Brieven uit België.
Radio-Omroep,
FEUILLETON.
Wat zal hij er mee doen.
In Parijs en Londen wordt het idee overwogen een permanente Com
missie van militaire deskundigen te benoemen, die aan de Servisch-Alba-
neesche grens zou verblijven, tot de toestand normaal is. Schrikbe
wind der communisten te Hankau. De toestand, speciaal voor de Britten,
ondragelijk. Opleving van den strijd in Marokko?
Onder de Radio-berichten: De wet tot bescherming der Duitsche
republiek verlengd, waardoor terugkeer van den ex-keizer oumogelijk
wordt. Dreigende uitsluiting in de Duttsche sigaren-industrie. Drei
gende mijnwerkersstaking in Illinois (V. S.) Twee mijnrampen in Penn
sylvania. Het gebeurde te Nanking. De houding der mogendheden.
GEM. BUITENL, BERICHTEN.
KERK EN SCHOOL.
Het klooster der Kruisheer en
te Zoeterwoude.
Het Vaticaansch archief.
LourdesLisieuxP arijs.
AMSTERDAMSCH NIEUWS.
De vaste bespeler van den
Stadsschouwburg.
VERWERPING VAN HET VERDRAG
EN VLAANDEREN.
Met grooter spanning dan die der Walen
werd door de Vlamingen de beslissende
stemming over het gewichtig Ncderlandsch-
Belgisch Verdrag tegemoet gezien. Met groo
ter ontgoocheling dan die der Walen, werd
door de Vlamingen dan ook de uitslag van
dié stemming Vernomen:
Over de economische en politieke gevol
gen, welke die uitspraak, van de Eerste
Kamer zal hebben, werd er reeds vooral
door Nederlandsche en Belgische bevoegd
heden waarschuwend gerept. En al hun be
wijsvoeringen worden met de sobere vol
maaktheid, welke den meester kenmerkt,
samengevat in de zoo stevige, onaantast
bare, en dan ook, spijt de verwerping,
overeind blijvende pleidooien, ten gunste
van de aanvaarding gehouden door diens
grooten staatsman van internationale be-
teekenis, die Nederland bezit in ZijnExc.
Minister van Karnebeek.
Van niet minder belang dan de bedoelde
economische en politieke gevolgen, is de
zedelijke uitwerking, welke het afwijzend
gebaar van de Eerste Kamer bij de Bel
gen, en inzonderheid bij de Vlamingen,
heeft teweeg gebracht. Want hoe men t ook
ke«re of draaie: de verstandhouding, dc een
dracht, de broederlijkheid tusschen de vol
ken, is nog meer een kwestie van onder
linge sympathli, dan van economische en
politieke overeenkomsten. Vooral zij, die
de wereld niet aanzien als een ontzaglijk
koopmanskantoor, waar het slechts zaak is,
zooveel winst mogelijk te verwezenlijken,
maar als een vereeniging van voelende en
denkende menschen, die boven het hen
soms verdeelend stoffelijke, toch immer el
kaar zouden moeten terugvinden in de
hcogere sferen van den geest vooral zij
betreuren het, dat in het onderhavig geval
het stoffelijke dien geest totaal verloochend
en verslagen heeft, en dat de zoo innig ge-
wenschte en zoo vast verhoopte toenade
ring tusschen beide natiën voor lang ach
teruit werd gesteld door de overheerschen-
de opvatting van ,,zaken zijn zaken".
Het is de ontgoocheling, het is de neder
laag van allen, en ze zijn, Goddank, nog
talrijk! die geloofden in de hoogerc
waarde van het ideaal, die meer prijs hecht
ten aan vriendschapsbetrekkingen dan aan
handelsbetrekkingen, die de toekomst wil
len grondvesten op eenheid van gedachten,
veel steviger dan de eenheid van belangen.
Dat de gedachten thans voor dc belangen
moesten wijken, grieft hen èn als Belgische
burgers èn als wereldburgers.
Wij. Vlamingen, worden door Neder-
lond's gebaar het pijnlijkst en het zwaarst
gelrcffan. Getroffen in datgene, wat ons
dierbaarder is, dan het nochtans naar onze
meaning, zoo logisch, zoo billijk regelen der
economische quaestie's: in ons stamgevoel.
H-.t werk van vele tientallen jaren tot be
vorderen van onderlinge toenadering, is
daardoor zoo niet vernietigd, dan toch voor
moeilijk afzienbaren tijd ontzenuwd. De
reeds zoo bezwaarlijk voor een idealistisch
streven warm te maken massa, zal thans
minder dan ooit oor en hart hebben voor
het woord van hen, die geestelijke aanslui
ting bij het Noorden als onmisbaren factor
beschouwen voor het volledig cultureel ont
wikkelen van Vlaanderen. En wat we van
Waalsche, erger nog van franskiljonsche
zijde, voortaan te verwachten hebben, in
zake erkenning van de ons nog altijd ont
houden rechten op taalgebied, kunnen we
reeds eenigszins gissen uit de bitsige, bij
tende taal, welke in een groot deel der
Belgische-Fransche pers thans tegenover
Nederland gevoerd wordt.
Gewis, dat bitsige en bijtende bewijst in
zichzelf niets,, zal geen enkel Nederlander
deren. Doch het laat ons, Vlamingen, maar
al te goed vermoeden hoe verstokter en
verblinder de voorheen reeds zoo onhandel
bare Walen en franskiljons zich weer tegen
alle rcchtvexleenen zullen kanten, wanneer
de Vlamingen 't nogmaals zullen opeischen.
Dwaze mentaliteit, zoo men wil, dit uitwer
ken van door vreemden aangedane teleur
stellingen op een deel van 't eigen volk.
Inderdaad; doch een mentaliteit welke nu
eenmaal bestaat, en waaraan noch de ge
zonde rede, noch de afdoendste argumenten
iets kunnen verandererf. In den geest van
die lieden komt Vlaming en Nederlander
nagenoeg op hetzelfde neer.
Ze spreken immers een zelfde taal? Er.
aangezien zij zich niet, óók wegens hun
taal, min of meer en eerder meer dan
min als verwant aan, als behoorend bij
Frankrijk, dat zij in dikwijls laffe volgzaam
heid huldigen als hun „secohde patrie",
velen zelfs als hun „vraie patrie".
Een verwoeder oplaaien van het anti-
Vlamingentisme zal dan ook niet uitblijven.
Voor dezen was het, op de taalgrens
~<-sds zoo moeilijk, bijna gewaagd, voor een
lairing, zich van het Nederlandsch te be
dienen in zijn betrekkingen met de menigte.
Tct de ontvangers op de Brusselsche tram
tóe, nochtans meestal Vlaamsche jongens,
schamen zich er over, te antwoorden op een
ir) t Nederlansch gestelde vraag, en de
Waalsche vertikken het hartgrondig, ook
maar liet minste gevolg te geven aan zulk
verzoek, terwijl ze den onbeschaamde be
kijken met oogen van: behoort gij ook tot
die achterlijke bent? Bespottelijk? Jawel
Doch n niet weg te redeneeren feit, waar
van de dagelijks het ondervindende Vla
mingen al het kwetsende, al het bittere te
verduren hebben. Dat de heftige soms hate-
u ke toon van ons Fransch-schrijvende pers
de vooringenomenheid tegen al wat Neder
landsch is, dus ook tegen de Nederlandsch
sprekende Belgen, aanzienlijk zal doen aan
groeien. hoeft geen betoog. En een der on-
middellijkste en voor ons jammerlijkste ge
volgen zal dan ook zijn, dat de ooenjbare
Weening op de taalgrens en in Wallonië,
evenals de Fransch-gézlnde in Vlaanderen,
vhand'.ger dan ook zal staan tegenover de
Vlaarosche ziel, tegenover het Vlaamsche
recht, en in de verwerping van het Verdrag
"en zii hel ongegronde reden zal vin
den, om die Vlaamsche ziel nog smadelijker
te miskennen en dit Vlaamsche recht nog
hardnekkiger te bekampen.
Een niet minder te duchten gevaar, dat
de voor ons betreurenswaardige afstemming
keef doen winnen in omvang en kracht, is
de daardoor bevorderde Fransch gezind
heid van Walen en franskikons. De heftig
heid van hun wrevel om de opgeloopen
ontgoocheling wordt slechts geëvenaard
door de geestdriftigheid, met welke zii thans
dc. naar velen meenen, onvermijdelijke tus-
schenkomst van de groote mogendheden,
en in 't bijzonder van Frankrijk, tegemoet
zien, tegemoet loopen.
Dat ze tc Parijs steun en hulo zullen
vinden, tct bekoming door drukking van
datgene, wat niet vrijwillig door Nederland
verleend werd. is op zich zelf .-reeds een
mmerlik iets, wegens het toenemen der
Franschdolheid, welke daarvan het natuur
lijk uitvloeisel zal zijn. En we bevinden ons
waarachtig al nauw genoeg, ja veel te nauw
aan Frankrük varbonden door onze geogra-
phiscbe ligging en door onze hoedanigheid
van bufferstaat tusschen onze Zuiderburen
en Duitschland, dat die voor 't meerendeel
ons duur te staan komende vriendschap nog
niet nauwer moet toegehaald worden. Wc
hadden derhalve zoo gaarne den overwegen
den invloed der Fransche economische, en
ook militaire politiek, hier een weinig zien
dalen ten gunste van een gulle gezindheid
;egens het Noorden, dat zooveel levensbe
langen met ons gemeen heeft, en zooveel
uoor de natuur als door de omstandigheden
aangewezen is om met België op velerlei
gebied kameraadschappelrk samen te wer
ken. Nu zal, integendeel de invloed van
hrankriik buitengewoon versterkt worden
ten nadeele van de gezindheid jegens het
Noorden. En weer zijn 't de Vlamingen, die
daarbij de bittere brokken zullen te slikken
krijgen. Want waar de anderen, dc Walen
en franskiljons, met vreugde hun neiging
zul! -n involgen en zich steeds meer naar
t Zuiden zullen keeren, tout hpmme a
c*eux patnes: la* Franc** d'abord, et puis la
sienne zullen de Vlamingen machteloos
moeten toezien, hce de thans reeds alom
heerschende Fransche geest dieper in alle
geledingen der natie dringt, ten koste van
onze persoonli:kheid. ten koste van onz?
zelfstandigheid.Want- Frankriik, dat ondanks
a'i zijn hoofschheid voor België daarbij steeds
zorgvuldig zrn eigen belang op het oog
houdt, zal zijn gebeurliike bemoeiing ter
beslechtin van het twistpunt in ons voor-
ceel, wis en zeker riikelijk doen vergoeden
door allerlei concessies.
En de grootste daarvan zal nog zijn de
„concession de l'esprit". E.
Dc Ontwapeningscon
ferentie.
Na verschillende opmerkingen van de ver
tegenwoordigers van Frankrijk, Engeland,
Italië, België, Japan en Duitschland, is in
zake de beperking der effectieven overeen
stemming bereikt over vier punten: n.l. to
taal aantal troepen in moederland en kolo
niën moet worden beperkt, het totaal aantal
in het moederland moet beperkt; daarente
gen behoeven dc over verschillende deelen!
der wereld verspreide koloniale troepen niet
te worden beperkt. Ten slotte moet onder
scheiden worden tusschen de tot het leger
in het moederland behoorende troepen en
troepen die behooren tot de formaties der
koloniale legers.
Brazilië en de Volken
bond.
Uit Rio de Janeiro wordt gemeld, dat de
Braziliraische regeering de politiek volgt van
haar voorgangsters en weigert toe te treden
tot den Volkenbond zoolang niet ook de
andere Amerikaansche landen toetreden.
Zuid-Slavië en Italië.
Volgens de „Politica", wordt in de nieuwe
nota verklaard, dat, indien de Albaneesche
mobilisatie niet wordt gestaakt, Zuid-Slavië
zich genoodzaakt zal zien aan de Albaneesche
grens voorzorgsmaatregelen te nemen.
De Turksche gezant te Belgrado is naar
Angora vertrokken. Volgens de „Prawda"
wordt aan deze reis een bijzondere betee-
kenis toegeschreven.
De „Petit Parisien", zegt, dat de actie van
Parijs en Londen er thans vooral op schijnt
gericht te zijn een rechtstreeksche bespre
king tusschen Rome en Belgrado tc bewerk
stelligen over het geheel der Albaneesche
kwestie. Het denkbeeld eener internationale
enquête schijnt thans naar het tweede plan
te zijn overgegaan, ongetwijfeld ten gevolge
van den wensen van Belgrado om de enquête
uitgebreid te zien tot de voorbereidselen,
welke aan Italiaansche zijde zouden zijn ge
schied.
Volgens de „Matin" zouden Frankrijk en
Engeland van oordeel zijn dat een commissie
van militaire deskundigen dient te worden
gevormd niet de bevoegdheden van een
orgaan van permanente controle, welke aan
de Servisch-Albaneesche grens zou verblij
ven er een volledige ontspanning in de be
trekkingen der betrokken landen is inge
treden.
De strijd in Marokko.
Een detachement, dat in de streek van Ta-
benat opereerde, slaagde er na een moord-
dadigén strijd in om den rebellen den weg
naar het inwendige der Spaansche zóne af
te snijden.
Twee Spaansche vliegers, die een expedi
tie van opstandige stammen beschoten,
moesten een noodlanding doen en werden
door de stamleiders -"evangen genomen.
De Franschen en Spanjaarden' treffen ge
meenschappelijke schikkingen om den op
stand der zuidelijke Rif-stammen te onder
drukken.
In den loop der jongste botsing tusschen
Spanjaarden en dissidenten zouden 15 man
zijn gedood en drie Spaansche posten ver
loren zijn gegaan.
Er zouden versterkingen zijn gezonden.
De toestand te Hankru
Dé positie der buitenlanders, in het bij
zonder der Engelschen, is ondragelijk ge
worden als gevtlg van het schrikbewind der
communisten. De enkele Engelse.' en die nog
te Hankau verblijf houden, vertoeven aan
den oever der rivier, opdat zij in geval van
gevaar snel kunnen worden geëvacueerd.
Ook de Amerikaansche consul ziet zich ge
dwongen, aan den oever te verblijven. De
invloed der gematigden in de Koeomintang
is volkomen teniet gedaan, ook die van
Eugène Tsjen, den minister van Buiten-
landsche Zaken van Kantor. De buitenland-
sche banken moesten sluiten als gevolg van
onmogelijke eischen van het personeel. Het
politiek bureau verhindert de verschijning
van alle bladen, die een meening voorstaan
tegenovergesteld aan die der communisten.
De verdediging van Kanton
Een detachement van tien man van het
Britsche oorlogsschip „Tarantula" en de
Amerikaansche kannoneerboot „Helana"
hebben een goed verdekt bolwerk van mi
trailleurs gebouwd op een belangrijk punt
van Sjamien. De Fransche verdedigings
linies zijn geheel gereed.
De plannen van Tsjang
Tso Lin.
Tsjang Tso Lin, de Moekdensche gene
raal, die voor het oogenblik het pleit tegen
de Zuidelijken verloren heeft, schijnt niet
van plan, zich gewonnen te géven.
Hij doet pogingen om Tsjajng Kai Sjek
den leider der gematigden, tegen het bolsje
wistisch drijven der communisten, die de
overhand dreigen te krijgen, tegen dezen
aan zijn zijde te krijgen. Thans lezen wij in
een telegram uit Peking aan de „Daily Te
legraph", dat hij verklaard heeft, dat naar
zijn meening de oorlogspositie zich voor
hem gunstig ontwikkelt. In Honan nl. be
vond zich Kaifeng weer in handen zijner
troepen, terwijl de verbinding tusschen dei
bondgenooten uit Sjantoeng en Sjilhli nage- j
noeg tot stand was gebracht langs den spoor-1
weg van Loenghai. Voorts had hij in Mands-
joerije nog 140.000 man troepen, die nog:
niet waren gemobiliseerd.
In hoeverre deze verklaringen op juist
heid berusten, valt moeilijk na te gaan, doch
het heeft er allen schijn van, dat Tsjang Tso
Lin met deze verklaringen de bedoeling
heeft de mogendhedert alsnog voor hem te
gen het Zuiden te winnen.
Dezer dagen heeft hij reeds te kennen
gegeven, dat hij het voornemen koesterde,
hem nog deze week te raadplegen omtrent
het verbreken van de betrekkingen tusschen
China en de Sovjetrepubliek. Dat wil dus
zeggen, dat hij daartoe zou overgaan, indien
de mogendheden het hem aanraadden niet
alleen, dodh ook htm steun toezegden. Te'
verwachten valt dit stellig niet, omdat de
mogendheden er geen enkel belang bij heb
ben, den sovjets een nieuw, doeltreffend
voorwendsel te geven om bij de Zuidelijken
de agitatie tegen de vreemdelingen tot het
uiterste aan te wakkeren. Maar Tsjang Tso
Lin speculeert er wel op. Daarom wijst ook
een verklaring van een zijner diplomatieke
agenten tegenover een vertegenwoordiger
der „Daily Telegraph," nl. dat de kosten
van de verdedigingsmacht te Sjanghai voor
Groot-Brittanië grooter waren dan de kos
ten, waarmede zij, op andere wijze, nl. het
verleenen van steun aan de Noordelijken,
hetzelfde resultaat zouden hebben bereikt,
met minder kwaad voor Groot-Britannië.
Tsjang Tso Lin heeft intusschen ver
klaard, dat de vredesonderhandelingen tus
schen de Noordelijken en Zuidelijken tot
niets zouden leiden, „zoolang de Russen de
haas bleven in het Zuiden."
VERKEERSSLACHTOFFERS.
Meer dan duizend personen werden in
1926 gedood door het verkeer in de straten
van Londen en bijna 50.000 beliepen er
kwetsuren. Het aantal ongevallen neemt nog
sneller toe dan het aantal door motoren voort
bewo'gen wagens.
De bus is betrekkelijk nog de on
schuldigste onder de verkeersmiddelen. De
meeste slachtoffers werden overreden, als
zij aarzelden bij het oversteken, of terug
gingen.
SLECHT WEER IN FRANKRIJK.
In tal van deelen van Frankrijk is het weer
allerbedroevendst. Voor de Bretonsche en
Normandische kust staat een hooge zee en
tal van schepen hebben het geducht te kwaad.
Voor Douarnenez en bij Cherbourg moesten
isscherschuiten haastig een schuilplaats
zoeken.
In het Marne-gebied heeft een orkaan
gewoed, die het dorpje Poilly ernstig heeft
geteisterd, de daken van de huizen heeft
afgerukt, schuren heeft vernield en boomen
ontworteld.
In het Mauriennc-dal heeft de sneeuw het
verkeer stopgezet.
DE BELGISCHE LEEUW.
Het wapen van de stad Havre zal voortaan
ook de Belgische Leeuw voeren. Zools men
weet is de Belgische regeering gedurende
een groot gedeelte der oorlogsjaren in Havre
gevestigd geweest. Als herinnering aan dit
feit heeft de Belgische koning toestemming
gegeven dat de Belgische Leeuw in het wapen
van Havre zal worden opgenomen.
HET 500-JARIG JUBILEUM VAN DE
UNIVERSITEIT TE LEUVEN.
Voor het 500-jarig jubileum van de ka
tholieke LTniversiteit te Leuven, welk feest
op den 28 en 29 Juni zal worden gevierd,
bestaat reeds thans groote beiangstélling.
Op 9 December 1425 onderteekende Paus
Martin V de oprichtingsoorkonde, op 7
September 1426 werd de Universiteit door
Johann IV, Hertog van Brabant plechtig
ingewijd en op den 6en October hielden de
professoren hunne eerste voorlezingen. Het
feest heeft men tot in 1927 verschoven, aan
gezien de „Amerikaansche bibliotheek",
die tegelijkertijd zal worden ingewijd door
gebrek aan geldmiddelen niet op tijd klaar
kon zijn. Ook in het buitenland is de belang
stelling zeer groot, daar vah vroegere tijden
af, de studenten zich uit alle landen recru-
teerden zoo telt de Universiteit heden on
derdanen van 43 verschillende staten. Onder
diegenen, die veel tot den roem der Univer
siteit hebben bijgedragen moeten in de eerste
plaats worden genoemd de humanist Eras
mus en Justus Lipsius, de Hebreeuwsche
scolastici Robert Wakefield en Robert Shir-
wocd. de Botanicus Rembert Doedoens, de
anatoom Andreas Vesalius, de natuurkundige
Minckeleers, de ontdekker van hét kolengis,
de neuroloog Van 'Gehuchten en tenslotte
kardinaal Mercier.
GENEZING VAN EEN PRIESTER NA
EEN GEBED AAN KARDINAAL
MERCIER.
De kerkelijke autoriteiten van het Bisdom
Tournay hebben een onderzoek gedaan naar
de omstandigheden waaronder een priester
van Basecles, op wiens genezing de doktoren
niet meer hoopten, van zijne ziekte genas,
nadat een gebed aan kardinaal Mercier was
gericht en de zieke met eene reiiquie aange
raakt was. Vele katholieken in België bidden
tot kardinaal Mercier als tot een heilige.
Eiken dag komen in.het ziekenhuis, waar hij
overleed, tal van brieven aan met verzoeken
om zijne hulp. Deze brieven worden onge
opend onder de matras van zijn sterfbed
gelegd. Eiken dag wordt deze kamer door
bedevaartgangers bezocht en op zijn eersten
sterfdag na het jaar, kwamen honderden I
menschen om in de kamer een gebed te ver-l
richten. De kamer heeft men in onverander-
den toestand gelaten, met uitzondering van
een afoeelding van den kardinaal, hetwelk
thans boven het bed hangt.
NACHTMERRIES VAN FRANSCHE
JOURNALISTEN.
Het is bijna niet te gelooven, hoe licht
ontvlambaar thans de fantasie van sommige
Fransche schrijvers is en vol met denkbeel
dige gevaren is. In samenhang met de ver
oordeeling van Rome der Action Franfaise
worden thans „onthullingen" over de Pause
lijke diplomatie gepubliceerd en wel zal men
te Rome van plan zijn het heilige Roomsche
Rijk der Duitsche Natie in den vorm van
Midden-Europa te laten ontstaan! Deswege 1
was het Vaticaan een groot voorstander van
idee van aansluiting tusschen Oostenrijk-
Hongarije het Vlaamsche gedeelte van
België en Duitschland, zoomede van het te
ruggeven der destijds aan Frankrijk en Po
len afgestane gebieden. Aangezien in
Duitschland momenteel het Centrum bo
venstaat en de macht der Katholieken door
verdere aaneensluiting van andere katholieke
landen of landstreken belangrijk vergroot
zoude worden, ware thans het goede oogen
blik aangebroken een katholiek geregeefd
Midden-Europa te laten ontstaan!
Om deze reden ook is Rome der. Fran
schen Minister Briand goed gezind, aange
zien deze tegenover Duitschland geene on
overkomelijke moeilijkheden in den weg
wilde leggen. Deze vermeende politiek van
het Vaticaan is dan op slot van zaken de
werkelijke reden waaróm het streven der
chauvinistisëh-royalistische partij in den
ban werd gedaan.
Wat moet men op deze kinderachtighe
den antwoorden? Waar het toch algemeen als
een vaststaand feit bekend is, dat Paus Pius
XI wars is van elke inmenging in de „hooge
politiek," moet men eigenlijk de enorm rijke
fantasie van sommige Fransche journalisten
bewonderen, die dergelijke „waarheden" uit
hun journaiistieken duim zuigen. Daarbij
zijn wij nog niet eens in den komkommertijd!
DE LAATSTE PAUSELIJKE OFFICIER
Voor eenige dagen is te Vinsebeck, in
Duitschland, de Reichsgraaf Frits von
Woiff-Metternich in den hoogen ouderdom
van 85 jaar gestorven. Met hem is een man
heengegaan, aan wien talrijke herinneringen
waren verbonden; een der meest interes
sante herinneringen baseert zich op het feit,
dat hij voor ongeveer 65 jaar geleden offi
cier in het Pauselijk leger was. Op 16 Sep
tember I860 nam hij deel aan den slag bij
Castelfidarde, in welken slag de pauselijke
troepen met waren leeuwenmoed tegen het
Sardinische leger vochten. Hij werd zwaar
gewond en verliet later als luitenant bij de
pauselijke zouaven den dienst. Zijn dienst
tijd bij het pauselijk leger, zoomede de slag
bij Castelfidarde herinnerde zich de oude
gtaaf tot op het laatst. Met"hem is thans de
laatste officier uit het voormalig Pauselijke
leger in den Kerkstaat gestorven. Drie jaar
na de nederlaag van het Pauselijk leger in
het jaar 1863, begeleidde graaf Metternich
den ongelukkigen keizer Maximiliaan naar
Mexico en was een der vertrouwden van
den keizer. Toen de beklagenswaardige mo
narch later door zijne tegenstanders bij
Guerataró doodgeschoten werd, gelukte het
Graaf Metternich, Mexico te ontvluchten.
Later vonden wij hem weer als majoor bij
het 8e Duitsche Ulanen Regiment.
Vervolgens ging hij aan het Luxemburg-
sche hof en was gedurende lange jaren opper
stalmeester bij den Groot-Hertog von Lu
xemburg en wel tot 1900. Twee jaar later
stierf zijn ongehuwde broeder Giesbert en
nam hii het goed van den overledene in be
heer. In zijn leven heeft hij menig hooge
ridderorde gekregen. Toen de wereldoorlog
uitbrak, was zijn neef, Graaf Paul Wolft'
Metternich Duitsch Gezant in Londen. Hij
is evenals zijn broeder ongehuwd gebleven.
NOGMAALS DE „ACTION
FRAN9AISE".
De gravin Francoise de la Tour heeft met
eenige andere dames der Fransche aristo-
kratie den Aartsbisschop van Parijs, Mgr.
Kardinaal Dubois, eene petitie overhandigd,
waarin zij verzoekt het besluit het tijdschrift
„Action Franpaise" op den index te plaat
sen weer op te heffen. In zijn schriftelijk
antwoord geeft kardinaal Dubois blijk dat
hij ten volle de „onverdiende gewetenskwa
len" van vele Franschen begrijpt, die thans
door het verbod bedoeld tijdschrift te lezen
voor de keus worden gesteld, of door eene
ongehoorzaamheid tegenover de kerk hunnen
plicht als katholieken niet na te komen, óf
door het vercordeelen van een orgaan, het
welk hunne politieke denkbeelden belichaam
de, te kort schieten als vaderlandsch lievende
Franschen. De kardinaal heeft aan verzoek
ster nogmaals het gevaarlijke van bedoeld
tijdschrift uiteengezet het verbod spruitte
dan ook absoluut niet voort uit een politiek
oogpunt en had in gcenen deele eene ten-
dentieuse strekking tegen Frankrijk, doch
was het verbod alleen uit een zuiver moreel
en disciplinair oogpunt geschied de poli
tieke overtuiging der Franschen was in geenen
deele daardoor aangetast. Gehoorzaam zijn
aan de H. Kerk wil niet zeggen de belangen
van Frankrijk in den weg te staan.
Binnenkort zal worden begonnen met den
bouw van het tweede gedeelte van l et
klooster der Pa ers Kruisheeren aan den
Vrouwenweg te Zoeterwonde.
Van dc hand van Mgr. Mercati is de
eerste aflevering verschenen van een nieu
we catalogiseering van de schatten >an het
Vaticaansch archief.-
v Dc huidige cataloog, in handschrift, om
vat niet minder dan 658 deelen. De nieuwe
ca'alcog wordt op zuiver wetenschappelijke
basis bewerkt en zal voor de studeerenden
een groote vergemakkelijking beteekenen
bij het zoeken. De H. Vader zelf heeft op
grond van zijn eigen langdurige ervaring
VRIJDAG 1 APRIL.
HILVERSUM, 1050 M. 12.00 Politicber.
5.006.45 Concert door het H. D, O.-
orkest. Lotti Muskcns-Sleurs. sopraan. --
6.457,45 Fransche les voor beginners en
meergevorderden. 7.45 Politieber.
8.10 Uitzending van het Belgisch Muziek
feest, afd. Kamermuziek, in de concert
zaal van het Nutsgebouw te Rotterdam.
Het Concertgebouw strijkkwartet. Aan de
vleugel; Jaap Spaanderman. Compositie-
van Joseph Jongen, Godefroid de Vreeze.
10.00 Persber.
DAVENTRY, 1600 M. 11.20—12.50 Hel
Daventry-kwartet en solisten (sopraan,
bariton, piano). 12.50 Orgelconcert.
1.202.20 Lunchmuziek. 3.35 Voorle
zing: Emma. 3.40 Fransche les. 4 05
Concert, D. D. Orsay, contra-alt. F.
Woodhouse, bariton; H. Fairhurst. viool-
Oude Engelsche muziek. 5.05 Piano- en
vioolconcert. 5.20 Uitslag literaire wed-'
strijd. 5.35 Kinderuurtje. 6.20 Or
kestconcert. 6.50 Tijds., weerb., nieuws.
7.05 Örkestconcert. 7.20 Muziek-
critiek. 7.35 De sonates van Mozart.
7.45 Lezing: Poetry and the plain man
8.05 Variété. N. Long, humorist; M.
Fulton, soubrette; W. Wynne, come
dienne; L. Weston, humorist, 9.20
Tijds., weerb., nieuws. 9.40 Debat over;
Is Chivalery dead? 10.20 „II Trova-
tore" 4e acte, (Troubadour]. 10.50—
1.50 's nachts Dansmuziek.
PARIJS „RADIO PARIS", 1750 M.
10.50—11.20 Concert. 12.50—2.10 Con
cert. Orkest en Mme. Daumas. zang.
5.05—5.55 Concert. Mme. Huberval en M.
I.andeau, declamatie; Hr. Sandrey, zang.
Piano en vioolmuziek. 8.5010.50
Concert. Orkest en solisten.
LANGENBERG. 469 M. 10.20-11.20
Concert. 12.50—1.50 Kamermuziek
(guitaar, viala, fluit). 4.205.20 Or
kestconcert. 8.059.35 Vocaal
cért. Kolner dubbelkwartet 1908. 9.50
—11.20 Dansmuziek.
KONIGSWUSTERHAUSEN. 1250 M. 11.20
—7.05 Lezingen en lessen. 7.50—11.10
April-April", een vroolijke dag, met ver-
rassingen. Daarna tot 11.10 Dansmuziek,
in café Waloff, Hamburg.
HAMBURG, 394,7 M. 1.25—2.05 Kamermu
ziek. 3.35—4 20 Zang ,en declamatie.
5.20—6.10 Vroolijk concert. 7.50—
II.10 „April-April", zie Konigswuster-
hausen.
BRUSSEL, 509 M. 4.20—6.20 Orkestcon
cert. 7.50—8.20 Orgelbespeling.^— 8.50
10 50 ,St. Franciscus van Assisië". Ora»
toriug van Faure. Koor, orkest en so
listen.
als bibliothecaris en archivaris de nieuwe
methode nagezien en gecorrigeerd.
Men schrijft ons:
Voor den achtsten keer gaat Roomsen
Nederland" dit jaar naar Lourdes—Lisieux-
De data "hijn vastgesteld, Dinsdag 12 Juli
vertrek en Woensdag 20 Juli terugkeer.
We hebben dit jaar de pelgrimsreis eenigs
zins verandert met het oog op Lisieux.
Telken jare zijn we reeds opgegaan naar
het graf van het kleine heilige Treesje; ter
wijl een gedeelte te Parijs bleef, ging ee i an
der gedeelte naar Lisieux.
Toch was dit een bezwaarlijke reis. Vroeg
in den morgen moesten we vertrekken en
kwamen dan eerst tegen half elf in Lisieux.
De tijd in Lisieux was te kort voor de lange
reis Parijs—Lisieux en terug.
Gemakkelijker en beter geregeld en min
der vermoeiend zal het zijn met eenen trein
recht naar Lisieux te gaan en daar te over
nachten.
We vertrekken dan circa 11 uur naar
Parijs, waar we dan nog een groot geaeeltc
van dén middag en heel den avond kunnen
doorbrengen.
Montmartre met de schitterende basiliek,
toegewijd aan het H. Hart van Jezus staat
eerst op het program.
In den laten avond vertrekken we dan,
als naar gewoonte naar Bordeaux en ziju
omstreeks den middag in Lourdes.
In Lisieux zelf hebben we slechts voor
260 personen een onderdak naar behooren
kunnen vinden. Meer dan 260 peigrims
kunnen er dus niet mee. Wel hebben we
gezorgd voor een tweeden trein, die recht
streeks naar Lourdes gaat en waarvan de
prijs dus ook billijker is.
Om inlichtingen wende men Zich tót den
geestelijken leider en bisschoppelijk gedele
geerde, den ZeerEerw. Heer Chr. Verbunt,
pastoor te Rijsbergen, bij Breda voorheen te
Z.-Clinge.
Nieuw® sollicitanten?
In verband met de bespeling vat leu
Stadsschouwburg te Amsterdam en de han
gende kwes'ies in den gemeei^eraad zal,
naar de „Tel." verneemt, aangenomen wor
den, een sollicitatie van Het Nieuwe Neder
landsch Tocneel, directeur Louis Saa'born,
worden ingediend.
Het Nieuwe Nederlandsche Tooneel acht
door de laa'ste gebeurtenissen zijn situatie
zoodanig gewijzigd, dat een sollicitatie, die
aanvankelijk niet gewensclrt geacht werd,
mogelijk is. Het Nieuwe Nederlandsch Too
neel s'.elt zich op bet standpunt, dat het
Cahier des Charges door de verhoog'ng van,
10.000. subsidie gewijzigd is, waerdoor de
{inancieele omstandigheden gunstiger zijn:
geworden. Verder is sedertdien mevrouw
Magda Janssens tot Het Nieuwe Nederl.
Tooneel teoge'reden en de medewerking
van den heer dr. Willem Royaurds als re
gisseur-acteur verkregen, zoodat het gezel
schap artistiek beduidend sterker is gewor
den.
Plet Nieuwe Nederlandsch Tooneel omvat
de oude kern van „Het Nederlapdsch Too
neel", dat den Stadsschouwburg bespeelde,
en zal eventueel met andere artistieke
krachten worden aangevuld.
Vrij bewerkt naar BULLWER LYTTON S
„What will he do witü it",
door JOS. P. H. HAMERS.
25
„Wispelturig! God beware mij! Gebruik
dit woord toch nooit, als ik u bidden mag,
of het dak zou boven ons instorten. Kom
er nu van daan. Ge hebt alles gezien wat
er tc zien is. Ge moet maar vooraan gaan;
denk om dien lossen steen daar.
Er werd niet meer gesproken voor zij uit
het gebouw en op den beganen grond wa
ren. Lionel gevoelde zich als een ridder uit
den ouden lijd, die door een toovenaar in
een grafkelder was rondgeleid.
Het was nu midden op den dag. Dc jonge
Haughton en zijn nieuwe vriend stonden op
eenigen afstand van elkaar, zooals het hen
gelaars voegt, aan de oevers eener zacht
stroomende beek, die door de groene wei
den liep, een halve mijl van het huis ver
wijderd. De lucht was bewolkt, zooals Dar
rell voorspeld bad maar er viel nog geen
regen. Het duurde niet lang of de twee ben
gelaars hadden een mandje vol kleine forel
len.
Lionel, die niet van visscheu hieid, legde gen?.
zijn hengel op het gras en liep naar zijn
metgezel..
.,Èr zal zoo dadelijk regen komen", zeide
hij; „laat mij van den tijd; dien we nog heb;
ben, gebruik maken om uw fluit te hooren,
terwijl we nog in de vrije lucht kunnen ge
nieten. Neen, niet aan den kant van de beek,
anders kijkt ge steeds naar de forellen uit;
maar op den heuvel daar, onder dien ouden
Meidoorn. Laat ons daar onder gaan zitten,
men heeft er een goed gezicht op het nieuwe
gebouw. Wat zou dat een paleis geworden
zijn! Ik mag u misschien niet vragen, waar
om het onvolooid gebleven is. Wellicht zou
het te veel gekost hebben of niet bij het
landschap hebben gepast.
„Dat nu juist niet en wat de kosten be
treft, Darrell zou nooit iets ondernomen heb
ben, wat hij niet had kunnen bekostigen
en nooit zou de gedachte aan de kosten
hem hebben afgeschrikt om te voltooien wat
hij eenmaal begonnen was. Een wonderbaar
man, een man van graniet is hij! En zoo
rijk!", voegde Fairthorn er met trots bij. „Ik
dien het wel te weten; ik schrijf al zijn brie
ven over geldzaken. Hoeveel denkt ge dat
hij heeft, zonder het land mee te rekenen?
Bijna een half millioen pond. Binnen twee
aren zal het meer dan een half miljoen
-ijn. En hij had geen drie honderd pond in
Y jaar toen hij zijn carrière begon, want
Fairley was op een treurige wijze be
zwaard."
„Is het mogelijk? Zoii een advocaat een
lf millioen bij de balie kunnen overleg-
„Als ooit iemand het kon, dan zou hij het
gedaan hebben, als hij liet gewild had. Maar
hij heeft niet alles bij de balie verdiend, of
schoon toch voor een groot gedeelte. Een
Indisch planter van den zelfden naam. maar
van wien niemand ooit gehoord had, eer
hij uit Calcutta' aan mijnheer Darcll schreef,
liet hem al zijn geld na, nadat hij gevraagd
had of zij bloedverwanten waren. Darrell
verwees hem naar den Raad van Adel, die
uitmaakte, dat zij eeuwen geleden, uit den
zelfden stam gesproten waren. Mijnheer Dar
rell behoefde niet van zijn beroep te leven
toen hij in 't Parlement kwam. En wat is er
een geld overgelegd, sinds we hier wonen!
Niet dat uw gastheer gierig is, maar hoe
zou hij hier veel geld kunnen verteren? Ge
hadt den stoet van bedienden eens moeten
zien, dien wij te Carlton-Gardens 'hielden!
Een kok, een Franschman, die er als eer-
markies uitzag! Dat waren gelukkige en
heerlijke dagen! Ik heb hier, wel is waar,
het opzicht over de tafel, maar ik kan het
hier niet zoo goed maken als het vroeger
was. Houdt ge van kaltsschijf? We krijgen er
vandaag een."
„We aten op school altijd kalfsschijt op
Zondag; ik hield er toen wel van."
„Er komt zulk heerlijk gehakt van", zet
Fairthorn, met de lippen smakkend. „Men
moet wel over het eten denken, wanneer
men buiten woont, er is anders zoo weinig
waarover men zijn gedachten kan laten gaan.
Niet dat mijnheer Darrell het doet, maar
die is ook van graniet.."
Lionel glimlachte, „lic heb nog altijd geen
antwoord gekregen op mijn vraag: waarom
bleef het huis onvoltooid? En waarom ont
trok mijnheer Darrell zich aan het open
bare leven?"
„Beide zaken kwamen hem in 't hoofd en
wanneer daarin iets in komt dan is het
noodeloos te vragen, waarom. Maar", ver
volgde Fairthorn en zijn eenvoudig, leelijk
gezicht nam 'n uitdrukking van diepe droef
heid aan, „hij had er zeker zijn redenen
voor. iiij heeft een reden voor alles wat
hij doet, maar die ligt altijd ver af van wat
men oppervlakkig ziet, even ver als die
beek van haar bron verwijderd ligt. Mijn
beste jonge heer, Darrell heeft verdriet on
dervonden, waarover het u noch mij voegt
te spreken. Hij spreekt er nooit over. Hef
minste wat ik voor mijn weldoener doen
kan, is, zijn geheimen niet uit te vorschen
en ze daarna uit te kramen. Hij is zoo vrien
delijk, zoo goed! Hij wordt nooit driftig,
maar het is een akelig iets om hem te kwet
sen. Dat doet hem pijn. Daarom maakt hij
me angstig, vreeselijk angstig en dat zal met
u ook zoo worden, als ge hem hebt leeren
kennen. Een wonderbaar man, een man van
graniet! Ja, een beetje muziek zal ons
beiden goetl doen."
Fairthorn schroeide zijn fluit in elkander;
het was een buitengewoon fraaie fluit. Hij
wees er Lionel al de schoonheden van aan.
„Een geschenk van den heer Darrell op het
laatste Kerstfeest",en toen begon hij.
Zonder zijn kunst kan een man zóó alle-
daagsch wezer, da ze hem voor onnoozel,
op z'n best voor een volwassen kind zoudl
kunnen houden. Maar laat hij zich in zijn
kunst verdiepen en in hoeveel hooger steer
zweeft hij dan boven zijn toehoorders.
Fairthorn was een meester in zijn kunst
en het stuk, dat hij speelde, was bij uitne
mendheid zacht en klagend. Het paste bij
die bewolkte en toch kalme lucht; bij het
eenzame maar zomersche landschap, 'bij
Lionel's weemoedigen, maar niet tfeurigen
gedachtenloop. Toen de muziek tangzaam
weggestorven was, mompelde de knaap:
„hoe schoon."
„Het is een oud air" zei Fairthorn, „ik
geloof niet dat het zeer bekend is."
„Vertel me eens iets van die familie; ik
weet er zoo weinig van; niet eens hoe de
Haughtons en Darrells zoo lang aan elkan
der aijn verwant. Ik heb door de portret
ten gezien, dat vroegere Darrells den naam
van Haughton hebben gedragen, die zij
later klaarblijkelijk hebben laten varen en
die door mijn neet Darrell weer aangenomen
is."
„Hij draagt hem alleen als doopnaam. Uw
grootvader was zijn peet. Maar hij is niet
temin het hoofd uwer familie."
„Dat zegt hij. Hoe komt dat?
Fairhorn dook ineen, met zijn knieën tot
aan zijn kin en begon op den toon van een
gids, die zijn les van buiten kent. Maar het
duurde niet lang of zijn onderwerp bracht
hem in vuur.
„Men neemt aan 'dat de Darrells hun
naam danken aan een ridder uit den tijd
van koning Eduard III, die in een steekspel
zegevierend het veld behield legen iederen
kampvechter en John Darrell 2) genoemd
werd of zich zelf dien naam gaf. Zij be
hoorden tot de machtigste geslachten van 't
land en waren door huwelijken verbonden
met de Montfichets, de Nevilles, de Mow-
brayc, enz. Door die huwelijken stammen zij
af van de oude Plantagenets. Ge kunt hun na
men vinden in de kronieken der vroegere
oorlogen met Frankrijk. Ongelukkig voor
hen waren zij partijgangers van den graaf
van Warivick, den koning-maker, aan wien
zij vermaagschapt waren. Het hoefd i an
hun gedacht sneuvelde in den noodlottigen
slag van Barnet; hun goederen werden, na
tuurlijk verbeurd verklagrd. De eenige zoon
en erfgenaam vertrok naar de Nederlanden
waar hij in dienst trad. Zijn zoon en zijn
kleinzoon volgden het zelfde beroep onder
vreemde vaandels. Maar zij moeten hun
liefde voor het land hunner voorouders be
waard hebben, want in de laatste dagen
der regeering van Hendrik VIII keerde de
eenige mannelijke afstammeling der Darrells
naar Engeland terug, met een aantal zware
goudstukken, door hem of zijn verbannen
'aderen bespaard. Hij kocht eenig goed in
dit graafschap, waar de voorvaderlijke be
zittingen eenmaal zoo aanzienlijk geweest
waren en bouwde het tegenwoordige huls, in
overeenstemming met de veranderde fortuin
van een geslacht, dat in vroeger eeuwen in
't bezit was geweest van meerdere trotschs
kasteelen.
2) Duri-al.
(Wordt vervolgd.]'
