ELCK WAT WILS
NIEUWE HAARLEMSCHE COURANT.
Zaterdag 15 Maart 1924 Derde blad
GEMENGD NIEUWS.
Zoo gekomen, zoo verdwenen.
Een boom op een tramdraad
gevallen.
Brand te Zevenbergen.
Iet» wat niet in de maag
thuis hoort.
Ontstemd.
BINNENLANDSCH NIEUWS.
Ned. R. K. Bond van
Stucad oorspatroons.
LUCHTVERKEER.
Nieuwe Luchtvaartlijn.
Dienst LondenPraag.
UIT ONZE OOST.
Een grens-incident.
ORDE EN ARBEID.
Staking bij „de Tribune."
TREKJES No 338
kuN KLACHT.
De heer Henri Polak, een van de meest
bekwrrr.e bestuurders uit de Moderne Vak-
tev.egir.g, laat in het Eondsorgaan van den
Dkmantbewerkersfcond waarvan hij de voor
zitter is, een klaagtoon hcoren.
Hij heeft, zooals bekend zal zijn, de leden
van genceirden bond gewaarschuwd geen
actie tot Iccr.sverfcccging in te zetten.,
wijl zulks in het gunstigste geval wel
tenig direct succes kan hebben, maar daar
naast ongetwijfeld een neg greotere schade
dcor vermindering van werkgelegenheid zal
te weeg brengen.
Hij beklaagt er zich over dat zoovele leden
dat maar niet kunnen begrijpen.of willen er
kennen terwijl het z.i. toch voor ieder duide
lijk is, dat regelmatig werk voor een lager
Icon vccrdeeliger is dan tijdelijk een hooger
loon gevclgd c'oor een werkloosheidstijdperk
waarop dan deze veelzeggende woorden vol-
<en
Ik beeld mij niet in, ook maar een
van de leden overtuigd te hebben van on
gelijk. Vólkernen besef ik, daartoe niet
langer het vermogen te bezitten, omdat
bij de leden het geloof in mijn woord niet
tlleen, doch cok in mijn goede trouw
«cfcijnt verloren te zijn gegaan.
Plichtmatig heb ik geschreven. Dat is
nu eenmaal mijn taak een taak, die
mij niet gemakkelijk gemaakt wordt en
tan welke ik hoe langer hoe meer hoop dat
dj niet lang meer de mijne moge zijn, om-
Jat zij slechts dan goed en met vreugde
vervuld kan worden, wanneer hij, op wien
«ij rust, zich gedragen weet door het ver
trouwen zijner lastgevers. En ik geloof
nij niet te bedriegen, als ik aanneem, dat
het r.iet meer bestaat. Een andere verkla
ring van hetgeen in de laatste weken tot
uiting gekomen is, zou ik niet weten te
rinden.
Polak is niet de eerste de beste. Hij staat
ook cp vakvereenigingsgebied bekend als een
volbloed scciaal-democraat en is wellicht op
dat terrein een van de meest geduchte tegen-
v standers van R.K. Organisatie wat echter
geen beletsel is cm te erkennen dat hij groo-
te capaciteiten bezit.
Dat een zco bekwaam en zoo invloedrijk
vakvereenigingsbestuurder een dergelijken
kl-agtoon moet laten hoeren is een bedenke
lijk verschijnsel cn typeert de opvattingen
die er vooral in die kringen heerschen.
Het gezond verstand staat zooals steeds
ook in dezen op gespannen voet met de
schep-maar-cp-taktiek van Stenhuis c.s.
Uit den klaagtoon van Folak, kunnen we
nagaan hoe dcor het toepassen van een ver
keerde taktiek de massa zóóver kan beïn
vloed worden, dat zij voor een misschien
te behalen direct voordeel bereid is zich zelf
voor wellicht geruimen tijd groote schade te
doen.
Toch zou ik de aandacht daarop niet heb
ben gevestigd als ik niet dacht, dat er ook
voor velen onzer een lesje in lag
Niet aan allen is de taktiek van Stenhuis
ongemerkt voorbij gegaan niet allen zijn
vreemd gebleven van het revolu'ionnaire
drijven van de N. A. S.-menschen en het is
Zeer de vraag of er cok onder onze georgani-
seerden niet zijn die een hcogere waardeering
hebben voor groote woorden dan voor ver
at" nde lij ke overwegingen.
En toch kunnen deze slechts waarde heb
ben. Men kiest en betaalt toch geen bestuur
ders om groote woorden te gebruiken
Daarvoor menschen aan te stellen zou de
grootste dwaasheid zijn die men kon uitha-
en
Wie diiraan behoefte heeft kan wellicht ie
mand vinden, die énkele uren achtereen wil
.•azen en tieren zonder daarvoor al te veel geld
te vragen, maar daarmede zijn de bélam en
van niemand gediend en zooiets heeft ook
niets gemeen met het opkomen voor rechten.
Als we zóóver komen, dat de leiders niet
meer het vertrouwen hebben van de massa,
wat uiteraard juist in de moeilijkste oogen-
blikken tot uiting komt, dan heeft de vak-
ueweging haar kracht verloren.
Oneindig veel beter is het te berusten in
iets minder dan men meent te kunnen berei
ken, dan Iet vertrouwen in de leic'i g te ver
zwakken want daarvan is de schade niet te
averzien.
Cok leiders van vakvereenigingen zijn niet
onfeilbaar, kunnen zich in den toestand ver
gissen, maar ze moeten toch al zeer onbe
kwaam zijn, indien zij de toestanden op ver-
ickillend terrein niet beter kunnen overzien
Jan het gros der leder.
't Heet wellicht minder democratisch als
men in moeilijke momenten de leiding moer
volgen welnu het zij zoo, maar men bedenke
hierbij, dat de leiders van onze vakbeweging
slechts op één terrein dat groote vertrouwen
vragen en de verkenning van dat terrein ook
hun meer bijzondere en dagelij ksche taak
is, waarbij zij steeds en voor elk advies ter
verantwoording kunnen worden geroepen.
Nu allerwege een opleving valt waar te
nemen in onze R. K. Organisaties meen ik
dat een van de meest gewichtige zaken welke
wij te verrichten hebben, moet bestaan in her
opwêkken van meer vertrouwen in de leiding
onzer organisaties.
Was dat niet ondermijnd geweest, dan
hadden we wèl tegenslag als gevolg van de
economische omstandigheden ondervonden,
maar de felle reactie hadden we niet gekend.
Was het vertrouwen in de leiding onzer
organisaties ook het parool geweest van de
tienduizenden leden die in de jaren 1917
1920 tot ons kwamen, we hadden de leden-
vlucht van 19211924 al evenmin gekend a.'s
de brute aanslag op zoovele sociale maatre
gelen en voorzieningen, eenmaal met zoo
veel inspanning verkregen.
Polak zou zijn klaaglied niet behoeven te
zingen als de mentaliteit van de leden niet
bedorven was door het dolle gedraaf van hen
die de feiten niet durven zien of durven zeg
gen doch niet hij, maar de leden zelf zullen
er het slachtoffer van worden.
D k is de les die we daaruit moeten putten
als we dat werkelijk doen dan zullen onze or
ganisaties daardoor slechts aan innerlijke
kracht kunnen winnen en ook op dat terrein
heel wat sterker staan als de socialistische be
weging.
Die, wanneer men de bakens niet spoedig
verzet evenals de communistische bewe
ging aan zelf gezaaid wantrouwen moet
verschrompelen.
Vertrouwen in de beweging en hare lei
ders ik kan er niets aan doen als men er
weer wat achter zoekt lijkt mij wel het
eerst noodige om den moeilijkheden die wij
thars meemaken het hoofd te bi d:n en ons
sterk te maken voor de toekomst.
A. J. L.
ONDERNEMINGSRADEN.
Het rapport van de S.D.A.P. en N.V.V.
over de medezeggingschap der arbeiders en
de behandeling daarvan, heeft opnieuw het
vraagpunt van ondernemingsraden of be-
dn'jfsraden naar voren gebracht.
Voor zoover ik op practisch terrein mij
een meening heb kunnen vormen, lijkt mij
een streven naar medezeggingschap in de
onderneming vrijwel doelloos en onjuist.
Doelloos, omdat uit niets de geneigdheid
van den wetgever is gebleken om een derger
lijke wet in het leven te roepen, terwijl er
ssöndei; wet zeker niets van komen kan
onjuist, omdat men de actie van de arbeiders,
om eenige medezeggingschap te verkrijgen
in het bed; ijonnoodig verzwaart.
Door verschillende wetenschappelijk ge
vormde personen wordt op meer weten
schappelijke gronden dezelfde meening ken
baar gemaakt, zoodat ik mij in veilig gezel
schap bevind.
In „De Nederlander" van II Maart vond
ik een artikel van Mr. Dr. A. A. v. Rhijn,
dien men toch moeilijk kan verdenken van
gemis aan practisch inzicht op dat terrein,
waarin ook hij om verschillende redenen,
zich een tegenstander van ondernemings
raden toont
le. Een groot deel van het Rapport is
gewijd aan de vraag op welke wijze de onder
nemingsraden moeten worden gevormd en
welke taak zij hebben te vervullen. Het is
vooral de bedoeling, dat zij zullen medewer
ker aan de toepassing en uitvoering van
cc le tieve contracten. Maar wij vragen ons
af, waarom de Wetgever hierbij te hulp moet
worden geroepen. Tor nu toe hebben de
ondernemingsraden, voorzoover zij beston
den als fabrieksraden of kernen, weinig ol
geen levensvatbaarheid getoond. Reeds hier
in schui't een aansporing om uiterst voorzich
tig te zijn. Want het heeft geen zin het be
drijfsleven met een net van ondernemings
raden te overdekken, wanneer hun levens
vatbaarheid in ons land niet is gebleken.
De Overheid moet aanvullen en vastleggei
datgene, wat in het sociale leven groeiende is.
In het Rapport wordt in strijd met dezer
gulden regel gehandeld.
2e. Ons tweede bezwaar is, dat de wette
lijke ondernemingsraden onhistorisch zou
den zijn. Wie de ontwikkeling van het sociale
leven van de laatste jaren heeft gevolgd, die
weet, dat de organisatiën van werkgevers er
werknemers in ons tand bedrijfsgewijze
groeien en niet ondernemingsgewijze. Door
ondernemingsraden in te stellen, gaat men
lijnrecht in tegen de ontwikkeling, die zich
.1 de maatschappij voltrekt en levensvatbaar-
eid blijkt te bezitten. Wanneer, dan wordt
gengeworpen. dat rfien dart ondernemings
den slechts een zeer bescheiden taak wi
even om een goede doorvoering van he:
ollectief contract mogelijk te maken, dan
tomen wij weer terug op ons vorige bezwaar
en vragen welke reden er is, den wetgever te
laten ingrijpen, zoolang de vakorganisatie
in ons land niet zelve, veel meer dan th ns,
hebben beproefd een goede doorvoering va.:
een gesloten collectief contract in de onder
nemingen te verzekeren. Want aan papieren
ondernemingsraden heeft men niets.
3e. Het meest principieel is ons derde be
zwaar dat een organisatie ondernemings
gewijze de taak van den bedrijfsleider ernstig
moet belemmeren, terwijl een organisatie
van het bedrijf hem voldoende bewegings
vrijheid laat. Ter verduidelijking noemen
wij een paar voorbeelden.
In artikel 45 van het Rapport vinden wij
de bepaling, dat over inkrimping van den
werktijd of over ontslag, tengevolge van
nieuwe arbeidsmethoden, overleg moet wor
den gepleegd met den Ondernemingsraad.
Nu komt het ons voor, dat de juiste methode
is, dat de besturen van werkgevers- en werk
nemersorganisaties in het bedrijf daarvoor
algemeene regelen stellen. Want het ligt
voor de hand, dat'de direct-belanghebben-
den, die doQr een dergelijken economischen
na :r;gri getroffen worden, geneigd zullen
zijn, zich onredelijk sterk daartegen te ver
zetten. Het Rapport heeft dit ook wel ge
voeld en daarom bepaald, dat indien de on
dernemer en de ondernemingsraad niet tot
een resultaat komen, in hooger beroep wordt
beslist door den Centnlen Economischer
Raad, welke o.a. door de vakcentralen van
werkgevers- en werknemersorganieetien word
samengesteld. Maar daarbij moet hef toch
weer onmiddellijk treffen dat de besturen
van werkgevers en werknemers in het bedrijf
zelve, hier wederom zijn voorbijgegaan,
hoewel hun deskundigheid juist de aan-
geweze organen zijn om een beslissing te
nemen.
De bezwaren die in bovenstaand citaat t t
uiting komen kunnen moeilijk als van te
weinig beteekenis ter zijde worden gelegd.
Erkent men die bezwaren dan kan men
bezwaarlijk volhouden dat een streven naar
medezeggingschap in de onderneming het
streven naar bedrijfsorganisatie, waarin de
medezeggingschap van de arbeiders tot uit
drukking komt, niet bemoeilijkt.
Hieruit volgt niet ik wil het gaarne
nos eens herh-'en d~f er in som—ij-»~
groote ondernemingen niet meer overleg kan
zijn. Elk streven naar een goede verhouding
in de onderneming kan worden gewaar
deerd doch dat heeft niets gemeen met het
streven naar een wettelijke regeling voor
ondernemingsraden
A. J. L.
NIEUWE VORMEN.
De organisativan 1:1 lederbewerkers heeft
in Chicago een collectief contract met de
werkgevers afgesloten, waarbij een werkloo-
zenkas is opgericht. De kas zal worden ge
vormd uit gelijke bedragen der arbeiders en
werkgevers, samen 3 van het totale loon
bedrag. De arbeidersbijdragen zullen door
de werkgevers van het loon worden afgehou
den.
De uitkeeringen worden slechts verstrekt
na een jaar werk en na eeri wachttijd van 2
welen voor iedere werkloosheids-periode, ge
durende hoogstens 5 weken per jaar. De uit
keeringen zullen bedragen 40 van,' het
normale lóón, doch hoogstens 20 per week.
Voor werkloosheid, welke direct of indirect
het gevolg is van een arbeidsconflict, wordt
geen uitkeering verleend.
De kas wordt bestuurd door vertegenwoor
digers der werkgevers, der arbeiders en eenige
neutrale personen.
De organisatie van hoeden- en pettenma
kers zal, bij het afloopen van het thans van
kracht zijnde collectieve contract, een loöns-
verhooging van 1 vragen, welke gestort
zal worden in een werkloozen kas. De arbei
ders zullen eveneens een premie betalen van
1% van bet loon. De werkgevers zullen
deze kas niet medebesturen.
Uitkeering zal verstrekt worden gedurende
hoogstens 6 weken per jaar. Voor mannen zal
zij hoogstens 10, voor vrouwen hoogstens
7 per week bedragen.
MISLUKTE PROEF.
In Apeldoorn is een proef genomen met de
inrichting van een „Dienst voor Sociale Za
ken", geheel zelfstandig beheerd door een
directeur, die rechts treeft onder den wet
houder «tand, beheerd dus als een gemeente
Jienst, los van de secretarie. Deze dienst
omvatte evenwel niet alleen de werkloos
heidsvoorziening (arbeidsbemiddeling, werk-
'oosheidsverzekering, werkverschaffing)
maar ook de volkshuisvesting en het markt-
vezen. 't Was niet zonder reden, dat reeds in
1921 in dit Tijdschrift werd gewezen op bet
nin-gewenschte eener combinatie van Yer-
schi'lende takken van overheidsbemoeiing
iie ieder voor zich speciale eischen steller
't Leek alles mooi, doch nu de dienst een
tijdje gewerkt heeft, zijn B. en W. van oor
deel, dat de proef toch niet geslaagd is
En waar nu onlangs de di ectzur Mr. A. D
van Assendolft De Coningh ontslag heeft
genomen, stellen zij voor die vacature niet
meer te vervullen, doch het nieuwe instituut
in zijn huidige constellatie weer op te heffen
en de werkzaamheden, die door het insti
tuut werden verricht, wenschen zij bij be
staande diensten onder te brengen. Wat ook
voordeeliger heet. Sommige raadsleden dee-
len deze opvatting blijkens hun voorstel niet
Den afloop hopen we in een volgend nummer
mede te deelen.
(Tijdschr. v. d. Ned. Werkl. Raad.)
i
ERKENNING.
De Engelsche correspondent van De Te
legraaf schrijft in het avondblad van 9 Febr.
een artikel over de plannen der Labour-
regeering in Engeland tem aanzien van het
woningvraagstu k.
Hij wijst er op, hoe buitengewoon groo:
in Engeland de woningnood is. De Re
geering deed er wel iets, maar 't bleef er
gewoonlijk bij prachtige plannen.... op
het papier.
En dan moet 't hem toch van 't Holland-
sche hart
„De onpartijdige beoordeelaar moet er
kennen, dat wij in Hollind aanzienlijk ver
der gevorderd zijn met 't vraagstuk der
volkshuisvesting, dan de Britten. In 't alge
meen zijn wij verder op het gebied van
sociale hygiëne zoowel in woning als in
werkplaats, en wat het laatste betreft ook
ia vei'igheidsmaatregelen."
't Is om te onthouden, als aanstonds bij
de behandeling van de begrooting van Ar
beid in de Tweede Kamer geklaagd zal
worden, dat de Regeering voor den wo i tg-
bouw niets gedaan heeft
(Kath. Soc. Weekblad).
Tijdens de Jaarbeurs te Utrecht zou, zoo
lezen we in de Tel. in den tuin van het Park
Tivoli aldaar, het circus Rensz-Althof voor
ttellingen geven. Dinsdagavond zou de
eerste voorstelling plaats hebben, doch reeds
Woensdagavond is de tent afgebroken.
Het circus heeft 32 paarden, drie honden,
twee ezels, een aap, een vos en natuurlijk
de noodige artisten, doch geld of eten was er
niet. De standplaats huur kon aan „Tivoli"
niet betaald worden en de artisten en beesten
moesten honger lijden.
Reeds den geheelen winter heeft het circus
slechte zaken gemaakt, niettegenstaande men
al het mogelijke gedaan heeft om het hoofd
boven water te houden. Men had alle hdbp
gevestigd op de Jaarbeurs, misschien zou
die uitkomst geven. Doch 't heeft niet zoo
mogen zijn. De middagvoorstelling kon niet
doorgaan, zonder huurbetaling wilde Tivoli
haar tuin niet openstellen en Woensdagavond
zou het evenzoo gaan. Vandaar dat de circus-
menschen maar besloten te verdwijnen.
Het bestuur van de Vereeniging voor
Dierenbescherming alhier heeft zich het lot
van de dieren aangetrokken. De. paarden en
ezels hebben volop hooi en haver gehad, de
andere dieren oaardenvleesch, enz. Voor een
paar dagen zal het bestuur nogmaals die zorg
op zich nemen, want het is noodig. In langen
tijd hadden ze haast geen voedsel gehad. De
artisten echter evenmin.
Thans zullen ze pogen met heel hun hebben
en houden naar Maarssen of Wijk-bij-Duur-
stede te komen, om daar te trachten een stuk
brood te verdienen.
Goed aigeloopen.
Op den Nieuwezijds Voorburgwal te Am
sterdam nabij het Spui, zijn gemeentewerk
lieden den laatsten tijd bezig met het snoeien
en kappen van boomen. Donderdagmiddag
om twee uur namen eenige werklieden die
het bovenste gedeelte van een boom hadden
afgezaagd, niet de noodige voorzichtigheid
in acht en het gevolg was, dat de zware
stam losschoot en op den stroomdraad viel van
de trambaan, die in de richting van het
Spui gaat.
De draad werd van twee dwarsdraden los
gerukt en zakte door tot op twee <i twee en een
halven Meter van den bgrond.
De bestuurder van een wagen van lijn 1,
die uit de richting Postkantoor kwam aan
rijden, kon nog net bijtijds stoppen. De beu
gel geraakte natuurlijk los van den slingeren
den stroomdraad. Wonder boven wonder
werd niemand door den vallenden stam, die
een zwaren plof veroorzaakte, getroffen. Het
had echter niet veel gescheeld, of eenige voor
bijgangers waren er door geraakt.
Onmiddellijk nadat het ongeluk gebeurd
was, schakelde het personeel van de tram het
betrokken vak, dat zich van het Singel tot
aan de Wijdesteeg uitstrekt, uit, zoodat geen
gevaar voor aanraking meer bestond. Het was
opmerkelijk hoe snel het trampersoneel, dat
bij zulke gelegenheden regelend optreedt
onder leiding van den heer Van Putten, den
tram-directeur, ter plaatse was.
Met de lijn van het z.g. „Sotertoestel" (dat
cunt om onder stroom staande draden van de
straat omhoog te brengen) werd de gezakte
draad opgeheschen en twintig minuten, na
dat de boom gevallen was, kon het tramver
keer hervat worden. Inmiddels was een ge
deelte van het wachtende trampersoneel al
weer teruggegaan en werd via de Rozengracht
geleid.
Te Zevenbergen (N. B.) is brand uitge
broken in de spekrookerij van J. B. De roo-
kerij lag spoedig in asch, terwijl de brand
ovedoeg naar de woning van B. De chef
van Politie v. B wist met levensgevaar vie'
kleine kinderen uit het brandende huis te
redden. Circa 500 K. G. spek is verbrand
Van den inboedel kon weinig gered worden.
Verzekering dekt de schade.
We lezen in „Volksvoeding"
Onder onze keurmeesters zijn er velen met
een fijnen neus het is inderdaad dikwijls,
alsof ze ruiken, dat er bij een of ander artikel
iets niet in den haak is. Zoo kwam onlangs
een onzer keurmeesters van zijnen omme
gang door Amsterdams straten terug met de
van een brulloftskoek afgehaalde versiering
een vierkant stuk ouwel met het opschrift
„Ter eere van uw vijf en twintigjarig feest"
in glinsterende zilveren letters.
De vangst was goed 1 De stof, waarmee die
zilveren letters geschreven waren, bleek bij
onderzoek te bestaan uit zeer fijne glas
scherfjes met metaal overtrokken.
Bij nader onderzoek bleken vele bakkers
een nieuw artikel „zilverzand" en „goud
zand" te hebben gekocht, waarmee zij brui-
lofts- en andere feestkoeken zouden ver
fraaien.
Wij hebben een aantal partijtjes van dit
product ingepikt; het moge geschikt zijn
voor het opschilderen van kertboomfraaiïg-
heden, carnavals-mutsen of kermis-uithang-
borden, in de menschelijke maag behoort
het niet thuis.
Toen de kerkvoogden der Ned. Herv. Gem
te Oosthuizen (-N.-H.), in het gemeentehuis
bijeen waren gekomen om rekening en ver
antwoording te doen van hun gehouden
beheer, deelde de burgemeester hun mede,
dat om bezuinigingsreden het gebruikelijke
diner achterwege zou blijven. Deze mede-
deeling ontstemde de kerkvoogden dermate,
dat zij de boeken dichtsloegen en de vergade
ring verlieten.
(„De Rott.")
In handen van anarchisten.
Ongeveer 14 dagen geleden kwa.ia een
15 jaar oud meisje, Yvonne Martin, naar
Parijs om werk te zoeken. Zij kwam aldaar
in den morgen aan, bestelde een kamer in
een klein hotel en betaalde een week vooruit.
Dan ging zij uit, maar keerde niet terug.
Na twee dagen deelde de hotelhouder aan
de politie de verdwijning van zijn gast mede.
Een onderzoek werd ingesteld en een foto
in de dagbladen gepubliceerd. Spoedig meld
de zich bij de recherche een jonge man aan,
die met haar naar Parijs was gereisd. Een
week later vervoegde hij zich wederom bij de
politie om te verklaren, dat hij h£t meisje in
gezelschap van twee vrouwen en een man
had aangetroffen. Hij gaf een beschrijving
van deze personen, in twee van wie de politie
befaamde anarchisten herkende. De vrouw
moet een vriendin zijn van de bekende Ger-
maine Berton.
Het meisje heeft thans ook een brief naar
haar woonplaats gezonden. In dit schrijven
zegt zij o.m. Ik geloof, dat ik mijn roeping
gevonden heb. Ik ben omgeven door vrien
den, die in mijn behoeften voorzien en mij
bewaken. Ik droom van groote dingen te
v.rvullen. Zij gaf in haar brief een adres op,
doch op het aangegeven adres verklaarde
men aan de recherche niets van het meisje
af te weten. Vermoed wordt, dat men haar
ergens verborgen houdt.
Dit droeve feit stelt de roekeloosheid,
waarmede ouders soms hun jeugdige kinde
ren aan het grootsteden-leven prijsgeven,
weer eens helder in het licht.
Onder voorzitterschap van den heer A. A
Blessing hield Donderdag de Ned. R. K.
Bond van Stucadoorspatroons te 's-Gra-
venhage zijn jaarvergadering.
Het ledental heeft in het afg l>open jaar
uitbreiding ondergaan. De geldmiddelen
van den bond geven reden tot bezorgdheid.
Er is nog een schuldenlast van f 1300, waar
door alle actie verlamd wordt. Dank wordt
gebracht aan den bondsadviseur, rector
Möller, voor diens degelijke adviezen, te
vens aan den rechtskundig adviseur, mr. v.
Tellenberg Hubar.
Het eindcijfer der begrooting werd vastge
steld op f 2260.
Tot leden van den bedrijfsraad werden be
noemd de heer A. Leeflang Jr., Rotterdam en
P. de Leeuw, afd. Vught.
De heer Leeflang stelde voor, den bedrijfs
raad niet te doen voortbestaan, daar hij tot
nu toe geen resultaat had.
De voorzitter van den bedrijfsraad, de heer
Meyer, was van meening dat de bedrijfsraad
jen instituut is, dat groeien moet, alvorens
men resultaten kan zien. De besprekingen in
den bedrijfsraad zijn op zichzelf reeds een ar
beid in de goede richting.
Als bestuurslid werd herkozen de heer L.
?h. Bisschops.
De afd. Rotterdam stelde voor om met de
.eutrale zusterorganisaties en andere onder-
annemersorganisaties meer actie te voeren,
at verkrijgen van partieele besteding voor de
nderdeelen.
De voorzitter vond het raadzaam, dat de af-
Jeeling in het orgaan de partieele besteding
uitvoerig zou bespreken om dan den tegen
standers gelegenheid te geven, zich uit U
spreken en dit onderwerp op de najaarsver
gadering van den bond te behandelen.
Dezelfde afdeeling had een voorstel inge
diend om met de R. K. Bouwvakpatroons en
de R. K. Architecten bespreking te voeren
om bij rekenplichtige werken alleen R. K.
georganiseerde patroons of desnoods alleen
R. K. patroons uit te noodigen.
In verband hiermede deelde de voorzitter
mede, dat deze zaak in behandeling is bijf
het Hoofdbestuur van de Hanze, bisdom,
Haarlem. Met dit hoofdbestuur zullen be-i
sprekingen te dezen aanzien worden gevoerd.
De afd. Rotterdam lichtte een voorstel
toe, strekkende, dat de patroons niet in
schrijven zullen indien bekend is, dat arbei-j
dersassociaties mede naar een werk inschrij
ven.
De voor i ter stelde het ongewenschte in heg
'icht, bang te zijn voor de associaties. Indien1
de patroons in bedoelde gev. ll -n zich van in
schrijving onthouden, zullen de prijzen der
associaties verhoogd worden ten nadeele der-
patroons. De arbeidersassociaties zullen zich
zelf uit den weg ruimen.
Het collectief contract kwam ten slotte •-
besloten vergadering ter sprake.
Van 1 April af zal een luchtvaardienst wor-j
den geopend tusschen Antwerpen, Brussel et»
Bazel. Over een landingsterrein in Luxenx
burg wordt nog beraadslaagd.
Volgens het Prager Tageblatt is de Engel
sche regeering voornemens een blijvende^
postdienst in te richten tusschen Londen en
Praag via BrusselKeulen. Het vervoer zou
8 uur in beslag nemen. Er worden reeds be
sprekingen met Duitjchland gevoerd, het
welk zijn toestemming moet verleenen. Als
deze besprekingen een gunstig verloop heb
ben, treedt de dienst begin Mei in werking.
Officieel wordt gemeld, dat Moro's uit de
Siassi Eilanden, bij Mindanao, negen Neder-
landsche onderdanen hebben gedood et»
negentien Nederlandsche onderdanen heb
ben gewond aan boord van een Nederlandse!
schip. De Moro's werden door de Neder
landers doodgeschoten.
Beide Moro's, die dezen overval pleegden,
waren volgelingen van Panglima Sapoedin
een Moro-hoofdman, die zich voortdurend
bezighoudt met visscherij in de wateren van
Celebes. Tijdens dit bedrijf hadden mannen
van Sapoedin oneenigheid met de kust
bewoners van Celebes, die aan het strand
daarbij twee Moro's hebben gewond. Het
waren deze twee gewonde Moro's, die aae
boord van een Nederlandsch stoomschip
werden gebracht en die daar amok maakten.
Na dezen aanslag werden .Sapoedin en zijn
bende door de Nederlandsche autoriteiten
gearresteerd op de beschuldiging van mede
plichtigheid. Gouverneur-generaal Wood is
tusschenbeide gekomen, en zijn interventie
heeft bereikt, dat de Nederlandsche autori
teiten de gevangen genomen Moro's weer
vrij lieten en deden terugkeeren naar de
Filippijnen.
Dit incident vestigt er weer de aandacht
op, zegt de „Locomotief", hoe dicht bij Ned.
Indië de Moro-oniusten zich afspelen. Juist
de Zuider-eilanden van de Filippijnen, welke
het tooneel van de opstanden zijn, liggen vlak
bij Nederlandsch gebied. De Soeloe-eilanden,
Jolo, Tilutu en het langgerekte Pelawan vor
men als het ware een brug naar Borneo en
de Sangir-eilanden liggen vlak bij Mindanao.
Ongetwijfeld is op een en ander de aan
dacht van het Nederlandsch bestuur gericht
en zijn maatregelen genomen. Doch het
ware aantrekkelijk, zoo van grens-incidenten
als het gemelde, waarbij dooden vielen, de
officieele berichten van de Filippijnsche
regeering althans aanvulling ontvingen door
overeenkomstige mededeelingen van de la4
dische regeering.
Met ingang van 1 April is bij de druk>
kerij „D, Strijd" en bij „De Tribune" ont
slag aangezegd aan een deel van het per,
soneel, o m een machinezetter, twee zetten,
een drukker, den expediteur en drie bezor
gers, die resp 2, 4 en 9 jaren in dienst van
„De Tribune" zijn Dit met voorbijgang van
later aangestelden, die lid zijn van de com
munistische partij.
Tegen deze willekeur teek enden de niet
bij de C. P. aangesloten bezorgers verzet
aan en uit protest gingen zij Donderdag
middag het kantoor niet binnen tot het ai.
halen van bladen.
L.Vo!k")
Parketvloer.
Goddank De werklui waren er nu
bijna mee klaar....
Nu behoefden ze niet meer in de keuken
en ae kleine zijkamer te huizen.
'n I c' t piettig gevoel, als je 'n week l?ng
ie groote huiskamer en salon had gemist.
ie met veel dingen had moeten behelpen.
Ze zagen, staande in de deuropening, hoe
de laatste parket-tabletten nauwkeurig wer
den ingelijmd.
En daar lag de glanzende vloer in huis
kamer en salon.
De kinderen kwamen stiekuni onder de
armen van meneer en mevrouw Culas door
gluren.
„Hier blijven, jongelui tjes 1" kwam
de juf hen gestreng achterna, maar ze kon
toeh niel nalaten heel even haar nieuws
gierigheid te bevredigen.
„Mooi, hé, juf?" draaide mevrouw
even hoofd om met 'n gelukkig-tevreden
blik „Bier blijven, Liesje, je mag er nog
met op 'oopen, dat weet je toch 1"
„Prachtig, mevrouw" hield juf Liesje
aan zich gekluisterd. ,-Dat is 'n vloer voor
jaren."
„Ze staan er twintig jaar voor tn" wist
meneer met 'n gezicht van rijp beraad en
economische voorzorg, ,,'f Is kijk-af. zoo'n
parketvloer 't Kost wel 'n paar lieve centen,
maar elk jaar nieuw linoleum, met dat gehol
•n gedraaf en gekrrs van de jongens, is ook
'n dure liefhebberij."
Anna, de keukenmeid, kwam ook voor-
sic.btis-bescheiden er bijgeschoven, en Koos-
je, tweede meisje, kwam op haar teenen
achtei haar staan.
„Beelderig" prees Anna.
„Hé, wat mooi" deed Koosje in be-
wonder-fluistering,Je zou 't haast
zonde vinden om er op te gaan loopen."-
„Nou is 't 't beste" zei de chef van de j
„woning-inrichting," die het „laatste-hand-1
leggen" was komen controleeren ,dat
er vandaag en morgen nog niet op wordt
geloopendan wordt de lijm in 't hart
droog, begrijpt u
„Goed" knikte de heer des huizes
„dan moeten overmorgenochtend de meu
bels er maar in."
De chef en de werklui, die 'n ruime fooi
kregen, vertrokken, en de familie ging
weer voor anderhalve dag in de zijkamer
huizen.
Twee dagen later werd voor 't eerst „op
de parketvloer." gedineerd.
Geen der huisgenooten kon nalaten nu en
dan 'n prettige bïik te werpen op de glan
zende plakjes hout.
Liesje beweerde, dat ze d'r eigen in de
nieuwe „grond" kon spiegelen
Toiny maakte tilletjes het voornemen er
tegen 't naar bed gaan met z'n kous-voeten
op te gaan glijen.
„Stil es even bleet mevrouw opeens
roerloos zitten „Stil toch, jongens 1"
De kamer werd plots 'n levende-beelden
groep.
„Wat is er informeerde meneer, met
z'n arm in kiespeuter-houding.
„Ik hoor gehuil.... of gejank.... of.."
„Zeker weer katten in de tuin aan 't vech-
en of zoo...."
„Néé't komt ergens anders van
daan Hou toch even je mond, jongens!
Ga es in de tuin kijken, Tonny
In de tuin was 't stil als op n kerkhof
„Ja, nou hoor ik 't ook" zei meneer.
Er klonk heel gedempt 'n klagend ge
luid, waarvan de herkomst niet was te gis-
sen*
Meneer ging in 't voortuintje aan de
straatkant kijken mevrouw in de kasten,
de keuken en de andere kamers.
Niks.... niks.... n
,,'t Komt onder de grond vandaan
schreeuwde Tonny opeens.
Hij ging met z'n wang op de parketvloer
liggen en de andere kinderen volgden direct
het interessante voorbeeld.
„Ja.... ja...." riepen ze kleurend....
,,'t Zit onder de nieuwe vloer!"
Men keek elkaar verdwaasd aan.
Wat was dat nou?
Anna, Koosje en de juf kwamen er griezel-
nieuwsgierig bij en alles wat leefde luisterde
luisterde naar 't gekke, geheimzinnige ge
luid van onder de aarde.
„'k Heb 't nooit op dit huis gehad
huiverde Anna, de keukenmeid.„D'r
mot vroeger jaren 'n dame in gestorven we
zen, die an de spiritu'-beweging deê....
Ze liet gewoon geesten komme."
„Klets jij nou niet" sprak meneer onge
duldig. ,,'k Wou alleen wel graag weten
waf er...."
„M-.u-au-auw" klonk 't nu veel dui
delijker.... en nog eens kerm-klagend
„Miu-hauwwww
,,'t Is 'n poes 1"
,,'n Poes
,,'n Poes
,,'n Poes????!!"
„Miauwwww-wauw-wauwI
Geen twijfel
Er was doer een ot ander toeval tijdens 't
opbreken van de ouwe vloe- 'n vreemde kat
tusschen. gekomen en de werklui hadden
onw t end het beest „ingeparket."
„Mooie grap" bromde meneer;„Nou
moet de boel weer opgebroken worden wil
je zoo'n beest niet laten verhongeren en nog
'n week in dat gejank zitten."
,,'n Wéék, meneer? 'n Wéék?" sprak
Anna „Zeg u maar gerust 'n maand
Katten benne taai hoor En dat kreng be
gint natuurlijk al langer hoe harder te keer
te gaan."
Meneer belde de woninginrichting op en de
andere morgen vroeg waren de mannen er,
om 'n gat in de nieuwe parketvloer te maken.
't Gat was ert... maar poes kwam niet.
,,'t Moet heel stil in de kamer zijn"
opperde mevrouw „anders durft 't dier
er niet uit te komen."
Men verhuisde weer naar zijkamer en
keuken en ging om beurten kijken of het
poes had behaagd te voorschijn te komen.
Maar 't bleef de heele dag zoo.
Zonder poes gezien te hebben ging men
de nacht in. nadat vlak bij het gat 'n groote
kom melk met brood ér in gebrokkeld was
geplaatst.
D' andere morgen ging Koosje zonder erg
de kamer in, om wat bezigheden te ver
richten. Met 'n gil vloog ze terug, want van
uit 't gat grijnsde haar 'n pikzwarte kattekop
aan, die na de gil onmiddellijk weer weg
dook-
Anna ging nu naar btnnen en zag, dat de
kom leeg was
Ze deed er nieuwe melk in en zei, dat ze
haar moesten waarschuwen als poes weer
„boven" kwam. Dan zou zij 't dier wel pak
ken.
Halt uurtje later zag Koosje door de gla
zen serredeuren, dat de poes op de canapé
lag te dutten. De kom melk was weer
leeg.
Anna kreeg 'n idee.
Ze nam 'n plank uit 't schuurtje, deed
heel voorzichtig de serredeuren open en
schoof de plank op 't gat.
„Ziezoo glom ze trotsch „ónder
de vloer kan ie nou niet meer."
Ze ging naar binnen en wilde poes grijpen...
maar 't dier gaf haar zóó'n gemeene haal
over d'r hand, dat ze met 'n schreeuw weg
vluchtte en de deur achter zich dicht smeet.
Haar hand vertoonde 'n bloederig hekje.
Niemand durfde de kamer meer in.
Mevrouw kreeg 'n mooie inval.
Ze belde het honden- en kattenasyl op en
vroeg of er iemand gestuurd kon worden om
'n kat te halen.
't Zou gebeuren.
Er kwan 'n man met 'n mandje.
„U mag wel oppassen" waarschuwde
mevrouw ,,'t Is 'n valsche."
„Geen zorg, mevrouwik heb 'r méér
gegrepen. Voor geen één kat ben ik bang."
Maar men kwam heel gauw tot de ont
dekking, dat dit dan toch de éérste poes was,
die de man niet aandurfde, 't Beest deed zóó
tijgerachtig.... krabde en beet en blies
zóó vuil van zich af, dat zelfs de gerouti
neerde „kattengrijper" er beduusd van
stond.
De man nam nu 'n ander middel te baat.
Hij vroeg 'n touw, maakte er 'n lus aan en
met 'n paar welgemikte worpen had ie poes
in de lasso. En wel zóó, dat de groene oogen
uit hun kassen stuiterden en het beest de
pooten slap liet hangen. Toen de gevangene
goed en wet in 't mandje zat maakte de man
de strop los en poes zat suffig door de rie
ten tralies van 't deurtje te kijken.. stiet
'n klagend gehuil uit toen ze werd weg
gevoerd.
's Middags was het gat weer dicht en de
vloer glansde er weer zoo gaaf als vóór de
gebeurtenis.
D' andere morgen vroeg lag Koosje de
parketvloer te wrijven
Hield plotseling op met haar werk.
„Jakkes" schrok ze overeind „ik
hoor wéér wat.... Anna. Annaaaa
„Wat nou weer?" kwam de keuken
meid aanstormen.
„Luister jij es hier.'k Hoor wéér wat V'
„Zeg, ben je nou 'n haartje be...."
„Luister dan, zeg 'k je...."
Anna deed 't
„Nou
„Je heb gelijkDat kan toch geen kal
meer wezenZie je nou wel.... ik heb
't nooit op dit huis gehaddat wijf dai
hier gekrepeerd is met 'r geestenklopperij."
*t Duurde niet lang of 't nieuwtje was doca
't heele huis en spoedig stond de heele fa
milie, geheel of gedeeltelijk gekleed in d<
kamer over 't groote raadsel te peinzen.
„Bert" tikte meneer tegen 't raam van d«
serredeuren en wenkte de tuinman, die aaa
Z'n wekelijksche arbeid was....
„Blieft men :er kwam Bert naderbij
en wipte z'n klompen uit.
„Luister jij es aan de vloer hier.... ja
hebt 'n goed gehoor, niet
„Ja, meneer, al zeg 'k 't zelf...."
Bert drukte z'n oor op de parket-reepen
en keek verbaasd op.
„Wat zalle we nou hebben?" keek i«
de familie aan.... „Hoe komme dit
daar onder
„Wat die?"
„Dat benne jonge poesies I"
„Jonge poesies 1'
„Jonge poe
„Jonge p.... 11!
