Derde Blad
kerk m $m@L
ELCK WAT WILS
1 tholieke vrouwen en meisjes zich schuldig
maken, schuldig door het te veel opgaan in
het stoffelijke. Maar dat Duitschland zal we
der groot worden als het bidt, het Duitsch
land dat nu boet, zal zoodra het weder bidt
opnieuw een voorbeeld worden voor de vol
keren, het nederig biddend en ijverig wer
kend Duitschland zal dan weder een groot
Duitschland zijn, en daarvoor moet gij bid
den. I
En ouder den indruk van dat woord, ging,
men stil biddend de laatste staties houdenj
om dan onder het zingen van het Stabat
Mater de genadekapel binnen te trekken
om daar het dankgebed te verrichten.
En daar aan de voeten van Onze Lieve
Vrouw ter Nood werd dank gebracht voor
de ontvangen gunsten, daar werden beloften
gedaan en vernieuwd, goede voornemens ge
maakt en trouw beloofd aan de H. Maagd,
die men als goede Congreganisten zal blijven
dienen of gaan dienen.
Daarna ging men dankbaar naar huis,
maar met het voornemen om nog dikwijls
naar Onze Lieve Vrouw ter Nood te gaan
maar vooral vervuld met de groote begeer
te dat in het aanstaande jaar een groote
Duitsche Bedevaart zal worden gehouden
naar Onze Lieve Vrouw ter Nood, waar men,
niet slechts enkele uren, maar een geheelen
dag hoopt te ondervinden hoe waar het is
Maria zu lieben ist allzeit mein §inn,
In Freuden und Leiden, Ihr Diener ich bin."
NEDERLANDERS TE ROME
Men meldt ons uit Rome: J
Gisteren werd Kan. Mgr. Prof. Dr. A. C.
M. Schaepman, president van „Rijsenburg
en redacteur der ..Nederlandsche Katholieke!
Stemmen" door Z. H. den Paus in langdu
rige particuliere audiëntie ontvangen.
Mgr. Schaepman bood den H. Vader de
laatste tien jaargangen der „Ned. Kath:
Stemmen" aan;
Nog wordt gemeld, dat de Generaal deï
Dominicaner-orde, de Hoogeerw. Pater L«!
Theissling, vergezeld van den Zeererw. pa
ter Orie, pastoor te Rotterdam, te Rome is.
gearriveerd.
WAT AL TE SOBER.
De Troonrede maakt o-m. melding van de
ernstige werkloosheid welke er heerscht. Het
geen wel niemand zal verwonderen, omdat dit
een verschijnsel is waardoor onze nationale
welvaart zeer gevoelig wordt aangetast.
Subsidie aan werkloozen kassen, steunrege
lingen e.d. vorderen groote bedragen en zijn
weinig productief zoodat het, vooral in tijden
als de onze nu de Rijksmiddelen onrustba
rend achteruit gaan, niet kan verwonderen dat
daarop in de "Troonrede de aandacht wordt
gevestigd.
Maar de schade van de werkloosheid be
staat niet uitsluitend, in het verzwaren van de
lasten der openbare diensten zij werkt ook
slopend in op de gezinnen van hen, die er di
rect het slachtoffer van zijn en zij tast ook het
moreel van het volk aan, waaruit onmiddellijk
de plicht voor de Overheid voortvloeit om te
doen wat mogelijk is teneinde deze maatschap
pelijke ziekte te voorkomen en waar en voor
zoover dat onmogelijk blijkt, hulp te verlee-
nes,
Daarom wordt het door zoovelen zoo pijn
lijk gevoeld, dat we in het zooeven genoem
de staatstuk niet naast het constateeren van
de werkloosheid, ook iets vernomen hebben
over de bestrijding daarvan en het lenigen
van den nood door de werkloosheid opgeroe
pen.
Ik hoor al opwerpen maar er moet bezui
nigd worden en nergens kan het mes worden
ingezet of belanghebbenden komen er tegen
op met het argument, dat zij voorstanders
zijn van bezuiniging, mits men maar van
dat hun terrein afblijft.
Inderdaad dat lijkt een krachtig argument
en zal in algemeenen zin ook wel juist zijn,
maar het blijft toch een argument dat voor
onze werkloozen niet opgaat.
Zij toch dragen alweer in algemeenen
rin geen schuld aan het lot wat hen be
treft en we kunnen dien nood niet ongelenigd
laten.
Wij organiseeren steunregelingen en we ne
men maatregelen om ellende te verzachten
in 't Buitenland we gaan er prat op, dat vèr
over de grenzen gesproken wordt van liefdadig
Nederland doch wanneer we aan eigen in
woners de noodige hulp zouden ontzeggen
om hun gezin nog zooveel mogelijk op de
been te houden dan zou dat moeilijk daar
mede in overeenstemming zijn te brengen.
Het laatste van al mogen we er toe komen
om niet alles te deen wat mogelijk is ten einde
de werkgelegenheid te verruimen en de werk
lozenkassen in de gelegenheid te stellen hun
keeringen te doen en in het algemeen te zor
gen dat die tienduizenden gezinnen niet ten
gronde gaan
Nu kan alleen om het feit, dat daarvan in
de Troonrede geen gewag is gemaakt niet
worden verondersteld dat daarom aan die
zaak geen aandacht wordt besteed, maar
te bejammeren blijft het m.i. dat aan hen, die
4 zóó zwaar door de huidige malaise getroffen
zeen enkel woord van opbeuring en vooruit
zicht is ten deel gevallen.
En de millioenennota van den Minister
van Financiën heeft de zaak niet knapper ge
maakt. Integendeel daarin is zelfs alle voor
uitzicht aan de uitgetrokken werkloozen ont
nomen en zullen zij naar Armenzorg worden
verwezen.
Wat niet kèn, is nog nimmer gebeurd, maar
er zal m. i. heel wat voor noodig zijn om het
volk te overtuigen dat er heel geen andere uit
weg is dan deze, die slechts ten koste van de
meest getroffenen kan worden genomen.
A. J. L.
ZOO NIET.
Voor mij liggen twee uitgeknipte adver-
enties één uit Zundertsch Nieuwsblad en
één uit een te Boskoop verschijnend blad.
In de eerste advertentie wordt den tuin-
irbeiders te Zundert zeer hoffelijk kond ge
daan dat H.H. Werkgevers heeft behaagd
om de loonen der arbeiders met ingang -van
I October a.s. met ongeveer 20 te verlagen.
Het tarief is zeer netjes uitgewerkt vanaf
13-jarigen leeftijd tot en met de volwassenen.
De Boskcopsche advertentie is van minder
ingrijpende beteekenis en bevat de kennis
geving, dat de Vereeniging van Werkgevers
in het Tuinbouwbedrijf heeft besloten om
den wettelijken zomertijd te doen eindigen
pp Maandag 17 September.
Ik geef toe het is wel een gemakkelijke
manier van zaken doen.-
De Werkgevers komen bij elkaar of al
thans eenige hunner én besluiten.
Eenvoudiger kan het werkelijk niet. En
waar nu eenvoud het kenmerk van het ware
wordt genoemd zou men tot de gedachte
kunnen komen, dat we met die methode den
steen der wijzen zouden gevonden hejpben,
iets wat ik toch waag te betwijfelen.
Het moge al waar zijn, dat de arbeiders
die zich door gebrek aan Christelijk denken
en voelen van hunne medearbeiders hebben
teruggetrokken en vervreemd, zelf aanlei
ding geven tot een dergelijk eenzijdig optre
den, dat neemt toch niet weg dat het in zich
zelf verkeerd is om zonder overleg met de
irbeiders of hun organisatie's veranderingen
n de arbeidsvoorwaarden te brengen.
R.K. INTERN. VEREEN. TOT
BESCHERMING VAN MEISJES
Men schrijft ons uit Alkmaar
„TER BEEVAART."
