De inbraken in Haarlem en
Omstreken.
15 kiüalüetb TABAK
Plaatselijk Nieuws.
Amsterdamsche Antliraciet MIJ uefnaa^
WJMNKft
bijvooruitbetaling. Maandag 23 November 1925 49ste Jaargang No. 16106 Postrekening No 5970
Dit nummer bestaat uit 10 bladzijden - Eerste blad
A De cheque van
Mr. Marchant.
DE POLITIE VINDT ALLE
GESTOLEN VOORWERPEN.
Nadere bijzonderheden over de
inbraken en over den inbreker.
De opening der waterleiding te Hillegom.
Burgemeester Wentholt /van Hillegom opent de kraan der waterleiding.
m KWUITEIT VERZEGELDE ZAKKEN
Ook te Amsterdam - Leiden - Bussum - Haarden
Te Lisse werd Vrijdagmiddag ter aarde besteld het stoffelijk overschot
van den bij het vliegongeluk te Den Helder om het leven gekomen aspirant-
vliegenier Van Dijk. Op 't kerkhof.
De heer J. G. ter Beest, een der
agenten die van O. op heeterdaad
betrapten.
ss3 ■iciiiHc uiADi monuc pnimAUT
mmu RltUnt nAAnLtMdlitlt bUUnAH I p
plaatsing; elke regel meer 15 ct ■■MBMIIi'IIIIIii/IiïIIIIBI lllllilI'llUIIIIIIiHHiIUi IIInWN'MBHMMffiMnyWUVUl Telefoon No. 13866 (3 lijnen].
tt^Vl"8e j"" I '-ttillil - -evens,o„gesv,,,su,eiu ,0, weisw, uooi f 7En bij een ongeva. me, f OCfl Dl) verlies van een tiana; f IOC oi) verlies van een f Cfl dij een breuk van f Ért Dij verlies vaneei
egen ongevallen verzekerd voor een der volgende uitkeermgen 1 OUUU. verlies van beide armen beide beenen of beide oogen I /5)U." doodelijken afloop I ^3U.een voet of een oog 1 ILO. duim of wusvinser I dU. been of arm 1 -«ndere vinger
Dat de sociaal-democraten bij monde van
hun nieuwen partijvoorzitter, den heer Al-
barda, in „Het Volk" en per manifest aan
de partijgenooten bezig zijn, om van de in
getreden politieke crisis te profiteeren en, te
trachten bij de stukken der chistelijke coali
tie een Roomsch-rood blok te vormen, ver
wondert niemand. Maar dat het mr Mar
chant, de leider der vrijzinnig-democraten
möest zijn, die bij «ie «temming over de mo
tie-Kersten den doorat gaf, lag nog meer
in de lijn onzer politieke historie. En dat
het mr. Aalberse was, die in het Centrum
aan den heer Marchant toeriep: „qui casse,
paie", wie den boel breekt, betaalt, lijkt een
beschikking van het politieke noodlot.
Lang toch, voordat de sociaal-democraten
aan de mogelijkheid van een samengaan met
de Katholieken dachten, was het 't Kamerlid
Aalberse, dat bij de eerste begrootingsdis-
cussies onder het ministerie-Heemskerk
Talma een vinnig debat voerde met den lei
der der vrijzinnig-democraten over de mo
gelijkheid van een andere partijgroepeering
Toen reeds lokte mr. Marchant onze jon
gere, sterk sociaal voelende groep Katholie
ken, om uit de coalitie te treden en een poli
tieke combinatie op „democratischen grond
slag" te vormen.
En niemand verwonderde er zich toen
over, dat het mr. Aalberse was, die den aan
de Katholieken toegeworpen bal opraapte
enterugkaatste. Hij, mr. Aalberse, leg
de toen de verklaring af, aan geen scheuring
in de Katholieke partij te denken. En van
het latere coalitie-kabinet Ruys is hij een
der krachtigste steunpilaren geweest. Is het
geen merkwaardige loop der dingen, dat hej,
nu in het openbare debat over de crisis weer
mr. Aalberse en mr. Marchant. zijn, die te
genover elkaar staan? De eerste heeft het
origineele wachtwoord uitgegeven: Marchant
heeft de vaas gebroken, hij moet betalen!
En het Zaterdag j.l. gehouden congres der
Vrijzinnig-democratische partij heeft zich
hoofdzakelijk met die uitdaging van mr Aal
berse bezig gehouden.
„Wie breekt moet betalen, heeft men ons
toegeroepen," zei mr. Marchant Zaterdag.
„Welnu, hier is mijn cheque". En hij las aan
het vr.-dem. congres een program van 16
punten voor.
geworden, zei mr. Marchant. Samenwerking
tusschen Katholieken, Sociaal- en Vrijzinnig-
democraten is noodig; wie die niet wil, wijst
een democratisch beleid af. Mijn chèque ligt
nu op tafel, wanneer ge haai niet accepteert,
wijst gij de verantwoordelijkheid af! Aldus de
leider der vrijzinnig-democraten tot de R.-K
Staatspartij.
En de chèque ziet er inderdaad verlokke
lijk uit: het gezantschap bij den Paus mag
weer worden ingesteld; art. 123 Indisch-re-
geeringsreglement, met de belemmeringen
voor de Katholieke zending, kan worden op
geheven. De vrijzinnig-democraten hebben in
hun program wel ontwapening staan, maar in
een Roomsche-rose-roode combinatie zullen
zij zich tevreden stellen met eenige inkrim
ping van het leger. Aan het huwelijksrecht
zal verder niet getornd worden. Wat willen
de Roomschen nog meer1?
Mr Marchant vergeet echter eenige din
gen. Op de eerste plaats, dat niet zijn partij,
maar die van de heeren Albarda en Stenhuis
het grootste woord zouden spreken, wan
neer het tot de door hem al zoolang begeerde
combinatie kwam. Vervolgens, dat hij met
zijn aanbod van het Pauselijk Gezantschap
een wel wat vreemdep indruk maakt, nadat
hij datzelfde Gezantschap op 11 November
j. 1 heeft afgestemd. Hij doet met zijn
chèque wel een beetje denken aan den
kleinen Joodschen bankier, die aan een in
moeilijkheden geraakte firma met een oude
reputatie, hulp komt aanbieden, terwijl hij
zelf eerst op de Beurs stevig heeft meege
holpen om de aandeelen van het oude han
delshuis naar beneden te krijgen.
Maar ons grootste bezwaar is, dat mr
Marchant veel te hoogen dunk heeft van zijn
daad op 11 November. 0,i. kan het verwijt
van mr. Aalberse aan den vrijzinnig-demo-
cratischen leider niet anders dan ironisch
bedoeld zijn, n.m. aldus; „Gij, mr. Marchant,
hebt de coalitie kapot willen makep en de
regeering tot heengaan willen nopen; toon
nu eens uw kunst een nieuwe regeering te
vormen!"
Zooiets kon mr. Aalberse schertsender
wijze zeggen, om het onverantwoordelijke
van de Vrijz.-democratiscbe politiek aan te
toonen. Onverantwoordelijk; immers de vor
ming van een nieuwe regeering ondgr leiding
van mr Marchant is bij de samenstelling van
deze Kamér, bij den uitslag der jongste ver
kiezingen, een onmogelijkheid. Maar dan had
mr. Marchant ook niet mogen optreden als
omverwerper van het Kabinet, op de wijze
en met de woorden, welke hij daarbij aan
wendde, waar het hem onmogelijk was zelf
als opvolger van den heer Colijn op te tre
den. Wat hij en o.i. terecht aan den
heer Colijn als Kabinets-formateur heeft ver
weten, past veel meer op hem zelf. Een
kabinet onder Vrijzinnig-democratische lei
ding zou in het geheel niet op deh uitslag
der laatste Verkiezingen kloppen.
De heer Marchant heeft dus iets gebroken,
wat hij niet betalen kan. Het tegoed op zijn
rekening is onvoldoende om de chèque uit te
betalen, welke hij aanbiedt. Het is een be-
leediging voor de Katholieke partij het voor
te stellen, alsof de coalitie-regeering kalm
zou zijn voortgezet, wanneer de motie-Ker
sten met behulp der Vrijzinnig-democraten
zou zijn verworpen, doch met de stemmen
der christelijk-historischen vóór.
Uit de verklaring van mgr. Nolens valt
duidelijk ai te leiden, dat de vier Katholieke
ministers ook in dat geval zouden zijn afge
treden. Wij voor ons durven althans niet
anders veronderstellen. Wie dit in oogen-
schouw neemt, voelt, dat de aanbieding van
mr. Marchant's chèque niets anders kan zijn
dan een tooneelmatig gebaar. De heer Mar
chant is als coalitiebreker veel te vroeg op
getreden en die fout kan hij met zijn onin
bare chèque niet goed maken.
Veel beter ziet dan ook de leider der nieu
we democratische partij, prof. Heeresj de si
tuatie in, die in het jongste nummer van „De
Democratie" schrijft;
Men dient zich thans af te vragen, wat
nu? De wonderen zijn de wereld niet uit,
vooral niet in de politiek en het is dus niet
onmogelijk, dat wij voor verrassingen staan,
die mijn vrees ongelijk geven Maar voor het
oogenblik zie ik geen andere oplossing, als
het tenminste ongelukkigerwijze niet kom'
tot een z.g. zakenkabinet* oï nationaal kabi
net, dus tot een conservatief bewind, dan een
ministerie, waarin Colijn en dus de coalitie
geest weer den boventoon voert. En in beide
gevallen wordt der coalitie den tijd gegeven
zich opnieuw te groepeeren. Want de coali
tie-partijen bestaan nog en als het zoo uit
komt, kan de grondslag voor een nieuwe Sa
menwerking gemakkelijk weer worden ge
vonden.
Slechts door één middel kan de coalitie
werkelijk worden gedood: door splitsing van
die partijen zelf. In de liberale pers were
dezer dagen de Katholieke Staatspartij eer
zonderlinge mengelmoes genoemd. Juist, er
de elementen van dit mengelmoes moeter
eerst van elkander, zoo goed als dit mqt an
dere gemengde partijen dient te geschieden
De tegenstelling: democratisch-conservatief
dient in practijk gebracht. Eerst dan is de
coalitie dood, voor goed dood, morsdood
Nu zal zij, vrees ik, schijndood blijken en
schijndooden kunnen ontwaken.
Ontdaan van de onvermijdelijke onvriendt-
fijkheden bevat deze uitspraak een kern van
waarheid, een erkenning van politieke reaü
teit, welke de hèer Marchant in zijn verlan
gen naar een andere groepeering maar steetL
over het hoofd ziet. Inderdaad, de coaïiti
zal eerst sterven, wanneer de coalitiepartijen
zelf uiteenvallen. Dat heeft Éelgië geleerd
Wanneer de Katholieke partij daar steeds een
Democratisch beleid is het-eenig -mogelijke krachtige eenheid had gevormd, zou-de nood 1
zakelijkheid van een Roomsch-roode 'regee-
"ing nooit zijn ingetreden.
Daarom heeft onze R.-K. Staatspartij, de
grootste in ons land, zulk een zware verant
woordelijkheid; ten eerste om de eenheid in
zich zelf te bewaren en ten tweede het uiter
ste te beproeven, om met de beide andere
christelijke partijen samenwerking mogelijk
te maken, zoover het van haar afhangt Daar
voor dienen fouten vermeden te worden als
in het verleden zijn begaan, fouten tegenover
zich zelf, van onderling gekibbel en het op
blazen van meeningsverschillen, welke in der,
grond niet veel meer zijn dan persoonlijke
ambities. Maar ooit fouten in de coalitie
zelf, zooals de kwestie van het Gezantschap
en het optreden van den heer Colijn als mi
nister-president. De omzetting van het Pau
selijk gezantschap in 1920 van tijdelijk in per
manent, is als een te eenvoudige zaak be
schouwd in dit fanatieke land. Reeds toer
had moeten worden gepoogd, een accoord tt-
treffen met den heer Savornin Lohman. Men
heeft o.i. diens toen geuite bezwaren wel wat
gering geschat en dit heeft zich in de ver
warring van 11 November gewroken, even
als de ontstemming tegen den heer Colijn,
wiens optreden niet klopte op den stembus
uitslag, wat onvermijdelijk verzwakking en
vertroebeling van het politieke leven moest
meebrengen.
Maar aan alle menschenwerk kleéen nu
eenmaal fouten, dus ook aan de coalitie. Aan
de partijen der rechterzijde en aan de sterk
ste, de Katholieke op de eerste plaats, is
het nu om in de naaste toekomst te toonen,
dat een christelijke regeering, vrij van con
servatisme, maar ook van socialisme en li
beralisme, op den grondslag der christelijke
maatschappijleer, de grootste zegen is voor
een land en een volk.
Verraden door vingerafdrukken.
Onder den vloer van het door hem in
Oud-Schoten bewoonde huis zijn Zaterdag
middag zoo goed als alle bij de verschil
lende inbraken door den gearresteerden v.
O. gestolep voorwerpen gevonden.
Het was de Bloemendaalsche Politie, die,
met assistentie van een Schotenschen col
lega, deze vondst deed en zoo de kroon
zette op' een mooi stukje rechercheurswerk.
Reeds vroeger was in de woning, waar
v. O. gehuisd had, een onderzoek inge
steld, maar uit den aard der zaak was dit
zeer vluchtig geweest.
Er werd toen niets gevonden en zooals
wij reeds meldden, liet v. O. niets los om
trent de plaats waar hij de gestolen voor
werpen had geborgen. Hij ontkende alle
schuld aan de inbraken en betoogde zelfs
dat hij niet de man was, dien de Bloemen
daalsche agenten Ter Beest en Bronkhorst
betrapten terwijl hij bezig was in te bre
ken in de villa „Mignon aan den Duinlust-
parkweg MaaT toen de Bloemendaalsche
politie genoeg aanwijzingen had tegen v. O.
om hem aan de justitie over te leveren en
dit Zaterdag ook had plaats gehad, kreeg zij
de. handen vrij om een onderzoek naar de
schuilplaats van het gestolen goed in te
stellen. Uit den aard der zaak dacht zij
het eerst "aan de woning van den verdachte.
Nadat zij zich uit goede kameraadschap
eerst met de Schotensche politie had ver
staan en van den „seigenaar vrijheid had
gekrt*'en in de woning te breken, begaf zij
zich Zaterdagmiddag daarheen.
De huiseigenaar, zelf timmerman, verleen
de assistentie bij het onderzoek dat van
half vier tot zes uur duurde;
Het waren de heeren G. Togtema en J.
Zwarfeveen van de Bloemendaalsche en J.
Tijsterman van de Schotensche recherche.
In een hoek van de benedenkamer bleek
een gat te zijn in de vermolmde planken.
Men kon er met den arm in komen, maar
voelde dan niets. Echter bleken ook de
planken los te zitten Deze brak men open.
Terzelfderfijd nam de agent Tijsterman een
kijkje in de W C. Hier bleek een steen
in den muur los te zitten cn toen deze ver
wijderd was, vond de rechercheur tot zijn
groot genoegen eenige parelen afkomstig
van dc inbraak bij mevrouw Dudok van
Heel en eenige sleutels, die ook van deze
inbraak alkonwüg bleken te zijn. Bijna op
hetzelfde oogenblik kwam ook de voorraad
onder den vloer te voorschijn Het bleek
een waardevolle collectie te zijn, waarvan
de geldswaarde moeilijk te schatten is,
maar in de duizenden loopt.
Het verborgene was bedekt met een laag
zand van ongeveer 'n halvtn meter.
Alles was keurig verpakt. Elk gouden
siraad ineen apart stukje papier. Met bij
zondere zorg was een gouden ring met
steen en briljanten in krantpapier gewik
keld. Het was voor de rechercheurs een
aangenaam, maar ook een griezelig werkje,
om al die kostbaarheden U't den grond op
te delven. Want niet alleen goud en zilver
werd er gevonden en een naar gouden offi
cierskwasten, maar ook tal van haring
koppen lagen tusschen de kostbaarheden
en bij het matte schijnsel der lampen, scheen
elk paar haringoogen evenzoovele briljanten
te zjjn.
Alle voorwerpen, die bij de inbraken
ontvreemd waren, op enkele kleinigheden
na, bleken aanwezig te zijn, en meer dan
dat, want er waren ook dingen bij, blijkbaar
van andere diefstallen afkomstig, vermoe
delijk van inbraken in den omtrek van
Leiden gepleegd. Hiernaar wordt nog een
onderzoek ingesteld.
Een foto brengt de colectie in beeld,
zooals die Zaterdagavond stond uitgestald
in het bureau van dan inspecteur van po
litie te Schoten, den heer Adriaansche.
Wij hebben een kijkje genomen ;n hef
huisje aan den Rijksstraatweg te Schoten.
Het ligt even voorbij en tegenover de R.K.
kerk nabij een binnenpad. De huiseigenaar
had het aan V. O verhuurd ad twee gulden
per week in de meening dat V. 0. er een
pakhuis wilde inrichfen Hij zou namelijk
aan het grossieren gaan, naar hij voorgaf,
en had een filiaal gekregen van een of an
dere grossierderij. Vandaar dat het ook niet
vreemd was, dat hij geen meubelen in 't huis
had. Op den vloer lagen twee dunne dekens
een soldatenjas en eenige vodden, die ge
diend hadden om de kostbaarheden in te
wikkelen.
Proper en netjes wat 't er allesbehalve
en de vroegere bewoner scheen wel gehard
tegen ontbering, wat trouwens van een oud-
soldaat en zwerver niet anders te verwach
ten is.
Ook zagen wij er en dit is toch wel
Alleen UR. HOUTSTR. 187, Telef. 1250*
een aandoenlijke bijzonderheid een een
voudig grijs geschilderd houten grafkruis
van rond anderhalven meter hoogte. Het
was door v. O. zelf vervaardigd en ver
meldde den naam van zijn in 1924 op vier
jarigen leeftijd gestorven dochtertje Su-
zanna. Vele uren van den dag kon de man,
naar men ons vertelde, op dat kruis zit
ten turen.
Hij knutselde blijkbaar veel. Op den zol
der zagen wij enkele potten verf en wat
boetseetklei. Op den schoorsteenmantel be
neden stonden eenige niet onverdienstelijke
schilderstukjes, een landschapje en een pa
pegaai op eetborden geschilderd. Een doo-
de kraai, die we ook zagen, moest blijk
baar dienst doen als talisman Dit heeft
hem niet vee! geholpen.
Voorts schijnt de bewoner zich veel bezig
te hebben gehouden met het lezen van
detectieven-romans Op den grond lagen
naast andere leesboeken. verschillende
Lord Listers.
Het vertrek zag er zeer armeli)k uit.
Geen stoel, geen tafel stond er.^ Het was
er vuil en de man scheen zijn eigen potje
op primitieve wijze samen te stellen. Op
den zolder vonden wij de schalen van een
dertigtal eieren en elders in het huis lagen
de^ noodige koppen en graten van haringen
verspreid.
De politie is blij dat ze de gestolen voor
werpen heeft gevonden en voor de bestole
nen alsook voor de verzekeringsmaatschap
pij vooral is dit van groot belang, want zoo
zullen de eigenaars 'weder in het bezit van
De Bloemendaalsche politie heeft dus wel
een goede vangst gedaan. Zoolang hij vrij
rond liep, had hij de politie en de burgerij
nog heel wat last kunnen bezorgen.
Ook de politie van Bloemendaal 'is nu
van meening, dat V. O. bij zijn inbraken
geen medeplichtigen had en dat hij er ge
heel alleen op uit ging. Het is ongetwijfeld
een staaltje van moed, alléén in bewoonde
oordeeld. Als inbreker stond hij dan ook
niet bekend. Toch is zijn levensloop, on
danks zijn 30-jarigen leeftijd, vrij avontuur
lijk geweest.
In den Helder werd hij geboren, maar
bracht zijn jeugd in Leiden door. Op 15-ja-
rigen leeftijd ging hij naar de Pupillenschool
te Schoonhoven, maar daar beviel het hem
niet cn na den proeftijd van 10 maanden
vertrok hij dan ook vandaar. Op 18-jarigen
leeftijd teekende hij b'/, <\2 huzaren zonder
njede te deelen, dat hij te Schoonhoven
was geweest. Toen dat uitkwam werd het
hem, naar hij vertelt, lastig gemaakt en tee
kende hij als koioniaal.
Als huzaar diende hij o.m. te Haarlem en
leerde daar zijn toekomstige vrouw kennen.
In 1914 teekende hij als koloniaal.
Terug uit de Oost kwam hij in Haarlem,
kgeeg daar een baanfje als loopknecht
eener wasscherij en huwde met het meisje
dat hij vroeger gekend had. Op dit oogen
blik is hij niet van zijn vrouw gescheiden,
doch woont niet bij haar in. omdat er geen
inkomsten zijn. Behalve loopknecht had hij
ook eenige malen een winkeltje in Haar
lem en eenmaal was hij filiaalhouder in
Amsterdam. Door oneenigheid met een
zijner chefs echter raakte hij daaruit en
kwam nu eenige jaren geleden met de po-
Een foto van de kostelijke uitstalling van de massa voorwerpen, die O. tijdens zijn
inbraken in Bloemendaal, Overveen, Haarlem en Heemstede wist te bemachtigen.
Het huis van den verdachte O. te Oud-Schoten. Voor den ingang de personen die het
onderzoek verrichtten. Van links naar rechts; K. Tijsterman, agent van politie te Schoten;
de heer A. Hiemstra, commissaris van politie te Bloemendaal; de heer G. Togtema, hoofd
agent-rechercheur te Bloemendaal; de heer P. M. Adriaansche, inspecteur van ptflftffc te
Schoten en G, Zwarteveen, agent van politie te Bloemendaal.
hun eigendom komen. Ook staat de schuld
van v. O. aan de inbraken nu vast. Maar
ook zonder dat waren de bewijzen tegen
hem voldoende. Want hoe geraffineerd in
breker v. O. overigens ook was, zooals alle
inbrekers, maakte ook hij fouten. Hij was
zeer zorgeloos. Alhoewel hij volmaakt op de
hoogte blijkt te zijn met het vingerafdruk
ken-systeem en hij zeer goed de theorie
daarvan kent. gebruikte hij toch nooit hand
schoenen bij zijn inbraken.
Hij meende overigens geheel ten on
rechte dat de j »;titie geen misdadigers
op vingerafdrukken alleen kan veroordee-
huizen in te breken. Respect heeft de poli
tie ook voor zijn klimkunst. Een raadsel
bijv. is het, hoe hij in de villa van mevr.
Dudok van Heel is gekomen. De beste cat-
j burglar uit Engeland zou hem dat niet ver
beteren. Dat hij de gestolen voorwerpen in
zijn huis verborg, wijst er op, dat hij niet
van plan was zich te laten pakken door dc
politie, maar er straks met den buit stillet
jes tusschen uit te trekken.
Anders zou hij de voorwerpen wel ergens
in het veld verborgen hebben, om ze, even
tueel na zijn straftijd te hebben uitgezeten,
Een kijkje in de kamer van de onbewoonbaar verklaarde woning te Ond-Schoten, waarin
O. huisde. In den hoek het gat, waar de kostbaarheden onder den vloer verborgen waren.
len Maar al zou dit waar zijn, dan had hij
toch moeten b edenken dat vingerafdrukken
er toe kunnen bijdragen om den dader van
een inbraak gemakkelijk te vinden. De rest
komt dan heel dikwijls van zelf. Hij ge
bruikte dus geen handschoenen bij zijn in
braken.
Dit is hem nu noodlottig geworden want
niet alleen komen zijn vingerafdrukken
overeen met die, w elke bij de zeven laat
ste inbraken gevonden zijn, maar zelfs is
het uitgekomen, dat hij ook schuldig moet
zijn aan een drietal inbraken, dat verleden
jaar plaats had in Bloemendaal, Aerdenhout
en Bennebroek. O.a. aan de inbraak ten
huize van den heer Stoop.
weer op te graven. Hij moest toch weten,
dat de bergplaats in de woning zeer on
veilig was voor het geval hij zou gepakt
worden en veroordeeld. Wie waarborgde
"em, dat tijdens zijn gevangenschap de on
bewoonbaar verklaarde woning niet zou
worden afgebroken? Hij had dus wel goed
vertrouwen, dat er niets met hem gebeuren
kon.
Ondanks zijn ontkentenis is echter zijn
zaak „lek", zooals het in dieven jargon heet.
Zoo „lek" als een mandje, ten eerste door
de vingerafdruk-bewijzen en ten tweede
door de ontdekking van de gestolen waar.
Voor, diefstal is v. O. nog nimmer ver-
litie in aanraking. Dat was in Bennebroek,
waar hij een opzichter bij de wegwerken
met een moker op hef achterhoofd sloeg en
ernstig verwondde. Hij werd door hem, naar
zijn zeggen, benadeeld in zijn loon. Voor
deze mishandeling gaf de Haarlemsche
Rechtbank hem 8 maanden gev.strai.
Na dezen tijd uitgezeten te hebben ver
toefde hij in Frankrijk ono!*-r de Apachen,
waar hij het inbrekersvak blijkbaar leerde.
En zooals gebleken is, met succes. Ook
heeft hij in Spanje in Barcelona een jaar
in de gevangenis gezeten, naar zijn zeggen,
omdat zijn papieren niet in orde waren.
Hoewel dit onwaarschijnlijk klinkt, herinne
ren wij er aan, dat tijdens de communisti
sche woelingen in Spanje, nauwlettend
werd toegezien op vreemdelingen, vooral
bij de ernstige ongeregeldheden, die destijds
in Barcelona plaats grepen Wat hij vertelt
kan dus wel juist zijn in den grond. Het blijft
echter de vraag, waarom hij naar Barcelona
ging. Wij herinneren ons, dat in die dagen
veel geschreven werd over vreemdelingen,
vooral uit Frankrijk afkomstig, die daar
de stad onveilig maakten.
In den laatsten tijd vertoefde hij te
Haarlem, maar was zonder verdiensten.
Naar hij voorgaf zou hij nu weer als
grossier optreden van snoeperijen en krui
denierswaren. Het huisje te Oud-Schoten
huurde hij ook om het als pakhuis te ge
bruiken. Zijn vrouw vertoeft te Haarlem es
is werkzaam op een bleekerij te Heem
stede.
Nu hij in handen der justitie is gevallen,
zal men in Haarlem en Omstreken wel wei
nig last meer van hem hebben, want ook
na zijn straf te hebben uitgezeten, zal hem
de noodige aandacht der politie niet ont
houden worden. En wat dat beteekent,
daar weet het inbrekersgilde in Haarlem
over mee te praten. Als bijzonderheid kan
nog worden gemeld, dat hij in het bezit was
van een soort rooster van werkzaamheden
met adressen van villa's, die reeds bewerkt
waren ol nog bewerkt moesten worden. Al
les mei de noodige details aan sleutels en
teekeningen.
Een woord van hulde mag hier worden
