NIEUWE HAARLEMSCHE COURANT -
7
VAN DE
Surprises.
Hei St.-Nlcolaasfeest
St.-Nicolaas-
St.-Nscolaas-avond.
WOENSDAG 29 NOVEMBER 1922
Spel van Sinterklaas-avond.
Er zon kaart-avond zijn, ten huize
der familie Geurts.
De heer Willem Geurts, ambtenaar
bij een bankinstelling, zat genoeglijk
zijn sigaar te rooken, achterover in
zijn armstoel leunend terwijl de courant
voor hem op de tafel lag, waar hij echter
niet in- maar overheen keek. Het
gelaat van den heer Geurts, had dezen
avond een bijzonder vriendelijk ente-
vreden aanschijn, ofschoon ontevreden
heid, over het algemeen, daaraan vreemd
was. Hij bewoonde een aardig huisje, op
een der singels van een gemoedelijk
provinciestadje, hetwelk door den goe
den smaak van mijnheer en de goede
zorgen van mevrouw, allergezelligst ge
meubileerd en onderhouden was.
Vriendelijke bloemmotieven op. gor
dijnen, harmonieerden goed bij de ste
vige, gebeeldhouwde meubels, in oud
Hollandschen stijl, terwijl met smaak
eenige vaasjes, waarin bloemen en zil
verlingen, hier en daar waren neergezet.
Mevrouw Geurts regelde een en ander
op het buffet, dat -duidelijk blijk gaf,
dat er op visite gerekend was. Een groote
taart, geflankeerd door 'n dozijn kopjes,
glazen enz. wachtten geduldig, óm mee te
helpen de gasten te verwelkomen.
Na verloop van een kwartiertje, rin
kelde de bel, en waren daar de familie
leden, die het kaartgezelschap zouden
vormen.
Daar was mijnheer Karei Geurts met
zijn wederhelft, benevÊns mijnheer Henk
Verdam met zijn aanstaande vrouw
Marie, zuster van mevrouw Willem
Geurts.
Toen allen, na het ontdoen van klee
ding en gebruikelijke plichtplegingen,
in de intieme huiskamer gezeten waren,
en mevrouw Willem Geurts zorgde voor
het eerste kopje thee, werd door de heeren
buitenlandsche politiek besproken, daa -
na de binnenlandsche, vervolgens de
markenkoers door Willem Geurts en het
dure drukwerk, door Henk Verdam.
O ;dat hij bij een drukkersfirma in be
trekking was.
Het onderhoud tusschen de dames
liep misschien ook over de politiek,
maar eindigde natuurlijk over de aller-
beeldigste hoedjes en de allersnoezigste
japonnetjes, welke in de hel-verlichte
St. Nicolaas-étalages, rijkelijk waren
uitgestald.
jp „Over St. Nicolaas gesproken," op
perde Karei Geurts tegen Henk Verdam,
„over St. Nicolaas gesproken, ik zóu het
in ieder geval toch juister vinden als jij
nu de volgende week, hier voor de goede
Sint wilde spelen. Je beweert zelf, dat
je er altijd zoo'n succes mee hebt gehad,
en daarppi moet jij het nu weer doen." 1
„Ik vind het toch wel jammer," zeide
mevrouw Geurts tot haar man, „dat
er misschien nu niets van St. Nicolaas-
avond zal komen. Ik zou het zoo leuk
en gezellig vinden voor onze kleine lie
veling. Zij heeft nog nooit zoo iets mee
gemaakt en heeft er nu den goeden leef
tijd voor. Ik vind het echt jammer,
hoor
„Ja," zeide mijnheer, ja vrouwtje,
liet is jammer, maar er zal nog wel een
oplossing komen, ik heb er net zoo'n
idee van."
Het was St. Nicolaas-avond.
Mijnheer Willem Geurts zit wederom
in zijn gezellige huiskamer, maar kijkt
nu wèl in zijn courant en schijnt zelfs
zee belangrijke dingen te lezen, hij is
vol aandacht voor al het nieuws.
Mevrouw Geurts zit te werken aan een
handwerkje en ook zij schijnt vol feu
sacre te zijn voor haar arbeid.
Beiden zeggen heel weinig^en alleen
het stoomen van kokend theewhter, ver
breekt met zijn eentonige muziek de
stilte in de kamer.
Het is stil, zoowel binnen- als buiten
huis. De winkels hebben hun zaken ge
daan, en de koopers zullen straks hun
géschenken aanbieden en weer anderer
in ontvangst nemen.
De bel rinkelt.
Mijnheer en mevrouw Geurts kijken
beiden tegelijk, eenigszins verschrikt
op de klolj tegen acht uur en beiden
kijken weer ietwat geruster.
Mijnheer gaat opendoen, terwijl me
vrouw de huiskamer op een kier houdt,
om te Jiooren, wat er geschieden zal.
Mijnheer heeft het slot van de buiten-
Mijnheer van Puffelen, die bovenstaande ontmoeting heeft, op de
Nassaulaan te Haarlem. „Mijn Hemel, dat doet me denken aan de
verlanglijst van mijn wederhelft!'
„En toch zal 't niet gaan," verkon
digde Henk Verdam, „jij als eigen oom
van de kleine Lena, zou veel beter dan
ik zoo'n kind eens toe kunnen spreken.
Bovendien heb je dit werkje toch ook
meer gedaan, en als oud-lid van de too-
neelclub, heb ie veel meer routine, dan
ik, om Sinterklaas uit te beelden. Jij
speelde als Louis Bouwmeester, heb ik
wel eens gehoord, en het is best mogelijk,
dat wij ouderen, nog te genieten krijgen
van een creatie."
„Vlei nu maar niet, je zult spelen, ik
trek mij ,er van terug en dus ben jij de
eenige aangewezene," sprak nu weer
Karei.
„En je rekent op mij maar niet, want
ik doe het niet, beslist niet, jij bent in
deze omstandigheden de aangewezen
man, en daaraan wil ik niet tornen.
Gisteren hoorde ik nog van Willems, die
bij mij op 't kantoor zit, dat hij den ouden
knecht Jacob had aangenomen, om Sin
terklaas bij hem thuis uit te beelden.
Er schijnt dit jaar veel animo te zijn.
Het is dan ook een aardig familiefeest
en vooral ais de kinderen zoo'n jaar of
acht, negert worden, zooals jullie Lena,"
richtte hij zich tot Willem Geurts, „is
het allergezelligst."
„Kom, laten we na beginnen," sprak
mevrouw Willem Geurts.
De avond verliep verder in genoeglijke
stemming en toen het buffet wee rzijn
natuurlijke kleur iiet zien, was het ook
tijd voor de gasten om te vertrekken.
Mijnheer Willem Geurts liet uit, gren
delde de deur, stapte weer zijn kamer
binnen, juist toen zijn vrouw de slaap
kamer afkwam, waar de kleine Lena,
hun eenigst? lieveling, den slaap der
onschuldigen sliep, wellicht droomend
van St. Nicolaas en al de geschenken
die de goede Sint uit het verre Spanje
zou meebrengen.
deur omgedraaid en..„. St. Nicolaas
,komt binnen.
„Maar," mompelde Willem Geurts,
„dat was
„Neen, dat weet ik nu wel," sprak
St. Nicolaas.
„Maar ik vond 't toch beroerd voor
jullie en voor de kleine Lena, om zoo'n
avond zoo kalmpjes te laten voorbij gaan.
Ik kon het toch slecht over mijn hart
verkrijgen om
„Ben jij het dan, Karei," klonk de
stem van mevrouw door de gang heen,
„daar hadden wij nu heel niet op gere
kend, dat is een verrassing voor ons
en
Weer werd er gebeld. N
Mijnheer Willem Geurts zou opendoen,
terwijl zijn vrouw, Karei St. Nicolaas zeer
behendig de voorkamer inwerkte en
daarop weer met groote oogen, in de gang
naar de voordeur stond te kijken.
„Goeden avondklonk een stem
toen mijnheer Willem Geurts nog de
geopende deur in zijn hand had, „goeden
avond, daar haddcm jullie zeker heel
niet op gerekend, hè sprak aldus een
tweede St. Nicolaas, die zich al spoedig
ontpopte als Henk Verdam.
Ook deze scheen een erg gevoelig hart
te hebben en kon dezen avond niet laten
voorbijgaan, zonder ten huize van Willem
Geurts, de St. Nicolaas-stemming erin
te hebben gebracht. Hij vond het jammer,
dat door verschil van opvatting tusschen
hem en Karei, Willem Geurts en echt-
genoote en kind, van de St. Nicolaas-
visite verstoken zou blijven, terwijl zij
er zich zooveel van hadden voorgesteld
Henk-St. Nicolaas, werd nu door Wil
lem de voorkamer ingeleid, waar natuur
lijk verwondering, verbazing, ontzetting,
ontroering de stille atmosfeer der rustige
huiskamer in beweging bracht. Wij zullen
niet beschrijven de ontmoeting tusschen
de beide concurreerende St. Nicolazen,
doch laten deze graag aan ieders fantasie
over.
Men discussierde nog -over het vraag
stuk, hoe de beide St. Nicolazen aan de
kleine Lena zouden worden voorgesteld,
toen o, wanhoop, de bel weer in
beweging werd gebracht, ditmaal echter
heel bescheiden.
Mijnheer Willem Geurts haalde zenuw
achtig zijn horloge voor den dag kwart
over acht ja, dat was ie v
Hoe blij is het herdenken aan Sint-
Nicolaas, wanneer wij 's avonds, voor
aleer naar bed te gaan, nog zongen
Sinte Niklaas, heilige man.
Met uwen besten tabbaart a
Gij rijdt er mee naar Spanje,
Om appelkens van Oranje.
H§P
S*L
H -S
>v,
Sint-Nicoiaas op Zwarte Pief komen op bezoek.
Met groote stappen snelde mijnheer
Willem Geurts naar de voordeur.
„Hier ben ik, mijnheer, netjes op tijd.
hè?" vertelde de derde St. Nicolaas,
terwijl hij eerbiedig aan zijn papieren
hoofddeksel tikte.
„Ja," zeide mijnheer Willem Geurts,
het is heel netjes, ja 1 maar ik kan je
toch niet gebruiken, Cheffie. Een van
mijn familieleden, is mij komen verrassen
en zal nu de rol van St. Nicolaas op zich
nemen. Hier heb je je geld en ga na maar
weer naar huisdank je wel voor de moei
te."
Willem Geurts, bezweken voor de
'ikken van zijn vrouw en mede door
z .r gevoel g hart, meende toch voor een
oi, Nicola^a-viering te moeten zorgen
en had daarvoor denwissellooper van
zijn kantoor bespreken, waarop hij was
komen te denken door de opmerking van
Henk Verdam.
Mevrouw Geurts stond met open meni
en groote oogen dit tafereel aan te staren
en was nu naar haar man toegekomen,
en zij bespraken in den gang het aardige
van Willem, om toch er aan te denken
dat St, Nicolaas moest kpmen.
„Jammer dat het nu zoo loopen moet,"
sprak ze, met een heel diepen zucht.
Terwijl Henk en Karei in de voorka
mer nog met hun figuur verlegen zaten
en mijnheer en mevrouw de situatie
bespraken, toen
Ten vierde male werd er gebeld, of
liever gezegd er werd geluid.
Er was» een rijtuig voor gerold.
Mevrouw Geurts werd krijtwit.
Mijnheer Geurts opende de deur en
tegelijkertijd golfde een stroom jenever
lucht de gang binnen.
Tegen den post van de deur stond
St. Nicolaas. Zijn gezicht was eenigszins
afgezakt, zijn witte toog had bepaald
door het lange reizen erg geleden, en
reikte niet verder dan tot boven de knie
ën, waarbij de vieze pantalon en gore
jschoenen zich aansloten, terwijl z'n hoofeb-
deksel zijn achterhoofd en linkeroor be
dekte.
„Ikikwas hifr..^ hier
besteld, ja, hier besteld.... hiér..,». om
half negen t
,Wat blieft u 7' vroeg mijnheer Wil
le tK Geurts.
„Zeg,e...r mooie mijnheer.." bulder-
de'deze vierde St. Nicolaasjij moet
mij niet...,, voor den gek houden...
hoor jedat mot jij niet doen
„Hè, mijnheer, laat hem maar binnen,
hij"speult fain hoor galmde een stem
uit een open wagentje, dat voor de deur
stond te wachten en toebehoorde aan
den koetsier, een man met een gekleurde
das om zijn hals gestropt, groote geruite
pet op waaronderuit een zwarte haarlok
zich over het voorhoofd slingerde, en een
paar kanarie-gele sch'oenen aan zijn groo-
ste voeten.
De koetsier was afgestapt, en had
zich in het gesprek gemengd, waardoor
het mijnheer Geurts duidelijk werd, dat
deze Sint ook besteld was.
„Och man, wat loopt toch alles naar
vanavond. Ik heb dezen man besteld,
het Is Jacob, de knecht van de zaak bij
Henk. Hij zou hier komen om half ne
gen, als hij bij de anderen klaar was..."
Mevrouw sprak niet meer en snikte zacht.
Mijnheer Willem Geurts begreep.
Hij betaalde den man het honorarium
en toen werd deze St. Nicolaas door zijn
koetsier het rijtuig in geheschen.
Mijnheer Willem Geurts ging naar
zijn vrouwtje, omhelsde haar en troostte
„Huil maar niet, vrouwtjelief, het is heel
Hef van je bedoeld, hoor, hier heb je er
een flinke kus voor."
Om peerkens van Condé, Gondé,
Breng mij toch ook wat ipeê.
En wanneer wij 's anderdaags, al voor
het krieken van den dag, beneden kwa
men, om al de lekkernijen en het speel
goed te zien door Sinter Klaas gebracht,
weergalmde het huis doorDanke Sint
Niklaas 1 en in de buurt was het gansch
den dag trommeigeroffel en trompetge
schal. Gelukkige tijden, te ras vergaan 1
Alhoewel het Sint Niklaasfeest eert echt
christelijk feest is, zijn-er zekere gebruiken
van den Wodanrit der oude germanen in
gemengd. Toen reed Wodan op zijn paard
door het luchtruim en beloonde of be
strafte zijn volk nu is het de goede heili
ge, die de kinderen beloont om hun braaf
zijn en straft om hunne ongehoorzaamheid
Onveranderd bleef het SintNiklaasfeest
bij ons Vlaamsche volk voortleven en,
wie de prachtige schilderij van Jan Steen
aanschouwt, kan zich zelve in t midden
stellen en meeleven met die kinderijen die
lustig spelen nieuwsgierig zien langs waar
Sinter Klaas is heengevlogen, of spijtig
gram als de jongen die eene roede in zijn
holleblok vindt. Zoo was het toen, zoo
is het nog bij onze brave menschen.
Reeds een tijd lang zijn de kinderen
braaf geweest en menigmaal heeft Klaas
van uit de schouw appelen en sneukelgoed
geworpen.Brieven,de wensch naargeschen
k?n bevattende,werden geschreven en aan
de schouw gelegd, opdat Klaas zou weten
wat hij brengen moet.
Eindelijk is de vooravond aangebroken.
De kinderen stellen hun schoen of hun hol
leblok, of hangen hunne kous, aan de
schouw, zonder te vergeten er hooi, worte
len of rapen in te steken voor Klaas z'n
ezel. Dan zingen de kinderen een liedje,
dat verschilt van streek tot streek. Dit
van Brugge is eigenaardig
Kousen en schoenen staan te pronken,
Al in den heerd.
De kinderkens slapen, dat ze ronken.
Daar komt een peerd...
'tls een peerd gelijk een ezel.
O Heilige Man.
'k Zal een deuntje voor u lezeft,
Breng mij wat dan.
Te» Turnhout zingen zij
Sinte Nicolaas, mijn goeie man,
Wilt ge me wat geven,
Dan dien ik u al mijn leven, -0
Geeft gij mij niet,
Dan dien ik niet,
Dan zijt gij mijn St. Niklaasken niet.
's Morgens vroeg zijn de kinderen al
vroeg uit het bed om te zien wat Klaas
heeft meegebracht. De folklore is rijk aan
al wat Klaas geven kan zonder te ge
wagen van het speelgoed poppen,
trems, soldatentuigen, winkel en keuken-
gerief, hebben de' snoeperijen iets eigen
aardigs, hun vorm heeft een legendari-
schen oorsprong.
De bisschoppelijke stad van St. Niklaas
Myra, ligt aan zee, en menigmaal heeft
de Heilige de schippers behouden tijdens
de stormen, daarom geeft men de scheep-
kens van marsepein.
Het brood, mild aan den arme geschon
ken door den Bisschop, had een bijzonde
ren vorm, daarom de broode- of koeke-
mannen.
De onontbeerlijke „speculaas" op dien
dag, schijnt ons te komen van het Rijn
land,waar men „speculaze" platte koeken
met kruiden, baktè ter eere van den
Heilige. Ook de pepermoppen en peper-
boilen hebben er den oorsprong van.
In onzen jongen tijd kwamen, 's mor
gens vroeg de bakkers in de straat „heete
brood" toeten, lange„broodies met worst.
De lekkerkoek „heiligmakerêê of liever
„Huwelijksmakker," gedenkt het feit
dat Niklaas een bruidschat* schonk aan
drie maagden, die bestemd waren als
slavinnen verkocht te worden door hun
vader en alzoo een deftig huwelijk kon
den aangaan.
Op dit feit steunt het gebruik dat men
hier aantreft, aan de geliefden, harten
van marsepein aan te bieden.
Doch St. Niklaas is nietfalleen de kin
dervriend, hij werd ook als bescherm
heilige gekozen door de kleermakers,
omdat hij de noodlijdenden ter hulp
kwam door de oude kleerkoopers, omdat
hij, ten einde veel te kunnen geven, zelf
oude en versleten kleeren droegdoor de
kooplui, omdat zij met Klaasdag goede
zaken deden.
„St. Nicolaas" is het Hollandsche
volksfeest bij uitnemendheid.
Dat was het al eeuwen terug, en dat
zal het nog blijven, zooiand de wereld
bestaat.
De populariteit van
Sinterklaas goed heilig man
staat daarvoor borg.
Heel wat oiifie gebruiken en gewoon
ten mogen aan den tijd en den nieuwen
geest zijn geofferd. Sinterklaas heeft
zich niet laten verdringen.
Behalve in Rusland, meenen we, is
er nog maar één land, waar de Heilige
zoo algemeen in hooge en groote ver
eering staat.
En dat land is Holland.
Hier wordt hef feest gevierd door
oud en jong, door rijk en ook arm en de
5 December-avond is voor bijna alle
huisgezinnen, waar liefde en eendracht
de leden bindt, misschien de gezelligste
avond van heel het jaar. De avond van
verrassingen en grapjes, ingegeven door
ware liefde, echte hartelijkheid en fp-
rechte sympathie, welke vindingrijk en
gul maken.
De avond als vader, moeder en kinde
ren te zamen zijn in blije, angstige span
ning als de bel klingt en „zwarte Piet"
of „een gedienstige", „spoorloos verdwe
nen" plaatsvervanger een pakje, groot
of klein op stoep of in gang heeft neer
gezet.
De avond als de kinderen, al groot
en overal verspreid, dikwijls van verre
komen, om thuis te zijn. Thuis, weer
allen vereend, als zooveel jaren geleden,
toen ze nog klein waren en moeder nog
waakte over hen met zorg en liefde,
welke alleen een moeder kent.
Dien avond wordt de band weer innig
en vast gelegd om allen, die het huisgezin
vormen wordt de liefd%e weer verinnigd
om ze mee te dragen als een sterk-makend
geluk.
Zoo is „Sinterklaas-avond" meer dan
een feestavond van pret en jolijt-
Hij brengt stemmingen, ook van sprook
je en legende. Zelfs de groOten worden
klein met de kleinen.
Ook voor hen is het
....Vol verwachting klopt ons hart
Wie de koek koek krijgt, wie de gard.
De gedachte aan verdichting ver
dwijnt en de verbeelding groeit tot wer
kelijkheid.
En toch, hoe weinig weten de meesten
van den „goeden Sint" anders dan zijn
naam, hoe weinig kent men de legenden
om zijn persoon en daden geweven.
Naar de oude legenden vertellen, was
de Heilige de beschermer van kinderen,
jonkvrouwen en zeevaarders. Redenen
dus genoeg, om hem de algemeene sym
pathie te doen verwerven. Een sympathie
welke antipapisten wel eens een doorn in
het oog is geweest. Zelfs heeft het niet
aan pogingen ontbroken, om de viering
van het St. Nicolaasfeest onmogelijk te
maken.
Zoo werd o.m. te Dorderecht in 1657
het St. Nicolaasfeest door het heerschend
strenge Calvenisme als susperstitieus ge
weerd en werd in een Delftsche keur
van 1600 verboden op 5 Dec. op de markt
kramen te zetten, waar verscheidene
Constantijn gestorven in 327 en begraven
in de kerk van den H. Stephanus in
Apulië.
Omdat volgens de legende genees
krachtige olie uit de beenderen van den
Heilige vloeide roofden kooplieden het
lijk uit het klooster op den Sionsberg bij
Myra.
Het Ooster.c'ie liedje, waarin het heet:
„Hee ligt in de kark van Romen,
„Mit sien beide beentjes bloot,"
is dan ook een puur verzinsel.
Oorspronkelijk een Oostersche Heilige,
werd hij later naar het Westen en meer
speciaal naar Spanje overgebracht.
Zooals bovengezegd, had St. Nicolaas
een drievoudig patronaat.
Oude legenden vertellen in haar naïvi
teit het volgende
Zoo wordt verhaald dat de Bisschor
eens 'n storm voorspeld had en later
door zijn gebed de zee totjbedaren braclu
Hierdoor werd hij verheven tot schuts
patroon der zeevaarders. In tal van zee
steden, welke den schutsheilige vereer
den als Amsterdam, Kampen en Stavoren
werden kerken en kapellen ter zijner
eer gesticht.
Over „St. Nicolaas als kindervriend"
is de litteratuur uitgebreider.
Daar is de legende, volgens welke drie
kinderen bij een slachter om nacht ver
blijf vroegen. e man was zioo wreed
dat hij de kinderen slachtte en inzoutte.
Op een dag komt ook St. Nicolaas bij den
slachter om onderdak vragen. Als de
slachter den Heilige alleen brood voorzet,
vraagt dezé, of hij van het vleesch mag
hebben, dat in het vat zit.
Op deze vraag schrikt de slachter zoo,
dat hij wil vluchten. St. Nicolaas houdt
hem tegen en maant hem tot boetedoe
ning.
Daarna laat de Heilige zich naar het
vat brengen, legt zijn vinger op den rand
en de kinderen worden weer levend.
Het huis te Amsterdam, hoek Dam en
Damrak, draagt nog een ouden gevel
steen, waarin deze legende is ingebeiteld
„St. Nicolaas en de drie kinderen in dt
tobbe".
Dat de heilige eens de drie dochters
van een verarmd man had beiwaard
voor 't haar dreigend gewaar an onze-
delijken levenswandel, ao#or drie avonden
de gelden, benoodigd voor het uitzet
der meisjes, door 't raam te gooien zoo
dat het huwelijk der meisjes mogelijk
was, was de oorzaak dat hij ook als de
beschermer der jonkvrouwen werd geëerd
Enmaal beschermerheer der jonkvrou
welijke eer, werd hij weldra zoo lezen
we in Mozaiek van F. W. Drijver, waar
aan bovenstaande legenden zijn ont
leend gepromoveerd tot huwelijks
makelaar. De „vrijers" en „vrijsters"
bewaren hieraan nog een herknnering.
En waar komt het „schoenzetten"
vandaan
Ook al eenvoudig. D? Heilige gooide
op een nacht een geldbeurs door het raam
van een arm soldaat. De geldbeurs kwam
juist terecht in zijn schoen die voor 's
mans bed stond.
Dat gelukkig gevolg spoorde aaan tot
navolging en in de 16e eeuw was het
schoenzetten al in gebruik zooals blijkt
uit Bredero's „Moortje".
„Asset Sinter Claes was, so sette men
Hun tot jouwént de schoen.
Wat pleger jouw joer, Griet, Jans,
daer een hielejropo goet in te doen.
In een coupé eerste klasse van een
sneltrein RotterdamAmsterdam zat de
beroemde kunstschilder De Wolf en z'n
vrouwtje, 'n levenslustige, vroolijke bru
nette, wier mondje geen oogenblik stil
stond.
goederen verkocht worden, „die men den
cleijnen kinderen dyets maeckt, dat den
zelfden Nicolaes hen luyden geeft, twelck
een saecke is nyet alleen strijdend ende
theghens alle goede ordre ende politije
maer oock de luyden afleidende van de
ware godsdienst, ende strecken de tot
waengeloof, supersitie ende afgoderije".
Maar de Calvinistische besturen van
Dordrecht en Delft en nog andere plaat
sen hebben met hun anti-katholieke
actie geen kans gezien het St. Nicolaas
feest te doen verdwijnen.
Daarvoor was het te veel in den volks
aard ingegroeid.
In onze Sinterklaas-versjes is heel wat
verdichting en fantasie.
„Zie ginds komt de stoomboot van
Spanje weer aan",
is een dichterlijke wijheid met de waar
heid finaal in strijd*
De Heilige had met Spanje niets te
maken.
De H. Nicolaas was bisschop van Myra,
een zeestad in Lydië, tijdgenoot van
„Ik verheug me erin, manlief, het St.
Nicolaasfeest weer in mijn ouderlijk huis
te vieren."
„Ja, Lucietje, ik evenzoo, tnaaf hoe
staat het met ons collation
„Wat, heb je nu al honger 1" lachte
Lucie, maar pakte uit de reistasch 'n
paar gemeubileerde broodjes.
Zelf deed ze zich te goed aan een
heerlijken appel en legde de schillen
op een kartonnen dekseltje op haa;
schoot.
„Bah, wat krijg ik vuile handen van
dat reizen. Als ik ze maar eens kon
wasschen."
„Wel, neem de appelschillen en wriji
ie vingers er mee af," zei haar.man, dit
al aan zijn tweede broodje begon.
„Och, dat is ook een mooie manier
van behelpen. Maar enfin, ik zal het pro-
beeren."
Zij had hierbij haar ringen afgedaan
en babbelde verder voort, zonder dat
haar man er naar luisterde. Hij verdiepte
zich in de „Katholieke Illustratie".
•v
SINT - NICOL AAS - BIJVOEGSEL
Ï^VVwvvnw
