Nieuwe Haarlemsche Courant | 1924 | 2 juni 1924 | pagina 5

1 Hfafek

ONZE

Ontdekte misdaad.

di't c^.'ïoïï'dkS fSTrbttJLT

NIEUWE HAARLEMSCHE COURANT.
Tweede Blad - Maandag 2 Juni 1924

Duitschland's weermacht en da geallieerde controle. Terugkeer van
bit Kabinet Marx-Stresemami? Geleidelijk verloop van de crisis in de
Duitsche mijn-industrie. De campagne tegen Millerand. Hoe de
Britsche regeering den woningnood bestrijden wil.

Onder de Radio-berichtenHet Kabinet-Poincaré heeft zijn ontslag aan
geboden. Moties voor het aftreden van Millerand. De zitting der nieuwe
Fransche Kamer geopend. Mgr. Dr. Seipel is bij een moordaanslag
levensgevaarlijk gewond,

GEM. BU9TEML. BER1SMÏEH.

m

Het Fransche kabinet afgetreden

De actie tegen Millerand.

De eerste zitting der nieuwe
Fransche Kamer.

Moordaanslag op Mgr. Dr. Seipel

De dictatuur in Spanje.

De munitie-ontploffing te
Boekarest.

Een meisjesschool te Los Angelos
afgebrand.

B1NNENLANDSCH NIEUWS.

De verlaging van de ambtenaars*
salarissen.

Het Volk schrijft

De woningnood te Amsterr' m.

FEUILLETON.

De Raad van Ambassadeurs heeft in de
quaestie van

dc militaire controle in

Duitschland
het Fransche standpunt aanvaard, dat er
geen sprake kan zijn van eeriige beperking
der controle-lichamen, noch van de voor
bereiding van de overdracht dier controle
aan den Volkenbond, aoolang nog niet door
aen algemeene enquête over alle met de aan
Duitschland'voorgeschreven ontwapening in
verband staande vraagstukken de zekerheid
's verkregen, dat door Duitschland waarlijk
aan de bepalingen van het vredesverdrag
is voldaan.

Men weet, dat de controle van geal
lieerde militairé missie, die onder leiding
van generaal Noliet staat, ten einde kwam
nar de bezetting van het Ruhrgebied. Er
werd nog wel eens een enkele maal door de
buitenlandsche officieren getracht te „con
troleeren." Maar allerlei onaangename in
cidenten kwamen daarbij voor en zoo was
er ten slotte van eenige controle geen sprake
meer. Irf het bijzonder van Fransche zijde
is er nu beduchtheid, dat de Duitschers van
deze gelegenheid gebruik hebben gemaakt de
voorschriften van het verdrag te ontduiken.
Reeds eerder hadden wij meegedeeld, dat
volgens de Parijsche bladen de Raad van
Ambassadeurs het standpdnt van de Duit
sche regeering, die meenden, dat de tijd
reeds gekomen was, voor een overdracht
dezer controle aan den Volkenbond had af
gewezen. Blijkens de later omtrent de nota
der ambassadeurs ontvangen telegrammen.,
die men in ons blad van Zaterdag vinden
kon, was deze mededeeling juist. De Raad
van Ambassadeurs, hoewel bereid tot een
inkrimpinè der contróle over te gaan, houdt
vast aan den eisch van een voorafgaande
algemeene enquête, van welker uitslag
dan zoowel de beperking der contróle-
commissiën als de mogelijke latere overdracht
der contróle aan den Volkenbond zou af
hangen.

Men wil eerst, nu de aanwijzingen van een
in Duitschland herlevend nationalisme en
militarisme zoo veelvuldig zijn, zich nog eens
op de hoogte stellen van den werkelijken toe
stand een onderzoek waarmede, naar in
de nota der ambassadeurs wordt gezegd,
eenige maanden gemoeid zullen zijn. Aan de
Duitsche regeering yvordt een maand tijd
gelaten om te beslissen of zij tot dit onder
zoek, dat de inleiding zou zijn tot een gelei
delijke wijziging in de controle, zal willen
medewerken. Men laat haar dus in de hui
dige omstandigheden voldoende speling. Ook
wat deze quaestie betreft, is het dus van be
lang hoe

de politieke situatie in

Duitschland.
zich zal ontwikkelen.

Ook de dag van Zaterdag heeft echter geen
nieuwe Rijksregeering gebracht. Over de
besprekingen die intusschen gehouden zijn,
zouden natuurlijk folianten vol geschreven
kunnen worden. We doorleven echter pre
cies hetzelfde, waaraan we in Berlijn in
oogenblikketi van crisis nu zoo langzamer
hand al wel gewoon geraakt zijn. En het loont
heusch niet de moeite, om dat in het bijzon
der te gaan registreeren.

In het kort komt het nieuws hierop neer,
dat na de weigering der Duitsch-nationalen,
om van de bekende eischen betreffende de
groote coalitie in Pruisen, de candidatuur-
von Tirpitz en het aftreden van Stresemann
af te zien, daarmee van het eerste oogenblik
af dc mogelijkheid van een deelnemen der
Duitsch-nationalen aan de nieuwe regeering
uitgesloten leek. Het volgende eenigszins
verrassende stadium was daarna, dat de
hoogst onbetrouwbare D.V.P. toch weer aan
het vergaderen gingen den fractieleider dr.
Scholz opnieuw naar Ebert wilde zenden,
om hem voor de tweede maal te verzoeken,
den Duitsch-nationalen de opdracht tot ka
binetsformatie te geven.

Dat was natuurlijk dwaasheid.

Stresemann telde dan ook de koppen en
Zaterdag meende hij al een meerderheid
van vijf man in zijn fractie vóór een verwer
ping van dit malle standpunt gevonden te
hebben.

Deze beraadslagingen duurden echter zeer
lang.

Het schijnt, dat de resultaten llthans
dc voorloopigënog gunstiger geweest zijn,
dan Stresemann zelf verwachtte en dat een
betrekkelijk groote meerderheid, waarbij

zelfs de recalcitrante leider Scholz, wensch
terug te keeren tot het oude bondgenoot
schap met Centrum en Democraten. Dit zou
dan beteekenen, dat vermoedelijk in den
loop van Maandag na afloop v&n de besloten
fractiezittingen de oude regeering Marx-
Stresemann zou terugkeeren, een oplossing,
die voorloopig ook wel de beste lijkt. Maar
het beteekent tevens dat dan de Duitsch-
nationalen in de scherpste oppositie zullen
gaan en het nieuwe kabinet-Marx, al of niet
in gewijzigde samenstelling,er nog veel siecht-
ter voor zal staan dan vóór de verkiezingen
Het is gegaan, zooals wij verwachten men
zit te Berlijn nog veel meer in zak en asch
dan een maand geleden.

Intusschen komt hedenmiddag de nieuwe
Rijksdag, met of zonder de regeering als gast,
toch maar bijeen desnoods alleen om over
de bewuste invrijheidstelling der heeren col
lega's te beslissen, waarover de Communis
ten op den openingsdag zoo een helsch ka
baal gemaakt hebben.

Wat het sociaal terrein betreft, schijnt op
het oogenblik na een strijd van een maand,
tengevolge van de eindbeslissing van de thans
verbindend verfl aarde uitspraak van het
scheidsgerecht

ontspanning in het Ruhr
gebied.

Het soc. oude mijnwerkersverbond cener-
zijds, het verbond van de werkgevers ander-
zijd^ (voor hen is het de vraag thans op welke
wijze de uit den nïeuwgeschapen toestand
voortvloeiende hoogere kosten te dekken)
stribbelen tegen, terwijl de communisten
blijkbaar erop uit zijn alsnog in troebel water
te visschen, en, partij trekkende van de door
de uitspraak gewekte ontevredenheid, hun
zaak te propageeren. Uit de berichten blijkt
echter, dat vele arbeiders reeds weer aan het
werk willen gaan.

Intusschen is de schade, door de stillegging
van het werk gedurende vier weken, onbe
rekenbaar. Volgens den correspondent te
Essen van de „Köln. Z." kan het verloren ge-
gane arbeidsloon op 50 millioen goudmark
worden geschat. Van groote beteekenis is ook
de stillegging van het werk geweest op het
buitenland, waar men juist was begonnen
weer eenig vertrouwen te stellen in de Duit
sche industrie, welk vertrouwen thans na
tuurlijk weer een grooten schok heeft ge
kregen. Een groot aantal leveringen zijn aan
buitènlandsche firma's opgedragen.

Gezien de houding van dc Christelijke vak-
vereenigingen, die het wachtwoord van den
leider Imbusch aanvaarding van den arbi
trage en hervatting van het werk, hebben ge
volgd, staat de soc. oude mijnwerkersbond
in zijn afwijzing vrijwel alleen. Nu door de
verbindendverklaring de arbitrage als het
ware kracht van wet heeft verkregen, wordt
het weinig waarschijnlijk geacht, dat de soc.
bond het odium van een openlijke verloo
chening van de wet op zich zal laden. V/il het
verbond den strijd voortzetten, dan betee
kent dit stakingstroebelen en wellicht dood
slag. Hetgeen de communisten niet ongaarne
zouden zien, die tians alles op haren en sna
ren zetten om de hervatting van het werk te
beletten. Het komt er nu maar op aan met
kracht front te maken tegen de agitatie der
communisten. Gaan de christelijke georgani
seerde mijnwerkers aan den arbeid, dan zul
len geleidelijk de andere werkwilligen van
zelf volgen, eerst de ongeorganiseerden, daar
na de georganiseerder. in het oude verbond.
Tengevolge van de langdurige stillegging van
den arbeid hebben vele mijnen zoo groote
schade geleden, dat onmogelijk alle mijnwer
kers tegelijk weer aan het werk kunnen wor
den gezet, hetgeen menig mijnwerker ertoe
zal brengen zich te beijveren onder de eer
sten te zijn, die zich aanmelden, teneinde
niet misschien nog wekenlang op verdien
sten te moeten wachten.

Een doorzetten door hel oude verbond zou
ook vrij zeker stuiten op verzet van de ge
meentebesturen, die tot dusver uit mensche-
lijkheidsoverwegingen, maar in strijd met de
wet, de mijnwerkers financieel gesteund heb
ben voor vrijwillig stakende mijnwerkers
kunnen zij dat onmogelijk blijven doen.

Evenmin als in Duitschland, is

de politieke toestand in
Frankrijk
nog opgeklaard.,

Gegeven het karakter van Millerand, dat
zich vooral kenmerkt door een stugge vast
houdendheid, was het reeds dadelijk te voor

zien, dat hij niet vrijwillig zou toegeven aan
den drang, die op hem wordt uitgeoefend na
de verkiezingen van 11 Mei, 0111 het Elysée
te verlaten. Goedschiks gaat hij zeker niet
weg. De vraag is thans of de verbonden lin
kerpartijen hun plan om Millerand weg te
krijgen, zullen doorzetten en welk verloop
deze worsteling zal hebben.

Voorloopig nemen zoowel de radicalen als
de socialisten in hun voor-vergaderingen mo
ties aan, waarin het heengaan van Millerand
geëischt' wordt. Dit geschiedde reeds op de
bijeenkomst van Vrijdag der socialistisch
republikeinsche groep, waar evenwei Briand
en Painlevé niet aanwezig waren. De socia
listische Kamergroep uitte het plan een
linksch ministerie te steunen, tenzij dit de
macht heeft ontvangen uit de handen van
Millerand. Een dergelijke beslissing zal, naar
men verwacht,, genomen worden op de geza
menlijke vergadering der linkerpartijen, die
morgen aan de eerste bijeenkomst der Kamer
voorafgaat.

Millerand, zoo weet men thans reeds, zal
zich van een dergelijke uitspraak der link-
schen|niets aantrekken, zoolang die niet door
een votum van beide Kamers en Parlement
bekrachtigd wordt. Terecht betoogt hij dat
met dergelijke partij-uitspraken niets te
maken te hebben. Eventueel zou hij door den
premier van een nieuw ministerie een Bood
schap voor de beide Kamers brengen met
verzoek de beraadslaging daarover terstond
aan te vangen, zoodat men een onmiddellijke
uitspraak krijgen zou. Millerand is overtuigd
dat zelfs indien in de Kamer een meerderheid
zijn heengaan vroeg, dit in den Senaat niet
het geval zou zijn, zcodat hij zelfs dan niet
tot heengaan gedwongen zou wezen.

De vraag is nu voor de linkergroepen of
het mogelijk is op andere wijze den presi
dent heen te ^krijgen want in hun oog is dit
thans een soort van eerezaak geworden en
zijn ze dit aan hun overwinning verplicht.
De uitspraak der socialistische Kamergroep,
dat zij een radicale regeering slechts steunen
zal indien die niet de macht onvangen heeft
uit-handen van Millerand, heeft de strekking
Herriot te dwingen de opdracht tot kabinets
formatie van Millerand te weigeren.

Zooals echter te verwachten was, heeft
Herriot Vrijdag in een bijeenkomst van het
radicaal-socialistische partijbestuur gezegd,
dat hij onmogelijk tegen Millerand kan zeg
gen „Gij zijt niet langer gerechtigd een ka
binet te doen vormen. Daarom aanvaard ik
uw opdracht niet." Ik kan niet verder gaan
dan een eventueele uitspraak in die richting
van de vergadering van morgen aan den pre'
sident over te brengen, zei hij. Wel schijnt
Herriot, inden Millerand hem de opdracht
geven mocht ,te willen verklaren dat hij die
alleen aanneemt op conditie, dat de president
zich voortaan streng binnen dc perken van
zijn constitutionneele bevoegdheid houden
zal. In zooverre zou er dus voor een inmen
ging in de zaken van een president der repu
bliek, die hun opvattingen niet deelt, waar
voor de vrees volgens de radicalen de oorzaak
van hun houding zijn zou, geen gevaar meer
bewtaan. Maar aangezien de radicaal-socia
listen, die nog wat dronken zijn van hun over
winning, zich niet tevreden achten zoolang ze
Millerand niet omzeep gebracht hebben, zul
len ze zich daarmee wel niet vergenoegen. De
eerstvolgende dagen zullen dus een geweldi
gen politieken strijd te zien geven.

In de vergadering van het partijbestuur
der radicale partij werd verder besloten een
brief te richten tot de socialisten, om formeel
hun medewerking te vragen, waarop echter
het antwodrd niet twijfelachtig is. Als mini
mum-program werd bepaald Algemeene
amnestie, behalve voor de verraders, en we
gens insubordinatie veroordeelden, dus zelfs
voor deserteurs j^een krachtige verdediging
van den franc en de zorg voor het evenwicht
der begrooting de hervatting van de betrek
kingen met Rusland, en het streven naar in
ternationale overeenkomsten om de oonclu-
sies der deskundigen uit te voeren.

Herriot verklaarde verder, dat hij in Sep
tember naar Genève denkt te gaan om daar
persoonlijk de vergaderingen van den Vol
kenbond bij te wonen en zoodoende ook
Mac-Donald te ontmoeten.

Omtrent de plannen van Poincaré weet de
„Matin" te vertellen, dat hij te kennen ge
geven heeft over eenigen tijd zijn medewer
king aan dit blad en aan de „Revue des Detix
Mondes" te zullen hervatten.

Het woningbouwplau der

Engelsche regeering.

De officieele bijzonderheden omtrent het
plan der Engelsche regeering dat reeds se
dert lang in voorbereiding was, om in vijftien
jaar twee èft een half millioen huizen te bou
wen, toonen aan, dat de staat en de locale
autoriteiten 1375 millioen zullen bijdragen,
waarvan het aandeel der regeering 926 milli
oen is. Het aanstaande jaar zullen er 90.000
huizen gebouwd worden, welk aantal te be
ginnen met 1934 tot 225.000 per jaar zal
stijgen.

Het ministerie ^an Gezondheid heeft
een memorandum gepubliceerd, waarin de
financieele resolutie werdt toegelicht, die
Dinsdag bij het Lagerhuis zal worden inge
diend en waarop het woningbouwplan der
regeering is gebaseerd. Het memorandum
bevestigt en vult aan de inlichtingen, ver
vat in den brief, dien de minister van Ge
zondheid onlangs aan de plaatseüjke auto
riteiten heeft geschreven, waarin de over
eenkomsten, getroffen in de conferenties
betreffende de financieele gevolgen van het
regeeringsplan, werden vastgelegd.|

In dezen brief werd medegedeeld, dat -de
verhoogde subsidie, die zou worden uitge
keerd, negen pond per jaar zou bedragen
gedurende een tijdvak van veertig jaren,

of, wanneer het huizen betrof in het land
bouwgebied in Engeland en Wales, of op het
plattel.'nd van Schotland, twaalf-en-een-
half pond per jaar gedurende veertig jaren.

Het memorandum bevat een tabel, welke
het maximumbedrag aangeeft, dat waar
schijnlijk ten laste van schatkist en ge
meentekassen zal komen gedurende de eerst
volgende 50 jaren, indien het program van
den bouw van 2% millioen huizen in 15
jaren ten volle wordt uitgevoerd. Hieruit
blijkt, dat de schatkist voor het loopende jaar
278.000 pond zal hebben op te brengen,
de gemeentekassen 135.000 pond. De lasten
zullen voortdurend stijgen tot 19401941 en
van dat jaar tot 19631964 zullen de kosten
van het plan bij benadering 23 millioen pond
per jaar beloopen voor de schatkist en 11 1/4
millioen pond per jaar voor de gemeente
kassen Daarna tot 19791980 zullen de kos
ten progressief verminderen, totdat in laatst
genoemd jaar de subsidies respectievelijk
645.000 en 340.000 pond zullen bedragen.

Het memorandum zegt echter, dat de
subsidie uit de schatkist in eerste instantie
moet worden bepaald voor huizen, die worden
gebouwd gedurende de eerste drie jaren.
Daarna zal de toestand opnieuw in oogen-
schouw worden genomen en zal de subsidie
kunnen worden verminderd, zoo de bouw
kosten en andere omstandigheden aanlei
ding tot deze vermindering geven. Elke
drie jaren zal de toestand opnieuw aan een
herziening worden onderworpen. Gezegd
wordt, dat een wezenlijke voorwaarde van
het plan is, dat de productie van huizen
minstens tweederde is van het aantal, dat
voor elk jaar als uitvoerbaar op het pro
gram wordt gezet.

DE AANSTAANDE BIJEENKOMST
TUSSCHEN MACDONALD EN HER
RIOT.

Volgens de „Daily Herald" verwacht men,
dat de nieuwe Fransche minister-president
tegen 15 Juni naar Londen zal komen om

een voorloopigë bespreking met MacDonald
te hebben, en dat dan tegen 20 Juni een groote

conferentie der eerste ministers van Enge
land, Frankrijk, Italië en België zal plaats
hebben.

EEN GESCHENK VAN DE LONDEN-
SCHE POLITIE AAN DEN KONING
VAN ITALIË.

De „Daily Mail" vertelt, dat de Londen-
sche politic aan den Koning van Italië een.,
paard ten geschenke heeft gegeven. Het is,
zoo lezen wij, een prachtig dier met een
oorlogsrecord, want het was voorzoover
bekend het eerste paard, clat over de Hinden
burg-linie gereden werd. De eigenaar, een
artillerie-officier, viel kort daarna in den slag.

MERAN BEDREIGD?

De Italiaansche regeering is voornemens
in Meran een groote chemische fabriek op
te richten, waarbij van de natuurlijke water
kracht gebruik zal worden gemaakt. De be
volking van Meran heeft een commissie
samengesteld, die zich naar Rome zal be
geven om de regeering te bewegen van haar
plan af te zien, daar de fabriek dc atmosfeer
van Meran zou vertroebelen, waardoor de
talrijke zieken, die jaarlijks genezing zoeken,
zouden worden geschaad. Ook de talrijke
Engelschen, Amerikanen en Duitschers, die
in Meran toeven, hebben geprotesteerd.

DE VERDEDIGING VAN DE GRIEK-

SCHE REPUBLIEK.

De Nationale Vergadering heeft na een be
spreking van twee uren over het wetsont
werp betreffende de verdediging van de
republiek, met 260 tegen 1 stem Zaterdag
een votum van vertrouwen in de regeering
aangenomen.

EEN COMPLOT ONTDEKT IN KOREA.

Te Soel (Korea) is een complot ontdekt
0111 de Amerikaansche en Britsche consulaten
in de lucht te laten vliegen. Het Amerikaan
sche consulaat wordt extra bewaakt.

I

WAT HIJ NIET WIST. -

Jan, die voor tamelijk dom werd gehouden
werd eens naar een molenaar gezonden.

Deze zeide tot hem ,,'t Is toch raar, Jan,
dat vele menschen zeggen, d»t je onnoozel
bentzeg mii nu eens, wat je weet en wat
je niet weet."

„Wel," zei Jan, „ik weet dat de varkens
van den molenaar vet zijn.'1

„Maar wat weet je nu niet?"

„Ik weet niet van wiens koren ze vet wor
den."

RADICAAL MIDDEL.

Jongeman: „Je hebt dien brief toch zoo
gelegd, dat de juffrouw hem dadelijk moet

vinden

Tongen „Ja mijnheer. Ik heb d'r 'n pu
naise doorgedaan en hem op haar stoel gelegd.

PARIJS, 1 Juni. Poincaré heeft heden om
om 'half 11 het ontslag van het Kabinet aan
Millerand aangeboden.

Voordat het kabinet-Poincaré heden zijn
ontslag aanbood, heeft Poincaré door Mil
lerand dc decreten laten onderteekenen,
waarbij een bedrag van 400 millioen francs op
de diverse takken van dienst wordt bezui.
nigd. Bij het verlaten van het Elysee werd
Poincaré door een groote menigte toege
juicht.

PARIJS, 1 Juni. Hedenmorgen hebben de
drie groepen der nieuwe meerderheid zich
over de kwestie van den president der Re
publiek uitgesproken.

De radicaal.socialistische kamerfractie
heelt met 111 stemmen vóór en 4 onthoudin
gen een motie aangenomen, waarin wordt
verklaard dat de handhaving van Millerand
op 'het Elysee het republikeinsche geweten
zou kwetsen, onophoudelijk conflicten zou
uitlokken tusschen de regeering en het
staatshoofd en een voortdurend gevaar voor
het regeeringsstelsel zelf zou zijn.

Aanvankelijk was een motie voorgesteld,
waarin werd verklaard, dat geen der leden

den van Millerand ëen opdracht zou aanne
men, doch na verzeLvan Herriot, die de ver.
gadering presideerde, werd dc motie in bo-
v-enstaanden zin gewijzigd. Herriot zelf ver.
klaarde uitdrukkelijk, vrij tc willen blijven in
zijn optreden.

De repubikcinsch-socialistische Kamerfrac
tie, waartoe 50 leden zijn toegetreden, verga,
derde onder voorzitterschap van Painlevé.

Met algemeene stemmen werd een motie
aangenomen, verklarende, dal het onmogelijk
is, met Millerand samen te werken.

Briand verliet op het oogenhik der stem
ming de vergadering.

Het buitengewone congres der socialisti
sche partij heeft eveneens met algemeen*
stemmen een motie-Renaudel aangenorneu,
waarbij de socialistische Kamerfractie de op
dracht krijgt, iedere regeering te bestrijden,
welke het op zich zou nemen, zich te consti-
tueeren en te handelen onder leiding van
Millerand.

Hedenmiddag om twee uur had aan den
Quai d'Orsay de gecombineerde vergadering
plaats van de drie groepen der nieuwe meer
derheid. Deze bijeenkomst was zécr indruk
wekkend Zij droeg namelijk geheel het ka
rakter van een bctooging en duurde niet
langer dan zes minuten, teneinde door de
kortheid een bewijs te geven van kracht en
eensgezindheid. Driehonderdzeven Kamer
leden teekenden de presentielijst. De ver
gadering werd geleid door Herriot, aan
wiens zijde zaten Painlevé en Léon Blum.

Na een korte zeer toegejuichte rede van
Herriot, werd Painlevé met algemeene stem
men aangewezen als candidaat; voor 't voor
zitterschap der Kamer.

Wat de kwestie-Millerand betreft, werd
een motie aangenomen, gelijkluidend aan die
welke des morgens door de radicaal-soci
alisten was geformuleerd.

Onder geweldige geestdrift omhelsde daar
na Herriot met een breed gebaar, Painlevé
en Léon Blum.

Om drie uur des middags werd de zitting
der nieuwe Kamer geopend. Bijna alic af
gevaardigden waren aanwezig. De publieke
tribunes waren reeds een uur tevoren boor
devol.

Van de afgevaardigden kwamen eerst de
25 communisten onder leiding van Cachin,
als een compacte groep binnen. Zij droegen
geen uiterlijke kenteekenen. Een enkele ar
beidersafgevaardigde droeg een gewoon
donkergekleurd hemd, zonder boord.

Spoedig daarop volgden de andere afge
vaardigden in dichte drommen. Cadic, een
Bretonsche afgevaardigde, droeg fier zijn
kleurrijk Bretonsch costuum en nam aan de
uiterste rechterzijde pjaats.

Alle demissionaire ministers van het ka-
binet-Poincaré waren aanwezig, met uitzon
dering van Marginot, en namen hun plaatsen
als afgevaardigden in. Eveneens Raoul Pé-
ret. de vroegere voorzitter van de Kamer.

Precies 01» drie uur opende prof. Pinard
die als oudste in jaren de zitting moest prc-
sideeren, de bijeenkomst. Bij zijn binnen
komst werd hij door links staande toe
gejuicht.

Herriot, Painlevé en Blum, die kort na

iel J-m binnenkwamen, kregen ook een^ovatie.

De redevoering van Pinard, die een be
kond verloskundige is, was zeer lang en
grcotendeels onverstaanbaar. Enkele, passa
ges daaruit, zooals toen Pinard verklaarde,
dat het land duidelijk den wil had te ken
nen gegeven, naar links te gaan, en voo;al
toen hij zeide, dat het land den vrede
wenscht, werden door links toegejuicht,

Het bleek, dat de député's der linkerzijde,
over de banken Van het centrum héén, tot
zelfs op de achtedste banken van uiterst
rechts waren geplaatst.

Nadat zijn redevoering geëindigd was, las
prof. Pinard een motie voor van den com
munist C;cbin, waarin werd voorgesteld Je
zitting te verdagen, totdat Millerand ziin
ontslag zou hebben ingediend Deze motie
kon natuurlijk nog niet in behandeling wor
den genomen, daar de Kamer nog niet is
geconstitueerd De communisten riepen
daarop: „Démission et amnestie!" hetgeen
door de rechterzijde werd beantwoord met:
„Dissolution!"

De zitting werd daarop verdaagd tot Dins
dag a.s. Men hoopt, dat in dien tusschentijd
de verkiezing van de helft der Kamerleden
zal zijn geverifieerd.

Vóór 4»n aanvang der zitting had in de
^wandelgangen nog een incident plaats. Een
afgevaardigde der rechterzijde had n.l. den
communist Marty ren slag in het gezicht ge
geven, waarop een kortstondig handgemeen
was ontstaan („Crt.")

WEENEN, 1

hedenavond om 7

is op den Bondskanselier, dr. Seipel, een
aanslag gepleegd, waarbij deze zwaar ge
wond werd.

Toen de Bondskanselier van een reis te
rugkeerde en op het Zuider-stafion uit den
trein wilde stappen, loste een jonge man, dij
in denzelfden trein gezeten was, drie revol
verschoten op hem. Dr. Seipel deed nog

eenige stappen en zakte daarna ineen. On
middellijk rishtte de dader het wapen op
zichzelf en joeg zichzelf een kogel door het
hoofd.'

Dr. Seipel werd naar het ziekenhuis ver
voerd. Het bleek, dat bij door een schol in
de borst, hetwelk een der longen had door
boord, was getroffen. Zijn verwonding is wel
ernstig, maar waarschijnlijk niet levens
gevaarlijk. Dc dader kon niet worden ver
hoord, daar hij nog altijd bewusteloos is.

Zondagavond om kwart over tien heeft het
Weensche hoofdcommissariaat van politie
het volgende communiqué uitgegeven:

„De Bondskanselier dr. Seipel is reeds
geopereerd. Het is gebleken, dat zijn ver
wonding niet levensgevaarlijk is. *De Bonds
kanselier had hedenmiddag de klokken-
wijding te Neurendorfel bijgewoond.

De dader is een spoorwegbeambte uit
Pottenstein en genaamd Karl Jaworek. Hif
had drie schoten gelost; een hiervan trof
den kanselier in de long. De dader richtte
daarife de revolver tegen ziin slaap en
stortte zwaar gewond ter aarde. Hij werd
naar het algemeen ziekenhuis vervoerd en
ligt op sterven. j

Over het motief van de daad is tot nu
toe niets bekend. Men neemt echter aan,
dat hij den aanslag om politieke redenen
heeft gepleegd. (Crt-*

PARIJS, 1 Juni. Aa nhet „Journal'1
wordt uit Madrid gemeld, dat op bevel van
het directoire de conservatieve oud-afge
vaardigden Companosa en Casanova, als
mede de redacteuren van een der commu
nistische dagbladen en dc voorzitter van het
vakverbond te Barcelona zijn gearresteerd
en jnaar de Canarischc eilanden zullen wor
den gedeporteerd.

BOEKARESl, Juni. Bij dc geweldige
munitie-ontploffing, die hier heeft plaats
gehad, zijn, naar achteraf blijkt, slechts 3
personen gedood en eenigen gewond.

LOS ANGELOS, 1 Juni. Een meisjes
kostschool is heden door een brand ver
woest.

Achttien meisjes van den leeftijd van vijf
tot vijftien jaar kwamen om het leven. Drie
meisjes worden vermist, terwijl er 25 ge
wond zijn.

Naar ons van doorgaans welingelichte zijde
wordt medegedeeld, heeft de minister van
marine op verzoek van de regeering een
nieuwe salarisregeling ontworpen zoowel
voor de militairen van land- en zeemacht als
voor de burgerlijke ambtenaren. Volgens
déze regeling zouden de salarissen der mili
tairen zooals die voorkomen op de betrekke
lijke schalen van 1 Mei 1924, met maximaal
20 pCt. worden verminderd, terwijl voor-' de
salarisbedragen der burgerlijke ambtenaren
een gemiddelde vermindering van circa 10
a 12 pet. zou zijn voorgesteld.

Nog meer dan 12000 woningzoekenden.

Naar uit de jongste opgave van den Ge
meentelijken Woningdienst in de Hoofdstad
blijkt, bedroeg het aantal woningen te dezer
stede op 1 Mei jl. 166.641 tegen 166.441 op
1 April.

De vermeerdering in April bedroeg 242
door nieuwbouw, en 75 door verbouw en
veranderd gebruik, waartegenover een vcr-
niftidering stond van 32 woningen door sloo
ping en van 100 door verbouw of veranderd
gebruik.

In uitvoering waren op I Mei 1315 arbei
ders- en 325 middenstandswoningen in ver-
cenigingsbouw, 670 gemeentelijke woningen
in het betondorp Watergraaf meer en 34 dito
in het tuindorp Oostzaan, alsmede 5897 in
particulieren bouw, totaal 8241 stuks.

Als te huur sienden op meergenoemden
datum ingeschreven vier woningen beneden
350 per jaar, 98 woningen van 350 tot
700 en 61 van 700 en hooger.

Als womngzoe kenden stonden op dien
datum 12.403 bij den Gem. Woningdienst
ingeschreven.

21.

ZESENTWINTIGSTE HOOFDSTUK.

Rodille ging dien dag niet naar zijn ge
heimzinnig verblijf"in de passage Radziwil.
Hij nam geen enkele van zijn gewone ver
mommingen aan en vertoonde zich niet in
het Palais Royal.

Dc gedachte aan een grootsche onderne
ming maakte, dat hij voor het oogenblik zijn
gewone zaken verzuimde en evenals een
bekwaam generaal, die het tijdstip van een
beslissenden veldslag ziet aanbreken, span
de hij al zijn geestvermogens in, om zelfs
de kleinste mogelijkheden vooraf tc bereke
nen, teneinde niets aan het toeval over te
moeten laten.

Bijna tien minuten lang bleef hij in de
straat Pas dc la Mule staan, voor het ifcis,
dat door Louraine en den werktuigkundige
werd bewoond en bestudeerde hij met bui
tengewone aandacht de plaatsing der ven
sters van Edmonds woning. Die vensters wa
ren drie in getal <m het ijzeren balcon
daarvoor stak met een scherpen hoek boven
het lage dak uit van een der stallen van
'baron de Vilandry.

„Dat is even gemakkelijk als een trap,"

momoelde Rodille, toen hij met zijn onder
zoek geëindigd was.

Toen hij eenmaal zoover was gekomen,
ging hij in een kleine restauratie in de
buurt zijn middagmaal gebruiken. Een deel
van den avond bracht hij door met billard
speleK in een klein kroegje en kwam daarna,
een' Ami nut en voor tienèn in de straat Pas
de la Mule terug. Hier bleef hij tegen een
c'cr slijicn van de koetspoort van het hotel
staan leunen.

Het sloeg tien uur op dc torenklok der
naburige kerk. In 1830 waren dc straten in
de Marais des avonds om 10 uur bijna nog
eenzamer dan in een kleine provinciestad.

Toen de laatste klokslag was weggestor
ven, gaf hij met den knop van zijn rijzweep
drie slagen op dc zware, eikenhouten deur.

Het kleine deurtje, dat in de groote deur
wlis aangebracht, werd onmiddellijk ge
opend.

„Loop zacht," sprak een gesmoorde vrouc
wenstem, „dc baron heeft een aanval van
jicht. Hij leed dezen avond helsche pijnen
en ik ben er nog niet zeker van, of hij wel
slaaot."

„En het testament?" vroeg Rodille haas-
tig.

„Het is gemaakt."

„Heb ie het gelezen?"

„Neen."

„Maar dan weet je ook niet of oe be
schikkingen van den baron...."

„In mijn voordeel zij»,viel ze hem in de
rede. O <m dat nunl ben ik gerust ge

steld. De baron heeft mij wel twintig maal
over zijn plannen gesproken. Aan wien zou
hij anders zijn vermogen moeten nalaten?
Hij heeft geen bloedverwanten en geen
vrienden. Waarom zou hij mij dan ont
erven?"

„Je hebt gelijk," sprak Rodille, „en ik
wil je niet tegenspreken; maar toch die
oude mannen zjjn soms zoo zonderling en
veranderlijk." u

„O, daar hoef je niet bang voor te zijn."

„Toch zou het beter zijn ons er van te
verzekeren."

„Waarvan?"

„Wel van den inhoud van het testament.
Wanneer die inhoud u niet in elk opzicht
tevreden stelt, dan zouden er altijd nog
middelen gevonden kunnen worden om den
oude op den rechten weg te brengen en
hem zijn uitersten v/il te doèn_ verande
ren."

„Dat moet ik toegeven, maar hoe zullen
we dat aanleggen?"

„Weet je Waar het testament zich be
vindt?"

„J^ de baron heeft in de brandkast ge
legd terwijl ik er zelf bij was. We moeten
daarvoor in de kamer zijn, die aan zijn
slaapkamer grenst."

„Waar is de sleutel van die kamer?

„In het sleutelgat; de deur blijft steeds
open."

„En de sleutel van de brandkast?

„Onder het kussen van den baron. Hij
houdt hem altijd bij zich.

Zou je die sleutel niet voor enkele zouót het cachet niet kunnen verbreken of

oogenblikken machtig kunnen worden?
„Wanneer?"

„Dezen nacht."

„Wat!?"

„Is het mogelijk of niet?"

„Ik durf niet direct „ja" te zeggen
„Waarom niet?"

„De baron is zeker nog wakker_ en al

de enveloppe verscheuren, zonder merkbare
sporen na te laten en je zult zeer good
begrijpen, waarde Rodiüe dat hel voldoen
de zou zijn, om mij voor immer de gunst
van den baron te doen verliezen en al onze
scboone plannen in rook te doen vervlie-
i gen."

Is het anders niet?"

slaapt hij, dan zal hij wakker worden als 1 nMij dunkt dat het voldoende is."
ik in dc kamer binnenkom cn onder zijn; Jc vcrj,ist jc< Ik heb eenige ondcrvJn.

kussen ga zoeken. ding van die dingen, omdat ik in mijn jeugd

,laL?„ JeJU"lles tebi> .e,en faveur in de leer ben geweest. Een
wel een voorwendsel vinden, om zegel van lak kan mij niet weerhouden en

je dc enveloppe en het cachet zoo

e

verklaren. Je zegt eenvoudig, dat je bangweerhouden^

ongesc

killeen noe nij hm maaiu, ■*=- -- *•--

De sleutel nemen, de kamer binnengaan, Cr mets aan zou kunnen be

verKiaren. oe «gi lk zal je dc enveloppe en het cachet zo.

1W u-iiix v-i> fjUai»!

de ijzeren kast openen, het testament eruit;p 11

- brengen, dat zijn dingen, 'fv?n 'e daarvan overtuigd Rodille?

in een Gedaan kunnen wor- i "Waarom zou ik je moedwillig in onge

nemen en het mij

die in een oogenblik gedaan kunnen wor- le"^haeYd°mbre°gen?

eiEn wat wil ie met dat testament dan', "K°m mcde'" zeide Helene, plotseling een
doen?" j besluit nemende.

°Wannecr ik gezien had wat er in stond, i Rodille wreef zich dc handen en een uit
dun zou ik je het stuk ongeschonden terug- drukking van onbeschrijfelijke voldoening
geven en in een oogenblik zou^ je alles weer verscheen op zijn gelaat,

op zijn plaats hebben gelegd.

„Ik zou niets liever wenschen; maar er
is een onoverkomelijk beletsel.
„Een beletsel? Welk dan?

ZEVENENTWINTIGSTE HOOFDSTUK.
Hélène Renoir stond op en nam een det

„De enveloppe, waarin zich het testament kaarsen van de tafel. Zij verliet het vertrek
bevindt, is gesloten met een groot lak, en met haastige schreden, doch zonder ge-
waarop het cachet, is aigedrukt van eendruiscb te maken, begaf zij zich naar dc
ring, welken de baron nimmer aflegt Je j kamer van den baron.

Rodille vclgde haar als haar schaduw.

Het gelaal van den booswicht vertoonde^
op clit oogenblik een vreemde uitdrukking,
welke hem doorgaans niet eigen was.

1 wijfel, aarzeling en hebzucht iagen beur-
teimgs op dit beweeglijke gelaal te lezen.

„Wannoer Hélène werkelijk moet erven,
zocals zij meent, zeide hij bij zichzelven,
„dan zou dat al mijn plannen veranderen. Ik
zou den baron dan in vredela ten sterveii,
haar huwen en op die manier millionnair
werdenj Doch zal Hélène erven, dat is de
vraag."

De huishoudster en Rodiile bereikten,
zonder een woord te spreken, de kamer
naast die, waarin de baron sliep.

Hélène boog zich naar hare medeplichtig»
en fluisterde hem toe:

,,Je moet hier blijven wacchten.'

Rodille viel in een grooten armstoel neer,
wierp zich achterover en terwijl hij zijn bee-
nen over elkander sloeg, maakte hij een ge
baar alsof hij zeggen wilde: „Ik ben geheel
en al op mijn gemak en aan geduld zal het
mij niet ontbreken."

Hélène hield haar oor tegen de deur der
slaapkamer en luisterde gedurende eenige
seconden zoo aandachtig mogelijk,

„Ik hoor volstrekt niets, iluisterde zii
„wellicht is de baron ingesluimerd."

tWordt vervolgd.)