lAttBOUWeiS
ach Hoek
De Zuiderzeewerken.
H
Binneniandsch Nieuws.
">-f
Het koninklijk bezoek aan Zeeland.
Ontdekte misdaad.
NIEUWE HAARLEMSCHE COURANT.
Tweede Blad Donderdag 7 Augustus 1924
I- ivi&v.:
.daar lag in de haven de Wieringer visschersvloot, ruig van masten.
«...daar strekte zich het vreedzame eiland-landschap uit, met een leuk
torentje in het midden.
De Benedictinessen te
Oosterhout.
Kardinaal v. Rossum te
Wittem.
JEUGDCONGRES DER DERDE ORDE.
Pluimveeteelt en legwedstrijden
Tuberculose bij uit Argentinië
ingevoerd vee.
Berichten van den Langendijk
LUCHTVERKEER.
De Amerikaansche
wereldvlucht.
De HollandIndiè vlucht.
FEUILLETON.
I.
Naarmate het eerste gedeelte der Zuider-
?ee-afsluiting de dijkverbinding tusschen
Noord-Hollandsche kust en het eiland
V ieringen zijn voltooiing naderde, is de
belangstelling voor dit vreedzaam giganten-
w erk bij voortduring gegroeid.
Van heinde en verre van binnen en
0l'itenland: zoowaar van uit China! zijn in
Ion loop der laatste maanden min of meer
'•skundige, min of meer louter-nieuwsgier
riü<s belangstellenden het werk in oogen-
houw kon men nemen: de ex-kroonprins
mocht al van Wieringen verdwijnen, Wie-
r'ngen was daarom nog niet zonder attractie!
En wat het simpele landhoekje Van Ewyck-
luis betreft: nog wel nimmer zal „Het
leerhuis" zoo vele en zoo hooge autoritei
ten op allerlei gebied geherbergd hebben
ils den laatsten tijd!
De Zuiderzee-werken hebben derhalve
n:st te klagen gehad over gebrek aan be-
angstelling.
En toch....
Vergissen wij ons niet, dan is de betee-
Het moeten spannende oogenblikken ge
weest zijn. toen de laatste watergeul on
danks het nog ontstuimig tegenworstelende
element geleidelijk gedicht werd met de
taaie en vaste en zware keileem uit de groo-
te grijpkranen, welke elkaar van de Noord-
Hollandsche kust en van Wieringen genaderd
waren, toen de dijk zich moeizaam boven
de watermassa verhief en toen eindelijk de
enkele aanwezigen droogvoets!?) konden
oversteken en elkander de hand konden rei
ken.
Het eerste gedeelte van het giganten-werk
was zonder ongelukken voltooid.
Voor de gansche Zuiderzee-afsluiting in'de
toekomst mocht thans het beste worden ge
hoopt!
Inmiddels Is de dijk 'usschen van Ewyck-
sluis en Wieringen natuurlijk nog verre van
gereed, en het wl nog geruimeD tijd duren,
voordat de dijk voor alle verkeer wordt
opengesteld, waardoor in het rustige eiland
leven der Wieringers zoo'n groote omwente
ling gebracht zal worden.
van Set bijzondere: hier staan voor zulk
een onaanzienlijk plaatsje erg lange files
van auto's en autobussen, hier is een
va - et - vient, waaraan dit dijk - gehucht
niet gewoon kan zijn, en als wij de
persfotograaf en de journalist in het recht
- Hollandsche „Veerhuis" in de haast een
broodje gebruiken, dan vinden wij daar een
menigte bezoekers, welke 't is hun aan
te zien het bestaan van Ewijcksluis nim
mer ontdekt zouden hebben, indien in dit
jaar niet een aanvang was gemaakt met de
afsluiting der Zuiderzee.
Bij al deze ondorpsche vreemdigheid heeft
de bekend Wieringerschipper, die als sinds
onheugelijke tijden met zijn motorboot de
verbinding met Wieringen onderhoudt, zijn
oude gemoedelijkheid echter niet verloren:
hij wil in 't „Veerhuis" nog wel wat wachten,
als de „klanten" hun kop koffie nog niet
leeg hebben.
„De menschen zijn toch maar op de wereld
om 't elkaar gemakkelijk te maken!' (De
Wieringer schipper moest voorzitter zijn van
alle Vredesconferentie's!)
Wanneer de veerboot echter van wal ge
stoken is en wanneer de mecvarenden bij
den schipper eens informeeren naar den
stand van de Zuiderzee-werken, dan komt er
iets melancholiek's in z'n stem:
Ja! Die dijk zal 'm binnenkort een leelijke
concurrentie gaan aandoen! Hij blijft voor-
loopig natuurlijk wel varen, al was het al
leen maar voor de „vrachie's". maar
je begrijpt wel als eenmaal die dijk goed
en wel klaar is, dan vaart er geen mensch
meer met z'n boot mee! Dan krijg je auto
bussen op Wieringen, en dan kan het Wie
ringer schippertje langzamerhand wel inpak
ken!
Wat den Wieringer schipper met het
oog op zijn nu juist niet laag tarief ook
heusch niet behoeft te verwonderen....
Intusschen doemt daar in de verte boven
het woelige watervlak de groene heuvel op,
welke Wieringen heet. Enkele handige stuur-
manoeuvres, en we loopen de haven van
Wieringen binnen.
Boven op den zeedijk gekomen! kon onze
fotograaf den lust niet weerstaan, zijn eerste
indrukken van dit eigenaardig eiland op de
gevoelige plaat vast te leggen.
Kenis van dezen wonder-technischen arbeid
lan de groote massa tot op heden voor een
goed deel ontgaan, dan hebben de burgers
uit het eigen land zelfs uit de betrekke
lijk naaste omgeving voor de Zuiderzee
werken niet de belangstelling aan den dag
gelegd, welke deze werken ontegenzeggelijk
verdienen.
Hier werd en wordt door vele nijvere
handen onder leiding van scherp vernuft een
Herkuleswerk tot stand gebracht, dat waard
is door de gansche wereld gewaardeerd en
bewonderd te worden en waarvan alle
seuwen, welke nog na ons komen, zullen ge
tuigen met rechtmatigen trots op het ge
slacht van heden.
Andere volken mogen uit landhonger of
uit expansiedrang zich werpen in onteeren-
den en gruwzaam werden oorlog, of zich
uitputten in een diplomatie, welke in vol-
Keren-bedrog ontaardt, de Hollanders be
kampen, om op vreedzame wijze vruchtbaar
and te winnen, een natuurelement, en....
re behalen een edele overwinning!
In den strijd met de Hollanders hebben de
Wateren nog steeds de nederlaag geleden,
al wisten ze in onbewaakte oogenblikken
ook vaak smartelijke verliezen to,e te bren
gen; in het algemeen mag gezegd wor-
len, dat de Hollanders de wateren niet al
teen beteugeld, doch zelfs over zeer breede
iniën hebben teruggedreven.
Bij dezen stand der werkzaamheden twijfe
len wij niet, of onze lezers zuTien gaarne
eens willen vernemen enzien, hoe het
schoone resultaat bereikt werd, waarover wij
ons sinds den merkwaardigen Donderdag
avond mogen verheugen.
Talloos velen toch hebben 't zij, omdat
zij de belangrijkheid van een en ander niet
inzagen, 't zij, omdat zij niet in de gelegen
heid waren, een tocht naar de Zuiderzee
werken te ondernemen een der belang
rijkste gebeurtenissen op waterbouwkundig
gebied in de geschiedenis van ons land „ge
mist", en 't is om dit jammere gemis aan
te vullen, dat wij voor onze lezers om
voor onze lezers te hooren en te zien een
uitstapje gemaakt hebben naar Wieringen om
vandaar gedeeltelijk „al" over den dijk,
gedeeltelijk „nog" over water het vaste
land wederom te bereiken.
't Was een vroeg-heete zomermorgen, toen
wij na met den „grooten" trein Schagen
bereikt te hebben met een dier genoege-
lijke en gemoedelijke tramtreintjes, waarvan
Noord-Holland's Noorderkwartier het geheim
schijnt te bezitten, naar Van Ewycksluis
spoorden en tot onze verbazing gewaar wer
den, dat de route Schagen—van Ewycksluis
veel langer is veel meer stations heeft, dan
men in de bewoonde wereld wel zou veron
derstellen.
M
Een zóó geweldigen strijd tegen het wa-
'er als thans tot geleidelijke afsluiting der
Zuiderzee wordt gevoerd, hebben de Hollan
ders echter nog nooit gestreden, en schooner
en rijker en heilzamer dan ooit zullen thans
dan ook de eindelijke resultaten zijn.
In den schemerenden avond van Donder
dag, 31 Juli 1.1. is het historische moment
"erschenen, waarop - spoediger dan ver
dacht werd de dijk-einden tusschen de
Noord-Hollandsche kust en Wieringen el
kander kwamen te raken: de afsluiting van
het Amsteldiep was een feit geworden!
Dit tramtreintje doet den argeloozen be
zoeker niets vermoeden van de groote din
gen, welke hem daar ginder wachten, en
de weiden, waarop de glanzende koeien
vredig grazen, liggen daar zóó rustig en zóó
stil, zóó in volle natuur en zóó onberoerd
van alle menschelijke techniek, dat men wel
haast niet gelooven kan hier in de onmid-
delijke omgeving een zóó groote daad van
zóó groot menschelijk vernuft te zullen aan
schouwen.
Te Ewycksluis aangekomen komt de be
zoeker echter al spoedig onder den indruk
Het klooster der Eerw. Zusters Benedic
tinessen Notre Dame te Oosterhout (N. Br.)
zal, naar de Msb. meldt, voortaan wederom
een abdij zijn.
Het klooster ontstond, toen uitgeweken
Fransche Benedictinessen van de Congre
gatie van Solesmes er zich vestigden. Gaan
deweg keerden echter de Fransche zusters
naar haar Vaderland terug en met haar ook
de abdis.
De achtergebleven zusters vormden een
priorij.
Het klooster, door toetreding van Hol
landsche novicen in den loop der jaren aan
zienlijk uitgebreid, werd voor korten tijd
door een pauselijke breve tot abdij verhe.
ven.
De eerste abdis wordt morgen, 6 Augustus
gewijd.
Het behoeft geen betoog, dat deze ge
beurtenis een zeer belangrijken datum
vormt in de geschiedenis der kloosterorden
in Nederland, in het bijzonder met het oog
op de roemrijke Benedictijnsche traditie in
ons vaderland, welke vier eeuwen onder
broken was.
Sedert eenige dagen vertoeft Z.Em. Kar
dinaal Van Rossum in het Redemptoristen
klooster te Wittem, waar bij tot 14 of 15
dezer denkt te verblijven. Omtrent zijn ver
blijft aldaar, lezen we het volgende in de
„Msb.":
Bijzondere plechtigheden worden niet ge
houden; het zijn hoofdzakelijk dagen van
rust en verpoozing voor Z.Eminentie. Dage
lijks maakt' Z.E. eenige excursies met de
auto, om dan buiten in de vrije natuur op
eenige der mooiste punten van Zuid-Lim
burg, uit te stappen en te wandelen, meer
malen ook de kleine landelijke kerkjes bin
nen te treden, soms tot groote verrassing
van pastoor en vrome kerkbezoekers.
De prachtige geruischlooze auto met de
kleine pauselijke vlag versierd, is reeds be
kend aan de omwonenden van Wittem en
zoodra men Z.E. herkent knielt men neer,
om zijn zegen te ontvangen.
Zondag zijn de Generale Overste met
Assistante van de E.E. Zusters van Tilburg,
waarvan Z.Em. Kard. Protector is, alsmede
de Eerw. Overste van het klooster van Gul
pen bij Z.E. op bezoek geweest
Maandagmorgen droeg Z.E. om half 8 uur
een stille H. Mis op in de kloosterkapel van
de E.E. Zusters Redemptoristinnen van
Parthij-Wiltem, van welke orde Z.E. ook
Kardinaal Protector is. Z. E. werd hierbij
geassisteerd door zijn particulieren secre
taris, den Z.Eerw. Pater dr. J. Drehmanns
en den Eerw, Pater B. Korthagen, als capel-
lani, terwijl eenige Eerw. Fraters theologan
ten als acolythen fungeerden. De klooster
kapel was met een pracht van bloemen ver
sierd en onder de H. Mis voerden de Eerw.
Zusters eenige gezangen uit. Aanwezig wa
ren ook de Generale Overste met Assistan
te van de EE. Zusters van Tilburg, benevens
de Moeder-Oyerste van het klooster van
Gulpen. Aan deze drie Zusters reikte Z.E.
de R. Communie uit, alsook' aan het v#lk,
dat in grooten getale in de kapel aanwezig
was. Na de H. Mis werd het ontbijt in het
klooster der E.E. Zusters Redemptaristinnen
genomen, waarbij ook de drie genoemde
Zusters van de Congregatie van Tilburg
aanzaten.
De geestelijkheid van de naburige pa
rochies van Wittem had Maandagmoren
gelegenheid Z.E. te begröeten. Het is n.l.
een aloude gewoonte dat op 2 Augustus het
feest van den H. Alfonsus.de naburige gees
telijkheid naar het klooster komt en mede
aanzit aan den feestdisch ter eere van den
Grooten Kerkleeraar en Stichter van de
Congregatie des Allerh. Verlossers. Thans
was die bijeenkomst verzet tot 4 Augustus,
wijl op den Zaterdag vele Eerw. Geestelij
ken door hun pastorale bediening belet zou
den zijn aan het feest deel te nemen. Wijl
eëhter Z.E. volgens afspraak op den vierden
Augustus des middags het Redemptoristen
klooster van Vaals zou bezoeken, werd vóór
den middag aan de Eerw. Geestelijkheid van
Wittem gelegenheid gegeven Z.E. te be
groeten.
Woensdag za Iin het klooster van Wittem
het gouden proessiefeest van Z. E. in in-
tiemen huiselijken kring gevierd worden,
waarbij behalve den Provinciaal en de ver
schillende Rectoren of hunne afgevaardig
den van de Nederlandsche Provincie der
Redemptoristen ook de Provincialen ian
Frankrijk en België of hunne vertegenwoor
digers zullen aanwezig zijn.
Voor het tweedaagsche Jeugdcongres der
Derde Orde van Sint Franciscus, uit ge
schreven door het Centraal Bureau der
Derde Orde te Weert, is de deelname zoo
groot, dat nu reeds geen congressisten meer
kunnen worden aangenomen.
Niet minder dan 350 jongens en jongelin
gen, uit alle oorden des lands, leden van
jeugdafdeelingen der Derde Orde, zullen het
congres meemaken.
De vergaderingen hebben plaats in het
Missiehuis Sint Franciscus Solanus, te
Sittard.
Zondag 24 Augustus treden als sprekers
op: Kapelaan G. Waanders, van Arnhem en
Lucidius Verschueren O.F.M. en Maandag
25 Augustus de Hoogeerw. heer L. Tijssen,
deken te Sittard en Pater Petrus Nielen
O.F.M.commissaris der Derde Orde.
R.-K. VACANT1E-LEERGANG
IN BEROEPSKEUZE-VOORLICHTING.
Ofschoon het Paed. Psych. Instituut der
R.-K. Leergangen dit jaar, volgens vroeger
bericht, geen Paedagogische Week organi
seert, heeft het toch om het groote belang
der Beroepskeuze-voorlichting, zijn volle
medewerking aan het Centraal Zielkundig
Beroepskantoor toegezegd en zullen daarom
eenige van zijn docenten optreden, waaron
der Prof. Dr. Roels en zal Pater G. Lamers
S J„ de secretaris van de R.-K. Paedagogi
sche Weken, ook het secretariaat van dezen
Leergang te zamen met den heer G. D.
Zegers, waarnemen.
Het Secretariaat is gevestigd Drift 10-12,
Utrecht.
Voor deelname gelieve men zich zoo spoe
dig mogelijk aan genoemd adres op te geven.
Men meldt uit Amsterdam: Dezer dagen
hebben alle Legwedstrijdbesturen in Neder
land een overeenkomst betreffende een uni
formen grondslag voor hun reglementen ge
troffen. Zoo werd o. m. vastgesteld dat alle
Legwedstrijden op 15 October zullen begin
nen, met even groote toornen (6 bennen en
1 reserve-hen) en dat 4c prijzen zullen wor
den toegekend naar de waarde der gelegde
eieren, waarvoor een uniforme waarde-
berekening zal worden toegepast.
De Legwedstrijden zullen verdeeld worden
in gewestelijke en nationale, terwijl voor
deze beide groepen eenigszins verschillende
eischen zijn gesteld. Om het zoo moeilijk
verkregen contact te bewaren, is uit en door
de besturen van de zeven in Nederland loo-
pende legwedstrijden (Beekbergen, Barne-
veld, Nijmegen, Enschedé, Laren, Horst en
West-Graftdijk) een Raad van Toezicht en
Arbitrage benoemd, die zich met de erken
ning van legwedstrijden, het optreden als
scheidsgerecht, het verleenen van prijzen
en het verwerken van de gegevens zal be
lasten.
Het dagelijksch bestuur van dien Raad
beriisl bij pen bestuur, bestaande uit de
heeren I. G. J. Kakebeeke, inspecteur van
den landbouw, voorzitter; G. J. Westerink,
directeur vin het Nederlandsch Proeffok-
station en van de Centrale Ned. Legwed
strijden, te Beekbergen, secretaris; P. H.
Burgers, bestuurslid van den Larenschen leg-
wedstrijd, penningmeester; dr. A. G. Breen,
bestuurslid van den Legwedstrijd te Ensche
de, lid en W. Middelman, leider van den
Barnevelder Legwedstrijd, lid.
Sinds in Nederland (in 1919) met het or-
ganiseeren van legwedstrijden werd begon
nen, zijn deze meer en meer populair ge
worden en hebben belangrijk bijgedragen
tot de verbetering van den hoenderteelt. Nu
door een uniforme regeling het overzicht
over alle legwedstrijden vereenvoudigd is,
terwijl aan de verwarring, die de verschil
lend ingerichte reglementen stichtten, een
einde is gemaakt, is wederom een krachtige
stoot gegeven aan den vooruitgang van
onze pluimveeteelt.
Zooals bekend, wordt er in Duitschland
behalve bevroren vleesch tfok levend vee
uit Argentinië geïmpoteerd. Uit het ver
slag van den keuringsdienst is nu geble
ken, dat het in het belang van de volks
gezondheid noodig is hierop streng toezicht
tc houden.
In 1923 werden 600 levende runderen
aangevoerd, terwijl 123 maal een onderzoek
op tuberculose werd verricht, met het re
sultaat dat 3 geheele vierde deelen, 1008
longen en 31 andere organen wegens tuber-
culeuse aandoeningen geheel of gedeelte
lijk moesten worden afgekeurd.
Naar aanleiding hiervan is door het Duit-
sche Ministerie van Landbouw opdracht ge
geven om voortaan op alle plaatsen van
invoer en in alle openbare slachthuizen een
streng onderzoek in te stellen naar de
lympheklieren, zoowel bij versch gellacht
Argentijnsch vee als bevroren vleesch, voor
zoover dit mogelijk is.
Waar de invoer van Argentijnsch vleesch
ook bij ons zoo is toegenomen, zou het
laatste ook voor ons wellicht aanbeveling
verdienen.
Gunstige toestanden.
In de uitgestrekte tuinbouwstreek van
den Langendijk heerscht gedurende de laat
ste maanden een leven en een opgewekt
heid, die weer doen denken aan de beste
jaren voor den tuinbouw. Was het vorige
jaar alles malaise en achteruitgang, in den
aanvang van dit jaar is dit als bij toover-
slag veranderd. De prijzen der verschillen
de tuinbouwproducten waren zoodanig, dat
van een rijk jaar kon worden gesproken en
van het begin der nieuwe campagne is de
toestand zoo gunstig, dat het alle ver
wachtingen overtreft. De vroege aardappe
len zijn voor prijzen verkocht, die zeer goed
konden genoemd worden, terwijl het be
schot over het geheel genomen buitenge
woon is meegevallen. Aardappelen zijn er
dit iaar veel verbouwd. Het aantal bebouw
de Hectaren wortelen was dit jaar betrek
kelijk klein, terwijl de prijzen ook maar
middelmatig waren. Voor Bloemkool en
zilvernep worden ongehoord hooge prijzen
besteed en ook de overige groenten wor
den aan de veilingen verkocht tegen prijzen,
die een voordeelige exploitatie als resul
taat geven. Van mislukking van een of an
der gewas is, zooals dit vaak in vorige ja
ren het geval was, geen sprake. Het bui
tenland vraagt veel onzer groenten en aar
dappelen, waardoor in de prijzen de gevol
gen van groote aanvraag worden weerspie
geld. De koolsoorten, die nu in de laatste
weken aan de veilingen zijn aangevoerd
als nieuw product, deelen mede in tie
gunstige prijzen, die ook voor andere tuin
bouwproducten gelden. Alles bijeen geno
men is de toestand der tuinbouwers alles
zins bevredigend te noemen en worden de
gevolgen van de slagen, die velen hunner
de laatste jaren kregen, thans weer her
steld. Dat ook de' andere klassen der be
volking daarvan den gunstigen weerslag on
dervinden is duidelijk.
DE LASTIGE KWAAL.
Dokter; U lijdt aan een lastige
kwaal
Patiënt: Ja wel, maar zachtjes een
beetje, ze is in de kamer hiernaast
DAT KLOPTE NIET.
Oude vrijgezel: „Ze zeggen: gelukkig in
het spel, ongelukkig in de liefde. Maar dat
klopt niet. Nu heb ik de honderdduizend uit
de loterij getrokken, en op één dag heb ik
honderd huwelijksaanbiedingen gekregen.
f
WAAROM HIJ NIET MOEST WACHTEN,
„Uw zoon wil dus al gaan trouwen? Hij
deed beter te wachten, tot hij wat verstan
diger is geworden."
„Ja, maar als hij verstandiger is, trouwt
hij in 't geheel niet."
DE VERLOOFDEN.
„Ik hoor, dat Lise verloofd is met een
architect.
„Ja, maar op het oogenblik is hij alleen
nog maar architect van luchtkasteelen."
DIPLOMATIEK ANTWOORD.
Als ik u nu ten huwelijk vroeg, zoudt
u dan ja zeggen?
Als ik u nu zeg dat ik ja zou zeggen
als u mij ten huwelijk-.vroeg, zoudt u mij
dan vragen?
Dc. Amerikaansche wereldvlieger luit.
Wade, heeft van verdere deelneming aan
de tocht afgezien, daar zijn vliegtuig bij de
Faroereilanden beschadigd is. De overige
Amerikaansche vliegers hebben wegens de
groote hoeveelheden ijs op de kust vav
Groenland hun route gewijzigd
Men meldt uit Weltevreden. Voorgesteld
is een vliegterrein van internationale afme
ting envoor de Holland-Indië-vlucht aan te
leggen te Kebon-Pallah bij paal 14 in het
Meestersche. Het terrein is tachtig bouws
groot (1 bouw is 7096 vierkante meter),
waarvan veertig bouw in erfpacht is afge
staan aan den landheer Lim, de andere helft
is vrije gouvernementsgrond. Op een klein
deel van het terrein staat een kampong, die
afgekocht dient te worden. De rest is be
plant het serehtuinen Het terrein is zand
grond en niet noemenswaardig heuvelachtig.
Na raseering van de setehstruiken zal het
goed bruikbaar zijn. De beslissing wacht op
die van de militaire autoriteiten.
Donderdagmorgen te 9 uur reed de Ko
ninklijke Familie met haar gevolg per auto
naar Veere. Aan den steiger bij het pont-
veer naar Kamperland op Noord-Beveland
verliet de Koninklijke Familie de auto en
ging aan boord van een motorbootje der
Marine, dat de hooge bezoekers naar Kam
perland overbracht. Daar stonden de uut°s
gereed en begon de tocht door Noord-Be-
veland, een bijzonder gedeelte der Zeeuw-
sche reis, omdat dit de eerste maal is, dat
de Koningin dit eiland bezoekt.
Van den aanlegsteiger van Kamperland,
waar de Koninklijke Familie door het toe
gestroomde publiek hartelijk werd begroet,
werd gereden naar het schoolplein van het
dorp Kamperland. Daar zongen de kinderen
der openbare en der bijzondere school de
Koningin een lied toe en nadat de Koningin
daarvoor de kinderen bedankt had, werd
verder gereden naar Wissekerke, waar bij
het gemeentehuis halt werd gehouden.
De burgemeester van Kamperland, Wisse
kerke en Geersdijk, de heer M. J. Verhorst,
werd aan de Koningin voorgesteld, daarna
zong een zangkoor een cantate en werden
de Koningin en de Prinses bloemen aange
boden en na dit kort oponthoud reed de
Koninklijke Familie, hartelijk toegejuicht
door de menigte, die zich bij het gemeente
huis verzameld had, naar Colijnsplaat. Hier
werd even halt gehouden en bood het doch
tertje van den wethouder Dees, die op den
zelfden dag als Prinses Juliana geboren is,
de Prinses een bouquet aan.
Ook te Cats, waarheen nu gereden werd,
had een kort oponthoud plaats en daarna
voerde de tocht naar Kortgene, waar bij het
gemeentehuis de burgemeester, de heer J.
Snellen, aan de Koningin werd voorgesteld.
Nadat aan de Koningin en de Prinses bloe
men waren aangeboden, zongen de school
kinderen, die daar met de Gymnastiekver-
eeniging en het muziekgezelschap stonden
opgesteld, een lied.
De Koningin dankte voor de hartelijke
ontvangst en daarna reed de auto, onder de
toejuichingen der Noord-Bevelanders, naar
den steiger van het veer, dat de verbinding
tusschen Kortgene en Wolfaartsdijk op
Noord-Beveland onderhoudt. De Koninklijke
Familie begaf zich hier aan boord van de
„Hydograaf", die daarna de Oostcr Schelde
ópstoomde, tusschen de schepen der Zeeuw-
sche visschersvloot door, die daarheen ge
varen waren, om voor de Koningin een revue
te houden. De gedachte daartoe is uitge-
i gaan van den heer Fokker, die voordat de
„Hydograaf" den steiger van Kortgene ver
liet, bij de Koningin aan boord was ontbo
den.
Na de revue der visschersvloot meerde de
„Hydograaf" aan den steiger van Wolfaarts
dijk. Daar ging de Koninklijke Familie weer
aan land en nam plaats in de gereedstaande
auto's. Eer. eerewacht van den Bijz. Vrij-
willigen Landstorm bracht hier de Koningin
de eerbewijzen. Gereden werd naar het dorp
Wolfaartsdijk en vervolgens naar 's Heer-
Arendskerke (met een kort oponthoud in
beide plaatsen) en daarna reed de stoet naar
het station 's Heer Arendskerke, waar df
Koninklijke Familie in den Koninklijke*
trein de lunch gebruikte.
Te half drie werden de auto's weer be-
stegen en werd een tocht gemaakt door
Noord-Beveland en wel langs Heinkenszand,
Nisse, 's Gravenpolder en Kapelle. Onder
weg werd in elk der plaatsen even gestopt,
de burgemeesters der plaatsen werden aan
de Koningin voorgesteld, de Koningin en de
Prinses werden bloemen aangeboden en lie
deren toegezongen, doch het oponthoud in
elk dier plaatsen duurde slechts enkele mi
nuten.
Te ongeveer half vijf kwam de Koningin
te Goes aan wal aan den nieuwen Rijks
straatweg, waar de motorafdeeling van den
Bijz. Vrijw. Landstorm onder commando van
luitenant Persand Snoep stond opgesteld.
Door de Wilhelminastraat werd naar het
Rimmelandplain gereden, waar de hooge
gasten gedurende korten tijd de ringrijderij
gadesloegen en daarna werd naar het Stad
huis gereden.
Hier hield de waarn. burgemeester, wet
houder D. D. v. d. Bout, een toespraak.
De Koningin dankte den waarn. burge
meester voor zijn toespraak en daarna werd
in de raadszaal de thee gebruikt
Uit de raadszaal begaf de Koninklijke Fa
milie zich vervolgens naar het bordes van
het raadhuis, om het défilé der ringrijders
gade te slaan. De Koningin reikte de door
haar uitgeloofde beker aan den winnaar der
ringrijderij uit en schonk vervolgens haar
aandacht aan de reiendansen, die onder lei
ding van den heer D. Houtekamer, voor het
bordes van het stadhuis werden uitgevoerd.
Hierna verliet de Koninklijke Familie het
raadhuis en nam hare plaatsen in de auto's
weer in, waarna onder het gejuich van het
publiek gereden werd naar bet station te
Goes.
Daar stapten de hooge bezoekers in den
Koninklijken trein, die daarna opstoomde
naar het station Kruiningen-Ierseke, waar
de Koninklijke familie den nacht in den
trein zal doorbrengen.
73.
Rodille, die hem op een oogenblik, dat hij
dit het minst verwachtte, een betrekking,
daaraan een behoorlijk salaris verbonden
^as, kwam aanbieden, scheen hem toe als
door de Voorzieningheid gezonden. Hij nam
z°nder aarzelen de voorwaarden aan en met
gesloten oogen teekende hij alle verbinte-
"issen. Toen hij zich op die wijze geheel in
da macht van zijn zoogenaamden weldoener
Scsteld had, werd hij in de Rue du Musé als
techtsgeleerde en chef van het kantoor geïn-
"alleerd.
.Men moet Rodille recht laten wedervaren;
bij was vlug en bekwaam. Zoodra zijn bedrij-
vijfheid een middel vond, om zich aan iets te
dijden, deed hij wonderen, en na verloop
Jan weinige maanden telde het kantoor van
den ex-deurwaarder eene'massa cliënten. Wij
JJillen hier in eenige noodzakelijke bijzonder
heden treden, om onzen lezers de bedoeling
der verschillende aanwijzingen te verklaren,
die op het zwarte bord naast de deur te le-
Zen waren.
Het kantoor, of liever Rodille, stelde zich
pen meest uitgebreiden werkkring ten doel.
jr is niemand, die niet weet hoe elke min
derjarige zoon, wanneer hij zich in verle
genheid bevindt, blindelings en met gretig
heid een wisselbrief op drie maanden van
vijftienduizend francs teekent, om maar
tienduizend francs te ontvangen. Drie maan
den, wanneer men een of twee en twintig
jaren oud is, schijnen eindeloos. Rodille
sloot een menigte van zulke leeningen. De
vervaldagen kwamen, de debiteurs betaal
den niet, zij werden vervolgd en ten slotte
werden de deuren der gevangenis voor hem
geopend. De bedroefde families haastten
zich dan, om de berouwvolle gevangenen
te verlossen, en de geldsommen vloeiden,
buitengewoon vermeerderd, in de kas van
Rodille terug.
Het kantoor belastte zich verder, tegen
een vooruit overeen te komen belooning,
met het invorderen van schulden en verlo
ren gewaande gelden.
ACHT EN TWINTIGSTE HOOFDSTUK.
Het kantoor in de Rue du Musée had,
zooals wij hebben gezien, meer dan één
pees op zijn boog. Daaronder was er voor
namelijk een, de gouden pees, waarvan wij
nog niet hebben gesproken. Deze behoorde
van rechtswege aan Rodille en deed zijn
vindingrijken geest alle eer aan.
Zoodra iemand, die een eenigszins be
langrijk vermogen bezat, gestorven was,
zonder een testament gemaakt te hebben of
bekende bloedverwanten na te laten, en dat
gebeurde nog al vaak, verklaarde Rodille
zich partij tegen den fiskus, die, zooals men
weet, in dergelijke gevallen de wettige erf
genaam is. Hij zond naar alle kanten zijn
speurhonden uit, die acht keeren van de
tien door langdurige en nauwkeurige naspo
ringen den een of anderen onbekenden erf
genaam wisten uit te vinden, die zelfs van
zijn verwantschap tot den overledene onbe
wust was.
Zoodra die erfgenaam gevonden was,
hield de rol der speurhonden op en die van
Rodille begon.
De slime gauwdief, geheel in 't zwart ge
kleed, en met een uitdrukking van kiesche
bescheidenheid op zijn gelaat, stelde zich
dan in betrekking met den tot de erfenis
gerechtigden bloedverwant en sprak hem
ongeveer als volgt aan:
„lk ben zaakwaarnemer, mijnheer en het
toeval heeft mij in het bezit gesteld van een
geheim dat u betreft. Ik vermeen u een vrij
groots som gelds te kunnen bezorgen, waar
op u volstrekt niet gerekend hebt en die u
zonder mij nooit zult ontvangen. Ik belast
mij daarvoor alle noodige. stappen te doen,
ik neem al de kosten voor mijn rekening en
om u het onmogelijk te maken aan mijn goe
de trouw te twijfelen of een oplichterij te
vermoeden, verbind ik mij, geen stuiver van
u te verlangen, vóór u in het bezit van het
geld zijt."
De verwondering en de vreugde van den
armen drommel, tegen wien men zoo iets
zegt, zal men gemakkelijker kunnen voélen
dan beschrijven.
Rodille ging dan met honingzoete stem en
op overtuigenden toon voort:
„Nu, mijn waarde heer, staat het slechts
te bezien, of u geneigd bent, om een vol
doende belooning te betalen voor de moei-
ten, voorschotten en allerlei zorgen die ver-
eischt worden, om de zaak, waarover ik de
de eer heb tot u te spreken, tot een goed
einde te brengen."
„O," antwoordde de opgetogen kliënt,
„twijfel niet aan mijn erkentelijkheid of aan
mijn edelmoedigheid."
„Daaraan twijfel ik geenszins, maar het
geldt hier een ernstige zaak, geheel in uw
eigen belang, en ik zou gaarne eenigen waar
borg wenschen te hebben."
„Ik ben geheel tot uw dienst," was dan
onveranderlijk het antwoord van den toe-
komstigen erfgenaam, „spreek, wat wenscht
u?"
„Iets dat, zoo ik meen, u zeer billijk zal
toeschijnen."
„En dat is?"
„Iets zeer eenvoudigs. Ik verlang slechts
een kleine acte in behoorlijken vorm, waar
bij u mij de helft der som, die ik u bezor
gen zal, afstaat, hoe groot of klein die ook
wezen mag."
De aangesprokene maakte een beweging
van schrik.
„De helft!" riep hij uit.
„Ja."
„Ik bied u het achtste gedeelte aan."
Rodille groette en ging naar de deur.
„Nu, een vierde dan?,"
„Geen vierdê en ook geen achtste. De
helft of niets. U kunt het doen of laten, mijn
waarde heer."
„U zet me het mes op de keel."
„U zoudt beter doen met te zeggen, dat
ik zakken vol geld in uw kas kom brengen."
„Ja, maar ik heb die zakken vol geld nog
niet."
„Zoolang u die niet hebt, behoeft u mij
niets te geven. Neemt u mijn voorstel aan?"
„Ik kan het niet, dehelft, dat is te
veel, veel te veel!"
Rodille groette opnieuw en deed voor de
tweede maal, alsof hij wilde heengaan.
De aanstaande erfgenaam hield hem nog
maals terug, en trachtte vruchteloos tot een
vergelijk te komen.
Rodille, die wist dat hij de sterkste was,
gaf geen duimbreed toe en maakte een einde
aan het gesprek door te zeggen:
„Bedenk u wel mijnheer, denk er goed
over na, en indien u maar eenigszins be
grijpt mij niet noodig te hebben, beschour^
het dan alsof ik u niets gezegd had. Hier is
mijn adres. Wanneer u het noodig oordeelt,
mij te komen spreken, kunt u mij 's morgens
van 10 tot 12 uur vinden, en het zal mij veel
eer zijn, u te zien."
Zoodra hij alleen was, stelde de toekom
stige erfgenaam alles in beweging, om te
weten te komen van waar dit onverwachte
fortuintje hem aangewaaid was. Doch, daar
hij in dien doolhof eiken leiddraad miste,,
raakte hij reeds bij de eerste schreden het
spoor bijster en overtuigd van zijn onmacht,
zag men hem na verloop van eenige dagen
zich naar de Rue du Musée begeven.
Rodille ontving hem dan met de meeste
voorkomendheid. Nieuwe onderhandelingen
vonden niet plaats, de akte werd eenvoudig
weg geteekend, de cliënt ontving dadelijk
daarop de onwederlegbare bewijzen van zijn
recht op de erfenis van zijn onbekenden
bloedverwant, een erfenis, waarop hij nim
mer gerekend had, doch waarvan hij toch
slechts de helft zou kunnep ontvangen.
Men begrijpt, hoe onberekenbaar snel zul
ke zaken het vermogen van Rodille deden
aangroeien en wij kunnen de verzekering
geven, dat dergelijke gelukkige vangsten nog
al dikwijls voorkwamen.
De zes armoedige jongelieden, die wij in
het voorvertrek bezig zagen met het door
bladeren van gezegelde papieren en het
maken van aanteekeningen, waren de speur
honden, die Rodille naar alle zijden uitzond.
Die arme jongens werden slecht betaald,
slecht gevoed en slecht gekleed, doch wa
ren daarentegen overladen met werk Zij
brachten drie vierde van hun leven door
met van het eene bureau van den burge
lijken stand naar het andere te loopen en
geboorte-, huwelijks- en doodsakten te ko
pieeren.
(Wordt vervolgd.)
