r Alles was nog, zooals hij het *t laatst schuld en had zich bereid verklaard hem
•ezien had de prachtige oude meube- naar mogelijkheid te helpen
ic*v de wapens die hier en daar aan de Ja, dat was een idee Trevor op-
wanden hingen en de zware Ooster- bellen, die zeker thuis en waarschijnlijk
sche tapijten op den parketvloer. Malli- ook nog wel op zou zijn. want hij had
son ging op een der kostbare bankjes er altijd van gehouden laat op te blijven
zitten en stak een der sigaretten op. die en meermalen verklaard, dat hij zijn
hij op zoo zonderlinge wijze in zijn bezit gedachten niet bij zijn studie kon hou-
gekregen had. Tot een goed stuk in den den. wanneer de rest van de menschheid
ochtend was hij in elk geval absoluut nog niet naar bed was. Mallison greep
veilig. naar het telefoonboek en riep, zonder
Hij bleef daar geruimen tijd zitten verdere aarzeling, de centrale te Hei-
genieten van de sigaretten, terwijl hij worthy op Na een poosje gewacht te
nadacht over een middel om te ont- hebben hoorde hij een slaperige stem
snapp n Maar in zijn hoofdjdwarrelde antwoorden.
te vee. van allerlei dooreen, dan dat hij Hij vroeg intercommunaal aan, gaf
een oplossing vond Wel een uur lang zijn eigen nummer en vroeg 79083 Ply-
iiet hij in den geest al zijn vrienden de mouth, waarop hij wachtte tot de ver
revue passeeren totdat hij er ten slotte binding tot stand gebracht zou zijn.
een stuk ot zes had uitgezocht, waarvan Het plotseling bellen van de telefoon,
hij zeker was dat hij ze kon vertrou- een half uur later deed Mallison op-
wen Maar de groote vraag was hoe schrikken, maar hij greep dadelijk de
met hen in aanraking te komen, hoe hen hoorn van den haak en vroeg
te laten weten waar hij was daar hij Spreek ik met Plymouth, nummer
zelfs geen geld bezat om een postzegel 79083
te koopen En zelfs al had hij dat on- .,Ja," riep een stem van den anderen
noozele bedrag bezeten dan zou hij kant, ,,met wien
daarmee nog niet in het bezit van den .,U kent den naam toch niet," ant-
noodzakeliiken postzegel zelf zijn.Neen, woordde Mallison Ik ben een oud
langs dien weg viel er mets te bereiken vriend van dr. Trevor die zeker blij zal
die kostte te vee tijd en de kans zijn, iets van mij te hooren. Ik zou hem
bleef bestaan dat de huisbewaarders graag verrassen. Zou u zoo goed willen
elk ocgenblif, konden komen en zijn zijn hem even aan het toestel te roe
aanwezigheid ontdekken Hij kende pen
beiden heel goed hii wist dat zij alles ..Dr. Trevor is niet thuis," ant-
wat redelijk was voor hem zouden wil- woordde de stem. ,,Ik ben zijn particu-
len doen maar zij waren oud en babbel liere secretaris. Als u mij een boodschap
ziek zoodat ook in dat opzicht gevaar voor den dokter wil geven
niet uitgesloten was „Dat doe ik liever niet," zei Mallison.
Toen hij daar zoo zat te denken wat „Ik zou hem graag willen verrassen,
hij moest doen viel plotseling zijn oog Ik weet wel dat het al vrij laat is, maar
op de telefoon. Daar had hij dan toch als u toch zoo goed zou willen zijn hem.
eindelijk een idee temeer daar er geen als hij thuis komt, te vragen No. 15 in
telefoonkantoor in het dorp zelf was en Helworthy op te bellen, zou u me zeer
het toestel aangesloten was op het verplichten."
kantoor van de badplaats He'worthy ,Met genoegen," antwoordde de
een mijl of zes verder aan de kust. van- vriendelijke stem aan het andere einde
waar Sir Marston Manley een particu- van de lijn ,.U treft het slecht, dat de
liere lijn naar zijn 'andhuis had laten dokter vanavond juist niet thuis is,
leggen Het was een vrij dure liefhebbe- want hij gaat anders heel zelden na
rij geweest maar de kosten waren geen het diner nog uit. Hij is vanavond met
groot bezwaar voor den schilder een Amerikaansch professor gaan dinee-
,,Zo.u ik het durven wagen vroeg ren en ik denk wel, dat hij gauw zal
Mallison zichzelf af .En waarom ook thuiskomen.'
niet? Ik zie niet in hoe ze in Hel- Ik dank u bij voorbaat vriendelijk
worthy kunnen weten of het landhuis voor uw moeite," zei Mallison U
bewoond is of niet In elk geval gaat neemt me, hoop ik. niet kwalijk dat
hen dat niet aan. en op dit late uur zal ik u mijn naam niet noem. Ik dank u
dunkt me de telefoniste ook niet bizon- nog wel zeer."
der nieuwsgierig zijn. Als ik haar opbel Met deze woorden belde Mallison
en een nummer vraag, zal ze me waar- af en ging geduldig zitten wachten, tot
schijnlijk verbinden en dan kalm weer hij zou worden opgebeld. Hij begreep
gaan slapen.' wel dat het minstens een uurtje zou
Hij kon op deze manier tenminste duren voor hijTrevor's stem zou kunnen
iets doen en de gedachte alleen, dat hij hooren. en hij had intusschen gelegen
niet werkeloos behoefde te blijven zit- heid te voelen dat hij honger begon te
ten werkte reeds als een stimulans, krijgen Die paar boterhammen van de
Door dat telefoon-toestel daar in den touristen 's middags waren het laatste
hoek der kamer was hij in verbinding wat hij had gegeten en hij begon dat
met geheel Engeland. Hij kon spreken nu onaangenaam te bemerken Met be
met plaatsen buiten Merston waar hulp van een lucifer vond hij de keuken,
geen onbescheiden vragen zouden wor- die keurig in orde was en zag daar een
den gedaan en bovendien den nood- electrische pan en een ketel Op een
zakelijken vriend oproepen Maar wien plank stond een koperen busje waarin
zou hij bellen Dat was de groote vraag, nog een beetje thee was en in een kast
Het zou misschien uren duren, eer hij een kan melk zekere bewijzen dat
verbinding kon krijgen met Londen en zooals hij gevreesd had. de huisbewaar-
waarschijnlijk zouden daarvoor ver- der en zijn vrouw geregeld eiken dag
schillende tusschengelegen centrales in het landhuis kwamen Hij kookte
opgeroepen moeten worden, wat alweer een ketel water zette toen thee die
kans gaf op navraag en dus gevaar mee- hem heerlijk verkwikte en vond daarop
bracht. Maar als hij misschien iemand een blikje met een of andere gestampte
vinden kon niet verder weg dan Ply pot, dat hij met een in de tafellade ge
mouth bijvoorbeeld dan kon hij een vonden mes wist te openen Met dit
mooien gooi doen naar de vrijheid voedsel en een stuk oudbakken brood
Ja, Plymouth had een rechtstreek- bereidde hij zich het kostelijkste maal
sche lijn en was niet meer dan zestig dat hij ooit in zijn leven had gegeten
mijlen ver. En hij kende toch iemand in Nauwelijks was hij met eten klaar
Plymouth in den goeden ouden tijd en had hij weer elk spoor van zijn feest
was hij daar meermalen geweest En maal verwijderd, of de telefoonbel
eensklaps schoot hem een naam te rinkelde, waarop hij zich naar het
binnen Waarom zou hij Trevor niet atelier terug spoedde. Hij nam]de hoorn
opbellen van den haak en zette die. vol opge-
Trevor was een oude schoolvriend wondenheid, aan het oor
en studiegenoot van hem, een man van „Hallo" riep een bekende stem aan
de wetenschap, evenals hij zelf, die het het andere einde van de lijn, „spreek ik
ver gebracht had als specialist In oog- met no. 15 Halworthy
ziekten en die om gezondheidsredenen „Ja," zei Mallison „Ben jij het
zich in het Zuiden gevestigd had En Philip Tegen wien denk je dat ie
Trevor was heel goed voor hem ge- spreekt. Kan je 't niet raden
weest, toen het ongeluk over hem kwam. Er kwam een uitroep van verbazing
Hij had Mallison meermalen geschreven over den draad en toen volgde een
pn tweemaal was hij opzettelijk naar lang zwijgen
^ADden gekomen om hem in zijn „Ja. ik ben het werkelijk" ging Mal-
cel te bezoeken Bovendien was Trevor lison voort „Je bent natuurlijk heel
absoluut U*«rtui|d van Mallison's on- verwonderd mij te hooren en het is
misschien wel zoo goed* om'pëiHnamen dWWflt <RS heroerdlgheTJtan redden]
te noemen. Ik denk wel niet, dat er Het ie volstrekt mijn bedoeling niet,
iemand luistert maar onder de gegeven om nieuwsgierig te wezen, mijn waarde
omstandigheden kan het in geen geval heer, en ik wil n ook niet in het minst
kwaad voorzichtig te zün^ Herinner beleedigen. maar nood kent geen wet
je je Mallison "Z -2Ü5. en daarom ben ik genoodzaakt n een
„Maar beste kerel.... heel onbescheiden vraag te doen. Hebt
„Stil, stil. Ik vroeg je, of je Je Malli- ge ju alleen maar om de een of anders
son herinnert, die Jouw en mijn school- reden verkleed, of is mijn veronder-
kameraad was. Een man van de vreten- stelling juist, dat u een echte ontsnapte
schap, die vroeger hier gewoond heeft gevangene bent
en later bij jou in je hospitaal werkte. „Nu u het mij zoo op den man afi
Ik bedoel den man, die in moeielijk- vraagt," zei Mallison bitter, „ik beat
heden geraakt is in verband met een een ontsnapte gevangene. Ik weet niet!
gepleegden moordaanslag en die nog wie u bent, mijnheer, maar u schijnt me
kort geleden gevangen zat in Slagmoor» een gentleman te zijn
Je had vroeger nogal veel met hem op." „Daar streef ik tenminste naar," zei<
,Dat had ik niet alleen vroeger, maar de ander glimlachend,
dat heb ik nog", klonk een diepe stem „U schijnt me een gentleman te zijn,
over den draad. „Ik zou alles voor hem herhaalde Mallison, „en ik ben geheel,
willen doen wat ik kon. Ik geloof nog en al in uw macht. Al wat ik u vraag is,j
altijd vast in Mallison's onschuld en om gedurende vierentwintig uur nie-i
als ik wist hoe hem uit de gevangenis mand te vertellen, dat u mij hier gezien
te krijgen zou ik alles op het spel willen hebt, meer verlang ik niet van u."
zetten om het te beproeven. Maar ga De vreemdeling glimlachte op de
verder, wat wou je me van hem ver- hem eigen vriendelijke wijze en stak
tellen Is er iets met hem gebeurd den ander andermaal de hand toe.
„Dat is juist de kwestie", ging Malli- „Laten we zaken doen, beste man,"
son vroolijk voort, zich nu zeker voe- zei hij. „Ik heb maar één voorwaarde
lend van zijn zaak en er weinig om ge- te stellen en wel een heel eenvoudige, i
vend, of hij soms beluisterd werd. en wilt u die inwilligen, dan zal ik zwij-i
„Zooals je weet ben ik even goed als gen. Als u met mij van kleeren wilt ver-
jij een vriend van Mallison. Ik ben op wisselen, als u mijn costuum wilt aan-i
het oogenblik in Sir Marston Maniey's trekken en mij daarvoor uw gevangenis
landhuis te Merston en wilde trachten kleeren in ruil wilt geven, dan is uw
in de gevangenis tot Mallison toegelaten geheim bij mij absoluut veilig. Dus
te worden, maar vanmorgen, toen hij gaat u daarop in Of niet -J
met de andere gevangenen boven op J
de Hangmansrots aan het werk was, TIENDE HOOFDSTUK.
is hij naar beneden in zee gevallen en
natuurlijk was hij onmiddellijk dood. Op het doel af.
Je kent die plek immers nog wel?" j
,,Is zijn lijk al gevonden?" vroeg „Met mij van kleeren verwisselen
Trevor meteen stem waarin ingehouden riep Mallison verbaasd uit. „Met mij..."
lachen klonk. „Neem me niet kwalijk, De ander lachte hartelijk, waardoor
ik ben een beetje verkouden. Maar Mallison wat op zijn gemak gezet werd:
dat hoef ik ook niet te vragen. Ik ken Er kwam een zekere kordaatheid over
de kust daar goed genoeg om te weten, hem en een onnatuurlijke roekelooze
dat we van den armen Mallison nooit humor, waaraan de ander niet kon
meer iets zullen zien of hooren. 't Is weerstaan. Hij legde dan ook heel"
een treurig geval." vriendschappelijk zijn hand op Malli-
„Heel treurig," zei de ander. „Her- son's schouder, alsof zij elkaar na lange
inner je je nog wel, hoe hij vroeger te- jaren weer plotseling terug zagen
gen de Hangmansrots opklauterde „Ja, waarde heer," zei hij lachend,
en ook weer heelhuids beneden wist te „dat heb ik u gevraagd. Het toeval
komen Zonderling toch, dat hij op heeft mij hier, juist in het uur waarop
dezelfde plek waar hij dat waagstuk ik er de grootste behoefte aan had, doen
ondernam, nu den dood moest vinden." aanlanden bij dengeen die mij het beste
„Ja daar dacht ik ook juist over," zei kan helpen. Ik wil u niet verhelen, dat.
Trevor „Maar tusschen twee haakjes, ik den onaangenamen toestand waarin
is Sir Manley daar?' jk verkeer geheel en al aan mijzelf te
,0 neen ik ben heelemaal alleen in wijten heb. en dat hij het gevolg is van
huis. Niemand weet dat ik hier ben. mijn sanguinisch temperament, dat er
Ik wilde je juist vragen, of je misschien mij toe leidt mij op het toeval te ver-'
morgen hier zou kunnen komen en een laten en te vertrouwen dat alles wel
paar dingen voor me wilde meebren- terecht zal komen. En er is iets terecht
gen. Je weet wel wat ik bedoel." gekomen door u."
„Ja. dat weet ik natuurlijk wel. „Maar ik begrijp u niet," zei Mallison:
Wacht even. dan zal ik m'n spoorboekje „Het komt me haast ongelooflijk voor,
ééns inzien.. ..ben je daar nog? Ja. dat iemand als u, wat u hier ziet, maar
ik kan omstreeks zes uur daar zijn. Ik zoo als iets heel gewoons zou aannemen,
zal je dan aan het landhuis komen op- Ik heb u zooeven verteld, dat ik een
zoeken gevangene ben en het moet u wel dui-
Goed.' zei Mallison. „Maar kom delijk wezen, dat ik pas uit de Slagmoor-
niet zoolang het nog licht is, anders gevangenis ontsnapt ben
ben ik misschien niet thuis. Als je bij- „Dat is me natuurlijk volkomen dui-
voorbeeld zoolang in het café aan delijk en dat is nu juist het mooiste van
het strand bleef en tegen tien uur de grap Dat wil zeggen, ik veronderstel
kwam niet dat het ook voor u een grap is,
„Uitstekend," zei Tresor. „Je kan omdat er voor iemand van uw opvoe-
op me rekenen. Nog iets? Nou, tot ding onmogelijk iets grappigs in gelegen
morgen dan." kan zijn. door de justitie gezocht te
..Hé. wacht nog even," vroeg Mallison worden U neemt me niet kwalijk dat
maar hij hoorde de telefoon aan den ik zoo openhartig mijn meening zeg,
haak hangen en begreep dat het te- maar ik heb zoo'n diep medelijden met
aat was om nog iets te zeggen Min of u. beste heer dat Ik werkelijk...
meer nijdig keerde hij zich om....en Er klonk iets in zijn woorden door,
stond tegenover een man die hem glim dat bij Mallison de juiste snaar deed
lachend en met vroolijk glinsterende trillen Het kwam hem voor. dat hü een
oogen aankeek Het was een tonge nieuwen vriend gevonden had en zeker
man met een open. schrander gelaat een man. die hem graag in zijn ongeluk
en van athletischen lichaamsbouw Hij zou willen bijstaan Hijjhad hem maar
nam Mallison die daar in zijn gevan aan te zien. om de goedheid uit zijn van
geniskleeren .voor hem stond van het humor tintelende oogen al te lezen,
hoofd tot de voeten op en stak hem .Zou u het niet beter vinden dat wij
toen cot diens groote verbazing.vriend- open kaart met elkaar speelden ?"vroeg
schappelijk de hand toe hij Om te beginnen neem ik aan dat
Da's schitterendj!" riep hij uit. ,Dat u een recht hebt om hier te zijn wat
is werkelijk schitterend. Op mijnwoord ik niet heb
beste man ik ben de fortuinlijkste .Och waarom zouden we ons daarin
kerel op de wereld Daar bevind ik me verdiepen zei de ander glimlachend,
m een alleronaangenaamste positie en ..Ik begrijp uw toestand volkomen U
dat wel door mijn eigen schuld en in bent er in geslaagd uit de gevangenis
plaats van daarvan nu de gevolgen te ontvluchten wat tusschen haak
te moeten ondervinden loop ik regel jes gezegd een verduiveld knap stuk ie
recht jji de armen van den eenigen man van u is en ik veronderstel, dat u
jntfmFaFfêEfzoeH onTnTeTmnrfeirvsN
mommen. Nu wil het toeval, dat ik naar
precies hetzelfde zoek. Geeft u mij dus
«ie mooie uniform van u en, als tegen
prestatie geef ik u dan mijn nette,
door een kleermaker uit Bond Street
gemaakte kostuum, om nog niet eens
:e spreken van het ondergoed dat, om in
.dvertentiestijl te spreken, het mooiste
i, dat voor geld gekocht kan worden,
iovendien stel ik mijn portefeuille, die
iog zoowat tien pond bevat, geheel te
.uwer beschikking. Dat is een gewone
|koop. Nadat wij van kleeren verwisseld
«ebben, gaat u uw weg en ik den mijnen
èn als vrij elkaar ooit weer zouden ont
moeten, wat hoogst onwaarschijnlijk
Is. dan zullen we, als u dat wenscht,
vreemden voor elkaar zijn. Ik heb sym-
iathie voor u opgevat, uw gezicht en
iw manieren bevallen mij en het zou
lij heelemaal niet verdonderen, als u
„.et slachtoffer bent van een grove on
rechtvaardigheid. U begrijpt me, hoop
Ik, wel
„Dat zijn alle veroordeelden," zei
[Mallison droogjes. „Onder de acht
feonderd die er in Slagmoor zitten is er
biet één, die u niet hetzelfde zou ver
tellen. Maar zouden we daar wel verder
bp ingaan
„Als u het niet wenscht niet," zei de
ander beleefd. „Maar ik mag u zeker wel
[vragen, of u vrienden hebt, die bereid
bullen zijn u verder te helpen
„Die heb ik," zei Mallison. „Ik ben
vanmiddag uit Slagmoor ontsnapt, on
der omstandigheden, die de autoritei
ten geen oogenblik zullen doen twijfe
len, of ik ben van de Hangman Rots in
zee gevallen en verdronken. Ik wist te
ontsnappen, toen we daar vanmiddag
aan den aanleg van een nieuwen weg
werkten. Hier in dit landhuis heb ik
Iets te eten gevonden en het spreekt
vanzelf, dat ik nu wil trachten andere
kleeren te krijgen. Ziet u, ik ken Marston
toevallig heel goed en ik wist, dat Sir
Marston Maniey's landhuis om dezen
tijd van het jaar gewoonlijk onbewoond
Is. Ik dacht in zijn kieerenkast wel een
behoorlijk werkpak te vinden, waarin'
Ik van hier zou kunnen vertrekken en
Ik heb al naar een mijner vrienden in
Plymouth getelefoneerd, die mij mor
genavond hier zal komen afhalen U
ziet, ik stel mij geheel in uw handen."
„En uw vertrouwen zal niet be
schaamd worden," zei de ander. „U
hoeft niet bang te zijn dat u iets zal
gebeuren. Het was heel gelukkig dat ik
bier toevallig geheel thuis ben."
Een plotselinge geachte kwam bij
■Mallison op, die hem deed zeggen
„U bent toch bij toeval niet mijnheer
Roy Gilette Sir Marston's neef Ik
heb hem persoonlijk nooit ontmoet,
maar weet toch alles van hem."
„Allemenschen," zei de ander, „u
wilt me toch niet vertellen, dat u Ray
mond Mallison bent
„Ja, zelfs zoover durf ik gaan," zei
Mallison lachend. „Die ben ik werkelijk
en ik ben er even zeker van. dnt u
Gilette bent
De ander stak hem met meer dan
gewone vriendschapsbetuiging de hand
toe en een vreemd licht glansde in zijn
'oogen.
„Dat is ai heel verbazingwekkend,"
zei hij. „Toen ik zooeven veronder-
Stelde. dat u een onschuldig veroordeel
de was. had ik er geen idee van,hoe dicht
ik bij de waarheid was. Ik weet dat
u een slachtoffer bent van een laag
complot en gedurende het laatste jaar
heb ik niets anders gedaan dan te
trachten op het spoor daarvan te ko
men. Ik ben daarin nog wel niet ge
slaagd, maar ik ben toch op weg. Het
Is zelfs min of meer ten behoeve van uw
zaak. dat ik vanavond hier ben Maar
dat zal ik u straks wel vertellen. Ik
heb u nu een voorstel te doen wilt u
met mij meewerken aan het ontwarren
van deze geschiedenis
„Zou dat niet te gewaagd voor me
zijn vroeg Mallison
„Wel, daar zouden we eerst nog eens
over kunnen praten Maar ik zal u zeg
gen, wat ik kan doen ik kan u op een
plaats brengen waar u zoo veilig bent,
aliof u midden In de Sahara zat en mor
gen zal ik dan hier terugkomen om aan
uw vriend Trevor in Plymouth te tele-
pneeren, dat de vriend in wien hij zoo-
Véei MMflgruudB. amrewwaatregeien
heeft getroffen. Als ik hem mijn naam
noem en de zaak een beetje handig aan
pak. zal hij wel begrijpen, dat zijn
komst naar hier overbodig b. Denk je
ook niet, dat dat de beste oplossing
zou zijn
„Ik weet het werkelijk niet," zei
Mallison. „De gebeurtenissen zijn
elkaar zoo snel opgevolgd, dat ze mij
een beetje hebben overstelpt. Maar ik
ben overtuigd, dat ik me in uw handen
veilig kan gevoelen, al heb ik ook nooit
tevoren het genoegen gehad, u te mogen
ontmoeten. Ik heb evenwel vaak ge
noeg van uw oom over u hooren spre
ken, en eveneens door Peggy Ferrin en
haar vriendin Hetty Boud. Als ik me
niet vergis, beweegt u zich op letterkun
dig terrein, nietwaar
Gilette hield Mallison lachend een
gouden sigarettenkoker voor.
„Die u dat verteld heeft, heeft zich
zeer vleiend over me uitgelaten," zei
hij droogjes. „Ik kan u vertellen, dat ik
vijf drama's, zes blijspelen, een paar
kluchten en een revue geschreven heb,
maar nooit is er een van al die dingen
opgevoerd. Een soort instinct heeft er
mij van weerhouden er ooit een voor
eigen rekening te laten opvoeren en
daaraan dank ik het. dat ik tot nog toe
aan een faillissement ontsnapt ben.
Later heb ik mij echter weer bezig ge
houden met de film Ik heb mijn eigen
gezelschap filmacteurs, dat zich op het
oogenblik juist hier in de buurt bevindt
en ik ben nu bezig met het filmenvan
eenige scenes voor een filmdrama, dat
ik zelf schrijf. Dat drama is nog lang
niet af, maar het zal een schitterende
film worden wanneer ik het geluk zal
hebben het weefseljvan intrigues en mis
daad, waarin ook u verstrikt bent. te
kunnen ontwarren. Mijn film-verhaal is
de geschiedenis van een man, die het
slachtoffer is geworden van een laag
complot, met andere woorden, van u
zelf. Er zijn scenes in, die in Engeland
spelen en andere in Argentinië en. daar
de schurk van het verhaal zich op het
oogenblik toevallig in Engeland bevindt,
zit ik hem overal op de hielen. Hij is
nu hier in de buurt, maar hij vermoedt
in de verste verte niet, dat er eenig ver
band bestaat tusschen mijn film-ge
zelschap en zijn eigen schurkerij. En
die schurkerij betreft juist u."
„Mij vroeg Mallison verwonderd.
„Ja u. Hebt u misschien ooit gehoord
van een zekeren Argo Marné
„Nooit in mijn leven," verklaarde
Mallison.
„Neen, dat is best mogelijk. Maar toch
zou ik me al heel erg moeten vergissen,
als hij geen bloedverwant van u is. Maar
laat ik me vanavond maar liever niet
met de kwestie van uw afstamming be
moeien. want er is overigens nog meer
dan genoeg te doen. Kijk eens hier. Ik
ben zoo gelukkig geweest om in de
zaak, die tot uw veroordeeling aanlei
ding gegeven heeft, iets te ontdekken,
dat mij op het rechte spoor gebracht
heeft Voor mijn onderzoek was het
noodig, dat ik van Londen naar Buenos
Ayros reisde en half Argentinië door
kruiste. Ik had weliswaar niet zooveel
succes als ik verwacht had, maar toen
ik. juist toen uw zaak voor de rechtbank
kwam. in Londen terugkeerde, kwam ik
toch niet met leege handen.Ik kon ech'er
niets doen omdat de kwestie zoo ver
duiveld gecompliceerd was, dat elke
verkeerde manoeuvre van mijn kant
voor u de noodlottigste gevolgen zou
kunnen hebben. Maar Ik wil u wel ver
tellen dat er voortgang in zit en als
alles voor elkaar is, dan zal het geheel
aan het publiek worden voorgesteld als
het eerste werk van mijn Film-troep.En
ik verzeker u, dat het een successtuk
zal wezen."
„Dat is allemaal natuurlijk heel inte
ressant," mompelde Mallison, „maar
ik zie nog niet in, wat dat nu eigenlijk
met mij te maken heeft
„O, dat komt wel, dat komt wel.
Zooals ik u al verteld heb, is een van de
hoofdpersonen in mijn stuk een man.
die zich Marne noemt. Ik zeg opzette
lijk die zich Marne noemt. Op het oogen
blik woont hij op Chiistone Castle, dat
u wel zult kennen."
„Zeker ken ik dat. Het is dat groote
kasteel daar een eindje verder op de
fötsen, dat de familie Tregennen, onge- heb en de bewaker en zijn vrouw mij na*
veer twee jaar geleden, aan een Ameri- tuurlijk kennen en mijn aanwezigheid
kaanschen handelsman verkocht heeft." als de natuurlijkste zaak van de wereld
Juist," zei Gilette, „en die handels- zullen beschouwen. Wel. dat zou 'n mop
man, die zich Marne noemt, is mijn zijnvoegde hij er aan toe opsprin-
hoofdpersoon. Hij heeft blijkbaar de gend, alsof eensklaps een denkbeeld in
beschikking over zooveel geld als hij hem opkwam en zijn oogen schitterden
maar wil, beschikt over een flinke do- op die eigenaardige wijze, die er bij hem
sis brutaliteit en is zoo slim en geslepen steeds op wees, dat hij, bij allen ernst,'
als u je maar kunt voorstellen. Maar ook de humor niet vergat. Hij wendde
toch weet ik een heeleboel van hem en zich tot Mallison en legde zijn hand op
als ik ten slotte zijn intrigue geheel en diens schouder.
al zal hebben ontsluierd, dan zal niet „Een pracht van een idee!" riep hij
alleen mijn groote film-drama klaar zijn, uit. „Zoo iets fijns heb ik in lang niet
maar dan zult u tevens uw hoofd weer uitgebroeid. Als je eens met me mea
fier en vrij kunnen opheffen. Maar er is ging
nog heel wat te ontwarren en daarvoor „Met u mee gaan?" riep Mallison uit»
heb ik heel veel hulp noodig. U mag „U bedoelt toch niet, dat ik mee zou
het gelooven of niet, maar ik zeg u, dat gaan naar het bal
die zoogenaamde Marne de oorzaak is „Zeker wel dat bedoel ik wel dege-
van al uw ongeluk."
„Daar begrijp ik niets van," zei Mal
lison, „hoe kan nu een Zuid-Amerikaan,
die ik nooit in mijn leven gezien heb, de
oorzaak zijn van gebeurtenissen, die noodigd ben.'
lijk," zei Gilette doodkalm. „U zou me
misschien van het grootste nut kunnen
zijn."
„Maar u vergeet, dat ik niet uitge-
mijn toekomst verwoest hebben
„Ach wat, wat heeft er dat nou mee
„Dat kan ik op het oogenblik nog te maken We zullen wel een naam
niet vertellen, dat moet ik tot later voor je uitvinden en dan £2 je mee als
uitstellen, wanneer ik nog wat verder mijn vriend En wat de vermomming
met mijn onderzoek gevorderd ben.
Enkele draden heb-ik nog niet in han-
betreft. er zijn hier op het ©ogenblik
toch zeker wel honderd kostuums en
den weten te krijgen, maar dat kan me pruiken in huis in de garderobe dia
toch elk oogenblik gebeuren. Misschien
vanavond nog wel. want ziet u, Marne
geeft vanavond een gekostumeerd bal
in zijn kasteel en ik ben er zeer op ge
steld, daarop te verschijnen."
Bent u dan genoodigd
mijn oom er op na hield voor de mo
dellen voor zijn groote historische schil
derijen Daar in den hoek hangt een
prachtkostuum voor je dat met die
lange fladderende jaspanden en dien
komieken hoed en je heele gezicht met
„Neen,zoover heb ik 't niet gebracht," haar bedekt. En dan nog een grooten bril
zei Gilette koeltjes. „Voor zoover mij opnou wat zeg je er van
bekend is, weet Marne niet eens dat ik Mallison schudde bedenkelijk het
besta en ik wil u wel vertellen, dat ik hoofd. Hij voelde er niet veel voor, daar
alle reden heb, om mij voor hem op den het voorstel van Gilette hem voorkwam
achtergrond te houden. Maar toch ga als een uitnoodiging om zijn hoofd ia
ik naar het bal en daarom was ik er zoo den mui] van den leeuw te steken. En
erg op gesteld om uw kostuum te lee-
nen."
„Hebt u dan zelf geen kostuum
„Mijn kostuum is niet tijdig aange
komen en daarom kwam ik hier, we^
toch was er ook wel weer iets aantrek
kelijks in het avontuur. Hij bezat moed
genoeg en nu hij zich weer vrij voelde
was hij al half en half geneigd elk voor
stel aan te nemen.dat den smaak van de
tend dat mijn oom hier in huis minstens gevangenis weer uit zijn mond zou kun-
honderd en vijftig verschillende kos- nen wegnemen.
tuums heeft hangen, waarvan ik er een
wilde komen leenen."
„Goed. maar u zegt, dat u geen invi
tatie voor het bal hebt."
,Je brengt me leelUk in verzoeking,"
zei hij., .Voor ik mij mét ernst aan mijn
wetenschappëlijken arbeid gaf, hield
ik nog al van avonturen. En dan als je.
„Dat nu wel niet, maar ik heb er een zooals je zegt. min of meer te mijnen
van een ander; ziet u. eenige van mijn behoeve werkt, zou het hoogst ondank-
beste acteurs kampeeren hier in de baar van me zijn. wanneer ik weigerde-
buurt op de hei, niet ver van het kas- je te helpen. Maar toch, Gilette, het ia
teel. Ik heb daar zelf ook een grooten een gewaagde onderneming. Als ik hier
woonwagen staan, waarin ik kan eten blijf tot morgenavond om op Trevor
en slapen. En toen ik er vanmiddag ach- te wachten, dan ben ik er zeker van,
ter kwam, dat Marne vanavond dit ongehinderd het land te kunnen ver-
feest gaf. besloot ik er heen te gaan. Ik laten, begrijp je
seinde naar Exeter om een maskerade- „Zeker, maar wat dan Dan zal je ja
kostuum, maar zooals ik u al zei. het natuurlijk buitengewoon ellendig voe-
kwam niet tijdig aan." len. Je zou je in een of ander dorp in het
„Maar, als u toch niet uitgenoodigd buitenland kunnen schuil houden, maar
was...." ik betwijfel het zeer. of je er ook ge-
„0, dat was geen bezwaar," zei Gi- lukkig zou kunnen wezen. Maar ik wil
lette doodleuk. „Ik heb. een paar uur je nog wat anders vertellen. Peggy
geleden, eenvoudig een der genoodigden, Ferrin logeert hier met Hetty Boud en
die op weg naar het feest was, ontvoerd haar moeder en ik weet, dat zij van
en zijn invitatiekaart geleend. Op dit avond ook naar het bal gaan. Als dat
oogenblik ligt die ongelukkige jonge je nog niet kan overhalen, heb ik niets
man in mijn woonwagen vast te slapen, meer te zeggen."
ten gevolge van een drankje, dat het Mallison's oogen schitterden,
hem voor een aantal uren onmogelijk „Ik ga mee," zei hij kortaf. „Praat
heeft gemaakt te beseffen, wat er om er maar niet meer over."
Wordt voortgezet.
DE WRAAK.
hem heen gebeurt. U kunt dit een krasse
maatregel noemen, maar u dient wel
in het oog te houden, dat ik te doen heb
met een aartsschurk en zoo ooit. dan in
dit geval, het spreekwoord „nood breekt De glazen waren bij herhaling ge
wetten" in toepassing gebracht moet ledigd, toen Love-Grove ons het vol-
worden. Ik moet eenvoudig vanavond gende verhaal deed
in het kasteel ziin en wel in zulk een ver- „Op een mijner zeereizen, wij be-
momming, dat Marne me niet zou her- vonden ons tusschen de Kaap en St.
kennen, ais hij me later weer ontmoette. Helena, op welken graad zuiderbreedte
Als ik me niet zeer vergis, zal ik de ont- en westerlengte kan ik niet juist be-
brekende schakels van het complot palen, doch dit herinner ik mij, dat
hebben gevonden, vóór ik het kasteel wij tien knoopen in het uur liepen,
weer verlaat Geef mij dus nu uw klee- stond ik naast den Kapitein op hetjach-
ren en help mij, me te grimeeren. Ik zal terdek, waar 't schuim der golven
een pruik van krullend rood haar op- ons nu en dan bespatte. toen er eens-
zetten en mijn gezicht donker tinten, klaps geroepen werd„daar drijft
zoodat zelfs mijn beste vriend mij niet wat aan stuurboord I" Dat geroep
zou herkennen. Vooruit, laten we nu kwam van den matroos, die vooruit de
beginnen Ik weet waar ik alles kan wacht had. en 't ongeloofelijk is, hoe
vinden en als er soms iemand buiten luid een matroos kan schreeuwen, voor
licht ziet doorschijnen, of als de bewa- ai wanneer hij, zooals de onze deed,
ker soms toevallig mocht binnenkomen, zijne half gesloten hand bij wijze van
dan zal ons dat niet in het minst hinde- een oproeper aan den mond houdt,
ren, daar Ik nog pas kort geleden het De Kapitein wist aanstonds wat hij te
landhuis ook een paar maal gebruik doen had twee of drie kommando's en
