Nieuwe Haarlemsche Courant | 1924 | 23 mei 1924 | pagina 5

UiTËM

ZtVf!oUvy/EÏ1-

|ujg! KUBRjEJt^

u

I

J

nieuwe

Uit de Pers.

QNZE

Tweede Blad

HAARLEMSCHE
Vrijdag

COURANT.
23 Mei 1924

„De Dageraad."

Vóór 9 Juni wordt de Fransche regeeringsverklaring niet verwacht. De
houding van Millerand. De aanstaande Fransche regeering en het iinan-
ïieel program, Het voorstel van de Duitsch-nationalen om v. Tirpitz
rijkskanselier te maken.

Onder de Radio-berichen: Painlevé aanvaardt een candidatuur voor
het Voorzitterschap der Kamer. De D, V. P. noodigt de Duitsch-natio
nalen uit tot een bespreking over de buitenlandsche politiek, In België
dreigt een ministercrisis.

GEM. BUITENL. BERICHTEN.

DE QUAESTIE VAN HET WERELD
HOF.

HET STANDPUNT VAN ZAGHLOEL

PASJA TEGENOVER ENGELAND.

DE INGETROKKEN MCKENNARECH-
TEN.

Gewoonten.

Tegen slapeloosheid.

Iets

snurken.

over

Corned Beaf.

Roode handen.

Aluminium
kookgereedschap.

Haar en tanden.

Zegelringen.

Zegellak.

Over de weigering van de Koninklijke
goedkeuring op de statuten van de atheïs
tische vereeniging „De Dageraad" schrijft
de (anti-rev.) Standaard" onder meer het
volgende:

Dit besluit nu moet allereerst' worden ge
toetst aan de wet.

De wet op de vereeniging en vergadering
zegt, dat de oprichting eener vereeniging
vrij is. Geen machtiging wordt gevorderd.

Een vereeniging strijdig met' de openbare
orde is verboden en met de openbare orde
wordt strijdig geacht elke vereeniging, welke
o. a. ten doel heeft: aanranding of bederf
der goede zeden.

Wil een vereeniging nu als rechtspersoon
optreden, dan moet zij door de Kroon wor
den erkend. Die erkenning geschiedt door
goedkeuring van de statuten.

De erkenning houdt niet in, dat de Re
geering den inhoud van de statuten goed
vindt, cr zich mee kan vereenigen.

Maar zij beteekent, dat de Regeering niets
kan vinden, waarom zij geweigerd zou moe
ten worden.

De erkenning, zoo zegt de wet, wordt
door Ons alleen geweigerd op gronden ont
leend aan het algemeen belang.

Het besjuit van weigering is met reden
omkleed.

En nu als reden voor de rveigering is ge
noemd, dat een vereeniging, die de in God
haar oorsprong vindende normen ter zijde
stelt, in beginsel zich richt tegen de goede
zeden, houdt zij dus dit in, dat de Regee
ring zegt: Gij zijt eigenlijk reeds een ver

boden vereeniging. Hoe kunt gij dan vragen
cm goedkeuring van de statuten?

De Regeering zegt niet, dat zij iemand ver
biedt atheïst te zijn, ook niet, dat zij den
atheïst verbiedt om propaganda te maken
voor de „vrije gedachte", zij raakt niet aan
een van haar rechten, ook niet aan zijn ver-
eenigingsrecht, Maar nu hij den euvelen
moed heeft om te zeggen tot de Overheid:
Hier ben ik met de statuten mijner ver
eeniging, die zich stelt op het standpunt der
godloochening en deze overtuiging wil pro-
pageeren om den mensch vrij te maken, keur
die goed, nu moet een Overheid, die erkent
te regeeren bij de gratie Gods, cbe in God
de bron vindt van haar gezag, die belijdt,
zooals ons anti-revolutionnair program het
zegt geroepen te zijn tot verheerlijking
van Gods heiligen Naam, wel antwoorden:
Dat k a n ik niet doen. En dat w i 1 ik niet
doen.

En tegenover deze onderdanen belijdt zij,
dat in God de normen voor het leven zijn.

Dat is het' eenige wat is geschied. Alleen
voor deze daad is de Regeering verant
woordelijk.

Waarmee wij wij niet willen zeggen, dat
het weinig is. Integendeel, zoozeer als het
overgroote deel van het Nederlandsche volk,
dat het geloof in God belijdt, had moeten
huiveren, wanneer de Overheid haar fiat'
op de statuten van deze atheïsten-vereeni-
ging gegeven en daarmee als Overheid ver
klaard had, dat het een zoo goed is als het
ander en dat zij daarmee niet heeft te
maken, zoozeer verheugen wij ons ook
in deze kloeke beslissing en wij wijzen er
op, hoe dankbaar ons volk moet zijn een
Regeering t'e bezitten, die alzoo den grond
van haar gezag belijdt en handhaaft.

De regeeringscrisis in
Frankrijk.

De „Figaro" rekent uit dat er vóór 9
Juni weinig kans bestaat dat het parlemen
taire leven zijn normale loop zal hebben
hervat en dat er aan het „interregnum"
een einde zal zijn gekomen.

Den len en 2en Juni komen de socialisten
bijeen om te bepalen of zij al of niet aan de
te vormen regeering zullen deelnemen. Den
len Juni is tevens de Kamer bijeen geroepen

lid zal de vergadering voorzitten, waarin bij
loting de commissies zullen worden samen
gesteld tot het nazien der verkiezingsdos
siers. Deze arbeid neemt twee a drie dagen
in beslag. Den 4en Juni wordt dan het
bureau der Kamer gekozen. Dan pas zal
president Millerand den Kamervoorzitter,
gelijk de regel is, kunnen raadplegen en een
bepaalden persoon officieel met de vorming
van het kabinet belasten. Zelfs als alles vlot door
loopt, zal de kabinetsformateur zijn ministe-

voor een louter formeele zitting. Het oudste, rie niet eerder dan den 6en of 7en aan den

president kunnen voorstellen. Den 8en Juni
is een Zondag. Dus vóór 9 Juni zal er van
een regeeringsverklaring wel niets komen.

Met eenige spanning wordt afgewacht
welke houding president Millerand zal aan
nemen bij de oplossing der ministerieele
crisis. Men weet dat hij vóór de verkiezin
gen zijn lot feitelijk aan een overwinning
van het Nationale Blok had verbonden door
zijn bekende verklaring in de „Matin." Nu
het Nationale Blok is verslagen, is het de
vraag of Millerand daaruit de voor de hand
liggende consequenties zal trekken. Links
is men natuurlijk van oordeel dat de presi
dent zulks ongetwijfeld moet doen, temeer
omdat hij zich destijds juist door zijn ver
klaring in de „Matin" op een partij-politiek
standpunt heeft geplaatst, hetgeen een pre
sident der republiek zich niet mag veroor
loven.

Ook voor Charles Maurras is de president
op het oogenblik démissionair. Om andere
redenen echter. In de „Action Franchise"
vraagt hij zich af, of Millerand tegenstand
zal weten te bieden tegen den stroom, die
hem weg wil hebben. Hij meent, dat het
altijd belangwekkend is de mate van energie
der menschen te leeren kennen. Wat Mille
rand betreft, zoo zijn er volgens Maurras
eenige aanduidingen, die er op wijzen, dat
de president nu niet bepaald tot de krachtig
ste persoonlijkheden behoort. In 1913 heeft
hij zich vrij gemakkelijk laten meeslepen in
het incident-Paty du Clam; in 1915 heeft
hij zich gemakkelijk over boord laten gooien,
toen hij juist tegenover den vijand waar
deerbare diensten bewees; in 1920 heeft hij
zich gemakkelijk laten verlokken door den
zetel in het Elysée, juist na de overwinning
van Warschau, die hem als minister-presi
dent in Europa gezag verleende. In de on
derhandelingen met Engeland toonde hij
zich geen „homme de bronze."

Maurras vreest dan ook, dat de republi-
keinsche afgod in Millerands geest zal win
nen op de duidelijke eischen van het open
baar welzijn. Vandaar, dat Millerand voor
hem démissionair is. Zonder het te wenschen,
voorziet hij diens aftreden.

Volgens de „Matin" hebben de beide
leiders van de nieuwe meerderheid, Herriot
en Painlevé, bij de besprekingen in het Elysée
verklaard, dat zij zich geen andere regeering
kunnen denken dan een, die een politiek tot
herstel van het evenwicht tusschen ont
vangsten en uitgaven volgt. De minister van
financiën heeft daarom gedurende den tijd,
dat hij nog aan het bewind blijft, ten volle
de vrije hand, niet alleen van president Mil
lerand en de tegenwoordige regeering, doch
ook van de vermoedelijke opvolgers, om alle
maatregelen te treffen, die hij noodig acht.

De „Oeuvre" beweert dat Poincaré en
Marsal in den oorspronkelijken tekst van het
officieele communiqué de passage hadden
opgenomen, dat er ten opzichte van de te
volgen financieele politiek volledige over
eenstemming tusschen de vertegenwoordi
gers der tegenwoordige en der toekomstige
regeering bestaat. Herriot en Painlevé wei
gerden echter zich hiermede accoord te ver
klaren.

De Duitsche regeerings
crisis.

Er komt teekening in de plannen van de
Duitsch-nationalen, die Woensdag met de
burgerlijke middenpartijen de aangekondig
de besprekingen hebben gevoerd. Het is nu
gebleken, dat de oud-admiraal Tirpitz, een
der groote mannen van het ancien régime, de
de Duitsch-nationalen uitverkorene

voor het rijkskanselierschap is. In de Woens
dag gehouden conferentie hebben de Duitsch-

nationalen den eisch gesteld, dat de heer
Tirpitz rijkskanselier zou worden en dat
men zich al bij voorbaat vóór men over de
beginselen der verdere politiek zou gaan pra
ten hier bijzou gaan neerleggen. Dat echter
hebben de middenpartijen geweigerd. Ook al
heet het dan, dat de oud-admiraal voor de
uitvoering van het plan der deskundigen is.
Afgezien nog van de bezwaren, welke de
middenpartijen wel moeten hebben tegen dit
opzij schuiven van de huidige leiders der re
geering en het verdrijven van dr. Marx van
den rijkskanselierszetel, zullen toch zeker bij
hem ook wel overwegingen van internatio
nalen aard gelden om met een man als Tirpitz
in zee te gaan. Dat mag men althans van hun
inzicht hopen. Want een Duitsche regeering
onder leiding van Tirpitz zou in het buiten
land zeker op weinig sympathie mogen reke
nen. Tirpitz is daarvoor te nauw verbonden
met de voor-oorlogsche Duitsche staatkunde,
en de herinnering aan de leidende rol, die hij
speelde in de Duitsche vlootpolitiek, welke
zooveel bijdroeg tot de verwijdering tusschen
Duitschland en Groot-Britannië en dit laat
ste land in Fransch-Russische richting
dreef, zou zeker verkoelend naar buiten wer
ken. Gelijk ook de herinnering aan het feit,
dat Tirpitz een der krachtigste verdedigers
was van den onbeperkten duikbootenoorlog,
dien hij al veel eerder had willen ontketenen,
dan werkelijk geschiedde. In 1916 wist rijks
kanselier v. Bethmann Hollweg nog door
te zetten, dat de „groot-admiraal" als leider
van het departement van marine aftrad, maar
de door dezen zoo vurig gewenschten onbe
perkten „U-boot-Krieg" waarmee men En
geland in luttele weken of hoogstens maan
den „niedergerungen" zou hebben, heeft
de zwakke rijkskanselier ten slotte toch niet
kunnen beletten.

De antecedenten van den thans 75-jarigen
admiraal, die al in 1884 als jong stafofficier
zijn propaganda voor de Duitsche vlootuit-
breiding begon, die in 1897 toen hij tot
schout-bij nacht was opgeklommen de lei
ding van het departement van marine in han
den kreeg en de uitvoering begon van een
geweldig vlootprogramma, dat in den loop
der jaren in te!kens nieuwe vlootontwerpen
uitbreiding on lerging en die een der meest
invloedrijke raadgevers van den keizer was,
waar het gold dezen te sterken in de poli
tiek van de „gepantserde vuist", die in zeke
ren zin een der vaders van den oorlog is,
de anteceder e van dezen man, zijn zeker
niet zoo dat ;ehen in dezen tijd, waarin ver
trouwen en internationale samenwerking al
lereerst noodig zijn, tot den geschikten lei
der van de Duitsche politiek zouden maken.
„Dezen man van wil en van daad, die op ge
niale wijze mijn plannen doorgezet en onver
moeid met mij samengewerkt heeft," zooals
keizer Wilhelm in zijn memories zegt, „hadde
men maar beter gedaan aan de vergetelheid
over te laten."

Dat zal ook wel de eerste indruk geweest
zijn van de heeren der middenpartijen, toen
hun de eisch werd gesteld, zich onder de
leiding van den heer Tirpitz te scharen.

Intusschen, het zal nog moeten blijken of
de middenpartijen ook in dit opzicht sterk
zullen blijven. Een factor hierbij zal kunnen
zijn, dat volgens hetgeen alreeds van de ver
dere Duitsch-nationale planner» is uitge
lekt, de heer Tirpitz wel den heer Marx als
medewerker zou willen behouden, maar den
heer Stresemann wil laten schieten. Deze is
niet de man om zich zoo maar te laten opzij
schuiven en zal zich dus wel tegen de plan
nen van den „grosz-admiral" blijven ver
zetten, Voorloopig onderhandelt deze nu met
de Völkischen

De Amerikaansche Senaatscommissie voor
buitenlandsche zaken besprak gisteren de
questie van het Wereldhof. Voorspeld wordt,
dat overeenstemmimng zal worden bereikt.
Het rapport aan den Senaat wordt vóór de
verdaging tegemoet gezien. Eenige senatoren
spraken de meening uit, dat overeenstemming
Zou kunnen worden bereikt omtrent het voor
stel van den president om toe te treden tot het
bestaande hof, vooropgesteld, dat de Ameri
kaansche voorwaarden, door Hughes, den
staatssecretaris van Buitenlandsche Zaken,
voorgesteld als amendementen, in de statu
ten van het Hof konden worden opgenomen.

De „Times"-correspondent te Cairo had
een onderhoud met Zaghloel pasja in verband
met diens mogelijk bezoek aan Londen. De
premier zeide, dat de Egyptische regeering
bereid is onderhandelingen te openen met de
Britsche, vooropgesteld dat de onderhande
lingen aan geen enkele beperking zijn gebon
den. Hij verwachtte dienaangaande verdere
verklaringen. Zaghloel meende, dat het ge
makkelijk was de Egyptische eischen met de
wettige belangen van Engeland te verzoenen,
maar dat het onmogelijk was een overeen
komst aan te gaan, welke de Britsche impe
rialistische verlangens zou bevredigen. Zagh
loel erkende, dat de beveiliging van het
Suezkanaal van belang voor de Britsche ver
bindingen was, doch zeide, dat de gansche
wereld belang had bij het kanaal, dat een
internationale waterweg was. Het was niet
noodig, dat Engeland het kanaal beschermde;
dit kon evengoed aan Egypte worden over
gelaten. Ten aanzien van Soedan kon over
eenstemming worden bereikt, indien Enge
land geen imperialistische plannen met dat
land voor had. Soedan was niet onmisbaar
voor Engeland, maar een levensbelang voor
Egypte.

HET ONDERHOUD TUSSCHEN DE
ITALIAANSCHE EN BELGISCHE MI
NISTERS TE MILAAN.

De „Etoile Beige", die het onderhoud tus
schen Theunis, Hymans en Mussolini te Mi
laan bespreekt, zegt dat Mussolini, ten einde
de tenuitvoerlegging van het plan der des
kundigen niet te vertragen, heeft erkend, dat
de kwestie der intergeallieerde schulden niet
moet worden verbonden met de kwestie der
schadevergoeding. Mussolini schijnt niet het
zelfde vertrouwen als MacDonald in het
nationalistische Duitschland te hebben. Hij
sloot zich dan ook bij het door de Belgische
ministers verdedigde denkbeeld aan, nl. sanc
ties te bepalen in geval van een ernstig en op
zettelijk in gebreke blijven van Duitschland.

Het bijeenroepen eener intergeallieerde
conferentie zal slechts geschieden wanneer
men door de particuliere gesprekken zeker
is van de instemming van allen. Naar alle
waarschijnlijkheid zal de conferentie in de
tweede helft van Juni bijeenkomen.

EEN CONFERENTIE TUSSCHEN
MACDONALD EN MUSSOLINI?

De „Daily Telegraph" meldt, dat men te
Londen algemeen aanneemt, dat MacDonald
en Mussolini elkaar tegen Pinksteren zullen
ontmoeten.

Het intrekken van de z.g. McKenuarech-

TELEURGESTELD. X

Zou u zin hebben om een mooie wan-!
deling te maken? vroeg het knappe jonge
meisje.

O, dol graag, antwoordde de verlieida
jongeman.

Dan wil ik u niet langer ophouden.

GENERAAL SHERMAN EN ZIJN
OPPASSER.

De Amerikaansche geeneraal Sherman had
eens een oppasser, die de hebbelijkheid had,
om, zoo zijn heer hem wat beval, naar de
reden daarvan te vragen, maar als hij die ook
wist, werd het bevel stipt uitgevoerd. Soms
verveelde dat gevraag den generaal bijzon
der.

Tijdens den slag bij Silok berichtte_ een
ordonnans verkeerdelijk, dat het lieveiingï-
paard van generaal Sherman, Rossi, door een
kanonskogel gedood was.

De generaal riep zijn oppasser en beval
hem: Ga en vil Rossi.

Waarom is Rossi dan dood? stamelde
de ordonnans.

Sherman werd woedend en schreeuwde:
't kan me. niet schelen of het dood is of
niet ik heb gezegd, dat je 't dier moet
villen!

Drie uur later keerde de oppasser terug
en liet zijn generaal de glanzende paardehuid
zien.

Kon 't nieuw gauwer, schreeuwde de ge
neraal? Je bent meer dan drie uur er mee
bezig geweest.

Neen, generaal stotterde de oppasser,

ten, waartoe de Engelsche regeering dezer da
gen heeft besloten, blijkt in Canada in som
mige kringen de zucht tot représaillemaat
regelen te wekken. Volgens een draadloos
bericht uit Ottawa heeft senator David aan
gekondigd dat hij een voorstel zal doen tot
wijziging van de douanewetten en het in
trekken van de preferentieele rechten vooi
goederen, die Groot-Brittanië in Canada in
voert, totdat Groot-Brittanië bereid is reci
prociteit te verkenen.

De McKennarechten legden een hoog in
voerrecht op verschillende wee 1de-artikelen,
o.a. automobielen. En de Canadeesche auto
mobielindustrie profiteerde van de bepaling,
dat aan de Dominions van deze rechten een
belangrijke reductie werd toegestaan. Een
voordeel, dat door de opheffing dezer rech
ten zou verloren gaan.

DE BRITSCH-RUSSISCHE CONFE
RENTIE.

Er zijn te Londen eenige vrienden van
Herriot aangekomen, die in aanraking zoe
ken te komen met de Russische gedelegeer
den ter conferentie. Vermoedelijk is hun
doel om eenigszins op de hoogte te komen
van de mogelijkheden, die zich zouden voor
doen als een nieuwe Fransche regeering de
hervatting der betrekkingen met Rusland
zou wenschen.

DOOR ROOVERS AANGEVALLEN.

De Amerikaan Dinsmore, de Engelsch-
man Mackay en drie Chineezen werden in de
omgeving van Shahsien, bij Foochow, door
roovers aangevallen. Dinsmore werd gewond.
Hij wist te ontsnappen, doch stierf later te
Shahsien. De anderen werden gevangen
genomen.

Ik ken eene vrouw of wij allen kennen
haar die de belichaming is van een minder
pleizierige zijde van het leven.

Zij is altijd ongelukkig zij heeft altijd zor
gen en overal pijn.

De kleinste kleinigheid maakt haar opge
wonden. Iedereen, die met haar omgaat, de
huisgenooten, de kennissen, de meid, geen
van allen kan het haar ooit naar den zin ma
ken. Op haar kinderen heeft zij voortdurend
iets aan te merken, wat zij ook doen.

Zij heeft altijd eene berisping, een moraal-
oredicatie op de tong en elk van haar woor
den is een houw of een steek die pijn doet.

Wordt zij eens echt ziek of heeft zij hoofd
pijn, kiespijn of iets dergelijks, dan is zij in
één woord onuitstaanbaar, een kwelling,
niet alleen voor zich, maar vooral voor de
anderen.

Maar ik ken en gij allen kent haar ook
het tegenbeeld van deze vrouw.

Wij kennen de vrouw met zacht vriende
lijk, goedhartig gelaat, met het lachje om de
lippen, de stralende oogen en het prettige,
vroolijke lachen, dat uit haar binnenste wezen
komt en ons bijde stemt. Zij is goed, zacht
en vol zorgen. De aanraking van haar hand
kalmeert, heeft iets weldadigs zij is als
een goede genius. Zelfs als zij hevige pijnen
lijdt, is zij stil en zacht en goedig als in haar
gelukkige uren.

Deze beide figuren zijn zeker niet alleen
bij het vrouwelijk geslacht te vinden ook
onder de mannen treft men exemplaren aan,
die voor anderen den last des levens ver-
meerderen.

Dat zijn dezulken, wien men het nooit
naar den zin kan maken zij zijn altijd uit
hun humeur, dadelijk boos om de minste
kleinigheid, als zij een onbeteekenenden
wensch uiten, doen zij dit op zoo grof moge-
lijken toon, commandeeren wanneer het
absoluut niet te pas komt. Een vergissing,
een aarzeling is voor hun een aanleiding van
hevig te razen op alles hebben zij iets aan
te merken en het is hun grootste genoegen
door een volkomen noodeloos bevel hun
ondergeschikten het leven en den arbeid
kuur te maken.

Men zal aanvoeren, dat het karakter hetzij
goed of slecht, wordt aangeboren dat eenige
onaangename eigenschappen als prikkelbaar
heid, zucht tot aanmerkingen maken, slecht
humeur, kunnen veroorzaakt worden door
21ekte, zorgen of door onplezierige onder
vindingen vroeger opgedaan.

De menschenziel is nu eenmaal ten kwade
ïeneigd. Dit zijn toegegeven, maar het ligt
m de macht van elk mensch, met Gods ge
nade anders te zijn dan zijn aanleg hem doet
-9n, veel van hetgeen wij hierboven aan
voerden is niets als gewoonte. Als wij ons
met pogen te bedwingen, komen al die on
aangename eigenschappen aan het licht, die
onze medemenschen hinderen en kwetsen.

Een weinig meer zelfkritiek leidt gemakke-
tot verandering, dus verbetering.

Men kan zich aanmennen, kalmer te zijn,
->ich aanwennen vriendelijker over ander®*"

te denken, zich aanwennen, een anderen toon
aan te slaan en de dingen van een anderen
kant te bekijken. Kortom, men kan zich aan
wennen, menschelijker te denken en meer
mensch te zijn.

Want werkelijk en waarachtig mensch zijn
is niet alleen de zwakheden van anderen,
maar óók die van zichzelf erkennen en durven
en willen inzien opdat men niet zichzelf en
anderen het leven noodeloos vergalt.

Zenuwziekte is een geesel onzer dagen
en een harer gevolgen is de slapeloosheid
waaraan veel menschen lijden en waartegen
zij allerlei middelen, waaronder voor de ge
zondheid zeer schadelijke, aanwenden, zon
der met kalmte en overleg de oorzaken op
te zoeken en te bestrijden. Een ieder zal het
beroemd advies van den onvergetelijken
Boerhaave wel kennen „Houd het hoofd
koud en de voeten warm Nu lijdt tegen
woordig menigeen aan het tegenovergestel
de „het hoofd warm en koude voeten" en
dit is maar al te vaak een oorzaak der slape
loosheid. Bij tal van mannen die met het
hoofd moeten werken, zooals ambtenaren,
kooplieden, geleerden en kunstenaars, komt
dit verschijnsel voor, een gevolg van vol
bloedigheid der hersenen, terwijl het juis
voor een gezonden slaap noodig is dat de
hersenen bloedloos zijn. Dit laatste wordt

het best bevorderd door lichaamsbeweging,
huis- of tuinarbeid (spitten houthakken,
enz.), waardoor het bloed in armen en beenen
gedreven wordt en de nerveuse centrale
wordt ontlast. In plaats van handenarbeid
te verrichten kan men ook gaan wandelen
of de gymnastiek beoefenen. Men moet
met den spierarbeid echter niet des avond
te laat aanvangen, omdat overspanning ook
in deze op den slaap een schadelijken invloed
heeft.

Nerveuse personen lijden vaak aan kring-
loopstoringen de bloeddruk is zwak. Hier
is tegen slapeloosheid een heet bad aan te
bevelen (echter niet voor lijders aan hart
ziekten) of ten minste een heet zitbad.
Ook een voetbad is vaak voldoende. (Men
neemt hiervoor het water lauw-wartn en giet
er langzamerhand heet water bij men kan
zoodoende een grooten hittegraad verdragen).

Het schijnt dat een Fransch geleerde na
jarenlange studie een onfeilbaar genees
middel gevonden heeft tegen het snurken.
Volgens zijn bewering staat het vast, dat de
hinderlijke snurkgeluiden, die reeds zoo
menig mensch den nacht bedierven en die zoo
veel echtelijke scènes op hun gweten heb
ben, een gevolg zijn van een vernauwing
van den doorgang tusschen neus en keelgat
en hij voegt erbij, dat dit abnormale ver
schijnsel meer in de groote steden voorkomt
dan op het platteland.

Snurken wordt veroorzaakt aldus de
Fransche geleerde door een trilling van
het zachte verhemelte, die plaats vindt als
men met open mond slaapt. De open mond
is een gevolg van verstopping der neuswegen,
waardoor het onmogelijk is, kalm en rustig
adem te halen. Zoo'n neusverstopping kan
van toevalligen aard zijn, zij kan veroorzaakt
worden door een gewone verkoudheid, kan
echter ook samenhangen met een verdikking
van het tusschenschot, dat de neusholte in
tweeën verdeelt of door een voortwoekering
in den neus. Als het kwaad (van welken aard
het dan ook moge zijn) uit den weg wordt

BENAUWD.

Wat voor een gevoel je krijgt als je de baby al een kwartier lang hebt laten paardje
rijden op je knie en het kind wil niet van ophouden weten, (Judge)

geruimd, zal het snurken onmiddellijk op
houden.

Hoe belangrijk het is, dat kinderen onge
stoord door den neus kunnen ademen, is
reeds lang van algemeene bekendheid. Statis
tieken hebben bewezen, dat op de dertig
kinderen één is, die niet door den neus kan
ademhalen. De onnatuurlijke mondadem-
haling werkt ongunstig op de ontwikkeling
van het kind. Zij komt evenveel voor bij
plattelandskinderen als bij de stadsjeugd,
hoewel het toch vaststaat, dat de stedeling
veel meer stof inademt en dus vaker een ver
stopten neus moet hebben dan de buiten-
mensch.

Wie vrij door den neus kan ademhalen, zal
niet snurken en rustig slapen

Eerst gedurende den grooten oorlog is
corned beaf populair geworden, want in die
|aren werd het een stapel-artikel voor de
geallieerde legers. De vraag naar dit vleesch-
voedsel was toen zoo enorm, dat er groote
fabrieken moesten worden gebouwd, speciaal
ingericht voor het fabriceeren van dit artikel
Corned beaf komt uitsluitend uit Zuid-Ame-
rika. In de eerste plaats, omdat het Zuid-
Amerikaansche vee het beste ter wereld is
en ten tweede omdat de vleeschprijzen in
Zuid-Amerika lager zijn dan overal elders.

Na den oorlog bleef in ons land het ver
bruik van corned beaf veel en veel grooter
dan in vroeger jaren. Het publiek is er van
overtuigd, dat het een uitstekend, goedkoop
en smakelijk voedsel is. En inderdaad wordt
in de volgens de nieuwste eischen ingerichte
fabrieken alleen vleesch van de allerfijnste
qualiteit tot corned beaf verwerkt.

Wat echter onze huisvrouwen over het
algemeen niet schijnen te weten is, dat men
deze vleeschconserve, behalve dan voor het
beleggen van sandwiches, ook kan gebruiken
als vleesch voor salade, zelfs voor warme
schotels.

Gebraden corned beaf. Voor dit doel snijdt
men het in plakken ter dikte van een vinger,
paneert deze en bakt ze bruin in vet of boter.

UitsmijterMen snijdt de corned beaf in
plakken ter dikte van een vinger, bakt een
ei en legt dat er op.

Spinazieschoteltje. Bak plakken corned
beaf lichtbruin, leg ze op de spinazie, garneer
ze met geroosterd brood of met gebakken
aardappekle en hardgekookte eieren.

Corned beaf met macaroni. Men kookt
macaroni gaar met water en een snufje zout
en mengt er naar smaak wat geraspte kaas
door. Nu legt men in een vuurvasten schotel,
die eerst is besmeerd met boter en paneer
meel, om en om een laag macaroni en fijn
gesneden corned beaf. Bovenop legt men
stukjes boter en een dun laagje paneermeel.
Dit schoteltje moet een half uur in een war
men oven staan. Heel smakelijk is hierbij een
tomatensausje met peterselie en een beetje
c:t:oensap.

Wie veel huiselijke bezigheden moet ver
richten, doet het beste, telkens nadat de han
den nat zijn geweest, ze even in te smeren
met een tikje cold cream, caloderma of vase
line. 's Avonds, vóór 't naar bed gaan, geeft
men ze, na ze gewasschen te hebben, een
extra inwrijfbeurtje. Zoo'n smeerseltjes, dat
heel gauw in de huid trekt, (vooral als die
eerst is gewasschen) houdt de handen zacht.
Om rood-worden der handen te voorkomen
of, zoo dit al is ontstaan, weer te verwijde
ren, doet men verstandig, veelvuldig gebruik

DE 200-PONDER.

„Jan! Jan! Ik dacht wel, dat je die hangmat niet stevig genoeg had vastgemaakt!"

(The Humorist).

te maken van citroensap. Men perst eenige
citroenen uit, zeeft het sap en bewaart het
in een fleschje. Eenige malen per dag met een
scheutje hiervan de handen flink wasschen

Een eenvoudig recept voor het maken van
een uitstekend handenzalfje is het volgende
Men neemt een kwart ons geschraapte witte
was, een scheut slaolie, het sap van twee ci
troenen en een half ons honig. Dit vermengt
men samen en laat het langzaam smelten.
Daarna klopt men het tot het koud is gewor
den. Zijn de handen ruw of rood, dan smeert
men ze 's avonds met dit zalfje in en trekt een
paar oude handschoenen aan tot den volgen
den morgen.

In Duitschland is een enquête gehouden
betreffende de aanwending van aluminium
toestellen en gereedschap ten dienste van de
industrie en de huishouding. De zeer inte
ressante uitkomsten te dezer zake bewezen,
dat indien zuiver aluminium aangewend werd,
dit meestal uitstekende diensten kan bewij
zen. Een absolute eisch is evenwel de zuiver
heid van het metaal. Waar b.v. in azijnfa-
brieken een slechte invloed bemerkbaar was,
bleek dit feitelijk veroorzaakt te zijn door
ongewenschte onzuiverheden (kiezelzuur,
ijzer enz.). Voor het bereiden van spijzen ver
dient het alle aanbeveling en zullen zelfs
eenigszins zure artikelen daarin bereid kun
nen worden, daar de sporen metaal, die op
gelost zouden worden, uit een hygiënisch
oogpunt geen bezwaren kunnen opleveren.
In de suikerindustrie o.a. is in Duitschland
met zeer gunstig gevolg het aluminium aan
gewend geworden.

Putreux, een Fransch tandarts, heeft ont
dekt, dat het uitvallen van het haar met het
gebit in verband staat. Onder zijn patiënten
was iemand die een kale plek in zijn baard
kreeg, welke weer aangroeide toen een onbe-

teekenende tandvleeschontsteking verdween.
Een 12-jarige knaap, die last had van haar
uitval, kwam weer in het bezit van een krul-
lebol, na grondige behandeling van de sterk
aangetaste onderste hoektanden.

Een dubbel pleidooi voor mondverzorging
dus

Zegelringen waren reeds in de oudste
tijden bekend. Hannibal droeg in een dus-
danigen ring het vergif, waardoor hij in 183
v. C. een einde aan zijn leven maakte. Vol
gens Plinius, Suetonius, en Diodorus, prijk
ten op den ring van Pompejus drie tropheeën
als zinnebeelden van zijn overwinningen
over de drie werelddeelen Europa, Azië en
Afrika op den ring van Julius Cesar was
een gewapende Venus gegraveerd, op dien
van Augustus eerst een sfinx, daarna de beel
tenis van Alexander den Grooten en eindelijk
zijn eigen beeld, dat zijn opvolgers blevea
dragen.

Het gaat niet gemakkelijk om vlekken van
zegellak weg te maken ze laten gauw sporen
na, als niet het goede middel wordt gebruikt.
Dat middel is spiritus of wijngeest, die alle
beide het lak oplossen. Men moet een paar
druppels voorzichtig op het lak gooien, zoo
dat de rand niet nat wordt. Zóó laat men het
lak weeken, terwijl men er voortdurend drup
pels opgooit en met een pennemes de, nu
week geworden, substantie verwijdert.

Het is een geduldwerkje en men mag dat
geduld niet verliezen, vóórdat de heele vlek
is opgelost, omdat zij anders heel gemakkelijk
opnieuw indroogt en hard wordt. Als alles is
afgekrabd, moet men de rest van de vlek
met een linnen doek afwrijven, dan de plek
met een harden borstel schuieren, tot dat
de stof weer haar gewone kleur heeft terug
gekregen.

Op dezelfde manier kan men ook vlekken
van zegellak van gepolitoerde meubelen ver
wijderen, de plekken moeten dan echter ter
stond met verwarmde olie worden nagewre-
ven en met was glimmend geboend. Nóóit
mogen de plekken lak verwijderd worden
als ze nog hard en droog zijn, door ze met een
mes af te krabben, want dan blijven sporen
achter, die nooit meer verdwijnen,