BUITENLAND
QNZE
Rosa de smokkeiaarster.
NIEUWE HAARLEMSCHE COURANT.
Tweede Blad - Dinsdag 1 April 1924
De toenemende rechtsche stroomingen in Duitschland: Stresemann
op den partijdag der Duitsche Volkspartij slechts overwinnaar door den
rechts-geneigden dissidenten den wind uit de zielen te nemen. De^
eerste berichten over de Fransche regeeringsplannen.
Onder de Radio-berichten: De Fransche regeeringsverklaring: geen
verandering van politieken koers, een strenge politiek van nationale
eenheid. Een koele ontvangst van regeering en program. De Londen
sche verkeersstaking heden geëindigd.
GEM. BUITENL. BERICHTEN.
BINNENLAND.
Rood-W it'Blauw.
BINNENLANDSCH NIEUWS.
Limburgsche Katholiekendag.
Wetsontwerp sera en vaccins.
De bezuiniging bij de
Electrische tram te Rotterdam.
De waterstand bij Tiel.
Verbetering
Neemt het drankgebruik af?
Het wetsontwerp-Albarda.
Fusie?
Ontslag personeel
Arbeidsinspectie.
De drooglegging der Zuiderzee.
Een munitiebergplaats te
Vlissingen.
Mij. bevordering geneeskunst.
Een jubileum bij het redding
wezen aan de kust.
Herdenking van de eerste
Vredesconferentie in 1899.
Het postpersoneel en de
bezuinigingsplannen van de
Regeering.
De nieuwe politie-uniform te
Amsterdam.
Herplaatsing van wachtgelders.
Visscherijfilm.
Keuring van chauffeurs.
FEUILLETON.
De Duitsche volkspartij.
Te Hannover wordt thans de partijdag
#an de Duitsche Volkspartij gehouden. Men
weet, dat kort geleden in deze partij scheu
ring is ontstaan door de vorming van een
nationaal-liberale groep, waarin zich de
uiterst-rechtsche vleugel der partij organi
seerde. Dat wil nog niet zeggen, dat deze
heeren, onder wie voornamelijk de groote
industrieelen, op den voorgrond treden,
zich bepaald hebben afgescheiden. Slechts
enkelen van hen vatten hun nieuwe organi
satie als nieuwe partijformatie op, het groot
ste deel beschouwde zich nog als lid der Duit
sche Volspartij en meende binnen deze partij
voor de aanvaarding van het nationaal-libe
rale program te moeten ageeren. Hun ver
zet ging tegen de linksche richting, die de
partij onder de leiding van Stresemann zou
hebben ingeslagen, door zich te plaatsen op
het republikeinsche standpunt en met de
burgerlijke middenpartijen en de sociaal
democraten zelfs te gaan samenwerken.
De rechtsch-gezinde leden der Duitsche
Volkspartij meenden, dat het thans nu het
t gen de verkiezingen gaat, uit moet zijn met
dit lonken naar links. De Duitsche Volkspartij
de voortzetting van de oude nationaal-
liberale partij behoorde van de dwalin
gen haars weegs terug te komen en zich
weer als zuiver rechtsche partij te doen gel
den. Met de nieuwe organisatie hoopte men
dien ommekeer te kunnen doen doorzetten,
zou de linksche vleugel zich dan blijven ver
zetten, dan zou men zich nog altijd kunnen
afscheiden en zelfstandig kunnen gaan op
treden. Maar dan diende dus toch eerst de
partijdag te worden afgewacht, waar men
zou kunnen trachten den heer Stresemann
met zijn linksche neigingen als partijleider
kwijt te raken.
De heer Stresemann echter is zoo glad als
een aal en dus niet zoo makkelijk te vangen.
Naar uit Berlijn wordt gemeld, heeft hij op
den partijdag zijn positie als leider volkomen
veten te bevestigen.
In een rede van bijna twee uur versloeg dr.
Atresemann zijn tegenstanders in de partij en
verzekerde hij zich van het te voren zoozeer
bedreigde leiderschap van de partij. Want
niemand heeft zulk een donderend applaus
na zijn rede gekregen. Stresemann heeft
echter deze oratorische overwinning in poli
tiek opzicht met een volkomen capitulatie
voor den rechtervleugel van zijn partij be
taald. Zoo verzekerde hij reeds dadelijk bij
het begin, dat hij en de Volkspartij met den
geest van de Nationale Vergadering en de
Grondwet van Weimar niets gemeen hadden
hij hield nog steeds de zwart-wit-roode kleu
ren hoog. In tegenstelling tot de lieden der
nationaal-liberale vereeniging, was Strese
mann nog steeds van oordeel, dat het aangaan
van de groote coalitie, met inbegrip der soci
aal-democraten, indertijd verstandig was.
Maar de motiveering van zijn standpunt
wierp den vrienden van de sociaal-democratie
den knuppel tusschen de beenen. Stresemann
achtte het nJ. het voornaamste succes van
de deelneming der sociaal-democraten aan
zijn regeering, dat hij met toestemming
van de sociaal-democraten den ex-kroon
prins weer in het land kon halen en dat de
militaire onderdrukking der republikeinen,
socialisten en communisten in Thuringen en
Saksen eveneens met sociaal-democratische
toestemming glad van stapel kon loopen.
Tegenover de völkischen in München en
elders, de Duitsch-nationalen en de oppo
sitie in de Volkspartij, beroemde hij er zich
op, dat hij met veel meer succes dan zij met
socialisten en republikeinen had afgerekend.
De rechtsradicale vaderlandsche jeugdor
ganisatie en de, officieel ontkende, actieve
sabotage in den Ruhrstrijd, prees Stresemann
in de warmste bewoordingen. Aan lieden als
Quaatz en Maretzky nam hij dus werkelijk
alle wind uit de zeilen. Hij vergat echter, dat
naar buiten zijn rede zal worden beschouwd
als die van den Duitschen rijksminister van
buitenlandsche zaken.
Verder juichte Stresemann het besluit der
Duitsch-nationalen toe om aan een toekom
stige regeering deel te nemen. Zij zouden
geen andere politiek kunnen voeren dan het
tegenwoordige burgerlijke kabinet. Met de
sociaal-democraten was een vruchtbare rijks
politiek niet meer te voeren. Zij hebben door
het feit, dat Noske niet meer candidaat is ge
steld, voor den Rijksdag bewezen, dat de ra
dicale vleugel bij hen de overhand heeft.
Wat de buitenlandsche politiek betreft
zeide Stresemann o. a., dat de besluiten der
deskundigen weer de vraag op den voorgrond
zouden brengen, of Duitschland iets moet
onderteekenen, waaraan het meent zich nietjjte
kunnen* houden. Hiertoe zou Stresemann in
geen geval bereid zijn. Hij wees echter niesde
medewerking van het buitenland aan de op
richting van de nieuwe rijksdiscontobank van
de hand. Stresemann verklaarde, dat elke
goedkeuring van Duitsche schadevergoe-
dingsbetalingen aan de geallieerde en geas
socieerde mogendheden er 'van afhing, of
Duitschland weer de beschikking zou krijgen
over het Ruhrgebied. Verder is daartoe noodig
het herstel van grondwettige toestanden in
het Rijnland en de Palts en de definitieve re
geling omtrent het eindigen der bezetting na
afloop van de bij het vredesverdrag bepaalde
termijnen. Hij voegde er echter dadelijk bij
het is de plicht der Duitsche regeering alle
dragelijke lasten op zich te nemen, ten einde
de vrijheid van Duitschland te verkrijgen.
Stresemann bleef over de geheele linie
overwinnaar. Verder rechts konden in de
binnenlandsche politiek ook de aanhangers
van Maretzky niet gaan. Wat de buitenland
sche politiek betreft echter heeft Stresemann
ook ditmaal vastgehouden aan wat men vroe
ger de „vervullingspolitiek" noemde. Dit was
het eenige lichtpunt in Stresemann's groote
rede.
Zoo hield de heer Stresemann dus een zui
ver rechtsche rede en aldus behaalde hij zijn
overwinning, die hem als leider moet bevesti
gen. Alleen ten aanzien van de buitenlandsche
politiek bleef hij op het standpunt staan, dat
men door een zoover mogelijk tegemoet ko
men aan de financieele eischen van de tegen
standers met deze tot een vergelijk moet zien
te komen en moet trachten het Duitsche ge
bied te bevrijden.
Of deze verklaring nu echter voldoende
zal zijn, om den ongunstigen indruk weg te
nemen, die zijn volkomen capitulatie voor de
rechtschen, ten aanzien van Duitschlands
binnenlandsche politiek in het buitenland
zal wekken, is de vraag. Want het vertrouwen
dat er van de z.g. vervullingspolitiek veel te
recht zal komen, als de rechtsche invloeden
in Duitschland gaan overheerschen, is niet
groot, vooral niet in Frankrijk. Al kan men
zich ook op het standpunt plaat
sen,? dat overeenkomsten met een Duitsche
rechtsche regeering, als die mogelijk zijn, wel
licht meer kans hebben op uitvoering, dan
de tot dusver juist van rechtsche zijde tegen
gewerkte pogingen tot overeenkomst van de
zwakke Duitsche democratische regeeringen
hadden.
De partijdag van de Duitsche Volkspartij
is in elk geval weer een nieuwe aanwijzing
voor een toenemende „verrechtsching" van
Duitschland.
De Londensche verkeers
staking.
De stakende trammannen te Londen zou
den naar de Britsche draadlooze dienst meldt,
gisteren stemmen over het aanbod der direc
ties. Als zij het aanvaarden, zullen de trams
en de omnibussen Dinsdag weer rijden. In
elk geval is het Londensche publiek heden
nog voor het vervoer aangewezen op de „un
derground" en de electrische 'spoorwegen en
de enkele bussen, die onafhankelijk van de
verkeers-combinatie rijden.
De speciale noodcommissie van den alge-
meenen raad van het vakvereenigingscon-
gres, die aan de onderhandelingen heeft deel
genomen, heeft een verklaring openbaar ge
maakt, waarin het oordeel wordt uitgespro
ken, dat het trampersoneel het aanbod dient
aan te nemen. (Naar men weet staakt het
omnibuspersoneel alleen uit sympathie met
de mannen van de tram, die loonsverhooging
hebben gevraagd).
In een groote vergadering van stakers bij
de trams en bussen, Zondagavond in Londen
gehouden, werd een rede van Bevin toege
juicht, waarin de resultaten der fstaking
als een groote overwinning werden geken
schetst en gezinspeeld werd op de noodzake
lijkheid om gematigdheid te betrachten ten
einde de Labourregeering niet in verlegen
heid te brengen. De geestdrift der verga
dering wordt een gunstig voorteeken geacht
voor den uitslag der te houden stemming.
De verwachting is algemeen, dat de vervoer
diensten heden zullen worden hervat.
De Fransche regeerings
verklaring.
Gisteren heeft Poincaré in de Kamer, zijn
regeéringsverklaring afgelegd. Daarin wordt
de toepassing aangekondigd van de voor
korten tijd aangenomen fiscale wetten, en
medegedeeld, dat de voorgenomen bezui
nigingen zullen worden doorgevoerd in
afwachting van de geregelde betalingen van
Duitschland. Poincaré verklaarde, dat Frank
rijk verzoeningsgezind is, doch voorzichtig
moet zijn. De opbouw van de verwoeste ge
bieden moet plaats hebben zonder inflatie
der financiën.
Poincaré wees verder op de noodzakelijk
heid van de aanneming der wetten betref
fende dé pensioenen.
Frankrijk is vredelievend en wil een rustig
en menschelijk Europa.
Frankrijk zal het Ruhrgebied ontruimen
naar gelang van de betalingen van Duitsch
land. Frankrijk rekent op de werkzaamheden
van de commissie van deskundigen voor de
zoo spoedig mogelijke liquidatie van de
schadevergoedingsquaestie. Het wenscht niets
anders dan eerbiediging van de verdragen.
De ministerraad besloot tot opheffing van
alle onder-staatssecretariaten.
Met het oog op het nationaal belang is
men voornemens de luchtdiensten te reor-
ganiseeren. Laurent Eynac behoudt zijn
functie met den titel „chargé en mission
non-rétribuée."
Tegengesproken wordt, dat de ambassa
deurs te Londen en Tokio zouden worden
vervangen.
Poincaré heeft aan elk zijner veertien af
tredende medewerkers een brief gezonden
om hen te danken tfoor hun uitnemende dien
sten in het belang van de politiek des lands.
DE FRANSCHE METAALARBEIDERS
TOT ALGEMEENE STAKING BE
SLOTEN.
Volgens het „Journal" heeft het Congres
van het Syndicaat der Linksche metaal
arbeiders in beginsel tot algemeene staking
besloten, niettegenstaande een groote min
derheid er tegen was.
Een commissie is belast om deze beslissing
op een datum die haar geschikt lijkt uit te
voeren.
DUITSCHE BELANGEN IN
FRANSCHE HOTELS.
Men herinnert zich het geschil, dat was ge
rezen naar aanleiding van een groep Engel-
sche kapitalisten die de meerderheid der aan-
deelen had weten te verwerven van het Hotel
Astoria en vijf andere groote hotels in de wijk
der Champs Elysées te Parijs. Deze aandeelen
waren voor den oorlog in Duitsche handen en
werden in 1922 voor een bedrag van 5.350.0Ó0
francs door het Britsche concern overgeno
men.
Van Fransche zijde werd tegen dezen koop
geprotesteerd, daar men van oordeel was dat
hij niet voldoende was aangekondigd. Het ge
volg was dat de rechtbank verklaarde dat de
aandeelen opnieuw, ditmaal in openbare vei
ling ter beurze, moesten worden verkocht.
Dit is nu geschied en zij zijn thans in het be
zit van een groep Fransche kapitalisten ge
komen.
BRUG INGESTORT.
Een B. T. A.-bericht uit Parijs meldt»
dat het „Journal" een telegram uit Sevilla
heeft ontvangen, waarin wordt meegedeeld,
dat bij Algaba aan den Guadalquivir een
brug is ingestort door het passeeren van een
autobus. Twee honderd menschen, die daar
op stonden, kijkend naar het woeste water,
verdwenen in de diepte. Een dertigtal men
schen verdronken. Vijftig menschen werden
gewond.
OVERSTROOMINGEN.
In Noord-Spanje zijn (tengevolge van den
aanhoudenden regen verschillende rivieren
overstroomd. De oogst in het Toledo- en
Sevilladistrict is verregend. Het spoorweg
verkeer is verbroken.
AARDSCHUIVINGEN BIJ AMALFI.
In het gebied van Amalfi bij de golf van
Salerno hebben wederom aardschuivingen
plaats gehad.
Mussolini heeft voor de slachtoffers te Amal
fi 250.000 lire geschonken.
UIT IJSLAND.
Volgens het IJslandsch Telegrambureau is
het voorstel tót wijziging van de grondwet
van IJsland gevallen, daar in het hooger-
huis de stemmen staakten.
De voorgestelde amendementen behelsden,
dat het Alting slechts alle twee jaar zitting
zou hebben en dat het aantal ministers zou
worden verminderd tot één of twee.
DE GELDSCHAARSTE IN RUSLAND.
Volgens een B.T.A.-bericht uit Riga heeft
de hervorming der valuta in Rusland geleid
tot groote geldschaarschte, met name te
Moskou en Leningrad (Petersburg) en tot
een algemeene crisis in de wisselkoersen, ter
wijl de zaken genoodzaakt waren te sluiten.
Vele metaal- en andere bedrijven hebben het
werk stopgezet, hetgeen de ongerustheid en
agitatie in de arbeiderskringen nog verhoogt.
DE NOORD-AMERIKAANSCHE LE-
GERSTERKTE ONGEWIJZIGD.
Het Representantenhuis der U.S. heeft de
oorlogsbegrooting goedgekeurd, waarin de
huidige legersterkte gehandhaafd blijft op
12.000 officieren en 125.000 man.
DE VREDESPRIJS VAN EDWARD
BOK.
Het Amerikaansche nationale referendum
over het bekroonde ontwerp der vredesprijs-
vraag van Edward Bok heeft blijkens een
draadloos N. T. A.-bericht tot resir a t ge
had, dat er 534.177 stemmen vóór zijn uitge
bracht en 76.381 tegen. De winner heeft reeds
een som van 50.000 dollar ontvangen en zou
nog evenzooveel ontvangen als het bleek,
dat zijn plan bij de openbare meening in goe
de aarde viel. De jury zal dus nu moeten uit
maken of de uitslag van het referendum (ze
ven tegen één) als zoodanig kan worden aan
gemerkt
In de laatste maanden is het vraagstuk
weer eens besproken of we onze vaderland
sche vlag niet zullen veranderen, om histo
rische redenen. Inplaats van rood-wit-blauw
voortaan oranje-wit-blauw. Oranje-blanje-
bleu.
„Ik ben er rotsvast tegen," schrijft D. Hans
in het Algemeen Weekblad „De Midden
standsbond." „vooral nu ik in de feestweken
verleden jaar het oranje-blanje-bleu eens
goed heb opgenomen."
Er waren in de residentie zelfs straten, ge
heel met vlaggen in die kleur versierd. Maar
ik moet zeggen, dat ik onze officieele vlag
verkies boven de andere.
Niemand zal, bij goede beschouwing, kun
nen tegenspreken, dat het rood-wit-blauw,
veel pittiger veel sprekender, veel frisscher
is. Er zit. door de kleurencombinatie, veel
meer karakter in die vlag dan in het oranje-
blanje-bleu. Het oranje toch geeft aan de vlag
iets zwaks en iets weeks, het is lang zoo
sprekend en zoo sterk niet, en al zou ik om
redenen van historie en traditie er inderdaad
iets voor voelen, om hel oranje aan onze
vlag toe te voegen, aan de pittigheid van
onze driekleur, aan de sprekende, ster
kende frischheid ervan zou het zeker niet ten
goede komen.
En bovendien: we kunnen toch een oranje
wimpel gebruiken om de vlag op te-sieren?
Het blijve rood-wit-blauw!"
De 21e Limburgsche Katholiekendag zal
gehouden worden te Maastricht op Maandag
8 September, feestdag van Maria Geboorte.
Oorspronkelijk was als datum vastgesteld
15 Aug.
De „N. R. Ct." meldt, dat in voorbereiding
is een wetsontwerp, houdende regelen inzake
de bereiding en het afleveren van sera en vac
cins en andere soortgelijke praeparaten. De
bedoeling van dit ontwerp is, minderwaardige
praeparaten te weren.
De directie der R.E.T.M. heeft het gemeen
tebestuur van Rotterdam in kennis gesteld,
dat zij niet genegen is haar bezuinigings
maatregelen nog twee maanden uit te stellen.
Maandag a.s. moet nu de Raad beslissen,
welke houding men tegenover de R. E. T. M.
zal aannemen B. en W. zullen den Raad ad-
viseeren de concessie-voorwaarden weer in
de oorspronkelijke redactie vast te stellen
(tarief van 7% ct. per rit en 10 ct. per retour),
waartegenover de R. E. T. M. weer vrij blijft
in de vaststelling der arbeidsvoorwaarden van
het personeel.
Men seint ons uit Tiel d.d. 31 Maart:
Bij een waterstand van 77,9 M. boven
A. P. is gisteren te Tiel de gierpont opge
broken. De overtocht voor personen ge
schiedt per pont. Alle aanwassen staan
onder.
In ons nummer van Donderdag 27 Maart
f.i. staat onder het hoofd: Ned. Verzeke-
rings-Maatsdhappij St. Willibrordus te
Utrecht: „Het verzekerd kapitaal per 31 De
cember 1923 bedraagt 919,661,75." Dit
moet zijn 7,919,661,75.
De heeren Rutgers c.s. hebben een nota in.
gediend naar aanleiding van hun wetsvoor
stel tot wijziging van de Drankwet. Zij wij
zen er o. a. op, dat de opbrengst van den
accijns van 1923 bedroeg 50.932.000.
Voor 1922 was deze opbrengst aanmerkelijk
meer, nam. 59,464.000. Uit deze daling van
opbrengst van den accijns op het gedistil
leerd zouden zij echter niet durven besluiten
dat het drankgebruik afneemt. Er zijn im
mers aanwijzingen, dat het verbruik van
niet veraccijnsden drank toeneemt, welke
toeneming zou zijn te verklaren uit de ver
hooging van dén accijns tot 300 (met
opcenten 330) met ingang van 6 Jan. 1921.
Het verbond van Nederlandsche Fabrikan-
tenvereenigingen heeft tot de Tweede Ka
mer een uitvoerig adres gericht, waarin het
opkomt tegen het ontwerp-Albarda tot het
instellen van een onderzoek nopens het ge
schil in de textiel-nijverheid. Het adres zet
in het bijzonder uiteen, hoe dit ingrijpen in
het particuliere bedrijfsleven schade zal
brengen aan de nijverheid en de goede ver
standhouding tusschen patroon en arbeider.
Men meldt aan de N. R, Crt., dat eenige
vooraanstaande leden van den Vrijz. Dem.
Bond en van de Democratische partij, onder
die drie hoogleeraren zich tot de hoofdbe
sturen van deze partijen van nog een andere
democratische partij gewend hebben met het
voorstel, de mogelijkheid te overwegen, tot
een fusie van deze partijen te geraken.
Met ingang van 1 April a.s. worden bij de
Arbeids-Inspectie 28 ambtenaren ontslagen,
waaronder 14 van den techmschen en 14 van
den administratieven dienst. Hieronder be
vinden zich 17 vaste ambtenaren en 11 tij
delijke.
In de „Visscherij-Courant," wordt mede
gedeeld, dat bij de drooglegging der Zuider
zee tegenslag wordt ondervonden. De dijk,
waarmee men bezig is, verzakt tot 14 me
ters toe; bij het leggen van de sluizen te Van
Ewijcksluis doet zich hetzelfde voor.
Te Vlissingen hebben reeds ongeveer 800
personen hun handteekeningen gezet op 't
adres tegen de vestiging van een munitie-
bergplaats in de voormalige bomvrije kazer
ne, terwijl drie personen in de vergadering
van den Raad van State de bezwaren zullen
toelichten.
De 75e algemeene vergadering van de Ne
derlandsche Maatschappij tot Bevordering
der Geneeskunst zal van 7 tot 9 Juli te
's-Gravenhage gehouder. worden. Deze ver
gadering zal een bijzonder feestelijk karak
ter dragen, ter herdenking van het 75-jarig
bestaan der Maatschappij. De feestrede zal
uitgesproken worden door prof Burger (Am
sterdam), terwijl prof. K. F. Wenckebach een
voordracht zal houden
In November van dit jaar bestaan de
beide in Nederland gevestigde reddingmaat
schappijen 100 jaar.
Op initiatief van jhr. mr. A. Roëll, com
missaris der Koningin in Noord-Holland,
heeft zich een comité gevormd-om beiden
jubilarissen namens het Nederlandsche volk
een geschenk aan te bieden in den vorm van
een kapitaal, uit welks inkomsten zij haar
stijgende exploitatiekosten kunnen be
strijden.
Men weet, dat de Noord- en Zuidholland-
sche Reddingmaatschappij geheel in stand
wordt gehouden door vrijwillige bijdragen
en dat de Zuidhollandsche Maatschappij
slechts een bescheiden subsidie geniet.
Behalve jhr. Roëll hebben in die com
missie ziting genomen de heeren dr. C. J. K.
van Aalst, E. Heldring, W. C. Hudig, dr.
A. G. Kröller, jhr. H. Loudon, jhr. mr. R.
R. de Marees van Swinderen, vice-admiraal
J. J. Rambonnet, Th. M. Th. van Weideren
baron Rengers, mr. R. H A. M. Romme,
mr. G. J. Sprenger, mr. G. Vissering, W.
Westerman, terwijl het secretariaat wordt
waargenomen door mr. G. L. de Vries
Feijens, te Amsterdam.
Er zullen onder dit hoofdcomité provin
ciale en gemeentelijke commissies gevormd
worden.
De Vereeniging voor Volkenbond en Vrede
heeft het voornemen opgevat om te herden
ken, dat het 18 Mei a.s. een kwart eeuw
geleden zal ziji^ dat de eerste vredesconfe
rentie, op uitnoodiging van de Koningin, te
V Gravenhage bijeenkwam.
Deze herdenking is niet bedoeld in inter
nationalen zin, aangezien naar het oordeel
der vereeniging daarvoor een internationaal
lichaam aangewezen zou zijn. Men wil eel*
ter in het licht stellen, dat tengevolge van
het bijeenkomen dezer eerste vredesconfe
rentie, een geheel nieuwe internationale taak
op Nederland werd gelegd. De vredesconfe
renties hebben het „werk van Den Haag'
geschapen. Tengevolge van de vestiging in
het Vredespaleis van het Hof van den Vol
kenbond en van de Internationale Acade
mie, is dit Haagsche werk aanmerkelijk
uitgebreid.
De vereeniging meent daarom, dat deze
herdenkingsdatum een g«schikte aanleiding
is om Nederland in herinnering te brengen,
wat zijn tegenwoordige internationale taak
is en zoodoende opnieow belangstelling
voor den Volkenbond te wekken.
Op welke wijze bedoelde' herdenking, die
zich .niet tot Den Haag zal beperken, zal
plaats hebben, zal nader worden vastge
steld: met het oog op het feit, dat 18 Mei
op Zondag valt, zal zij Zaterdag te voren
geschieden.
Een nationaal comité voor het organisee-
ren van deze herdenking, alsmede een eere
comité zijn in wording
De Centrale Bond van Nederlandsche Post-,
Telegraaf- Telefoonpersoneel hield op 28
en 29 Maart te 's Gravenhage een huishou
delijk buitengewoon congres, ter bespreking
van de regeeringsplannen, betreffende sala
risverlaging, enz.
Met betrekking tot de door de regeering
voorgenomen salaris-verlaging 1924 vereenig-
de de vergadering zich met een motie, waar
in zij besloot inkomsten-vermindering voor
1924, als zijnde ongemotiveerd, onredelijk en
als woordbreuk te beschouwen, af te wijzen
Zooals bekend is, wenschte de regeering
ingaande 1 Januari 1925 het „Bezoldigings
besluit 1920" voor burgerlijke Rijksambte
naren te herzien.
Daarbij zal onderscheid worden gemaakt
tusschen ambtenaren in engeren zin en amb
tenaren, werkzaam in de Staatsbedrijven
(waaronder ook het P. T. T.-personeel). Bo
vendien ligt het in het voornemen der re
geering de ambtenaren-werklieden en de
met hen gelijk gestelden uit 't Bezoldigings
besluit te lichten en onder te brengen in het
Arbeidsreglement voor werklieden in 's Rijks
dienst.
MOEILIJK WOORD.
Bezoekster van een concert (tot buur
dame): De accoustiek is hier wel goed,
vindt u niet?
Mevrouw O. W.: 'k Weet niet; ik heb
gewoon vanille-ijs gebruikt!
VERSTROOID.
Student: Professor, u hebt ons de
vorige week gezegd, u vandaag eraan te
herinneren, dat u over de menschelijkc her
sens zoudt spreken.
Professor: Zanik niet: ik heb vandaag
waarachtig wel wat anders in mijn
hooid dan menschelijke hersens.
PECH.
Van Puffelen: Wel kerel, wat heb jij d«
smoor in, is 't niet?
Van Poeteren: Zal wel zijn. Daar ben
ik een uur bezig om al de knoopjes van m'n
vrouw d'r costuum vast te maken. Nou, en
ik vertel d'r een mop, en toen moest ze zoo
lachen, dat alle knoopjes weer lossprongen.
KENDE ZICH ZELF NIET.
Iemand werd gearresteerd bij een vecht,
partij en gaf een verkeerden naam op. Voor
de rechtbank, vraagt de rechter: Waarom
gaf u een verkeerden naam op?
Ja, edelachtbare, als ik woest ben,
kan ik mij zeiven niet!
GETROEFD.
Patroon: Dat is al een oud jasje, Jansen.
Jansen: Ik heb het gekocht, meneera
toen ik m'n laatste opslag kreeg.
Na uitvoerige besprekingen nam de ver
gadering een resolutie aan, waarin voor het
geheele P. T. T.-personeel eenzelfde maat
staf van loonregeling wordt geëischt.
Tenslotte werden besprekingen gevoerd,
om tot een grootere eenheid van optreden
en organisatie te geraken.
De vergadering nam met algemeene stera
men een motie aan, waarin het Bondsbe-
stuur wordt opgedragen het noodige te ver
richten, zoo mogelijk, een fusie tot stand te
brengen tusschen de verschillende deelen
der Nederlandsche arbeidersbeweging.
De hoofdcommissaris van politie te Am
sterdam heeft bepaald, dat op 1 Mei 1927 het
geheele corps met de volledige nieuwe uni
form moet zijn uitgerust. Er zijn afzonderlijke
termijnen voor onderdeelen van de kleeding
en bewapening gesteld. Zoo moet bijvoor
beeld de oude pet reeds eerder vervangen
worden.
Het feit/ dat de gouden mouwstrepen, van
de overjassen, de tunieken en de petten van
de brigadiers en brigade-majoors verwijderd
worden en dat de gouden sabelkwast is afge
schaft, heeft in genoemden rang teleurstel
ling verwekt. Er z*l'en pogingen in het werk
worden gesteld om den hoofdcommissaris te
bewegen wederom eer. duidelijker onder-
scheidingsteeken op de brigadiersuniforra
aan te brengen.
De „Ambtenaar" me!dt, dat de minister
van Financiën aan zijn landgenooten heeft
medegedeeld, dat bij vervulling van vacatu
res, die slechts voor een bepaalden tijd moe
ten worden vervuld, of waarin de te benoe
men persoon voor de uitvoering van een be
paald werk wordt aangenomen, niet buiten
het Bemiddelingsbureau om kan worden ge
handeld. Het belang van 's rijksschatkist
eischt, dat ook in deze vacatures getracht
zal worden de op wachtgeld gestelde ambte
naren te plaatsen. Eerst wanneer geen
wachtgelders beschikbaar mochten zijn, zal
tot aanneming van losse krachten kunnee
worden overgegaan.
Het nationaal comité voor Visehpropagen
da verzoekt ons mede te deelen, dat de vis
scherijfilm, waardoor men hoopt de belang
stelling van het groote publiek voor de vis-
scherij te bevorderen, voor volksonderwfjs-
instellingen, volksuniversiteiten, nuts- en
andere lezingen voor volksontwikkeling tot
verminderden prijs zal kunnen worden ver
toond. Een der comitéleden is bovendien be
reid om daarbij belangeloos een korte rede*
en den noodigen techniscben uitleg te geven,
Aan verzoekerf voor vertooningen van de
film en het houden van bedoelde rede, zal
gaarne worden voldaan, mits de aanvrage tij
dig wordt ontvangen bij het secretariaat, Z.O.
Buitensingel 230 te 's-Hage.
De Nederlandsche Maatschappij tot bevor
dering der Geneeskunde heeft een Commis
sie benoemd, die rapport zal uitbrengen over
de wenschelijkheid van geneeskundige keu
ring en psychotechnisch onderzoek van
chauffeurs, over de eischen, die daarbij ge
steld moeten worden en over de samenstel
ling van het formulier en de inrichting van
het onderzoek. Deze commissie bestaat uit
prof. dr. H. J- F. W. Brugmans. Groningen,
Prof. Dr. F. Roels, Utrecht; Dr. J. G. Schnitz-
ler, Arnhem; Dr G. v. Wayenhurg, Amster
dam; Prof. E D. Wiersma, Groningen; Dr.
P, Th. van Wulfften Palthe, Ned-Indië.
Aanleiding tot de benoeming dezer Com
missie was een vraag om voorlichting van
den Bond van Bedrijfsauiohouders.
22.
Toen scheen Antoinette plotseling te ver
anderen, Haar eenvoud verdween en ze
werd verkwistend. De uitgaven van de licht
zinnige jonge vrouw namen zoo onrustba
rend toe, dat haar echtgenoot ten slotte
genoodzaakt was om in zijn zaken stout
moedige waagstukken te ondernemen, die
zoowel fabelachtige winsten konden opleve
ren, als dat ze de oorzaak konden worden
van een plotselingen ondergang. Het geluk
was hem echter gunstig gezind en weldra
stond het handelshuis Alban aan de spits
van den Parijschen groothandel.
Een tante van Antoinette, die in Amerika
woonde en buitengewoon rijk was, kwam
naar Parijs over om bij ons in te wonen.
Toen de familie van Antoinette arm was
en in nood verkeerde, had zij zich nooit
iets aan haar gelegen laten liggen, maar
nu, nu waren de omstandigheden veran
derd. Etiennc Alban kon steeds meer geld
gebruiken voor de uitbreiding zijner zaken
en de tante was terstond bereid den pels-
handel met haar geheele vermogen te steu-
Er was immers geen wolkje aan de lucht
en de renten die de zaak afwierp, waren
werkelijk buitengewoon.
Zoo ging het tien jaren goed. Inmiddels
werden de twee andere kinderen geboren,
Femand en Laure. Weder verliepen er ja
ren. Marguerite was op kostschool en Fer-
nand bezocht de universiteit. Toen kwam er
een slechtere tijd voor Etienne. Verschil
lende zaken die hem groote sommen gelds
schuldig waren, gingen failliet,. Als er in een
handelszaak een ommekeer komt, is deze
gewoonlijk niet zoo gauw te stuiten; het is
of het ongeluk zijn slachtoffer onverbidde
lijk blijft vervolgen, Enkele mislukte specu
laties brachten hem aan den rand van den
ondergang. Toen Antoinette aan de smeek
beden van haar man, om haar uitgaven tot
het hoogst noodige te beperken, geen gevolg
gaf, trad hij op als heer en meester. Toen
onderwierp ze zich. De helft van het dienst
personeel werd ontslagen. Inmiddels begon
de tante zeer lastig te worden, ze bemerkte
dat haar geld in gevaar was, zoodat ze tel
kens dreigde, haar aandeel in de zaak op te
zullen eischen. Dit duurde zoo eenige maan
den.
Toen was een faillissement onvermijdelijk.
Zooveel het eenigszins mogelijk was trachtte
Etienne nog den waren toestand voor zijn
vrouw en zijn tante te verbergen. Als hij
Antoinette zag met haar vroolijk opgewekt
gelaat met bloemen ill het -haar, dan was
het hem of alles nog niet verloren was....
Maar lang kon het niet duren..... De tante
ontdekte uit de rapporten hoe de zaak er
voor stond en eischtte haar aandeel op.
Daar dit het faillissement tot een zekerheid
zou maken, was Etienne genoodzaakt zijn
vrouw den waren toestand mede te deelen
en haar te verzoeken haar invloed aan te
wenden om tante milder te stemmen.
Het was in den winter. De torenklok had
juist zes uur geslagen en het was reeds vrij
donker. Etienne ging de trap op, klopte
zacht aan de deur om Laure, die ziek was,
niet wakker te maken. Er werd opengedaan
en hij ging rechtstreeks naar zijn werkka
mer. De deur van een zijvertrek stond een
weinig open. Plotseling werd hij uit zijn ge
dachten opgeschrikt door Antoinette, uie
opgewonden de kamer binnenstormde, met
een fleschje in de hand.
„Tante is plotseling overleden!" riep ze
hem opgewonden toe, met heesche stem.
„Wat zeg je", was het eenigste wat hij
kon stamelen. Het viel hem op dat zijn
vrouw zenuwachtig het fleschje trachtte te
verbergen.
„Wat heb je daar," vroeg hij kort.
„Niets," fluisterde ze opgewonden.
„Mag ik dat fleschje eens zien?"
„Nèen, neen," antwoordde ze, terwijl ze
heesch lachte en haar geheele lichaam ont
zettend beefde. t
„Laat mij het fleschje zien," beval hij. ,,ik -
wil het! Absoluut!
Hij trachtte het uit hare vingers te wrin--
gen, maar met bijna bovenmenschelijke
inspanning, gelukte het haar zich los te ruk
ken en het fleschje in het haardvuur te
werpen. Etienne had het er echter uit ge
haald, vóór Antoinette den tijd had gehad
zich tusschen hem en het vuur te plaatsen.
Woedend wierp zij zich op hem, het schuim
stond op haar mond en ze sloeg, trapte en
beet, om hem te noodzaken het noodlottige
fleschje los te laten. Tot' tienmaal toe slin
gerde hij haar weg, maar tienmaal wierp ze
zich met steeds toenemende razernij op
hem. Ten slotte wierp hij haar op een rust
bed, snelde de kamer uit en deed zorgvul
dig alle deuren op slot. Toen las hij op het
etiket: „Digitalin". Het was de naam van
een vreeselijk vergif.... Hij snelde naar de
kamer der oude dame, die onder hevige pij
nen te sterven lag. Naast haar stond een
wijnglas nog gedeeltelijk gevuld met wijn.
Daar digitalin alleen in alcohol oplosbaar is,
begreep mijn broer dadelijk dat het gevaar
lijke vergif door den wijn gemengd was.
En Antoinette had het gedaan.
Antoinette was een moordenares.... een
giftmengster.
Maar nu kwam het meest ontzettende van
alles.
Ten prooi aan de hevigste ontroering,"
stond hij met het fleschje in de hand als
wezenloos voor zich uit t§ staren, toen de
bedienden toegesneld kwamen.... Hij had
hen niet bemerkt, maar er moest geruimen
tijd verloopen zijn, toen hij eensklaps een
hand op den schouder voelde en, opziende,
ontdekte, dat hij omringd was door een aan
tal heeren. Het was of een schok door zijn
lichaam ging, hij werd verdacht van den
moord.enAntoinette stond erbij.
Zij wist dat hij onschuldig wasen ze
sprak niet.... Doodsbleek stond ze daar...
zij wist het!.zij wist het!.en ze sprak
niet.
Wanhopig van verdriet zweeg mi)n
broer.... Wat voor waarde had het leven
nog voor hem: hij stond op het punt failliet
te gaanen zijn vrouw duldde het dat
hij de straf onderging voor de misdaad, die
zij begaan had
Daar er op het vroegere leven van Etien
ne niets aan te merken was geweest en hij
in de Parijsche samenleving altijd voor een
respectabel man was doorgegaan, veroor
deelde men hem slechts tot twaalf jaren
dwangarbeid.
Albert Delost kon een kreet van schrik
niet onderdrukken.
„Ja," zeide Etienne met een bitteren glim
lach, „de vader van Marguerite is een galei
boef geweest!"
Albert sprak geen woord meer. Hij liet
zijn ellebogen op zijn bureau rusten, bedekte
zijn gelaat met de handen en bleef zoo on
beweeglijk zitten.
„Nu zult ge hem ook wel verachten,"
hernam Etienne.
,Ge vergist u," zeide Albert met krach
tige slem, terwijl hij zich oprichtte. Hij zag
den ouden man recht in de oogen.
„Integendeel!.... Ik acht hem meer dan
ooit! De ongelukkige!"
Etienne antwoordde niet.
„Ik begrijp," vervolgde Albert, terwijl hij
gedeeltelijk tegen zich zeiven, gedeeltelijk
tegen Etienne sprak, „ik begrijp nu waarom
de misdadige vrouw Parijs verlaten heeft,
hare kinderen met zich medenam en zich
met hen als het ware begroef op een plaats
waar men nooit iels van dat drama zou
vernemenNu zie ik duidelijk in waarom
zij altijd zoo droevig uit de oogen ziet en
zich zoo van de samenleving afzondert
Nu weet ik ook waarom Marguerite.... o,
het is vreeselijk!.... Arm meisje.... Dat
is dus het geheim!.... Maar de anderen:.,
weten die niets?"
„Neen," zeide Etienne hoofdschuddend.
„O.... Marguerite!.... Marguerite!....
Arm kind!.... Wat heeft zij moeten lijden!"
„Haar lijden is des te zwaarder, omdat
ze u liefheeft!"
Albert was opnieuw opgestaan om koorts
achtig en opgewonden het vertrek op en
neer te loopen. Daarna liet hij zich weer ri<
den stoel neervallen zonder antwoord te
geven.
„Ze weet zeer goed, dat de schande baar
van u scheidt," vervolgde Etienne, die hem
nu angstiger dan ooit aanzag.
,Ik bemin haar.... en kan slechts haar
alleen beminnen." riep de jonge man uit.
„Maar ge kunt natuurlijk niet met haar
trouwen?"
Langen lijd heerschtc er een diepe stilte.
„O," zeide de oude man in een uitbarsting
van wilde wanhoop, „mijn dochter is voor
bestemd om eenzaam door het leven te
