Onschuldig veroordeeld
Brieven uit Frankrijk.
BUITENLAND
BINNENLAND
Tweed© Blad-
9 Januari 1923
De mislukking der Parijsche Conferentie geen breuk in de Fransch-
Engelsche Entente? De houding van Amerika. Ingrijpen van den
Volkenbondsraad? De Fransche opniarsch naar het Roergebied.
De Grieksche troepen zijn de neutrale zone bij Adrianopel binnengerukt.
Onder de Telegrammen: De onderhandelingen over de schuldregeling
tusschen Engeland en Amerika. De ontruiming van Konstantinopel door
de Engelschen, tegengesproken. Maatregelen in Servië, in verband met
den internationalen toestand. Nieuwe terechtstellingen in Ierland.
NA DE PARIJSCHE C0NFEREN.TIE.
Engeland en Frankrijk.
Het staat nu vrijwel vast, aldus meldt
de draadlooze dienst te Londen, dat de
mislukking der Parijsche conferentie niet
tot een breuk van het Ententefront zal
leiden. Integendeel, zegt de Parijsche
correspondent van de Times, ,,de on-
eenigheid over de schadevergoeding zal
veeleer een steviging van de Fransch-
Engelsche samenwerking op ander ge
bied, tengevolge hebben. Het bezoek van
Barrère, de leider der Fransche dele
gatie te Lausanne, beoogde overleg met
Poincaré omtrent den verder te volgen
koers en naar ik verneem waren beiden
van meening dat Frankrijk van gen-
scher harte met Engeland moet blijven
samengaan. Als Barrère morgen naar
Lausanne terugkeert, zal blijken dat
indien zijn instructies gewijzigd zijn,
zulks in den besten zin "des woords is
geschied. Het mag inderdaad gelukkig
heeten dat het gerezen geschil als het
ware is „gelocaliseerd."
De telegrammen uit Lausanne be
vestigen dit oordeel, zoodat de Turksche
afgevaardigden, die van de veronder
stelling uitgaan, dat de Engelsch-Fran-
sche samenwerking is verzwakt, zich
teleurgesteld zullen zien. Zoo seint de
correspondent van de Westminster Ga-
zette dat de Fransche en Italiaansche
gedelegeerden in opdracht uit Parijs en
Londen, volkomen met lord Curzon blij
den samengaan.
De houding van Amerika.
Uit Washington wordt gemeld, dat
er geen aanwijzigingen over zijn, of
Harding stappen zal doen in verband
met Reed's resolutie, daar het doen ter
ugtrekken der Amerikaansche troepen
voor den President niet gebiedend nood
zakelijk is.
Inmiddels gelooft men, dat de over
eenstemming, welke door de Britsche
commissie en de Amerikaansche schuld-
fundeeringscommissie zou kunnen wor
den bereikt, verstrekkende, gevolgen zou
hebben voor den geheelen Europeeschen
economischen toestand.
Ingrijpen van den Vol-
kenbondsraad
De Zweedsche pers wijdt beschou
wingen aan het te Londen geopperde
denkbeeld, dat de Volkenbondsraad in
het geschil over de schadevergoeding
tusschenbeide zal komen. Social Demo-
kraten, het blad van Branting, schrijft
daaromtrent officieusOver Frankrijk's
plannen zijn geen betrouwbare gegevens
bekend. Indien echter de in de pers mee
gedeelde geruchten, dat Frankrijk eer
lang het Roergebied, geheel of gedeel
telijk gaat bezetten, juist blijken, mag
men aannemen, dat de Volkenbondsraad
zich daarmede zal bezig houden.
Zweden is niet het eenige land, dat
hierbij belang heeft, immers de gevaren
die een dergelijke uiterste maatregel
voor den Europeechen v*ede inhoudt
kunnen geen enkel vredelievend land
onverschillig laten. Wat Zweden betreft,
het heeft reeds eerder door zijn daden
van zijn standpunt getuigd.
De Fransche plannen
Volgens de Fransche bladen zijn er
Zondag veertig mijningenieurs naar Es
sen vertrokken, van waar ze over de
voornaamste mijnen in het Roerbekken,
van welke zij, op last van de regeering,
de leiding op zich zullen moeten nemen,
verdeeld zullen worden.
Volgens de Matin zijn er in het noor
den en oosten troepenverplaatsingen in
voorbereiding.
Overigens worden uit het bezette ge
bied groote Fransche troepen-bewegin
gen gemeld, met name in de streek van
Urdingen. Men brengt dit in verband
met voorbereidingen voor een opmarsch
in het Roergebied.
De Fransche militaire autoriteiten
hebben in het verkeertusschen den rech
ter en linker Rijnoever een scherpe post-,
telegraaf- en telefoon-censuur ingevoerd.
De Parijsche correspondent van de
Daily Express verneemt, dat de Fran
sche opmarsch naar de Roer Woensdag
beginnen zal. Bijkans 50.000 man, onder
generaal Weygand, en een Belgische
brigade zullen er deel aan nemen.
De mijnwerkers van het
Roergebied.
In het Roergebied zijn Zondag tal
van mijnwerkersvergaderingen gehou
den, ter bespreking van het hangende
loongeschil. In alle bijeenkomsten is
loonsverhooging met terugwerkende
kracht tot 15 Dec. geëischt.
Voor 't oogenblik is de aandacht van
de mijnwerkers echter meer gespannen
op de Fransche bezettingspiannen dan
op het loongeschil. In de besprekingen
hebben de Fransche plannen dan ook op
den voorgrond gestaan en alle vergade
ringen hebben tegen een bezetting van
de Roer geprotesteerd.
Ook de gisteren begonnen rijks-con
ferentie van den ouden-mijnwerkersbond
zou zich bezig houden met de vraag wel
ke houding de mijnwerkers moeten aan
nemen als het tot bezetting van de Roer
mocht komen.
De houding der Com
munisten.
De communistische partijen in Duitsch-
land, Frankrijk, Engeland, België, Ne
derland en Tsjecho-Slowakije hebben
Zaterdag en Zondag te Essert een con
ferentie gehouden, om het standpunt
van de derde Internationale ten aanzien
van Poincaré's panden-politiek, de be
zetting van het Roergebied en het ver
drag van Versailles vast te stellen.
Zondag zijn bovendien op tal van'
plaatsen in het Roergebied communisti
sche openbare vergaderingen gehouden,
waarin de buitenlandsche afgevaardigden
hebben gesproken. Te Essen hebben de
Franschcn Monmousseau en Cachin, de
Belg van Overstraten, de Nederlander
Visser, de Italiaan Repossi, de Engelsch-
man Newbold en de Duitschc Clara
Zetkin het woord gevoerd. Allen braken
den staf over het verdrag van Versailles
en Clara Zetkin deelde mede, dat, in te
genstelling met de twee andere interna-
tionalcs, die steeds om dit „vredesver
drag" hebben heengeloopen als een kat
om de heete brei, de derde internationale
in haar conferentie van Zondag als eerste
eisch heeft gesteld Weg met het ver
drag van Versailles, dat zich niet tot her
ziening, doch slechts tot vernietiging
leent.
Newbold (Engeland) betoogde, dat de
wereldoorlog van 19141918 over kolen
en erts is gevoerd en dat de komende
oorlog over de steenkool van het Roer
gebied zal gaan, echter niet tusschen de
Entente en Duitschland, doch tusschen
Engeland en Frankrijk.
De meening van Engelsche
arbeidsleiders.
Thomas, de Engelsche spoorwegman,
heeft in een rede 'gezegd Nooit zijn de
naties zoo afhankelijk geweest van el
kaar als thans. Het werkloosheidspro
bleem kan niet goed opgelost worden,
aan het Britsche werkvolk kon geen nut
tig cn voordeelig werk verschaft worden,
tenzij de raderen van handel en bedrijf
opnieuw gingen draaien. De rest van de
wereld die Britsche goederen noodig had,
moest in de positie" zijn, ze te kunnen
koopeti. Thomas wilde den geest van den
vrede liever dan dien van den oorlo~
Hoe spoediger demenrchen den oorlog v-
geten, hoe beter het voor alle betrökkui
naties is. Thomas waarschuwde Frank
rijk, dat Duitschland in handen van de
bolsjewiki gedreven een gevaar voor de
wereld kon worden.
Smilüe heeft te Glasgow gezegd dat
het plicht was van de regeering en niet
van de arbeiders, de werkloosheid op te
heffen. Hij steunde niet het denkbeeld
dat de arbeiderspartij zich uit het Lager
huis moest terugtrekken, indien de re
geering in gebreke bleef het vraagstuk
van de werkloosheid ernstig aan te pak
ken. De arbeidersleden moesten er blijven
en zoo noodig verhinderen dat het Lager
huis kon werken, totdat het vraagstuk
behandeld was. De georganiseerde ar
beiders zouden tot steun van de actie van
de parlementaire partij hun werk eenige
dagen kunnen neerleggen. Smillie hoopte
dat de regeering een continentale ramp,
welke het Britsche bedrijf zou treffen,
zou kunnen verhoeden....
Ramsay Macdonald, de leider van de
arbeiderspartij in het Lagerhuis, heeft
te Port Talbet sprekende van de schade
vergoedingskwestie gezegd dat het hoog
tijd was, dat „wij allen ons op het stand
punt plaatsen dat het probleem, dat wij
nu op moeten lossen, een nieuw begin
is." Hoe echter moest men dat nieuwe
begin aanvatten, terwijl Frankrijk en zijn
politiek in den weg stonden Spr. hield
de opvattingen staande die de arbeiders
partij drie jaar geleden verkondigd had,
namelijk le. moet de schadevergoeding
eens en voorgoed vastgesteld worden
2e moet zij zoowel in specie als in natura
van dien aard zijn dat Duitschland haar
kan dragen en de ontvangende landen
haar kunnen opnemen 3e zij moet niet
alleen het bedrag zijn dat Duitschland
kan betalen, maar wat het kan betalen,
wanneer het zich hersteld heeft, bijgevolg
is een moratorium noodig ten 4e en ten
laatste moet Engeland'zich in zijn poli
tiek ten aanzien van de schadevergoeding
niet schamen de wereld definitief te laten
weten, dat het voor zijn nationale belan
gen moet zorgen en ze niet moet opofferen
louter om de balans van het bondgenoot
schap met Frankrijk of welke andere mo
gendheid ook in evenwicht te houden.
Een uiting van Tardieu.
André Tardieu, die bij de opstelling
van het vredesverdrag de medewerker
van Clemenceau is geweest, voert in zijn
blad l'Echo National, waarvan Clemen
ceau de oprichter, Tardieu de politieke
leider is, een onafgebroken oppositie
tegen de politiek van Poincaré. In een
artikel in het jongste nummer van de
Echo trekt Tardieu de les uit de laatste
drie jaar. Men behoudt, zegt hij, zijn
vrienden slechts door hen te weerstaan.
Dat is in 1919 de politiek van het mi-
nisterie-Clemenceau geweest tegenover
Groot-Britannië. De tegenovergestelde
poli iek, die nadien in praktijk is ge
bracht, heeft aan Frankrijk zijn rechten
en zijn vriendschappen gekost. Niet door
tegenstand te bieden, maar door toe te
geven, betoogt Tardieu, is de crisis van
den 4den dezer tot rijpheid gekomen en
hij zou het bedroevend achten, wanneer
Kamer en land op het oogenblik, dat
er op verschillend gebied nieuwe initia
tieven genomen staan te worden, niet
in staat zouden zijn de les uit het ver
leden te trekken. De poliiiek van flink
heid van het kabinet-Clemenceau had
aan Frankrijk voordeden bezorgd, die
de kleinmoedigheid van zijn opvolgers
zich voor een deel heeft laten afnemen,
onder voorwendsel een entente te hand
haven, die thans niet meer bestaat. De
laatste regeeringen van de overeen
komst van Mei 1921 af tot aan die van
1 September 1922 hebben gebroken
door toe te geven. De goede methode
was volhouden zonder te breken. Wan
neer de Engelschen het mogelijk geacht
hebben ons ter conferentie te Parijs een
buitensporig plan voor te leggen, dan
komt dat, omdat wij sedert drie jaar
naar hun pijpen gedanst hebben.
DE DUITSCHE VERVULLINGS-
POLITIEK.
De vroegere rijkskanselier Wirth heeft
Zondag in een Centrums-vergadering te
Keulen een rede gehouden, waarin hij
zijn „vervullingspolitiek' verdedigde
met de ntededeeling dat Lloyd George
hem ter conferentie te Genua op zijn
vraag, wat de Duitsche staatslieden
moesten zeggen als zij na een jaar eerlijk
gevoerde vervullingspolitiek met leege
handen van de Conferentie terugkeer
den, had geantwoord: „Indien gij
geen vervullingspolitiek hadt gevoerd,
zou Duitschland in stukken zijn ge
scheurd. Gij hebt Duitschland's een
heid gered."
Indien dit juist is, ging Wirth voort,
onder verzekering dat het behoud van
Duitschland's eenheid stellig het hoofd
doel van zijn politiek streven was ge
weest, dan mag de thans herhaalde po
ging om het Rijnland van het moeder
land af te scheuren, de grootste misdaad
tegen de menschheid heeten. De Duitsche
arbeider zal zich niet laten vinden, om
in vreemden dienst werk voor de schade
vergoeding te verrichten, hij is daartoe
slechts bereid, als het in volle vrijheid
kan geschieden.
De vergadering nam daarna een pro-
test-motie tegen de Fransche plannen
aan.
Om. BUITEE9L. BERISHÏE88.
DE GRIEKEN IN DE NEUTRALE ZONEt'
De Engelsche bladen vernemen ui
Konstantinopel, dat de Grieksche elfde
divisie Karagatsj in de neutrale zon
binnengerukt is. De Fransche comman'
dant protesteerde, maar de Grieksche
commandant weigerde de troepen terug
te trekken, welke zich thans op den Wes
telijken oever van de Maritza tegenover
Adrianopel bevinden.
DE ENGELSCHE OORLOGSSCHULD
AAN DE V.S.
De bijeenkomsten van de Amerikaan
sche commissie voor de consolideering
der Ettropeesche schulden aan de Ver.
Staten met de Engelsche delegatie zijn
gisteren te Washington begonnen. Naar
men verwacht zullen veertien dagen
lang dagelijksche zittingen worden ge
houden om de grondslagen voor het rap
port aan president Harding op te stellen.
DE DRANKBESTRIJDING IN DE VER.
STATEN.
Als gevolg van drie invallen inwoon-
huizen, van het voorname Noord-Weste
lijke deel van New York, arresteerde de
politie, die de bronnen tracht te vinden
van den zoogenaamden „gezantschaps
drank", welke naar het heet in groote
hoeveelheden zijn weg vindt naar den
onwettigen handel, eert man en een
vrouw, die beweerden, Guatemalaansche
onderdanen te zijn. Groote hoeveelheden
wijn en whisky zijn in beslag genomen.
De man eischte op grond van eigenaar
schap den drank op, en protesteerde te?
gen de inbeslagneming daar het het eigen
dom was van een diplomaatmaar het
departement van Staat, zoowel als de
legatie Guatemala verklaarden, dat de
betrokkene niet aan de legatie verhonden
is.
De ambtenaren der drankbestrijding
deelen mee, dat zij, indien zij ontdekken,
dat er sterke drank clandestien uit lega
ties of gezantschappen in den onwettigen
handel vloeit bij het dept. van Staat een
klacht zal worden ingediend.
Naar het heet hadden smokkelaars
voor een waarde van 4000,000 dollar aan
Russische kroonjuweelen verstopt in de
doodkist van een matroos, James Jones.
Thans zijn Amer. soldaten gestuurd om
het graf dat gelegen is in de Cupriss
Hills, te bewaken.
Naar aanleiding van stakingstroe
belen met geweldpleging en moord, die
verleden jaar in het mijndistrict Herrin
hadden plaats gevonden heeft de Sout
hern Illinois Coal Cy een eisch tot scha
devergoeding, groot 1.000.000 dollar in
gediend tegen de United Mine Worker®
of Amerika.
Zondag was de zoogenaamde Werk
loosheidszondag, welke gevierd werd
met betoogingen van werkloozen te
Londen en" in de provinciesteden. Er
waren optochten georganiseerd uit ver
schillende deelen van Londen door vak
verenigingen, arbeidsraden en socia
listen. Allen marcheerden naar het Tra-
falgar-plein waar redevoeringen werden
gehouden van vijf spreekgestoelten voor
een ontelbare menigte. Er werd een mo
tie aangenomen die de minister som
meerde, terstond stappen te doen voor
de heropening van het parlement ten
einde de werkloosheid te behandelen als
een nationalen noodtoestand van het
hoogste belang.
Uit Rome wordt gemeld, dat de
ministerraad, die sedert eenige dagen
permanent bijeen geweest is, zich ern
stig met bezuinigingsmaatregelen heeft
bezig gehouden. Gelijk men weet, is het
Mussolini's bedoeling alle overbodige
personeel uit den staatsdienst te ont
slaan en tevens de administratie meer
commercieel in te richten. Er is nu
een geheel van omvangrijke hervormin
gen ontworpen. Tegen de verwezenlijking
daarvan zullen, naar verwacht wordt,
in den aanvang veel hindernissen op
geworpen worden, maar Mussolini denkt
ze alle te kunnen overwinnen.
De Rijnland-commissie heeft de
vertooning van de film, die aanschouwe
lijk voorstelt welke hoeveelheden steen
kool Duitschland aan Frankrijk moet af
staan, in het bezette gebied verboden.
Hetzelfde lot heeft een Duitsche brochu
re over de verantwoordelijkheid van den
oorlog ondergaan.
Te Halle zijn vijf communisten aan
gehouden, verdacht van de dynamiet-
aanslagen, die daar op nieuwjaarsavond
zijn gepleegd.
De Duitsche katholieken-dag zal dit
jaar te Keulen worden gehouden.
Parijsche bladen maken melding
van een diefstal van geldswaardige stuk
ken tot een bedrag van 3,300,000 frank,
die waarschijnlijk Donderdag te Parijs ge
pleegd is. De som was van Londen over
Parijs naar Buenos-Aires verzonden.
De Chicago Tribune verneemt uit
KonstantinopelVolgens een niet beves
tigd bericht uit Turksche bron, hebben
Arabische opstandelingen de Britsche
troepen uit Mosoel verdreven. De Engel
schen zouden zich uit Bagdad terugge
trokken hebben.
SOCIALISME EN GODSDIENST.
R9NKEMLANDSCH NIEUWS.
De voorlichting van onzen handel
door onze buitenlandsche
ambtenaren.
FEUILLETON
„Laten we mijn moeder niet vergeten,
zeide Georges. Wat is er met mijn moeder
gebeurd
»Ik heb u gezegd, dat we haar zullen
terugvinden, om haar in hare eer te her
stellen en te beminnen
„En wat denkt gij met Paul Harment
te doen
„Zijt gij bereid overeenkomstig mijn
advies te handelen
„Jajariepen Lucien en
Georges.
„Wel nu, ga dan met mij mee."
Onze vijf personen verlieten de kamer
en stegen in de rijtuigen, die aan de deur
wachten. Vóór zij vertrokken kocht de
schilder in een tabakswinkel een dubbe
vel gezegeld papier.
XVI.
Paul Harmant was om één uur in den
morgen thuis gekomen, zeer verbaasd
en meteen ongerust over Solivéau's on
nauwkeurigheid, dien hij zou ontmoeten
en niet had gezien. Het gelukte hem eerst
laat in den nacht in te slapen.
Den anderen morgen negen uur ver
liet hij zijne woning, ging bij zijn ban
kier aan, liet zich de som,"aan zijn mede
plichtige beloofd, uitbetalen en begaf
zich daarna naar de fabriek. Geen brief,
geen telegram wachtte hem daar. Om elf
uur was" nog niets gekomenVer
dwaasd door angst besloot de ellendeling
naar Parijs te gaan.
Mary was dien dag ernstiger dan ge
woonlijk.... Den vorigen dag had zij
bloed gespuwd. Haar vader werd bij zijn
thuiskomst zeer onaangenaam verrast
door de plotselinge verandering in haar
toestand. Ondanks zijn beslommeringen
drukte de ziekte van zijn dochter hem
zeer ter neer. Hij vroeg zich af, of de dok
ters hem bedrogen hadden Zou Mary
zoo jong kunnen sterven? De tranen
kwamen hem in de oogen. Hij moest zich
geweld aandoen, om zich te beheerschen.
Bij de lunch klaagde hij over hoofdpijn,
ten eim'c een voorwendsel te hebben om
niet te et n. Mary had evenmin eetlust
en hei was op haar gelaat te lezen, dat
zij zeer ter neer geslagen was.
„Lieveling," vroeg de millionnair,
„hebt gij pijn
„Een beetje, vader. Maar het heeft
niét veel te beteekenen. Ik heb dezen
nacht slecht geslapen."
„Hadt je koorts
„Ik geloof 't wel. Ik heb erg onrustig
gedroomd."
„Net als ik," dacht de millionnair.
Paul Harmant boog zicii voorover én
omhelsde innig zijn zieke dochtertje.
„Gaat u uit vroeg zij.
„Neen, ik ga naar mijn kantoor."
„O! dan is 't goed. U weet niet, hoe bang
ik vandaag zou zijn, als ik nu alleen thuis
moest blijven."
Paul Harmant antwoordde niet en
verliet de eetzaal. Na achter zich de deur
van zijn kantoor te hebben gesloten, Het
hij zich in een fauteuil neervallen en
kwelde zich met allerlei sombere over
wegingen. Hij voelde, dat de dood zweef
de over zijn kind en droefgeestige voorge
voelens maakten zich van hem meester.
Bij het verlaten van het Rendez-vous
der Bakkers, in hare vlucht geholpen
door de kameraden, was Jeanne, ve-
dwaasd van schrik en aandoening, zon
der bestemd doel weggeloopen. Zij kwam
op de kaden en volgde die in de richting
van Passy. Uitgeput van vermoeidheid,
buiten adem, gekomen bij de Esplanade
des Invalides, liet zij zich op een bank
neervallen en wierp een blik om zich
heen. Moeder Lise was geheel ontmoe
digd, de wanhoop nabij.
„Nu is 't afgcloopen zeide zij bij
zich zelf. Men weet, dat ik in Parijs ben
Spoedig zal men mijne woning ontdekt
hebben. Ik ben genoodzaakt mij te ver
bergen, opnieuw te vluchten, heen te
gaan van mijn kind."
Jeanne had het hoofd op de borst la
ten zinken. Eensklaps rees zij op.
„Maar Jacques Garaud leeft, die man
heeft het gezegd.." mompelde zij. „Ja
cques Garaud houdt zich schuil onder
den naam van Paul Harmant. Die man
loog ni'et. Hij is nu stellig gearresteerd.
Hij zal spreken.hij zal zijn medeplich
tige noemen. Dan zal men weten, dat
men mij onschuldig veroordeeld heeft
en ik zou vrij blijvenmijn dochter
terugzienJa, maar als Jacques Ga-
rau'' bijtijds gewaarschuwd, gelegenheid
vc; d ;an de justitie te ontsnappen door de
vhit.it. Als die ellendeling, die me eenige
dagen geleden heeft willen dooden, zou
loochenen wat hij gezegd heeft, waar zou
ik dan de be wijzenvinden Als ik uit
riep: jij bent Jacques Garaud, zou hij
antwoordenik ben Paul Harmant En
dan zou men niet mij, de ontsnapte van
Clermont, gelooven. Hem zou men ge-
looven, den grooten man, den million
nair..
Jeanne begon te weenen.
Van verre hadden twee agenten haar
een oogenblik gadegeslagen. Zij zag ze,
schrok, stond op en ging heen, zonder
dat nochtans haar vertrek geleek op
een vlucht.
Zij had de brug des Invalides voor
zich. Zij ging die over en bevond zich in
de Champs Elysées, die zij inwandelde
tot de Are de Triomphe, sloeg werktui
gelijk de Avenue in van het Bois-de-
Boulogne en ging het bosch in. De nacht
viel in. De brooddraagster liet zich op het
gras neervallen, onder de boomen. Deze
vlucht bracht haar in herinnering, wat er
een en twintig jaar vroeger was gebeurd,
toen zij met den kleinen Georges aan de
hand, wegvluchtte door de duisternis, ver
van de brandende fabriek in Alfortville.
Zij sliep in en toen ze weer wakker werd,
brak de dag aan.
Geruimen tijd liep ze verder op goed
geluk af. Eindelijk kwam ze bij de Seine
en wandelde die langs in de richting van
Parijs. Hare krachten begaven haar. De
honger begon haar te kwellen. Buiten
de tweehonderd franken haar door de
bazin van het Rendez-vous der Bakkers
gegeven, had Jeanne nog ongevee
twaalf franken aan klein geld in haar
zak. Zij ging een wijnhuis binnen, vroeg
daar brood met koud vleesch. Zij at
langzaam en bleef lang zitten, starende
naar het water van de Seine. De gedachte
aan den dood kwam bij haar op. De dood,
die aan al haar lijden een einde zou maken
aan de voortdurende kwellingen, welke
haar bestaan meebrachten.
„Sterven...." mompelde zij. „Blijft
mi'/ dan niets anders over Wat, zou ik
het reeds teruggevonden kind prijsgeven
Zou ik vergeten, dat ik nog een kind
heb terug te vinden Ik zou een oplossing
zoeken in een eeuwigen slaap, Jacques
Garaud ongestraft laten en zijn dochter
laten trouwen met den man, wiens vader
hij heeft vermoord. Neen, neen dat zou
laf zijn Dat zal ik niet doen 1
En bezield inet geheel andere gedach
ten stond Jeanne op. Zij wandelde ver
der in de richting van Parijs. Zij infor
meerde naar dé woning van Paul
Harmant en schelde een uur later aan
de woning van dén millionnair.
.(Wordt vervolgd.)
DE ONTVOLKING VAN FRANKRIJK EN DE FRANSCHE HUWELIJKSWETGEVING.
Herhaalde malen reeds heb ik er op gewe-
een, hoe de ontvolking van Frankrijk on
rustbarende afmetingen aanneemt. Uit de of
ficieel® staatscourant der laatste weken,
klinkt ons, als het ware, een noodkreet te
gemoet. In het jaar 1921 overtrof het aantal
geboorten dat der sterfgevallen slechts met
9045 op de 39 millioen '209.000 inwoners.
Het overschot dat in 1920 nog 73.000 be
droeg, is in 1922 tot ongeveer 9090 gedaald.
Indien ook in het pas aangevangen jaar deze
dalende lijn voortgang vindt, bestaat er
groote kans dat de sterfgevallen de geboor
ten zullen overtreffen.
Al de pogingen in het werk gesteld, om de
stichting van groote gezinnen te bevorderen,
hebben gefaald. Noch de financieele tege
moetkomingen, noch de vermindering van
belastingen, noch de eerbewijzen, bestaande
in een décoratie voor moeders die 7 kinde
ren hebben opgevoed, hebben gebaat. On
danks alles, het geboortecijfer blijft dalen,
't aantal huwelijken neemt af (het ging in
1922 met 45.000 achteruit), en de echtschei
dingen nemen angstwekkende afmetingen
aan.
Het valt daarom des te meer te betreuren,
dat enkele maanden geleden een wijziging
van de „code civil" is in werking getreden,
die gevaar oplevert den toestand nog in on
gunstiger banen te leiden.
Het is trouwens nu reeds gebleken, dat de
wijziging van de huwelijksmeerderjarigheid,
haar stempel op de ontvolking van Frank
rijk heeft gedrukt. Het artikel 151 is dus
danig gewijzigd, dat kinderen, die den leef
tijd van 21 jaren hebben bereikt, tot hun
25-jarigen leeftijd zijn gehouden de huwe
lijkstoestemming van hun ouders over te leg
gen. Derhalve is niet langer aan de grens
van 30 jaar gehouden en kunnen kinderen 5
jaren eerder dan vroeger zonder toestem
ming een huwelijk aangaan. Men verwachtte
van deze wijziging een huwelijkstoeneming
op groote schaal voor personen van jeug
digen leeftijd Men meende, ten onrechte, de
moraliteit hiermede een dienst te bewijzen en
de toename der bevolking te bevorderen.
Want de praktijk heeft reeds bewezen en in
de toekomst zal dit nog duidelijker blijken,
dat deze maatregel het aantal echtscheidin
gen slechts vergroot; de eenheid van het ge
zin op bedenkelijke wijze aantast.
De wijze waarop een Fransch huwelijk
wordt gesloten is zoo geheel anders, dan wij
dit in onze Noordelijke landen gewoon zijn.
Men eischt minder waarborgen om het le
vensgeluk van twee menschen te verzekeren,
men schenkt, de goeden niet te na gespro
ken, nog al te veel aandacht aan uiterlijke
omstandigheden, die met het waarachtig ge
luk vaak weinig of niets te maken hebben.
Het gezag der ouders nu en hun toestem
ming geheet uit te schakelen op 25-jarigen
leeftijd, levert nieuwe gevaren op voor de
degelijkheid der te sluiten echtverbintenis
sen. Bovendien in 'n land als Frankrijk,
waar de wet de echtscheidingen erkent cn
de echtscheidingen zoo veelvulig voorkomen,
dienen geen maatregelen getroffen, die de
huwelijk szekerheid nog meer in gevaar
brengen.
De bedöeling van deze wetswijziging moge
al goed geweest zijn, de uitwerking zal daar
mee regelrecht in strijd zijn en het land zal
van deze bepalingen evenmin als van de ve
le andere, die ale een laique karakter dra
gen, een medeoplossing van het bevolkings
vraagstuk kunnen verwachten. Daarvan af
gezien, was deze bepaling in zooverre over
bodig, dat in bijzondere gevallen, nadat
eenige formaliteiten waren vervuld, een ze
kere tijd was verloopen, het Irouwen met
een zoogenaamde akte van eerbied, als de
25-jarige leeftijd was bereikt, mogelijk was.
Men heeft indertijd enkele katholieke te
genstanders van deze wet tegengeworpen,
dat ook katholieke kerk geen toestem
ming der ouders verlangt, om het H. Sacra
ment des huwelijks toe te dienen.
Het is haast overbodig hierbij aan te
merken, dat, waar de kerk, het christelijk
gezin aanneemt als de basis, waarop de
maatschappij is gebouwd; waarin het ge
bod: „eert uwen vader en uwe moeder", de
gehoorzaamheid aan de ouders en derhalve
hun toestemming reeds tot plicht wordt ge
steld, de heiligheid van het Roomsche hu
welijk en vooral de onverbreekbaarheid,
waarborgen geven, die geen enkele men-
sc.helijke wel in zich kan omsluiten
De burgerlijke wet, die de echtscheiding
erkent, haar stelt legenover de onverbreek
baarheid, als een wereldlijk dogma tegen
over het godsdienstige, heeft alle reden de
wettelijke eischen niet al te zeer te verge
makkelijken. Indien daarbij de gezinsvrede
wordt aangetast, gelijk hier het geval is, en
de ouderlijke macht beknot, dan valt een
dergelijke wetswijziging des te meer te be
treuren.
Reeds al Ie zeer hebben politieke en so
ciale wellen in het verleden het gezinsleven
in Frankrijk ondermijnd, dan dat het noodig
was geweest, er een nieuwe aan toe te voe
gen.
Men is hier, wat het bevolkingsvraagstuk
betreft, geheel op den verkeerden weg, men
zoekt een oplossing, daar waar zij niet te
vinden is. Men verheerlijkt zelfs de onge
huwde moeder, men prijst zelfs de buiten
echtelijke geboorten aan, gelijk Gust ave The-
ry in zijn jongste sluk „les fruits defendus"
om Frankrijk van een wissen ondergang Ie
redden.
Hel eenige middel echter, een volkomen
terugkeer tot bet geloof, een aanvaarden
van de plichten die het huwelijk oplegV
wordt door al te velen nog verwaarloosd.
Hef is Ie hopen 'n ''et waarachtig zoowel
geesteliik a's lüdeli'k welzijn van het
Fransche volk. dal de statistiek over 1923
resultaten zat opleveren, in lesensivraak mei
de thans al Ie droeve verwachlingen.
De bier door mij behandelde wetswijzi
ging zal niet ongedaan worden gemaakt.
Moge haar schadelijke werking althans dit
gevolg hebben, dat de oogen open gaan en
in het vervolg geen maatregelen getroffen
worden, die. in legen stelling van een goede
oplossing, het bevolkingsvraagstuk nog een
groot ere crisis tegemoet doen gaan.
Parijs. 3 Januari 1923.
Mr. P. v. S.
EEN DRAMA IN HET ALLEGIIANT-
GEBERGTE.
Een blokhut verscholen in de bosschen
van het Alleghany-gebergto, is de geheel©
vorige week het tooneel geweest van bloe
dige gevechten.
De beambten van de drankbestrijding wa
ren te weten gekomen, dat een bende,
onder leiding van zekeren Bob Ballard, zich
in die hut bezig hield met hot vervaar
digen van whiskey, die dan naar de steden
werd gesmokkeld. Twaalf beambten slopen
bij het vallen van den avond de steile
helling op om zich naar de hut te begeven.
Plotseling viel een schot; de eena leider
van do expeditie viol en sleepte den an
deren leider in zijn val mede. De overigen
brachten zich in veiligheid, on tieten hun
plan voor dien avond varen.
Eenige dagen later beproefdeD zij het
nogmaals versterkt door tien man, onder
leiding van hoofdagent Call. Men slaagde
er in de hut te omsingelen. Daarbinnen
werd geen teeken van leven gegeven, tot
dat Call de deur naderde. Uit eenige
schietgaten, die hij niet had opgemerkt,
werd een salvo op hem afgevuurd. Door
zeefd met kogels zonk hij ineen. Een
luik in de deur ging open en onzicht
bare mannen sleepten het lijk naar bia:-
nen
De beambten bleven de hut belegeren
Toen de morgen van den derden dag
aanbrak, zagen zij een gebukte gestalte,
zich spoeden naar een boschje, dat niet
werd bewaakt. Twintig geweren werden
aangelegd, doch oen beambte riep: „Niet
schieten, jongens het is een meisjezoo
dat er niet werd gevuurd. Een tweede
gestalte volgde echter en ditmaal werden
twintig schoten gelost. De beambten, die
inmiddels opnieuw versterking hadden ont
vangen, bestormden de hut, en vonden
daarbinnen slechts de lijkon van Bob Bal
lard en Call.
In do boeschen werden later nog eenige
leden van de bende gevonden. Daarna werd
met bloedhonden gespeurd naar een broer
van Ballard, die stervend in een onder-
aardseh hol werd aangetroffen.
EEN GEVECHT MET EEN LEEÜëlN.
De Manchester Guardian bevat het ver
haal van een worsteling tusschen mr.
Hurst een kolonist in Tanganyika Terri
tory (het vroegere Duitsch-Oost-Afrika) en
een leeuwin. Hij was op jacht met enkele
inboorlingen en kwam een lesuw op liet
spoor dien hij in do buurt van een bosch
van dichte struiken onder schot kreeg,
laij raakte 't dier, dat zich in de struiken
terugtrok. Mr. llurst gaf daarop den drij
vers last het dier op te stooten; toen zij
het bosoh. begonnen af te kloppen, kwam
in plaats van het verwachte gewonde dier,
plotseling een geweldig groote leeuwin voor
den dag. Zij viel recht op den jager aan.
Toen zij vlak bij hem was, schoot de koel
bloedige kolonist en trof haar in den
schouder. Het dier viel neer, doch. voordat
de jager kans kreeg te herladen, was het
weer op d© been, sprong nogmaals, en
sloqg den man met haar reehtervoorklauw
tegen den grond.
Daarop voegde een wanhopige worsteling;
mr. Hurst had zijn geweer weten vast te hou
den en hij stak dit het dier in de keel. Het
wapen brak af, en de stalen loop bleef in de
keel zilten. Een oogenblik zonk de leeuwin
terug, om zich van dezen last le ontdoen,
waarin zij na veel gekuch en gehoest slaagde.
Voordat mr. Hurst op de been kon komen
was zij weer bij hem, nam hem in de bek als
een terrier een rat, en schudde hem heen en
weer. Op het oogenblik echter, dat de jager
zijn bewustzijn begon le verliezen, liel zij
hem plotseling vallen, deed een paar wankele
stappen en viel dood neer. De kogel en de
stalen loop door de keel, hadden hun uitwer
king niet gemist.
Toen de jager weer bij zijn bewustzijn
kwam, lag hij in een hut, omringd door zijn
trouwe helpers, die tijdens den strijd hun toe
vlucht in een boom hadden gezocht cn van
daar uit alles met belangstelling gade gesla
gen. Hij was deerlijk gewond, doch hij denkt
liet er beter af te brengen dan de leeuwin.
Een der Rotlerdamsche Anti-revolulionnaire
Raadsleden verklaarde bij het laatstgehouden
begrootingsdebat, dot hij tot hiertoe had ge
twijfeld aan de juistheid van het bericht, dat
op het Kremlin te Moskou de woorden waren
aangebracht: „Godsdienst is de opium des
volks". Sinds echter de communist dr. Van
Ravesteijn de juistheid dezer mededeeling be
vestigd had, twijfelde hij niet langer.
Dat deze magistraat zoo argeloos en goed-
geloovig was, dat hij dergelijke profanie niet
van het bolsjewisme kon aannemen, vaR te
loven; toch was zijn goedgeloovigheid mis
plaatst, zegt de (anti-revolutionnaire) „Rot
terdammer."
Immers, de spreuk, die het Russische re
geer! ngsgebouw siert, is net de wilde uiting van
een voorbijgaande volksvlaag, maar de korte
samenvattng van hetgeen door den leider van
het socialisme, door Karl Marx, breedvoeriger
werd omschreven:
„De godsdienst is een hersenschim, die de
mensch zich schept om het anders ondrage
lijke leven dragelijk te maken. Zoo is de
godsdienstige ellende tegelijkertijd de uitdruk
king van een protest tegen de werkelijke
ellende. De godsdienst is de opium des volks.
De afschaffing daarvan als een denkbeeldig
geluk, sluit in zich den eisch om tot werke
lijk geluk te geraken. De eisch, illusiên over
een toestand op te geven, die illusiên noodig
heeft. De critiek van den godsdienst is tevens
de critiek van het jammerdal, welke heilige
schijn de godsdienst is."
Godsdienst de opium des voliks, alzoo
het eigen woord van Marx. Het bolsjewisme
vindt zijn bezielend principe het zuiverst
uitgedrukt in het woord van den social is ti-
schen leidsman.
De principieele verwantschap tusschen
socialisten en bolsjewisten openbaart zioh
hierin opmerkelijk.
- -■■■>*
Een schrijven van den Minister van Buiten
landsche Zaken.
Dezer dagen maakten we melding van de
corresoondentie, welke gevoerd is tusschen
den Ned. R.-K. Bond van Schoenfabrieken te
Waalwijk en den Nederlandschen gezant te
Bern.
In verband met deze correspondentie
waarin van de zijde van den R.-K. Bond van
Schoenfabrikanten inlichtingen werden ge
vraagd a„n den consul der Nederlanden te
Bern omtrent de maatregelen, welke in Zwit
serland zijn getroffen tegen de valutacon-
currentie, speciaal voor wat betreft schoenen
