FINLAND.
Hef Zilveren Priesterfeest van den
Zeereerw. heer pastoor L. J. Willenborg
Een enthousiaste huldiging van
geheel Roomsch Bloemendaal
Een schitterend geslaagd feest
Maandag
17 Augustus 1925
49ste Jaargang No. 16121
Dit nummer bestaat uit 8 bladzijden. - Eerste Blad
IHet Land derDuizend Meren
N.V. Spaarbank voor
Katholiek Nederland
4 pCt.
Koniugstraat 10 Haarlem,
Op de Finsche stroomversnellingen.
De jubilaris te midden der kinderen voor het St. Jozef gesticht op
Dennenheuvel.
De enthousiaste huldiging bij de Benedictuswoningen.
zingen het feestlied.
De kinderen
De stuurman van de teerboot.
Voorafiretraan door bruidjes betreedt pastoor Willenborg de kerk voor d<*
plechtige Hoogmis.
■?mïm
Oc abomnemenF; prijs bedraagt roof
Haarlem en Agentschappen:
>Pet week 0.25
Per kwartaal 3.25
(Franco per post per kwartaal bij
"ïooruitbetaling 3.58
Bureaux: NASSAULAAN 49.
Telefoon No. 13866 (3 lijnen).
Postrekening No. 5970.
COURANT
Adverfenfiên 35 een!» per refek
Bij contract belangrijke kortiné
Advertentiën tusscben den tek^
als ingezonden mededeeling. 60 ct
per regel op de le Pagina s 75 ct.
per regel. Vraag- en aanbod-adver»
tentiën 14 regels 60 cl per plaat»
iing: elke regel meer 15 cl,
rooruitbetaling.
bi»
^Jle abonnes op dit blad zijn, ingevolge de verzekerings voorwaarden
tegen ongevallen verzekerd voor een der volgende uitkeeringen
f Qfinn - levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door f 7Cfl
1 oUllU.'' verlies van beide armpn. beide beenen of beide oogen «JU.'
;.bij een ongevai mei f OCfl b
doodeliiken afloop 1 5
bi) verlies van een hano
ten voet of een oog
f I?1! - 3'' ver'ies. van een f - bi> een breuk van f k fl bij verlies van een
1 IA<J. duim of wnsvincer 1 «JU. been of arm: 1 ^U". andere vinger
Onze zwerftocht duurt reeds een week.
De steden aan de Zuidkust met het bedrij
vige havenleven, met de witte, zonbeschenen
rompen van de ontelbare stoombooten, die
•passagiers vervoeren of zware houtvlotten
wegsleepen, hebben we al dagen achter ons
•liggen. Het zuidelijke merengebied van Fin-
Hand hebben we in alle richtingen door
kruist.
Steeds noordelijker gaat de tocht. Het ver
schil tusschen dag en nacht vervaagt meer en
meer, de fantastische' schemering heeft
plaats gemaakt voor een witte klaarte. We
zijn gekomen in de zone van de witte nach
ten.
Varkaus, het stadje dat in ongeveer tien
jaar tijd gegroeid is tot zijn tegenwoordigen
omvang en dat we van Nyslott na een boot-
men, na de ontkleeding plaats. De gloeiende
steenen worden met een paar scheppen wa
ter begoten. De damp, die zich nu ontwik
kelt, verspreidt zich door het vertrekje en
bijzonder in de hoogere gedeelten. Het
wordt nu zóó verstikkend warm in die hoo
gere regionen, dat men nu en dan behoefte
voelt den mond te openen. Om de inwerking
van het dampbad op de huid nog intenser
te doen zijn, wordt men door het bedienende
personeel bewerkt, duidelijker gezegd geran
seld, met een bundel verschgesneden berken-
takken. Heeft men aldus het dampbad gron
dig op zich laten inwerken, dan daalt men af,
neemt op een bankje plaats en nu vangt een
wassching aan van kop tot teen, waarbij de
zeep niet gespaard wordt, waarna men met
enkele emmers waters overplast wordt, links,
rechts, voor, boven, achter, zoodat er in
letterlijken zin gevaar bestaat, dat het kind
met het bad wordt weggespoeld. Nu een
minuut onder een ijskoude douche, waarna
men in een badmantel wordt gehuld en lang
uit op een houten rustbank gaat liggen, zoo
lang tot men duchtig begint te transpireeren.
Kan men niet transpireeren, dan is het raad-
dert. Maar Zijn hand is vast en zijn oog ge
oefend hij kent de verraderlijke plekken en
de ondiepe gedeelten van het water even
goed als de knaap de gevaarlijke punten van
den bergweg, dien hij van af zijn jonge jaren
beklommen heeft.
Achttien passagiers, mitsgaders de bagage,
een stuurman en een roeier worden in dit
ranke vaartuig geborgen, dat bij ongelijk
matige belasting voortdurend naar links of
rechts dreigt om te slaan. Geen nood, er
gebeurt niets.
Aanvankelijk worden we over een gedeelte
geroeid, waar geen verval in den stroom is.
En voor we er erg in hebben zit de boot
midden in de stroomverversnellingen, op
de woelige golven. Een blik op den oever
maakt ons duidelijk met welk een vaart we
over het wilde water schieten. Het water
spat over ons heen. We glijden door rustiger
gedeelten langs den hoogen oever van gra
niet en even verder deint en werkt en kraakt
onze boot weer, gaat rakelings langs hooge
granietrotsen, die midden in den stroom op
rijzen, wordt naar den anderen oever ge
leid, zwenkt plotseling.Het is een wonder
van stuurmanskunst. Zoo gaat het verder,
afwisselend door ruwe en gelijkmatige
stroomvakken, tot we de pleisterplaats be
reiken, ongeveer halverwege, waar ons ver-
sche koffie met gebak wacht en waar we,
voor het tweede gedeelte, in een andere boot
overstappen.
Het hoogtepunt van dezen tocht over de
stroomversnellingen was wel het laatste
vak, vóór we in Muhos aankwamen. Hier is
de stroom aan weeszijden ingesloten door
hooge rotsen, rijk begroeid met statige
pijnboomen en prachtige berkengroepen
met de zacht-klaterende loovertrossen, die
als pluimen uitwuiven. Hier is het verval zóó
sterk, dat er van een formeele branding kan
worden gesproken. De snelheid bedraagt
op sommige plinten 50 K.M. per uur De
roeier heeft de spanen neergelegd, alleen de
stuurman is in volle actie. De schuimende
en kolkende golven slaan hoog op. We zijn
druipnat nu en dan moet het overtollige
water uitgeschept worden.
Onze boot werkt er zifch doorheen, wor
stelend en stampend, ploft telkens met den
even opgetilden voorsteven terug stoot en
slaat de golven uiteen. Het is een wild-fan-
tastisch spel dit woelende water, waarover
onie boot dansend en deinend heenglijdt,
laveerend, nu den middenstroom nemend,
dan rakelings om een scherpe bocht weg
schietend.
Met drie uur vertraging en veel honger
bereiken we Muhos en Stappen dadelijk
over op de stoomboot, die ons naar Uleaborg
zal brengen. Daar komen we ongeveer elf
uur in den avond of liever in den vollen dag
aan. Een groote menigte is bij den steiger
aanwezig. Per omnibus rijden we naar de stad,
naar het Sociteitshuis.
Uleaborg is gelegen op 65u noorderbreedte.
Hier kan men niet meer van nacht spreken,
hier is het land der niet-eindigende dagen,
althans in den zomer. Automatisch knip je
het licht op, als je op je kamer komt in den
heel vroegen morgen, maar de rood-gloeiende
draadjes in het peertje kunnen tegen deze
witte klaarte niets beginnen. Het is kwart
over een. Er ligt een krant op tafel en ik ga
rustig aan het raam den welkomst-groet zit
ten lezen aan de Hollandsche journalisten.
De zon is reeds boven de kim. Van uit mijn
venster zie ik de witte stad, die in zachte
glooiing afdaalt naar de zee, de blauwe zee,
die aan den einder vervloeit met de parel
grijze lucht.
Eug. de BY.
(Nationale Spaarbank)
(Direct ingaande),
bijkantoor NASSAULAAN 18.
Zitdagen: Maandags, Woensdags, Vrij
dags van 69 uur n.m. en Zaterdags
van 59'4 uur en in het St. Joseph-
gebouw te Halfweg de 2e Dinsdag van
iedere maand, van 56/4 uur.
De ontvangst in de kerk.
Het kerkje is stampvol, geen plaats is on
bezet en velen moeten zich met een staan
plaats tevreden stellen. Doch dat hebben zij
er graag voor over.
Als de jubilaris voor het hoogaltaar gezeten
is, dondert het welkomstlied hem tegen en
pastoor Willenborg is zichtbaar ontroerd.
Zulk een ontvangst en niet anders had hij ge
wild. Dat was duidelijk te zien. Zoo echt en
waarachtig oprecht gemeende hartelijkheid,
dat was de blijde ontvangst dat gaf innige
voldoening.
Als het lied geëindigd is, beklimt de wel-
eerw. heer kapelaan J. v. Muijen den kansel.
Nu eindelijk het langverbeide oogenblik
is aangebroken, aldus spr. waarop gij, onZe
pastoor onder de jubeltonen van het orgel
uw intrede deed en in het feestlied zoo op
recht gemeend het welkom u werd toege
zongen, nu wil ik met een enkel woord de
gevoelens uiten, die ons nu vervullen.
Spr. weet dat hij namens heel de parochie
spreekt, wanneer hij zegt, dat allen blij zijn,
kinderlijk blij, zooals de jubilaris zelve altijd
kinderlijk blij is, omdat allen nu vieren zijn
priesterfeest.
Barometerstand, 9 uur v.m., 768 Stilstand.
OPGAVE:
J. J. WEBER ZOON
OPTICIENS - FABRIKANTEN
De bloemenpracht, gerangschikt en uitge
voerd door de firma Barnhoorn uit Over»
veen, getuigt van smaak.
De heerlijkste bloemen prijken in man-,
den. Het altaar is geheel van lelies omgeven
Slingers groen hangen van de zoldering. Het
is een lust voor de oogen.
Geen wonder dan ook, dat de kerk nog
tot laat in den avond talrijke bewonderaars
trok.
De Zondag begon met de schoonste plech
tigheid, de algemeene H. Communie der ge
heele Parochie
reis van vijf uur bereikten, zal om verschil
lende redenen bij ons blijven voortleven.
Eerstens door zijn bouw. Echte kolonie-
bouw. Breede straten, vierkante, witte, hou
ten huizen. De groote fabriekscomplexen
van de firma Ahlström, met hun moderne in
stallaties en hooge, ruime lokaliteiten, zijn
reeds op verren afstand zichtbaar. Aan de hoe
ken van de straten kleine groepjes berken.
Overal in Finland zie je die prachtige ber
ken, die in de Noorderlanden Zoo goed ge
dijen. Groepen van berken, lanen van berken,
berken in de steden, langs wegen en weiden
en wouden, berkentakken in de huizen, in de
feestzalen
Gastvrijheid is een der hoofddeugden van
de Finnen. Maar wat ons in Varkaus ten
deel viel, stelde al het voorgaande in de
)chaduw. De ontvangst in Varkaus was zóó
grandioos, het samenzijn tot diep in den
nacht van een zoo intieme gezelligheid, dat
we met weemoed in den ochtend scheidden
van dit oord, om de reis naar Kuopio te
aanvaarden.
Kuopio is behalve als hoofdplaats van Savo
nog belangrijk als industrie-centrum. Wij
bezochten hier de lucifers-fabriek van de N.
V. Savo.
Van Kuopio ging de reis per trein naar
Kajani. We zijn den 64sten breedtegraad
overschreden.
zaam andermaal een dampbad te nemen, om
ongewenschte gevolgen te vermijden.
De nawerking van het Finsche bad is ver
rukkelijk. Alle vermoeidheid is geweken, men
voelt zich verjongd, herboren, tot groote din
gen in staat.
Kajani is een plaats, die nog geheel in op
komst is; met een erbarmelijke bestrating en
onregelmatige huizenrijen.
Na de bezichtiging van een groote hout
zagerij werd het middagmaal gebruikt even
buiten Kajani. Tegen elf uur keerden we
terug en waren omstreeks middernacht weer
in ons hotel.
Het is hel licht als over dag. Een visscher
komt met zijn hengel langs het hotel gewan
deld, zijn vrouw draagt den buit. Dit ziet er
al even mal uit, als de agent van politie, die
met een streng dienstgezicht over het plein
heen en weer loopt en tuurt in de verte. En
het kost je moeite je even in te denken, dat die
man nachtdienst heeft. Rechts van het hotel
was een kleine waterval en ik had hoop op
het eentonig geruisch van het water spoedig
in te slapen. Het wordt lichter en lichter en
om één uur staat de zon al weer boven de
huizen, die elke gedachte aan slaap schijnt
t e bannen.
Voor den volgenden dag stond het laatste
traject, vóór we het noordelijkste punt van
onzen tocht zouden bereiken, 'Op het pro
gramma. Kajani-Uleaborg. De laatste, groo-
«i
Dat was eerst een feest
Zoo heeft Roomsch Bloemendag het nog
nooit beleefd
Voor perceelen 32 en 34 is een groot plan
kier opgeslagen, waarop een koor van jon-
't Was in alle opzichten schitterend van'gens en meisjes uit de Alberdingh Thijmlaan
„M/ln», n» nT A If /I 13 Ir
van opzet, schitterend van uitvoering en
schitterend van succes.
Daar kon men nu eens echt zien, hoe een
parochie met zijn priesters kan en moet le
ven, daar kon men zien welk een enthousias
me er heerschte voor den alom beminden
pastoor.
't Was alles oprecht en welgemeend, 't
was onopgesmukte waarachtige hartelijk
heid, die uit 't geheele feest telkens weer naar
voren trad.
Zoo moet een priesterfeest zijn
Bloemendaal in feestdos.
De vreugde van de parochianen van Bloe
mendaal kon niet onder stoelen of banken ge
stoken worden.
onder leiding van mej. J. A. v. d. Bronk.
Als de rijtuigen stilhouden treedt allereerst
wethouder E. W. A. van Nederhasselt naar
voren en verwelkomt pastoor Willenborg na
mens het College van B. en W. van Bloemen
daal. Dan, als een der meisjes den jubilaris
gecomplimenteerd heeft, klinkt het welkomst
lied, het feestlied, zooals het getiteld was
bij het zilveren priesterfeest van onzen goe
den pastoor.
Daarmede was al weer een klinkend be
wijs van aanhankelijkheid gegeven jegens den
herder.
Hartelijk zegt de jubilaris dank voor die
kinderhulde in zijn parochie, een hulde
zooals hij die het allerliefste had gewild.
Dit vond hij heerlijk.
In Kajani werden we in de gelegenheid
gesteld een Finsch bad te, nemen. In geen
enkele Finsche woning ontbreekt een bad
huisje, dat uit ruwe balken opgetrokken, op
eenige passen van het woonhuis staat.
De inrichting, die wij bezochten, was
eenigszins gemoderniseerd, maar het typi
sche van het Finsche bad was in.alle opzich
ten bewaard gebleven.
Stel u voor een klein, laag vertrek. In den
rechterhoek ziet men een oven van baksteen.
Links daarvan is een soort schavot opgericht,
dat met een klein trapje beklommen wordt.
Hierop neemt degene, die een bad wil ne-
Die vreugde moest er uit, ze moest naar
buiten zichtbaar worden.
In den loop van den Zaterdag kwamen
de vlaggen en ze gaven al direct dejfeestelijke
kleur aan alles.
Groot was 't aantal en fier wapperde de
driekleur met pauselijken wimpel in den
stevigen wind.
Bijna geen parochiaan was achtergebleven
en niet alleen parochianen, ook andersdenken
den in Bloemendaal schaamden zich er niet
voor, ook te toonen, dat ze 't feest wilden
meevieren.
Zoo was alles voorbereid voor den intocht
van den jubilaris.
De intocht.
Het was 6 uur in den middag, toen in een
drietal open landauers de geestelijkheid en
leden der feestcommissie naar het station
Santpoort vertrok om den jubilaris daar af te
halen.
Op tijd, 6.21. komt de trein binnenge-
stoomd en als pastoor Willenborg aan den
uitgang verschijnt, gevolgd door de leden der
commissie gaat er uit de menigte die er ver
zameld is een luid hoera op, gevolgd door een
,,Lang zal hij leven."
Blij, hartelijk groetend neemt de jubilaris
deze begroeting in ontvangst en dan gaat
het naar de St. Benedictus woningen aan de
Alberdingh Thijmlaan.
te boottocht van Kajani naar Vaala. In Vaala
zouden we overstappen in een zoogenaamden
teerboot, speciaal gebouwd voor de stroom
versnellingen.
Gevaar was er niet aan verbonden, hadden
onze Finsche leiders gezegd. Dat kon even
wel niet beletten, dat één van ons besloot
van Vaala tot Muhos per auto te gaan.
Toch, ondanks alle geruststelling, huiver
je evenj als je de lange, smal toeloopende boo
ten aan den steiger ziet liggen en speciaal, als
je den stuurman ziet, een lange, magere ke
rel (zie de foto), met een raar hoedje op, dat
bij de bwieste '"<nden niet va» nlaats veran
De huldiging bij de Bene
dictus-woningen.
Kosten noch moeiten waren door de be
woners der St. Benedictus-woningen ge
spaard, om al den grootst mogelijken luis
ter aan het feest bij te zetten.
Schitterend is de versiering als de stoet
er aankomt.
Overal de vlaggen uit. Een tweetal groote
pilaren, beladen met een rijke vracht bloe
men staan aan den ingang. Overal rondom
langs de huizen groen en bloemen. Rondom
het plantsoen lampions, die straks voor de
verlichting zullen dienen. Als de rijtuigen
zichtbaar worden laait het enthousiasme
op en uit zich in een geestdriftige begroeting.
Overal roept en wuift men, overal wil- men
den jubilaris zien.
Een prachtvolle bloemenmand werd den
jubilaris aangeboden. De meisjes en jongens,
allen komen ze den pastoor de hand drukken,
die ze allen een hartelijk woord toevoegt.
De kinderschare groepeert zich voor de rij
tuigen en dan gaat het stapvoets om 't plant
soen.
Aan het gejuich en gewuif komt schier
geen einde.
De echte feestvreugde zit er al goed in.
Dat belooft iets.
De huldiging op Dennen
heuvel.
Nog een huldiging moet er plaats hebben,
voordat pastoor Willenborg zijn kerkje mag
binnentreden.
We gaan naar Dennenheuvel.
Langs den geheelen weg volgen de be
langstellenden en 't is een zegetocht, een
vreugde al. Voor het St. Jozef gesticht keeren
de rijtuigen en houden halt.
Alle kinderen staan in rijen geschaard en
een bloemenboog siert den hoofdingang.
Alle kinderen dragen bloemen en het feest
lied klinkt luid op. In de kloostergang zijn
de eerw. zusters zichtbaar. Ook hier is de be"
langstelling enorm en de jubilaris wordt als
't ware onder de bloemen bedolven. Prach
tige bouquetten dahlia's en lelies met rozen
moet hij in ontvangst nemen. Dan neemt de
jubilaris het woord.
Het was een hulde naar zijn hart. Zoo zag
hij ze zoo gaarne en daarvoor is hij de kinde
ren hartelijk dankbaar. De kinderen hebben
pastoor nu zulk een heerlijken ontvangst be
reid, hij zal ook goed aan hen denken.
Als de zusters den priesterlijken zegen heb
ben ontvangen gaat het op Bloemendaal aan
en overal is 't feestvreugde. Uit de ramen,
voor de vensters, langs de straat groeten en
wuiven de parochianen. Het is een heerlijke
aanblik 't had niet mooier kunnen zijn,
Eindelijk houden de rijtuigen Voor de rijk
versierde parochiekerk stil. Een stoet van
bruidjes staat bij den ingang om den feeste
ling in te halen en onder de jubelende tonen
van het orgel doet pastoor Willenborg zijn
intrede in zijn kerkgebouwtje, nu tot °"<i
waren bloementuin herschaoen.
Het was een voorrecht,toen God zijn pries
ter 25 jaar geleden uitkoos en die 25 jaren
heeft hij gearbeid, werkend en zwoegend met
noesten vlijt om de hem toevertrouwde zielen
tot Jezus te brengen. En niet te vergeefs hebt
gij gearbeid, aldus spr., want langs uw pries
terlijken weg staan uw verdiensten en de
vruchten van uw werk.
God alleen weet, hoeveel goeds gij deed.
Dat zal op den oordeelsdag eerst mogen blij
ken. Ge hebt gearbeid, niet voor u zeiven,
maar voor de glorie van God en daarom zijn
alle parochianen verheugd met u God te kun
nen danken. Maar ook wij zijn dankbaar aan
God, omdat hij u als herder aan ons gaf.
Daarvoor kunnen we God niet genoeg dan
ken.
Wat deed ge al niet
Wie zou dit intieme kerkje willen missen
Als we er van moesten scheiden zou het
zwaar vallen. We voelen hier ons dichter bij
Jezus. In 't kort memoreert spr. de werken,
in de jaren van het bestaan van de parochie
tot stand gekomen.
Alles hebt ge, aldus spr., met liefde gedaan;
ge gaaft u zeiven.
Nooit zocht ge uw eer, daarom willen wij
deze gelegenheid te baat nemen om uw eer te
verkondigen, u te eeren.
Ge hebt gezien hoe u de parochianen lief
hebben. Wij zijn blij u onze liefde te kunnen
toonen.
Alle parochianen' zullen het schoonste ge
schenk u geven, n.l. hun H. Communie.
Spr. besluit met den hartelijken wensch,
dat God den Jubilaris nog lang moge spare.
Dan celebreerde de Jubilaris een Solem
neel Lof, geassisteerd door den ZeerEerw.
heer rector J. Schimmel, neef van den jubilaris
en den ZeerEerw. heer rector J. P. J. Kok.
Het versterkt zangkoor voerde de gezan
gen op zeer lofwaardige wijze uit.
Dat was het besluit van den vooravond.
De kerk.
Met een enkel woord mag wel melding
gemaakt worden van de artistieke versiering
van het kerkgebouwtje.
De plechtige Hoogmis.
Reeds vóór 10 uur was de kerk wede»
overvol.
De HoogEerw. Heer Mgr. M. P. J. Möll-
mann, vicaris-generaal van het Bisdom, had
in het priesterkoor plaats genomen.
Klokslag 10 uur kwam de groote stoet
bruidjes en misdienaars met de geestelijk
heid de kerk binnen.
De plechtige Hoogmis werd door den Ju
bilaris opgedragen, geassisteerd als presbij-
ter assisténs, door den ZeerEerw. Heer pas
toor Zwart, van Zaandam, als diaken door
de» ZeerEerw. heer rector J. Schimmel, als
subdiaken door den ZeerEerw. Heer rector
J. P. J. Kok.
Het zangkoor voerde bp voortreffelijke
wijze de Missa in honorem Sanctae Mathii-
dis van Hubert Cuypers uit.
Rector J. Schimmel hield de feestpredi
katie naar aanleiding van den tekst „Door de
genade Gods ben ik wat ik ben en zijne ge
nade jegens mij is in mij niet ijdel geweest."
De katholieken van Bloemendaal vieren
feest, groot feest. Roomsch Bloemendaal
zingt vandaag een blijden jubelzang, en niei
alleen wilden de parochianen hun vreugde
en dankbaarheid uitzingen, hier binnen de
muren dezer kerk, maar ook daarbuiten
moest men weten, dat de Roomschen van
daag feest vierden. De katholieken, die hier
leven tusschen een meerderheid van anders
denkenden beperkten deze vreugde niet voor
zichtig tot in hunne huizen of in de kerk
neen, openlij k brachten zij gisteren hun feest
vierenden Herder zijn parochie binnerq
zij staken de vlaggen uit, niet om de anders
denkenden te kwetsen of uit te dagen, maar
om hun in het openbaar te zeggen welken
eerbied en dankbaarheid het Roomsche volk
heeft voor zijn priesters.
Mij is opgedragen op dezen blijden dag,
een woord tot u te spreken. Wat zou die'
taak mij gemakkelijk gevallen zijn, wel
ke instemming zouden mijn woorden bij
u, parochianen van Bloemendaal gevonden
hebben, als ik hier zijn lof mocht gaan ver
kondigen, als ik hier vandaag op het Zilve-
