UIT DE PERS.
VAN WET EN WETGEVING.
Binnenlandsch Nieuws
Suzanne Dupré.
I
NIEUWE HAARLEMSCHE COURANT
Tweede Blad Dinsdag 12 Mei 1925
DE DRANKWET.
Verloven. Plaatselijke verordeningen tot beperking van
drankmisbruik
GEZIN EN MAATSCHAPPIJ.
In de Amerikaansche pers wordt een geheim memorandum inzake de
veiligheid gepubliceerd. De Jeanne d'Arc viering te Parijs is zonder
incidenten verloopèn.
Onder de Radio-berichten: Chamberlain legt een verklaring af omtrent
het onthulde memorandum. De intocht van Rijkspresident Hindenburg
in Berlijn.
Gem. buitenl. berichten.
UIT HET
AND- t
De intocht van President
Hindenburg.
t*r.
De financiëele toestand van
het Duitsche Rijk.
Het onthulde memorandum.
Het Duitsche aanbod inzake
een veiligheidspact.
Commissaris der Koningin in
Overijssel.
De Kruiser Java en de
verkiezingen.
Troelstra door Vliegen,
opgevolgd.
De nieuwe Pauselijke nuntius.
FEUILLETON
Naast vergunningen kent de Drankwet ook
verloven. Deze zijn niet aan een bepaald
naximum gebonden, ieder die een verzoek
om een verlof indient, krijgt daarop een gun
stige beschikking, als hij ten minste geen
misdrijven of bepaalde overtredingen op zijn
geweten heeft en zijn localiteit aan de daar
voor gestelde ej^chen voldoet.
Evenals voor vergunningslocaliteiten, zoo
zijn ook voor verlofslocaliteiten bij Kon. Be
sluit bepaalde eischen gesteld. Bij plaatselijke
verordening kan de Gemeenteraad die eischen
nog wat zwaa: der maken.
De Drankwet onderscheidt tweeërlei soort
van verloven en wel
le Verlof voor alcoholhoudenden drank,
anderen den sterken drank.
2e Verlof voor alcoholvrijen drank.
Die verlof heeft voor alcoholhoudenden
drank, anderen dan sterken drank kon
uiteraard ook alcoholvrijen drank tappen.
Voor verlof behoeft in tegenstelling, met
voor vergunning niets betaald te worden. En
op afgelegen plaatsen komt het wel voor dat
een kastelein liever verlof heeft dan vergun
ning, al mag hij dan ook geen jenever of an-'
deren sterken drank tappen. Want de jenever
tapt hij toch en de f 25.vergunningsrecht
houdt hij in zijn zak.
Wij besluiten onze beschouwingen over de
drankwet met een enkel woord te wijden aan
enkele aangelegenheden, die, volgens de
Drankwet, de gemeenteraad bij plaatselijke
verordening kan regelen.
Op de eerste plaats kan de Gemeenteraad
wijken, buurten of straten aanwijzen, waarin
door B. en W. vergunningen niet of niet dan
onder bepaalde voorwaarden verleend mogen
worden. Hierdoor kan het vestigen van ver
gunningen in beruchte buurten geweerd
worden.
Voorts kan de Gemeenteraad voor enkele
wijken, buurten of straten een maximum van
aldaar door B. en W. te verleenen vergunnin
gen vaststellen, onafhankelijk van het getal
bewoners van die wijken, buurten of straten.
De drankwet geeft voorts den gemeentera
den uitdrukkelijk de bevoegdheid om uren te
bepalen, gedurende welke voor het publiek
toegankelijke localiteiten waarvoor vergun
ning is verleend, gesloten moeten zijn met
dien verstande, dat voor verschillende dagen
verschillende uren kunnen worden bepaald.
De hier gegeven bevoegdheid is feitelijk over
bodig, daar de Gemeenteraad dit recht reeds
krachtens de Gemeentewet bezit. Immers
ook ten aanzien van verlofslokaliteiten kan
een sluitingsuur worden bepaald, ofschpon
de Drankwet daarover niet rept..
Ten slotte bepaalt de drankwet, dat de
Gemeenteraad dagen kan bepalen, waarop
wegens omstandigheden op grond van welke
misbruik van sterken drank te vreezen is,
in de gemeente of in bepaalde wijken of
buurten, voor het publiek toegankelijke
localiteiten, waarvoor vergunning is ver
leend, gesloten moeten zijn, hetzij gedurende
den geheelen dag, hetzij gedurende bepaalde
uren.
Het betreft hier het befaamde sluitingsge
bod.
Langen tijd Heeft bij de Kroon de opvatting
gegolden, dat alleen op dagen waarop mis
bruik van sterken rank is te vreezen is de
herbergen bij plaatselijke verordening geslo
ten mochten worden verklaard, zulks wijl de
Drankwet dit nadrukkelijk eischt. Sinds eeni-
gen tijd is de officieele jurisprudentie, dat
de gemeenteraad de sluiting der café's ook
op die dagen kan bevelen, op welke misbruik
fan sterken drank.niet gevreesd behoefde te
worden.
Volgens de Drankwet mag een sluitingstijd
niet ten aanzien van logementen worden be
paald. Maar ook hieraan behoeven de Ge
meenteraden zich naar de officieele ju
risprudentie niet te storen, daar zij vclgens
de Gemeentewet dergelijke bepalingen ten
aanzien van logementen wel mogen uitv. a -
digen.
Zoo vaardigde onlangs de Gemeenteraad
van Zoutelande eene verordening uit, krach
tens dewelke op Zondagen niet alleen de ver
koop van sterken drank werd verboden, maar
algeheele sluiting van alle logementen, her
bergen, koffiehuizen en bierhuizen, tapperijen
en andere voor het publiek toegankelijke
werd geboden.
Gedeputeerde Staten van Zeeland droe
gen de verordening van Zoutelande aan de
Kroon ter vernietiging voor wegens strijd met
de wet. „Ten aanzien van'n sluitingsgebod
zoo schreven zij zijn voor zoover hier be
kend is, geen arresten verschenen. Anders
dan met een zuiver tapverbod het geval is
moet een sluitingsgebod zijn grondslag vin
den in art. 7, eerste lid, sub. 4 der Drankwet;
dat de gemeentewetgever geheel los daarvan
e:n sluitingsgebod zoude basce e op art. 135
der Gemeentewet, valt o.i. moeielijk aan te
nemen. Maar dan moet ook worden geeischt
dat worde aangetoond, dat aanwezig zijn om
standigheden, op grond van welke misbruik
van sterken drank is te vreezen, welk bewijs
bij Zoutelande zeer zeker niet is geleverd."
De Minister van Arbeid kon zich evenwel
met de opvatting van Gedeputeerde Staten
van Zeeland niet vereenigen. De Minister
schreef daaromtrent in zijn antwoord aan
Gedeputeerde Staten o. m. het volgende
„Derhalve deel ik V thans mede, waarom
niet slechts tap verboden, maar ook sluitings
geboden niet meer door mij ter vernietiging
aan de Koningin worden voorgedragen, we
gens het ontbreken van de bijzondere om
standigheden" bedoeld in art. 7 lid 1, ten 4e
der Drankwet. (Art. 7. lid, 4 der Drankwet
spreekt over omstandigheden, die tot mis
bruik van sterken drank aanleiding geven).
„Bij arrest van 26 Juni 1922 overweegt de
Hooge Raad, dat art. 7 der Drankwet geener
lei bevoegdheid aan den Gemeenteraad geeft,
die deze niet reeds krachtens art. 135 der
Gemeentewet bezat en bij arrest van 21
November 1921, dat de wetgever blijkens
den aanhef van art. 7 der Drankwet, gelijk
deggeschiedenis van dit artikel bevestigt, op
geenerlei wijze op de op art. 135 der Gemeen
tewet steunende bevoegdheid inbreuk wilde
maken.
„Volgens den Hoogen Raad kan dus ook
'n sluitgebod steunen op art. 135 der Gemeen
tewet en beperkt art. 7. der Drankwet de
bevoegdheid van den Gemeenteraad in
deze niet.
„Hoewel de genoemde arresten handelen
over een tapverbod, meende ik, dat de ge
citeerde overwegingen geen twijfel overlieten
aangaande het oordeel van den Hoogen Raad
inzake de verhouding van art. 7. der Drank
wet en art. 135 der Gemeentewet in het alge
meen, dus ook in zake het sluitgebod.
„Ook de Raad van State schijnt dit aan te
nemen dit College toch wees bij gelegenheid
van een voordracht tot vernietiging van het
sluitgebod te Vlaardingen op de ongewenschte
controverse tusschen Kroon en Hooge Raad.
Toen ik dan ook om aan dien ongewenschten
toestand een einde te maken, besloot mij
te gedragen naar het oordeel van den Hoo
gen Raad, meende ik diens standpunt ten
volle te moeten innemen.
„Tenzij dan ook de Hooge Raad in een be
slissing over een sluitgebod er van blijk geeft
zijn gevoelen over de verhouding van de meer
malen genoemde wetsartikelen onjuist te
hebben weergegeven, zal ik verordeningen
als die te Zoutelande niet ter vernietiging aan
de Koningin voordragen, wegens het ontbre
ken van de „bijzondere omstandigheden,"
bedoeld in art.7. lid, 4 der Drankwet."
De Gemeenteraden kunnen dus voorloopig
naar Hartelust tap-en sluit-geboden uitvaardi
gen van den Minister van arbeid hebben zij
njiet te vreezen, dat hij hunne betrekkelijke
verordeningen aan de Kroon ter vernietiging
zal voordragen.
Het gezin is het natuurlijk fundament
upen de maatschappij, schrijft de „Gelderlan
der".
„Wie de rechten van het gezin aantast,
ondermijnt de heele samenleving.
De funeste gevolgen daarvan toont on»
sovjet-Rusland.
Daar meende de regeering totaal te kun
nen breken met de natuurlijke rechten .an
het gezin. De taak der ouders, de natuurlijke
opvoeders hunner kinderen, zou worden
overgenomen door den staat.
Er moesten tehuizen ingericht worden voor
do opvoeding der toekomstige bolsjewisti
sche staatsburgers.
En de gevolgen?
i Een totaal verwilderde jeugd, die tot een
plaag werd voor het land.
Zoo vreeselijk is de omvang van hei
kwaad, dat zelfs de volkscommissie van
onderwijs om hulp roept tegen „dien ver-
schrikkelijken kanker in het lichaam der
sovjetunie", zooals deze zelf het euvel dras-
tisch kenschetst.
Oproepen om geld worden gedaan om den
onhoudbaren toestand te bestrijden.
Tevergeefs natuurlijk.
Een moreele ontreddering is niet te be
strijden door geld. Dat kan hoogstens een
hulpmiddel, maar geen geneesmiddel zijn
Hulp kan hier alleen de godsdienst bren
gen, dien de bolsjewistische regeering in
blinden hoogmoedswaanzin den oorlog had
verklaard. Ze heeft bandelooze krachten
ontketend, die haar geheel over het hoofd
zijr gegroeid en over het hoofd moesten
groeien.
Nu wordt ach en wee geroepen over het
kwaad dat men zelf heeft gebrouwen en
piet meester kan worden.
Dat is het schrikwekkende resultaat van
de ontkerstening van het gezin.
En langzaam maar zeker zien we de ge
volgen van dat groote kwaad ook builen
Rusland optreden. Want ook buiten ce
sovjetrepubliek is, zij hel op veel minder
radikale wijze, de heiligheid van het gezin
naar beneden gehaald.
In de Ver. Staten van Noord-Amerika b.v.
zi;n de echtscheidingen op schrikbarende
wijze toegenomen, maar ook de misdadig
heid onder de jeugd. Als "de ouders de hu
welijkswetten met voeten treden, genietin-
tingen boven verplichtingen stellen, wat kan
er dan terfccht komen van de opvoeding der
kinderen?
De les van de gezinsontwrichting in Rus
land is een ontzettende les.
Zal ze helpen ook in andere landen de
o< gen te openen voor betzelfde kwaad, dat
ook daar de samenleving bedreigt als 'evoig
van een huwelijkswetgeving, waaraan de
grondslag van Christus' geboden wc.dt ont
houden.
Een Britsch memoran
dum inzake de ontwape
ning van Duitschland.
De „Daily Mail" deeltjmede, dat Cham
berlain, de Engelsche minister van Buiteti-
landsche Zaken, de opvatting van het kabi
net nopens de ontwapening van,Duitschland
in den vorm van een brief aan lord Crewe,
den Engelschen gezant te Parijs, laat circu-
leeren. In dezen brief worden de ontruiming
van de Keulsche zone en de door Duitsch
land gepleegde verdragsovertredingen be
sproken. Het doel van het memorandum is
het verkrijgen van een politiek, waarover
alle geallieerden het eens kunnen zijn. Aan
leiding tot de opstelling ervan is der hervat
ting van de onderhandelingen met Frank
rijk, die door de Duitsche verkiezingen en
de regeeringscrisis in Frankrijk werden on
derbroken. Verwacht wordt, dat als gevolg
van dit memorandum Painlevé en Briand
naar Londen zullen komen en gemeend
wordt dat de atmosfeer voor een gemeen
schappelijke politiek gunstig is. Duitschland
zou aan de te voeren besprekingen, zij het in
beperkte mate, deelnemen.
Een gestolen memoran
dum.
De „New York World" publiceert een
telegram uit Londen, dat beweert den volle-
digen tekst te bevatten van een memoran
dum van het Engelsche departement van
Buitenlandsche Zaken gedateerd 20 -Februari
j.l., hetwelk uitsluitend tusschen de leden
van het Kabinet heeft gecirculeerd. Gemeld
wordt dat de nota ten doel hao, het Kamnet
ervan te overtuigen dat een nieuwe entente
tusschen Groot-Britannië, Fiankrijs en Bel
gië noodzakelijk was, doch dit voo,-te!, zegt
het telegram, werd verworpen ten gu i-te van
de door Duitschland voorgestelde voorstel
len nopens een wederzijdschen waarborg.
De- „New York World", die het telegram
bespreekt, zegt dat het memorandum aan
toont dat het Engelsche departement van
Buitenlandsche Zaken er voor is om, zoodra
de tijd daarvoor rijp is het onrecht, aan
Duitschland begaan door het Opper-Silezië
af te nemen en den Poolschen corridor in
het leven te roepen, te herstellen.
Chamberlain is, zoolang hij het desbetref
fende artikel niet heeft gezien, niet bereid
zijn meening te zeggen. De ondersecretaris
van Buitenlandsche Zaken, Mc Neill, ver
klaart dat van het document nooit iets gezien
of gehoord heeft.
De ontruiming der Keul
sche zóne.
Volgens de „Petit Parisien" zijn Frank
rijk en Engeland tot overeenstemming ge
komen om den datum van de ontruiming
van Keulen nog niet vast te stellen en de ont
ruiming te doen plaats vinden, wanneer
Duitschland aan de ontwapeningsclausuler,
zal hebben voldaan.
Er zijn nog enkele meeningsverschillen
tusschen Parijs en Londen over de op te
sommen punten, waarop Duitschland in ge
breke is gebleven en welke het eerst moet
nakomen alvorens de ontruiming mogelijk
is.
De socialistische Interna
tionale te Parijs.
Het uitvoerend comité van de Socialis
tische Internationale hield zich bezig met ce
voorbereiding van het volgende internatio
nale congres dat op 22 Augustus in Frank
rijk geopend zal worden.
De president Vandervelde las een briet
van Troelstra voor, waarin deze ontslag
neemt als lid van het uitvoerende comité.
Op voorstel van de Nederlandsche partij
werd Troelstra door Vliegert vervangen.
Uitvoerig werd de Bulgaarsehe en Balkan-
kwestie besproken. Na een tangdurig debat
werd besloten een spoedconferentie bijeen te
roepen der socialistische partijen op den Bal
kan waaraan zal worden toegevoegd een en
quête commissie van de Tweede Internatio
nale, bestaande uit Vandervelde, Tom
Shaw en Fritz Adler.
De viering van het Jeanne
d'Arc-feest.
Dank zij de ordelijke uitvoering van de
verbodsbepalingen inzake het houden van
optochten, welke door de regeering in ver
band met de gemeenteraadsverkiezingen wa
ren uitgevaardigd, is de viering van den feest
dag van Jeanne d'Arc, welke thans tot offi
cieele feestdag der republiek is verklaard,
gisteren zonder eenig ernstig incident ver-
loopen. Slechts enkele kleine botsingen met
bijzonder vurige jonge royalisten kwamen
voor. Overigens heeft men ze naar hartelust
laten schreeuwen en fluiten tegen Caillaux,
Briand en Schrameck, den minister van bin
nen landsche zaken.
De betoogingen voor de nationale helam
waren dit jaar bijzonder talrijk en 's avonds
verh ieven de beide standbeelden voor de
St. Augustin en in de Rue le Rivoli zich
uit een dicht bed van de kostbaarste kran
sen en bouquetten. Volgens gebruik is ook
da minister-president voor 'laatstgenoemd
standbeeld zijn hulde komen getuigen en
bloemen neerleggen. De nationale gebou
wen waren versierd en in de stad werd zeer
druk gevlagd.
De intocht van Hinden
burg.
Gisterenmiddag ongeveer zes uur hield de
nieuwe rijkspresident Hindenburg zijn in
tocht in Berlijn.
Teneinde zoo mogelijk alle botsingen te
voorkomen, was op alle ter beschikking
staande afdeelingen politie, recherche enz.
beslag gelegd. De hoofd-commissaris van
politie had alle .communistische betoogin
gen in de onmiddellijke nabijheid van den
intochtsweg verboden pogingen om deze
toch te houden, werden onverbiddellijk ge
smoord. Bij het oprukken van afdeelingen
naar hun plaats aan den intochtsweg moch
ten geen muziekkapellen mee marcheeren
Reeds gisterenmorgen vroeg werden dui
zenden vlaggen uitgestoken.
Arbeidsgeschillen in
Duitschland.
In de opslagplaatsen der Berliner Bau- und
Nutzholzhancilung is Zaterdagmorgen een
staking der transportarbeiders uitgebroken.
Opzegging loonovereen-
komsten bij de Berlijnsche
verkeersmiddelen.
Zoowel bij de viaduct- en ondergrondsche
spoorwegen als bij de tram en de omnibus
maatschappij heeft het personeel de op 15
en 31 Mei afloopende loonsovereen komsten
opgezegd.
Gedwongen arbitrage in
arbeidsgeschillen.
De Zweedsche regeering heeft bij dè Stor
ting een wetsontwerp ingediend inzake ge
dwongen arbitrage in arbeidsgeschillen, welke
afmetingen dreigen aan te nemen, waardoor
zij gevaarlijk worden voor de gemeenschap.
De gedwongen arbitrage zal alleen worden
toegepast op voorstel van den bemiddelaar
Het wetsonwerp behelst strenge bepalingen
ten aanzien van onrechtmatige stopzetting
van het werk. Indien b.v. de arbeiders in
weerwil van het verbod overgaan tot een on
rechtmatige staking, dan mag de andere par
tij hierop antwoorden met een uitsluiting.
Een sensationeel com-
- munistenproces.
Te Boecharest wordt een groot communis
tenproces bgevoerd. Terecht staan de com
munistische leiders Moscovici, de ingenieur
Pan kier, Fabian en anderen. Er zijn ruim
honderd getuigen van beide partijen gedag
vaard. Vervolgens zijn ruim 50 personen, die
in de laatste jaren onder beschuldiging van
deelneming aan een complot tegen den kroon
Zijn gearresteerd. Tot de getuigen behooren
een drietal ministers, Henry Barbusse, Blas-
co'Ibanez, Cachin en andere bekende figuren.
De Communistische agi
tatie in Bulgarije.
Zaterdag zijn te Sofia in het proces tegen
de daders van den aanslag in de kathedraal
de pleidooien der verdedigers begonnen.
De strijd in Fransch Ma
rokko.
Een aantal aanzienlijke stamhoofden heb
ben tegenover maarschalk Lyautey uitin
gegeven aan hun gevoelens van aanhankelijk
heid en voorgesteld om inlandsche contik
genten te zijner beschikking te stellen, n
De Berbersche caids op den Atlas hebben
gedurende de botsingen der laatste dagen
een bewijs van heldhaftigheid en toewijding
geleverd, en in de sectoren, waar zij aan de
zijde der Franschen streden, de dissidenten
zegevierend teruggeworpen.
De immigratie in Canada
Eind dezer week arriveeren in Quebec
City vijf transatlantische schepen, die 2350
passagiers aanbrengen, van wie 1746 nieuwe
kolonisten uit Groot-Britannië en van het
Europeesche vasteland. Het meerendeel hun
ner vertrekt naar het Westen van Canada.
DE INVASIE VAN RUSSEN IN
AUSTRALIË.
Passagiers die in Brisbane uit steden in
Japan en China zijn aangekomen, verkla
ren dat driehonderdduizend uitgeweken
Russen gaarne naar Australië zouden ko
men, daar de Sovjetregeering het dezen uit
gewekenen onmogelijk maakt, in China te le
ven.
POLITIECONGRES.
Het wereldcongres der politie-beambten
is gisteren te New York begonnen. Duizend
afgevaardigden uit de meeste landen zullen
hun wederzijdsc'ne ervaringen uitwisselen.
EEN VRACHTAUTO MET ELF PER
SONEN VERPLETTERD.
Bij Wisbach in Baden heeft de D-trein op
een treinovergang een met personen bezette
aanhangwagen van een lastauto gegrepen,
met het gevolg, dat elf personen werden ge
dood en vier zwaar gewond.
GEEN STOKKEN, MAAR
GUMMIKNUPPELS
Ook de z.g. „Bürgerschutz" de onwettige
opvolger van de ontbonden burgerwachten,
heeft voor den intocht van Hindenburg een
oproep aan de leden gepubliceerd. Aange
kondigd wordt, dat de onderscheidingsteeke
nen openlijk gedragen moeten worden (niette
genstaande het verbod Als kleeding wordt
voorgeschreven geen hoogen hoed hoofd
deksel en jas zooveel mogelijk donker van
tint. En tenslotte luidt het bevel
Géén stokken meebrengen, maar gummi
knuppels
STRENGERE KLEEDING-VOOR
SCHRIFTEN IN DE ROOMSCH-KATR
KERKEN.
Zondag is van de kansels in alle Roomsch-
Katholieke kerken van Cairo de waarschu»
wing gegeven, dat alle meisjes en vrouwen^
die zich na 17 Mei kleeden op de wijze, die
niet als zedig wordt beschouwd, niet mee
tor de kerk zullen worden toegelaten, daal
het bisschoppelijk diocees dezen maatregel
noodzakelijk acht.
EEN ENGELSCHMAN GEWOND.
Zes Britten te Sjanghai, die Zaterdag nx
zonsondergang van een boottocht terugkeer
den. werden door een Chineesche kanonneer
boot onder vuur genomen, met het gevolg dat
een der Britten werd gewond. De consul-
generaal heeft een protest ingediend. Het
bleek dat de bemanning der kanonneerboot
in een paniek verkeerde ten gevolge van een
waarschuwing, dat een vijandige groep op
het punt stond een aanval te doen.
Gistermiddag is rijkspresident Hindenburg
te Berlijn aangekomen.
Wie verwacht had, dat de intocht van den
nieuwen rijkspresident een even indrukwek
kend karakter zou dragen als eenige maan
den geleden de uitvaart van den eersten
rijkspresident Ebert heeft zich deerlijk ver
gist. Het geheel maakte een eenigszins kil
len indruk. Namen aan de uitvaart van
Ebert vele honderdduizenden uit alle krin
gen der bevolking deel, de intocht van Hin
denburg werd uitsluitend bijgewoond door
dat gedeelte van de Berlijnsche bevolking,
dat rechts georiënteerd is en dat vanmiddag
weer demonstreerde door het dragen van
kleine zwart-wit-roode vlaggetjes.
Aan beide zijden van den ruim 8 K.M.
langen wg tusschen hel station Heerslrasse
en het paleis van den rijkskanselier ston
den de toeschouwers lang te voren in dichte
gelederen geschaard te wachten. Kilometers
ver zag men niets anders dan zwart-wit-
roode vlaggen en kilometers ver ook niets
dan grijze uniformen van de leden der recht-
sche organisaties: Wehrworf, Jung Deulscher
Orden, Vikinger, Bismarck Bund en boe ze
verder mogen heeten. Iedere afdeeling na
tuurlijk met banieren en vlaggen in de kleur
van het keizerrijk. Voorts waren de offi
ciers vereenigingen, de studentencorporaties,
dc zoogenaamde „Kriegervereine waarvan
aile leden in gekleede jassen en hooge hoe
den aanwezig. Muziekkorpsen had men niet
meegebracht, omdat naar men weet de po
litic op het laatste oogenblik alle muziek
verboden had en zoo moest men zich verge
noegen met het zingen van patriottische lie-
del eh. Opmerkelijk was het geringe aantal
zwart-rood-gouden vlaggen, niet alleen in de
straten, waardoor de stoel zou komen, maar
ook in het overige gedeelte van de stad.
Zwart-wit-rood was overal overheerschend
en slechts hier en daar zag men een republi-
keinsche vlag. Er waren er bij lange na niet
zooveel als op den verkiezingsdag.
Op dc route die Hindenburg zou volgen,
bleek eerst hoe verkeerd het van de orga
nisatie .Reichsbanner Schwarz-Rot-Gold :s
geweest, zich van deelneming aan de ont
vangst te onthouden. Instede van den intocht
van den rijkspresident tot een groosche de
monstratie voor de republiek te maken,
hebben zij den nationalisten hel rijk alleen
gelaten, die daarvaq natuurlijk dankbaar ge
bruik hebben gemaakt.
Toen Hindenburg voor het paleis van dr.
Luther was uitgestapt, hief de menigte spon
taan het „Deutschland, Deulschland über
Alles" aan en bleef ook later, toen de rijks
president reeds lang verdwenen was, nog
staan zingen. Slechts eenmaal nog trad Hin
denburg aan het venster en werd opnieuw
daverend toegejuicht. Toen verdween hij
voor goed en langzamerhand verspreid 'e
zich de menigte
Het aantal personen, dal zich aan aen in
tochtsweg had opgesteld, kan op een goede
500.000 menschen worden geschat. Het wa
ren echter zonder uitzondering rechtsgezin-
den.
Incidenten van eenige beteekenis hebben
niet plaats gehad. De orde werd nergens
verstoord.
Zooals uit Berlijn wordt gemeld, heeft het
daar algemeene voldoening geschonken, fat
ook de buitenlandsche vertegenwoordigers,
waaronder die van Engeland, Amerika,
Frankrijk en Rusland, eveneens de nationale
kleuren droegen.
Het weer, dat den heelen dag druilerig en
regenachtig was, was opgeklaard, zoodat
Hindenburg den tocht in een open auto kon
doen
Tijdens den intocht kruisten talrijke vlieg
tuigen boven het Berlijnsche „Wilhelmsvier-
Langs den weg van den intocht hadden
vele inwoners de plahtsen voor hun vensters
verhuurd. Enkele werden met 500 mark be
taald.
Hindenburg betuigde na zijn aankomst in
het huis van den rijkskanselier aan dr. I-u-
ther zijn levendige voldoening ever de
uiterst hartelijke ontvangst, hem door de
bevolking der rijkshoofdstad bereid. Hij w aj
met name verheugd over de omstandigheid,
dat zich onder de vereenigingen en corpora
ties, die langs den weg stonden geschaard,
ook een groot aantal vakorganisaties bevon
den.
In den Pruisischen Landdajf verklaarde de
minister van financiën, dat over het iaar
1924 de ontvangsten 14 millioen riiksmark
minder hadden bedragen dan zij op de voor-
loopige begrooting waren geraamd.
Ia antwoord op eèn vraag van MacÜonald
of het door de „New York V or'd onthulde
memorandum juist is, keurde Chamberlain
het af, dat aan de regeering gevraagd werd
of hetgeen een vertrouwelijk document heet
te te zijn. juist was of niet. maar voegde er
bij, dat iedere verklaring nopens de ooiitiek
der regeering, welke in tegenspraak was
met zijn verklaring van 24 Maart, geenzrlei
gezag had.
Volgens den Britschen draadloozen dienst
zeide Chamberlain nog, dat het stuk een
copie scheen te zijn van een stuk, hetwelk
twee maanden door een ander Amerikaansch
blad was gepubliceerd.
Het ministerie van buitenlandsche zaken
heelt aan de Britsche ambassade ziin op
merkingen meegedeeld over hat jongste
Britsche memorandum nopens de ontwape
ning van Duitschland.
De conferentie van ambassadeurs zal cersl
Vrijdag bijeenkomen.
Briand zal morgen in den ministerraad hel
ontwerp-anlwoord aan Duitschland meedee-
len op het aanbod van een waarborgpact.
Na goedkeuring zal hij de nota aan de ge
allieerden en ten slotte aan Duitschlanc
meedeelen.
Naar het Corr. Bur. met zekerheid ver
neemt, is zeer binnenkort de benoeming
te verwachten, met ingang van 1 Juni 1925,
tol Commissaris der Koningin in de provin
cie Overijsel van Mr. A. E. baron Van
Voorst tot Voorst te Groesbeek.
De kruiser Java, thans liggende in de
binnenhaven te Vlissingen wordt 19 Mei
in dienst gesteld. Het schip zal daarna naar
den Helder vertrekken en in de nabijheid
van de kust gaan sloomen. Daarna wordt de
Java in het dok tc Rotterdam opgenomen.
De reis naar Scandinavië zal niet voor 1
Juli plaats heben, ten einde de opvarenden
in de gelegenheid te stellen aan de Kamer
verkiezingen deel le nemen.
In de te Parijs gehouden bijeenkomst vat
het uitvoerende bestuur van de socialisti
sche internationale was een brief ontvangen
van mr. Troelstra, waarin deze ontslag neemt
als lid van het uitvoerend comité.
Op voorstel van de Nederlandsche partij
werd Troelstra in het jhestuur der Interna
tionale vervangen door Vliegen.
Uit Boedapest wordt gemeld, dat dc Pau
selijk nuntius, Mgr. Schiouua, heden, Dins
dag, naar Ned.rland is vertrokken, om zijn
nieuwen post te 's Gravenhage te aanvaarden.
19
Beiden begaven zich naar de Carcaccia,
zooals men te Rome twee loges noem:, waar-
tusschen men den wand heeft verwijderd.
Maar hoewel beiden daar alleen waren,
draalde Ralph Vansillard nog altijd met
spreken.
„Ik luister," zei Alberto eindelijk, eenigs
zins ongeduldig
Ralph Vansittard verontschuldigde zich.
„Wat ik u wil vragen, is goed beschouwd
zeer eenvoudig, en in twee woorden te zeg
gen", zoo begon hij.
„Veronderstel eens, dat ik iemand sedert
langen tijd voor dood had gehouden, terwijl
nu opeens sommige aanduidingen doen be
sluiten, dat die persoon nog leeft, wat Joet
men dan in uw land, om op het rechte
.spoor te komen?"
I „Dan is er geen ander middel, dan de
politie in den arm te nemen," zei Alberto.
„Wanneer wij te Napels waren, dan zou ik
u aanraden: wend u tot het hoofd van de
Carnjnosista, maar wij zijn te Rome, en daar-
:om voert de weg alleen langs San Marcello.
I Ralph Vansittard lachte, als iemand, wien
men een middel aan de hand doet, waar
mede hij al lang heelt afgerekend.
„De politie!" riep hij uit. „Maar dan dringt
de zaak immers tot het groote publiek
door!"
„En dat wilt u waarschijnlijk vermijden.
Ja, ik begrijp het," zei Alberto.
Hij vermoedde, dat de een of andere lief
des-geschiedenis er achter stak, en hij begon
meer belangstelling voor de zaak te toonen.
„In zulk een geval zal men het beste doen,
zich te wenden tot een van die geheime
agentschappen, zooals er tc Londen en te
Parijs zooveien zijn. Maar hier te Rome ia
niets van dien aard te vinden. Men is hier
genoodzaakt, zelf te handelen.... Maar kunt
u in 't geheel geen vingerwijzing aangeven?
Bijvoorbeeld het laatste adres van die
vrouw^Pardon! Ik zei dat zoo maar op
goed geluk. Maar is er werkelijk -ene
vrouw in het spel?"
„Ja. er is eene vrouw in het spel," zei
Ralph Vansittard zoo ernstig mogelijk.
„Maar haar laatste adres is niet te Rome.
„Dat komt er niet op aan. Noem mij ten
minste dat laatste adres."
„Dat zou volkomen nutteloos zijn, want
wanneer die vrouw nog in leven is, dan :s
het alleen te Rome, dat er voor mij moge
lijkheid zou zijn, haar te vinden."
Weer volgden eenige oogenblikken van
stilzwijgen.
„Hoe zijt u haar op het spoor gekomen?"
vroeg Alberto.
„Doü» een toeval. Door ean paar woorden-
die iemand zich in een gesprek liet ontval
len."
„En kon die „iemand u geen meerdere
hiizcnderheden mededeelen
'„Herhaalde malen heb ik pogingen ertoe
gedaan, om aan die persoon te ontlokken,
wat zij misschien nog wist, maar het was
alles te vergeefs."
Onwillekeurig dacht Alberto aan Suzanne.
Maar als hij met zekerheid had geweten,
dat werkelijk Suzanne Dupré bedoeld war,
dan zou hij Ralph Vansittard de verzekering
hebben gegeven, dat het volkomen nutte
loos was, haar lot spreken te willen bewo
gen, wanneer ze eenmaal een besluit 'ad
genomen, het stilzwijgen omtrent eene zaak
te bewaren.
„En zou, behalve die persoon, niemand
anders in staat zijn, u eenige inlichting té
geven?" vroeg Alberto.
„Ja, misschien toch wel."
Ralph Vansittard liet zijne oogen door de
helder verlichte schouwburgzaal gaan.
In eene loge van den eersten rang. ge
huld in wolken van zachte witte zijde, tem
de'Mistress Fane hare trotsche schoonheid,
terwij! achter haar Arabella, in haar don
ker mousseline-gewaad, met hare droefgees
tige gelaatsuitdrukking, eruit zag, als eene
juffrouw van gezelschap, die er zich maar
al te zeer van bewust is, dat ze, vergeleken
met haar indrukwekkende meesteres, in het
niet moet terugzinken.
Maar de groote gelijkenis in beider ge
laatstrekkou verried tonV niettegenstaande
het verschil in kleeding, de nauwe verwant
schap.
„Welnu, volg dan dat spoor," zei Alberto
„Koor die betreflende persoon op behendige
wijze uit, en ontlok haar de waarheid.
Weer zochten de oogen van Ralph Van
sittard de loge, waarin Mistress Fane nel
hare dochter gezeten was.
Naar de woorden, die hij in de Galena
Doria, had opgevangen, was hij er vast /an
overtuigd, dat Arabella Fane het adres »an
Saturnia kende.
Maar liever dan zich tot Arabella te wen
den wilde hij erin berusten, niets te ver
nemen.
„Neen, dat kan ik niet doen," antwoordde
hij De voorname, nonchalante houding van
den Engclschman had plaats gemaakt voor
een zekere onrust.
En Alberto Gottifreddi was te zeer aan
van de wereld, om verder in zijn geheim tt
willcn dringen.
Op vriendschappelijken toon zei hij:
„Zoodra Achilles, mijn kamerdienaar, weer
hersteld is, is hij tot uwe beschikking. Hij is
nog een kamerdienaar van den, ouden stijl,
van de oude garde. Hij kan alles opsporen,
maar toch is het noodig, dat men hem c-eni-
ge gegevens aan de hand doet, om hem op
den goeden weg te brengen."
„Ik zal hem al de gegevens mededeelen,
die ik bijeen heb verzameld, want eer dat
ik anderen met mijne aangelegenheden heb
lastig gevallen, heb ik zelf al nasporingen
gedaan."
„Hebt u tenminste niet het een of ander
fotografisch portret van die vrouw? vroeg
don Alberto.
„Neen. Geen enkel portret. Niets dan ven
kleine, met potlood geteekende schets. Maar
de beschrijving alleen zou voldoende zijn.
Het zou onmogelijk zijn, deze vrouw ,r,et
een andere te verwisselen.
Mister Vansittard was bekend als een man
van fijnen smaak en scherp kritisch oordeel.
Daarom werd door zijne laatste woorden
de nieuwsgierigheid van Alberto Gottifreddi
ten hoogste geprikkeld. Maar die nieuws-
gierigheid zou niet worden bevredigd. Hen
Itaiiaan zou, wanneer het gesprek op dit
punt was aangekomen, zich uitgeput hebben
in vertrouwelijke mededeelingen.
Maar Ralph Vansittard een echt Ln.
geischman, vergenoegde zich ermede, met
koele beleefdheid voor den hem in 't ver
schiet gestclden dienst te bedanken.
En toen begon hij over een ander onder,
werp te spreken.
In den schouwburg was de pauze bijna ge
ëindigd. De fauteuils en het parterre begon
nen zich weer te vullen.
Het was een van de schitterendste avon
den van het seizoen, in het reusachtige,
prachtig ingerichte Theater Costanzi, waar
van de wanden kunstig beschilderd en ver
guld zijn.
Alle loges waren dien avond bezet.
En zulke avonden zijn tegenwoordig in
Italië een zeldzaamheid, sedert het toor.ee!
zooveel van zijn beterkfjii* heelt verloren.
Vroeger zou een dame van de groote we
reld het als een verzuim van de maatschap
pelijke conventie hebben beschouwd, wan
neer ze zich alle weken niet tenminste eeni
ge malen in hare loge in den schouwburg
had vertoond.
Daar ontving ze dan, in gala-toilet ge
kleed, stralend van diamanten en andere
sieraden, hare vrienden en hekenden.
Daar werden intriges gesponnen, en be
gonnen romantische avonturen.
Maar de tegenwoordige zeden en gebrui
ken hebben in dat alles een algeheele ver
andering gebracht.
Tegenwoordig verdringt de jeunesse do-
rée zich niet meer in de loge van een voor
name dame.
Maar er was dien avond toch een loge,
die geheel gevuld was.
Het was de loge van de oude Vorstin
Gottifreddi.
Maar het waren meest oude hecren met
grijze haren en kale hoofden, die zich daar
verdrongen.
Wanneer de meer dan zeventig jaren oude
Vorstin Gottifreddi zich naar den schouw
burg begaf, dan zou ze het hare bekenden
zeer kwalijk hebben genomen, wanneer zij
niet in hare loge waren verschenen, om hun
ne opwachting bij haar te maken.
Waar ze ook maar verscheen, moesten die
oude vrienden en hekenden een kring om
haar vormen, om haar te huldigen, evenals
in de dagen van hare jeugd.
(Wordt vervolgd j
