fepZEVRoUWEfl-
Garneering voor Babygoed.
ONZE KLEEDING
Handsn en stem.
Dingen die de man
niet weet.
De moderne
Parasol-
Zelf parfum maken.
Kookkunst.
Practische wenken
Recepten.
Uit de
Moppentrommel.
Patronen naar Maat
O0o
Maar weinig menschen krijgen bij een
eerste voorstelling dadelijk een volledi-
gen indruk van hun nieuwen kennis
Meestal is het de een of andere onder
geschikte kleinigheid, een uiterlijke ei
genaardigheid, die 't eerst onze aan
dacht trekt, en heel dikwijls laten we
ons, bewust of onbewust, daardoor ook
bij de verdere kennismaking beinvloc-
den en baseeren er onze sympathie of
antipathie op
Soms is dat opmerken van bepaalde
détails een onbewuste gewoonte, soms
is t opzettelijk en critisch. Zoo valt mij,
geheel onwillekeurig, bij een man altijd
het eerst de vorm van schedel op en bij
een vrouw: de handen Handen, die ik
eens gezien heb, vergeet ik nooit meer
en soms na jaren, wanneer ik iemands
manier van lachen of praten begin te
vergeten, zie ik altijd no<? duidelijk zijn
handen voor me: hoe hij schreef, of op
de ruiten trommelde, of bad na tafel
Handen vertoonen een ongeloofelüke
verscheidenheid van karakter Je hebt
verlegen handen, trouwe handen, oer-
domme handen, fijngevoelige handen, on-
schuldige handen fGod zegene ze!) en
noö veel meer Handen zelfs, wanneer
ze in rust zijn, staan voor mij in veel
nauwer verband tot iemands tempera
ment, dan bijvoorbeeld zijn oogen, waar
van het effect dikwiils zoo afhankelijk is
van den vorm, de plaatsing en de lengte
van de wimpers. Menschen met spre
kende oogen en veel praats, worden
soms gelogenstraft door hun botte, ziel-
looze handen, terwijl anderen met een
alledaagsch gezicht soms zelf niet we
ten hoe hun intelligente, expressieve
handen hun uiterlijk „ophalen."
Toch is er niets onzinnigers dan de
populaire methode van „karakter-lezen
uit 'den vorm der handen die vaste
regels aangeven: zulke vingertoppen,
zulke eigenschappen van geest en
hart.
De meest samengestelde en uiteenloo-
pende détails kunnen juist een verras
send harmonisch en karakteristiek ge-
ceel geven. De psyche van de hand
spreekt niet uit afgesneden, op zich zelf
beschouwde onde-deelen, maar uit de
eigenaardige belijning van het geheel
als zoodanig uit den vorm die de
hand ^aanneemt bij de verscheidene geba
ren uit het merkwaardig en typee
rend spel van vingers en geledingen, dat
even sprekend kan zijn als de mimiek
van een gezicht
Sommige begaafde menschen hebben
lange, smalle sterke vingers, die aan den
uitersten top plotseling iets breeder en
platter wo-den. bijna vierkant, met een
grooten, mooi-gevormden, slechts flauw
gewelfden nagel Knijp zoo n top puntig
toe en het effect is beoaald béte, in-
plaats van „artistiek", zooals de dom
me boekjes beweren.
Spitse vingers hebben lang niet altijd
nobele of kunstzinnige eigenaars: een
spitse, tengere duim is zelfs miserabel!
Een andere uiterlijkheid, die bij een
eersten indruk zeer veel gewicht in de
schaal legt, is de stem! fk geloof over
t algemeen heel weinig aan al die ka
rakter-uitleggingen, maar van de stem
zou ik graag willen toegeven dat ze in
nauw verband staat tot het innerlijk,
speciaal het gemoedsleven. Een bene
pen, drijverig mensch met een gul, sym
pathiek geluid, of een domme aanstelster
met een diepe, volle alt heb ik ten
minste nog nooit ontmoet Met een
schrille, holle stem is het op den duur
veel ondragelijker samenleven dan met
een leelijk gezicht! Een lieve, vreemde
stem kan even verrassend zijn als een
plotselinge betuiging van sympathie;
geen andere uiterlijke charme vindt zóó
vlot den weg naar ons hart.
Ook in vriendschap speelt de stem,
naast t gelaat, een belangrijke rol. Dit
valt ons gewoonlijk pas op bij een weer
zien na een langere of kortere scheiding.
Het plotseling en onvermoed terugzien
van een dierbaar gezicht kan ons over
vallen met een verrassing die aan ont
steltenis grenst, en de aandoening wordt
bijna pijnluk van onverwachte heftig
heid: ze is niet veel anders dan een
schrik Maar t plotseling opklinken van
een geliefde stem, die we misschien
niet verwacht hadden nog ooit te zullen
booren, doet ons niet schrikken, en
overweldigt ons niet met die al te felle
sensatie. De ont"oering om den terug
keer van een stem is veel inniger en
aangrijpender We worden koud en heet,
heel een sluimerend verleden van beel
den en klanken vliegt ons duizelend naar
't hoofd, we worden dronken van blijd
schap en voelen het tastbaar en na
bij,veel dieper dan op het wee-zien van
een, vaak veranderd, gelaat: ik heb je
terug ik heb je weer terug!
O, soms komen we thuis, en in onze
afwezigheid is een vriend uit den vreem
de gekomen, geheel onaangemeld, en
praat met de huisgenooten We hooren
zijn stem in de gang klemmen een
oogenblik onze handen in elkaar van
spanning en twijfel dan slaat de ze
kerheid ons naar 't hoofd en dwaas
en uitgelaten stormen we de deur open
en vliegen recht op hem toe en vin
den opeens alle woorden die we noodig
hebben. Maar wanneer we plotseling
tegenover hem staan, zonder eerst door
zijn stem gewekt te zijn en hij zwijgt
en kijkt dns aan met een gezicht van:
ik ben een verrassing dan worden
we bleek en verlegen, laten onze armen
slap hangen en vliegen hem volst-ekt
niet aan en weten geen woord van
welkom! Zulk een wonderlijke macht
heeft de stem!
MACHTELD
l
Elke man denkt, dat alle vrouwen het
hart op de tong dragen wat een heel
verkeerde plaats is voor een hart! Maar
elke vrouw weet, dat de man het daar
in mis heeft Elke man denkt ook, dat
een vrouw geen geheim kan bewaren en
dat zij niets liever doet dan den heelen
dag haar tong laten gaan Maar het is
de vrouw die de wijsheid in het licht
stelt van den man die gezegd heeft, dat
de spraak den mensch is gegeven, niet
om zijn gedachten uit te spreken, maar
om ze te verbergen De meeste mannen
denken, dat ze alles van hun vrouw af
weten, dat zij geen geheimen of geheim
pjes voor hen heeft. „Gelukkige waan,"
zegt een sarcastische sch-ijver; „een
huishouden waar de man ook het gering
ste, dat zijn vrouw deed of zeide, wist,
zou het ongelukkigste huishouden ter
wereld zijnDat is een beetje sterk
uitgedrukt; maar tot op zekere hoogte
heeft hij ongetwijfeld gelijk. Groote ge
heimen behoeven er tusschen man en
vrouw niet te bestaan; maar of hef goed
zou zijn dat ze allebei zoo glashelder
waren dat ze wederkeerig in geestelijken
zin door elkaar heen konden zien?
Het is niet zoo moeilijk om de kleine
Geheimen van den man te doorgronden
Wanneer het meisje hem vraagt of hij
nu heusch nooit, nóóit van een ander
meisje heeft gehouden, terwijl hij den
verlovingsring aan haar vinger steekt,
zegt hij altijd „neen" En dan hoopt hij
niet alleen, maar hij* gelooft ook dat zij
hem voor een net, b-aaf, solied jong-
mensch zal aanzien, die aan haar zijde
voor het eerst het zalige pad der liefde
betreedt; en zij lacht inwendig, omdat
zij zijn eerste geheim reeds lang heeft
doorgrond Maar hij? Hij is er in zijn
ijdelheid vast van overtuigd dat zij 'hem
niet met gelijke munt betaalt, en dat
nooit, nóóit, zoo lang zij het haar heeft
ogpestoken öf heeft laten bobben
een ande~e man haar diep in de oogen
heeft gekeken dan haar vader, of hoog
stens de oogarts als zij een lorgnet
draagt. Als zij getrouwd zijn, weet het
vrouwtje binnen het half jaar als het
niet al veel eer is alles wat zij van
het verleden van haar gemaal wenscht
te weten. Maar wat weet hij van haar
verleden? Hij heeft misschien iets van
zijn naïeve geloof van vroeger verloren;
maar dat is meer een gevolg van vage
intuïtie dan van het feit, dat hij werkelijk
veel wijzer is geworden.
Dat komt omdat de vrouw de kunst
icrstaat haar gedachten te verbergen
al praat zij nóg zooveel
Het is niet overdreven waneer men
beweert dat geen enkele getrouwde -ïun
precies weet welke gevoelens zijn vrouw
koestert ten aanzien van de menschen
waarmede zij omgaat. Zij zou ze zelf
hiet eens altijd goed weten te omschrij
ven; maar al zou zij dit kunnen, dan
vindt zij het toch maar beter om er haar
man geen deelgenoot van te maken. „De
mannen zijn zoo eenvoudig van harte;
zij kunnen er toch niet bij dat er redenen
voar kunnen bestaan om vriendelijk om
te gaan met menschen die ge eigenlijk
liever niet ziet en om anderen te ant-
loopen die ge heel graag moogt tijden.
Dc mannen houden van vrede bij hun
sociaK betrekkingen; de vrouwen hou
den van strijd en intrigue. Daaom wor
den zij bij de keuze van de menschen
waarmee rij omgaan geleid door stra
tegische overwegingen.
Om ons nu tot meer materieele dingen
te bepalen: niet alleen dat de vrouw haar
droomen en haar preferenties voor haar
man ve-borgen houdt, maar hij weet ook
van een deel van haar huishoudgeld niet
wat ermee gebeurt! „Nemen wij aan,
dat de man zijn vrouw iedere week een
bepaald bedrag geeft om er de kosten
van het huishouden mee te bestrijden.
Weet hij hoe al dat geld besteed wordt?
Natuurlijk niet. Alleen stond hij ervan te
kijken, als hij wist wat er in werkelijk
heid allemaal van wordt betaald Wat
er op de onmiddellijke huishoudkosten
wordt bespaard komt nog op allerlei
onnaspeurlijke. geheimzinnige manieren
den man ten goede Ook moet het dik
wijs voor een goed deel dienen om een
ga te stoppen in h, t een beetje te
schralt kieedbudget of cm iets extra s
te koopen voor de kirrcren."
De vrouw <-' e, als bn erop aankimL
veel meer aan haar eenmaal gevestigde
opinie Vjsth'.udt dan de man, wo-dt t jrb
geach er geen bepaalde meening op na
te houdi.n. aiieen omdat de man niet bij
de hand genoeg is om erachter te komen
wat die meening is. Zii loopt er niet mee
te koop, maar houdt ze diep in haar bin
nenste verborgen, en al wat zij praat en
zegt is veeleer een schild om indringers
heiten te houden, dan een scheepsroeper
om rond te bazuinen wat zij denkt.
Daarom beweren mannen altijd dat de
vrouwen niet meen en wat ze zeggen
wat een dwaasheid is. Zij leggen haar
bedoelingen ni«J bloot, en dat willen zij
dan ook niet Een man kan jaren lang
met zijn vrouw over allerlei onderwer
pen van gedachten hr-bben gewisseld cn
toch nog in het onzekere verkeeren over
haar bepaalde opinie aangaande een of
ander De verklaring hiervan ligt in 'iet
feit dat d beide geslachten nooit geheel
en ai openhartig kunnen zijn tegenover
elkaar hoezeer ze dai ook zelf zouden
willen Een vrouw openbaart meer van
haar innerlijk aan een andere vrouw die
zij haat. dan aan den man dien zij lief
heeft
Het is dan ook aan geen twijfel onder
hevig, dat vrouwen beter door vrouwen
worden begnpen dan door mannen. Juist
om deze reden trekt de vrouw den man
aan Monog: mie is aiieen mogelijk omdat
Jc vi uw zoo veranderlijk, zoo ondoor-
gtondeiijl is Een man is met één vrouw
getrouwd *en toch ook weer met dui
zend versclrllende, en ieder van deze
duizend vrouwen is een raadsel op zien-
zelf Als eer. man zijn vrouw niet v.tn
ganscher harte liefheeft, kan bij mis
schien niet begrijpen dat er dingen zijn,
die zii hem riet kan vertellen. En wat
zij hen. het minst van alles kan laten
merken is hoe zij eigenlijk precies over
hem denkt Dit is het diepste van alle
geheimen die een vrouw voor haar man
heeft: De wetenschap dat zij eigenlijk
vindt dat alle mannen groote kinderen
zijn, die bemoederd moeten worden. Zij
kan bewondering voor hem koesteren en
zich toch boven hem verheven voélen.
Daarom vraagt zij in veel aangelegenhe
den ziin meening en hoort die aan met
de nederigheid welke de man zoo gaag
in zijn vrouw ziet maar zijn adviezen
opvolgen doet zij niet.
Een gezellig bezit is zoo'n leuk, fantas
tisch parasolletje dat niet grooter dan
45 c.M. zijn mag! Het geeft ons een
blijde, opgewekte stemming wanneer we
er mee uitgaan op heerlijk-zonnige zo
merdagen.
Maar, ho, zoo ver zijn we gelukkig nog
niet. De parasol kunnen wij nog missen
De zon is ons nog hartelijk welkom. Hoe
meer warmte ze geeft, des te beter!
Eigenlijk zijn wij geen menschen meer
voor 'n parasol. Wat geven wij om een
gebruinde huid! 't Is juist wel modern
zoo'n beetje zon-verbrand te zijn, dan
kleurt onze gelaatsteint beter bij onze
kousen, die toch immers in chair-brulé-
tinten het meest modern zijn!
Nu ja, een blanke of een bruine teint,
een parasolletje te bezitten is aardig.
Eentje die bij ons hoedje, bij ons toiletje
hoort en bovenal eentje, die bij-ons-zelf
hoort.
De vorm van de uitgespannen parasol
is soms bijna geheel recht en plat, zoo
als onze Japansche zusters die dragen.
Andere zijn in halven bolvorm en ook
wel in kelkvorm. Bedrukte zijde is een
zeer gewilde stof voor 't moderne para
solletje, maar ik geloof dat lint-materiaST
(wat ook zeer „en vogue" is voor hoe
den) dit nog overtreft Snoezig zijn ze.
die uit ingehaalde zijden linten bestaan
in afloopende kleur. De tinten moeten
in harmonie zijn met het toilet en vor
men daarmede dan een allerbekoorlijkst
geheel.
Ik zag een beeldig toiletje van citroen
gele georgette, waarbij een parasol in
deze tint, nuanceerend tot oranje en
versierd met guirlandes van gele rozen.
Een chique geheel. De effen parasols
hebben borduursels van vogels of bloe
men, terwijl aan den knop een toef van
linten of bloemen prijkt.
Wie uwer veel aan handwerken doet
en een moderne parasol wel een luxe
vindt, met het oog op den flinken prijs,
dien zulke dingetjes kosten, zou een een
voudige, effen parasol kunnen koopen
en deze zelf borduren of beschilderen
In de tinten van de versiering kiest ge
een mooi lint of een bouquet bloemen
hetwelk ge aan den stok bevestigt.
Voor het borduren kiest ge een aar
dig strijkpatroon, dat ge op elke baan
van de parasol, cl.oor middel van een
strijkijzer overbrengt. Bedient ge u van
schilderwe-k, dan zal een schablone zor
gen voor het patroon.
TRIX.
Veel dames houden van parfum: de
eene houdt van violette, de andere van
heliotrope, een derde van lavendel of
rozen-olie. Er zijn zeer vele soorten
parfums, die meest allen kostbaar zijn
en waarvan de samenstelling een fa
brieksgeheim is, waar wij niet achter
zullen komen.
Echter een lichte parfum, een geurig
toiletwater, hetwelk wij bij het wasschen
gebruiken, kunnen wij gerust zelf ma
ken.
Nu de tijd aankomt, dat al die lieve
en heerlijk-geurende bloemen ons zullen
omringen, moeten wij bijtijds er op be
dacht zijn, daarvan gebruik te maken
om voor later, wanneer de flora-kinderen
niet meer in natura te bewonderen zijn,
tench de herinnering van hun zoete geu
ren te hebben overgehouden.
Die herinering aan de zoele bloemen
geuren hebben wij opgesloten in flacons,
waarmede we heerlijk royaal kunnen
omspringen, daar we een flinken voor
raad hebben voor.... weinig geld.
Een heerlijk toilet-water is de rozen
olie.
In wijnazijn van zeer goede qualiteit
doet ge een flinke hoeveelheid rozen
blaadjes en voegt hierbij een eetlepel
honing. Dit vocht laat men minstens zes
weken zoo staan en giet het dan door
filtreerpapier om het met behulp van een
trechter in kleine en fraaie flacons over
te schenken De stoppen der flacons
siert ge met een mooi lintje op.
Een heerlijk parfum verkrijgt ge op
de volgende wijze: Ge plukt een flinke
hoeveelheid lavendel-bloempjes, rosma
rijn en kruizemunt-blaadjes. Verdolde
of aangetaste blaadjes moet ge zorgvul
dig verwijderen. Daarna wordt, alles te
zamen gehakt, echter niet te klein, daar
ge anders de sappen verliest. In een
liter alcohol wordt deze samenstelling nu
weggezet en zes weken bewaa-d. De
eerste twee weken wordt de flesch in
de schaduw gezet, de laatste vier zet
men deze in het volle zonlicht, daar dan
de geheele parfum der bloemen is uit
gehaald. Na eveneens gefiltreerd te zijn,
wordt deze parfum in fleschjes of stop
flacons nog eenigen tijd bewaard.
Er zijn bloemen, die slechts na heel
langentijd van moeite en geduld onzer
zijds, hun geuren aan ons afstaan. Hier
onder behoort ook het Maarlsche viool
tje. De parfum, hiervan verkregen, is
zeer kostbaar en zeldzaam. Meestal
wordt onder den naam van dit bloempje,
de parfum der iris verkocht, die niet zoo
bewerkelijk is en zeer zeker ook ver
rukkelijk geurt. Er zijn vrouwen, die
wanneer ze eenmaal hun parfum heb
ben gekozen, deze 'altijd blijven gebrui
ken en niet meer tot een andere over
gaan. Er is iets heel eigenaardigs in, dit
te doen. De geur die ons omringt, be
gint een onafscheidelijk deel van ons
zelf te worden, zoodat als-het-ware die
parfum ons persoonlijk eigendom wordt.
Evengoed als een fabriek een artikel in
voert en daarop patent neemt, als bewijs
van haar eigendoms-recht!
Bestaat er een kookkunst, of bestaat
ze niet? Er zijn fijne geesten, en, daar
onder een Brillat-Savarin en een Dumas
père, die meenen van wel En er zijn
ook menschen, die als wijlen heer Kegge
roepen: „Allemaal gekheid!", en er bij
voegen: „Koken is een vak, een gewoon
handwerk als ieder ander. Geeft ons iets
goeds te eten, en daarmee basta!" Nu
kan men er ongetwijfeld een zeer nuch
ter inzicht op na houden, en het toch
met het laatstbedoelde slag menschen
niet eens zijn. In de eerste plaats: staan
het handwerk en de kunst inderdaad zoo
ver van elkaar af? Die onzer zou hel
wagen om leden der Parijsche hautc-cou-
ture als Worth, Poiret of Patou fout
court: kleermakers te noemen, hen daar
mede inlijvend bij een klasse van wille
keurige ridders van de naald, die onze
kostelijke stoffen wel eens versnijden?
Niemand. Welnu, wat voor de
mode-scheppers geldt, geldt ook voor de
koks. Het zijn ongetwijfeld lang niet
allen koks (en kooksters) in den meest
edelen zin des woords, die lange mes
sen dragen, maar er zijn er genoeg onder
heen die het vak „koken" beoefenen als
een persoonlijke kunst, welke helaas met
hen ten grave zal dalen. Want, alle
kookboeken met tot-op-grammen-nauw
keurig aangegeven hoeveelheden ten
spijt, zijn er nog altijd van die menschen,
die ,op de gis en den tast", maar pre
cies, weten hoevee! zout en peper er in
de soep of het vleesch moet. Hun „snuf
je kerry" zal ons later geen t-anen in de
oogen brengen, hun „scheutje azijn" trekt
ons wangvleesch niet samen: zij meten
hun maten niet af, nant ze voelen ze!
Vraag nu aan een huisvrouw,* beroemd
om haar sausen: „Hoeveel sago en hoe
veel bouillon doe jij er in?" Ze zal het
niet precies kunnen zeggen, ze „doet
het maar zoo'n beetje op het gevoel!"
En als ge bij de beroemdste flensjesbak
ster der familie informeert boe lang ze
de koekjes nu 'op den kop af in de pan
laat, om ze zoo bros en croquant-bruin
te krijgen, dan zal ze u verlegen aansta
ren en bekennen dat ze het heusch niet
weet.
Bij het koken gaat het als bij alle an
dere kunsten, met groote of kleine K: La
critique est aisée, T'art est difficile. Nie
mand staat aan zoovele onvriendelijke
opmerkingen bloot als de kokende huis
vrouw. Maar weinigen ook worden in
wijden familiekring zoo gewaardeerd als
de vrouwelijke familieleden van wie de
roep uitgaat van een voortreffelijk kook
ster te ziin. in iedere familie komt wel
een slechtgehumeurde tante van zeer
onbestemden leeftijd voor, die het aller
uiterste placht te vergen van het geduld
onzer jeugdjaren. Maar zie, tante kon
een gans braden als niemand ter wereld
en, in vergelijking met een Jan-in-den-
zak van haar hand, waren alle andere
Jannen-in-den-zak ter wereld maar boe
renbedrog of kinderspel. Hoeveel hebben
wij tante niet vergeven, omderwille van
die gans en dien Jan-in-den-zak! En
hoevele jeugdige, aangetrouwde nichtjes
I van deze en dergelijke tantes hebben
Ofschoon men babygoed zeer wel kant
en klaar in een of anderen winkel kan
koopen, zijn er toch altijd veel moeders
die er de voorkeur aan geven zelf van
allerlei te vervaardigen: en dit niet al
leen omdat het misschien iets goedkoo-
per is, maar ook om de charme van het
werk zelf. De goede moeder gaat niet
op.in dansen en ande~e vermaken bui
tenshuis maar zoekt als van oudsher het
geluk in den kring der haren. Zoo zal
het haar een genot zijn stil te arbeiden
aan het handwerkje onzer plaat: een
niet uit de volheid haars harten ge-
wenscht dat ze haar Albert of haar
Theodoor soortgelijke spijzen konden
voorzetten, spijzen, die den stempel
harer persoonlijke begaafdheid droegen
en die niet kwamen op de creditzijde
van een of ander ingenieuzen in- of uit-
heemschen blikjesfabrikant. Er zijn
cogenblikken, zelfs in het leven der mo
derne vrouw, waarin zij tot de gulle er
kenning komt: wij zijn knap en sportief
geworden, dragen korte haren, jurken
zonder mouwen, we rooken sigaretten,
we roeien meer dan een half uur aan
een stuk stroomopwaarts, maar we
weten van de kookkunst niets meer af.
In zulke oogenblikken benijdt me-
vrouwtje-1926 haar grootmoeders, die
door de overgrootmama's zoo onbarm
hartig gedrild werden voor het groote
keukenfornuis en die de magische in
vloeden van laurierblaadjes of foelie zoo
uitnemend verstonden Grootmoeder
wandelde in haar jongemeisjes-jaren met
een mandje op het hoofd door de kamer
om haar maintien te bewaren en was
geen lid van diverse sportclubs. Maar,
in plaats daarvan kon ze koken.
Langzaam maar zeker is gelukkig de
absoluut-onjuiste stelling, dat met de
aanvaarding van het ambt van kookster
het verstand ook meteen wel komt, aan
het verdwijnen. De moderne jonge meis
jes gaan zich nu weer, meer dan een
tiental ja-en terug, toeleggen op het met
vaardigheid hanteeren van den potlepel.
Want het besef dringt door, dat men een
dftmuntend vertolkster van Grieg kan
zijn, doch tevens daarnaast kan weten
hoe parelgortsoep gekookt behoort te
worden Bovendien zal de vrouw van
smaak zich er ook altijd op toeleggen
om de goed-gekookte spijs zoo sierlijk
mogelijk op te dienen, want het oog
wil ook wel iets. Intusschen overdrijve
men dat laatste nooit. Kruidige toevoeg-
inkjes, kleurige sausjes, tomaten-en-ei-
garneeringen zijn heel aardig als finis
hing touch, maar ze mogen nooit hoofd
zaak worden. Van den beroemden Fran-
schen kok Vatel vertelde men dat hij
eens, toen het om een weddenschap
ging, een paar oude, versleten schoen-
zplen, na een wekenlange bewe-king, zoo
heeft weten te bereiden', dat allen, die
er van proefden, geloofden met een ede
len vleeschschotel te doen te hebben!
Dergelijke bravour-stukjes zijn echter
gelukkig aan de doorsneê-kookster
niet vergund. Haar taak is, om haar werk
in de keuken in allen eenvoud te per-
fectionneeren tot een kunst, die ook
economisch onaantastbaar moet zijn. Het
spreekt vanzelf dat alle technische hulp
middelen en alle nieuwe snufjes daarbij
met vreugde begroet worden. Met den
degelijken oud-vaderlandschen pot als
basis en wat moderne verfijningen uit de
Fransche school als toevoeging brengt
dey verstandige kookster het reeds zeer
ver; en daarbij overdrijve zij het aantal
der maaltijden niet. Want, met alle
waardeering voor de culinaire kunst;
Nog steeds is honger de beste saus!
Van oude vilhoeden, die uit model zijn
geraakt of verschoten zijn, kan men keu
rige pantoffeltjes maken, die heel sterk
zijn. Het is niet moeilijk, als ge uw oude
pantoflels tot model neemt.
Ook kunt ge van het vilt alleen de
zolen nemen en het overige van satinet
of laken. Wie bedreven is in haken, kan
van twee kleuren wel het zichtbare ge
deelte haken. De bovenkant wordt van
een elastiek voorzien, zoodat het pan
toffeltje goed aansluit.
muts met bijbehoorend jurkje. Beiden
zijn versierd met gebrodeèrde tulle. Het
open borduursel (bovenste teekening)
kan in eenige herhalingen op de kruin
der muts geplaatst worden terwijl daar
omheen komt een kring van boogjes, be
staand uit open punten. Het zelfde mo
tief plaatst men op het borststuk van
het jurkje.
De meander van knoopstukken gar
neert het voorstuk der muts. Men kieze
voor de uitvoering witte, rose, lila of
lichtblauwe materialen.
SARDINE-BROODJES.
1 blikje sardines, 2 eieren, fijngehakt
ui, wat moste-d, zout, cayenne-peper,
iets kuidenazijn, olie van de sardines.
Bereiding: De sardines van de graten
ontdoen en fijn wrijven met de hard ge
kookte eidooiers, de ui, de kruiderijen,
azijn en zooveel van de olie tot men
een goed smeerbaar mengsel heeft ge
kregen. Met dit mengsel nette stukjes
geroosterd brood bestijken en ze schik
ken op een schaaltje, met een vinger
doekje belegd en versierd met takjes
krulpeterselie.
AARDAPPEL-CROQUETTEN.
250 gr. koude aardappelen, 2 hard ge
kookte eidooiers, wat fijngehakte ui, pe
terselie, selderij, 30 gr. boter, iets melk,
peper, zout, noot. .Bereiding; De aard
appelen fijn malen en vermengen met
de fijngewreven eidooiers, de fijngehak
te kruiden, zout, peper en noot, de ge
smolten boter en zooveel melk tot men
ten goed samenhangend geheel heeft
vei kregen. Hiervan langwerpige rolle
tjes vormen, deze door los geklopt eiwit
en paneermeel halen en ze in heel warm
frituurvet goudbruin en knappend bak
ken.
BEGREPEN.
Lucie „Ach, Elise, wat is de wereld
toch wonderschoon 1"
rElise „Zoo. En hoe heet „hij" V
OOK 'N MANIER.
De beschroomde jonge boer zat op
een bank naast de boerendochter en hij
achtte het oogenblik gekomen, om het
beslissende woord te spreken.
„M.... Mina, begon hij, je weet
dat ik binnenkort een aardige boerderij
krijg, waar Entwee paarden
en tien koeienen zes varkens....
en drie geitenen vijftig kippen....
en een paar eenden
Op dit oogenblik klonk de stem van
Mina's moeder uit de boerderij
„Mina, is te Teunis d'r nog niet?"
„Hij is op komst, moeder z'n vee is
d'r al" antwoordde Mina.
En meteen was de zaak in orde.
1.00 per stuk.
Kindermaten tot 12 jaar 0.75.
Papieren patronen op maat gemaakt,
kunnen onder toezending van het be
drag besteld worden aan Paper Pattern
Service, Parkstraat 79, Den Haag.
De maten op te geven volgens onder
staande teekening.
No 397 Een marine blauw costuum
staat altijd ook in den zomer
uiterst correct, ter wij! het niet zoo gauw
als iets anders elk vuiltje laat zien Ons
model bestaat uit een rok met witte
blouse en bolero De rok is van voren
voorzien van een aantal stolpplooien,
terwijl de achterkant recht is De blouse
wordt in den rcfk gedragen: zij heeft van
voren in de midden een sluiting met een
g'oot aantal knoopjes en ter weerszij
den daarvan groepen platte plooien:
een halfstaand rond kraagje met blauwe
strik maakt de halsopening af
De bolero hangt naast den hals recht
naar onder af zoodat een strook van de
blouse te zien blijft; hij is gegarneerd
met een zwart zijden ripslint langs voor
panden en neklijn. Een ceintuur om -de
taille en vlak daaronder aan weerskan
ten een zakie welks ingantf men met
ripslint omboordt, evenals de einden der
mouwen Hoed van gekleurd vilt, kou
sen rose en schoenen zwart
No 398. Een lichte mantel voor den
zomer waarvoor men een bois de rose
kasha als stof kan kiezen
Van onder heeft de mantel in het
rechter-voorpand één stolpplooi en in
het linker twee, waarvan de binnenste
juist samen valt met den overslag van
het andere pand De stolpplooien wor
den omboord tnet bijpassend tres, dat
we eveneens zien toegepast langs revers
en k-aag en als garneering der mouwen
De tres der revers loopt door langs den
zoom van het overslaande voorpand met
inbegrip van het vierkante uitsteeksel
der sluiting Knoopen van bijpassend
galalith. Hoed in donkerder tint der man
tel. kousen rose en schoenen beige.
WARME PUDDING.
100 gr. bloem, 100 gr. boter, 50 gr.
suiker, 2 eieren, 3 eetlepels abrikozen
jam, iets bakpoeder. Bereiding: De bo
ter tot room roeren, dan de suiker, de
eieren en de bloem met gistpoeder toe
voegen en dan de jam door de massa
roeren. Overdoen in een met boter en
paneermeel geprepareerden pudding- j
vorm en pl.m. 2 uur au bain marie laten
koken. Den pudding presenteeren met
een jamsaus. Hiervoor neemt men 3 lepels
jam, verdunt deze met 2 d.L. water,
voegt wat citroensap toe en bindt de
saus met aangemaakte aardapoelsago.
