HF A ANSI.AG OP MUSSOLINI. - STADSJEUGD NAAR BUITEN. - HET A.S. BADSEIZOEN TE ZANDV00RT.
UIT DE PERS.
Katholiek Nederland
en Chicago.
De toestand in Atjeh.
KUNST EN KENNIS.
Diep duiken.
mm
UIT ONZE OOST.
jHw**j>0*aim
«~TS!ÖS!SS58W5
riet Internationaal Eucharis
tisch Congres te Chicago be
doelt te zijn, zooals de Con
gressen te Amsterdam, Wee-
nen en al van andere hoofd
steden zijn geweest een open
bare hulde van alle landen en
volken aan het Allerheiligste
Sacrament, de kern van de
ratholieke geloofsleer.
Hiermee is gezegd, driestart
net „Huisgezin'', dat, al treft
het niemand in het bijzonder
of persoonlijk, Nederland bij
deze huldebetooging aanwezig
moet zijn en aanwezig met een
vertegenwoordiging, die in ver
houding staat tot het cijfer der
katholieken en hun diepen eer
bied voor de H. Eucharistie.
Daarna gaat het Bossche or
gaan voort:
■In een geval als dit moet
men niet te zakelijk- en te
nuchter zijn.
Wij kunnen allen ons levens
doel bereiken zonder dat een
onzer het Congres van Chicago
bijwoont, en de godsdienstzin
der Nederlandsche kaholieken
behoeft er niet minder om te
zijn.
Toegestemd: toch is en blijft
een Internationaal Eucharis
tisch Congres een grootsche en
openbare, een katholieke, wijl
internationale betooging voor
het hoogste geheim van onzen
godsdienst.
En wie zich den luister van
Amsterdam herinnert, maar
meer nog dan den luister de in
nigheid, het zich één voelen
van allerlei landaard en taal,
zegt, dat Nederland dezen zo
mer te Chicago moet zijn om
mee te getuigen en mee het
stortbad te ondergaan van he-
melsche genaden.
Wie gisterenavond het voor
recht hebben gehad, hier ter
stede professor Steger als apos
tel meer dan als propagandist
voor het Congres te Chicago
hooren hebben zich gaarne en
volkomen gewonnen gegeven:
Nederland moet op dat Congres
verschijnen in overeenstemming
met zijn katholieken „stand".
Eén denkbeeld heeft ons bij
zonder getroffen, dat, maar even
geopperd misschien is zelfs
dit woord nog te sterk een
groote beköring moet hebben
voor onze katholieke gemeen-
meenschap.
Met een reis naar Chicago is
een betrekkelijk aanzienlijk be
drag gemoeid, niet grooter
intusschen dan vele landgenoo-
ien besteden, die in Zwitser-
'and of Noorwegen hun vacan-
tie plegen door te brengen.
De kleinen onder ons, de fi
nancieel niet krachtigen kunnen
alleen in den geest het Congres
volgen tenzijtenzij de pa
rochie, de kleinste maar ook in
nigste katholieke gemeenschap,
samenwerkt om wat men zou
kunnen noemen een vertegen
woordiger van die parochie
naar Chicago af te vaardigen.
Hoevele parochies zouden,
indien men dezen w'eg wilde
volgen, het Eucharistisch Con
gres kunnen bijwonen.
Niet uitsluitend katholieke
personen zouden daar dan zijn,
maar de heele katholieke ge
meenschap van Nederland zou
men er vinden in haar mooiste
en zuiverste uitdrukking.
Waar wil men het denkbeeld
overwegen en, want de tijd
dringt, spoedig toepassen?"
Het blad stelt ten slotte de
vraag: Zou de Nederlandsche
vertegenwoordiging, zóó samen
gesteld niet de voorbeeldigste
zijn van alle landen?
De Indische bladen staan vol
-ommentaar over Atjeh. Zeer
uiteenloopend zijn de oordeel
vellingen over de gebeurtenis
sen ter Westkust. Opmerkelijk
is, dat blijkens door enkele bla
den aangehaalde particuliere
brieven van officieren in Atjeh,
naar aanleiding van de feiten
van '24 en '25 geschreven, in
militaire kringen al de verwach
ting van nieuwe overvallen
leefde. Het heet dat de garni
zoenen weder evenzeer op hun
hoede zijn als in den ouden
Atjeh-tijd. Ook wordt, opnieuw,
geklaagd over troepen tekort op
Atjeh. Wij lazen dat de uitbrei
ding met twee bateljons noodig
zou wezen. Algemeen betreurt
men het ontbreken van de oude
ervaren Atjeh-mannen van
voorheen. In dit verband mag
het wel merkwaardig heeten
dat men geen partij heeft ge
trokken van de Atjeh-ervaring
van den oud-officier Schmidt,
destijds overgegaan bij het bur
gerlijk bestuur en kortelings be-
ooemd tot resident van.Me-
nado. De schuldvraag wordt na
tuurlijk ook gesteld. Een over
plaatsing van den controleur
van Tapa Toean wordt in ver
band gebracht met de jongste
gebeurtenissen in zijn afdeeling.
Enkele dagbladen geven den
gewezen gouverneur Hens de
schuld en dit oordeel schijnt
dan vooral te berusten op diens
uitlating dat in Atjeh de gewone
bestuursmethoden moesten
worden toegepast, een uitdruk
king, waaraan veel verder
strekking wordt gegeven dan ze
blijkens het verband waarin ze
gebezigd is had. Van militaire
zijde wordt het B. B. beschul
digd allerlei fouten te hebben
gemaakt. Kortom, men zoekt naar den zon
debok. Hiermee zij men nu voorzichtig. Re
putaties worden gemakkelijk genoeg aange
rand. Terecht heet de Java Bode er op ge
wezen dat dit voor een oogenblik zekere be
vrediging geeft aan het publiek. Maar men
lost daarmee geen moeilijke vraagstukken
op. Het is zelden „één man'', die voor een
toestand aansprakelijk kan worden gesteld
Zoo simplistisch laten zich Atjeh-zaken
meestal niet verklaren. Ook wanneer uit de
mededeelingen van gouverneur Goedhart
de Medansche pers is gebleken dat in
twc« der laatste gevallen gepasseerde zelf-
GROOTE BRAND TE AMSTERDAM. Aan den
Overtoom is een ingebouwde timmerloods achter
perceel 2 en 4, door een feilen brand geheel
verwoest.
MUSSOLINI NA DEN AANSLAG, met pas verbon
den neus, omringd door zijn opgewonden land-
genooten.
HET GEVALLEN PAARD. Een typisch Amster-
damsch straattooneeltje. Een sleeperspaard in de
Leidschestraat op het asphalt.
DE BERGING VAN DE „HINDENBURG". De werkzaamheden aan den gezonken torpedojager „Hindenburg" zijn weer be
gonnen. 4nze foto toont het voorstuk van het schip, van boven af gekiekt.
GROOTE SCHOONMAAK. Een kijkje op 't stand,
beeld van Herman Boerhave aan den Stationsweg
te Leiden, dat grondig wordt schoongemaakt.
bestuurders een bende hadden gevormd, be
wijst dit nog niet dat men overvallen zou
kunnen voorkomen door, gelijk de Deli Crt.
wil voortaan alle gepasseerde zelfbestuur-
ders uit hun streek te verwijderen. Men
heeft zich af te vragen, hoe het komt dat
de gepasseerde zelfbestuurders zoo ge
makkelijk aanhang kan vinden.
En dan zal men ook de economische toe
standen in aanmerking moeten nemen Te
onderstrepen vallen overigens nog enkele
desiderata van gouverneur Goedhart: meer
contact tusschen bestuursambtenaren eener-
zijds, hoofden en bevolking anderzijds; goe
de wegen; vermindering van bureauwerk
voor de bestuursambtenaren waardoor zij
weder „het terrein in" kunnen gaan; open
stelling van het land voor cultures. Terecht
merkt de Deli crt. nog op dat het ter be
vordering van het contract tusschen bestuur
en bevolking noodig is dat de ambtenaar
dan ook lang genoeg op zijn standplaats
wordt gelaten.
Men weet, dat duiken op groote diepte
een gevaarlijk werk is; bij het aan de opper
vlakte komen loopen de duikers gevaar, om
ernstig ziek te worden, als ze te plotseling
van de diepte naar boven zijn gekomen. Zij
krijgen dan dezelfde verschijnselen, als ook
bij caissonarbeid is waargenomen, waarbij
de arbeiders eveneens werken onder ver
hoogden luchtdruk.
Sinds men echter de omstandigheden van
de caisson- en duikerzieke kent kan men er
tegen waken, door de arbeiders heel lang
zaam te decompresseeren en door ze bij zie
kelijke afwijkingen direct weer in een kamer
1 met overdruk te brengen.
In het „Journal of Hygiene" deelt cap
tain Dumont zijn ervaring mede over duik-
werk op de „Laurentic", die op de Donegal-
kust in 1917 gezonken was met zestig mil-
lioen gulden goud. Meer dan 98 van dit
goud is teruggekregen, hoewel de kruiser
uit elkaar was geslagen en 120 voet (p.l.m.
42 m) diep lag. In het geheel is er 5000 keer
gedoken; tót een luchtdruk van 4 kg. per
cm 2 (4 atmosmeeren).
Daarbij zijn slechts 31 gevallen van ziek-
zijn voorgekomen, die allen weer door re-
compressie genazen. In het algemeen bleek
echter dat het verstandig was tijd tus
schen twee afdalingen lang te nemen, zelfs
als men dezen tijd vier uur lang nam, dan
was de tweede afdaling toch nog gevaar
lijker dan de eerste. Verder bleek het ver
standig, dat de mannen, bij het ophalen
zich sterk bewogen, flink in en uitademden
en bovengekomen zuurstof inademen, dan
verdween de te veel opgeloste stikstof het
snelst uit de weefsels.
HET A.S. BADSEIZOEN TE ZANDVOORT, De groote houten trap aan het strand
zal door een betonnen trap vervangen worden. Rechts: Het volstorten van de
betonvormen. Op den achtergrond ziet men de Noordzee.
STADSJEUGD NAAR BUITEN. Links: Een groepje kinderen voor het vertrek naar het vacantie-kinderhuis te Nunspeet.
Rechts: De gelukkige kinderen wuiven ouders en yriendjes vaarwel toe.
