lijk," vervolgde Gilette. „Maar laten geworden was. De Allisons, die ver-
we het eens van een anderen kant be- moedelijk trotsch waren op hun aange-
kijken Toen jij geboren werd, nu onge nomen zoon, zullen hem wel volkomen
veer zesentwintig jaar geleden, was je hebben ingelicht, zoodat de zooge-
grootvader waarschijnlijk een flink naamde Allison Jr. spoedig gevonden
man. in het volle bezit van al zijn ver- was En toen hij hem eenmaal gevon-
mogens. Er was toen weinig kans dat den had, nadat hij ook jou gezien had
Barros met zijn schurkachtige plannen moet hem de buitengewone gelijkenis
veei succes zou hebben, wat niet weg- wel onmiddellijk zijn opgevallen en
neemt, dat hij er toch ai over zat te Barros die wel een aartsschurk. maar
broeden en geduldig de gelegenheid lang geen domoor was moet wel tot
afwachtte, al scheen die dan ook nog de gevolgtrekking zijn gekomen dat
in een ver verschiet te liggen. Hij bezat jelui tweelingen waren Dit aannemende
het volle vertrouwen van Don Argo moet hij begrepen hebben op welke
en voerde hoogstwaarschijnlijk ook wijze hij om den tuin geleid was en
diens correspondentie Nu stel ik me zocht hij met Stephan Allison in kennis
voor. dat. toen je moeder aan haar te komen om hem mee te troonen naar
vader jouw aanstaande geboorte be- Argentinië Toch baarde Stephen die
richtte. Barros dien brief heeft achter er immers niet het flauwste vermoeden
gehouden. Hij wist natuurlijk dat je van had wie hij eigenlijk was hem de
vader dood was en was doodsbenauwd, minste zorg Als Don Argo stierf zon
dat de gedachte aan een kleinkind der een testament na te laten dan was
het hart van ]e grootvader zou kunnen jij de erfgenaam van zijn reusachtig
verteederen Daarom verdonkere vermogen Het was dus noodzakelijk
maande hij den brief en nam de eerste jou op de een of andere wijze uit den
de beste gelegenheid te baat om naar weg te ruimen Op den avond waarop
Engeland te vertrekken en daar je Pennington werd aangevallen werd je
moeder het aanbod te doen. dat haar broer Stephen gebruikt om te bewijzen
het hart moest breken Ik bedoei het dat jij dien avond op Pennington's
aanbod om )ou zoogenaamd mee kamer was geweest en alle onaange-
naar Argentinië te nemen in ruil voor naamheden, die je hebt ondervonden,
een levenslang taargeld Daar hij het zijn het directe gevolg van de groote
beheer had over de goederen van je gelijkenis tusschen Stephen en jou.
vader vie* het hem natuurlijk gemak Hoe dat precies in z'n werk gegaan is
kelijk genoeg net geld ervoor te ver zullen we wel te weten komen zoodra
krijgen Laten we nu eens aannemen we alles aan Stephen vertellen maar
dat hij dat deed. Hii ontdeed zich van dat alles door Barros was op touw ge-
het kind. denkende dat het 't eemge zet daaraan twijfel ik geen oogenblik
was en verborg het zoodanig dat er En nu nog een ander bewijs."
wanneer Don Argo stierf blijkbaar „Nog een ander riep Mallison uit.
memand op de wereld zou zijn die „Ja nog een ander. Weet je dat
rechten op zijn nalatenschap zou kun- Pennington's Vader een bekend pro
llen doen gelden. Vind je dat allemaal cureur was
niet logisch „Zeker," antwoordde Mallison. „Pen-
„Ik heb nog nooit een helderder uit- nington heeft, voor hij aan de recht-
eenzetting gehoord." riep Mallison uit bank kwam. een poos met hem samen-
„Het is absoluut aan geen twijfei on- gewerkt."
derhevig of je hebt het bij het rechte „Juist Pennington Senior had een
eind Maar waarom kwam dan al die groote praktijk in de City en onder
misère over mijn hoofd Als Barros zijn cliënten waren veel Zuid-Amerika-
dan toch meende dat er maar één nen ook Don Argo Marne naar mij
kind was.... bekend is Uit mijn onderzoekingen is
„Tot op zekere hoogte meende hij mij gebleken dat de zaken die je groot
dat stellig viel Gilette hem in de rede^^ader n Engeland deed werden be-
„Naar alle waarschijnlijkheid heeft h'^^firtigd door den ouden Pennington,
jarenlang zijn plannen daarop ge? j' dat groote zaken waren of niet dat
seerd tot de tijd kwam waarop et ik niet maar dat doet er ook min
verwachtte de vruchten van al zij 111 r toe Begrijp je nu dat het volstrekt
slimheid en geduld te kunnen oogsten niet onmogelijk is dat Barros er een
Hij kwam in Engeland om zijn op goede reden voor gehad kan hebben
schurkachtige wijze verkregen bezit om Pennington junior uit den weg te
hier te beleggen en het leven van een ruimen En op de manier waarop hij
Engelsche landedelman te gaan 'eiden het deed. sloeg hij twee vliegen in één
Hij kocht Chilstone Castle Natuurlijk klap
moest hij vaak in Londen zijn om daar „Op mijn woord," riep Mallison uit
allerlei dingen te bedisselen en zoo „de manier waarop je dit alles hebt uit
kwam het als vanzelf dat hij als iemand gevonden is eenvoudig wonderbaar
van grooten rijkdom om nog maar Elk feit dat je hebt ontdekt wijst in de
niet eens te spreken van zijn aantrek- zelfde richting Maar ik begin nu zóó
kelijke verschijning toegang kreeg tot moe te worden dat ik je haast niet
de hoogere kringen Daar hij met aller meer kan volgen Na een bad en een
lei personen in aanraking kwam hoorde ontbijt en een paar uurtjes slaap zal
hij ook spreken van Raymond Mallison. ik echter weer in staat zijn tot alles
die al grooten naam begon te maken wat je van me mocht verlangen
Ja, houd je bescheidenheid nu maar Met een woord van excuus sprong
bij je want zoo is het Wat is natuur- Gilette op en vulde uit een kraan aan
lijker dan dat de een of ander hem over den wand de rubber badkuip, die tus-
je afkomst sprak en hem vertelde schen de wielen van den woonwagen
dat je de zoon was van wijlen majoor stond In den tijd dat Mallison zijn
Mallison van Merston in Devonshire bad nam, maakte Gilette op een klein
Je zult je kunnen voorstellen wat het spiritus-toestei een smakelijk ontbijt
voor hem was toen hij daar achter klaar van eieren en gebakken visch en
kwam Eerst zal hij het natuurlijk toen zij dat samen genoten en een siga-
niet hebben willen gelooven maar rette gerookt hadden verklaarde Mal-
nadat hij een onderzoek had ingesteld lison dat hij een ander mensch ge
moet hij wei tot de overtuiging gekomen worden was.
zijn dat hij indertijd om den tuin ge „En vertel me nu eens precies, wat
leid was en dat jij werkelijk de man was je wilt dat ik doe vroeg hij „Ik kan
voor wien je je uitgaf Het zal je volko me natuurlijk niet laten zien zooals
men duidelijk zijn dat dit Barros ik ben."
berekeningen en plannen geheel in „O dat zal Trevor wel in orde bren-
de war stuurde. Toen het voor hem een- gen." zei Gilette vroolijk „We zullen
maai vaststond, dat iij de zoon was een keurige vermomming verschaffen
van majoor Mallison en diens vrouw zoodat je absoluut niet bang hoeft
is Barros op zoek gegaan naar het kind te zijn. Laat dat maar gerust aan
dat hij meer dan vijfentwintig jaar Trevor over
geleden had verdonkeremaand Het „En jij zelf vroeg Mallison. „Hoe
zal hem gemakkelijk genoeg zijn geval wil jij het feit verklaren dat de man
len hem te vinden want toen het die zich gisteravond Martin noemde
zal nu zoowat achttien maanden geleden plotseling directeur is geworden van
zijn leefden de twee menschen wier deu film-troep Gisteravond heette je
zoon Allison meende te zijn nog beiden Martin en was je geïnviteerd op
Vermoedelijk heeft Barros hen opge- Chilstone Castle. Wat is er gebeurd
zocht onder voorwendsel dat hij met den man die je hebt opgesloten
verlangend was te weten wat er van „Allemachtig 'achte Gilette „Die
den jongen, dien hij hen toevertrouwde, had ik heelemaal vergeten. Kiik dat
Is zóó gegaan: Een paar dagen geleden Hij vond Trevor In de groote tent,
hoorde ik Barros in de Cosmopolitan waar het werk zijn gewonen gang ging.
Club, waar ik hem gevolgd was, iemand, op hem wachten. Trevor was een ideale
die Martin bleek te heeten, uitnoodigen regisseur, die geen onnoodige vragen
op zijn feest te komen. Daarom heb ik deed en zijn arbeid vlug en glad afdeed
me juist Martin genoemd. Toen nu de zonder dat hij anderen er in haalde,
echte Martin hierheen kwam en in het Hij was gewoon aan de grillen van zijn
dorpshotel zijn intrek had genomen, excentrieken patroon en wist edat achter
wachtte ik hem. op, toen hij op weg iedere schijnbare dwaasheid van Gilette
was naar het kasteel en onder voor- een of andere bedoeling school. Hij
wendsel hem iets te willen vragen, was op de hoogte van wat er den vori-
kreeg ik hem er toe een glas met mij gen avond met den argeloozen Martin
te drinken en enfin dat is alles, was gebeurd, maar zei niets, wetend
Trevor was natuurlijk van alles op de dat Gilette hem vroeger of later daar-
hoogte maar ik wist. dat ik hem blin- over wel zou inlichten
delings kon vertrouwen. Het was mijn „Daar ben ik weer," riep Gilette
bedoeling Martin's costuum aan te vroolijk uit. „En hoe gaat het met
trekken maar dat bleek me te klein onzen belangwekkenden patiënt
te zijn en daar ik hier niets behoorlijk „Hij is juist wakker geworden mijn-
had besloot ik een costuum uit Sir heer zei Trevor ernstig, „het zou
Marston's atelier te leenen. De rest misschien wel goed zijn, als u eens naar
weet je." hem toeging."
„Maar ik dacht, dat je bang was dat „Om je de waarheid te zeggen", ant-
Barros je zou zien," zei Mallison. Ais woordde Gilette, „daarvoor kwam ik
je hem in Argentinië hebt ontmoet..' juist hier. Zie je, Trevor, ik heb je
„Zeker dat heb ik. maar ik geloof vroeger al eens meer gezegd, er zit
niet. dat hij zich mij nog herinnert." achter hetgeen we hier doen iets meer
gaf Gilette ten antwoord. „In elk geval dan het maken van een gewoon film-
ik waag het er op Als hij me al herkent, verhaal. Ik ben er niet alleen de schrij-
dan kan hij toch onmogelijk in mij den ver van, maar ook de man die aan de
beroemden amateur-detective zien, die touwtjes trekt en de kleine Sherlock
bezig is hem ten gronde te richten en Holmes, die er op uit is een groote mis-
gisteravond heeft hij natuurlijk werke- daad te achterhalen. Je weet wat er gis-
lijk geloofd dat ik Martin was Toch teravond gebeurd is, je weet dat ik
zal misschien een kleine verandering er in geslaagd ben onder den naam van
in mijn uiterlijk geen kwaad kunnen, een der uitgenoodigde gasten in Chil-
Ik heb nog niet afgedaan met het kas- stone Castle door te dringen en er zelfs
teel Ik ga Barros een bezoek brengen die film te kunnen maken. Het zal
als leider van het film-gezelschap en niet lang meer duren, of je zult volko-
hem verzoeken ons toe te staan, nog men begrijpen, wat die film voor m'n
eenige opnamen te doen in het oude verhaal waard is. Om te kunnen doen
gedeelte van het kasteel. Ik zal je wat ik gedaan heb, was ik genoodzaakt
straks wel vertellen wat m'n bedoeling mijnheer Martin te ontvoeren en zijn
daarmee is plaats in te nemen in mijn prachtige
„En Martin vroeg Mallison lachend, vermomming. En toen we Johnson
„Wat doe je met hem, als hij weer zóó vermomden, dat hij precies leek op
wakker wordt dien ouden heer van de foto, was dat
„Ach laat dien Martin toch naar de ook niet alleen, omdat het zoo'n inte-
maan ioopen." zei Gilette eenvoudig, ressante kop was. Kom, breng me nu
„Hij is het type van een nul uit de maar bij het slachtoffer."
hoogere kringen en als het noodig blijkt, Het slachtoffer in kwestie lag op een
dan zal ik hem iets van de waarheid veldbed in een hoek van een der tenten
meedeelen Daar komt nog bij. dat we en deed blijkbaar zijn best, om zich te
samen op school geweest zijn al weet herinneren, hoe en onder welke om-
hij het ook niet meer en als ik hem zeg, standigheden hij daar gekomen was.
dat de heele geschiedenis gaat om een Hij zag er beklagenswaardig uit in zijn
meisje dan zal hij handelbaar genoeg gekreukt ridderkostuum, maar zijn
zijn Het was verduiveld onvoorzichtig min of meer starende oogen verhelder-
van me dat geef ik toe. maar ik geloof den toen hij Gilette zag binnentreden,
niet dat we met dien Martin eenigen „Hè riep hij vroolijk uit, „hoe
last zullen krijgen Ik zal eens even naar heb ik het eigenlijk? En hoe kom ik
de tent gaan waarin hij slaapt en kijken in 's hemelsnaam hier
hoe de zaken daar staan Ga jij hier Gilette begon het hem uit te leggen,
intusschen maar een beetje liggen ik Hij verwijderde een deel van zijn ver-
zal je zoolang ops'uiten. Het .is beter momming zoodat de man de trekken
voor je dat niemand je te zien krijgt van zijn gastheer van den vorigen
eer Trevor iemand anders van je ge- avond kon onderscheiden,
maakt heeft „Wat beteekent dat allemaal
Met deze woorden stak Gilette een vroeg Martin aarzelend,
nieuwe sigaret aan en ging weg, Mali- „Herinnert u het ie niet meer? Ik
son aan zijn eigen gedachten overlatend heb u ontmoet, toen u op weg was naar
het kasteel en u was een beetje nieuws-
EENENTW1NTIGSTE HOOFD- gierig naar wat we hier eigenlijk uit-
STUK. voerden. Ik heb u toen uitgenoodigd,
om in m'n woonwagen te komen, waar
Een blinde getuige. we samen een flésch wijn gedronken
hebben
Het was karakteristiek van Gilette. „Ja dat herinner ik me wel," ging
dat hij zoodra hij den woonwagen had het slachtoffer voort, „en ik herinner
verlaten en buiten het bereik van me ook, dat ik me daarna erg draaierig
Mallison was onmiddellijk weer zijn voelde
gewone onverschillige houding aannam. „Het is misschien maar het beste,
Hij neuriede een populair liedje en om dat ik open kaart met u speel," zei
zijn lippen speelde weer de oude zorge- Gilette. „Ik heb u in mijn woonwagen
looze glimlach Den avond tevoren gelokt, omdat ik een uiterst dringende
had hij iets onbezonnens gedaan en nu reden had om gisteravond in Chilstone
wilde hij een uitweg vinden uit een Castle aanwezig te zijn en ik niet gaan
moeielijkheid die ieder ander in ver- kon omdat ik eenvoudig niet was uit-
legenheid zou hebben gebracht En genoodigd Daarom nam ik de vrijheid
hij zou hem vinden ook daaraan om een slaapmiddeitje in uw wijn te
twijfel*; hij niet in het minst Waar doen en dit hoekje hier voor u in to
ieder ander met de handen in het richten, waarop ik weg ging naar het
haar zou hebben gezeten was Gilette kasteel Het was mijn bedoeling ook uw
volkomen op zijn gemak overtuigd kostuum te leenen, maar daar ik veel
als hij was, dat hij er zich wel uit zou grooter ben dan u, moest ik elders naar
redden Hij moest den echten Martin een pakje uitzien
alleen maar ervan overtuigen dat de „Ik moet zeggen." nep Martin uit,
aanval van den vorigen avond tot zijn „u bent ook een type! 't Is me wat
eigen bestwil gebeurd was en eigenlijk moois iemand zoo te behandelen I
niets anders was dan een daad van Maar enfin was de dame vriendelijk
vriendschap En Gilette was er op en hebt u je goed met haar geamuseerd?
voorbereid die taak ten uitvoer te Gilette ging dadelijk in op de stern-
brengen De heele wereld was voor ming van den ander
hem een schouwtooneel en hij vond „Daar kan ik niet over klagen.'
het prettig, daarop een hoofdrol te zei hij „Het is een bof voor me, dat ik
vervullen te doen heb met een man als u, die
maar een half woord noodig heeft en
geen onnoodige vragen doet. Ik was
al bang, dat u het me leelijk lastig
zou maken."
„Ik denk er niet aan," zei Martin
die al schik kreeg in het geval, schud
dend van het lachen. „Ik ben zelf gek
op de meisjes en u had heelemaal niet
zulke kunsten hoeven uit halen. Als u
me gisteravond de zaak verteld had,
dan zou ik u met plezier m'n kostuum
geleend hebben."
„Ja, maar dat kon ik toch niet we
ten," zei Gilette.
„Misschien niet, maar het is niette
min waar. Ik kan u wel zeggen, dat ik
er eigenlijk heelemaal niets voor voelde
naar dat bhi te gaan. Marne noodigde
me op een goeién keer uit, toen ik in
Cosmopolitan Club lunchte en ik moest
de uitnoodiging wel aannemen, daar
mijn vader, die in de City nogal wat
in de melk te brokken heeft, zaken
met Marne doet en wij hem daarom
niet voor het hoofd wilden stooten
Daarom moest ik een heerlijke afspraak
die ik ai gemaakt had afzeggen en hier
heen komen. Maar wat ik zeggen wil:
is het niet waarschijnlijk, dat uw be
drog zal uitkomen
„Volstrekt niet," zei Gilette. „Ik
heb mij an Marne voorgesteld als
Martin en daar ik heel goed vermomd
was, geloofde hij mij natuurlijk Hij
weet niet beter of u bent er geweest,
al wat u hebt te doen is dus niets te
zeggen, dan is de zaak afgeloopen. Als
u het mij kwalijk wilt nemen, dan kunt
u mij natuurlijk leelijk in een hoek
drukken, maar ik durf wel haast zeggen,
dat u daar de man niet voor bent
„Daar kon u wel eens gelijk in heb
ben," riep Martin uit. „Ik houd wel van
een aardigheidje en als ik me niet ver
gis, kan u ook heel goed meedoen.
Maar bovendien, u hebt laten door
schemeren, dat er een dame in het spel
is en dan hoeft u verder ook niets meer
te zeggen. Ik wil er wat om verwedden,
dat ik de heele geschiedenis al doorzie.
Aan den eenen kant een goed uitziende
jonge man zooals u en aan den anderen
kant een bekoorlijk meisje. En dan de
gewone omgeving strenge vader
misschien wel twee en het bekoorlijke
meisje, dat zweert trouw te zijn. Ver
der liefde en al wat daar zoo bij hoort
ik had er wat voor over gehad als ik
er bij had kunnen zijn
Gilette had er niets op tegen, dat
Martin de zaak zoo zag en liet hem
graag onder den indruk, dat hij het
volkomen geraden had Daarom namen
ze kort daarop als de beste vrienden
afscheid van elkaar. Martin ging naar
zijn hotel, na beloofd te hebben, abso
luut over de zaak te zullen zwijgen,
Gilette naar zijn woonwagen om Mal
lison mee te deelen hoe goed hij ge
slaagd was Toen kwam Trevor en een
uur later was Mallison veranderd in
een eenigszins bruin gekleurde vreem
deling met een klein zwart snorretje,
die aan de overige leden van het ge
zelschap onder een gefingeerden naam
werd voorgesteld als een vreemdeling
die was gekomen om de film-fotografie
te bestudeeren met het doei daarin
later zelf een zaak te beginnen Daarna
lunchte hij zich volkomen op zijn ge
mak voelend in den woonwagen, waar
Gilette hem zijn plannen meedeelde
„Nou hoef je nergens meer bang voor
te zijn kerel." zei Gilette. „Wil je
misschien de Western Morning News
even inzien Mogelijk interesseert je
die.'
De krant was belangwekkend genoeg
voor hem, daar ze een relaas bevatte
van den tragischen dood van een
dwangarbeider op de Hangmanrots.
naam van den ongelukkige werd
er i>ck in aangeduid, maar op een wijze
dat ^been vj.n intiemste vrienden hem
er uit konden* lezen Volgens wat er in
het verhaai stonï* was er bij de autori
teiten niet den mir.Xfen twijfel opgeko
men, dat het gebeurde» -een ongeluk was
en dat het onder de gejj0Yen omstan
digheden nuttelooze tijdve.*$J>\."'ng zou
geweest zijn naar het lijk te «Wn zoe
ken
„Daar zie je het nou I" zei GikHVP
„Raymond Mallison is dood en z*^
over een paar dagen vergeten zijn
Zijn naam zal in de gevangenis-regis-
ters worden doorgehaald en hij is
voorgoed verdwenen. Niemand zal
hem zoeken of om hem treuren en
intusschen ben jij hier veilig, zoolang
je maar in je vermomming blijft. Bar
ros zal het bericht natuurlijk ook lezen
en het zal hem van een z waren last
bevrijden, want hij zal er uit afleiden,
dat de grootste moeilijkheid voor hem
is weggenomen en daar hij weet dat
Allison niet het flauwste besef heeft
van zijn eigen identiteit, zal hij dezen
als vrijwel ongevaarlijk beschouwen.
Alleen blijft er nog de mogelijkheid,
dat hij reeds stappen gedaan heeft, om
Allison uit den weg te ruimen, maar
daarin zal ik ook nog een woordje mee
spreken. Ik zal straks naar het kasteel
gaan met een heel kleine verandering
van mijn uiterlijk en dan zal ik Barros
vragen, mij toe te staan, om in het oude
deel van het gebouw, nog een paar op
namen te mogen doen. Dat zal mij de
gelegenheid geven die ik zoek Intus
schen moeten we ook nog aan andere
dingen denken. Ik zou dit willen voor
stellen: Ik zal je naar de woning van
mevrouw Bond brengen en je aan haar
voorstellen als een mijner vrienden.
De meisjes weten natuurlijk wie je bent
Het is wenscheTijk dat je onder een
of ander voorwendsel Peggy Ferrin
apart neemt tn haar de heele geschie
denis verte't. We moeten mijn theorie
definitief opbouwen, alvorens ik verder
kan gaan Ik zou wel willen, dat Peggy
je oude kindermeid eens opzocht en haar
liet blijken, dat haar geheim ontdekt
was. Het is niet noodig haar te vertel
len dat je ontsnapt bent, ten minste
voor het oogenblik niet. maar wel
zag ik graag, dat Peggy probeerde er
achter te komen dat onze veronder
stelling, dat Barros al die jaren om
den tuin werd geleid, juist is. Wat
denk je daarvan
„Ik stel me onvoorwaardelijk tot
je beschikking." antwoordde Mallison.
„Laten we maar zoo gauw mogelijk
gaan."
Het was juist ongeveer tegen het
thee-uurtje toen zij met hun beiden
op weg gingen naar het ardige land
huisje op de rots, waar mevrouw Bond
haar intrek genomen had en even later
zaten ze met de oude dame en de meis
jes aan de theetafel en bewonderden
het prachtige uitzicht op de zee en op
de heide Zij praatten vroolijk alsof
er absoluut geen schaduw op haar
levensweg was te bespeuren. Mevrouw
Bond was min of meer lijdende
en verontschuldigde zich toen Gilette
voorstelde om den uin en de mooie
kleine baai die achter lag eens te gaan
bezichtigen. Zoo kwam het dat Gilette
en Hetty Bond den eenen kant op
gingen terwijl Mallison, met Peggy naast
zich aan de baai zittend, haar het bui
tengewone verhaal deed dat hij haar
te vertellen had.
„Dat is al heel merkwaardig," zei
Peggy- ..En het mooiste van het heele
geval is wel, dat jij volkomen veilig
bent."
MARIE'S VERLOOFDE.
Op een grauwen Novembermorgen
zat de jeugdige advocaat Alfons Tens-
mar op zijn kamers voor zijn onaan
geroerd ontbijt Zijn bevende vingers
omknelden een brief welks inhoud
hem de bitterste ontgoocheling in zijn
leven had gebracht Vier vijf keer had
hij hem reeds doorgelezen en nog bleven
z'n oogen starend hangen aan de pun
tige letters, als wilde en kon hij niet
gelooven
Verheugd zijn ouden kameraad een
pleizier te kunnen doen had Tom
Westerveld den jeugdigen advocaat
uitgenoodigd de Kerstdagen bij hem
en zijn vrouw te komen doorbrengen
om er een gezellig huiselijk feest van
te maken
„Beste Alfons,' schreef hij, „je
kunt niet gelooven hoeveel genoegen
het mij doet dat wij nu samen weer
eens kunnen praten. Zes jaar lang heb
ben we alleen per brief van gedachten
gewisseld Mijn vrouw en ik hebben
ons erop gevlast je met de Kerstdagen
e-^3 'f? paar uur te laten vertellen echt
gezellig zullen we die dagen in den
huiselijken kring doorbrengen."
In een hoek onder den brief stond
nog een postscriptum.
„Mijn zuster Marie, die je je zeker
nog wel herinneren zult, komt ook en
nog wel in gezelschap van haar ver
loofde."
Alfons Tensmar verborg met een
diepen zucht zijn gelaat in beide han
den „Marie en haar verloofde."
Het eerste deel van den brief had
hem van harte verblijd. Hoe kon het
ook anders. De arme, ouderlooze knaap,
die nooit een thuis-gekend had, ge
voelde als vermogend advocaat op zijn
weelderig ingerichte kamers nog meer
het gebrek aan een liefderijke omge
ving. Vroeger toen Tom nog bij zijn
moeder inwoonde had hij daar altijd
gaarne gebruik van gemaakt, aange
trokken door de hartelijke moeder van
zijn vriend en niet minder door diens
zuster een wondermooi meisje. Den
eersten avond dat hij haar ontmoette
hadden zij samen gedanst, gepraat en
gewandeld en door 'n spoedig hernieuw
de kennismaking ontstond er een band
van innige vriendschap. Vriendschap
en dat op hun leeftijd Hij was twee
entwintig, zij achttien en bijna iederen
dag spraken zij elkaar De tijd kwam,
dat de gezellige gesprekken ernstiger
wending namen en ze soms lang tegen
over elkander bleven zitten stilzwij
gend ieder zoekend in eigen gedachten
En op zekeren dag kwam Alfons
Tensmar tot de ontdekking dat hij niet
meer buiten haar kon dat hij haar
liefhad met al de kracht van zijn jeug
dig gemoed Maar ook aanstonds be
greep hij het verschrikkelijke van dieri
toestand en voelde hij zich een oogen
blik bitter ontgoocheld
Hij de advocaat zonder praktijk,
had de dochter van een rijken notaris
lief hij de arme wees die uit een beurs
gestudeerd had waagde het de hand
uit te steken naar een meisje die eens
de rijkdom van de stad ten huwelijk
zou vragen Maar zijn jeugdige idealen
ruimden al die hinderpalen van stands
verschil weg als zij slechts weder-
keerige iefde voor hem voelde.
Op een mooien zomerschen avond,
hadden ze weer samen gewandeld. De
laatste wandeling Met al de zelfbe-
heersching waarover hii beschikken
kon dwong hij zich zelf tot kalmte en
praatte ernstig met haar over zijn toè
komst Hij zou naar zijn werkkring
teruggaan zeide hij met den vasten
wil zich een naam te verwerven. Het
kon we' eenige jaren duren, maar dan
dan
Hij aarzelde en zeide niets meer,
maar hun oogen ontmoetten elkaar
en vol vreugde bemerkte hij, dat zijn
liefde beantwoord werd „Eens Marie,"
fluisterde hij „eens kom ik terug!"
En zich door zijn gevoel mee latende"
sleepen sloeg hij zijn armen om haar
heen en kuste haar
De komst van anderen scheidde hen.
maar dien heelen avond waren zij toch
bij elkaar in een glimlach van veraf,
een oogenschittering een vluchtig ge
sproken woord. Dienzelfden avond was
hij vertrokken en hij was zich op zijn
werk toe gaan leggen met een energie
en ijver waarover hij zichzelf verbaas
de.
Twee jaren lang bleef hij onopge
merkt tot ten laatste zijn talent bleek.
In een groot rechtsgeding, waren onder
de rechters twee partijen ontstaan en
de Officier van justitie meende reeds
dat zijn partij gewonnen had toen Al
fons Tensmar beweerde te kunnen be
wijzen dat het Openbaar Ministerie op
een dwaalspoor was Eerst wilde men
niet op de tegenwerpingen van den
onbekenden advocaat ingaan, maar
spoedig luisterde geheel de zaal in
ademlooze stilte toe hoe hij overal
wetten uit citeerde ontelbare aanha
lingen deed uit gezaghebbende boeken,
en met bizondere scherpzinnigheid ze
voor zijn doei bruikbaar wist te ma
ken Na n stormachtige bijval werd
het rechtsgeding verdaagd het Open
baar Ministerie had gedwaald, de ad
vocaat had het bij het juiste einde.
Toen begreep Alfons Tensmar dat
hij de toekomst onbezorgd in kon
gaan, In een uur had hij gewonnen,
waarvoor hij jarenlang had gezwoegdj.1
Hij maakte naam en binnen korten
tijd had hij een groote praktijk.
En eenige dagen geleden had hij
tot zichzelf gezegd: „Je tijd is geko
men, vraag Marie's hand."
Geweld had hij zich aan moeten
doen om niet terug te keeren naar zijn
vriend en diens zuster weer te zien.
maar nu zou al zijn moeite en ijver
beloond worden, nu t
Zoo had hij de laatste dagen gedacht.
Tot die brief kwam „Marie en haar
verloofde."
Hij kon niet aan die woorden ont
snappen Het stond er, 't bleef er
staan, in een onverbiddelijke hardheid.
Een simpel woord had zijn groote il
lusie opgebouwd door noesten arbeid,
weggevaagd Hij deed niet wat de
meesten onder die omstandigheden
zouden gedaan hebben de uitnoo
diging van zijn vriend afschrijven In
tegendeel hij besloot deze aan te ne
men. Hij wilde haar ontmoeten en
haar door zijn gedrag laten zien dat
niet de gedachte aan haar hem tot
zulk een succes had gebracht Zij moest
denken, dat hij vergeten had evenals zij
zelf Zoo vertrok hij den volgenden
dag.
Tom Westerveld was verheugd zijn
ouden kameraad weer eens te zien en
ook zijn vrouw die Alfons vroeger al
tijd zoo gaarne had mogen lijden En
toen zij in de huiskamer zaten thee te
drinken bij het zwakke 'icht van de
schemerlamp en de oude herinneringen
uit hun jeugd opdiepten werd de deur
geopend Marie kw.am binnen Met een
mengelmoes van verbazing en verle
genheid zag mevrouw Westerveld hce
de jonge advocaat zijn wenkbrauwen
fronste oprees en slechts koel boog en
z'n gesprek met Tom doorzette
Spoedig klonk de etensbel en voor
het eerst had Alfons de gelegenheid
Marie goed te zien maar hij zag zich
in zijn verwachtingen bedrogen Het
gezichtje dat hij vol speelsche vreugde
dacht terug te zien was ernstig en de
bijna smartelijke trek om haar mond
maakte haar schoonheid nog aantrek
kelijker. Zij liep voor hem te praten
met een jongpman een forsche ver
schijning maar met een dom uiter
lijk. „Mijnheer Grof er." stelde zijn
vriend hem voor
Dat was dus zijn medeminnaar, en
die man was vóór hem getrokken I
Bijna onwillekeurig staarde hij in
smartelijke ontroering naar het jonge
meisjezij voelde het en boog kleu
rend het hoofd
Aan het diner ging het zeer levendig
toe en het gesprek verflauwde geen
oogenblik Niemand vermoedde dat de
voornaamste gast de jonge advocaat,
daar zat met lood in 't hart. Den gs-
heelen maaltijd door schitterde hij uit
<}oor de geestige wijze waarop hij zich
m£?-de gasten onderhield. De advo
caat zcT^de er voor dat het gesprek
een hooger* v!ucht nam dan de gewone
tafelgesprekken!' Wetenschappelijke
vraagstukken en politieke kwesties wer
den het onderwerp H3n levendige rede
neering. Tot opeens Afans Tensmar z'n
tafeloverbuur Grofer een"vraag stelde,
die geheel en al boven dien? verstand
ging. De jeugdige baron had onder de
geleerde gesprekken van den advods&t
met grooten eetlust van de opgediende
spijzen zitten smullen en de advocaat
moest ten tweeden male zijn vraag her
halen voor zijn aandacht afgeleid werd
van een smakelijk kippenboutje.
„Daar heb ik geen verstand van,"
antwoordde hij op de vraag van zijn
vis-è-vis. „Vraag me over paarden en
honden, over de lijst van wedstrijden
en tentoonstellingen daar ben ik beter
in thuis, maar van literatuur of sociale
kwesties, neen. daar moet ik niets van
hebben."
„Ah zoo," meende de advocaat en
keek met een spottenden blik naar
Marie. en een trek vol bitterheid ont
sierde z'n mannelijk gelaat. Had hij
voor dien nu moeten wijken Een ver
wijfde jonker die alleen van paarden
en honden afwist
En opnieuw keerde hij zich tot de
anderen en meer nog dan eerst bleek
zijn bekwaamheid en znn scherpzin
nige geest.
Wordt voortgezet.
