Gemengd Nieuws.
DE KATHOLIEKE
ILLUSTRATIE
ir
Gisteren ZOMER
Heden WINTER
UpBlfiP
Ce Klseren maken üen man
Brieven uit Oeganda.
EEN MIDDELPUNT
NAN BELANGSTELLING
Ons Slollandsch klimaat is verradeüjk.
NIEUWE
Tweede blad
HAARLEMSCHE COURANT.
Woensdag 11 Mei 1927
Een vermakelijk ongeluk.
De brand aan 't Groenewegje
in Den Haag.
Een eeuw otoombedrijf
in Nederland.
De
eenzame.
Hoe een kogel soms vliegen kan
Een vreemdeling met waarde-
looze chèques.
Weer terecht.
Het geheimzinnig verdrinkings-
geval te Houten.
zal,
UIT ONZE OOST.
Knevelarij vap Chineezen
en inlanders?
Het resultaat van de militaire
actie in het Solcksche.
De vuurwapen-smokkelaars.
Omkooping van een inlandsch
ambtenaar.
Wegens ontrouw n falsiteit.
FINANCIËN.
KUNST EN KENNIS.
De Nederlandsche Opera.
Fransche onderscheidingen
De Delftsche „Rembrandt"
RECHTZAKEN.
De geruchtmakende inbraken
bij de firma Axteling Merkes
te Rotterdam.
KERK EN SCHOOL.
smaakt ah room
Kleine Theresia van het Kindje
Jezus bracht uitkomst.
Zenuwachtig, Overspannen
en Slapeloos
IVIijnhardt's Zenuwtabletten
JA, IVIAAR
HET DKÏJKWÈRK
WAAKT DE ZAAK
In mijn vorigen brief schreef ik over e i
Landbouw Tentoonstelling in het Busoga
District. Daar wil ik u nu een en ander van
vertellen, daar het een kijkje geeft op de ont
wikkeling van het land.
Hier is het program van de twee dagen
dat de tentoonstelling duurde.
Vrijdag 3 Dec. 1926.
10.00 v.m. De Minister van Landbouw
opent de Tentoonstelling.
10.30 v.m. Ploeg demonstratie (Departem.
van Landbcuw).
11.30 a.m. Ploegdemonstratie met Trac
tor door de Uganda Co. Ltd.
2.00 p.m. Sportwedstrijd eerste ronden.
Zaterdag 4 Dec. 1926.
10.00 a.m. Officieele opening door Zijne
Excellentie den Gouverneur.
11.00 a.m. Ploegdemonstratie (Departem.
van Landbouw).
11.30 a.m. Ploegdemonstratie met Trac
tor door de Uganda Co. Ltd.
12.00 noon. Parade van het Prijs Vee.
2.30 p.m. Sportwedstrijden Finales
voorafgegaan door een gymnastiek demon
stratie van de Protestantsche School.
4.10 p.m. Uitreiking der prijzen.
De tentoonstelling was gebouwd om een
mooie vierkante grasvlakte, waar de sport
wedstrijden plaats hadden in het midden
daarvan de muziektent, waar het muziekcorps
van de Budini School op beide dagen de
plechtigheden opluisterde. Om dit terrein
liep de groot: weg, die langs de verschillende
afdedingen voerde. In het midden der Oost
zijde was de hoofdingang en links daarvan
de afdeeling „Voedingstoffen". Hier waren
groote trossen bananen van allerlei soort,
mair, granen, erwten en boonen, suikerriet
en rijst, aardappelen en Tapioca, apennoot-
;es en andere, in Europa onbekende stof
fen. Rechts van den ingang zagen wij de
producten meer voor export bestemd ka
toen op de eerste plaats oliehoudende za
den koffie en een paar monsters spaansche
peper. Hier was ook de pluimvee afdeeling
ondergebracht, en er waren exemplaren bij,
die in Holland geen kwaad figuur zouden
maken.
De Zuidzijde werd ingenomen door de
inzendingen van de Katholieke en Prote
stantsche Missies (meest handwerk) van
het Departem. v. Landbouw (om perfecte
producten te toonen) en van eenige Firma's
die in landbouwartikelen handelen. Er was
ook een stand van Sunlight Zeep-Firma.
Hier werden aan de kleine kinderen, die op
moeders rug meegedragen werden, stukken
ze p gepresenteerd nam de k.eine het aan,
dan was de zeep voor moeder in het begin
waren de meeste te bleu, maar langzamer
hand weigerde er geen een meer tot dat men
tot de ontdekking kwam, dat het telkens de
zelfde kleine was, door verschillende vrouwen
gedragen
De Westzijde had in het midden de Grand
Stand, vanwaar de Gouverneur en de Minis
ter de menigte, in het sportveld verzameld,
toesprak en vanwaar de wedstrijden werden
aanschouwd door de Europeanen en voor
name Indiërs. Links en rechts daarvan waren
de stands voor andere Indiërs en voorname
Inlanders. Verder nog eenige inzendingen
van Firma's.
De Noordzijde werd geheel ingenomen
door de producten der Inlandsche nijver
heid. Van de timmerlui waren er tafels, stoe
len, bedden, kasten, deuren enz. desmeden
hadden lansen, messen en dergelijke uit
gesteld. Schilden en matten, manden en
vischfuiken, rattenvallen, boomschorsklee-
den en van alles en nog wat. Een luipaard,
opgezet maar buiten proportie volge
propt met vulsel, zoodat een echt luipaard,
hem ziende, zich dood zou schamen
zorgde voor een tikje humor, Humor was er
genoeg in de pottebakkers afdeeling. Niet
alleen hadden die verdienstelijke mannen
een uitgebreide collectie waterpotten, kook
potten, bierpotten, toovenaarspotten, groen
tepotjes en potjes voor onbekend gebruik
ingezonden, maar men zag er ook voorwerpen,
of liever in klei gebakken imitaties van voor
werpen sloffen, zwarte en bruine schoenen,
honden en andere dieren en last but not
least, menschen, waarvan sommige zoo realis
tisch grimmig, dat moderne Europeesche
beeldhouwers jaloersch zouden werden.
Achter de Grand Stand ware de perken
voor het prijsvee en het veld voor de ploeg-
demonstraties. Tusschen de bedrijven door
werden er demonstraties gegeven in het slach
ten en melken van vee en het prepareeren
van huiden voor de export.
De tentoonstelling duurde slechts twee
dagen, maar was druk bezocht. De prijzen
waren de moeite waard de beste melker
kreeg een bed voor de sportprijzen wer
den regenjassen, wekkers, scheermessen en
dergelijke uitgereikt. Een man liep weg met
een bed, een ijzeren koffer en een lamp.
Een ander kreeg drie veiligheidsscheermes
sen. De katoenprijs is een zilver schild, dat
voor een jaar gewonnen wordt door een van
de Sazas of onderafdeelingen in het Busoga
District.
De sport was niet uitgelezen, daar het
geheel inlandsch was zonder medewerking
van de missiescholen. Bij het speerwerpen
ging alles gewoon en de meesten wierpen
gemiddeld tot goed tot er een zijn speer
slingerde en een sensatie veroorzaakte. De
eerste 20 M. doorliep zijn speer net als de
andere niet vlugger, niet langzamer
maar in plaats van te dalen en ergens tusschen
de 40 en 50 M. in de grond te steken, ging
die speer stilletjes door over de hoofden
van de waarnemers heen en kwam zoo'n
80 M. van den werper weer op den grond.
De kreet van verbazing die opging hoort
men alleen maar bij vuurwerk
Het worstelen was in een oogenblik afge-
loopen, daar de kampioen zijn tegenstander
optilde en behandelde, zooals moeder de
vrouw haar jongste doet.
Toen bij de competitie voor de best ge-
kleede Inlandsche dames de mededingsters
de revue passeerden voor het paviljoen van
den Gouverneur, speelde de Budini Band
„O my darling Clementine".
Dit was het laatste no. en nadat de prij
zen uitgedeeld waren, keerde ieder voldaan
naar huis terug.
Nazigo, 26 Febr. 1927.
P. PREYDE.
Het been, dat niet wilde zakken
en toch zakte.
Een niet alledaagsch voorval heeft zich
dezer dagen in de gemeente Stekene, niet
ver van de Nederlandsche grens in België,
afgespeeld, vertelt het „D. v. N."
Zekere J. B. was des middags bezig
samen met zijn gezin, aan de verorbering
van een flink stuk vleesch, klaarblijkelijk
met beenen.
Of het nu de schuld was van den slach
ter of van wien dan ook; moeder de vrouw
diende zonder erg aan den baas van het
huishouden een stuk vleesch op, waarin
naderhand bekeken, 'n flink been moet zijn
verscholen geweest. Vadertje, die erg
schrokkerig bleek aangelegd, hapte onver
vaard in het heerlijk brokske dat
natuurlijk naar binnen ging als 'n karne-
melksche pap.
Edoch, hoe groot werd de ontsteltenis van
vader, zoowel als van de verdere, gezinsle
den toen plotseling vader begon te gapen
en gelrke bewegingen maakte, die deden
vermoeden dat er iets haperde in de hap-
en slikmachine. De toestand werd er niet
beter op, integendeel hoe meer papa slikte,
hoe erger de situatie werd. Met gebaren en
gezichtsuitdrukkingen konden' moeder en de
kinderen begrijpen, dat een tamelijk groot
been in vader's keel haperde. En nog steeds
werd de toestand criticker. zóó erg zelfs
dat de buren erbij te pas moesten komen en
weldra zelfs heel de straat in rep en roer
stond.
De dokter moest insgelijks op de proppen
komen. Deze besliste spoedige overbrenging
naar een kliniek in de stad St. Niclaas,
waar eene operatie zou moeten plaats vin
den.
Een auto werd in allerijl ontboden, waar
in de inmiddels hopeloos geworden patiënt
plaats nam.
Men zegt wel eens: een ongeluk komt
nooit alleen. Dit was ook hier het geval.
De autobestuurder, die verbazend aan den
haal ging met zijn wagen, reed zoo snel, dat.
toen de wagen door een put reed, heel het
mechanisch gedoetje 'n flink eind naar boven
wipte om direct daarna smakkend als he'
ware weer terug op de harde keisteenen te
botsen. Deze geweldige schommeling bleek
van „boven" te komen, zooals alle goede
dingen trouwens uit die richting geschieden,
Hoe het ook was, bij die onverwachtsche
beweging vloog plotseling het been door 't
keelgat de buikholte in, met het gevolg dat
paoa, als bij tooverslag genezen was.
En, terwijl de buren telefonisch het resul
taat van de operatie afwachtten, kwam Jan
zoo gezon als een bliekje terug in de straat
gereden, waar deze merkwaardige genezing
in groote blijdschap werd gevierd tot laat
in den nacht. Natuurlijk met de noodige
pinten bock- en andere biertjes.
Ook de vrouw vrijgelaten.
De Haagsche rechtbank heeft de gevan
genhouding geweigerd van de vrouw, wier
insluiting door den rechter-comm'ssaris te
s Gravenhage was gelast in verband met
de haar ten laste gelegde overt-eding van
bet rendezvous-verbod, nadat zij aanvanke
lijk met haar man was gea-resteerd als
verdacht van brandstichting in een perceel
aan het Groenewegje. De man was, zooals
Wen weet, Donderdagmiddag reeds op vrije
voeten gesteld.
Naar de „Res. Bode" verneemt, zal op
<18 Mei a.s., te Tilburg, feestelijk gevierd
borden de herdenkingsdag, dat de eerste
iabriek, door Stoom gedreven, door Pieter
yan Dooren voor zijn spinnerijbedrijf werd
werking gesteld.
Dit was de eerste textielfabriek in Ne
derland, die de stoomkracht toepaste, en
voor zoover bekend, de eenige fabriek uit
die periode, welke nog steeds onder den
zelfden naam, van vader op zoon overgaan
de, zonder onderbreking haar bedrijf heeft
voortgezet.
Aan de Leidsche politie werd medege
deeld, dat de woning van een 70-jarige we
duwe aan den Hoogen Rijndijk te Leiden
gesloten bleef. Bij een ingesteld onderzoek
bleek, dat de dame reeds enkele dagen ge
leden moest zijn overleden. De doodsoor
zaak is nog niet bekend; de politie heeft
echter niets gevonden, dat op misdrijf zou
wijzen.
De Rotterdamsche politie is er nog niet
in geslaagd, den dader van de inbraak in de
kiosk aan den Bergweg aldaar, die, een
tweetal schoten op een agent van politie
loste aan te houden.
Gebleken is nog, dat een der schoten een
ruit heeft verbrijzeld van de -woning van
den sigarenwinkelier C. W. L. op den Berg-
singel.
De kogel nam zijn weg door de slaap
kamer en ketste terug van den muur, waar
tegen een bed stond, dat toevallig door af
wezigheid van de bewoners onbeslapen was.
De kogel is voor het bed teruggevonden.
De winkelier lief zich niet verlokken.
De vorige week vervoegde zich bij een
juwelier in de Soetensteeg te Rotterdam
een vreemdeling, welhe een briljanten ring
ter waarde van 1450 wilde koopen. De
man wenschte met een cheque op een bui-
ienlandsche bank te betalen, doch de firma
g:ng hier niet op in. De vreemdeling gtng
daarop heen, doch eenigen tijd later kwam
deze terug met chèques op de Bankers Trust
Co. te Parijs tot een gezamenlijke waarde
van frs. 18.000. Hij noemde verder verschil-
.ende referenties. Echter, de juweliersfirma
liet zien niet verlokken den ring af te geven.
De man, die een Griek bleek te zijn, zou
jisteren terugkomen, doch hij bleef weg. Bij
informatie in zijn hotel bleek hij spoorloos
verdwenen zonder zijn verblijf te hebben be
taald.
Laier is de Griek aangehouden en ter be
schikking van den Vreemdelingendienst ge
steld. De chèques zijn waardeloos gebleken.
De twee 16-jarige meisjes Wilhelmina
Bos en Tonia Geluk, die zooals reeds ge
meld werd, Zondagochtend uit het wees
huis aan de Goudschewagenstraat te Rotter
dam zijn weggeloopen en wier opsporing
werd verzocht, zijn te Haastrecht aange
houden. Zij zijn door de politie naar Rotter
dam teruggebracht.
De man in vrijheid.
De 23-jarige fabrieksarbeider uit Houten,
die op last der justitie te Utrecht in het
huis van Bewaring aldaar gevangen werd
gehouden totdat zou zijn uitgemaakt of hij
al dan niet schuld zou hebben aan den
dood zijner vrouw, die naar men weet eeni
ge dagen geleden des avonds nabij de for
ten in een gracht verdronk, is thans weder
in vrijheid gesteld. Men heeft geen redenen
kunnen vinden om zijn verkaringen, dat zijn
vrouw--zichzelf van het leven heeft beroofd
in twijfel te trekken.
cbercheur
deed zich als kooper van het j
ADVERTEEREN IN DE KATHOLIEKE ILLUSTRATIE IS GOUD WAARD
125.000 ABONNE'S
VRAAGT TARIEVEN AAN BIJ ADM. KATHOLIEKE
ILLUSTRATIE (afd. Advertentiën)
NASSAULAAN 49 HAARLEM
TELEFOON 13S66 (3 lijnen)
Tegen den oud-hoofd-rechercheur v. d.
W., te Padang, is wegens knevelarij van
Chineesche ingezetenen en inlandsche re
chercheurs twee jaar en zes maanden ge
vangenisstraf geëischt.
De militaire actie in het Soloksche is ge
ëindigd. In totaal zijn 239 personen gear
resteerd en 350 vuurwapens achterhaald
De compagnie van kapt. Akkersdijk vertrekt
vermoedelijk binnenkort naar Java.
Hoe ze gesnapt werden.
Gouverneur C. J. v. Kempen heeft tijdens
een verblijf te Batavia een vertegenwoor
diger van Aneta te woord gestaan, die o. m.
naar den politieken toestand informeerde.
In verband met het smokkelen van vuur
wapens door de Chineesche extremisten,
werd o. m. het volgende ter illustratie ver
haald;
Een leegstaand huis in een der oudste
straten van Medan's woonwijk prijkte plot
seling met een naambordje, dat de suggestie
van Europeesche nieuwe bewoners gaf.
Het zou te ver voeren om mede te dee-
len hoe, maar kort daarna kreeg de Medan-
sche stadsrecherche er de lucht van, d.a,t
dit huis het hoofdkwartier moest zijn
of worden zou van een buitengewoon
gevaarlijk propagandist. Na zorgvuldige
voorbereiding bewees een inval, dat het
vermoeden juist wr.s geweest; enkele ge
vaarlijke vogels werden geknipt, maar hel
vervolg van deze geschiedenis leerde tevens
nog iets anders. Toen de recherche onge
veer klaar was met haar werk en op het
punt stond te vertrekken, reed een goed
geklcede Inlandsche vrouw in een rickshaw
rustig op het huis af. Naderbij gekomen
wilde ze plotseling weder vertrekken. De
recherche vond dit verdacht. Men noodigde
haar uit te willen uitstappen, waaraan na
eenig tegenstribbelen werd voldaan. In de
eerste plaats bleek zij na het opgeven van
allerlei va.lsche namen de echtgenoote van
den gevaarlijken propagandist te zijn. Men
vond in haar bezit een ruwe schets van de
kustlijn van het gewest met rivieren en
havens, tamelijk juist aangegeven en terwijl
men nog met het onderzoek bezig was,
kwam de Chineesche rickshawtrekker met
groot misbaar terug. Hij hield een klein
voorwerp in de hand. Dit voorwerp bleek
een fonkelnieuwe geladen browning te zijn!
Alle rickshawtrekkers zonder uitzondering
hebben de gewoonte om, nadat zij iemand
bebben gereden en het verschuldigde be
drag hebben ontvangen, bet kussen van de
rickshaw om te kceren en om te schudden.
Dit had hij ook na het laatste vrachtje ge
daan en daarbij de browning aangetroffen
en toen hem de vraag gesteld werd: hoe
komt die revolver daar, antwoordde hij
prompt: „die is natuurlijk van die juffrouw,
die ik zoo net heb gereden
Verdere nasporingen brachten aan het
licht, dat de kaart bedoeld was om de
plaatsen aan te wijzen, waar de extremis
ten meenden de meeste kans te hebben
korte vuurwapens binnen te smokkelen. De
hoofd,.bewonervan dit „Etiropeanen"huis,
die op dien dag niet aanwezig was, werd
later geknipt. Hij was de man van bedeel
de Inlandsche vrouw.
worden daarvan heden onge-
slachloL'er: verkoudheid en
dan ook typisch Hollandsche
die licht ernstiger gevolgen
Duizenden
twijfeld het
hoes'en zijn
ongemakken,
hebben.
Akker's Abdijsiroop is evenwel een echt
Hollandsch middel ertegen. Neem dus bij
een rillerig gevoel, een grieperige onbehaag
lijkheid, een lichte keelpijn dezen verzach
tenden slijmoplossenden en toch krachtig
ingrijpenden kruidensiroop. Gij stui' daar
mede de verkoudheidsaanval van U of Uwe
kinderen in het begin en voorkomt daar
door erger. 3481
Rechtsingang is verleendtegen mr. K. H.,
advocaat alhier, wegens omkooping an
bedreiging van een inlandsch bestuurs
ambtenaar. van wien hij een getuigen
verklaring inzake beschuldiging van mein
eed wilde hebben.
Het militair gerechtshof bevestigde bet
vonis van den krijgsraad, waarbij de 2e luit.
der Adm. J L. veroordeeld was tot twee
jaar gevangenisstraf wegens ontrouw en
falsiteit in het bewind van penningen, met
vervallenverklaring uit den militairen stand.
E. R. K-LEVENSVERZEKERING
MAATSCHAPPIJ.
De jaarlijksche algemeene vergadering van
aandeelhouders der E. R. K.-Levensverze-
kering-Maatschappij te Nijmegen, zal plaats
hebben op Dinsdag 24 Mei a.s., des namid
dags ten 2 ure, ten kantore der Vennoot
schap te Nijmegen. Voorgesteld zal worden
over het boekjaar 1926 een dividend uit te
keeren van 10 procent.
Uitbetaling, volgens accoord, verzekerd.
De voorzitter van den Ned. Toonkunste-
naarsbond bericht, dat de ondernemers van
de Nederlandsche Opera, directeur de heer
Heuwekemeyer, aan de orkestleden het
volle loon over de afgeloopen speelweek
betaalde. Voor den resteerenden duur der
overeenkomst (vier weken) is een acoord
getroffen tot uitbetaling van 50 pCt. der
salarissen. Het volle bedrag hiervan is on
middellijk aan den vertegenwoordiger van
N.T.B. ter hand gesteld.
Naar aanleiding van de onlangs te Am
sterdam gehouden Fransche tentoonstelling
zijn door de Fransche regeering een aantal
onderscheidingen verleend. Zoo zijn be
noemd tot commandeur van het Legioen
van eer de heer F. Schmidt Dcgener, hoofd
directeur van het Rijksmuseum, tot ridder
in het Legioen van Eer de heer C. W. H.
Baarn, directeur van het Stedelijk Museum
jhr. D. C. Röell, conservator bij het Rijks
museum van schilderijen, de heer Frits Lugt
en de heer Ant. W. M. Mensing en tot Of
ficier de VAcadémie de heer Casj. Niehaus
en mevr. De KlerkViola.
Eindelijk de zaak opgelost.
Men herinnert zich het geval van den
Delftschen Rembrandt: het portret van een
ouden man met een doek om het hoofd, cfat
door ds. Bredius reeds eenige jaren geleden
voor een copie was verklaard.
Daarna is het stuk door den eigenaar, den
heer Duynstee, in het Delftschen museum
geëxposeerd, nog door verschillende ken
ners bekeken.
„Dr. Hofstede de Groot", zoo meldt het
„Vaderl. meende dat het een 150 a 200 jaar
-;ud was. Prof. dr. Martin daarentegen zei,
dat 't een copie was, zooals er iederen dag
in het Mauritshuis r.og gemaakt worden. Een
expert bood.. 50.000 gulden. Maar de heer
Duynstee ging niet op de aanbieding in.
In Breda beweerde een schilder het ge
maakt te hebben en op een oud doek, waar
een portrert op zat, geschilderd, te hebben.
De heer Duynstee wien het verdroot om
maar steeds niet definitief te weten of het
schilderij oud was of nieuw, ging er mee
naar den heer Van Bohemen ten onder
zoek.
De heer Van Bohemen bekeek eerst het
raam en bewees met andere ramen uit de
18e eeuw dat het uit dien tijd was en het
doekdoek er ook in dien tijd opgespijkerd
moest zijn. De heer Duynstee was nog niet
overtuigd. Toen volgde de laatste proet en
daarvoor nam de heer Van Bobgmen een
watje gedrenkt in spiritus met alcohol van
99 pCt.
Op den do:r den heer Duynstee aangewe
zen hoek wreef de heer Van Bohemen en
onmiddellijk kwam het grijze doek te voor
schijnt. Om te laten zien, dat oude verf met
een grootere hoeveelheid alcohol niet op
lost, wreef de restaurateur over oude schil
derijen en zelfs op een landschapje uit 1516.
De verf was niet weg te wrijven.
De heer Duynstee wees nog een plekje
aan, dat hij behandeld wilde hebben en nu
gebeurde het met een paar druppels alcohol
en spiritus. Ook nu verdween de verf als
sneeuw voor de zon. Nu was de eigenaar
overtuigd en constateerde dat verschillende
experts zich vergist hadden. Hij was blij, dat
de zaak nu, na zooveel jaren, eindelijk tot
een beslissing was gekomen.
HET CONCERTGEBOUWORKEST OP
BUïTENL ANDSCH TOURNÉE.
Het Concert gebouworkest heeft Dinsdag tc
Mannheim het laatste concert op zijn Duit-
sche tournee gegeven. Uitgevoerd werden
Beethoven's ouverture „Coriolan" en de
derde Symphonie, benevens de vijfde Sym-
phonie van Tchaikofski. De groote Musen
saai van den Rosengarien was tot de laatste
plaats bezet. Op de balcons stonden nog
vele luisterenden nauw op elkaar.
Het publiek heeft Mengelberg en het
orkest geestdriftige ovaties gebracht. Na
afloop bood de Philharmonxsche Verein den
dirigent een souper aan.
Politiemannen voor de Rechtbank.
Straffen van 2 jaar en 1 jaar en vier
maanden geëischt.
De Rotterdamsche Rechtbank heeft giste
ren de geruchtmakende helingszaak behan
deld, waarbij een ontslagen en een dienst
doend agent v,a.n politie (thans eveneens
ontslagen) betrokken zijn.
In den nacht van 29 op 30 December j.l.
werd ingebroken in den juwelierswinkel
van de fa. Amelick Merkes op den Goud-
schenweg aldaar, Een groote partij gouden
en diamanten sieraden tot een waarde van
10.000 werd ontvreemd.
Het gelukte de politie van het bureau
Meermanstraat niet de daders op te sporen,
tot zich in het begin van Januari icmsitd
ban het bureau meldde, met de mededee-
ling, dat er wellicht nog iets terecht zou
komen van het gestolene.
De politie ging, gelijk men zich herinne-
gestolene voor en op Zondagavond 9 Januari
zou in een huis aan het Reigerspad de trans
actie plaats vinden, welk huis werd be
woond door den agent van politie A. B.
van het bureau' Paul Krugerlaan.
Het huis werd door een groot aantal
agenten omsingeld, terwijl binnen de onder
handelingen gevoerd werden tusschen den
,a,gent B., den ontslagen agent C. van W.
en den gewaanden kooper, tei-wijl daar la
ter nog kwam mej. M. H., die het gestolene
bij zich had.
Teen het goud op tafel lag, drong plotse
ling de politie met de revolver in de hand
de kamer binnen.
Het drietal werd gearresteerd en het ge
stolene in beslag genomen. Doch toen bleek
dat het gestolene niet afkomsti gw,as van
de inbraak bij de firma Ameling Merkes,
doch van verschillende inbraken te Hille-
gersberg, Vlaardingen en Bloemendaal.
Later hadden nog verschillende arresta
ties in verband met deze zaak plaats.
Thans stonden terecht de 28-jarige C, v.
W. en de 32-jarige A. B.
Na het getuigenverhoor eischte de Offi
cier van Justitie de maximum-straffen, die
op de ten laste gelegde misdrijven zijn ge
steld. Tegen verdachte Van W. eischte spr
wegens poging tot heling twee jaar en tegen
verdachte B., wegens medeplichtigheid daar
aan, een jaar en vier maanden gevangenis
straf.
De toegevoegde verdedigers, mrs. A. v.
Weenen ei* F. A. Hodleman, hiepleitten
resp. voor Van W. en B. vrijspraak en
clementie.
De uitspraak werd bepaald op 24 dezer.
Het verhaal eener opzienbarende gene
zing.
„Rozenregen", het maandblad ter eere der
Kleine Theresia van het Kindje Jezus publi
ceert een interessanten brief van pater E. P.
Taillier S. J. uit Roubaix, waarin het verhaal
wordt gedaan van een opzienbarende ge- J
nezing, die verkregen werd op 17 Juni 1923
in een verbannen Fransche klooster-communi
teit, gevestigd te Luingne in België. Pater
Taillier schrijft het volgende
In 't klooster der Franciscanessen van Je
zus te Luingne, bij Moesereen (België) zou op
17 Juni 1923 de plechtige kleeding plaats heb
ben van drie postulanten, en mij was opdracht
gegeven het Triduum ter voorbereiding van
het feest te houden. Toen ik, op Woensdag
13 Juni, ter plaatse aankwam, vond ik de
Eerwaarde Moeder Overste in verslagenheid.
Een der voortreffelijkste leden der communi
teit, amper 25 jaar oud, lag te zieltogen en
dreigde door haar dood op 't naderend blijde
feest een donkere schaduw te werpen. Men
had al het mogelijke gedaan om haar te red
den. Meerdere geneesheeren waren in consult
bijeengeroepen de eene noveen was gevolgd
op de andere, en de Eerwaarde Moeder zelf
was negen opeenvolgende dagen, naar 't hei
ligdom getrokken van O. L. Vrouw de la
Marière, op drie kwartier gaans van het kloos
ter, om er in de H. Communie de genezing van
haar dierbare zieke af te smeeken.'t had
niets gebaat. „Nu hebben we alle hoop opge
geven," besloot zij, droef te moede.
't Was aan darmtering dat Zuster S. Michel
ging bezwijken. Bovendien had ze een ver
wonding aan de rechterlong.
Uit zwakke ouders geboren, die haar spoe
dig ontvallen waren, had ze nooit een kloeke
gezondheid genoten. Onder den oorlog, in het
jaar 1917, toen Amiens ontruimd moest wor
den, werd ze overgebracht naar -Montpellier
en deed bij die gelegenheid een erge verkoud
heid op. Sindsdien stond ze bij de geneeshee
ren geboekt als teringlijdster. Van lieverlede
kwam zij ertoe, geen voedsel meer te kunnen
inhouden terwijl zij ook voortdurend last had
van de ingewanden. Vanaf November 1922
ze verbleef dan reeds te Luingne viel ze
dikwijls in onmacht, en sedert Maart 1923,
was haar toestand waarlijk zorgwekkend. Al
wat ze nog gebruiken kon, was een weinig
melk, en nog kon dit haar weinig of niets hel
pen daar het voedsel niet meer door het li
chaam opgenomen werd. Kortom, sedert zes
jaar was het leven voor haar een lijdensweg
zonder ophouden. Eindelijk, om het nog er
ger te maken, deden herhaalde bloedspuwin
gen zich voor, op Dinsdag 12 Juni, en ook den
volgenden dag, toen ik in het klooster aan
kwam.
De engelachtige blik der zieke trof me
over haar uitgemergeld gelaat lag een zeer
zachte uitdrukking, en af en toe kwam er een
hemelsche glimlach over. Ze scheen volko
men overgegeven aan den goddelijken wil.
Op Donderdag 14 Juni, nieuwe bloedspu
wingen, en evenzoo op Vrijdag 15 Juni. Dien
dag meldde de Eerwaarde Overste zich bij mij
aan en reikte mij de som van 200 fr., die ze
had bespaard om de zieke naar Lourdes te la
ten reizen. „Eerwaarde," zegde ze, dat geld
was voor ons kind bestemd, en, al zijn wij arm,
toch wil ik het niet houden. Aangezien aan
Lourdes niet meer te denken valt, en Zuster
S. Michel gaat sterven, bid ik u met dit geld
Missen te laten opdragen tot lafenis van haar
zielIk vroeg haar daarmee liever te wach
ten tot de dood zou ingetreden zijn. „Zooals
ge verkiest Eerwaarde maar gun haar toch
van uwe aanwezigheid gebruik te maken om
een generale biecht te spreken."
Zoo kwam ik dus andermaal bij de sterven
de, op Vrijdag 15 Juni. Ik bevond haar zoo
zwak, dat ik niet nalaten kon haar te zeggen
„Mijn dochter dat is niet mooi van u Ge gaat
dus sterven juist tegen het feest der inkleeding
en ge bedroeft de gansche communiteit Zie
hier is een prentje van de Gelukzalige There
sia van het Kindje Jezus, dat voor mij groote
waarde heeftik plaats het hier voor uw bed,
en ge moet aan de kleine Heilige vragen, dat
zij U eerst de volgende week komt halen, om
het klooster niet in rouw te dompelen tegen de
plechtigheid." Met een zachten glimlach be-
tuigde de zuster hare instemming met mijn
voorstel.
Maar opeens, door een plotselinge ingeving
werd ik genoodzaakt met klem en gloed ver
der te spreken „Maar kom waarom ons
daarmede tevreden gesteld Laten we gerust
een mirakel vragen 't Is heden Vrijdag we
zetten dadelijk een triduum in van gebeden
en Zondagmorgen moet ge genezen zijn en de
plechtigheid bijwonen. Van uw ziekte mag
dan geen sprake meer zijn. Het is ontegen
zeggelijk, dat wij deze gunst enkel vragen in
zoover zij vereenigbaar is met de meerdere
glorie Gods, met de meerdere eer der Geluk
zalige Theresia en met de heiligmaking uwer
ziel."
Moeder Overste merkte op, dat mijn tri
duum erg besnoeid en voor een groot deel van
doel veranderd was. „'t Zal er een zijn als voor
de verrijzenis van O. L. Fïeer, gaf ik haar ten
antwoord. Hij is den Vrijdag gestorven en den
derden dag verrezen. Zuster Michel moet
Jeveaeeas Zondag verrijgensoo hebben wen'
spreken, en die zoo beslissende woorden kwa
men als vanzelf opgeweld over mijn lippen.
zullen Uw zenuwen kalmeeren en sterken en
Uw slapeloosheid verdrijven.
Buitje 75 ct. Bij Apoth. en Drogisten
De zieke had mijn prentje gevat en kuste
het met vroom vertrouwen. Dan hoorde ik
hare biecht. Maar zoo krachteloos was ze,
dat ze moeite had mijn vragen met ja en neen
te beantwoorden. Na de absolutie ontvangen
te hebben, verzocht ze om het H. Oliesel, op
dat alles in orde zou zijn. De communiteit
werd bijeengeroepen, en ik maakte spoed,
want alles liet een spoedige afloop verwachten.
De zieltogende was bij kennis gebleven, en
haar lippen schenen nog een gebed te preve
len. Met haar doffe oogen waarvan de half
gesloten leden onbeweeglijk bleven volgde zij
de zalvingen. De hartslag ging ontzettend
snel en het hijgend ademhalen was een pijn
lijk gereutel geworden.
Dat gereutel hield aan tot 7 uren 's avonds
dan bleef het achterwege, en wij dachten dat.
het kalmte was voor het naderend einde.
Zoo goed als zeker zou de eerstvolgende
bloedspuwing den levensdraad afbreken.
Daar ik verder niets meer doen kon, gaf ik
haar nogmaals de absolutie van het stervens
uur en vertrok naar de pastorie.
Den volgenden morgen was ik reeds te 6
uur in het klooster om te hooren hoe het was.
„Ze heeft goed geslapen, Pater!" riep men
mij toe. „Zij is een ander mensch. En zoo
heerlijken nacht als deze had ze, dunkt haar,
nog nooit in 't leven!"
Na mijn H. Mis begaf ik mij naar de zie
kenkamer. Er had zich inderdaad een ver
bazende verandering voorgedaan. Zr. S.
Michel zag er genezen uit; het lachende we
zen, de levendige oogen, het gemak van
spreken, alles wees er op dat weer frissche
levenskracht door hare aderen stroomde.
De dokter die intusschen kwam, bleek riet
weinig verrast bij het zien der gedaantever
andering. De stervende van daags te voren
zeide hem dat ze honger had. „Wat zou ze
het liefste hebben," vroeg daarop de dokter,
„melk, eieren?"
Moeder Overste antwoordde dat eieren
haar gewoonlijk niet goed bekwamen, maar
de Zuster verzekerde dat zij vandaag heel
goed eieren zou kunnen nemen. Daarna
bracht men haar in een groot glas een halven
dooier in melk gemengd met water; ze le
digde het glas met de gretigheid en blijheid
van een kind dat herleeft.
Een tweede glas met dezelfde inhoud on
derging hetzelfde lot en beviel even goed.
Dan ging de dokter over tot het onderzoeken
der ademhaling; geen spoor van ziekte aan
de long te ontdekken.
Vol vreugde ging de dag voorbij. De gun
stelinge des hemels ontving gedurig bezoek
van haar medezusters, zonder eenige ver
moeienis te laten blijken.
's Anderdaags, Zondag, na even goed ge
slapen te hebben als den vorigen nacht, werd
ze om 6 uur naar de kapel gebracht voor een
eerste, gelezen H. Mis, die ze bijwoonde
zonder dat eenige zwarigheid zich voordeed.
Toen ze weer op de ziekenkamer was sprak
ik in deze voege:
„Wij hebben van de Gelukzalige Theresia
verlangd, dat onze zieke bij de plechtigheid
der kleeding zou kunnen aanwezig zijn; ze
zal er dus naar toe gaan. Er speelt zich hier
een mirakel af onder onze oogen: wij moeten
het doordrijven!" En daar de ziekenzuster
vond dat wij erg onvoorzichtig te werk gin
gen, voegde ik haar toe: „Meer geloof het>-
ben, zuster!"
Enkele oogenblikken daarna ging de ster
vende van gister, door haar overste gesteund,
te voet naar de kapel, zestig meter van haar
kamer af. Anderhalf uur hield zij het vol in
die besloten plaats, waar spoedig, uit hoofde
van het groot getal aanwezigen, een overdre
ven warmte heerschte; zij volgde met aan
dacht de Ceremoniën, luisterde naar de preek
en bij elk lied dat aangeheven werd, zong zij
met volle stem het refrein mede. Zonder ver
moeienis gewaar te worden, keerde ze dan
naar de ziekenkamer terug. De dokter kon
zijn oogen niet gelooven. Als dit nu nog geen
genezing, geen volkomen genezing mocht
heeten!
Op het middaguur kwam Zr. S. Michel
naar beneden, verscheen in de eetzaal, waar
ze op handgeklap werd onthaald. Zij nam
dezelfde spijzen als de anderen, alleen nog
het vleesch latend, en de maag verwerkte
alles zonder moeite.
Den middag bracht ze door in vroolijk ge
babbel met haar medezusters: 't was immers
ontspanningstijd voor de communiteit.
Daarna woonde ze het Lof bij; en toen
de zegen met het Allerheiligste gegeven werd
knielde zij zonder eenigen steun op den grond
en bleef in vervoering de H. Hostie aansta
ren, zonder zich te bekommeren om het
grommen van haar verpleegster, die nog im
mer voor verdere gevolgen beducht was.
Te half zes echter kreeg ze bevel, weer
naar bed te gaan. Men vond immers het
wondere gebeuren reeds voldoende voor diea
dag. 's Anderendaags sloeg ze de hand weer
aan haar gewone werk, het verstellen van het
schoeisel der weesmeisjes. En van den vol
genden dag af, Dinsdag, begon zij ook
vleesch te eten, zonder eenige stoornis daar
van te ondervinden.
De spijsverwerking was heelemaal nor
maal geworden.
Zaterdag, 23 Juni, niettegenstaande de
ziekenverpleegster, die nog steeds op meer
voorzichtigheid bleef aandringen, verklaarde
de dokter dat hij voortaan met zijn vroegere
patiënte niets meer te maken had.
„Ik stel een feit vast," sprak hij, „voor acht
dagen stond ik hier voor een jonge zuster, die
op sterven lag en ieder oogenblik den laat-
sten adem kon uitblazen; en nu zie ik die
zelfde persoon voor mij staan als een gezond
normaal mensch."
Zr. Michel won snel aan krachten en ge
wicht. Op Maandag 18 Juni, daags na haar
genezing, woog ze 40 ys kilogram, een week
daarna had ze het reeds gebracht tot 45 54
en op 1 Juli tot 48 \'-i Kilogram.
Haar ziekte behoorde beslist tot het ver
leden.
Haar geneesheer Dr. Vuylsteke," heeft het
volgende getuigschrift gegeven:
„Ik ondergeteekende, Vuylsteke, arts te
Moercroen, verklaar op 12 Juni 1923 geroe
pen te zijn geweest bij Zr. S. Michel, (in de
wereld Mej. Alice Dubuffet) te Luingne.
Ze leed:
le. Sedert zes jaar aan chronische buik
loop, (waarschijnlijk van tuberculoseaard),
2e. Aan een verwonding der rechterlong.
Op 12 Juni en de drie daaropvolgende da
gen heeft ze bloed gespuwd.
Op 16 Juni 1923 heb ik nogmaals onder
zocht en vastgesteld dat ze volkomen ge
nezen was.
Op 12 dagen tijds heeft ze 8 kilo aan ge
wicht bijgewonnen.
