evem
HET PARFDWER1EHU1S
bestand zijn tegen een verkeer, dat meer
en meer geworden is èn snel èn zwaar."
M. REEMERS
KRUISSTRAAT 43
- Telefoon 13337 -
NIEUWE HAARLEMSCHE COURANT.
Derde blad. Zaterdag 28 November
kindertoeslag.
VOOR BYOUTER lëN en
MASCOTTE ARTIKELEN
VRAGENBUS.
PLUS
WINTERSPORT
FOURS
STADSNIEUWS.
VOOR PARFUMERIëN en
TOILETARTIKELEN bij
Het Kampeeren aan het strand
te Zandvoort.
VOOR 1 GULDEN BESTEED
ONTVANGT U EEN GRATIS
- CADEAU NAAR KEUZE -
UIT DEN OMTREK.
ZANDVOORT.
Voor LEDERWAREN en
LUXE ARTIKELEN
SCHOTEN.
BEVERWIJK.
Voor Bestellingen of thuis
bezorging
FEUILLETON.
Alleen op de wereld
Het percentage is dus 6.4 en
overeenkomstige week van 1924
respectievelijk 6.5 2.
Er zijn in R.K. kringen heel wat voor
standers van kindertoeslag te vinden en
dat er in het particuliere bedrijf nog be
trekkelijk weinig tot stand kwam. moet
dunkt mij veel meer worden toegeschre
ven aan de groote moeilijkheid om een
stelsel uit te denken wat practisch toege
past kan worden, dan wel omdat er onder
de werkgevers geen animo voor iets derge
lijks zou bestaan,
In elk geval zal er zonder sterke vakver-
eenigmgen aan weerszijden al heel moeilijk
iets van terecht komen en zullen we wel
licht moeten wachten, totdat de wetgever
daaraan eenigen steun zou willen verlee-
nen; 't zij dan meer rechtstreeks of wel
door het bindend verklaren van bepalingen
in de Collectieve Contracten welke daarop
betrekking hebben.
Intusschen: zoover zijn we op het oogen-
blik nog niet en we moeten ons, wat de
practische doorvoering van kindertoeslag
betreft, vrijwel bepalen tot de publiekrech
telijke lichamen waar men zonder al te
groote gevaren wel tot invoering kan over
gaan.
Verschillende dezer lichamen deden het
dan ook reeds, waardoor al heel wat gezin
nen geholpen zijn en tot heden heb ik nog
heel weinig bezwaren tegen dat stelsel ver
nomen.
Zooals reeds gezegd, staat - het in het
particuliere bedrijf wel eenigszins anders,
en daarom is het minst genomen raadzaam
dat we bij de propaganda voor dat overi
gens sympathieke doel heel voorzichtig te
werk gaan en anders doen we aan de zaak
meer schade als voordeel.
Vooreerst hebben we te waken, dat we
geen stelsel propageeren, waarbij de indi-
vidueele patroon tot extra betaling aan zijn
kinderrijken arbeider wordt verplicht, want
dan loopen we gevaar, dat we iuist de ge
zinnen, die we willen helpen, nog verder
achterop zetten. En op de tweede plaats
moeten we zorgen, dat we de beginselen
welke aan ons loonstelsel ten grondslag lig
gen, of althans daarvan den grondslag moe
ten vormen niet aantasten.
Volgens onze R.K. Sociologie is de pres
tatie de voornaamste grondslag van het
loon en een loon naar behoefte kunnen we
stellig niet aanvaarden.
Professor Aengenent schrijft daarvan in
het Katholiek Sociaal Weekblad van 7 No
vember:
„Allereerst eischt de strikte rechtvaar
digheid, dat het arbeidsloon het aequi-
valent zij van de door den arbeid ver
leende diensten. Dit princiep is, zooals
vanzelf spreekt, het eerste, dat bij de
loonregeling moet worden in acht geno
men. Bij het arbeidscontract heeft een
ruil plaats. De arbeider biedt aan zijn
diensten; de patroon betaald daarvoor
een vergoeding. En nu eischt de strikte
rechtvaardigheid, dat die vergoeding het
aequivalent van de waarde dier diensten
bevatte. Krachtens datzelfde princiep is
het natuurlijk onverschillig, door wien
die diensten verleend wordfen. of zulks
geschiedt door een man of door een
vrouw, door een gehuwde "of een onge
huwde, door iemand die veel of door
iemand die weinig kinderen bezit,m.a.w
door iemand, die meer. of door iemand,
die minder behoeften bezit. Bij een ruil-
contract komt allereerst in aanmerking
de strikte rechtvaardigheid, en deze heeft
met de behoeften der wederpartij niets
te maken. De waarde nu van goederen
of diensten wordt in het ruilverkeer be
paald door de a'eemeene schatting. En
deze wordt ongetwijfeld beinvloed door
de wet van vraag en aanbod, Is er veel
vraag en is het aanbod gering, dan zal
oor de algeheele achting een hoogere
waarde aan een artikel worden toege
kend.
Is de vraag gering en het aanbod groot
dan zal de waarde vanzelf dalen. Dat
ook bij de vraag naar en het aanbod van
arbeidsdiensten, deze wet van invloed zal
zijn, ia een vanzelfsprekend feit, waarte
gen de strikte rechtvaardigheid geen be
zwaar zal maken. Daar is echter een
grens, beneden welke de waarde van de
arbeidsdiensten niet mag dalen. zonder
dat een conflict met de strikte recht
vaardigheid ontstaat. Het arbeidsloon
mag n.l. niet dalen beneden het benoo-
digde voor het levensonderhoud van den
arbeider en daartoe behoort het levens
onderhoud voor een gemiddeld gezin.
Dat de arbeider persoonlijk strikt
recht heeft op levensonderhoud, blijkt
uit de volgende redeneering: De arbeider
heeft den plicht zijn leven te onderhou
den. Dat is een plicht, door de natuur
hem opgelegd, en waarvocr de natuur
hem dus ook de middelen moei hebben
geschonken. Welnu, het eenige middel,
dat de arbeider daarvoor bezit is de ar
beid. Derhalve moei de arbeid voldoende
opleveren, om den arbeider in het leven
te houden, en derhalve moet de arbei Ier
een strikt recht hebben op een „oon, dat
minstens zoo veel bedraagt. Want be
stond dit strikte fecht niet. dan z^u het
middel niet geëvenredigd zijn aan het
doel, God nu. Die de natuur gemaakt
heeft, kan niet gewild hebben, dat de
natuurlijke middelen niet voldoende zou
den zijn om het doel te bereiken. Maar
de strikte rechtvaardigheid vraagt meer,
n.l, dat het loon den arbeider minstens
in staat stelle om een gemiddeld gezin
te onderhouden, m.a.w. een absoluut fa-
milieloon, dat daarom absoluut genoemd
wordt, omdat het niet varieert naar ge
lang van het gantal kinderen. Het argu
ment voor deze stelling luidt als volgt.
Iedere arbeider heeft het recht öm 'e
huwen. Dat is een recht door God hem
gegeven. Wel niet iedereen behoeft fei
telijk een huwelijk aan te gaan. God gaf
daaromtrent aan het menschdom slechts
den collectieven plicht. Maar een ieue"
heeft toch een natuurlijk recht om ie
huwen. Welnu, wanneer God aan ieder
dat recht heeft gegeven, dan heeft Hij
daartoe ook de mogelijkheid of het mid
del gegeven. Het eenige middel is, dal
zijn loon toereikend zij om een gezin te
onderhouden, dus moet hij op een derge
lijk loon ook een strikt recht hebben.
Tot zoover gaan de eischen der strik
te rechtvaardigheid."
Dit citaat is wellicht wat lang, maar het
leek mij noodig om het zoover over te ne
men, nu blijkt, dat die theorie nog lang niet
overal is doorgedrongen.
Precies een week later komt bijv. de
„Westerbodej" een stelsel van kindertoe
slag verdedigen, wat zeer kennelijk in strijd
is met bovenbedoelde theorieën.
De „Westerbode" wil n.l, voor het West-
land komen tot een kindertoeslagfonds.
Iets, wat men in beginsel kan toejuichen,
al weet ik uit ondervinding dat er, zoolang
de patroons niet beter georganiseerd zijn
als thans, daar heel wat moeilijkheden aan
zijn verbonden. Doch die moeten de be
langhebbende groepen maar onder de
oogen zien.
Mijn bezwaar gaat tegen het stelsel. De
„Westerbode wil n.l. een minimumloon
vaststellen en dan de patroons voor eiken
volwassen arbeider een zeker bedrag la-
ien betalen, wat dan in een fonds kan ge
stort worden en op de een of andere wijze
verdeeld wordt onder de gehuwde arbei
ders, naar gelang van het aantal kinderen
daarvoor in aanmerking komt.
Tot zoover gaat het, althans wat de the-
orie betreft, uitstekend. Volgens bedoeld
artikelel van prof. Aengenent kan men van
den werkgever, al la het dan niet krachtens
de strikte rechtvaardigheid, tcch wel iets
meer verlangen, dan de betaling vaii het
minimumloon.
„De kindertoeslag is een eisch van de
sociale rechtvaardigheid en van de
naastenliefde. Men meene niet. dat dien
tengevolge het stelsel minder sterk komt
te staan. Want, zooals boven reeds werd
gezegd, de moraliteit eener handeling
dient evenzeer te worden beoordeeld
naar de eischen der twee genoemde
deugden als naar die van het strikte
recht. En al vraagt dus het strikte recht
n'et het stellen eener bepaalde handeling
of het doorvoeren van een bepaald stel
sel,^ dit stelsel staat even vast, wanneer
sociale rechtvaardigheid en naastenliefde
er om vragen. Ook deze deugden immers
moeten evenzeer geobserveerd worden als
de deugd der strikte rechtvaardigheid."
Hieruit blijkt dus overduidelijk, dat ei
alle aanleiding is voor de werkgevers om
iets in die richting te doen en lot zoover
is dan ook de stellig goedbedoelde poging
van de „Westerbode" toe té juichen.
Maar zij wil daarenboven den óngehuw
den arbeiders tot een wekelijksche bijdrage
aan dat fonds verplichten en nu meen ik,
dat zij daardoor haar eigen propaganda
ondergraaft en de zaak waarom het gaat
schade doet.
Wie nog eens met aandacht overleest,
wat Professor A. omtrent het loon ons leert
die moet toch m. i. wel erkennen, dat er
geen enkele bevoegdheid is om den ónge
huwden arbeider te verplichten een stuk
van zijn loon, dal hem volgens strikt recht
moet worden toegekend, te storten voor zijn
kameraden met groote gezinnen.
Op gronden aan het algemeen belang ont
leend, zou de Overheid dat wellicht kun
nen, maar noch een besluit van zijn eigen
vakvereeniging, noch van een patroonsver-
eeniging kan een .óngehuwden arbeider
daartoe verplichten.
Ik heb gemeend, het stelsel, door de „Wes
terbode" gepropageerd, niet onweersproken
te kunnen laten, omdat het groote schade
zou kunnen doen aan de zaak zelf, wan
neer dat denkbeeld veld won. Terwijl het
practisch van geen waarde is, omdat de on-
gehuwde,n, zoolang het bedrijf niet volkomen
georganiseerd is, zich toch aan dergelijke
„verplichtingen" zouden kunnen onttrekken
Ook de vraag of de óngehuwden hun loon
wel nuttig besteden, kan hier niet geplaatst
worden. Zijn er die op dat terrein niet ge
heel vrij uit gaan, dan doen zij heel ver
keerd,, maar dat kan m.i. geen titel zijn,
waarop men de onteigening van een deel
van het loon van een geheele groep zou
kunnen goedpraten. A. J. L.
WERKLOOSHEID.
Volgens de gegevens verstrekt door den
Rijksdienst der Werkloosheidsverzekering,
en Arbeidsbemiddeling waren in de week
van 26 tot 31 October van de 269241 te
gen werkloosheid verzekerde personen
15978 geheel en 4211 gedeeltelijk werkloos.
Vr Wat i? ue korts:e weg per rijwi
van Le'muiden naar Montfoort en hoeveel
K, M. is dit?
Aritw. Leimuiden, Rijusaterswoude, Ouds
hoorn, Alphen a. d. Rijn, Zwammerdam,
Bodegraven. Barwoutswaarden. w oercien,
Linschoten, Mon.foort; afst. 37.5 K.M.
Vr, 1. Mag een Dtiitscher, die al vóór
1918 naar Nederland is gekomen en wiens
pas op onbepaalden tijd s verlengd, zich
voorgoed in Nederland vestigen?
2. Zoo ja, mag hij dan de andere familie
leden bij zich laten inwonen? Moeten de
zen m het bezit van een pas zijn?
3. Mag hij dan de meubels enz., uit
Duitschland naar hier laten vervoeren.
Welke bewilligingen moeten daarvoor inge
haald worden?
Antw. 1. Ja.
2. Ja. Tot nu toe wel, doch er is
sprake van de passen in het verkeer tus-
schen Duitschland en Nederland af te
schaffen. Dit zou met ingang van 1 Januari
1926 het geval zijn; of dit inderdaad ech
ter zoo zal loopen weten wij niet.
3. J. Hieromtrent kan men u aan de
vrachtgoedérentations der spoorwegen in
lichten. Of er invoerrecht op de meubelen
komt, hangt af van wat er bij is.
Vr. Is het geoorloofd nieuw schoenwerk
(maatwerk) mede naar Duitschland te ne
men. 2. Zoo niet, op welke manier kan ik
het wel gedaan krijgen?
Antw. Ja, u moogt nieuwe schoenen me-
denemen naar Duitschland, maar we mee-
nen dat schoenen aan invoerrecht onder
hevig zijn in Duitschland.
Vr,: Mag men een naaister, die voor
vast om de 14 dagen bij iemand naait, twee
dagen voordat die dag daar is, schrijven,
dat men haar niet meer noodig heeft?
Heeft de naaister recht op één dag ver
goeding?
Antw. Ja, zij heeft recht op vergoeding
indien de naaister geen reden tot onmid
dellijk ontslag heeft gegeven.
Vr. I: Hoe moet een konijnenhuid geprepa
reerd worden, om er een mofje of bontje
van te maken?
2. Met Juli 1925 ben ik verhuisd van Scho
ten naar Bloemendaal na mijn belasting
19241925 te hebben voldaan. Moet ik me
het komende jaar 19251926 nog heelemaal
of gedeeltelijk in Schoten betalen of alles in
Bloemendaal?
3. Hoeveel belasting zal ik moeten betalen
in de gemeente Bloemendaal? Mijn inkomen
is 19.75 per jaar. Ik ben ghuwd, heb 2 kin
deren en een moeder om te onderhouden.
Antw. 1: Eerst 24 uur in het zout zetten.
Spijker verder de huid goed gerekt op een
plankje met den vleeschkant boven. Dan da
gelijks inwrijven met een mengsel van gelijke
deelen aluin en kamfer tot het geheel door
trokken is. Het duurt gewoonlijk 10 dagen.
Verder kloppen en kneden om het soepel te
maken.
2. U wordt voor 19251926 aangeslagen te
Schoten en niet te Bloemendaal.
3. 55.50 in totaal.
Vr. van J. H. R. te H,
Antw. Inlichtingen omtrent de soliditeit
van financieele instellingen worden in deze
rubriek niet gegeven.
Vragen omtrent loten.
Antw. Geen enkel is uitgeloot.
Vr. Ik heb een stuk tuingrond in huur en
al jaren in gébruik zonder contract. Ik huur
van Kerstmis tot Kerstmis. Nu heeft de ver
huurder het land verkocht zonder mij er i^ts'
van te zeggen. Hoe lang kan ik het lanavol-
gen de wet nog houden?
Antw. Ook de nieuwe eigenaar moet zich
houden aan den wetteiijken opzegtermijn.
Hiervoor gelden de plaatselijke gebruiken.
K. van L. Z. te H.
Antw. Ja, tegen zulk les geven is wet
telijk geen bezwaar. Evenmin tegen het
geven van een diploma mits dit geen on
waarheden bevat natuurlijk.
Vr. Hoe maakt men chocolade borst
plaat?
Antw. Benoodigd: 500 gram suiker, 30
gram beste cacao, 1)4 d.L, water. Meng
suiker en cacao goed dooreen en zorg dat
er geen kluitjes inblijven. Giet het water er
op en laat inkoken tot de vereischte dikte
verkregen is. Dit kunt ge zien door een
druppel van de lepel, waarmee ge roert," te
laten vallen, kunt ge hiervan een dunne
draad trekken, dan is 't goed. Neem ze dan
van het vuur en roer ze af en toe tot het
l 1.7. In del Of dit bedrag van 400 als inkomen goed is, ïuanon «9911 SSPtliPTIlif OlYlfiat ZÜ tlIBt
24 was dit'kunnen wij niet beoordeelen, omdat u met e jUflZ© WOCJCIl gaan aCniOlUlIj UIIlUcll J c
opgeeft wat de kinderen aan kostgeld be
talen.
Vr. van R. te S.
Antw. U betaalt dan ongeveer 34 meer.
Immers nu wordt het inkomen naar beneden
afgerond tot 2200 en dan wordt het inko
men 2400.
ondoorschijnend wordt. Laat nog een poosje
staan, tot het vrij stijf is en giet dan in
ringen, die een poosje in koud water hebben
gestaan en daarna op glad wit papier gezet
zijn. Keer de borstplaat, als de bovenkant
stijf is, om en laat dan den onderkant stijf
worden. Daarna de ringen er af nemen.
Vr. I. Als ik taartjes wil bakken, kan ik
dan eiermeel gebruiken of mag ik daar nog
eieren bij gebruiken en bakpoeder?
2. Mag ik om krentenbrood te bakken
bakpoeder gebruiken inplaats van gist?
Antw. I. U kan beide gebruiken. Eieren
en bakpoeder is evenwel aan te bevelen.
2. Indien u zelfrijzend bakpoeder ge
bruikt, ja.
Vr. Mijn moeder, een weduwe is aange
slagen naar een inkomen van elfhonderd
gulden voor rijksinkomsten-, verdedigings-,
gemeenteleijke belasting yoor 29.60. Haar
pensioen bestaat uit 600 per jaar. Daarbij
heeft ze twee kinderen thuis boven de 21
jaar. Is de aanslag dan in orde? De twee
kinderen betalen kostgeld. Ze woont in
Schoten.
Antw. De aanslag is goed van 1100.
Men schrijft ons uit Zandvoort het vol
gende.
Verschillende malen werd ook weer in dit
jaar door een onzer Zandvoortsche mede
werkers geschreven over den toestand, de
gevaren, het weinig afdoende toezicht en
de gevolgen- van het kampeeren. Ook in
raadsvergaderingen kwam het kampeeren en
het tegenwoordige strandleven vaak ter
sprake. Zelfs werd opgemerkt bij de behan
deling van de nieuwe Politieverordening, dat,
wanneer het artikel uit die verordening niét
in al zijn gestrengheid werd toegepast, het
niet onwaarschijnlijk zou zijn, dat een voor
stel den raad zou bereiken, tot algeheele
opheffing van de kampeervergunning. Want,
men diende er ernstig voor te waken, dat
Zandvoort niet alleen financieel, maar ook
moreel niet zou1 achteruitgaan. Dit gaf een
plaatselijk blad aanleiding om te spreken
van een draconisch voorstel. Toch gaan er
gelukkig thans meerdere stemmen in die
richting als in den raad gehoord.
Immers, in de „Zandvoortsche Courant"
van 20 November j.l. treft men. een verslag
aan over de vergadering der strandpachters,
waarbij de burgemeester tegenwoordig was.
Uit dit verslag namen wij over de wenschen
en meeningen der pachters, op die vergade
ring naar voren gebracht. Eerste verzoek was
verlaging van de strandpacht. De aandacht
werd gevestigd op het groot aantal vent
vergunningen, dat er te veel muziek gemaakt
wordt. Men wenschte toezicht op het ma
teriaal van gemeentewege Alsmede een tent
voor berging van „verloren" kinderen. Ver
der wenschte men, dat het gedeelte strand
bij de badkoetsen, wanneer die op het strand
stonden, vrij bleef voor de baders en niet
toegankelijk voor toeschouwers. Besprekende
het kampeeren, was men algemeen van oor
deel, dat het kampeeren aan het strand
nadeelig was voor Zandvoort.
De burgemeester vond al die onderwerpen
van veel belang en zou die in een vergade
ring van B, en W. ter sprake brengen.
Wij willen hier niet alle gedane verzoeken
en wenschen der pachters beoordeelen. Wij
willen onze meening over enkele punten in
het kort neerschrijven bij de pertinente uit
spraak, dat men het algemeen eens er over
is dat ksmpeeren schade beteekent voor
Zandvoort.
Verlaging der strandpacht. Strandpacht
diende zoodanig herzien, dat er meer variatie
is in prijs. Wij kunnen ons voorstellen, dat
de waarde bijv. bij de entree van 't strand
aanmerkelijk hooger kan en mag zijn, dan
bijv. aan het uiteinde van den Zuidkant.
Zelfs daartusschen zijn varieerende prijzen
mogelijk.
Voor wat de ventvergunningen betreft,
heeft men ons inziens rekening te houden
met werklooze huisvaders; echter waar bij
het verhuren der gemeente-winkels reke
ning werd gehouden dat geen concurrenten
naast elkander zouden komen, dient hier
ook rekening gehouden te worden met de
tent der strandpachters. Wij kunnen het b.v.
niét goedkeuren, dat, nadat een verver-
schingstent die allerlei versnaperingen heeft,
zooals melk, bier, limonade, enz, en voor
welke tent apart betaald wordt, een strand-
venter staat, die geen vergunningsrecht be
taalt en dus uit dén aard der zaak zijn
artikel goedkooper van de hand kan doen.
En nu over de opmerking, n.l. kampeeren
aan het strand is nadeelig voor Zandvoort.
Juist, het is ^e.deeiig voor Zandvoort, waar
aan wij ons steeds gehouden hebben. Na
deelig iji financieele en moreele zedelijke
beteekenis. Financieel nadeelig, omdat Zand
voort, behoudens een enkeling, weinig of
geen voordeel ervan heeft, omdat onder de
kampeerders familie's zijn. die zeker, wan
neer een kampeerverbod werd uitgevaardigd,
opperd, doch dit zou o. i. de kwaal nog
meer verergeren dan verbeteren. En ook
dient er aan gedacht te worden, dat bij
een dergelijke strandbevolking vele ongeluk
ken gebeuren kunnen en daarom ook zou
het niet gewenscht zijn in dit opzicht hen
verder terug te drijven. Wij herinneren ons
nog een storm in den nacht van 31 Juli op
1 Augustus van dit jaar. Heel duidelijk staat
ons nog voor den geest, hoe de kampeer
ders genoodzaakt werden, overvallen deor
de hooge zeeën, te vluchten naar hoogere
gedeelten, medenemend in hun vlucht, wat
het eerst te grijpen viel. Wij herinneren ons
nog zeer goed, hoe moeders met zuigelingen
den geheelen natten, kouden en stormachti-
gen nacht een beschutting moesten, zoeken
achter hooger gelegen duinen; hoe zij 's mor
gens de eerste gelegenheid benutten, geheel
als het ware verwaarloosd, om naar hun
heimat terug te keeren. Zou men nu meencq,
dat dit alles ten goede komt aan ouders
of kind? Wij zijn zoo vrij dit ten stelligste
tegen, te spreken. Maar nu liep alles nog
betrekkelijk goed af. Toch dient men derge
lijke gevallen niet te onderschatten. Kam
peeren is nadeelig voor Zandvoort. dus mag
Zandvoort o. i. ook geen nadeelige uitgave
doen. Laat men het kampeeren toe, dan
dient men voorzorgsmaatregelen te nemen.
Maar nog iets anders. Het is, zoo zeggen de
kampeerders, voor onze gezondheid. Ja,
veel wordt door Rijk en. Gemeente gedaan
ten opzichte van het groote vraagstuk: de
Volkshuisvesting. Vochtige huizen, kleine
behuizing, enz., zijn alle zoovele argumenten
om hierin te voorzien en wat ziet men bij
het kampeerleven? Een toestand, die men
niet wenscht in onze weningen, verplaatsen
naar het strand. Men legt zijn kinderen en
zichzelve des nachts ter ruste op een ge
deelte van een bos stroo, uitgespreid op
het kille zeestrand. In de kleine ruimte der
tent bevindt zich de geheele f.-milie. Hoe
dikwerf gebeurt het zelfs niet, dat warme
dagen gevolgd worden door een killen avond
en nacht? Ja zelfs behoeft het geen ver
wondering, als dikwijls een kille zeedamp de
voorwerpen op het strand omhult. Is dit al
les nu ter bevordering van de gezondheid?
Wij kunnen ons alleen het nadeel hiervan
indenken.
De Zandvoortsche raad krijgt dus waar
schijnlijk gedocumenteerde voorstellen van
de tafel van B. en W„ welke ernstige over
wegingen en besprekingen zullen verdienen
bij de a.s, begrooting en in verband daar
mede zouden wij ook gaarne onze meening
uiten.
Men, begint thans in te zien, dat het ksm
peeren een nadeel, wij zouden willen zeg
gen. ook een gevaar voor Zandvoort is.
Welnu, men ruime dit gevaar uit den weg.
Dus een kampeerverbod. Kan het niet an
ders, welnu Iaat men dan een gelegenheid
scheppen, waar men alleen op gestelde uren
per dag zijn tent plaatsen kan. maar in geen
geval des avonds Iaat of 's nachts.
Dan zegt de Politieverordening nog, dat
men zich alleen in badcostuum van en naar
een badkoets of tent mag begeven. Zijn wij
juist' ingelicht, dan heeft Zandvoort een ge
meentelijke badtent, welke des avonds reeds
om zes uur wordt opgeruimd. Dit achten, wij
veel te vroeg. Een ieder is niet in de ge
legenheid overdag een bad te nemen. Dus
lated open. Maar niet alleen deze tent, ook
'n tweetal tenten er bij. Dan zouden er vol
gens ons geen bezwaren kunnen, zijn om in
bedoelde badtenten tegen een matige ver
goeding badcostuums te verstrekken. Vervol
gens legge men den strandpachters de ver
plichting op, mede met de politie streng toe
te zien, dat geen overtredingen, in welken
vorm ook. pk.ats vindt. Wanneer op der
gelijke wijze besluiten worden genomen, zóu
dit alles aan Zandvoort ten goede komen.
Een ieder zou dan weer zónder ergernis
Zandvoort en haar strand kunnen bezoeken;
mén ^:ou in volle gerustheid zijn kinderen
weer alleen, naar het strand Lunnen laten
gaan en ieder, zonder onderscheid, zou dus
weer kunnen genieten van het heerlijke
strandleven. Wil Zandvoort dus geen nadeel
ondervinden, dan zal men o. i. dien weg die
nen op te gaan. Als men Zandvoort wil
bezoeken, moet men er ook met een gerust
hart naar toe kunnen gaan.
EEN HERDENKINGSDAG.
Donderdag 'is voor eenige bewoners van
Zandvoort een herinneringsdag geweest.
Een echtpaar herdacht, dat het 60 laar
met elkander in den echt vereen.gd was
en van een gemeente-ambtenaar was het
35 jaar geleden, dat hij in gemeentedienst
was gekomen.
Degenen, die hun diamanten bruiloft
vierden waren Floris molenaar en Arendje
van der Meije.
Floor is bij de Zandvoorters en ook bij
de badgasten zeer goed bekend a's de oude
omroeper. Hij is anders de laatste jaren
erg verouderd, maar zijn opgewektheid
heeft hij behouden. Wil hij nu eens naar
een onderdak zouden zoeken en vinden tegen
behoorlijken prijs in de vele arbeiderswonin
gen hier ter plaatse. Moreel zedelijke be
teekenis? Moeten wij die nog eens opnieuw
illustreeren? Immers neen! Reeds verschil
lende malen deden wij zulks en een ieder,
die wel eens een kijkje nam en eerlijk zijn
meening uitsprak, moet het met ons eens
zijn, dat het op zijn zachtst genomen een
„janboel" is. Om nu dal alles in de iuiste
banen te leiden, zou Zandvoort niet anders
kunnen doen. dan zorg dragen voor ruim
toezicht, toezicht, dat van gemeentewege
dient betaald te worden. Dcch waar het
ksmpeeren een nadeel is voor Zandvoort,
mag de gemeente o. i. dat nadeel door uit
gaven niet vergrooten. Verder terugdrijven
van het gewone stranddeel 'is al eens ge-
buiten gaan, dan moet hii zich behelpen
met een driepoot.
Daar de muziekkapel Donderdagavond
eene uitvoering moest geven. werd hen
Maandag j.l. een serenade gebracht.
Het gemeentebestuur complimenteerde
het oude echtpaar Woensdagmiddag en
overhand.gde het een geschenk in couvert.
Wat het echtpaar nu nog wenschte. Nu niet
veel, zeiden 'zij; alleen wilden zij gaarne
de bediening van het gemeentelijke gemak
huisje aan den Strandweg behouden. Daar
zou niet veel bezwaar tegen zijn.
En zoo leven zij verder als het type van
oud-Zandvoort en de oude Zandvoorters.
De andere jubJaris in de gemeente is de
heer J. A, W. Hiebendaal. thans adjunct
commies ter Secretarie, vroeger inspec
teur van politie. Ook zeer bekend.
's Morgens werd hij op de Secretvrie
door den secretaris en het verdere perso
neel gelukgewenscht en werd hem een klein
geschenk als aandenken aangeboden, be
nevens bloemen. De 35 jaren d_enst hebben
hem nog niet veel verouderd. Of hij zich
nog goed den eersten dag, dien hij in Zand
voort doorbracht kon herinneren. O ja, 't
was guur, koud weer. De Van Linden was
juist gestrand. Er was een rijksveldwachter
en twee gemeenteveldwachters maakten
het verdere politiepersoneel uit, waarvan
er nog maar één, die des namiddags dienst
deed, want die had er de betrekking van
gemeentebode en concierge nog bij. De
eerste dagen had hij den burgemeester met
gez.en, maar in het lokaal, dat in het
bureau was, had hij een uniformpet gevon
den van z'n voorganger. Die paste hem wel
en zoodoende had hij het eerste teeken
van zijn waardigheid op. Het eerste ver
baal maakte hij den anderen avond op. Een
dronken kerel, die in de Kerkstraat stond
te vloeken, maar niet eens meer wist waar
hij woonde. Later zijn er nog vele verbalen
gevo'gd, maar zco'n eerste verbaal ont
houdt men het beste.
Thans is hij ambtenaar ter secretarie,
meer speciaal yoor den buitendienst en nu
komt zijn bekendheid met de plaats, die
hij als politieman heeft opgedaan, hem nu
ten goede.
Wel aardig op zoo'n hermneringsdag het
verleden nog eens op te halen.
Begrooting Grondbedrijf. Verschenen
is de begrooting voor het Grondbedrijf voor
1926. Zij sluit in haten en lasten met een
bedrag van 35.440.66 en over den kapi-
taaldienst met een bedrag van ƒ127.790.05.
Gemeentezaken. B. en W. bieden ter
vaststelling aan een zesde wijziging der
secretarie-verordening.
FEESTAVOND VAN „HERWONNEN
LEVENSKRACHT."
Eindelijk was de lang verwachte feest
avond, ten bate voor het Tuberculose-fcnds
„Herwonnen Levenskracht" aangebroken,
waarop het bestuur zijn vertrouwen had ge
steld. Het hoopte dat deze avond in alle op
zichten zou slagen, om van de opbrengst het
leed van zoovelen te helpen verzachten, en
aan vele nieuwe levenskracht te schenken.
Het ijverig bestuur had voor dezen feestavond
een programma samengesteld, dat in één
woord niets te wenschen overliet, en velen,
die dezen feestavond niet hebben bijgewoond,
zullen bij het vernemen van dit keurig pro
gramma spijt hebben niet naar het K. S. A.-
gebouw te zijn gegaan.
Ruim 8 uur opende de voorzitter, de heer v.
Zutphen, deze feestelijke bijeenkomst, heette,
de niet talrijke aanwezigen hartelijk welkom,
in het bijzonder den Geestelijk Adviseur,
memoreerde het doel van dezen feestavond
n hoopte dat velen zullen medewerken, en
hun krachten inspannen, voor het behoud van
het leven, der t. b, c. -lijders. Het grootee
vraagstuk aldus. spr. is „geld." Het bestuur
rekent er nu eens stellig op, dat ook allen,
financieel zullen medewerken, om aan het
doel té beantwoorden. Voorts verzocht spr.
meer bekendheid te geven, aan „Herwonnen
Levenskracht,"". Na dit inleidend vsfoord
werd de Velser Accordeonclub, „Crescendo"
alsmede het Dubbel-mannenkwartet onder
leiding van den heer B. J. W. Langendijk
hartelijk welkom geheet&n. Een luid applaus
volgende op deze toespraak. Een aanvang
werd gemaakt met het afwerken van het pro
gramma, en we kregen toen ten gehoore,
de Velser accordeonclub. Directeur C.
Zwaanenburg. De nummers werden onbe
rispelijk uitgevoerd, en een ieder verbaasde
zich, over dit orkest. Prachtig klonken deze
muziek instrumenten in het K. S. A. ge
bouw. Geen wonder dat bij het eindigen, van
ieder nummer een luid applaus kloak, voor
dit muzikaal kunstgenot. Ook de Solo-num
mers van den accordeon-virtuoos, waren in
één woord schitterend. Een donderend ap
plaus volgde op de uitgevoerde nummers.
Als een bijzonderheid vermelden we, dat
het nummer Vinctie-klokken, door den heer
C. Zwaanenburg een enorm succes is ge
weest. Het Dubbel-Mannen-kwartet, voerde
eveneens, op zeer verdienstelijke wijze,
verschillende nummers uit, en met een aan
dachtig gehoor, werden deze keurige zangen
gevolgd. Een dankbaar applaus, mocht dit
kwartet in ontvangst nemen, en het moet voor
den heer Langendijk wel een voldoening
zijn geweest aan Herwonnen Levenskracht,
medewerking te verkenen. Ook het bestuur
van de K. S. A. liet zich niet onbetuigd. Ter
afwisseling, werden enkele Bioscoopnum
mers afgedraaid. Na deze voorstelling sprak
de heer Elligens secretaris van Comité Haar
lem, nog een opwekkend woord, en ver
trouwt, dat de aanwezigen, hun offervaardig
heid zouden blijven toonen: opdat de voorzit
ter geen noodkreet meer zal behoeven te doen
hooren. Voorts schetste spr. den toestand van
een lijdend gezin. Het was reeds ruim 11 uur,
toen de voorzitter, het slotwoord sprak en
allen hartelijk dank bracht, voor den steun
en medewerking. Voorts rest ons nog te mel
den, dat de muzi1"*le-begeleiding in de goede
handen was van M j. A. v. 't Hof, wie zeker
een woord van hulde- toekomt.
17
Doch onmiddellijk steeg het bewustzijn van
zijn onschuld hem naar het hoofd in een
wolk van schaamte.
Onder den arm, die hem kromde richtte
hij zich op en met een straal van gekrenk-
ten trots in zijn blik, bevestigde hij, op een
toon, die eiken menschkundigen rechter zou
overtuigd hebben:
„Ik ben geen dief."
Maar de man lachte grinnekend:
,Net als de rest! 't Zijn allemaal eerlijke
lui.''
Frans had geen moed meer tot tegen
spraak. Hij begreep, dat alles legen hem was.
De boschwachter zag dat hij zich gewon
nen gaf. Hij liet hem los en begon hem te
bespotten, blij, dat hij zich kon wreken voor
die lange uren, die hij had moeten doorbren
gen, loerend achter den stam van den groo-
ten eik.
En die strik! Die heb je zeker ook niet
gezet, is 't wel. Neen. Je hebt een haas ge
zien en die heb ie willen meenemen, om n
naar den eigenaar te brengen. Is 't niet zoo?
Frans antwoordde niet. Een waanzinnige
woede greep hem aan, met vreeselijke heftig
heid. Hij zou dien man willen aangrijpen,
doodslaan of zich zelf doodvechten in een
woedenden strijd. Maar op hetzelfde oogen-
blik herinnerde hij zich Marie Picot, die hij
dienzelfden dag nog gezien had; den zouaaf
die op het oogenblik lag te zieltogen; pastoor
Callot, die hem, met de keiyiis van God het
gevoel van plicht en deugd had ingeprent.
En hij dacht, dat zijn daad, ontdaan van alle
redenen tei verontschuiging, toch inderdaad
een diefstal was,
Een dief! Dat was het woord, waarmee hij
morgen zou worden uitgescholden, hij, de
berooide zwerver, de familielooze, de vader-
landslooze, wien niet andets restte tot ge
tuigenissen dan zijn eerlijkheid en zijn goed
gedrag.
Verpletterd door schaamte en spijtfhoor-
de hij de woorden van den boschwacht^r
niet: n
„Men kende je. Je was aangebracht. Ik
bespiedde je al lang."
Hij was in gedachten alleen bezig met zich
zelf. Hij voorzag al die minachtende scherts
die hem v^jvolgen zou, hij dacht aan Lu-
cien en alle anderen, die hem benijdden, hem
haatten, hij dacht aan Marie, die zich mis
schien schamen zou over hem. En hij zeide
in zich zelf:
Als oom dood is, zal ik niet in het land
h'iiven. Neen ik zal wegtrekken."
En terwijl de boschwachter zijn adres op
nam en proces-verbaal maakte, rijpte in hem
het plan om vrijwillig te teekenen bij het
Vreemdelingenlegioen.
Gebogen onder den last van zijn wan- Dat stond nu vast, onvermijdelijk. Het
hoop en zijn schande, ging Frans met lang- gerecht zou zijn eerste stap zijn naar zijn
zame schreden den weg op, waaróver hij ongeluk, de gevangenis of de boete, de
enkele oogenblikken geleden nog geloopen tweede. En dan! Dan, waf zou er van hem
had met zoo'n vluggen stap. Het scheen worden! Waar zou hij werk vinden, alleen
hem toe, dat zijn leven plotseling wreed op de wereld, zonder familie, zonder be
was vaneen gescheurd, dat zich voor zijn kendheid, met als het eenig getuigschrift
voeten een afgrond geopend had, waarin eene veroordeeling!
hij was neergestort. Zijn hoofd dacht niet Welk kastèelhek, welke hoevepoort zou
meer, maar haat en walging stegen op in zich openen voor zulke verschoppelingen als
zijn hart. hij? Hem bleef niets anders over, dan zijn
Arme wees! Arme onschuldige! noodlof na te komen, te doen, waarvoor hij
Hij had gemeend het juk van ellende en bestemd was: zwerven. Men ontkomt niet
schande van zich te kunnen afwerpen. On- aan zijn van ouderwegc overgedragen nood-
gelukkige! IJdele droombeelden. lotsbestemming'
Het kalme, rustige, bestendige leven was Vooral niet in een maatschappij, die er
het erfdeel van de zonen der landelijke be- aan gelooff. en er naar handelt,
volking. Hij was voorbeschikt voor het zi- Dat alles zeide zich de jonge Italiaan wel
geunersleven. Hij moest zwerven over de niet in juiste woorden, maar hij gevoelde
groote wegen, over de marktpleinen, zijn het. En zijn vuisten balden zich.
roes uitslapen in stinkende kroèglokalen Als hij zich op iemand had kunnen wre-
en sterven van honger op zekeren dag aan ken! Maar de eenige bewerker van zijn on-
den voet van een korenmolen. geluk was, of ten minste scheen te zijn, het
Dat was zijn lot. En men kan zijn lof niet noodlot,
veranderen. Hij had willen werken, één O, als hij meer aandacht geschonken had
degelijk mensch willen worden. Vruchte- aan de woorden van den boschwachter:
looze pogingen. Eeuwen lang reeds was van „Men kende je: je was aangebracht!" Als
ouder op ouder die noodlotsbestemming hij de ware beteekenis begrepen had! Voor-
overgeleverd. En dat noodlot, dat hem be- al, als hij geweten had, dat Lucien 'Dollet
loerde en noodzakelijk hem eens besóringen zijn gesprek met Marie had afgeluisterd,
moest, was nu op hem neergevallen, had Dan had hij, en met recht, een andere zaak
hem vastgegrepen. Hij was weer neergeslin- de sphuld kunnen geven van zijn onheil,
gerd in den modderpoel, waaruit' hij zich dan een denkbeeldige onbestaanbare nood-
had willen opwerken, Jlotskracht
Maar hij was niet zoo slecht, niet zoo ach
terdochtig, om te kunnen vermoeden, dat
de haat en de afgunst zelfs van een Lucien
Dollet in staal' zouden zijn tot zulk een
minne, laffe daad, als het verraad, waaraan
de zoon van den ouden wethouder zich had
schuldig gemaakt.
Naar den hemel, schitterend in sterren
glans, richtte Frans zijne oogen. Hij be
schouwde de hemellichamen, doorvorschte
het oneindige, i dacht aan God. En in den
vrede van de rustig slapende landstreek,
herinnerde hij zich enkele woorden van pas
toor Callot.
En een woord, een zin kwam in het ge
heugen terug.
Beproevingen? „God beproeft dege
nen, die Hij liefheeft."-
Een weinig kalmte drong in zijn verwar
de ziel. Een -oogenbiik kwam de verschij
ning voor zijn geest van Tremblet, uitge
strekt op zijn bed; en hij vatte oogenblik-
keliik weer moed.
„Mijn oom sterft. Hij mag de ramp die
mij getroffen heeft, niet weten."
En toen hij de arme hut weer binnen
trad, lag er niets geen ongerustheids op zijn
voorhoofd.
De oude strooper sliep, met gevouwen
handen; en hij zou niet meer wakker wor
den. De onmerkbare ademhaling, die hij nog
uitblies door zijn bestorven lippen, hield
op, zonder dat Frans of de waakster het
merkten.
En toen den volgenden morgen pastoor
Callot kwam, lag Frans geknield voor bef
lijk van zijn weldoener en dankte God, die
in Zijn goedheid den ouden strooper de ge-
nada had gegeven zich met Hem te ver
zoenen voor zijn sterven.
August Tremblet werd begraven op het
kerkhof van Sint Jan de Braye, bij de plek
waar eenige jaren te voren het lichaam was
gelegd van den zwerver, die zich had ge-
zelfmoord. Een armmoedig kruis van wit
hout droeg het volgende opschrift:
AUGUST TREMBLET.
Oud-Zouaaf.
70 jaar.
Hij was goed.
Die laatste zin werd er aan toegevoegd
op uitdrukkelijk verlangen van Frans.
Enkele weken verliepen. De zon, schoo
ner dan ooit, verguldde en verwarmde de
aarde, maar haar stralen deden geen-
vruchten rijpen. De boomen hieven ten
hemel groote, verwrongen, naakte armen;
de kale wijnbergen boden het armelijk ge
zicht van gekneusde wijnstokken, beroofd
van bladeren en trossen. Augustus had in
een oogenblik van razende woede alle be
loften van Juli vernield. September was
triestig. De vogels zongen, als altijd. Maar
geen vroolijke opgewektheid heerschte er
in de wijnkelders. De wijngaardeniers
warmden hun kuipen niet en bepekten niet
hun draagkorven,
(Wordt vervolgd.)
