1
T wc ede Blad
30 Jims 1923
ELCK WAT WILS
VCCR OUDERS EN OPVOEDERS.
RECHTSZAKEN.
SEKENGD NIEUWS.
TREKJES CCCI.
HET EENHEIDSFRONT MET EEN
LUCHTJE.
Wijnkoop wil een eenheidsfront van alle
iocialistischc arbeiders tegen het Militaris-
■ne, het kapitalisme en wie weet tegen Wel
ke „ismes" nog meer.
Dat eenheidsfront moet dan zijn basis
vinden te Moskou en het heerlijke doel is:
overal Sovjet Ruslandjes te verkrijgen.
't Is inderdaad om van te watertanden.
Alles waartegen de communisten hier zeg
gen te strijden, hebben ze in Sovjet-Rusland
ingevoerd: Militarisme, Kapitalisme en ver
knechting van den arbeider zijn er grooter
dan in eenig land der wereld; er is dus wel
wat voor te zeggen om een eenheidsfront te
vormen waardoor men kan zorgen, dat ze
overal hun portie van die „zegeningen" ont
vangen.
En de middel en die ze gebruiken zijn al
even heeriijk als het doel zelf.
Voor het eenheidsfront hebben ze natuur
lijk ook het I.V.V. noodig, de Internationale
waarbij ook het Nederland$che N.V.V. is
aangesloten en om die eenheid te bereiken
schelden ze hem de huid vol: gele verrajers
en kapitaalknechten zijn al zoowat de meest
hoffelijke benamingen geworden voor de
„reformistische broeders".
Het laat zich dus wel begrijpen dat men
in de S.D.A.P. en het N.V.V. niet bepaald
ingenomen schijnt met het eenheidsfront van
Wijnkoop.
Het feit dat Wijnkoop ieder die het niet
met hem eens is, op communistisch hoffelij
ke wijze de partij uitzet, zal de aantrek
kingskracht niet hebben verhoogd.
Ook het I.V.V. moet er blijkbaar niet veel
van hebben.
Alleen Fimmen, die behalve secretaris van j
het I.V.V. (Internationaal Verbond van
Vakvereenigingen) ook secretaris van de
I. F. T. (Internationale Federatie van Trans-
portarbeidersvercenigingen) is, schijnt door
al dat schelden de kluts te zijn kwijt geraakt.
Fimmen voelt wel wat voor bet „een
heidsfront" want als „Moskou" en „Amster
dam" niet samenkomen „gaan ze beiden naar
den duivel" meent hij.
Dat standpunt van Fimmen heeft zoowel
in verschillende leidende kringen van de In
ternationale als in die van het N.V.V. weer
aanleiding tot kritiek gegeven. Het „popu
lair wetenschappelijk bijvoegsel" van „Het
Volk", was verleden week bijna geheel ge
vuld met kritiek op het beleid van Fimmen
en in „Het Volk" van 23 Juni komt weer
een ander op tegen de manier waarop men
Fimmen bestrijdt.
Aan dat „eenheidsfront" van Wijnkoop
zit dus wel een bedenkelijk luchtje; het N.
A. S. spatte bereids uiteen en zoo dreigt het
inplaats van eenheid de grootst mogelijke
verbrokkeling te brengen.
Als we daarmede bereiken konden dat we
verschoond bleven van de Russische zege-,
ningen was dat niet zoo vleselijk, maar
niets wettigt de verwachting, dat die hoo-
pelooze verwarring geen koren op den mo
len is van hen die met „Moskou" dweepen
en die „met alle soorten van genoegen" de
Ncderlandsche arbeiders zouden opofferen
aan hun dwaze bolsjewistische liefhebbe
rijen. A, J. L,
EEN TEEKEN DES TIJDS.
Er is ecnigen tijd geleden een Koninklijk
Besluit verschenen, waarbij een spoorweg-
raad werd ingesteld.
Die spoorwegraad is bedoeld om den Mi
nister of de Bestuurders van de Spoorwegen
gevraagd of ongevraagd van advies te die
nen omtrent alles wat verband houdt met de
uitoefening van dat bedrijf.
Men zou geneigd zijn te meenen, dat, na
alles wat den laatsten tijd over de gestie
van de Nederlandschc sooorwegen is gezegd
en geschreven, de instelling van zoo n spoor
wegraad toch algemeene instemming zou
vinden.
Dit lijkt echter niet het geval, want in dien
Raad zullen ook vertegenwoordigers der ar
beiders worden opgenomen.
Als leden zullen door den Minister be
noemd worden vertegenwoordigers a van de
Regcering b. de bestuurders van de spoor
wegdiensten c. belangen van arbeid, handel,
landbouw, nijverheid en verkeer, zooveel
mogelijk in overleg met besturen van ver-
eenigingen of andere lichamen die deze be
langen voorstaan.
Men ziet het: nogal een uitgebreid lichaam
en naar dc aankondiging te oordeelen, zullen
er vogels van diverse pluimage in benoemd
worden, waaronder, zooals m.i. vanzeif
spreekt, ook de vertegenwoordigers van de
vakvereenigingen van spoorwegpersoneel.
Dat lijkt echter dc Nieuwe Rott. Corr.
wat al tc machtig. Hef blad vindt gelegen
heid, om, naar aanleiding van een debat in
de Eerste Kamer, te keer te trekken tegen
de „bedrijfsdemokratie."
Het blad vreest met groote vreeze dat
aan de benoeming van zulke arbeidersverte
genwoordigers geweldige consequenties
vastzitten wanneer men ziet „hoe elk lid
maatschap van adviseerende colleges door
dc vertegenwoordigers van den „Arbeid"
wordt uitgebuit om socialistische droom
beelden te helpen verwezenlijken."
Het is een veeg teeken, dat men bij zeer
nuttige maatregelen, alleen uit vrees of haat
tegen de vakorganisatie's de socialistis'che
boeman maar even naar voren haalt, om te
weten dat er dan altijd menschen zijn, die
zich daardoor van streek laten brengen.
Niemand ontkent, dat, wat we van socia
lisme in de praktijk, met name in Rusland,
hebben kunnen waarnemen, wel in staat is
om angstig te waken dat alles wat ons daar
toe middellijk of onmiddellijk kan voeren,
streng vermeden wordt, maar het moet frcli
wel aan iedereen duidelijk zijn, dat men de
revolutionaire beweging heel wat meer in
de kaart speelt door de arbeiders uit elk
college te weren, dan door met hen samen
te werken, hen als gelijkwaardige te behan
delen.
Reeds eenigc weken geleden heb ik er op
gewezen hoe onlogisch de „Ned. Werkge
ver" denkt als zij aan ce eene zijde de ar
beiders elke medezeggingschan wil onthou
den, aan den anderen kant eischt dat die ar
beiders voldoende rekening houden met wat
economisch noodzakeli'k is.
Maar nog meer onlogisch is het de arbei
ders te willen weren uit een dergelijk ad
vies-college, dat uit zijn aard op studie is
aangev/ezen en in zijn samenstelling ook
voldoende waarborgen bezit tegen socialis
tische experimenten.
Het meest stuitende in dergelijke redenec-
ringen is echter dat men organisaties, die
dwars tegenover het socialisme staan, klaar
blijkelijk maar met de socialistische organi-
satie's vereenzelvigt.
Het spoorwegpersoneel dat op R.K. of
Christelijken grondslag is georganiseerd
komt met kracht voor zijn belanden op, maar
dient toch een andere beteekenis te wor
den toegekend dan als baanbreker voor het
socialisme en het kon er in Nederland wel
eens heel anders uit zien wanneer dat an
ders ware.
De R.K. Organisatie, om ons daarbij te be
palen, handelt stellig niet om de N. Rott.
Courant en haar geestverwanten te believen,
wat niet wegneemt dat die liberale heeren
toch wel dankbaar mogen zijn, dat er in Ne-
derland nog andere dan socialistische en re
volutionaire bonden zijn; want niet alleen
dat zulks een ramp voor de arbeiders zélf
zou zijn, het zou óók zijn voor de liberale
heeren.
Als we deden, wat deze heeren en da
mes willen en we duwden de arbeiders
overal terug, dan zou er niemand dankbaar
der zijn dan Wijnkoop c.s., ook al zegt men
dan te handelen uit vrees voor socialisme.
Bedrijfsdemokratie met socialisme verwar
ren is zeker wel het domste wat men doen
kan. Het een sluit het andere uit.
En wie in de erkenning van de arbeiders-
organisatie's bij de benoeming van den
Spoorwegraad al aanleiding vindt om met de
socialistische boeman op de proppen te ko
men, behoort zeer stellia tot hen wier le
vensbeschouwing en handelingen het socia
lisme zélf hebben opgeroepen en bij wier
gratie het leeft. A. J. L.
DE 48-URIGE WERKWEEK TE
AMSTERDAM.
Men kent het kabaal, dat er van socia
listische zijde gemaakt is, toen Minister Aal-
berse, door dc omstandigheden gedwongen,
de 45-urige werkweek in een 48-urige moest
veranderen.
Nimmer heeft men daar iets anders in wil
len zien dan een buigen voor de reactie. In
spotbeeld en geschrift heeft men dezen be
windsman voorgesteld als iemand zonder
ruggegraat, die wel het goede wil maar te
weinig veerkracht bezit om het te volbren-
gen.
Het kwam zelfs niet in hem op, om zich
een oogenblik af te vragen of soms niet har
de noodzaak, dus het waarachti* belan* van
de arbeiders zelf, den Minister tot het in
zicht konden gebracht hebben, dat het beter
was iets prijs te geven, dan dc geheele Ar
beidswet in gevaar te brengen.
Men kan of men kon, althans op dat mo
ment, over den maatregel zalaf nog verschil
lend oordeelen, maar het heeft mij altijd
toegeschenen, dat Minister Aalbersc, een
daad van grooten zedelijken moed verrichtte
toen hij de wijzigingen verdedigde in de Ar
beidswet, door hem zélf gemaakt cn bevoch
ten.
De socialisten hebben daarin slechts kun
nen of willen zien een vermoorden van den
ac.bturendag.
Maar alle leugen wreekt zich, dus ook
deze.
Want thans heeft ook het Gemeentebe
stuur van Amsterdam voorgesteld om dc
45-urige werkweek te vervangen door een
48-urige.
Als motief, is o.a. ongegeven, dat de Ge
meentewerklieden niet gereageerd hebben
op de poging om in de Hoofdstad een spon
taan verzet tegen Aalberse's aanslag op de
rechten van de arbeiders uit tc lokken. Nu
eenmaal voor het particulier bedrijf de 48-
urige werkweek is ingevoerd zou de 45-urige
voor de Gemeentelijke bedrijven onhoudbaar
zijn.
Dat motief lijkt redelijk, ook al is men
het met de zaalc niet ééns.
Toegegeven kan worden dat zij van hun
standpunt met een dergelijk motief niet
zwak zouden staan; waar echter tegenover
staat dat dan ook Minister A-alberse sterk
stond met zijn argument, dat in geen enkel
land der wereld ook niet waar de socia
listen over voldoenden invloed beschikken
dc 45-urige werkweek is ingevoerd.
Maar het' argument van de sociaaldemo
craten is echter niet zuiver op de graat.
Thans nu er eenigen tijd verloopcn is, geeft
niemand minder dan de voorzitter van de
S. D. A. P. de heer Vliegen, het in over
duidelijke woorden aan, dat de S, D. A. P.
altijd naar een 8-urigen arbeidsdag, doch
niet naar een 45-urige werkweek gestreefd
heeft.
Men kan de oprechtheid door Vliegen
aan den dag gelegd waardeeren, doch men
erkenne don ook, dat al bet gescheld op
Ministér Aalbcrse onoprecht is geweest.
Volgens het verslag van den Amsterdam-
schcn Gemeenteraad, waar over de 48-urige
werkweek werd beslist zei Vliegen o.m.
het volgende:
„Spieker betwist, dat in deze voor
bracht een aanslag op den 8-urendag
„gelegen is. Zes werkdagen van 8 uren,
„maakt 48 uren, en bij onze propaganda
„hebben wij ons er nooit om bekommerd
„of er 5 dagen in dc week 8Yt uur zou-
„den worden gewerkt en 1 dag 514 uur,
„of 6 dagen precies 8 uren. Als de ar
beidstijd langer dan 48 uren per week
„zou zijn, dan kon worden gesproken van
„een aanslag op den 8-urendag".
Hieraan nog veel toe te voegen, lijkt
overbodig. Het laat aan duidelijkhcd niels
tc wenschen over en bewijst hoe weinig
edel destijds hun agitatie tegen den Minis
ter van Arbeid geweest is.
En nu we het toch over den acht-uren-
dag hebben is het niet ondienstig om ge
lijkertijd op een ander verschijnsel te
wijzen.
Men weet dat overeenkomstig het
„vredesverdrag" van Versailles een Interna
tionaal Arbeidsbureau werkzaam is.
Dit Bureau nu heeft verschillende Inter
nationale conference's gehouden. Op de
eerste te Washington is destijds de
conventie aangenomen van den 8-urigen ar
beidsdag, zoodat alle aangesloten landen
verplicht waren dat onderwerp in hurt wet
gevende lichamen tc behandelen met de be
doeling dat zij het ontwerpverdrag dan
aanvaarden.
De actie daartoe gaat van het Interna
tionaal Arbeidsbureau uit, waarvan Albert
Thomas de Directeur is.
Het Bestuur van dit Bureau heeft enkele
dagen geleden 'n vergadering gehad, die ook
door den voorzitter van het Internationaal
Vakverbond den heer J. Oudegeest is bij
gewoond en de redactie van „Het Volk"
heeft „onzen partijgenoot" eenige inlichtin
gen gevraagd omtrent tiet Aroeidsbureau.
En bij die inlichtingen trof ik deze zeer
merkwaardige passage aan: (H.V. 27 Juni):
„Een belangrijke kwestie in de kringen
„van het Bureau is thans, of men de
„conventie van Washington betreffende
„den 8-uren dag onverzwakt moet hand
haven, dan wel of men moet gaan in de
„richting van eenige soepelheid in de
„toepassing.
„De arbeiders-afgevaardigden hebben
„zich tot nu toe tegen iedere revisie
„verzet en zij hebben zich voorshands
„tegen ieder besluit ter zake verklaard.
„Zij willen de zaak ter sprake brengen
„in de eerstvolgende groote bestuursver
gadering van het I. V. V. die in Augustus
„gehouden wordt. Daar zal men zich dan
„over het vraagstuk moeten uitspreken."
Wat daar staat is heel gewoon, maar de
strekking daarvan is van grootere beteeke
nis dan men zou meenen. Ik zou mij al zeer
sterk moeten vergissen als de boven geci
teerde passage iets anders beteekende, dan
dat de Nederlandsche partijgenooten er op
worden voorbereid, dat men in de kringen
van het Internationaal Vakverbond het ver
zet tegen een revisie van de 8 uren conven
tie heeft prijsgegeven.
Men zal de zaak op de eerstvolgende
groote bestuursvergadering „ter sprake"
brengen en men zal zich hebben uit te spre
ken over een meer „soepele toepassing"
van den 8-urendag.
Als dat inderdaad noodig mocht zijn is
h«t een zeer verstandige daad van het I. V.
V. maar wie zou het kabaal beschrijven, dat
men van de zijde van S. D, A. P. en N. V. V.
zou maken als onze Christelijke Internatio
nale eens een dcrgelijken „aanslag" op den
8-urcndag in bespreking bad genomen?
We zullen bet verdere verloop rustig af
wachten, doch het laat' zich verstaan, dat er
toch ook in die kringen menschen ziin, die
er niets meer van begrijrsen.
A. J. L.
DE R.-K. KANTOOR- EN WINKEL
BEDIENDEN,
Het orgaan van de R.-K. Handels- en
Kantoorbedienden meldt een stijging van het
ledental en spoort aan tot voortzetten van
de propaganda ten einde deze stijgende
lijn te behouden.
DE SYNDICALISTISCHE TERREUR IN
AMSTERDAM,
Te Amsterdam zullen op 12 Juli a.s. op
verschillende plaatsen vergaderingen wor
den gehouden door het comité van actie
uit de R.-K. Vakvereenigingen, ter bespre
king van de syndicalistische terreur en tbt
opwekking voor toetreding tot de R.-K.
Vakvereenigingen.
In sommige bedrijven is de toestand reeds
geheel onhoudbaar geworden cn worden de
arbeiders op de meest verschrikkelijke
wijze door het betrekkelijk klein aantal syn
dicalisten geterroriseerd.
Zou het ook voor andere plaatsen geen
aanbeveling verdienen, dat men niet wacht
tot men van een terreur kan spreken, doch
reeds tijdig de eenig juiste methode volgde
door eigen R.-K. organisatie te versterken.
DE STAKING VAN DE LANDARBEIDERS
TE OOST-FLAKKEE.
Te Ooltgensplaat en Langstraat hebben de
organisatie's n.l. de Moderne en Christelijke
Landarbeidersbond de staking opgehèvcn
zonder resultaat voor de arbeiders.
Alleen te Oude-Tonge waar de arbeiders
gedeeltelijk in den R.-K. en gedeeltelijk in
den Modernen Landarbeidersbond zijn ge
organiseerd, duurt de staking nog voort en
wijst nog niets op een naderend einde.
Voor Achthuizen, waar partijen arbitrage
hebben aanvaard, zijn de vertegenwoordi
gers van de werkgevers, georganiseerd in
den L. T, B. en van de arbeiders georgani
seerd in den R.-K, Landarbeidersbond, deze
week bijeen geweest teneinde tot een keuze
van enpartijdigen te komen.
Overeenstemming werd bereikt omtrent
de benoeming van den Burgemeester van
Midd Ibarnis cn Mr. A. Tepc, voorzitter van
den R.-K. Landbouwbedrijfsraad voor den
L. T. B. te Leiden.
Over een derde persoon kon geen een
stemmigheid worden verkregen, zoodat aan
de twee benoemden verzocht zal worden
die keuze over te uemen.
EEN NIEUWE VAKCENTRALE.
De syndicalisten hebben het N. A. S. ver
laten cn zullen een nieuwe vakcentrale op
richten.
Afdcelingen van Federatic's die in meer
derheid op het Berlijnsche standpunt slaan,
worden aangespoord zich van die federaties
af te scheiden en zich bü de nieuwe centrale
het N. S. V. aan te sluiten.
De heer. B. Lansink Jr. is voorloopig
secretaris en zal de redactie van het nieuwe
orgaan „de Syndicalist" voeren.
De Toetssteen.
„Binnen!"
De jongste bediende van het gunstig be
kend staande R.K. Plaatsingsbureau duwde
wijd de deur van het kantoor open en liet
;wee elegant gekleede heeren binnen.
De directeur sprong van zijn stoel op, boog
en sprak: „Baron van Bachum en Jopkheer
van Sparrenwoude als ik me niet vergis?"
„U vergist zich niet" antwoordde een
der twee. We komen naar aanleiding van on
ze correspondenties over de twee rentmees
ters."
„Ja, juist, baronde zaak is voor zoo
ver in orde. Zooals u weet hebben we de
twee door u gekozen sollicitanten naar ho
tel „Vogelhof" ontboden, waar ze nader be
richt zullen krijgen over uw aankomst en de
plaats van bespreking. Ze zullen er straks
wel zijn. De keuze is niet groot, temeer waar
u beiden een rentmeester zoekt."
„We vonden, dat onder de overige sollici
tanten niet de personen waren met de door
ons verlangde capaciteiten" antwoordd
baron van Bachum„Bovendien heefi
Jonkheer van Sparrenwoude niet direct ee-
tieuwen rentmeester noodig. Alleen als dc
.onkheer meent, dat een der twee beter ge
schikt is, dan zijn tegenwoordige rentmees
ter, zal hij veranderen, nietwaar, jonkheer?"
,„Ja" antwoordde deze „ik laat aan
u de eerste keus.en als de overblijvende
me beter bevalt dan m'n tegenwoordige, zal
ik met hem onderhanadelen. Ik maak slechts
van de gelegenheid gebruik, die baron v.
Bachum me aanbood."
„Hoe boeten de twee ook weer?" in
formeerde de baron.
De directeur bladerde in z'n boek.
„Hier heb ik ze. De eene is 'n meneer de
Kat en de andere heet Termolen; beiden Ka
tholiek en van ongeveer denzelfden leeftijd.
De laatste zou volgens mijn meening
de meest geschikte zijn."
„Waarom?" vroeg de jonkheer v. Spar
renwoude.
j.Niet alleen om z'n capaciteiten, maar ook
omdat ik ten opzichte van z'n Katholiciteit
zeer gunstige informaties heb gekregen."
„Zou dat wel iets met z'n werk te maken
hebben?" zei Jonkheer v. Sparrenwoude
iewat ironisch.
„Pardon" antwoordde stijvig de direc
teur „er is gevraagd om 'n Katholiek."
„Ja zeker" kwam baron de Bachum er
lusschen wij zijn 't zelf ook en wonen in
'n Roomsche streek zooals u wel zult weten.
Maar de capaciteiten als rentmeester stellen
»-e toch in de eerste plaats. Maar.u zult
et misschien wat zonderling vinden
zou wel eens graag met die twee heeren
Uien kennismaken zonder dat ze dit zelf
erkenbegrijpt u me?"
„Zeker, baronen dat zal niet zoo
oeilijk zijn.... u gaat eenvoudig naar ho
tel „Vogelhof", daar dineeren ze."
I „Goed, best" vond de baron „maar
IX.
DE BEROEPSKEUZE.
Wat zal mijn kind. wordenis een
vraag, die alle bezorgde Ouders zich stellen.
't Is n'et hetzelfde, zelfs in den
nederigen kring cener eenvoudige familie,
welk handv/erk of vak de zoon of de dochter
kiest. Kiezen ze dat, waarvoor ze als ware in
den wieg zijn gelegd, dan komen ze vooruit,
zijn vroolijk en leven gelukkig. Kiezen zij er
een, waartoe zij ongeschikt zijn, dan is treurig
heid, verdriet, tegenspoed, ja ongeluk hun
onvermijdelijk lot. De gemeenschap heeft
er bovendien groot belang bij, dat iedereen
die plaats inneemt in de maatschappij, waar
aan hij zich volop'kan schenken ,waar hij
zijn taienten en geschiktheden ten volle kan
ontwikkelen. De kracht van een volk komt
dan eerst tot zijn recht Verstandige Ouders
zijn hiervan overtuigd cn de vraag „tvat zal
mijn kind worden is een der bezorgdste,
die zij zich stellen.
De keuze van een vak is moeilijk. Er zijn
zooveel ambachten en de vooruitgang van
wetenschap en techniek heeft nieuwe beroe
pen doen ontstaan het veld heeft tegenwoor
dig een ander a nblik dan vroeger. Is het nog
wel noodig dat tegenwoordig ieder het vak in
al zijn deelen verstaat Er ziin honderden ja
duizenden fabrieksarbeiders, die niet veel
bijzondere vak-bekwaamheid meer noodig
hebben dan een loopjongen. Daardoor wor
den er talloozen verleid, zich niet toe te leg
gen op volledige kennis van het vak. Het
aantal ongeschoolde arbeider; is te groot en
dat de vakbekwamen is te gering. Een feit
is het evenwel, dat de geschoolden veel vóór
hebben op de beunhazen en in dagen, van
werkloosheid behouden zij het langst w rk
de leerjaar uit eigen beweging te verstrekken
willen zij voorkomen, dat de kinderen in
hun later leven met zeer veel moeilijkheden te
kampen hebben." Verreweg de meeste
Haagsche paedagogen achten het gewenscht
dat de kinderen het zevende leerjaar door-
loopen hebben. De Staatscommissie heeft
zich ook met algemeene stemmen uitgespro
ken voor het zevende leerjaar." (1).
De kwestie der beroepskeuze is een zeer
ernstige en het is geen wonder, dat goede
Ouders zich daarmede 't hoofd breken en dj]j.
wijls niet weten, wat-zij zullen aanvangen.Ri2Ci
n voorlichting vragen, bij wie zullen zij dit
doen 't Is daarom gelukkig, dat enkelen de
zaak hebben aangepakt en de grondslagen
hebben gelegd van de wetenschap der beroeps
keuze. Zij is een jonge wetenschap en men
kan nog niet veel van haar verwachten. Toch
heeft zij in de enkele jaren van haar bestaan
groote vorderingen gemaakt. Dr. Jac. Van
Ginneken S. J. schrijft in Zielzvlekken
„Wij zijn hier op ons kantoor zoo lang
zamerhand gaan beschikken over 120 geijkte
proeven min of meer gelijkelijk over het heele
psychische terrein verspreid., en dat is heel
wat." Wij weten met de door ons gevolgde
methode niet alleen meer antwoord op de
betrekkelijk eenvoudige vraag Kan ik dit
of dat worden maar kunnen ook bescheid
geven op de veel algeme:ner aanvrage Wat
kan ik eigenlijk het beste worden. (2.)
Dit laatste is het juist, waar het op aan
komt, want de lichamelijk gezonde en ver
standelijk tot de middelmaat behcorende
menschen zijn voor den meesten arbeid ge
schikt, maar voor welken zijn ze het geschikt
ste en voor welken zijn zwakzinnige kinderen
nog geschikt? Dit zijn hoogst belangrijke
kwesties.
Een vraag, die bij de beroepskeuze niet
ernstig gesteld en overwogen wordt, is deze
„In welken stand wil God, dat mijn kind Hem
de het woord bij de daad. Zoodat in hef
politiebureau Paauwensteeg de gouden arm
band werd gedeponeerd.
De eigenaresse ervan is echter nog steed*
zoek. (Mdb.J
BRAND TE LEEUW ARDEN.
Te Leeuwarden zijn Woensdag de schuur
en het grootste gedeelte van het onbewoond
buis „SonmenlbOTg" door band vernield. Hel
perceel was verzekerd, doch de inboedel en
kippen het gebouw was tijdelijk als hoen
derpark ingericht niet. Men vermoedt «fat
onvoorzichtigheid van een loodgieter, diedaa'
werkzaamheden had verricht, de oorzaaj
van hert onheil is.
DE VERGIFTIGING TE UTRECHT,
Begrafenis der slachtoffers.
Donderdagmorgen zijn op de Tweede Al
geme-ene Begraafplaats Ie Utrecht, de twee
d-oor vergiftiging om het leven gekomen kin-
deren van de familie Van Waveren liegra-
ven. Een groote menwehenmenigte had zien
bij het Pathologisch Instituut opgesteld om
-het vertrek van den lijkstoet te zien. In tw«a
lijkwagens, waarop eenige bloemstukken la
gen, werden de lijkjes vervoerd. De vader
der kinderen volgde in een der familierijtul
gen. .Op het kerkhof waren honderden be
langstellenden aingestroomd, om van de
droeve plechtigheid getuige te zijn.
Na-dat de kisten in het graf waren neerge
laten, «prak een collega van den vader eeni
ge hartelijke woorden van troost, waarna een
familielid namens de ouders dankte voor de
ondervonden deelneming en hulp in de laa»
ste dagen. De politie had uitgebreide maat
regelen voor de orde genomen.
en worden zij ontslagen dan hebben zij het
vooruitzicht, dat zij het eerst weer arbeid
zullen krijgen. Zij zijn voor alle onderdeelen dienen zal Nog eens wordt lner herhaald
van het vak t: gebruiken. j Ouders en Opvoeders 's menschen levens-
I doel nooit uit het oog verliezen. Zij moeten
De keuze als men hier teminste van keuze derhajve^ de kinderen voortdurend op het
kan spreken komt soms eigenaardig tot stand
De vraag is dikwijls Waar kan dc jongen of
het meisje het eerst terecht en men gaat op zoek-
naar een baas. Zoo wordt toevallig een jon
gen timmerman, stucadoor, bakker, zonder
een oogenblik in ernst over het vak nage
dacht te hebben, met het gevolg, dat hij la
ter met een ander vak begint en op slot van
rekening geen beroep krijgt. Wie geen vak
heeft geleerd drijft op de kurk van het wissel
vallige hij moet nemen wat hij krijgen kanj:
loopknecht, opperman, witter zoo nu cn dan
is hij gedwongen baliekluiver en moet op
kosten der gemeenschap leven. Wie echter
een vak heeft geleerd, krijgt den kost, waar
hij verkeert.
Een tweede vraag is nog al eens Waar
kan mijn kind het eerst iets verdienen
Kinderen komen daardoor terecht op glas-,
knoopen-, stijfsel-capsulenfabrieken., fabrie
ken voor schroefjes enz. Ze worden loop
jongen, s raathandelaar, fietsrijder bij een be
steldienst. De kinderen verdienen aanvanke
lijk een aardig lorn, dat, evenwel niet stijgt
cn dus later totaal onvoldoende is voor 's
menschen behoeften. Hierbij komt nog, dat
zij door dit betrekkelijk hooge loon onafhan
kelijk tegenover hun ouders komen te staan,
dat zij den ganschen dag op straat slenteren,
dat zij van het eene baantje in het ander over
gaan, dat zij geld als fooien ontvangen, waar
van zij geen rekenschap afleggen, dat zij
maar genoeg hiervan, 't Zal een ieder duide
lijk zijn dat een beroepskeuze, die enkel
steunt op een groot beginloon, in vele opzich
ten verkeerd is.
Een derde vraag, die meermalen gesteld
wordt, is deze „Zou ik mijn kinderen niet
wat hooger op kunnen doen komen V' Het oog
valt dan op "een vak waarbij men netter ge
kleed loopt ofwel op een kantoor. Het gevplg
hiervan is, dat de kinderen naar een Hooger
Burgerschool, Gymnasium moeten of een
M. U. L. O. School moeten doorloopen. De
kinderen voelen voor dat hoogere niet vee!
zij bereiken het door de ouders gewenschte
einddoel niet ofwel met enorme moeite net
eventjes. De maatschappij heeft aan die
verongelukten niets. Hoe hard het ook moge
zijn, de zwaksten worden wel weggewerkt er.
zoo komt de rechte man toch op de rechte
plaats. In het voorbijgaan zou hier de vraag
beantwoord kunnen worden.
„Zal een jongen of meisje de Hooger Bur
gerschool, het Gymnasium volgen of de klassen
van een U. L. O. school afmaken V' Is de vlijt
van een leerling niet goed, moet hij derhalve
voortdurend achter de broek gezeten worden
voor zijn werk, dan is een O. U. L. school
te verkiezen. Kan een leerling niet rekenen
dus heeft hij geen wiskutistigen aanleg
dan moet hij naar geen Hooger Burger-
School gaan. Verder houde men m het oog,
dat een U. L. O. School vóór alles een prac-
tische school is een school, die voor het le
ven opleidt, dus is ze zoo alzijdig mogelijk.
Op dc vraag wie moeten naar Gymnasium
of Hooger Burger School gaan en wanneer
kan dit geschieden, antwoordde Dr. Canne-
gieter „Alleen leerlingen met aanleg voor
studie, de z.g. intellectueel begaafden, dan,
wanneer de kennis, die de lagere school haar
leerlingen kan geven, ook werkelijk tot
voldoend vastgelegde en bezonken kennis
is gewerden." „De kinderen worden thans"
sorak de Heer B. Klooster „ontijdig op de
middelbare scholen gebracht; de nadeelen
ervan zullen spoedig merkbaar zijn.
De Ouders dienen hun kinderen het zeve n-
VA-DER EN ZOON.
Een 42-jarig koper-slager had zich voo._
den poli tie ree hier te Amsterdam te verant
woorden, omdat hij zijn zoon met een open
mes een sleek of stoot in den. hals had toe
gebracht en bloedend verwond.
Mr. Scrvatius, tot bek!.: U was op 22 Maart
om half zeven de deur uitgegaan cn toen
is u wat gaan drinken.
Beklaagde: Mn.-ir twee glazen bier.
Mr. S.: Maar twee glazen bier? Daar ge
loof ik niels van.
Bek?.: Van half zeven af. Vóór dien tijd
had ik meer gedronken.
Mr. S.: En thuis gekomen, is u op een
stoel in slaap gevallen. Wakker geworden,
hebt u woordien gekregen met uw vrouw en
hebt u uw vrouw willen mishandelen. Daar
op is uw zoon uit bed gekomen en heeft
hij tot u gezegd, dat u zich kalm moest hou
den. Vervolgens kreeg u met uw zoon woor-
den. Uw zoon ging toen een stuk ijzer ha
len en u nam een open knipmes ter hand.
Uw zoon en u zijn hierop tegelijkertijd op
elkander toegevlogen en u hebt hem met
het mes een, stoot in den hals toegebracht.
Hebt u 't zien bloeden?
Beklaagde: Ik heb 't zien bloeden.
Mr. S.: Uw zoon rs toen met zijn moeder
naar het gasthuis gegaan en later is u door
de politie opgehaald.
Beklagdc: Ja.
De zoon, die zijn va-der eerst nog wat
sparen wilde, werd met eigen toestemming
en met toestemming van den vader onder
eede gehoord, Tengevolge van de verwon
ding heeft hij acht dagen in een verband
moeten loopen. Nadeelige gevolgen zijn er
cellier niet geweest.
Het O. M„ mr. Van Heijnsbergen, noemt
hel feit ernstig. Beklaagde bracht dc wonde
met het mes toe aan zijn kindl, terwijl dit
voor zijn moeder opkwam. Het ergste is,
dat hij geen berouw toont Bekl. is in de
gelegenheid gesteld, geheelonthouder ie wor
den, maar in plaats van dit te waardeeren,
heeft hij geweigerd, zich neer te leggen bij
-de adviezen van het medisch consultatiebu
reau voor alcoholisten. Eisch: zes maanden
gevangenisstraf.
Mr. S., tot bekl.: Wat hebt u zelf te zeg
gen?
Bekl,: Ik ben bij den heer Van der Wou-
de geweest, maar heb zooïang moeten wach
ten, dat ik woorden met mijn vrouw kreeg,
omdat ik zoo laat thuis kwam.
Mr. S.: U hebt kunnen zien. waartoe drank
misbruik leidt. Als die steek een weinig an
diers was terechtgekomen-, dan had u de
moordenaar van uw zoon kunien zijn. En dat
emkel, dat u hebt kunnen goedvinden u te
bedrinken en om in uw dronkenschap uw
vrouw te mishandelen. Ook is u gelegenheid
gegeven om van den drank af te komen-,
maar die hulp hebt u afgewezen.
Bekl.: Omdat ik met mijn vrouw woordten
heb gehad, omdat ik zoo laat thuis kwam,
toen ik bij den heer Van der Woude van
daan kwam. Omdat ik wel zag, dat 't de vol
gende maal weer hetzelfde zou wezen, ben
ik er niet meer heengegaan.
Mr. S.: Ik geloof eer, dat u den drank niet
wilt laten staan.
Bekl.: Ik kan den drank laten staan.
Mr. S.: Kunt u dat? Maar dan moet u *t
met de daad toonen. Het ten laste gelegde
acht ik bewezen, 't Levert op mishandeling
vu vw.-.v, o—„„..ondier de verzwarende omstandigheid van
van de politie de uitbreker art. 304 Wetboek van Strafrecht. De steek
werd door boltl. toegebracht op een oogen
blik, dat vader en zoon op elkander toevlo
gen. 't Is geweest een we.derzijdsc.he vecht
partij, maar van noodzakelijke zelfverdedi
ging was geen kwestie. Zooals de officier
heeft gezegd, het feit is buitengewoon ern
stig; als iemand zijn eigen zoon met een
mes op zoo'n gevaarlijke plaats steekt dan
is dat een- ergerlijk feit en het feit wordt nog
te ergerlijker door de omstandigheden waar
onder het is gepleegd. Er is u steun aange
boden door bet medisch consultatiebureau,
maar u hebt dat laten loopen, omdat u
geen ernst was. Vroeger is u ook al her
haaldelijk veroordeeld. In die laatste tijden
heeft u zich beter gedragen1, maar 't schijnt
*ro weer mis te zijn. Ik veroordeel u tof ze»
maanden gevangenisstraf.
hart drukken, aan God te vragen in welken
stand Hij van hen gediend wil worden, 't
Is dan ook een mooi gebruik, dat Ouders
en Opvoeders de kinderen gewennen 's
Zaterdags de H. Mis bij tc wonen, om door
de voorspraak van O. L. Vrouw van Goeden
Raad een goeden levensstaat te krijgen en de
juiste beroepskeuze te doen. God, de Heer
die aan elk schepsel, zelfs aan het nietigste
wormpje zijn rol en plaats heeft aangewezen,
zal het kinderlijk gebed verhooren en de
keuze niet aan het toeval overlaten. Verge
ten wordt in onze dagen vaak het opvoedings
middel, door Christus zelf aanbevolen
„Laat de kleinen lot Mij komen." De H. Com
munie is een licht bij de keuze en een sterkte
om de'moeilijkheden en gevaren aan elk beroep
verbonden, glan rijk te boven te komen.
De kinderen moeten ook vertrouwvol
hun geestelijken leidsman over de keuze van
een ambt raadplegen,(3).
Ouders, die hun kroost gaarne in deze
gewichtige aangelegenheid behulpzaam zijn,
zullen niet verzuimen met God over hun kin
deren te spreken.
J. BERGMANS.
Utrecht.
St. Gregoriushuis.
(1). Redevoeringen, gehouden door Dr. H.
Cannegieter, rector van een Gymnasium en
B. Klooster, voorzitter van de Vereeniging
van Leeraren M. O. over het onderwerp; Naar
Gymnasium en Hoogere Burgerschool, wie
en rvanneer
(2). Zielkundig Beroepskantoor te Utrecht,
behoorende bij het R. K. Vakbureau. Drift.
(3). Ter lezing worden warm aanbevolen
Het Kompas des Levens.Wenken voor Jonge
lingen bij de keuze van een staat of beroep,
door Mgr. Dr. J. B. Krier. R. K. Boekcentra
le Amsterdam.
Zwakzinnige Kinderen. No.9 der Op
voedkundige Brochurenreeks. R. -K. Jon
gensweeshuis. Tilburg.
VAN KORTEN DUUR.
Een 15-jarige jo-r.gen uit Rotterdam' F. J.
V., di;e -ter beschikking van de regeering was
gesteld, en in Lochum bij pleegouders was,
huurde dezer dagen in dat plaatsje een fiets,
waarmede hij de reis naar zijn vaderstad
ondernam, 's Middags otn 2 uur vertrok hij
cn 's avonds half tien kwam hij met een
verheugd gezicht bij zijn ouders te Rotter
dam aan. Deze hebben echter gezorgd, dat
door middel
weer spoedig naar Lochusn terugkeerde.
DOOR ZIJN VROUW AANGEGEVEN.
Eenigen lijd geleden1 werd in een café aan
de Korte Hoogstraat te Rotterdam, een gou
den armband verloren. Een ikellner vond hem
en bewaarde -hem, als eventueel de bezit
ster zou opdagen. Er kwam echter geen na
vraag. Na eenigen tijd nam de kellner den
armband medé naar buts en gaf liom aan
zijn vrouw ten geschenke, die hem accep
teerde.
Wat echter altijd kan geschieden, ge
schiedde. Dc kellner en fijn vrouw kregen
woordenwisseling en daarbij kwam ook de
armband ter sprake. De vrouw zeide het wel
bij de politie te zullen aangeven. En zij voe-g-
wil u dan misschien meegaan als 't niet te
veel gevraagd is?"
„Natuurlijk, met genoegenzei de direc
teur.
De drie heeren verlieten het kantoor.
't Was op dit uur erg druk in hotel „Vogel
hof" en met moeite gelukte het hen een ta
feltje machtig te worden.
„Dat is Termolen" fluisterde de direc
teur toen men nauwelijks vijf minuten was
gezeten.
De aangeduide persoon was een forsch
man, die den indruk gaf van bedaardheid en
gemoedelijkheid. Hij zette zich zóó, dat de
heeren hem in 't oog konden houden.
,,'n Beetje stijf" zei jonkheer v. Sparren
woude„niet genoeg „heer."
„Dat is zoo" sprak de baron zacht....
„hij lijkt me wel flink, stevig, maar.... zoo
erg vierkantlomp misschien in den
omgang."
„En die daér aankomt is de Kat," zei
de directeur achter 'n krant verborgen.
„Ah".
Belangstellend gluurde het tweetal naar de
sympathieke figuur van den heer de Kat. 'n
Man van vormen zagen ze al gauw
cn die vriendelijke glimlach om z'n mond.
„Die bevalt me zoo op 't eerst oog beter"
zei de baron.
„Mij ook" viel de Jonkheer bij.
„Ik heb graag 'n rentmeester, die zich in
gezelschap weet te bewegen."
„Ik begrijp uw voorkeur levendig"
bracht de directeur beleefd in 't midden....
hoewel op do eerste plaats trouw en eerlijk
heid.... enfin, u begrijpt me
„U wilt toch niet zoggen, dat die meneer
de Kat
„Pardonzeggen neen, volstrekt met
als dat waar was zou ik hem niet heb
ben ontbodenvoor den naam van ons
kantoor al niet. Maar bij ons leeren we
zoovéél menschen kennen.... enfin, ik heb
'n plan. U heeft wel 'n kwartiertje geduld,
nietwaar?"
„Zeker."
Na tien minuten zei de directeur zachtjes:
„Juist nu opgelet heeren.... Om te be
ginnen wil ik even herinneren, dat het van
daag Vrijdag isDe heer Thermolen heeft
visch besteld, zooals ik zie.... Hij doet zn
servet voor en bidt. U mag me kinderachtig,
misschien overdreven noemen, maar ik con
stateer slechts. Iemand, die trouw is jegens
God is 't door den regel ook jegens z'n su
perieuren. De heer de Kat bijt in 'n sappige
biefstuk cn ik zag hem niet bidden."
'J Geval bleek op den baron en den jonker'
niet dien indruk te maken, dien dc directeur
er van verwachtte. De sollicitant, die de Kat
heette, had de adellijke harten gestolen....
dat voelde hij.
De baron zweeg.... Jonkheer v. Sparren
woude meende te moeten opmerken, dat hij
de handelwijze van den heer de Kat niet af
keurenswaardig vi*id. „Het werk is 't voor
naamste" zei hij,en 't voorkomen
zegt ook wat."
„U houdt me ten goede" antwoordde de
directeur ecnigszins koel „dat ik niet van
dezelfde mcening ben. Wie op deze wijze
met de geboden zijner kerk 'n loopje neemt,
zal 't lichter met 't andere ook niet zoo
nauw nemen, wanneer 't hem zoo uitkomt."
Er werd nog wat heen en weer gepraat,
waarna besloten werd beide partijen met el
kaar in aanraking te brengen.
Baron van Buchum stond aan een der
vensters van z'n werkkamer en schouwde
met stil genot over z'n bezittingen:
,,'n Gezegend jaar" mompelde hij met
voldoening. „Maar de rentmeester heeft er
ook 't zijne toe gedaan."
Hij verzonk even in 'n gepeins os-er de
verdiensten van den rentmeester.... Flinke
kerel.... zoo overtuigd in z'n beginselen en
toch niets kwezelachtigs.... 't Volk mag
'm graag.... Hij gunt de menschen wat, al
staat hij er op, dat ze hun plichten doen, ook
op godsdienstig gebied..., en ze werken
beter en prettiger dan vroeger.... Ben toch
blij, dat ik toen den raad van dien directeur
heb opgevolgd.... al moet gezegd worden,
dat van Sparrewoude 't met dien de Kat ook
best heeft getroffen.
Aan 't einde van de laan werd 'n auto
zichtbaar.
Wat 'n vaart!
De baron bracht de hand boven de oogen,
„Ja, ik geloof, dat hij 't is."
Hij begaf zich naar beneden en zei tot de
barones, 'die bezig was aan 'n kostbaren
koorkap voor de arme kerk: „Zeg, Amelie,
ik geloof zeker, dat jonkheer van Sparre
woude daar komt aantuffen."
„Ja, dat is z'n auto.... Wat kan dat nog
zijn?"
Op de hooge stoep wachtte de baron den
bezoeker op. Ze drukten elkaar hartelijk de
hand, waarop de gebruikelijke informatie*
naar gezondheid volgden.
„Maar, jonker.is er iets? U ziet er zoo
somber en gejaagd uit...—"
„Ja.... naar 't gerecht't is 'n heel
eind.... kom benzine te kofl.... wou hier
wat leenen" stootte de bezoeker er uit.
„Naar 't gerecht?"
„Ja.... m'n rentmeester.... die de Kat.,
die groote schurk.... die elegante oplich
ter."
„Hoe is 't mogelijk! Kom even binnen, ik
laat voor dc benzine zorgen."
„Je weet" zei de jonker, binnengeko
men „hij had m'n heele vertrouwen
hij kon zoo lief doen.... kijk maar eens.."
En hij legde vervalschte wisselbrieven op
tafel,Zie, hoe geraffineerd de boel is
vervalscht.Hij is er vandoor.... ik
schrik als 'k aan de boeken denk.... wie
weet welke knoeierijen.... Maar ik moet
me haastenhoe gauwer de justitie inge
licht boe beter.... misschien krijgen ze 'm
nog."
Even later snorde de auto weer de laan af.
Baron van Bachum tuurde hem na:
„De directeur heelt 't toen maar goed ge
raden Wie om de voornaamste geboden
van z'n geloof niet geeft, neemt ook 't a»-
djre dikwels niet zoo nauw..,."
