EL C K WAT WILS
W erkloozen-ont wikkeling.
giKNENlÊKDSGH NIEUWS,
Nivelleering.
&EHK EN SCHOOL.
KUNST EN KENNIS.
TREKJES CCLXXV1I
."en beboeve(?) van de werkloozen hebben
zich (W)erkloozen (A)gitalie (C)omilé's ge
vormd die zjch eenigszins naast de Vakorga
nisaties opstellen.
Alleen de syndicalistische vakbeweging
heeft zich met deze Comités verwant ver
klaard wat zoo ongeveer aangeeft wat de heer-
schende gedachte in deze Gomité's is.
Wie zich kan indenken welk een demorali-
seerende invloed de werkloosheid op de be
trekkelijke slachtoffers uitoefent, zal het
moeilijk kunnen toejuichen dat deze werkloo
zen op een wijze zooals nu geschiedt zich
bezighouden.
Welk een wanstaltige gedachten moeten zich
toch gaan ophoopen in de hoofden van deze
menschen als men den ongelukkigen toestand
waarin zij verkeeren, met de daaraan ver
bonden ontvankelijkheid om toch al niet al
te welwillend de daden van anderen te be-
oordeelcn, gaat misbruiken en hen dingen
wijsmaakt die slechts dienen kunnen om die
menschen te verbitteren.
In hun krantje No. 6 wordt het verslag
gegeven van een vergadering die gehouden
is op Kerstdag in Den Haag.
Ik zal er slechts een klein stukje van ci-
teeren: dan kan men zich een indruk vormen
van de wijze waarop men deze ongelukkigen
tracht te verbitteren.
Aan het einde der zaal was een echt pro
letarisch podium opgesteld, waarop een tafel
met 4 groote stoelen 1 voor het N.V.V., 1
voor de R.-K., 1 voor de Neutralen en 1 voor
het N. A. S. Alleen de stoel van het N. A. S.
was bezet. De overige waren onbezet, die hoe
ren komen op geen proletariërs-congres, daar
is geen wijn te bekomen, daar kan niet ge
dineerd worden. Een half brood met een glas
melk, dat is geen kost voor die vetzakken, die
komen in den Dierentuin bijeen, zonder ar
beiders, protesteeren, dat zij door Burgemees
ter en Wethouders niet-officieel aan de vreet-
tafel worden ontvangen, en laten een echten
graaf over de a;gemeene werkstaking praten,
als er oorlog komt en er niets meer te staken
valt.
Er zal wel geen enkel vakvereenigingsbe-
stuurder zijn, die zich aan deze wartaal, voor
zoover het hen zelf betreft, zal storen, maar
wèl is hel een schandè, dat men menschen
die toch al zwaar getroffen zijn door derge-
lijken onzin nog meer tracht te verbitteren.
Anderzijdsch zal de overheid good hebben
toe te zien, dat de noodzakelijke hulp aan die
menschen wordt geboden niet alleen omdat
zulks tot de taak der overheid moet worden
gerekend, maar ook om daardoor te voor
komen dat de menschen moreel nog verder
neergehaald worden.
MINISTER AALBERSE.
Het Haags ch Correspondentie-bureaU
schrijft:
„Bij informatie hebben wij geen beves
tiging verkregen van het bericht van «la
„Residentiebode" omtrent minister Aal*
berse."
Ons verwondert dit geenszins. Het is
te dwaas om van den Minister van Arbe'd
te veronderstellen, dat hij, om de Arbeacs»
geschillenwet aangenomen le krijgen, ds
Qorteleuille-kweslie zou stellen. Immcri
dan kreeg hij een afgedwongen wetspro-
duct, dat nooit vruch:d:-agend zou kunn-n
zijn. We zien er den Minister niet voir
aan, dat hij het dreigement, dat het Ha: z-
sche blad hem toeschrijft, op zijn rei.->
ning wil nemen.
Door de werking van de vakorganisatie
vindt een nivelleering van de loonen plaats,
waardoor de persoonlijkheid van den arbei
der op de achtergrond geraakt.
Deze bewering is er één van de vele, die
voorheen moesten dienen om de vakorgani
satie te bestrijden. En vanzelf sprekend
komt ook dit argument in dezen tijd van re
actie tegen de vakorganisatie weer naar
boven.
Thans is het de heer H. die in „hot Roer"
van December 1922 dat oude „argument"
weer ophaalt, hetwelk dan blijkbaar moet
dienen afs argument om ondememersraden
te verdedigen.
Los van hetgeen waarvoor het dienst moet
doen kan het zijn nut hebben na te gaan
welke waarde we aan een dergelijke bewe
ring hebben te hechten.
„De verklaring is eenvoudig. Bij het
afsluiten van collectieve arbeidsovereen
komsten worden „minimumloonen" vastge-.
steld en steeds hooger opgevoerd, zoodat
deze loonen thans, onder hetzelfde, nu
zeer onjuiste benaming, „normaalloonen"
geworden zijn.
Elk vakvereenigingsleider, wien gewe
zen wordt op het groote gevaar, dat niöfc
meer voldoende rekening gehouden wordt
met het groote verschil van bekwaam
heid met de „persoonlijkheid" van den
arbeider, zou men hier ook kunnen zeg
gen zal zich verdedigen met de opmer
king, dat slechts de minima zijn vastge
steld en een werkgever dus daarboven kan
gaan, om meer dan gewone prestaties te
bcloonen.
Maar dan wordt vergeten, wat hier-
>oven is opgemerkt dat n.l. het „mmi-
num" reeds opgedreven is tot „normaal"
Hetgeen thans in alle bedrijven te consta-
teeren valt, het is nog slechts hooge uit
zondering, wanneer méér dan het con
tractueel vastgestelde loon wordt Uitbe
taald. En toch moet de arbeidsprestatie,
bij onbelemmerde ontwikkeling gelet
op de natuurlijke ongelijkheid der nfen-
schen zeer verschillend zijn. Dit ver
schil nivelleeren door invoering van loon-
klassen en loonberekening naar dienstja
ren is al mag het zoo schijnen geen
J. H. SPEENHOFF ONDER DÈ BE
KROONDEN.
De uitslag van den prijskamp voor
tooneelleltcrkunde, door de stad Antwer
pen uitgeschreven voor het jaar 1922,
werd gisteren bekend gemaakt, schrijft
het „Hbld."
Het is een schitterende overwinning
voor de Noord-Nederlandsche schrijver:!.
De eerste prijs van duizend francs werd
toegewezen aan het stuk „Maskers en
Wijn, in drie bedrijven, door Alb. van
Waesdijk, Rotterdam en J. H Speenhof,
Haarlem; de tweede prijs van ze honderd
francs werd toegekend aan „Valuta-syn
dicaat", in drie bedrijven, door J. B.
Ubinx, van 's Gravenhage.
Het stuk „Maskers en Wijn" zal als
naar gewoonte opgevoerd wo d n in den
Koninklijken Nederlandsthen Schouw
burg te Antwerpen.
De jury, die over dezen prijskamp te
oordeelen had, was samengesteld uit me
vrouw Helene Bertrijn, toneelspeelster,
voorzitster; den heer Gustaaf Cauwen-
gewonnen.... f
Eu 's middags was ie weer trouw op z n
post aan 'I raam bij do stapel-doozen.
AI 'n week of drie was dit zoo gegaan, zon
der dat Jan tot 'n besluit kwam hoe hij ,,'t
zaakje'' zou aanpakken.
't Was net iels voor hem, filosofeerde bij
Ze was knapeenvoudigen niet
zoo'n piepjong ding meer, dat nog niks van
de ernst des levens afwist. Zoo tussohen de
30 en 35 schafte hij haar.... dat kon; zelf
was ie tegen de veertig an.... 'n Jaar of vijf
verschil in leeftijd zag je meer
Och, ochzou ie 't nou eindelijk en ten
laatste es treffen? Zou eindelijk 't geluk
voor 'm zijn weggelegd? Als 't maar cs tijd
werd.
Als ie zoo es naging, dan had ie nog niet
veel plezierigs van de liefde ondervonden. Die
eerste.... Lena Stoffers.... die 'm 'n half
jaar aan 't lijntje had gehouwen en 'm toen
pardoes de boris gaf, omdat ze 'n betere par
tij kon dan.
Toen Nel van Kralen, die winkeljuffrouw
van ,,'t Cl'ty-niagazjfn".die op 'n avond
van de vierde maand van hun engagement
gezegd had, dat 't maar uit moest zijn.... zoo
heclemaal zonder eenige aanleiding., gewoon
dat ze d'r geen zin meer in had.... dat ie
haar te. stil was eigenlijk
Moest je dan gek-uitgelaten wezen als je ge
ëngageerd was? Was toch nergens voor noo-
dig? Nee, 't mankeerde de moderne meisjes
aan degelijkheid, aan eenvoud, aan soberheid-
Mooie blocsics en kettinkies en van alles
en naar de comedies en bioscopendan
was je goed ais je daaraan meedeed, als je
daar je centen voor neertelde....
En non was ie er van overtuigd, dat dit juist
'a incisie was heclemaal naar zijn aaxd
