|-r U'i
VOOR DF
1f7'
?;iiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiriiiiiiii:iimiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiimiiiiiiiiiiiiiii:iiiiiiiriiiiiiiiiiiiiiiiiiii:iiiii:iiiiiiiiii:iriiiiiiiiiii:i::
KiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiüiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiKiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiin iiiüii.iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiui:!::
DE DUBBELE MAN
Mevrouw Wesrerveid had een doch
tertje dat met goed n orde was en
meerdere keeren verliet zij de gasten
om haar kind wat ekkers te brengen
en het een beetje bezig te houden Ook
Marie en haar verdoofde bleven een
tijdje bij de kleine en het toeval wilde
dat Aifons die van het gezelschap ge
noeg had en zijn vriend daar alleen
dacht te vinden ook de kinderkamer
binnenkwam
Ongedwongen bleef hij evenwel met
zijn vriend praten zonder de anderen
in het gesprek te betrekken of hun
zelf? maar een blik te verwaardigen
Opeen? steide mevrouw Wester-
veld haar gast een vraag die hem ver
baasde
„Zeg Aifons je hebt ons niets ver
teld van ie huwelijk met Fred Mar-
ton's dochter
„Huwelijk i' Alfons Tensmar lachte
het was een korte bittere ach en on
willekeurig keek hij naar de sofa waar
Mane naast den baron zat te haken
Hi] zag hoe haar vingers beefden
,,'t Was m'n neef George Tensmar-
eenmaa van mijn even heb ik zijn
vrouw maar gezien wat voor 'n mensch
't is kan ik ie niet zeggen Maar hoe
kom je'ui daarbij
„Mane wat scheelt je." onderbrak
fom zijn vriend en liep op 't meisje
tqe dat opeen? ijkb eek achterover
in de sofa terugviel „Zeker weer te
moe gedanst ga maar gauw naar bed."
En hij hieip haar de kamer uit
„Nu we rooken nog een sigaartje,
•liet noodigde hij ziin vriend uit
Een tijdlang b'even ze praten, toen
vroeg Alfons opeens
„Wat is dat voor een snuiter, waar
mee ]e zuster veriootd is
„Ze heett hem drie keer geweigerd,
maar ten laatste heeft ze maar toege
stemd n goeie kerel wei maar d'r zit
mets bij
Als teeken van bevestiging trok Al
fons verachtelijk de schouders op en
dronk z'n glas eeg
„Ik ga slapen we1 te rusten
„Goeden nacht .tot morgen. Om
tien uur begint de lacht
Den volgenden morgen toen Marie
al vroeg >n de serre bezig was te bor
duren hoorde zij een stem die haar
deed sidderen van ontroering
Voor haar stond de jonge advocaat
hoog opgericht en met een uitdruk
king van koeie hardheid m de oogen.
„Een oogenbik lutfrouw en z'n
stem werd -niidend „ik moet u nog
gelukwenschen met uw verloving waar
lijk wat fortuin betreft heeft u geen
kwade keus gedaan
Haar blauwe oogen vulden zich met
tranen maar zij bedwong dapper haar
ontroering en antwoordde rustig
„Uw woorden zijn nie vriendelijk.
mijnheer enen dit heb ik nie
verdiend
„Niet verdiend met verdiend, waar
blijft uw geheugen Weet u dat ik dag
en nacht gewerkt heb om u te kunnen
trouwen En nu zeg je dat je geen ver
wijt verdiend hebt Hoe zoet was mijn
arbeid en hoe icht telde ik mijn ver
moeidheid Moest jij mijn succes niet
kronen Gek was ik dwaas ik die al
mijn geluk zette op de standvastig
heid van tou m'n toekomst bouwde
op een flirt
Zij stond voor hem. sidderend voor
zijn verontwaardiging en bij de laat
ste woorden ontsnapte haar een gil van
smart
„Alfons. Aifons, dat is niet waar.
Ik ben je altijd altijd trouw gebleven,
maar....die tijding dat je getrouwd
was met Fred Marton's dochter die
valsche tijd ng had me al m'n hoop
ontroofd Waarom oordeel je nu zoo
hard over mij Ik kon geen geluk meer
vinden maa' waarom zou ik 'n ander
bedroeven wanneer ik hem door miin
jawoord zielsgelukkig kan ma 01
Verwijt je me nu nog Alfons
De verontwaardiging had plaats ge
maakt voor diepe droefheid
„lk was zoo opgewonden Marie,"
fluisterde hij „toen a' mijn geluk in
eens verzonk Zeg me je houdt niet
van hem wr!
Met opeengeperste lippen wendde
te het hoofd af
„O, vraag me niets, Alfons, vraag me
mets ik kan hem niet meer afzeggen.
Heb medelijden met me."
Geluid van stemmen klonk in de ver
te en verstoorde de benauwende stilte
die was ingetreden. Hij greep haar be
vende handen en drukte ze tegen zijn
gloeiend gelaat
„Niet doen niet doen," lispelde ze,
maar ze had de kracht niet ze terug
te trekken Als eenig antwoord kuste
hij haar eerbiedig de hand en verdween
in den tuin Hij had zichzelf overwon
nen maar wilde--ook geen dag langer
blijven en toen de ochtendpost hem
een paar brieven bracht verklaarde
hij dat een dringende rechtszaak hem
weg riep
Tom en zijn vrouw waren onaange
naam verrast maar Alfons bleef on
verbiddelijk
„Neen meende Tom „in geen ge
val ga je vóór overmorgen Juist voor
iou houd ik een jachtpartij
Begrijpend dat hij zijn vriend en
diens vrouw erg zou grieven besloot
hij nog een dag te blijven en aan de
jachtpartij deel te nemen t Was een
mooie stoet die dien dag uittrok Voor
op de rijknechten in hel-roode jassen
en broeken van wit leer Naast de paar
den trokken de snuffelende en hijgende
honden aan de lange koorden in be
dwang gehouden door de lange zweepen,
die soms knallend over hun ooren klet
sten
Daarna kwamen de deelnemers.
Tom's familieleden en enkele genoo-
digden uit den omtrek Marie bereed
een prachtige bles die zeer mak was.
maar toch begeleidden haar Tom en
haar verloofde Deze bereed een hoo-
gen vos die zeer kwaadaardig keek en
van zijn berijder alle aandacht vorder
de
Alfons Tensmar had even achter hem
gereden maar galoppeerde spoedig
naar voren om veiliger te zijn voor de
hoeven van den wi'den bruine Het
was een prachtige morgen en men had
reeds een flink eind gereden toen een
der rijknechten een voc meldde
In een oogenblik vlogen sigaren en
sigaretten weg hoeden werden vaster
op het hoofd gedrukt en de paarden
hinn'kten blij eens uit te draven Een
poosje bleef het gezelschap bijeen maar
de beste renners die van Marie's ver
loofde en die van Alfons hadden de
anderen ai spoedig ver achter zich ge
laten Dooi den wilden rit had Tens
mar zijn doe' uit het oog verloren en was
hij te veel links gekomen Toen hij ten
laatste zijn bezweet ros mhield was
hij het gezelschap gehee kwijt Op
eens trof het geluid van de blaffende
honden weer zijn oor....nog iets een
angstig geroep en geschreeuw Hij
wendde zijn paard In dolle vaart
stormde de vos van Grofer voorbij
z'n berijder lag voorover m den zadel
en schokte slap op en neer z'n voor
hoofd was bedekt met bloed
Aanstonds begreep hij. wat er ge
beurd was. Grofer had om Reintje
vlugger te bereiken een dennenboschje
doorkruist het schichtige rijdier had
niet naar den teugel geiuisterd en zoo
was Grofer's hoofd tegen een der lage
takstom pen gestooten en dit had hem
buiten staat gesteld het woeste dier te
bedwingen Daar hij Grofer als een
uitstekend ruiter kende begreep hij
dat deze door de bekomen wonde ver
suft was.
In een oogwenk drong hij zijn paard
de sporen diep in de flanken dat het
hinnekend vooruit stoof
„De overweg de overweg, de trein."
klonk het angstig geroep achter hem
In razende vaart joeg Aifons zijn
paa d over de vlakte haalde hij Gro
fer niet voor den overweg in dan was
het waarschijnlijk dat het wilde dier
zich dood zou .loopen tegen de sluit-
boomen. In minder dan vijf minuten
zat hij den wilden renner op de hielen
een paar honderd meter voor hem schok
ten de ijzeren boomen rammelend neer
en Yan links kionk een gillend geluid
de trein
Alfons Tensmar had zijn plan reeds
gemaakt een harde zweepslag striem
de de flanken van zijn paard 't sprong
vooruit den vos voorbij Met een ge
weldigen ruk bracht hij zijn paard tot
staan, greep meteen de levenlooze ge
stalte die fangs hem heen scnoot.
Maar de schok was te groot en uit het
zadel gesleurd, viel hij op den grond,
Grofer dwars over hem heen.
De vos sprong over den eersten boom
heen maar verschrikt door den aan-
donderenden trein miste hij den twee
den sprong en brak den nek.
Een kwartier later stond 't heele ge
zelschap om de twee mannen heen. De
jonge advocaat stond bleek en hijgend
tegen zijn paard geleund 4 Grofef. die
door de bekomen hoofdwonde wel uit
geput was, had in zijn val geen letsel
gekregen Hij stond met uitgestoken
hand voor zijn redder en beweerde zon
der diens manmoedig optreden, zeker
verpletterd te zijn
Ieder wilde den jongen held de hand
drukken en hem een compliment ma
ken over zijn durf maar hij ontweek
hun loftuitingen tot een nieuw onge
luk de aandacht van hem afleidde Ma
rie was opeens bewusteloos geworden;
en het duurde langer dan een kwar
tier eer zij weer bij kennis kwam.
Toen zij haar oogen opende, was
haar eerste vraag
„Is hij gered
Grofer boog zich over haar heen en
antwoordde voor hemzelfmaar on
geduldig schudde ze haar hoofd en keek
de kleine troep aan.
„Is Alfonsmiinheer Tensmar ge
red
Hij stond geheel op zijde, maar toen
hij haar zijn naam hoorde fluisteren,
naderde hij en knielde naast haar neer.
Hijgend van ontroering greep ze
zijn hand en streelde haar Opeens liet
zij die vallen 'en kleurend verwijderde
hij zich
Ongemerkt besteeg hij zijn paard
weer en reed naar huis.
Toen het gezelschap een uur later
thuis kwam. wachtte hen een brief van
Alfons
„Beste Tom, zoo juist heb ik een te
legram ontvangen dat mij voor een
dringende zaak naar huis roept. Ik ben
zoo vrij geweest met je rijpaard naar
het station te gaan om den sneltrein
nog te kunnen halen."
En zoo kwam Alfons weer op zijn ei
gen kamers aan en zocht afleiding in
overvloedig werk Zijn argumenten wa
ren overtuigend als voorheen, zijn rede
voeringen en pleidooien even logisch
als vroeger maar ondanks dat alles
zag ieder den advocaat veranderen.
Diepe rimpels kwamen er op z'n voor
hoofd en z'n gang was zwaar en ge
bukt „Hij is op zeiden de menschen
Een groot staatsman, die vele rede
voeringen van den genialen advocart
gehoord had verzocht een onderhoud
met hem en waarschuwde hem zich
niet te overwerken
Op zekeren dag zond de bediende
van Tensmar de cliënten weg met de
boodschap dat zijn meester te ziek
was om hen te woord te staan
Den derden dag van zijn ziekte ver
scheen een bezoeker die ondanks de
tegenwerpingen van den bediende de
ziekenkamer binnentrad De patient
lag in ijlkoortsen maar hij herkende
Grofer op het eerste gezicht
„Wat doet ge hier Grofer riep hij
met oogen onnatuurlijk groot en schit
terend door de koorts „V/at heb je met
Marie met mijn Marie gedaan hoor
je met mijn Marie..I O ik heb haar
verloren verloren En uitgeput zonk
hij achterover in zijn kussens
Grofer liep de kamer op en neer. Hij
was voorbereid op dit bezoek maar
den ziekeliiken toestand van den advo
caat had hij niet verwacht
Spoedig riep hij den bediende. Hun
onderhoud was kort maar een uur later
zaten twes verpleegsters aan het ziek
bed
„Ik zal doen wat ik kan, maar zijn
gezondheid krijgt hij niet terug, die
is voor altijd gekrakt." zeide de dokter
tot Grofer
„Breng hem bij kennis, dan zal ik
voor de rest zorgen," beval Grofer.
Na een poosje kwam hij bij Grofer
fluisterde hem een paar woorden in het
oor waarvan de uitwerking verrassend
was. Een week later wandelde hij reed§.
met Grofer op straat Groot was de
verbazing toen de familie Westerveld
hoorde, dat Marie's verloofde met de
Kerstdagen met overkwam maar de
grootste verrassing wachtte haar nog.
Toen de familie op Nieuwjaarsdag in
den salon zat, werd opeens de deur
opengeworpen en in de opening ston
den hun oude vriend en Grofer. Hun
verbazing steeg ten top toen zij Maria
zagen opspringen met een kreet van
vreugde, om niet Grofer maar Alfons
te omarmen.
De jonge baron gaf uitleg.
„Door een toeval'' omstandigheid
begreep ik dat Mai.v door een mis
verstand van Alfons afstand had ge
daan en nog altijd van hem hield. Nu,
hij heeft mij het leven gered, en nu
kon ik het hem vergeldenmaar,
ook zonder dat zou ik nooit een meisje
tegen haar zin trouwen. Dus heb ik
hem maar meegebracht als een Nieuw
jaarsgeschenk
Aan het blij gelach kwam geen einde
en Grofer raakte er verlegen onder.
Alfons Tensmar bleef bij zijn vriend
totdat hij weer geheel op krachten was
gekomen, maar voor hij vertrok had
hij een mooien verlovingsring gekocht.
UIT DE I
MOPPENTROMMEL
OP HET EXAMEN.
Examinator. Kunt gij mij aan eene
historische familie het verval van
Italië's grootheid bewijzen
Examinandus. Het geslacht der Ce
sarts, want dit is zoo vervallen, dat
nu slechts honden dien naam voeren.
BEGRIJPELIJK.
Hoe is het mogelijk, zei een boer tot
een boterhandelaar, „dat dit vat zoo
van boven tot onder gebarsten is,
ik deed het goed vol met boter."
„Dat is zeer begrijpelijk," antwoordde
de ander, „de boter is sterker dan het
vat."
BESCHEIDEN.
De heer Van Pompeien, die van eene
lange reis is teruggekeerd, maakt bij
een zijner vrienden eene visite. De
vriend zelf is echter niet thuis, doen
diens vrouw inviteert Van Pompeien
te komen dineeren en den avond ge
zellig met haren echtgenoot te pas-
seeren Onderweg ontmoet Van Pom
peien zijn vriend die. verheugd hem
te zien, dezelfde uitnoodiging tot hem
richt. „Voor heden heb ik miin woord
reeds gegevenzegt Van Pompeien
„uwe echtgenoote heeft mij reeds ge
ïnviteerd, maar ik zal zoo vrij zijn,
morgen van uwe uitnoodiging gebruik
te maken
OP DE HOOGTE VAN DEN TIJD.
(Uitspraak van een slimmerd) Tot
dusver heeft men voor het opstijgen
van een luchtballon steeds gas ge
bruikt, de tijd is niet meer verre, dat
men daarvoor electrisch licht zal be
zigen.
ONVERSCHILLIG.
De Hertog van Malborough, op
wiens bekende gierigheid zelfs liedjes
gemaakt zijn. Malbrou'sen va-t-en gu
erre) had eens een aanzienlijken post
te begeven. Een der sollicitanten, die
zijn zwak kende, trok de stoute schoe
nen aan en zeide „Hertog, als ik den
post krijg, kunt ge over 1000 guinjes
bij mij dtsponeeren en ik geef u mijn
woord, dat ik er geen sterveling iets
van zeggen zal." Weet u wat, her
nam Malborough, geel me 20Ó0 gum-
]es de betrekking *s het waard
als 't u dan lust, kunt ge overal, ve»
tellen, dat ik er 2000 guinies voor
genomen heb
DE SOLIDITEIT BELOOND.
Boekhouder Hoeveel moet ik den
heer Van Bommelen berekenen voor
die nieuwe winterjas Vijftig gulden?
Patroon Die Van Bommelen is een
kranige kerel hij betaalt contant en
dingt nooit Schrijf zestig gulden
„Goed, ga maar door en iaat je fnm- aen maai mj zinspeeiue er op, uat
verhaal voor het oogenblik nou Barros hem in Argentinië aan zijn lot
rusten," zei Mallison ongeduldig. had overgelaten en hij dus zelf naar
„Neem me niet kwalijk." zei Gilette. een werkkring moest omzien."
„Toen de vertegenwoordiger kwam „Ja. En let nu eens op hoe slim en
om het kind te halen kwam hij daar- handig hij alles voor elkaar gekregen
voor niet naar Merston, maar nam hij had," zei Gilette. „Je~broer Stephen
het kind in Londen in ontvangst van had hij weggelokt, duizenden mijlen
je oude kindermeid, die. geloof ik. van huis en er was maar heel weinig
nog in leven is." kans, dat hij zou kunnen terugkeeren,
„Dat is ze," zei Mallison. „En wat daar hij de reis niet zou kunnen beta-
meer zegt, ze woont nog geen mijl ver len. Barros rekende er op, dat het in
van de plek waar wij nu zitten." elk geval jaren zou duren, alvorens
„Waarachtig riep Gilette uit. „Wat Stephen Allison weer in Engeland zou
een ezel ben ik. om daar niet dadelijk kunnen komen en tegen dien tijd zou
aan te denken. Maar we zullen nu hij wel zorgen, dat alles in zijn voordeel
gauw gaan hooren, wat die vrouw, veranderde. Hij had er echter niet op
Elsie Dorida, over het geval heeft te gerekend, dat Stephen in het bezit zou
zeggen. Maar nou va) ik mezelf weer komen van een fortuin, en je hebt
in de reden. Kijk, toen jij geboren werd. gisteravond zelf kunnen zien in welk
werd je moeder met tweelingen ge- een toestand hij was, toen Allison daar
zegend en zij besloot, met de hulp van zoo onverwachts voor hem stond. Zoo
de oude kindermeid, dit voor haar staan de zaken nu. De dingen hebben
vader in Argentinië te verzwijgen, zich tot dusver kalmer ontwikkeld,
Zeer waarschijnlijk was ook de oude dan ik verwacht had, maar we zijn
dokter Grant in het geheim Dat was nog tang niet aan het eind en ik zie
juist iets voor hem en bovendien nog gevaar in de toekomst. Die man
het was zijn zaak niet het ging hem zal voor niets terugdeinzen als hij
feitelijk niets aan. Je ziet dus hoe ge- bemerkt, dat hij ontmaskerd is en
makkelijk het geheim bewaard kon daarom zei ik je zoo straks, dat Allison
blijven, nu alleen de oude kindermeid in gevaar is."
en de dokter er iets van wisten Om „Je wilt toch niet zeggen, dat Barros
het voor de bewoners van het dorp hem zou willen vermoorden
geheim te houden zou niet het minste „Dat wil ik wèl," antwoordde Gilette
bezwaar opleveren-daar geen hunner zeer ernstig. „Vergeet niet, dat Chil-
ooit een woord gehoord had om- stone Castle uit de middeleeuwen
trent het bestaan van een trotschen dateert. Wat is gemakkelijker, dan
vader daar ergens achter in Argentinië, daar een man in een van de onderaard-
Elsie Dorida verzorgde haar meesteres sche gewelven op te sluiten en van
sn niemand kon vermoeden, dat er honger te laten sterven, zonder dat er
twee kinderen in huis waren. Na ver een haan naar kraait, zonder de minste
loop van een maand werd een der twee kans, dat iemand zijn hulpgeroep zal
in het geheim naaf Londen overge- hooren Ja, we zullen in het belang van
bracht en daar overhandigd aan den Stephen Allison onze oogen goed open
agent van je grootvader die natuurlijk houden. Ik heb er geducht spijt van,
niemand anders was dan Barros. Maar dat we hem niet hebben meegenomen,
Barros dacht er niet aan het kind want, afgescheiden nog van alle men-
mee te nemen naar Argentinië hij schelijke overwegingen, die man zal
heeft waarschijnlijk den een of ander een onzer belangrijkste getuigen wor-
een flinke som uitbetaald waarvoor den."
hij het kind tot zich nam en keerde
toen naar je grootvader terug, wien hij TWINTIGSTE HOOFDSTUK,
vertelde dat het kind was gestorven.
Het lijkt me juist iets voor hem om Voorbereidende maatregelen.
dat te doen daar hij er toen reeds op
uit was te trachten zich meester te Mallison begon zich allengs een dui-
maken van Don Argo's fortuin Ik delijker beeld te vormen van het onbe-
kan me natuurlijk op dit punt vergis- grijpelijke, dat hem bijna krankzinnig
sen, maar enfin, ik waag het er op om gemaakt had, toen hij daar in die som
mij te gedragen alsof het zoo is. Maar bere gevangenis op de verlaten heide
daarover straks. Het is dus uitgemaakt, over alles zat na te denken. Hoeveel
dat Stephen Allison je tweelingsbroe- uren had hij er niet over gepeinsd,
der is en dat zijn zoogenaamde ouders had hij niet gewijd aan de overwegingen
arme. maar respectabele menschen van de motieven, die door het Open
waren Dat laatste heeft hij je zelf baar Ministerie waren aangevoerd om
gisteravond verteld. Ook heeft hij je zijn veroordeeling te bewerken, maar
gezegd, dat zijn vader een uitvinder gewoonlijk had hij het opgegeven om
was, die eerst succes had. toen het te een oplossing te vinden, daar hij voelde,
laat was kort voor zijn dood." dat al dat getob hem ten slotte het
„Juist." nep Mallison uit. „Toen hij verstand zou doen verliezen. Hier was
met Barros naar Argentinië ging, wa3 nu echter iets .waarvan hij nooit ge-
hij geheei afhankelijk van zijn beroep droomd zou hebben. Met groote be-
Dm in zijn levensonderhoud te voorzien, wondering keek hij naar Gilette op.
"Hij zei dat wel niet met zooveU woor- Dat was iemand die voor heel wat be
ters in de wieg gelegd was dan het schrij schaafde wereld. Het was ten tijde der
ven van novelletjes en ineenzetten van Romeinen reeds gebruik en de meeste
min of meer dramatische films om het onzer wetten zijn gebaseerd op het
lagere publiek te amuseeren. Hij liet Romeinsche model. Maar het is niet
zich op waardeerenden toon in dien zin mijn bedoeling je een verhandeling
uit maar Gilette glimlachte slechts, over de wet te houden. Ik wil je alleen
„Och. dat weet ik al niet," zei hij. maar duidelijk maken, dat een ver-
„Je moet iets doen. Ik was het beu, valscht testament twee medeplichti-
het leventje van sport en amusement gen vereischt en Barros is een veel te
van de meer gefortuneerde jongelui handige schurk om anderen in zijn
te leiden en, zooals ik je al verteld heb, vertrouwen te nemen en de kans te
is het gebleken dat ik niet de groote loopen zijn heele leven aan afdreiging
dramatische schrijver ben voor wie ik bloot te staan. Dat valsche testament
mij hield. Ik had in de politiek kunnen kunnen we dus wel (aten rusten. Do
gaan, maar dat lijkt me een vrij on- eenige kans die Barros dus overbleef
zindelijk baantje, daar ik heb meenen zou zijn: Don Argo Marne uit den
op te merken dat de eenige manier om weg te ruimen en ik geloof alweer niet,
er in vooruit te komen is, zijn vrienden dat Barros de man is, om de risico
te verraden. Een goed baantje voor daarvan op zich te nemen. Ik geloof,
mij zou misschien dat van detective dat hij nog altijd weifelt tusschen twee
geweest zijn." mogelijkheden. Hij weet, dat de oude
„Wat je nu doet staat heel wat hoo- heer ergens in het binnenland een een-
ger dan detectivewerk," zei Mallison. zaam leven leidt en min of meer suffe-
Wat ik zoo bewonder is de manier rig is. Alle zaken van je grootvader
waarop je ontspanning en werken, gaan door zijn handen en daardoor
echt, hard, succesvol werken, mT|;ri- was het hem ook mogelijk, hier een
kaar vereenigt. Ik zie nu ook wi'8 kasteel te koopen en als een Spaansche
dat je van het begin af op het Grande te poseeren. Kalm wacht hij
spoor geweest bent. Maar he-g nu af wat er zal gebeuren. Wanneer je"*
me voor, dat we nog een langpa.» grootvader sterft, za! Barros waar
hebben af te leggen.' 9P u schijnlijk zijn heele bezitting te gelde
„Dat hebben we zeker," JS/A- fik maken en er met de opbrengst vandoor
Gilette toe, „maar ik geloof, o'O ;eo gaan. Maar om dat te doen moet hij
weg nu klaar en duidelijk vocR f'ls er voor zorgen, dat jij en je broer niets
ligt en als we geen dwaasheden doen, hoegenaamd te weten komen van waf
zullen we Barros zeker bij zijn kraag er omgaat. Jij hebt er. bijvoorbeeld,
krijgen. We zullen hem het verhaal nooit het flauwste vermoeden van ge-
van zijn complot met geweld ontwrin- had, dat je een groot grondbezit zou
gen en jij zal, als ik er iets aan kan doen, kunnen erven, wèl
in het bezit van je eigendom worden „Neen, daar heb ik geen oogenblik
gesteld. Het eenige wat me op het oogen aan gedacht," mompelde Mallison.
blik nog dwars zit, is, dat ik niet weet „Dus jij wist van niets en dat wa»
hoe het gevaar af te wenden waarin Barros wel bekend ook. Maar om dub-
Allison op het oogenblik zeer zeker bel zeker te gaan, achtte hij het wen-
verkeert. Er zit echter niets anders op schelijk, je voortdurend in duisternis
dan af te wachten." te houden en je het land uit te krijgen
„Maar waarin steekt dat gevaar met de giootst mogelijke kans, dat j»
dan vroeg Mallison. nooit meer zou terugkeeren en dat
„Ik dacht wel. dat je dat nog niet was hem bijna gelukt."
zoo volkomen zou inzien. Allison „Maar mijn broer 1"
was immers onbewust het werktuig „Zie je dan niet in, dat die er abso-
waardoor al jouw ongeluk is teweeg luut geen idee van heeft, wie hij eigen-
gebracht. Als er geen Allison geweest lijk is Hij is groot gebracht als Alli-
was, dan zou jij nu een vrij man zijn. son en als Allison zou hij het leven zijn
Luister nu, hoe ik mij de zaak voor- blijven doorgaan als ik niet een dra-
stel. Stel je nu eens voor, dat ik Bar- matisch schrijver was geweest, wiens
ros was en dat ik hoog spel speel, om werken geen succes hadden en dia
het heeie fortuin van mijn patroon in daarom naar de film is overgegaan,
mijn bezit te krijgen en er mee vandoor Allison werd door Barros weggehaald,
te gaan, zonder een spoor achter te toen hij een maand oud was en toe
laten. Mijn patroon heeft een dochter vertrouwd aan de hoede van een paar
en een kleinzoon, of twee kleinzoons, respectabele menschen, die hem, waar
als je wilt. Ik zou natuurlijk een valsch schijnlijk tegen vergoeding van een
testament kunnen maken, waarin ik groote som geld, als hun kind aanna-
ailes aan mij zelf naliet, maar valsch- men, onder beding, dat zij geen lastige
heid in geschrifte is een gevaarlijk vragen zouden stellen en je broer nooit
handwerk, daar, zooals je misschien iets omtrent zijn geboorte zouden zeg-
niet weet, elk testament geteekend gen. Stephen Allison was dus afgedaan
moet worden door twee getuigen en en voor Barros bestond jij nog alleen
die getuigen moeten hun handteeke- maar."
ningen zetten, niet alleen in tegen- „Maar hij wist toch niet dat ik be-
woordigheid van den erflater, maar stond," voerde Mallison aan. „Als je
ook in eikaars tegenwoordigheid verhaal juist is, dan werd Barros wil-
alle drie moeten dus samen bij de on- lens en wetens door mijn moeder,
derteekening aanwezig zijn." mijn oude kindermeid en een ouden
„Is dat zoo Neen, dat wist ik niet," dokter die nu dood is, om den tuin
zei Mallison. geleid. Hoe wil je dat dan wegcijfe-
„Beste kerel, het is niet alleen zoo, ren
maar het geldt als wet in de heele be- „lk moet erkennen, dat lijkt moei-
wo
HUISKAMER
NAAR HET ENGELSCH VAN FRED. M. WHITE
■2 GEAUTORISEERDE VERTALING DOOR A. T.
