De Gouddelvers.
UITEN LAN D
Tweede Büad
24 Mei 1923
HEGÜTSZfcKE
Nadere berichten omtrent den nieuwen EngeSschen premier. Ge
ruchten over het heengaan van Curzon worden tegengesproken. Het
Grieksch-Turksche conflict op de Conferentie van Lausanne. Bloedige
botsing te Dortmund. De Ver. Staten en de Chineesche treinroovers.
Onder de Telegrammen: Een toespraak van Z. H. den Paus voor het
geheime Consistorie. Sir Robert Horne bedankt voor den post van
kanselier van de schatkist. Het Russische antwoord aan Engeland;
het is zeer welwillend en komt aan de meeste eischen tegemoet. De
stakingsbeweging in België leeft opnieuw op; er zullen nog vier lichtingen
worden opgeroepen. De zomertijd in Frankrijjt ook door den Senaat
aangenomen.
TOST EN KENNIS.
ONTHULLING GEDENKSTEEN VOOR
J. J. L. TEN KATE.
DE CONFERENTIE TE LAUSANNE.
SE&Ï, EUITEML. BERECHTSHi
FEUILLETON. De sherif drukte den nieuwen Alcalde
XVII.
Zondagmiddag tegen half zes.
Een druilerige achternamiddag, met een
hemel, welke niet weet of hij „lachen of
huilen moet."
Uit de lucht zijgt geruischloos een fijne
motregen neer, af en toe echter flitst het
gouden licht van de zinkende zon onder de
wolken door en werpt hei-gele glanzen
over boomen en huizen.
Ik ben met mijn zoontje op weg naar het
Lof in de Kathedrale Kerk op het vVaterloo-
plein.
We blijken meer dan een half uur te vroeg
te zijn, en gaan daarom een kijkje nemen op
het plein, dat als op alle dagen levendig
druk is. Op twee, drie plaatsen zijn er jon
gens aan 'i voetballen, zonder zich iets aan
te trekken van het natte gras en de spaar
zaam vallende regendruppels. Mijn zoontje
voelt er het meeste voor om aan een der
zijlijnen te gaan staan, waar drommen toe
schouwers met belangstelling de verrichtin
gen van twee elftallen op bloote voeten vol
gen.
Een oogenblik neig ik er toe hem maar te
volgen, doch dan wordt mijn aandacht ge
trokken door een groepje aan een der zij
kanten van hel plein.
Ik zie eenige meisjes in 't wit op een rij
geschaard, wat muzikanten en eenige man
nen en vrouwen, die bijna allen hoeden
(.ragen met rood lint en witte letters: het
Leger des Heils is er bezig.
Ik voeg me in den kleinen kring van
toeschouwers, welke zich gaat vormen om
deze „predikers". De meisjes in 't wit blijken
onder aanvoering te staan van een vrouwe
lijk Heilsieger-cfficier. Daartegenover heb
ben zich de muzikanten geschaard: twee
trombonisten, een trommelslager en nog zoo
wat. In.'t midden slaan twee mannen, die
blijkbaar de leiding hebben; de een bloots
hoofds, doch in een regenjas, ik schat hem
de intellectueel in deze beweging; de ander,
dien ik zijn ooliike snuit een plaats achter het
buffet van een of ander verc-enigingslokaal
zou geven, houdt in de eene hand de tam-
fcourijn geheven en heeft in de andere hand
het liederenboek vast, op den punt van den
neus houdt hij een lorgnet gebalanceerd,
zoodat hij gemakkelijk er door naar zijn
boek en over heen naar het publiek zien kan.
De „intellectueel" kijkt naar de lucht. Het
heeft opgehouden te regenen, hij gooit zijn
regenjas uit en legt hem bij zich op het
grts.
Hij begint met in 't Nederlandsch de be
langstellenden welkom te heeten, en spreekt
eenige algemeenheden over de verhouding
van de menschen tot God. Daarna vertaalt
de man met de lorgnet deze rede in het
Maleisch. Boekjes worden rondgedeeld en
het lied wordt genoemd, dat nu gezongen
moet worden. Eerst wordt elk vers in het
Maleisch voorgelezen, dan zingt er een voor,
het refrein wordt door het meisjeskoor en
tfe anderen meegezongen, terwijl de trom
bones, de trom en tambourijn voor het
accompaga-nement zorgen.
Dan volgt een toespraak van een In-
landsch „luitenant", die op bevattelijke wijze
zijn „soedara's" (broeders) onderhoudt over
het goed cn het kwaad, over den rijke, die
met zijn geld den hemel niet kan koopen, en
over den arme, die door goed te leven zich
wel het eeuwige geluk kan verwerven. Zoo
als een Katholiek het ook zou kunnen zeg-
gën.
Daarna kondigt de gelorgnelteerde tam
boerijn-man een zang-solo aan van kapitein
mevrouw.... den naam versta ik niet. De
dame heft op de melodie van het bekende
negro-sor.g „The Swanec-river" een maleisch
lied aan, waarin Jezus wordt geloofd als
weldoener van alle menschen. Dat gezang,
met liooge uithalen, van een zuiver, doch
mager stemmetje daar op het open plein,
onder den wijden, schemerenden hemel, on
derbroken nu en dan door het luidruchtig
aanmoedigings-gejoel langs de voebalvelden
vlak bij, is van onbeschrijveiijke schamelig-
heid. Het refrein door de anderen meege
zongen en immer weer begeleid met tam-
bourijngcrinkel, zou het geheel tot een lach
wekkende vertooning maken, indien niet de
ernst van alle zangers waarlijk duidelijk
was.
Ik zie den kring van belangstellenden
rond; eenige jonge menschen. blijkbaar Hol
landers nog pas kort in Indië, die met het
tekst-boekje in de hand een poging doen om
de malêische woorden na te zingen; eenige
opgeschoten jongens die met de fiets in de
hand uit nieuwsgierigheid zijn komen kijken;
een zestigtal Inlanders op wier onbewege
lijke gezichten ik niet zien kan, hoe deze
prediking van de leer van „Toean Jezus"
opgenomen wordt.
!n het midden van het groepje gaat nu de
lorgnetman zelf een rede houden, wederom
in het Maleisch, wat hij vlot, doch met een
kenbaar Rctterdamsch accent- spreekt.
Het gehcele geval lijkt een cnnoozele
poging om de leer van Christus te prediken.
Maar toch.
De gedachte dringt zich aan me op: dit
Heilsleger-gedoe is een naïef Christendom,
misschien een belachelijk Christendom, zoo
men wil, doch in ieder geval, het is een moe
dig Christendom.
Een moedig Christendom, zooals het on
vermoeid elke week straat in straat uit,
huis in huis uit zijn „Strijdkreet" de men
schen in handen tracht te duwen, zooals het
met onbeholpen hulpmiddelen op de pleinen
aan dc onverschillige massa zijn geloofs
belijdenis tracht aan te zingen.
Het kan zijn, dat al die moed, al die on
vermoeidheid weinig uithaalt. En ik weet
ook wel, dat de bekeering van Indië tot het
Christendom niet zal worden tot stand ge
bracht door het Heilsleger.
Maar toch....
1
Eenige weken later.
In het Bondsgebouw van den Katholieken
zitten onder de lamp van de greote leestafel
de leden van den Studiekring tesamen, een
twintigtal getrouwen, en bespreekt het
werkprogram voor de komende weken.
Onze leider, Pastoor van Rijckevorsel,
deelt mede, dat hem gevraagd is in dezen
Vastentijd een korte liturgie-cursus te or-
ganiseeren en deze toegankelijk te stellen
voor andersdenkenden. Het voorstel vindt al-
gemeene instemming.
Eenige dagen later verschijnt in de dag
bladen de aankondiging van „een korte,
openbare leergang over de Katholieke litur
gie" op vier achtereenvolgende Vrijdag
avonden in de maand Maart, met de mede-
deeling dat „ieder belangstellende op die
avonden zonder meer toegang zal hebben
tot de Bondszaal."
En we wachten af.
Hoe zal het gaan met dit eerste experiment?
Te Batavia, waar lezingen bijna immer voor
schraal gevulde zalen gegeven moeten wor
den?
Op den eersten Vrijdag daaropvolgend
zijn we reeds vroeg in de bondszaal aan
wezig.
Tegen het aanvangsuur is de zaal geheel
vol. We constateeren de aanwezigheid van
vele andersdenkenden; enkele, die we weten
katholiseerend te zijn, anderen, die ik ken
als Vrijmetselaars; op de voorste rij een
paar Joden.
Er moeten stoelen worden bijgebracht.
Ik ga Pastoor Rijckevorsel halen en tevens
waarschuwen, dat hij voor een stampvolle
zaal zal komen te spreken.
Als hij binnen is, opent de K. S. B. voor
zitter de bijeenkomst met den Christelijken
groet; ik zie, dat er velen niet antwoorden,
dat zijn de „vreemdelingen". In het inlei
dingswoord spreekt de voorzitter over „de
bedrijvigheid van de wereld, welke rusteloos
is", hoe juist deze rusteloosheid in de harten
van de menschen het verlangen doet gebo
ren worden om een oogenblik tot rust, tot
bezinning te komen, hoe de Katholieke Kerk
met haar fijnen speurzin dié behoefte van
het menschelijk hart onmiddellijk gepeild
heeft, en het groote retraite-werk begon.
Dat dezelfde gedachte ook voorgezeten
heeft bij het organiseeren van dezen korten
openbaren liturgie-cursus, opdat de menschen
„de oogen zouden opslaan, en zien dat daar
staat alleen Jezus".
Dan krijgt Pastoor van Rijckevorsel het
woord.
Hij begint een schets te geven van de
geêchiedcnis, en de ontwikkeling van de H.
Mis-liturgie. Hij spreekt zooals hij gewoonlijk
doet: vlug, soms al te vlug, zonder een
poging om mooi te spreken, doch helder be-
toogend, met af en toe een kwinkslag, waar
we het niet verwachten. Hij spreekt langer
dan is afgesproken, het wordt laat. Doch de
aandacht blijft stil gespannen. Hij eindigt met
een verontschuldiging, dat dezen avond geen
gelegenheid kan gegeven worden tot stellen
van vragen om nadere opheldering.
In de koele avondlucht rijden we huis
waars het hart nog vol van het welslagen
van dezen eersten cursus-avond.
Met spanning zien we den volgenden
Vrijdag tegemoet.
Zal de belangstelling voortduren, of zul
len velen weer genoeg hebben gehoord van
die „Roomsche gebruiken?"
We hebben de zaal zooveel mogelijk ver
ruimd, de groote leestafel is weggehaald om
plaats te geven aan meerdere stoelen en een
klein tafeltje waarop handboeken over Litur
gie, H, Mis-verklaringen te koop worden
gesteld.
De zaal loopt nog voller dan den eersten
keer.
Enkelen moeten een plaatsje zoeken op de
vensterbanken.
Het wordt warm in de zaal. Buiten over
het plein hangt het roerloos duister van den
Indischen tropen-avond. Ook nu volgen de
talrijke aanwezigen met stille aandacht de
uiteenzettingen van Pastoor van Rijckevor
sel.
Wie van ons nog bevreesd zijn geweest,
dat er enkelen zouden komen met den opzet
om deze Katholieke propaganda-avonden,
in de war te sturen, worden nu volkomen
gerustgesteld. Evenzoo gaat het op den
derden en vierden cursusavond, wan
neer een beschrijving wordt gegeven van
de Lilurgie van de Goede weck, welke aan
staande is.
Op den laatsten avond wijst de Bondsvoor
zitter er op, dat velen gaarne meer hadden
gehoord van de liturgische gebruiken in de
Katholieke Kerk. Wat de andersdenkenden
er nu van gezien hadden, was als „de blik
van een voorbijganger, die langs de open
deur van een Katholieke kerk gevoerd
wordt, naar binnen werpën kan. Die ziet dan
aan het einde van dc groote ruimte eenige
kaarsen branden, eenige personen zich be
wegen, en is voorbij." Hij spreekt de hoop
uit, dat de aankondiging van een vervolg
cursus dezen welkom zal zijn.
Zoo is ons eerste begin.
De poging is bescheiden ik weet het. Ne
derland heeft al zooveel meer gedaan, met
zijne talrijke cursussen voor andersdenken
den.
Doch men kan daar bedenken, dat op ge
heel Java een zestigtal priesters zijn, en te
Batavia een zevental, overkropt met werk
zaamheden, dat we hier veel meer priesters
moesten hebben.
Er alt hier nog zoo ontzaglijk veel te
doen.
En we moeten meer doen dan alle ande
ren, die nu nog zooveel talrijker zijn.
V
M«
VALSCHE BELASTINGAANGIFTE DOOR
EEN GEMEENTEONTVANGER.
De Rechtbank te Maastricht veroordeelde
Dinsdag den gemeenteontvanger te Heer,
J. H. G. tot een maand gevangenisstraf ter
zake van te lage aangifte voor de belastin
gen.
De man had met den architect D. uit
Maastricht een overeenkomst aangegaan, dat
hij 3/5 van de winst van dien architect
moest hebben, ter vergoeding dat door zijn
bemoeiingen de architect een 50-tal huizen
mocht bouwen voor de gemeente Heer. Dit
3/5 gedeelte van de v/inst was hem door den
architect D. uitbetaald, maar door den ont
vanger niet als buitengewone inkomsten in
de belastingen aangegeven, zoodat die aan
gifte ruim 5000 te laag was.
In de Nieuwe Kerk te Amsterdam is
Socialen Bond, van waaruit men het uit- j Dinsdagmiddag een gedenksteen onthuld
zicht heelt over datzelfde Waterlooplem, I voor den dichter J. J. L. ten Kate.
NA HET HEENGAAN VAN BONAR
LAW.
Dc nieuwe eerste-ministei\
Toen Baldwin Dinsdag, van Buckingham
Palace komende, voor Downing Street No. 11
uit zijn auto stapte, werd hij omringd door
een nieuwsgierige menigte, die hem met
vragen bestormde. Hij antwoordde glimla
chend „Er zal heel spoedig een officieele
mededeeling van Buckingham Palace ko
men". Waarop men hem bleef vragen, of die
zou behelzen dat hij den post va.n eerste
minister had aangenomen. Baldwin glim
lachte, knikte en ging het huis binnen.
Voor het paleis haden verschillende
menschen hem al hun gelukwenschen aange
boden, zoodra hij buiten kwam. Lachend zei-
de hij „Ik heb uwe gebeden meer noodig
dan uwe gelukwenschen".
De Londensche corr. van de NR. Ct.
seint nog omtrent den nieuwen premier
Baldwin de nieuwe eerste-mmister, een
blikfabrikant en minnaar, zegt men, van de
varkensteelt en van eerste edities is voor cle
meesten een onbekende grootheid. Op zijn
credit staat de regeling van de schulden met
Amerika, ofschoon Lloyd George daar veel
op af te dingen heeft en ofschoon Baldwin
zelf het goede effect in Amerika indertijd
dreigde te verzwakken door een onvoorzich
tige uitlating over het Congres. Verder heb
ben wij van hem een budget dat een compro
mis was en niets schitterends bood. Uit het
coalitie-tijdperk weten wij dat Baldwin over
tuigd beschermer is en als patroon van de
Safequarding of Industries Act optrad.
Een hoogst bekwaam man ongetwijfeld,
maar die zijn snelle promotie toch vooral
aan de omstandigheden dankt. Ware de con
servatieve partij niet onesnig, Baldwin zou
geen kans gehad hebben. DM hij de can-
didaat der die-hards was, stemt met al te
optimistisch, al moeten wij aannemen dat de
functie haar invloed zal oefenen op den man
die haar vervult.
Voor Curzon is het een klap. De arbeiders
partij publiceerde vóór de beslissing een ver
klaring dat, zoo er een pair benoemd werd,
zij alles zou doen om een zoo spoedig moge
lijke ontbinding van het Lagerhuis te lor-
ceercn. Dat maakt de Daily Telegraph woe
dend, maar er is toch veel voor het standpu.it
te zeggen. Het ware te dwaas dat het hoold
der regeering nooit voor de aanvallen der
officieele oppositie te bereiken zou zijn. Of
Curzon nu zal aanblijven staat nog met vast.
De Da'ily Telegraph spreekt van zijn zwakke
gezondheid, vergetend dat zij daarmede een
nieuw argument tegen zijn premierschap aan
voert. Zij houdt rekening met de mogelijk
heid van een nieuwen minister van buiten-
landsche zaken. De 'die-hards hebben sinds
Curzon's steun aan de Parliament Act van
1911 een broertje aan hem dood, al won hij
hun instemming met het ultimatum aan Bus-
land. Dat Curzon voor het overige zeer be
vooroordeeld staat tegenover verschillende
buifenlandsche vraagstukken blijkt nu weer
uit de verklaring van den kaptein van pen
treiler James Johnson, die ontkent dat hij en
zijn bemanning door de Sowjet-rcgeenng
gevangen gehouden en tot dwangarbeid ver
oordeeld is, gelijk Curzon onzder zijn grie
ven in het ultimatum opsomde. Gaat Curzon
heen, dan blijven wij dus met Baldwin en een
massa twecde-rangslieden zitten. De oppo
sitie-bladen voorspellen zulk kabinet een
kort en rumoerig leven.
Wel wordt veel gesproken over een ver
zoening met de vroegere ministers. Cham
berlain is teruggekeerd en men fluistert dat
Horne bereid zou zijn, financiën te acceptee-
teeren. De gewezen coalitie-ministers zullen
zich voor deelnemimg aan de re
geering zeker niet laten vinden, wanneer zij
geen waarborg krijgen, dat de Die-hard-
invloeden tot een minimum beperkt
worden. Lloyd George heeft zich in elk ge
val Dinsdag definitief vrij verklaard. Bonar
Law had hij niet willen lastig vallen, maar
nu moesten de nationale liberalen onverho
len tot de oppositie overgaan. Dit kabinet
een heel ander dan' dat waarover de verkie
zing liep. Verplichtingen hadden zij niet ver-
geteneen hel ander dan waarover de verkie
zing liep. Verplichtingen hadden zij niet te
genover Baldwin, v.eeieer moesten zij niet
vergeten dat de regeering steunt op slechts
zes millioen van zes tien millioen uitgebrach
te stemmen. Van het afgetreden kabinet zegt
hij dat nog nooit een regeering zooveel fou
ten in zoo korten tijd tezaam gedrongen heeft
Lloyd George verwacht nu het beste van de
hereeniging der liberalen. Hij wil niets van
de capaciteiten der arbeiderspartij om te re-
geeren zeggen, maar het is duidelijk dat hij
het niet zonder liberale partij kan doen.
Voorzoover wij zien kunnen staat ons een
roerige politieke periode te wachten.
Geruchten over aftreden
van Corzon.
Ten aanzien van de samenstelling van de
nieuwe regeering voorziet de Times de mo
gelijkheid, dat Lord Curzon den last van zijn
ambt op jongere schouders zou willen leg-
I gen. Het blad acht het mogelijk dat aan Lord
Rober Cecil de post zal worden aangeboden.
De Daily Chronicle schrijft het passeeren
van Curzon toe aan de vendetta der conser
vatieve extremisten dagteekenende van twaalf
jaar geleden toen Curzon's invloed verant
woordelijk was voor de aanneming van de
parlementswet tot hervorming van het Hoo-
gerhuis.
Een bedenkelijk feit is, zegt het blad, dat
de diehard-extremisten ontegenzeggelijk heb
ben bewezen dat zij in de partij en de regee
ring de overmacht hebben.
De bladen van gisteren toonen deels meer
belangstelling voor de toekomstige partij-
oriënteering dan voor de persoonlijkheid van
den nieuwen premier. D- pers is in twee
groepen verdeeld, de eene pleit voor verzoe
ning in de conservatieve partij waaruit uitge
breide ministerieele veranderingen zouden
voortvloeien door toelating van vroegere coa-
litionisten tot de regeering, de tweede raadt
aan, zoo min mogelijk verandering in de re
geering te brengen en aldus te vermijden dat
de continuiteit in belangrijke ministerieele
werkzaamheden verbroken wordt.
De Daily Telegraph en de Times dringen
aan op verzoening van de conservatieven met
de vroegere coalitie-ministers.
De Daily Express, de Daily Mail en de
Daily News achten Baldwin de beste keuze,
de Westminster Gazette noemt Baldwin's
premierschap meer een openbaring van het
onvermogen van zijn partij dan een getuigenis
van den indruk welken hij reeds in het open
bare leven gemaakt heeft.
Een later ontvangen telegram zegt dat Cur
zon aanblijft.
PERSSTEMMEN.
Dat Baldwin's optreden aanleiding zal
geven tot een wijziging in de buitenlandsche
politiek van Engeland, gelooft men niet. Op
zijn hoogst zou van Baldwin als zakenman
een nuchterder oDvatting ten aanzien van
de Russische politiek mogen worden ver
wacht. 'v
De Morning Post is over de keuze vrij te
vreden, maar wijst er op, dat thans de recon
structie van het kabinet nog moet komen.
Het blad hoopt, dat deze de opleving der
industrie en het vinden van arbeid voor de
werkloozen zal meebrengen. Tenslotte prijst
de Post Curzon, dat hij zich heeft laten over
tuigen, dat het land een premier noodig had,
die in het Lagerhuis kan optreden..
De Daily Herald zegt, dat Baldwin in
hoofdzaak steun geniet van de zakenwereld
en de groote industrie, zoodat deze twee nog
meer, dan thans invloed zullen hebben op
den gang van zaken. Baldwin zal iets goeds
kunnen doen, als hij de zakenwereld weet te
overtuigen, dat het grootste probleem dat
om oplossing vraagt is de verbetering van
de levensvoorwaarden van de massa. Ver
moedelijk, zegt de Herald, is Baldwin beter
dan Curzon in staat dit te doen.
De Financial Times is buitengewoon in
genomen met Baldwin's benoeming, die door
de zakenlieden met instemming wordt be
groet, aangezien zoowel de binncnlandsche
als de internationale toestand een premier
eischt met een gezond zakenverstand en een
uit de eerste hand verkregen inzicht in de
belangen der nijverheid. Baldwin heeft veel
meer inzicht in de nooden der nijverheid dan
Bonar Law had, zoowel wat betreft de voor
waarden van productie als van de verdeeling
van goederen.
Zoowel de Daily News als de Westminster
Gazette leggen nadruk op Baldwin's streven
tót hereeniging der conservatieve partij,
waarvan Birkenhead echter zou zijn uitge
sloten. Het eerstgenoemde blad gelooft niet,
dat Curzon er bijster veel voor gevoelt, om
onder Baldwin's leiding te dienen, zoodat
zijn ontslag niet uitgesloten is te achten, in
welk geval Chamberlain een goede kans zou
hebben op zijn portefeuille, evenals Horne
vermoedelijk die van financiën krijgt. Zoo
wel de Herald als de Westminster Gazette
gelooven echter aan een aanblijven van Cur
zon.
De Manchester Guardian zegt, dat de be
noeming van Baldwin de beste keuze is uit
een zeer beperkte groep. Weliswaar is Bald
win protectionist van beginsel, maar hij is
voorloopig gebonden aan de belofte van
Bonar Law van niet tot bescherming over
te zullen gaan. Wat de buitenlandsche poli
tiek betreft, staat Baldwin met een blanco
verleden, hij is juist de man voor een onbe-
neveld oordeel. Het eenige wat in dit opzicht
te vreezen is, zou zijn de invloed der tradities
uit de oude diplomatieke school en de ar
chieven van buitenlandsche zaken. Men zal
tegenover de buitenlandsche vraagstukken
dienen te staan met denzelfden geest, waar
mede hij een zakenprobleem zou aanvatten,
n.l. onbevooroordeeld, wel onderlegd en met
doorzicht. In dit opzicht geeft dus de be
noeming van een zakenman goede hoop,
vooral omdat hij bij de behandeling van het
j Russische vraagstuk zich gematigd toonde,
l wat gunstig afstak bij de houding der meer
j bevoegd heetende deskundigen.
Het nieuwe kabinet.
Gisteren is Baldwin begonnen met de
vorming van zijn nieuwe kabinet. Het op
treden van 'n nieuwen premier brengt auto
matisch mede, dat alle ministers hun porte
feuille ter beschikking van den nieuwen pre
mier stellen, maar het feit, dat Baldwin zon
der lang beraad het premierschap aannam
wordt beschouwd, als Smwijzing, dat hij op
de medewerking zijner collega's in het kabi
net van Bonar Law meent te mogen rekenen,
zoodat hij geen groote moeilijkheden zal
ondervinden met de samenstelling van zijn
ministerie. Daar het Parlement niet bijeen is,
bestaat er geen reden voor hem om overhaast
te werk tegaan, maar niettemin verwacht men,
dat de bekendmaking van de samenstelling
van het nieuwe ministerie niet lang op zich
zal laten wachten.
De ontvangst, die Baldwin van de zijde der
pers heeft is zeer bemoedigend. Algemeen
erkent men, dat hij bij de aanvaarding van
zijn post zich wel bewust is van de moeilijk
heden en zwarigheden, die hem wachten.
De Times zegt: zijn tevoorschijn treden
uit de gelederen der partij is bijzonder snel
in zijn werk gegaan, e /enals zijn optreden op
merkelijk vrij is van alle reclame voor zich
zelf. Den eenigen keer, dat hij zich op diplo
matiek terrein heeft bewogen, heeft met
gunstigen uitslag zijn karakter op proef ge
steld, n.l. toen hij de Amerikaansche schulden
ging regelen hetgeen tevens het grootst en
verst strekkende feit is geweest van het be
wind van Bonar Law. Dit heeft hij gedaan
weten te krijgen, niettegenstaande hem aller
lei moeilijkheden zoowei in binnenland als
in buitenland in den weg stonden. Zijn vrien
den kennen hem als 'n man van eenvoudige
opvatting en onkreukbare eerlijkheid, die
naar men zegt de voorkeur geeft aan het bui
tenleven boven dat in Westminster en die
liever zeldzame edities van groote schrijvers
bestudeert, dan blauwboeken. Hartstocht
voor den post of bij voor het parlementairis
me heeft hij in het geheel niet, wat de Times
een even zeldzaam ais aantrekkelijk gebrek
noemt Niettemin is hij er in geslaagd in enkele
maanden een invloed op het Huis te verkrijgen
die alleen wordt geëvenaard door dien van
zijn voorgangers.
De Daily Mail zegt, dat de verantwoorde
lijkheid 'die Baldwin op zich neemt, zeer
zwaar is, maar hij heeft een gezond verstand,
zooals blijkt uit de woorden die hij gisteren
tot verslaggevers heeft gesproken, dat hij
eerder hun voorbede, dan hun gelukwen
schen noodig had. Dit is een uitstekend be
gin. Hij is iemand van ongeveer hetzelfde
type als Bonar Law een man met een zaken
opleiding, die overal wordt gerespecteerd om
zijn oprechtheid, eenvoud en hoffelijkheid,
zonder eenige voorliefde voor frasen, hoewel
hij een goed debater is. Daar het land thans
noodig heeft, dat de lijn in het bestuur
wordt voortgezet en dat er'kalm, rustig en
akelijk wordt geregeerd, is Baldwin een
goed opvolger voor Bonar Law.
Terwijl de conferentie feitelijk weer on
derbroken is, daar de geallieerden de open
bare behandeling van de hangende vraagstuk
ken niet aandurven, wordt ernstig gepoogd
om door onderlinge gedachtenwisseling een
Grieksch-Turksch conflict te voorkomen,
seint de corr. van het „Hbl". De basis,
waarop thans een uitweg wordt gezocht is de
aanbieding van Karagatsj met de spoorweg
verbinding met Adrianopel aan dc Turken
in ruil voor het afzien van de Grieksche
schadevergoeding.
Terwijl de Grieksche legatie nog zeer pes
simistisch is, zijn de Turken weer hoopvoller
en verwachten, dat de vrede binnen een maand
geteekend zal zijn.
UIT HET BEZETTE GEBIED.
Op het spoorwegtraject Gelsenkirchen-
Bismarck-Buhr wordt op het oogenblik een
zeer sterke controle geoefend, ten deele door
de Belgen, ten deele door de Franschen. Alle
op dit traject rijdende Duitsche kolentreinen
worden aangehouden en gecontroleerd, zoo
dat soms vertragingen van 2 uur ontstaan. In
de laatste dagen worden, naar de bladen mel
den, ook weer de voor Nederland bestemde
kolentreinen door de Franschen en Belgen
aangehouden. Maandag en Dinsdag zijn twee
van deze treinen, dis het opschrift droegen
„contractkolen voor Nederland", in beslag
genomen en het personeel is gearresteerd.
Terwijl het personeel gisteren weer werd
vrijgelaten, werden alle kolenwagens op de
gemilitariseerde spoorlijn gereden. De Fran
schen beweren, dat het hier slechts een voor
wendsel geldt om kolen naar het onbezette
gebied te krijgen.
Bloedige botsing te
Dortmund.
In Dortmund zijn Dinsdagavond bloedige
botsingen ontstaan tusschen politie en de-
monstr,«#ende arbeiders. De communisten
hadden Een groote demonstratie op touw ge
zet, die zich tegen de politie keerde. Er werd
zelfs uit de menigte geschoten. De politie
opende daarop eveneens het vuur, waardoor
een groot aantal demonstranten ernstig ge
wond werd, o.a. een Fransch soldaat, die
zich onder de menigte bevond. In den laten
avond ontstond .opnieuw een botsing met de
politie, die tengevolge van de dreigende
houding der demonstranten voor het station
gedwongen was van de blanke wapens en
revolvers gebruik te maken.
Aan de zijde dar demonstranten moet
een doode gevallen zijn. Er werden ver
schillende arrestaties verricht. Tegen 11 uur
was de rust hersteld.
Rumoer in een communis
tische vergadering.
Uit Essen In den loop van de jaarlij k-
sche vergadering van de communisten wer
den twee verdachte personen uitgezet, waar»
bij een hunner een aanvaller met een revol
verschot doodde. Het tweetal werd halfdood
geslagen.
DE COMMUNISTEN IN THURINGEN.
Naar het Saksische voorbeeld, bestaat er
ook in Thüringen een strooming om te ko
men tot socialistisch-communistiscne samen
werking op regeeringsgebied.
Nadat de communisten in den Landdag
verklaard hadden, dat zij niet voor de be
grooting konden stemmen, indien de re
geering niet de noodige door hen gewenschte
waarborgen gaf, hebben de soc. dem. onder
handelingen met hen geojaend eter een toe
treding van de soc. tot de regeering. Als
grondslag dient een reeks door de soc. op
stelde beginselpunten. Van bijzondere be-
teekenis is, dat daarbij de vorming van repU'
blikeinsche zelfverdedigingsorganisaties is
voorzien als bescherming tegen de de repu
bliek bedreigende binnenlandsche gevaren,
welke organisaties steeds tot taak zulien
hebben de betoogingen en de vergaderingen
en tevens het bezit der arbeiders te bescher
men. Op den voorgrond staat daarbij de on
voorwaardelijke erkenning van de rijks- en
landsconstitutie.
DE VER. STATEN EN DE CHINEE.
SCHE TREINROOVERS.
President Harding stelde gisteren, in over
leg met het kabinet vast, dat de Amerikaan
sche regeering zich bij haar pogingen om
de invrijheidsstelling te verkrijgen van de
Amerikanen en andere vreemdelingen, die
roovers in de provincie Sjantoeng gevangen
houden, moet laten leiden door de adviezen
van den Amerikaanschen gezant te Peking
en van het consulaat.
Slechts als laatste hulpmiddel zal, zoo
werd op het Witte Huis verklaard, de Ame
rikaansche regeering deelnemen aan directe
onderhandelingen met de bandieten, of over
gaan tot een actie, om de regeering te Peking
haar verantwoordelijkheid in deze quaestie
te doen beseffen.
ENGELAND EN RUSLAND.
In weerwil van de officieele tegenspraaK
der Admiraliteit houdt de Daily Herald de
bewering vol omtrent maritieme bewegin
gen „Ik herhaal met kennis van zaken, zegt
de diplomatieke medewerker van het blad,
dat de voorbereiding ver gevorderd is voor
de onmiddellijke uitzending van lichte krui
sers naar de Russische wateren, zoodra de
handelsovereenkomst zou worden opgezegd."
In verband hiermede wijst het blad nog op
het manifest van den Russischen monar-
chistischen raad te Parijs, waarin de val van
het sowjet-stelsel als onmiddellijk te ver
wachten wordt voorgesteld en waarin ge
sproken wordt v^i de invoering van een
dictatuur tot hersfll der orde. Wrangel zou
de leiding der tegen-revolutionairen heb
ben neergelegd ten behoeve van grootvorst
Nikolaas, terwijl men reeds het Amerikaan
sche Roode Kruis heeft gepolst aangaande
de verstrekking van medicijnen. De Ameri
kanen zouden echter den waarborg hebben
verlangd, dat deze niet zouden dienen om een
nieuwen veldtocht mogelijk te maken.
DE STAKING TE BARCELONA.
In de staking van de vervoermiddelen is
geen wijziging gekomen. Dé arbeid in de
haven ligt gedeeltelijk stil. Er zijn schoten
gelost op twee personen, behoorende tot hei
z.g. roode syndicaat. De eene is gedood, de
andere, zwaar gekwetst.
Voor de rechtbank te Nice is gisteren
een proces, waarbij brieven van tsaar Alexan
der II een rol spelen, begonnen.
Verleden jaar Februari is te Nice prinses
Joeriefeki, de morganatische vrouw van
Alexander II, gestorven. Kort voor haar dood
had zij aan Markoff, een Russischen letter
kundige, opgedragen, om, met behulp van
een lijvige correspondentie van den tsaar, een
relaas van diens politiek en de rol van de
groote Europeesche mogendheden bij het
uitbreken van den oorlog van '70 samen te
stellen. Toen Markof's werk op het punt
stond te verschijnen, stierf prinses Joeriefski
en haar beide dochters wilden van de publi
catie niets weten. Markof is daarop een proces
begonnen en 'eischt van de erfgenamen van
de prinses 250.000 frank schadevergoeding
Zaterdag is te Kopenhagen in den ou
derdom van 74 jaar overleden graaf Mogens
Friis van Friisenborg in Jutland. Graaf Friis
behoorde tot een der oudste adellijke Deen-
sche geslachten en was tevens een groot grond
bezitter. Van 1880 tot 1918 had hij zitting in
het Landsting, terwijl hij jarenlang leidei
was van de vrij-conservatievc partij. Vroege!
was hij gedurende eenigen tijd verbonden aar
de Deensche legatie te Londen, waar hij eer
intiem vriend werd van den lateren koning
Eduard VII. Hij wordt opgevolgd in zijn ti
tels enz. door zijn neef en schoonzoon Fre-
derik Friis.
Het Deensche ministerie van buiten
landsche zaken heeft van den consul var
Nicaragua tc Kopenhagen de mededseling
ontvangen, dat zijn regeering 200,000 hec
taren land ter beschikking heeft gesteld voor
Deensche landverhuizers uit het boerenbe
drijf. Elk gezin kan 50 H.A. in het eerste en
nog eens 50 H.A. in het tweede jaar verkrijgen
terwijl tevens voor vijf jaar vrijstelling van
belasting wordt verleend.
Naar men verneemt, zouden 368 personen,
waarvan 150 mannen, in verband met dit
aanbod in Juni naar Nicaragua vertrekken,
De Amerikaansche minister van oorlog,
Weeks, heeft dezer dagen in een rede fa
Los Angelos, in een tafelrede de bekend-
klinkende woorden gesproken, dat het Ame
rikaansche leger den oorlog niet wenscht uit
te lokken maar dat het heel goed beseft,
v/at het te doen heeft om oorlogen te voorko-
Het kan met den oeconomischen staa
van zaken in cle Unie toch nog niet zoo-slecht
gesteld zijn. Wij lezen ten minste dat men in
Engeland in de drie maanden Juni, Juli en
Augustus niet minder dan 500,000 Amerikaan
sche toeristen verwacht. De meesten van dez»
toeristen bezoeken niet enkel Engeland maai
ook het vasteland van Europa.
Svelha, de minister-presidentv van Tsje-
jocho-Siowakije, die langen flfd wegens onge
steldheid afwezig is geweest, heeft gisteren
de uitoefening van zijn ambt hervat.
hartelijk de hand en ging toen de straat op,
j naar zijn tent
Juist kwam op dir'oogenblik de begrafe
nisstoet, die den vermoorden Johns had ter-
aardebesteld van het graf terug en de tent
langs.
Hale, de sherif, trad naar voren en op
Hetson toe.
„Mr. Hetson, ik acht mij gelukkig dat gij
u de benoeming hebt laten welgevallen. Ge
makkelijk is de taak voorzeker niet, want het
volkje dat hier in de bergen rondzwerft, is
niet van het rustigste. Maar wanneer wij
hand aan hand gaan, steeds het cog op wet
en recht, dan zullen wij het kwade keeren
en het goede beschermen en handhaven.
Onze hoop is op u, en vertrouw gij op mijn
hulp tc allen tijde. Ik ben de sherif, mijn
naam is Hale 1"
„Mr. Haie," antwoordde Hetson met de
taal van zijn hert, „de mij toegedachte eer
heeft mij eigenlijk zeer verrast Maar in
Godes naam Ik neem dc benoeming aan en
geef u der verzekering dat ik van ganscher
harte zal trachten mij uw vertrouwen waar
dig te toonen. Gij zult wel zoo goed zijn van
de benoeming kennis te geven aan het Coun
ty Court en zoodra die het heeft bekrachtigd
begint onze taak 1"
XVIII.
SIFTLY AAN 'T WERK.
Had Hetson zelf zijn benoeming aange
nomen tegen wil en dank, blijde gezichten
vond hij niet toen hij, in zijn tent terugge
komen, aan de vrouwen vertelde welke eer
hem te beurt was gevallen, dank zijn ouden
vriend Siftly.
Manuela had mevrouw Hetson met tranen
in de oogen de plotselinge verschijning van
dien ellendigen speler medegedeeld, en,
Hetson, nu met beiden in gesprek gekomen
was diep ontroerd bij het vernemen van al
het leed hetwelk het meisje en de geldelijke
ramp die haar vader door dien man was
toegebracht. Hij, met zijn goedaardig ka
rakter, schreef het gedrag toe aan verkeerde
gezelschappen in het Westen, waarin Siftly
een tijdlang was verdwaald, en stelde de
vrouwen gerust, onder stellige toezegging
en ernstig voornemen nochtans, hem in 't
oog te zullen houden.
Intusschen waren al die woelgeesten, die
in de vergadering van den vorigen avond
zoo druk hadden huis gehouden, heden ijve
rig aan het weik gegaan, in vertrouwen dat
met den nieuwen Alcalde alles zich ten beste
zou keeren. Ook Briars was weer in zijn
claim, die 'n twintig schreden van de Chi
neesche compagnie gelegen was.
Geen rustiger volkje dan die Chineezen.
Zij werken met kennis en volharding, en
bemoeien zich met niemand. Trouwens wie
verstaat hun taal
Sifüy, op den wandel om terrein te ver
kennen, had hun werken gadegeslagen en
meer dan dathij zag, hoe een van hen
ze waren met hun twaalven een bakvol
goud onder zijn jak wegdroeg.
„Wel, maak jelui zaken
Geen antwoord. Rustig gingen zij voort,
met hun mesjes het goud uit de wanden
te halen.
Hij uitte een vloed van verwenschingen,
maar keek op, toen, als echo van dien vloek,
een bekende stem tot hem doordrong,
„Hé, Briars, ben jij 't Doe jij je morgen
gebed
En nu volgde weder een reeks van ver
wenschingen, waarmee, indien ze van in
vloed hadden kunnen zijn, al de claims, al
de mijnen, ja geheel Californië hadden moe
ten vergaan. In de kwade luim dat hij reeds
twee dagen aan 't graven was geweest, met
een resultaat waarvoor hij nog geen glas bran
dy had kunnen betalen, werd Briars al woe
dender toen Siftly hem beduidde en bleef
volhouden dat hij de kunst niet verstond.
Het liep zelfs zoover, dat hij uit zijn kuil
opklom en zijn vriend tot vechten uitdaagde'.
Maar Siftly zette hem pal, door te zeggen,
dat ze, indien hij slechts zijn raad wilde vol
gen, zonder moeite ineens een partij goud
zouden kunnen krijgen.
„Luister, wildzang," zeide hij, „het eerste
middel om de vreemdelingen te verjagen is,
dat wij ze dadelijk gaan kortwieken. Je kent
den geest van de vergadering van gisteravond
en beseft dat ik Hetson, nu hij door mijn
toedoen gekozen is, om mijn vinger kan wik
kelen. Het County Court heeft zijn benoe
ming nog wel te bevestigen, maar wij be
ginnen alvast. En kijk nu eens hoe ik dat
aanleg daar beneden werken Chineezen,
in twee partijen. Die moeten door ons tot
het besef gebracht worden dat die grond niet
hun maar ons toekomt."
„Vervloekt volk," sloot Briars aan. „Lag
het aan mij, dan kregen ze geen voet gronds.
Maar de helft van niemendal wat ze hier
uithalen."
„Zou je dat denken Klompen goud zag
ik ze uilhalen
„En dat moeten we zoo aanzien
„Wie zegt dat lachte Siftly. „Laten wij
elkaar nu eens goed verstaan. Zij zijn met
hun twaalven, maar elkeen is laf voor twee.
Jij neemt zes en ik neem zes. Aangenomen
Top zeide Briars met een handslag.
De Chineezen hadden al dien tijd rustig
doorgewerkt, terwijl een hunner of ze
ook lont hadden geroken? een bak goud
uit het gezicht zette. Maar Siftly, om die rust
een beetje te storen, pakte een groote klomp
aarde op, smeet die een Chinees op den rug
en riep
„V/eg met jelui Begrepen? Of ik zal 't
jelui beter aan het verstand brengen
Een luid geschreeuw van den getroffene
en als wilde ganzen renden en gilden de arme
Chjneezen dooreen.
ïn een oogwenk waren de beide vrienden
bij hen in de groeve. De hoofdman, krach
tiger dan men hem zou aanzien, pakte echter
terstond Siftly aan en deed hem tuimelen,
zoodat hij bij het verliezen van zijn even
wicht in een gat van omstreeks acht voet
diepte neerkwam. Nu was het de beurt aan
den chinees, Briars toe te schreeuwen dat hij
moest maken dat hij wegkwam. Maar intus
schen was Siftly weder uit de diepte verre
zen en hij pakte, terwijl Briars de overigen
links en rechts op de vlucht sloeg, den hoofd
man bij zijn haarvlecht, trok zijn mes.
„Niet vermoorden, SiftlyOm Gods
wil
„Maak je niet ongerust, ik wil hem alleen
maar kappen riep Siftly, en nadat hij den
armen Chinees had afgeranseld zoodat hij
bedwelmd nederviel, sneed hij zijn grootsten
trots, zijn haarvlecht af en slingerde die hem
in 't gelaat.
Andere Amerikanen en eenige Franschen
waren inmiddels toegeschoten, maar hun
vertelde Siftly, dat die kaalkopoen hem en
Briars hadden aangevallen en hij zwoer dat
hij eiken Chinees die hem in den weg zou
treden, een kogel door het hoofd zou jagen.
Daarop daalde hij met zijn handlanger in de
groeve neder en terwijl zij van daar den buit
binnenhaalden, zeide Siftly lachend
„Zie je, Briars, nu heb ik je geleerd, hoa
men goud vindt
De Chineezen hadden hun rechtmatig ei
gendom naar het scheen opgegeven. Niet
ver van hun claim werkten Mexicanen en
spoedig ging onder hen het gerucht van mond
tót mond, dat de Amerikanen waren be
gonnen de vreemdelingen te verdrijven.
Toevalligerwijze was gelijktijdig de lang
gedreigde Amerikaansche collector (ontvan
ger) in „het Paradijs" aangekomen, om de
belastingen van vreemdelingen te innen.
Terstond legden alle Mexicanen het werk
neer, kwamen in hun kamp bijeen en zonden
bereden manschappen links en rechts in de
bergen, zonder echter verdere demonstratie
te bedoelen. Ook de Franschen, door de
komst van den collector verontrust, trokken
zich bijeen.
Hetson, de nieuwe Alcalde, vernam van
dit alles niets, daar hij den geheelen namid
dag in zijn tent aan het v/erk was geweest
met den collector, voordat deze in de mijnen
Zou gaan. Maar daar 't hem ietwat vreemd
voorkwam dat de collector met mondelinge
instructies van de Regeering te San Fran
cisco was gekomen, waarbij blijkbaar niet
met de plaatselijke toestanden rekening wat
gehouden, en ook wijl hij opmerkte dat d«
collector zooveel mogelijk op den sherif wild»
laten aankomen, liet hij den sherif ontbie
den.
