JURCIENS
3 0 CENTS PER HALF POND
.VOOR
STAMDEN
OP HET BROOD
VOOR BAKKEM
EN BRADEN
SCHUIMT IM DE PAN
BUITENLAND
Derde Blad
1 December 1923
Uit de Pers.
Rond de Kabinetscrisis.
«Een kabinet met twee hoofden-.
een verkeerde weg.
De Commissie van Herstel zou gistermiddag vergaderen: een econo
mische 'overeenkomst van de gezamenlijke geallieerden met Duitschiand
in uitzicht? Het vermoedelijke kabinet-Marx. Een uittreksel uit het
reeds besproken ongeruste Temps-artikel, naar aanleiding van de
Spaansch—Itaiiaansche toenadering. De financieele wederopbouw van
Hongarije.
fiEM, BUITEHL. BERICHTEN.
44
FEUILLETON
Het rood© testament.
Het Tweede-Kamerlid A. C. A. van Vuu-
ren schrijft in „De Tijd" over den kabinets
formateur Beelaerts van Blokland en diens
taak o.m. het volgende:
,De heer .Beelaerts r.ou bij uitstek ge
schikt zijn voor een taak, als hem is opge
dragen, indien de omstandigheden anders
waren dan waartoe hij wordt geroeoen. Hij
Weet veel op velerlei gebied en hjj zal het
dus ook wel doen op financieel en econo
misch terrein, maar hij heeft nooit iets ge
presteerd en mist dientengevolge het gezag
en den naam, die een kabinetsformateur
met bet herstel van het financieel even
wicht als hoofd-, zoo niet eenige, taak be
hoeft. Hij zal daarom het departement van
financiën niet voor zich nemen, maar be
ginnen moeten daarvoor een ambtgenoot te
zoeken, die op dat terrein den naam en het
gezag heeft, die hij mist. Vindt hij dien. dan
zal deze de groote man zijn, die op het
ministerie den stempel van zijn persoonlijk
heid drukt en daarmede aan het kabinet
zijn karakter en positie geeft Het kabinet
zal dan in naam blijven een kabinet-
Beelaerts van Blokland, maar in wezen zal
het zijn een kabinet.(men vuile hier in
den naam van den toekomsteen Minister
van Financiën). Het kabinet gaat daarom
lijden aan dezelfde kwaal, waaraan het te
genwoordige sinds het aftrede., van Minister
De Vries in 1921 heeft geleden: het krijgt
twee hoofden",
De R.-K. kiesvereeniging te Ursem in den
Rijkskieskring Den Helder beeft een motie-
op-pooten aangenomen.
Dit „op-pooten" zit 'm hierin, dat van de
drie katholieke" Kamerleden Bomans,
Micbielsen en Loerakker wordt verlangd,
dat ze hun mandaat als lid der Tweede
Kamer zullen neerleggen.
Terwijl als supplementaire straf wordt
geëischt, dat ook in de toekomst „aile be
trekkingen" met de genoemde drie be eren
zullen worden verbroken.
Ursem wil, als wij het wè! zien, de drie
tegenstemmers tegen de Vlootwet minstens
buiten de politiek-katholieke gemeenschap
sluiten; de bewoordingen der motie laten
feitelijk nog ruimte voor verdere uitban
ning.
Na dit te hebben vooropgesteld, vervolgt
de „Volkskrant".
„Indien we ons niet sterk vergissen, be
treedt Ursem hier een niet onbedenkelijken
weg.
Er bestaat onder ons katholieken verschil
van meening omtrent de Vlootwet en om
trent de stemming over deze wet
Algemeen, mag men zeggen, wordt bet af
treden van het ministerie-Ruys en de. naar
men hoopt tijdelijke, verbreking van de
rechtscbe coalitie betreurd.
Bij dit verdies kan men, indien men zulks
dienstig acht, een nieuw verlies voegen:
dat onzer katholieke eenheid als politieke
partij.
Ons lijkt bet evenmin gewenscht als noo-
dig toe.
Men kan de tien tegenstemmers uit de
paxiij zetten en ale betrekkingen met hen
verbreken.
Maar als men dit deed, zou er meer ver
broken worden, kreeg de scheuring in onze
partij haar beslag en zouden de katholieke
kiezers in twee kampen worden verdeeld.
Want het ware toch ai te naïef te roee-
nen, dat de tien tegenstemmers onder het
katholieke volk geen aanhang vinden; nog
naïever te denken, dat alle katholieken,
ook onder hen die in de gegeven omstan
digheden de Vlootwet zouden hebben aan
vaard, met een uitbanning der tien genoe
gen zouden nemen.
Hebben wij vernomen, dat de katholieke
Kamerclub, wier groote meerderheid vóór
dc Vlootwet heeft gestemd, de tien tegen
stemmers beeft uitgeworpen?
Waarom neemt Ursem nu zoon drastisch
besluit?
Heeft men daar niet begropen. dat dc
zoo gemakkelijk aangenomen motie tegen-
moties kan uitlokken en wij ineens in een
burgeroorlog kunnen worden gewikkeld?
Men wil, wij willen allen bet behoud der
eenheid.
Men mag wat gebeurd is betreuren, maar
het motiveert geen verbreking onzer saam-
boorigkeid.
En omdat He motie van Ursem daarop
aanstuurt, begroeten wij baar met leedwe
zen en kannen alleen de hoop uitspreken,
dat op dezen verkeerden weg geen verdere
stappen zullen worden gezet.
De Commissie van herstel.
De Commissie van Herstel kwam gisteren
om drie uur bijeen. Zij h thans in het bezit
van d: Vrijdag door Fischer, den Duitschen
ïedelegeerde, voor de Commissie afgelegde
verklaring, waarover zij zou beraadslagen
tvenals over het Fransche plan betreffende
de commissie van deskundigen.
De geallieerden en
Duitschiand.
Algemeen werd verwacht, dat in de gister
middag te houden conferentie van de com
missie van herstel, die de Duitsche rapporten
iver den huidigen toestand in Duitschiand
voor zich heeft liggen, een voorstel zou wor
den gedaan, om een commissie van des-
ktndigen te b: tnemen tot een ondezoek
naar het oe taalvermogen van Duitsch
iand en de methoden om evenwicht
te brengen in de Duitsche begrooting en
andere aanverwante vraagstukken.
Gemeld wordt, dat het onwaarschijnlijk
is dat de overeenkomst van Dusseldorf reeds
gisteren door Barthou ter sprake zou worden
gebracht.
De Daily Telegraph maakt melding van de
hoop die in sommige Fransche kringen wordt
gekoesterd, dat van het aldus verkregen uit
stel partij zal worden getrokken om een
volledig Engelscii-Fransch oeconomische
over enkomst te r ïen met betrekking rtot
de exploitatie van de Roer en de overige
bezette gebieden in de toekomst. Waar het
;en bloote kwestie is van het regelen van ad
ministratieve en technische details ten doel
hebt eade een tijdelijken modus vivendi
te vinden tusscben de Engelsche en de overige
zones, is het niet noodig, zegt het blad, dat
men hierbij op onoverkomenlijke bezwaren
stuit. Maar het zou nutteloos zijn te ver
wachten, dat Groot Brittannië te vinden zal
zijn voor eenig compromis, waarbij de essen-
tieele politieke beginselen van Engeland
betrokken zijn, zooals divroeger en met
gezag zijn aangeduid door den eerste-mi-
.ïisfer en den voorzitter van buitenlandsche
«ken.
Aan een oeconomische overeenkomst zoo-
als de Fransche meening zich deze voorstelt
zou heel wat meer verbonden zijn dan een
zuiver „working agreement,", n.l. de directe
Engelsche deelneming aan de spocrweg-
fegie, de voorgestelde oprichting van een
Bank voor het Rijnland en de exploitatie van
de zoogenaamde productieve panden.
De Times zegt Sir John Bradbury is te
Londen geweest en ongetwijfeld heeft hij
met leden van de regeering besprekingen
gehouden. Maar hij heeft geen instructies
ontvangen. Hij is een onafhankelijk lid van
de commissie van herstd! en de Engelsche
regeering heeft in ieder geval nooit neiging
getoond het werk van de commissie van her
stel ondergeschikt te maken aan eenige par
ticuliere plannen van haar zelf. Wat Sir
Jo n Bradbury ook moge zeggen of doen,
hij handelt daarbij als lid van een lichaam,
dat volgens het inzicht van de Engelsche
regeering en in overeenstemming met het
vredesverdrag zijn positie van volstrekte
onafhankelijkheid moet behouden.
De kabinetscrisis in
Duitschiand.
Dr. Marx hoopte reeds gisterochténd de
lijst van de leden van zijn kabinet aan den
rijkspresident te zullen kunnen voorleggen.
Her nieuwe kabinet zal vermoedelijk als volgt
zijn samengesteld rijkskanselier dr. Marx
(centrum), vice-kanselier dr. Jarres (Duitsche
Volkspartij), buitenlandsche zaken dr. Stre-
semann (Duitsche Volkspartij), binnen-
landsche zaken dr. Hamn (democraat), of
dr. Knoch (democraat, financiën dr. Hr.
Luther (Duitsche Volkspartij), economische
zaken nog onbekend. De heer Minoux, ge
wezen directeur der ondernemingen van
Stines heeft al geweigerd deze portefeuille
te aanvaarden.
Arbeid dr. Brauus (centrum), voedsel
voorziening dr. Schiele (Duitsch-nationaal)
Of deze de hem aangeboden portefeuille zal
aanvaarden staat: nog niet vast. Spoorwegen
Henrich, algeneen Directeur van de Deutsche
Werke. Ook deze heeft nog geen definitief
antwoord gegeven. Posterijen dr. Hoefle
(centrum). Rijksweerbaarheid dr. Gessier
(democraat). Justitie dr. Emminge (Beiersche
Volkspartij). Bezette gebied dr. Fuchs. Het
is echter mogelijk dat geen afzonderlijk mi
nister voor het bezette gebied meer zal wor
den benoemd. In dit geval zal dr. Hoefle,
de rijksminister van posterijen, die uit de
Palts afkomstig is, ook de portefeuille voor het
bezette gebied beheeren.
Er komt geen nieuwe minister voor den
wederopbouw.
Gehetmer Justizrat dr. Wilhelm Marx,
voorzitter van de partij van het centrum in den
Rij ksdag, is 15 Jan. 1853 te Keulen geboren.
Hij studeerde te Bonn en werd eerst rechter
te Keulen, daarna te Dusseldorf. In het be
gin van dit jaar werd hij tot senaatpresident
voor het Berlij nsche Kammergericht be
noemd. Van 1899 tot 1913 vertegenwoordig
de hij het district Krefeld in den Pruisischen
Landdag. Van 1910 tvt 1918 was hij lid
van den Rijksdag voor 't district Muhlheim
a. d. Rijn. Dr. Marx was eveneens lid van de
Nationale Vergadering en van den daarop-
volgenden Rijksdag. Na den dood van Trim-
born werd hij verkozen tot voorzitter van
de partij in den Rijksdag gekozen.
Het artikel van de Temps, waarvan wij
reeds melding maakten, draagt tot opschrift
Spanje en Italië, Engeland en Frankrijk.
Wij ontleenen nog het volgende eraan.
Voor elk van de drie naties, die aan de
Europeesche kust van de Middellandsche
Zee liggen, Spanje, Frankrijk, Italië, is het
een levensbelang om vrijelijk met het gebied
in Afrika, waar haar vlag waait, te kunnen
verkeeren de Spaansche zone van Marokko,
Algerië-Tunis, Libye. Dat zijn drie verbin
dingslijnen, die volstrekt onmisbaar zijn,
die elkaar volstrekt niet bedreigen en even
wijdig van het noorden naar het zuiden gaan.
Voor Engeland is voorts de Middellandsche
Zee de belangrijkste van alle zeewegen. Dat
blijkt uit een van de moties aangenomen
door de rijksconferentie te Londen. Enge
land moet door de Middellandsche Zee
kunnen gaan van Gibraltar naar Malta en
Port-Said, d.w.z. volgens een lijn, loopende
van het westen naar het oosten. Wanneer
de vier naties die wij genoemd hebben, zich
met elkaar verstaan om de vrijheid van scheep
vaart in de Middellandsche Zee te bescher
men, dan vormen hun belangen een onge
woon stevig geheel.
Daarom schijnt ons een Engelsch-Fran-
sche overeenkomst voor de bescherming
van de zeewegen en voor de verijdeling van
lucht-aanvallen de noodzakelijke aanvulling
van elke Middellandsche Zee-overeenkomst,
gesloten of voorbereid tusscben andere
mogendheden. Laat ons in dit verband op
merken, dat de gedachtenwisseling over een
Fransch-Engelsch pactum soms op dwaal
wegen raakt. Ijverige aanhangers der En
tente willen, dat Engeland zich verplicht
tot het zenden van troepen naar den Rijn.
Wanneer Engeland voorstelt, die verplich
ting op zich te nemen, dan zullen wij daarvan
stellig noch de verdienste noch de waarde
betwisten.
Maar laat ons het ronduit zeggen het
Engelscli-Fransche pactum kan zonder die
verplichting tot stand komen. De Temps
zet dan uiteen, dat het weinig waarschijnlijk
is, dat een aanval van Duitschiand het zen
den van. Engelsche troepen naar het vaste
land noodig maakt. Maar wat wel van be
lang is, is dat Duitschiand, 't zij alleen, 't zij
met medeplichtigen van buiten af, de over-
zeesche verbindingswegen van Frankrijk
niet kan verstoren, noch op Fransch gebied
luchtbombardementen kan uitvoeren die de
algemeene repetitie zouden zijn van toekom
stige luchtaanvallen op Londen. Om die
gevaren af te wenden, waaraan Frankrijk
en Engeland gelijkelijk bloot staan, zou een
overeenkomst van verdediging ter zee en
in de lucht volkomen voldoende zijn.
De Temps voegt hieraan toe, dat een in-
dustrieele en commercieele overeenkomst
tusschen Engeland en Frankrijk haar bijkans
even onmisbaar voorkomt. Wanneer Enge
land en Frankrijk, met de eventueele mede
werking van België, Polen en Tsjecho-Slo-
wakije, die ook een groote mijn-, erts- en tex
tielindustrie hebben, zich verstaan om een
industrieel en monetair evenwicht in Europa
in te stellen wanneer de Rijn- en de Roer
industrie in die overeenkomst een plaats
vinden en wanneer men tevens te gelijker
tijd de grondslagen legt voor toekomstige
handelsverdragen met Duitschiand, dan zal
de douane-hervorming van Engeland een
onderneming worden, die voor verwezen
lijking vatbaar is, want zij zal aangevuld
worden door bepalingen, gemaakt door bond
genoot en ea zij zal menscbelijke krachten
niet langer te boven gaan.
Naar aanleiding van de verschillende ge
ruchten verband met aangekondigde over
eenkomsten tusschen Spanje en Italië merkt
de Corriere della Sera op
..Het samen aan van Italië en Spanje be
hoeft geen enkele andere natie verontrusten.
Het doel, waar de beide landen naar streven,
is vreedzaam en geenszins imperialistisch.
Hun politiek bedreigt niemand, en juist dat
zij zich aaneensluiten beteekent, dat zij voor
nemens zijn in Europa een blok te vormen,
dat niet voor zichzelf de macht opeischt doch
zich veeleer ral keeren tegen plannen van
anderen om zich de hegemonie in Europa
aan te matigen.
Zoowel Spanje als Italië hebben het voor
beeld van Duitschiand voor oogen, dat ook
imperialistisch en militaristisch was en zich
daardoor den vloek van geheel Europa op de
schouders geladen heeft."
De separatisten in het
Rijnland.
De separatisten te Duisburg zijn gisteren
door de Belgische gendarmerie ontwapend.
Daarmede is de separatistische heerschap
pij in Duisburg geëindigd.
Twee separatisten, die iu de Engelsche
zone waren gearresteerd zijn te Keulen tot
6 maanden gevangenisstraf veroordeeld, we
gens het dragen van verboden vuurwapens.
De Engelsche verkiezingen
De politieke campagne wordt steeds leven
diger. De partijen hebben de beschikking
over vliegtuigen waarmede snel pakketten
berichten kunnen vervoerd worden.
Men beweert dat de liberalen dagelijks
vierduizend vergaderingen houden.
Baldwin heeft een brief laten openbaar
maken waarin bij verklaart, dat hij indien
de regeeringspartij de verkiezingen won, zou
voortgaan alles te beproeven, uitgezonderd
ten koste van een opoffering van de belangen
van het Britsche volk, om de Entente te hand
haven en te versterken. Niemand was meer
verlangend dan hij, om met Frankrijk samen
te werken, maar hij was in de eerste plaats
pro-Britsch, en pas in de tweede plaats pro-
Fransch. Baldwin voegt hieraan toe, dat de
liberalen en de arbeiderspartij het verzet te
gen de Fransche politiek tot hoofdpunt van
hun politiek program maken.
De Volkenbond en Hon
garije.
Het plan voor den financieelen wederop
bouw van Hongarije vormt het voornaamste
punt van beraadslaging op de 10 December
door den raad van den Volkenbond te Parijs
te houden bijeenkomst. De Engelsche bla
den voorzien, dat het vrijwel van niet minder
belang zal zijn dan de met zooveel succes uit
gevoerde plannen van het zelfde lichaam
ten opzichte van den wederopbouw van Oos
tenrijk. Het plan, waarover de raad van den
Volkenbond zal hebben te oordeelen, is
uitgewerkt door de fiananrieele commissie
van den Volkenbond op de onlangs te Londen
gehouden conferenties.
De „Manchester Guardian", na erop te
hebben gewezen dat de wederopbouw var
Oostenrijk een resultaat heeft opgeleverd,
dat ook buitén de grenzen wordt opgemerkt
zegt dat hoopvolle verwachtingen worden ge
koesterd ten opzichte van de uitbreiding vai
den arbeid van den Volkenbond. De toestand
van Hongarije biedt echter in het oog sprin
gende en interessante verschillen met dier
van Oostenrijk. Het meest opmerkelijke i:
misschien wel de meening, dat tengevolgi
van zijn hulpbronnen op landbouwgebied
en andere bronnen een internationale leening
aan Hongarije niet zou behoeven te worden
gewaarborgd door de regeeringen van vreem
de landen. Men doet het denkbeeld aan de
hand, dat zulk een internationale leening dee!
uit zou maken van een uitgebreid schema om
de staatsbegrooting in evenwicht te brengen
en de Hongaarsche wisselkoersen te stabili-
seeren.
De Times zegt, dat zulk een schema
vermoedelijk ook zcu voorzien in de oprich
ting van een onafhandelijke bank, het in
evenwicht brengen van de Hongaarsche be
grooting tegen het midden van 1926 en de
instelling van een regeeringscommissaris, die
verantwoordelijk is tegenover den Volken
bond en die een functie heeft soortgelijk als
die van air. Zimmerman in Weenen,
Het bedrag, dat noodig is om Hongarije
weder op de been te helpen zal veel geringer
kunnen zijn dan voor Oostenrijk noodig was.
De Hongaarsche delegatie, die de finan
cieel e commissie van den Volkenbond de
noodige inlichtingen heeft verschaft, is he
denmorgen van Londen naar Boedapest ver
trokken. Indien de Volkenbond zijn goedkeu
ring aan het schema kan hechten, wordt het
ter beoordeeling aan de commissie van her
stel doorgezonden.
De Uzusjag verneemt, dat de Hongaarsche
regeering bij monde van den minister van
financiën Kallay een voorstel aan de com
missie van den Volkenbond zal doen om ter
wille van bezuiniging het tegenwoordige
staande leger af te schaffen en den militairen
dienstplicht weder in te voeren
De Gezantenraad.
De Gezantenraad zal van de Duitsche
regeering formeele excuses vragen aan de
geallieerde controlecommissie te Berlijn we
gens de incidenten te Leipzig. De Britsche
gedelegeerden hebben zich bij het besluit
aangesloten.
Rijkspresident Ebert is geschrapt als lid
van de vakvereeniging van zadelmakers en
behangers omdat deze zijn houding in strijd
met haar belangen acht.
De Russische Draadlooze dienst meldt uit
Moskou
De verkiezingen voor den sovjet alhier zijn
thans afgeloopen en hebben als resultaat,
dat deze sovjet voor 85 procent uit commu
nisten zal zijn samengesteld.
i
330
30
Zoodra Jerome was heengegaan, begaf hij
zich naar den uilgang van het kerkhof en
{ing naar de dichlbijzijnde standplaats voor
huurrijtuigen.
„Waarheen, mijnheer?' vroeg de koetsier.
„Naar het Magdalenaplein. Onderweg
moet je bij een of andere hoedenwinkel
stoppen,"
Het was reeds een uur, toen Fascal, na
een hoed verwisseld te hebben, hij Jacques
terugkwam, wiens onrust bij elke minuut
grooter werd.
„Eindelijk!" riep hij uit, toen bij Pascal
zag binnenkomen. „Ik dacht haast, dat ie
verloren waart."
„Dat verwondert me niet.Ik ben het
bijna geweest...."
„Ben je dan is gevaar geweest?"
„In heel groot gevaar zelfs."
„Maar je bent er toch heelhuids afgeko-
fflen, dat is 't voornaamste. En je goud
mijn?"
„Mijn goudmijn is rijk, zeer rijk zelfs."
„Dan heb je misschien een fortuin gevon
den?"
«Een begin ervan tenminste
„Hoeveel?"
„Dat weet ik nog niet, maar ik kan je
we! verzekeren, dat 't een mooi bedrag is,"
„Maar hoe komt het, dat je zoolang bent
weggebleven?"
„Hoe dat komt?...- Wol ik lag plat op
mijn buik onder een bed, waar ik niet on
der uitkomen mocht, op gevaar af van ge
snapt te worden, en ik beloof je, dat dat
geen aangenamen ligging was."
„Onder een bed,".... herhaalde Jacques
verbaasd.
„Ja zeker' Dat verwondert je misschien.
Luister, dan zal ik ie alles vertellen, wat ik
tot nu toe gedaan heb en nog moet doen.
En Pascal verhaalde van A tot Z al zijn
lotgevallen.
Jacques zat met open mond te luisteren,
verbaasd over zooveel koelbloedigheid.
„Maar dat taschje heb ie nu niet meer?"
vrdeg hij, toen Pascal geëindigd had.
„We zullen bet vannacht halen, en dan
weten we. wat er in zit.... Ik ga nu eten.
wan) je kunt begrijpen, dat ik letterlijk sterf
van honger. Kom je me gezelschap houden?"
„Ik heb al ontbeten."
„Dat hindert niet, dan begin je weer op-
nieuw, of je zult tenminste mij zien eter,
en onder het maal kunnen we dan pralen
over onze onderneming.
Pascal had niat alleen grooten honger,
maar hij was ook uitgeput van vermoeienis
en die voelde hij niet, of wilde ze niet voe
len.
Na het outbijt ging hij met Jacques naar
zijn kamer in de Pueblastraat, war hij ver
schillende gereedschappen uitkoos, zooals
een drilboor, schroevendraaier, een bos sleu
tels.
„Laten we nil gaan," zeide hij.
„Waarheen?"
„Kunt ge dat nu nog vragen? Me dunkt,
dat je dat gemakkelijk kunt raden! We gaan
naar het kerkhof de Monlparnassc."
„Zoo vroeg al?"
„We moeten er voor het sluitingsuur zijn.
„Het is nog maar vijf uur,"
„Her kerkhof sluit om zeven uur.... Ga
mee dan!"....
„Nu, 't is mij goed."
De twee schurken verlieten het huis in
de Pueblastraat en gingen gebroederlijk naar
het kerkhof van Montparnasse.
XXIX.
Om zeven uur 's avonds het gewone
uur was bet kerkhof van Montparnasse
gesloten.
Alle bezoekers, die er, hetzij door nieuws
gierigheid, hetzij om te bidden, geweest wa
ren, waren vertrokken.
De bewakers hadden hun ronde gedaan en
gingen ais gewoonlijk naar huis.
De nacht viel: een mooie heldere Jurti-
nacht.
De maan goot haar natte stralen over de
booge boomen en de zerken van. het kerk
hof.
Dc torenklok tn de nabijheid sloeg, negen
tien, elf uur.
Op het oogenblik, dat de laatste slag weg
stierf, kwam cr beweging in het struikge
was in een der hoeken van het kerkhof.
Twee mannen kwamen voorzichtig te
voorschijn en slopen langzaam naar de laan,
met zorg de door de maan beschenen plek
ken vermijdend,
„Elf uur," zei Pascal halfluid.
„Nu kunnen we gerust aan het werk
gaan."
„Zoudl ge den weg hier tusschen al die
lanen wéten?" vroeg Jacques.
„Wees maar gerust.... Ik heb een uit
muntend geheugen." y
„Laten we zoo zacht mogelijk loooen,
voor het geval, dat nog de^ een of andere
bewaker op wacht is."
Pascal stapte vastberaden door, en na een
paar minuten bleef hij voor een grootsch ge-
denkteeken staan.
„Daar is het," zeide hij, het met den vin
ger aanwijzend. „Nu moeten we zien binnen
te komen, ik hoop. dat bet niet al te lang
zal duren.
Hij haalde zijn sleutelbos te voorschijn en
probeerde den een na den ander, maar geen
paste.
Geen van de sleutels gaat er op," zei bij
ongeduldig. „Ik zal de haken maar gebrui
ken."
Met de haken was hij gelukkiger, waut na
verloop van eenige oogenblikken deed zich
een gekraak hooren, een bewijs, dat het
slot open was.
Pascal trok de deur naar zich toe.
Zij draaide op haar hengsels.
„Kom gauw binnen!" hernam hij, zich tot
Jacques wendend.
Niet zonder ontroering trad de genees
heer den grafkelder binnen.
„En nu?" vroeg hij.
„Nu moeten wc eerst voorzorgen ne
men.... Allereerst moeten we die deur
weer sluiten en de openingen dicht stoppen,
want wc zullen een lantaarn moeten aanste
ken en dan zou men het licht buiten kunnen
zien
Hij trok zijn jas uit hing die voor de kruis
vormige opening in de buitendeur.
Dan stak Jacques het dievenlantaarntje
aan.
„Nu zullen we maar beginnen" zei de jon
geman, en hij begon de stoelen, welke in de
kleine kapel stonden, naast Wet altaar te
zetten.
Dam bukte hij en lichtte een voor de vloer-
sleenen op.
De grafkelder lag open en bij de straal van
het lantaarntje bemerkte men de doodkist,
half begraven onder de kransen, die men er
den vorrgen dag had opgelegd.
„We zullen er niet met ons tweeën in
kunnen," merkte Jacques op. „De plaats is
zoo klein, dat we elkaar in den weg zouden
staan.
„Ik zal er alleen wel in gaan," antwoord
de Pascal.
„Geef mij de schroevendraaier en het lan
taarntje. Blijf jij maar boven en luister goed.
Ik ben wel niet bang voor verrassingen,
maar je zoudl toch nooit kunnen weten.
Voorzichtigheid is de moeder van de porce-
leinkast."
Pascal liet zich naar beneden glijden en
zette zijn beide voeten boven op de dood
kist.
Jacques reikte hem het lantaarntje en den
schroevendraaier en ging bij de deur staan
om te luisteren.
De kalmte van de twee ellendelingen
had iets schrikwekkends.
Na de doodkist ontlast te hebben van de
opeengehoopte kransen, zette Pascal zich
aan het werk.
Het was lang werk, maar niet moeilijk; hij
moest slechts ongeveer dertig schroeven los
draaien.
Dank zij het goede gereedschap dat hij
had meegebracht, ging het werk zonder
moeite. Na verloop van drie kwartier kwam
de laatste schroef eruit.
t Is klaar, zei Pascal; over een paar mi
nuten zijn we rijk.
Jacques kwam naderbij en knielde neer
aan den kant van den kuil.
Pascal had het deksel van de kist ge
schoven.
(Wordt vervolgd)
