TROPENADEL1000 KEER
Radio-Omroep
11
ELC K WAT WILS
TREKJES.
Derde blad
NIEUWE HAARLEMSCHE COURANT.
Zaterdag 20 Nov. 1926
Esther de Boer van Rijk. Lang leve de commissie
door
FRANS MEIJER
Nou daar gaat ie. Huldiging.
De 'stoet. Het groote zwijgen. Van cadetjes
en levertraan. Rollade en zeeschuim. Mevrouw
Over communisten en een uitsmijter.
1%
W
Medetieelingen van den K. R. 0.
No. 472
SS3
S?'s
Mevr. de Boer van Rijk kwam in Haarlem
kaar lOOOsten Tropenadel geven, voor, dc
duizendste maal zou ze den onverbeterlijken
bastaardvloek ten beste geven, dien ze er
uit robbelt, zoodra ze de planken betreedt,
voor den lOOOsten keer zou ze staan te
stumperen voor den mysterieuzen potdich
ten Javaan, voor den lOOOsten maal zou ze
eruit flappen, dat het in Kattenburg was
waar ze het eerste levenslicht aanschouwde.
Eerst moest er papiei wezen om te schet
sen, zoodat ik het waagde bij de fa Bosse
binnen te stappen, waar ik verschillende
heeren achter de toonbanken vond wegge
scholen. Daar hier echter zeer particuliere
redenen in het spel zijn, kan ik mij daar niet
verder over uit laten. Voor hen echter, die
er kwaad achter mochten zoeken, zij hier
meegedeeld dat geen van ben ooit geld bij
mij geleend heeft.
Tijdens mijn verblijf in meergenoemde
zaak, kwam de feestelijke stoet juist voorbij,
en de zwarte walm van de toortsen men
gelde zich met de grijze mist, die de straten
der stad des avonds omsluierde.
Vlak bij den schouwburg stiet ik op
dichte drommen menschen, waaraan geen
doorkomen mogelijk was. Mijn geduld zou
op zeer zwaren proef zijn gesteld, ware hel
tige roomtaart, alsof ze er nooit meer van
daan mo'esl. Zoolang deze apathische rust
duurde was er wel met haar op te schie
ten, maar nauwelijks was er beweging in
De heer Mertens, dir. v. h. Haagsche
tooneel.
het gevaarte gekomen of het begon te mop
peren als een oude aap, die zich aan klap
pernoten overeten heeft. Haar bezorgd
heid bleek hoofdzakelijk uit te gaan naar
het uur van den aanvang, hetwelk bij haar
blijkbaar nauw verband hield met het uur
van vertrek. Meenende gedienstig te zijn
lichtte ik haar in goed of verkeerd, dat
weet ik nog niet dat er ca. half een
nog wel een trein naar Den Haag ging,
welke opmerking een hevig protest des
wiegelenden massa's uitlokte.
En toen ik maar door bleef strijden werd
ik door het Spinozistisch wezen (denken en
uitgebreidheid] ingerekend tot een klasse
ontoerekenbaren, waarmede men beter niet
kan discussieeren, zonder zijn eeuwige za
ligheid in gevaar te brengen. Dies wendde
ze zich af met de opmerking dat ze niet
van ruzie hield en vervolgde haren wiebe-
lenden gang naar de onderwereld, waar
langs zij in het donkere souffleurshok
moest belanden.
Het probleem zou opgelost worden.
Welk probleem, vraagt ge.
Wel, misschien het grootste probleem
van den avond, n.l. of deze geweldigheid
zichzelf in hel souffleurshok zou persen of
wel erin geperst moest worden.
Op het oogenblik dat het gebeurde,
stend mijn hart stil.
Ik was op het tooneel gebleven, ter
wijl het groot, met stof omkleede bewust
zijn naar lagere regionen daalde.
Opeens zakte de Schouwburg Iks c.M.,
tot groote ontsteltenis van den Directeur.
Daarop klonk een geweldig gekraak. Het
was klaarblijkelijk het oogenblik dat het
geweldige zich in het nauwe hokje wrong
een bruingebakken cadetje met vergeet i
me-niet-oogen, die luisterde naar den wel
wat al te. weidschen naam van Keizer,
waarvoor de man m.i. niet doortastend ge
noeg is en teveel oprechtheid bezit. Hij
onderhoudt mij over de al of niet toelaat
baarheid van mijn nederige persoonlijkheid
op het tooneel en beroept zich daarbij op
een geval, dai korten tijd geleden in den
Stadsschouwburg plaats had en waar een
brandweerman het ook aan den stok had
gekregen met een journalist, die er later
zóó'n stuk over in de krant schreef. Hij
had het eens moeten weten, wie die ver
vloekte journalist was.
De andere brandweerman had een lever
traangezicht. tanig en gerookt, wel een
prettige kerel. Voor zoover mijn menschen-
kennis gaat, zou hij een goed en kundig
pruimer kunnen zijn.
Een heerlijkheid was het de oogeri te mo
gen laten weiden aan dc glimmende ver
schijning van den uit de kluiten geschoten
Directeur van het Haagsch Tooneel, tfen
heer Mertens, wiens begrenzingen ook
nogal wijd uiteenloopen. Desondanks eer.
kwiek heer, vlug en beweeglijk als een
ietwat abnormaal gevormde 'gazelle, met
een hals als een zeer geslaagde rollade,
wangen als gepolitoerde Icdikantknoppen,
witte blanke haren fonkelend als het schuim
der zee, maar minder bruisend en een
Mevr. E. de Boer van Rijk in Tropenadel.
niet dat een lieftallige jonge dame mij ver-
zpcht op mijn schouders te mogen steunen,
welke manipulatie het bittere wachten aan
merkelijk verzoette. Als het aan mij gelegen
bad, stond ik daar misschien nu nog.
De politie, die zorg had te dragen had de
handen vol en maar op gevaar af, wederom
de vriendschap der Haarlemsche politie te
verliezen, moet ik toch zeggen, dat het op
treden, van eenige politiemannen bij de brug
JanswegJansstraat, ruw en onbehoorlijk
was. Zulks te zeggen, eischt mijn gevoel van
eerlijkheid, 'een natuurlijke deugd, die zeer
sterk in mij is. Want eerlijk ben ik steeds,
behalve een heel enkele keer, wanneer mijn
vrouw vraagt, waarom ik zoo ltiat thuis
kom. Laat ik hierbij even aanmerken dat de
journalistiek voor uithuizige echtgenooten
een paradijselijk beroep is.
Reeds bij mijn binnentreden in de too-
neelruimte was mijn aanAcht sterk ge-
trcii.ken door een groote, wiebelende
massa, iets als een geweldige hoop kik
kerdril.
Deze massa ontpopte zich later als de
.souffleuse,, een dame, die luisterde naar
den bedriegelijken en zeer misleidenden
'liaam van Rika Klein, een geposeerde dame
zoowel ruimtelijk als tijdelijk, een levend
en onloochenbaar protest tegen allt nieuwe
v.'ijsgeerige theoriën omtrent betrekkelijk
heid en onbestaanbaarheid van ruimte en
tijd.
De geweldige dame zat daar ais de neer
gekwakte garneering van een monsterach-
De heer Wildebocr uit de Huldigings
commissie.
lichaam, dal wint aan omvang wat het te
kort schiet aan klassieken bouw.
De verschijning van mevrouw Esther dc
Boer van Rijk is een kleine verrssaing.
Kwiek en lenig galoppeert het jubelende
vrouwtje naar Mertens toe en staat met hem
te praten vol kleine gebaartjes en pittige
beweginkjes. Ze bloost en glimt als een-
bellefleur, en haar kleine oogjes lijken voch
tig. Een wil zijden vest omsluit de zeer
slanke gestalte, hel spier-witte polka-kopje,
waarvan de haren omhoogkuiven, omgeeft
hel blijde, stralende oude-vrouwen-gezichtje
met een zilveren licht. Met echte Amster-
damsciie accentjes, die je bij haar niet zou
willen missen,, praat ze honderuit en ver
telt om de minuut dat ze beelemaal niet
zenuwachtig is, hetgeen héél goed waar kan
Wc kunnen ons voorstellen, dat mevr. de
Boer bij de oprechte hartelijkheid van een
der zonen van de Pers, de koningin der
De heer Joh. Kaart, dir. v. d. Schouwburg.
arde. we mogen dtlk zeggen, bij die op
rechte hartelijkheid van een Prins, zich diep
getroffen moet hebben gevoeld.
Roerend was het ook, te zien, hoe hij
iedere gelegenheid te baat nam om haar
de hand te drukken; en zelfs toen Polygoon
filmde en de persfotografen kiekten, zeifs
toen geneerde hij zich niel op alle moge
lijke manieren te latén blijken, hoe innig
de verknochtheid was tusschen de Koningin
van het Tooneel en den Zoon van de
Koningin der Aarde. Bewonderenswaardig
ook was de meesterlijke hand van dezen
mensch, die met breed gebaar alle artis-
ten van de planken joeg, opdat alleen mevr
de Boer met de gloriëerende commissie op
de planken zouden achterblijven. Waarlijk,
als mijnheer Wildeboer geen burgemeester
van Haarlem wordt, zal het niet nan hem
liggen.
Aardig was het oogenblik .waarop Mevr.
dc Boer moest opkomen.
,Jk ben heelemaai niet zenuwachtig,
probeerde ze herhaaldelijk wijs te maken.
„Zeg," probeerde er een haar te instru-
eeren, „als je direct opkomt beginnen ze
natuurlijk te kloppen. Dan moet je even
wachten, vóór je begint."
„Dat moet je mij vertellen," spotten de
glinsterende oogjes.
Met een „nou, daar gaat-ie" zeiit ze been.
Er kraakt een lang applaus.
„Kijk eens, het lieve mensch speelI nog
door ook," wordt er door de collega's ge
mompeld. 't Is toch zoon schat
Dsn komt de pauze met de' huldiging,
een officieele plechtigheid, gedurende welke
de heer Wildeboer zich bijzonder onder
scheidt. Verder valt er niets bijzonders van
te vertellen.
Na afloop ga ik kalm .huiswaarts.
Achter mij wardelën twee heeren, blijk-
- o - j m denier ujij wei
zijn, in aanmerking genomen dat „1 roPe"' baar bestuursleden van een of andere vak-
in »r/if Cr>h 1 I 1 Ptl tl O Cl Pfi Ptl flfllf P.T~
L. Poolman uit Tropenadel in de
kleedkamer.
Mevr. Crispfjn wacht op haar beurt.
en volgens dc verklaringen van ooggetui
gen verschenen er op den wand van het
hokje hooge bulten, die elk oogenos
dreigden te bersten. Nog was alles met
gebeurd, want nauwelijks een. seconde la-
ter beven de grond te golven, als bij een
aardbeving. Er ontstond een ware paniek
en slechts aan de indrukwekkende kalmte
van den Directeur van het Haagsche
Tooneel, den heer Martens, was het te
danken, dat er geen erger dingen gebeurden.
De grond scheurde rondom iie' souf
fleurshok weg, waarop een beuauwenoc
stilte ontstond die deed vreezen dat er
alleen nog maar een geweldige massa Sol
en '••nt nauwe hokje w is achtergebleven.
Bij nadere beschouwing eer ter b'eck de
souffleuse niet overleden, waarop ^de voor
stelling zonder een:* bezwaar kon aan
vangen I
Natuurlijk waren er ook de onafsche.de-
liike brandweerlieden, de een. blozend als
reeds in verschillende steden achter
een zijn duizendste voorstelling beleefde.
Als een, jong meisje holt ze weer naar de
kleedkamer terug.
Voor het scherm speelt de muziek de be
kende fox-trots en steps, die bij een der
gelijke gelegenheid passen en mevrouw
Chrispijn uit haar kleedkamer lokken in een
toilet, dat men gemeenlijk aan de toilet
tafel pleegt te dragen, een peignoir van rose
zijde, met bont omzoomd. Met ontstellenden
durf Charlestont ze het tooneel over, en ie
houd je hart vast dat hare beenen zich zul
len verslikken en naar dep verkeerden
kant zouden doorslaan.
Wat niet gebeurt.
Kort voor den aanvang der 'voorste ling
werd Mevr. de Boer v. Rijk begroet door
eenige leden van het huldigingscomité, den
heer Wildeboer, een collega en den h.er
v. Eden, wiens droppijpen en hoestballetjes
een zeer verdiende vermaardheid genieten.
De laatste was daar als afgevaardigde van
Haarlems Tooneei.
Vooral de heer Wildeboer onderscheidde
zich door zijn beminnelijk gebaar en liefde
vollen blik. Na een tamelijk gelukte poging
om mevrouw de Boer te omhelzen, meen
ik zelfs geconstateerd te hebben, dat WJ
haar met gespitste lippen een kusje of
freerde, zij het dan ook een zeer zuinig
baisertje.
vcreemging.
„Bende op 't oogenblik in Indië, hè?"
„Ja.... dat loopt nog mis..
„Ach, ze zijn daar weer veel te laksch.
Ze moesten al die communisten daar maar
meteen doodschieten. Maar ehga je
mee kijken of we nog een uitsmijter kun
nen krijgen'-'"
Ie. „De Telegraaf" verklaarde in een der
bewuste artikelen, dat zij de gegevens voor
den polemiek tegen ons blad had van
den H.D.O.
Hiertegen werd geen verzet aangeteekend.
2e. In een der artikelen stonden twee
briefjes, een van den heer Tindal en een van
den heer Suermondt beide met de expres
se bedoeling om ze door „De Telegraaf" te
laten uitspelen tegen ons wat natuurlijk met
heel veel genoegen gedaan werd. De heer
Tindal is - voorzitter, de heer Suermondt
bestuurder van den H.D.O.
3e. De foto met de leden van den H.D.O.
werd door her. afgestaan ter publicatie in
„De Telefgraaf". Wij willen gaarne aanne
men, dat men niet te voren wist, wat het
onderschrift zou zijn, maar men wist wel na
de bewuste artikelen, dat het blad de foto
zou opnemen om op deze wijze te vereeren
hen, die zoo goed hadden meedegeholpen.
En toen in het beruchte onderschrift de
heeren van den H.D.O. gehuldigd werden
als „Manmoedige strijders tegen de secra-
rische infectie", had niemand van die heeren
genoeg „noblesse de coeur" om deze hulde
af te wijzen.
Na deze, niet weg te redeneeren feiten, kan
de heer W. V. in „De Luistergids" verklaren
dat alle „medewerking of inspiratie van den
H.D.O. absoluut uitgesloten was", niemand,
die de zaak nuchter beziet, zal hij met zijn
verklaring bevredigen.
En nu ronduit gezegd het spijt ons
dat het zoo geloopen is en dat voor heel
Nederland de sarnenhoorigheid van den H.
D. O. met „De Telegraaf" vast staat. Het
spijt ons vooral ook voor den heer W. V.
die zonder twijfel als persoon met ons in
pa(s en vree zou willen leven en dat niet
alleen om de „vereenigingsmunt" maar
ook omdat hij gelijk hij schrijft Pastoor
Perquin een „Beminnelijk" man vindt.
Maar hij zit nu eenmaal aan de H.D.O.
vast en deze zou hem niet willen of kunnen
missen. Want om maar eens iets te noemen,
als propagandist voor den H.D.O. is hij
onovertroffen. In de verhoudingen van den
laatsten tijd tusschen H.D.O. en K.R.O.
deze week b.v. nog een Katholiek kapelaan
met een Ketholiek kerkkoor te doen op
treden en diens conterfeitsel in „De Luister-
gids" tweemaal te kunnen en mogen plaatsen,
't Is een pracht reclame voor den H.D.O.
en een pracht verblinding voor onnoozele
Katholieken. Het is een kunst van reclame,
waarvoor ik mijn hoed afneem en de vlag
strijk. Maar om al die pracht persoonlijke
kwaliteiten gaat het hier niet en het is daarom
jammer, dat de afgeloopen campagne in
„De Telegraaf" bij ons een ideaal heeft
doen verdwijnen dat èn in den persoonlijken
omgang èn in de vergaderingen van den
Staatscommissie zich zoo vriendelijk voor
onzen geest had getoond de oprechte
samenwerking, met eerbied voor ieders
overtuiging v
Dit zal moeielijk weer zóo kunnen wor
den, als wij ons dit hadden voorgesteld. Maar
wij zijn daarvan niet de oorzaak, wel zij, die
zich lieten verleiden om met de onwaardige
Telegraaf-artikelen nlede te werken en
daarvan het publiek hun sanctie te geven.
:En zoolang zij geen andere bewijzen van hun
'onschuld kunnen geven als die in het laatste
luistergidsnummer en zij ongemoeid en
zonder protest „De Telegraaf" laten door-
faan met spotprenten als b.v. weer in het
ondagsblad van 14 November, kan nie
mand het ons ren kwade duiden dat wij onze
opinie met betrekking tot de mentaliteit
van den H.D.O. handhaven.
Hiermede hebben wij ons laatste woord
gezegd in deze onaangename aangelegenheid.
Wij gaan nu denken aan onze eigen zaken.
L. H. PERQUIN,
Voorz. K.R.O,
De heer v. Deinum in de Huldigings
commissie.
Een verklaring die niet geaccepteerd
kan worden.
De heer W. V. schrijft in het laatste num
mer van „De Luistergids" het volgende
Wanneer men nu weet dat in R. L. no.
4.3 en no. 44 onomwonden is te kennen gege
ven. dat het optreden van „De Telegraaf"
geheel zelfstandig geweest is dat de daarin
verschenen artikelen niet met medewerking
of op inspiratie van den H. D. O. zijn geschre
ven en dat evenmin de foto met het „Man
moedig" onderschrift op ons verzoek is
geplaatst, dan is het toch billijk clat men het
afkeurt, dat voortgegaan wordt om vereeni
gingsmunt te slaan hit een voorstelling van
zaken, die niet met de werkelijkheid strookt.
Wij nemen met het grootste genoegen nota
van deze verklaring en begrijpen er uit. dat
de H.D.O. bij monde van zijn secretaris hier
mede de „Telegraaf" wil voorstellen als
geheel gehandeld te hebben m zijn campagne
tegen ons, uit eigen initiatief. Er blijkt verder
uit., dat de H.D.O. bij ons niet te boek wil
staan als onze vijand. Dit apprecieeren wij.
En dat vereenigingsmunt" ons niet onge
vallig is, evenmin als aan den schrijver
beamen wij vol-komen. 't is alleen maai de
vraag of wij daarom de H.D.O. voorstelden
aan de luisteraars als zijnde ons vijandig
gezind. En nu willen wij wel bekennen dat
het optreden van den H.D.O. met de „Tele
graaf" voor ons een fortuintje was, maar
wij verklaren toch ook, dat de expresselij ke
bedoeling om uit die situatie vereenigings
munt te slaan bij ons niet heeft voorgezeten.
Toch, hoezeer wij het schrijven in den
heer W. V. op prijs stellen, kan hij ons met
van de blanke onschuld van den H.D.O. in
de Telegraaf kwestie overtuigen, en wel om
de volgende redenen
ZONDAG 21 NOVEMBER.
HILVERSUM. 1050 M. 8.30—9.30
R. K. Morgenwijding, mevr. A. Schreu-
der-Viebelhoff, sopraan, de heer André
de Wolf, bariton. Spreker Hr. Paul de
Waart, redacteur van „De Tijd". De heer
J. de Langen, piano. 1. Anima Christi,
Mars (bariton). 2. Benedictus, Mozart
(sopraan). 3. Beatimertui, Bezozzi. (bari
ton). 4. Rede door Hr. de Waart, overz
„De gedachtenis der Dooden". 5. Ave
Maria, Franck {sopraan). 6. Jesu dulcis
memoris, Hamers (bariton). 7. „Als de ziele
luister", C. v. Rennes (sopraan). 10-15
12.00 uitzending van den kerkdienst in de
St. Dominicuskerk te Amsterdam. Voor
het„ Kvrie", Ps.84. Na het „Gloria", Ps.
129. Na het „Credo", Ps. 129. Na het
„Agnus Dei", Mare. 11 Gezongen wordt
de Missa in Honoretn St. Alphonsi. voor
4 stemmen,gemengd koor van Hub. Cuy-
pers, door het zangkoor van de kerk „De
Liefde" in Amsterdam, oJ. van Hr. W.
Toi. Voor de H. Mis orgelspel door H.
Tol Toccate van Dubois. Predikatie door
Pater G. M. Gallenkatnp, van de Witte
Patersoverste van de missie St. Charles
te Kasongo (Belg. Congo), over „Onze
Katholieke Missieactie". Na de, H. Mis
wordt gezongen „Ave Maria a capella"
5 st. gemengd koor. 3.00 Concert door
het H.D.O.-Orkest, o.l.v. Nico Treep,
Henriette Sala, sqpraan. 5.45 dienst
in de Geret. Kerk op de Keizersgracht
te Amsterdam. Voorganger Ds. Wielings.
Preek naar aanleiding van „De 47e Zon
dag uit de Heidelbergsche Catechismus".
8.00 Persberichten en sportuitslagen. 8.10
De gebroeders N. en L.
Ze zijn allebei erg oud.
N is de alleroudste.
Maar ze zijn zóó taai, dat iedereen zegt:
„die kunnen niet dood.
Leelijk zijn ze ook.
Afschuwelijk leelijk.
Er zijn veel leelijke mannen.
Maar ais je verklaart, dal er op de neele
wereld geen gemeener tronies bestaan, dan
die van de gebroeders N. en L„ dan geeft
geen enkel verstandig mensch ie ongelijk.
De e -dste heeft 'n vuil-geie (cop, met n
paar oogen er in, die zoó diep in nun holle
kassen liggen, dat het net lijkt, of er >n die
zwarte galen keen >ogen meer zijn: z n wan-
gen doen denken aan stukken nat Perk'1"
ment; z'n mond, die lan weerskanten kwij.t,
hangt altijd half open, waardoor immer n
paar groote, puntige tanden zichtbaar zijn
leelijke tanden, als die van n valsche
buidog. Z'n handen hebben veel overeen-
konist' met die van arendspwaten. en z.jn
altijd in grijphouding.
Het gezicht van die andere is moeilijk
ze
z'n
beschrijven, omdat hei meestal v oor
óroolste deei verborgen blijft achter n noog
opgeslagen jaskraag en n in de oogen ge
duwde hoed of pet.
Je ziet alleen 'n neus, 'n lange, spitse....
precies de snavel van 'n gier. Z n mond,
waaruit 'n walgelijke stinkende adem boert,
herbergt 'n dunne stangentong, die altoos
lekkende beweginkjes maakt, juist als n
geniepig vlammetje.
'n Vaste woon- ot verblijfplaats nebben
niet ie ziel ze overal, meestal met
tweeën, maar ook wel afzonderlijk.
Je ontmoet ze op straat, in winkels, in
kantoren. fabrieken, werkplaatsen, bede-
laarskrotten, arbeiderswoningen, villas, pa
leizen, kerkportalen, op visschersboolen.
koopvaardijschepen, luxe zeekasteelen, in
treinen, auto's, bussen, trams, kazernes, m
rijks- en gemeende-lokalen, in bosschen.
'parken, plantsoenen, stegenoveral heb
ben ze toegang.
U zult zeggen: „dat is gek, zoo n paai
leelijke ouwe kerelswat doen ze daar
allemaal zn wie laat ze binnen, wie laat
toe dat ze zich niaar overal indringen
Dat is dan ook het rechte woord: i n-
dringen.
't Zijn 'n paar brutale schooiers, die over-
al welen in te komen, voora! de jongste
heeft daar n handje van, want die verstaat
i de kunst zich minder atzichteiijk voor te
ïilijk tedoen dan hij in werkelijkheid is,
'n Gladjanus is t.
Overal weet ie zich apn te passen en
overal heeft ie zóó'n fijn smoesje en weet ie
zóó netjes te praten, dat je onwillekeurig
naar 'm moet luisteren, ook al. omdat ie
't altijd over dingen heeft, waarnaar bijna
iedereen graag luistert. Hij is reuze ont
wikkeld, is overal geweest, komt nog over
al en spreekt alle talen, alles precies zoo
als z'n oudere broer, die z'n leermeester ts.
Tn Frankrijk spreekt ie Fransch, in Spanje
Spaansch, in China Chinecsch. in Indië zoo
wel Hollandsch als Maleisch: hij spreekt de
taal der Hottentotten, die der Roodhuiden,
die der Eskimo's en in iedere stand en in
ieder land leeft en spreekt ie zooals daar
geleefd en gesproken wordt.
Bij de boeven spreekt ie boeventaal, bij
kooplieden koopmanstaal, bij aristocraten is
liij ook aristocraat en bij de diplomaten
piomaat.
Bij de landlieden is hij landman, bij d'
winkeliers is hij ook winkelier, bij dc mijl'
werkers is hij mijnwerker, bij de zeevaren
den is hij matroos, stuurman, hofmeester ot
kapitein.
Hij kan kellner zijn en hofmaarschalk,
conducteur en minister, stratenmaker en se
cretaris-generaal, kantoorbediende en be
drijfsleider. dat alles heeft z'n broer hem
in de puntjes geleerd.
U zult vragen: „Wat doen die twee.
Wat. willen ze? Waar leven ze .van? Wat
voor doel heeft dat alles?
De oudste heelt 'n geweldig inkomen, dat
hem in staat stel! te gaan en te leven waar
Dat inkomen verkrijgt hij met anderen
ongelukkig te maken, voornamelijk door
hen met behulp van z'n jongere broer, van
'n eervolle positie te berooveu, of iets der
gelijks, waarvoor geen middel hem te laag is
Hij heeft al heel wat op z'n geweten en in
z'n veeljarig leven bergen misdaden op el
kaar gestapeld, waaronder een onnoemelijk
aantal moorden, lichamelijke en zedelijke.
Hij heeft gemaakt, dat koningen, keizers, pij-v
ministers en andere staatslieden om het le
ven werden gebracht...- hij heeft gezorgd,
dat heele landen ten onder gingen gezinnen
tot de -diepste ellerfcle en armoede vc.rv.ie-
len. Hij heeft levens verwoest bij duizend-
tallfen en zielen vermoordt bij nonderddui-
zendtallen.
Niemand was en is veilig voor hein....
bracht en brengt onschuld tot zonde.
sdaad tot nog grootere misdaad, eer tot
verachting der menschen. roem tot schande,
deugd tot ondeugd. Hij heeft van recht-
schapen menschen verdoemden gemaakt en
doet dit nog elk uur van iedere dag.
Het schijnt wel, of die twee gebroeders
overal tegelijk zijn, want in de kranten van
de heete wereld worden ze gesignaleerd. Ze
orden niet overal gezien, wel gevoeld, en
niemand ziet kans ze onschadelijk te maken.
O, ze zijn zoo geslepen, zoo slim.
Oorlog, burgertwist, verdrukking van
volkeren, diefstal, sociale rampen, gods
dienstvervolging, overal hebben ze de hand
in. De oudste werkt meer achter de scher
men; die loopt te veel in de gaten met i n
vies, afstootend smoelwerk.
Maar de jongste, die zich netjes, zelfs on
schuldig kan voordoen, treedt meer in t
openbaar op.... maar 'och weer zoo, dat
je haast niks van z'n bedoelingen merkt, ia,
haast sympathie voor 'm gaat voelen, om
dat ie zich zoo fijntjes als de tnaatschap-
erbeteraar kan aanstellen,... en spij
zen te eten geeft, die naar meer smaken.
Het is gebeurd, dat ie als eenvoudig land
arbeider in 'n braaf, voorbeeldig gezin kwam
Niemand merkte iets van z'n bedoelingen,
want hij was braaf en eenvoudig met de
braven en eenvoudigen. 'n Flink poosje
bleef ie daaren toen ie weg ging
toen .was er in dat gezin achterdoont, on-
eenigheid, twist, die uitliep op onverzoen
lijke haaten moord.
Het is gebeurd, dat ie, op bevel van z n
oudere broer, zich maakte tot vertrouweling
van een machtig vorst, die echter zijn macht
niet misbruikte, doch rechtvaardig cn goed
was voor zijn onderdanen.
Het duurde niet lang, of die vorst was n
heel ander mensch geworden. ■- ruw, on
genaakbaar. wreed.... Hij meende, dat hij
Concert in de Zendingskapel te Amster
dam To v. d. Sluijs, sopraan, Chris, da
Vos, tenor, Louis Zimmerman, viool,
Frans Hasselaar, orgel en piano. 1. Tröis
pieces, Pierné, Prelude, Cantilène, Scher
zando (orgei). 2. So wie die Taube, Handel,
Mein glaubiges Herze, Bach, (sopraan). 3.
Sonate no. 4 E-gr. t.. Har del (viool en
ongel). 4Sanetus, Gounod (tenor). 5 Suite
gothique, Boëllman (orgel). 6 Chaccrne,
Vitali (viool en orgel). Pauze. 7 Ich Zclie-
be, Strauss. Trauni durch die Damme-
rung. Standchen (sopraan). 8 Aria uit
Elias, Mendelssohn (tenor). 9 O roosken
root vol melodyen, Zagwyn. De crans es
uytghehangen, den Haene-v- Hoof. De
nachtegaal, Zagwyn (sopraan). 10 Ada
gio le vioolconcert, Bruch (viool en pia
no).
DAVENTRY, 1600 M. 3.50 „Hassan"
tooneelstuk van C. Lewis. Orkest, koor
en solisten. 5.506.20 Preek door
Rev. J. Black. 8.20 Klokkengelui.
8.27 Orgelconcert van de St. Mary-Le-
Bow. 8.35 Studio-kerkdienst. 9.05
Orgelconcert door J. E. Humphreys.
9.15 Causerie Tne sunshine guild.
9.20 Tydsein, weerber.. nieuws. 9.35
PARYS I,RADIO-PARIS", 1750 M.
I.052.10 Concert. Orkest en Mil. Mo-»
rin zang. 5.055.55 Dansmuziek
door de Radio Jazz Symphonie. 8.50
—9.35 Concert. De Arizette Jazz. Mil.
Dufour en Hr. Robert zang. 9.35—»
II.20 Dansmuziek. Orkest Mario Cazes
WöNIGSWiiSTERHAUSEN, 1300 M. en
BERLYN, 483 en 566 M. 8.20 Mor
genconcert. 10.50 Klassieke muziek.
12.30 „Die Sonate". 3.50 Kamer
muziek. 7.20 Der Einsiedler", can
tate van M. Reger op 144. Orkest 5
stemm. koor en C. Bronsgeest bari*
ton. „Ein Deutsches Requiem van Brams
op. 45.'Orkest, koor sopraan en bariton.
MüNSTER. 303 M. 8.20—9.20 Mor
genconcert. 10.3511.20 Lezing.
11.20—12.20 Lezing. 2.50—3.50 Le
zing Tristan en Isolde. 3.504.20
en 4.20—5.20 Lezingen. 5.20 „Tristan
en Isolde", opera in 3 acten van Wagner.-
BRUSSEL, 508,5 M. en ANTWERPEN,
265,5 M. 8.50—9.50 Concert. Or
kest en Mme. de Beurme zang.
9.50 Causerie. 10.05—10.50 Concert
door hetradio-orkest. 10.50 Nieuwsber.
MAANDAG 22 NOVEMBER.
HILVERSUM 1050 M- 12.00 Politie-
ber 5.006.00 Kinderuurtje door
Ant. v. Dijk. 6.00—6.30 Celloconcert*
A. d. vleugel Willem van Warmelo.
6,307.00 Tuinbouwpraatje door den
heer J. G. A. Doorenbos, over Het ge
bruik van heesters in particuliere tuinen.
7.00 „Tristan und Isolde", handeling
in 3 acten van R. Wagner. Dirigent Rich.
Straus. Koor der Wagnerver. Orkest v. h.
Concertgebouw. Ie bedrijf duurt 1)- uur.
2e 1 uur en bet deroe 1 1/4 uur. In de
pauze Korte causerie door den heer
Louis Schmidt, over Tristan und Isolde".
Isolde Gertrud Kappel. Tristan Jacques
Urlus. König Marke Rèrm. Marowski.
Kurwenal J. Groenen. Brang.ine Lydia
Kindermann. Hirt und iunger Seemann t
'Carl Seydel. Melot L. Kern. Steucnnann:
R Lohting. 8.30 Politieber. 10.00
Persbej:.
DAVENTRY 1600 M. 1.1.20—1.20
Concert door het radiokwartet en solisten
(sopraan, tenor, piano). 1202.20
Orgelconcert van de St. Michael's kerk.
3.20 Lezing Flat Fis'nes. 4.20 Dans
muziek door de R. A. C.-band. 4.35
Lezing Makers of modern Europe, Bis
marck. 4.50 Dansmuziek.door de R.A.
C.-band. 5.35 Kinderuurtje. 6.20
Dansmuziek door de radio dansband. 7.20
Tijdsein Big Ben, weerber., nieuws.
7.50 Muziek. 8.00 Causerie. 8.20
Variété. Het Hearpe kwartet J! Allistcne
en T. Handley, komieken. Jane Ayr
soubrette. 8.50 St. Cecilia s day. Con*-
cert, door blinde altisten (tenor, bartion,
humorist, viool, cornet). S. Dunstans s
dansband. 9.50 Causerie How airman,
finds his way. 10.05 Liederen van Schu
bert,, gezongen door F. Keisev. 10 20
Tijdsein, weerber., nieuws. 10.35. Let
laatste nieuws op rijm en humoristisch
voorgedragen door Mr. Flotsam en Mr.
Jetsam. 10.50—11.20 Concert. F. Mul
ling, tenor. R. Whitehead, bas. 11.20—
12.20 Dansmuziek van het New Princes
restaurant.
PARUS „RADIO-PARIS" 17d0 M.
12.50—2.10 Concert dcor het orkest
Gavina. Mme. Allard, zang. 5.05—5.55
Concert. Hr. Landeau en Hr. Rostand,
declamatie. Mmme. Maulton- zang.
8.50—10.50 Concert. Solisten en koor van
de Soc. C. Franck. Orkest Radio-Paris.
Orgel Mustek
KÖNIGSWUSTF.RHAUSEN 1300 M.—
en BERLIJN 483 en 566 M. 1.50—
7.20 Lezingen en lessen. 7.20 Uit
zending van het programma van Stuttgart.
Orkest en vocale solisten
MiiNSTR 303 M. 10.50—11.50 Or
kestconcert. 12.501.50 Schlagers door
orkest. 3.20—3.50 Lezing. 3.50—5.20
Kamermuziek van L. Spohr. 5.207.20
Lezingen. 7.208.50 Pianbtrio s yaa
Beethoven, (piano, viool, cello). 8.55
9.50 Vroolijke avond. O. F. Krausz
humorist en orkest.
BRUSSEL 508.5 M. en ANTWERPnN
265.5 M. 8.50 Orkestccncer-.
10.05 Gramaloonmuziek.Oude en nieuwe
dansen. 10.25—10-50 Orkestconcert.
van verschillende kanten werd ocdreigd en
in iedere onderdaan zag hij eer bejager, oic
hem «naar zijn troon en zijn 'leven stond.
Vele onderdanen werden zijn slachtoffers en
moesten op de meest gruwelijke wijze het
leven laten.
De jongste dtr twee gebroeders heeft hon
derden vorsten gemaakt als deze vorst
en in ettelijke millioenen families heeft hij
tweedracht gezaaid en gezorgd, dat heele
geslachten hierdoor in vijandschap bleven
leve#
En nog altijd trekken ze voort, de twee
gebroeders, en zoo oud als ze zijn, ze blijven
taai en sterk.... nooit zijn ze ziek of moe
wel maken ze de halve wereld ziek.
Ze zullen pas sterven als er geen wereld
meer bestaat.
Ze zullen dus waarschijnlijk nog veel ou
der worden.
En ze zijn als zoo verschrikkelijk oud.
Want de oudste leefde al toen Kaïn z n
broeder dood sloeg. Die oudste heet idjd.
De jongste kreeg, toen ie gebor&n werd,
de naam Laster.
Je ziet ze overalJe ontmoet zc op
straat, in winkels, kantoren, krotten. En
zoo zouden we opnieuw kunnen beginnen
in duizend historische variaties. G. N.
