3
Onverschillig
versch
am
Brieven uit Rome.
Dit nimmer bestaat uit 24 bladzijden, waaronder bet
geïllnstreerd Zondagsblad in acht bladzijden.
Leekepreeken
1
Voornaamste Nieuws
Q! P
OOST WEST THUIS BEST
Onze Isicasso-afdeeSëng behandelt
Uw wissels op binnen-en bui'enland
"m m m
Zaterdag
50ste Jaargang No. 16428
Aangifte moet, op straffe van verlies van alle rechten, geschieden uiterlijk driemaal vier en twintig uren na hel ongeval
|pP
f*' f 1 Si 1
in dit nummer.
J. J. WEBER ZOON
OPTICIENS FABRIKANTEN
Koningstraat 10
Haarlem.
Amsterdamsche Anthraciet Mij.
PLAATSELIJK NIEUWS.
De strijd tusschen autobus
en tram.
mm, tSÉ
■Êmm
mm
Plano-Avcuid Paul Schramm.
7-
De abonnementsprijs bedraagt voor
Haarlem en Agentschappen:
Per week 0.25
Per kwartaal 3.25
Franco per post per kwartaal bij
Vooruitbetaling3.58
Bureaux: NASSAULAAN 49
Telefoon No. 13866 (3 lijnen)
Postrekening No. 5970.
Adverfentiën 35 cents per regel,
Vraag- en aanbod-advertentiën 1-4
regels 60 ct. per plaatsing: elke
regel meer 15 ct., bij vooruitbetaling
Advertentiën tusschen den tekst,
als ingezonden mededeeling 60 ct.
per regeL
Bij contract belangrijke korting.
Alle abonné's op dit blad zijn, ingevolge de verzekeringsvoorwaarden f Levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door f 7^0 bij een ongeval met OCfl bij verlies van een hand, j IOC bij verlies van een f Kfl bij n breuk van f AQ bii verlies v. tea
tegen ongevallen verzekerd voor een der volgende uit keeringen «uUU."' verlies van beide armen, beide beenen of beide oogen: u*doodelij ken afloop een voet of een oog; duim of wijsvinger been of arm; andere vinder.
166.
DE KWAAL VAN ONZEN TIJD.
Êen van de meest gezochte schouwtoonee-
len in onzen modernen tijd is de rechtzaal.
Geen roman, geen tooneelspel of bioscoop
voorstelling kan op tegen het levende drama,
dat zoo vaak in de rechtzaal wordt afge
speeld. Maar men gaat er niet heen om te
genieten van kunst, om zich te verdiepen in
jdeleraadselen noch minder om te leeren to!
eigen bestwil; 't is de pure sensatiezucht
die mannen en vrouwen uit alle standen, van
de voorname kringen niet het minst, drijft om
op de tribunes of op de met moeite gereser
veerde plaatsen de sluiers van menschenle-
vens te zien weggerukt, het kwaad in zijn
naakten vorm te aanschouwen, met misdaad
en misdadiger van aanschijn tot aanschijn
kennis te maken. De volgepropte rechtzalen
bij schandaalprocessen vormen een onver-
breekelijk geheel met onzen overprikkelden
tijd.
Nu door de pers braaf wordt meegewerkt
om de rechtbank-sensatie over te brengen
op hen, die in de zalen van Justitia zelf niet
kunnen tegenwoordig zijn, nu kan men niet
beter doen dan uit de ellenlange verslagen nu
en dan te putten, wat tot waarschuwing en
Jeering strekken kan, zoodat uit het kwaad
althans nog iets goeds voortkomt.
Zoo las ik dezer dagen in Duitsche bladen
verslagen van het sensatieproces van den
juweelenrcvover Sprucb. Een treurig, maar
juist beeld van onzen tijd! De groo'te recht
zaal van Charlottenburg werd des morgens al
heel vroeg belegerd door drommen menschen,
om een zitting bij te wonen, welke te elf uur
zou aanvangen. En wat in de verhandelingen
van deze rechtzaak vooral treft zijn eenige
aanwijzingen, dat wij in onzen abnormalen
tijd aan de grens van onze sensatie gekomen
zijn; dat er, een kentering moet komen. Daat
was allereerst het vermanende woord van
den president der rechtbank bij de opening
der zitting tot de vertegenwoordigers der
pers, een smeekbede, om van deze zaak nu
eens juiste, zakelijke verslagen te geven; het
geval zelf was toch al erg genoeg; men be
hoefde er heuscb niets omheen te borduren
D- president bond de persmenschen op het
hart om toch eens aan de tegenwoordige
jeugd te denken, met haar sensatiehonger en
haar zucht naar het slaan van records Die
jeugd, die men met prikkellectuur voortdu
rend tracht te bevredigen en die altijd weer
nieuwen honger toont!
Zulk een vermaning van den stoel van een
rechter aan de dagbladen, de „voorlichters"
der publieke opinie, klinkt als een wanhoops
kreet tot redding van wat er nog van onze
christelijke beschaving is overgebleven. Een
kreet, die niet zonder grond wordt aange.
beven. Want de man, in de beklaagdenbank,
voorwerp van de heete belangstelling eener
opgepropte rechtzaal, zou toonen, tot welk
een afschuwelijk caricatuur de mensch ver
wordt, wanneer hij zich uitleeft volgens den
geest van onzen tijd. Hij stond daar als een
held en was gekomen, niet om beschuldigin
gen aap te hooren of een vonnis tegen zich te
hooren uitspreken, neen, om een heldenzang
te zingen op zijn „groote" daden, om een be
schrijving te geven van zijn leven, dat in zijn
eigen oogen er een was als van een genie
Met onverholen genot als een meester, die-
sprookjes voor de klas vertelt, verhaalde hij
de schavuitenstreken uit zijn jeugd, hoe hij
den meelzak van een bakker doorstak, hoe
hij reeds op twaalfjarigen leeftijd een poging
tot zelfmoord deed. Maar hij had dan ook
alles gelezen, wat er op het gebied van
moord- en roofgeschiedenissen, van vechten
met roofdieren en Indianen te lezen was.
Vechten was zijn ideaal geworden; hij ver
zamelde reeds van jeugd af aan catalogi van
wapenhandelaren en verdiepte zich in de stu
die van het pistool. Daarop volgde de studie
van de waarzegkunst, de sterrenkijkerij. Zoo
veel moderne dwaasheden had hij uit de
boeken geslikt, dat hij zelf ten leste, een le
vende sensatieröman geworden was. Ten
slotte leken hem in het leven slechts vier
wegen open te staan om te slagen: sportsman,
politicus, kunstenaar of avonturier,- want sla
gen in het leven beteekent volgens dezen
modernen mensch niet anders dan beroemd
worden, over de tong gaan, zijn portret in
dagbladen zien. In de sport had hij geen
kans; de lichamelijke geschiktheid ontbrak
hem op elk gebied daarvan, met politiek
bad hij zich nooit opgehouden; als kunste
naar had hij geen talent; dus bleef niet an
ders over dan de vierde keus: avonturier,
dat wil zeggen misdadiger. Maar onze mo
derne bandieten willen niet aldus genoemd
worden. Want de moord, de roof, mits ge
niaal uitgevoerd, is even waardevol als een
recorij van een zwemmer of een bokser; als
een rake zet van een politicus, als het oeuvre
van een artist. En de roof van Spruch was
geniaal; een heele goudsmidswinkel leegha
len en dan ontkomen; dagen lang onontdekt
blijven; zóó geniaal, dat de politie het ge
heele plan op de Berlijnsche politietentoon-
stelling in scène zette, om aan het puoliek ie
toonen, welk een prachtwerk de juweelen-
diefstal van Spruch toch gewees* was!
Ziedaar de misdadiger, die zijn ongerech
tigheden tot heldendaden opblies. In de we
reld van de misdaad gaat het er maar om
om het record te slaan in het verschalken
van de politie en het slaan van den groot
sten slag.
Maar daarna kwam nog het ergste. In voor
arrest had de juweelendief ook memoires ge
schreven, iedereen van eenige beteekenis
schrijft tegenwoordig memoires en vindt er,
wanneer ze maar sensationeel zijn, een uit
gever en een hoog honorarium voor. Dus ook
de roofheld Spruch. Het geschrift was in
handen van den verdediger. En alvorens het
vonnis gestreken werd, deelde de advocaat
in zijn pleidooi mee, dat men hem vijfduizend
mark geboden had, wanneer hij 5e memoires
en de portretten wilde afstaan voor den
straathandel. De straathandel in lectuur, dat
beteekent in Duitschland en vooral in Ber
lijn, de verkoop van schunnige boekjes, die
met geraffineerde verkoopkracht aan de
jeugd worden opgedrongen en door deze gr'e
tig gekocht. 5000 Mark vo.or het dagboek van
een uit zijn evenwicht geslagen misdadiger1
Het feit, dat een advocaat zulk een mede
deeling publiek doet om den tijdgeest te
signaleeren, wijst er op, dat, wie nog een
greintje menschelijk gevoel heeft, langzamer
hand overtuigd raakt van de noodzakelijk
heid om paal en perk te stellen aan de sen.
satie, waaraan ons geslacht dreigt ten onder
te gaan.
De kwaal heeft reeds zóó ingevreten, dal
bijna niemand meer onbesmet rond loopt. Er
is een tijd geweest, dat ouders en opvoeders
er óver dachten, fer over Spraken, dat er in
dagbladen, in tijdschriften en op congressen
debatten werden gevoerd over de vraag, of
een indianengeschiedenis wel geschikte lec
tuur was voor een schooljongen; dat men op
moest passen met verhalen, waarin een jon
getje of meisje van huis weg liep en aan t
zwerven ging. Zulke dingen konden verwilde
rend werken op jeugdige gemoederen. Hoe
belachelijk lijken thans zulke voorzichtige
woorden. Er is een tijd geweest, dat men
Klaasje Zevenster een verkeerd boek achtte, j
omdat er van een onecht kind sprake was.
Welk een preutschheid! Zie eens wat de
moderne jeugd leest: romans, gebouwd op
echtscheiding, zelfmoord en overspel zijn nog
maar de meest saaie lectuur. Daar is men
eigenlijk al doorheen. Onze geblaseerde jon-
gens en meisjes moeten de geraffineerde j
misdaad lezen, het vuil uit de riolen onzer
samenleving in beeld zien, om verzadigd te
worden. De sensatiezucht heeft een boeken
markt geschapen, waarhij de ruwste, maar
nog niet m den grond verdorven zeeman de
handen voor de oogen slaat, eén boeken
markt, die de vorige weck de Duitsche over
heid deed besluiten om een index in te voe
ren, om van bet volk althans voor de toe- j
komst nog iets te redden. Zou men op deze
helling blijven afglijden, dan zouden er in i
weinig tijds niets dan schurken en boeven
over zijn. De kindermisdaden toonen dat met
afgrijselijke zekerheid.
We moeten terug van den weg der sen
satie, naar een andere waardeering van de
dingen des levens. Terug van de filmen en de
lilmreclamc, die het leven tot een onwerke-
lijken droom maken; die de energie van onze
jonge menschen verslapt; die ze overdag, ge
durende hun werk, doet soezen in de dwaze
fantasiebeelden, den vorigen avond van het
trilbeeld meegenomen en doen hunkeren naar
den nieuwen avond met versche prikkels en
nieuwe opwinding; terug van de wufte ro
mans met de verheerlijking van de misdaad
en den misdadiger als het eigenlijke leven en
de helden der samenleving; terug van de
sportmanie, waarbij de worstelaar, de zwem
mer, de hardlooper, de mensch met de sterk
ste spieren en de ijzeren longen als het sum
mum onzer beschaving wordt voorgesteld.
O, ik weet het wel, dat wij niet op eens de
wijzers van den tijd kunnen terugdraaien en
onze jongens, die de sportpagina s uit de
dagbladen scheuren om ze te verslinden,
daarvoor in de plaats geen levens-der-heili
gen kunnen geven, dat de huisvrouw van te
genwoordig Zondag 's middags t opgeschoten
kroost, voor wiefis sportenthousiasme vader
vaak al niet onderdoet, niet tegen kan hou
den en zeggen: laten wij liever eens wat lezen
in den uitleg der Evangeliën, Zoo iets klink;
voorwereldlijk. Maar, wanneer wij, ouderen,
zien, waarheen de sensatielust voert, dan is
er toch wel aanleiding om te gaan temperen;
om te pas en op tijd een woord te spreken
over de ware verhouding der dingen hier
beneden; om langzaam aan de kraan van de
douche open te draaien over de verhitte
hoofden, de douche van een nflehter en za
kelijk woord, een tegenstelling met den ernst,
de hoogheid en de waarde van het werkelijke
leven tegenover de caricatuur, welke de sen
satiemakers er van hebben gewrocht
Er moet een halt worden toegeroepen aan
de onverantwoordelijke schrijvers en teeke
naars en impressario's van sportontmoetin-
gen, die geen ander doel beoogen dan goud
te stampen uit de ongezonde nieuwsgierig
heid en daarvoor lachen met deugd, eer, mo
raal, geestelijke volksgezondheid, 't Is een
strijd om het behoud van onze beschaving,
van onze waardigheid als mensch Verliezen
wij dien Strijd, dan wordt de misdadiger-held,
de Berlijnsche juweelendief, niet een af
schrikwekkend voorbeeld, maar het type van
den modernen mensch.
HOMO SAPIENS
vlotte vetrki
punter Kudpi. de 'üruofe omzef er»
rkoop wQnrboijgf U dal 5TERTA3AK
vuf de fabriek tn Uw ft
honden komt Dtt een
der veie voordeeler» ven
bonden oan Trooks» va»
WOMABAts
*928*»»
'«tODoaus
KARDINAAL VANNUTELLI 90 JAAR.
Op 5 December vierde Z.Em. Kardinaal
Vannutelli, Deken van het Heilig College
der Kardinalen, of Senaat der Heilige
Roomsche Kerk, zijn negentigsten verjaar
dag.
Kardinaal Vannutelli werd geboren uit
een oud Patriciërsgeslacht te Genazzano,
het bergstadje, niet zoo ver van Rome,
gekend en beroemd door het wonderbaar
beeld in geheel de wereld verspreid van
O. L Vrouw van Goeden Raad. Hij stu
deerde theologie in het Capranica-college
te Rome en behaalde den doctorsgraad in
de H. Theologie aan het Collegio Romano,
in burgerlijk, kerkelijk en strafrecht aan de
Universiteit van den H. Apollinaris. Op
1 Dec. 1860 werd de toekomstige kardinaal
priester gewijd door Z.. Em. Kardinaal Pa-
trizi, Vicarius van Pius IX voor het bisdom
Rome en werd hij reeds het daaropvolgend
jaar tot professor in de dogmatica benoemd
aan het Valicaansche Seminarie.
In Maart 1863 werd hij benoemd tot
auditeur van de Internuntiatuur in Den
Haag, waar destijds Mgr. Oreglia di Santo
Stefano, als Kardinaal gestorven, Internun
tius was. Op deze wijze is Kardinaal Van
nutelli zijn diplomatische loopbaan in ons
vaderland begonnen. Spoedig na zijn komst
in Den Haag werd Mgr. Vannutelli geroe
pen, om als secretaris te fungeeren bij het
Eerste Provinciaal Concilie of Synode na
de herstelling der Bisschoppelijke Hiërar
chie in ons land.
KARDINAAL VANNUTLLLi,
Mgr. Oreglia di Santo Stefano werd in
1866 tot Nuntius benoemd te Brussel en
verkreeg van den Paus, dat Mgr. Vannutelli
hem daar zou volgen. Mgr. Vannutelli was
toen door zijn uitgebreide en solide weten
schap van groote hulp voor den Nuntius
bijzonder om de moeilijkheden met de Uni
versiteit van Leuven te regelen. Toen Mgr.
Oreglia overgeplaatst werd naar Lissabon
als Nuntius, keerde Mgr. Vannutelli terug
als auditeur der Internuntiatuur in Den
Haag, waarvan toen Mgr. Cattani de titula
ris was. Maar in 1875 werd MOr. Serafino
Vannutelli, broeder van den auditeur, Inter
nuntius in Den Haag, en Mgr. Vincenzo, de
nu negentigjarige, werd naar Rome terug
geroepen, waar hij tot Substituut werd be
noemd van de Pauselijken Staatssecretarie,
Protonotarius Apostolicus, en later, na de
troonsverheffing van Leo XIII, Auditeur der
Heilige Rota.
Mgr. Vannutelli werd in 1880 tot Aarts
bisschop benoemd van Sardi en Aposto
lisch Delegaa te Constantinopel. Dfc Ar-
meensche Kerk toentertijde vertoefde in
groote moeilijkheden Een schisma was ont
staan, vooral tegen den patriarch Hassun.
Alle takt en voorzichtigheid werden van
den Delegaat te Constantinopel vereischt,
om de netelige kwestie op te lossen en de
Armeenscbe Kerk te redden. Tot groote
voldoening van Rome slaagde Mgr. Vannu
telli volkomen daarin. Mgr. de Patriarch
Hassun werd tot Kardinaal benoemd en
aan de Armeenen wej-d, volgens de eeuwen
oude traditie hunner Kerk, verlof gegeven
een nieuwe Patriarch te kiezen
Na de troonsbestijging van Czaar Alexan
der III van Rusland zond de H. Stoel een
bijzondere missie om den nieuwen vorst ge
luk te wenschen. Men begrijpt dat ook bij
zulke gelegenheid, hetzij met den vorst,
hetzij met zijn ministers, gewichtige zaken
worden besproken. Vooral tusschen Rus
land en den H. Stoel waren steeds vraag
stukken aanhangig, die de vrijheid van het
uitoefenen van den katholieken godsdienst
betroffen. Mgr. Vannutelli kweet zich
meesterlijk van dien taak, zeodat de Paus
hem na zijn terugkomst te Rome tot Nun
tius benoemde te Lissabon, waar hij in No
vember 1883 aankwam. Als opdracht van
het Vaticaan had hij de oplossing van het
vraagstuk van hel patronaat van Portugal
over sommige kerkmissies in Engelsch-
Indië, alsmede 't voorbereiden van een con
cordaat dat heden nog bestaat. In het Con
sistorie van December 1889 verhief Z. H.
Paus Lea XIII Mgr. Vannutelli tot het Kar
dinaalspurper, maar hij werd niet als zoo-
danig gepubliceerd, maar „in petto" be
houden tot het Consistorie van Juni 1890.
Als Kardinaal bleef Z. Em. Vannutelli nog
een jaar te Lissabon met den titel van Pro-
Nuntius, en de konifig van Portugal ver
zocht Paus Leo Kardinaal Vannutelli te be
noemen als Protector der Porlugeesche be
zittingen.
Als Kardinaal werd hij door Paus Leo
benoemd tot Legaat bij de jubelfeesten van
Frederik Ozanam te Parijs en verschillende
Internationale Eucharistische Congressen
zagen hem als Pauselijk Legaat. In deze
hoedanigheid maakte Kardinaal Vannutelli
de congressen mee van Brussel in 1898, van
Doornik in 1906, van Metz in 1907, van Lon
den in 1908, van Keulen in 1909 en van
Montreal in 1910.
In April 1900 ging hij over van de orde
der Kardinaal-Priesters tot die der Kardi
naal-Bisschoppen en werd suburbicaii; Bis
schop van Palestina, waarbij hij later als
Kardinaal-Deken van het H. College het
bisdom voegde van Ostia. Als Kardinaal-
Deken volgde hij ook op zijn broeder Kardi
naal Serafino Vannutelli, die eveneens tot
zeer hoogen ouderdom gekomen is, een feit,
bijna eenig in de geschiedenis van het Col
lege der Kardinalen. Ook bijna eenig is het
feit, dat deze Kardinaal Vannutelli, Aarts
priester van Santa Maria Maggiore, een
der vier grootste basilieken van Rome, bij
het begin van het Jubilé van 1900 de Hei
lige Deur van deze basiliek opende en
bij het einde plechtig sloot, en nu weer in
1925 dezelfde plechtigheden, verrichtte. Zoo
ook maakte hij drie Conclaven mede, dat
van Pius X, van Benedictus XV en van den
regeerenden Paus Pius XI.
In Rome is Z. Em. Kardinaal Vannutelli
een zeer populaire figuur geworden. Een
ieder kent Kardinaal Vannutelli en de
ouders wijzen hem aan de kinderen als „de
Kardinaal bij uitnemendheid". Door zijn ge
stalte domineert hij ook het geheele Heilig
College en is nu nog op zijn negentigsten
verjaardag gezond en frisch, recht als een
kaars, alleen iets hard van gehoor, een ge
brek, dat hij met den beminnelijken glim
lach goéd maakt. Tijdens het leven van
Kardinaal Serafino Vannutelli, daar de ge
woonte en de etiquette verbiedt, dat twee
ardinalen samenwonen, kwam de jongste,
Kardinaal Vincenzo, eiken avond bij zijn
broeder en gebruikten zij samen het avond
eten. Na dan wat gepraat te hebben, werd
het Rozenhoedje gebeden en keerde Kardi
naal Vincenzo, vergezeld van zijn secreta
ris, naar zijn woning terug, op eenige me
ters afstand gelegen. Hij had, om dezen af
stand te voet af te leggen, bijzondere toe
stemming verkregen van Z. H. den Paus. Se
dert zijn al deze regels verzacht en gaan
's middags de Kardinalen, vergezeld van 'n
geestelijke of dienaar te voet wandelen.
Zoo kan men nu dagelijks, als het goed
weer is, den negentigjarigen Deken van het
Heilig College zien wandelen op de Pincio,
of in de villa Borghese, in gezelschap van
een secretaris. De groote gestalte van den
wandelaar wordt onmiddellijk opgemerkt
door de Romeinen en vreemdelingen, die
allen in hem den beminden Kardinaal Van
nutelli herkennen en hem beleefd groeten,
welke groet even beleafd en vriendelijk
wordt beantwoord.
Ter gelegenheid van zijn negentigsten
verjaardag hadden zijn talrijke vrienden en
vereerders feesten willen inrichten, maar
Kard. Vannutelli antwoordde, dat zijn ne
gentig jaren alleen een geschenk waren van
den goeden God en hij er ia 't geheel geen
verdienste aan had. Daaróm wilde de Kar
dinaal slechts een gewone H. Mis opdragen
in de basiliek van de H. Maria de Meerdere
want een lang en werkzaam leven is ook
een genade, zei de Kardinaal, waarvoor we
God moeten danken. En zoo las Kardinaal
Vannutelli Zondag 5 December de H. Mis
in een zij-kapel van de groote basiliek van
Maria. Geheel het Kapittel der basiliek
woonde deze H Mis bij en met hen een
groot aantal vereerders en vrienden, hetzij
geestelijken of leeken.
Toen de Kardinaal van de korte plech
tigheid thuis kwam, wachtte Z. Em. een
aangename verassing. Geheel het H. Col
lege der Kardinalen was daar tegenwoordig
en Zijn Em, Kardinaal Gasparri bood den
negentigjarig? een Pauselijk schrijven van
gelukwensch aan, alsmede een gift van
100,000 lire voor de nieuwe kerk te
Ostia, .waarvoor Kardinaal Vannutelli in
der. laatsten tijd zoozeer ijvert en die
hoogst noodzakelijk is, daar spoedig aan de
zee een geheel nieuwe stad Ostia zal ver
rijzen. Zeer ontroerd dankte Kardinaal
Vannutelli zijn collega's van het H. College
en in'het bijzonder Z. den Paus voor de
vorstelijke gift.
Ook de Staatsregeering schonk aan Kar
dinaal Vannutelli op dezen dag de som van
50.000 lire voor de te bouwen kerk, waar
door deze droom van een negentigjarige
werkelijkheid zal worden. Mussolini zond
een telegram van gelukwensch, gelijk Kar
dinaal Vannutelli ook zeer talrijke tele
grammen van gelukwensch ontving uit Ita
lië en uit bet buitenland o.a van den koning
van België.
C1VIS ROMANUS.
De Portugeesche bankbiljetten-afiaire. Ma-
rang van ïJsselveere tot 11 maanden gevan
genisstraf veroordeeld en in vrijheid gesteld.
Romantische politie-avonturen in de
Hoofdstad.
De motie-v. Braambeek waarin een gron
dig onderzoek gevraagd wordt naar den vei
ligheidstoestand op onze spoorwegen, is door
de Tweede Kamer z. h. st. aangenomen.
Zestig jarig bestaan der Ned. Vereeniging
Het Roode Kruis.
De vermoedelijke dader van den diefstal
van kostbare munten te Delft, aangehouden.
Geheimzinnige moord te Groningen.
Wetsontwerp ingediend tot het verleenen
van steun aan z. g. mobilisatie-slachtoffers.
Economische voorlichingsdienst. Een cons-
missie van onderzoek ingesteld.
Het invoerverbod van vleesch in Engeland
blijft gehandhaafd.
Het conflict in de Antwerpsche diamant
industrie zal Maandag a.s. zijn beëindigd.
Ter bestrijding van de valschemunterij
nee it de Raad van den Volkenbond vier
banken aangewezen, om zitting te nemen ia
:en comité.
Barometerstand, 9 uur v m., 7-82 Stilstand,
Licht op. De lantaarns moeten morgen
worden opgestoken om 4.14 en overmorgen
om 4.14.
vooral met koude dagen als de haard
heerlijk brandt met onze prima
Anthraciet
Let op het adresGroote Houtstraat
187, Tel. 12504, ook Amsterdam,
Hilversum, Bussum, Leiden.
(Zie de drie foto's hierbij behoorende.)
i ~i
m «fi i
Nu de tijd van het- verleënen van con
cessies voor de autobuslijnen volgens de
nieuwe wettelijke bepalingen weer genad^l
is, ontbrandt de strijd tusschen tram en au
tobus weer fel.
De lijn HaarlemLeiden is er een spre
kend bewijs van.
Reeds jaren en jaren sukkelde het nu
bijna „voorwereldlijk" geworden stoom-
trammetje, in de wandeling „koffiemolen"
geheeten, door de bloembollenstreek en
aanvankelijk wisten Hillegommers, Lisse-
naars en Sassenheimers niet beter of ze
waren een modern vervoermiddel rijk.
Toen kwamen de autobussen, die na
eenige jaren nog geperfectionneerd werden
en het was uit met den „koffiemolen".
Langzamerhand werd het trammetje op den
achtergrond gedrongen
Bijgaande foto's toonen een en ander in
beeld Men ziet de stoomtramlocomotief
met twee aanhangwagens op den weg; de
andere foto toont de Brockwaybus, die bij
een halte van de stoomtram, waar veel
passagiers plegen in te stappen, voor den
neus van de tram (men vergeve ons deze
beeldspraak) de reizigers afsnoept. Het
aantal ongelukken, dat het stóomtrammetie
in den loop der jaren veroorzaakt heeft, is
ontelbaar. De foto geeft er een beeld van
hoe de tram langs bosschen, .huizen, bui
tenplaatsen en hekken scheert en zoodoen
de welhaast oorzaak van veel ongelukken
moet zijn. Het hek van de Verschuur-
Brandtstichting te Bennebroek is tevens op
de foto zichtbaar; Maandag j.L veroorzaak
te de stoomtram er nog e«>, doodelijk on
geluk en dat is nog niet eens het laatste,
want Woensdag j.l, volgde daarop een doo
delijk ongeluk te Hillegom.
Van de beslissing van Gedep. Staten zal
nu afhangen of de tramlijn geëlectrificeerd
zal worden ofwel verdwijnen zal Om plaats
te maken voor de autobus.
De beroemde pianist Paul Schramm zal
Donderdag 16 Dec. a.s een piano-avond
geven in den Stadsschouwburg. In alle
plaatsen heeft hij een reusachtig succes, zoo
schreef o.a. de N. Rolt, Courant:
„Bij Zulk een volkomenheid in het muzi
kaal weergeven van het kunstwerk, bij zulk
een etapeerend meesterschap, zwijgt de cri-
tiek.... Ten top gestegen bijval voor zijn
Phenomenaal Pianospel.
Er staat dus weder een avond vol kunst
genot te wachten.
v" -•
t
T. 4 m