls aan gedacht,
maar nooit zonder dat ik onder die
gedachte leed. Ik heb bij me zelf ge
zegd, dat er een dag zal komen, waar
op ge helaas het grootste deel van je
hart zult wegschenken. Ik weet, dat
die dag zal komen, maar ik tracht
hem te verschuiven. En toen ben ik
gaan piekeren."
„Waarover
„Het vermogen, dat ik voor je ver
zamel, stelt je in staat, de schitterend
ste keuze te doen. Ik wensch een man
voor je van allereersten stand....
een man, waarop je trotsch kunt zijn."
„Dat is heelemaal niet noodig,"
onderbrak Mary. „Het geluk is niet
te zoeken in een voldoening van ijdele
wenschen."
Mary voe de, dat tranen hare oogen
vulden. Zij dacht aan Lucien Labroue.
(24 Sept.1 Oct.)
(25 tot 29 Sept.)
Een Internationaal Missiecongres.
Zij hief het hoofd op en zeide
„In zake het huwelijk heb ik denk
beelden, welke lijnrecht in strijd zijn
met de uwe. Ik verlang geen schit
terende partij, ik eisch niet, dat de
man, die met mij trouwt, rijk moet
zijn. Ik vraag drie dingen van hem
hij moe openhartig, flink en moedig
zijn. Het innerlijke is mij meer waard
dan titels en geld."
Paul Harmant hoorde zijn dochter
met een volmaakte ongevoeligheid
aan. Dergelijke banale ontboezemin
gen maakten geen indruk op hen.
Bovendien begreep hij maar al te
goed, dat zij zinspeelde op den man,
dien zij liefhad, op Lucien Labroue.
Wellicht had die genegenheid nog
niet dien omvang aangenomen, dat
alles daarvoor moest wijken, maar
zij bestond en dat feit vervulde hem
met angst.
Een lang stilzwijgen volgde op de
woorden door het jonge meisje uit
gesproken. Paul Harmant verbrak
dit zwijgen.
„Gaan we vandaag uit vroeg hij.
„Zooals ge wilt, vader. We zullen
visites maken. Ik moet een visite
maken bij mevrouw Willamson, wiens
dochter mijn vriendin is."
W. v. d. W.
„Uitstekend en terwijl jij je vrien
din gaat bezoeken, loop'ik bij Georges
Darier aan, dien ik sinds mijn terug
keer nog niet heb gesproken."
„Dan ga ik met u mee, zei Mary,
eensklaps vroolijker door de gedach
te, dat Georges 'haar over Lucien zou
spreken.
„Dat is in ordeGeorge Dariep
heeft me geschreven en ik he nog
geen tijd gehad hem te antwoorden.
„Hij bedankte u zeker, omdat u
op zijn aanbeveling mijnheer Labroue
in dienst hebt genomen.'
„Ja, maar voor die aanbeveiign
ben ik hem verplicht. Daarmee heeft
hij mij werkelijk een dienst bewezen."
„Bent u tevreden over mijnheer
Labroue
„Ja....dat is werkelijk iemand
met verdienste."
„En daarbij zoo'n nette jonge
man, zoo correct, niet waar voegde
Mary er bij. „U ziet, vader, dat ik mij
niet heb vergist, toen ik op 't eerste
gezicht al die eigenschappen in hem
meende te ontdekken.
(Wordt vervolgdj
t
DONDEN, 12 Sept. De berichten, als
zou Lloyd George voornemens zijn naar
Genève te gaan tot het houden van een
toespraak tot den Volkenbond, zijn voor
barig. Ofschoon hier algemeen bekend is,
dat de premier zeer gaarne de reis naar
Genève zou maken, is het nog niet moge
lijk te zeggen, of de omstandigheden
deze reis zullen toelaten. De premier heeft
tot nog toe geen besluit genomen.
Uit Genève wordt aan het Hbld. ge
meld:
Er zijn in den Volkenbond zooveel com
missies, "dat de lezer er stellig geen over
zicht meer over heeft. Er zijn de perma
nente consultatieve commissies en er zijn
allerlei speciale commissies. Maar de
commissies, waarvan in de eerstvolgende
dagen sprake zal zijn, zijn de zes com
missies van de Vergadering, de „afdeelin-
gen" zou men ze kunnen noemen.
Jhr. Loudon is, zooals men reeds weet,
voorzitter der zesde commissie (politieke
zaken). De vierde commissie (budget en fi
nanciën) koos prof. jhr. Van Eysinga tot
vice-voorzitler. En prof. Struycken is een
van de vijf leden van het juristen-comité
der eerste commissie (juridische kwes
ties). Nederland heeft dus wel zijn portie
gekregen en evenals bij alle internationale
samenkomsten der laatste jaren, heeft
men ook hier weer getoond de deugdelijk
heid van de samenstelling onzer delegatie
te erkennen door haar een belangrijk aan
deel in de eigenlijke werkzaamheden te
geven.
De corr. van de „Information" te Ge
nève meldt, dat het internationale comité
van het Roode Kruis Zaterdag, met op
dracht het over te brengen aan den Raad
van den Volkenbond, een telegram uit An
gora heeft ontvangen, meldend, dat de
regeering van Angora geenerlei verant
woordelijkheid kan aanvaarden voor het
geval er in Klein-Azië moorden zouden
plaats hebben. De Raad van den Volken
bond heeft er langdurig over beraadslaagd
zonder een beslissing te nemen; de regee
ringen zijn onverwijld van het telegram
in kennis gesteld.
De corr. van het Fransche blad vestigde
er de aandacht op, dat deze stap der re
geering van Angora de eerste van dezen
aard is en dat hij uitgaat van een regee
ring, die tot dusver den Volkenbond niet
heeft willen erkennen.
Hij vraagt zich af of deze stap der
Kemalistische regeering door nieuwe zal
gevolgd worden en of de oplossing van
het Oostersche vraagstuk wellicht eens zal
worden voorgelegd aan de arbitrage van
den Volkenbond.
DUSSELDORF, 12 Sept. Niettegen
staande ook van Belgische zijde thans is
geconstateerd, dat er aan Duitsche zijde
geen schuld was bij den moord op de
twee Belgische soldaten te Obercassel,
hebben de bezettingsautoriteiten de
verkeersvoorschriften opnieuw aanzien
lijk verscherpt, In Obercassel moeten de
bewoners tusschen 8 uur 's avonds en 6
uur 's morgens afzonderlijk loopen en het
trottoir verlaten en op 2 meter afstand
daarvan blijven, zoodra ze op 25 meter
afstand een militair persoon of op 50
meter afstand een wachtpost zien. Deze
bepaling treedt heden in werking en geldt
tot 30 September.
De heer Mage, professor aan de krijgs
school ,door het Belgische parket be
noemd tot deskundige in het onderzoek
over het drama van Obercassel, heeft
Maandagmorgen een verslag ingediend.
Volgens een officieele mededeeling
luidt de conclusie van dit verslag als
volgt:
Intusschen is er nog een tweede verslag
van kolonel Mage te wachten.
„De ter plaatse gevonden hulzen wer
den afgeschoten door het pistool „Colt"
nr. 230350, dus door het pistool dat ser
geant Stas in handen had toen hij viel.
De kogel ter plaatse gevonden werd af
geschoten door een pistool van kaliber
7.65, identiek aan het pistool „Colt", nr.
230350, dus zonder twijfel eveneens door
het pistool van sergeant Stasi',
De besluiten van kolonel Mage verster
ken dus de vermoedens die in de offi
cieele mededeeling van het Ministerie
van Justitie waren uitgesproken, aldus
„De Standaard", Na deze besluiten blijft
er om zoo te zeggen geen twijfel meer
over de pijnlijke waarheid: Soldaat
Bouckhuyt neergeschoten door de kogels
van sergeant Stas; Sergeant Stas voor
den kop geschoten door de kogels van
zijn eigen revolver. Er blijkt dus geen
uitweg meer voor een andere interpreta
tie dan zelfmoord na den dood van sol
daat Bouckhuyt."
KONSTANTINOPEL, 11 Sept. De
hooge commissarissen der geallieerden
hebben er den vertegenwoordiger van
Angora van in kennis gesteld, dat de ge
allieerde mogendheden hopen, dat de re
geering van Angora de neutrale wateren
van de Dardanellen en van Konstanti-
nopel zal eerbiedigen.
De vertegenwoordiger van Angora ant
woordde, dat hij deze mededeeling met
spoed aan de regeering van Angora zou
overbrengen.
LONDEN, 12 Sept. Bij besluit van het
geallieerde opperbevel, goedgekeurd door
de geallieerde hooge commissarissen,
zullen de Fransche, de Italiaansche en de
Engelsche vlag geheschen worden in de
Aziatische neutrale zones van Konstan-
tinopel en de Dardanellen, als waarschu
wing aan de Kemalisten, hetzij gregelde
of ongeregelde troepen, dat eenigerlei
schending dezer zones als een vijande
lijke daad tegenover de geallieerden ge
zamenlijk zal worden beschouwd.
KONSTANTINOPEL, 11 Sept. Bij de
gisteren gehouden betoogingen slaagde
een groep van 300 personen er ondanks
de politiemaatregelen in de wijk Pera
door te dringen, waar de ruiten en uit
hangborden van winkels zonder onder
scheid van nationaliteit werden stukge
slagen.
De opperbevelhebber der geallieerde
troepen publiceert een mededeeling,
waarin gezegd wordt, dat het te betreu
ren is, dat de particuliere eigendom niet
werd geëerbiedigd en dat vreedzame buf-
gers gewond werden. De betoogingen
moeten derhalave onmiddellijk ophouden
en de inwoners mogen zich na het inval
len der duisternis niet op straat begeven.
Indien aan een en ander geen gevolg
wordt gegeven, zal de krijgswet moeten
worden toegepast.
Volgens een, bericht van de „Times"-
correspondent te Konstantinopel, meege
deeld door R. B. D, werden er ruiten in
gegooid bij de Roemeensche legatie, vatt
het huis der Grieksche militaire missie,
van het Fransche postkantoor, het
„Crédit Lyonnais" en van de eetzaal der
Fransche officieren in het Bristolhotel.
Een telegram uit Athene meldt, dat
volgens berichten uit Konstantinopel de
Kemalisten alle Grieksche beambten der
tabaksregie te Chionen bij Vandorma
(Panderma, aan de Aziatische kust der
zee van Marmora?) hebben omgebracht.
Het orgaan der communisten van het
Cher-departement in Frankrijk „l'Eman-
cipateur", meldt, dat Maurice Boin, di
recteur van dat blad, die tevens onder
wijzer is aan een openbare school te
Bourges, bij disciplinairen maatregel door
de regeering van zijn functies in die
plaats zal worden ontheven.
De communistische jeugdopvoeder pu
bliceert nu in zijn blad heftige protesten
tegen een besluit, dat hij willekeurig
noemt en als een manoeuvre van zijn
politieke tegenstanders bestempelt, voor
wie zijn toenemenden invloed een gevaar
werd.
Maurice Boin was candidaat der com
munisten bij de laatste cantonale verkie
zingen en had bij die gelegenheid bijna
evenveel stemmen behaald als de radicaal
socialistische candidaat Foucrier, plaats
vervangend burgemeester van Bourges en
de socialistische afgevaardigde Laudier.
De maatregel, tegen Maurice Boin ge
nomen, wordt gemotiveerd door de re-
volutionnaire taal, door hem bij de jong
ste verkiezingscampagne gebezigd.
In de ministeriëele mededeeling, wordt
gezegd, „dat hij niet langer onderwijs zou
kunnen geven in een stad, waar hij can
didaat geweest is van de communistische
partij."
De „Manchster Evning News" publi
ceert een interview, dat zijn correspon
dent te Dublin met De Valera heeft ge
had Deze besprak zonder voorbehoud den
politieken en militairen toestand met hem.
Hij verklaarde nog steeds gekant te zijn
tegen het Engelsch-Iersch verdrag in zijn
tegenwoordigen vorm. Hij meende echter,
dat een aannemelijke revisie mogelijk zou
zijn, indien mannen van goeden wil zich
aan die taak willen wijden.
Zonder die revisie, zeide De Valera, zal
er in Ierland een hevige politieke agita
tie blijven bestaan en een jarenlang du
rende warboel.
De Ulster-kwestie moet in Ierland zelf
opgelost worden door de vertegenwoordi
gers der betrokken bevolking.
Te Dublin is onlangs een postzegel ver
kocht, die misschier een der zeldzaamste
postzegels van de wereld zal worden. Een
eigenaardige omstandigheid is bovendien
dat de kooper van den postzegel geheel
onbewust is geweest van de waarde daar
van.
De zaak droeg zich als volgt toe. Op
verscheidene veilen postzegels van een
halve penny, werd de overdruk van den
Ierschen vrijstaat abusievelijk onderstbo
ven gedrukt.
Dadelijk toen de directeur-generaal der
Iersehe posterijen hiervan hoorde, gaf hij
instructie om al deze postzegels te vernie
tigen. Dat bevel werd opgevolgd voor al
le postzegels op één na, die reeds op één
der postkantoren te Dublin was verkocht.
Het jongste nummer van „Stamp Collec
ting", dat van bovenstaand nieuwtje
melding maakt, bericht niet, of de post
zegel reeds is opgespoord. Zoo deze door
den ontvanger bewaard is, zal hij het
eenige exemplaar van zijn soort in de
wereld zijn en mettertijd misschien een
fortuin waard worden.
Te Chambéry in Savoye werden door
den vroegeren raadsheer bij het hof van
beroep van het Aix-departement, Marig-
nan, 8 schilderijen ter verzending gede
clareerd. De schilderijen, bestemd voor
Parijs, waren in twee kisten gesloten en
hadden een waarde van 889,000 francs.
Bij aankomst te Parijs bleken de kisten
echter van hun inhoud te zijn beroofd.
Een poosje geleden opende een man
een rekening bij het Londensche filiaal
van de Guaranty Trust Company te New-
York, een van de grootste banken der Ver-
eenigde Staten. Gedurende de volgende
twee maanden werden verscheidene stor
tingen gedaan. Het filiaal ontving ten
slotte een draadbericht, dat voorgaf af
komstig te zijn van een bank, die optrad
als zijn agent in China en machtiging gaf
voor de uitbetaling aan den Londenschen
cliënt van 32000 pond. Het telegram was
opgesteld volgens de code der bank. De
bank ging er derhalve toe over, het be
drag op de rekening van haar cliënt te
boeken, die het onmiddellijk inde en het
in twee gedeelten naar twee Engelsche
banken in China opzond. De bank kwam
echter tot de ontdekking, dat er fraude in
het spel was, toen de bank telegrafisch
aan de bank in China mededeeling deed
van de uitbetaling van het bedrag. Zij
slaagde er in, een groot deel van de som
te Peking te achterhalen.
Aan de bank is men van meening, dat
men hier te doen heeft met het werk van
een bende,die tusschen Londen en China
opereert en op een buitengewoon handige
wijze van de code der bank gebruik had
gemaakt. Hoe de dieven op de hoogte wa
ren gekomen niet alleen van de code,
doch ook van het geheime controlestelsel, j
dat te Londen wordt toegepast om de
echtheid van een draadbericht vast te
stellen en dat bestaat in een uit het tele
gram zelf samengesteld voorvoegsel voor
het telegram, dat onberispelijk was, is een
raadsel.
Na de bevredigende politieke overwin
ning der rechtsche partijen, die een
periode van zenuwachtige actie heeft
afgesloten en een nieuwe met weinig min
der eischen inluidt, doet het aangenaam
aan, om de laatste jaren maatschappelijk
Roomsch leven de revue te laten passee-
ren en waar te nemen, dat er groei zit in
het Hollandsch Katholicisme. Het politiek
leven echter palmt ons bijna zoo heele
maal in, dat zelfs de naam „katholiek"
een meer politieken dan godsdienstigen
klank heeft gekregen. Daarom is ons
thans, in den rustigen vacantietoestand
der politiek, alle actie des te meer wel
kom, die zich ten doel stelt aan de con-
fessioneele beteekenis van dit woord
herstel te doen. Want de apostolaatsge-
dachte behoort rechtstreeks tot onze
wereldbeschouwing, de politieke actie is
in ons bijgevormd door den noodzakelij
ken strijd met onze tegenstanders in ons
vaderland; en ook voor hen is het door
voeren hunner levensbeschouwing de lei
dende gedachte. Zulk een actie is die van
het Internationaal Missiecongres, dat van
25 tot 29 September a.s. te Utrecht zal
plaats vinden.
In de dagen, dat de Jezuiet Pater van
Rijckevorsel in de serie „Geloof en
Wetenschap" zijn bescheiden boekjes
„Missie en Missieactie" en „Missieactie
in Nederland" uitgaf, waarin hij met de
meest welsprekende nuchterheid de
noodklok luidde voor den onhoudbaren
toestand en donkere toekomst der mis
siegebieden, in dien tijd is de apostolaats-
gedachte in Nederland tot bewustzijn ge
komen. In 't begin kon het niet anders of
de Missiebeweging werd door de meesten
opgevat als een soort van heldhaftige
liefhebberij, een wèl-aandoend enthou
siasme, een eerste liefde voor een ver
jongde gedachte; maar alles wat enthou
siasme heet, heeft enge grenzen, en het
lag voor de hand, dat een solieder basis
noodig was om de Missie-gedachte in ons
land te verheffen tot een moreele macht,
deel uitmakend van de geestesbeschaving.
Dat was de plaats waar ze tenminste recht
op had. Zoo kwam men er toe in een
wedijver van boeken, tijdschriften en
brochures, kalenders, preeken, toespra
ken en tentoonstellingen de belangstel
ling blijvend, met intellectueele voorlich
ting omtrent missiebelangen, te consoli-
deeren. Zoo ooit, dan was het nu in zake
de Missiebeweging, dat rekening gehou
den moest worden met de normale gang
van zaken, dat kennis het eerste deel van
hechte liefde is. Daarbij kwam de geluk
kige omstandigheid: de deelname der in-
tellectueelen met die der minder ontwik
kelden hield in dezen gelijken tred; ook
de academisch gevormden onder ons zijn
tot groote daden gekomen onder het be
sef, dat actie tot geloofsverbreiding bij
goed katholicisme impliciet is, onverschil
lig of die zich richt naar Java of de tafel-
landen van Afrika, naar de eilanden der
Mexicaansche zeeën, naar Noorwegen, of
ook naar de achterstraten van Den Haag
en Amsterdam, waarheen Pater van Gin-
nekens medelijden ons den weg wees.
Na veel missiedagen in de steden, zonder
eenige concentratie, staat daar het Maas-
trichtsch Nationaal Missiecongres als een
mijlpaal in de Hollandsche Kerkgeschie
denis, en thans staan wij aan den voor
avond van het Utrechtsch Internationaal
Missie-Congres, dat de waarheid van het
universeel karakter der Katholieke Kerk
gestand zal doen.
Er ligt een heel bijzondere karaktertrek
in deze samenkomst. Alle andere con
gressen bedoelen meer eenheid van mee
ning te bereiken; hier en hier alleen be
leven wij het omgekeerde: de eenheid is
als basis aangenomen, als axioma ver
ondersteld. Wij stellen geen vraag en ge
ven geen antwoord over de gelijk- en ge
lijkvormigheid onzer beginselen. De
dagen van liefhebberij en enthousiasme
liggen achter ons; ze hebben hun plaats
ingeruimd aan een algemeen bezonken,
volwassen sympathie. Daarom zijn wij
zoo gerust op de goede vruchten, die de
Septemberdagen te Utrecht voor katho
liek Holland zullen afwerpen.
Dit internationaal congres toont verder
het enorme verschil aan met nationale
congressen, dat hierin de zuivere alge-
meene bekeeringsidee, die van geen bar
baar of scyth weet, beter naar voren kan
treden. Dit lijkt op het eerste gezicht
wat vreemd. Wij Hollanders stellen ons
maar moeilijk voor, dat zelfs tot een
breeduitgezette missieactie nog andere
drijfveeren kunnen meewerken dan de
godsdienstige. Wij vergeten namelijk hoe
toevallig het is, dat onze binnenlandsche
samenkomsten enkel en alleen van de
zuivere kosmopolitische bekeeringsge-
dachte uitgingen. Dat komt, omdat we
eigenlijk gezegd kosmopolieten zijn. In
Duitschland spreken wij Duitsch, in Enge
land Engelsch en in Frankrijk Fransch,
terwijl onze volksaard en kuituur een-
alliage mag heeten van Engelsche, Fran
sche, Duitsche en Hollandsche bestand-
deelen. Als burgers van een zeer klein
land laten wij ons niet veel voorstaan op
onze nationaliteit.
Wij vertegenwoordigen geen aparte be
schaving en het grootste deel der in
Nederland gevestigde orden en congre
gaties werkt niet in de Hollandsche Kolo
niën. Die toestand en in zoo'n grooten
omvang is een unicum op de wereld. Dit
alles komt ten goede aan de zuiverheid
onzer intentie voor het rijk van Christus,
en niet voor het rijk van Nederland. Maar
in de groote landen gaat het anders toe:
een nationaal missiecongres beteekent
daar gedeeltelijk de propaganda voor de
specifiek-nationale kuituur. Dit begrijpe
lijke verschijnsel valt bij de protestant-
sche zending waar te nemen, doch ook de
katholieke missieactie is er niet vrij van.
Paul Rohrbach, de schrijver van het
boek: „De Duitsche gedachte in de
wereld", dat reeds zijn honderddertigste
duizendtal beleeft, zegt hierover het vol
gende:
Het komt voor het Duitsche be
lang, en met name na het einde van den
oorlog nog veel beslissender dan vroeger
erop aan, dat ook ons missiewezen in
China de juiste ontwikkelingsgang volgt
en dat Duitsche Missiescholen, van wie
naast haar godsdienstige actie ook nog
een bevordering van den algemeenen
Duitschen beschavingsinvloed uitgaat, in
naam van onze nationale idee energi-
schen steun ontvangen." Wanneer de
-schrijver bedoelt, dat het Christendom
eigenlijk maar een hulpmiddel zou mogen
zijn voor de Duitsche gedachte, had hij
zich niet rondborstiger kunnen uitdruk
ken.
Ook met de Engelsche en Amerikaan-
sche Missieactie is het weinig anders ge
steld: ,...„Wat missie voor de doelein
den eener krachtige nationale kultuurpo-
litiek beteekenen kan, dringt ons de En
gelsche, Amerikaansche en Fransche
Missie in China, in het Oosten, alsook in
Afrika zoo beslissend op, dat werkelijk
meer dan enkel maar onwetendheid noo
dig is, om de oogen voor de feiten te
sluiten." En verder: „De magnaten van
het Amerikaansche economisch leven
hebben aan de Missie millioenen funda
ties ter hand gesteld, om daarmee op
groote schaal georganiseerde, van Angel-
saksischen geest doortrokken schoolcur-
sussen voor de Chineezen op te richten,"
Uit Frankrijk weten wij bovendien, dat
de politiek van Napoleon III schatten
heeft gekost ten voordeele der katholieke
missies in Turkije.
Dat Duitsche missionarissen uit de En
gelsche koloniën geweerd worden, is
waarschijnlijk meer een kwestie van kui
tuur dan van godsdiensthaat. En tot de
gemeenste bladzijden, die Multatuli ooit
geschreven heeft, behoort zonder twijfel
het grijnzende tiende hoofdstuk uit Max
Havelaar, waarin hij, om het zendings
werk te bespotten, aantoont, dat het ten
voordeele der politiek werd uitgebuit en
dan resumeert hij als volgt: „Ik hoop
toch, dat mijn boek onder de oogen van
den Koning komt, en dat er weldra door
grootere koffieveilingen blijken moge,
hoe nauw de kennisse Gods in verband
staat met het welbegrepen belang van de
geheele burgerij!"
Maar het zij ons voldoende er op te
wijzen, dat geweldige missieactie nog wel
uit andere motieven kan voortkomen dan
uit het eenig ware, zooals ons de Heilige
Ignatius van Loyola in zijn meditatie over
het rijk van Christus aangeeft. Op alle
andere moeten wij zeggen: non tali
auxilio, en ze als minderwaardig afwijzen,
maar wij Hollanders, die ons niet laten
beheerschen door een groot-nationaal
zelfbewustzijn, moeten deze mentaliteit
in de beschavingsvolkeren kunnen plaats
geven en zelfs in zekeren zin waardeeren.
Op een Internationaal Missiecongres
als wij in deze maand te Utrecht georga
niseerd zien, waar veel nationaliteiten
bijeenkomen en het nationaal gevoel ach
terwege blijft, zal de zuivere kerkelijke
missiegedachte zich ten volle kunnen ont
plooien en verbreedend inwerken op de
enge harten, waarin religieuze en poli
tieke vroomheid elkander nog mochten
verdringen. Daar gaan wij terug op den
Roomschen geest, die er waait in de acta
apostolical sedis, het staatsblad der Ka
tholieke Kerk, waarin wij bij iedere
nieuwe aflevering kunnen opmerken, dat
het Vaticaan gestadig door gaat met de
wereldverovering door het eene diocees
op te richten naast het andere.
En inderdaad, wanneer Aartsbisschop
Mgr. Guébriant uit Marcianopolis, Pater
Wang uit China, Prof. Tragella uit Rome,
Aartsbisschop Mgr. Aelen uit Madras en
anderen ons zullen toespreken, dan moet
er wel een Pinksterstemming in ons neer
dalen, dan trilt er een toon in ons van de
katholieke wereldharmonie dan dringt
het onwillekeurig eerst goed tot ons door,
dat wij doende zijn aan een wereldbewe
ging, die, over alle nationale emoties
heen, groeien wil tegen de verdrukking in,
zooals de Katholieke Kerk dat gedaan
heeft van keizer Tiberius af tot Lenin toe,
't Is daarom, dat het bijwonen van dit
Congres in Utrecht de kans beteekent op
een verhooging onzer zedelijke en kultu-
reele waarde als katholieken. De mini-
maalste financieele uitgaven zullen toe
reikend zijn, want de Utrechtsche katho
lieken zullen toonen te begrijpen, wat de
Franschman noemt payer de sa personne.
Laat ons daarom het oogenblik benutten,
en door deze unieke gelegenheid ook aan
ons vaderland toonen, dat het katholiek
Holland geen politieke machine is, maar
een geestelijke macht van menschen, die
na hun godsdienstoefeningen telkens op
nieuw den psalm aanheffen: „Looft den
Heer, alle geslachten, looft Hem, alle
volkeren."
Op Zondag 1 October zal het Moeder
huis der Congregatie van het Goddelijk
Woord te Steijl de Bisschopswijding
plaats hebben van Mgr. Am. Verstraelen,
den eersten Apost. Vicaris der Kleine
Soenda-eilaiiden (Missie van Flores). De
H. Wijding zal worden toegediend door
Mgr. Laurentius Schrijnen, Bisschop van
Roermond, onder assistentie van H. D. H.
de Bisschoppen van Breda en Den Bosch.
Zijn eerste Pontificale H. Mis zal Mgr.
