-
Botsing tusschen auto en Tram te Hillegom.
jte" -
"V*
SlWHENLANDSCH NIEUWS,
Nederland en België.
Nëderlandsche Kamer van
Koophandel voor Duitschland.
Het eerste kievitsei.
Tandartsen en Ziekenfondsen.
De besprekingen tusschen
Nederland en Rusland.
Verkoop van bevroren vleesch.
Verkeer en Posterijen.
De Reorganisatie bij de Post.
Het ijken van instrumenten.
ORDE EN ARBEID.
Uit het steenbakkersbedrijf.
Het ontslag aan de Rotterd.
Electr. Tramwegmaatschappij.
RECHTSZAKEN.
Geknoei bij een harddraverij
ontdekt.
Diefstal van compassen.
'A.
mmmu
I imzimmÊmê
-
HééIpmpmHM
Een actie voor reizende
kantonrechters.
HANDEL EN NIJVERHEID.
Tiende Nederl. Jaarbeurs.
Aardappelinvoer in Engeland,
Duitschland en Polen.
Uit de schoenenindustrie.
Op vrije voeten gesteld.
Nicotine-vrije zware en
lichte sigaren.
Uitslag en puisten
GEMENGD NIEUWS.
Waarschuwing.
Een 100-jarige in Den Haag.
„Middenstandsbond."
Men meldt uit Brussel, aan de N. R. Crt>
■dat de Belgische regeering groote bagger-
werktuigen naar het nauw van Bath heeft
gezonden, welke de Schelde daar op een
igrootere diepte moeten brengen, dan tot dus
ver ooit bereikt was.
De Nederl." Kamer van Koophandel voor
©niïschèand bericht
Door de derde belasting-noodverordening
der Duitsche regeering, welke op 14 Februari
j;l. werd uitgevaardigd, is thans de mogelijk
heid geopend om verschillende vorderingen
in marken, als obligaties, hypotheken, levens-
yerzekeangen, spaarfondsen e.d. (voorloopig
'seen rijks-of gemeentefondsen) op 'n zekere
^pttdwaarde erkend te krijgen. Hoewel noch
■iet in alle details vaststaat, hoe en juist welke
▼orderingen gefixeerd zullen worden, mag
toch verwacht worden, dat voor velerlei vor
deringen binnenkort de in bewerking zijnde
regpfcngen uitgevoerd zal worden.
Voor zoover op dit oogenblik te voorzien
is, zutien de vorderingen, afkomstig van
vóór 1 Januari 1918, op ten hoogste 15%
der no minaie waarde worden vastgesteld,
terwijl voor de verschillende soorten van vor
deringen telkens speciale regelingen zullen
woflieo getroffen.)
De Nectesiandsche Kamer van Koophandel
voor Duitschland is bezig te dezer zake ge
gevens te verzamelen en heeft ten hare kan
tore, Damrak 80 81 te Amsterdam, formu
lieren gereed liggen, waarmede zij wanneer
wAdeende belangstelling blijkt, bereid is
züefc te laden machtigen, om de belangen der
houders bh de „Aufwertung" te behartigen.
De Kamer meent n.l. speciaal in het belang
v»n de kleine houders van dergelijke vorde
ringen haar bemiddeling te dezer zake te
moeten verleenen, te meer, omdat zij ver
wacht dat zij t. z. t. optredende namens
groote groepen van Nederlandsche belang
hebbenden, gunstiger voorwaarden zal'kun
nen bedingen, dan elk van de eigenaars zelf
m» hunnen bereiken.
is onder Workum (Friesl.) het
eerste kievitsei gevonden.
In het tijdschrift voor Tandheelkunde
deelt het Hoofdbestuur van de Mij. tot
Bevordering der Tandheelkunde mee, dat
roet den Bond van Amsterdarnsche Zieken-
foachen, een combinatie die ongeveer 150.000
menschen verzekert, plotseling en onver
wacht een conflict is uitgebroken.
Nog geen resultaat.
ifet betrekking tot de besprekingen, die,
gelijk men weet, te Berlijn tusschen vertegen
woordigers van Rusland en Nederland wer
den gevoerd, verneemt het Corr. Bur. van
het Departement van Buitenlandsche Zaken,
dut de gevolmachtigden zich thans om nadere
iaatrucöes tot hun regeerisgen hebben ge-
weod. Ben resultaat kon nog niet worden
hererirt met het oog op de omstandigheid,
dat verband werd gelegd tusschen het sluiten
van een handelsovereenkomst, waartoe de
Nedwriandaohe delegatie gemachtigd was,
an een voKedige erkenning de jure. De Rus
sische vertegenwoordigers waren niet be
voegd, wat deze erkenning betreft, een rege-
van daarmee samenhangende kwesties
in overweging te nemen.
De Amsterdarnsche actie.
De actie der Amsterdarnsche slagers en gros-
sress, die het gemeentelijk monopolie van den
verkoop van bevroren Argentijnsch vleesch
weaschen afgeschaft te zien, duurt onver-
fteewd voort. Naar men weet heeft de K. v.
K. zich Dinsdag jJ. op ongeveer gelijk stand-
pust als de ageerende belas hebbenden ge
steld en van haar opinie den gemeenteraad
op de hoogte gebracht. Daarnevens hebben
nu de Eerste Amst. Vleeschimport en export
ver. en de Amst Grossiersver. voor den
vieeschhandel den raad toegezonden een in
druk verschenen „Verzameling van eenige
documenten, welke het overbodig zijn van
het gemeentelijk monopolie in zake bevroren
vleesch te Amsterdam ten voile aantoonen."
Deze brochure vermeldt o. m. met vette let
ters, dat de aangevallen verordening nimmer
door Gedeputeerde Staten van Noord-Hol
land is goedgekeurd Dienaangaande deelt
de Tel. mede dat Gedeputeerden oorspronke
lijk de verordening in strijd met de wet acht
ten en dat naar aanleiding van die meening
een rechtstreeksche briefwisseling tusschen
den minister van Arbeid en het gemeentebe
stuur van Amsterdam gevoerd is geworden,
welke nog geen resultaat heeft opgeleverd.
Dezer dagen is wederom getracht in de
Hoofdstad een partij van 16 voeten bevroren
vleesch merk Swift La Plata, buiten het ge
meentelijk monopolie om pl.m. 20 c. beneden
den stadsprijs per K. G. verkrijgbaar te stel
len. Daar verzuimd was een der benoodigde
stempels op het vleesch te doen plaatsen
moest de partij terug naar het abattoir. Toen
het van daar langs een omweg-even-buiten-
de gemeente weer naar den voor deze gelegen
heid uitverkoren winkel in de Kattenburger-
voorstraat aankwam, werd de slagerij door
abattoir-beambten gepost, zoodat het vleesch
den winkel niet mocht worden binnenge
bracht
EEN DIRECTORIUM.UIT HET
RAPPORT DER GIRO-COM
MISSIE.
Naar de Tel. verneemt, doen den laatsten
tüü in postkringen geruchten de ronde als
zou de plaats van directeur-generaal vervan
ger. worden door een directorium.
Men overweegt inderdaad de instelling van
zoo'n lx haam, omdat dan beter de leiding van
buitendienst, administratieven en technischen
dienst zou zijn te concentreeren.
Ofschoon nog geen definitieve beslissing
is genomen, worden als leden van het direc
torium genoemd
de heer Duynstee als deskundige voor
den buitendienst, mr. J. F. van Royen als
deskundige voor den administratieven dienst
en ir. Van Embden als deskundige voor den
technischen dienst.
De instelling van het directorium zou ech
ter in geen geval vóór 1 Mei te verwachten
zijn, op welken datum de tegenwoordige
hoofdinp-ecteur zou aftreden.
Het plan tot de instelling van dit college
heeft evenwel niets uit te staan met het rap
port der commissie die volgens de mem. van
antwoerd op de Postbegrocting 1924 door den
direeteur-generaal zou zijn ingesteld om een
onderzoek in te stellen naar de organisatie
en werkwijze van het hoofdbestuur.
Deze commissie toch heeft alleen de werk
wijze in het gebouw aan de Kortenaerkade te
bestudeeren en haar opdracht betreft niet
de reorganisatie van de directie van het gehee-
Ie postbedrijf.
Naar aanleiding van het rapport van de
commissie-Tak, die de oorzaken der ont
wrichting van den Postchèque- en girodienst
moest onderzoeken, verneemt het blad dat
het verschijnen van dit rapport wacht op het
plegen van overleg tusschen minister en com
missie.
Inderdaad zou in dit rapport overwogen
worden, eenige ambtenaren, die verantwoor
delijk waren, terug te stellen.
Zoo wordt in overweging gegeven, een
hoofd-commies, die als chef belast was met
den inwendigen dienst, terug te stellen tot
commies en een onder-directeur tot den rang
van hoofdcommies.
Van de terugstelling van den heer Kymmell
tot inspecteur vernamen we, dat in dit rap
port niet gerept wordt, daar de inspecteurs
rang de eigenlijke rang van den heer Kym
mell was.
Blijkens mededeeling van minister Aal-
berse in de memorie van antwoord op de be
grooting van Arbeid is door aanvragen uit
handelskringen in den laatsten tijd gebleken,
dat behoefte gevoeld wordt aan een gelegen
heid tot het doen ijken van sommige buiten
de IJkwet vallende instrumenten als thermo
meters, areometers, butyrometers enz.
Het ligt zegt de minister in de be
doeling om het Rijksbureau tot onderzoek
van Handelswaren, dat in staat is dergelijke
werkzaamheden te verrichten, daarvoor bin
nenkort ook beschikbaar te stellen.
Zaterdagavond omstreeks half negen kwam
een stoomtram, komende uit de richting
Haarlem voor de garage Boghout te Hille
gom in botsing met een aldaar staande auto
bus van de firma Rikkering.
De autobus was even op de rails voor de
garage geplaatst.
Gelukkig bevonden zich in de autobus
geen passagiers. Deze waren juist eenige
oogenblikken tevoren uitgestapt.
De wagen werd een eindweegs voortge
duwd en kwam tegen een boom terecht,
waardoor ernstige materiëele schade werd
toegebracht.
Wij reproduceeren een tweetal foto's be
treffende het ongeval.
Een der foto's toont de beschadigde auto
bus, de andere laat de plaats zien, waar het
ongeluk plaats vond. De tram komt juist uit
de richting Haarlem.
Tusschen de steenfabrikanten te Lobith,
Tolkamer Spijk, Ubbergen, Mïllingen, Gen'd
en Bemmei, en den R.K. Steenarbeidersbond,
den Nederl. Bond van Christ. Fabrieks- en
i ransportarbeiders en de Nederl. Ver. van
Fabrieksarbeiders is een collectieve arbei
dersovereenkomst aangegaan, geldende tot
1 Maart 1925 en twee maanden van te voren
opzegbaar.
Naar de N. R. Crt. verneemt, heeft de
directie van de Rotterdamsche Electrische
Tramwegmaatschappij zich genoodzaakt
gezien, nogmaals aan 74 man van haar per
soneel ontslag te geven en wel aan 1 depót
chef, 1 opzichter, 2 controleurs, 1 klerk op
het kantoor, 2 werklieden uit de werkplaats,
40 poetsers en 27 remwerkers. De datum van
dit ontslag is nog niet vastgesteld, waar
schijnlijk zal het ongeveer half April ingaan.
Nog meer ontslagen zijn te wachten.
Een verdere bezuinigingsmaatregel van de
directie is de intrekking van het vrije vervoer
voor het werkplaatspersoneel.
Een 36-jarige veehouder te Heeg (Fries
land) had met zijn paard deelgenomen aan
een harddraverij te Irnsum en den prijs
gewonnen. Hij bracht dit dier onder den
naam „Nellie" in de baan. Al spoedig bleek,
dat niet een „Nellie" aan den wedstrijd had
deelgenomen, doch „Alie", die echter van
kleine draverijen is uitgesloten.
De harddraverij-commissie maakte er een
civiele zaak van en tijdens de behandeling,
daarvan hield hij vol met „Nellie", een paard
van zijn broer te hebben gereden.
Deze verklaring had onaangename ge
volgen, hij werd namelijk vervolgd wegens
meineed.
Bij de behandeling der zaak voor de recht
bank te Leeuwarden bleek uit het getuigen
verhoor, dat de veehouder „Alie" met de
kalkkwast een witten kol en vier witte voet
jes had geverfd, waardoor dit paard eenigs-
zirls op „Nellie" zal hebben geleken.
Het O. M. vorderde 1 jaar gevangenisstraf
met last tot gevangenneming, daar beklaagde
van plan moet zijn naar Canada te vertrekken.
Na in de raadkamer te zijn geweest, ge
lastte de rechtbank 's mans aanhouding en
werd de beklaagde naar het huis van be
waring overgebracht.
De politierechter te Amsterdam, mr. Set
vatius, behandelde Vrijdag de zaak tegen
€en 23-jarig Duitscher die op 14 Maart 1.1.
raet een schip van de Baltische reederij in
~*e haven te Amsterdam beland is. Hij ver
bet deze boot na de compassen uit de twee
reddingsbooten te hebben meegenomen er.
verkocht die voor f 2.50 en f 5.o.a. in een
winkel aan de Geldersche kade. Daar had
de kapitein 'n der compassen teruggevonden.
Mr. Servatius Hebt u ook een zeil, een
pak lucifers en bussen met verf weggenomen?
Bekl. Neen.
Wel bekende hij den diefstal van de twee
compassen te hebben gepleegd.
Het O. M., waargenomen door mr. van
Thiel, verklaarde dat men hem er van Duit
sche zijde op attent gemaakt had, dat bekl.
niet voor een Nederlandschen rechter te
recht mocht staan. Volgens de Duitsch'
rondwet zou bekl. in dit geval alleen in
Duitschland terecht kunnen staan, en zou
men bekl. dus moeten uitleveren. Spr. be
toogde, dat de Nederlandsche wet dat stel
sel niet erkent en art, 2 W. v. S. geen twijfel
laat. Een Duitsch koopvaardijschip is geen
Duitsch territoir. Dat zijn in ons land alleen
Duitsche oorlogsschepen en het Duitsck
gezantschapsgébouw. De Nederlandsche
rechter is dus ter zake bevoegd. Spr. meende,
dat het feit héél ernstig was, daar redding
booten van alles moeten voorzien zijn en in
geval van nood compassen onmisbaar zijn.
De officier requireerde een gevangenisstraf
van zes maanden met bevel tot onmiddellijke
gevangenneming en teruggave van het in-
beslagger.omen compas aan den kapitein
van het schip.
Bekl. Ik neem die straf niet aan 't Is te
veel en ik wil voor een Duitsche rechfbank
terecht staan of voor het Duitsche consulaat.
Mr. Servatius Bent u vroeger al eens
veroordeeld
Bekl. Neen.
Mr. Servatius Hoe bent u tot dit feit
gekomen
Bekl. Te weinig loon Maar 27 Mark.
Het is een wereldbekend feit, dat de Duitsche
m&m1
V 5
.«.•V
reederijen héél slecht betalen. Ik kon er van
mijn loon niet komen
Mr. Servatius Beseft u niet dat het weg
nemen van compassen uit reddingbooten
in geval van schipbreuk groot gevaar op
levert
Bekl. Neen, want vóór een schip de ha
ven verlaat, moéten de reddingbooten nage
keken worden.
Mr. Servatius deelde de opvatting van den
offiecier van Justitie. Hij verklaarde zich be
voegd, achtte diefstal wettig en overtuigend
bewezen en veroordelde bekl. tot zes maan
den gevangenisstraf met bevel tot gevangen
neming.
Bekl Ik neem dit niet aan.
Onlangs hebben we een balletje opgewor
pen om niet een derde der kantongerechten
op te heffen, maar ze bij elkaar te voegen en
reizende kantonrechters aan te stellen. We
deelden later mee, dat er een actie voor op
touw gezet werd.
Het blijkt ons nu, dat de gemeente Heus-
den de kat de bel heeft aangebonden en zich
in verbinding gesteld heeft met alle 34 be
trokken gemeentebesturen om een algemeene
actie op touw te zetten. Ze adresseeren nu,
dat deze kantongerechten mogen blijven
bestaan, en zoo dit niet mogelijk is, het daar
heen te leiden, dat een kantonrechter meer
dan één kantongerecht bedient en men rei
zende kantonrechters krijgt.
Verder zijn een aantal Kamerleden be
zocht, die den indruk gaven, dat men wel
op de idee van reizende kantonrechters zou
ingaan. (Res. Bode.)
Het secretariaat der Nederlandsche Jaar
beurs deelt mede, dat aande 10de beurs 827
firma's hebben deelgenomen, tegen 756 aan
de 9de beurs. De 10de beurs werd in totaal,
volgens de uitgegeven éntreebewijzen, be
zocht door circa 38,656 personen, tegen
25,056 personen, die de vorige beurs be
zochten
De directeur van den Plantenziektenkun-
digen Dienst vestigt de aandacht van hen,
die in ons land aardappelen willen invoeren
uit Diuitschland, Polen en Groot-Brittannië,
dat de zending vergezeld moet zijn van een
verklaring, afgegeven door een bevoegde
macht, in het land van uitvoer, vermeldende
dat op gronden waarop de aardappelen ge
teeld zijn, de aardappelwratziekte niets is
waargenomen en dat ook tot op een afstand
van 500 M. geen geval van wratziekte bekend
is.
Deze verklaring is noodig zoowel bij den
invoer Van pootgoed als van consumptie- of
industrie-aardappelen.
Het Vakbl. v. d. Schoemn. deelt mede, dat
in Febr. 1924 de volgende invoer van schoep-
werk van leder heeft plaats gehad totale in
voer 92,745, ter waarde van f 311,000, per
'paar f 3.25, waarvan uit Duitschland 58,402
paren, ter waarde van f 138,000, per paar
f 2.35. België 1812 paren, ter aarde van f 7000,
per paar f 3.85, Gr. Brittannië 21,527 paar,
ter waarde van f 67.000, per paar f 3.10, Zwit
serland 7891 paren, ter waarde van f 77,000,
per paar f 9.90, Tsjecho-Slowakije 2304 pa
ren, ter waarde van f 15,000, per paar f 6.50,
tegen 1 Febr. 1923 totaal 318,094 paren ter
waarde van f 1,045,000 per paar f 3.30.
De Griek Rastapoclos, die eenige dagen ge
leden te Brussel is aangehouden wegens dief
stal van postzegels van groote waarde, die aan
een Nederlander toebehoorde, in een hotel
te Berlijn, is op vrije voeten gesteld. De Griek
beweert, dat de postzegels niet van dien dief
stal afkomstig zijn. Het onderzoek zal wei
vrij lang duren, aangezien de eigenaar van
de postzegels op de Kanarische eilanden zit.
De postzegels zijn echter opgeborgen in de
brandkast van het paleis van justitie.
In de Tel. behandelt professor W. Storm
van Leeuwin, bovenstaand onderwerp op
onderhoudende en bevattelijke wijze.
We nemen er het een en ander uit over.
Laten we eerst zegt de professor de
kwestie van de„kleur" van de sigaren eens b -
kijken. Wanneer men een kistje sigaren koopt
vindt men daarop de aanwijzing amarillo,
claro, Colorado claro enz.,, sigaren van zeer
lichte kleur zijn amarillo, de meer donkere
claro, Colorado claro enz. Nu zullen er velen
denken evenals ik vroeger deed dat
een lichter gekleurde sigaar minder nicotine
bevat dan een donker gekleurde en een heel
zwarte sigaar zal men als heel zwaar beschou
wen. Op twee wijzen kan men uit dezen
waan geraken, n.l. door inlichtingen te vra
gen bij een sigarenfabrikant en door een che
mische analyse van de tabak, waaruit de sigaar
is gemaakt, te verrichten. Volgt men den
erVsterj, weg, dan verneemt men, dat de
„kleur" van de sigaar alleen bepaald wordt
door de kleur van het dekblad en die kleur
kan natuurlijk niets te maken hebben met het
nicotine gehalte van het binnenwerk. Trou
wens ook de kleur van het binnenwerk doet
meestal niet veel ter zake, want die kan beïn
vloed zijn door de saus waarmede de tabak is
behandeld. Indertijd vernam ik echter van
eenige sigarenhandelaars, dat in ons land
de betere merken sigaren niet „gesausd"
worden, bij goedkoopere sigaren en bij ve
le merken pruimtabak is dat heel wat an
ders.
Volgt men den tweeden weg, bepaalt men
dus het nicotinegehalte van licht en donker
gekleurde sigaren, dan blijkt hetzelfde de
kleur kan ons niet helpen.
Kunnen we dan pp den smaak afgaan Is
het niet zoo, dat lichte sigaren weinig en
zware sigaren veel nicotine bevatten Wie dit
wil onderzoeken, moet beginnen met uit te
maken wat lichte én wat zware sigaren zijn.
Vele ervaren rookers zullen zeggen „dat
kan ik toch proeven En dat is zeer wel mo
gelijk, dat kunnen we ook 'proeven, rnaar de
moeilijkheid is, dat niet alle menschen hetzelf
de proeven. Ik heb mij indertijd eens het ge
noegen verschaft dit bij verschillende kennis
sen te probeeren en het resultaat was merk
waardig. V/at de een zwaar noemde, noemd e
de ander licht. Maar goed, men kan ten slot
te wel sigaren in handen krijgen, die door de
meesten „licht" of „zwaar" worden genoemd.
Onderzoekt men daarvan het nicotinegehalte,
dan blijkt ook alwéér, dat in het geheel geen
overeenstemming bestaat in dien zin, dat de
zware sigaren ook het hoogste nicotinegehalte
zouden hebben. De smaak van een sigaar
is blijkbaar niet alleen van de nicotine af
hankelijk.
Nu moet er dadelijk bij opgemerkt worden,
dat de nicotinebepaling van de tabak ons ook
alweer niet het antwoord geeft, dat we noo
dig hebben. En wel om de volgende redenen.
Een sigaar wordt als regel niet gegeten,
maar gerookt, dat beteekent, dat de schade
lijkheid van de sigaar bepaald wordt door de
hoeveelheid nicotine, die men met den rook
binnenkrijgt en die hoeveelheid is lang niet
evenredig met het nicotinegehalte van de
tabak. Het grootste deel van de nicotine ver
brandt in de gloeiende punt van de sigaar, een
deel verdwijnt met den rook, dien we niet
inhalen en maar een klein gedeelte komt in
onzen mond. Hoeveel in den mond komt.
hangt af van de wijze waarop de sigaar ge
maakt is, of hij vast of los gerold is, het hangt
af van de lengte van de sigaar in verband
met de dikte, het hangt af van de vochtig
heid en eindelijk ook van het nicotinegehal
te van de tabak. Dat alles maakt, dat al
twee sigaren van dezelfde tabak gemaakt zijn,
maar de eene is los, droog, lang en dun, en de
tweede is kort dik en nat, de rooker van de
eerste sigaar veel minder nicotine zal binnen
krijgen dan die van de tweede. Ten "lotte
speelt een tr iote rol hoe men rookt. Rookt
men „droog" en werpt men de sigaar weg,
als er nog een flink eind aanzit, dan krijgt
men weinig nicotine binnen rookt men de
sigaar zoover mogelijk op en bijt en kauwt
men dan nog op het natte, vrij onooglijke
eindje, dan is de hoeveelheid nicotine, die
men in den mond krijgt, wel twee of meer
malen zoo groot als in het eerste geval.
Wil men afgescheiden van dezen laat
sten factor weten of een sigaar meer of min
der schadelijk is, dan helpen kleur, smaak en
chemische analyse van ae tabak niet veel
men moet onderzoeken, hoeveel nicotine
komt er in den rook (dien de rooker in den
mond krijgt,) indien met een bepaalde snel
heid de sigaar opgerookt wordt. Bij het ver
richten van een dergelijk onderzoek moet
men de sigaar laten „rooken" door een toe
stel, dat de plaats van den rooker inneemt,
er moet intermitteerend aan de sigaar wor
den gezogen, zoodat hij ongeveer in 20 minu
ten voor een groot deel opgerookt is en de
rook moet men leiden door vloeistoffen, die
de nicotine vasthouden en dan kan men ten
slotte het nicotinegehalte van die vloeistoffen
bepalen. Aangezien het niet zeker is, dat
alles wat men dan chemisch als „nicotine"
bepaalt, ook inderdaad nog werkzame nicoti
ne is, doet men goed om bij zulk een onder
zoek het nicotinegehalte te bepalen, door
de werking na te gaan op bepaalde functies
van dierlijke organen, dan krijgt men de
beste uitkomsten.
Allen, die dergelijk onderzoek, gedaan heb
ben kwamen tot hetzelfde resultaat, namelijk
dat de hoeveelheid nicotine die de rooker in
den mond krijgen zal (aangenomen dat ver
schillen in de manier van rooken buiten be
schouwing blijven) bij verschillende sigaren
sterk verschilt, maar niet afhankelijk is van
de bekende eigenschappen van de sigaren.
Zooals kleur, smaak, merk, „licht" of
„zwaar" zijn.
En nu de nicotinevrije sigaren. Zijn die
nicotinevrij
Er bestaan in hoofdzaak drie methoden om
sigaren zoogenaamd nicotinevrij te maken.
1. Door het uitlooien van de tabak. Men
kan daardoor inderdaad de nicotine verwij
deren, maar men verwijdert tevens de smaak-
gevende aromatische stoffen, dus moet de
tabak daarna weer zou worden gesausd. Het
schijnt, dat dit procédé in Frankrijk wel is
toegepast. In Holland wordt het naar ik ver
nam niet gebruikt.
2. De tabak wordt behandeld met looizuur,
waardoor de nicotine gebonden wordt als
nicotinetannaat. (Principe van Gérold.) De
zoo behandelde tabak geeft bij chemische
analyse (als ze eerst met zuur wordt uitgetrok
ken enz.) een zeer laag nicotinegehalte. Het is
echter de vraag of niet bij het verbranden van
de tabak toch nicotine in den rook komt.
3. In de punt van de sigaar wordt een
propje watten gebracht, dat gedrenkt is in
ijzerchloride, waardoor de nicotine en an
dere giftige bestanddeelen worden tegenge
houden. Dit principe komt overeen met het
aanbrengen van ,,patronen"(die nicotine
absorbeeren) in tabakspijpen. Dit is het prin
cipe van Thoms. Het spreekt vanzelf, dat
bij sigaren, die op deze manier behandeld
zijn een analyse van de tabak in 't geheel geen
uitsluitsel over de schadelijkheid geeft.
Meer nog dan bij de gewone sigaren geldt*
dus bij het onderzoek van zgn. nicotinevrije
sigaren, dat de eenige manier om iets te we
ten te komen over de schadelijkheid, een on
derzoek van de rook is, d. w. z. van dat deel
van den rook, dat de rooker in den mond
krijgt.
Welnu, -als zulk een onderzoek gedaan
werd, is voor zoover ik weet, het resultaat
altijd teleurstellend geweest en heeft men in
den rook toch nicotine en soms zelfs belang
rijke hoeveelheden gevonden. En eigenlijk
is dat ook heel begrijpelijk, want het vraag
stuk is lang niet eenvoudig. De nicotine uit
de tabak halen of ze beletten in den rook te
komen is gemakkelijk genoeg, maar het is
zoo te doen, dat de andere stoffen, die den
smaak van de sigaren bepalen niet eveneens
worden verwijderd of achtergehouden, daar
zit hem de moeilijkheid. Bovendien is lang
niet uitgesloten, dat toch de nicotine voor
'n deel den „smaak" van de sigaar bepaalt
Bij het vervaardigen van nicotinevrije ta
bak verkeert men dus in veel minder gunsti
ge conditie dan bij 't vervaardigen van caffeï-
nevrije koffie. Bij de tabak gelukt het verwij
deren van 't belangrijkst schadelijke be
standdeel, zonder dat daarbij de smaak en
de geur verloren gaan, heel moeilijk, bij de
koffie is dat practisch gesproken gelukt. Voor
een groot deel dat daardoor dat bij de koffie
het voornaamste vergif de caffeïne ver
wijderd wordt vóór dat de boonen gebrand
worden, dus vóór dat het procédé wordt toe
gepast dat den smaak zoo sterk beïnvloedt. Bij
de tabak tracht men de nicotine te verwijderen
als het product reeds geheel voor gebruik
gereed is.
Wie dus met het oog op zijn gezondheid
volstrekt geen nicotine mag binnenkrijgen,
moet het rooken achterwege laten, wie weinig
rooken mag zal goed doen, met een sigaar uit
te zoeken, die bij hem op de manier waarop
hij haar rookt, weinig verschijnselen van
nicotinevergiftiging teweegbrengt. Tenzij hij
er de voorkeur aangeeft een geheele gecom
pliceerde analyse aan zijn sigaren te laten
verrichten, wat wel niemand doen zal.
Natuurlijk vragen velen Hoe staat het met
de sigaretten en met de pijp Wel, bij 't pijp-
rooken geldt wanneer men de gewone Hol-
landsche pijptabak koopt, ongeveer hetzelf
de als voor het rooken van sigaren. Het nicoti
negehalte van verschillende tabaksoorten
verschilt aanmerkelijk, maar aan de kleur
en den smaak van de tabak kan men dat
niet merken. De vochtigheid van de tabak,
de wijze van stoppen, de vorm van de pijp en
dan nog de soort „patronen" die men even
tueel in de pijp gebruikt zijn natuurlijk alle
maal factoren die op de schadelijkheid van
het rooken invloed uitoefenen. Nicotinevrije
pijptabak wordt voor zoover ik weet in ons
land niet verkocht.
Maar voor de cigaretten is de zaak haast
niet te onderzoeken. Daar zijn zooveel vor
men en soorten daar wordt de tabak met
Zooveel verschillende zaken behandeld, dat
men daar eeri algemeen oordeel niet geven
kan. Zeker zal bij het rooken van sigaretten
de nicotine de grootste rol spelen, maar of
daar niet ook allerlei andere factoren in het
spel komen daarover kan men in het alge
meen niets zeggen, dat zou voor elk bijzon
der geval moeten worden onderzocht.
en gele gelaatskleur worden vaak veroor
zaakt door onzuiver bloed tengevolge van
trage ontlasting. Genees en voorkom deze
verschijnselen door het gebruik van
Mijn har dt's Laxeertabletten. Door 60 ct. Bij
apoth. en drogisten.
De commissaris van politie der afd. D.
te 's-Hage, waarschuwt tegen het zenden van
geld aan de z.g. „Corona Watch Company"
die in de bladen goedkoope horloges te koop
aanbiedt tegen vooruitbetaling en waarvan,
het kantoor, gehouden door C. Schooneman
is gevestigd Cederstraat 20, vroeger Maurits-
kade 69, Den Haag.
Schooneman, is thans failliet verklaard en
naar het buitenland vertrokken.
De volgende week zal de Residentie eeti
honderdjarige onder haar inwoners tellen.;
Mevrouw de weduwe C. de Vos, geboren!
C. J. H. von Hoff, die 26 Maart 1824 te Har-?
derwijk werd geboren, hoopt namelijk
Woensdag aanstaande haar lOOsten verjaar
dag te vieren.
DE PIANO.
Ze waren jong getrouwd en smachtten
naar een piano, hun eenig ideaal.
Maar een piano is duur, en de duiten, de
duiten
Neen, het kón niet.
In hun aardige gezellige, warm-gebouwd)
nestje hadden ze het wel heerlijk, maar z«
hielden zooveel van muziek, van zingen.
En toen
Toen kwam op een morgen het dagmeisje!
binnen en vertelde dat er een heer was, die!
mevrouw wilde spreken.
Een heer j
Over haar perzik-wangen vloog een blos,:
als rossig dons. Een net visite-kaartje gaf!
het meisje af. „Baron J. G. van der Ee van
Horst".
Een heer.
Een baron.
Het dons van haar wangen kreeg de kleuf
van een papaver. „Laat mijnheer binnen."
En mijnheer kwam. Een correct-gekleed
uiterst beschaafd persoon van een jaar of 40
die met een elegante buiging haar begroetteJ
En haar aanstonds uit den droom hielp. Hij
was bestuurslid van een philantropische ver-
eeniging die, tot stijving van de kas, een
loterij op touw had gezet. Met slechts één;
prijs, een piano. Een schitterende vleugel.
En alle bestuursleden en hun vrienden hadden
beloofd 50 loten te plaatsen.
Juist dien ochtend was hij begonnen hij
had de loten van nummer 1 tot nummer 5
bij zich, de overige loten waren in handen
van de andere heeren. En, zou mevrouw nu
ook niet een lot willen nemen Vijf gulden.
Maar dan ook kans op een pracht piano.
Ze durfde niet w: iteren. Hij w s zoo knap
en zoo beschaafd. Hij deed het ook vooc
anderen. Het zou zoo bekrompen staan om,
nee te zeggen. En dan, de kans op een piano.)
Hun lievelingsdenkbeeld.
Ze deed het.
Ze nam vijf gulden van haar huishoudgeld
en gaf ze den baron, die vriendelijk dankte.
„Wilt u zelf een lot nemen, mevrouw
vroeg hij, toen hij haar het stapeltje voor
hield.
„Och," zei ze blozend, „geef u er mij maar
een
„Nee nee, mevrouwtje. Doe het zelf. Zoo
veel te p ettiger als u het wint. Weet u wat?
Kies u het nummer van uw leeftijd uit m
bent nog zoo jong."
Ze vond 'm bepaald een aardige kerel.)
En wit een charmant idee.
„Geef u me dan maar 22.*
Hij zocht het lot.
^.Verrukkelijke leeftijd, mevrouw," zei hij
hoffelijk. „Een bloem in het ve^d." Hij ging.
Toen Herman, haar man, thuis kwam, ver
telde ze hem het geval in kleuren en geuren
enthousiast over haar lot en over het char
mante denkbeeld van den baron, om als
nummer van het lot, haar leeftijd te nemen,
„En hebt je dat gedaan?"
„Ja, Her, natuurlijk."
Hij kneep haar in de perzik-wangen, z'n
kleine kokette vrouwtje.
In spanning verbeidden ze den trekkings
dag. Stel je voor een vleugel. Een vleugel
voor 5.
Toen hij uit het kantoor kwam, dien mid-,
dag, liep hij bij zijn boekhandelaar aan, die
hem beloofd had den uitslag der trekking
te zullen aanvragen. Herman wilde het weten
vóór z'n vrouw het wist.
"En
„De piano is gevallen op nummer 25
meneer
Hij sprong op.
„Zeg het nog eens," schreeuwde hij heesch4
„Op nummer...."
„25."
Met één sprong was hij den winkel uitd
Buiten ging een taxi voorbij. Hij nam die.|
Kon er af nu.
Ze stond voor het raam, toen hij er uit!
sprong en den chauffeur een royale fooi gafJ
Verbaasd keek ze toe. Herman in een auto s
Hij stormde binnen.
„We hebben 'm, schat," riep hij buiten;
zich zelf. „We hebben 'm
„Wat Hèr
„De piano l"
Ze kreeg eensklaps een verschrikkelijk'
vermoeden.
„Op welk nummer is ze dan gevallen,)
Hèr?"
„Nummer 25, hoera
„Maar dan hebben we 'm niet," schreide
ze zachtjes, „dan hebben we *m niet."
Hij stond verpletterd.
„Hebben., we., 'm.. nietEn je zen
me toch, dat je het nummer van je leeftijd ha<$
genomen
„Ja Hèr
„Nou dan j
„Ja maar Hèr," (en de tranen liepen oven
d'r perzik-wangen) „toen die baron zei dat
ik het nummer van m*n leeftijd moest nemen,
kon ik toch niet laten blijken, dat ik al 25
was? Ik heb toen 22 genomen. Ik heb het
je nog niet durven zeggen. Wie had nou ook
gedacht dat het zóó zou loopen
Als een mislukte slagroompudding zaktt
hij in mekaar.
Hij wees naar een hoek van de kamer en
zei„Wat zou hij daar mooi gestaan hebben
als jij., als jij., heusch je leeftijd...."
Plotseling stond hij op, pakte haar betraand
hoofdje en zei„Huil nou maar niet langert
malle meid, je bent nog zoo heerlijk jong."
Toen lachte ze.
Maar ze keek nog telkens naar de
waar de piano zou hebben gestaan.
D. Hi
