S'.orir en overstrooming. Herrot in de ziekenkamer. De oudste man ter wereld.
I
■-
m-
V
4 - - sv
Jï
émgpife
WÈë&M
mm
UIT DE PERS.
Geen practische
samenwerking.
KUNST EN KENNIS.
Wat aan onze
beschaving ontbreekt.
2 ...1
f
BiK
■■ire*
'*5
P f i
WBÊmMÊ
na
H 1 fj®
I I i
KERK EN SCHOOL.
Terug tot de kerk.
De „Gelderlander" schrijft:
Omtrent de begrootingsrede
van Mgr. Nolens dreigt er rich
een legende te vormen.
Bij de redactie van „Het
Volk" heeft zich de hoop vast
gezet, dat Mgr. Nolens de mo
gelijkheid eener samenwerking
van katholieken met democra
ten in een meer of minder ver
wijderd verschiet zou hebben
opengesteld.
In het „Hbld." is Mgr. Nolens
voorgesteld als de praktische
tn nuchtere staatsman dat
is het clichee van den katho
lieken leider die zich de
kans naar samenwerking met
de sociaal-democraten zou heb
ben open gemaakt.
De heer Albarda, staande op
den katheder van den heer
Troelstra, heeft in zijn kerst
rede te Amsterdam in denzelf
den geest gesproken.
En naar aanleiding daarvan
vinden wij ook in anti-revolu-
tionnaire bladen beschouwingen
welke ons opwekken de le
venskans dér legende af te snij
den.
Mgr. Nolens heeft bij de al-
gemeene Beschouwingen over
de Staatsbegrooting zes hoofd
punten aangegeven, waarom
trent ieders partij, welke met
de katholieke zou willen sa
menwerken, overeenstemming
met haar moet zoeken.
Iedere partij, niet bizonder-
lijk de sociaal-democratische.
En toen de heer Troelstra
zich in zijn repliek wat te ver
waagde, wees de heer Nolens
hem terug met een verwijzing
naar zijn rede van 13 Mei 1922,
voor de vergadering der R. K.
Staatspartij indertijd gehouden.
Of wij bizonderlijk zijn ge
steld op samenwerking met de
sociaal-democraten, kan de
heer Troelstra daar lezen, zei
Mgr. Nolens.
Waarom lezen de heeren
deze rede nog niet 'ns over.
Zij is toch duidelijk en klaar.
Onder anderen deze passage:
„Praktisch komt de vraag,
of katholieken en sociaal-demo
craten zullen samenwerken,
hierop neer, of in normale om
standigheden, als waarin wij
ons heden bevinden en in dien
zin zooals ér feitelijk in den
laatsten tijd over gesproken is,
de Katholieke Kamerfractie
voor een geheele of gedeelte
lijke samenwerking met die
partij te vinden zou zijn.
Ik aarzel niet die vraag ge
heel ontkennend te be
antwoorden en te zeggen
ik heb' mij daarvan vergewist
dat ook de geheele Kamer
fractie daarmee instemt."
Wat praat men dan toch over
een gewijzigde houding van de
katholieke leiding?
Naar den vorm sprak Mgr.
Nolens in 1924 anders dan in
vroegere jaren, omdat de strek
king van zijn betoog een an
dere was.
Maar ten opzichte der so
ciaal-democraten is hij strak
blijven staan op de lijn .van
1922.
Hij heeft zijn toenmalige rede
uitdrukkelijk gedicteerd om zijn
meening over de samenwerking
net deze partij uit te drukken.
En naar men gezien heeft, is
deze scherp en duidelijk gefor
muleerd.
Samenwerking?
Theoretisch misschien, in den
uitersten nood, als ook andere
partijen meedoen: praktisch
nimmer. Tusschen nu en vroe
ger is er niet het minste ver
schil.
Ondanks haar gevangenissen,
haar idiotenscholen en krank
zinnigengestichten slaagt de
mod., z.g, humanitaire bescha
ving er niet in, om de warmte
der echte liefde te kanalizeeren
naar de verdrukkelingen des
levens en de slachtoffers der
maatschappelijke ondeugden. Zij
heeft geen christelijk opvoe
dingsstelsel, geen heiligmakende
krachten uit den hemel om de
fouten en zonden van de aarde
te herstellen, geen herschep
pende erbarmingskracht.
Wat bezat de talentvolle
Heyermans om de maatschappij
verbeteren, over welke hij
eenige sprankels schoonheid
geworpen heeft? Wat kunnen
onze niet-christelijke modernen,
onze schrijvers, dichters en
kunstenaars doen voor de ver
edeling van de samenleving?
Zij kennen de werkingen der
Jen?4e niet. En de harteloos
heid der moderne cultuur kent
noch het christelijk onderwijs,
noch de liefdadigheidsgestich
ten, door het geloof in stand
gehouden, noch den biecht
stoel, die de zielen loutert,
noch de Sacramenten die haar
versterken.
Onlangs overleed de karak
terkomiek Nico de Haas, een
der meest sympathieke uit het
moderne gilde der coupletzan
gers. Weet men wat de Tele
graaf onthulde over de harde
'.v, i 'W-m Vv; l - I
V' '-Y5 >V;.- M -• i
TOT OPRICHTING VAN R.-K. TEHUIZEN voor schoolgaande kinderen is Zaterdag in
't Centraaltheater te Amsterdam een weldadigheidsmatinée gehouden. De A. V. A.-dames
met haar leidster mej. v. d. Brink.
s -
-
:ir."
-F/
STORM EN OVER
STROOMING in Enge
land. Een Londensche
ALS TRAINING VOOR DE INTERN. WANDELING Ostende-Spa is Zondag een wandel.
tocht gehouden, georganiseerd door de W. A. C., uitgaande van Den Haag in de
richting Oegstgeest.
dj®
i'-v.-).'. 'M
DE BEURS TE KO_
PENHAGEN, waarvan 't
300-jarig bestaan feeste-
tramwagen als waterdier. EEN ZWARTE PRINS, Congoleesch stamhoofd, lijk is herdacht.
bijgenaamd „de nieuwe Salomon", maar niet om
zijn wijsheid, want hij is ernstig ziek door drankmisbruik.
EEN AMERI-
KAANSCH OFFI
CIER bewijst zijn
kameraden, hoe
volkomen zeker
zijn paard springt.
ff»
PLUIMVEETENTOONSTELLING TE WAALWIJK. Witte leghorns, haan en hen, beide
met len prijs bekroond (Eig. J. Teulings, Kaatsheuvel).
HET „SEIZOEN"
TE ST.MORITZ.
Zelfs op het ijs
kan men het dan
sen niet laten.
■y
DE OUDSTE MAN TER
WERELD, Zorah Agrak,
te Constantinopel, heeft
deze week zijn 150sten
verjaardag gevierd.
ZAKBAROMETERS raken in Londen in de mode. Ze zijn
niet grooter dan een geldstuk en moeten zeer
nauwkeurig zijn.
DE STORMWIND, en hoe je er mee tobben kunt.
De foto is Vrijdagmiddag genomen.
i
■:t. \y:'
ONZE VATICAANSCHE
SERIE. - Toegangspoort,
bewaakt door Zwitsersche
garden.
WAAR NU ZONNESCHIJN IS EN ZOMERVREUGDE. We weten zelf niet of we 't een verkwikking moeten noemen of een prikkel tot
ia oezie, de beschouwing dezer foto's! De middelste geeft een kijkje op Bordigbera, Italiaansche Riviera, rechts en links prins en prinses
Paul van Servië, aan 't tennissen, te Cannes.
HERRIOT HEEFT 'N ZEEREN VOET. Lang reeds moest hij wegens ziekte thuis
blijven, nu werkt hij daar weer wat, met 'n toepasselijke tafel en stoel.
opvoeding, welke de maatschappij aan de
jeugd van dezen talentvollen mensch had
bereid? Als kind van kermisreizigers gebo
ren, maakte hij op 4-jarigen leeftijd kennis
met de schijn-wereld achter het voetlicht.
Ten einde een paar gulden te verdienen,
die voor het allernoodzakelijkst levensonder
houd noodig waren, gaf de vader van Nico
de Haas voorstellingen in de kleine dorpjes
dag. Door deze bijverdienste werden gere
gelde maaltijden gegarandeerd. Wat het le
ven van den Saltimbanque in die dagen was,
wordt voldoende geteekend door het feit,
uitgaande wereld en de het pleiziertjes zoe
kend cultuurtje, dat hen exploiteert.
Zoo bracht Nico de Haas zijn jeugd door.
Als een marskramer met klein goed overdag
met de schijn-wereld achter het voetlicht, om Amsterdam Als bijverdienste deed hij j dat de geheele familie De Haas op zekeren sjouwend, 's-avonds op deplanken' Hedjèf
voor haar pretslaven, dwong hem om voor
een karig stukje brood kinderrolletjes te
vi-'M iien in de onmogelijke draken van
dien tijd. Hij reisde van het eene dorp naar
het andere, leed honger en beschouwde het
als een luxe wanneer hij 's-avonds warm
eten kreeg. Toen hij 10 jaar geworden was,
werd hij tot coupletzanger gepromoveerd.
maker, een betrekking die hij verwisselde terwij] in den wagen naast de tent het jong-
voor die van boodschappenjongen bij een ste broertje van vier jaar op sterven lag en
kruidenier. Financiëel ging het hem beter, bij het einde van de voorstelling de ouders
toen hij als jongen van 14 jaar in Helder als het kind dood vonden. Er zijn weinig artisten
tooneelspeler optrad in de Straatjongen van geweest, die, zooals Nico de Haas, in hun
Parijs. Hij verdiende toen 734 gulden per j jeugd zooveel misère hebben meegemaakt,
week, kocht daar papier, potlooden en pen- al telt men er honderden, die geleden hebben
nen voor en verkocht koopwaar over- [ju* nog lijden onder de harteloosheid van de
ven. Maar hoeveel tourmenten heeft hem
dat gekost! Want' het publiek, dat zijn pret
betaalt, verlangt veel. Dezeltde angst waar
onder van ouds humoristen lijden, beheersch-
te ook De Haas. Zijn angst de publieke gunst
te verliezen, was tot een manie geworden,
jaren. Nico de Haas behoorde, goddank tot deed hem achtei dt schermen rillen en be-
die artisten, die bewezen hebben, dat het ven. Totdat het doek opging. Men applaudi-
métier, niet den mensch, maar de mensch 't seerde.... dan kwam hij „er in", improvi-
métier verlaagt. Juist door zijn uiterst decent
optreden veroverde hij zijn publiek. Hij was
de beste Hollandsche coupletzanger, een
braaf, ernstig man, wiens eenig doel was zijn
kinderen een behoorlijke opvoeding te ge
seerde een toespraak, die van geest tintelde,
deed door zijn politieke toespelingen lach
salvo's schateren en De Haas was zijn angst
kwijt. Tot den volgenden morgen. Dan be
gon die hen» opnieuw te beheerschen. Zoo
heeft hij jaar in jaar uit tusschen hangen en
wurgen zijn brood moeten verdienen, slacht
offer der tingel-tangel-cultuur!
De Zuid-Limburger verneemt nader, dat
Pater Caelestinus, die eenigen tijd geleden
tot de Kath. kerk is weergekeerd, te Ginue-
ken een ernstige operatie heeft ondergaan.
In Ginneken heeft de bekeering plaats ge
had door bemiddeling van een Pater-Capu»
cijn.
