BUITENLAND
BINNENLAND.
T wesde Mad
22 December 1923
Medische Praatjes.
mM. BUITENL BERICHTEN.
Uit de Pers.
Hetroode testament
Vooruitloopend op het werk der onderzoekscommissie, meenen Ameri-
kaansche bankiers, dat het Duitsch bezit in de V. S. ongeveer 200 millioen
dollar bedraagt. Zoowel Amerika als Duitschland klagen over Frank
rijk's houding ten opzichte van de prioriteit van het levensmiddelencre-
diet. De Brifsche maatregelen tegen Afghanistan zouden voorloopig
alleen bestaan in het verbreken der diplomatieke betrekkingen. De
laatste bijeenkomst van den Raad van den Volkenbond: met het her
stel van Hongarije's financieelen toestand zal nu een aanvang gemaakt
kunnen worden. Een nederlaag van de Mexicaansche rebellen? Be
halve door den burgeroorlog wordt Mexico nn weer door 'n hevige aard
beving geteisterd. De, aardbeving in Columbia zou 300 menschenlevens
geëischt hebben. Ceuta tegen -Tanger.
Onder de Telegrammen: Het verzoek om prioriteit voor de Ameri
kaansche levensmiddelen-credieten aan Duitschland is naar de geal
lieerde regeeringen verwezen. Generaal Dames (een der Amerikaansche
deskundigen) voorzitter der onderzoekscommissie voor den ïinancieelen
toestand van Duitschland. De definitieve verhoudingen in het Engelsch
Lagerhuis. Een Russische persstem over Engeland en Afghanistan.
Obregon beschikt over voldoende troepenmacht. Het Chineesche
Kabinet heeft zijn ontslag ingediend, dat echter niet is verleend.
EEN PROCES TUSSCHEN EEN HO-
HENZQLLERN EN PRUISEN.
DE LAATSTE DER ZUID-AFRIK A AN-
SCHE SLAVEN OVERLEDEN.
Ondermijning van David Wijnkoop's positie.
FEUILLETON.
HEESCHHEID.
L
Heeschheid is een euvel, waarmede velen
onzer medemenschen te kampen hebben.
Reeds het feit, dat er alom middelen ge
vonden worden, die deze kwaal binnen
korten tijd overmeesteren zouden, levert
voldoende het bewijs, dat deze aandoening
niet to;t de zeldzaam voorkomende behoort.
Nu denken velen uwer wellicht, dat de
weersgesteldheid hier te lande schuld draagt
en dat door haar buitengewoon wisselend
karakter dat zij toont tn hoofdzaak dit
euvel moet worden toegeschreven. Onge
twijfeld speelt deze factor een groote rol
bij het ontstaan der heeschheid, doch niet
een zoodanige, dat men zoo maar zonder
meer elke voorkomende heeschheid aan
weersverandering mag toeschrijven. Wij zul
len zoo aanstonds gelegenheid hebben, dat
deze zoo veelvuldig voorkomende kwaal
niets anders is dan een afwijking van den
normalen toestand van min of meer be
langrijken aard van het strottenhoofd.
Meestal is het een ontsteking van dit
orgaan, di® tot de heeschheid aanleiding
geeft. Hoe, zoo vraagt gij u zelf af, kan
ons strottenhoofd, of zooals dit lichaams
deel in het Latijn heet „Laryna" ontstoken
worden? Welnu, bij dit proces spelen tem
peratuurswisselingen een groote rol. Im
mers het zal u wel eens gebeurd zijn, dat
gij 's avonds uit een warme zaal buiten
kwaamt en tegen den scherpen Noorden
wind huiswaarts keerde, den volgenden
morgen bijna geen geluid kondet geven.
Bij onderzoek vinden wij dan een acute
ontsteking van de laryna, kenbaar vooral
aan een abnormale roodheid van het slijm
vlies aan den achterkant van de keelholte
in de buurt van de stembanden, terwijl een
meer of mindere hoeveelheid slijm wordt
afgescheiden. Zooals bekend is. ontwikke
len de bacteriën, wanneer dat gedeelte van
het lichaam aan koude wordt blootgesteld,
een verhoogde activiteit en ontstaan ten ge
volge daarvan een ontsteking. Aangezien
onze laryna buitengewoon gecompliceerd
van bouw is, d. w. z. tal van nissen en hol
ten vertoont, vinden, zooals te verwachten
valt, tal van bacteriën in deze omgeving
een schuilplaats en is het dus geen wonder,
dat zoo vaak en zoo spoedig op die plaats
een ontsteking optreedt en heeschheid daar
het gevolg van kan zijn.
Nu wij met een enkel woord en in een
populairen vorm het ontstaan dezer kwaal
hebben uiteengezet, zult gij onwillekeurig
reeds bij u zelf gevraagd hebben: ,,Op
welke wijze worden wij heesch? Is deze
kwaal toe te schrijven aan verdikking van
het slijmvlies door ontsteking of is 't soms
de slijm daar ter plaatse, die het euvel
bewerkt? Ziedaar, zoo enkele vragen, die
u bij het lezen onwillekeurig door het hoofd
zullen gaan. Welnu, niets van dii alles is
in staat het heesch zijn te verwekken. Wel
pleegt de stem den invloed der verkoudheid
te ondergaan en een eenigszins ander ka
rakter te krijgen door het ontstekings
proces, dat verdikking en slijmafscheiding
te weeg brengt, doch de echte heeschheid
wordt hierdoor niet veroorzaakt. Het zijn
onze stembanden, die, wanneer wij spreken
niet goed funtioneeren. Onder normale
omstandigheden zijn wij in staat goed ge
articuleerde geluiden voort te brengen en
ondervinden geenerlei belemmering. Het
gebrek bestaat hierin, dat bij de lijders aan
heeschheid op 't moment, dat zij beginnen
te spreken, de stembanden de lucht niet
volkomen afsluiten, omdat zij niet precies
tegen elkaar aansluiten. Het stemgeluid,
dat wij dan waarnemen, bestempelt men
met den naam van heeschheid.
Den volgenden keer zullen wij nog
enkele andere oorzaken noemen, die aan
deze afwijking schuld hebben. 1
MEDICUS.
Het Duitsche kapitaal in
de Ver. Staten.
De „New York Times" zegt, dat een nauw
keurige schatting, door een bankiersgroep
verricht, op geeftdat het Duitsch bezit in Ame
rika ongeveer 200 millioen dollar bedraagt,
welk bedrag, volgens de bankiers,
zou kunnen dienen voor het verlecnenvan
geldelijken steun ten behoeve van handels
transacties t£r waarde van één tot twee mil
liard dollar.
Het Amerikaansche ïe-
vcnsmiddelencrediet aan
Duitschland.
Het Amerikaansche departement van fi
nanciën verklaart, dat het levensmiddelen
tekort in Duitschland onmiddeliijken steun
noodzakelijk maakt, doch dat de weigering
van Frankrijk om aan een levensmiddelen
leening den voorrang te verleenen boven de
schadevergoedingen, deze leening onmoge
lijk maakt. Mellon acht thans hulp
verleening uit liefdadigheid noodzakelijk.
De Berlijnsche correspondent van de
„Köln. Z." wijst erop," dat de Parijsche
pers blijkens de wijze, Waarop zij spreekt
over de quaestie van een Amerikaansch
levcnsmiddelencrediet, geen flauw idee heeft
van den werkelijken toestand in Duitschland.
Vertraging in de aangelegenheid moet nood
zakelijkerwijze leiden tot een „te laat."
Tegenover het verwijt, bijv. van -f „Jour
nal," dat Duitschland wel geld .„„cft om
grondstoffen in te voeren cu dit gtid liever
moest gebruiken om levensmiddelen te koo-
pen, voert de correspondent aan, dat Duitsch
land toch natuurlijk grondstoffen moet in
voeren om ten minste zooveel mogelijk
nog de industrie aan den gang te houden.
Komt de industrie geheel tot stilstand dan
zou immers de werkloozennood nog veel
en veel erger worden f
Brittannië en Afghanistan.
In Azië, aan de Britsch-Indische grens,
heeft Groot-Brittannië weer eens moeilijk
heden, die vermoedelijk in verband staan
met de anti-Britsche actie van de bolsjewis
tische propagandisten, welke ook alreeds
vroeger aan lord Curzon aanleiding heeft ge
geven eens een ernstige vermaning tot Mos
kou te richten. Dat aan de moeilijkheden
die Afghanistan thans aan de Britten berok
kent, de Moskousche heerer. niet geheel
vreemd zijn, zou men mogen opmaken uit
den ijver waarmee ze nu de onschuldige
Afghanen als slachtoffers willen voorstellen
van Britsche oorlogslust. Zoover is het vol
strekt niet. Integendeel wordt van Britsche
zijde verklaard, dat volstrekt niet een ulti
matum aan Afghanistan is gezonden, wel
echter heeft men nadrukkelijk geëischt,
dat de moordenaars van de Britsche officie
ren, die naar Afghanistan zijn gevlucht,
moeten worden gevangen genomen en uit
geleverd p" dat de ondersteuning van vaak
al te reoeische stammen aan de Indische
grens door de Afghaansche regeering moet
ophouden.
Heel gerust, dat het met een betooging als
het wegzenden van alle Britsche vrouwen
uit Kaboel blijkbaar bedoeld om de
Afghanen onder den indruk van dreigenden
oorlog te brengen zal kunnen afloopen,
is men te Londen niet. Dat blijkt uit het
bericht van gisteren waarin melding wordt
gemaakt van het oprukken van Afghaansche
troepen (een goede duizend man) met eehige
artillerie. Daarmee zou men het gauw ge
noeg kunnen klaar spelen, maar zulke vij
andigheden Zou men toch zeker liever ver
mijden.
Beduchtheid voor een gewelddadig optre
den van Russische troepen heeft men ech
ter te Londen' niet. De geruchten omtrent
Russische troepenconcentraties in Centraal-
Azië wil men hier maar liever onder de boe
manspraatjes rangschikken.
Nieuwe berichten melden, dat, tenzij vol
doening wordt gegeven voor den moord op
de Britsche officieren en hun vrouwen, het
in het voornemen ligt de diplomatieke be
trekkingen met Afghanistan te verbreken.
Het terugtrekken van de Britsche vrouwen
op Britsch gebied wordt beschouwd als een
voorbode van het terugroepen van den Brit-
schen gezant en het sluiten van den Khyber-
pas.
Het zou niet in het voornemen liggen, een
militaire expeditie uit te rusten.
Hongarije's herstel.
De Raad van den Volkenbond, die te Pa
rijs heeft vergaderd, heeft Donderdag zijn
werkzaamheden beëindigd. In deze laatste
bijeenkomst heeft de Raad zijn goedkeuring
gehecht aan de plannen in zake het finan
cieel herstel van Hongarije, waarover al ge-
ruimen tijd door de financieele commissie
van den Volkenbond en de regeeringen van
Hongarije en de Kleine Entente werd onder
handeld. Ook met de Kleine Entente, want
de financieele commissie van den Volkenbond
heeft de kwestie van een Kongaarsche leening
in verband gebracht met het voorafgaand tot
stand komen van bevredigende overeenkom
sten ever de vergoedingsverplichtingen van
Hongarije en de verbetering van de politieke
verhoudingen met de buurstaten. Vandaar
nu cok het voorbehoud van den Raad dat
eerst door onderteekening van de betrokken
regeeringen het gisteren goedgekeurde pro
tocol van kracht zal worden.
Zoo kan dus vermoedelijk nu ook de „Sa-
nierung" van Hongarije beginnen, en zal
men cok voor Hongarije naar een „Zimmer
man" moeten gaan omzien.
De opstand in Mexico.
Een Exchange-telegram uit Mexico-City
meldt, dat uit Villa Hermoza bericht is ont
vangen dat tweehonderd rebellen en dertien
man regeeringstroepen in een gevecht, dat
dertig uur duurde, zijn gedood, waarna dc
rebellen in wanorde terugtrokken.
Een aardbeving in Mexico
Gemeld wordt dat Woensdagavond om ne
gen uur een aardbeving plaats had, welke de
steden Granadas, Huasbas en Zepato in den
staat Sonora (Mexico) met den grond gelijk
maakte. Vele personen werden gedood of
gewond. De gouverneur van Sonora verzocht
om toezending van voedsel en tenten.
De aardbeving in Columbia
Een B.T.A.-telegram uit Parijs meldt
De bladen publiceeren een telegram uit
New-York, meldend, dat volgens de laatste
berichten uit Bogota 3000 personen zouden
zijn omgekomen bij de jongste aardbeving
die de grensgebieden van Ecuador heeft ge
teisterd.
De aangerichte schade is zeer groot.
Het Tanger-statuut.
De Spaansche bladen nemen een groote
reserve in a ht bij de bespreking van het zoo
juist tot stand gekomen ve drag inzake Tan
ger. Spanje heeft naar men weet ad referen
dum gcteckend, en dit wordt opgevat als een
stilzwijgend protest tegen de conventie. Het
blad van graaf Romanones, den voormaligen
minister-president, „El Diario Universal,"
schrijft in een sterk gecensureerd artikel,
dat Spanje's rechten niet zijn erkend, zoodat
Spanje dus herstel moet zoeken voor de toe'
gebrachte wonde. Het middel is de haven
van Geuta tot een concurrent van Tanger te
maken. Ceuta ligt slechts op 21 mijl afstand
van Algeeiras, terwijl Tanger op 54 mijl van
Gibraltar is gelegen. Van Ceuta naar Fez
is de afstand korter de haven van Ceuta
zou in twee jaren voltooid kunnen zijn, ter
wijl de aanleg van de haven van Tanger zes
jaar tijd kost. Daar Ceuta zich onder Spaan
sche soiivereiniteit bevindt, buiten het pro
tectoraat, heeft Spanje de vrije hand, terwijl
de handel toch steeds de beste haven bevoor
deelt. Bovendien is het toekomstig eindpunt
van het Europeesche deel van den Parijs-
Dakar spoorweg in Spaansche handen, en
kan met. Ceuta worden verbonden.
DE CHINEESCHE DQUANE-ONT-
VANGSTEN.
Volgens berichten uit Shanghai heerscht
er bij de bevolking van Kanton ontstem
ming over den vlootdemonstratie, door de
mogendheden op touw gezet. Men spreekt
zelfs van een boycot van de goederen, afkom
stig uit de landen, die aan deze betooging
deelnemen.
Een groot deel van de pers is het in hoofd
zaak eens met deze beweging en verdedigt
het goed recht aan Zuid-China op een deel
der douane-ontvangsten.
Latere berichten melden, dat aanplakbil
jetten in de straten van Kanton de bevolking
aansporen, de Britsche of Amerikaansche
goederen te boycotten, en doen een beroep
op het volk, zich te vereenigen, teneinde het
surplus der douane machtig te worden „ten
einde de Chineesche natie te redden".
RAISOELI.
Het bericht in de „Daily Mail" omtrent
Raisoeli's dood wordt door de andere Engel-
sche bladen niet bevestigd. Wel meldt Reu
ter aan deze bladen dat de Moorsche roover-
hoofdman zeer ernstig ziek is.
SNEEUWSTORMEN EN VORST IN
ENGELAND.
Een draadloos bericht uit Londen maakt
melding van hevige sneeuwstormen en harde
vorst in de laatste 24 uur.
Het proces tegen Ger
maine Berton.
Uit de meest belangrijke gebeurtenis en
in het proces tegen de jeugdige anarchiste
Ge maine Berton, die thans terecht staat
wegens den moord op Marius Plateau, den
secretaris der royalistische Ligue de l'Action
Fran?aise, stippen wij er enkele aan.
Charles Maurras, een der leden van de
hoofdredactie der „Action Fran?aise", ver
klaarde nadrukkelijk dat hij nooit in zijn blad
ot politieke moord had aangespoord. Hij
ad inderdaad m't betrekking tot Briand
komen in staat, een duikboot te vervaardi
gen van 10.000 ton. Technisch, betoogt de
schrijver, is het niet noodig den omvang der
duikbooten te beperken. De moeilijkheid
schuilt echter hierin, ze behoorlijk te doen
varen onder water, en met deze moeilijkheid
hebben zoowel de Duitsche als Engelsche
duikbooten te kampen. Hij verzekert na-
d ukkelijk dat de Britsche vlootbouwers op
het oogenbük alle anderen, wat technische
kennis en ervaring ten aanzien van het
duikbootenprobleem betreft, overtreffen.
DE „RABKORS".
Iedereen, die het leven in Rusland van nabij
heeft bestudeerd, weet, welk een afgrond er
gaapt tusschen de beschaafde kringen en het
volk. Het volk verstaat zelfs de taal, die de in-
tellectueelen spreken, niet en herhaaldelijk
gebeurde het, dat de boeren vroegen, waar
om men toch de boeken niet uit de taal der in-
tellectueelen in het Russisch vertaalde', Om
aan deze grieven der lagere klassen van het
volk tegemoet te komen, heeft de bolsjewis
tische regeering het instituut van „r2bkors"
d.w.z. arbeiderscorrespondenten („rabkor"
is een verkorting van „rabotsjiej korres-
pondent" is arbeiders-correspondent) inge
voerd. Deze rabkors worden niet alleen uit
werklieden maar ook uit boeren gerecruteerd
en hebben de opdracht alle plaatselijke ge
beurtenissen in de gewone spreektaal te be
schrijven. De meeste kranten hebben een spe
ciale pagina voor deze correspondenties ge
reserveerd. Het blijkt echter dat dit instituut
geschreven „Wij beloven hem de matige,
doch stellige lichamelijke kastijding, die hij
verdient," Hij verdedigde met alle kracht
Léon Daudet tegen de verdachtmaking als
zou deze bang zijn vermoord te worden. Mr.
Torres, de verdediger van Germaine Berton,
had n.l. gezegd dat Daudet. toen de anar
chiste naar hem had gevraagd, de politie
had gewaarschuwd en zijn vriend Plateau er
op afgestuurd had.
Daudet zelf herinnerde er aan, dat zijn
collega André Lefèvre, oud-minister van
oorlog, hem in December 1922 gewaarschuwd
had dat er een drievoudige aanslag werd be
raamd op Lefèvre, Poincaré en Daudet. Hij
oemde de groote eigenschappen van Plateau
en gaf een uitvoerige uiteenzetting van de
sociale theorieën der „Action Francaise".
Mr. Torrès echter liet hem niet los. Hij vroeg
of Daudet niet na de daad van Germaine Ber
ton drie hooggeplaatste politie-beambten van
medeplichtigheid had beschuldigd, daar zij
bij het leiden der instructie een volgens Dau
det uitgesprokem partijdigheid (ten nadeele
der royalisten) zouden hebben bet'oond. Dau
det verklaarde hierop niet te sullen antwoor
den, daar dit het politieke gedeelte van de
zaak is. „Maar hebt ge niet op een goeden dag
geschreven zou er dan geen Charlotte Cor-
day ijn om den Marat-Jood-Lenin te straf
fen" vroeg mr. Torris. Ook hierop ant
woordde Daudet niet. Toen merkte de ad
vocaat op: „Ge zijt van oordeel dat Clemen-
ceau den oorlog heeft gewonnen, maar dan
toch zeker met behulp van een paar millioen
Franschen, die niet allemaal Camelots du
Roy waren. Wat zou er van ons zijn gewor
den, indien wij in 1914 en 1915 naar u zou
den hebben geluisterd, toen u de onmiddel
lijke executie van Clemenceau vroeg
Tosn Daudet zijn getuigenis had beëin
digd, richtte de beklaagde zich eensklaps tot
hem en verkla rde „Ik heb nog iets te zeg
gen. Ik werd niet betaald en handelde niet
voor geld. Ik heb niets tegen u wegens uw
houding in het vraagstuk der Ruhrbezetting.
Wat ik u niet vergeef is de moord op Jaurès,
onzen grooten Jaurès, dien mijn vader mij'
geleerd heeft te bewonderen toen ik een kind
was. En nu mij gisteren is gevraagd of ik het
betreur Marius Plateau te hebben gedood en
niet u, zal ik een antwoord geven dat voor
beide vragen geldt, Ja, ik betreur bitter Pla
teau in de plaats van u te hebben vermoord"...
In het proces 'usschen prins Fnedrich
Leopold v n Pruisen en den Pruisischen
fiscu om de histori che ex-keurvorstelijke
kasteelen e.a. bezittingen van den prins te
Klein Glienicke bij Potsdam heeft het Land
gericht aldaar, nadat reeds de beide kastee
len aan den prins waren toegewezen, thans ook
de daarbij behoorende parken aan de Havel
al eigendom van den prins erkend en de
aanspraken van het ministerie van financiën
op deze bezittingen van de hand gewezen.
Te St ellenbosch is Alemia Hassant, een
Mahomedaansche vrouw, die in de wande
ling Ou Motje heette, en, naar men meent,
de laatste is van de vroegere slaven in Kaap
land, overleden, Zij werd 110 jaar, zoodat zij,
toen de laven 99 jaar geleden in vrijheid
werden gesteld, 11 jaar oud wa3. Ou Motje
werd in Mozambique geboren en trad twee „fstischT^
keeren in het huwelijk. Haar tweede man, i qc bekende Sneevliet was daar aan het
Jan Gesant Hassant, stierf een poos geleden WOOrd. Sneevliet schijnt tegenwoordig in
geen succes is. Alle bolsjewistische Kranten
vertellen, dat de rabkors geenszins de. sym
pathie van de bevolking genieten. Zij wor
den op de fabrieken door de directeurs ten
achter gesteld, zij worden vaak om een klei
nigheid of zonder eenige aanleiding ontsla
gen, hun mede-arbeiders weigeren dikwijls
met hen om te gaan. Kortom, zij hebben het
zwaar te verantwoorden, en hoe verder een
plaats van de industrieele centra verwijderd
is, hoe ruwere vormen deze vervolging aan
neemt, zegt „Krasnaja Gazeta", aan wie wij
deze gegevens ontleenen. Velen van hen heb
ben reeds hun journalistieken arbeid met dec
dood betaald. „Prawda" en Izwestia" ver
melden een lang lijstje van de namen dezer
slachtoffers.
Wat is de reden van deze vervolgingen
Het publiek beweert, dat de rabkors ver
klikkers zijn, dat zij de bevolking terrorisee-
ren, dat zij dikwijls onder bedreiging met
„een stukje in de krant" te zullen schrijven
geld afpersen, dat zij alles wat zij zien of hoo-
ren bij de autoriteiten aanbrengen, eni.
De rabkors zelf en de bolsjewistische lei
ders ontkennen dit en geven een andere ver
klaring. Zij beweren, dat de directeuren lie
ver geen rabkors op de fabriek hebben om
dat dezen al de gebreken en de tekortkomin
gen van de bedrijfsleiders openbaar maken,
dat het publiek gebeten is op de rabkors om
dat deze de onbeschaafdheid van het pu
bliek aan den kaak stellen dat de rabkors dus
slachtoffer worden van hun waarheidlievend
heid en rechtvaardigheidszin.
De waarheid zal wel, zooals steeds, tus
schen deze twee uitersten liggen.
JUPITER EN DE OS.
„Friesch Dagbl." schrijft
't Blijft toch maar altijd waar
De een mag geen vinger in den room ste
ken en de ander mag er gerust z'n gansche
snuitwerk doorheen roeren de eerste wordt
door ieder uitgefoeterd, tegen den ander
zwijgt men als 'n móf.
Bouwen valt altijd tegen.
Maar dat het zóó erg loopt, als in Amster
dam, waar de geraamde bouwkosten der
Centrale Nóórd met zeven millioen over
schreden werden, note bene zónder dat de
Raad dat geld had toegestaan is een unicum.
't Lijkt 't Leidsche ziekenhuis wel
De wethouder hadniets gezegd.
Stillekens dat geld maar uitgegeven.
Nu, van achteren kwam hij er mee.
En toen de Raad vroeg, waarom hij zelfs de
Commissie van Bijstand er niet eens in ge
kend had, zei hij laatdunkend „Och dat
was toch mosterd na den maaltijd geweest!"
Geeft me uitzeven millioen, op eigen
houtje, zonder Raadsbesluit.
Had me een anti-revolutionair moeten
doen
Amsterdam had gewankeld op z'n grond
vesten. Maar nu 't Wibaut was, „de" man
der S.D.A.P., de „Machtige," nu kraaiden
er alleen 'n paar magere Raadshaantjes naar.
HET COMMUNISTISCHE GEVAAR.
In het „Volk" van 18 dezer wordt verslag
gegeven van een geheim „congres", gehou
den door de oppositie-groep in de commu-
in den ouderdom van 106 jaar. Hassant, die
ook uit Mozambique afkomstig was, had
Ou Motje bij een oude Hollandsche familie,
de My'ourghs, in het district Stellenbosch
ontmoet.
DE DUIKBOOTENSTRIJD.
De „Daily News" voert een polemiek
met den bekenden Duitschen marine-tech
nicus, professor Oswald Flamm, die zich
tijdens en sedert den oorlog voornamelijk
bozig heeft gehouden met pogingen om de
duikboot te verbeteren. Professor Flamm
heeft aan een medewerker van bovenge
noemd blad in de technische universiteit te
Charlottenburg een onderhoud toegestaan
over zijn jongste uitvindingen en medege
deeld, dat hij er in geslaagd was, de duik
boot van elke groote te stabiliseeren zonder
gebruikmaking van ballast cn dat hij ont
werpen had gemaakt voor een zwaarbewa-
penden en stevig-gepantserden duikboot
kruiser van 7067 ton en voor een duikboot-
mijneniegger van gelijke grootte, die in
staat was, niet minder dan 1000 mijnen, elk
een ton wegende, mede te voeren. Prof.
Flamm beweert, dat door deze nieuwe vin
ding een heele revolutie in den oorlog zou
worden teweeggebracht, en dat Duitschland,
wanneer het Verdrag van Versailles het
niet verbood in staat zou zijn, duikboot
kruisers van 10.000 ton te maken.
De „Daily News" nu vat hierop vlam en
publiceert een artikel van h ar marinedes
kundigen medewerker, die betoogt dat pro
fessor Flamm's uitvinding voor Engel nd
geen nieuwigheid is. Wanneer de Admirali
teit slechts zou toestaan bijzonderhedenbe-
treffende Engelands nieuwste duikboot, de
XI, te publiceeren, zou, zoo zegt de mede
werker, blijken, dat de Britsche vloot reeds
den duikboot-kruise bezit die, wat betreft
omvang, snelheid, bewapening en andere
qualiteiten, beter is dan de grootste schepen
die professor Flamm heeft ontworpen, met
uitzondering van het jongste. De XI ver
plaatst n.l. 4000 ton water. Doch de Brit-
che scheepsbouwers zijn tegenwoordig vol
de communistische partij de spion van de
opperheerschers in Moskou te zijn. (Deze
houden er een spionnage-dienst op na,
zooals zelfs in de oude diplomatie niet
voorgekomen is!)
Natuurlijk heeft Sneevliet tegen Wijnkoop
uitgeoakt.
Wij hebben met dat achterbuurtschandaal
niets te maken, maar moeten toch even de
aandacht vestigen op het volgende:
Sneevliet had het ook over de bekende
toestanden in de Drentsche venen en
maakte er Wijnkoop een verwijt van. dat
hij daar de gunstige revolutionnaire situa
tie niet had uitgebuit.
En dan zeide hij:
„En zoo handelde de partijleiding, terwijl
zij wist, dat groote groepen Duitsche com
munisten aan de grens gereed stonden, ge
wapend en wel, om op het eerste teekeu
hun Hollandsche kameraden ter hulp te
snellen."
Deze onthulling is van belang.
„Ze bewj;st zegt de „Volkskrant", ho#
onze regeering en ook onze arbeidersbewe
ging niet voorzichtig genoeg kunnen zijn.
Het revolutionnaire gevaar is nog geens
zins geweken.
In ons eigen land maken de communisten
geen kans. Ons volk heeft te veel gezond
verstand, om zich door de bolsjewiki op
sleeptouw te laten nemen. Maar het gevaar
dreigt van buiten. In 1921 was dit het geval,
toen in de buurt van Crefeld 60.000 commu
nisten onze grenzen wilden overschrijden
en wij vernemen nu van Sneevliet, dat ook
later nog iets dergelijks is gebeurd.
'weten nu, dat de communisten blij
ven rekenen op steun uit Duitschland. En
waar het Duitsche volk de wanhoop nabij
is en dus een gunstige -volutionnaire
situatie" bicU moeten wü oo onze hoede
zijn: onze organisaties versterken en vooral
kings de 0"st?rens medeweken aan de
burgerwacht. Revolutie is 't allerergste wat
ons overkomen kan en de tirannen van
Moskou hebben het er op gezet, om deze
ramp over geheel de wereld te brengen."
„Het Volk" doet verdere onthullingen j 't Reve, den man die zich erg gewichtig
over wat Sneevliet 'heeft georeerd in de achter het pseudoniem Vanter verschuilt,
vergadering der communistische opposanten. er heen. Deze schreef een o: ar slecht ge-
Het optreden der C. P.-leiding aldus stelde, sentimenteele artikeltjes en verder
spr. is naar alle kanten één groote mis- lieten Wijnkoop c.s. de* zaak geheel over
lukking geworden. Niet het minst de zoo-.aan.... A. B. Kleerekooper.
genaamde „cellenbouw" waartoe besloten En zoo handelde de partijleiding, terwijl
was, nadat Van Ravestein c. s. in Moskou zij wist, dat groote groepen Duitsche Com-
geweldig hadden opgeschept over den in- munisten aan de grens gereed* stonden, ge-
vloed, dien zij daarmede in de moderne
vakbonden zouden krijgen. Die taktiek is
een jammerlijk fiasko geworden, behalve
in hel N. A. S„ dat in elkaar is getrapt en
dat, naar Wijnkoop's oordeel, nu ook over
bodig is geworden.
Ook in politiek opzicht, vervolgde Sneg-
wapend en wel, om op het eerste teeken
hun Hollandsche kameraden ter hulp te
snellen.
Hiermede aldus Sneevliet heeft de
leiding ook haar politiek doodvonnis ge
teekend.
Ook in zake het Eenheidsfront heeft
vliet, beeft de tegenwoordige leiding der Wijnkoop blijk gegeven de bedoelingen van
Communstische Partij herhaaldelijk getoond
voor haar taak volkomen ongeschikt te zijn.
Wijnkoop, Ceton, Van Ravesteijn, Brom
mer! en meer van die lieden zijn slechts
schijn-revolutionnairen.
Spr. demonstreerde dit met enkele feiten.
Vóór zoowel als tijdens de textielarbei
dersstaking te Almelo, hebben Wijnkoop en
zijn trawanten een uitmuntende gelegenheid
laten passeeren om op krachtdadige wijze
revolutionnaire actie te voeren Zij toonden
daarmede een volslagen gemis aan besef
van de situatie. Slechts aan het toevallige
feit, dat er te Almelo drie flinke communis
ten wonen, is bet te danken, dat er nog
een schijntje van agitatie werd gevoerd.
En nog sterker toonden zij hun onmacht
bij den nood in Drente. Wat is riep spr.
uit de nood in de Drentsche Venen niet
een bij uitstek gunstige gelegenheid voor
de communistisch® partijleiding geweest om
een breede en diepgaande revolutionnaire
agitatie te verwekken.
Wat deed de partijleiding echter? Niets
Moskou op te vatten als een echte sjacher-
negociant. Hij doet in het parlement en in
den g^neenteraad met opzet heel erg mak
tegen de S. D. A. P. cn poogt voortdurend
natuurlijk wordt-ie steeds als een hond
weggetrapt met haar in contact te komen.
Hij schijnt de illusie te hebben, dat hij nog
wel e®ns in aanmerking zal komen om
Troelstra's opvolger te worden. (Groote
vroolijkheid).
Het belachelijke en onbenullige politieke
optreden der tegenwoordige „leiders" lijkt
op communistische actie net zooveel als
zwart op wit.
„Daarom moet dit stelletje dan ook zoo
spoedig mogelijk en volledig worden opge
ruimd", „Dit moet geschieden op een wijze,
die de historische taak van de C. P. naar
buiten niet schaadt."
En toen gaf spr. in den breede de lijnen,
an geleidelijkheid aan. waarlangs men de
tegenwoordige partijleiding den aftocht kon
doen blazen.
De groote David, voor wien mets te dol is.
Ja toch, zij stuurde den verslaggever Van kan het dunkt ons, met deze lievigheden
47.
„Wat?"
„Ongeveer vijf pond."
„Breng 't maar naar de keuken, dan zal
ik je straks wel komen betalen."
XLII.
„Ziet u wel," hernam Boulenois tot Pas-
al en Jacques.
„Giste' en had ik geen beet, vandaag wel,
nu krijg ,k een mooi dineetje met een fijne
flesch wijn."
Boulenois lichtte even aan zijn pet, liep
naar zijn boot om de visch er uit te halen
tn lien naar het restaurant, door den eige
naar gevolgd.
Pascal greep, zoodra de eigenaar weg
was, Jacques bij de hand.
„Wat denk je van ons geluk?" vroeg hij
fluisterend. Dat is de eerste, dien we al
'reel gemakkelijk gevonden hebben. We
moeten zijn medaille zien te krijgen."
Onderwijl begaven Raymond Fromenthal
,m zijn zoon zich naar de brug van Charen-
iou.
„U wilt dus, vader, dat ik met Madeleine
morgen yd naar het buitengoed ga?"
„Ja, dat is het beste, want ik moet mor
gen ook reeds vroeg op reis. Ik geloof, dat
het goed zal zijn Madeleine vanavond al te
sturen om alles hier in orde te brengen."
Na eenige oogenblikken zwijgend te zijn
voortgegaan, hernam Raymond met een
zekere verlegenheid in zijn stem:
„ik wilde je nu over iets spreken, dat
jou betreft en waarover ik me erg bezorgd
maak. Sedert de laatste twee jaren werk je
te veel."
„Och toch niet, vader," onderbrak Paul
haastig.
„Laat me verder gaan," zei Fronental
kalm. „Ik herhaal het, je werkt veel meer
dan noodig en redelijk is en ik geloof, dat
je nieuwe studies voor het toelatingsexamen
aan de Polytechnische School je bovenmatig
vermoeien en afmatten en zeer nadeelig
vcor je zijn. Ik wilde dan ook, dat je het
examen een jaar uitstelde. Dat zou je weer
geheel en al genezen,"
„Zoudt u dan werkelijk willen, vader, dat
ik mijn examen een week uitstelde. Een
jaar lang wachten, zonder te kuAnen wer
ken. Dat zou mij nog erger maken."
„Er is geen spraak van niet kunnen wer
ken, maar van langzaam, rustig en bijgevolg
zonder vermoeienis werken....
Ik houd 't er bij, dat het gebeurt.
Wat die verveling betreft, daarvoor ben
ik niet bezorgd. Je kunt gaan wandelen,
visschen, roeien en allerlei andere ver
strooiingen zoeken.
Bovendien over een paar dagen gaan we
samen naar een geneesheer."
„Naar een geneesheer?Geloof me
vader, ik ben niet ziek."
„Ziek niet, maar zwak. Je moet een juiste
levenswijze volgen, die de dokter je zal
voorschrijven."
„Ik zal doen, wat u wilt, vader, dat weet
u wel.... Maar, heusch, mijn sterkte komt
wel weer terug."
Ze waren aan Charenton gekomen en
gingen daar op de stoomboot. Ongeveer te
twee uur waren ze weer thuis.
„En heeft u iels naar onzen smaak ge
vonden?" vroeg Madeleine.
„Ja, Medeleine," antwoordde Raymond.
„Je kunt onmogelijk een mooiere plaats
bedenkenHet ligt aan den kant van
de rivier, met een grooten tuin vol groen
ten en fruit en prachtige boomen."
„Ik heb de koffers al gepakt," riep Ma
deleine verheugd. „Wanneer gaan we ver
huizen?"
„Paul morgen vroeg," antwoordde Ray
mond en jij kunt er vanavond al heen gaan."
„Heelemaa! alleen in een vreemd huis, in
een plaats, waar ik niet bekend ben;" en
de oude meid trok een vies gezicht.
„Je kunt dan alles in orde brengen en
voor Paul morgén een flink ontbijt klaar
zetten, als hij komt."
Paul merkte wel, dat Madeleine bang
was en zei:
„Als u het goedvindt, vader, wil ik me
nu ook klaar maken en vanavond al met
Madeleine meegaan."
„Uitstekend," riep dc oude meid, nu ge
heel gerustgesteld.
„Zoo gevangen, zoo "gehangen.... Ik zal
wel op de een of andere manier een goede
tafel klaar maken."
Paul ging naar zijn kamer en pakte de
noodzakelijkste voorwerpen in.
Toen Paul was weggegaan, zeide Ray
mond op gedempten toon:
„Madeleine, we moeten ernstig voor Paul
zorgen. Ik heb een geneesheer gespro
ken"'
„En?" vroeg Madeleine gejaagd.
„De jongen is in gevaar."
„In gevaar? herhaalde de meid, bleek
van schrik, ,,'t Is niet mogelijk."
„Toch is het zoo, helaas. Maar we kun
nen het gevaar nog afweren door oplet
tende zorgzaamheid. Hij moet zeer veel
versterkende middelen hebben, volkomen
rust en hij mag niet werken.
Geef hem alles, wat je krijgen kunt, je
behoeft- geen geld te sparen. Koop den bes
ten Bordeaux en Bourgogne....
Ik wil, dat al bet mogelijke voor hem
gedaan wordt."
„Dat zal gebeuren," antwoordde Made
leine beslist, „daarvoor sta ik in. Ik zal
mijn uiterste best doen."
„Hier is duizend francs. Als je meer
moet hebben, vraag het dan, je kunt het
krijgen,"
Op dat oogerxblik kwam Paul terug.
„Ben je klaar?" vroeg Raymond.
„Ja, vader, ik heb maar een paar boeken
meegenomen. We kunnen gaan, maar 't spijt
me, dat u niet mee kunt gaan."
„Je weet wel, dat het voor het oogenblik
onmogelijk is. maar zoo dikwijls, als het mij
mogelijk is, zal ik je komen opzoeken."
Een rijtuig werd gehaald en de koetsier
laadde de koffers op.
Raymond gaf Paul een paar goud- en zil
verstukken en dan vertrokken ze.
Een uur later deden ze hun intrede in de
villa van Port-Creteil.
Na het restaurant van het eiland verla
ten te hebben, waren Jacques cn Pascal
naar het „Kasteeltje" teruggekeerd.
Ze spraken slechts weinig, doch wat er
gezegd werd, ging uitsluitend over de on
verwachte ontmoeting met Boulenois. Daar
van moest partij getrokken worden.
„We zullen op zijn tijd handelen," merkte
Jacques aan. Ik denk, dat het raadzaam
is te wachten, totdat ons huis in Parijs ge
heel en al is ingericht, maar we moeten
er zooveel mogelijk spoed mee maken."
„Ik zal zorgen, dat er geen minuut ver
loren gaat."
Onder het ontbijt sprak de dokter er
angele over, dat hij in den loop van de vol
gende week in zijn huis te Parijs zich zou
gaan vestigen.
„Beste nicht, u komt dan met Martha in
Parijs in het huis wonen en u wilt Rambert
dan wel helpen met het een en ander.
L vindt het zeker onnoodig een ander»
woning in de stad er op na te houden?"
„Volstrekt onnoodig," antwoordde An
gele.
„U kunt twee kamers uitkiezen, die u
met uw eigen meubelen kunt inrichten."
„Ik zal de rest van mijn meubilair, dat ik
niet meer gebruiken kan, verkoopen. Wan
neer moet ik daarvoor zorgen?"
„Morgen al, als ge wilt."
„Goed, morgen.... En wat denkt u me'
onze twee dienstboden te doen?"
„Die denk ik mee te nemen naar Parijs.
Waarom zouden we ze hier laten, als wij
er toch niet zijn?Ze zouden maar lui
worden. Morgen kunnen ze hun betrekking
in Parijs al aanvaarden."
„En welken rol wilt u voor mij bestem
men, terwijl uw huis klaar gemaakt wordt?
vroeg Martha.
„Geen rol, mijn kind."
„Waarom niet?"
„Je kent Parijs niet en je tegenwoordig
heid zou er meer van last zijn."
„Wat wilt u dan met me doen?"
„Ik ben van plan je nog een paar dagen
hier te iaten. Maar een paar dagen!"
„Geheel alleen?" riep Martha uit.
"(Wordt vervolgd).
