r^cNHoEK
Brieven uit Frankrijk.
radeoT
OMROEP
feuilleton.
Ontdekte misdaad.
NIEUWE HAARLEMSCHE COURANT.
Tweede Blad Maandag 15 September 1924
Mr. P. v. S
De nieuwe Volkenbondsraad. Stresemann komt terug op zijn Zaterdag
gemelde verklaringen inzake de kwestie van de schuld aan den oorlog en
Duitschiands toetreden tot den Volkenbond. De moord op Casalini.
Opstanden overal.
Onder de Radio-berichten: Opstelling van een protocol door de ontwa
peningscommissie te Genève. Prof. Bruins algemeen gedelegeerde bij
bet Duitsche Rijksbankcollege?
GEM. BUITENL BERICHTEN.
KERKNIEUWS.
Provinciaal kapittel der Paters
Augustijnen.
GEMENGD NIEUWS.
DAGELIJKS.
PRIMA RADIO
CONCERTTOESTELLEN
Desverlangd vanaf f6.— per maand
Bureau Meijer - Haarlem,
Kleine Houtweg 69. - Tel. 3468,
DE WERELDVREDE EN DE VREDE
IN HET EIGEN LAND.
Geheel de wereld heeft in deze dagen het
oog gericht op Genève. De Volkenbond staat
in het midden van de algemeene belangstel
ling. De vlaggen van meer dan 50 naties
wapperen aan het vreedzame meer, dat nu en
dan evenwel onstuimig rimpelen kan. Er ont
breken nog meerderen. De roode vlag van
Rusland eigent zich nog niet geplant te wor
den in een omgeving die streeft naar wereld
vrede. De Duitsche driekleur, zal, als de tee
kenen niet bedriegen, wellicht een volgend
jaar haar plaats opeischen en verkrijgen, al
zal haar komst door velen niet met vreugde
worden begroet. Maar één vlag, de meest
belangrijke, de geelwitte wordt doodgezwe
gen in dat kamp van internationale verbroe
dering. Men wil een tempel des vredes bou
wen op zuilen van arbitrage, vrijheid en ont
wapening, maar men vergeet de onmisbare,
vierde zuil van christelijke naastenliefde, de
hechtste van allen, de vredesvorst bij uitne
mendheid, de Paus van RoOe, neemt geen
plaats in te midden van hen, die meenen dat
gebouw te kunnen optrekken op zuiver men-
schelijke grondslagen. De rots van Petrus
nog altijd de onwankelbare basis van iedere
vredesgedachte, vormt niet het fundament
van 't wereldgebouw, waaraan te Genève
wordt gearbeid.
Is daarin niet de grond gelegen dat men
met mistrouwen dat instituut gadeslaat. De
verwachtingen niet bijster groot zijn, al schij
nen uiterlijk de pogingen tot bestrijding van
het oorlogsgevaar in deze weken een schrede
Vooruit te hebben gemaakt
Noch economische waarborgen noch weder-
Bijdsche verdragen, noch verplichte arbitrage,
zelfs geen vage humaniteitsbegrippen zul
len in staat zijn den wereldvrede onder de
naties te verzekeren, indien de hoeksteen
van waarachtige, christelijke naastenliefde
ontbreekt.
Het eigen belang zal moeten wijken voor
het algemeen belang. En geen stem is meer
bevoegd zich in dezen te doen hooren, dan de
eeuwige en onveranderlijke stem uit Rome.
Het is nog verre dat aan die roepstem ge
hoor wordt gegeven. Het tegendeel is waar.
De innerlijke verdeeldheid in zoo menig eigen
land is hiervan het meest sprekende bewijs.
Een invloedrijk Kamerafgevaardigde van
de Italiaansche Volkspartij heeft ons te Lu
gano gesproken over de tweespalt in zijn va
derland. Wij weten hoe in Spanje een dicta
tor de macht in handen wenscht te houden,
en met den dag in breeden kring de ont
stemming doet toenemen.
En in Frankrijk steekt het monster van
nieuwe geloofsvervolging dreigend den kop
omhoog. Hoe zal de wereldvrede werkelijk
heid worden, waar de vrede in het eigen huis,
in zoo menig land vergeefs is te zoeken.
De woorden door Herriot te Genève ge
sproken, zij verliezen zooveel van hun uiter-
lijken glans, indien wij de droeve gebeurte
nissen nader beschouwen, die zich een week
ruim geleden, op gezag van diezelfde Regee-
ringsoverheid te Alen 9011 hebben afgespeeld.
De orde der Clarissen, in dat oude stadje
sedert eeuwen bevestigd, bemind en gewaar
deerd door allen, is voortgejaagd uit haar
^stille kloostercellen. De wet van Combes,
sedert den oorlog dood gewaand is opnieuw
met gestrenge hand toegepast.
Vergeten zijn de onschatbare diensten door
de religieuzen in de oorlogsjaren het land
bewezen. Een linksche en magonnieke regee
ring heeft niet geaarzeld haar te treffen, wien
men slechts verwijten kan haar leven in
dienst te hebben gesteld van God en de hulp
behoevende menschheid.
Groot is de verontwaardiging in Alen ?on
telf. Niet minder groot in het kamp van
Frankrijk's Katholieken, over geheel het
land. De Bisschoppen hebben hun stem van
protest doen hooren een verzoekschrift
waarop duizenden hun naam hebben ge
plaatst, is tot de Regeering gericht en meer
dere vereenigingen hebben openlijk den strijd
aangebonden tegen maatregelen, die het
ergste voor de toekomst doen vreezen. De
zusters uit Alengon zijn heengegaan zonder
het uur van haar uitdrijving af te wachten.
Zij hebben het kloosterhuis in alk stilte
verlaten, om erger te voorkomen. Maar niet
overal zal, indien een dergelijke maatregel
wordt gtroffen, op gelijke wijze worden ge
handeld. Het Katholieke Frankrijk wil zich
„coute qui coute", verdedigen tegen een on
recht dat door de bestaande wetgeving met
een schijn van recht wordt omweven. De
alarmklok luidt. In Elzas-Lotharingen staan
de gelederen dicht aaneengeschaard om zich
te verzetten tegen de invoering van die heil-
looze wetgeving. En het sein van geloofs
vervolging te Alen ?on gegeven, zal die Katho
lieke éénheid in de heroverde gebieden nog
versterken.
Indien de regeering haar voornemen in
Elzas-Lotharingen tot uitvoering brengt,
zoo zeide mij een der voormannen der katho
lieke beweging in Straatsburg, dan zal er
bloed vloeien. 1
En het verdere geloovige Frankrijk za
niet achterblijven zijn landgenooten in dien
strijd te steunen.
Velen waren reeds wakker geschud dooi
Herriot's regeeringsverklaring, meerderen
zijn het, nu te Alenqon, de geboorteplaats
van de kleine Theresia, een begin van uit
voering is gegeven aan de anti-katholieke
gezindheid van het tegenwoordige ministe
rie.
Hoe ijdel lijkt ons het „vive la Paix" Her
riot door een volksmassa te Parijs toegeroepen
bij zijn terugkomst uit Londen. Welk een
droeve tegenstelling dat ijveren voor wereld
vrede en tegelijkertijd dat bevorderen van
tweedracht in eigen land.
En zonder te miskennen wat deze minister
president heeft bereikt op het gebied van
buitenlandsche politiek, door een spheer te
scheppen van verzoening, waaraan Poincaré
ons had ontwend treft ons des te sterker zijn
meten met twee maten, waar het geldt den
vrede in buiten- of binnenland.
En indien hij te Genève verklaart „Frank
rijk wil den vrede, wil leven en arbeiden in
rust en met eere" dan zien wijte Alengon
dreigend de hand geheven om die rust te
verstoren en de eer aan te tasten in een van
zijn schoonste uitingen. Nog leeft de hoop
dat de regeering niet zal voortgaan op den
ingeslagen weg, tijdig zal inzien dat wie den
wereldvrede wil, den vrede het allereerst
moet bewaren binnen de grenzen van het
eigen land.
Wij willen hem gelooven als hij zegt „Ik
zweer dat Frankrijk, gisteren onschuldig
aan den wereldoorlog, heden nog gewond,
broederlijk de hand uitstrekt naar de verzoe
ning der volken. Maar deze eed zal eerst zijn
volle beteekenis verkrijgen, indien deze
eveneens wordt afgelegd ten gunste van den
godsdienstvrede in Frankrijk zelf.
Alleen zij zijn gerechtigd mede te bouwen
aan den tempel van den internationalen vrede,
die zich hebben opgeworpen als de bescher
mers van het nationale vredesgebouw.
Met welk een blindheid moet men geslagen
zijn, deze waarheid niet in te zien.
De wit-gele vlag is zoowel het symbool
van dien nationalen als internationalen vrede.
Helpen wij allen mede, deze niet alleen
te Genève, maar in alle oorden van geheel
de wereld, onwankelbaar te planten.
Parijs, 10 September 1924.
De verkiezingen voor den
Raad van den Volkenbond
Langzamerhand beginnen de aanstaande
Volkenbondsraadsvf rgaderingen de aandacht
te vragen. Vrijwel zeker is een nieuwe per
manente raadszetel voor Duitschland, zoo
dit toelating vraag*, waarover nog de meest
tegenstrijdige geruchten gaan. Opvallend
was echter de tweedaagsche aanwezigheid
van den Duitschen gezant uit Bern. Krijgt
Duitschland een nieuwen permanenten zetel,
dan acht men het niet onmogelijk, dat Frank
rijk de instelling van twee nieuwe, niet-
permanente zetels vraagt, welke dan wel
licht zouden toevallen aan Polen en Neder
land, terwijl alle andere leden herko
zen zouden worden. Nederland en anderen
zijn weliswaar tegenstanders van uitbreiding,
maar zullen ter wille van Duitschiands toe
treding over dit bezwaar wel heenstappen.
Ook Brazilië maakt aanspraak op een perma
nenten zetel en zou zich vergenoegen met de
i bezetting van den voor de Vereenigde Sta
ten bestemden zetel, zoolang deze afwezig
blijven.
De schuld aan den oorlog,
en Duitschiands toetre
ding tot den Volkenbond.
Minister Stresemann schijnt heel erg te zijn
geschrokken van de echo, die zijn verklarin
gen omtrent de quaestie van de schuld aan
den oorlog en de toetreding van Duitsch
land tot den Volkenbond in vrijwel de heele
pers hebben gewekt. Met uitzondering van
de rechtsche bladen, die zijn verklaringen
met blijde instemming begroeten, waren
de organen van alle andere partijen van
meening, dat de handige diplomaat dr. Stre
semann zich ditmaal toch vergaloppeerd
heeft. De democratische bladen spreken
er hun verwondering over uit, dat de mi
nister met zulke pertinente verklaringen
voor den dag heeft durven komen, voordat
het rijkskabinet nog gelegenheid heeft ge
had, zijn definitieve houding te verklaren.
In de „Germania" kan men reeds tusschen
de regels door lezen, dat er omtrent deze
quaestie een diepgaand meeningsverschil
bestaat tusschen den rijkskanselier, dr.
Marx en den minister van Buitenlandsche
Zaken Stresemann. En de „Vorwarts"
zag in de verklaringen van Stresemann
niets anders dan een poging om dr. Marx
een beentje te lichten, ten einde den Duitsch-
nationalen de verovering van een paar minis
terszetels te vergemakkelijken. Zooals ge
zegd, van deze uitspraken schijnt dr. Stre
semann heel erg te zijn geschrokken. Zater
dag werd de „Berl. Ztg. am Mittag" ge
autoriseerd, om mee te deelen, dat men alge
meen de bedoelingen van dr. Stresemann
geheel verkeerd begrepen had. De minister
had in het geheel niet bedoeld, een pleidooi
te houden voor de onmiddellijke verzending
van de nota inzake de schuld aan den oorlog.
Stresemann wilde slechts betoogen, dat deze
nota in ieder geval moest worden verzot der,
daar het anders den schijn zou hebben, als
zou de Duitsche regeering onder Franschen
druk van haar oorspronkelijke bedoelingen
zijn afgeweken.
Hij is er zich echter volkomen van bewust,
dat de onmiddellijke verzending een groote
politieke fout* zou zijn men dient daarvoor
een gunstiger tijdstip af te wachten. Ook ten
aanzien van Duitschiands toetreding tot den
Volkenbond heeft men de woorden van
den minister verkeerd uitgelegd. Stre
semann is er in 't geheel niet tegen integen
deel hij beseft volkomen de voordeelen wel
ke de toetreding tot den Volkenbond voor
Duitschland kunnen meebrengen, maar hij
is tegen onvoorwaardelijke toetreding.
De „Zeit." het orgaan van dr. Stresemann,
bevestigt dit in een uitvoerig artikel en er
valt dus niet aan te twijfelen, dat de minis
ter inderdaad bakzeil heeft gehaald. Want
dat hij Vrijdag werkelijk hetzelfde bedoelde
te zeggen, als hij liet uitspreken, is zeker niet
waar. Alle journalisten van uiterst rechts tot
uiterst links, die de persconferentie bij Stre
semann hebben bijgewoond, kregen den-
zelfden indruk en deze was, dat Stresemann
doelbewust zijn eigen opvattingen in deze
kwestie wilde propageeren. Een opvatting,
die naar men meent te weten, niet de op
vatting van dr. Marx was. Heden zal een
zitting van den kabinetsraad worden gehou
den. Deze zal zich echter nog niet met de
brandende politieke kwestie bezighouden.
De eindbeslissing van het kabinet over de
kwestie van de schuld aan den oorlog en
toetreding van Duitschland tot den Volk. ï-
bond zal eerst vallen in den kabinetsraid
die Maandag 22 September onder voorzit
terschap van rijkspresident Ebert zal plaat;
hebben.
De beslissing is dus voorloopig nog een
weekje uitgesteld. Heden zal het rijkskabi
net slechts de leden van den Raad van Be
heer van de nieuw op te richten Duitsche spoor
wegmaatschappij benoemen. Naar men weet,
zal deze Raad uit 18 leden bestaan, waarvan
er 9 door Duitschland zullen worden be
noemd en 9 door de geallieerden. Van deze
laatste 9 leden zullen er echter nog 5 Duit-
schers zijn.
De besprekingspolitiek
van Herriot.
De bezuinigingen, waarin de Fransche
minister van oorlog heeft toegestemd, be
ginnen in militaire kringen ongerustheid te
wekken. De „Echo de Paris", het orgaan de
zer kringen, verklaart, dat een dusdanige
vermindering van de begrooting van oorlog
het saboteeren der diensten zou beduiden.
Het blad weigert te gelooven, dat generaal
Noliet in staat is in zulk een sabotage toe te
stemmen en het eischt gedétailleerde inlich
tingen omtrent de artikelen, waarop zal
worden bezuinigd, teneinde een discussie
in de pers mogelijk te maken.
Herriot, die zijn bezuinigingspolitiek voort
zet, heeft van den minister van marine ver
kregen, dat het aantal posten van hooge ma
rine-commandanten zal worden verminderd
en dat voortaan de maritieme prefecten met
het commando van de eskaders hunner dis
tricten zuilen worden belast. Natuurlijk doen
zich hier ook hevige protesten hooren, het
geen Herriot niet belet om de vlootmanoeu-
vres bij Toulon bij te wonen. Het zijn de ge
wone manoeuvres die echter thans op vrede
lievende wijze „exercices maritimes" wor
den genoemd, zooals men van de legerman-
noeuvres als van de „legeroefeningen" spreekt
Reeds zijn interpellaties aangekondigd
over deze bezuinigingen, die de nationale de
fensie raken, en over de financieele politiek
in het algemeen. In zijn interpellatieformule
vraagt het Kamerlid Duplessy hoe Herriot
de vernieuwing van het voorschot van de
Bank Morgan van 100 millioen dollar voor
het stabiliseeren van den frankenkoers heeft
kunnen aanvaarden, daar hij, toen hijjnog in
de oppositie was, deze operatie veroordeeld
heeft en Poincaré er van beschuldigde Frank
rijk tegenover de Amerikaansche financieele
wereld te vernederen. Maar het is een feit,
dat Herriot een dergelijke beschuldiging
nooit tegen Poincaré heeft geuit.
Een fascistiscn Kamer
lid doodgeschoten.
Alle Italiaansche bladen zonder onderscheid
betreuren den moord, dien wij Zaterdag
reeds meldden. Een comité uit de oppositie
partijen heeft een motie aangenomen, waarin
het verklaart met afschuw van den moord ge
hoord te hebben. De fascistische partij heeft
een proclamatie tot alle fascisten gericht, deze
uitnoodigend om eerbiedig voor het over
schot van Casalini te knielen en zich van weer
wraak te onthouden.
Volgens de „Giornale d'Italia" heeft Corvi,
toen hij gegrepen werd, met klem verklaard,
dat hij Casalini heeft willen dooden. Hij legde
een gelijke verklaring af voor den politieken
commissaris. Deze vroeg hem of hij tot de
socialistische partij behoorde. Corvi ant
woordde „Ik weet het niet." „Zijt gij socia
list vroeg de commissaris. „Ik weet niets,"
antwoordde Corvi, die toen begon te vloe
ken als een bezetene.
Corvi, die timmerman is, is in dienst ge
weest bij den eigenaar van de villa, die Ca
salini bewoonde. Hij was Donderdag weg
gestuurd, omdat hij tegen het kind van zijn
patroon een bedreiging had geuit. Mevrouw
Casalini was toen tusschen beiden gekomen.
Corvi had zich toen onder het uiten van be
dreigingen teruggetrokken.
Casalini was vader van 5 kinderen zijn
dochtertje van 14 vergezelde hem, toen hij
getroffen werd.
De ministerraad was juist bijeen toen de
moord op Casalini bekend werd. Onmiddel
lijk werd over de te nemen strenge maat
regelen beraadslaagd, ten einde te voorko
men, dat de moord weerwraak zou uitlok
ken.
Volgens de „Giornale d'Italia" nam de
minister van binnenlandsche zaken zeer
strenge voorzorgsmaatregelen de troepen
zijn op elke gebeurtenis voorbereid. Sterke
patrouilles karabiniers en agenten zullen in
den avond naar de buitenwijken gezonden
worden.
De „Corriere d'Italia" verneemt uit Mi
laan, dat jongelui alle exemplaren, die zij
maar konden vinden van de „Corriere della
Sera" waarin de moord op Casalini ge
schilderd wordt als een wraakneming,
verzameld hebben en daarvan op verschil
lende plaatsen een autodafé hebben aange
richt. Vijandelijke betoogingen werden voor
de bureaux van de „Corriere della Sera"
en het huis van Turrati gehouden.
De aflossing der Fransche
oorlogsschuld.
Uit Washington wordt gemeld, dat Ed
ward Surley, een der leden van de commissie
voor de fundeering van de schulden der gealli
eerden aan de Vereenigde Staten, die een be
zoek heeft gebrkcht aan Parijs, waar hij het
vraagstuk der oorlogsschulden met de Fran
sche regeering heeft besproken, bij zijn
terugkeer te Washington aan den minister
van financiën, Mellon, een plan heeft voor
gelegd, waarmede de Fransche regeering
zich accoord heeft verklaard en volgens het
welk Frankrijk zijn schulden aan Amerika
in 67 jaar zou aflossen, in jaarlij ksche be
talingen van 100.000 dollar, met rente, op
voorwaarde dat Amerika de helft van deze
jaarlij ksche betalingen in Fransche indus-
trieele ondernemingen zal beleggen.
EEN FRANSCHMAN IN SPAANSCH-
MAROKKO DOOR RIFBEWONERS
GEDOOD; ZIJN VROUW ONTVOERD.
De Fransche bladen bevatten het volgende
telegram uit Casablanca (Fransch-Marokko):
Bij Larasj (Spaansch-Marokko) is op den
ouden weg naar Tanger een Franschman
Harold geheeten en beambte van den spoor
weg Tanger-Fez door Rifbev/on'ers gedood.
Zijn vrouw (een opmerkelijke schoonheid,
voegt het bericht er bij) werd als gijzelaarster
weggevoerd. Volgens de „Petit Maroccain"
heeft de Fransche regeering onderhandelin
gen aangeknoopt met Abd-el-Krim om de
gevangene tegen losgeld vrij te laten.
EEN JAN MAYEN-EILAND
VERKOCHT.
Het Noorsche parlement heeft den ver
koop goedgekeurd van het Jan Mayen-eiland
aan een Amerikaansch particulier voor
150.000 Kr.
Het Jgn Mayen-eiland is op drie mijlen
beoosten Groenland gelegen. Het werd ont
dekt in 1607 door den Nederlandschen zee
vaarder Jan Mayen.
DE ENGELSCHE „MELKOORLOG"
GEëINDIGD.
De „melkoorlog" in Engeland, een con
flict tusschen de vereeniging van veehouders
en de melkleveranciers in de steden, is na
twee weken te hebben geduurd, bijgelegd.
JACKIE COOGAN IN EUROPA.
Jackie Coogan, „the Kid," het wonder
kindvan de bioscoop, is in Londen aangeko
men, Hij zal zich ook nog naar Parijs begeven.
DE JONGSTE REVOLUTIE IN
PORTUGAL.
Aangaande de ongeregeldheden door de
communisten te Lissabon uitgelokt, wordt
nader gemeld, dat Vrijdag kort na midder
nacht het sein werd gegeven om verschil
lende militaire gebouwen, waaronder ook het
arsenaal te bezetten, benevens het centrale
bureau van de telefoon en telegrafie. Deze
toeleg mislukte evenwel, daar de nationale
garde trouw bleef aan de regeering en overal
de communisten verdreef, zoodat de orde
zonder veel moeite en zonder bloedvergieten
kon worden hersteld.
EEN REVOLUTIONAIRE BEWEGING
IN ECUADOR.
Draadloos wordt gemeld, dat er in Noord-
Ecuador een revolutie is uitgebroken, onder
leiding van een aantal generaals en vooraan
staande katholieken.
Uit Quito verluidt, dat de regeering in
allerijl troepen naar het tooneel van den op
stand heeft gezonden.
DE OPSTAND IN GEORGIE.
Van officieele Russische zijde wordt het
voorgesteld alsof de opstand in Georgië, die
reeds van de derde week van Augustus moet
duren, slecnts een Putsch-poging was, die
binnen 24 uur onderdrukt was.
Het schijnt dan toch, dat die onderdruk
king niet afdoende is geweest. Althans,
Reuter seint uit Londen Berichten uit
Konstantinopel over den opstand in Georgië
melden,Jdat de Zwarte Zeevloot van de Sovjet-
regeering Batoum bereikte met een sterke
macht reservetroepen, welke Georgië her
overen door middel van verschrikkelijke re
presailles en massa executies.
DE STRIJD IN SPAANSCH-MAROKKO
De colonne van generaal Castro heeft de
stelling van Alales bezet.
DE BURGEROORLOG IN CHINA.
De „Daily Chronicle" meldt uit Washing
ton, dat de regeering der Vereenigde Staten
thans haar houding ten aanzien van den bur
geroorlog in China heeft vastgesteld. De
Amerikaansche marine-commandanten en
de consuls zullen met hun buitenlandsche
collega's medewerken tot bescherming van
leven en eigendom der Amerikanen en an
dere vreemdelingen in China, doch verder
dan deze locale maatregelen zal de inmen
ging van Amerika niet gaan dit zou trou
wens niet mogelijk zijn zonder goedkeuring
van het Congres. Niets belet echter de re
geering der Vereenigde Staten China vriend-
schappelijken raad te geven, waar deze wel
kom mocht zijn.
Men meldt dat de gouverneur van Mant-
sjoerije aan de Japansche regeering heeft ver
zocht gebruik te mogen maken van de
Zuid-Mantsjoerijsche spoorwegen ten einde
zijn troepen naar Peking te vervoeren. Zijn
verzoek bleef echter onbeantwoord. Deze
trojpen rukken thans tegen Peking op, waar
de staat van beleg is geproclameerd. In de
hoofdstad bevinden zich, als de mobilisatie
voltooid is, circa 60.000 man.
DE MILITAIRE STAATSGREEP IN
CHILI.
Uit Valparaiso wordt gemeld, dat de mili
taire raad het parlement heeft ontbonden en
nieuwe verkiezingen heeft uitgeschreven.
President Alessandri, die met zes maanden
verlof naar Buenos Aires is vertrokken, werd
door vele vrienden, o.w. de gezanten van de
Vereenigde Staten en van Argentinië, verge
zeld tot Los Andes.
De minister van binnenlandsche zaken
in het nieuwe kabinet is Alcibiado Raldan
en niet Ismaël Valdes.
De ministers hebben den eed afgelegd.
De junta, welke de regeering voert,
heeft besloten het ontslag van president
Alessandri, dat door hem was aangevraagd,
te aanvaarden.
In het voortgezet Provinciaal Kapittel der
Paters Capucijnen werden benoemd:
tot Gardiaan te Velp, Pater Crescentius; te
Handel, Pater Rufinus; te Langeweg, Pater
Jozef; te Tilburg, Pater Gaudentius, Bab-
berich, Pater Libertus; Breda, Pater Ri-
charus; Helmond, Pater Chrysostomus; te
's-Hertogenbosch, Pater Cherubinus; te
Sluiskil, Pater Accursius; te Rilland, Pater
Theodosius; te Velseroord, Pater Man-
suetus; te Amsterdam, Pater Fabianus; te
USenhout, Pater Pancratius; te Rotterdam
(Katendrecht), Pater Aemilius;
tot Vicarius, de Paters: Polycarpus, Ca-
jetanus; Mauritius, Silverius, Daniël, Ange
lus, Raymundus, Stanislaus, Stephanus,
Eleutherius, Ernestus, Quirinus, Benedictus,
Cyprianus;
lot Praeses te Rotterdam (Charlois) pater
Robertus.
Verder werd gekozen:
Tot Secretaris Provinciaal Pater Alber-
tus; te Procurator der Missies, Pater Anas-
tasius; tot Directeur van het Seraphijnsche
Seminarie te Langeweg Pater Tarcisius.
DE LIEFDADIGHEIDSLOTERIJEN VAN
KOKADORES.
De Zaandamsche politie heeft tegen M.
Linnewiel, die den bijnaam van Kokadores
voert, ter zake van het gebeurde met zijn
poppen- en koekloterijen op de Zaandam
sche kermis ten bate van de vereeniging
Kindervoeding aldaar, proces-verbaal op
gemaakt wegens poging tot verduistering.
Deze aanklacht is gegrond op het feit, dat
Kokadores aanvankelijk als het batig saldo
had genoemd en afgedragen 1285.34,
waarop hij twee dagen later is teruggeko
men door bijstorting van nog 1149.64.
EEN TWIST TUSSCHEN NEDERLAN
DERS EN BELGEN IN EEN CAFé.
In de rue de Hongrie te Luik is Zondag
LI., naar uit Brussel gemeld wordt, in een
koffiehuis een twist ontstaan tusschen een
vijftiental Nederlanders en drie Belgen.
Deze laatsten liepen messteken op en
moesten in het ziekenhuis de Bavière wor
den verzorgd.
Twee Nederlanders konden worden aan
gehouden; de anderen gingen op de vlucht.
GREPEN UIT FEUILLETONS.
Riekjes oogen hielden den toestand va?
en ze kleurde gewichtig, toen zij Johan wees
op de zware besmettelijkheid der liefde.
„Lieverd", zei de vrouw tegen haren echt
genoot, „lieverd, je moest nu die twaalf
boodschappen maar eens voor mij doen. Het
zal niet zoo erg veel van je tijd in beslag
nemen en bovendien mijn huwelijk met
jou is het meest wonderlijke en uitzinnige
geluksgolfje, dat trillend drijft op de zeeop
pervlakte van verdraagzaamheid."
„Ik denk nog niet aan trouwen", zei de
kleine Tilda en zij ging op haar teenen
staan, „voorloopig wil ik nog jongleeren met
hartsaangelegenheden, ik wil pirouetteerer
met zielkundige analyses en balanceeren mi
sentimenteele gevoelens.
Een groote kalmte onderscheidde Jean
Paul van Ferdinand, doorspekt met ecu
gunstig uiterlijk en goede manieren.
Een stille vertroebeling was merkbaar.
Zij sprak niet, hij zei geen woord. Zoo ver
streek de avond en het gesprek bleef zon
der resultaat.
Met voorspoedige beenen bereikte het
jonge paar zeer vlug de geriefelijke woning.
van de voor ons
land belangrijkste
stations.
Nieuwsberichten (Vaz Diss) Amsterdam
P. C. F. F. Golflengte 2000 M.
Dagelijks (uitgezonderd Zondag) 8.15
8.30 v.m.; 1010.12 v.m.; 11.3011.55 v.m
12,15—1-2,30 a.m.; 1,05—1,20 n.m.; 3—3,30
n.m.; 4,154,28 n.m
Tijdseinen: 10 15 v.m. en 4.30 n.m
Effecten en Geldkoersen (Vaz Diaz, zie
hierboven) te 1,30—rL4522.152.30 en
2.45 n.m. (uitgezonderd Zondag en vacan-
tiedagen en Zaterdag alleen 10.301130
v.m.)
Weerberichten Vossegat Bé 1050
M.: 11.10 v.m en 12,30 n.m en 8 n.m. (Ge
meenlijk Morseseinen in langzaam tempo,
waarop men zich oefenen kan)
Londen 2 L.O. golflengte 365 M.
Somtijds concert 3.504.50 n.m., dames en
kinderuurtje 5.206 30, daarna 7.2010.50
(of later) concert, opera of Popul avond.
Tijdseinen 1 20 en 7.20 (Zondag 3.20 uur)
n.m. Maandag, Donderdag en Zaterdag
Dansmuziek (Jazband) van uit bet Savoy
Hotel te Londen na 10.20 n.m
Diverse Engelsche stations hebben onge
veer dezelfde zenduren en wel:
Cardiff 5 W A op 350 M.
Manchester 2 Z Y op 375 M.
Bournemouth 6 B M. op 385 M.
New Castle 5 N O op 400 M.
Glasgow 5 G. S op 420 M.
Birmingham 5 I. T op 475 M.
Aberdeen 2 B D op 495 M
Radio Paris S. F. R. 1780 m. Con
cert (Tzigane orkest) 1.05 n.m dito te 5.05
n.m. (vocaal of instrumentaal) dito te 9.2(
n.m., als 5.05 of aansluiting op opera o
anderszins (voorafgegaan te 8.50 n.m dooi
Nieuwsberichten)
Gemeenlijk Donderdag en Zondag Dans
muziek tot ruim elf uur. event, afgewisseld
door chansons of causeriën
Eiffelforen - F. L. 2600 M. - 7 en 11
uur v.m., 7.20 en 10.35 n.m Weerbericht
3.50 n.m Beursverslag 6.307 15 n.m.
concert. 11.2011.25 n.m en 12.04 Tijdsei-
Ecole Supp. P. T. T. 450 M.:
lijks, behalve Maandag te 9.20 n.m„ voor
drachten, enz.
Petit Parisien 340 M.: Gemeenlijk
Dinsdag. Donderdag en Vrijdag 8.50 n.m.
concert
Brussel - S. B. R. - 265 M. - 5.20—6 2C
n.m. en 8.35—1020 n.m concert
Haren (Brussel) B. A. V. 1100 M. 5.1F
n.m. Weerbericht
Königswusterhausen L. P 4000 M.
7.20 v.m.6 n.m berichten (ongeregeld)
op 2700 M Zondag alleen 11.20 v.m.
1.20 n.m.
Eberswalde 2700 M. Gemeenlijk
Maandag en Vrijdag 8.209.20 n.m concert
Dinsdag en Donderdag concert 8.209 20
Chelmsford 1600 M. 11.5012.50;
4.205.20: 7.50850 Concert, enz.
(voorwaardelijk). Te 8.20 Big-Ben (toren
klok der Westminster Abdij).
PROGRAMMA.
PROGRAMMA.
Maandag 15 Sept Hilvers Draadl. om
roep. 1050 M. Kinderuurtje door
Mevr. Ant. van Dijk 67 u.
Ned. Radio Industrie den Haag. 1050
Meter. Uitzending Kurhaus concert of
muziekavond te geven door „de Batavie
ren" 8.3G u
Dinsdag 16 Sept. Waarschijnlijk concert
door het Heussen Laboratorium te Dea
Haag. 1050 M. van 810 u.
105.
„In s hemels naam! spreek, mijnheer! ik
sterf bijna van schrik en angst. Paul is ziek,
niet waar? hij is gewond, stervend mis
schien?"
„Welnu, ja, hij is gewond, maar ik zweer
u, dat hij op dit oogenblik buiten gevaar is."
Agnes wrong zich de handen en stroomen
van tranen vloeiden langs hare wangen.
„Heb medelijden met mij," sprak zij; „ik
voel dat mijn verstand verbijstert, de waar
heid zal minder pijnlijk zijn dan die onze
kerheid. Ik wil alles weten, mijnheer, ik
zal den moea nebben om alles te dragen."
„Hoor mij dan aan, arm, lief kind," ant
woordde Rodiile. „Paul woont, zooals u
weet, met mij in hetzelfde huis. ik heb hem
heden namiddag met een belangrL'ie bood
schap belast; ik wachtte met ongeduld op
zijn terugkomst en verbaasde mij over zijn
lang uitblijven; plotseling hoor ik een groo
te opschudding in de straat, ik ga naar het
venster en kijk naar buiten en daar bemerk
te ik een groote oploop van menschen voor
de deur, en twee mannen, die onzen bewus
te vriend op een draagbaar thuisbrachten.
Agnes kon niet meer blijven staan zijn liet
zich op de knieën vallen en stamelde:
„Mijn Godl o, mijn God! Paul is dood!"
„Ik zweer u nogmaal, dat het zoo niet is,"
zeide Rodiile.
„Maar wat is hem dan overkomen?"
„Hij had een boodschap te verrichten, toen
hij aan den hoek eener straat een menigte
menschen vluchtende zag. 'n Hollend paard,
dat een eindweegs verder een vrouw en een
kind had vertrapt, kwam de straat inrennen.
Zonder zich te bedenken, trachtte hij het
dier bij den teugel te grijpen, doch hij werd
omgeworpen en verloor het bewustzijn, zon
der echter ernstige verwondingen te beko
men, Ik liet hem in mijn eigen kamer bren
gen en een dokter roepen, die mij gerust
stelde, want ik moet u bekenen, dat ik in
»zn beginne voor hem vreesde. De genees
heer heeft mij evenwel verzekert, dat, indien
deze nacht zonder koorts afloopt, zijn toe
stand morgen volstrekt geen gevaar meer
zal opleveren."
„Maar vannacht," zei Agnes, „vannacht
kan het gevaar komen."
„Dat mag ik u niet verbergen, doch de
kancen zijn eer gunstig dan ongunstig. Paul
kwam weder bij, hij drukte mij de hand en
gaf mij een wenk, om den dokter te verwij
deren, Zoodra wij alleen waren, sprak hij
mij over u, zeide mij hoezeer jullie elkander
bemint, hoe hij gewoon was u te zien, en
smeekte mij, om buiten weten van dokter
Werner hier te komen, teneinde u zijn on
geluk te verhalen en u bij hem te brengen."
„Paul wenscht mij bij zich te zien!" riep
het jonge meisje uit.
„Hij wenscht dat vurig. Zult u nu weige
ren, met mij aan zijn sponde te waken? Ik
geloof, dat uw tegenwoordigheid, evenals
die van een goeden engel, het gevaar van
hem afwenden zal.
„Weigeren! ik?" antwoordde Agnes, met
een drift die haar ongewoon was, „Wei
geren om naar Paul te snellen, die lijdende
is en mij roept? O, dat zou monsterachtig
zijn! Kom, mijnheer, kom, geleid mij! Ik zie
nu, dat gij gelijk had, toen u zeide, dat u
een vriend, een ware vriend van ons zijt."
Rodiile had zijn doel bereikt. Hij glimlach
te in de duisternis als een duivel, die een
mensch in den strik ziet loopen, dien hij hem
gespannen heeft.
„Kom!" herhaalde het meisje.
„Ja, laten wij gaan," snrak de booswicht,
en wanneer u zich zwak gevoelt, steun dan
op mij, mijn kind."
„O, ik heb geen steun noodig; u zult zien
mijnheer, dat ik sterk ben. Hoe zou ik zwak
kunnen zijn, wanneer Paul mij wacht."
En zonder zich om de struiken en door
nen te bekommeren, die haar kleederen
scheurden, ging zij Rodiile voor en begaf zich
haastig naar de deur in den muur.
„Voorzeker," dacht Rodiile, terwijl Hij
haar volgde, „ik twijfelde niet aan den goe
den uitslag, maar ik moet toch bekennen,
dat alles beter en vlugger gegaan is, dan ik
had durven hopen."
Agnes ging door de tuindeur en bevond
zich in de straat, doch hier moest zij wel
stilhouden en wachten op Rodiile, die alle
moeite deed om haar bij te houden. Kortaf
vroeg zij hem:
„Waarheen?"
„Ik heb een rijtuig," antwoordde Rodiile
opende het portier. „Stap in".
Agnes maakte een gebaar van vreugde.
„Nu zullen wij er gauwer zijn," sprak zij.
,;Waar gaan wij heen, mijnheer?" vroeg de
koetsier, terwijl Rodiile zich gereed maakte
om ook in te stappen.
„Barrière de l'Etoile. En spoedig ook!
zeide Rodiile, „vijf francs drinkgeld voor u."
„Hoelang zal het duren, voor wij bij hem
zijn?" vroeg Agnes.
„Ongeveer een uur," antwoordde Rodiile.
„Zoo lang! zoo lang!"
„Wat zal ik u zeggen, mijn kind, ik woon
aan het andere einde der wereld."
„Maar u bent toch zeker, dat wij hem
beter zullen vinden, wanneer wij aanko
men?"
„O, wat dat betreft, heb maar geen zorg."
„Inderdaad?"
„Dat zweer ik u bij uw lief kopje."
A.gnes wierp zich achterover in een der
hoeken van het rijtuig en vroeg niets meer.
De koets reed altijd door. Nu niet meer
door de drukke straten van Parijs, maar te
midden der grootste eenzaamheid, want zij
waren thans in de groote laan der Champs
Elysées. Eindelijk, na drie kwartier rijdens,
hielcT het rijtuig stil.
„Mijnheer," zei de koetsier, „we zijn er.
Agnes siddelde. Rodiile opende het por
tier en hielp haar uitstijgen en terwijl hij den
koetsier betaalde, wierp het meisje een ver
baasden blik om zich heen.
„Waar woont u dan toch?" vroeg zij, „ik
zie nergens huizen. Het is alsof wij in een
woestijn zijn."
VIJFENTWINTIGSTE HOOFDSTUK.
„Die koetsier is een ezel," zeide Rodiile,
„hij houdt wel tweehonderd passen te vroeg
stil. Hij moest de barrière doorrijden, maar
hij heeft goedgevonden, dat niet te doen.
Ik bemerk dat nu eerst. Neem mijn arm,
beste Agnes, binnen vijf minuten zullen wij
mijn huis bereikt hebben."
Het jonge meisje gehoorzaamde lijdelijk en
Rodiile had geen vijf minuten noodig, om
met zijn gezellin tot voor de deur van het
huisje te komen, waarvan zij twaalf jaren
geleden den drempel had overschreden, sla
pende en in de armen van denzelfden man,
die haar thans vergezelde.
Beiden traden binnen. Rodiile stak een
kaars aan en ging haar voor op den trap
naar de eerste verdieping. Hij opende de
deur der kamer met de grijs geschilderde
paneelen.
„Waar is hij? Waar is hij?" vroeg Agnes,
die door de stilte, die om haar heen
heerschte, onwillekeurig beangst werd,
In plaats van te antwoorden plaatste
Rodiile de kaars op een tafel, schoof Agnes
een armstoel toe, zette zich zelf op zijn
gemak neer en zeide:
„Nu, lief kind, kunnen wij eens op ons
gemak samen spreken."
„Mijnheer, viel Agnes hem in de rede,
ik ben niet hier gekomen, om met u te
spreken, dat weet u wel, maar wel om Paul
te zien, om aan hem al mijn zorgen te
wijden."
„Een weinig geduld, als het u belieft, en
u zult zien, dat wij zulk een grooten haas»
niet hebben. Vooreerst is er niemand, die
u hier wacht."
Agnes vestigde op Rodiile een blik
waarin de grootste verbazing te lezen stond,
„Niemand wacht mij," herhaalde zij.
„Neen."
„Paul .weet toch, dat ik hier met u zot
komen."
„Hij weet er in het geheel niets van."
„Waarom hebt u mij dan gezegd, dat t
door hem gezonden waart?"
„Omdat u anders hoogstwaarschijnlijk ge<
weigerd zoudt hebben, mij te volgen,"
„O! u had slechts noodig gehad, mij te
zeggen, dat Paul ziek was, en ik zou u tot
aan het einde der wereld gevolgd zijn. U
vreest zeker zijn toestand te verergeren,
door mij zoo eensklaps in zijn tegenwoor
digheid te brengen en hem zoodoende te
doen schrikken. Welnu, bereid hem voor
op mijn komst. Laat hem langzamerhand
begrijp, dat ik nu hier ben."
Rodiile glimlachte.
„Beste Agnes," zeide hij, „wü verstaal
elkander verkeerd."
„Hoe zoo?"
;Wordt vervolgd.)
