Rosa de srmkkelaarster.
Van Alles en van Overal.
GEMENGD NIEUWS.
Een agent en zijn hond.
Veelbelovend jongmensch.
Diefstal van kachels.
Inbraken te Rijswijk.
Droevig geval.
De gearresteerde Poolsche
zakkenroller.
Jeugdige avonturiers.
NIEUWE HAARLEMSCHE COURANT.
Tweede Bied - Donderdag 20 Maart 1924
Een inbrekc-getuige
Waarschuwing
Tragisch
Inbraak in een kerk.
Het vergiftigingsgf val te
s-Gravenhagc.
D3 vrkoop op Wieringen.
12.
OnHanVs ?l'e Me AT^o-h a?'
wendde om haar te ontboeten, slaafde h?
daarin rp°t Ots^o*vt .l>" -1* J v><»p
é*an en komen in bet kasteel gadesloeg er
zich de vriendschap van haar oom verzck
r nA M;,>f A- 1 -*J «rop
Otr» P11 <-»-> (n C«»r>'- ori ]r c>f>
b" h.ar n->i«w«-l"l-s f» pn, a]c ti}j ha?
PP*"? c-»»-r>T/ t" l»-.»— \r
Iro^fpf dr.* U«4 1 4,54 An VO"
p lw .j1„,-t.«s in J)g{ voo
fci*' ''aan t° zien.
Vaar <*ing ze alti'd heen?
Op zekeren A--- 1 Vbf te weten
3pJat T pnrp 7ich versprak.
Den vof^prdpp rnot-rfp" Uü Uo^y jn
kef word Langzaam ging Mi naar haar
Iop 7*:n ha*-t klootte hevig....
Marffi<c«*ife l^d n** k*** d-as
k-*cy 7e bpo*"5'» hef r»n ven t^k'^s 7'
k^ek odTp^n 7P U*-#^n
r:~'- -V» 1V- i-„„i
pt nn p|->nnia«'j rtff ï»»*m dr'.ff'-
hf»ar heve'-lt^^aarn overetnd 7e ?at d-»ar
frrsf no^*-(5<3sfedpr* oed<*r» pp ?oo Heek dat
bel Albert berouwde baar zoo aan het
•chrikken gemaakt te hebben.
Heb ik u bang gemaakt." vroeg hij. ter-
vijl hij rechtop vóór haar ging staan ..Had
mij niet hooren aankomen
Marguerite schudde het hoofd en liet zich
weer op haar groene rustplaats terugvallen
Hij nam naast haar plaats en greep hare
handenZe wifde zich losmaken doch
'ii hield haar vast
Zon had Rosa hen aangetroffen.
Een minuut lang bleven ze zoo zitten
Mbert begon het eerst te spreken „JuE
bouw," zeide hii, terwiil hii op ieder woord
^er nadruk legde, ,,U zult van uw houding
•egenover mij een nadere verklaring moeten
'even
..Een verklaring." stamelde zii terwijl ze
;:n blikken trachtte te ontweken.
..Ja. Neemt u mi' niet kwalijk dat ik het
u vraag nu wij alleen zijn."
Zenuwachtig maakte Marguerite zich los
en stond op.
„Laat mij heengaan," zeide ze.
„Ma'guerite, Marguerite heb medelijden
net mij
.0 laat mij heengaan!"
De toon waarop ze deze woorden uitsprak
was zoo dringend dat hi' toegaf Ze wilde
icb vei-wi'dp-en Nsuwrl"Vs had ze echter
enige stanren aedaan of ze wnkride en
-oest steun zoeken tegen een boom
Het volgende oogenblik stond Alhe-t na»'1
''aar
Ze spraken geen woord.... Ze stond
daar met gebogen hoofu. terwijl Albert
haar bedroefd beschouwde. Evenmin als ze
vermoedden dat Rosa hen eenige oogen-
blikken te voren bespied had, evenmin be
merkte ze nu dat er weder iemand in.de
nabijheid was gekomen De stappen die
Rosa gehoord had en die haar hadden ge
dwongen om door te loopen, waren van
Etienne Alban.
Dikwijls liep ook de grijsaard in het woud
te wandelen, als hij Fernand niet op den
akker behulpzaam behoefde te zijn.
Het toeval wilde dat hij hen ook zag
Terstond had hij allés begrepen.
,0," dacht hij. „ze beminnen elkaar 1"
Terstond keerde hij zich om en begaf zich
weer naar het kasteel.
Wederom naderd A'berl Marguerite tot
heel dicht bij en nam weer hare hand in de
zijne Innig drukte hij haar teere vingers
Het jonge meisje boog het hoofd.hij
meende dat ze snikte.
„Ziet u mij eens aan." zeide hij
Ze wilde weder heengiau, maar de po
ging dip ze daartoe aanwendde was zoo
zwak, dat het voldoende was om hare vin
gers steviger in zijn hand te nemen om
haar te beletten om hem te ontsnappen
„Wilt u mil zélfs niet aanzien." vroeg hij
zacht smeekend
Ze hief haar smartelijk verwrongen gelaat
op... Groot» tranen vloeiden over hare
bleeke wangen
„Marguerite!.Marguerite. r4ep
Albert ontsteld uit
Hi) berhaaldetelkens haren naam met zulk
een innigen klank in zijn stem, dat het ion-
ge meisje beeide vanontroering
Margueritel.. Marguerite!...."
En bevend vroeg bij baar:
„Bemin je mij?"
„Ja antwoordde ze met haar zachte,
teedere stem Dus je hebt mij werkelijk
hef?'
„Ik heb ie hef!".
Ze sprak deze vier woorden met zulk een
uitdrukking vol smart, dat de vreugde van
Albert zicti vermengde met groioie ver
wondering. Zijn verbazing nam echter nog
toe. toen nij haar luid boorde snikken...
z.achljes streele hij beur haren..
Hij zag dat tranen over daar lief gezicht
stroomden, talrijke, groote tranen.... Het
geleken regendrupptlen van een Insscbe on
weersbui, waarna ailes weer blijde en schoon
zou zijn. Hij dacbl dat de ontroering haar
te sterk had aangegrepen.. dat het een
verluchting zou zijn voor het opgewonden
meisje, als ze eens goed kon uitschreien
„Wat scheelt er aan, lieve Marguerite?...
Wat heb je toch?.... Je maakt mij wan
hopig!"..
Marguerite maakte zich los uit zijn omhel-
*'ng
„Ik ben blijde en gelukkig," vervolgde hij,
en jij weent!"
Ze zocht steun tegen een boom Met haar
rug naar hem toegekeerd bleef ze door
schreien
„Waarom toch zoo droevig,...." vervolg
de hij, „wij beminnen elkaar.... wat is toch
eenvoudiger en heerlijker?.... Marguerite,
wees toch kalm! Je bent zoo zenuwach
tig. Laat ons een beetje praten.... Ben
je bang voor mij geworden?....
Eensklaps veranderde de zachte, teedere
toon van zijn stem.
Met moeite kon hij het verdriet, dat zijn
hart plotseling vervulde, onderdrukken
Hartstochtelijk riep hij uit: „Ik zal
gaan!.... ja!. ik zal heengaan...."
Hij was zijn ontroering met meer meester
Marguerite kwam een weinig tot rust....
Ze strekte hare armen uit om hem te be-
letien heen te gaan
„O. neen," riep ze tusschen haar snikken
door, „ga niet weg.ik wil niet. dat ie
heengaat!"
„Maar zeg mij dan wat er aan scheelt'
Wta„ mij scheelt. o... Weder ver
stikten hare woorden in tranen
„Er is iets wat je mij mei zeggen wilt!'
„Weineen! Wat zou dat dan moeten zijn?
„Hoe kan.ik dat nu weten?.... Je tracht
mij overal te ontvluchtenJe bent als
ijs als wij elkaar toevallig ontmoeten....
Neen. ie bemint mij niet zooals ie lief
heb
„Albert... ik bezweet het je
„Neen, ie bemint een anJer!"
„Ik heb nog nooil een ander liefgehad!'
.Nooit
„Neen, behalve iou.
Zijn oogen schitterden... Fier richtte hij
zich voor haar op.... Nu was het zijn beurt
om te zwijgen.
„Waarlijk.... het ts zoo." hernam zij. ,eti
wat er ook moge gebeuren herinner wal
ik je heb gezegd.... Als ik morgen hel
tegendeel beweet dan moet je mij niel ge-
looven
„Doe je bet dan om mij te plagen.
Marguerite?"
„Neen. ik plaag je niet."
„Zijn hel dan grillen van je...."
„Helaas hel zijn grillen die lan.| zui
len duren!"
„Zelfs als ik je moeder vraag om met e
te mogen trouwen?"
De frissche kleur verdween weer van haar
lippenze drukte de hand op haar
boezem
Hij viel op zijn knieën en kuste haar
and?rt hand
„Wil ie mijn vrouwtje worden." sta»nelde
hij.
Zij opende haren mond. doch kon geer
enelk enklank voortbrengen.
Hij herhaalde: „Wil je mijn vrouw wor
den? Mijn lieve vrouw, die ik innig zal
liefhebben die mijn kameraad zal zijn
tol aan den dood?"
i.Neenl.
Sprakeloos zag hij haar aan. met wijd ge
opende oo^en
Zij wankelde ii
,Mi,nheer Deinst, teide ze als gebroken,
„ik kan uw vrouw niet worden en,
omdat ik uw vrouw met kan worden, kan
Ik uw niet beminnen.... Dat is de heele
sigai enKokei met geKroou-, uie
voor 16 ging en een Nieuwjaarsbrielkaart
van 1920 waarvoor 3 betaald werd.
en om om lien uur 's morgens al in Ooster-
land te wezen.
Enfin, ik ring den vorigen avond op reis, in
de hoop, Wieringen nog te bereiken, maar
dat hoefde niet; in Schagen vernam ik van
den stationschef, dat de laatste boot van
Ewijksluis om 6.30 vertrekt en dus al weg
Was.
Er zat dus niets anders op, dan maar in
Schagen te blijven en met een paar collega's,
die ik in den trein had getroffen, ging ik naar
Vader het bekende Hotel Vader bedoel
ik natuurlijk waar we nog een heel troep
je krantenmenschen en persfotografen bijeen
vonden, zelfs vertegenwoordigers van Fran-
sche en Engeische bladen, die allen gekoiren
waren om het belangrijke feit, de verkoo-
ping van Wühelmiaansche gebruiksvoorwer
pen, bij te wonen.
En daar, bij dien Vader, begon het all
Het, dat- wil zeggen het leven in een kroon
prinsensfeer, dat heel den volgenden dag
no zou voortduren.
De waard van Vader, een gezellige dikkert,
die aardig kon babbelen en zoo hartelijk la
chen, dat de tranen hem nu en dan over de
wanden rolden, begroette de meesten onzer
a's oude bekenden hoeveel journalisten
zijn er niet wel eens, tijdens het verblijf
van den gewezen kroonprins, op Wieringen
en dus ook bij Vader geweest! En al heel
spoedig zaten we daar in de gelagkamer
gezellig bij elkaar, de journalisten en de fo
tografen met Vader om de groote tafel en
Moeder ik weet niet of ze officieel zoo
heet, maar ik bedoel de vrouw van den
W'aard op zij, aan een afzonderlijk tafel
tje.
En toen werd er verteld, van wat de een
op Wieringen had meegemaakt en wai „e
ander van den kroonprins zelf had gehoord
en wat de tr.enschen op Wieringen en in den
omtrek van hem dachten en zelfs kwam de
groote oorlog er aan te pas en werd er ge-
bcorr.d over de houding van de Duitschers en
de Franschen en de Engelschen na den oor
log. En wat dit laatste beteehent zult u kun
nen begrijpen, a!s ik u maar zeg, dat er ook
een verslaggever bij was van De Tele
graaf, die geheel met de mentaliteit van
d; 1 .«'as H-O't-"!-!"-" F)- ^-aTV'"
L»e ut aaiiouuw z-ijttuc mcuwv.
iiwi ocinmarie „Hagevetu
i iuunsu.Lv. ivv«_c tiuuit oveizieiitskicken.
nooit iets in den weg gelegd," geeft wel zoo
wat het gemiddelde aan van den graad van
waardeering voor den ontsnapten banneling.
En toch is hij altijd voor alle menschen op
Wieringen zoo aardig geweest! Juist waar
schijnlijk te aardig. En zooals altijd en overal
is het ook hier bewaarheid: Alle overdrijving
schaadt. En dan ook: Een prins moet prins
achtig doen, dat hoort nu eenmaal zoo
en deze prins deed gewone-mensch-athtig.
De menschen kunnen nog zoo democratisch
zijn, ze zien toch altijd tegen een man van
adel op, als tegen iets hoogers kijk maar
eens naar Amerika, waar de prinsen- en
hertogen- en graven-visscherij zóó erg
wordt, dat er al stemmen opgaan om er een
wét tegen te maken. En als dan zoo'n hooger
wezen maar zoo doodgewoon doet, dan wordt
hij beschouwd als iemand, die niet doet zoo
als hij behoort te doen, als iemand dus die
verkeerd doet en de achting, de waardee
ring gaat verloren,, hoe hij overigens ook
moge wezen.
Half elf.
In het voortuintje van de pastorie staan
de menschen dicht opeen. Bontkraag op de
- 1moto**-""* o" het trr/ 1 '"omt
Een kiekje van de vtiung. Uc alslager bieut «t„ »«,..enieilamp ten veikoop. Vooi J o
werd de kooper eigenaar.
Een buffet, dat nu aan de beurt kwam,
liep op van „een stuiver" tot zeventig gulden
en ik hield m'n hart in m'n lijf al vast als
dat bieden zoo langzaam en bij zulke kleine
bedragjes opgaande, zou voortgaan wan
neer zou dan het laatste nummer, numwier
227, wel aan de beurt komen?
Gelukkig ging het allengs vlotter, maar
extra hooge prijzen werden niet besteed.
Een linnenkast 45.een waschkast met
spiegel 40.een Zeister kachel 8, een
klokstel 8.—, een dienkast 32—, een
groot fornuis 65.—, twee stoelen, samen
1.enz.
Toen kwam er even een moment: Er werd
een bod gedaan op een leeren sigarenkoker,
in een der hoeken versierd met een ge
kroonde W. Een gebroken sigaar zat er nog
in. Voor één gulden werd hij ingezet, voor
20.toegeslagen. Dat was tenminst" een
bod, dat klaarblijkelijk gedaan was, omdat
het iets tfold, dat door den ex-kroonprins
was gebruikt.
Een tweede sigarenkoker, ook met een
gekroond W-tje, ging voor zestien gulden,
maar toen was het weer uit.
Onder degenen die het nog niet wisten,
omdat ze niet van Wieringen zelf waren,
werd het inmiddels bekend, dat het eiland
vol zat met dergelijke sigarenkokers. Was
er iemand jarig, of trouwde een der Wierin-
gers, of had hij eens iets voor hem gedaan,
dan kreeg hij van den prins zoo'n bemonn-
gramden sigarenkoker; ook de twee hier
verkochte waren dergelijke geschenken ge
weest, die door de eigenaars in de veiling
waren ingebracht.
De derde sigarenkoker bracht vijf gulden
op!
Volgde: „Een portret van zijn keizerlijke
Hoogheid", zooals Anton Zomerdijk, de af
slager, het aankondigde, „met zijn eigen
handteekening er op". Het was een brief
kaart met het portret van den ex-kroon
prins. in doodshoofd-huzaren-uniform en
waarop, met den Nieuwjaarsdatum 1920, met
de schrijfmachine getikt was: „Sehr vielen
dank und beste Wünsche und Grüsse", En
dan de handteekening.
De kaart werd na lang bieden voor drie
gulden eigendom van een opkooper, die ze
ker aan Amerika dacht, de arme.
Met dergelijke kaarten is echter het eiland
ils het ware bedekt; iedereen kreeg ze van
den banneling, die er bizon;der scheutig mee
was, vooral met Nieuwjaar en op den 6den
Mei zijn verjaardag meer dan een fa
milie heeft me er meer dan twintig laten zien
Gemoedelijk ging het verder. Als er een
venir-jagers! werd bet een saaie ver
tooning. En niemand bood meer dan een paar
dubbeltjes of kwartjes.
fk mofest weg vóór de heele geschiedenis
afrfeloopen was, want anders had ik de boot
gemist en zou ik nog een dag kwijt geweest
zijn en dat was deze mislukte speculatie op
de souvenirtjes-honger van het publiek toch
niet waard. Wat de heele boel samen heeft
opgebracht weet ik dus niet, maar dat de
227 nummers samen de duizend gulden niet
ëehaald hebben durf ik toch wel neerschrij
ven.
ARTHUR TERVOOREN
Een agent van ue hondenbrigade suiveil-
eerde op het Calandplein, te 's Hage, toei
tem door eenige kinderen een jongen were
tangeWezen die reeds ver weg was, en die
hch aan diefstal zou hebben schuldig gemaakt
De jongen was te ver weg om den politie
hond Eob er op af te zenden. De agent
eende echter een rijwiel van een voorbijgan
ger en zette den verdachte achterna tot
tan de luchtbrug bij de Vaillantlaan. Daar de
gent niet zoo vlug met de fiets daarover kon,
verd nu Bob order gegeven den vluchteling
'-an den anderen kant van de brug te pakken,
letgeen spoedig had plaats gehad De ?gent
'leek gearresteerd te hebben den 18-jarigen
oodgieter J. L. Th. v. T., wonende Hooftska-
le, die bekende aluminium te hebben ont-
'reemd ten nadeele van de N. V. Vliegtuig-
ndustrie
ten ib-jange knaap, is, komenae uit
Duitschland, waar ze 't thuis niet te rooskleu-
ig hadden, te Wouw bij zijn familie aange-
and, om daar te helpen den boel op te eten.
•chter de Wouwsche familie heeft het zelf
iet veel beter en wilde den ongenooder
ostganger wel weer kwijt, waarom men de
iarechaussee met het geval in kennis stel-
e. Deze zou den jongen naar zijn ouders
erugzenden, doch toen zij zich aanmeldde,
>m dit plan uit te voeren, bleek de knaap
lreeds de plaat gepoetst te hebben met
:en Om in hei bezit te komen van een drie
tal offerblokken zijn twee altaren geheel
omver gehaald. De vandalen hebben' verder
iaar den sleutel van de brandkast-gezocht
en daartoe de geheele sacristie zonder succes
onderZ' c ten alle; v n zijn phats gehaald, 'tl
reeds de zesde maal, dat in deze kei k wordt
ngebroken, doch zooals de dieven thans heb
ben huisgehouden, is nog niet gebeurd.
De marechaussee heeft de zaak in onder
zoek. Men vermeldt dat het geen onbekenden
zijn geweest, die zich aan dezen heiligschen
nenden diefstal hebben schuldig gemaakt
De politie te Kneden (Gela.) uaa er de lucht
van gekregen, dat daar een kachel was ver
kocht onder omstandigheden die aan diefstal
aeden denken. Zij stelde een onderzoek in en
;poedig bleek dat het vermoeden juist was en
-cwam zij op het spoor van een litgebreide
Jiefstal van kachels, fornuizen, for
nuispotten, vijzels enz. ten nadeele van dt
firma W te Arnhem. Al spoedie werden eet
Gemeiui wordt Men zou zeggen dat
de dieven, die verleden jaar Voorburg on
veilig maakten, thans Rijswijk toi operatie-
térrein hebben gekozen. Stal men verleden
week bij den beer B. al het tafelzilver. Zon
dag moest de kas van het Electnciteitsbe-
drijf het 'ontgelden, waarna Maandagavond
omstreeks 9 uur dr v. d SI. rijdehs zijn
1 afwezigheid bezoek heeft gehad. Hij mist
300 gulden en een bontjas ter waarde van
t 800
Terwijl de moedei van nei gezin M., wo
nende Plankstraat te Maastricht, afwezig was.
heeft het 3-tarig dochtertje een kind van 1
jaar uit een flesch amoniak laten drinken,.
De kleine werd naar het ziekenhuis overge
bracht. waar het weldra overleed
Een bezoeker v. n e --oetbalmaic op het
Sparta-terrein te Roiit. aam had bij de politie
aangifte gedaan, dat hem na afloop op de
tram een gouden horloge was ontrold. Hij
herinnerde zich, dat Maandag een Pool wa«
gearresteerd, die in een bioscoop een das
speld van een bezoeker had gestolen T. er
de voetbalbezoeker dezen Pool zag. herken
de hij in hem den man, die achter hem n de
rij op de tram had staan wachte In- erd ad
bleek de Pool ook schuldig te zijn aan het rol
len van het horloge
De stationsdienst dei Centrale Recherche
heeft Dinsdagavond op 't Delftschen Pocrt-
station te Rotterdam twee jongens aange
houden, den 14-jarigen magazijnbediende
C den B. en den 15-iarigen .timmermans-
Ie rling J. J Ze" waren uit de ouderlijk wa
ning aan de Korte Kade wegge'loopen d;n
B met medeneming van 62 en eetsi r.aar
Hoek van Holland gegaan, met het pla- hier
verder van het geld goeden sier te maken,
fen B. had nog f 50 vij zich. Een ongeladen,
revolver en een windbuks, welke de jo gem
b'i zich hadden, werden in beslag genomen.
De R.-K. Harmonie-vereeniging (vroegei t-aniarej „Soli Deo Gloria" te Driehuis, viert
Zondag 24 dezer haar 15-jarig bestaan In deze 15 jaren behaalde zij niet minder dan
7 eerste en één eere-, 9 tweede en 4 derde prijzen. De jubileerende vereeniging onze
beste wenschen!
Leu Kvvrtantie. zooals die aan alle koopers werd atgegeven. Zooals men ziet wordt er op
geconstateerd dat het gekocht voorwerp werkelijk tijdens het verblijf van den kroon
prins in de pastorie in gebruik was.
notaris v. d Speek Obreen naar buiten en
leest de veilingsconditiën voor. ,,En'voegt
hij er bij, „omdat er in een dagblad een be
richt gestaan heeft, dat de goederen, die
hier geveild zullen worden, niet van den ex-
Kroonprins afkomstig zouden zijn, verklaar
ik mij, in het belang van hen, die misschien
iets koopen, met de bedoeling het naar
Amerika weer te verkoopen, hier openlijk
bereid, om op de kwitanties een soort ver
klaring van oorsprong te zetten, dat het ge
kochte voorwerp afkomstig is uit de pasto
rie en daar in gebruik geweest is tijdens het-
verblijf van den kroonprins."
„Ook die oude stoelen?" riep iemand uit
het publiek.
„Neen, waarachtig niet!" riep de notaris
terug, „die zijn ook niet genummerd; alleen
voor de genuirmerde voorwerpen, sta ik in.
En tot den afslager: „Wilt u maar beg.nnen?"
Het eerste stuk dat ingezet werd was een
piano „En wie zet deze piano eens in, waar
op de kroonprins met z'n eigen handen ge
speeld heeft?"
Niemand zei iets en het scheen al, dat de
heele verkooping mislukken zou, toen een
der persfotografen, die boven in een boom
geklommen was, om het tooneeltje te ver
eeuwigen, van zijn verheven standplaats
iep. „Vijf gulden!"
Dat bracht den lach er in en de situatie
was gered. En langzaam klom de piano van
vijf gulden op tien, op twintig, op dertig
tot ze ten slotte voor f 215 werd toegewezen.
aardig ding kwam, riep een der fotografen of
de Polyfoon-man, die er met z'n draaimolen
tje ook al was, den afslager toe: „Blijf even
staan, ik wou dat ding kieken", of „zwaai
toch eens een beetje met je armen, dat staat
beter op de kiek," en Zomerdijk bleef stil
staan of zwaaide met z'n armen.
En als de foto gemaakt was, ging het weer
verder: Een biljart voor 30.een tennis
racket voor 1.30, een thermometer voor een
kwartje, een zeef met een eierenklutser
sarren voor een dubbeltje, enz.
Negen spiegels wablief! die achter
elkaar verkocht worden gingen voor prijzen
tusschen 20 cents en 2.60.
Toilet-artikelen waren er trouwens meer
dan genoeg, o.a maar liefst acht waschta-
fels, een heele massa waschkommen, met en
zonder barsten, en stapels nog intiemer din
gen.
Voor de kunst daarentegen schijnt de
kroonprins niet veel te hebben over gehad:
een paar oleografic'n en .wat onbeholpen tee-
keningen was alles. En bizondere prijzen
werden er ir. het geheel niet besteed. Een
lichtdruk, voorstellende een zeegezicht en
dat werd aangekondigd als „de slag van
Verdun," wat even vroo'ijkheid bracht, deed
1.50, maar overigens week deze verkoo
ping in niets af van al dergelijke verkoopin-
gen en vooral op het laatst, toen de messen
en vorken en lepels aan de beurt kwamen,
die bij éér. stuk (soms drie) tegelijk verkocht
werden of er ook gerekend was op sou-
medeneming van een fiets welke hij daar in
de buurt gehuurd en niet teruggebracht had
Eenige maanoen ^eieuei. anesiterce oe
politie te Londen een bekend inbreker. Well
geheeten, wegens het stelen van juweelen.
Na het verhoor van den aangehoudene ging
zij over tot de arrestatie van twee tuweliers
te Holborn wegens heling.
Dit tweetal had zich voor den rechter te
Vïrantwoorden, terwijl Welk, die inmiddels
tot 18 maanden dwangarbeid was veroordeeld
in hun zaak moest getuigen.
De gevangene-getuige verklaarde echter,
dat niemand meer dan hij verwonderd was
geweest toen hij hun arrestatie vernomen
had.
„Zoo ik hun namen aan de politie opgege
ven heb" verklaarde hij, „dan geschiedde dit
illeen. opdat men bij hen de gestolen voor
werpen zou kunnen terughalen, opdat men
eze aan hun wettige "fenaars zou kunnen
t ruggegeven. Maar n i af ten r im ner heb-
uen zij zich aan .helint schuldig gemaakt
Wells ging tevreden lachend weder zitten.
De jury verklaarde de aangeklaagden voer
onschuldig tot groote tevredenheid van de
twee beschuldigden en van Wells, die een
cogenblik later zich met flegmatieke kalmte
wee.r naar zijn cel begaf
De comnissaiL van pout ie, „tcf. L>. e 's-
Cravenhage. waarschuwt opnieuw tegen het
fleveien van goederen aan J. J. D. R p, wo-
lende aldaar Jacob Catsstraaf No. 140 Hi'
naakte er voornamelijk zijn werk van, fe
chrijven op aanbiedingen in veel vakbladen
n maakt, 'peci:al op het platteland, veel
lachtcffeis
te Rheden en Velp een groot aantal kachels,
fornuizen opgespoord -en vier personen gear
resteerd, te weten zekere S. J. de P en van L.
en te Velp zekere M allen in dienst ot in
dienst geweest van de bestolen ur-
ma. Zij werden naar het buieau van politie
te Velp overgebracht Ook* werden door de
VeJpsche politie een aantal personen aange
houden die van heling werden verdacht. Het
onderzoek duurde dagen lang. omdat de poli
tie steeds meer gestolen zaken op fcet spoor
kwam. Het bureau van politie te Velp leek
een magazijn van kachels
Alle daders zijn door den commissaris
van politie te Velp aargehouden er. tei be-
sch.kking van de lustitie in het huis van bewa
ring te Arnhem opgesloten
(N. A. C.)
De Fransche bLden b-vatten onder »-un
„laits divers" te Parijs het volgende gi ch
verhaal
De vorige week had (allïriei) een m. isje
van 16 taar nadat zij van haar moedei een
berisping had gehad, aan haar verklaarddat
zij zich van het lever zou berooven Zij ver
liet het huis en keerde werkelijk niet «neer
terug De vader van hei meisje ging op on
derzoek uit De politie deelde hem mede,
dat een vrouw van de Concordia-brug af
gesprongen .was Op het politiebureau der
Champs Elisées 'oonde men hem n hoed,
welken de man als dien van zijn dochtei
herkende De vadet ging dan naar Chai'lot,
waar men niets wist Te Anteui kon men
hem evenmin inlichtingen geven Met enkele
familieleden huurde* hij 'oen een boo* af,
om naar het lijk van zijn dóchtei te dreggen.
Weldra haalde de vader vlak bij de Concordia-
brug zijn dochtertje naar boven
In de k. k. heu te rsieuweunagen (L„
n den nacht van Dinsdag op Woensdag in
broken. Door een kelderluik, hetwelk i
_komt in den tuin van den pastoor. Lebt
p c'ieven kans gezien de ketk binnen tedr
iS
De in verbana met tiet «ebermzinrige
t- vergifrigingsgeval in Den Haag gearresteerde
n winkelier is, na het verhoor voor den officier
- van Justitie en den rechter van Instructie,
hangende het verder onderzoek tn deze zaak,
op vrije voeten gesteld
31.
Het begon al bij Vader!
Ik zou naar Wie..-n 'en, waar, in de pasto
rie van Oosterland, wat' er nog achtergeble
ven was van den inboedel van den ex-kroon
puns, publiek verkocht zou worden.
Nu is heel Wieringen, wat je zoo in de
Wandeling noemt een gat, een uithoek die
maar niet zoo gerrakke.ijk te bereiken is
en op cat Wieringen ligt dan het dorpje
Coster.and, vco. ieir.end die van het vaste
land komt, nog precies aan den verkeerden
kant van het eiland ook, zoodat je, om
er van Haarlem te komen, vier verschiilence
vervoermiddelen noodig hebt spoor, tram,
boot en auto.
De verkooping zou om tien uur beginnen
de Petit Parisien vertegenwoordig
de stond hem dapper bij, maar zij was dan
ook de eenige. Het spijt me voor D e T e
1 e g r a a f, maar het was zoo gelukkig!
Om één uur gingen we naar bed.
Om zeven uur stonden we weer op.
En toen ging het, na een haastig ontbijt,
op Wieringen aan. Eeist met een dure stoom
tram naar Ewijksluis, toen met een niet
goedkoope boot naar de Haukes en vervol
gens via Hyrolitushoef naar Oosterland met
een auto, welker eigenaar zoo vriendelijk
was ons voor een schrik-bero"rte te behoe
den, door ons langzaam op zijn prijs voor te
bereiden met ce woorden: „ja, er komen
hier tegenwoordig zoo weinig vreemdelin
gen, dat ik van een delegenheid als deze
naar eens moet profiteeren". Maar enfin,
Ik reed dan ook in de roode auto die door
'en kroonprins altijd gebruikt' werd!
Om kwart over tienen kwamen we voo
e pastorie van Oosterland aan; om half elf
egon de verkooping.
Och arm! Wat was dat een armzalige vei-
ooning!
Er was wel een beetje op gerekend, dat
er veel vreemdelingen zouden komen; mis
schien wel Engelschen en Amerikanen, die
elkaar het bezit van een souvenir aan den
Hohenzoüernschen banneling zouden betwis
ten en zoo de veiling tot een evenement ma
ken van belang.
Maar niets van dat alles! Er was een op
kooper uit Zaandam en er was iemand uit
Nieuwe Niedorp, maar overigens waren het
vrijwel allemaal menschen van het eiland,
die uit nieuwsgierigheid eens kwamen kijken
en een dingetje kochten omdat ze het
juist goed konden gebruiken, maar heusch
niet omdat ze nu zco'n buitengewone sym-
I pathie hadden voor den ex-kroonprins. „Och
ziet u, ik had niets terfen hem. heeft ors
