VOO
NUMMER 16. iJFDE JAARGANG 192#/
M!iii»MiiiiiiHiiiiiiHiiiiuiiiininiiiiiiti"'iiinunimmiiimHwitnm>HMi»)iiinmmn»MiMiiiim»iiiMHiiiiiiiiiiiiiiiiiiimimui'»iiiminiiiiiniiiiiniiiaiiiiiiiiiiiiiiiiiiii?^
0
DE BRUIDSDIAMANTEN
0
Meek met opgewassen tegen-de ontzag- leven voort op het kasteel Ecuchout, pas geboreq «as, twee zijner pleegbroe- waren, w leven gebleven en zij hebben oo
gelijke moeilijkheden, die hein wachtten, met tegujpend van wat er om haar heen ders uit het nest wierp. hunne nakomelingen de neigingen en den
De keizerin stond hem trouw ter zijde, voorvalt en welke wereldgebeurtenissen „Hij was geheel kaal, geen enkel veer- bijzonderen bouw doen overgaan, die het
in haar brieven bewondert men haar scher- zich rondom haar familie en in haar land tje, zelfs nog geen spoof van dons was op meest geschikt zijn om het teoogde coel te
pen blik, haar juist oordeel, en vasten wil, hebben afgespeeld. zijn lichaam te zien, zijn oogen waren nog bereiken, het spreekt van zeil dat bii
Zij was een waardige dochter van haar dicht en zijn hals scheen te zwak om het zulk een harden strijd bij de intrede'van
dip. oma tie ken vader en zeker stondI zij gewicht van den k op te dragen. Eet ir eest het leven, de wijfjes, als 2ooveel zwak Ier,
indolenten misscluen DË KOEKOEK. buitengewone echter was de volharding, gemeenlijk het onderspit dolven en dus
indolenten gemaal. die dit kleine monster aan den dag legde de stammen, die de. meeste mannetjes
Eerst schrijft zij brieven vol mbelende De blinde vooringenomenheid, waar- om zijn slachtoffers naar den kant van voortbrachten, alleen in leven ziin eeble-
vreugde en verrukking aan haai groot- mede de koekoek de geleerden schijnt te de opening van het nest te duwen ten ven
moeder en naai vriendinnen in Europa, bezielen, is moeilijk te rechtvaardigen, einde hen op den grond te doen vallen." En rest nu alleen nog, een verklaring te
Alles gaat eoed zoo. het volk ziet in haai Ren zou een geheele bibliotheek kunnen Ook. hier belast de natuur zelve zich geven van de omstandigheid, waarom den
cn Max hun redders, de Franschen, die vullen met de hem gewijde werken. Ter- mei de taak, de gruweldaden van dezen koekoek de zeldzame en zonderlinge hce-
ond-r maarschalk Blaine Mexico^bezei- will de nuttige vogels geen geschiedenis vroegrijpen misdadiger re begunstigen danigheid is verleend, eieren van zoo veier-
tcn, zijn hun trouwe vrienden. Zij geeft schijnen te Lebben, schrijft men ceelen Mij komt ter wereld met een woelig ge- lei vorm Cn kleur tc leppen Dit raadsel is
Zich geheel aan de armen en ongeiukki- vol over het leven en de zeden van dezen stel, dat hem geen oogenblik rust ver- zooveel te moeilijker op te lossen, ome at
gzn, sticht instellingen van liefdadigheid, roover. In de wereld dei vogels zoowel gunt. Hij slaat met de vleugels, hij tracht de zaak zelve feitelijk nog niet genoeg-
houdt schitteiende recepties, tracht zich als in die der trenschen wordt de roem zich te ontslaan van alles dat zich om hem zaam in het licht gesteld is.
zoo goed mogelijk ui het vreemde land te al zeer onrechtvaardig verdeeld en' toege- bevindt en hij hééft op den rug, iet of Volgens sommigen, zou de vogel in staat
schikken en haar rol van keizerin te ver- kend de avonturen van zee- en struik- wat onder het begin van de vleugels, een zijn om, naar verkiezing, een ei te leggen
vullen roovers schijnen altijd belangwekkender eigenaardig kuiltje, waarvan hij zich be- volkomen gelijk aan die, welke zich in het
Maar dan pakken dé wolken zich dien- dan het vlekkeloos leven van brave lie- dienr om datgene op ie lichten, dat hij nest bevinden, waarop zijn keus is geval-
ter rondom hen samen BaZaine en zijn den. uit het nest wil werpen. len dit wonderbaarlijke talent in Let
leger worden teruggeroepen. Maximiliaan, Dat kuiltje verdwijnt later, wanneer namaken van eieren schimt wel wat on-
die geen vaste politieke lijn volgde, vond Op het gebied der natuurlijke geschie- het geen reden van bestaan meer beeft, waarschijnlijk
hulp nu eens bi) deze dan bij die partij, denis zijn de meeste populaire legenden, Van haar kant verzekeren de dames Shar- Anderen beweren cat ce koe Koek begint
Zijn aanhang wordt steeds klemei Char- die de wetenschappelijke bagage der pe en Dresser dat de periode van onafge- met zijn et op den grond te leggen, zonder
lotte begrijpt da» hij zich zonder Fransche Grieken en Romeinen vormden, tastbaar broken beweging niet langer dan veer- vooraf te weten welke kleur her zal krij-
hulp met kan staande houden, zij ver- onwaar. De koekoek maakt op dezen re- tien dagen duurt gen, en vervolgens een nest gaat zoeken
trekt naar Europa om den keizei dei gel bijna alleen een uitzondering. De Volgens de volgelingen van Darwin waar hij het door een gedienstigen vogel
Franschen re smeeken hen met te verlaten, slechte naam, dien hij sedert de grijze heeft de koekoek, eeuwen en eeuwen ge- zal doen uitbroeden, wiens eieren ten
De ontvangst stelt haar bitter te leur, er oudheid draagt, is maar al te zeer gerecht- leden, stellig een beter en braver leven naastenbij denzelfden vorm en kleur heb-
was bijna niemand om haai te begroeten, vaardigd Ondanks hun vurig verlangen 'geleid Hij paarde behoorlijk, bouwde ben.
Zij moest tn Parijs tn een hotel logeeren om het slachtoffer van een eeuwenoud zijn nest, broedde zijn eieren uit en Deze hypotnese schijnt ai even weinig
Napoleon zoekt voorwendsels, om haar vooroordeel in zijn eer te herstellen, heb- bracht zijn jongen groot aanneembaar als de vorige, want zij sluit
niet te ontvangen, maai zij blijft aan- ben de Engelsche ornithologen zich bij Duitsche ornithologen verklaren, oat een schranderheid m, die men moeilijk
dringen. Zij wordt bij hem en de keizerin het onbetwistbare feit moeten neerleg- at en toe het oude, sedert voorhistorische aan vogelhersens kan toeschrijven
toegelaten, smeekt, dreigt, alles tever- gen en eenstemmig verklaard, dat de tijden vergeten instinct opnieuw in hem Ten slotte schijnt de schrijver van het
geefsNapoleon en Eugenie zuchten, koekoek de misdadige gewoonte heeft, ontwaakt en dat hij als andere vogels artikel over te hellen tot de meening, dat
schreien, klagen, maar het is niet mogelijk zijn eieren in de nesten van andere vo- tracht te leven, doch dat die fraaie, deugd- iedere koekoek steeds eieren van hetzelfde
hen te helpen, dooi hun troepen in gels te deponeeren. Verre van den bru- zame voornemens, bij toeval gerijpt in type legt, en wel altijd in nesten toetehoo-
Mexico te laten. De regeering wü het taaisten der parasieten onschuldig te ver- her hart van een verstokten zondaar, van rende aan het geslacht der pleegouders in
met klaren, hebben de Engelschen in hem een geen langen duur kunnen zijn. Een on- wier nest hij werd groot gebracht. Fik
Nu vertoonen zich in de brieven dooi geraffineerde verdorvenheid opgemerkt, gelooflijk wreed noodlot doemt hem om der tweeën-negentig soorten van vogels,
Charlotte aan haar man geschreven, de waarvan de ouden nog geen flauw ver- ten eeuwigen dage van roof te leven waarvan de engelsche ornithologen mét
eerste sporen van haai geestes-verwarring. moeden hadden. Het geregeld paren, dat bij andere vo- zooveel zorg een lijst hebben opgemaakt,
Haar omgevmg bemerkt echter nog niets Allereerst moeten wij echter begrij- gels tusschen het mannetje en het wijfje zou dus zijn vasten koekoek hebben,
abnormaals tn haai optreden pen, dat de natuur zelve medeplichtig voorkomt, om te zamen een nest te bou- Dat is geen natuurlijke historie meer.
Toen zij overtuigd was, dat Napoleon schijnt te zijn aan de euveldaden van de- wen en het broedsel groot te brengen, is het is zuiver roman. 'Nieuw Ned.)
haar met wilde ol kon helpen, verliet zij zen roover dat mogelijk bij een geslacht, waar tus-
Parijs en Degaf zich eerst naai Miromai „De eieren van iedere soort van vo- schen de beide seksen een wanverhou-
en van daar naai Rome. Nu begonnen gels." vertoonen bijzondere kenteekenen, ding bestaat, zonder ander voorbeeld in VERKEERD MERK.
zich reeds reekenen re vertoonen van waardoor het mogelijk is ze onmiddellijk de bezielde schepping? Een telling der Vcrkooper „In dezen wagen, meneer
haar zenuwoverspanning. In Rome werd te herkennen. Het ei van de kip is wit, koekoeken zou zeer moeilijk te bewerk- voelt u zich alsof u thuis beat."
de keizerin met vorstelijke eer ontvangen, dat van de eend blauwachtig groen, dat stelligen zijn, maar het is buiten eenigen Toekomstige kooper (pantoffelheld)
Haar doei was een, godsdienst-vrede te van de zwaluw donkerbruin. En niet al- twijfel dat het aantal mannetjes minstens „Zoo zoo, maar.... kunt u me geen an-
stichten russchen den H Stoel en Mexico, leen hebben de eieren van één zelfde vijf maal en, volgens sommiger schatting, der merk leveren
door hei sluiten van een Concordaat soort vogels steeds dezelfde kleur, maar zelfs vijftien maal grooter is dan dat der
Paus Pius IX stond haat een audiëntie ook hun groote levert gemeenlijk geen in wijfjes. Vandaar een ordelooze gemeen- HET BEEST,
toe van ruim een uur. Zij verliet het 't oog loopend verschil op. schap en, als onvermijdelijk gevolg hier- Juffrouw „Wie van jelui weet welk
pauselijk vertrek sombei en zwijgende. De koekoek beantwoordt met aan deze van, het gemis der belangstelling, die an- beest Eva in het paradijs heeft verleid van
De Paus scheen haai slechts eemge vage algemeene wet. Zijn eieren hebben geen dere dieren voor de toekomst van hun de verboden vrucht te eten?"
beloften te hebben gedaan, jen zij vreesde, bepaalde, geen eigen kleur. Nu eens zijn kroost toonen. Kleine Annie „Haar man juffrouw,"
dat het vurig verlangde Concordaat ze groen, dan grijs, dan blauw, dan grijs Veronderstellen wij echter eens dat
niet tot stand zou komen of groen gespikkeld of geheel wit. Hun een paar koekoeken, teruggekeerd tot de EEN EGOIST.
Den volgenden dag reeds vroeg begaf grootte levert met minder verscheiden- sedert eeuwen vergeten patriarchale ge- Gevangenbewaarder (tot misdadiger
zij zich weer naar het Vatikaan en drong heid op dan hun kleur, soms zijn ze zoo woonten, tracht een nest te bouwen en na zijn terdoodveroordeeling) „Thans
er op aan, dadelijk bij Pius IX te worden klein als zwaluweieren, soms hebben ze zijn jongen groot te brengen, dan r< g zal men tt spoedig vragen, of gij nog een
toegelaten. Hij zat aan het ontbijt en de grootte van een duivenei. zou het dezen rnodel-ouders onmogelijk laatsten wensch hebt, en dan moet gij mij
had een kop chocolade voor zich op Van deze zonderlinge omstandigheid zijn, hun broedsel van het noodige voed- het pleizier doen en zeggen, dat mijn trac-
tafel staan Charlotte stak haar vingers maakt de koekoek gebruik om het nest sel te voorzien. De jonge koekoeken toch, tement moet verhoogd worden."
in den kop en toen in de mond en uit te zoeken, waarin hij zijn nakomeling die nauwelijks den dop verlaten hebben,
verklaarde, dat men haar, op bevel van 'zal doen opgroeien. Vroeger meende men onderscheiden zich van andere vogels DE VERRASSING.
Napoleon, vergiftigde spijzen opdiende- dat hij zijn eigen eieren ging leggen in door hunne onverzadigbare vraatzucht. Dochter „Papa, nu heb ik me sinds
en zij niets wilde eten, dan wat voor den een of ander nest, onverschillig welk, Ondanks den grootsten ijver, zouden drie maanden bekwaamd in het eten ko-
Paus was toebereid. waarvan de eigenaar toevallig was opge- de vader en de moeder met in staat zijn ken, zooals u verlangde kom nu met de
Vol medelijden trachtte Z. H. haar te vlogen. Van dit vooroordeel is men op te gelijkertijd vier of vijf van die vraten beloofde verrassing voor den dag
bewegen, naar haar hotel terug te keeren, grond van zeer nauwkeurige onderzoe- ook maar eenigszins tevreden te stellen. Papa „Zeker, kindlief de volgende
maar zij weigerde het Vaticaan te ver- kingen teruggekomen. Het is nu stellig Bovendien zouden deze kleine monsters maand zal ik de keukenmeid haar ont
laten en dus was men verplicht, voor haar bewezen, dat hij bij het kiezen zijner wederkeerig al hun best doen om elkaar slag geven
en haar hofdame twee ledikanten neer te slachtoffers met groot overleg te werk uit het nest te werpen. Het is een uiterst GEZOND,
zetten in de bibliotheek, om er den nacht gaat. Bijna steeds legt hij zijn ei op den zeldzaam geval, maar toch komt het af „Dat varkenshok staat te dicht bij het
door te brengen. Den volgenden avond grond, neemt het dan in zijn bek en en toe voor, dat een koekoek twee eieren woonhuis," zei het lid van de gezondheids-
slaagde men er in, haar naar haar hotel brengt het in het nest van een vogel, in hetzelfde geleende nest legt. Onmid- commissie, „dat is ongezond."
terug te brengen. wiens eieren denzelfden omvang en de- dellij k na hunne geboorte ontstaat er dan „Och kom, meneer," antwoordde de
De nacht was nu voorgoed over haar zelfde kleur als het zijne hebben." steeds een verbitterde strijd tusschen de boerin, „het staat er al twaalf jaar en er is
geest neergedaald. Haar broer, de graaf Twee geleerde Engelsche dames, Mrs. twee vijandige broeders, totdat ten slotte nog nooit een varken in doodgegaan."
van Vlaanderen, kwam haar halen en Sharp en Dresser, hebben een lijst van een van beiden er in slaagt, zich van den
bracht haai naar Miramar Hier werd twee-en-negentig soorten van Europee- ander te ontslaan. RAAK.
haar toestand steeds slechter, totdat in sche vogels het licht doen zien, die de Men meent in de leer van Darwin eer. „Dat eeuwige opstaan is toch verve-
Juli van het volgend jaar dus na den slachtoffers van deze gedwongen gast- verklaring te vinden, van al deze zaken, lend," knorde een ongehuwde juffrouw,
dood van haar man, die 19 Juni 1867 in vrijheid zijn. Tevens merkten wij op, dat waaraan sedert jaren vele Engfelsche filo- toen eenige hceren in den schouwburg
Queretoro werd doodgeschoten de de koekoek bijna altijd zijn keus vestigt sofen hun geest scherpten. Aan de gevol- langs hare plaats moesten gaan."
koningin van België haar in Miramar op het nest van een insecten-etenden vo- gen van de wet der natuurlijke teeltkeus „Eeuwig blijven zitten is toch nog ver-
bezocht en toen met zich mede nam naar gel, teneinde zijn kroost van pleegouders kan men zeer goed de ontwikkeling van velender." antwoordde een hunner,
haar land. Eerst scheen Charlotte beter te voorzien, die hun het meest in hun die karaktertrekken en dien bouw van den
te worden, uit dezen tijd dateeren nog smaak vallend voedsel verstrekken. jongen koekoek toeschrijven, die hem in JONGENSLOGICA,
zeer verstandige brieven van haar. De staat stellen zich alleen meester te maken De onderwijzer „Veronderstel, dat ik
dood van haar man werd haar mede- Nauwelijks heelt de kleine indringer van het nest, waar hij spoedig van honger de school verlaat, een man mij tegen komt,
gedeeld door kardinaal Beschamps en den dop verlaten, of zijn booze neigingen zou moeten sterven, indien hij genood- die mij neerslaat op den grond, zoodat ik
zij verdroeg de droeve tijding tamelijk treden aan dfen dag. Zijn eerste werk be- zaakt was zijn voedsel met zijn mede voor dood blijf liggen. Wat zou daar het
kalm en in zeer godsdienstige stemming, staat daarin, het broedsel van den wetti- uitgebroede makkers te deelen. Geduren- gevolg van zijn
Steeds meer omsluierde zich haar geest, gen eigenaar uit het nest te verdrijven, de een lange reeks van geslachten zijn Algemeene stilte. Eindelijk gaat er een
en nu Wjna 60 jaar na den dood van haar Mrs. Blackburn heeft gezien hoe efti de- slechts zij, die de meeste beweging maak- vinger omhoog.
Max, sleept zii 85 iaar oud, haar treurig zer jeugdige roovers, die den vorigen dag ten, die het best voor den striid eewaoend ..Een vrije dag, meester 1"
hu:
!U39Itt3»I9tlll!tt;ntiI8lll!!«IIISIIIt9lt!l>i2SIf:t9i;i99llll!!H!SI!iIlllttf3a{S8IIKt;HiHtsllE!9i3Iiil9eilline33J8eS;9li!9iettS3:ei3;!eSt(f99Ili9ii9y9!SEei3«IIIli>S!£S33!lliJ9SlitClCeiK989ee9n9tll9iiSE!ii
-t -O-t -t-fc-9 Ot -fc -c -t L-t -t
t,
■o-o-o-f -r--r 4 4 4 4 4 4. ■f /v -f--f -c-c-c-r -p^-rppppppcmw
i
15
HOOFDSTUK XXXVIII.
Was het ook zulk een vreemde, wonder
lijke plaats in de dagen der Montecchi en
Cappelletti, dit plein met paleizen deze
Piazza delle Erbe m het oujde Verona
Ik zou het wel eens willen weten. Was het
toen evenals nu stampvol met schilder
achtige kramen van gloeiende vruchten
van het Zuiden Was het geheel over
dekt met reusachtige, wit katoenen para
sols, op reusachtige paddestoelen gelij
kend Vleide Lady Julia haar man, des
morgens dezen weg te nemen als zij uit de
vroegmis thuiskwamen, en werd zij hier
aoor Peter gevolgd, die met het gebeden
boek zijner jonge meesteres en de waaier
van mevr.ouw de min achter hen liep, met
handen vol rozen en leliën, frisch van den
ochtenddauw, van wie weet ho? Vele
eeuwen geleden
Opgevoed in de eenVouaige oegnppen
van haar stand, geloofde Giulietta Beni
niet slechts aan al de populaire overleve
ringen van haar geboortestad, maar half
onbewust veredelde zij ze en werkte ze
uit, uit haar eigen droomen, uit haar eigen
verbeelding. Zij had het verhaal van Romea
en Julia honderd malen gelezen in een oud
versleten, in perkament gebonden boek
vol ezelsooren, dat zij jaren geleden had
gevonden onder in een doosje, dat haar
moeder voor haar huwelijk had toebe
hoord. Zij had het als een Drama Tragi-
co gezien in het Romeinsch amphithea-
ater, opgevoerd door een reizenden troep,
met geen andere decoraties en coulisses
aan de marmeren banken en den blauwen
hemel en het spelende zonlicht. Eens
en dat was de grootste gebeurtenis van
van haar leven had zij Rossini's Mon-
tecchie Capuleti" gehoord van de galerij
in het Theatro della Valle. En het spel,
het verhaal, de opera, de overlevering,
ae oude straten en pleinen en kerken van
Verona waren alle in haar geest samen
gesmolten en behoorden onafscheidelijk
bij elkaar. Zij dacht, dat zij de juiste plek
wist tegenover de Romeinsche poort waar
Tybalt verslagen was. Julia's venster in
het oude huis van de Via Capello kende
zij zoo goed als haar eigen, en zij was er
heel zeker van, dat een kleine in de rots
uitgehouwen kapel, die eens aan het ver
nielde klooster behoorde, tegen de ach
terzijde der kerk der Heilige Nazzaro en
Celso gebouwd,» geen ander was dan de
Broeder Laurences Cel. En wat nu deze
zelfde Piazza delle Erbe betreft, wat kon
zekerder zijn, dan dat Romeo, de traag-
kruipende uren telde, die hem dwongen
van hefcbalkon zijner beminde dame ver
wijderd te blijven, gewoon was deze zelf
de stecnen op en neder te stappen en op de
eigen wijzers van die eigen klok in gind-
scnen ouden toren te staren? Toen de oude
Scalchi, die het boekwinkeltje op den hoek
hoek der Piazza del Signora hield, haar
eens vertelde, dat de klokketorcn gebouwd
was door Can Grande delle Scala, meer
dan een halve eeuw na den tijd, waarin
Romeo cn Julia heetten geleefd te heb
ben .en gestorven te zijn, was zij daar
over zoo verontwaardigd, alsof een scep
ticus had durven twijfelen aan de won
derdoende eigenschappen van het water
in koning Pepijns urn, of aan de helden
daden van San Zenone in de edele visch-
kunst. Want van de lijn, die overlevering
v^n verbeelding scheidt, wist zij niets.
Voor haar was alles waar, alles geschiede
nis, zoo goed een deel uitmakend van Ve
rona als het amphitheater zelf.
De marktgasten hadden slechts vrien
delijke woorden cn glimlachjes voor het
jonge meisje, terwijl zij haar weg zocht
tusschen het uitgebreide winkelnet. Ie
dereen wist, dat zij Stephano Beni's ver
weesd nichtje was, dat zij in de Her
berg „de Hoed" wcor.de, en den naam
Giulietta droeg. Zij was altijd de kleine
huishoudster geweest van haar oom se
dert haar negende jaar, en was zoo gere
geld ter markt gekomen, en had haar
kleine inkoopen zoo voorzichtig gedaan
als de oudste matrone.
„Goeden morgen, La Giulietta zegt
er een.
„Hebt ge ook een stukje echte goede
stracchinokaas noodig voor uw ooms
avond-eten? Ik weet, dat hij van de Mi-
laneesche stracchino houdt, en hield op
zettelijk een stukje voor hem af, hoe
wel Graaf Giovi's kok graag alles ge
kocht had.'
„Hier, Giulietta mia roept een an
der. „Hebt ge ooit zulke geurige venkel
gezien als deze Ik bracht ze van morgen
mee van San Michele. Ge zult ze voor
2 cent de bos hebben, hoewel ik ze aan
ieder ander voor drie verkoop."
„Welke groenten'hebt ge voor het eten
noodig, kleintje vraagt de derde. „Vf r-
sche boonen, aardappelen, komkommers
uien.... Niemand behandelt u billijker
dan ik, denk er om
Glimlach om glimlach, groet tegen
groet gevend, doet La Giulietta intusschen
haar bescheiden inkoopen latuw en wa
terkers en geurige venkel voor salade,
linzen en een-hand vol btuine kamperfoe
lies voor soep een pakje versche bftter
in moerbeziebladen gewikkeld cn het
aangeboden stukje stracchino voor oom
Stephano's avond-eten. Dit, met een scho
tel pap en misschien een runderpoot,
zal haar spijskast voor twee of drie dagen
vullen. En nog, welken weg zij gaat, ont
moet haar het een of ander welbekend
gelaat. Hier zijn vrouw Giannetta's doch
ters, Lotta en Lisa, buiten zich-zelven
van pleizier. Want Tomaso, de timmer
mansknecht aan het Theatro Nuovo,
heeft haar juist drie galerij kaartjes gege
ven voor de voorstelling van morgen
avond
„Lieve kleine Giulietta zeggen zij op
beschermenden toon, „het is jammer,
dat we u ook niet kunnen meenemen, gc
gaat zoo weinig uit, en hebt zoo weinig
pleizier Maar ziet ge, het derde kaartje
is voor moeder, en zij wil ons nergens
heen laten gaan zonder haar, alsof wij
zuigelingen waren, en niet op elkander
konden passen 1 Nu, dan een andere keer
misschien, kleine Giulietta 1"
„Lieve Giulietta, het was heel vriende
lijk van u mijn Tito verleden avond dat
kommetje soep te brengen," zegt de we
duwe Marguerita, een andere buurvrouw!,
die zich-zelf en haar zoontje onderhoudt
niet het vlechten van stroo. „Hij hoestte
daarna in 't geheel niet, en is van dat oo
genblik af beter geweest." -
„Zeg, kleintje lacht een goed geklee-
de vrouw met een goedhartig uiterlijk
en gevolgd door een man, die haar in
koopen draagt. „Wat is dat voor een aar
dig liedje, dat een vogeltje mij in het oor
gezongen heeft 't Vertelde dat onze
Giulietta een Romeo gevonden heeft
„Uw klein vogeltje zingt valsch, Sig
nora Donda
„Neen, maar ge kijkt alsof men u van
heiligschennis betichtte Maar een vrijer
wel dat is zooals 't hoort, kind, als
men jong is en er lief uitziet
Het jonge meisje echter wendt zich
snel om, en de Signora Donda, wier
echtgenoot een koffiehuis met biljart
houdt in de Via Leonana, haalt de schou
ders op en lacht verachtelijk.
„Che che 1 che dat zou denken, dat
Tonio Moretti niet genoeg voor haar
was!"
„Op mijn woord, zij kan hooger op-,
gaan en er echter slechter bij varen, Signo
ra Donda," antwoordde de dikke kok
uit het Hötel Colombo d'Oro, die aan
hetzelfde kraampje koopt.
„Hè, wat zoudt ge dan willen De
hoofden der meisjes zijn tegenwoordig
zoo vol met onzin als een meloen met pit
ten. Ik wil er op wedden, dat de dwaze
meid denkt, dat een echte heer niet te
goed voor haar zou zijn
Maar deze beoordeelingen gaan voor
Giulietta Beni verloren, die op dit oogen
blik ver genoeg verwijderd is, aangetrok
ken door een boekenstalletje op den hoek
der Piazza de Signori. Het is een boeken-
kraampje van een mindere soort, waar
losse balladen, sprookjesboeken in op
zichtige papieren banden, misboeken uit
de tweede hand, oude muziek, kookboe
ken, levens van heiligen en dergelijken
liggen uitgestald, en dat wordt gehouden
door een éénoogig, kreupel man, alge
meen om zijn eigenaardige stem bekend
als II Grilo de krekel maar wiens eigen
naam Scalchi is. Er zijn verschillende
luiaards aan II Grilo's winkeltje dezen
morgen, en zijn eene oog heeft genoeg te
doen.
„Goeden morgen, mia bellaroept
hij in zijn schrillen falsettoon. „Ik heb
iets heel aardigs voor u. Kijk eens een
nieuwe ballade, geheel «ver u-zelfJa,
kijk hierhet heet De noodlottige liefde
van Romeo en Giulietta'een ballade in
vier en twintig coupletten met een mooie
houtsnee als lokvink La Giulietta dat
zijt gij, lieve kind,'en het lijkt sterk op u
La Giulietta op het balkon naar de
maan starend Romeo achter de cypres-
sen in den tuin Kom, ge zult u de vijf
centen riet beklagen voor uw eigen ver
haal, en uw eigen portret, om niet te spre
ken van den vrijer in den tuin Wat, het
plaatje alleen is het geld waard Twee
centen Onmogelijk. Wel, ik gaf cr zelf
drie voor Wel foeiWat een klein som
metje is dat Nu, daar dan omdat ge
een goed kind zijt en mij altijd bij mijn
eigen naam noemt, zult ge de ballade heb
ben, voor wat ze mij zelf kostte drie
centen, zoo waar ik een zondaar ben
Hef jonge meisje bloost en koopt, de
omstanders luisteren en lachen. Een van
hen, naar het uiterlijk een zeeman
die aan het andere gedeelte van het kraant
je een boek-doorbladert, blijft met zijn
vinger op het blad staan en ziet haar met
onverholen bewondering aan.
„Het moet gezongen worden op de
wijs van „Ti Toglio Beni Assaipiept
II Grillo, zijn drie centen opstekende,
haar na, terwijl La Giulietta met haar koop
wegloopt.
„Waarom zeidet ge dat het een liedje
voor haar-zeif was vroeg de zeeman,
met den vinger nog tusschen de bladeren.
„He !hé Die vraag verraadt den vreem
deling."
„Nu ja, ik ben een vreemdeling. Wie
is het jonge meisje
„Zij heet Giulietta."
„Dat dacht ik wel. En haar van
De kraampjesman schudt achterdoch
tig het hoofd.
„Wat gaat u dat aan
„Misschien niets, misschien iets....
Wie weetHoeveel vraagt ge voor dit
boek
„Vijf Oostenrijksche guldens."
„Daar even hebt ge drie gezegd."
„Als ik drie zeide, meende ik vijf,"
antwoordde II Grillo met een koelen star
ren blik.
De zeeiiian glimlachte en liet de losse
aeldstukken in zijn broekzak rammelen.
„En het jonge meisje Waar woont ze
Hoe heet haar vader
„Och, laat mij het boek nog eens even
zien, Signore? Hé! hé! hé! Kijk nu
eens wat een hoofd ik heb Daar staat
mijn bijzonder merk, en dat merk be
duidt zeven lire. Zeven lire, Signore
Ge kunt het nemen of hten liggen geen
cent minder
Steeds glimlachend haalt de zeeman een
door de zon gebruinde hand uit, vol geld
zilver en koper, waartusschen een en
kel goudstuk glanst. Hieruit kiest hij een
Frar.sch tienfrancstuk.
„Kunt ge mij drie lire teruggeven
II Grilo's eene oog glinstert van be-
geerigheid.
„Stephano Bern is een wagenmaker.
Ge zult zijn werkplaats vinden onder een
der bogen op de Arena in de Piazza delle
Bra," antwoordt hij, het tienfrancstuk
vast tusschen zijn vingers klemmend.
„Is La Giulittta zijn dochter?"
„Zijn nichtje."
„Maar zij wonen toch r.iet in de
de werkplaats onder den boog, c'at is on
mogelijk."
II Grilo heeft uif de diepste schuilhoe
ken zijn onderkleeren een klein vetti»
zakje, met lederen riempjes toegehaali.
te voorschijn gebracht, waarin hij oen
halven Napoleon bergt.
„Drie lire mompelt hij. „Corpo dï
Dio heb ik zooveel als drie lire
„Nu, verondersteld, dat g ni t genoeg
wisselmunt hebt.... waar w ne i zij?"
„Ge zoudt naar de Heroeig dei Capeüo
gaan, indien ik het u zeide 1"
„Wat, in het oude huis der Cappeiletti
Woont ze daar
„Waar anders zou men verwachten,
dat La Giulietta woonde, daar ben ik
benieuwd naar grinnikt de kreupele,
terwijl hij het lederen zakje in de duister
nis van zijn broekzakken terugbrengt.
„In orde ge moogt de rest houden."
En wegzeilend, met het duur gekochte
boekdeel onder den arm, steekt de zee
man naar de schaduwzijde over, juist bij
tijds om op te merken, hoe het voorwerp
van zijn onderzoek een vriendelijken
handkus toewerpt aan, en blijkbaar den
zegen ontvangt van een gezetten, kleinen,
witharigen priester in een rossig zwarte
soutane cn met een sjofelen hoed op aan
liet andere einde van de Piazza.
„Wie is dat vraagt een der omstan
ders voor II Grilo's stalletje.
„Hé hé Hoe zou ik dat weten de
een of andere zour-water-man met meer
geld dan hersenen 1 Tien franc voor die
voddige oude copie van Guarini's Pastor
Fido, die ongeveer vijftig cent waard is
Dat noem ik een goed morgenwerk
HOOFDSTUK XXXIX.
Stefano Beni, bezig de spaken van een
karrewiel te maken in de groote poort,
die hem voor werkplaats diende, bemerk
te dat er iets in 't licht kwam* en zeide
zonder op te zien
„Zijt gij daar, Matteo?"
„Ik ben Matteo niet, oomlieve
Tito beste Tito
En Giulietta zette haar mandje neer,
om de liefkoozingen van Tito te beant
woorden, een prachtige zwarte kat, die
in de werkplaats van oom Stefano leefde
en werkte.
„Gij hier, nichtje? Is er iets?"
„Niets dan een karreweitje voor u, oom
Stefano. Ik heb daareven Padre Anselmo
gezien, en hij verzocht mij u te zeggen,
dat de band bijna geheel van zijn wiel
afsprong, toen hij van morgen uit Monto-
rio terugkeerde, en hij wenschthetoogen-
blikkelijk in orde gebracht te hebben."
„Weer die band Bij 't lijf van Bacchus l
Hij kan niet altijd weder gelapt worden.
Luigi zeide de laatste maal dat het metaal
zoo murw was als tonder. Hij moet een
nieuw wiel hebben."
