Radio-Omroep.
De liefde van een
kunstschilder.
De resolutie der Britsche mijnwerkersgedelegeerden beteekent het de
finitief einde der mijnwerkersstakïng. Fransch-Duitsche overeen
komst inzake uitwisseling van wetenschappelijke geschriftenBloedige
botsingen in Lissabon. De Pauselijke Encycliek inzake de Kerkver
volging in Mexico. Een Japansch schip door Chineesche zeeschuimers
Toofd.
GEM. BUITENL. BERICHTEN.
HERTROUWENDE WEDUWNAARS.
EEN MOORD TENGEVOLGE VAN
EEN ONBEANTWOORDEN GLIM
LACH.
KERK EN SCHOOL.
DE BEWAKING DER FRANSCHE
GRENZEN.
Pensioenactie Zeemacht.
ENCYCLIEK VAN Z. H.
DEN PAUS OVER DE
VERVOLGING IN
- MEXICO.
De zonde der Oostersche kerken
UIT ONZE OOST.
HET OPROER DER
COMMUNISTEN OP JAVA.
De leiders worden naar Nieuw-
Guinea verbannen. Aanval
te Soerakarta door 30 commu
nisten op de woning van een
rechercheur, die vermoord werd.
In de stad 200 arrestaties.
FEUILLETON.
Uitwisseling van weten
schappelijke geschriften.
Er is een overeenkomst gesloten en reeds
door de Fransche en de Duitsche regeering
goedgekeurd omtrent de regeling der uit
wisseling van dissertaties, van de officieele
publicaties van het Dept. van Onderwijs en
van de publicaties van geleerde genootschap
en.
Het Chineesch-Belgisch-
verdrag.
Het Chineesche ministerie van buiten-
fa ndsche zaken weigert om art. 46 van het
Chïneesch-Belgisch verdrag voor het Intern.
Hof van Den Haag te brengen.
Indien appèl noodig is, stelt de Chinee
sche regeering den Volkenbond voor.
Het verklaart, dat, indien België het ge
meenschappelijk belang der beide naties wil
bevorderen, het moet onderhandelen over
een nieuw verdrag op basis van gelijkheid.
Bloedige botsingen in
Lissabon.
Naar uit Lissabon gemeld wordt, hebben
daar bloedige botsingen plaats gehad. Een
door Communisten gevormd „Rood Legioen"
trok plunderend en roovend door de straten.
Het kwam tot botsingen met de politie,
waardoor het hoofd van de politie te Lissa
bon zwaar gewond werd.
De Portugeesche minister van onderwijs
afgetreden.
Het Britsche mijnconflict.
f De conferentie van mijnwerkersgedele
geerden is tot a.s. Vrijdag verdaagd. Dien
dag zal rapport worden uitgebracht over de
resultaten van de onderhandelingen met de
mijneigenaars in de districten.
De beteekenis van de resolutie der mijn
werkersgedelegeerden is, dat de mijnwer-
Kersstaking nu definitief is afgeloopen, hoe
wel het nog eenigen tijd zal duren alvorens
bet werk algemeen wordt hervat.
In liberale kringen bestaat de indruk, dat
de mijnwerkers onbewust de regeering heb
ben gered uit de moeilijkheid om dwang op
de mijneigenaars uit te oefenen door een
nationaal hof van arbitrage. De regeering
acht zich thans van deze verplichting ont
slagen. De vrede in de mijnindustrie kan in-
tusschen nog wel wat op zich laten wachten,
tenzij de districten het voorbehoud, dat alle
overeenkomsten eerst nog door een nieuwe
vergadering van afgevaardigden- moeten wor
den bekrachtigd, negeeren en zelfstandig
optreden. Zeker is het, dat de mijneigenaars
zullen weigeren te onderhandelen indien ze
er niet stellig van verzekerd zijn, dat de dis
tricten bereid zijn, afzonderlijk vrede te slui
ten.
De „Star" zegt, dat de districten de eenige
hoop, die nog bestond om de federatie te
behouden, hebben te niet gedaan en dat de
bedoeling der- resolutie is, der Federatie
toch nog een zekere controle, hoe klein ook
te geven op de districtovereenkomsten. De
politiek der Federatie is reddeloos mislukt.
Zij trachtte een sterke minderheid te krij
gen om aan de natie te toonen, dat haar hou
ding tot het laatst toe de juiste was, maar die
minderheid groeide aan tot een meerderheid
tegen haar en, daarmee werd het doel voor
bijgestreefd en werd de zaak een fiasco.
Het gerucht, dat Ramsay MacDonald aan
het Lagerhuislid Spencer den geschorsten
mijnwerkersleider in Nottinghamshirè een
brief heeft geschreven, waarin hij zeide, dat
Spencers houding in het conflict de juiste
was, blijft hardnekkig aanhouden. De mijn
werkersleiders zijn er diep verontwaardigd
over, en als het gerucht mocht blijken waar
te zijn, dan kon deze fauxpas aan Ramsay
MacDonald wel eens het leiderschap der
Arbeiderspartij kosten.
Spionnage.
'In het gebied van Pctsiri aan de Estlandsch-
Russische grens is een spionnage-organisatie
ontdekt, die ten behoeve van Rusland werkte.
Bovendien verzamelde zij bij de bevolking
handteekeningen voor eene hereeniging met
Rusland. Tien personen werden gearres
teerd.
De revolutieonnaire be
weging in Nicaragua.
Gemelct wordt dat een destroyer der Ver-
eenigde Staten een schoener, die liberale
revolutionnairen naar Guatemala vervoerde,
twar Kaap Gracias terug joeg.
Een encycliek van Z. H.
den Paus over Mexico.
Z. H. den Paus zal een encycliek publi-
ceeren over de gebeurtenissen in Mexico.
In deze encycliek wordt de kerkvervolging
veroordeeld en spreekt de Paus zijn vertrou-
wen uit in de eindoverwinning der kerk.
Volgens een bericht uit Rome isjde ency
cliek over Mexico aan alle bisschoppen van
de wereld gezonden. Z. H. de Paus bedankt
hen in deze encycliek voor hun gebeden,
die reeds een grootsch resultaat hebben
gehad, met name de wonderlijke standvastig
heid van de vervolgden in Mexico. De ency
cliek zet de voornaamste excessen uiteen,
die in Mexico zijn gepleegd, en geeft ver
volgens uiting aan de hoop, dat de achter
volgers zullen inzien, hoeveel hun land en zij
zelf te danken hebben aan de Kerk en aan
den Katholieken godsdienst.
De burgeroorlog in China
De Kantonneesche regeering is begonnen
met de overbrenging van haar hoofdkwarier
naar de stad Woetsjang, in Midden-China,
die zij onlangs op Woe Pei Foe heeft ver
overd. De overbrenging is een onderdeel
van de consolidatie van de controle van de
provincies van Midden-China door de Kan-
tonneezen.
Een Japansch schip ge
plunderd.
Het Japansche stoomschip „Sinkiang
Maroe" is Donderdag door zeeschuimers te
Tsjitsjiawan, bij Hankau, beroofd. Het schip
werd van den oever af beschoten. De gezag
voerder veronderstelde dat de militairen het
schip wilden doorzoeken en wierp het anker
uit. Een geuniformde bende kwam aan boord
en eischte vijftienduizend dollar. Toen zij
vernam dat er geen geld aan boord was,
plunderde zij het schip en maakte zjch mees
ter van dertienduizend dollar, met inbegrip
van voorwerpen van waarde. Zij nam ook
den kapitein gevangen, dien zij tegen 10.000
dollar weer losliet.
Men verwacht dat een Japaansche kanon
neerboot naar het terrein der scheepsberoo-
ving zal vertrekken,
SHAW EN DE NOBELPRIJS.
Een draadloos bericht uit Stockholm
meldt, dat Bernard Shaw aan den Zweed-
schen gezant te Londen heeft geschreven,
dat hij het geld van zijn Nobelprijs bij nader
inzien toch wil aannemen, opdat het be
drag, overeenkomstig zijn verlangen, aan
de bevordering van de letterkundige betrek
kingen tusschen Zweden en Engeland ten
zal kunnen komen, zonder dat daarvoor in
breuk wordt gemaakt op de statuten van de
Nobel-stichting.
HET SPOORWEGONGELUK
BIJ ROTHERHAM.
Omtrent het ongeluk, den sneltrein York-
Brjstol overkomen, verluidt nog, dat op het
oogenblik, waarop de sneltrein een goederen
trein passeerde, die in tegengestelde rich
ting reed, de laatste wagon van den goederen
trein uit de rails liep en een seinhuis omver
wierp, dat tegen de wagons van den snel
I Frankrijk, zoo betoogt hij op grond van
ingewonnen informaties, beschikt niet over
voldoende middelen om dit tegen te gaan.
Men kan nu eenmaal niet alle punten van
de lange grens contröleeren. Er zijn voor die
controle tachtig posten van speciale com
missarissen, gewoonlijk daar gevestigd waar
spoorlijnen zijn. Maar tusschen die posten
zijn er groote ruimten. Weliswaar verleenen
de douane en de gendarmerie haar medewer
king, maar toch kan het niet belet worden
dat vreemdelingen het land binnenkomen
langs een eenzaam bergpad, over ontoegan
kelijke heuvelruggen, door per boot den
Rijn over te steken of, wat nog gemakkelij
ker is, door een van de talrijke huizen, die
schrijlings op de Fransch-Belgische grens
staan. Tijdens den oorlog hielpen de troe
pen aan de grensbewaking» mee en waren de
prikkeldraadversperringen aangebracht
toch gelukte het sommigen nog bijvoorbeeld
over de Fransch-Zwitsersche grens te ko
men.
Ondanks de geoefende controle zijn er be
halve de bii de politie ingeschreven vreem
delingen (verleden jaar een kleine drie mil-
lioen) nog naar schatting 300.000 ongecon
troleerde vreemdelingen, althans gedurende
een deel van het jaar. Dat zijn de seizoen
arbeiders, waaronder vele ongunstige ele
menten schuilen en van wie het twijfelachtig
is of ze na afloop van het seizoen het land
weer verlaten. Bij den Senaat is nog een
wetsontwerp van den vroegeren minister
van binnenlandsche zaken Chautemps om
een speciaal corps van honderd man in het
leven te roepen voor het toezicht op de
vreemdelingen. De tegenwoordige minister
Sarraut, doet alles om de aanneming van dit
ontwerp door den Senaat te bespoedigen.
Russische artsen.
Te Petersburg werd een onderzoek inge
steld naar het leven der artsen en andere me
dische „arbeiders". Het bleek, dat de meeste
artsen een armzalig bestaan leiden. Zeer wei
nigen hebben een eigen woning. De meesten
hebben slechts één kamer tot hun beschik
king. Vele artsen, hebben zelfs geen kamer
en moeten zich tevreden stellen met een
„hoek", zooals de Russen zeggen, d.w.z.
Zij deelen de kamer met andere personen.
Het sterftecijfer van de artsen is verontrus
tend hoog, hooger dan bij de overige groe
pen van de bevolking. Veertig procent van
de sterfgevallen zijn het gevolg van tubercu
lose, tien procent van buiktyphus, terwijl
er ook veel gevallen van hartkwalen enz. zijn.
Nog erger is de positie van de verpleegsters
en de feldsjers (geneeskundigen, die een zeer
beperkte bevoegdhied bezitten).
EEN SCHIETPARTIJ IN HET
GRUNEWALD.
In den nacht van Donderdag op Vrijdag
is te Berlijn in een villa in het Grunewald
ingebroken, waarbij de dieven blijkbaar
met groote brutaliteit zijn te werk gegaan.
Zoo hebben zij bijv. een zwaren vleugel
verzet om een groot tapijt te kunnen opne
men. Nog vier andere tapijten hebben zij
meegenomen, benevens een groot schil
derij en een massa zilver. Voor het vervoer
van een en ander is waarschijnlijk een auto
gebruikt. Niemand van de villabewoners
heeft iets gehoord. De heeren hebben het
echter niet voorzichtig geoordeeld met al
dien buit dadelijk de stad in te trekken, zoo
dat zij een gedeelte verborgen hebben in
een boschje, blijkbaar met de bedoeling later
een en ander op te halen. Dit is echter hun
ongeluk geworden. Gistermorgen ontdekte
toevallig een spoorwegbeambte in een boschje
twee groote pakketten, waarin vier kleeden
bleken te zitten. Hij waarschuwde de politie,
deze begreep den samenhang en 's avonds
werd in het boschje een sterk detachement
agenten gelegd om de heeren op te wachten.
Tegen halfnegen Vrijdagavond naderde
twee mannen voorzichtig de plek zij be
speurden echter onraad en openden onmid
trein werd gesleurd. Twee wagons werden I deUijk ecn snelVuur uit hun revolvers
letterlijk in tweeën gekapt en de reizigers
werden met de stukken hout en ijzer wegge
slingerd. Van de 150 passagiers werden er
negen gedood en twee ernstig gewond.
Uit de dezer dagén gepubliceerden huwe
lijksstatistiek van Londen blijkt dat weduw
naars, die hertrouwen, voor het meerendeel
huwen, niet met weduwen, doch met jonge-
dochters. De cijfers toonen aan, dat bijna
tweemaal zooveel weduwnaars met jonge-
dochters huwden als met weduwen. Het aan
tal weduwen, dat met de weduwnaars huw
de blijkt ongeveer even groot als dat hetwelk
met vrijgezellen in het huwelijk trad. Het
aantal met jongedochters huwende weduw
naars bedroeg 2132, het aantal met wedu
wen huwende weduwnaars 1327. Het aantal
De agenten beantwoordden het vuur,
Zoodat gedurende enkele minuten een ge
regeld vuurgevecht werd geleverd. Noch
tans zonder eenig resultaat geen der agenten
werd gewond en de dieven zochten en von
den een goed heenkomen in de duisternis.
Te Ottawa heeft de heer Barwash, een
ambtenaar van het Canadeesche departe
ment van Binnenlandsche Zaken, bij zijn
terugkomst van een langdurige reis door
het Noordpoolgebied van Canada medege
deeld, dat een Eskimo een ontdekkings
reiziger overhoop had gestoken, omdat deze
ingebreke was gebleven den glimlach van
den Eskimo te beantwoorden. Bij het pro
weduwen dat met vrijgezellen in den echt ceS) waarin de Eskimo zich te verantwoorden
trad, bedroeg 1693, het aantal weduwen, die j had) verklaarde hij dat het feit, dat de blanke
haar hart wegschonken aan weduwnaars j Z1jn glimlach niet beantwoordde, hem zoo
ruim driehonderd meer. verontrustte, dat hij besloot, hem te dooden
uit vrees dat hij anders zelf zou worden ge-
In het „Journal" stelt Paul Erio naar aan
leiding van de samenzwering der Catalanen
die op het punt stonden de Fransch-Spaan-
sclie grens te overschrijden, wat hun, als de
politie hen niet op het spoor was geweest,
zeer gemakkelijk gevallen zou zijn, de vraag
of, omgekeerd, het binnenkomen van vreem
delingen in Frankrijk ook zoo gemakkelijk
is, m.a.w. of de Fransche grenzen voldoende
bewaakt worden. E%n vraag, die hij ontken
nend beantwoordt. Er zijn volgens zijn in
lichtingen in Frankrijk 300.0ÖD vreemdelin
gen, die er op frauduleuze wijze zijn binnen
gekomen.
dood. Het bleek, dat het onder de Eskimo's
gewoonte was, iemand met een glimlach te
begroeten en dat, indien de glimlach niet
werd beantwoord, de Eskimo's gevaar duch
ten.
De Bond Pensioenactie Zeemacht heeft |n
adres tot de Tweede Kamer gericht, waarin
er op gewezen wordt, dat de toestand, waarin
de weduwen der zeemacht van voor 1909
verkeeren, doordat zij buiten de Weduwen-
wet vallen, meer dan ellendig is. De Bond
vraagt'dan ook opneming van deze kleine
groep oude zeemansvrouwen in de Weduwen-
wet.
Pius XI roept de katholieken op tot gebed
voor de verdrukten. De trouw der ver
volgde Katholieken.
Zaterdagavnod is, naar de Msb. verneemt,
de Pauselijke encycliek „Iniquis afflicitis-
que" verschenen, waarin de H. Vader uit
voerig den betreurenswaardigen toestand
van de Katholieke Kerk in Mexico beschrijft
en het bittere lijden der Katholieken in dat
land.
En andermaal richt de II. Vader een op
roep tot de Katholieke wereld, om te bidden
voor de moedige geloofsbelijders, die in
de Mexicaansche republiek vervolging lijden
en kerker en dood Verduren om wille van
Christus.
„Reeds hebben Wij uwe gebeden ge
vraagd", zegt de Opperherder, „maar Wij
vragen u thans opnieuw en met aandrang, te
blijven bidden voor deze broeders en zus
ters in het geloof.
En meent niet, al duurt de vervolging
voort, dat uw smeekbeden vergeefsch zijn.
Immers, de geestelijken en het volk van
Mexico putten uit dat gebed de heerlijke
kracht, om aan heel de wereld een verheven
voorbeeld te geven van volharding en gods
vrucht,"
De H. Vader noemt dan de tallooze vijan
delijkheden op, waaraan de Mexicaansche
Katholieken van de zijde eener goddelooze
regeering bloot staan.
In het bijzonder noemt de Paus de wet
van 1917, de zoogenaamde politieke con
stitutie van Mexico.
De Pauselijke encycliek beschrijft dan de
gevolgen van deze onrechtvaardige wet
voor de Katholieke Kerk en de bevolking
van Mexico.
De hoop, dat de toepassing dezer wet dra
gelijk zou zijn, is reeds lang vervlogen. Ook
na Ons schrijven van 2 Februari j.l. liet de
regeering niet na, de bepalingen dezer wet
streng door te voeren, Zelfs is sindsdien
met scherper maatregelen de uitvoering der
vervolgingswet doorgezet,
De H. Vader verhaalt dan, hoe de bis
schoppen en priesters moedig weerstand ge
boden hebben, hoe allerwege getracht is, tot
vrede te komen met deze regeering, echter
zonder resultaat.
De wereldlijke overheden in Mexico kun
nen en zullen nu misschien nog erger mid
delen aanwenden, om de vervolgingswet ten
tot uitvoering te brengen, nimmer echter
zullen zij den bewonderenswaardigen tegen
stand van de bisschoppen en de geestelijk-*
heid breken.
Slechts twee priesters zijn ontrouw ge
worden.
Overigens bieden ook de Katholieke ver-
eenigingen in trouwe volgzaamheid krach-
tigen tegenstand.
Vooreerst valt te wijzen op de actie der
Ridders van Columbus, met hun groote ver
diensten voor geloof en Kerk; vervolgens
op de werkzaamheid der Katholieke jeugd-
vereeniging en van den Katholieken vrou
wenbond, die geen vrees kennen, maar moe
dig de gevaren trotsèeren.
„Wij krijgèn tranen in de oogen," zegt de
Paus, „wanneer Wij alles lezen, wat daar in
Mexico voorvalt.
Wanneer het einde der droevige gebeur
tenissen daar zal zijn, is niet te voorzien,
maar wij weten, dat de rust zal wederkee-
ren.
Ook hier geldt immers: „Non etst sapien-
tia, non prudentia, non consilium contra Do-
minum."
Wanneer de Mexicaansche regeering er
eens ernstig over nadacht, wat de Katho
lieke Kerk voor Mexico gedaan heeft, dan
zou zij inzien, dat de vooruitgang in dit land
aan Haar te danken is."
Ten slotte smeekt de Paus 'de machtige
voorspraak af van de Madonna van Guade
loupe, de Patrones van Mexico, opdat aan
het lijden, dat de Kerk en de Katholieken
in dat land door de vervolging verduren,
weldra een einde moge gesteld worden.
Pater Canisius Louis, de schrijver van de
interessante brieven in het tijdschrift „As-
sumtie," verhaalt onder bovengenoemden
titel in het Novembemumimer van dit or
gaan:
„De groote zonde der Oostersche Kerken
is haar zorgeloosheid ten opzichte van het
Allerheiligste» Sacrament.
Treed een kerk binnen, waarin de geloo-
vigen vergaderd zijn: gij zult ze hun eerbied-
bewijzen zien vermenigvuldigen vóór de
iconen, talrijke lichten branden rondom de
heilige afbeeldingen, maar zij bekommeren
zich geenszins om de H. Eucharistie. Jesus
is ntiskend en men zou zeggen, dat ze niet
het minste geloof hechten aan Zijn waarach
tige tegenwoordigheid.
Deze zondige zorgeloosheid openbaart
zich bij de ontvangst der H. Communie: zij
volbrengen den uiterlijken ritus, die hun
vaderen hebben volbracht: tot daartoe strekt
bun godsvrucht, maar zij beseffen geenszins,
dat ze een God ontvangen. De voorberei
ding tot de Heilige Communie is reeds een
tastbaar bewijs van de volslagen onacht
zaamheid, waarin hun geloof schipbreuk
heeft geleden, door gebrek aan toelichting
van wege hun priesters en aan grondige
kennis van Christus.
Zij .stellen zich inderdaad tevreden met
een uiterlijke voorbereiding; Van de inner
lijke voorbereiding der ziel is er nog niet
eens sprake.
Voor hen die zich voorbereiden tot de
ontvangst Her H. Eucharistie beteefeent
vooreerst en vooral, vasten eneen bad
nemien. Tot hun eer zij gezegd, dat ze een
zeer strenge vasten onderhouden gedurende
drie dagen, want de oosterlingen zijn trouw
gebleven aan de primitieve wijze van vas
ten. Zij ontzeggen zich dan alle spijs met
boter of vet bereid; kaas en eieren zijn ook
verboden, 's Morgens nemen zij een stuk
droog brood, met een beetje zout, olie of
mosterd. Het middageten is gewoonweg in
water gekookt, zonder meer. Den derden
dag nemen zij een bad en de voorbereiding
tot de H. Communie is geëindigd.
Geen voorafgaande biecht: alleen de ge
huwde personen moeten biechten, de ande
ren zijn niet in staat te zondigen.
Een student vertelde mij het volgende
feit: „Daar ik studeerde aan de universiteit,
was het mij niet mogelijk te vasten. Ik zette
dus een orthodoxe-priester mijn toestand
uiteen. Deze weigerde mij eerst de H. Com
munie, maar daar ik er op aandrong, besloot
hij al brommende: Goed, maar dan betaalt
gij 20 levas meer." Eenige dagen later trol
dezelfde student dezen priester bij kennis
sen. Daar waren ook eenige jonge dames
aanwezig. „Hebt gij de biecht dezer jonge
dames ook al gehoord," vroeg hij al schert
send. Kun je begrijpen, riep de priester
uit, welke zonden zouden ze toch wel kun
nen bedrijven!
De priesters geven ook de H. Communie
aan de zieken zonder voorafgaande biecht.
Somtijds worden heele troepen jongelui naar
de 11. Tafel geleid, als een bende soldaten
zonder dat deze vooraf hebben gebiecht en
wanneer een hunner, door gewetensangst
gekweld, poogt te ontsnappen, wordt hij
met geweld weerhouden. Een. schismatiek
tijdschrift verklaart dan ook: „De biecht is
onbekend bij onze geloovigen." Men zou in
de schismatieke Kerk gemakkelijk mannen
kunnen vinden, die ofschoon ze al jaren te
Communie zijn gegaan, toch nooit gebiecht
hebben voordat ze 25 of 30 jaar oud waren.
Velen hebben zelfs geen vertrouwen in
hun popen, die volgens hen het geheim niet
bewaren, ofwel meer laten betalen naarge
lang de zonden zwaarder zijn.
De schismatieken communiceeren trou
wens maar twee keer per jaar en op groote
feestdagen. Met Paschen heb ik maar één
persoon tot de H. Tafel zien naderen.
Hoe beklagenswaardig zijn die arm-e Oos
tersche Christenen, die het Goddelijk Brood
niet beter weten te waardeeren! Laten wij
bidden en communiceeren opdat het Sacra
ment der eenheid, onze afgescheiden broe
ders weldra met ons vereenige.",
An^ta meldt uit Batavia: De regeering be
reidt thans de verbanning voor naar Nieuw-
Guinea van alle leiders der communisten.
Met de leiders'van West-Java zal begonnen
worden. Eenigen van hun zuilen eerstdaags
op vraagpunten worden gehoord.
Een bekende bende is uit Zuid-Bantam in
zuidelijke richting uitgeweken. De militairen
hebben aanraking gekregen met eenige klei
ne troepen verzetslieden. Een groot aantal
is gearresteerd. Twee politieagenten, die
door de communisten gevangengenomen wa
ren, werden bevrijd. De omsingelingsactie
wordt ijverig voortgezet.
In West-Sumatra is het rustig. Te Painen
werden enkele personen gearresteerd.
Uit Soerakarta wordt gemeld, dat dertig
communisten de woning van een rechercheur
buiten de stad gelegen, aanvielen. De
rechercheur werd vermoord. Zijn vrouw en
kinderen bleven gelukkig ongedeerd. De re
volver van den politieman is meegenomen.
Militairen die ter hulp snelden, arresteerden
twee verzetslieden. Zij zetten de vluchtelin
gen na, van wie er toen 22 gearresteerd
werden. Het aantal arrestanten in Soera
karta bedraagt twee honderd.
Aneta heeft een onderhoud met Z. E. mr.
Fock gehad, waarin o.a. de verhouding van
de regeering tot den Volksraad ter sprake
kwam. V
Vindt ti, zoo vroeg de vertegenwoordiger
van Aneta, dat de Volksraad ook in zijn
oude samenstelling aan zijn doel heeft be-
antwooord?
Ongetwijfeld. Ik zal niet ontkennen, dat
de Volksraad, vooral in den aanvang, wel
eens werk gedaan heeft, dat overbodig of
nutteloos was. Er is veel gepraat, maar zou
dat niet in alle parlementen gebeuren? Daar
bij stond de Volksraad nog in de kinder
schoenen en alle routine ontbrak. Maar
aan den drang der tijden is geen ontkomen,
de Volksraad is een product van en het
groote voordeél van den raad is geweest,
dat de regeering een college had, waarin
hij zich in het openbaar kon uitspreken waar
zij klachten over haar beleid of over onge-
wenschfe toestanden kon uitlaten.
Dat de Regeering wel eens beslissingen
van den Volksraad naast zich neer heeft
moeten leggen, is niet haar schuld geweest.
Er zijn moties voorgesteld en zelfs aange
nomen' zonder dat de gevolgen den voor
stemmers voldoende voor oogen moeten
hebben gestaan. Het is een regeering toch
niet euvel te duiden, als zij aan zulk een
motie geen gevolg geeft?
Acht u het geen ongewenschten toe
stand, dat als de nieuwe Volksraad er is,
in het dagelijks zittende college van gede
legeerden voor 'n groot deel gepensioneer-
34
Het was een koude nevelachtige mor
gen, waarop hij heenging zonder haar, en
ofschoon zij moedig zijn wilde, baar har
was treurig, als dc winter daar buiten. To
hiertoe had dc jonge vrouw^geleefd in een
schoonen droom, nu eerst stond zij voor de
werkelijkheid.
Een poos nog bleef zij alleen voor het
haardvuur zitten, vervolgens stond zij op
en kleedde zich, sneller dan anders,^wan
zij sierde zich nu voor niemand op. Zij g'ng
trap op, trap af, bekeek opmerkzaam de
sierlijke inrichting, als had zij die nog nooit
bewonderd, nam een boek en liet het, hare
eigen gedachten volgend, toch spoedig we
der op haar schoot zinken. Ja, hare eigen
gedachten hoe rijk waren die nu. hoe
menigvuldig, hoe dwaalden die gedachten
verrukt rond in het jongste verleden, hoe
schuchter vloden zij de toekomst in.
Voor het eerst gaf zij zich over aan een
bedaard overpeinzen van haren toestand
en zag zij :n duidelijke omtrekken een
beeld van haar toekomstig leven. Dit moest
verstandig doen, om den
beid eenige afwisseling aan te brengen.
De eerste dag ging voorbij met plannen
maken voor de verdeeling van den tijd, dien
zij geregeld wilde doorbrengen met mtisi-
ceeren en lezen, met gedachten en herin
neringen. Die dag ging voorbij, maar hoe
veel langzamer dan anders. liet eenzame
maal wilde haar niet smaken, het scheen
haar bijna overvloedig toe voor haar al
leen, het diepe zwijgen om haar heen werd
enkel afgebroken door de korte vragen der
dienstbode.
Magdalena kende de eenzaamheid niet,
geen enkelen dag haars levens was zij ge
heel alleen geweest, steeds en overal nog
had eene vertrouwelijke stem haar oor ge
troffen. Het was haar bang nocfa droef te
moede, zij was zoo rijk, zoo nameloos ge
lukkig; zij vroeg zichzelve slechts af, hoe
ledig zoo diep een eenzaamheid wel zijn
moest voor een droevig hart.
O vreesclijk, dacht de jonge vrouw cn
hare gedachten keerden terug tot haar
man. Telkens keek zij naar de
klok, de avond moest hem terugbrengen,
en hel verwonderde haar dat dc lijd zoo
traag verliep, ja het scheen haar toe, alsof
de kleine kabouterman op de pendule, die
de uren sloeg, zijnen hamer langzamer op
het zilveren blokje liet nedervallen en als
of de toon matter lflonk. Zij noemde zich
zelve kinderachtig, maar het wachten
stelde haar buiten staat om iets te doen
en de gedachten aan hem waren zpo zoet
Eindelijk kwam de avond, de lang ver
beide en ten laatste ook Herbert en daar-
zij vroolijk en verstandig doen, om
droom in frissche werkelijkheid te droo- was "de" eersFe "daffdeV eenzaamheid
men; om door gestrenge, zelfgekozene
voorbij. Vele volgden; alle aan elkander
gelijk, zoo weinig slechts verschillend, dat
men terugblikkend, eene verandering eerst
zag, toen de dagen bij elkaar een jaar
vormden,
In het begin bracht nog iedere avond
den geliefde terug, maar ten langen laatste
kon hij zich niet meer onttrekken aan de
gezellige uitnoodigingen.
Op de eenzame dagen volgden eenzame
avonden en Magdalena moest nu toonen,
dat zij zelve gekozen had. Dit zoude haar
gemakkelijker gevallen zijn, als het leven
haar ernstige eischen gesteld had, als zij
eene bezigheid had gehad, welker doel eene
of andere richting aanwees. Het ideaal
der zelfvolmaking is zoo moeilijk te berei
ken voor eene vrouw, als geen kundige
hand haar leidt, als wcnschen noch bewon
dering haar aansporen, en geen zegenrijk
doel haar lokt. Herbert, bekommerde er
zich weinig over, hoe zij den dag doorbraent
als die slechts verliep zonder klachten. Hem
ontbrak belangstelling in haar jeugdig streven
naar 't ideale; hij zou dezen trek lot een hoo
ger streven als dweperij hebben bespot, tn
Magdalena gevoelde dit spoedig, zij sf""wc:c
niets zoozeer, als dc spot van Herber s
lippen en een valsche, kinderaoh ige
schaamte, onklaarheid van eigen oordcel,
deed haar het hooge doel uit het oog ver
liezen, dat doel, hetwelk zij zichzelve had
gesteld.
Steeds echter was zij gelukkig, immer
was de verwachting haar zoet en zijne
komst als een geschenk.
Tot in het begin van het nieuwe jaar
had zij gelegenheid genoeg, hierover dank
baar te zijn; toen veranderden de gewoon
ten, die tot dusverre gevolgd waren.
Het seizoen begon in Londen en daar
mede dat woelen en drijven, zo-oals alleen
de Engelsche aristocratie dit kent. Het
was de eerste winter, die Herbert in I °n-
den beleefde; zijne betrekking alleen zoude
hem reeds gedwongen hebben eqne plaats
in te nemen in het gezelschap. De tal
rijke diners en bals, de opera, het verkeer
in de clubs, de watertochtjes en de ritjes
in het park namen zijnen tijd in beslag bij
dag en bij nacht; onophoudelijk werd hij
medegesleept in den maalstroom der genoe
gens. Hij kende nog zoo weinig yan Lon
den, zoomin van het openbare, als yan t
bijzondere leven, want het eerste gedeelte
van zijn eerste oponthoud was voorbijge
gaan met het maken der noodige toebe
reidselen voor zijn huwelijk en om een ge
schikt oord te zoeken, waar hij het huise
lijk nestje zou kunnen bouwen.
Hij had, naar het hem toescheen, haar
een ontzachlijk offer gebracht, toen hij haar
huwde op gevaar af van alle aanspra
ken op een schitterende en zekere toekomst
to verliezen en al was dit gevaar onbetwist-
baar, toch dwaalde hij in de oorzaak, die
hem daartoe had aangespoord. Want met
haar geluk had hij op het oog gehad, alleen
zijn eigen verlangen had hij bevredigd.
Nu gingen vaak verscheidene dagen
.voorbij zonder dat de echtgenooten elkan-
der zagen, de jonge echtgenoot had geen tijd
cn vergat wellicht dien te zoeken.
Evenwel was hij ten minste val
teederheid, al kwam hij zeldzamer
De lange dagen vol stille eenzaam
heid, bet heimelijk verlangen naar een
wezen, waarmede zij zou kunnen omgaan,
de wensch, om de vroolijke wereld te zien,
die wereld, welke zij zoo zeer had liefgehad,
dat alles was vergeten in zijne tegenwoor
digheid. Want hij gaf haar alles, alles. Aan
zijne zijde vloden de uren om, zijne stem
verwekte leven en zijn woord blijmoedig-
Zij, zoo dacht ze in haar bescheidenheid,
zij had hem niets aan te bieden, zij had
niets mede te deelen uit de diepe eenzaam
heid, die haar omgaf, hij alleen was de gever
aller goede gaven.
Hij verleide van zijn schitterend leven,
van de belangwekkende en aangename ken
nismakingen die hij had aangeknoopt, yan
het gunstig onthaal hem te beurt gevallen.
En dat scheen haar zoo natuurlijk toe, want
Herberts schitterende persoonlijkheid viel in
het oog zelfs in de groote menigte nieuwe en
veelbeteekenènde verschijningen, die iedere
winter bracht. Voor eenen naam van zoo
goeden ouden klank als de zijne, openden
zich alle deuren van het uitgezochte gezel
schap, voor zijne bijzondere eigenschappen
veler harten.
Het waren bedwelmende feesten waarvan
hij sprak, hij ontrolde voor hare oogen een
veelkleurig verlokkend beeld; het beeld, dal
haar in hare kindsheid had voor ooger
gezweefd. Nu had zij éls Herberts vrouw
dezen uitgelezen kring moeten toebehooren
en nochtans leefde zij meer verborgen, dan
in de kleine landstéd, waar haar vader ha-
DINSDAG 23 NOVEMBER. v
HILVERSUM 1050 M. 12.00 Politie*
ber. 3.004.00 Knipcursus van het
modehuis De Leeuw van Rees. 4.30—
6.15 Concert door het H. D. O.-orkest.'
Fransch programma. 6.156.45 Volks
liederen-cyclus. VIII. Bretonsche liederen
door Truus Berkhout, met pianobegel. van
Willem Warmelo. 6.457.45 Vervolg
en conversatieles Fransch. 7.45 Politie-'
ber. 8.1010.30 R.K. Radio-avond.'
10.00 Persber. 8.10 R.K. Radio-
Omroep. Mej. Tine Moes en M. Gijsbert-
sen zang en declamatie. Louise Wijn
gaarden, viool. J. Moerdijk bas chantante.
Frouwe Boomgaard piano. Spreker
R. R. Welschen O. P., buitengew. hoog
leeraar aan de Amsterdamsche Univer
siteit in de Thomistische Wijsbegeerte.
1. Twee duetten u. h. Oratorium „Judas
Maccabaus", Handel, (zang). 2a. Adagio,
Beethoven, b. Impromptu, Schubert, c.
Moments musicaux, Schubert (piano)
3a. Zang der armoede uit het Oratorium
Franciscys, Tinei. b. Invocation, Gounod
(bas). 4a. Geheimnis, Schubert, b. Aufent-
halt, Schubert (zang). 5. Canzonetta,
Tschaikowsky (viool). 6. De bruid, Prins
(zang). 7. Prof. Welschen over Harts-
toch en Zielegrootheid. 8. Danse de Lor-
mont, Franck. (zang). 9a. Kindje, wat
ben je toch zacht, Mortelmans. b. Mij
spreekt de blomme een tale, C. v. Rennes.
c. Komt, O Zonne, C. v. Rennes. (cecla-
matie). 10a. Boven het Koren, A. v. Schel-
tema, b. Leven, (declamatie). 11a. Pailasse
proloque, Leon Cavallo. b. Lame ton
doux regard te voile, Delibes. (bas). 12a.
Sicilienne et Rigoudon, Francour-Kreis-
ler. c. Ungarische Tanz, Brahms, (viool).
13 a. Fruhling, lNicolai. b. Der Kranz,
Der vorak (zang).
DAVENTRY 1600 M. 11.20—1.20
Concert door de radio-dansband en solisten
(zangduo, piano en humorist). 1.20—
2.20 Lunchmuziek v. h. Holborn restau
rant. 3,20 Lezing Music for schools.
4.20 Lezing Rupert Croft Cooke Jackass
Penguins and the Falkland Islands. 4.35
Muziek van het Marble Arch Pavilion.
5.35 Kinderuurtje. 6.20 Dansmuziek
door de radio dansband. 7,20 Tijdsein
Big Ben, weerber., nieuws. Fransche cau
serie. 7.50 Muziek. 8.00 Lezing
Tom Brown to-day. 8.20 Kamermuziek
door het Beckwith strijkkwartet. J. Arm
strong tenor. 9.10 Concert door de
Co-operative Union. O. Thomas piano.
Meisjeskoor. South Suberban co-operative
select koor. Orkesten. 9.50 Lezing
Music and the ordinary listener. 10.2Q
Tijdsein, weerber., nieuws. 10.35
Nieuwsber. op rijm door het liumor. duet.
10.50'12.20 Dansmuziek van Cafe
de Paris.
PARIJS „RADIO-PARIS" 1750 M.
12.502.10 Concert door het orkest
Locatelli. Mile. Cabanis zang. 5.05
5.55 Concert (piano, viool, cello). 8.501
10.50 Concert. Fragmenten van „Girofle
Girofla", operette van Lecocq. Orkest
en solisten.
KöNIGS WUSTERHAUSEN 1300 M.
en BERLIJN—483 en 566 M.—2.20— 7.20
Lezingen en lessen. 7.35 „An uns aus",
ruvue van Haller. Vroolijke avond met
zang en muziek, Orkest, koor en solis-en.
MONSTER 410 M. 12.50—1.50 Wer
ken van Mozart, door orkest 3.204.20
Werken van Bach. 5.057.20 Lezingen.
7.209.40 „Aennchen von Tharau",
in 4 acten.
BRUSSEL 508.5 M. en ANTWER
PEN 265.5 M. 5.20—6.20 Orkest
concert. 8.5010.50 Gala-avond, ge-:
wijd aan de werken van den dichter Émile
Verhaeren. Orkest en gedichtenvoorlezing,
den en beroepspolitici rullen zitten, omdat
b.v. geen chef van een groot handelshuis,
geen administrateur van een onderneming
den lijd zal hebben zich voor dit werk be
schikbaar te stellen?
Een bezwaar is dit zeker, maar was er
een andere oplossing? Als een lichaam wet
gevende bevoegdheid krijgt moet het vrijwel
dagelijks bijeen zijn, en dan is het gevolg, dat
personen, die reeds een drukken werkkring
hebben, er zich niet aan kunnen geven. Dit
verschijnsel doet zich overal bij dergelijke
vertegenwoordigende lichamen voor.
Een nieuw college in een land, dat geen
parlementaire geschiedenis heeft, moet
groeien en in dien groeitijd moeten wij het
nemen met al zijn fouten en gebreken, maar
als de kern «gezond is, komen na den groeL
tijd de gebreken minden op den voorgrond,
Met den volksraad heb ik altijd op de aan.
genaamste wijze samengewerkt.
Als u den toestand van Indië van thans
vergelijkt met dien van voor 1914, consta-
teert u dan vooruitgang?
In héast alle opzichten. Indië heeft ziek
geweldig ontwikkeld en gaat nog altijd dien
weg op. Het heeft echter meer en meer be.
hoefte aan zelfstandigheid, zoowel op poli.
tiek als economisch gebied. Zoo heel veel,
dat thans in Holland beslist moet worden,
zoowel voor de regeering als voor den han.
d?l, kan best, misschien beter, in Indië zijn
beslag krijgen. De menschen, die tot deze
grootere verantwoordelijkheid in staat zijn,
we vinden ze in Indië en toch is er nog
wel eens een teveel aan toezicht uit het
moederland, dat werkelijk achterwege kan
blijven. Indië is in staat in heel veel op
zichten voor zichzelf te zorgen.
In ons land is een besliste fout het ge.
brek aan kennis omtrent Indië. Hoevelen
weten er weinig of heelemaal niets yan en
op het gebied van voorlichting is nog een
groote taak te vervullen. En het juist ver
vullen van die taak zal van enofmen invloed
zijn op het betrekken van het steeds stij
gende getal werkers, dat Indip uit Holland
behoelt.
duizende bescheidene verstrooiingen schiep,
waar zij menschen zag en menschen sprak en
met Richard veld en woud doorkruiste.
Wel maakte zij dikwijls eene vergelijking,
maar nog maakte dit haar niet treurig; het
zouden slechts weinige jaren zijn, die zij zoo
eenzaam moest doorleven, en daar zoude zij
steeds bij Herbert en met Herbert zijn. Ook
met hem dat moest toch een geluk zijn,
hem openlijk te kunnen toebehooren, aan
zijne zijde zooveel geluk en pracht te kun-
ncn genieten.
Het was een weelderig, bedwelmend
leven, dat Herbert haar schilderde en dat
haar medevoerde in zijn maalstroom; de
feesten op Tannensee, die haar bekoord
hadden, waren armzalig daarbij vergeleken,
de schitterende pracht van overvloedigen
rijkdom en vorstelijk leven ontrolde zich
voor haren verbaasden blik. Zij zag hel ver
moeiende niet, in de snelle opeenvolging der
verstrooiingen, het doodende van die
eeuwige wisseling; zij had dit nooit ondervon
den. Zij zag alleen het dringen en golven ea
ware gaarne met Herbert dien stroom mede-
gevolgd. Maar slechts met hem, niet zooals
hij alleen. Langzamerhand werd zij door;
zijne vertellingen bekend met het gezelschap
als behoorde zij er toe. Zij onthield dc
namen der meest beteekende mannen en der
bekoorlijkste vrouwen, zij onthield, door
welke Herbert werd bevoorrecht en welke
ij zelve bewonderde, zij kreeg een begrip
an het verkeer in de groote wereld en
md het natuurlijk, dat hij steeds minder tijd
voor haar over had.
(Wordt vervolg dJi
