Intern. Eucharistisch Congres
$paarne-&ank
aarom
Eerw.Zusters Ursulinen
F
Leekepreeken.
Gedenkalbum Int. Eucharistisch Congres
r Omdal abak
m
Dit nummer bestaat uit 20 bladzijden, waaronder
het geïllustreerd Zondagsblad in acht bladzijden.
#1*
Zaterdag 26 Juli 1924
47ste Jaargang No. 15799
Aan onze Lezers.
Wij berichten hiermede, dat voor de lezers van
ons blad verkrijgbaar gesteld wordt een prachtig
Gedenk-Album van het Internationaal Eucharistisch
Congres te Amsterdam.
Dit album zal gedrukt worden op zeer fraai papier
en bevatten 100 of meer platen over het Eucharis
tisch Congres.
Het formaat zal zijn 25X32 c.M. en het zal ver
schijnen in een omslag in twee kleuren gedrukt.
Een exemplaar van het Album zal aangeboden
worden aan Zijne Heiligheid den Paus, een aan
Z. Em. Kardinaal van Rossum, alsmede aan de Hoog
waardige Bisschoppen van Nederland.
Wij zijn er van overtuigd dat al onze lezers dit
album gaarne zullen willen bezitten.
De prijs zal slechts zijn 1.per exemplaar.
Voor dien uiterst lagen prijs zal men een herinnering
hebben aan het feit, dat te Amsterdam een Interna
tionaal Eucharistisch Congres gehouden werd, die
een menschenleven lang zal worden bekeken en
besproken. Het kan worden afgehaald aan onze
bureaux, of besteld worden aan de agenten van ons
blad. Men gelieve evenwel spoedig zijn bestelling,
vergezeld van het bedrag, aan ons of aan onze ver
tegenwoordigers te doen. Wanneer eenmaal de be
schikbare oplage uitgeput is, kunnen geen exem
plaren meer worden verstrekt.
De uitvoering der bestellingen begint op 4 Augustus
en geschiedt zooveel mogelijk in volgorde waarin
ze zijn binnengekomen.
DE ADMINISTRATIE.
Uit de Nederlandsch© Sectie. De avondvergade
ringen. Enthousiaste ontvangst van den Kardinaal
legaat. Belangrijke mededeelingen van het Con
gres-bureau.
NT-
De Bank moet Uw vraagbaak zijn op elk
gebied dat Uwe finantieën raakt, voor be
legging, voor credieten, voor handelstran
sacties van eenige omvang, voor assurantie,
omtrent alles moet Uw Bank U kunnen
inlichten.
Kardinaal Schuite in den tuin van zijn gastheer, den heer J. W. A. Beynes.
Mgr. Gallier verlaat de Hollaudsehe
sectie.
breeds meer dan 30 jaren
als DE BESTE word!erkend!!!
Moederhuis Bergen (N.-H.)
KWEEKSCHOOL
voor Onderwijzeressen
PENSIONAAT
met (kopklassen) M.U.L.O.
VOORBEREIDING VOOR DE
KWEEKSCHOOL.
MISSIEGEBIED: Oeganda
Midden-Afrika).
Kardinaal Dubois verlaat de
Fransche Sectie.
Het gropte Christusbeeld op het Stadion in het atelier van den Haarlem-
schen beeldhouwer Maas.
Haarlem en Agentschappen:
1 er week 0.25
£er kwartaal 3.25
ranco per post per kwartaal bij
vooruitbetaling 3.58
Bureaux; Nassaulaan 49.
telefoonnummers: 1426, 2741 en
e abonnementsprijs bedraagt voor
1748.
Postrekening No, 5970.
NIEUWE HAARIEMSCHE COURANT
Advertenfiën 35 cents per reveil
Bij contract belangrijke korting.
Advertentiën tusschen den tekst
als ingezonden mededeeling, 60 ct-
per regel; op de le Pagina's 75 ct.
per regel. Vraag- en aanbod-adver-
tentiën 14 regels 60 ct. per plaat
sing; elke regel meer 15 ct., bi;
vooruitbetaling.
42.
°E ARME CHRISTUS EN DE PRALENDE
CHRISTENHEID.
Mag ik mijn nuchtere leekestem ook even
"lengen in de machtige symphonie van
Eucharistischen lof, die deze heele week in
Nederlands hoofdstad gejubell heeft en zich
morgenmiddag zal oplossen in het „Tantum
Crgo van honderd tongvallen en dialecten,
In de ééne dankzegging van tienduizenden
®an den Koning der Koningen, verborgen
zijn onvolprezen Sacrament? Dan zal het
llJn om de klein-menschelijke gedachte,
Welke in deze glorievolle dagen door het
hoofd van sommige aardwurmen schijnt te
'Poken, een oogenblik op de punt van
°nze pen te nemen en te ontleden op de
manier, waarop wij wekelijks gewoon zijn
een gemoedelijk onder-onsje een men
schelijke deugd of ondeugd, een goede of
hwade eigenschap, een verkeerden of lof-
Waardigen toestand te bespreken.
De gedachte, die wij op het oog hebben,
is vervat in de woorden door Dageraads
mannen op de Amsterdamsche straatstee-
"en gekalkt: „Christus was arm en liep
harrevoets.
De beteekenis is duidelijk: Christus werd
fieboren in een beestenstal en predikte later
door woord en voorbeeld ootmoed en ne
derigheid. De Katholieken, die Zijn navol
gers willen heeten, zetten nu een huldebe-
tooging op touw, welke in het uiterlijk ver,
'°on, weinig met de figuur van den armen
dezus overeenstemt. Of wel zooals Wibaut
'n hel Volk schreef:
„De weelde en rijkdom, die bij dit con-
ikes ten toon gespreid werden, zijn inder
daad in schrille tegenstelling met de nede-
bge gestalte van den Christus, En het zou
een makkelijke spot zijn om diens armoedig
fiewaad te vergelijken met de op dit kon-
Éres voorgeschreven feestkleeding van
Priesters en leeken...."
Inderdaad „een makkelijke spot!'' Wij
2ouden er dan ook niet aan denken over
deze „schrille tegenstelling" te schrijven,
Wanneer het enkel te doen was, om te
Polemiseeren tegen Dageraadsmenschen en
"enegaten. Maar ook onder ons Katholieke
volk hoort men nu en dan wel eens de
domme opmerking maken: waarom zooveel
Pracht en praal in onze kerken; waarom
.gouden tabernakels, gewijde vaten met
*delste,eneij, priestergewaden van dure zijde
en kostbare kant? Waarom dit alles, terwijl
er zooveel gebrek geleden wordt buiten de
Kerk en Christus Zelf, Die arm en naakt ter
Wereld kwam, toch moeilijk die tegenstel
ling kan goedkeuren?
't Is zoo menschelijk, dat die gedachten
°ok nu weer opgekomen zijn, nu in Am
sterdam zooveel rood van Kardinalen en
Zooveel purper van prelaten gloeide; nu de
kerkelijke hoogwaardigheidsbekleeders met
zooveel statie werden ontvangen en
zelf ontvingen; nu een file van auto's, uren
'ang mannen in ambtsgewaad of feestkleedij
v0erde naar den gezant van den Paus, die
°P zijn beurt weer afgezant is van den
'"rmen Jezus.
O, ze zijn zoo menschelijk, deze gedach-
ten; maar ook zoo kleinzielig. Wanneer zal
het toch eens lukken, dat valsche mede
lijden met de armen voor goed het masker
Van den valen nijd af te trekken. Want,
.Willen wij de waarheid zeggen, zonder
'chromen, zooals wij dat in onze leeke-
Preeken gewoon zijn te doen dan moeten
,v'i deze verzuchting over den praal in
°nzen Roomschen godsdienst kwalificeeren
als stille afgunst, als gemaskerden nijd. Bij
eenig nadenken spreekt de verheven be
doeling van den luister in onzen Katho
lieken eeredienst toch voor zich zelf! De
Kerk, die zich als de eene ware, als de
door Christus zelf gestichte beschouwt, die
volgens Sint Paulus Christus' Bruid is, die
in de H. Eucharistie belijdt God Zelf onder
broodsgedaante te bezitten, zij zou zich
niet naar best vermogen opsieren, om haar
Koning en Heer, haar Vorst en Bruidegom
zoo waardig mogelijk te huldigen? De
Kerk, die in alle opzichten steeds toont en
getoond heeft, de menschelijke behoeften
zoo uitnemend te begrijpen, zou zij op dat
punt onmenschelijk zijn? Ja, onmenschelijk!
Zelfs in de eenvoudigste stulp versiert men
de wanden desnoods met papieren bloemen
bij een bruilofstfeest. De straten der steden
worden opgesierd met guirlandes en eere
poorten om 'n wereldsch vorst of grootwaar-
digheidsbekleeder te ontvangen. Wat wor
den er dikwijls groote sommen gespendeerd
om uiting le geven aan onze blijdschap,
eerbied of dankbaarheid. En terecht! Wan
neer de ouders van een groot gezin het
gebracht hebben tot een vijftigjarigen echt,
moeten de kinderen dan aankomen met de
mededeeling: wij hebben ter eere van dezen
dag een offertje aan de armen gegeven en
verder: leeft gelukkig!? Maar als bet' dan
voor de hand ligt, dat wij menschen onze
liefde en dankbaarheid toonen door feest
gaven, zouden wij onze matericele offers
dan weigeren aan den levenden God onder
ons? Zouden wij niet alles doen om zijn
tempels op te sieren, de dienaren Zijner
altaren te kleeden in kostbare feestgewa
den, den Hemel, waarvan Hij ons door. Zijn
wezenlijke tegenwoordigheid hier een
afspiegeling geeft, door gezangen en
bloemen en wierookgeuren onder ons
te verzinnelijken. En zouden wij ook in zijn
afgezanten en vertegenwoordigers niet naar
best vermogen Hem ccren, Die den priester
stand zoo hoog verheven heeft?
En wat wil men dan den Christus tegen
de Hem verheerlijkende Christenheid uit
spelen? Hebben wij de veroordeeling van
dien opzet niet uit zijn eigen mond? Toen
Christus bij Simon aanzat en daar een
vrouw kwam, die Hem de voeten balsemde
met kostbare specerijen, toen was er ook
iemand, wiens naam het nageslacht slechts
met huivering noemt, die in zich zelf
morde: waarom al die verkwisting; het
ware beter geweest het geld te geven aan
de armen! En wat zegt het Evangelie?
Christus wees den zoogenaamden advocaat
van de armen af: De armen hebt gij altijd
bij u! En de „verkwistende vrouw werd
zalig geprezen: „Tot de laatste dagen .der
wereld zal haar naam genoemd worden!"
Ziedaar het antwoord van den armen
Christus. De Kerk heeft op Zijn woord het
voorbeeld gevolgd van Maria Magdalena en
heeft Judas den rug toegekeerd. De armen
hebben wij altijd bij ons en zij, die Chris
tus' tempels sieren en eerbied hebben voor
Zijn dienaren, zij zijn het ook altijd op wier
liefdadigheid voor de armen nimmer ver
geefs een beroep wordt gedaan. Maar wie
beweren de armen te willen steunen met
wat aan kerk en priesters moet worden
onthouden, zij zijn het gewoonlijk ook, die
de hand houden op eigen buidel en met een
jaloersch oog blikken, naar het geld, dat be
steed wordt voor den luister van den eere
dienst.
HOMO SAPIENS.
UIT DE SECTIE-VERGADERINGEN.
In een deel onzer vorige oplage deelden
wij reeds het een en ander mee omtrent de
besprekingen in de Sectie-vergaderingen
van gisterenmiddag gehouden Hieronder la
ten wij van de besprekingen in de Neder-
landsche sectie gehouden en wel van de
redevoeringen van baron van Wijnbergen
en pater Joachim, nog een meer uitvoerig
overzicht volgen:
Meende ik in de eerste plaats de aan
dacht te moeten vragen voor het kind, het
gezin in zijn geheel zij verder zoodanig, dat
het strekke tot bloei van het Eucharistisch
leven.
En tot dat doel werkt, naar ik meen, zeer
sterk mede de toewijding ,van het huisgezin
aan het H. Hart de Intronisatie van het
H. Hart in het huisgezin.
Is de plechtigheid zelve reeds indrukwek
kend op gezette tijden vinden de leden
Rede van Mr. A. Baron van Wijnbergen.
Is de titel, door dr. Schaepmann z.g. aan
Amsterdam gegeven, „de Broodstad aan
het IJ," ooit meer in overeenstemming met
de werkelijkheid geweest dan in deze da
gen, nu Amsterdam het onschatbaar voor
recht geniet het Internationaal Eucharis
tisch Congres te zien gehouden op zijn
grondgebied, de gansche katholieke we
reld hier ziet vertegenwoordigd om lof,
dank en eer te brengen aan Jezus in het H.
Sacrament, vraagt spr.?
Gevraagd wordt van mij voor U te ont
wikkelen, op welke wijze, met welke mid
delen het huisgezin zal kunnen bevorderen,
dat de effecten der H. Communie verkregen
worden,
Maar, zal men wellicht vragen bestaat
dan verband tusschen familieleven en
Eucharistie?
In onze gezinnen zijn wc zelf heer en
meester; daar hangt de inrichting geheel
van ons af. Daar hebben we dus de gele
genheid eens te laten zien, hoe de katho
lieke maatschappij zou wezen, gelijk onze
religieuze Orden en Congregraties het op
zoo volheerlijke wijze doen.
En toch, moeten wij niet eerlijk beken
nen, dat onze gezinnen vaak heel wat blij
ven benede de verwachting, die daaraan,
gelet op het praedicaat „katholiek," dat ze
voeren, mag worden gesteld?
Het geven van godsdienstonderricht be-
hoort 't is onnoodig er aan te herinne
ren uit den aard der zaak tot de taak
van den Priester. Maar de ouders hebben
niettemin een aanvullende taak te vervul
len, in 't bijzonder mede te werken, opdat,
nu de kinderen van onzen tijd het onschat
baar voorrecht hebben op zoo jongen leef
tijd te worden geroepen tot Jezus in het
H. Sacrament, zij dan ook ten volle de
vruchten daarvan plukken mogen.
Bij het kind, worde het besef aange
kweekt, dat het tot Jezus mag spreken, met
Jezus mag omgaan, niet slechts zooals met
vader en moeder of met den onderwijzer,
maar dat het met Jezus mag omgaan op die
intiem-vertrouwelijke wijze, als het omgaat
met kameraadjes van gelijken leeftijd;
voorgehouden worde, dat Jezus 't zóó het
liefste heeft.
Dan zal de kindercommunie het gewenschl
effect vertoonen.
van 't gezin zich terug aan den voet van 't
beeld van het H. Hart, terwijl de aanwezig
heid zelve van dit laatste er toe brengt te
denken om te gaan tot die bron van gena^
de, tot Jezus' Goddelijk hart, hetgeen niet
anders dan bevorderlijk voor het Eucharis
tisch leven wezen kan.
Wil men bereiken, dat het huisgezin niet
slechts in naam, maar in werkelijkheid Ka
tholiek zij, dan zal het gezamenlijk gebed
niet mogen worden verwaarloosd.
Is zoo het huisgezin ingericht, dan zal
daarin ook het besef opleven, dat wij, in
alles onvermogend, in 't H. Misoffer 't groo
te middel hebben om onzen plicht van
aanbidding, voldoening, dankzegging en
smeeking te vervullen. Toch, heden is zulks
vaak niet het geval, getuige althans, in
verscheidene plaatsen het kerkbezoek in
de week. Was werkelijk de overtuiging diep
gevestigd van het onschatbaar voorecht,
gelegen in 't bijwonen der H. Mis, het getal
dergenen, die in de week ter kerk komen,
zou beduidend grooter zijn, al moet met
blijdschap erkend, dat door de in velschil
lende plaatsen de laatste jaren getroffen
organisatie, daarin verbetering gekomen is.
Maar zoo ergens, dan ligt op dit terrein nog
een zoo groot gedeelte braak. En gevraagd
mag worden, dat hieraan geheel bijzondere
aandacht worde gewijd.
Maar ook hier mogen de dienstboden
niet vergeten worden. Dwang zal ook ten
opzichte van hen niet het meest passend
middel zijn. De regeling der huishouding zij
echter zoodanig, dat ook voor de dienstbo
den gelegenheid is in de week nu en dan
de H. Mis bij te wonen, terwijl, mocht die
gelegenheid niet worden benut, aan de vin
dingrijkheid der huisvrouw zal moeten wor
den overgelaten, den weg te vinden, waar
langs, zonder directe pressie uit te oefenen,
den dienstboden wordt onder het oog ge
bracht, dat zij, terecht willende behandeld
als leden van het gezin, dat ook de praktij
ken, de godsdienstige praktijken van het ge
zin, hebben in toepassing te brengen.
En eindelijk zal bet huisgezin zooveel
kunnen bijdragen, opdat de effecten der H.
Communie worden verkregen, wanneer be
vorderd wordt in 't gezin godsdienstige
strooming. wanneer gezorgd wordt, dat de
leden varx 't gezin steeds verkeeren in zui-
ver-Roomsche atmosfeer.
Gemakkelijk is dit niet, te meer niet, wijl
hier niet zoo concrete aanwijzingen kunnen
worden gegeven als in de zooeven bespro
ken gevallen, wijl hier rekening is te hou
den met tal van omstandigheden, wisselend
voor de verschillende groepen der bevol
king, wijl hier in 't bijzonder men zich hoe
den moet voor gegrond verwijt, dat men
aan de gezinnen eischen zou stellen, die
niet gesteld mogen worden.
Men behoeft niet te vreezen, dat bij in
tenser godsdienstig leven met levensge
woonten moet worden gebroken, die alles
zins te verdedigen zijn. Volkomen blijve er
kend, dat er in de maatschappij verschillen
de rangen en standen zijn, en dat de levens
wijze in de verschillende kringen wel steeds
verschillend zal zijn en blijven en daarom
een beroep van den een op den ander vaak
niet ontvankelijk zal wezen, mits allen maar
steeds, ook in den huiselijken kring, willen
bedenken, dat zij steeds in Christus' naam
hebben vergaderd te zijn, en Christus dan
ook in hun midden wezen zal.
Neen, wij moeten niet singulier, wij moe
ten niet „weltfremd" worden; onze levens
wijze zal een veel meer apologetisch ka
rakter dragen, als wij toonen in de wereld
te kunnen leven zonder van de wereld te
zijn; de dames onzer hoogere standen zullen
een voortreffelijk werk juist verrichten, sis
zij toonen, dat een Eucharistisch leven haar
leert verstaan in alle opzichten op ende op
femme du monde te wezen zonder te wor
den femme mondaine. Dit ter geruststel
ling vooropgesteld zijnde, moge ik op en
kele punten wijzen zonder aanspraak te
maken op volledigheid die, naar ik meen
er toe kunnen bijdragen, dat het katholiek
gezin zij, zooals mag worden gevraagd. De
wandversiering toone aan hem, die binnen
komt, dat hij komt in Roomsch gezin, niet
alleen wegens de afwezigheid van zaken,
die daar niet behooren te zijn, doch ook
op positieve wijze. Vóór alles zij aanwezig
het kruisbeeld, maar verder zullen ook een
of meer voorstellingen van religieuzen aard
er het hare toe kunnen bijdragen, dat de
stemming zij, als in 't katholiek gezin mag
worden verwacht, bovendien eventucele
bezoekers tot nadenken, ook tot navolging
kunnen brengen.
Ten slotte de dagverdeeling in het huis
gezin.
Bij de verdeeling der dagtaak, bij 't aan
richten van feestjes, bij 't nemen van ont
spanning altemaal zaken van onbetwist
baar nut, en die zooveel kunnen bijdragen
juist om den familieband hechter te maken
worde 't godsdienstig leven niet uit het
oog verloren.
Van het uur, waarop 's-avonds ter ruste
wordt gegaan is vaak voor een goed deel
afhankelijk, of 's-morgens het H. Misoffer
zal worden bijgewoond, en zal worden ge
communiceerd
Wordt het in voldoende mate in het oog
gehouden?
Bij de opening van Eucharistische Con
gres te Rome in 1922 zeide de Paus: „Ik
wil zeggen, dat inderdaad met de hervat
ting der glorierijke reeks van Eucharisti
sche Congressen door de genade Gods
en de oneindige goedheid van Eucharistisch
H. Hart van Jezus de universeele pa
cificatie, welke de eerste, onontbeerlijke
voorwaarde voor eiken socialen her-opbouw
is, moet beginnen en ook zal beginnen. En
juist in den terugkeer van de menschelijke
samenleving naar Jezus Christus, in den te
rugkeer ook naar Jezus Christus in het vol
le leven der maatschappij, moet de bron
van een dergelijke herleving gezocht wor
den, een herleving, welke de kern, de ze
kerste en krachtigste kern, zelfs de eenige
zekere en krachtige kern voor elkanders
herstel is
Wij zien op heden de wereld in angst en.
vreéze vragen, welke haar lot in de naaste
toekomst wezen zal.
Zij zoekt hulp en redding overal, alleen
bij Christus niet.
Wij katholieken hebben het verstaan, in
't bijzonder door den krachtigen oproep van
Paus Pius X Z-g., dat vóór alles heil en uit
komst moet gezocht bij Jezus in 't H. Sa
crament, heil en uitkomst moet gezocht in
de veelvuldige en dagelijksche Communie.
Moge het katholiek gezin zich zóó vor
men, dat de effecten, die in de H. Commu
nie kunnen worden bekomen, ook werkelijk
worden verkregen.
Rede pater Joachim SS.CC.
INTRONISATIE VAN HET HAReT VAN
JEZUS IN NEDERLAND, IN VERBAND
MET DE GODSVRUCHT TOT DE
H. EUCHARISTIE.
De Intronisatie van het H. Hart van Je
zus in de huisgezinnen is de officieele en
sociale erkenning van het Koningschap van
Jezus' H. Hart over de christelijke huisge
zinnen; de uitdrukkelijke erkenning, die
waarneembaar en blijvend gemaakt wordt
door het beeld van het Goddelijk Hart op
21 en 22 Juli: Toelatingsexamen.
Nieuw Schooljaar begint 1 September.
plechtige wijze te bevestigen op de eere
plaats der woning en door de akte van toe
wijding. Door die heerschappij van het H.
Hart in het gezin wil de Intronisatie lang
zamerhand het sociale rijk van Jezus ves
tigen, Zijn Koningschap van lieide doen uit
roepen over geheel de aarde en eerherstel
geven voor de algemeene miskenning Zijner
souvereiniteit.
Waarom nu tijdens dit Eucharistische Con
gres spreken over de Intronisatie van hel
H. Hart? Omdat zij een der meest practische
middelen is, om de menschen tot de H. Eu
charistie te voeren.
Immers:
1, Door het Intronisaliewerk wordt de voU
le aandacht gevestigd op de voor bet armza
lig menschenhart meest aantrekkelijke hoe
danigheid van Jezus: op Zijn matelooze lief
de, Zijn barmhartigheid en medelijden. Even
als eertijds scharen in Judea en Galilea
zullen de menschen zich hierdoor onweer-
staanbaar voelen aangetrokken tot den Goe
den Meester. Dien zij dus gaarne zul.en be
zoeken in de kerk en ontvangen m de n.
Communie.
2 Door de Intronisatie 'erkennen de ge
zinnen het H. Hart van Jezus als hun lief-
devollen Koning, en deze erkenning wordt
door ouders en kinderen schriftelijk onder
teekend en zoo weten zij zich door een
eereplicht gebonden, om de wenschen var
hun Liefdekoning te vervullen: Zijn vurigste
wensch is de veelvuldige Communie Zijnei
kinderen. t
3 Door de gebeden van het Ceremomee_
beloven zij zelfs uitdrukkelijk de vungheic
te onderhouden „door het veelvuldig ont
vangen der H. Communie".
4. Het Ceremonieel vraagt ook. dat alle
huisgenooten communiceeren op den Intro-
nisatiedag en op den verjaardag daarvan en
dat de priester in zijn toespraak wijze op
verlangens van het H. Hart, dus ook heej
bijzonder op de eerherstellende Communit
