UTTÊLfcf
De geheimzinnige treinroof.
BEROEPSKEUZE.
NIEUWE HAARLEMSCHE COURANT
Tweede Blad Dinsdag 27 Januari 1925
Gem. bui ten I. berichten,
De propaganda-gelden bij Fransche verkiezingen. Een communisti
sche zwenking van een minderheid der Britsche Labonr-partij. De om- DE moord op DEN SIRDAR.
Onder de Radio-berichten: De tektst der nieuwe geallieerde nota inza- f?" t11' E"yr'ris'-he, rege"in^ E'
ke de niet ontruiming der Keulsche zone en de Duitsche ontwapening. - om den mïïd^v^n den Sirdlr, Sir Lee
De Chileensche leger en vloot zijn thans tot overeenstemming gekomen I stack, te arresteeren. Degenen, die gearres-
inzake de nieuwe regeering.
Het eiland Palmas
Liefde en Eenheid.
Begrafenisfondsen die in ge
breke zijn.
Het Eerste Kamerlid P. Molt
maker.
Prof. Treub.
Het mynveld te Vlodrop.
UIT ONZE OOST.
Een school gesloten.
Geheime communisten-beslaiten
BALANS OPRUIMING.
Zie onze Etalages
en overtuigd U van
de lage prijzen.
Telefoon 13337.
FEUILLETON.
Men kan nog zoo goed zijn best doen, al andere menschen ons zien, welken indruk
<1® goede eigenschappen die men bezit, in J ons spreken, ons handelen, onze verschijning,
werking stellen, en tocb als maatschappelijk
mensch mislukken, als men niet op de plaats
staat, waar men staan moet, waar men thuis
hoort.
t Is een der ongelukkigste dingen in de
wereld, dat bij de keuze van een beroep,
zoo dikwijls niet gelet wordt, zoo dikwijls
niet gelet kan worden, op de zoo belangrij
ke factor van geschiktheid, in casu aanleg en
lust.
De een volg^ een beroep, omdat z n vader
of een familielid hetzelfde beroep uitoefent
en hem wat vooruit kan helpen; een ander
begint iets. omdat er juist een gaatje voor
hem open is, om er in te kruipen. Maar zelfs
zij, die een keus zouden ktinncn doen, doen
niet zelden een verkeerde keus. En terwijl
z® half op den ladder staan en zich daar met
veel moeite kunnen staande houden, klim
men zij de hoogte in en.... tuimelen naar
beneden, omdat ze er zich niet kunnen hand
haven.
Ja. zoo gaat het, menigeen voidoet op de
tweede plaats, die neervalt op de eerste
Er zijn van die beroepen, die iedereen
meent te kunnen waarnemen. Ten onrechte
natuurlijk.
Wanneer menschen in hun eigen vak mis
lukkingen zijn geworden of daarin niet
vooruit komen, dan meenen ze dikwijls voor
alle andere vakken geschikt te zijn.
Maar dan leert de ondervinding, dat zij de
plank glad misgeslagen hebben. En waarom?
Omdat zij niet wisten, wat er aan den nieu
wen werkkriftg vastzit; welke vereischten
die werkkring stelt.
1 Ook komt het voor, dat ze het wèl wisten,
maar hun eigen geschiktheid verkeerd be
oordeelden.
Dat verkeerd beoordeelen van eigen ge-
ichiktheid, staat in allernauwst verband met
gebrek aan zelfkennis; met het niet inzien
en begrijpen, althans niet voldoende, hoe
ons optreden, op anderen maken.
Tc weten, hoe ver onze Verstandelijke en
zielsvermogens reiken, waartoe we dus in
staat zijn en waartoe we niet in staat .zijn,
dat zijn gewichtige hulpmiddelen om in hef
maatschappelijk leven te slagen.
Ieder zal dit beter begrijpen, als hij bijv.
denkt aan kunst.
Wie geen muzikaal gehoor heeft, kan na
tuurlijk geen musicus worden en een kleu-
ren-biinde geen schilder.
En nu. zijn er tal van menschen die in een
bepaald opzicht zijn als kleuren-blinden.
Ze hebben geen kijk op zekere dingen; ze
kunnen bijv. niet vlug en accuraat rekenen,
hebben geen begrip van administratie, kun
nen niet passen of meten, niet het oog hou
den op hun inkoopen; missen de eigen
schappen om te verkoopen of kunnen niet
met ondergeschikten omgaan.
Weer anderen zijn slordig en nafatig aan
gelegd, en hun bezigheden vorderen juist
stiptheid en accuratesse; ze zijn lomp en on
behouwen, waar ze voorkomend en keurig
moesten wezen en. ze weten het zelf niet,
of zien het niet in.
Wanneer het hun dan tegenloopt in de
wereld, dan werpen zij de schuld op iemand
anders, op de omstandigheden, die zoo ge
duldig zijn, evenals het papier zoo geduldig
Als de schuld bij iemand anders of bij
iets anders ligt, dan ligt ze niet bij ons, zoo
redeneeren ze. Zich zelf af te vragen; Lag
het soms aan ons zelf? komt meestal niet
bij hen op.
Zoo worden en blijven vele menschen neus
wijs, eigenwijs, waanwijs, alles, behalve....
wijs.
En duiken daardoor kopje onder in de wij
de Wereldzee onzer ingewikkelde samenle
ving.
samenzweerders oneenigheid te zijn gekomen.
En zeer onverwacht hebben Vrijdag een aan
tal jonge officieren het regeeringspaleis door
gewapende troepen doen omsingelen, zich
van de regeering meester gemaakt en in een
manifest aan de bevolking verklaard het be
wind in handen te nemen, ten behoeve van
den in September verdreven president Ales
sandri. In afwachting van diens terugkeer zal
generaal Dartne! als voorloopig hoofd der re-
geering optreden.
Intusschen echter schijnt er onder de mi
litairen geen eensgezindheid te bestaan. De
officieren van de vloot heeten het over den
terugkeer van den president Alessandri met
de officieren der landmacht niet geheel en al
eens te zijn, zoodat in de havenstad Valparaiso
de stemming anders is_dan in de hoofdstad
Santiago, waar de legerofficieren den door
slag geven. Het is dus nog de vraag of pre
sident Alessandri, die thans veilig in het
buitenland zit, aan den tot hem gerichten
oproep zal voldoen, zoolang in de militaire
partij de. eendracht niet zal zijn hersteld.
Het zeer rustige verloop van deze omwen
teling mag doen hopen, dat de belofte van
de nieuwe regeering van een ongestoorden
voortgang van het economische leven, niet
ijdel zal zijn. Dit is voor de buitenstaanders
natuurlijk de hoofdzaak. Over de binneiüand-
sche politieke geschillen in Chili zal zich in
Europa slechts een enkele warm maken
Zoolang het buitenlandsche commercieele
en economische belangen door deze inwen
dige ruzies niet geschaad worden.
EEN IDEALISTE.
Het idealisme is. de wereld nog niet uit.
Een jonge Engelsche vrouw, de 28-jarige
Vera Pragnell, een rijzige, mooie vrouw
met gouden haren en levendige blauwe
oogen, zoo beschrijven de kranten haar
heeft zich uit het Londer.sche societyleven
op het platteland teruggetrokken, waar zij
haar intrek heeft genomen in een eenvoudig
huisje, en haar particuliere vermogen weg
gegeven. „Ik ben moe van het gedans, de,
schouwburgen en partijtjes in Londen",
zoo verklaarde zij aan een persman, die haar
kwam interviewen. Miss Pragnell heeft een
kleine kolonie gesticht in Sussex, op vijftien
mijl afstand van Londen, waar zij onder meer
een altijd openstaand, goed ingericht huis
heeft laten neerzetten voor doortrekkenden,
die er eenvoudig intrekken Zij heeft 28 acres
grond gekocht, waarvan zij twintig acres be
stemd heeft voor de kolonie en de resteeren-
de acht acres om niet heeft weggegeven aan
degenen, die er wenschen te wonen. Op het
oogenblik vertoeven er een twaalf menschen
in de kolonie, waaronder een atheist en een
communist en ook een dichter. De rest zijn
gewone gehuwde menschen die van het land
houden. De kolonisten verdienen hun brood
met handwerk. De meesten hunner zijn ve
getariërs en verbouwen hen eigen voedsel.
Allen zijn in de kolonie gelijk.
Miss Pragnell verklaart dat zij nu overge
lukkig is en niet meer naar Londen zou te
rugwillen. Zij vborziet in haar onderhoud
met schrijven en handwerk, voornamelijk
weefwerk.
wenteling in Chili. Vernomen wordt dat de Britsche autori-
Het onderzoek naar den
oorspyong der Fransche
verkiezingsgelden.
Men herinnert zich dat de commissie,
welke is belast met het ohderzoek naar den
oorsprong van de verkiezingsgelden der ver
schillende partijen in Frankrijk (zulks naar
aanleiding van den financieelen steun van
de rechts-georiënteerde Union des Intéréts
Economiques aan bepaalde candidaten) bij
haar werkzaamheden op eenig verzet van de
zijde der opgeroepen getuigen is gestuit.
Senator Ernest Billiet, president der Union
weigerde den eed af te leggen, daar hij de
commissie, die nochtans juridische bevoegd
heden heeft gekregen, als,een lichaam van
partij-mannen beschouwt, die politieke
wraak op hun tegenstanders willen oefenen.
De heer Billiet had zich Zaterdag wegens
deze weigereing voor de correctioneele recht
bank te verantwoorden. Hij begon met te
verklaren dat zijn parlementaire immuniteit
niet was opgeheven en dat de heele zaak op
touw is gezet door zijn politieke tegenstan
ders, die hij in de verkiezingscampagne heeft
bestreden. Hetgeen de Union des Intéréts
Economiques "heeft gedaan, geschiedt bij
elke campagne het geldelijk steunen van
parlementaire candidaten, die het program
der Unie onderschrijven. Billiet meende dat
degenen, die hem als voorzitter eener mach
tige economische organisatie bij de verkie
zingen gelden ter beschikking hadden ge
steld, recht* hadden op zijn discretie. Had
hij een eed afgelegd dan had hij de volle
Waarheid moeten spreken en dus ook hun
namen moeten noemen, waartoe hij zich
niet gerechtigd achtte. „Waarom," aldus
Billiet „beperkt de commissie haar enquête
tot het jaar 1924 Omdat zij weet dat, wan
neer zij verder zou zoeken, zij ontdekken
Zou dat ik ook materieelen steun heb ver
schaft aan leden der huidige meerderheid.
Ik beschouw het als een eer geweigerd te
hebben mijn vrienden te verkoopen."
Tal van vooraanstaande politici, o.w. drie
oud-ministers van justitie, Lhopiteau, Col-
fat en Lefebvre du Prey, voorts senator Hen
ry de Jouvenel, Raul Pérel, oud-voorzitter
der Kamer, Francois Marsal, oud-minis-
ter-president, getuigden allen voor Billiet,
die nochtans tot 300 francs boete werd ver
oordeeld.
De communistische minderheids
beweging in Engeland.
De nationale minderheidsbeweging in
Engeland bestaande uit den linkervleugel der
Arbeiderspartij, die buitengemeen ontevre
den is over den langzamer; vooruitgang van
de arbeidersbeweging en waartoe ook Cook,
de algemeen?, secretaris van de Mijnwerkers
federatie van Groot-Britannië behoort, hield
Zaterdag een vergadering waar zeshonderd
afgevaardigden aanwezig waren. De vergade
ring nam een resolutie aan, waarin wordt
verklaard dat de internationale vakbeweging
moet breken met haar politiek van klassec-
vrede en samenwerking met den Volkenbond,
die volgens de resolutie een machtig instru
ment van het kapitalisme is. Er werd scherpe
critiek geoefend op de ministers uit de Ar-
teerd werden, zijn weer vrijgelaten, terwijl
de twee personen die zich nog in arrest be
vinden, waarschijnlijk spoedig in 'vrijheid
zullen worden gesteld.
DE GRAAF VAN OXFORD.
Volgens de „Daily News" zal Asquith,
niettegenstaande het feit dat hij, nu hij tot
lord is benoemd, zitting neemt in het Hoo-
gerhuis ook verder officieel leider der libera
le partij blijven.
ZES
30
VISSCHERSSCHEPBN MET
MAN VERGAAN
Uit New Founaland wordt gcrneld, dat
zes visschersbooten met 30 man aan boord,
thuis behoorende te Rosa Blanche, worden
vermist.
Het weer is te stormachtig om een onder
zoek in te stellen.
EEN PANIEK IN DE BIOSCOOP.
Toen een duizend tal kinderen in een bios
coop te Kirkintilloch, nabij Glasgow, een
beidersregeering, in het oizonder op Thomas j voorstelling bijwoonden, riep plotseling een
Er was een groet binnengekomen van jongen,die angstig was geworden door den
Duitsche en Fransche arbeiders. Voor Sovjet
Rusland werden hoera's aangeheven.
Vernomen wordt dat de conferentie het
karakter had van een demonstratie ten gunste
van een fusie tusschen de vakvereenigings-
centralen van Amsterdam en' Moskou. De
conferentie nam een resolutie aan, waarin
verklaard wordt, dat zij met vreugde de over
de geheele wereld waar te nemerr tendenz
naar eenheid onder het vaandel van één vak-
vereenigingsinternationale vaststelt. De con
ferentie werd bijgewoond door vertegenwoor
digers van Tsjecho-Slowakije, Duitschland,
Frankrijk, Indie, de Vereenigde Staten en
Ierland.
rook, die uit het verhitte apparaat opsteeg
„Brand Een paniek ontstond, waarbij
zes kinderen ernstig verwond werden.
EEN REDE VAN PRIMO DE RIVERA.
Primo dc Rivera, de president van het
Spaansche Directorium, heeft in tegenwoor
digheid van alle leden van het Directorium,
de voorzitters der Algemeene Raden, de
burgemeesters der verschillende gemeenten
en delegaties uit alle provincies een rede ge
houden, waarin hij heeft gezegd, dat de re
geering besloten is met de grootste beslist
heid tegen de Catalaansche separatisten op
te treden. Hij voegde er aan toe te hopen,
t door het voortzetten van zijn program ge-
Een nieuwe militaire om- U ende drie of vier jaren, gemakkelijk te
komen tot het in evenwicht brengen der be
grooting.
Met betrekking tot Marokko verklaarde
hij, dat een handelend optreden nog ver-
eischt is, doch thans nog niet tc weten of de
ze actie zich tot de andere gedeelten c!er
Spaansche zóne zal uitbreiden. Hij stelt zich
wenteling in ChiTi.
hebben wij gisteren reeds gemeld,
Het vorige jaar, in September, werd de
toemalige regeering door een militair com
plot tot aftreden gedwongen. Het ging daarbij
zeer vriendschappelijk toe de president,
Alessandri, verliet met „verlof' het land.
En het bewind ging over in handen van den vaor den toestand met de economische hulp-
generaal Altamizano. Maar in de sedert ver-J bronnen van het land zelf te stabiliseeren,
loopen manden schijnt er onder de militaireen kondigde vervolgens verschillende her
vormingen aan, o.a. betreffende het fiscale
stelsel en het onderwijs.
TER EERE VAN EDISON.
Als een blijk van hulde voor den arbeid
van den bekenden Amerikaanschen uitvin
der Thomas Edison, hebben de leiders der
electriciteitsbedrijven van New York beslo
ten om een gebouw op te trekken en aan
Edison te wijden. Het gebouw zal twintig
verdiepingen hebben en behalve kantoren
ook een electriciteitsmuseum bevatten, waar
Edison alle modellen van zijn uitvindingen
zal kunnen plaatsen en waar ook andere uit
vinders bijdragen sullen kunnen leveren.
Boven den ingang van het gebouw zal een
reusachtig bronzen beeld van Edison worden
geplaatst, dat ongeveer negen meter hoog zal
wezen.
„MA" EN „PA" FERGUSON.
De Vreugde der bevolking van Texas over
haar eerste vrouwelijke gouverneur, mevrouw
"M. A. Ferguson, bijgenaamd „ma" Fergu
son, is al spoedig in wreveligheid veranderd.
Want „ma" schijnt van plan te wezen om
haar echtgenoot, den vroegeren goeverr.eur,
die wegens wanbeleid uit zijn 3tnbt ontzet
werd, tc laten mee-regeeren. En in plaats
van „ma" zien de Texassers hun kapitocl
dus nu bezet door „Pa en Ma".
Dat is tegen de afspraak en tegen den zin
van de voorstanders der vrouwen-emanci
patie, die uit ma's goeverneurschap munt
wilden slaan, en die nu ervaren dat zij haar
wederhelft op staatkundig gebied niet ge
heel kan ontberen.
En Texas wordt intusschen bestuurd door
de familie Ferguson.
DE KLU KLUX KL AN IN HERRIN.
Naar uit New York wordt gemeld, heeft
te Herrin in Illinois een vechtpartij plaats
gehad tusschen aanhangers en tegenstanders
van de Klu Klos Kian. De burgemeester en
de leider der K. K. K. werden gedood en
vele personen gewond. Regeering'strocpen
moesten de orde herstellen. In de stad is de
staat van beleg afgekondigd.
Volgens een nader bericht zijn bij het
bovenstaand conflict 8 personen gedood en
20 gewond. De beroemde K. K. K. -leider,
Glenn Young, die bekend staat als „Two gun
Gleinn", schoot zichzelf tijdens het gevecht
dood. De strijd was het gevolg van een ver
klaring van Young's bittersten vijand,sheriff
Thomas. Ook deze werd gedood.
(Herrin voegt met deze nieuwe troebelen
nieuwe lauweren bij de ouden. Na de bekende
moordpartij van stakende mijnwerkers, die
ongeveer drie jaar geleden een aantal onder
kruipers doodschoten, is de twist niet van
de lucht geweest. En bij het verzet tegen de
radicale arbeiderselementen, ook in het ge
meentebestuur, heeft de K. K. K. steeds de
leiding venomen.)
ONLUSTEN TEN GEVOLGE VAN
HONGER IN Z.-RUSLAND.
Een B. T. A.-telegram uit Riga komt met
verontrustende berichten uit de hongerge-
bieden in de Oekrane en het Noorden van
den Krim. In het district Akxandrofks koos
een deel der kozakken de zijde der opstan
delingen. Deze treden thans op in het dis
trict Jekaterinoslaw en in de steppen van
Noord-Taurie.
In het gebied van den Dnjepper zijn auto's
met machinegeweren naar de dorpen gezon
den om de orde te handhaven in het gebied
van de Donetz worden de spoorlijnen be
schermd tegen de aanslagen der werkeloozen.
In het district Melitopol sterven talrijke
personen tengevolge van uitputting.
Aan de lijn door de Krim naar Simferopol
zijn alle stations overvol van uitgehongerde
boeren, die den reizigers restjes eten afbe
delen.
EEN CYCLOON IN AUSTRALIË.
Een verschrikkelijke cycloon heeft Zater
dag in het noordwesten van Australië huis
gehouden. De stad Roeburne is zwaar ge
troffen in deze stad werd de 2157 voet lange
pier zoo goed als vernield. De schade wordt
op 100.000 pond sterlLng geraamd.
DE VERMISTE LORDSDOCHTER.
Naar vernomen wordt heeft lord Tradegar
geruststellende berichten ontvangen betref
fende zijn dochter, Gwyneth Morgan, die
sedert 11 December werd vermist. Zij zou
in veilige handen zijn en niet ver van haars
vaders huis verwijderd.
DE BEWERINGEN OMTRENT VOOR
BEREIDINGEN VAN DEN
GASOORLOG.
Enkele maanden geleden hebben wij mel
ding gemaakt van een bewering van den
„Times"-correspondent te Berlijn over oor
logstoebereidselen van Duit9chland, waarbij
dan vooral de Kaiser Wilhelm-Institut bij
Berlijn ijverig studie maakte, in samenwer
king met een dergelijke instelling bij Han
nover, van den gasoorlog. Daarop volgde een
tegenspraak van den waarnemend directeur
van hét K.W.-Instituut, die den schrijver
uitnoodigde tot een bezoek en onderzoek.
De „VorwSrts", die constateert, dat tot
dusver deze uitnocdiging is doodgezwegen,
wijst op een artikel van het Britsche weten
schappelijke tijdschrift „Nature", waarin
thans de kwestie wordt ter sprake gebracht
en waarin word aangedrongen, zonder in te
gaan op de vraag, waarom de „Times" de
zaak onbesproken heeft gelaten, op aanvaar
ding van de gedane uitnoodiging en publi
catie in Engebnd van de resultaten daarvan.
Indien blijkt, aldus het Engelsche blad, dat
werkelijk het groote, onder leiding van prof.
Haber staande instituut niets te maken heeft
met werkzaamheden, welke oorlogsdoelein
den dienen, dan zal dat voor allen, die wach
ten op teekenen van een vernieuwing van
Duitschland, een goed tijding zijn.
DE COMMUNISTISCHE KLAP.
Zaterdagavond toen Camille Aymard, de
directeur van de „Liberté" zijn bureau ver
liet, werd hij op straat aangesproken door
den zoon van den communistischen leider
Rappoport, die hem een fikschen vu rits 1 g
toediende. Aymard wist den jongen man
vast te grijpen deze verklaarde aldus te han
delen om zich te wreken over een artikel, dat
Aymard over zijn vader had geschreven.
B
'Wh
Uit Washington wordt gemeld, dat de
Vereenigde Staten en Nederland overeenge
komen zijn het geschil over de souvereiniteit
van het eiland Palmas in den Philippijnschen
.^rchipel aan arbitrage te onderwerpen.
Een schrijven van Z. D. H. Mgr. Hopmans.
Z. D. H. Mgr. P. Hopmans, Bisschop van
Breda, publiceert in „Sancta Maria" een
schrijven, onder den Htel „Liefde en een
heid", waarin Z. D. H. de Katholieken aan
spoort tot eensgezindheid en onderlinge
liefde, ook bij de verkiezingen.
Gewichtige gebeurtenissen, aldus vangt 't
herderlijk schrijven aan. staan voor de deur.
Do verkiezingen van dit jaar zijn in aan
tocht. Bij deze gelegenheid kan het geen
kwaad er op te wijzen, dat niets de harts
tochten heftiger opwekt dan de politiek.
Wil men dc menschen warm laten loopen,
geen geschikter 'middel dan de politiek tot
onderwerp van het gesprek te maken. De
politiek heeft menigmaal een diepe klove
gegraven tusschen geloofsgenooten en tus
schen leden van hetzelfde gezin.
Nooit achten we ons meer gehouden tot
den plicht om liefde te verspreiden onder
onze dioccsanen dan in dezen (lid van prik
kelbaarheid en overgevoeligheid,
Ter vervulling van dien plicht komen wij
in herinnering brengen aan welke oorzaken
de algemeene verwarring der maatschappij
door Paus Benedictus XVz.g, werd toege
schreven, n.l. gebrek aan liefde, gebrek aan
eerbied voor het gezag, strijd onder de ver
schillende klassen, zucht naar tijdelijke goe
deren. Ieder moge dit gezaghebbend ver
maan ter harte nemen en naar beste kunnen
trachten orde, rust en eenheid te herstel
len door het wegnemen der,' geno'emde oor
zaken.
Zeer zeker mag ieder vrij Voor zijne mea
ning uitkomen en deze verdedigen, mits hij
zich onthoude van scherpe uitdrukkingen,
die grootelijks afbreuk kunnen doen aan def
liefde, en hij zich niet halstarrig vastklam
pt aan zijne eigen meening, als deze bevon
den wordt niet te zijn het gevoelen der
meerderheid.
Wijl het voor den katholieken godsdienst
en de katholieke zaak in het algemeen van
het grootste belang is, dat de katholieken
in de grootste eendracht naar hetzelfde
doel streven, moeten alle twisten en onee-
nigheden uit den weg worden geruimd, en
moet gezorgd worden, dat zij bij de verkie
zingen vast aaneengesloten als één man
voor datzelfde doel optrekken. Wij begrij
pen, dat bier veel en zware offers moeten
gebracht worden. Eigen meening, eigen be
lang, eigen verheffing moet niet zelden
worden prijs gegeven. Dat is onvermijdelijk,
waar door velen een gemeenschappelijk
doel moet worden nagestreefd. Maar dat is
ook mogelijk voor ieder, die de leer en de
geboden en de voorbeelden van Christus
kent en getrouw zoekt op te volgen. Valt
na verdediging van eigen meening en na ge
meenschappelijk overleg eene beslissing,
die niet met onze inzichten en strevingen
strookt, dan moeten we toonen ware chris
tenen te zijn door edelmoedig het offer te
brengen van ons persoonlijk gevoelen en
streven. Na waardige schermutselingen
moet van u, gelijk van de eerste christenen
kunnen getuigd worden; De menigte derge
nen, die geloofden was één hart en ééne
ziel. (Act. 4, 32).
Moge toch onder onze katholieken de
eenheid bewaard blijven, waartoe Pausen
•en Bisschoppen zoo dikwerf en met zooveel
aandrang hebben aangespoord! Mogen zij
die zich teleurgesteld gevoelen, zich nlef
vermeten de dringend noodzakelijke een
heid te verbleken tot groote schade van de
katholieke zaak en van den katholieken
godsdienst!
Sluit de ooren voor het lieielijk gefluit
der vijanden, die de eendracht onder de ka
tholieken trachten te verscheuren, maar
opent ze voor het wachtwoord van Pausen
en Bisschoppen; In de eenheid ligt uw heil.
Blijven we derhalve allen één en gaan we
niet in onbezonnenheid omver halen het
bolwerk, dat ten koste van onvermoeid
zwoegen onzer voorzaten is opgetrokken.
Naar wij vernemen, hebben nog lang nic'
alle begrafenisfonsen (dat zijn fondsen
welke een uitkeering in geld doen aan de
nabestaanden hunner overleden leden) zich
aangemeld bij de Verzekeringskamer en zijn
ze dus in gebreke gebleven te voldoen aan
dé voorschriften der met en der daarmede
samenhangende koninklijke besluiten. Het
niet voldoen aan het voorschrift stelt de
nalatige ondernemingen bloot aan strafver
volging, maar dit is niet alles. Wanneer zi
niet vóór 15 November 1925 aan de voor
schriften der wet hebben voldaan en in het
begin zijn van de verklaring bedoeld in ar!
18 der wet, zullen zij bovendien bun bedrijf
niet mogen voortzetten en tot likwidatie
moeten overgaan.
De heer Moltmaker (S.D.A.P.) die Zater
dagavond te Stadskanaal (Gr.) een rede zou
houden voor de leden der Ned. Ver. voor
Spoor- en Tramwegpersoneel, werd dien
avond ongesteld en is per auto naar het zie
kenhuis te Groningen overgebracht.
Naar wij vernemen, is de toestand van
prof. mr. M. W. F. Treub thans zoover ver
beterd, dat de patiënt Woensdag het zieken
huis hoopt te verlaten en een reis zal onder
nemen naar Zuid-Frankrijk, waar hij eenigen
tijd zal vertoeven voor volledig herstel.
Besprekingen over exploitatie.
Naar de ,,N. K." verneemt, heeft dc heer
J. H. Biermans, een oud-Limburger, die na
zijn terugkeer uit Canada den laatsten tijd
te Brussel vertoeft, Donderdag j.L te Roer
mond een onderhoud gehad met den voor
zitter en den secretaris der Kamer v. Koop
handel en Fabrieken voor Midden-Limburg,
de heeren H. Smeets en mr. G. Dahmen, in
zake het mijnveld te Vlodrop.
Over het verloop der besprekingen kun
nen nog geen mededeelingen worden gedaan.
Uit Weltevreden wordt gemeld, dat de te-
sident van Kediri dc Sarekat-Rajatscbool
ee Srengat sloot, wegens gebrek aan be
leefdheidsvormen van de onderwijzers en
bet voorkomen van de grootste wanorde.
De vakorganisatie.
In een tweetal artikelen heeft „Mataram"
het een en ander weten mede te declen,
omtrent hetgeen op de, te Jogja gehouden,
geheime vergaderingen van den P. K. I.
werd besloten.
Met alle macht zou de actie gericht zijn
op de vakorganisatie en daartoe een hon
derdtal van de beste en jongste propagan
disten over Java en dc buitengewesten
worden verspreid, waarbij hun als voor
naamste objecten aangewezen worden; cie
havens, spoorwegen en mijnen, terwijl zij
nL de communistische actie in alle stilte
ook gevoerd zal worden op alle suikeron
dernemingen.
De redacteur in Midden-Java van het
„Soer. Hbl." kan daaraan toevoegen, dat,
volgens hem van Islamietische zijde, ver
strekte inlichtingen nog besloten werd tot
het opruimen van alle bestuursleden van
den Centralen S. I. binnen twee jaar,, ter
wijl in 1930 de revolutie zal uitbreken,
waaruit een Sovjet-Indië zal geboren wor
den.
Intimidatie van den kant der communis
ten zal aan het verspreiden van die berich
ten niet vreemd zijn, voegde het blad er
aan toe.
Haarnetten, echt haar 5 cent.
6 stuks 27Vs. GolSiizers 7 ct.
Haarvulling 9 ct. Haarvlechten
(echt haar) vanaf f 1.99. Dek-
stnkjes voor aanvulling van dun
haar 1 1.45. Oorlokies in alle
kleuren 49 ct. Prima spnltUacon
74 ct. Hazeüne Snow 74 ct. Ka-
loderma zeep, per doos 89 ct.
Gllette mesjes, dc echte U.S.A.,
per pakje 90 ct. per pakje a 10
stuks f 1.75. Stalen scheermes
sen f 1.19. Lederen scheerriemen
49 ct. Colgate scheerzeep 11 ct.
Staafjes Colgate 59 ct. Blokjes
scheerzeep 8 ct. Alluinbiokken
17 ct. Potten scheerzeep 78 ct.
(Prima).
Vrij naar het Engelsch.
8
Dit voor oogen houdend, was het hem dui
delijk, dat Copah de plaats was, waar hij
den draad van het geheim moest beginnen
te zoeken. Behalve haar belangrijkheid als
spoorwegkruispunt was Copah een mijnstad,
Welke wel niet, meer van zoon groot be-
lang was als in de vroegere dagen van de
goud-ontdekkingen, maar welke toch nog
een druk en uitgebreid centrum van de om
ringende mijndis trie ten was.
In een dergelijke plaats moest het de roo-
vers ongetwijfeld gemakkelijk zijn gevallen
hem uit den trein te dragen als een zie
ke, toevertrouwd aan de goede zorgen van
rijn vrienden -I- en dat hadden zij zeker ge
daan.
Terwijl hij deze mogelijkheden overdacht,
begon de duisternis over de woestijn te val
len en verschenen de sterren aan het firma-
Went. Over de dwarsliggers staooende, keer
de hij terug naar de plek, waar hij zijn hand
koffertjes had achtergelaten, toen hij ifi de
verte een electrisch oog zag, ver weg in het
■westen. Een trein naderde en kwam recht
®P hem ai
Zou de trein stoppen bij de eenzaam in de
woestijn gelegen watertank en hem aldus
een kans geven in te stappen? Hij kon
slechts afwachten. Bij het aanleggen van het
laatste kampvuur had hij zijn laatsten luci
fer verbruikt en hij kon dus geen signalen
geven.
De tijd, welke verliep tusschen bet oogen
blik. waarop hij voor het eerst het koplicht
gezien had tot dat, waarop hij het zwakke
geluid van het rollen der wielen hoorde,
scheen hem eindeloos toe en terwij! hij
waóhtte, verkeerde Barrett in tweestrijd, of
hi; zich zelf zou laten zien in het helle licht
schijnsel en zou trachten, door te wuiven,
den trein te doen stoppen, of dat hij buiten
het gezicht zou blijven en eenvoudig zou
wachten, of de trein zou stoppen, om water
in te nemen.
Bedachtzaamheid drong hem tot het laat
ste. Nu hij op het punt stond zich weer on
der de menschen te mengen, moest hij zich
herinneren, dat. hij een gebrandmerkt man
was, en dat het enkele feit, dat hij in da
woestijn onder begunstiging van de duister
nis in den trein zou stappen, een beschuldi
ging op zich zelf was.
Hij verschool zich achter het booge tim
merwerk van de watertank en zag weldra,
dat de naderende trein een vrachtgoederen-
trein was, welke langzaam begon te rijden,
met het doel te stoppen. Nu moest zich
voorzichtigheid aan slimheid paren. Mis
schien kon hij instappen, zonder gezien te
worden. Hij kon het tenminste probeeren.
Toen de lange trein tot stilstand kwarn cn
de stoker boven op den kolenwagen klom,
cm de waterbuis naar beneden te halen, ver
liet Barrett zijri schuilplaats en rende langs
de spoorlijn vooruit, langs den aangehaakt en
wagen, bestemd voor beambten en arbei
ders. Vijf wagens voorbij de locomotief was
een ledige overdekte goederenwagen, waar
van de deur openstond als uiinoodiging om
binnen te komen.
Zonder een oogenblik te aarzelen wierp
hij de beide handkoffertjes het een na het
andere, in den wagen en klom er dan zelf in.
Zijn voornaamste vrees was, dat er nog an
deren in den wagen zouden zijn, die zich er
eveneens verscholen hadden en hem het
recht zouden betwisten, zich bij hen aan tc
sluiten, doch een onderzoek in bet duister
door den gebeden wagen overtuigde hem,
dat deze vrij was van andere indringers.
Zijn zenuwen waren ten hoogste gespan
nen. daar dit zijn eerste ondervinding als
landlooper was. Hij plaatste zich nabij da
deur, gereed om uit den wagen te springen
of voor zijn eigen veiligheid te vechten, als
een lid van het treinpersoneel soms zou ko
men, vóór de trein begon te rijden. Doch niets
gebeurde. Na enkele minuten hoorde bij do
waterbuis weer boven op den wagen leggen
en bijna onmiddellijk daarna vertrok de trein
met een schok, welke hem bijna op den
grond wierp.
Turende in de duistenis zag hij, dat de wa
tertank gepasseerd werd en hoorde het ra
telen van de wielen ever de verbindings.
stukken der rails aan het oostelijke gedeel
te. De laatste étappe van de reis was veilig
begonnen.
Vermoeid als hij was, durfde hij toch niet
te gaan slapen. -Als hij Copah kon bereiken,
zonder herkend te wordcr, als een verdacht
persoon, die, begunstigd door de duisternis,
in de Roodc Woestijn, nabij een alleen
staande watertank, stil in een trein was ge
slopen en hij eenmaal verloren was in het
gewoel van een kleine stad, mocht
hij vertrouwen, zijn vrijheid te kun
nen behouden, om de taak te vervuilen,
waartoe hij nu door de omstandigheden ge
dwongen wns. Daarom besloot hij wakker te
blijven, om waakzaam tc zijn op het oogen
blik, als de trein het stations-emplacement
van Copah zou bereiken. Maar dit gedwon
gen wakker blijvon beteekende ook hier, dat
de laatste loodjes het zwaarst wegen. Nadat
hij zich in een hoek van den wagen had neer
gezet, waarbij het grootste handkoffertje
hem als zitplaats diende, begon hij te be
seffen, dat hij reeds spoedig zou indutten.
Alles rondom hem: 't slingeren van den wa
gen, de rhytmische geluiden van de wielen
over de rails, het regelmatig gillen van de
stoomfluit was zoo eentonig, dat hij zijn oo
gen sloot en in slaap vteL.
Plotseling stond hij op en ging als een
schildwacht langs de lange zijde van dao le
digen wagen op en neer loopen. Aldus
bracht hij de volgende twee uren door; hij
liep totdat zijn vermoeide spieren den dienst j
weigerden; dan ging hij weer zitten, totdat j
hij weer begon te knikkebollen, dan sprong
hij weer met een schrik op en hervatte zijn
loop. Het was tijdens een der „wandelingen",
v/elke hij met looden voeten deed, dat de
bevrijding kwam.
Terwijl hij even stil stond en door de open
deur keek, zag hij de lichten van een stad
op een heuvel, en een oogenblik later ver
kondigde het schrille geiluit van de stoom
pijp, dat Copah bereikt was.
VIJFDE HOOFDSTUK.
V/eer in bewoond gebied.
Als een goed amateur in de fijne kwn«t
van landloopen, mankte Barrett een werke
lijk handige vlucht uit den trein en over de
spoorlijnen, toen de lange vrachtgoederen
trein Copah binncnsloomde en stil bicld. Er
was niemand te zien, toen hij uit den wagen
glipte en zijn handkoffertjes opnam, welke
hij eerst naar buiten geworpen had; het
moest nabijzijnde 'licht was toch nog ver ge
noeg weg.
De trein had gestopt tusschen andere lange
vrachtgoederenlreinen en Barrett stond als
in een soort van lasn, welke hij in de lengte
moest doorloopen, tenzij hij onder de wa
gens aam een of andere zijde door wilde
kruipen. De meest geschikte weg scheen
hem echter, rechtuit te loopen. Van den
nood een deugd makend, deed hij dan ook
aldus en, met bet geluk van een amateur,
kwam hij uit het labyrinth van goederenwa
gens, zonder iemand ontmoet te hebben.
Toen hij de vrachtgoederentreinen gepas
seerd had, zag hij op korten afstand de lich
ten van het passagiersstation en hij naderd»
ze al dicht, toen plotseling het aanflikkcren
van licht en het overhalen van een wissel
hem duidelijk mankte, dat direct een snel
trein zou aankomen. Hij verzamelde zijn
stoutmoedigheid, versnelde zijn pas en be
reikte het perron juist toen de sneltrein bin
nenliep en stopte.
Hij wachtte lang genoeg om het woestijn-
stof van zijn kleeren en schoenen te slaan
en ging toen met de aankomende reizigers
de open vestibules door, het station uit en
nam de eerste de beste taxi, welke zich aan
bood.
„Waarheen?" vroeg de chauffeur, hem van
zijn handkoffertjes ontlastend.
Barrett rekende het tot de gelukkigste
omstandigheden, dat hij den naam kende
van het voornaamste hotel van Copah, wel
ken naam hij eens in een advertentie van
een spoorweggids gelezen had.
„Intermountain hotel," beval hij, met de
zekerheid van iemand, die precies weet
waarheen hij wenscht te gaan en enkele
oogenblikken later reeds droeg een piccolo
in uniform zijn kotfertje vanuit de taxi in het
hotel.
(Wordt vervolgd.)
