BINNENLAND
WERKSCHUWHEID EN HARE
OORZAKEN.
■5-
BINNENLAKDSCH NIEUWS.
Vroede vaderen.
Nederland en de bezetting van
het Roer-gebied.
Interview met den Heer Heldring.
Een redacteur van de „Etoile Beige"
te Brussel heeft, naar de Tel. meldt, met
den voorzeitter van de Amsterdamschc
Kamer van Koophandel, den heer Hel
dring een onderhoud gehad over den
toestand in Holland in verband met de
bezetting van het Roergebied. De heer
Heldring verklaarde, dat m«n u^iia^
in 't algemeen vijandig gezind is tegeu-
pover de bezetting van de Roer.
Op de geuite veronderstelling, dat men
in Holland Duitsch gezind is, antwoordde
de heer Heldring Dat is 'n dwaling. Ik
verheug me er over, dit te kunnen recti-
ficeeren Zeker wij moeten worden ge
rekend onder de neutrale mogendheden
maar ik durf beweren, dat viervij'fde
van het Nederlandsche volk een groote
sympathie gevoelt voor Frankrijk en
België. Groot is het aantal van hen, die
„sympathie" met „meening" verwarren.
De heer Heldring voegde hier nog aan
toeIk weet helaas, dat wij in d eze lan
den volstrekt niet bemind zij n. Het
is u niet onbekend, wat wij voor uw land-
genooten gedaan hebben,' maar een blij
vende herinnering is een zeldzaam voor
komend verschijnsel. Enfin, misschien
ziet men de dwaling nog wel eens in, die
onder mijn landgenooten een oprechte
teleurstelling heeft gewekt.
Maar, werd den heer Heldring ge
vraagd, in uw land behoort men toch te
weten, dat Duitschland geen enkele van
zijn beloften nakomt.
Wij zijn, aldus de heer Heldring, na
tuurlijk op de hoogte met de gebeurte
nissen in het Roergebied. Maar wij weten
ook, dat Duitschland in een moeilijke
positie is en dat de arbeidersklasse zeer
verarmd is. Van dit standpunt uit,vragen
wij ons af, of de maatregelen door de
geallieerden genomen, altijd rechtvaardig
geweesr zijn.
KERK EN SCHOOL.
MGR. J. B. A. GIJLSWIJK.
In de „Amigo di Curasao" worden
de volgende bijzonderheden vermeld van
den arbeid in de missie te Curasao van
Mgr. J. B. A. Gijlswijk, die daa het
laatst pastoor was der St. Anna-kerk.
Pater Gijlswijk kwam, na op 15 Aug.
1898 te Utrech de H. Priesterwijding
e hebb n on vang n, d n 3en Mei 1899 in
de kolonie aan. Den eersten tijd was pater
Gijlswijk als kapelaan aan de St. Anna-
kerk alhier werkzaam, tot hij in April
1903 beno md werd tot p stoor van St.
Martin. Daar s ichtte hij in 1908 samen
met Priorin R gina het St. Rosa-hospi-
taal, dat in 1910 nog aanmerkelijk ve -
groot werd. En zoö'n levensvatbaarheid
gaf hij aan deze nieuwe stichting en op
zulk ee d g lijken grondslag bouwde hij
het op, dat dit hospitaal zelfs op de om
liggende Franrche eilanden met ere
genoemd werd en ook van die plaatsen
de zieken herwaarts trok.
In Maart 1911 moest hij op hooger
bevel het pastoraat van St. Martin ver
wisselen met dat van de kathedrale kerk
van Otrabanda. Behalve door zijn gees
telijke bediening maakte hij zich hie
rrg in tal van mrnissies in Vcr.eni-
gingen verdienstelijk, o.a. als lid der
Schoolcommissie, als adviseur van de
Coöperatieve Vereeniging en Nijverheid,
als resident van de Liga di Socorro, als
eerste president van de nieuwe St.
Vincentius-Stichting, als lid van het
bestuur van het St. Elisabeths-Gasthuis.
Pastoor Gijlswijk was een ernstige en
bescheiden, stille en stoere, degelijke en
accurate werker, di veel arbeid kon ver-
zett n, omdat hij voor zi hzelf weinig of
geen rust of ont panning noodig had, en
die veel meer gedaan en gewerkt heeft
dan de meesten zelfs bij benadering be
vroeden. Op St. Martin reeds was hij
door zijn artikelen over plaat dijk so-
c ale kwesties een der mees verdienste
lijke medewerkers van de „Amigoe di
Curasao". Tijdens zijn pastoraa aan de
kathedrale kerk alhier heeft hij het ar-
hief van de St. Anna-kerk geheel geor
dend en bijna alle bouwstoffen bijeen
gebracht voor een volledige geschiedenis
dier kerk, wat voor- een groot deel ook
(evens de geschiedenis onzer Missie be-
teekent.
Uit afhrïei oude be-chfiden, uit het
arch ef der kolonie, uit oude bfLvert en
keningen enz. heeft hij die bouwstof
fen opgediept en tot een geregelde kro-
n ek samengesteld en zijn laatste schrij-
v n uit Rome bracht ons nog een be
langrijke vondst, die hij in het archief
der Propaganda te Rome had opgesnuf
feld. Ook het Jubité-boek, dat bij het
gouden fees 870—1890) van de Cura-
£?.osche Dormnikaner-Missie vers heen,
was geheel en al door hem opgezet, en
voor verreweg het grootste deel ook door
hem geschreven.
De reeks in eressante Afrikaansche
Reisbrieven, ie hij op zijn tocht bij wijze
van verpoozing schreef, en in den loop
van dit jaar in de „Amigoe di Curasao"
publiceerde, getuigt niet alleen van zijn
gezonde opmerkingsgave, maar ook van
een goed versneden pen.
In het Februari-nummer van hA vo
rig jaar verscheen in he Koloniaal Mis
sietijdschrift van de Indische Missie-Ver-
eeniging nog een interessan historis he
studie van zijn hand over„De Huwe
lijksvorm der Burge lijke wetgeving in
de kolonie Curagao." Een dergelijke ge-
chi dkund ge s ud kan nu ook ver
wacht worden ve-„Het kerke'ijk
huw iijk in de kol n Cu ag o"
Zijn groo e admin's!rariev en organi
satorische 'len en, die hij h r op Cur.-
gao mi ch en no niet e i v lie he-1
kunnen on p ooi n, n Hen hem n zijn
nieuwen omvan rijken en hoogst veran
woo d ijken w rkkring als Delega u
Apos'o icus van Zuid-Afrika u tmun-
tend ten s acle komen.
Pastoor Gijlswijk had d' M sie van
Curagao op echt lie Hij voor zich zou
niets liever gewcnscht hebben, da-n tot
aan zijn dood voor haar bloei te hebben
kunnen medewerken.
„In diepe droefheid moet ik het zware
kruis op mij nemen," zoo sehreef hij ons
uit Rome, toen hem zijn benoeming tot
Apostolisch Delegaat was medegedeeld.
Do h zijn dro.fheid en ons 1 edwezen
over zijn verlies worden luide overstemd
door de volle klanken van de klokken en
de harmonische accoorden van het nieu
we orgel, die thans over en in de St. An
na-kerk hun dank zullen blijven uitju
belen aan pastoor Gijlswijk, di daa me
de no in he laatste jna- van zijn pasto
raat de St. Annaparochie verrijkte.
Moge Gods Engelen Monseigneur
Gijlswijk geleiden op al zijn wegen en de
zegen des Hemels zijn moeilijk werk
als Apostolisch Delegaat van Zuid-Afri
ka vru htbaa maken en to* rijk n
wasdom brengen.
RECHTSZAKEN.
Een daad van eigen rechting.
De drankzuchtige kookster.
Een aanklacht tegen „Het Leven".
VOOR DEN POLITIERECHTER.
INGEZONDEN.
Ch. 0. K.
KORTE BERICHTEN.
De auto's, die met zoo goed gevolg
Iwas door den Sahara zijn gereden, van Al-
(erië naar Tomboektoe, zullen aan het eind
van de maand langs denzelfden weg de te
rugreis naar Algerië aanvaarden.
In het Huis van Afgevaardigden van
den staat Oregon is een wetsontwerp inge
diend, dat beoogt, vóór het trouwen aan beide
partijen een examentje af te nemen. Indien
zij niet beiden in geestelijke ontwikkeling
tenminste op de hoogte staan van een normaal
kind van twaalf jaar, of indien een van
beiden lijdende is aan een besmettelijke
ziekte, zullen zij niet mogen trouwen.
Er is in den laatsten tijd veel gesproken
over de werkschuwheid van werkloozon, die,
als zij weer aan 't werk konden worden ge
steld, dit niet verkozen te doen, omdat zij,
niets uitvoerende, in elk geval toch de werk-
loozenuitkeering trokken. In dit verhand
werden ook berichten opgenomen inzake be
weerde werkschuwheid bij Wil km te Bot
terdam.
De medewerker voor „Godsdienstig Leven
in Nederland" in het „Alg. Hbl." heeft in
het Kotterdamsche weekblad „De Stroom"
een artikel geschreven over de werkschuw
heid en hare oorzaken naar aanleiding van
dit geval.
Hij schrijft: De beruchte werkschuwheid
is in meerdere of mindere mate een ver
schijnsel van allen tijd; de meeste menschen
zegt men, zijn liever lui dan moe. Een aller
akeligst zeggen. Werkschuwheid is een
teeken van degeneratie. In sommige tijden
is «e epidemisch, als een ziekte; zoo was 't
ik meen op z'n allerergst
twee drie jaren geleden; naar ik meen
is men over 't geheel wat aan de beter
hand. Dat in den omwil om bij de fa. Wil
ton aan 't werk te gaan, óók deze kwaal
zich openbaarde, lijkt me uiterst waarschijn
lijk. Er zijn vele arbeiders maar niet ar
beiders alleen tegenwoordig liever lui
dan moe. Niet alleen hij hun klasse is
deze minne ziekte te zoeken. Hatelijker is
me nog de beruchte lediggang op de bu
reaux van vele ambtenaars en de aankweek
van hliheid hij de jongens die in militairen
dienst hun landsplicht vervullen. Er wordt
in allerlei kringen afschuwelijk omgehan
gen, in vreugdelooze ledigheid van hand en
geest. Dat is overal onverantwoordelijk. Maar
't is niet in de laatste plaats ondragelijk
*hij hen, die de eerste slachtoffers van de
moeilijke tijdsomstandigheden zijn, de fa-
brieks-arbéidersklasse. Het is niet te veel
gevergd, hij hen als vrije en bewuste burgers
van onze samenleving ook eenig verantwoor
delijkheidsgevoel te verwachten. Wanneer
men zich in drukkende tijden noodéloos ont
trekt aan den arbeid en zoolang dat nog
even gaat cm etaatsbedeeling teert, handelt
znen onwaardig. Een oordeel dat uitgebreid
mag woTden over zoovelen uit anderen kring
die op roekelooze wijze oarasiteeren op de
gemeenschap en afgeleerd hebben daarin een
echande te vinden; maar wii benalen on«
hier tot wat door de firma Wilton aan do
orde gesteld is, en denken aan de onwilligen
aan haar fabriekspoort. En dan kunnen wij
niet anders dan d9 houding der werk-onwil-
ligen afkeuren. Al zal ieder, die 't wat bree
der in de wereld heeft, goed doen met zich,
behalve 't hoven reed* opgemerkte, ook in
te denken in de gemoedsgesteldheid, ie door
verlaging van de weekloon ml eekweekt wordt.
Maar er gaat niets van af: al3 er werk is
moet er ook gewerkt worden, en mo-t hierin
ook een element van verlichting door den
werklooze worden erkend.
Echter, daarnaast leeft iets anders op in
de gedachten van den schrijver.
Hij vervolgt d3n ook:
„Ik denk aan de beroete .smerige arbei
ders in tramlijn 8, van Wilton. Ik denk aan
een tram vol havelooze nagelion~enaonchr
de gescheurde net een bleek kinde-Teziehtte
met een sigaret verkauwd in dan mond.
Een zielige bende. Van deze zelfde fabriek
en werven: van Wilton. En ik d<mk: als
je voor een paar kwartjes minder dit kimt
afkoooen. zeg, zou je 't dan ook niet doen?
A]s de arbeid je zoo voor al het vo'k teekent
als 'n vuil en moe werktuig, zon je dan nog
ware woonden zeggen over de eer en plicht
van den arbeid?
Is het soodig dat werkgevers hun vólk
zoo de straat onzen den? Is het niet tee-
kenachtig voor de harhaarschheid van le
ven. als dezen zoo de straat op willen gaan?
„Zón zij zoo," zegt een natroon, zij ge
ven daar niets om." Als het zoo is wat
ik betwijfel - wit en wie heeft hen dan
zoo verschooierd en Vervuild Die kleine
jongens, die in een fabriek we-ken en waar
van men u wellicht allerlei smerigheid weet
te vertellen, die ik niet zien kan wit
en wie maakte die kinderen zoo als ze nu
El'e-d'g. als de natuurlijke traagheid den
evenzeer toch in onze natuur liggenden
arbe-.dersdrang verstikt en de betere na-
fciur zoo overwoekert, dat men, nn ia. liever
lui dan moe is, liever uitkeering trekt dan
te verdienen. Maar terwijl we uit alle macht
ermee wil'en instemmen, dat hier e»n sociaal
euvel is dat des duivels moet heet en, kun
nen wij onmogelijk m«temmen met het koor
van hen die nn een grooten mond op
zetten tegen die „Tijksklanloooers" die lie
ver lanterfanten dan te werken.
Er is hier een aanklacht tegen een ar-
beidssysteem dat alle vrensde uit den ar
beid ^verdreven heeft en hem tot een sla
vernij heeft sremaakt. En de leiders van
den arbeid, de wö-kgevers, moren in deve
jongste ervaringen iets anders z'en dan an
dermans lamlendigheid aPeoa: het moge bij
hen zelf de vraag wekken, wfi&rdoor hun fa-
bnek, hnn werf, hun dok zoover wordt
verafschuwd, dat men zich liever daarbuiten
verveelt dan daarbinnen te gaan werken.
Men schrijft ons uit Zuid-Limburg:
1 Kan er soms raar toegaan in den raad.
Niet alleen in greole plaatsen, waar de
tegenstanders elkander bijkans in de haren
vliegen, maar ook in de kleinere dorpjes en
gehuchten.
In Limburg kan men er soms al heel raar
springen.
Daar Is b.v. een raad, die 't eenvoudig ver-
likt om een gemeentebegrooting vast te
Stellen, en nu kort geleden besloten heeft om
in overleg met Ged. Stalen tot vaststelling
van de begrooting over te gaan.
Daar is een raad die slechts zeer zelden
vergadert, en dan over een agenda van 27
punten, vier of vijf keer doet.
Toen de eerste vergadering gehouden werd,
besloot men, met *t oog op de „corpulente"
agenda te beginnen metde rondvraag,
want zei een der leden van de vroedschap:
We komen zoo weinig bij elkaar, dat we
nooit gelegenheid hebben iets te vragen.
Een heele vergadering ging met de behan
deling van dit punt gemoeid!
In dezen raad zit ook een wethouder, die
met benijdenswaardigen ijver immer 't beleid
afbreekt van,... B. en W.
Op de secretarie schijnt men hier ook niet
zoo heel vlug te zijn. De notulen van een
vergadering van twee jaar terug moeten
althans nog verschijnen.
Stukken, die noodig zijn, zijn nooit aanwe
zig, en immer klinkt 't uit den mond van den
voorzitter: „'t Desbetreffend dossier is niet
hier, dus ik kan geen inlichtingen geven!"
De bedoeling is altijd wel goed, maar toch
kan er dikwijls wat raars uitgegooid worden.
Zoo welen de heeren 't verschil niet tus-
schen aanbesteden en benutten; opprecieeren
en presenteeren; classificatie en
reclasseeringl
'l Winter-zonnetje stond fier aan den
hemel, (oen ik oplfok, om m'n verslaggevers-
plichten te Vervullen in 't dorpje A, waar de
raad in openbare zitting was bijeengeroepen.
De trein bracht me ruim een uur tevoren
aan het station, vandaar kon ik een fraaien
locht ondernemen door Limburg's valleien,
naar een oude school, alias raadzaal.
Na een stevige wandeling van een half uur,
welke mij veel te genieten gaf van Limburg's
natuurschoon, bereikte ik de plaats van be
stemming. Ik zocht een cafétje op om me
strijdvaardig te maken.
„Heeft u thee?"
De arme man dacht geloof ik, dat ik Rus
sisch of Spaansch sprak. Hij schudde alleen
met 't hoofd.
Zoo goed en zoo kwaad als men daar Hol-
landsch kan praten werd mij duidelijk ge
maakt, dat ik alleen bier en „limmenaat" kon
krijgen.
Geduldig heb ik 'f uur afgewacht waarop
de raad Zou beginnen, en stapte toen welge
moed en verkwikt döor een glaasje „limme
naat" naar den „raad!"
Alles was nog een verrassing voor me, want
gemeentestukken, noch agenda bezat ik.
Ik betrad de „raadzaal".
't Was een hokje dat vermoedelijk eens
gediend bad voor privé-karttoor van den
hoofdonderwijzer en thans was ingericht voor
secretarie, burgerlijken stand en bevolking,
raadzaal en wat dies meer Zij.
't Gaf overigens 't meest de vergelijking
met een coupeurs-kamertjel Misschien is de
gemeente-secretaris bovendien nog kleer
maker.
Een blauw tafeltje met zeven stoelen en
een zeer primitief perstafeltje waren aan
wezig.
Bij mijn binnenkomst werd ik allerharte
lijkst verwelkomd door den secretaris, die
aanslonds ijverig begon metstof af
nemenl
Precies twee uur waren aanwezig de secre
taris, één raadslid en ondergeteekende.
Ik vroeg om een agenda. De secretaris
staakte zijn huishoudelijke bezigheid, begon
te schrijven en ik bekwam een versch ge
schreven agenda.
Om half drie raakt de raad voltallig.
't Zijn allen noeste arbeiders, die in 't zweet
huns aanschijn hun brood verdienen en thans
bijeenkomen om de belangen der gemeente Ie
bespreken.
Een klein kind zou vast bang worden van
de gezichten.
Niettegenstaande ik op Nederlandschen grond
zit, heb ik al spoedig in de gaten, dat de
discussies zeer slecht zijn te volgen en 't alles
behalve op Nederlandsch lijkt wat er gespro
ken Werdt.
De voorzitter:
„Ik open de vergadering". Alle leden
vallen op hnn knieën!
Heel gemoedelijk gaal men een Onze Vader
en Wees Gegroet biddenl
Nadat allen hun zetel weer hebben gevon
den, gaat de secretaris over tot 't lezen der
notulen, die onder plechlige stilzwijgendheid
worden aangehoord.
't Was een stilte, die den storm voorafging.
Een meneer me! democratischen aanleg,
doet een aanslag op de leiding van de ver
gadering, die echter door den voorzitter met
een forschen slag van.... eèn Kneaal den
kop wordt ingedrukt!
Dezelfde meneer schijnt bovendien nog een
zeer opvliegend karakter le hebben. Hij
brengt een klacht ter tafel, als zou een lid
der vroedschap diensten voor de gemeente
hebben verricht, en dat is bij de wet verbo
den.
De discussie wordt heftig en bijna vliegt de
aanklager den voorzitter in de haren.
De pers treedt als bemiddelaar op en kon
't genoegen smaken alle partijen tevreden te
stellen! -
Heelemaal zuivere koffie bleek 't intus-
schen niet, maar met een opmerking van den
voorzitter, dat de aanklager verleden jaar
Zelf ook werk voor de gemeente heeft ver
richt, werd z'n mond voor een oogenblik ge
sloten.
Dezelfde meneer. (Hij is bijna de eenigste
die 't woord voertj. Wil uitbreiding tan 't
eleclrisch net.
Waar 't geld vandaan komt en of er vol
doende afnemers zijn, doet niets terzake! 't Is
een middel om de werkloosheid te bestrijden
en we moeien wat voor onze medemenschen
over hebben.
De voorzitter merkte op, dat de gemeente
gelukkig niel rijk is gezegend met werkloozen'
en die drie personen, die werkloos zijn, heb
ben geen verstand van eleclrieiteit!
Er wordt lang en heftig gedebatteerd en
's voorzitters lineaal, die voor hamer fungeert
wordt bijna stuk geslagen.
Op een gegeven moment zijn alle leden tege
lijk, de secretaris incluis, aan 't woord!
Alles loopt echter nog goed af. Er zullen
plannen tot nilbrciding worden gemaakt, mits
men van voldoende afnemers is verzekerd.
De voorsteller alleen wil, geld of geen geld,
verbruikers of niel, In elk geval tot uitbrei
ding over gaan!
Ook in deze zaak werd 't advies van de
pers gevraagd 1
De raad heeft bij een vorig besluit de
vroedvrouw aan den dijk gezet. Ook in dit
bedrijf dus al werkloosheid! Van genoemde
vroedvrouw is een verzoek ingekomen om
weder in dienst te worden genomen, terwijl
een collega om gemeentelijke subsidié vraagt.
Het vroedvrouwenvraagstuk wordt uitvoe
rig behandeld en 't slot was, dat beiden wer
den bevredigd.
Dan komt een stuk in behandeling waar
niemand raad mee weet.
„Voor kennisgeving aannemen", zegt de
pers, en aldus geschiedde!
Tenslotte werden eenige onbenullige zaakjes
op de meest amusante wijze afgehandeld.
Bij den aanvang van de ritting werd nog
een nieuw lid beëedigd.
Do burgemeester wenschle hem geluk, dat
hij zitting had genomen in dezen prettigen
(waarlijk hij zei het) raad!
Diep ontroerd dankte de nieuwgekozene,
en ik was ook dankbaar, toen ik weer buiten
was en me naar 't stationnetje kon begeven,
waar ik drie kwartier op m'n trein moest
wachten en de roode vlag werd uitgehangen,
ten teeken dat er een reiziger was!
Hoe zal 't daar gaan als naast de vroede
vaderen, keffende vroede moeders komen?
Een dwaze en vreemde daad.
Zaterdagavond omstreeks 10 nur werd
een groote ruit van de agenten wachtica-
mer in het politiebureau aan de Wester
straat ingeslagen. Toen een poli i age t
ging kijken, zag hij op een meter afs anl
van het bureau edn 32-jarig man sam,
die erkende de dader te zijn. Beioe' le
persoon had misschien wel wat gebruikt,
maar onder den invloed was hij niet; hoogst
zenuwachtig was evenwel de toestand,
waarin hii verkeerde.
Voor de vernieling van de ruit had hij
zich voor mr. Servatius te verantwoor len.
Mr. S.: Waarom hebt u 't ge laan?
Bekl.: Omdat ik ruzie met mijn vrouw
gehad heb.
Mr. S.: Wat wilde u met de daad be
reiken
Bekl.: Mijn bedoeling was om in de ge
vangenis opgesloten te worden.
Mr. S.'t Is een buitengewoon onver
standig en vreemd gedrag van u geweest.
Bekl.: Ik heb spijt, dat ik 't gelaan
heb.
Mr. 9.Hoe is thans de verhoudine met
uw vrouw
Bekl.: Nog hetzelfde.
Mr. S.: 't Is heel jammer, dat u 't
gedaan hebt. Wat moeien wij nu mrt :oo'n
geval doen? Ongestraft kan 't niet Vij-
ven. Dat voelt u zelf wel.. Dat u m t 'n
kwaden kop naar het bureau gaat en 'n
ruit inslaat, is wel niet Zoo misda'ig,
maar 't is toch een ding, dat door het
gezag niet kan worden toegola'en.
Het O.M. mr. Van Heinsbergen, eischt
drie weken voorwaar lelijke gevangenisstraf
met een proeftijd van drie jaren en on
der de bijzondere voorwaarde, dat bekl.
binnen acht maanden de schade ai f 12.50
aan de Gemeente Amsterdam zal vergoe
den.
Mr. 9. legt de ge'iischte straf op on
der overweging, dat de daad is te wijten
aan dén opgewonden toestand van den
bekl. .die het onverstan lige en onbehoor
lijke van zijn daal wel zal inzien, ter
wijl het omtrent hem ingekomen rapport
tot een strenge straf geen aanleiding geeft
Laat, zoo voegde mr. 9. den bekl. toe,
laat dit u een les wezen om in het ver
volg dergelijke dwaasheden niet meer te
doen.
Bekl. doet, evenals de officier, afstand
van het recht tot hooger beroep.
Een expediteur te Hilversum had tan
een winkelier in vleeschwaren sinds an 'er-
half jaar f 5.75 te vorderen, doch kon dat
geld maar niet los krijgen. Om het langs
gerechtelijken weg te innen, daar was he
bedrag te gering voor. Weet je wat, dacht
hij, ik zal mijn zuster in den winkel zooveel
spek laten koopen, dat de rekening ver
effend is. De zuster ging den winkel Linnen,
bestelde het spek maar de winkelier rook
lont en leverde het spek niet af. Toon
liep de expediteur, die buiten siond te
wachten, met een dollen kop den winkel
binnen, greep het spek beet en liep er
den winkel mee uit.
De expediteur stond nu terecht wegens
diefstal.
Het O. M., mr. Reilingh, zeile dat dit
zaakje alleen vervo'gi is op nitlrukkelijk
verlangen van den winkelier in vleesca-
waren. De zaak heeft met eeriijkheii of
oneerlijkheid niets te maken; men heeft
alleen te doen met een daad van eigen
rechting, die niet kan worden toegelaten.
Waar de beklaag Ie zeer gunstig bekend
staat, kan de straf gering zijn. Eisch: f 3
boete of drie dagen heehtenis.
De politiere.hter Mr. Wiar la, letten Ie op
de goeie indehtingen omtrent beklaagde ei
de verwachting uitsprekende dat deze esn
dergelijk feit wel niet meer zal p tegen,
legde f 3 boete of drie dagen hechte vis op.
DE GOEDEN KALF-OBLIGATIES.
Door den ambtenaar van het Openbaar
Ministerie bij hel kantongerecht te Rotterdam,
mr. Renmcr, zijn in de op de terechtzitting
van 30 Januari a.s. te behandelen strafzaak
tegen J. C. S., alhier, beklaagd van overtre
ding der Loterijwet (hel ten verkoop voor
handen hebben van de bekende Broekhuijs
Gouden Kall'-obligaties) o.m. als getuigen ge
dagvaard: E. J. B., oud-kapilein O.-I. L„ wo
nende te 's-Graven'hage, gedelegeerd commis
saris; F. v. d. S„ luitenant-kolonel bij de mili
taire administratie b.d., te Nijmegen, gedele
geerd commissaris; R .W. v. d. V., te Rotter
dam, direeteur; mr. G. A. M. K., oud-burge
meester, wonende te Apeldoorn, commissa
ris; I. C. M., alhier, directeur der N.V. Holt.
Credietbank; G. M. F. G. E., journalist te
Rotterdam, en K R. v. S„ reclame-verzorger
te Rotterdam en A. G. M„ notaris te Rotter
dam.
Een 54-jarige kookster, die haar vak goed
verstaat en bij het gebrek aan goede kooksters
een behoorlijk bestaan kon leiden, maar dit
niet doel, omdat haar ongeluk de drank is,
verscheen gisteren voor den politierechter te
Amsterdam, mr. Wiarda, wegens verduiste
ring. Zij had ergens een kamertje gehuurd,
doch verdween op een gegeven oogenblik met
een aan de kamerverhuurster toebehoorende
beddedeken, die zij beleende, niet zoozeer uil
hebzucht dan wel gedreven door den drang
om aan geld voor drank te komen.
Toen de politie de vrouw arresteerde, wer
den tal van lombardbriefjes in haar bezit ge
vonden en van die lombordbriefjes waren er
vele afgegeven voor voorwerpen, van diefstal
afkomstig. Wat echter voor de ongelukkige
nog erger is, is het feit, dat zij vroeger al
voorwaardelijk veroordeeld werd, maar de
bijzondere voorwaarde om den drank te laten
slaan, niel nageleefd heefL Haar schoonzoon,
die reeds meermalen voor haar in de bres ge
sprongen is, wil haar nu, ten einde raad,
doen opnemen in een sanatorium voor drank
zuchtigen. Doch de vrouw wil daarvan niet
weten.
De moeielijke vraag is nu wat met deze
drankzuchtige te doen. Nadat mr. Wiarda
vruchteloos gepoogd had, de vrouw te bewe
gen zich met hel voorstel van haar schoon
zoon te verzoenen, cischte het O.M., mr. Rei
lingh, twee maanden gevangenisstraf. Straf,
die mr. Wiarda oplegde, evenwel met bevel
tot onmiddellijke gevangenneming, op grond
van vrees voor herhaling.
Naar de „Tel." meldt, is tegen de
redactie van „Het Leven" door zusier
Sylva de Pareire, bekend als de zuster
die in de zaak van den gevluchlcn jon
gen, over wien de bladen destijds uit
voerige mededeel ingen deden, een aan
klacht ingediend. De klacht is voorna
melijk gegrond op hel verband dat ge
legd is tusschen het afbranden van het
pension van zusier B. en de zaak van
den ontvluchten Gnus. De zaak dient 6
Februari, 's morgens elf uur voor de 4e
strafkamer.
Als verdediger voor „Het Leven" zal
mr J de ..Vrieze. uit Amsterdam, op
treden.
Een onverschillig jongmen-ch.
Woensdag werd voor den po'itierechter
mr. Servatius, een 21-jarig jongmensch
voorgeleid wegens diefstal van een trans
portrijwiel, op 22 Januari j.l. gepleegd
Mr. S„ tot den beklaag le, die in on
verschillige houding blijft zitten, nalat hij
hem toegesproken heeft: Ga maar staan,
je kan nog lang genoeg zitten.
BekL verheft zich met een ruk van zijn
zitplaats en geeft desgevraagd als adres
op een woning aan den Achterburgwal in
de buurt van den Zeodijk.
Mr. S. bedui It hem echter, dat dit zijn
vaste woonplaats wel niet zal wezen, na-
demaal hij er geen vaste woonplaats op
nahoudt, maar nu hier dan da rr verblijft.
Mr. S.: Waarom hebt u 't feit gepleegd?
Bekl.: Ik had zoo'n beetje niks en ik
mot eten.
Mr. 9.: Hebt u een vak geleerd?
Bekl.: Timmerman.
Mr. 9.: Hebt u in den laatsten tijd ge
werkt?
Bekl.: Ja in den bouw, maar er is niks
te verdienen.
Mr. S.: Hebt u wel eens straf gehad?
Bekl.: Neen, ik ben in een opvoedings
gesticht geweest.
Mr. S.: Dat zal wel niet voor deugd
zijn geweest. Ik heb hier een lijst voor
me van de dingen ,die u al op uw kerfstok
hebt: diefstal van koper en zink, poging
tot oplichting, diefstal van een rijwiel,
verduistering van gei l in dienstbetrekking,
diefstal van brood uit een kar, diefstal
met inklimming, diefstal met braak. Een
mooie lijst, niet
Bekl.Ja.
Mr. S.: Wat hebt u sedert uw ontslag
uit het rijksopvoedingsge'iicht gedaan?
Bekl.Gewerkt.
Mr. 9.: Bij wie?
Bekl.: Bij verschillende patroons. Ook heb
ik een tij l voor mijn eigen gewe kt.
Mr. 9.Waarom woont u niet bij uw
ouders in
Bekl.: Mijn vader woont te.., maar ik
wil niets met hem te maken hebben.
Mr. 9.: Waarom niet?
Bekl.: 't Is een oude van niks.
Mr. S.: Of u bent een zoon van nika,
Tan uw ouders weet ik niets, maar wat
u is, weet ik nu.
Het O.M., mr. Van Heijnsbergen, zegt
in zijn réquisitoir, dat bekl. een blank
strafregister heeft. Hij i3 ter beschikking
van de Begeering gesteld geweest en heeft
een heele reeks strafbare feiten achter
den rug, waarvoor hij naar een rijksop
voedingsgesticht gezonden is. 't Blij.t, dat
bekL na deze rijksopvoeding nog even on
verschillig is als vroeger en een gevoe
lige straf moet hem daarom worden opge
legd. Eisch: zes maan len gevangenisstraf.
Mr. S„ tot bekl.: Hebt u nog iets te
zeggen?
'Bekl.: Neen, edelachtbare.
Mr. S.Ik zal uitspraak doen. Diefstal
van een rijwiel is een feit, dat op zich
al zwaar gestraft moet worden, ma ix er is
hier nog een verzwarende omstan '.igheid
bijdat is de persoon van u zelf. Op
uw jongen leeftijd is u al begonnen met
allerlei misdrijven en men heeft getracht
om u op den goeden weg te leiden. Dat
is echter mislukt en nu moet u strenger
worden aangepakt. Ik veroordeel u, over
eenkomstig den eisch van den officier, tot
ze» maanden gevangenisstraf. U hebt veer
tien dagen tijd om in hooger beroep te
komen, maar u kunt ook afstand doen
van het appèl. Komt u in appèl, dan
moet ik uw gevangenneming bevelen met
het oog op vrees voor herhaling van mis
drijf. Doet u afstand van 't appèl, dan
gaat de straf dadelijk in.
Bekl.: Laat de straf maar dadelijk in
gaan.
De officier doet daarop ook afstand van
het recht tot hooger beroep.
HUURDER-VERHUURDER,
WelEd. Heer Redacteur.
Mag ik in uw blad oolk eens verhuurders
misères opnoemen, van een eigenaar werks
soortgelijk cr zoo vele mij ter oore komen.
Volgens de Huurcommisste waren twee
huizen te dunr verhuurd; huurder werd aan
geraden niets te betalen vóór de uitspraak.
Door dien faad kon verhuurder het contract
wegens wanbetaling niet breken. Na 11 maan
den werd de huur veel verminderd, waardoor
elk perceel een tekort van f 226 boeken
mocht. De Kantonrechter bepaalde 10 pet.
meer. De huurder moest door 't gerecht ge
dwongen worden tol betalen: nadien betaalt
hij weer niet.
Het andere perceel werd met f 50 en f 100
verhoogd, inplaats van f 1-75 p. w. meer,
vroeg verhuurder 50 ct. wer week meer; huur
der trok er uit, het contract verbrekend.
Van een derde woning, waarin verhuurder
des winters zelf woont, verhuurde hij 1 ka
mer, 1 keuken. Huurder betaalt reels 9 we
ken niet, was 4 maial opgezegd en de 5e
maal per Deurwaardersexploit, 30 Dec. Daar
op vraagt hij aan de Huurcommissie verzoek
in te dienen tot vernietiging der opzegging,
door achterstalli'gheid en hoofdzakelijk door
hun schelden, lasteren, slaan en steenen gooien
om het huis daarbij geheel vrij te hebben,
verhuurder er uit te houden, heeft verhuurder
al direct de Huurcommissie geschreven, beslist
er niet op in te gaan, waarop de H. C. op 15
Jan. dit verzoek aan verhuurder zendt. Na 12
dagen wordt dit behandeld en gaal hij dan
nog niet, dan zijn nog 2 a 4 weken noodig
om toestemming van den Kantonrechter hem
er uit te doen zetten, wat idem zooveel kost.
Is hel wonder dat men geen huizen voor
geldbelegging meer koopt. Wij hebben geen
geld voor hyp. en alle Iasïen, wordt je be
slaan door executie aangetast, door afzetterij,
bedriegerij, fatsoenlijke dieverij van anderen,
't Wordt hoog tijd dat wij wal meer vrijheid
over onze eigendommen krijgen, zoo goed als
alle zafcenmensclien dat hebben. Het kapitaal
is er reeds in verdwenen, zoodat een huisei
genaar zijn schraal bestaan geeft, bij de zwa
re zorgen en moeilijkheden. Huurders begin
nen reeds vijandig tegenover den verhuurder
te staan en voor huur heeft men minder over
dan voor een japonne'je of jas en toch wil
men zooveel mogelijk gemak en ruimte enz.
Ik wilde dit gaarne eens onder de oogen
van het publiek brengen. De verhuurders zijn
de zondebokken, omdat enkele woekeraars in
oorlogstijd profileerden, heigeen echter op elk
gebied gebeurd is, zelfs met alle levensmidde-
len. v'
Hooggeachte Heer Hoofdretaoteur,
Onderge'.eokende verzoekt be' e <1 als
abonné dit stuk in uw veelgelezen blal
te plaatsen. Bij voorbaat mijn dank.
Wij jeven nu in 't voorjaar van 1923
en alzoo voor het orranisatieleven in de
nieuwe actie, want ieder voorjaar worden
nieuwe contracten afgesloten. Deze keer
om te voorkomen dat nog meer verslech
tering jntreedi Maar een feit is het, dat
tegenwoordig het leiental dor organisaties
vermindert Eensdeels dat er vermindering
van ziekte- en werkteozenuitkeering is en
er dus niet zooveel te halen is, terwijl
anderen die wel werk hebben er voor pas
sen om contributie te betalen, zeggende
ik heb maling aan 'n anler, a's ik maar
werk heb, en dikwijls een an Ier die zoo
ongelukkig is om werkloos te worden nog
uitlachen, terwijl de kassen der bonden
uitgeput raken en er niets inkomt, terwijl
de uitgaven met den dag stijgen. Dit i3
vooral het geval met de naaisters in
Haarlem en omstreken. Maar nog erger is
het dat als er een verga lering is in den
modernen bond er een heel stel Katho
lieke naaisters in zoo'n vergadering zijn,
terwijl als er bij ons een vergadering uit
geschreven wordt, men de leden met een
enkele kan tellen. Enfin, van de verbo
den vrucht wordt altijd gegeten. Maar
een feit is het dat men van roode zij
de altijd gouden bergen verwacht, terwijl
het idéé dat zij veel spoediger gaan sta
ken pi tijd le'en trekt.
Maar nu het voornaamste.
Katholieke naaisters van Haarlem K
omstreken, laat u toch niet verleiden door
de mooie praatjes der moderne bestuur
ders, maar doet uw plicht.
Eerstdaags komt hot Baaschfeest en a
weet wel dat wij geen Paschen mogen
houden, als wij modem georganiseerd zijn.
Daarom, bekeert u te rechter t'jd en komt
in den B..K. Naaisters- en Kleermakers-
bond „Si Gerarins Majella". In 't St.
Bavogebouw, Smedestraat zijn alle Zater
dagavonden van 8 tot 9 uur inschrijvings-
kaarten verkrijgbaar. Komt nu allen
Dames naaisters hier ter stede,
Legt uw schroom nu af op heden
Laat de woorden u niet verleiden,
Vooral niet in deze slechte tij len.
Van luchtkasteelen leeft men niet
Mooie praatjes vallen in 't niet.
Daarom meisjes komt allen weldra,
In de vrouwenafleeling van
SL Gerardus Majella!
Mijnheer de Redacteur!
Vergun mij s.v.p. een klein plaatsje in
Uw veelgelezen blad. Bij voorbaat mijnen
dank.
Ik wilde met weinige regels de algemeene
aandacht ve tigen op den vreemden toestand
die er heerscht in de gemeente Halfweg,
wat betreft de steunregeling voor de werk
loozen. Er zijn in deze gemeente ruim 200
werkloozen, waarvan een gering aantal te
werk is gesteld aan de z.g. werkverschaffing
tegen een weekloon van 16 gulden. Deze
menschen zijn of getrouwd of kostwinner.
Dat Vindt inzender goed, dat gehuwden
en kostwinners het eerst in aanmerking ko
men, maar waarom komen de ongehuwden,
die bij hun ouders thuis zijn, nergens voor
in aanmerking? Mij dunkt, dat een vrijgezl
toch ook moet eten, en dat z'n belastingcen
ten toch even goed zijn als die van een an
cle:? Maat' dat .chij t het Burgerlijk Armbe
stuur van Halfweg niet te .jgrijpon.
Dat bestuur is zeker van meening, dat
een vrijgezel toch nog wel te eten heeft,
ook al krijgt die geen steun. Inzender heeft
persoonlijk een onderhoud gehad met den
burgemeester, waarin hij dezen om steun
verzocht. Maar aai gezien inzender nog een en
broeder heeft, die aan het werk is, kon
geen steun verstrekt worden..
Volgens den burgemeester van Halfweg
is het de wettelijke plicht van dezen zoon,
dat hij het grE ele gezin onderhoudt, dus met
andore woorden, mijn broer is wettelijk ver
plicht in het onderhoud te voorzien van
zijn twee broers die resp. 25 en 27 jaar
oud zijn. Inzender begrijpt niet, dat er in
het brein van een burgemeoster nog plaats
is voor zulke dwaze denkbeelden. Maar hij
denkt zeker, het zijn maar boertjes, en die
gelooven het -wel.
Ik hoop dat deze regels ook door andere
bladen zullen wor len overgenomen, en dank
U, mijnheer de Redacteur, nogmaals voor
de verleende plaatsruimte.
Ab. PETER9,
Vinkebrug nabij Halfweg
Naschrtft dér Redactie. Wij willen in-
aend^r doen opmerken dat hij onbillijk is
in zijn oordeel. Waar nood is moet geholpen
worden. Alle werkloozen aan het werk te
zetten is niet mogelijk in Halfweg. Er moet
dus eert keuze gedaan worden. Welnu daa
moet de voorkeur gegeven worden aan ge
huwden, aan vaders, die voor vrouw en kin
deren moeten zorgen.
Deze dionen voorgetrokken te worden bij
een vrijgezel, die alleen voor zich zelf te
zorgen heeft en zeker boven een vrijgezel
die thuis is in een gezin, waar niet alle ver
diensten ontbreken. Wat zou inzender zeg
gen indien hij er zijn broer aan 't werk
werden gezet, en een vader van vijf, zes
kinderen moet toekijken? Wij kunnen het
onbillijke van de door inzender ondervon
den behandeling niet inzien.
Mijnheer de Redacteur!
De correspondent van Assendelft komt in
't nummer van Donderdag 25 Jan. terug op
mijn ingezonden stuk over de gaslevering
Assendelft.
Dat ik zwam en er niets van weet, be
antwoord ik slechts met dit: al de gegevens,
die ik noodig had voor 't ingezondene zijn
mij verstrekt door den heer Directeur der
Gasfabriek, alhier.
Waar die heer mij ook het cijfer van West-
zaan noemde (300.000 M3) meende mijn
deskundige zegsman dat ik gerust mocht
schrijven, dat de corresp. van A. eenigszins
pessimistisch is in deze aangelegenheid.
Waar tenslotte twee partijen een con
tract trachten te sluiten mag men evengoed
zeggen: de Assendelfers trachten een con
tract met den dir. der gasfabriek te Krom
menie te sluiten als omgekeerd, de corresp.
van Assendelft had mijns inziens dat niet zoo
vinnig moeten betitelen met ,jnis" spel.
(Zie N. H. van 18 Jan.)Voor mij is iets der
gelijks woordenspel. Beide contractanten
streven naar eenzelfde doel en dat wordt bij
na zeker bereikt, want de dir. der gasfabriek
berichtte mij juist, dat Assendelft heeft ge
accepteerd; Vrijdag beslist de Raad
onZer gemeente.
G. KROON,
Krommenie, 25-l-'23.
In dit ingezonden stuk was door onz»
schuld de onderteekening niet volledig weer
gegeven. Red. N. H. Ct.
BLOEDVERGIFTIGING.
Te Delft krabde in het begin dezer week
de werkman Van Geest, gehuwd en vader van
zes nog jeugdige kinderen, 'n puistje aan den
neus open, met hel gevolg dat hij Donderdag
aan bloedvergiftiging is overleden.
KIND VERBRAND.
Te Ech! (Limb.) is hef 3-jarig zoontje van
den landbouwer P. H. in een ketel met ko
kend zeepsop gevallen en aan de bekomen
brandwonden overleden.
INTERNATIONALE OPLICHTERS
Naar de „Tel." verneemt, heeft een twee
tal personen, waarschijnlijk leden eener in-
tmationale oplichtersbende, eenige banken to
Arnhem voor groote bedragen opgelicht.
