Radio-Omroep.
Waf zal hij er mee doen
NIEUWE HAARLEMSCHE COURANT.
Tweede blad Vrijdag 15 April 1927
Het proces te Colmar. Een onverwachte en zeer bevredigende afloop.
Bijzonderheden omtrent de zware stormen op de Noordkust van
Afrika. Een verklaring van Mussolini betreffende het Zuid-Siavisch
Jtaiiaansch conflict. Een aardbeving te Santiago de Chili; zes dooden,
vele gewonden.
Onder de Radio-berichten: Primo de Rivera zal naar Marokko ver
trekken in verband met den storm, die de kuststreken heeft geteisterd.
Mijnongeluk bij Oklahoma-City (V. S.); een en twintig dooden. - De
algemeene staking te Sjanghai is mislukt.
f wordt bepaald, dat geen der beide
GEM. BUITENL. BERICHTEN.
,e~ op 1 April is ontslagen, daar geble-
LUCHTVERKEER.
FEUILLETON.
mam 'mm--
I die firma s lastig zal vallen of haar bezittin
gen zal opeischen, De plaatselijke dienst
doende vbevelhebber der Amerikaansche
vlootafdeeling woonde de onderteekening
bij. Eventueele geschillen zullen door hem
worden beslecht en zijn beslissingen zal als
definitief worden aanvaard.
Aardbeving in Chili.
Gisteren is te Santiago de Chili een aard
schok gevoeld, waardoor verscheidene ge
bouwen gedeeltelijk vernield werden.
Nader wordt gemeld, dat er door de aard
beving zes personen zijn gedood en velen ge
wond. De materieele schade is gering. In het
centrum der stad vielen brokken steen van
tal van gebouwen in de straten, dia aldus
met steenen bezaaid waren. Tal van men-
schen vluchtten de straat op.
De troebelen in China.
Verwacht wordt, dat het Japansche ga-r
nizoen in Mandsioerije voorhands zal ver
dubbeld worden. De 14e divisie zal de 10e af
lossen, welker dienst overzee afloopt, maar
men gelooft, dat de 10e divisie tijdelijk in
Mandsjoerije zal blijven wegens den buiten
gewonen toestand.
Het proces te Colmar.
Het proces te Colmar, dat de Elzasser
Abbé Haegy tegen Edouard Helsey, mede
werker aan het „Journal", v/as begonnen, is,
op theatrale wijze geëindigd, n.l. in een om
helzing der beide i a tijen en het zingen van
de „Marseillaise".
Helsey had destijds ?en reeks artikelen in
het „Journal" geschreven, waarin hij scherp
van leer trok tegen de autonomistische be
weging in den Elzas, en voornamelijk tegen
Abbé Haegy, die hij er van beschuldigde
met Duitschen steun een anti-Fransche cam
pagne te voeren. Haegy verklaarde Helsey
wegens laster te zullen vervolgen toen hij
in gebreke bleef het te doen, sommeerde
Helsey hem aan zijn voornemen gevolg te
geven, zoodat de geestelijke ten slotte wel
uit zijn hoekje komen moest.
Vele dagen heeft het proces geduurd. Het
„Journal" had ter verdediging van zijn
medewerker de knapste advocaten uitgeko
zen mr. Henri-Robert, deken der Parijsche
balie, oud-minister Léon Bérard, e.a. Van
het begin af was te voorzien dat het geheele
proces op een échec voor Abbé Haegy zou
uitdraaien, die ook spoedig van aanklager
tot beklaagde werd. Het regende verwijten
op het hoofd van den geestelijke, die, of
schoon hij verzekerde een goed Franschman
te zijn, zich toch wel eens anders over „la
mère patrie" had uitgelaten. Elke uiting
van ontevredenheid in den Elzas blies hij op
tot een vijandig incident en het viel niet te
ontkennen dat, al voerde hij dan geen anti-
Fransche campagne, zijn actie toch zeker
niet pro-Fransch was.
Hartstochelij ke tooneelen hebben zich in
de rechtzaal afgespeeld. Pathetische verkla
ringen volgden op heftige beschuldigingen,
wilde woordenwisselingen overstemden de
erns.tige getuigenissen van de eindelooze
reeks van Elzasser burgemeesters, journalis
ten en financiers. Totdat tenslotte de procu
reur-generaal verklaarde van een requisitoire
af te zien hij kon de civiele partij niet in
haar aanspraken volgen. De journalist Hel
sey schreef zijn artikelen niet om den Abbé
te kwesten, maar om de openbare meening
in te lichten. Uit al zijn artikelen sprak
goede trouw. En in een gloedvolle rede pre
dikte hij vrede en verdraagzaamheid.
Dit had de gemoederen rijp gemaakt voor
nieuwe ontroeringen. Mr. Henri-Robert vroeg
Abbé Haegy of hij zijn aanklacht wilde in
trekken, waarin deze toestemde. Daarna
*Jeide de advocaat met trillende stem „En
nu, monsieur l'Abbé Haegy, kijk mij recht
in de oogen. Wilt ge met mij roepen „Vive
la France?" De geestelijke sprong overeind
en riep met kracht „Vive la France"....
De ontroering was algemeenbeklaagde,
aanklager, advocaten, rechters en publiek
weenden of snoten hun neus. De „Marseil
laise" werd aangeheven, iedereen stemde er
me; in, het machtige lied dreunde door de
snikheete zaal. Overal hoorde men snikken.
Er werden bloemen aangedragen dvoor Abbé
Haegy, die ze nog heviger ontroerd, in
dien mogelijk aan zijn tegenstander Hel
sey aanbood. De beide mannen reikten
elkaar de hand. De zaal daverde. Eén man
bleef zitten de correspnodent van de
„FrankfurterZeitung".„Monsieur,levez-
vous", riep maltre Henri-Robert. De Duit-
scher stond op. Er was niemand, die niet
weende
„Duitschland heeft zich illusies gemaakt",
zegt Helsey in een na-betrachting in het
„Journal". En hij vervolgt„Het moet voor
taan begrijpen dat de bedragen, welke het
dacht te gebruiken om de openbare meening
in den Elzas tegen öns te keeren, beter ge
bruikt kunnen worden. Duitschland heeft
gisteren in een verblindende helderheid het
ware gelaat van den Elzas aanschouwd. De
E'zn is Fransch, innig, diep en onwrikbaar
Fransch."
Churchill's begrooting.
Aan het slot der algemeene discussie over
de begrooting wees Churchill nog op de
moeilijkheden, die zich bij het invoeren van
bezuinigingen voordeden tengevolge van
de-verbintenissen voor sociale hervormingen
en voor de strijdmacht te land, ter zee en in
de lucht. Het stond vast, dat Brittannië een
sterker luchtmacht moest hebben. De nood
zakelijkheid van de huidige legersterkte
bleek uit den toestand in China, Egypte
en aan de Indische grens.
De Regeering hoopte een zeer aanzienlijke
beperking ten aanzien van den vlootbouw
tot stand te brengen, maar er was geen
groote bezuiniging in de uitgaven voor de
vloot mogelijk, tenzij er een of andere ont
wapeningsovereenkomst gesloten werd. Het
debat eindigde zonder stemming.
De Japansche concessie te
Hankau.
De Japansche concessie wordt thans be
stuurd door de marine-autoriteiten; zij is
De ontwapeningsconferentie. krachtig gebarricadeerd en wordt bewaakt
Bij de beraadslaging in de voorbereidende
commissie van de ontwapeningsconferentie
over de organisatie, de toepassing en de uit
voering der te sluiten conventie stelde De
Brouckère (België) voor om met het oog
op de verschillende posities, waarin de leden
en niet-leden van den Volkenbond zich be
vinden, het ontwerp-conventie in tweeën te
verdeelen. Het eerste deel zou dan de ge
meenschappelijke quaesties van de leden en
niet-leden behandelen, het tweede deel de
uitzonderingsbepalingen voor niet leden,
zooals b.v. de vrijstelling van bepaalde
clausules der conventie.
Daar verschillende delegaties verklaarden
geen desbetreffende instructies hunner re
geeringen te bezitten, werd de discussie
wegens de Paaschdagen tot Donderdag ver
daagd.
De buitenlandsche poli
tiek van Finland.
De Finsche minister van buitenl. zaken
heeft in een interview met het te Stockholm
verschijnende Aftonblad verklaard, dat Fin
land bereid is onder bepaalde voorwaarden
een vriëndschaps- en waarborgverdrag met
Sovjet-Rusland te sluiten.
De Finnen zouden echter een militair
bondgenootschap met Zweden met vreugde
begroeten. Ook een nauwe aaneensluiting
der landen rondom de Bothnische Golf,
een soort Bothnisch Locarno dus, zou in
Finland niet op moeilijkheden stuiten.
De huidige soc.-dem. regeering van Fin
land staat boven de verdenking militaire
plannen te koesteren. Het tegendeel bewijst
reeds het streven naar beperking van den
militairen diensttijd. De regeering wil ech
ter trachten de grootst mogelijke zekerheid
met de geringste materieele offers te be
reiken.
Pasvisa Tsjecho-Slowa-
kije-Oostenrijk.
De Tsjecho-Slowaaksche gezant te Wee-
nen heeft medegedeeld, dat binnenkort
onderhandelingen zullen worden geopend
omtrent de opheffing van het visum tus-
schen Oostenrijk en Tsjecho-Slowakije.
Waarschijnlijk zal het nog voor het eind
van dit jaar worden afgeschaft.
-' 'i' ri li
Het Zuidslavische-Ita-
liaansche conflict!
Het persbureau van het hoofd der Italiaan-
sche regeering publiceert het volgende coir
mumqué.
Naar aanleiding van het te Belgrado ge
publiceerde bericht van het Zuidslavische
agentschap Rome en Belgrado rechtstreek
door mariniers en vrijwilligers. De Japanners
verklaren, niet van plan te zijn hun conces
sie af te staan; de Engelschen hebben hun
concessie afgestaan in de hoop aldus vreed
zaam handel te kunnen blijven drijven,
maar het resultaat is dat de Britsche handel
geheel en al vernietigd is, de Japanners zeg
gen, dat zij niet in denzelfden valstrik zullen
loopen.
Britsche kruisers naar
Wei Hai Wei.
Wegens dreigende moeilijkheden in Wei
Hai Wei zijn de Britsche kruisers „Caradoc"
en Carlisle" derwaarts gezonden.
Wei Hai Wei is Britsch gebied en ligt aan
den zuidelijken ingang van de golf van Tsjili,
aan de kust der provincie Sjantoeng. Het
ligt tegenover Port Arthur in Mandsjoerije.
Het werd in 1898 door China aan Engeland
verpacht nadat de Russen Port Arthur had
den bezet.
Op de conferentie van Washington van
1921 werd medegedeeld dat het aan China
zou worden teruggeven. Later rezen moei
lijkheden die de uitvoering van dit voorne
men vertraagden. Het gebied heeft een be
volking van 150.000 zielen.
EEN PSEUDO-DOKTER.
Te Wünsdorf bij Zoffen is dezer dagen
een man gearresteerd, die zich daar als
praktiseerend geneesheer onder den naam
dr. Bereter wilde vestigen. Daar men om
een of andere reden verdenking tegen hem
opvatte, bekeek de recherche den vreem
deling eens wat nader en kwam toen al
spoedig tot de ontdekking, dat de „dok
ter" niemand anders was als de 25-jarige
oude bekende van haar, Schuchardt, uit
Hildburghausen, die wegens verschillende
oplichtingen gezocht werd.
De man bleek een tijdlang in een long
lijdersgesticht bij Oranienburg als assistent
arts werkzaam te zijn geweest, ofschoon hij
slechts het gymnasium tot de derde klasse
had afgeloopen en nooit gestudeerd had. Bij
zijn sollicitatie had hij, naar leter bleek, ver-
valichte papieren overgelegd, volgens welke
hij te Leipzig en Marburg had gestudeerd
en ook was gepromoveerd. Bij zijn werk
zaamheden in het gesticht toonde hij om
vangrijke kennis en wekte volstrekt geen
verdenking, totdat hij ook een functie kreeg
op de chirurgische afdeeling van het plaat
selijk ziekenhuis. Op de operatiezaal bleek
echter al ras, dat de nieuwe assistent wel
theoretische, maar volstrekt geen praktische
kennis had. En toen hij bij de behandeling
van patiënten een paar grove fouten maak
te, werd hij op slag ontslagen.
Tegelijkertijd werd een onderzoek inge
steld naar zijn vroeger leven en zoo kwam
de geheele zwendel aan het licht. Het bleek
o.a., dat de man enkele jaren geleden we
gens talrijke oplichterijen en vervalscbingen
ccorl-iriffp te Zwickau meer dan een iaar
sche onderhandelingen beginnen, acht de1 in geschrifte te Zwickau meer dan een jaar
Italiaansche regeering het wenschelijk bekend
te maken, dat er nog geen enkel contact
heeft plaats gehad tusschen den Z.-S. gezant
te Rome en den minister van buitenl. zaken
Mussolini, dat de datum voor een eventueel
onderhoud nog niet is vastgesteld en dat
het in elk geval niet gaat om het aanknoopen
van besprekingen of onderhandelingen
nopens een verdrag als dat van Tirana, het
welk geen betrekking heeft op Zuid-Slavië,
maar dat men slechts te doen heeft met be
sprekingen met het doel de algemeene betrek
kingen tusschen beide staten op te helderen.
De cycloon op de Noord
kust van Afrika.
Een telegram uit Oran aan het „Journal"
meldt, dat een hevige cycloon aanzienlijke*
schade heeft aangericht langs de geheele
kust van het dep. Oran. Tal van schepen in
de haven van Oran raakten los.
Officieele berichten uit Meilila melden,
dat tengevolge van een orkaan, die op de
kust van Marokko heeft gewoed, verschil
lende schepen zijn vergaan, o.a. een hospitaal
schip. Alle bemanningen zouden echter zijn
gered. De schade in Meilila zou aanzienlijk
zijn..
Een officeuze nota zegt, dat de regeering
niet voor de openbare meening den ernst
wil verzwijgen van de stormen, die over de
Afrikaansche kust hebben gewoed en een
groot aantal slachtoffers hebben gemaakt.
De opstand in Nicaragua.
Schout-bij-nacht Latimer heeft het dept.
van marine medegedeeld, dat vertegenwoor
digers der conservatieven en der liberalen in
Nicaragua een overeenkomst hebben getee-
kend, waarbij de veiligheid der buitenland
gevangenisstraf had gekregen en deze straf
ook had uitgezeten.
„Dr. Berster" had de brutaliteit dadelijk
na zijn ontslag bij het ziekenhuis in verschil
lende plaatselijke bladen aan te kondigen,
dat hij zich in een dorpje bij Oranienburg
als geneesheer wilde vestigen. Deze adver
tenties hadden hem geholpen aan wat geld
tot een bedrag van 500 M., hetwelk hem ge
leend werd, maar waarmede hij zich uit de
voeten maakte.
Bij zijn arrestaties wist hij zich uit de han
den der rechercheurs los te rukken, waarna
hij een poging tot zelfmoord deed door van
een hooge trap af te springen, welke poging
hem echter slechts een paar kwetsuren be
zorgde. In de gevangenis te Berlijn beproef
de hij nogmaals zich het leven te benemen
door zich een verroesten spijker in het hart
te steken. Maar ook deze poging mislukte.
Thans bevindt hij zich m de Charité in
Moabit.
De „Frankf. Z." meldt uit Lübtheen nog
een typisch staaltje.
Sinds Juni was daar aan een particuliere
school een leeraar aangesteld, die zich dr.
Reiche noemde. De man trad zeer zelfbe
wust en innemend op, zoodat hij zich spoedig
bij de bevolking onvoorwaardelijk vertrou
wen had verworven; hij hield er een auto op na
en wist zich in alle kringen toegang te ver
schaffen. Op een goeden morgen was hij
spoorloos verdwenen. Thans is gebleken,
dat men met een oplichter te doen heeft ge
had, die heelemaal geen recht had op een
wetenschappelijken titel en „dat zijn examen
diploma's vervalscht waren. Zooals in meer
zulke gevallen voorkomt, was dr. Reiche
niet alleen een zeer bekwaam oplichter en be
drieger gebleken, maar had hij ook getoond
veel kennis te bezitten van het vak, dat hij
het zijne noemde."
Het schoolcuratorium heeft na de ontdek
king van het bedrog een verklaring gepu-
was, dat de man zijn papieren had ver
valscht; vier jaar lang had hij verschillende
besturen van onderwijsinrichtingen weten
te bedriegen. „Dr. Reiche," aldus wordt nog
gezegd, heeft de school trouw gediend en hij
fièeft bij zijn werk zulk een begaafdheid
getoond, dat hij zich ten opzichte van vele
leerlingen zeer verdienstelijk heeft gemaakt.
Voor den goeden naam van de school moest
hij echter na de ontdekking van het bedrog
ontslagen worden.
Een ander geval.
Te Berlijn heeft de politie een „gascon-
troleur" gearresteerd, die sinds lang zonder
eenige aanstelling te bezitten bij de menschen
de meters opnam en ook wel „voor de gas
fabriek herstellingen kwam doen." Bij die
bezoeken stal hij dan wat hij machtig kon
worden.
Men ziet het: vele variaties op het zelfde
thema en steeds lukt het spel, althans tijdelijk.
KOSTBAAR SPEELGOED.
Dinsdag speelden eenige kinderen nabij
het station te.Hanau met een lucifersdoosje.
Een toevallig voorbijkomend agent merkte
op, dat op het doosje wat stond geschreven.
Onwillekeurig nam hij het in de hand en las
de woorden „Aan de recherche te Hanau".
In het doosje bleken briljanten te zitten,
waarmede de kinderen, die de sieraden voor
stukjes glas hadden aangezien, hadden
gespeeld.
Dien zelfden dag was op het station een
juweelendief gearresteerd, een jonge arbei
der in een byouteriefabriek. Nu vermoedt
men, dat de beide gebeurtenissen op een of
andere manier met elkaar in verband staan.
DE TENTOONSTELLING IN 1930 TE
ANTWERPEN.
Na Frankrijk en Peru hebben nu ook
Griekenland en Monaco van hun officieele
deelneming aan de wereldtentoonstelling
van koloniën, zeevaart en Vlaamsche kunst
te Antwerpen, kennis gegeven, meldt „De
Schelde".
Nog andere officieele toetredingen zullen
dezer dagen worden bekend gemaakt.
HUISSLEUTEL INGESLIKT.
In de voorstad van Lichtenberg heeft zich
een echtelijke scène afgespeeld, met een
eenigszins zonderling en verrassend slot.
Het begin was niet zoo héél ongewoon de
man kwam dronken thuis, kreeg ruzie met
zijn vrouw, kreeg daarop van deze en zijn
schoonmoeder klop, hetgeen zoo hoog liep,
dat de dronkaard eenige bijlslagen op zijn
hoofd kreeg.
Het volgende tooneel speelde op het
bureau van politie, waar het heele gezel
schap was heengebracht. Tijdens het ver
hoor vroeg de vrouw haar man om de huis
sleutel, daar hij de deur in het slot had ge
daan. Dat verzoek wekte blijkbaar zoo zeer
de woede van den beschonkenene, dat hij,
voordat iemand het beletten kon, den sleu
tel in den mond stak en doorslikte.
De man ligt in het ziekenhuis, vrouw en
moeder zijn naar huis gestuurd, daar" de
politie aannam dat zij uit noodweer gehan
deld hadden.
EEN GECOMPLICEERD ONGELUK.
Te Newfield in New Jersey kwam, naar
een draadloos N. T. A.-bericht meldt, een
electriciën in contact met een stroom van
10.000 volthij viel 30 voet en belandde op
een draad met een lading van 33.000 volt
en viel toen met brandende kleeren op een
snel wentelenden dynamo. Veertig minuten
later opende hij de oogen en vroeg wat er
gebeurd was. Hij dankt zijn leven aan de
heldhaftigheid van een medearbeider, die
hem van den dynamo aftrok en de vlammen
doofde.
DE ZAAK SACCO EN VANZETTI
De gouverneur van Massachusetts heeft
meegedeeld, dat er voortdurend van all,e
kanten verzoekschriften binnenkomen ten
behoeve der Italiaansche communisten Sacco
en Vanzetti, maar dat de gouverneur niet van
plan is een beslissing te nemen vóór het uit
eengaan van het wetgevend lichaam, hetgeen
waarschijnlijk aan het einde van de volgende
week zal geschieden.
BRAND IN EEN WOLKENKRABBER.
Vijf uur lang is Dinsdagavond de nieuwste
wolkenkrabber van New York, het hotel
Netherland, midden in de Fifth Avenue, een
reusachtige fakkel geweest, die ten aanschou-
we van honderdduizenden brandde, zoo
meldt de correspondent van de „Times" al
daar. De geheele steiger om den 15 verdie
pingen hoogen toren, die begint bij de 23ste
verdieping van het hoofdgebouw, vatte vlam.
De brandweer stond er machteloos tegen
over, daar de stralen op de brandslangen op
die groote hoogte maar heel dunnetjes waren
Brandende stukken hout vielen zoo nu cn
dan op straat of op de aangrenzende daken
en de brandwachts hadden het druk met tal
van daardoor ontstane brandjes te blusschen
waarbij zij gevaar liepen door de neervallende
balken.
De brand duurde tot kort na middernacht
toen hij vanzelf uitging.
Het gebouw, dat in October zou geopend
worden, was volgens de allerlaatste eischen
van onbrandbaarheid opgetrokken. In den
toren bevond zich nog geenerlei brandbaar
materiaal, alleen wat houtwerk. De wind
nam in hevigheid toe, zoodat brandende stuk
ken hout tot 400 yard ver vielen. Het ge
bouw zelf leed geen groote schade.
Niet minder dan zevenhonderd politie
agenten waren noodig om de menigte op een
afstand te houden en om tegen zakken
rollers te waken, die een rijken buit oggstten.
Het hotel is ruim 186 M. hoog en ge
bouwd in Italiaansche renaissancestijl. Het
zal zeer kostbaar worden ingericht. De kos
ten worden op 24 millioen gulden geraamd.
Door een zonderling toeval bleef de Ame
rikaansche vlag op de spits van den toren be
houden.
sche houtfirma's worek gegarandeerd. Daarin i bliceerd, waarin wordt meegedeeld, dat „dr
PER K. L. M. NAAR DEN BALKAN,
ZUID-ITALIE EN SCHOTLAND.
Geysendorller vertelt.
Op Schiphol is een der Amerikaansche
dagbladuitgevers, mr. Van Leer Black met
het K. L. M.-vliegtuig gearriveerd, waar
mede hij sedert eenige weken een zaken
reis door Europa onderneemt. De heer Black
was vergezeld van twee vrouwelijke fami-
leden, die van Londen waren meegekomen,
alsmede van zijn secretaris en huisknecht.
In 'n tweetal auto's begaf het gezelschap
zich direct via de bloemenvelden naar Den
Haag.
Na aankomst van het vliegtuig, had het
„Hb!d" een onderhoud met de beide kra
nige bestuurders, de K. L. M.-vlieger Gey-
sendorffer en Scholte, die den Fokker
Vila zoo veilig door een groot deel van
Europa hebben gevoerd. De eerste vraag
die men den heeren stelde, bedoelde te we
ten, of de heer Black reeds vroeger speci
ale vluch en met de K. L. M. had volbracht.
De vlieger Geysendoffer nu en dan door
Scholte aangevuld gaf het volgende relaas:
De kennismaking van den heer Van Leer
Black met de K. L. M. dateert eerst sedert
'n week of vier geleden. Uit Amerika in
Engeland aangekomen, informeerde de heer
Black bij een reisbureau te Londen, of hij
een vl:eg uig kon huren voor 'n zakenreis
door Europa, De Engelsohe en Fransche
vliegtuigen, die hij op Croydon tezien kreeg
bevielen hem geen van alle. Toen werd
gezegd, dan weten we nog iets extra fijns!
Het was de nieuwste Fokker der K. L. M.
De Amerikaan was met dit type zoozeer
ingenomen, dat aanstonds een toestel in
huur werd genomen.
Hierop, vervolgde Geysendorffer, vlogen
Scholte en ik, vergezeld van den mecano
Weber, met 'n n-ieuiwe F Vil naar Londen,
vanwaar wij den heer Black naar Cairo
moesten brengen. En weer terug. Zooals be
kend, kwamen we toen niet verder dan
Belgrado, waar een telegram den Ameri
kaan naar Londen terugriep. We moesten
toen in Belgrado landen, omdat het vlieg
terrein te Sofia dik onder de sneeuw lag,
en het voor Konstantionopel te laat was
geworden.
Via Neurenberg weer. keerden we naar
Engeland terug. Over den Balkan waren
we geen van allen enthousiast. Het zag er
van boven alles zoo armoedig uit, en was
van dichtbij gezien nog veel erger. Ons ho
tel te Belgrado was verre van aanbevelens
waardig.
Nauwelijks waren we op Schiphol terug,
toen we van den heer Black een telegram
ontvingen om hem naar Napels te brengen.
Wij weer met den Fokker naar Londen.
Den volgenden dag, 24 Maart, vertrokken
we weer naar Parijs, weer met Mr. Black,
zijn secretaris mr, Mac'Coll en zijn kamer
dienaar, plus de noodige bagage. Aan ge
wicht kon er niets meer bij. In Parijs kregen
we toes emming om op het militaire veld
van S', Cyr te landen bij Versailles, waar
de heer Black een bezoek aan zijn dochter
bracht, die daar vlakbij in een pensionaat
verblijft. Op den vorigen tocht hadden wij
daarboven al bloemen afgeworpen.
Het terrein was echter niet bijster ide
aal. Kleine afmetingen, ingesloten en een
heel slappe bodem! Eigenlijk zoo slap, dat
de Fokker spoedig in de modder wegzakte.
Met veel militaire hulp hebben we de zaak
weer opgevijzeld. Het weer wegkomen was
ook niet glles, want de modder zoog zoo,
dat we moeilijk op snelheid konden komen.
En dan die afmetingen. Goddank kwamen
we er goed uit.
Het vliegveld van Dijon, in welke plaats
we moesten overnachten, omdat we met al
dat getob te St, Cyr te veel tijd hadden er.
loren om Marseille nog te kunnen halen,
was heel wat anders. Daar konden we ach
terelkaar wel drie keer landen en weer
stijgen. Den volgenden dag gingen we door
naar Marseille, onder zwaren regen en te
genwind, Nog geen week geleden was onze
H. N. A. D. P, hier geweest met Beekman
en Tepas op hun fijne vlucht Rotterdam
Marseille-Rotterdam in één dag,
Marseille verlieten we 26 Maart om 11
uur 's morgens. Vliegende langs de Fran-
sche en Italiaansche Riviera, koersten we
naar Napels, Die vlucht was- heel in.eres-
sant, hoewel we weer veel tegenwind had
den en de gelegenheid voor 'n noodlanding
vrijwel ni'nil was. Maar we hebben nu een
maal groot vertrouwen op onze uitmuntend
verzorgde motoren. Aan s uurboord zagen
we de bergtoppen van Corsica glinsteren,
en heel goed zagen we Elba, Toen we Spe-
zia passeerden, kwam ons een groote Sa-
voia-vliegboot van de Italiaansche Marine
achterop, die zeker eens wilde vaststellen,
wat voor vreemde vogel daar door de Ita-
laansc-he lucht voer, We knepen flink gas,
lieten het boo je, eigenlijk een heele knaap,
nader komen, maar al spoedig lieten we
den Fokker ineens weer volui', loopen,
welk tempo de 'Savoia veel te machtig was.
Hij gaf den strijd dan ook gauw op.
Te Pisa hebben we, zooals bijna vanzelf
spreekt, een rondje gevlogen om dien be
roemden scheeven toren. Als ie er, naar
toe, een scherpe bocht bij vlieg schiet ie
natuurlijk n-o-g erger uit het lood! Rome
zagen we al van verre opdoemen, vooral
ook aan het imposante marmeren monu
ment v. Vittorio Em2nue!os dat boven alles
uitglinstert, Na een vlucht over het oude
Rome, het Coliseum en het Va'icaan, ver
volgden we onzen weg naar Napels, waar
we om 5 uur aankwamen.
De ontvangst van de zijde der luchtmacht,
was hier heel hartelijk. De vliegoffic'eren
waren, zooals trouwens overal, vol lof
over onze mooie Fokker.
De vlucht boven den Vesuvius was on
vergetelijk. We keken recht in den krater
waaruit telkens onder een fel opschieten
der vlammen, kakende lava over den rand
golfde. We vlogen met het oog op de ho-oge
zwaveldamp, die uit den krater opstijgt,
natuurlijk aan den hoogen kant van den
wind, hoewei we er een enkele maal rake
lings langs schoten.
Op 30 Maart gingen we terug naar het
Noorden, om 7 uur 's ochtends. We hadden
Napels gezien, merkte Schol'.e droogjes op,
maar dachten niet aan sterven.
We hadden in één rek naar Londen wil-
ZATERDAG, 16 APRIL
HILVERSUM, 1060 M- 12.00 Politieber.
4.505.00 Concert door het H.D.O.-
orkest. 5.005.30 Duitsche les. 5.30
6.00 Fransche les voor beginners.
6.00—6.45 Concert door het H.D.O.-orkest.
V.A.R.A.-av ond.
Pl.m. 10.15 Persber. Aansluiting van de
Cinema Royal e Amsterdam, voor een
uurtje illustratieve filmmuziek. Orkest o.
1. v. Hugo de Groot.
DAVENTRY, 1600 M, 2.20 Orkestconcert,
S. Maden, contra alt. J. Armstrong, tenor.
B. Davidson, viool. Orkest. 4,20 Kinder
uurtje. 5.05 Causerie. 5.20 Bekende
composities in ouden en modernen stijl,
door de Elliott-band. Om 5.50 onder
breken door tijds., weerb., nieuws.
6.20 Causerie. 6.35 De sonates van
Mozart. 6.45 Lezing The finer points
of cycle racing. 7.05 „Advanced
Sparks", een radio-revue voor motorrij
ders van L. du G. (van Punchl. 8.05
Liederen van Sanderson van T. Kinni-
burgh, bas 8.20 Tijds., weerb., niéuws.
8.40 Korte veertelling door Mr. H. de
Vere Stacpoole. 8.55 Variété. Hatch en
Carpenter, syncop. duettisten. E. Lowry,
humorist. T. Clare, humorist. M. Dainton,
imitaties. B Willfams, in Dickens karak
ters, 9.5011.20 Dansmuziek.
PARIJS, „RADIO-PARIS", 1750 M. 9.50
10.20 Concert. 11.501.10 Orkest
concert. 4.054.55 Concert Radio Sym
phonic Jazz. 7.5010.00 Galaconcert.
Orkest, jazzband en artisten.
LANGENBERG, 469 M. 10.20—11.20 Con
cert. 12.251.25 Orkestconcert.
4.205.20 Orkestconcert. 7.509.35
Concert in de Reiholdikerk Dortmund.
Juan Manen, viool. E. Suhrmann, sopraan.
G. .Bund, orgel. 9.359.50 Klokken
gelui van de Reinoldikerk.
KÖNIGSWUSTERHAUSEN, 1250 M. en
BERLIJN, 484 en 566 M, 2.20—7.05 Le
zingen en lessen. 7.50 Concert door de
„Kosleckschen Blaser-bundes". Klassieke
muziek. 9.50 Her-uitzending van bui
tenlandsche stations, 10.5011.50 Uit
„Faust", van Goethe. Voorlezing.
HAMBURG, 394 M. 11.50—1.20 Orkest
concert, 1.252.10 Orkestconcert.
3,354,20 Paaschliederen. 4.205.15
Dansmuziek. 6.2011.10 „Faust" ran
Goethe. Daarna dansmuziek.
BRUSSEL, 5C9 M. 4.20—5.20 DansmuzieJ
7.20 Orkestconcert. 8.359.50 Dans
muziek.
len vliegen, maar de tegenwind, die tot
een storm aanwakkerde, maak'.e dat we
maar tot Parijs kwamen. Zóó was het ech
ter ook al mooi. Elf en 'n half uur onaf
gebroken in de lucht, en dat gedurende
een s'orm. Scholte en ik waren dan ook
braaf moe. Toch was het vliegen van ons
„familie-vliegtuig" nog betrekkelijk licht.
Want door elkaar af te lossen, konden we
binnen eens de beenen strekken. Daar
zorgde de ijverige kamerdienaar van den
Amerikaan voor den inwendigen mensen.
Hij had 'n heelen voorraad sandwiches en
nog heel veel eetbaars meer. Mr. Black
rus.te languit op z'n rieten chaise longue,
las, dronk z'n cocktail of sliep weer eens
een tijdje.
Toen we dan na bijna 'n dozijn uren te
Parijs arriveerden, kon de Fransche douane
maar niet gelooven, dat we recht van Na
pels kwamen. De meeste buitenlandsche
verkeersvliegtuigen hebben benzine voor
drie, vier, hoogstens vijf uur. Wij als het
moet voor 13, De Franschen stonden dan
ook raar te kijken, en moeten werkelijk
even gedacht hebben aan eeh smokkel-
vliegtuigj dat op een „duistere plaats" was
geland en benzine had ingenomen zonder
het in het logboek/te vermelden. We had
den op dezen tocht een extra laag benzine
verbruik; in die 11/4 uur verbruikte onze
380 P.K. Jupi'er slechts 82 liter per uur,
ofschoon we op 1500 toeren vlogen.
Op 31 Maart gingen we naar Londen,
vanwaar wij, de drie K. L. M. ers Vrijdag
naar Nederland terugkeerden. Vrijdagavond
waren we weer thuis, maar Zaterdagmor
gen was er al weer een telegram, waarin
de heer Black verzocht hem persé het
zelfde vlieg uig en dezelfde vliegers te wil
len sturen. Wij voelen ons natuurlijk zeer
vereerd, en zijn benieuwd waarheen de
volgende reis gaan zal. Scholte merkte toen
op: ja, what next; Tibet, Patagonië of Jan
Mayenland?
Zoover kwamen we echter nog niet. Nu
gingen we eerst weer van Londen naar
Parijs, waar mr. Black uren verbleef voor
een zakenbespreking, waarop we 's mid
dags weer terugvlogen naar Londen. In
Londen moesten we enkele dagen wachten,
welke tijd ik benutte, om weer even naar
Amsterdam over te wippen, waarna we op
dracht kregen den heer Black via Liver
pool, waar hij een zakenvriend oppikte,
naar SchoTand, naar Glasgow te brengen.
In Glasgow woonden we de officieele in-
dienstslelling bij vna een prachtige groote
scheepsbel ter waarde van f 200, die mr.
diens stelling bij van een prachtige groote
Oceaan-steamer, had cadeau gedaan. Daar
op werden we uitgenoodigd voor n lunch
aan boord van het schip. Toen de „Trans-
sylvania" Zaterdagmorgen naar Amerika
voer, hebben we haar natuurlijk uitgeleide
gedaan. Scholte had tot taak een groote
bouquet bloemen, die mr. Black hem in de
handen had gestopt, op het dek van het
schip te mikken. Natuurlijk raak. Op deze
vlucht hadden we vier Engelscbe journalis
ten aan boord, die kranig kiek en.
In Glasgow werden we eerst voor Duit-
schers versleten. De beschaving was er
blijkbaar nog niet zoo ver doorgedrongen,
dat ze wisten, dat Fokker-vlieg.uigen en K.
L. M, „made in Holland" producten zijö.
De bladen hebben echter prachtige,
enthousiaste beschrijvingen van ons toestel
gegeven, zoodat legio kijkers naar het
vliegveld trokken.
Nu zijn we weer hier, doch slechts voor
korten tijd, wan', we gaan, naar ik meen,
naar Marseille. Ook m Scandinavië en mid
den-Europa moeten nog verschillende be
zoeken worden afgelegd."
Vrij bewerkt naar BULLWER LYTTON S
„What will he do witti it",
door ]OS. P. H. HAMERS,
38
„Menn kan op hem vertropwen, ondanks
zijn Fransche afkomst", zei Waife. „En nu
denk er aan, Sofie, William Waife is niet
meer; hij is dood en begraven en ook Julia
Aramintha is voor goed van de baan."
Het kind sloeg haar blauwe onschuldige
oogen vragend tot hem op.
Gij ziet een man voor U, die den naam
van Waife versleten heeft en die bij het
binnentreden van de stad Gates'ourg een
eenvoudig bedaard en fatsoenlijk persoon
wordt, met den naam van Chapman. Gij z>;t
de jonge juffrouw Chapman, Rugge en zijn
tocneel laten zelfs geen spoor meer na.
Sofie glimlachte, daarna zuchtte zij. De
glimlach gold de vroolijke luim van haar
grootvader, maar van waar die zucht? Was
het, omdat een ingeschapen gevoel in dat
onbedprven, trouwhartig gemoed zich ver
zette tegen het denkbeeld dier naamveran
deringen, welke misschien noodzakelijk
•voor haar veiligheid, toch niet vreemd sche
nen .«ac bedrog^-,/
„Neem den hond met u mee naar de laan
terug, lieve", zei Waife' „ik kom binnen een
paar minuten weder bij u. Ge zijt netjes ge
kleed en al waart ge dat niet ge zoudt er
toch goed uitzien. Ik zie er in dezen ouden
jas uit als een maskramer en daarom wil ik
dien uitdoen en de stad Gatesburg binnen
komen in het karakter van een man, dien
ge zoo aanstonds voor u zult zien. Volg uw
meesteres, Sir Izaak!"
Sofie ging het boschje uit en wandelde
langzaam den weg naar de stad op, terwijl
ze peinzend haar hand op den kop van den
poedel rusten liet. In minder dan tien minu
ten was Waife weder bij haar, fatsoenlijk in
't zwart gekleed; hoed en schoenen afge
borsteld, een nieuw groen schermpje voor
zijn oogen en met zijn mooiste voorkomen
van „përe noble". Nu was hij in zijn ele
ment.
z.eker, wanneer wij bedenken, dat Wil
liam Waife slechts een landlooper van be
roep was en welke omwegen en uitvluch
ten hij Had moeten verzinnen cm zijn da-
gelijksch broed te verdienen dan moet men
zich verwonderen, niet dat hij vol kleine
streken en bedriegingen zat, maar dat hij
zooveel kinderlijke eenvoudigheid van hart,
had kunnen bewaren.
Wanneer iemand een reeks van jaren
enkel van zijn vernuft heeft moeten leven,
dan willen wij niet zeggen, dat hij juist een
schurk moet worden. Hij kan een goed
mensch blijven, maar men kan niet van hem
verwachten, dat zijn wetboek van eer dan
aan de hpogste eischen beantwoord-.
Juist toen onze reizigers aan den ingang
der stad kwamen, deed zich een snel gefluit
van den spoortrein in hun nabijheid hooren,
een lange trein vloog uit den mond van een
tunnel en reeds in de richting van het na
burige station.
„Hoe gelukkig!" riep Waife, „haast je wat
lieveling!" Was hij van plan om met den
trein verder te gaan? Volstrekt niet. Hij
was aan 't einde van zijn reis. Hij wilde
zich onder de menigte mengen, die weldra
door de poorten de stad binnnen zou stroo
men en hij wilde zich het voorkomen geven
van een reiziger, die met den spoortrein
gekomen was. Hij speelde zoo goed den
vreemdeling, zoo even door 'n dier hijgende
stoommonsters in ee nonbekend oord uitge
bracht, hij bleef zóó kunstig in zijn rol, te
midden van die bedrijvige drukte van stoo-
tende ellebogen, aanmatigende schouders
en reiszakken, valiezen, moeders met kin
deren en vrachtwagens die schenen bedrei
gen; zóó natuurlijk wendde hij het hoofd nu
hier dan daar heen, altijd op zijn „qui vive";
met zijn ééne oog nu naar Sofie, dan iiaar
den hond gericht en zijn pak stijf tegen de
borst gedrukt; dit alles ging hem zóó na
tuurlijk af, dat koetsiers van rijtuigen en
omnibussen, sjouwers en kruiers hem «ogen
blikkelijk tot hun prooi kozen.
„Het wapen van Gotepberg! De gevleu
gelde arend! Het hótel Royal! Het Sarace-
nenhoofd!" Dit alles werd Waile in allerlei
toonaarden in 't oor geschreeuwd.
„Is hier een eerlijke kruier?" vroeg de
acteur..
Een Ier bood zich aan. „Neem dan dit pak
en loop voor mij uit naar de Hoogstraat."
„Kan ik het niet voor u dragen, grootpa?
De man zal er veel voor rekenen," opperde
de zuinige en voorzichtige Sofie.
„Gij lieve? wel ja, gij een pak dragen,
gij, juffrouw Chapman!" Waife sprak op een
toon .alsof hij tot een verbannen konink
lijke hoogheid sprak.
Zij kwamen spoedig in de Hoogstraat,
Waife wierp een onderzoekenden blik op al
de logementen, welke zij voorbij kwamen;
een blik. die gewend was om de physcono-
mie van alle herbergen te ontcijferen. Het
„Saracenenhoofd" scheen hem te bevallen.
Hij gelastte den Ier hem te volgen en stap
te door de open deur in de gelagkamer.
De eigenares bevond zich daar in eigen per
soon, deftig en in een zijden japon.
„Hebt gij een afzonderlijke kamer, juf
frouw?" vroeg de tooneelspeler en nam met
Franschen zwier zijn hoed af. „Op de eer
ste verdieping", voegde hij er aanstonds bij.
zijn hoed weer opzettend.
De juffrouw neeg niet, maar boog, kwam
van achter het buffet en zette den voet op
den breeden trap; toen, vriendelijk omzien
de, zag zij naar Sir Izaak die vooruit liep en
met wijd geopende neusgaten rondsnuffelde.
Zij aarzelde.
„Uw hond, mijnheer! Zal ik uw hond naar
den stal laten brengen?"
„Naar den stal juffrouw? Den stal zegt
ze, lieve!" Hij richtte het woord tot Sofie
en zeide: „Wat zouden ze thuis zeggen, als
stal verwezen werd? Mijn hond, juffrouw is
mijn medegezel en even goed aan salons ge
wend als ik,"
Maar de juffrouw bleef er op staan de
hond mocht aan salons gewend zijn, maar
haar salon was niet aan honden gewend en
zij had er pas een nieuw kleed in laten leg
gen. Daar stond dan de juffrouw van het
„Saracenenhoofd" en daar stond de hond
en daar zouden ze misschien nog staan, als
de acteur den knoop niet had doorgehakt,
„Neem mijn goed maar weer op", zei hij
tot den Ierschen kruier, in het „Hotel
Royal" zal men beter onderscheid weten
te maken tusschen een hond en een hond."
De juffrouw gevoelde haar ontzag voor
den voornamen gast toenemen. Een heer
die zich niet eens verwaardigde, dai kleine
pakje te dragen, moest wel een aanzienlijk
heer wezen. Was hij met een valies of een
reiszak gekomen, dan zou de dienst van den
kruier zelfs geen bewijs van eenigen rang
geweest zijn. Zij was er echter aan gewoon,
hoofdzakelijk kooplieden bij zich te ont
vangen, zoodat een heer met zoo weinig ba
gage en in 't bezit van zulke hulpetooze
handen, iets nieuws, iets buitengewoons
voor haar mocht heeten. Hierdoor werden
de beide voorvechters van geboorte en rijk
dom te zamen aangeduid: de gewoonte van
te bevelen en de minachting voor het geld.
En dan haar naijver op „Hótel Royal"!
De juffrouw zei dan ook: „Ik dacht alleen
mijnheer, dat gij uw hond liever in den stal
zoudt hebben- Maar het zal natuurlijk ge
jw- fep^en,, dgt bet e_4eU dkt naar denschieden, zftfialg ,'Jk JKS"8Stót
mooi dier en hij ziet er zachtzinnig uit."
„Ge kunt het pakje boven brengen,
kruier", zei de „père noble" op genadigen
toon. „Geef mij een arm lieve de trap is
zeer steil."
De juffrouw wierp de deur open van een
fraaie kamer. Het was de beste die zij had.
Zij liet de zonneblinden neer om den feilen
zonneschijn buiten te sluiten en wachtte,
naar de deur gekeerd, verdere bevelen
af.
„Rust wat uit lieve", zei Waife en zette
Sofie op een canapé, met dien teederen eer
bied voor de zwakke sekse in de gestalte
van een kind, die het kenmerk eener hooge
geboorte is.
„De kamer is goed juffrouw, ik zal u later
doen weten of wij ook slaapkamers noodig
hebben. Wat het diner aangaat, op dat punt
ben ik niet moeilijk: coteletten of een paar
kuikens al wat ge goed vindt, om zeven
uur. Wacht even, neem me niet kwalijk
dat ik u ophoud, maar waar woont de bur
gemeester?"
„Zijn woning ligt een kwartier buiten de
stad, maar hij heeft zijn bureau even voorby
het stadhuis, rechts van hier, mijnheer?"
„Zijn naam?"
„Hartopp."
„Hartopp! O ja dat is waar ook. Hartop -
Hij is een man van zeer verlichte beginseli
naar ik meen,"
„Bijzonder mijnheer, de heer Hartopp j
zeer gezien-1'
JWordt yeryolgdj.
