UTtêM
BRIEVEN UiT FRANKRIJK
EEN RIJNLANDSCHE REIS
Suzanne Dupré.
NIEUWE HAARLEMSCHE COURANT
Tweede Blad Dinsdag 2 Juni 1925
Naar Rome met de Ned. bedevaart.
De raad van Gezante» heelt de nota van ontwapening aan Duitschland
goedgekeurd. De Belgische regeeringscrisis nadert hare oplossing.
Het conflict met de zeelieden in Zweden geëindigd. De boodschap van
president Coolidge ter gelegenheid van Memorial Day.
Onder de Radio-berichten: Inzake het veiligheidspact overeenstemming
tusschen Engeland en Frankrijk op de voornaamste punten. Britsche
havenarbeiders weigeren Deensche schepen, door vrijwilligers bemand,
te lossen.
Gem. buitenl. berichten,
UIT HET
AND-
Het Fransche antwoord op de
Duitsche voorstellen inzake
een veiligheidspact.
De transportstaking
in Denemarken.
De oorlog in Fransch-Marokko.
De relletjes ie Sjanghai.
Een apanage voor den
Italiaanschen kroonprins.
Het statuut van Tanger
in werking getreden.
De regeling der Belgische
schuld aan Amerika.
FEUILLETON
Het zijn onvergetelijke dagen die de Ned.
Pelgrims in Rome hebben doorgebracht. Een
feest an Roomsche blijheid hebben wij ge
vierd in de schoonste beteekenis van het
woora. Wij hebben de stad der zeven heuvelen
mogen aanschouwen in al haar grootschheid
van eeuwenqude pracht, met schatten van
bouwkunst uit een ver verleden en herinnerin
gen uit een heidenschen keizerstijd, die «lders
vergeefs worden gezocht.
Maar ver uit boven dat Rome der Caesars
fiat ons dat Rome der Pausen, die deze
stad gestempeld hebben tot het Vaderhuisvari
geheel de Christenheid. En als wij terugden
ken aan alles wat wij hier hebben beleefd
jn bewonderd, dan gaan onze gedachten in
ae eerste plaats uit naar de plechtige cere
moniën, die ons den Jubilé-aflaat, het doel
van de reis, deder. verdienen, naar de heilig
verklaring van onzen landgenoot Petrus
Canisius in den wijdschen Sint Pieter en naar
de audiëntie ons door Z. H. den Paus Pius XI
'in het Vaticaan verleend.
Welk een voorrecht getuige te zijn van
eenvoud van Christus Stedehouder op aarde.
Een eenvoud die ook volgens ingewijden het
dagelijksche leven van Pius XI kenmerkt.
En vurig zijn onze gebeden opwaarts ge
stegen om God te vragen, onzen Paus nog
lange jaren voor ons te sparen en Hem te
beschermen tegen de vele vijanden, die Hem
van alle kanten omringen.
Het is mij niet mogelijk in de corres
pondentie te schrijven over het vele schoo-
ne dat Rome ook buiten het Vaticaan heeft
geboden. Telkens weer keeren onze gedach
ten terug naar het zichtbaar opperhoofd der
Roomsche kerk, wiens werkkracht geen gren
zen kent en wiens goedheid uit zijn vader
lijken oogopslag ons heeft tegengeblikt.
Tot laat in den nacht arbeidt Pius XI.
Zelden slechts breekt hij zijn eens begonnen
werk af, om een andere taak te beginnen.
Ontelbaar zijn de brieven, die de H. Vader
ontvangt, welke allen op gelegen tijd worden
beantwoord. En welk een groot deel van den
dag wordt ih dit Jubeljaar niet in beslag ge
nomen door een onafgebroken reeks van
de heilige handelingen, door den vertegen- j audiënties en besprekingen met kardinalen
woordiger van Christus op aarde met grooten I en colleges 1
luister verricht. Hem den Basiliek te zien bin- Rome telt op dit oogenblik' binnen zijn
nengaan op de „Sedes gestatoria," voorafge
gaan door een edelwacht in kleurige gewaden
en toegejuicht door een enthousiaste menigte.
Geen keizer en geen koning werd ooit een
intocht bereid als dezen Paus-koning bij
een plechtige heiligverklaring. Maar het
hoogtepunt is eerst genaderd, als de Opper
priester, bekleed met de H. Misgewaden,
het onbloedig offer opdraagt en de uiterlijke
glans van Roomsche weelde, als het ware ver
dwijnt om ons innerlijk die heilige oogenblik
ken te doen beleven.
Uit de hooge gewelven weerklinkt trom-
pet-geschal, als Zijne Heiligheid bij de con
secratie het Lichaam en Bloed des Heeren
den volke vertoont de edelgarde presenteert
de wapenen en een onbeschrijvelijke ontroe
ring maakt zich van ons meester.
En reeds lang hebben wij den luisterrijk
versierden en hel verlichten Basiliek verlaten,
;en laatsten blik geworpen op de beeltenis
van den nieuwen Heilige, als* nog steeds die
ontroering ons bijblijft, wij de stem nog mee-
nen te hooren van den Pauselijken Souve-
rein en het reine gezang van de Sixtijnsche
kapel in onze ooren blijft naklinken.
Wie onzer zal niet blijven terugdenken
aan die oogenblikken, toen Z. H. de Paus
ons op- minzame wijze toesprak, vanaf zijn
troon, na een ieder afzonderlijk tot den hand
kus te hebben toegelaten en velen persoonlijk
een waardeerend woord te hebben toege
voegd.
Met welk een gemak draagt Pius XI de
'last van zijn 65 jaren en de zware taak die op
zijn schouders rust, als opvolger van den H.
•Petrus. De H. Vader kent geen vermoeienis
sen waar het geldt zijn kinderen het bewijs te
■geven van zijn groote liefde.
muren tienduizenden pelgrims uit de ver
schillende landen van geheel de wereld. Allen
zijn bezield met dat ééne verlangen den
Paus te mogen aanschouwen en Hem hun
hulde te mogen betuigen.
En geen hunner wordt teleurgesteld. De
Paus geeft hun meer dan zij durven vragen.
Hij geeft een deel van zichzelf, van zijn liefde
en van zijn gezondheid, die op zwaren proef
wordt gesteld.
De dagen van onze zoo welgeslaagde bede
vaart, waaraan de deelname van ons door
luchtig Epicopaat, onzen Minister-President
en tal van vooraanstaande katholieke mannen
en vrouwen een nog hoogere beteekenis heeft
gegeven, loopen ten einde.
Maar met ons dragen wij de heerlijkste
herinneringen aan dien schoonen droom van
geheel ons leven, thans werkelijkheid ge
worden, Rome te mogen aanschouwen.
Wij hebben gedwaald door de catacom
ben en ons teruggedacht in de oudste tijden
van het Christendom. Het Colosseum heeft
zich voor ons geopend in al zijn grootheid.
De kunstschatten van het Vaticaan, ontelbare
kerken en musea zijn aan onze oogen voor
bijgesneld. De Missie-tentoonstelling heeft
ons de werkkracht der Missionarissen op
schitterende wijze onthuld.
Vanaf den ,,Pincho", die bekoorlijke wan
delplaats van het oude Rome, hebben wij
de verlichting aanschouwd van den St. Pieter
Wij hebben gedwaald door het park Borghese
en de Vaticaansche tuinen bezocht. Ook het
nieuwe Rome met zijn woelige bedrijvigheid
en opgewekt stratenleven is niet aan ons voor
bijgegaan. Maar dat alles, hoe bekoorlijk ook,
verzinkt in niet niet bij een terugdenken aan
de uren beleefd in 's Pausen tegenwoordigheid
Heeft Z. H. zelf niet aan kardinaal Van aan de plechtige Heilig-verklaring van Pe-
Rossum verklaard, die het persoonlijk ons op trus Canisius.
een audiëntie meedeelde, dat Hij in 'dit Later wellicht zal het ons mogelijk zijn
Jubeljaar aan allen die Rome bezoeken, de uit te weiden over alles wat deze bedevaart
volheid wil geven van zijn Vaderlijke goedheid J tot een jubelreis heeft gemaakt én de volle
Eenmaal slechts behoeft men zijn liefdevollen beteekenis en waarvoor naast de commissie
blik te hebben gadegeslagen om die overtui-1 voor de regeling, allereerst een eeresaluut
ging te bezitten.
toekomt aan den volijverigen en zoo beschei-
Zoowel op de audiëntie als bij de Heilig-den directeur, den heer Jos Steinweg.
verklaring hebben wij het onuitsprekelijke j Florence, Venetië, Luzern, blijde dagen
voorrecht gehad, van zeer nabij, Z. H. te mo- J liggen nog in het verschiet, maar het doel van
gen gadeslaan.
Gezeten in den St. Pieter, in een loge gren
zend aan die, waarin des Pausen familieleden
en zijn biechtvader hadden plaatsgenomen,
hebben wij zoo innig gevoeld den heiligen
onze bedevaart, Rome, wij hebben het met
droefheid in het hart vaarwel gezegd. Of
liever.... tot weerziens.
Rome, 23 Mei 1925.
Mr. P. v. S.
durend gewankel tusschen Oost en West een
einde gekomen, en wèl door de staats
manskunst en het krijgssucces van den in
919 tot koning der Oost-Franken gekozen
Saksischen hertog Hendrik (den Vogelaar)
nadat hij door juiste onderhandelingen met
den West-Frankischen vorst zijne erkenning
als Oost-Frankisch koning had bereikt,
wist hij in zijn veldtochten van 523 en 925
in het Rijnland het overwicht van het ver-
eenigde en versterkte Oostrijk tegenover
het inwendig verscheurde enverzwakte
Westrijk zóózeer te doen gelden dat in het
historische jaar 925 alle vazallen van Lotha
ringen zich tot wederaansluiting aan het
groote moederland bereid verklaarden.
De gebeurtenissen van 925, die voor de
Duitsche geschiedenis niet licht overschat
kunnen worden, hebben het oude Duitsche
rijk doen ontstaan, het „regnum Teutoni-
corum", zooals het in 919 in de Salsburger-
Annalen voor het eerst genoemd wordt,
déze gebeurtenissen zijn het welke alle Duit
sche volksgenooten tot een eigen staatkundig
leven in een middel -Europeesche gemeen
schap vereenigd hebben.
Zónder Rijs land, met zijn oude en hooge
cultuur, met zijn rijkbêvolkten, vruchtbaren
bodem en met zijn naar alle zijden zich uit
strekkend vcrkcersnet, had het Oost-Fran
kisch rijk nimmer tot liet latere Duitsche rijk
kunnen worden.
Ziedaar, in enkele woorden, de historische
ondergrond der huidige „Jahrtausendfeste".
Wanneer men echter in Rijnland in deze
dagen dit historisch feit herdenken en viert
dan beperkt men zijn vreugde niet tot de
schoone herinnering aan het jaar 925.
Neen, dan herdenkt en dan viert men alle
mstorie en alle grootheid en welvaart en
schoonheid, welke van de historische ge
beurtenissen in 925 het gevolg zijn geweest,
dan doet men zich in Rijnland en in
gansch Duitschland te goed aan den
nationalen trots, waartoe het verloop der
laatste duizend jaren voor Duitschland ge
rechte aanleiding geeft, doch tévens
dan bijt men zich op de tanden bij de smar
telijke overweging van den smaad, welke in
deze duizend jaren het Duitsche volk is
aangedaan, dan laat men zeer opzftttelijk
heel diep op zich inwerken het verdriet en
den weemoed om wat Duitschland in en na
den wereldoorlog van 1914te lijden kreeg.
In Rijnland o.a. een bezetting van Engel-
schen, van Belgen, van Franschen en....
Marokkanen
Een gruwelijke smaad niet alleen, doch
ook en vooral 1 een noodlottige belem
mering voor vrije wederovpleving en nieuwe
ontwikkzl'tg.
Over laatste echter zwijgt men bij de
duizend-jaar-viering.
Het wordt er alleen maar gedacht en....
gevoeld 1
En het bezielt slechts tot grooter energie,
tot levendiger enthousiasme en tot sterker
bewustzijn.
Dit alles komt tot uiting in de zeer posi
tieve wijze, waarop (zooals we reeds zeiden)
met vermijding van alle negatieve, vijandige
demonstratie de Rijnlandfeesten in de ver
schillende steden van Rijnland gevierd wor
den het getuigt alles Van vasten wil en van
positieve kracht.
Men weet, wat men wil.
En men voelt dat de krachten groeien, om,
wat men wil, eenmaal te verwezenlijken.
L. S.
II.
Keulen, 24 Mei 1925.
Wat herdenken en vieren de Rijnlanders
ïigenlijk met hun „Jahrtausendfeier"
In antwoord daarop een klein stukje ge
schiedenis
Bij de verdeeling van het ontzaglijke, rijk
van Karei de Groote, dat gevormd werd
door de gebieden van heel het huidig wes
telijk Europeesche vasteland (Spanje en Por
tugal uitgezonderd), kreeg Lodewijk de
Duitscher bij het verdrag van Verdun in
843 met het Oost-Frankisch gebied al het
Karolingische land op cJen rechter Rijn
oever, met uitzondering van Friesland en
van een zich vandaar voortzettende smalle
Rijnoeverstrook (wellicht tot in de buurt
van het Zevengebergte), daartegenover
echter links van den Rijn (wegens den wijn
rijkdom van het land) de gebieden van
Mainz, Speyer en Worms 1 Karei de
■Kale kreeg met het West-Frankisch gebied
bet grootste deel der zuiver Romaansche
landen, terwijl Lotharius mét de keizer
lijke waardigheid het middenrijk tusschen
Oost- en West-Franken verwierf een breede
strook lands, welke zich van de Noordzee
tot aan de Middellandsche zee uitstrekte
tusschen de Oost- en West-Frankische
rijken en een gemengd ras tot bevolking
had.
Het verdrag van Verdun sneed, zonder
op taalkundige en volkenkundige grenzen
te letten, het Karolingsche wereldrijk in
verschillende stukken het scheidde een
groot deel van den linker-Rijnoever van
zijn oude volkenkundige, cultureele en ook
■politieke gemeenschap met den rechter
oever en sloot tallooze volksgenooten aan
Beneden- en Boven-Rijn van het nieuwe
Oost-Frankische rijk af; .deze ongeluk
kige rijksverdeeling leidde tot het heillooze
Rijn-vraagstuk, en gaf aanleiding tot on
telbare oorlogsverwikkelingen tusschen Oost
en West (later tusschen Duitschland en
Frankrijk).
Op den huidigen dag is het vraagstuk nóg
niet opgelost.
Gevolg van de immer wisselende machts
verhoudingen tusschen Duitschers en Fran
schen in een gebied, waar de natuur geen
vaste grenzen stelde.
Een latere vcrdeeling (in 855) deed nog
méér rijken ontstaan, o.a. ook het deel van
het middenrijk, dat later naar zijn vorst
Lotharius den naam van Lotharingen
kreeg hiertoe behoorde ook het grootste
deel van de Rijnprovincie.
Na den dood van Lotharius II (in 869)
begon tusschn Oost- en West-Franken de
strijd om het bezit van den Rijn, om de kern
van het Karolingsche rijk.
n net karolingsche njK. f te nopen de Franschen te bestrijden
Nieuwe verdragen volgden, die echter J. „c „nInr,,, Fre vH™h„r„
aan de in Lotharingen bestaande verwarring
geen einde konden maken voortdurend
was er strijd tusschen Oost en West om
Rijnland in het sterfjaar van Lodewijk
het Kind, den laatsten Oost-Frankischen
Karolingischen vorst, gingen de Lotharing-
sche vazallen tot het West-Frankenj-ijk over,
waardoor voor korten tijd en voor de laatste
maal gedurende bijna negen eeuwen de Rijn
de oostelijke grens werd van het West-Fran
kisch rijk.
Eerst in het jaar 925 is aan dit voort-
Engelands standpunt in
zake het veiligheidspact.
Volgens de „Daily Telegraph" is de Vrij
dag te Parijs overhandigde Britsche nota
betreffende het veiligheidspact in hoofdzaak
een uiteenzetting van de redenen, waarom
Engeland het Fransche standpunt niet kan
deelen. De nota zegt dat alleen een eenvoudige
wederkeerige overeenkomst tusschen de
West-Europeesche mogendheden en Duitsch
land voor Engeland en zijn Dominions aan
nemelijk is en dat de verderen besprekingen
met Duitschland niet de bijzonderheden
moeten betreffen, die tot moeilijkheden aan
leiding kunnen geven.
Het blad zegt, dat thans het woord aan
Frankrijk is, doch dat het twijfelachtig is of
Briand voor zijn conferentie te Genève met
Chamberlain zal antwoorden. Het blad ge
looft niet, dat Frankrijk erg geneigd is het
Britsche standpunt aan te nemen, daar dit
de sterke hoop van Frankrijk op militaire
samenwerking met Polen en Tsjecho-Slowa-
kije zou - uitschakelen.
Integendeel zal Frankrijk een poging doen
om Italië ertoe te bewegen, nieuwe be
trekkingen met Warschau en Praag aan te
knoopen, waardoor zoowel het verbod tot
vereeniging tusschen Oostenrijk en Duitsch
land als de vrijheid van den Brennerpas en
de i tstandhoud ng van de tegenwoordige
zen van Duitschland, Oostenrijk, Tsjecho-
Slowakije en Polen gewaarborgd zouden wor
den.
Weken, misschien maanden zullen er over
heen gaan vóór Frankrijk het met zichzelf
eens is, wat aanneming of afwijzing van
het Britsche standpunj: beteekent, ook met
het oog op Frankrijks eigen veiligheid.
De nota wijst er nog op dat Engeland om
der wille van Frankrijk zijn traditioneele
vrijheid van handelen opgeeft, terwijl ook
Duitschland tegen den wensch van zijn chau
vinisten in, de gedachte aan een revanche
en de herovering van Elzas-Lotharingen
prijs moet geven.
Chamberlain heeft dit standpunt persoon
lijk tegenover senator Jouvenel, die j.h
Donderdag te Londen was, uiteengezet.
De strijd in Fransch
Marokko.
In een interwiew met het „Journal" ver
klaarde kolonel Freydenburg (de leider van
een der drie tegen Abd el Krim opereerende
groepen), na hulde te hebben gebracht aan
de dapperheid der troepen, dat het noodza-
f zakelijk was rebellen te tuchtigen, die ware
wreedheden begaan om sommige stammen
De
Rifs zijn volgens kolonel Freydenburg goed
gewapend en gedisciplineerd en bezigen de
loyale middelen van oorlogvoering. Zij klee-
den zich zelfs met Fransche uitrustingstuk
ken of wenden voor, zich over te geven, ten
einde de Fransche linies te naderen.
De senaat heeft met algemeene stemmen
een motie aangenomen waarin hulde wordt
bracht aan de dappere trtaepen, die, met ter
zijdestelling van elke veroveringsgedachte
op Afrikaansche bodem het beschavings
werk van Frankrijk verdedigen.
De ontwapening van
Duitschland.
De gezantenraad heeft met algemeene
stemmen den tekst goedgekeurd van de aan
Duitschland te richten nota inzake de ont
wapening alsmede de annexe, welke de lijst
van tekortkomingen bevat. De documenten
Zullen vandaag of morgen plechtig door
door A'Abernon, den Britschen gezant te
Berlijn, aan Stresemann worden overhan
digd.
De nota zal twaalf uur en de lijst der te
kortkomingen 24 uur na de overhandiging
worden gepubliceerd.
De Raad heeft voorts den 31sten Mei
datum van afdanking der 10.000 Bulgaarsche
soldaten, welke Bulgarije als aanvulling zij
zijner militie waren toegestaan gehandhaaft.
Geen verkeersstaking te
Berlijn.
De toestand in de Berlijnsche verkeers-
crisis is in den loop van den avond ander
maal ^gewijzigd. De arbiter, oud-minister
Wissell, heeft de scheidsrechterlijke uit
spraak zoowel voor den autobusdienst als
voor den ondergrond bindend verklaard.
In den loop van den avond heeft zich een
gedeelte van het# buspersoneel aangemeld,
Zoodat men nog gisteravond verschillende
lijnen weer in bedrijf kon nemen. Waar
schijnlijk zal morgen het verkeer weer nor
maal zijn. Men hoopt ook de staking bij den
ondergrond te kunnen vermijden.
Zware brand te Antwer
pen.
Een bu tengewoon felle brand is uitge
broken in het entrepot, waar aanzienlijke
hoeveelheden opal, colophane, caoutchouc,
zakken, enz. waren opgeslagen. Ook een
tiental huizen hebben ernstige te lijden ge
had.
Volgens „Le Peuple" wordt de schade op
5 millioen geschat. Het entrepot bevatte
200 ton copal.
De regéeringscrisis te
België.
Bij de vorming van een socialistisch-ka-
tholieke regeering, waarmee Poullet, thans
minister van binnenlandsche zaken, is be
last, en die ongetwijfeld tot stand zal komen,
ligt de moeilijkheid in de houding van de reac
tionaire fractie der katholieke partij. Het
Verbond der Katholieke Vereenigingen is,
zoodra het mislukken van Max' poging be
kend werd, bijeengekomen om over den toe
stand van gedachte te wisselen, onder voor
zitterschap van den Antwerpschen Sena
tor Segers, die thans verschijnt als „een dui
vel in een wijwatervat". Het ractionaire Ka
merlid Segers werd, zooals men weet, bij
de laatste verkiezingen door de groep-Van
Cauwelaert terzij geschoven en toen met
een zetel in den Staat tevreden gesteld. Zoo
kon Segers toch nog een rol spelen en daar
van maakt hij dan ook een ruim gebruik.
Hij heeft het Verbond van Katholieke Ver
eenigingen, die natuurlijk alle tot de reac
tionaire fractie behooren, weten te bewegen
zich tegen een combinatie van katholieken
en socialisten te verklaren. Groote invloed
op den gang van zaken zal echter die hou
ding met hebben. De democratische fractie
beschikt over de meerderheid, en deze is
het is een bekend feit sedert lang vóór
een samengaan van alle democratische ele
menten in de Kamer gewonnen. Na de re-
geeringsverklaring van de Van de Vyvere,
die weinig verschil vertoonde met het socia
listische program, is h»t alleszins uitgesloten
dat onoverkomelijke hindernissen op den
weg der verstandhouding zouden kunnen
worden gelegd, en de manoeuvre van Segers
zal daarom ook niet lukken.
Aanklacht tegen een Zuid-
Slavische minister.
Zooals uit Belgrado aan de „Vorwarts"
wordt gemald, hebben gisteren 60 afgevaar
digden der oppositie bij den president der
Zuidslavische Kamer een aanklacht inge
diend teggp den minister van Justitie, die
wordt beschuldigd den Zuidslavischen staat
te hebben benadeeld, doordat hij den prins
van Thurn und Taxis, wiens landgoederen
door den staat in beslag waren genomen,
deze goederen heeft'teruggegeven. Hij zou
zich daartoe door den prins hebben laten
omkoopen.
Botsing tusschen fascis
ten en communisten te
Kopenhagen.
De correspondent van de „Daily Tele
graph" te Kopenhagen meldt, volgens een
draadloos bericht, dat er in het midden van
de Deensche hoofdstad een hevige botsing
heeft plaats gehad tusschen fascisten en
communisten. Een aantal personen werden
met ernstige verwondingen naar het zieken
huis gebracht, terwijl cr tal van aanhoudingen
werden verricht.
Het conflict met de zee
lieden in Zweden geëin
digd.
Er is een overeenkomst getroffen tusschen
de partijen betrokken bij het conflict der zee
lieden. De overeenkomst beteekent over het
geheel een voortzetting der oude overeen
komst. Alle geschillen zullen dadelijk worden
beëindigd.
De staatssecretaris van
oorlog in de V. S. geope
reerd.
John Weeks, de staatssecretaris van oorlog,
werd te Massachusetts geopereerd voor gal-
steenen. Zijn toestand is volgens verklaring
der medici goed.
i Memorial Day.
Ter gelegenheid van Memorial Day heeft
president Coolidge een Boodschap gepubli
ceerd, waarin hij een betere toepassing der
wet en de algemeene inachtneming der grond
wet door het Amerikaansche volk bepleit.
Lrewagend van de ongunsigel misdaden-
statistiek in de Ver. Staten, vergeieken met
die in Engeland en Frankrijk, schrijft hi
de klaarblijkelijke verwildering der Ameri
kanen veeleer aan zorgeloosheid dan aan mo-
reele losbandigheid toe en dringt er bij de
plaatselijke regeeringen op aan haar volle
dige plicht te doen.
Anti-Japansche relletjes
in China.
Er hebben in Shanghai ernstige anti-Ja-
pansche relletjes plaats gehad, waarbij de po
litie op de menigte vuurde en zes personen
werden gedood en talrijke gewond. Meer
Meer dan dertig oproermakers werden ge
arresteerd.
Gedurende de ongeregeldheden werd eet
aanval gedaan op een politiebureau, waar de
belhamers eener studenten-betooging, die
anti-Japansche pamfletten rondstrooiden, in
hechtenis werden gehouden.
De orde was spoedig hersteld.
MEVROUW WILSON.
Mevr. Wilson, de weduwe van wijlen der
president der Ver. Staten, is te Parijs aan
gekomen. Zij reist onder den naam van
mrs. Collins om niet door journalisten te
worden lastig gevallen.
DE MAATREGELEN TEGEN DE RUS
SISCHE COMMUNISTEN.
Op grond van de maatregelen tegen de
Russische communisten die als vertegen
woordigers van uitvoersyndicaten naar
Frankrijk waren gekomen, zullen niet minder
dan 680 dezer lieden het land moeten ver
laten.
HET ARBEIDSCONFLICT IN
DENEMARKEN.
Het wil met de oplossing van het arbeids
conflict in Denemarken nog maar niet vlot
ten. Thans meldt de Deensche draadloozt
dienst, dat het bestuur van de Deensche
werkgeversvereeniging gisteren besloten
heeft, dat het geen machtiging kon geven
tot een hervatting van den arbeid door de
geschoolde arbeiders in die bedrijven, waar
in reeds voorloopige overeenkomsten zijn ge
troffen, alvorens er ook overeenstemming
was bereikt met den bond van ongeschoolde
arbeiders. Deze quaestie is gerezen naar
aanleiding van de aanvraag van den bond
van vakvereenigingen, dat den betrokken
geschoolden arbeiders zou worden toegestaan
het werk onmiddellijk na Pinksteren te her
vatten. De werkgever^ schijnen zich op het
standpunt te stellen, dat een hervatting van
het werk onuitvoerbaar zou zijn zoolang de
transport-arbeiders staken. Deze laatsten be
hooren tot den bond van ongeschoolde arbei
ders het bestuur der werkgevers heeft daa-
om den leiders van den bond van vakver
eenigingen gevraagd hun invloed aan tê
wenden bij de ongeschoolde arbeiders.
Bevestigd wordt, dat er volledige over
eenstemming heerscht tusschen de Fransche
en Engelsche kanselarijen nopens de voor-
naamste punten der nota, welke Frankrij.:
tot Duitschland zal richten als antwoord
op de Duitsche voorstellen inzake een Rijn
pact. Er moet alleen nog de laatste hand
worden gelegd aan eenige onderdeelen van j
den tekst. Engeland verklaart zich bereid i
om met zijn geheele militaire macht de Rijn
grenzen te waarborgen en verleent aldus aan
Frankrijk den steun, in geval van een Duit-
scne agressie door het Engelsch-Fransch-
Amerikaansche verdrag van 1919 beloofd,
dat vervallen is door de niet-ra!ificatie door
de Vereenigde Staten, maar weigert zich te
verbinden om militair tusschenbeide te ko
men voor het geval Duitschland de Ooste
lijke grenzen zou schenden. Evenwel heeft
Engeland zijn wil bevestigd om getrouwe
lijk de verbintenis na te komen, welke het
aanging door het teekenen van het verdrag
van Versailles, het pact van den Volken
bond en de andere verdragen. Dientenge
volge zou Engeland er waarschijnlijk toe
komen om in geval van een conflict de
eischej) van den aangevallen staat 'angs
diplomatieken weg te steunen.
Engeland geeft eveneens toe, dat Frank
rijk alle vrijheid van handelen behoudt, die
het pact van den Volkenbond verleent om
de integriteit des oostelijke grenzen te ko
men verdedigen.
De Britsche havenarbeiders hebben van
hun vakbond opdracht gekregen te weige-
ren Deensche schepen met levensmiddelen j
te lossen, die met vrijwilligers bemand zijn
in verband met de transportstaking in De
nemarken. Verwacht wordt, dat dit optre
den invloed zal hebben op de voorziening
met. en de prijzen van bacon en eieren.
werp goedgekeurd ir. zake een apanage var
twee millioen 's jaars voor den kroonprins
Verschillende in opstand gekomen stam
men hebben den wensch te kennen gege
ven, den strijd op te geven, teneinde den
oogst te kunnen binnenhalen, die zich on
der het bereik der Fransche kanonnen be
vindt.
In het westen hebben afvallige stammen
en Djebala's een coup de main beproefd
tegen Sebd de Rihana. Zij werden naar
het noorden teruggedreven. Een vijandelij
ke aanval op Beni Derkoul mislukte. De
positie van Bibane w^erd in den nacht van
30 op 31 Mei hevig aangevallen, doch de
aanval mislukte. Overigens is het rustig.
De toestand is kalm tengevolge van den
regen, maar de onderdrukte opwinding on
der de studenten maakt de voortzetting
van voorzorgsmaatregelen noodig. De Eu
ropeanen hier keuren het
politie goed,
De Kara>r heeft met algemeene stemmen
behalve die der communisten het wetsont-
ootreden der
die door op de menigte te
schieten belette, dat de relletjesmakers zich
wapens verschaften uit het politiebureau.
Bij de aankomst van prins George her
haalden gisterenmorgen de anti-Japansch
relletjes. De politie vuurde op de Chinee-
sche studerten en wondde er 18, waarvan
er drie zijn overleden. De gemeenteraad
heeft den staat van beleg afgekondigd
Gisteren is op plechtige wijze het in.
werking treden van het statuut van Tan-
ger geproclameerd in tegenwoordigheid N an
een afgevaardigde van den sultan.
Baron de Cartier. de Belgische ambassa
deur, heeft gisteren aan minister Mellon
meegedeeld, dat zijn regeering spoedig on
derhandelingen wenschl te openen tot iun-
dcering der Belgische schuld aan de Ver-
eenigde Staten
A5
En dan ontsnapten haar soms hartver
scheurende klachten. Maar ze begreep de
werkelijkheid toch niet ten volle.
Ze bemerkte de diep sombere stemming
van Ralph niet, en als ze hem treurig zag,
dan schreef ze dat toe aan zijn droefheid
over het vooruitzicht van haar spoedigen
dood
„Het gaat mij nu beter, placht ze dan
steeds te zeggen. „Het gaat inijbeter. Wees
toch niet zoo beangst over mij.
En het ging haar ook werkelijk wat beter
Zelfs kon ze eenige uren daags op een
ruststoel doorbrengen bij het open venster,
dat uitzicht gaf op een bloementuin.
De weelde, die haar nu, na al haar door
gestane ellende omgaf, kwam haar niet zoo
ongewoon voor
Afstammelingen van dat oude Romeinsche
ras bezitten dien wonderbaren eenvoud, die
zich niet zoo gemakkelijk over iets verwon
dert, of zich door iets laat verblinden.
Nooit verlangde Saturnia ophelderingen
van Vansittard, omtrent zijn onbegrijpelijke
handelwijze jegens haar. Zij, die vroeger zoo
duidelijk had gevoeld, dat zijn liefde
haar was verminderd, scheen nu geen oogen- j halen?"
„Maar waarom gaat gij haar dan niet
blik meer aan zijn liefde te 'twijfelen.
Zou het hare ziekte geweest zijn, die de
helderziende kracht van hare ziel had ver
zwakt?
Ot zag ze in het onverhoopte wederzien
van haar echtgenoot een wonder van den
góeden God, dat men dankbaar moest aan
nemen, zonder verder daarover na te den
ken?
Saturnia had nu zulke hevige aanvallen
van hoest en daarop volgende benauwdheid,
dat haar denkvermogen daardoor zeer was
verzwakt, maar wanneer zew eer rustiger kon
ademhalen, en de afwezigheid van Ralph
hare gedachten meer vrijheid liet, dan gaf
ze soms uiting aan een hevige droefheid,
omdat ze Arabella niet meer had terugge
zien.
En als ze Suzanne daaromtrent onder
vroeg, dan antwoordde ze steeds met een
zekere verlegenheid, terwijl ze voorgaf, zelve
sedert langen tijd niets meer van Miss Fane
gehoord te hebben.
„En ik ga nu nergens meer heen, om altijd
hij je te kunnen blijven," voegde Suzanne er
dan bij.
„Maar zij kan toch hier komen," bracht
de arme Saturnia dan in het midden.
En steeds begon de zieke op datzelfde
onderwerp terug te komen.
Maar toen Suzanne op zekeren dag ge
zegd had, dat Miss Fane toch niet alleen
kon uitgaan, riep Saturnia uit;
En de arme zieke bleef zoo dringend bij
dat verzoek volharden, dat Suzanne einde
lijk wel moest toegeven, om geen aanleiding
te geven tot een van die hevige aanvallen
van hoest, die gewoonlijk op eene hevige
gemoedsbeweging volgden, en het ergste de
den vreezen.
Het medelijden, dat Suzanne voor Ralph
Vansittard gevoelde, verminderde hare be
langstelling voor Arabella.
Ze had Arabella hardvochtig, onbarmhar-
tig gevonden.
De jalousie, cn nog wel een zeer onge
rechtvaardigde jalousie, had miss Fane er
toe gedreven, om hem, voor wien ze liefde
had gevoeld, een boete op te leggen, waar
van Suzanne alleen de gevolgen kon beoor-
deelen.
Ze was van oordeel, dat Arabella het
recht niet bezat, zulk een drang op de ziel
van een ander uit te oefenen. En ze had
daarin niet geheel en al ongelijk.
Nu kende ze volkomen de redenen, die
Ralph Vansittard ertoe haden genoopt, zij"
huwelijk met Saturnia geheim te houden.
Ralph had aanspraak op de rijke erfenis
van een ta-te, een vrouw van zóó heftige
vooroordeelen, dat ze ongetwijfeld dadelijk
een neef onterfd zou hebben, die er zulke
revolutionnaire denkbeelden op na hield,
te trouwen met een meisje, dat zich niet op
voorname afkomst kon beroemen.
En die oude tante leefde nod altijd.
Toen Vansittard dus tot Arabella gezegd
had: beveel en ik zal gehoorzamen, stond
er voor hem een vermogen op het spel, dat
hij al sedert lang als het zijne gewoon was
te beschouwen.
En daar Suzanne dientengevolge niet al tc
vriendschappelijk jegens Arabella gezind
was, en vreesde, hare gevoelens niet ver
borgen te kunnen houden, had ze in stilte
gehoopt, Arabella niet thuis te zullen tref
fen, toen ze eindelijk tegen wil en dank be-
I sloot, erheen tc gaan.
Maar helaas, ze werd in haar verwachting
l teleurgesteld.
Dadelijk werd ze binnengelaten, en in de
kamer van Arabella trof ze nok Marie Thé-
rèse, die haar hartstochtelijk omhelsde, en
met zachte verwijten overstelpte.
Toch wilde ze het Suzanne gaarne verge
ven, haar den laatsten tijd zóó te hebben
verwaarloosd, omdat het was ter wille van
een werk van barmhartigheid.
En welk een werk!
En toen Suzanne een afwerende beweging
maakte, voegde Marie Thérèse erbij:
„Geheel Rome is op de hoogte van de ge
schiedenis. Het is overbodig, het te ontken
nen. Wij weten alles, alles!"
Een warme belangstelling lag in de oogen
van Marie Thérèse te lezen, voor die ro
mantische geschiedenis, die zooveel sensatie
had opgewekt.
„Die Saturnia is een vrouw van buitenge
wone schoonheid, nietwaar?" zoo vervolgde
Marie Thérèse. „Don Alberto maakt zich j
vroolijk over mister Vansittard, en noemt
hem een ouderwetschen Don Quichottcz
Maar ik vind, dat hij niets meer gedaan heeft
dan zijn plicht. En hoe denkt gij daarover,
Arabella?"
„Ik denk niets," antwoordde miss Fane,
terwijl ze het vermeed, Suzanne aan te zien.
Arabella zag er 1 leek en treurig uit.
Suzanne's hart begon al van medelijden
vervuld te worden.
O, hoeveel treurigheid en misverstand was
er toch op de wereld, waaraan de liefde de
schuld draagt!
Was het dan maar niet veel beter en ge
lukkiger, te leven als zij, zonder wenschen
en hoop, maar anderen geluk brengend?
Toen ze nog jonger was, had ze ook zulk
leed gekend, maar gelukkig was de wonde
nu genezen, al deed de herinnering haar
soms nog even pijn.
Ze sloot de oogen.
„Don Alberto Gottifreddi beweert, dat u
de schuld zijt van het gebeurde, jufirouw
Dupré zei Marie Thérèse. „Het schijnt wel,
dat u degene zijt, die Saturnia hebt ont
dekt.'
„Dat is waar," zei Suzanne.
,,En u zijt het ook, die mister V ansittard
er toe gebracht hebt, zijn huwelijk openlijk
te erkennen. U hebt hem dus gemaakt tot
een ridder zonder vrees of blaam!
Arabella opende den mond, om iets te
zeggen, maar Suzanne wierp haar een blik
toe, die haar deed zwijgen.
„Ik kin u niet zeggen, hoezeer ik dien
meed en die overtuigingskracht bewonder,
vervolgde Marie Thérèse. „Papa bewondert
hem ookhoewel hij het natuurlijk af
keurt. dal men beneden zijn stand trouwt."
Ze slaakte een diepen zucht en vervolgde:
...Maar toen don Alberto u de geheele ver
antwoordelijkheid op de schouders wilde la
den, toen riep papa uit:
„Ja ik heb hel wel gedacht, dat hei
zwakke lichaam van juffrouw Dupré een fijn
besnaarde en edele ziel huisvestte, die door
moed en dapperheid uitmunt."
Suzanne bloosde altijd, wanneer haar
maar de geringste lof werd toegezwaaid,
ook wanneer ze het verdiende, maar deze
woorden van Marie Thérèse deden haar
wangen als purper gloeien.
Toch hield ze het voor verstandiger, dezen
onverdienden lof maar aan te nemen, om
Arabella niet in verlegenheid te brengen.
„Gelooft gij, dat Saturnia nog in leven
kan blijven?" vroeg Marie Thérèse. „Het
schijnt wel, dat er bij teringlijders soms
wonderbare genezingen voorkomen.
„Toch geloof ik niet, dat men kan gene
zen, als de ziekte al in zulk een vergevor
derd stadium is gekomen, antwoordde Su
zanne. „Maar het is toch een feit, dat het
haar thans beter gaat. Haar leven kan nog
eenigen tijd' duren, en dan.... bij God is
immers niets onmogelijk?
(Wordt vervolgdA
