Witten baard, die tijdens Tiet bal mét laten wachten," zei hij, „maar Ik ben past." Schertsend voegde hij er bijt held, die volgens den fabrikant op
mijn acteurs optrad aan de telefoon opgehouden. Het duurt „Laat haar, zooals een of ander ver- menschenvrees geleek, was haar bij-
„Natuurlijk," antwoordde Stephen, hier in die kleine plaatsen altijd nog loren voorwerp omroepen gebleven. Zij ging niet uit en vertoonde
„En ik meen ook te hebben opgemerkt, al lang eer je aansluiting krijgt, zooals „De zaak is mij werkelijk ernst, zich bijna nie op de straat. Als het
dat Barros, toen hij hem zag, niet erg u wel zult weten. U zei zooeven, dat u dokter." niet te vermijden was, ging zij met
®p zijn gemak was." in het kasteel nog een beetje wilde „Ja, dat zie ik, maar ik begrijp niet, een dichte voile voor het gelaat en
Gilette lachte hardop. filmen. Ik zal u dat gaarne toestaan, waarom ge u daarover zoo behoeft op sloop als het ware langs de huizen als
„En ik kan je verzekeren, dat hij het maar tot mijn spijt zal ik zelf afwezig te winden. Als die jonge dame haar vreesde zij gezien te zullen worden.
®ok werkelijk niet was," zei hij. „Dat zijn, daar ik over drie uren naar Lon- geld noodig heeft, zal zij het wel laten Haar atelier betrad zij niet meer.
was een van mijn beste trucs. Enfin, je den moet. Het is mogelijk, dat mijn halen." Als zij schilderde deed zij het in de
«uit er spoedig genoeg alles van weten, zaken het noodzakelijk kunnen maken Dr. Flutgraber beproefde nog een hoek van de kamer, waar men de nieu-
Voel je je goed genoeg voor een klein dat ik naar Parijs ga, waar ik dan ver- ander middel. Hij liet in het plaatse-1 we villa niet zien kon; Ook overigens
Beereisje moedelijk tot na de volgende week lijk dagblad een advertentie plaatsen: vermeed zij in den tuin dier villa te
„Ik voel me goed genoeg voor alles," zal moeten blijven. Maar dat hoeft „Mej. K. K. wordt dringend verzocht zien, maar eens, toen zij met haar va-
zei Stephen, „en als het noodig is, u niet te hinderen, u kunt gerust uw zich aan te melden opdat de onafge- der op het balkon zat, bleef zij midden
om mijn ongelukkigen broer te helpen, gang gaan." dane zaak ten einde gebracht kan in het gesprek steken en haar gelaat
dan ben ik bereid om binnen tien minu- Wordt voortgeitt. worden en het haar toekomende ver- toonde een hevigen schrik,
ten te vertrekken." effend worde." De fabrikant sprong verschrikt op.
„Zoo mag ik het hooren, dat is het £r volgde hoegenaamd niets. „Wat is er, kind," vroeg hij.
ware vuur. Daar zullen we het dan maar DE NIEUWE VILLA. Weken na weken verliepen. Hij Hij keek radeloos rond om te zien
op houden. Als Barros terugkomt, zal hoorde niets meer van zijn typiste, wat haar zoo had doen ontstellen,
hij ons vertellen, dat hij voor een paar (Slot). Menigmaal geloofde hij* werkelijk dat doch kon niets ontdekken,
dagen afwezig zal zijn, waarmee hij zij gestorven was en dan overviel hem In den tuin daarnaast zag men den
dan bedoelt, dat hij zonder verwijl Hij was ontevreden over zichzelf, ver- een ware doodsangst. Neen, dat kan, doctor met een dame wandelen
naar Frankrijk oversteekt om daar aan weet zich dat hij zich vergenoegd had dat mócht niet zijn, hij moest haar dat was echter niets bizonders.
boord te gaan van een zeker jacht, dat met zoo weinig van haar te weten, weerzien, niet om haar zijn schuld „Het is al weer beter, papa." Zij
op het oogenblik in de haven van Brest zelfs niet haar adres. Hij wist ten slotte af te doen, daaraan dacht hij nu r» i- lachte hem toe met bevende lippen,
ligt. Ik weet waarom dit jacht daar is niet hoe hij zich de zaak verklaren zou. welijks meer hij wist dat hij be- doch was zich zelf toch weer meester,
en welk belang Barros er bij heeft. Hij Er was zeker iets geheimzinnigs aan: langrijker en ernstiger zaken met haar In het vervolg toonde zij van toen
«al er mee hier komen en dan in de de tegenstrijdigheid in haar optreden, te bespreken had. Zijn hart verlangde af echter nog meer tegenzin om uit te
kleine baai, bijna onder de ramen van eenerzijds de rustige zekerheid eener naar haar in bange onrust. gaan, want. zoo redeneerde zij de
dit vertrek hier iets aan land brengen, voorname dame en anderzijds die doctor zou om zijn jonge vrouw zijn
dat hij als iets zeer kostbaars beschouwt schuchterheid en bijna angstige ver- Toen de fabrikant Dinderforth van teruggetrokken leven wel opgeven en
We kunnen de baai van hieruit niet legenheid bij sommige gelegenheden, zijn reis thuis kwam, vond hij zijn het gevaar om hem te ontmoeten zou
zien, maar ze_is er. Het zou me niets Verder de tegenspraak in haar voor- dochter in een ellendigen toestand, dan nog grooter zijn
verwonderen, wanneer Barros je vroeg komen: die voornaam eenvoudige Zij was eigenlijk niet ziek, maar vol- Eens kon zij het toch niet laten om
met hem mee te gaan en werkelijk, kleeding en de geverfde wenkbrauwen, komen uitgeput. Den geheelen dag uit te gaan. Moeder Heinz was jarig
het zou me niet goed passen, wanneer die jonge oogen in een zoo lijdend ge- zat zij op haar sofa en wanneer men en Gisela was haar altijd persoonlijk
hij het niet deed." laat.... Hoe moest hij dit alles ver- haar niet tot eten dwong, gebruikte gaan gelukwenschen. De oude vrouw,
„Maar waarom zou hij mij dat vra- klaren. zij hoegenaamd niets. De fabrikant die de bezoeken harer jonge weldoen-
gen Nu was zij heengegaan, weggeloopen was radeloos, want Gisela had steeds ster zeer miste, zou zich diep ongeluk-
„Om de eenvoudige reden, dat hij bijna, op een ongepaste, beleedigende een gezond gestel gehad. Bij de in- kig gevoeld hebben als zij op haar ver-
5e kwijt wil wezen," zei Gilette dood- manierzij had toch immers wel een spannende verpleging van haar moe- jaardag wegbleef
euk. „Zonder God's hulp zou je zeker enkel woord tot afscheid kunnen schrij- der had zij geen enkele maal het be- Gisela kon tiet niet over zich ver-
binnen acht dagen dood zijn geweest, ven. hoeven op te geven en nu kwam krijgen haar dit verdriet te doen.
als wij je niet hadden gevonden. Het Hij hoopte nog dat zij den een of an- opeens deze uitputting zonder eenige Moeder Heinz verwachtte haar altijd
is alleen te danken aan de bekendheid deren dag haar salaris zou komen of bijzondere aanleiding. Zij weigerde met de koffie en zat dan in haar beste
van je broer met het kasteel, dat we je laten halen. Zij moest immers bij haar beslist een dokter te raadplegen. plunje uitgedost te wachten. Dus be-
hebben gevonden, nadat ik, heel toe- blijkbaar niet te beste financieele om- De fabrikant zocht de oorzaak in sloot Gisela maar om te gaan.
Vallig, géhoord had, dat je vanmorgen standigheden en daarbij was zij mis- haar eenzaamheid, die tijdens zijn af- Wat was de oude vrouw gelukkig
van hier was vertrokken. Ditmaal schien nog ziek ook het geld zeer wezigheid natuurlijk dubbel zoo erg Zij had veel te vertellen en toen zij
is Barros niet geslaagd en op het noodig hebben. En hij was absoluut geweest was. Hij was vol zorg voor samen aan de koffie zaten, kwam zij
oogenblik weet hij nog niet of dat komt niet in staat het haar te brengen. Hij haar en de anders zoo stugge man was op Gisela's verkleeding in den afge-
omdat er iets niet goed voorbereid wilde zijn knecht niet in de zaak in- zacht en vriendelijk voor zijn dochter loopen winter terug,
was, of dat iemand hem in de wielen wijden en op onderzoek uitzenden en en vol goedheid en opoffering. „O juffrouw, wat zag u er toen uit
rijdt. Maar jij staat hem in den weg, zelf was hij daartoe nog niet in staat. Als Gisela hem zoo ernstig bezorgd Net zoo'n halve oude juffrouw, maar
man, dat is wel zeker. Hij denkt, dat Daarom besloot hij, ten einde raad, zijn zag, moest zij dikwijls met bitterheid een fijn gezichtje had u er bij. U beviel
Raymond dood is en het staat beslist geneesheer er naar te vragen. aan de woorden van Flutgraber denken, mij toen best."
vast bij hem, dat jij hem binnenkort „Dokter u woont reeds een half die haar vader kleingeestig, boosaar- Gisela zat op beete kolen,
zal moeten volgen. Je lijkt zoo buiten- menschenleven in deze stad. Kent u dig en trotsch op zijn rijkdom genoemd „Daar moet je heelemaal niet meer
gewoon op je broer, dat hij, zoolang je soms een familie Klinger Of een juf- had. aan denken, moeder Heinz. Doe mij
op aarde rondloopt, niet veilig is voor frouw Klara Klinger. een jonge dame Neen, dat was hij nietwel had hij een pleizier en vergeet dat en spreek
lastige vragen. Daarom is het noodza- van goede opvoeding vaak booze luimen, maar trotsch was er nooit meer van, ook niet tegen mij."
kelijk, dat er aan je bestaan een eind De Esculaap dacht even na. hij alleen op de positie, die hij door „Zeker, zeker, als u het wenscht.
moet worden gemaakt. Dat neemt ech- „Neen," zei hij. „Die naam kan ten eigen kracht verworven haddaar- lk dacht maar dat u het grappig zoudt
ter niet weg,dat ik graag had dat je het hoogste onder het werkvolk der fa- om was hij uitwendig ook dikwijls vinden."
aannam als Barros je werkelijk vraagt brieken hier vookomen. In d burger- stug en gewoon zijn meening ronduit Het was reeds bijna schemeravond
met hem mee te gaan naar Frankrijk." families is er geen Klinger in de geheele te zeggen en te doen gelden. vóór zij huiswaarts keerde en in de
„Dan zal ik het doen. lk zal alles stad." Die zoo hard over hem oordeelden haast had zij niet eens haar hand-
doen, wat je goed acht. Maar„Ik had tot voor korten tijd een se- kenden hem niet, zij zagen slechts zijn schoenen aangetrokken. Nu, het was
„Ja, dat weet ik wel," viel Gi-lette cretaresse, een juffrouw Klara Klin- gebreken en niet zijn goede eigenschap- een stille weg dien zij gaan moest,
hem in de rede. „lk zal wel zorgen in de gerik moet nu echter wel aanne- pen, die minder op den voorgrond Zij bemerkte niet dat een heer uit
buurt te zijn bijna voortdurend zal men dat dit niet haar ware naam is. kwamen. een zijweg achter haar aankwam,
ik om zoo te zeggen naast je staan. Het was ook zeer duidelijk haar be- De fabrikant was onuitputtelijk in Hij had dadelijk verrast opgezien.
Maar dat kunnen we allemaal nog wel doeling, haar persoon en al haar le- het uitdenken van middelen om zijn toen hij haar in het oog kreeg. Die
bespreken. Jij moet op dat jacht zijn vensomstandigheden in een zoo dicht dochter genoegen te doen en haar ver- gang die houding, vooral van het
en er voor zorgen, dat je onmiddellijk mogelijken sluier te verbergen. U strooiing te verschaffen, maar zij had hoofd, die grootte en gestalte als
kan handelen als ik je een teeken geef. behoeft echter daarbij niet aan een slechts uiterlijke vreugde ervan om dat juffrouw Klinger niet was. En
Wanneer je met Barros in z'n auto van of andere onedele beweegreden te den- hem niet te bedroeven. dr. Flutgraben liet zich door niets
hier vertrekt om den trein te halen, ken. Ik blijf geheel borg voor die jonge Eindelijk verlangde zij zelf te gaan terughouden en kwam haar zoo haas-
zal ik vlak achter je zijn en den heelen dame. Ik vermoed dat zij uit een ge- reizen, doch alleen met haar kame- tig achterop, dat zij verschrikt ter
weg tot Brest toe in je nabijheid blij- goede, doch verarmde familie is en nier om rustig en naar eigen zin te zijde ging toen hij naast haar opdook,
ven. Ik zal er bij zijn; als je in Brest uit bitteren nood een betrekking aan- leven. Dan zou zij wel weer beter wor- „Juffrouw KlingerGod zij dank 1
aan boord bent, al zal je mij ook niet nam. Nu is zij op zekeren dag hier den. Eindelijk heb ik u gevonden."
zien, ten minste niet in mijn werke- plotseling ongesteld geworden en niet Zij stond als versteend de schrik
lijke gedaante. Kijk maar uit naar meer teruggekomen. Ik zou haar ten- Gisela nam haar intrek in een da- 0n ontzetting spraken uit haar oogen.
een man in zeemanskleeren met een minste toch haar salaris willen uitbe- mespension aan de Riviera en bleef „Juffrouw Klinger," herhaalde hij
zeil-pet op en een jekker met koperen talen." daar wekenlang tot ver in het voor- weifelend en zijn stem beefde „U is
knoopen aan. Ik zal er uit zien als „Dat is zeer merkwaardigIk heb Jaar. Toen kwam zij terug, uiterlijk het en u is het niet. Ik vraag excuus,
iemand van een jaar of zestig, met een echter nog nooit een jonge dame hier hersteld, met een gezonde gelaats- juffrouw ik zoek reeds sedert een
rood gezicht en een paar keurige grijze gezien." kleur, maar met de oude zwaarmoe- half jaar naar een dame die
bakkebaardjes. Laten we zeggen, dat „Neen, zij ging altijd de kamer uit digheid in de oogen. Gisela had zich met geweld van haar
ik Gordon heet. Denk er om dat ik dat als zij uw rijtuig voor de deur hoorde. Vol dankbaarheid omhelsde zij haar schrik hersteld en scheen uiterlijk
dan ben, maar pas op dat je, ook al Ik moet veronderstellen dat zij vreesde vader, die in de bezorgdheid om zijn kalm
«ie je me vlak bij je, niet in het minst door u herkend te worden." eenig kind sterk verouderd was. „U vergist u, mijnheer, ik ben niet
Iaat blijken, dat je mij kent." „Hoe zag zij er uit „lk ben een plichtvergeten dochter juffrouw Klinger," sprak zij op ge-
Meer kon Gilette niet aan Stephen Flutgraber beschreef haar zeer uit- geweest met u zoo lang alleen te laten," smoorden toon
Mallison zeggen, daar op dat oogenblik voerig. zei ze, „maar nu blijf ik bij u, papa, Een hevige teleurstelling toonde
Barros terugkwam. Hij deed zeer op- „Hoe oud en wil beproeven als voorheen weer de zich in de uitdrukking van zijn ge-
I;ewekt toen hij binnen kwam, glim- „Volgens haar uitzicht dertig Jaar oude Gisela voor u te zijn." laat.
achte en was uiterst vriendelijk, maar ongeveer, maar ik vermoed veel jon- Zij hield hem weer als van ouds ge- „lk was er toch zoo zeker van,"
Gilette zag toch wel, dat hij inwendig ger." zeischap, diende hem als secretaresse, mompelde hij, „zelfs de stem meen ik
opgewonden was, als iemand die beseft „Ja, dat is alles onbestemd en ge- zorgde voor hem en vertroetelde hemte herkennen."
dat er iets buitengewoons zal gaan ge- heimzinnig. lk ken echter geen Klara alles voor het uiterlijk zooals vroeger Plotseling viel zijn oog op een ring
beuren. Klinger en ook geen jonge dame hier en toch anders. aan haar hand
„Het spijt mij, dat ik u heb moeten in de stad, op wie dat signalement Een vreemde zucht naar eenzaam- „U is het toch, juffrouw Klinger I"
Het klonk als een jubelkreet, „tk her- „Dat heeft meen tk reeds gesproken zijn dochter fleTaaiste troef uitgespeeld: 1
ken u aan den ring, dien u eens ver- toen ik u dag en nacht in uw tuin zag „U heeft gevreesd, dat eens uw geld tot MARJORY'» POP
geten-had-af te doen, toen u-bij mij werken om het onheil af-te wenden, dat lokaas zou wezen en de dochter op den HiMnJuni 8 r\Jf.
kwam. J uffrouw Klinger waarom ver- mijn vader koop toe genomen zou worden en dit
bergt ge u voor mij? Waarom heeft u „Laat dat nu rusten.Ik zal u thuis gaf den doorslag. Hij had altijd ge-
zich van het begin af zoo geheimzinnig brengen en nog dezen avond met uw dacht„Ik geef haar liever aan een „Vreeselijk," hijgde de jeugdige of-
voorgedaan Als u daarvoor een reden vader spreken." onbemiddelend man, die haar eerlijk ficier, „van zoo iets heb ik nooit ge-
hebt, zal ik die weten te respecteeren. „Met mijn vader? U houdt niet van liefheeft en een degelijk mensch is dan droomd 1"
Waarom hebt u dit spel met mij ge- hem, u acht hem niet eens en u wilt zijn aan een bruidschat jager uit onzen eigen „Voorwaarts cavalerie," klonk de
zpeeld en waarom dan niet ten einde dochter tot vrouw?" kring." Nu kwam deze dr. Flutgraber stem van den aanvoerder,
toe Plotseling heeft u het afgebro- „Het is genoeg voor mij dat hij uw en wilde zijn schoonzoon worden. Hij De luitenant Graham greep zijn sa-
ken en er niet naar gevraagd, hoe het vader is om hem voor mij achtenswaar- hield rfiet van hem, maar haatte hij hem bel, maar hij was onmachtig dien te
met mijn werk moest gaan. U kunt dig te maken, maar u vergist u «Is u werkelijk? 1 gebruiken. Het gelukte hem op zijn
weliswaar niet vermoeden, wat u mij meent dat ik hem veracht. Ik laat Hij had sedert dr. Flutgraber naast paard te blijven zitten, doch meer niet i
voor leed aangedaan heeft, lk ver- iedereen zooveel ik kan recht wederva- hem was-komen wonen, ook veel goeds hij moest zich eenvoudig aan de lei-
zoek u, Juffrouw Klinger, begin nu ren en zie in, dat uw vader, als een man van dezen gehoord, dat hij in zijn vak ding van het dier overgeven,
niet weer te schreien." Hij greep haar die een harde levensschool zegevierend een degelijk geleerde was en ondanks Enkele uren te voren was hij nog een
beide handen en hield ze ondanks haar doorgeworsteld heeft, met een anderen zijn jeugdigen leeftijd reeds een groo- van die velen geweest die nooit den
tegenstreven vast. „Het is onvoor- maatstaf moet gemeten worden als ten naam gemaakt had. Bovendien was kruitdamp op het slagveld geroken
zichtig van mij u verwijten te doen, iemand die van zijn jeugd af een effen hij een beoefenaar in de volkshuishoud- hebben en nu bevond hij zich in een
maar ik ben zoo innig blij dat ik u levensweg bewandeld heeft. Ik heb toen kunde en deze was juist het stokpaardje stroom van menschen. die in een
tenminste weer gevonden heb." niet zoo scherp over hem geoordeeld van den fabrikant.Hij had zich zelfs strijd op leven en dood kampten om
- „Nu ben ik in uw macht," riep zij als mijn brief kon doen vermoeden. In- Flutgraber's werken aangeschaft en het veld te behouden.'t Was of de
op wanhopigen toon. „Mijn God, mijn tusschen heb ik ook veel goeds en de- ze gelezen, en ofschoon hij het nog aan vechtenden twee tegen elkaar aan
God, wat moet dat worden gelijks van uw vader gehoord, ik heb niemand had willen bekennen, de jonge botsende muren van staal vormden
„Als u maar ja wil zeggen! Ik ondervonden dat hij algemeene achting geleerde interesseerde hem en diens ge- een helsch gehuil schokte zijn brein
wil voor u zorgen en u een gelukkige geniet. Die krijgt men niet onverdiend, drag bij al zijn plagerijen had hem res- en maakte hem duizelig,
toekomst bereiden. Ik heb waarlijk En onze kleine zwakheden hebben wij .peet afgedwongen. De boeken ook had- „Voorwaarts cavalerie," riep de aan-
in de eenzaamheid der lange maanden immers allen. Ik ben bereid uw vader den hem voldaan, al kon bij niet in voerder oppieuw en zijn volgelingen
sedert uw vlucht tijd genoeg gehad de volle hem toekomende eer te bewij- alle opzichten er mee instemmen, maar antwoordden met een algemeenen
om mij zelf te beproeven en ik heb in- zen, wanneer hij mij als zijn zoon wil de fabrikant zou de laatste zijn om te kreet. Slagen, met woedende kracht
gezien, dat het leven zonder u geen aannemen." meenen dat ieder dezelfde meening toegebracht, vielen met knarsend ge
waarde voor mij heeft." j)kj kunt (jezen avond in geen geval moest koesteren als hij, want hij had luid op het staal paarden steigerden
Zij wilde verontwaardigd haar han- mêt meegaan," zei Gisela, „ik moet een ruimen blik en brieschten verschrikt de sabels
den losrukken, maar hij liet het niet eerst alleen met 'hem spreken." «Een degelijk geleerde, maar een on- beschreven groote bogen in de lucht
toe. Met vlammenden blik keek zij £ij gingen echter toch tot het hek der aangenaam mensch," dat was zijn vroe- en schenen heen en weer te schieten
hem aan. vjna samen en namen toen met een ger oordeel geweest. Wellicht was zijn als tongen van vlammend zilver. Man-
„Dat waagt u mij te zeggen hartelijken handdruk afscheid. buurman ook als mensch niet zoo erg nen en paarden stortten neer. en zelfs
Heb ik u dan reden gegeven om mij jk keb zoo lang mij moeten verber- onaangenaam. tegenstanders, wier staal hun lichaam
zoo iets aan te doen ge„ en z00 zwaar daaronder geleden, Gisela verzekerde toch in allen ernst doorboord had.
Verschrikt deinsde hij terug. dat ik dit nu niet langer dragen kan! hoe de doctor in het geheel niet ge- Van tijd tot tijd zag Graham even
„Watwat beteekent dat," stot- Iéder mag zien dat wij goede vrienden we££*"had, dat hij met den aankoop den aanvoerder die hoog boven zijn
terde hij. geworden zijn" sprak Gisela van dat terrein hem gedwarsboomd had manschappen uitstak en rechts en
U is toch verloofd misschien De fabrikant, die bezorgd naar zijn en a*s die beide perceelen nu metter- links rondsloeg als een duivel rijdend
gehuwd?" dochter had staan uitkijken, zag hen tijd nog eens in één hand kwamenals een dolleman en alles onder den
Nog begreep hij haar niet, toen hij samen aankomen en bemerkte met Hij werd wrevelig op zich zelf, dat voet vertrappend. De felle zon blakerde
haar oog gericht zag op den ring, dien gr00te verbazing dat zij zeer vriend- bij met zijn gedachten al reeds zoover hem door haar hitte en verblindde
hij droeg. schappelijk afscheid namen. was gekomen. In zijn ergernis stond hem door haar licht.
„O," riep hij, „de trouwring van „Was dat dr. Flutgraber niet, met bij op. Toen kwam een oogenblikkelijke be-
mijn vaderik was zijn eenige zoon." Wien je daar aankwam vroeg hij nog Gisela verschrikte. zwijming over hem en een nevel bedekte
„En die dame in uw hyis Uwe twijfelend, want hij zou nog eer aan „Vadertje," vleide hij. zijn oogen. De opeengedrongen strij-
Lena gezichtsbedrog in de schemering ge- „Je verlangt toch niet van mij, dat ders verloren allen ordelijken samen-
Haar stem beefde van ingehouden i00fd hebben dan aan deze werkeliik- maar dadelijk mijn zegen zal geven? hang en schenen een leyenden draai-
toorn zoowel van ingehouden tranen. he;d neDDen aan aan Qeze werKen>K. Dat komt terecht." kolk te vormen, wier stroom hem in
Nu ging hem een licht op, dat een vader hu wat het i,„ boot stormde letterlijk de kamer uit, de diepte trok. Voor een oogenblik,
glans van geluk op zijn gelaat bracht. v r ksto» bevreesd voor nieuwe overredingsar- dat hem een eeuwigheid toescheen,
„U bedoelt mijn zuster een goed „.„„u.-.i... gumenten van zijn dochter.Deze was beroofde zijn angst hem van elk in-
trouw schepseltje, dat geen grooter mHn dorht^r onverKiaarDaar bgst tevreden met den uitsjag van bet stinct van zelfbehoud - zijn ledematen
vreugde kent dan haar broer gelukkig onderhoud Een glimlach vol hoop lag verloren hun kracht en werden stijf;
te zien." „Vaderlief, hebt u tijd voor een ern- 0p baar gelaat. Zij kende haar vader, hij stond op het punt in zwijm te val-
Toen zag hij dat haar oogen begon- stig onderhoud.' Hij gaf zich niet dadelijk gevangen, len. „Mijn God Mijn God!" hijgde
nen te schitteren en dat een plotse- weL maar je schijnt mij toe zeer maar ondanks zijn brommerigen toon hij al half buiten kennis- akelig ver-
linge blos haar gelaat bedekte. Hij opgewonden te zijn.' bad zij een diepe ontroering uit zijn wrongen gelaatstrekken schenen da
trad weer op haar toe en zei: „lk heb Eat ben ik ook, vader, ik zou mij woorden gehoord en als hij reeds be- lucht te vullen en armen los van een
een dame, van wie ik niet eens den me_^ dr. Flutgraber willen verloven. re;d was tot overweging dan was stel- lichaam dreigden hem neer te slaan
juisten naam weet. mijn hart en hand fabrikant stond een oogenblik als ]jg de strijd al half gewonnen. terwijl hij voortreed. Dan zag hij zich-
aangeboden. Grooter bewijs van liefde verlamd en keek zijn dochter half we- jn zjjn kamer liep de fabrikant op zelf stijf en dood liggen, tot onkenbaar
en vertrouwen kan ik u niet geven en 2®Jl°.s aan- oen echter barstte hij losen neer. streek zich met de hand door wordens toe vertrapt door de hoeven
nu mag ik zeker ook verlangen dat j, je p,e ouden vader voor den gek bet haar, bromde afgebroken woorden der paarden.
gij eerlijk en openhartig jegens mij houden? en sloeg driftig met de handen in de „Voorwaarts, mannenl Geen kwar-
Bijt." Zij drong hem in eeu fauteuil te gaan lucht. x tier," schreeuwde de aanvoeder die
„Mijn God," zuchtte zij. „Ik weet zitten en sprak lang, lang en zonder op- De trotsche, eigenzinnige man had nog steeds voorwaarts drong en de
niet wat dat worden moet." houden, zonder zich te laten onderbre- een zviaren strijd met zich zelf door te slagen deed regenen met de snelheid
Smeekend hief zij de oogen tot hem ken.Hoe hij zijn nabuur slecht, ja zeer maken, vóór hij zoover was zich zelf van den bliksem,
op en zei: „Ik ben geheel in uw slecht had behandeld, hoe hij de schuld te bekennen „J e hebt niet alleen geen Maar de sabel van den tweeden luite-
macht, wees toch barmhartig 1" En was van diens zware ziekte en hoe hij reden je nabuur af te wijzen, het is zelfs nant Graham bewoog zich niet' on-
in haar angst liet zij er dadelijk op God moest danken dat de hulp zijner je plicht hem tegemoet te gaan, want danks de vreeselijke hitte voelde
volgen„De fabrikant Dinderforth dochter tot herstel van den zieke had je hebt veel goed te maken." Als ech- hij zich alsof hij bevroren en verstijfd
is mijn vader!" mogen bijdragen. Hoe zij dr. Flutgraber ter de fabrikant Dinderforth eenmaal was Maanden geleden had hij zoo
Hij deinsde ontzet terug en staarde had leeren kennen en beminnen als een duidelijk ingezien had wat zijn plicht gehaakt naar den strijd te strijden,
haar verschrikt aan. man van eer, als rechtvaardig en was. dan was er van aarzelen of wan- zooals zijn voorvaderen vóór hem had-
„Nu zult u alles weten, maar wat er menschlievend en dat het nu om haar kelen geen sprake meer. dan deed hij den gedaan voor den koning. En nu,
dan gebeuren zal weet ik niet." levensgeluk ging. Zij sprak oprecht, dadelijk wat zijn geweten hem voor- te midden van het gevecht waarnaar
„De dochter van den fabrikant bij maar zuiver zakelijk, liet zich niet in schreef. Dus trok hij zijn jas aan, zette hij zoo verlangd, kon hij alleen hijgen
mij als secretaresse," vroeg hij twijfe- overdreven loftuitingen uit -daar- zijn hoed op en verliet in stilte zijn huis „Mijn God. mijn God!"
lend. „Wat kon dat beteekenen van hield haar vader niet maar ver- Toen Gisela kort daarop zijn kamer Plotseling trof een doodelijke kogel
„Dat was om een schuld af te doen," klaarde dat zij zonder dr. Flutgraber binnensloop om nog eens vleiend de ar- den man die vlak bij hem reed en een
antwoordde zij. Nu zij van het druk- niet gelukkig kon zijn. men om vaders hals te slaan, vond zij rilling schoot door zijn leden toen hij
kend geheim bevrijd was gevoelde zij „En dan vader, u heeft altijd ge- het vertrek leeg. een blik sloeg op het naar hem toege-
haar kalmte terugkeeren en ook de vreesd dat een man mij ter wille van En nu bekroop haar een Zekere angst keerde gelaat van den doode. terwijl
verdooving verdween Het vermoeden mijn rijkdom zou huwen en ik dan diep Zij stond lang bij het raam te wachten hij over zijn ontzield lichaam heen
van een groot geluk brak zich baan, ongelukkig zou worden. Nu, dr. Flut- en had hetzelfde verbazende visioen galoppeerde
een geluk waarnaast beschaming en graber meende dat ik arm was en wer- dat haar vader kort te voren had ge- Dit gaf zijn geschokte zenuwen den
de zekerheid van haars vaders toorn ken moest voor mijn brood en in die gehad, behalve dat nu twee heeren een- genadestoot. Hij kon alleen nog wild
niets beteekende. En nu was zij weer meening heeft hij mij ten huwelijk ge- drachtig aankwamen ja zelfs in een rondzien naar een gelegenheid om te
de oude Gisela, die haar leven lang den vraagd Kunt u zich een grooter geluk levendig en vroolijk gesprek naar het ontsnappen. Daar tusschen die bosch-
moed had gehad om de waarheid te voor uw eenig kind voorstellen scheenzij namen echter bij het hek Jes kreupelhout was een kans. Met een
zeggen De fabrikant was als versuft. Eerst geen afscheid van elkaar maar kwa wanhopig gebaar Het hij zich van zijn
„Ik had gehoord dat u ziek was en was hij toornig, woedend geworden men beiden het huis binnen en terwijl paard glijden en lag hijgend doch on-
hulp noodig had. die u niet krijgen kon. bij het verhaal zijner dochter, toen was Gisela zich nog steeds stond te ver- gedeerd tusschen het houtgewas Hij
lk wilde goed maken wat mijn vader zijn toorn tot stille verbittering ver bazen en het wonder niet kon begrijpen, zag de vechtende massa in een wolk
jegens u misdaan had dit achtte ik minderd en eindelijk had ook deze ging de deur open envan stot en rook verdwijnen en zijn
mijn plicht en bood mij daarom bij u plaats gemaakt voor een zekere onrust „Daar heb je hem," sprak de vader paard achterop galoppeeren
*an." en het geluid eener lastige stem in zijn diep ontroerd en zij wierp zich beur- „Goddank! Goddank!" hijgde hij,
„En sprak uw hart daarbij niet mee," hart. de stem van zijn geweten, gevolgd telings lachend en weenend aan haar „dat ik uit die hel verlost ben!'
vroeg hij. door schaamte en berouw. Toen had vaders borst. Zijn lippen waren verdroogd en zijn
