VOOR DE
i n i i i-
WAT WVl^S
ANDERE KUNSTJES MET
LUCIFERS
KERSTMIS 1*24 VIERDE JAARGANG 1924
TITTFs TOOVERKUNSTSTIK
geluidloos reed het voor de villa Gould
- Verbaasd ging Harold door de wijd ge
opende deur van de vestibule, de trappen
op, waarop d* dikke purperen looper
deren stap onhoorbaar maakte en open
de de deur van de eetkamer Daar stond
en lag alles nog zooals hij bet verliet
maar zelfs in de aangrenzende kamer
klonk geen enkel geluii meer
Harold schreed door bet icege salon
waar d nooge, glinsterende kerstboom
slecbts op aansteken wachtte, tot' voor
mevrouw? boudoir waar hij eindelijk
stemmen ioorde. opgewonden stemmen
welke rijn voer plotseling deed stilstaan
„Stuur die aankondigingen weg. moeder
nog voor hij thuiskomt: nu niet langer
wachten en uitstellen, dan is hij gebonden
wie weet hoe lantf die akelige kwaion
gen nog lirrt'
..Hii kan scerven. antwoordde me
vrouw Gould s stem „Je kan thans niet
vernet feest vieren
•Hij en nerven, lachte Ella bitter
,,zoo eel geluk heb ik niet O. hoe ik
hem Oaat drnr brutalen kwajongen - en
hoe hii hel mii ral vergelden als hij eerst
maar eens <n mijt landen is Nooit heb
ik in miin 'even iets roo er'' .-haaJ Voor
Het domme scnepsel wien al d< liefde
van Harold behoort, heb ik alles wegge
gooid Moeder meent u werkelijk dat hii
sterven raP'
Mevrouw wilde juist verzekeren, da.
men op zulk een buitenkansje altijd hopen
kan. toen een onderdrukt geluid haar naar
de deur d ed rien 'j; ar ginds Hoog opge
richt tusscheti de fluweelen gordijnen
stond Harold hoe lang had hij daar
reeds gestaan?
Wie was de gelukkige, wiens dood u
zoozeer hoopte miin 'lieve iuffrouw
vroed Harold
Ella sprong wild op „O God, o God, het
ongeluk krijschte haar moeder, een
zwakke poging doende, de situatie te red
den. .ie nraat wartaal nu'in arm. arm
kin-4!'
..Wie kon sterven.'' hervatte Harold, de
sn'kkende Ella di» zich aan zijn borst
wilde klemmen vast van zich aftrekkend
,,Ik verland antwoord
Langzamerhand door Ella s zenuwach
tig schreien en snikken onderbroken, ver
nam hi; wat er '-Keurd was Hij, Hart
was natuurlijk van alleï de schuld
Waarom liet hij het dan ook niet door
een andei overnemen Men had gewacht
en gewacht men was moe en slecht gehu
tneurd geworden eincielijk alleen om het °P
kind her'g te houden hadden zij noten
schalen 'aten zwemmen spelen gespeeld
en Jacques Jeber had een tooverkunst-
stukje vertoond Een paar lange scherpe
stopnaalden en een heel boekje met fijne
naaiuaaMen hau hij ingeslikt, en .toen lee-
lijke gezichten getrokken, zich gewond
gehouden en de maag vastgehouden,
waarom allen vreeselijk hadden gelachen
Toen was Titti, dat ongelukkige kind
plotseling ook begonnen mét te slikken
eL te hoesten en gezichten te trekken en
-oen allen hem ntsteld vroegen «vat er
gaande was. bad hij gezegd, bet toover-
ku stukje van oom Weber na te hebben
gedaan en alle naalden te hebben op
gegeten lacques was natuurlijk direct
naar plaats gevlogen waar hij ze had
erborgen, en ja. alle naalden waren ver
dwenen Men ha- direct naar den dokter
gestuurd en Titti was met hem naar tiuis
gereoen Dit was alles alles wat er ge
beurd was
„Hij zal toca niet sterven, niet sterv t,"
nuilde t* 11a opnieuw Harold's arm om
klemmend
Hij stiet baar verachtelijk van zich af
„Zoovee! geluk zult gij hopelijk niet heb
ben mijn waarde juffrouw!"
.En de verloving? Zuller wij de brieven
rnaar alvast verzenden." vroeg mevrouw,
die nog altijd de stapels aankondigingen
m haar hand hield
Harold nam ze uit baar hand ..Ach ja
dat had ik heelemaal vergeten Hij wierp
de brieven in het glimmende haardvuur
waar zii spoedig vlam vatten en verteer
den
„Eb uw woord, vroeg mevrouw nijdig
terwijl Ella wezenloos in den gloed staar
de
.Geen macht ter wereld en geen valsco
eerbegrip zal mij er toe brengen mijn kind
ruik eèn moeder te gevenantwoordde
hii uii de hoogte „Dat ik uw dochter al
leen om deze gehuichelde liefde voor mijn
k"n<t to mijn vrouw wilde nemen, wist u
Ella schreeuwde als een waanzinnige
imiteerde met veel talent stuiptrekkin
gen e: klemde zich aan zijn knieën vast
Harok stiet haar van zich en met een
uitdrukking van walging en de bitterste
verachting op zijn gelaat, welke rij nim
mer vergat, schreed hij de als versteend
staande moeder voorbij, naar buiten
Bij rijn huisdeur trof Harold zijn lon
gen collega, dokter Amdries, die hem in
het kort mededeelde wat hij intusschen
gedaan had. helaas nog steeds zonder
gevolg .Ik geloof dat het t beste is. dat
we hem be-x-stralen, en ik ral rf.-iarfo»
vas. alles in orde maken
Harold dankte hem. besprak nog even
wat er verder gedaan kon worden, en
ging eindeliik met zwnren stap de trappen
geen aandacht schenken Diep boog hij
zich over zijn kind neer
Voelde Titti zijn vaders blik? Moede
s. -fc hij zijn donkere oogen op en legde,
nog slaapdronken, zijn armpjes om zijn va
ders hals
„Vader, ik ben zoo naarl Papa, moet
men altijd zooveel innemen, als men een
tooverkunststukje mi kt Heeft mijnheer
Weber met zijn droge lever ook zooveel
moeten innemen." vroeg hij.
„Ja Titti. en nog veel meer moet je
innemen, totdat alle naalden er weer uit
zijn. jij stout kindl"
„Papa. ik wil u heel zacht wat zeggen,"
fluisterde Titti blozend.
Diep boo' Harold zijn oor tot vlak bij
het bleeke mondje met diepe, diepe
zuchten richtte hij zich weer op
In de aan het voeteneinde rustende ge-
si wam beweging en twee, door tra
nen verduisterde oogen zagen Harold
smeekend aan
>.Dat is mijn schuld.' klaagde Louise
„Door mijn dwazen hoogmoed moet dat
kind zoo lijden terwijl ik toch mijn le
ven voor hem had willen geven o, ik
weet het. u kunt mij niet verontschuldi
gen! Nooit zou dit gebeurd zijn wanneer
ik bij hem geweest was
„Louise begon Harold geroerd, doch
jp dit oogen blik ging de electrische bel
over en Mathias verscheen in de deur:
„Dokter of u zoo spoedig mogelijk bij juf
frouw Gould wil komen, zij valt van de'
"ene flauwte in de andere
Harold Eckart richtte zich hoog op
rijn geroerde trekker verstarden tot ijs
yDokter Andries moet nog in de buurt
zijn. hij verliet mijn huis nog geen vijf mi
nuten geleden. Ik laat de gcheele verdere
behandeling van iuffrouw Gould aan hem
vat SMSlMMigaaitUiaRHHB
DE SNOEPACHTIGE LUCIFERS
Reeds meermalen vestigden wij de aan
dacht op alleraardigste.„kunststukjes, die
zonder veel omslag en met zeer allcdaag-
sche werktutaen kunnen worden uitge
voerd
In de kinderkamei Brandde de lamp
Trots het rozige licht, zag Titti er zeer
bleek en verzwakt uit Aan het voeten
einde van het bed knielde een roerlooze
gestalte biddend of slapend hij kon
op .iet oogenblik aan het geliefde meisje
Mathias vertrok. Verschrikt zag hem
Louise aan
.Wilt u uw bruid niet minstens een
troostwoord doen toekomen." bad zij
schuw
„Ik heb geen bruid meer."
Zij trad onwillekeurig terug.
„O. Louise denk toch niets laags van-
mij niemand kan mij veroordeelen,
wanneer ik dat menscb niet aan mijn kind
tot moeder geef, wien liefste weqsch de
dood van mijn kind is."
.Ella? C neen. zo'o slecht is geen
vrouwt"
Hij wenkte ongeduldig met de hand
„Ik verklaar u dat allemaal later wel
nu op dezen dag van afrekening, willen
wij eerst met ons Iven klaar komen. Ik
vrees, dat wii morgen reeds moeten schei
den!'
Zij verbleekte ais een stervende Stom
boog zij het hoofd
En wilt u mij niet minstens de hoop
cl* (owning
''Mi o* n»« iu't*3*tq
meegeven, dat dat lieve kind zal blijven
leven V
„Hij zal leven wees daar verzekerd
vanl"
Een lichte blos vloog over haar bleek
gezicht: „Lieve God ik dank UI"
„Wij moeten scheiden, Louise," hervatte
hij, „omdat ik aan mijn lieve brtnd aan
de trouwste moeder van mijn jongen, geen
aanzoek kan doen in mijn eigen huis!"
Zij staarde hem aan zij begreep hem
'et heelemaal
„Louise," zeide hij zeer zacht en fee
der „kent u het oude versje:
Wa^r twee beminnen van ganscher harte,
Zij moeten dragen de scheidingssmarten,
Geschiedt een wonder, en worden ze saam
gebracht.
W aarom staa. me zoo aan? Geloof
je dat dit oogenblik slecht gekozen is voor
een aanzoek? O T'tti. kom ie vader ter
hulp en zeg Uita waar de naalden zijn."
Titti geheel en ai wakker en vol
aandacht, knipoogde zijn vader schelm
achtig toe „In de rokken van tante ste
ken ze! Oom Weber heeft ze ook niet
opgegeten ik heb het goed gezien
nietwaar ik kan goed tooveren?"
Louise was aan het bed neergezonken
eö hield het kind weenend en lachend om
strengeld
„Nietwaar, ,k kan ook tooverkunst-
stukken maken." praalde Titti. zichtbaar
"ïevlëid
„Ja. dat kan ie, fitti," beaamde zijn
vader, „eigenlijk had je er heel wat an
ders voor verdiend, clan deze kussen en
tranen maar daarvoor moet ie nu nog
maar eens tooveren
Hij nam een etui uit zijn binnenzak en
haalde daaruit een eenvoudigen breeden
gouden ring „Kijk. - deze ring had je
vader zonder jouw tooverkunststuk zwaar
gedrukt, als de ketting van een galeiboef
nu echter kan hij voor mij den sleutel
van het Paradijs worden Daar vraag
aan je Uita heel lief. of zij hem heb
ben wil en alt'id. altijc. bij ons wil blij
ver vraag het maar Tittil"
Titti nam met een gewichtig gezicht het
gouden bandje en schoof het met gepas-
teu ernst, aan de bleeke hand die in de
ziine lag. Een warme golf van overstelpen
de zaligheid, ging over Louise heen
„Nu, Louise, lieveling, krijg ik nog altijd
geen antwoord, of moet de blinde dwaas
eerst knielend smeeken?"
Hij gleefl naast haar neder op zijn
knieën En zoo. terwijl het kind om ieder
van de beide menschen een arm sloeg,
kusten zij elkaar voor de eerste maal.
Buiten dwarrelden de vlokken steeds
dichter en dichter en weefden een wit
kleed over de aarde, als wilden zij al het
dorre en sombere bedekken voor den na
derenden vredesdag
ten oversteken Zoo zullen de leerlingen,
die iater auto of motor rijden, tenminste
straks een met te onderschatten kennis be
zitten van de strafegiek hunner natuurlij
ke vijanden
Een ander mediscti advies luidt, dat
men kinderen hun eigen bezigheid moet
laten zoeken.
1. Hoe kun je uit drie lucifers, die met
m tweeën gedeeld mogen worden, zes
maken.
2. In het vierkante lokaal eener her
berg zaten 21 scl laten aan lange tafels,
die langs drie wanden stonden. Aan elke
tafel zaten er zeven. De waard zat alleen
aan den vierden wand, achter het buffet.
Ditmaal wuien «ij stilstaan dij t kunst
je van de snoepachtige lucifers. Wij ne
men daartoe een gewone kom met water
en leggen eenige lucifers in den vorm
eener ster, met de koppen naar elkander
gericht Indien wij nu een stukje zeep
even in het water stippen, midden in de
lucifers, zullen deze alle snel naar den
rand van de kom wegdrijven.
Dan n men wij echter een klontje sui
ker en stippen dit ii het water en ziet,
alle lucifers komen op het klontje af en
dringen zich er tegea aan als snoep ch-
tige kinderen
Dit verschijnsel staal in nauw verband
met dc omstandigheid, dat het klontje 'n
deel van het water opzuikt, maar de zeep
zich in het water neerlaat-
wegen. Elke zevende mocht de kamer ver
laten De waard had meegedronken en
wou ook meedoen
„Zal ik dan maar beginnen zei kor
poraal Sabelkwast
„Best riepen allen. Elke zevende
verliet op zijn beurt de herberg. Ten
slotte zat de beetgenomen waard als laatste
alleen. Wat keek die op z'n neus I
Waar zat de slimme korporaal
Leg eens lucifers zooals in de figuur en
probeer het te vinden.
De oplossingen geven we den volgenden
kee<-
Maar daarvoor zijn toch tegenwoordig
de prijzen wel een beetie hoog
ONS ZOEKPLAATJE
DENKT U OOK NIET?
Een dokter zegt, dat slapeloosheid
verdreven kan worden door groote hoe
veelheden water.
Er werd gedronken en de waard deed
goed mee.
Toen het tijd was om te vertrekken,
kwam men overeen, dat alles betaald zou
worden door hem, die als laatste over
bleef bij de volgende telling
Men zou telkens tot 7 tellen in de ricn-
ting, waarin zich de wijzers der klok be-
Had die dokter heusch met hoeven te
verklaren Hat vrisf iedereen wel
„«ai woidt aan de school kin de
ren les erin gegeven, hoe ze de straat ïnoe-
In het vong zoetcpiaatje vmat men het
kind, door het plaatje met de rechterzijde
voor zich te nemen tusschen de takken
van het groote geboomte ziet men dan
licht de gestalte van een kind
HUISKAMER
ledereen wist, dat dr Harold Eckart
wederom zou trouwen, als het rouw
jaar oor zijn jong gestorven gade voorbij
was Het was daarom dwaasheid van
Louise Wesseling om voorloopig de op
voedster te zijn van zijn driejarigen moe-
derloozen zoon En toch had zij geen
oogenblik geaarze... toen Harold Eek-
hart haar dit aanbod deed „totdat het
ventje weer een moeder hebben zou'
zooals hij er voorzichtig aan toevoegde
En Louise Wesseliag wist wat iedereen
in de stad ook wist. dat de jonge we
duwnaar Ella Gould, de eenige dochter
van een millionnair. tot zijn tweede vrouw
wilde maken
In de oogen dei wereld vond men zijn
keuze van Ella Gould wat zrmetel, daar
zij genoeg aa ïu.ers had. waaronder er
verscheidene varen, die haar een gra-
vinnekroon een ouden, klinkenden naam.
en een met schulden belast Riddergoed als
tegengewicht voor haar geldbuidel kon-
den aanbieden Maar Harold Eckarts boo-
ge, krachtvolle gestalte zijn zwarte oogen.
die zoo droomerig konden kijken, sche
nen bij Ella Gould meer te galden dan al
die joie andere dingen
Maar hij hij moest toet) ook van
haar houden, daar hij zelf een zeer wel
gesteld man was, die bovendien nog het
vruchtgebruik had van Titti's moederlij
erfdeel waardoor uij zelfs rijk was, en
volstrekt geen aruidschatiatfer tfenoemd
kon worden
Wanneer Louise W esseling dacbt aan
haar k.nderjaren, dan was er in haar le
ven haast geen oogenblik waarin zij Ha
rold Eckart niet stil doch zonde, hoop
bemind had i/an het oogenblik 4„
hij als assistent bij dokter Born, voor het
eerst i' de stad kwam. had baar eerste
bakvischjes-dweeperij en haar heimelijke
meisjes-droom L m gegolden Te laat had
zij bemerkt dat hij verloofd was Wclis
waar had zij toer. tiaar droom stil be-
giaven, doch naar liefde was niet gestor
ven E' zij stierf ook niet. 'o;en zij voor
het eerst aan den arm van haar afgod
een long, hoogstmodern en van zijde rui-
schend wezen zag Ook stierf haar liefde
niet. toen zij een uar later Titti's eerste
„aankondiging" vernam De handen stijf
op haai van pijn kloppend hart gedrukt
was zij taande gebleven en "had het ele
gante wagentie nadect-iarj t;h;
uitgereden was
Later eersi veel later naa zij het
gewaagd. de ipgcdirkte baker aan te
spreken. Deze had haar toegelaten ge-
vleid door de schuwe bewondering die
zoo sprekend in Louise's zachte oogen
was waar te nemen, en die zij aan haar
eigen deftige persoonlijkheid toeschreef
Kef uatblauwe, zijden voorhang schoof
zij ter zijde om Titti te laten zien Titti
lag met geopende oogen op het kanten
kussen, oogen die geheel dezelfde,
donkere, diep droomende sterren geleken,
<tls die welke de arme Louise zoo veel
leed en innige vreugde verschaft hadden
Diep boog zij zicb over het kind. om een
van die kleine, bruine vuistjes te kussen
Titt klemde zicb echter met beide hand
jes in Louise zi'dcachtig golvend haar
aSj' en ,k°sHe veel moeite, die spe
lende handjes met veel goede woorden
weer te doen loslaten Sinds deze in-bezit-
neming deelde dc kleine Harold Titti
genaamd de plaats in T onise's hart met
zijn vader
Van dokter Harold Eckart s huwelijk
hoorde men weinig stichtelijks. Mevrouw
Lucie hield van gezelschap en hield een
open huis vnoi iedereen Zijzelf was bij
ieder amusement de eerste en ook de
laatste Zij reed met de- jonge1 officieren
van he. garnizoen, speelde golf en tennis
arrangeerde picnic, en partijen, en was
overal te vinden. behalve thuis Daar
krakeelde het dienstmeisje met het snib
bige kamerjuffertje waarbij de knecht
de beide partijen in de keuken aanvuur
de Als dan Harold Eckart van vergel
gen Jci-pen moe en afgemat naar huis
kwam smachtend naar rust liefde en
warmte, klonken hem reeds van verre zit
het sousterrain van zijn elegante villa, de
ruziestemmen tegemoet Dan bromde de
oude Mathias. de koetsier, in zijn baard
een krachtige, vloek op de hij-zenden
terwijl hij het paard aftuigde
En de mooie bruine oogen -an Harold
keken dan somber als de nacht Plots
viel hi- dan, als een onweer bij helderen
hemel tusschen de ivrijschende vrouwen
tn En dan werd bet zoo sti' zoo stil
dat men het klagend kleine stemmetje
hooren kon van het eenzame, angstige
veronachtzaamde kleine kind dat hoven
stond te snikken
Dan vloog hij in drie stappe de tri.
op. ei. tilde terwijl rijn gemoed in op
stand kwam wat niet tn het minst de na
latige kinderjuffrouw gold. zijn kind op
den arm itti liet dan. moe van
het snikken, zijn pijnlijk hoofde aan pa
pa s breede borst rusten
Het was papa, die zijn kleertjes los-
T. l!? en 'iem 'n z')n bedje legde; papa
die hij hem zat totdat de moede kinder-
oogen -toeviel en lang. ook nog lang
daarna, van deze vreedzame haven, in de
donkere kamer en in de nog donkerde*
.oekomst staarde
Mevrouw Lucie kwam dan van n fiets
tocht of een paardenrilje, steeds verge
zeld van een escorte vrienden en aanbid
ders. thuis
Het lachend plagen en atschcid neme
schalde tot in de stille slaapkamer van
het kind en tot den eenzamen man Dan
ontstond er achter de gesloten deuren
dikwijls opnieuw rumoer: harde en aan
klagende woorden vielen van beide zij
den Doch reeds bij de allereerste scène
gaf mevrouw Lucie haar man te kennen,
dat zij niet getrouwd was om op haar
twintigste jaar voor huishoudster te spe
len, doch dat zij van haar ïeurfd en haar
geld wilde genieten
Waarom liet hij haa alleen genieten
Waarom gaf hij aan het gezelschap van
boerenkaffers en bedelvrouwen de voor
keur boven haar? Stond hun met haar
geld. niet de hecle wereld ojien? Seizoen
en wcreldbadplaatsen en groote steden,
kortom alles wa- het hart kan wensche
Hii altijd met zijn dierbaar beroep en met
zijn bewering dat het leven hoogere
cischen stelt Jat. van het geld zijner
vr- jw te leven Belachelijk! Zijn praktijk
die hoofdzakelijk uit het volk van de stad
e- de o igcving bestond, en die nauwelijks
zooveel ophrach dat zij ervan konden
leven, kon h-j toch v/el laten schieten Tn-
riaats dat hij geld ontving, gaf hij het
nog weg, en bovendien zij had nu een
maal Spen talent om „en hndirfo FlJsahnth
tc zijn
Harold Eckart had dc noodlottige tout
van zoovelen cgaan Hij had een be
koorlijk kind als ziin vrouw genomen Be-
tnover door haar lieftalligheid, haar op
gewektheid en jeugd, had hij haar tot
zich on willen heffen en haar zorgeloos
nart met inhoud willen vullen haar
liefde, medelijden en hulpvaardigheid voor
de smart en den üarer medemen-
chen willen bijbrengen Vu moest hij
erkennen lat een leeg ijdel j>oppetje
was, slechts voor levensgenot geschapen
Hij had gehoopt dat zij -nde's zoj
worden, als jet kina e maar eenmaal
was Het mo- cerschap met zijn heilige
plichten zou haar karakter wel verede
len en verdiepen en uit het verwende
eigenzinnige kind eer vrouw m .ken
Maar na het kraambed errees mevrouw
Lucie mooier en levenslustige, dan ooit
riet 1cind? Belachelijk! Wat dacht hij
dan eigenlijk? Zi' bezorgde voor het kind
de beste baker die te krijgen was; zij wik-.,
kei Ir het in kantjes en strikjes, wat wou
hij -og meer?
Toen Titti menschelijker werd en he,
wiegje ontgroeid was. hield zij zich wel
eens na het eten vooi anderen met hem
bezig Verder hleef alles bij het oude en
Titt' groeide jj. onder de hoede van de
baker, of was. indien deze „ook wel eens
menscb wilde zijn" en zij vond dit ta
melijk dikwijls n- odig aan zichzelf
overgelaten
Toen Titti zijn stevige bruine beentjes
als bewegingsmiddel kon gebruiken, ging
hij .dagelijks met de ,juf" naar het park.
dan groef hij met zijn schopje in het zand.
terw.J E aa zeer belangwekkende ge
sprekken met een .vereerder' had. in de
hoop dat dat tot een aanzoek zou leiden
Het „estaan van Titti was zij in die
uren zoo geheel en al vergeten alsof hij
nooit op de wereld was geweest Kwam
het kind dan eens naar haat toe. dan
merktt zij dit nie eens op. of zij ver
maande het onophoudelijk toch lief te
zijn Zoo gebeurde het dan. dat Louise
Wesseling eens op een morgen toen zij
door het in lentedos getooide park ging.
plotseling tegenover Titti stond Hij
herkende haar dadelijk en haar hart
sprong op van zreugde. toen hij op ha^r
toekwam en haar an d'r rokken vast
pakte
„Jij. riep Titti weenend, „snuit even
mijn neus Emma hoor* mij heelemaal
iet
Louise knielde direct bij hem neer, en
maakte zeer zorgzaam en zacht n het
was inderdaad hoog noodig het kleine
neusje schoon
Sedert troffen zij elkander vaak in het
park
Toen kwam er een dag in Titti's jong
leven, welken hij zich nog zou herinneren
wanneer hij eenmaal reeds een grijsaard
- zijn tenr inste indien Qod hem een
zoo lang leven geven zou Een triestige
herfstdag, vol natten voorbijtrekkenden
nevel en vallende bladeren Goudgele,
bru ne. bonte bladeren vielen neder en
bedekten den weg waarop Titti aan Em
ma s hand naai he' park ging Emma was
in een zeer toornige stemming, omdat
haar korporaal haar ontrouw was gewor
den en zooals te begrijpen valt moest
ook Titti dit ontgelden
Eindelijk kwam de Eckartsche villa
in het zicht, maar reeds van verre
kon Emma zien dat er daar iets
gebeurd Was Lichten brandden ach
ter de vensters van de bovenverdieping,
terwijl er in den tuin en in de hal, waar-
jb de deuren wijd open stonden, zich een
groot aantal menschen verdrong Allen
blikten naar een langwerpig donker punt
waaruit een dun stroompie sijpelde en een
natt vlek op li .t helle tapijt achter liet
het was een vreeselrik gezicht toen 1 it
ti s vader, die er overheen gebogen ge
staan had. zich oprichtte, met een ge
zicht als was het uit staal gegoten Het
kinH stiet een ahrden schreeuw uit en
vloog op ziin ra^er toe. die het in de
hooate tilde en vast, vast tegen zich aan
drukte-
Slechts een oogenblik had Titti een.
wasbleek, verstard gezicht gezien dan
lioeg hem zijn vader verder, legde b-r
in bed. en beval Emma met harde stem
niet van het bed van het kind te gaan
o dat hij haai floste
Titti's moedei was duoa
Mid Dn in juichenden overmoed bij c
vroolijktm rit dooi bet bronsgekleurde
eikenhout, was het paard van een door
den wind opgewaaiden papiersnipper ge-
chrokken wierp zijn rijdster al en
sleurde de ongelukkige, die met een voet
in den stijgbeugel hangen bleef, een eind
m_e. voordat het den anderen gelukte het
razende dier tot itaan te brengen Zij had
een vreeselijke wond aim het achter-
oofd. vermoedelijk doordat zij tegen een
boom geslingerd was en stierf zonder bij
kennis te zijn gekomen onder hun handen.
Op een baar van takken was het lijk toen
naar huis gebraent
Na de begrafenis ging 't leven weer
zijn gewonen gang
Zoo weinig had Titti van zijn jonge
moedei gezien, dat hij nauwelijks haar
afwezigheid bemerkte De ontvangsalons
werden gesloten en Titti kreeg een „juf",
Indi n Dr Harold Eckart gemeend had
daarmede in Titti's opvoeding een ingrij
pende verandering te brengen, zoo bleek
hij zich deerlijk vergis te hebben
Titti werd nu alleen als een modepop
petje gekleed als zij met hem uitging,
maar anders k. zij niet naar hem om
cn kon hij doen wat hij verkoos De „juf"
lag op de chaise longue en las romans,
of stond voor der spiegel om haar haren
anders op te maken Zij maakte dat zij
wegkwam als Harold haar erop betrapte,
dat zij de zijden kleederen van de overle
dene paste, terwijl Titti nergens was te
vinden Eerst na uren zoeken vond men
hem in een uitspanning bij de stad, waar
hij onder n vrachtwagen gekropen was en
zicb bezig hield met wagensmeer te sme
ren op die plekken zijner bruine been
tjes. welke loor zijn gescheurde kousen
zichtbaar waren Met zeer veel moeite
gelukte hét de wagensmeer van zijn huid
te verwijderen Toen dr Harold Eckart
'aanstalten maakte, om hem biervoor tc
bestraffen, sloeg hij zijn donkere oogen
net een onocnuidigen blik naar hem op,
en zeide. terwijl hij zijn zitvlak met beide
hanëjes bedekte: „Niet slaan, vader, ik
heb toch maar alleen de gaten in mijn
kousen dichtgemaakt, omdat u zich wel
zou moeten schamen, als ik er zoo have
loos bijiiep. nietwaar papa?"
Harold Eckart staarde zijn jongen aan
cn vroeg niet verder waar hij deze wijs
heid vandaan haalde De juf werd echter
ontslagen en Titti deed de eerste zelf
standig daad van zijn leven, hij ging
naar den harbier en liet zich zijn hoofd
geheel cn al kaalknippen Zijn lokkei
waren een van de ergste beproevingen
geweest, daar de „juf" hem hij het krul
len zetlen steeds erg pijn gedaan had.
Van vreugde stralend, er uitziend als een
galeiboef verscheen hij voor den ver
schrikten vader, streek zich over zijn
kalen schedel >en zei: „Net een sofa, niet
waar papa." en hierbij zweefde hem zoo
iets als pluche voor den geest
Een nieuwe juffrouw kwam. Ditmaal een
uit de middeleeuwen, öie den tijd van
„vrijen wel achter den rug had Een-
voudig als een kwaker, glad gekapt, een
muisgrijs costuum, en van vele goede ge
tuigschriften voorzien Deze „juf" huilde
en bad als 1 itti ondeugend was en deed
hetzelfde als Titti zich de maag bedor
ven had Dit kwam den laatsten tijd nog
al veelvuldig voor. want de eenige slraf
elke mejuffrouw Beatrix toepaste was
het menu van Titti te beperken
„Je verdient vandaag geen vleesch."
