Nieuwe Haarlemsche Courant | 1924 | 12 april 1924 | pagina 9

ELCK WAT WILS.

NIEUWE HAARLEMSCHE COURANT.
Derde Blad - Zaterdag 12 April 1924

TREKJES 342.

ORDE EN ARBEID.

Het conflict in de Textiel
industrie.

RECHTSZAKEN.

Poging tot doodslag op een
veldwachter.

KUNST EN KENNIS.

Leop. Beers, t

Petroleum als geneesmiddel

Nationaal Sportpaleis.

KERK EN SCHOOL.

Priesternood.

GEMENGD NIEUWS.

Miltvuur.

Brand te Eaam.

Trein-ongeluk.

Een z aam'julik am.

BEL»fc.iy«.nLI)K GESCHRIJF.

Pe. 16 April a.s. zal de arbeidsgeschillen-
wet in werking treden. Tot rijksbemidde
laars zijn benoemd de Burgemeester
van Groningen de heer Retwich Verschuur,
de oud-Ministers de Vries en v. IJsselstein
en de heer Fruytier.

De toekomst zal leeren of deze Rijks
bemiddelaars de juiste personen zijn wat
dus zeggen wil, dat zij een zoodanig ver
trouwen weten te behouden, dat er van hun
optreden succes kan worden verwacht.

Want vooral van vertrouwen, hangt het af
of men een bij uitstek moeilijke functie zal
kunnen vervullen. En daarom kan niets
slechter werken dan al bij voorbaat die per
sonen als ongeschikt voor te steden.

Door „het Volk" wordt dit r tans nuttig
geoordeeld en zoo vinden we in .at blad van
9 dezer al een heel relaas over de „bedenke
lijke benoeming."

De Minister heeft ze niet aan de al te voor-
uitstrevenden kant gezocht, de heer v. IJsel-
stein heeft zich de faam verworven van maar
al te vaak met de waarheid op gespannen
voet te staan enz.

Het wil mij echter voorkomen, dat we
hier met een heel wat minder bedenkelijke
benoeming, dan wel met een bedenkelijk ge
schrijf te doen hebben.

Men kan zeer wel andere personen wen-
schen, maar de benoemden te voren reeds
„zwart" te maken kan misschien overeen
stemmen met de taktiek die men aan „Het
Volk" volgt. Ik geloof echter niet, dat we
verplicht zijn een dergelijke taktiek te be
wonderen.

De arbeidsgeschillenwet., kan van zeer
groote beteekenis zijn, doch de moeilijkheid
ligt juist in de tact, die de Rijksbemiddelaar
moet bezitten om duurzaam het vertrouwen
te behouden en niemand kan er slechter
van worden als hij afwacht, hoe dat zal gaan.

Waar de heer v. IJsselstein reeds aanstonds
voor het zeer ernstige conflict in de Textiel
industrie wordt geplaatst, kunnen ook de
socialistische georganiseerde arbeiders er
geen voordeel van hebben, wanneer op welke
wijze dan ook de onderhandelingen worden

bemoeilijkt.

Of de benoeming gelukkig is geweest
kunnen we pas later beoordeelen, maar ge
schrijf als van „Het Volk" is in zich zelf al
reeds nadeelig.

A. J. L.

DE REORGANISATIEPLANNEN VAN
MINISTER AALBERSE.

De Minister van Arbeid, Handel en Nij
verheid heeft Dinsdag jJ. zijn plannen om
trent de reorganisatie van de Sociale verze
kering, aan de Tweede Kamer medegedeeld
en de pers heeft er voor gegorgd, dat iedereen
die zulks wilde, daarvan kennis heeft kunnen
nemen.

Het plan zelf, geeft de groote lijnen aan
welke bij de verdere uitwerking zullen ge
volgd worden en het spreekt dus wel van
zelf, dat een definitief oordeel pas kan wor
den geveld, wanneer de betrekkelijke wets
ontwerpen zijn ingediend.

Toch kan wel al worden gezegd, dat de
plannen vrijwel overeenkomen met datgene,
wat door het R. K. Vakbureau werd voor
gestaan.

Aan kritiek heeft het intusschen met ont
broken en ook in de toekomst zal zij waar
schijnlijk niet geheel uitblijven.

De groote strijd gaat echter in hoofdzaak
om twee belangrijke puntenten eerste
vreest men, dat door het reorganisatieplan
de invoering van de Ziektewet-Talma
zij het dan eenigszins gewijzigd zal worden
vertraagd en op de tweede plaats gaat het
over het beginsel

Bedrijfsvereeniging aangevuld door het
Overheidsorgaan dan wel uitsluitend Over
heidsorgaan.

Daarnaast zijn nog 'tal van andere vraag
punten b.v. of de ziektewet een Collectieve
verzekering moet zijn, zooals b.v. bij de On
gevallenwet het geval is en waarbij de ar
beider slechts behoeft aan te toonen dat hij
in loondienst werkzaam is of sinds een aan
gegeven tijd als zoodanig werkzaam was,
ofwel dat ieder afzonderlijk moet worden

geregistreerd.

Wat de vrees voor niet invoering van de
Ziektewet betreft, deze is inderdaad niet
zonder grond, maar de Minister wil er alles op
zetten, dat de Ziektewet vooraf in behan
deling komt en zoo mogelijk deze wetge
vende periode nog wordt afgewerkt. Als dat
mogelijk is en dat dient nu toch te worden
aangenomen—|dan,zou het inderdaad dwaas
heid zijn om, dwars door de plannen heen
de uitvoering van de ziektewet alvast toe
te vertrouwen aan de Raden van Arbeid,

De moöie droom.

De trein stond gereed.... puf te^ nog be
iaard stoom-pluimpjes.nog 'n groot
half uur zou 't duren eer ie weg moest

De eerste Hongaartjes kwamen het perron
al op, torsend de zware pakken, doozen,
tasschen en manden met kleeren en koste-
lij ke levensmiddelenin gezelschap van
de pleegouders, die óók nog hielpen dragen
de ruim-gemeten gaven.

Ze gingen weer terug naar hun vaderland
voor lange tijd gesterkt door de krachtige
voeding en de liefderijke verzorging.

En allengs werd het drukker op 't perron.

Schel klonken de stemmetjes in gebroken
getater van half Hollandsch-half Hongaarsch
bij 't herkennen en 't zoeken naar 'n geschikte
plaats voor de lange reis.

Het was velen aan te zien, dat hun opge
wektheid geforceerd was dat ze zich goed
-wilden houden.

En als zij dan even hun pleegmoeder of

pleegvader aankekendan wendden ze

het hoofd, met iets van verlegenheid over
bun expresselijk druk-doen.... of om het
vocht-geglinster in 'n paar ontmoetende
oogen.

Ook waren er, die met 'n behuild gelaat
oaar de trein kwamen en, eenmaal in de cou-

zoodat de moeilijkheden later nog grc t
zouden zijn, dan thans reeds het geval is

Wat de kwestie Bedrijfsvereeniging o
Overheids-orgaan betreft, dtt schijnt v
nog niet erg duidelijk te zijn zelfs vat he
waarvan men anders zou verwachten ...ij
ken velen met de w rking van de Bedrijfs
vereeniging al heel slecht op de hoogte te
zijn. Waar ik echter zoowel in de bedrijfs
vereeniging als in het Overheidsorgaan
eenigc ondervindingen heb kunnen opdoen,
meen ik zoo vrij te mogen zijn, die onder
vinding te stellen tegenover hun opvatting

Men meent n.l. dat de uitvoering van de
Sociale Verzekering door de Bedrijfsvereeni
ging, van de Vakorganisatie te hooge eischen
zal pellen en zij bij het aanvaarden van die
taak, haar krachten overschat.

Zelfs in de Maasbode van 9 April j.l. zag
ik zij het in eenigs rs vage termen die
gedachte ontwikkeld, op het Sociaal Congres
te Utrecht is herhaaldelijk naar voren ge
komen en bij de Kamerdebatten over de
plannen van den Minister kon men eenzelfden
toon beluisteren.

Ik herhaal, dat naar mijn wijze van zien
welke geheel overeenstemt met de opgedane
ervaring, er voor de Vakorganisatie geen
enkele vrees behoeft te bestaan om de be
doelde taak op zich te nemen.

Want wat wordt er van de Vakorganisatie
gevraagd Moet zij soms een of ander af
dwingen of kan men haar pressen bepalinger
niet toe te passen

Niets van dat alles. Zij heeft slechts te
zorgen, dat in de Bedrijfsverecnigingen per
sonen komen, die leeren de wet toe te passen
en die, zoodra iets niet goed zou gaan dit
aan de organisatie of het controleerend or
gaan mede deel en.

De Wet, daarop komt het aan slechts de
uitvoering is aan de organisatie opgedragen
en daarvoor is geen machtspositie in de
boven aangegeven beteekenis noodig.

En de -werkgevers behouden binnen hel
raam van de wettelijke bepalingen de vrijheid
om hun zaken te regelen zooals zij verkie
zen.

Ik hoorde een sociaal-democraat zeggen:
„Dan halen we den klassenstrijd binnen de
sociale verzekering." Daargelaten of sociaal
democraten de meest geschikste personen
zijn om tegen klassenstrijd te waken, gaat er
juist van hef te zamen werken van werk
gevers en werknemers mits dat te zamen
werken practische beteekenis heeft en niet
zooals bij de Raden van Arbeid op niets
neerkomt een invloed ten goede uit die
ook op ander terrein nuttig zal nawerken.

Er zal nog gelegenheid te over Zijn, om
over dit onderwerp de verschillende mee
ningen te bespreken doch voor heden meen
ik het bij deze enkele algemeene opmerkingen
te moeten laten.

A. J. L.

DE ACHTURENDAG.

Andermaal is door de heeren van dei
Vrijheidsbond getracht een „tijdelijke" ver
andering van de Arbeidswet te verkrijgen van
53 uur per week. Deze week bij monde var
den heer Boon.

Doch andermaal hebben de heeren nu!
op het request gekregen.

Dit is op zich zelf niet zoo vreemd, want
na de regeeringsverklaring was van Minister
Aalberse moeilijk anders te verwachten. Maar
waar wel de aandacht op gevestigd mag
worden, is datgene wat ik hier in deze ru
briek ai zoo vaak heb betoogd n.l. dat het
streven om de wettelijke norm van 8 uur
te verleggen, (het overleg om tot tijdelijke
afwijking te komen overeenkomstig art. 28
van de Arbeidswet nJ. door overleg tusscher.
de werkgevers of zijn organisatie en de or
ganisatie van werknemers), daardoor ten
zeerste wordt bemoeilijkt.

Zoolang de arbeiders in elke aanvraag om
overwerk of verlegging van den arbeidsdag
een min of meer bedekte poging zien om de
Arbeidswet wèg of gewijzigd te krijgen zoo
lang zal het wantrouwen voortduren en het
overleg geschaad worden.

De Minister heeft dat zeer duidelijk be
licht en wie het gesprokene nog eens goed
wil nagaan zal begrijpen hoe moeilijk het is
om een beslissing te nemen als werkgevers
en werknemers het niet eens kunnen worden

Wie dus dat overleg bemoeilijkt, maakt
het zich zelf en anderen niet gemakkelijk en
daarom acht ik het niet van belang ontbloot
het daarop betrekking hebbende gedeelte
van 's Ministers rede hier weer te geven.
Er is voor ieder wellicht iets uit te leeren:

„Nu vraagt de heer Boon, omdat er reeds
een zoo groot getal overwerkvergunningen
gegeven moet worden, of ik voor twee of
drie jaar den achturendag wil op zij zetten

en er een tienurendag van wil maKen. Daar
om zou het juist, zooals de arbeiders mij
altijd hebben gezegd, te doen zijn. Ik heb
gezegd laat dat maar aan mij over, dat doe
ik toch nietIk denk er niet over dien weg
op te gaan, ook niet in het belang van de
industrie. Ik heb in het kort op Zwitserland
gewezen. Wat is daar gebleken? Daar heeft
men iets dergelijks gedaan. Ten slotte is het
bij referendum weer vernietigd, maar er is
anderhalf jaar verloopen tusschen de aan
neming van de wet en de verwerping van het
referendum. Maar wat is na de verwerping
gebleken In een van de groote werkgevers
bladen in Zwitserland heb ik gelezen,: nu
de wet eenmaal is verworpen, willen wij wel
zeggen, dat wij in hooge mate hebben be
treurd, dat de Regeering met een dergelijk
voorstel is gekomen, want wat is het gevolg
geweest Toen dat voorstel er nog niet was;
hebben wij nooit moeite gehad met overwerk
vergunningen; als de inspecteur een zoodani
ge vergunning gaf, waren de arbeiders bereid
te werken, maar nu het wetsontwerp er is
gekomen, met al de agitatie er tegen en vóór
het behoud van den achturendag, denken
de arbeiders, dat zij het hebben gewonnen
en er dus niet langer dan 48 uren mag wor
den gewerkt. Het gevolg is, dat er nu kort r
gewerkt wordt dan er gewerkt zou zijn en
kon worden, indien men dat experiment
niet had ondernomen.

Het klopt precies met de ervaring, die ik
hier met de werkgevers en arbeiders heb
opgedaan. Dringt men er te veel op aan den
weg in te slaan, die ook door den heer Boon
is verdedigd, dan zal ik toch niet anders
handelen dan ik beb gedaan acht ik de
overwerkvergunningen noodig, dan krijgt
men die acht ik haar niet noodig, dan geef
ik haar niet. Maar wat men wel zou krijgen,
is dat men bijv., zooals in de bouwvakken,
10 uur des zomers mag werken, terwijl ner
gens op de groote plaatsen van die ovêrwerk
vergunning gebruik is gemaakt, daar de
werkgevers er niet aan dachten het aan de
arbeiders te vragen, daar dezen het toch niet
zouden.willen. Dat bereikt men met dergelij ke
algemeene bepalingen. Wanueer het er om
te doen is om de Arbeidswet kapot te maken,
gaat het op die wijze uitstekend dan begint
men met 2 of 3 jaar en gaat dan verlengen en
zoo komt men er wel. Maar als het er om
te doen is om de Arbeidswet te behouden,
maar de industrie zooveel mogelijk te hel
pen als op een gegeven oogenblik noodig is,
dan moet men niet den kant uitgaan, dien
de heer Boon voorstelt, maar moet men blij
ven handelen zooals tot nu toe door de Re
geering is gehandeld de Arbeidswet hand
haven, maar rekening houden met de bui
tengewoon moeilijke omstandigheden, en
dan heeft de ervaring geleerd, dat de arbei
ders, Goddank, zooveel gezond verstand
hebben, dat zij bijna als regel^ inzien, dat het
noodig is langer te werken."

A. J. L.

DE WET OP DE COLLECTIEVE AR
BEIDSOVEREENKOMST IN FINLAND

Door den Finschen Rijksdag is in Novem
ber 1923 eenwetsontwerp aangenomen be
treffende de regeling der collectieve arbeids
overeenkomst. Deze wet, welke na be
krachtiging in de eerste helft van 1924 in
werking zal treden, verstaat onder een col
lectief arbeidscontract een overeenkomst
door één of meer werkgevers of werkgevers-
vereenigingen schriftelijk aangegaan met
één of meer werknemersvereehigihgen be
treffende de voorwaarden, welke in atht
genomen zullen worden bij het aangaan van
individueele arbeidsovereenkomsten 6f bij
de arbeidsverhoudingen in het algemeen.
Buiten de wet vallen contracten, waarbij eer
toevallige groep personen zonder in eer
organisatie vereenigd te zijn de parti;
van arbeiderszijde vormt hierop zullen de
tlgemeene bepalingen van het burgerlijk
recht van toepassing zijn. Omtren* den voor-
naamsten inhoud der wet moge verder het
volgende worden medegedeeld.

Collectieve arbeidsovereenkomsten kun
nen worden aangegaan, hetzij voor een be
paalden termijn, hetzij totdat opzegging
geschiedt. Indien geen opzegtermijn werd
overeengekomen, heeft elk der partijen het
echt de overeenkomst na 3 maanden te
doen eindigen. Wanneer verder een collectief
contract voor langer dan 4 jaar is gesloten of
/an toepassing blijft, kan dit na verloop van
4 jaar door elk der partijen ten allen tijde met
3 maanden worden opgezegd. Opzegging
moet steeds schriftelijk geschieden.

Gebonden door een collectief contract zijn
de personen en vereenigingen, die daarbij
partij zijn of met toestemming der partijen
ich schriftelijk aansloten, alsook de werk
gevers en werknemers, die lid zijn van or
ganisaties, welke het contract teekenden. De
tusschen deze personen gesloten individueele
arbeidscontracten mogen niet in ongun
stig m zin afwijken van de collectieve over-
:enkomst. Bovendien mogen de werkgevers,
gebonden door een collectief contract bin
nen het gebied waarop dit c ntract betrek
king heeft, ook met buiten de pa tijen staande
werknemers onder hun personeel geen over
eenkomst sluiten op voorwaarden, welke
met het collectie contract in strijd zijn. De
oepalingen der i ïdividueele overeenkomsten,
welke afwijken van het betreffende eollee-'
tieve contract, zullen in dergelijke gevallen
nietig zijn en door de overeenkomstige van
het collectieve contract worden vervangen.

Overtredirig van de bepalingen van een
collectief contract wordt gestraft met boete

of wel schadevergoeding. In geval van zoo
danige overtreding, dat van algeheele terzijde
stelling van het ^contract moet worden ge
sproken, zoodat van de andere partij geen
handhaving van het contract kan worden
geëischt, kan tot onmiddellijke opheffing
worden overgegaan. Geschillen ontstaan in
verband met een collectieve overeenkomst,
worden door ae rechtbank berecht, tenzij
tusschen partijen is overeengekomen, dat zij
door een scheidsrechter zullen worden opge
lost.

Van elk collectief contract moet de be
trokken werkgeverspartij binnen 14 dagen na
onderteekening een door partijen gewaar
merkt afschrift zenden aan het Ministerie
an Sociale aangelegenheden. O ik is de werk
geverspartij verplicht binnen 14 dagen mel
ding te maken van het later toetreden van
werkgevers, werkgeversverenigingen en
werknemersverenigingen. De werkgevers
zijn op straffe van boete verplicht in alle
onder de bepalingen van een collectief con
tract vallende werkplaatsen afschriften daar
van te doen ophangen.

Met uitzondering van de geldigheidsbe-
palingen betreffende collectieve contracten,
welke voor langer dan 4 jaar worden aange
gaan, zal deze wet worden toegepast op alle
contracten, welke bij het in werking treden
der wet van kracht zijn. Gewaarmerkte af
schriften daarvan moeten binnen één maand
na het in werking treden der wet aan het
Ministerie van Sociale Aangelegenheden
worden toegezonden en in de betrokken,
werkplaatsen worden opgehangen.

Maandschr. v. d. Statistiek.

R. K. BEDIENDEN.

De R. K. Bediende geeft het verslag over
1 '23 waaruit o.m. blijkt, dat het ledenaantal
iets gedaald is en wel van 4919 op 1 Januari
1923 tegen 4694 31 December 1923.

Vijftien afdeelingen hadden een vooruit
gang te boeken in totaal van 82 leden, de
overige afdeelingen hadden een verlies van
in totgal 307 leden.

Aan werkloosheid is uitgekeerd f 65679.88.
Voorts wordt een beknopte beschrijving ge
geven van de verschillende actie's en den uit
lag daarvan.

Naar wij vernemen had de heer Zaalberg
ich Donderdagmorgen nog niet tot de orga
lisaties der arbeiders gewend in verband met
haar voorstel om nader over het bemiddelings
voorstel te beraadslagen. Volgens officieuse
mededeelingen zouden de werkgevers verder
overleg niet hebben afgewezen.

Door het onverstandig en hatelijk optreden
van de „moderne" or J isatie tegenover de
Katholiek en Christ «F. k g.organiseerden,
blijkt de verhouding tusschen de arbeiders
bonden er niet beter op te worden.

In „Het Hoog-Ambacht", orgaan van den
R.K. Textielarbeidersbond, wordt o.m. me
degedeeld, dat thans niet op de opruiende
redevoeringen van den leider van het N.V.V.
zal worden ingegaan. Het blad volstaat voor
het oogenblik met „tegen een dergelijke
handelwijze krachtig te protesteeren." Na
de beëindiging van het conflict «zal de Katho
lieke organisatie het optreden van den rooden
bond in het openbaar onder handen nemen.

Wij vernemen verder, dat de steunbewe
ging in Katholieken kring nog steeds cres
cendo gaat. Het collecteeren aan de kerken
breidt zich steeds vefder uit. Vooral in het
Haarlemsche diocees, doch ook in het U-
trechtsche en Limburgsche, vindt deze wijz"
van steUnverleeping geregelde toepassing.

Voor de arrondissementsrechtbank te
Roermond stond Dinsdag terecht de 24-ja-
rige landbouwer L. V. uit Roggel, verdacht
van poging tot doodslag op den veldwach
ter van de Leygraaf aldaar. Bekl welke
reeds 8 maanden in voorarrest zit, werd be
schuldigd, dat hij op 24 S December 1922
terwijl hij aan het stroopen was, eenige
schoten heeft gelost op den zich ook in het
bosch bevindenden veldwachter met de be
doeling dezen te dooden, althans zwaar li
chamelijk letsel toe te brengen. Eenigen tijd
nadien werd bekl. door den hond van der
veldwachter gegrepen.

In deze zaak waren elf getuigen gehoord,
allen a decharge. Een der getuigen, de land
bouwer G. L. uit Roggel werd reeds eerder
voor deze zaak wegens meineed veroor
deeld tot 1 Yï jaar gevangenisstraf.

Het O. M. waargenomen door mr. Rie-
ter, eischte ontslag van rechtvervolging met
bevel tot onmiddellijke invrijheidstelling,
terwijl de uitspraakwerd bepaald over 14
daoeu.

Heb het ultstekendste aan te bieden dat
iemand wenschen kan, boe zal de wereld
het weten, indien tfii niet adverteert
JOHN. P- ROCKEFELLER.

pé gezeten, opnieuw hun traantjes lieten
gaan.

Juffrouw Voorders stopte nog 'n viertal
gekookte eitjes in Lisa's boterhammen-
trommeltje.... wurmde er nog 'n zakje
flikjes bij en smokkelde er ook nog 'n pa
piertje met drie guldens tusschen.

Haar man knoopte 't laatste pakje dicht.
beet op z'n lippen, om terug te duwen wat
met geweld naar buiten wilde.

Hij had zich nu eenmaal voorgenomen
flink te blijvenen 'n huilende man was
geen gezicht op zoo'n perronmet al
die anderen d'r bij'.

Lisa zelf hield zich ook dapper.

Ze was nog wel 'n kinden ze ver
langde wel erg naar huis, waar haar moe
dertje ziek lag.... maar toch voelde ze t
scheiden als 'n pijn, waarvan ze vermoedde,
dat die niet gauw zou weggaan.

Vooral omdat ze wist.dat andere.
wat „moe" al had verteld toen Lisa 'n weel
of zes bij hen was

Dat ze op htm Marietje leek.... die al
heel, heel lang bij Onze-Lieve-Heer was.
gestorven op de leeftijd die Lisa nu had.

't Was geweest op 'n middag, dat Lisa
zich met haar kleurboek vermaakte en „moe"
recht over haar zat met 'n haakwerkje.

En Lisa „moe" betrapte, dat ze haar tel
kens maar zat aan te kijken.

't Meisje had het al vroeger bemerkt....
reeds in de eerste dagen van haar verblijf bij 't
echtpaar Voorders.

Maar die middac was 't haar sterk opge
vallen.

En met kinderlijke vrijmoedigheid had'
ze naar de reden gevraagd.

Toen was „moe" gaan huilen.... en
Lisa op haar toegevlogen.... en met de
armpjes om moe's hals had ze gevraagd of
ze misschien stout was geweest.

„Nee, engel" zoende moe haar toen en
hield Lisa heel lang stijf vast.

En vertelde 't.... van 't eenigst kindje.,
dat ook die donkerbruine oogen had en dat

krullende haarLiet portretjes zien..

en 't gedachtenisplaatje waarvoor de Zustei
van school 't gedichtje had gemaakt.

Vanaf die middag was Lisa nog meer van
haar pleegouders gaan houden.

En nu, na 'n half jaar ongeveer, stond
Lisa klaar, om terug te gaan naar Budapest
Haar eigen moeder was erg ziek en wilde
haar bij zich hebben.

O, ja, ze wou wel graag naar moeder, die
aok zoo lief was.maar zé was óók weer
wat jong om de ernst van 'n mogelijk ver
lies te beseffen.en 't was hier in Holland
zoo goed.... ze herinnerde zich nog besi
de ellende waar ze uit was gekomen toen.

Soms kreeg ze 't gevoel of ze nu haai
eigen ouders ging verlaten, om naar vreemde
te gaan.

Maar zóó mocht ze niet denkendat
was verkeerd...-

En ze zou flink blijven.

Want „pa" en „moe" vonden het toch al
too erg.

In de trein zou ze wel huilen.... als ie
eenmaal reed.,., en ze haar niet meer za
gen.

Te Zwolle is op 60 jarigen leeftijd plotse-
ïng overleden de heer Leop. Beers, sedert
1903 directeur van hgt Stedelijk Muziek
corps en leeraar aan de Stedelijke Muziek
school aldaar en directeur van het Muziek?
corps „Harmonium" van de Stork's fabrie
ken te Hengelo. Te voren was de heer Beers
onder-kapelmeester te Amersfoort.

Het is misschien niet algemeen benend,
d t in de kringen, waarin men gaarne kwak-
zalvert petroleum als een geneesmiddel
wordt beschouwd voor vele kwalen. Zoo we
ten we van iemand, die zijn chronische rheu-
matiek stelselmatig bestreed door *s ochtends
op zijn nuchtere maag een slokje petroleum
te nemen. En hij weerde, dat het probaat was.

Nu lezen we in het Ned. Weekblad vaü
een behandeling van suikerziekte met pre-
troleum. Ds. Boshouwers heeft haar ge
put uit het Journal des Practiciens, waarin
prof. Donnadieu de ziektegeschiedenis mede
deelt van een diabeteslijder die op raad van
een kwakzalver druppels petroleum innam,
waardoor hij in 1 y2 jaar volkomen genas. De
man slikte aldien tijd 's morgens en 's avonds
een theelepel petroleum. De leelijke smaak
van 't middel kan men een beetje verbergen
door 100 gram gemalen koffie gedurende
8 dagen met een liter petroleum te maceree-
ren en daarna voorzichtig af te gieten. Na 't
innemen van petroleum, een half uur vóór
het ontbijt en 's avonds vóór het naar bed
gaan drinkt met een slok sterke koffie zonder
melk. In alle geval goedkooper dan insuline,
maar of er veel helden gelijk de patiënt te vin
den zijn?

Persbureau H. Henney Jr. Co meldt
ons uit den Haag, dat bij de Zaterdag j.l.
gehouden trekking van bovenstaande onder
neming in het Zuid-Hollandsch koffiehuis al
daar bijna plaats te kort kwam En waar
ook de vorige trekkingen (te Venlo en Bre
de1 rich in bvitengewonen toeloop mochten
verheugen, mag hieruit wel worden gecon
cludeerd dat het streven Nederland een
sportpaleis te verschaffen steeds grootere
waardeering geniet.

In het mooie boekje „Shall I be a Priest"
/an William Doyle S.J. in het Nederlandsch
bewerkt door L. v. den Biesen S.J. in
„Priesterroeping" staan eenige markante
voorbeelden van priesternood. Zend me een
half millioen priesters, schrijft een Jezuiet uit
Indië, en ik beloof u overvloedig werk voor
hen te vinden en dat onmiddellijk.

Bisschop Hart op de Philippijnen heeft
bijna 100 parochies zonder priesters, een
andere bisschop 60 eveneens verlaten. Dui
zenden heidenen vragen het Doopsel, maar
er is niemand om hen te onderrichten.

Pater Fraser in China schrijft Mijn pa
rochie is 125 K-M. lang en 62 K.M. breed.
Ze heeft 750 steden, waarvan het aantal in
woners van 500 tot een kwart millioen af
wisselt, en omdat ontzaglij k veld te bestrij ken
heb ik slechts twee priesters.

De Aartsbisschop van Oregon verklaart
er leven in de Vereenigde Staten 50 a 60
millioen personen zonder godsdienst, die de
Katholieke Kerk moest kunnen bereiken.

Nog onlangs zeide de Protestantsche bis
schop van Rochester in een openbare rede
niet alleen aanbidden de meeste menschen
van Engeland den Almachtigen God niet en
gelooven zij niet aan Jezus Christus,"maar zij
weten volstrekt niets van Hem, waarschijn
lijk nog minder dan van Mahomed of Con
fucius. Aan honderd duizenden is Hij prak
tisch 'onbekend, behalve als de inhoud van
een afschuwelijke vloek.

De Anglikaansche bisschop van Londen
spreekt van zijn heidensch diocees, waar geen
drie percent der bevolking ooit een voet in de
kerk zet. Er loopen heele straten kilometers
en kilometers ver, waar de menschen letter
lijk zonder God leven."

Denk de 1000 millioen heidenen schouder
aan schouder staande en ze zouden een rij
vormen van 640.000 K.M. lang of 17 maal
4e wereld omspannend.

Tot zoo ver Pater Doyle. Maar zoo kar
nen door gaan. De meer dan 130 millioen
Russen leven in een geestelijke woestenij
de Balkan is godsdienstig een ruïne het
Katholieke Zuid-Amerika is jammerlijk ver
waarloosd en verlaten, Frankrijk vooreen
groot deel verloren. En in ons eigen land
beginnen we zelfs van voren af aan met een
missie onder de heidenkinderen in afwach
ting, dat die kleinen weer het eerst door den
Meester gezegend bij de grooten het ver
langen naar den Paasch-Zaterdag zullen

wakker roepen.

Voor al dat werk zijn priesters noodig, veel
meer priesters dan we nu al hebben. Leeken-
hulp wordt dankbaar aanvaard, maar Chris
tus' werk moet de priester doen. En evenals
heel de verlossing voltrokken wordt met
medewerking van den mensch, zoo moet ook
de priesterroeping niet worden overgelaten
aan Gods wondermacht, maar door ons, door
ouders en opvoeders vooral, worden gewekt
en gesteund. Allereerst geen tegenwerking,

geen dood zwijgen, geen voorstelling vac
het Priesterschap als een onbereikbaar ide
aal En waarom zou men ook bij gepaste
gelegenheid de heerlijkheid van de geeste
lijke roeping niet aan kinderen voorhouden I
Beloofde Christus zelf niet aan zijn Apost :len
hun honderdvoudig terug te geven wat ze
verlieten Maakte Hij het hun niet gemakke
lijk met zijn belofte altijd bij hen te zullen
blijven, hem te zullen helpen, te zullen
troosten, hun zijn Geest te zullen zenden,
zoodat ze niet eens bezorgd behoefden te zijn,
wat ze de wereld zouden zeggen Was hel
geen beroep doen op hun kinderlijke Joodsche
begrippen, toen Hij hen op twaalf tronen
zette om de twaalf stammen Israëls te oor-
deelen En zouden wij dan de verhevenh ii
en de voorrechten van den priesterlijken
stand angstig voor onze jongens moeten
verborgen houden Neen, een juiste uiteen
zetting en een gepast woord op tijd gesproken
zal vaak een sluimerend verlangen wakker
roepen en wat voor het kind zoo oneindig ver
weg ligt binnen den gezichtseinder brengen.

Maar priesterlijke roeping veronderstelt
over het algemeen een echt godsdienstige
opvoeding. Verwende jongens zien tegen het
offerleven van den priester op wereldsch-
gezinde jongens worden niet licht paladijnen
van het Koninkrijk Gods, en de toekomstige
bedienaars van het heiligdom zullen wel
zelden te zoeken zijn onder hen, die des
Zondags Onzen Lieven Heer zijn deel geven
in een stille H. Mis en voor de rest van dien
dag den voetbal verafgoden. Een ernstige en
godsdienstige jeugd, een jeugd, die van sport
en spel kan houden, maar die kerk en altaar
boven alles stelt, zij en zij alleen geeft ge
gronde hoop eenmaal de mannen te zullen
leveren, die de rijen van onze priesters en
missionarissen zullen aanvullen en versterken.

Een gebed om priesters heeft onze Ver
losser zelf al gevraagd. Maar wellicht is
nimmer dat gebed zoo noodig geweest als
thans. Nooit, zegt Livius van de Romeinen
en Carthagers, hebben zoo machtige volken
als deze twee de wapenen tegen elkander op
genomen en nooit waren die volkeren zelf
zoo machtig als toen, en geen onbekende
krijgskunde brachten zij tegen elkander in 't
veld, maar een beproefden in een vorigen
geweldigen oorlog. Hetzelfde valt te zeggen
Van den tegenwoordigen geestelijken strijd.
De bevolking van de wereld is sinds Christus'
prediking tot in tienvouden toegenomen. En
onder die ontzettende menschenmassa duurt
de eeuwenoude strijd tusschen goed en kwaad
klaarheid en verwarring, waarheid en leugen
onafgebroken voort en wordt gevoerd met al
de wapenen, die een ongeëvenaarde weten
schap en kunst en techniek en een opper
machtige pers aan den enkeling en aan de
macht van den staat en aan het fanatisme
van de kliek in handen geeft.

Zoo ooit, dan hebben we thans behoefte
aan vele veelzijdig ontwikkelde en offer
vaardige priesters. Om meer priesters vraagt
een wereld van ongelukkige heidenen en
smeekt een ontredderd Christendom, meer
priesters vordert het werk en de macht van
den tegenstander. Zij zullen er komen, di<
priesters, door onze liefdevolle zorg voor d«
jeugd en ons gestadig gebed. Vragen we ei
om in dezen Passietij d voor de zêgepraa
van het Kruis.

G. VOSKUILEN.

Culemborg.

Of ze 't erg vonden

Hoe diep ze 't voelden durfden ze elkaar
liet bekennen.uit vrees voor 't te zwaar
zijn van 't afscheidom Lisa, die niet
de heele reis de herinnering aan twee droeve
gezichten bij zich mocht houden.

't Kind was 'n nieuw zonnetje geweest
in hun eentonig bestaan.

Niet dat ze zich vóór die tijd ongelukkig
voelden, of morden om het verlies van heel
veel jaren terug, dat nooit vergeten zou wor
den.... Daar waren ze te braaf voor en te
vast overtuigd, dat 't zoo was beschikt door
Hem, Die wist hoe het moest.

Maar dat nam niet weg, dat ze 't verlies
van hun eenigst kind bleven voelen-... dat
het slijten der herinnering o zoo langzaam
ging en ze er beiden de vijftig mpe pas-
seerden.

'n Paar jaar hadden ze 'n kind in huis ge
had van 'n ver familielid.

Maar toen ze 't twee jaar hadden verzorgd,
er veel van hadden verdragen, werd 't door
de ouders teruggevorderd.

Dat benam hen voor lang de lust tot een
tweede dergelijke daad.

Toen er een Hongaarsche priester kwam
preeken over de honger en ellende van zijn
land.en smeekte om het voeden en her
bergen van kinderen, dachten ze er niet
lang meer over na.

Samen gingen ze op de gewichtige dag
naar 't station, om 't gevraagde kind in ont-
/angst te nemen.

En kregen 'n schok toen een der leden van

't Huisvestingscomité met de kleine Lisa
naar hen toe kwam.

„Ze lijkt op ons Marietje" tril-fluis-
terde juffrouw Voorders haar man toe onder
't naar huis gaan.

„Ja" was alles wat deze met vreemd
hoog geluid had 'geantwoord.

Wat ging 't snel, het nieuwe leven met 't
kind in huis

Verschillende malen kwam de gelegenheid
Lisa naar Hongarije terug te zenden. Maar bij
elk zoo'n bericht in de krant, dat er op „die
dag" en op „dat uur" weer 'n trein zou
gaan, keken ze elkaar in de oogen, en zeiden
niets.

Met die korte, zwijgende blik was al afge
sproken, dat Lisa zou blijven.

En zoo nu en dan kwam bij beiden de
onuitgesproken wensch, dat 't meisje altijd
hun kind mocht blijveij.

't Was eigenlijk al zóó, dat ze niet beter
wisten of Lisa was hun kind.... 't leven
ging zoo blij en vlug zonder stoornis of te
genslag.... 't Was of 't nooit anders zou
worden.

Tot opeens de brief kwam-

Dat Lisa's moeder ernstig ziek was ge
worden en naar 't kind vroeg.

En hoe snel de weken, de maanden waren
hemgevlogen.de dagen, die nog vóór
h t vertrek waren overgebleven, leken slechts
enkele uren te zijn geweest.

't Was hard.... maar ze hielden zich
góed.

Men meldt ons d.d. 10 April uit c jder-
Amstel Onder het vee alhier is een geval
van miltvuur geconstateerd.

Te Baarn ontstond Donderdagmiddag
brand op den zolder van den boterhandelaai
E. Dijkhuizen. De vlammen grepen snel
om zich heen, doch de brandweer trad actief
op en was het vuur spoedig meester. De bo
venverdieping brandde geheel uitde water
schade is zeer aanzienlijk.

Met den arbeiderstrein, die Donderdag
morgen omstreeks zes uur den overweg op
dén Rijksweg Maasbracht-Echt passeerde,
is daar ter plaatse een ongeluk gesel d,
dat zeer ernstige gevolgen zou kunnen heb-
gehad.

Zekere K. uit Roermond, met kar en paard
op weg naar de markt te Sittard, werd bij hel
passeeren van den lijn over den Rijksweg
Maasbracht-Echt door den trein gegrepen-

De kar werd aan stukken gereden, de in
houd, die uit manufacturen bestond, lag
verspreid over de rails. K. zelf werd eenige
tientalle meters meegesleurd en werd, toen
de trein tot stilstand was gebracht, van onder
de machine van daan gehaald. Wonder bovei
wonder had hij slechts een hoofdwonde ei
eenige ontvellingen opgeloopen. Per treil
werd hij naar Echt vervoerd. Waarschijnlijk
zijn de slagboomen niet gesloten ge
weest en is daardoor dit ernstig ongeluk ver
oorzaakt.

26 April a.s. nerdenkt de 87-jarige hee-
G. Baas te Midwolda (Gr.) zijn 70-jarig ju
bileum als bode aan de N. V. Ennamaborgh

En nu stonden ze óók op 't perron, om
ringd door schelle stemmen en drukte voor de
afreis.

T lea kon nog net 'n mooi hoekplaatsje
te pakken krijgen en beloofde met haar muts
te zullen zwaaien tot ze ze niet meer kon
zien.

Te gauw kwam het sein tot vertrek.

En onder luide vaarwel kreten vanuit d«
volle trein en vanaf het perron schoof d«
ijzeren sliert weg.

Lisa lachte „pa" en „moe" dappertjes
toe.... ble^f flink met de muts zwaaien to<
het perron in de bocht verdween.

Toen kroop haar gezichtje heelemaal in 'i
hoekje en 't lijfje schokte, dat de andere
Hongaartjes er verlegen onder werden.

't Echtpaar Voorders ging langzaam naar
huis

Er werd onderweg geen woord gesproken.

De vrouw rilde even toen ze de kamei
binnentrad.

„Ik heb 't gevoel" zei ze gesmoord
„of we *t kind zijn wezen begraven."

„Laten we maar denken, vrouw" zei hij
na 'n lange stilte „dat 't *n mooie droom
is geweest

Toen huilden ze beiden even hard-

G. N.