van onze o rr-;;r.
DRAAOLOOZE TCLCFOON
RECHTSZAKEN.
TIEL, 9 Juli. (Veiling Ons Belang). Extra
Meikersen 48 c., meikersen 3043 zwarte
kersen 45 c., zwarte bessen 23 c. export
18—25 c., alles per K.G.
(Veiling Tiel en Omstreken). Meikersen
34—42 c., zwarte kersen 40—46 c., aard
beien 6062 c., export 2430 c., alles per
K.G.
DE GEALLIEERDEN EN DUITSCHLAND,
de bevolking de ernstige vermaning haar be
zonnenheid te bewaren en recht en wet te
eerbiedigen en waarschuw dringend tegen
dergelijke noodlottige uitvloeiselen van een
op een dwaalspoor gebrachte vaderlands
liefde.
BERLIJN, 10 Juli. Naar de avondbladen
uit het Roergebied vernemen, heeft het ge
meentebestuur van Buer vanmiddag van de
Belgische overheid bericht ontvangen, dat
alle sancties, waarmee de stad getroffen was,
ingetrokken zijn. Waaraan dit te danken
wa.s, kon men niet te weten komen.
UIT HET BEZETTE GEBIED
KARLSRUHE, 10 Juli. De opper-president
van de Rijnprovincie heeft de volgende be
kendmaking gericht tot de bevolking: „Den
laatsten tijd worden steeds meer daden van
sabotage aan spoorwegwerken gepleegd,
welke betreurenswaardige offers aan goed en
bloed eischen. De regeering staat geheel bui
ten deze daden en veroordeelt ze ten stellig
ste. Zij weet, dat zij in deze eens van zin is
met de geheele bevolking. De Duitscher, die
sabotage pleegt, begaat een onverantwoor
delijk misdrijf jegens zijn volk. Ik richt tot
BODEGRAVEN, 10 Juli. Kaas. Ter markt
waren 234 wagens. Prijzen le soort 36—39,
2e soort 30—33, rijksmerfe f 32—42. Han
del (lauw.
BRUSSEL, 10 Juli. De Senaat heeft na
de bespreking der regeeringsverklaring met
88 tegen 36 stemmen en één blanco een
motie van vertrouwen io de regeering aan
genomen.
BEVERWIJK, 9 Juli. Vefflingnoteesing.
Aardbeden 4660; doperwten 16-21; peu
len 1620;capucijniers 2028; tuamboonen
1416; rospers 2832; groentjes 32 p. Kg.;
dikke boonen 2j50—2.60 per kisje; aardop-
in zijn vertwijfeling zijn handen omhoog ge
stoken en geroepen hebben „Ik geef me
over 1"
Ademloos stond hij voor een deur op de
vierde verdieping.
Daar was een verroest blikken bordje aan
gebracht met het opschrift„Adem Bakker,
schoorsteenvege
En daaronder was een vies visitekaartje
genageld, waaraan de rechter bovenhoek
ontbrak „Rita van Veldern, lid van de
Frankfurter opera".
Eli nam eerbiedig zijn hoed af en maakte
een diepe buiging.
Dus ze heette Rita. Natuurlijk kwam het
hem voor, dat hij nog hooit een mcoieren
naam gehoord had.
Hij zou er zich heelemaal niet over verwon
derd hebben, als de deur op dit oogenblik ge
opend werd en een prinses naar buiten ge
treden was, om hem met een onnoemelijk-
liefeliik handgebaar uit te noodigen „Komt
u binnen in ons koninkrijk."
En hij zou dan met een stralend gelaat ge
stameld hebben „Zeer aangenaam 1 Uwe
Koninklijke Hoogheid vergunne dat ik mij
voorstel Eli Manchet, beambte aan de
Industriebank."
Maar de deur werd niet geopend. Wel
echter ontglipte de hoed aan Eli s bevende
handen en rolde de vier trappen af, en ach
ter hem aan rolde spoedig ook Eli Machet,
pakte beneden zijn hoed, (die er hoegenaamd
niet meer uitzag, alsof hij uit een koninkrijk
kwam) en begaf zich naar huis.
En hoewel de tekst van Lohengrins Zwa-
nenlied onveranderlijk vaststaat, zong hij
och onderweg op deze melodie den nieuwen
tekst„Rita, Rita, Rita."
Wie eenmaal op verboden wegen gewan
deld heeft, kan het moeilijk meer laten. Want
juist op de verboden wegen bloeien de mooi
ste bloemen, schitteren de helderst: sterren
en groeien de grooste aardappelen.
Eli, de schuchtere deugdzame Eli, besloot,
op den verboden weg voort te gaan, al moest
hij ook regelrecht ter helle varen.
Wederom was gebleken dat Stuart Webbs
en Nick Carter geheel en al vreemd waren
aan Eli's stamboom.
Tusschen zijn woning en het schoorsteen-
vegerlijk koninkrijk was een delicatessen-
handel gevestigd, die gewoonlijk de plaats
van bijeenkomst, der gezamenlijke dienst
meisjes uit de omgeving vormde. Daar wilde
Eli iets naders over Rita vernemen. Hij dacht
daar den een of anderen inkoop te doen en bij
deze gelegenheid de eigenares der zaak uit
te hooren.
Nauwelijks had hij dit besluit genomen, of
hij schrikte ook al weer voor de stoutheid
van zijn onderneming.
Drie dagen talmde hij.
Toen echter op den avond van den derden
dag weer 't sirenengezang door 't open ven
ster in zijn kamer geklonken had, en dit
maal zelfs 't voor alle onve liefde ocssa
schrikwekkende lied „Bemin mii, ea de
wereld is mijn," toen stond Eli met act vaste
besluit op, de wereld tegen dezen billijken
bekommer je niet om vreemde dames Ga
niet op de meisjesjacht, je brengt het toch
maar tot Zondagsjager 1 Je weet het toch uit
de Odysseus Als de sirenen zingen, moet
men zijn ooren met watten dichtstoppen I
En Eli sloot de beide volgende avonden
zoodra het gezang van Rita weerklonk, held
haftig de ramen en hield zijn rechteroor toe,
En luisterde zeer geheimzinnig alleen met
Zijn linkeroor.
Maar het hoofd wikt, het hart beschikt.
Hij betrapte zich erop, dat hij dagelijks de
reclamebiljetten van de opera bestud erde,
om den naam van Rita van Veldern te ont
dekken.
Maar hij vond hem niet. En dat beteekende
geen gebrek aan scherpzinnigheid, want zelfs
een Stuart Webbs en Nick Carter zouden
den naam daar niet ontdekt hebben. Om den
doodeenvoudigen reden, dat hij daar niet
stond.
Zou het visitekaartje op de deur op de
vierde verdieping gelogen hebben?
Eli ging aan 't overleggen.
Hij wilde het visitekaartje geen onrecht
doen het bad er vertrouwenswe kkend-sme-
rfg uitgezien.
Hij zei bij zich zelf Waarschijnlijk treedt
zij niet met haar familienaam van Veldern
op, maar heeft se een tooneelnaam aange
nomen.
Hij vond dit zelfs geheel in orde.
Wordt vervolgd.
prijs te verw rven.
Lang stond hij den volgenden middag voor
den delicatessenhandel. Hij had zijn beste
pak aangetrokken. Wel tienmaal had hij zijn
hand op de deurknop gelegd, eer hij het
onder oproeping van al zijn moed, over zijn
hart verkreeg de knop neer te drukken.
Met een haastigen ruk opende hij de deur
en Eli verschrok hevig van de winkelschel
en hij was het liefst maar weer weggeloopen.
Doch reeds had de blonde verkooper, die
de winkelierster tijdens de middaguren ver
ving, en die er uitzag alsof hij in de étalage
van een kapper door-gebrand was den
ongelukkigen Eli bemachtigd, en spoedig
ratelde zoo'n menige lofutigingen op ae wa
ren op het ontdaan hoofd van Eli neer, dat de
arme kerel geen raad meer met zich zich zelf
wist.
O, het was een flinke bediende, en hij wist
precies dat Erdal schoenensmeer de beste
was en Bergers likdoornpleisters, alleen echt
met de handteekening van den uitvinder,
wonderen wrochten, en hij maakte tegenover
Eli van zijn kennis geen geheim.
Toen Eli tien minuten later weer voor den
winkel, stond, had hij vijf doosjes wrijfwas,
drie pond gedroogde vruchten, twee pakjes
margarine, een kokosnoot en voor dertig
cent scheerzeep gekocht het koninkrijk
was hij echter geen schrede nader gekomen.
Zoo ging bet dus niet.
Trouwens, zei Eli mismoedig, tot zichzelf,
toen hij thuis hel pakje uitpakte, wat gaat
je de zangeres a«*J Schrijf je facturen en
