3 Onverschillig versch am Brieven uit Rome. Dit nimmer bestaat uit 24 bladzijden, waaronder bet geïllnstreerd Zondagsblad in acht bladzijden. Leekepreeken 1 Voornaamste Nieuws Q! P OOST WEST THUIS BEST Onze Isicasso-afdeeSëng behandelt Uw wissels op binnen-en bui'enland "m m m Zaterdag 50ste Jaargang No. 16428 Aangifte moet, op straffe van verlies van alle rechten, geschieden uiterlijk driemaal vier en twintig uren na hel ongeval |pP f*' f 1 Si 1 in dit nummer. J. J. WEBER ZOON OPTICIENS FABRIKANTEN Koningstraat 10 Haarlem. Amsterdamsche Anthraciet Mij. PLAATSELIJK NIEUWS. De strijd tusschen autobus en tram. mm, tSÉ ■Êmm mm Plano-Avcuid Paul Schramm. 7- De abonnementsprijs bedraagt voor Haarlem en Agentschappen: Per week 0.25 Per kwartaal 3.25 Franco per post per kwartaal bij Vooruitbetaling3.58 Bureaux: NASSAULAAN 49 Telefoon No. 13866 (3 lijnen) Postrekening No. 5970. Adverfentiën 35 cents per regel, Vraag- en aanbod-advertentiën 1-4 regels 60 ct. per plaatsing: elke regel meer 15 ct., bij vooruitbetaling Advertentiën tusschen den tekst, als ingezonden mededeeling 60 ct. per regeL Bij contract belangrijke korting. Alle abonné's op dit blad zijn, ingevolge de verzekeringsvoorwaarden f Levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door f 7^0 bij een ongeval met OCfl bij verlies van een hand, j IOC bij verlies van een f Kfl bij n breuk van f AQ bii verlies v. tea tegen ongevallen verzekerd voor een der volgende uit keeringen «uUU."' verlies van beide armen, beide beenen of beide oogen: u*doodelij ken afloop een voet of een oog; duim of wijsvinger been of arm; andere vinder. 166. DE KWAAL VAN ONZEN TIJD. Êen van de meest gezochte schouwtoonee- len in onzen modernen tijd is de rechtzaal. Geen roman, geen tooneelspel of bioscoop voorstelling kan op tegen het levende drama, dat zoo vaak in de rechtzaal wordt afge speeld. Maar men gaat er niet heen om te genieten van kunst, om zich te verdiepen in jdeleraadselen noch minder om te leeren to! eigen bestwil; 't is de pure sensatiezucht die mannen en vrouwen uit alle standen, van de voorname kringen niet het minst, drijft om op de tribunes of op de met moeite gereser veerde plaatsen de sluiers van menschenle- vens te zien weggerukt, het kwaad in zijn naakten vorm te aanschouwen, met misdaad en misdadiger van aanschijn tot aanschijn kennis te maken. De volgepropte rechtzalen bij schandaalprocessen vormen een onver- breekelijk geheel met onzen overprikkelden tijd. Nu door de pers braaf wordt meegewerkt om de rechtbank-sensatie over te brengen op hen, die in de zalen van Justitia zelf niet kunnen tegenwoordig zijn, nu kan men niet beter doen dan uit de ellenlange verslagen nu en dan te putten, wat tot waarschuwing en Jeering strekken kan, zoodat uit het kwaad althans nog iets goeds voortkomt. Zoo las ik dezer dagen in Duitsche bladen verslagen van het sensatieproces van den juweelenrcvover Sprucb. Een treurig, maar juist beeld van onzen tijd! De groo'te recht zaal van Charlottenburg werd des morgens al heel vroeg belegerd door drommen menschen, om een zitting bij te wonen, welke te elf uur zou aanvangen. En wat in de verhandelingen van deze rechtzaak vooral treft zijn eenige aanwijzingen, dat wij in onzen abnormalen tijd aan de grens van onze sensatie gekomen zijn; dat er, een kentering moet komen. Daat was allereerst het vermanende woord van den president der rechtbank bij de opening der zitting tot de vertegenwoordigers der pers, een smeekbede, om van deze zaak nu eens juiste, zakelijke verslagen te geven; het geval zelf was toch al erg genoeg; men be hoefde er heuscb niets omheen te borduren D- president bond de persmenschen op het hart om toch eens aan de tegenwoordige jeugd te denken, met haar sensatiehonger en haar zucht naar het slaan van records Die jeugd, die men met prikkellectuur voortdu rend tracht te bevredigen en die altijd weer nieuwen honger toont! Zulk een vermaning van den stoel van een rechter aan de dagbladen, de „voorlichters" der publieke opinie, klinkt als een wanhoops kreet tot redding van wat er nog van onze christelijke beschaving is overgebleven. Een kreet, die niet zonder grond wordt aange. beven. Want de man, in de beklaagdenbank, voorwerp van de heete belangstelling eener opgepropte rechtzaal, zou toonen, tot welk een afschuwelijk caricatuur de mensch ver wordt, wanneer hij zich uitleeft volgens den geest van onzen tijd. Hij stond daar als een held en was gekomen, niet om beschuldigin gen aap te hooren of een vonnis tegen zich te hooren uitspreken, neen, om een heldenzang te zingen op zijn „groote" daden, om een be schrijving te geven van zijn leven, dat in zijn eigen oogen er een was als van een genie Met onverholen genot als een meester, die- sprookjes voor de klas vertelt, verhaalde hij de schavuitenstreken uit zijn jeugd, hoe hij den meelzak van een bakker doorstak, hoe hij reeds op twaalfjarigen leeftijd een poging tot zelfmoord deed. Maar hij had dan ook alles gelezen, wat er op het gebied van moord- en roofgeschiedenissen, van vechten met roofdieren en Indianen te lezen was. Vechten was zijn ideaal geworden; hij ver zamelde reeds van jeugd af aan catalogi van wapenhandelaren en verdiepte zich in de stu die van het pistool. Daarop volgde de studie van de waarzegkunst, de sterrenkijkerij. Zoo veel moderne dwaasheden had hij uit de boeken geslikt, dat hij zelf ten leste, een le vende sensatieröman geworden was. Ten slotte leken hem in het leven slechts vier wegen open te staan om te slagen: sportsman, politicus, kunstenaar of avonturier,- want sla gen in het leven beteekent volgens dezen modernen mensch niet anders dan beroemd worden, over de tong gaan, zijn portret in dagbladen zien. In de sport had hij geen kans; de lichamelijke geschiktheid ontbrak hem op elk gebied daarvan, met politiek bad hij zich nooit opgehouden; als kunste naar had hij geen talent; dus bleef niet an ders over dan de vierde keus: avonturier, dat wil zeggen misdadiger. Maar onze mo derne bandieten willen niet aldus genoemd worden. Want de moord, de roof, mits ge niaal uitgevoerd, is even waardevol als een recorij van een zwemmer of een bokser; als een rake zet van een politicus, als het oeuvre van een artist. En de roof van Spruch was geniaal; een heele goudsmidswinkel leegha len en dan ontkomen; dagen lang onontdekt blijven; zóó geniaal, dat de politie het ge heele plan op de Berlijnsche politietentoon- stelling in scène zette, om aan het puoliek ie toonen, welk een prachtwerk de juweelen- diefstal van Spruch toch gewees* was! Ziedaar de misdadiger, die zijn ongerech tigheden tot heldendaden opblies. In de we reld van de misdaad gaat het er maar om om het record te slaan in het verschalken van de politie en het slaan van den groot sten slag. Maar daarna kwam nog het ergste. In voor arrest had de juweelendief ook memoires ge schreven, iedereen van eenige beteekenis schrijft tegenwoordig memoires en vindt er, wanneer ze maar sensationeel zijn, een uit gever en een hoog honorarium voor. Dus ook de roofheld Spruch. Het geschrift was in handen van den verdediger. En alvorens het vonnis gestreken werd, deelde de advocaat in zijn pleidooi mee, dat men hem vijfduizend mark geboden had, wanneer hij 5e memoires en de portretten wilde afstaan voor den straathandel. De straathandel in lectuur, dat beteekent in Duitschland en vooral in Ber lijn, de verkoop van schunnige boekjes, die met geraffineerde verkoopkracht aan de jeugd worden opgedrongen en door deze gr'e tig gekocht. 5000 Mark vo.or het dagboek van een uit zijn evenwicht geslagen misdadiger1 Het feit, dat een advocaat zulk een mede deeling publiek doet om den tijdgeest te signaleeren, wijst er op, dat, wie nog een greintje menschelijk gevoel heeft, langzamer hand overtuigd raakt van de noodzakelijk heid om paal en perk te stellen aan de sen. satie, waaraan ons geslacht dreigt ten onder te gaan. De kwaal heeft reeds zóó ingevreten, dal bijna niemand meer onbesmet rond loopt. Er is een tijd geweest, dat ouders en opvoeders er óver dachten, fer over Spraken, dat er in dagbladen, in tijdschriften en op congressen debatten werden gevoerd over de vraag, of een indianengeschiedenis wel geschikte lec tuur was voor een schooljongen; dat men op moest passen met verhalen, waarin een jon getje of meisje van huis weg liep en aan t zwerven ging. Zulke dingen konden verwilde rend werken op jeugdige gemoederen. Hoe belachelijk lijken thans zulke voorzichtige woorden. Er is een tijd geweest, dat men Klaasje Zevenster een verkeerd boek achtte, j omdat er van een onecht kind sprake was. Welk een preutschheid! Zie eens wat de moderne jeugd leest: romans, gebouwd op echtscheiding, zelfmoord en overspel zijn nog maar de meest saaie lectuur. Daar is men eigenlijk al doorheen. Onze geblaseerde jon- gens en meisjes moeten de geraffineerde j misdaad lezen, het vuil uit de riolen onzer samenleving in beeld zien, om verzadigd te worden. De sensatiezucht heeft een boeken markt geschapen, waarhij de ruwste, maar nog niet m den grond verdorven zeeman de handen voor de oogen slaat, eén boeken markt, die de vorige weck de Duitsche over heid deed besluiten om een index in te voe ren, om van bet volk althans voor de toe- j komst nog iets te redden. Zou men op deze helling blijven afglijden, dan zouden er in i weinig tijds niets dan schurken en boeven over zijn. De kindermisdaden toonen dat met afgrijselijke zekerheid. We moeten terug van den weg der sen satie, naar een andere waardeering van de dingen des levens. Terug van de filmen en de lilmreclamc, die het leven tot een onwerke- lijken droom maken; die de energie van onze jonge menschen verslapt; die ze overdag, ge durende hun werk, doet soezen in de dwaze fantasiebeelden, den vorigen avond van het trilbeeld meegenomen en doen hunkeren naar den nieuwen avond met versche prikkels en nieuwe opwinding; terug van de wufte ro mans met de verheerlijking van de misdaad en den misdadiger als het eigenlijke leven en de helden der samenleving; terug van de sportmanie, waarbij de worstelaar, de zwem mer, de hardlooper, de mensch met de sterk ste spieren en de ijzeren longen als het sum mum onzer beschaving wordt voorgesteld. O, ik weet het wel, dat wij niet op eens de wijzers van den tijd kunnen terugdraaien en onze jongens, die de sportpagina s uit de dagbladen scheuren om ze te verslinden, daarvoor in de plaats geen levens-der-heili gen kunnen geven, dat de huisvrouw van te genwoordig Zondag 's middags t opgeschoten kroost, voor wiefis sportenthousiasme vader vaak al niet onderdoet, niet tegen kan hou den en zeggen: laten wij liever eens wat lezen in den uitleg der Evangeliën, Zoo iets klink; voorwereldlijk. Maar, wanneer wij, ouderen, zien, waarheen de sensatielust voert, dan is er toch wel aanleiding om te gaan temperen; om te pas en op tijd een woord te spreken over de ware verhouding der dingen hier beneden; om langzaam aan de kraan van de douche open te draaien over de verhitte hoofden, de douche van een nflehter en za kelijk woord, een tegenstelling met den ernst, de hoogheid en de waarde van het werkelijke leven tegenover de caricatuur, welke de sen satiemakers er van hebben gewrocht Er moet een halt worden toegeroepen aan de onverantwoordelijke schrijvers en teeke naars en impressario's van sportontmoetin- gen, die geen ander doel beoogen dan goud te stampen uit de ongezonde nieuwsgierig heid en daarvoor lachen met deugd, eer, mo raal, geestelijke volksgezondheid, 't Is een strijd om het behoud van onze beschaving, van onze waardigheid als mensch Verliezen wij dien Strijd, dan wordt de misdadiger-held, de Berlijnsche juweelendief, niet een af schrikwekkend voorbeeld, maar het type van den modernen mensch. HOMO SAPIENS vlotte vetrki punter Kudpi. de 'üruofe omzef er» rkoop wQnrboijgf U dal 5TERTA3AK vuf de fabriek tn Uw ft honden komt Dtt een der veie voordeeler» ven bonden oan Trooks» va» WOMABAts *928*»» '«tODoaus KARDINAAL VANNUTELLI 90 JAAR. Op 5 December vierde Z.Em. Kardinaal Vannutelli, Deken van het Heilig College der Kardinalen, of Senaat der Heilige Roomsche Kerk, zijn negentigsten verjaar dag. Kardinaal Vannutelli werd geboren uit een oud Patriciërsgeslacht te Genazzano, het bergstadje, niet zoo ver van Rome, gekend en beroemd door het wonderbaar beeld in geheel de wereld verspreid van O. L Vrouw van Goeden Raad. Hij stu deerde theologie in het Capranica-college te Rome en behaalde den doctorsgraad in de H. Theologie aan het Collegio Romano, in burgerlijk, kerkelijk en strafrecht aan de Universiteit van den H. Apollinaris. Op 1 Dec. 1860 werd de toekomstige kardinaal priester gewijd door Z.. Em. Kardinaal Pa- trizi, Vicarius van Pius IX voor het bisdom Rome en werd hij reeds het daaropvolgend jaar tot professor in de dogmatica benoemd aan het Valicaansche Seminarie. In Maart 1863 werd hij benoemd tot auditeur van de Internuntiatuur in Den Haag, waar destijds Mgr. Oreglia di Santo Stefano, als Kardinaal gestorven, Internun tius was. Op deze wijze is Kardinaal Van nutelli zijn diplomatische loopbaan in ons vaderland begonnen. Spoedig na zijn komst in Den Haag werd Mgr. Vannutelli geroe pen, om als secretaris te fungeeren bij het Eerste Provinciaal Concilie of Synode na de herstelling der Bisschoppelijke Hiërar chie in ons land. KARDINAAL VANNUTLLLi, Mgr. Oreglia di Santo Stefano werd in 1866 tot Nuntius benoemd te Brussel en verkreeg van den Paus, dat Mgr. Vannutelli hem daar zou volgen. Mgr. Vannutelli was toen door zijn uitgebreide en solide weten schap van groote hulp voor den Nuntius bijzonder om de moeilijkheden met de Uni versiteit van Leuven te regelen. Toen Mgr. Oreglia overgeplaatst werd naar Lissabon als Nuntius, keerde Mgr. Vannutelli terug als auditeur der Internuntiatuur in Den Haag, waarvan toen Mgr. Cattani de titula ris was. Maar in 1875 werd MOr. Serafino Vannutelli, broeder van den auditeur, Inter nuntius in Den Haag, en Mgr. Vincenzo, de nu negentigjarige, werd naar Rome terug geroepen, waar hij tot Substituut werd be noemd van de Pauselijken Staatssecretarie, Protonotarius Apostolicus, en later, na de troonsverheffing van Leo XIII, Auditeur der Heilige Rota. Mgr. Vannutelli werd in 1880 tot Aarts bisschop benoemd van Sardi en Aposto lisch Delegaa te Constantinopel. Dfc Ar- meensche Kerk toentertijde vertoefde in groote moeilijkheden Een schisma was ont staan, vooral tegen den patriarch Hassun. Alle takt en voorzichtigheid werden van den Delegaat te Constantinopel vereischt, om de netelige kwestie op te lossen en de Armeenscbe Kerk te redden. Tot groote voldoening van Rome slaagde Mgr. Vannu telli volkomen daarin. Mgr. de Patriarch Hassun werd tot Kardinaal benoemd en aan de Armeenen wej-d, volgens de eeuwen oude traditie hunner Kerk, verlof gegeven een nieuwe Patriarch te kiezen Na de troonsbestijging van Czaar Alexan der III van Rusland zond de H. Stoel een bijzondere missie om den nieuwen vorst ge luk te wenschen. Men begrijpt dat ook bij zulke gelegenheid, hetzij met den vorst, hetzij met zijn ministers, gewichtige zaken worden besproken. Vooral tusschen Rus land en den H. Stoel waren steeds vraag stukken aanhangig, die de vrijheid van het uitoefenen van den katholieken godsdienst betroffen. Mgr. Vannutelli kweet zich meesterlijk van dien taak, zeodat de Paus hem na zijn terugkomst te Rome tot Nun tius benoemde te Lissabon, waar hij in No vember 1883 aankwam. Als opdracht van het Vaticaan had hij de oplossing van het vraagstuk van hel patronaat van Portugal over sommige kerkmissies in Engelsch- Indië, alsmede 't voorbereiden van een con cordaat dat heden nog bestaat. In het Con sistorie van December 1889 verhief Z. H. Paus Lea XIII Mgr. Vannutelli tot het Kar dinaalspurper, maar hij werd niet als zoo- danig gepubliceerd, maar „in petto" be houden tot het Consistorie van Juni 1890. Als Kardinaal bleef Z. Em. Vannutelli nog een jaar te Lissabon met den titel van Pro- Nuntius, en de konifig van Portugal ver zocht Paus Leo Kardinaal Vannutelli te be noemen als Protector der Porlugeesche be zittingen. Als Kardinaal werd hij door Paus Leo benoemd tot Legaat bij de jubelfeesten van Frederik Ozanam te Parijs en verschillende Internationale Eucharistische Congressen zagen hem als Pauselijk Legaat. In deze hoedanigheid maakte Kardinaal Vannutelli de congressen mee van Brussel in 1898, van Doornik in 1906, van Metz in 1907, van Lon den in 1908, van Keulen in 1909 en van Montreal in 1910. In April 1900 ging hij over van de orde der Kardinaal-Priesters tot die der Kardi naal-Bisschoppen en werd suburbicaii; Bis schop van Palestina, waarbij hij later als Kardinaal-Deken van het H. College het bisdom voegde van Ostia. Als Kardinaal- Deken volgde hij ook op zijn broeder Kardi naal Serafino Vannutelli, die eveneens tot zeer hoogen ouderdom gekomen is, een feit, bijna eenig in de geschiedenis van het Col lege der Kardinalen. Ook bijna eenig is het feit, dat deze Kardinaal Vannutelli, Aarts priester van Santa Maria Maggiore, een der vier grootste basilieken van Rome, bij het begin van het Jubilé van 1900 de Hei lige Deur van deze basiliek opende en bij het einde plechtig sloot, en nu weer in 1925 dezelfde plechtigheden, verrichtte. Zoo ook maakte hij drie Conclaven mede, dat van Pius X, van Benedictus XV en van den regeerenden Paus Pius XI. In Rome is Z. Em. Kardinaal Vannutelli een zeer populaire figuur geworden. Een ieder kent Kardinaal Vannutelli en de ouders wijzen hem aan de kinderen als „de Kardinaal bij uitnemendheid". Door zijn ge stalte domineert hij ook het geheele Heilig College en is nu nog op zijn negentigsten verjaardag gezond en frisch, recht als een kaars, alleen iets hard van gehoor, een ge brek, dat hij met den beminnelijken glim lach goéd maakt. Tijdens het leven van Kardinaal Serafino Vannutelli, daar de ge woonte en de etiquette verbiedt, dat twee ardinalen samenwonen, kwam de jongste, Kardinaal Vincenzo, eiken avond bij zijn broeder en gebruikten zij samen het avond eten. Na dan wat gepraat te hebben, werd het Rozenhoedje gebeden en keerde Kardi naal Vincenzo, vergezeld van zijn secreta ris, naar zijn woning terug, op eenige me ters afstand gelegen. Hij had, om dezen af stand te voet af te leggen, bijzondere toe stemming verkregen van Z. H. den Paus. Se dert zijn al deze regels verzacht en gaan 's middags de Kardinalen, vergezeld van 'n geestelijke of dienaar te voet wandelen. Zoo kan men nu dagelijks, als het goed weer is, den negentigjarigen Deken van het Heilig College zien wandelen op de Pincio, of in de villa Borghese, in gezelschap van een secretaris. De groote gestalte van den wandelaar wordt onmiddellijk opgemerkt door de Romeinen en vreemdelingen, die allen in hem den beminden Kardinaal Van nutelli herkennen en hem beleefd groeten, welke groet even beleafd en vriendelijk wordt beantwoord. Ter gelegenheid van zijn negentigsten verjaardag hadden zijn talrijke vrienden en vereerders feesten willen inrichten, maar Kard. Vannutelli antwoordde, dat zijn ne gentig jaren alleen een geschenk waren van den goeden God en hij er ia 't geheel geen verdienste aan had. Daaróm wilde de Kar dinaal slechts een gewone H. Mis opdragen in de basiliek van de H. Maria de Meerdere want een lang en werkzaam leven is ook een genade, zei de Kardinaal, waarvoor we God moeten danken. En zoo las Kardinaal Vannutelli Zondag 5 December de H. Mis in een zij-kapel van de groote basiliek van Maria. Geheel het Kapittel der basiliek woonde deze H Mis bij en met hen een groot aantal vereerders en vrienden, hetzij geestelijken of leeken. Toen de Kardinaal van de korte plech tigheid thuis kwam, wachtte Z. Em. een aangename verassing. Geheel het H. Col lege der Kardinalen was daar tegenwoordig en Zijn Em, Kardinaal Gasparri bood den negentigjarig? een Pauselijk schrijven van gelukwensch aan, alsmede een gift van 100,000 lire voor de nieuwe kerk te Ostia, .waarvoor Kardinaal Vannutelli in der. laatsten tijd zoozeer ijvert en die hoogst noodzakelijk is, daar spoedig aan de zee een geheel nieuwe stad Ostia zal ver rijzen. Zeer ontroerd dankte Kardinaal Vannutelli zijn collega's van het H. College en in'het bijzonder Z. den Paus voor de vorstelijke gift. Ook de Staatsregeering schonk aan Kar dinaal Vannutelli op dezen dag de som van 50.000 lire voor de te bouwen kerk, waar door deze droom van een negentigjarige werkelijkheid zal worden. Mussolini zond een telegram van gelukwensch, gelijk Kar dinaal Vannutelli ook zeer talrijke tele grammen van gelukwensch ontving uit Ita lië en uit bet buitenland o.a van den koning van België. C1VIS ROMANUS. De Portugeesche bankbiljetten-afiaire. Ma- rang van ïJsselveere tot 11 maanden gevan genisstraf veroordeeld en in vrijheid gesteld. Romantische politie-avonturen in de Hoofdstad. De motie-v. Braambeek waarin een gron dig onderzoek gevraagd wordt naar den vei ligheidstoestand op onze spoorwegen, is door de Tweede Kamer z. h. st. aangenomen. Zestig jarig bestaan der Ned. Vereeniging Het Roode Kruis. De vermoedelijke dader van den diefstal van kostbare munten te Delft, aangehouden. Geheimzinnige moord te Groningen. Wetsontwerp ingediend tot het verleenen van steun aan z. g. mobilisatie-slachtoffers. Economische voorlichingsdienst. Een cons- missie van onderzoek ingesteld. Het invoerverbod van vleesch in Engeland blijft gehandhaafd. Het conflict in de Antwerpsche diamant industrie zal Maandag a.s. zijn beëindigd. Ter bestrijding van de valschemunterij nee it de Raad van den Volkenbond vier banken aangewezen, om zitting te nemen ia :en comité. Barometerstand, 9 uur v m., 7-82 Stilstand, Licht op. De lantaarns moeten morgen worden opgestoken om 4.14 en overmorgen om 4.14. vooral met koude dagen als de haard heerlijk brandt met onze prima Anthraciet Let op het adresGroote Houtstraat 187, Tel. 12504, ook Amsterdam, Hilversum, Bussum, Leiden. (Zie de drie foto's hierbij behoorende.) i ~i m «fi i Nu de tijd van het- verleënen van con cessies voor de autobuslijnen volgens de nieuwe wettelijke bepalingen weer genad^l is, ontbrandt de strijd tusschen tram en au tobus weer fel. De lijn HaarlemLeiden is er een spre kend bewijs van. Reeds jaren en jaren sukkelde het nu bijna „voorwereldlijk" geworden stoom- trammetje, in de wandeling „koffiemolen" geheeten, door de bloembollenstreek en aanvankelijk wisten Hillegommers, Lisse- naars en Sassenheimers niet beter of ze waren een modern vervoermiddel rijk. Toen kwamen de autobussen, die na eenige jaren nog geperfectionneerd werden en het was uit met den „koffiemolen". Langzamerhand werd het trammetje op den achtergrond gedrongen Bijgaande foto's toonen een en ander in beeld Men ziet de stoomtramlocomotief met twee aanhangwagens op den weg; de andere foto toont de Brockwaybus, die bij een halte van de stoomtram, waar veel passagiers plegen in te stappen, voor den neus van de tram (men vergeve ons deze beeldspraak) de reizigers afsnoept. Het aantal ongelukken, dat het stóomtrammetie in den loop der jaren veroorzaakt heeft, is ontelbaar. De foto geeft er een beeld van hoe de tram langs bosschen, .huizen, bui tenplaatsen en hekken scheert en zoodoen de welhaast oorzaak van veel ongelukken moet zijn. Het hek van de Verschuur- Brandtstichting te Bennebroek is tevens op de foto zichtbaar; Maandag j.L veroorzaak te de stoomtram er nog e«>, doodelijk on geluk en dat is nog niet eens het laatste, want Woensdag j.l, volgde daarop een doo delijk ongeluk te Hillegom. Van de beslissing van Gedep. Staten zal nu afhangen of de tramlijn geëlectrificeerd zal worden ofwel verdwijnen zal Om plaats te maken voor de autobus. De beroemde pianist Paul Schramm zal Donderdag 16 Dec. a.s een piano-avond geven in den Stadsschouwburg. In alle plaatsen heeft hij een reusachtig succes, zoo schreef o.a. de N. Rolt, Courant: „Bij Zulk een volkomenheid in het muzi kaal weergeven van het kunstwerk, bij zulk een etapeerend meesterschap, zwijgt de cri- tiek.... Ten top gestegen bijval voor zijn Phenomenaal Pianospel. Er staat dus weder een avond vol kunst genot te wachten. v" -• t T. 4 m

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Nieuwe Haarlemsche Courant | 1926 | | pagina 1