OnzeVrouwenrosrisk
m
Treinroof.
japon mei borduurwerk.
Langdurige
kastranden.
Borduurmotiefje.
D© Baby in de vorig© eeuw.
Kinderen en Muziek
Wollen bloemen.
Spatkleed,
MACHTELD.
CORMA.
m.
Bereiding van eenige
voorjaarsgroenten en
gerechten met deze
groenten.
CAROLINE.
-
DINt-
V
#ue?ïlere werkelijkheid is 'n soort
Damocles-zwaard, dat vroeg of laat op
elke dierbare illusie neerploft. Van haar
geboorte af wordt deze laatste erdoor
bedreigd, maar het noodlottig staal hangt
soms heel lang als in tweestrijd heen en
weer te schomhielen, tot op een goeden
dag, zonder eenige waarschuwing, plot
seling het draadje knapt.-
Ik had nooit vermoed dat ik nog een
Tan m'n vroomste kinderdroomen onge
rept bezat, omgeven door hetzelfde goud
waas van geheimzinnigheid als in het
eerste beginMaar eergisteren ben
ik dien in een derde-klasse-coupé kwijt
geraakt, als laatste van een heele serie
soortgelijke zieleschatten en daaraan
heb ik eigenlijk pas bemerkt, dat ik deze
eene tot nog toe steeds bewaard had,
ergens op een vergeten vlierinkje vol af
gedankte herinneringen, half-onbewust en
zonder er ooit opzettelijk naar om te
zien.
IJc wou wel eens weten of ze in an-
derer wiskundige loopbaan óók zóó'n
groote rol gespeeld heeft: die diepe, bijna
bijgeloovige bewondering voor de al
machtige, geniaal neergeworpen G's,
waarmee de juffrouw in de klas de ge
lukkig-geslaagde sommetjes placht te be
zegelen, die zwierige, beslissende letter-
krul, waarvan alles afhing.... Vooral
wanneer Je laat naar school bent ge
gaan, na wat voorbereidend huisonder
wijs, zoodat je de klassen van leitjes en
telraampjes zegevierend achter ie moogt
laten en zonder overgang wordt opgeno
men in de hoogere sferen van edele
schriften en heusche rekenboekjes, kan.
zooiets vanaf den eersten dag een on-
uitwischbaren indruk op je maken.
Hoe hóe zou de juffrouw dat doen?
Zou ze zich ooit geoefend hebben
het erg dikwijls hebben moeten probee-
ren, eer het zóó prachtig werd, of zou
ze bet vanzelf altijd gekund hebben? 't
Was toch eigenlijk al onbegrijpelijk, hoe
groote menschen hun letters zoo losjes
in zulke verrukkelijke bochten en krul
len konden neergooien zonder er bijna
naar te kijken je kon ie niet voor
stellen dat je eigen stijve, knobbelige
schoonschrift-producten zich ooit tot
zoo'n pracht en majesteit zouden kun-
ken ontwikkelen.... Maar die G's
dat was de apotheose, het volmaaktste
meesterstuk dat ooit door menschelijk
pogen tot stand kon worden gebracht.
Het feit dat je nooit zag, dat de juffrouw
het deed, en slechts het resultaat op vas
te tijden doodstil kreeg voorgelegd, ver
innigde nog het geheimzinnige waas, dat
om de wording van deze geluks-runen
dreef. En wel duizendmaal probeerde je
zelf op alle kladjes, die je maar machtig
kon worden, op de witte randies van alle
periodieken die binnen ie bereik kwa
men, op alle schuttingen en zelfs op
heimelijke zijkantjes van de schoolban
ken, routine te verkrijgen in het «obel
bedrijf, G's neer te slingeren met dezelf
de nonchalante schikgodin-allures als
de juffrouw 't vermoedelijk deed, en
dezelfde diepzinnige gelaatsuitdrukking
die je gewichtige fantasie haar toedicht
te.... Maar het werd nooit iets.... En
zoo kreeg je de overtuiging, dat het
scheppen van de authentieke G's een
heel speciaal privilege was, als 'n soort
genade-van-staat uitsluitend verbonden
aan het ambt van onderwijzeres....
En nu zat ik eergisteren, zóóveel jaar
later, met twee of drie van die bevoor
rechte wezens in een locaaltreintje. Ze
waren bijzonder vroolijk, gelijk het uit
verkorenen betaamt; één scheen zelfs jarig
en tracteerde daarom zichzelf en de an
deren op een kledderige ragout in een
cartonnen vouwdoosje, wellicht eenmaal
door den maker bedoeld als roomsoezen.
En ze hadden elk een aktentasch bij zich
vol schriften om te corrigeeren, en toen
de vloeibare taartjes op waren, en ze
niet meer wisten hoe zich bezig te hou
den, begonnen ze die over en weer te
bekijken. Het waren Tekenschriften.
En daar kwam het Damocles-zwaard
omlaag over mijn laatste illusie...-
JO, is dat Mien ScholteDie pien
tere hè? Goed, goed, fout, goed.... al
lemaal goed op één na? Zooiets mag ik
wel.Zeg, maak jij nooit van die groo
te G's midden er doorheen? O, dat is
gewoonweg mijn fort.Maar ik heb
er genoeg op gezwoegd eer ik er slag
van kreeg
„O nee, dat kan ik heelemaal niet, zeg
'k sla 'n modderfiguur als ik 't pro
beer. Ze willen maar niet fatsoenlijk
worden bij mij!"
Gerechtige goden! Ik weet nog goed,
dat we, na de 3e klasse onder aanvoe
ring 3 er teerbeminde faffrotnv-tnet-de-
G's te hebben doorloopen, in de vierde
belandden bij een andere, die we ver
eerden en grootelijks vreesden tegelijk,
daar ze gewoonweg hemelsch vertellen
kon, maar allerverschrikkelijst streng
placht te zijn, en op de meest ongelegen
momenten bovendien nog clairvoyant
óók. En deze dame had de eigenaardig
heid, bij 't corrigeeren der Tekenschrif
ten een enorme dwarsstreep te krassen
door wat haar niet aanstond, en de on
berispelijk opgeloste vraagstukken met
geen vinger aan-te roeren, zoodat ze 'n
beslist verlaten indruk maakten. Juist
aan de onberoerde vereenzaming van die
eilandjes tuschen de gezellig bestreepte
vakken kon je dan zien, hoeveel of hoe
weinig je met bevredigende resultaten
bewerkt had.
Zou.ik huiverde nög om die schen-
nende gedachte brutaalweg uit te den
ken zou die verschrikkelijk-strenge,
steile, gladde juffrouw met het dunne,
geriemde middel, dat ik nög voor me zie,
zou se die sober-strepefige gedragslijn,
die ons juist een vreeselijk en geheim
zinnig uitvloeisel van haar groote etreng-
heid en volkomenheid toescheen, mis
schien óók gevolgd hebben omdat.
haar G.'s maar niet fatsoenlijk bij haar
wilden worden?.... Modderfiguur.
Schandelijk vermoeden!
Maar met dat alde bovennatuur
lijke gave van de heerlijke G's, waarin
ik, dat merkte ik nu pas, al die jaren
nog met de oude devotie had geloofd,
was plotseling teruggebracht tot een kin
derachtig kunstje, een handigheidje, dat
je al of niet lukteDe wijding was
er af, de heilige schroom die dit mysterie
liefdevol omzweefde, had alle beteeke-
nis verloren 'Nu wist ik, hoe hijzonder
natuurlijk en menschelijk er wordt om
gesprongen met schriften, waarbij de
juffrouwen verzekeren, thuis te huilen en
te zuchten (o, dat geheimzinnige „thuis"
van de juffrouwen, die schemerige hek
senketels, waar de krassen en de G's en
indirect ook de rapport-cijfers gebrou
wen werden!) waarvan ze verklaarden
niet te kunnen slapen van zorgen en
ellende! Deze meisjes waren jonger dan
ik, en zooals ik zei, bijzonder opgeruimd.
Ze leken goed uitgerust, en haar eetlust
was uitmuntend.
Mijn G's.... Och, gaat 'tniet met hón
derdduizend dingen zoo, met honderd
duizend afgodjes van ons geloovig kinder
hart? Wat beteekent het ineenstorten
van onze groote-menschen-luchtkasteelen
vergeleken bij de ervaring, dat de ziel
volle oogen van onze lievelingspop naar
binnen kunnen vallen in haar hoofd en
daar rondrammelen, op gruwelijke wijze
verbonden door een stukje koperdraad?
Dat de edelgesteenten uit het Godslampje
van ons Mei-altaartje op de markt ver
krijgbaar zijn in vijf-cents-ringen, en dat
het liefelijk geruisch in den grooten
hoorn op den schoorsteenmantel hééle-
maal de zee niet is
Na de verrassing: dat ik dat altijd nog
bewaard had, dat van die G's ben ik
eens ijverig gaan zoeken of er mogelijk
nog niet méér van die restanten in me
verstopt zaten, die ik zelf niet meer
wistEn werkelijk, één heb ik er nog
gevonden. Ik koester kinderlijke gevoe
lens van vereering jegens den samenstel
ler van het spoorboekje, die terug te
brengen zijn tot ongeveer mijn zesde
levensjaar, en sindsdien* nog niet dc
minste verandering ondergingen. Wié
maakt het spoorboekje? Hoè doet hij
het? Hoe verbetert hij de drukproeven?
Ik weet het volstrekt niet, Goddank!
Mijn vereering voor zijn combinatie-ver-
mogen en zijn zin voor détail-verzorging
is onbegrensd, en sprookjesachtig-irreëeL
Ik weet pièts van hem! En laat niemand,
in een van zijn gehoorzame locaal-vehi-
kelen noch daarbuiten, óóit het hart
hebben, me iets te vertellen!
Het is een algemeen gebruik, om de
kasten te versieren met papieren ran
den. Smaakvolle en practische huisvrou
wen gebruiken ook linnen kant voor het
zelfde doel, immers linnen kant scheurt
niet, kan gewasschen worden en hoeit
niet ieder jaar door nieuwe vervangen te
worden. Maar in kasten waar men de
planken zien kan, zooals glazen kasten in
de keuken of linnen kasten (waar uit den
aard der zaak altijd meer zorg aan be
steed wordt), maakt een eigen gemaakte
rand toch het meeste effect. Men kan het
stramien in alle breedten krijgen; het is
zeer zeker geen werkje van een oogen-
blik, maar het1 loont de moeite, zoowel
door het aspect als door de soliditeit.
Het hierbij gereproduceerde motiet, dat
xeer gemakkelijk te borduren is, kan het best
in wol of waschzijde worden uitgevoerd en
eaowel - dienst doen ter garneering van
japonnen en blouses als van tasschen en d.
Om het motief op de te bewerken stof over
te brengen, trekke men het eerst op stevig
calqueerpapier of linnen over. Vervolgens
wordt het motief langs de lijnen doorge
prikt en -door middel van een watje met
houtskoolpoeder of talk op de stof overge
bracht en met potlood ol krijt overgetee-
kend. Zooals wij reeds hierboven zeiden, is
het motief vooral zeer geschikt ter garnee-
ring van japonnen en blouses. Wegens
plaatsgebrek kunnen wij slechts één voor-
beèld geven. Het is eén aardig deux-pièces
ccstuum, dat zoowel vafn wollen iersey,
crêpe marocain als crêpe de cnine gemaakt
kan worden. In het eerste geval neme men
b.v. licht-blauwe jersey, dat mên met witte
wol motieven, witten kraag en ceintuur ver-
tiert. !n het tweede geval neme men zwarte
marocain, waarop men de motieven met
rcode zijde borduurt en verder garneert met
een* rcode crêpe de chine kraag en een peau
de suède ceintuur. Voor het geval, dat men
de japon van crêpe de chine vervaardigt
nemfl men dit in een teer rose en garneerc
de japon met donkerblauwe crêpe de chine
De motieven bordure men met waschzijde
of kraaltjes.
Van deze deux-pièces is een nauwkeurig
«\aar maat geknipt porton verkrijgbaar
tegen 1.25 bij „het Patronen-kantoor"
Postbus no. 1, Haarlem.v x
MARGUERITE
Het komt mij voor. ést de confectie,
vooral wat bsitreft de japonnetjes, er
wat uitgaat en tegenwoordig de meeste
dames hare costumes zelf trachten te
maken.
Zijn zij hiertoe echter niet in staat,
zoo is er allicht een zuster of 'n vriendin
beter dan zij ingewijd in de edele naai-
kunst, die in dezen de behulpzame hand
kan bieden.
De reden van het zelf maken ligt mijns
inziens in de duurte der confectie, want
willen we werkelijk mooi goed
hebben, dan moeten we er nog al aar
dig wat geld voor neer leggen en dat
past niet iedereen, temeer daar het zelf
maken zooveel voordeeliger is. Een aar
dig, niet te prijzig lapje is al gauw te
bekomen en modellen kunnen we in di
verse soorten, in modeplaat of vrouwen
rubriek van dag- of weekblad vinden.
Patronen kunnen we naar maat laten
teekenen, maar, weet u, waar we nog
wel eens mee zitten te kijken? Dat is
met 't borduurwerkje op de modeplaat
aangegeven en dat, al is 't nog zoo
eenvoudig en gering van afmeting, toch
zoo'n aardige afwerking geeft.
Kunt u zelf teekenen, dan is 't 'n kleine
moeite om 't motief te vergrooten en
op stof over te brengen.
De meeste dames echter moeten zich
zonder tevreden stellen en, waar een
broderie 't geheel zoo opfleuren kan.
is dat toch wel heel jammer.
Om nu al onze lezeressen in de gele
genheid te stellen, bijgaand costume in
z'n geheel te kunnen imiteeren, hebben
we een gedeelte van het borduurwerk,
met hoekoplossing, op ware grootte af
gebeeld, zooals tl ziet.
Voor 't verdere kraaggedeelte herhaalt
zich steeds 't zelfde motief, als waaruit
de rand bestaat.
Nu doet u 't beste, met 't ontiverpje
op vloeipapier over te teekenen, op de
plaats, waar 't borduurwerk moet worden
aangebracht, te bevestigen en zoo over
"t vloeipapier, hetwelk na de behandeling
verwijderd wordt, heen te borduren.
Ik hoop, dal'u er succes mee heeft.
Een patroon van de japon verschaft u
ons Patronenkantoor a 0.80.
MIEP.
meesfer zijn, voor we het aan 3e klein
tjes beginnen te vertellen. En dat vooral,
omdat we, behalve 't technisch beheer-
schen van de muzikale illustraties, de
verhaaltekst en de liedjes ook nog be
stand moeten zijn tegen de afleiding, die
de aanwezigheid van de kleuters ons
onwillekeurig bezorgd.
We 1 moeten de kinderen zóó plaat
sen, dat ze ons gezicht goed kunnen
zien en met onze mimiek en gebaren de
inhoud van het verhaal nog versterken.
Als de piano schuin in de kamer staat, is
dat niet moeilijk en kunnen we de kin
deren b.v. links van ons op gezellige
kleine stoeltjes laten zitten. Bestaat ons
gezelschap maar uit één of twee luister
aartjes, dan is het echt prettig ze bij
ons op 't pianobankje te nemen. Een
lang bankje voor de piano, waarop moe
der kan zitten met aan iederen kant een
kleuter, is buitengewoon geschikt. Een
groot voordeel is, dat de kinders dan
meteen rustig de illustraties zien kun
nen. Al deze werkjes zijn n.i. geïllustreerd
met werkelijk goede teekeningen. Wie
zou er niet genieten van de kostelijk
muizenplaatjes o.a. waar de burgemees
ter en de rechter van de muizenstad
met de staarten verward zijn geraakt
bij het dansje met de Volksfeesten, of
van de oerkomische optocht van de kik
kermuzikantjes Roem sa, Ping-pang,
Kwekkie en Blazoen? En dan die teere
plaatjes uit: „Heidekoninginnetje met
haar kabouters en elfjes? Of van Vleu
gelken op bezoek bij het rietvinkje? Zit
ten de kinderen te ver van ons ai, dan
zien ze de illustraties matir half en ver
langen er naar ze goed te bekijken, .wat
als natuurlijk gevolg heeft: onrust.
Nu is er nog een ding waarvoor we
oppassen moeten: overlading. Een ver
haaltje als Kleine Frits, dat ongeveer
tien minuten duurt, geeft voor de be-
ginnelingetjes soms nog te veel. Maar
hieraan kunnen we tegemoet komen,
door er eerst enkele muzikale figuurtjes
uit te laten en die er een volgende
maal, als we 't verhaaltje weer vertellen,
bij te nemen. Van de verhalen, die in
hoofdstukken verdeeld zijn, kunnen we
telkens één hoofdstuk nemen, altijd weer
't vorige herhalend.
En als uw kind nu verrukt over de
muziek op een gegeven oogenblik zélf
wil gaan pianospelen, laaf het dan stil
zijn gang gaan en doodt de neiging tot
zelf muzikaal weergeven niet door ver
bieden, uit angst dat uw piano beder
ven zal. Een kind, dat muzikaal is gaan
voelen, zal niet gaan timmeren of bon
ken op de piano, zal niet aan de toetsen
Als „intermezzo" in de serie artikel
tjes die ik voor U neerschreef in onze
Vrouwenrubriek, wil ik U eens vertellen
hoe in den jare 1805 en latere jaren een
baby verzorgd werd.
Reeds op school hoorden wij a! ge
noeg van 't bekende dorpje Broek in
Waterland, dat bekend stond om zijn
buitengewone zindelijkheid, 't Was zélfs
buiten ons land bekend -en toch ondanks
zoo'n groote wreldberoemdheid stier
ven er voor 100 jaar in dit kleine dorp
1867 zuigelingen, 702 voor ze 1 jaar oud
waren geworden.
Hoeveel van zulke peuters zullen 't
2de jaar gezond zijn ingegaan? Onze ha
ren rijzen te berge, wanneer we in oude
geschriftjes lezen hoe zoo'n baby mis
handeld werd. Want mishandelen is 't
juiste woord.
Nauwelijks was ons kleintje op de we
reld of wasschingen met bier en boter, bij
meer gegoeden met brandewijn, in de
eerste kringen met wijn, most de baby
zich laten welgevallen.
Niet altijd had men dit probate mid
del bij de hand tot voor- of nadeel van
zoo'n peuter. Bleef baby wat lang uit,
dan was de brandewijn maar al te vaak
verdampt en zat onze goedige, ouderwet-
sche baker knikkebollend in haar stoel,
't Is zeer zeker geen wonder, wanneer
zij met de bidders der begrafenissen zoo
doende in een slecht blaadje kwam te
staan.
Hoe „bakerde" men 't kind in dien tijd!
Nauwelijks eenige uurtjes oud, werd 't
om toch vooral recht van lijf en leden
te worden „ingepend" in windsels, lijf
jes, borstrokjes, ontelbare rokjes, ja zelfs
't hoofdje kreeg 4 of 5 mutsjes op!
En dan de „onvolprezen" vuurmand.
Dit onontbeerlijk meubel, de groote ijze
ren kooi, waarin 't turfje lekker te
gloeien lag, die de kleertjes van 't
kleintje verwarmen moest, ja zelfs wel
eens een natten luier te drogen, kreeg.
21e stond naast de wieg. U zult zich kun
nen indenken in wat voor gezonde, heer
lijke geuren dit babykind te droomen lag
en hoe de lucht dientengevolge geweldig
werd verontreinigd.
In dien tijd werd 'n vertrek, waarin de
baby plus 't geheele gezin vaak huisde, niet
of weinig gelucht, opdat baby vooral geen
last van tocht zo.u ondervinden. Kreeg
baby de maaltijden van zijn moeder, dan
steeg de levenskans aanmerkelijk! Was
dit echter niet 't geval, dan kreeg 't z'n
water-koemelk uit tinnen kruikjes, waar
op een sponsje gedeponeerd werd en
waaraan men 't kind Het zuigen als 't
schreeuwde. Deze kruiken konden of
werden slecht gereinigd en waren vaak
de oorzaak dat 't kindje aan „darmstoor
nis" stierf. G«ng ondanks 't bovenstaan
de alles goed eenigen tijd, dan gaf men
baby schrik niet heel vaak bier bij
't vaste voedsel te drinken. Menig ge
neesheer was hier tegen (hoe is 't moge
lijk!) maar 't bewijst dan toch maar, hoe
men in die dagen op dezen drank ge
steld was om dien zelfs als kindervoe
ding te kiezen.
Overdag lag de baby in de wieg, die
door moeder de vrouw of een van de
andere huisgenooten heen en weer ge
schommeld werd. In de gezinnen, waar
de moeder hard werken moest den ge-
heelen dag, lag 't kind luidkeel, te
schreeuwen en z'n misnoegen uit~"te zin
gen. Af en toe werd er dan eens een
flinke ruk aan 't wiegeband gegeven om
't tot stilzijn aan te manen. Des nachts
stond 't babyhuisje eenzaam en verlaten,
want in die dagen nam de moeder 't jen
gelende wurm mee naar bed of liep er
heele nachten mee te zeulen op haar
arm om vooral de nachtrust van den
vader niet te verstoren. En 't gebeurde
maar al te vaak in dien tijd, dat de moe
der, ontwakend den volgenden morgen uit
een diepen slaap na haar vermoeiende
dagtaak, tot haar groote ontsteltenis 't
kind gestikt in 't kussen vond of bleek ze
hem zelf te hebben „doodglegen". In zulk
een geval werd er altijd naar een andere
oorzaak gezocht en werd deze „verstik
kingsdood toegeschreven aan de bloe
men, die in "t vertrek dien nacht waren
blijven staan; vooral de onschuldige „le
liën" moesten 't ontgelden en moesten
natuurlijk 't „schuldig" der moeder ver
bloemen.
In ons land werden in die dagen goed
bedoelde raadgevingen gepubliceerd, om
't sterftecijfer te doen. afnemen en men
raadde aan pm den kleinen peuter, wan
neer hij naast de moeder in bed sUep, te
dekken met 'n soort kistje, waarin groote
gaten waren aangebracht, waardoor baby
niet alleen „lucht" kreeg, maar waardoor
hij ook gevoed kon worden.
Nu ruim 100 jaar geleden bleek uit
een sterftestatistiek van zuigelingen in
Zweden, dat er ruim 650 kindertjes per
jaar op deze wijze 't leven er bij inscho
ten, Was de baby zoo ver, dat hij z'n
loop- of kruipbewegingen aanving, dan
kreeg 't kleintje een z.g.n. „valhoedje"
op. „Stuipen" schreef 'tvolk toe aan 't
vallen op 't hoofd, dit heette toen. zoo
buitengewoon gevaarlijk dat men er dit
„hoedje" op uitvond. De tegenwoordige
practische baby-box bestond toen nog
niet. In dien tijd werd 't kind in de z.g.n.
„loopwagen" gezet met een zware kei
van den inmaakpot vóórop als tegen
wicht. Gelukkig is al dat onhygiënische
gedoe verdwenen.
Onze kindertjes genieten nu van
hun vrijheid in hun bewegingen. Wé't
hun kleeding betreft, is mijn inziens wel
het hoogste bereikt. Ook de tegennar
tuurlijke voeding wordt zoo hygiënisch
mogelijk toegediend in goed uitgekookte
flesschen en spenen, die, buiten gebruik
zijnde, keurig uitgekookt en afgedekt
worden weggezet.
Reeds voor 2 eeuwen werden de
baby's, als 't natuurlijke voedsel ontbrak,
met koemelk gevoed, en hoe traag
groeide vaak zoo'n puk niet van 't meng
sel. Karnemelk was in dien tijd voor 't
kind uit den booze, hoeveel gunstige
resultaten ziet men er thans niet van. En
is 't nu niet heerlijk, te constateeren, dat
een sterftecijfer van bijna 56 pet., zelfs in
de verst afgelegen streken niet meer
voorkomt.
En wat een wonderen doen niet de
zon en de frissche buitenlucht naast de
voeding. Ook dit kende men te weinig
in die dagen, 't Is dan ook niet ten on
rechte, wanneer men onze vorige eeuw
„de eeuw van 't kind" noemde!
Behalve van de muzikaal geïllustreerde
verhaaltjes, die we zeli met heel een
voudige gegevens maken, kunnen we
ook gebruik maken van de verschillende
werkjes van toonkunstenaars, die op dit
gebied het licht zagen.
Onze echte kindervriendin, Catharina
van Rennes, heeft ons o.a. met haar
heel eenvoudige: „Geschiedenis van
kleine Frits". „Een avontuurlijke tocht"
en de daarop gevolgde kostelijke mui
zengeschiedenis „de Muizenwereld" uit
stekende werkjes gegeven, die stellig van
grooten invloed kunnen zijn op de mu
zikale 'ontwikkeling van het kind. Haar
vruchtbaar talent heeft ons een heele
serie muzikaal geïllustrc-nde verhaten
geschonken, waarvan „Heidekoningin
netje" naar mijn smaak het allermooiste
is. Maar dit is niet bedoeld voor de aller
kleinsten, meer voor wat ouderen, en
waarlijk, wij volwassenen kunnen er
tenvolle van mee genieten.
Catharina van Rennes slaagt altijd bij
zonder in het treffen van bepaalde ge
luiden en in het weergeven van stem
mingen, terwijl b.v. in de kikkergeschie
denis: „de vier reizende muzikantjes"
van Anna Wins, de er door geweven
dansjes, marschen en liedjes 't beste ge
slaagd zijn.
Nauw verwant aan deze soort werkjes
is oo-k 't mooie: „Vleugelken" van Chris
tine Doorman. Daarin komen verschei
dene liedjes voor, die met het verhaal
één geheel vormen.
Natuurlijk moeten we zorgen, dat we
èn de muziek èn het verhaal volkomen
gaan peuteren, maar zal in vollen ernst
rustig probeeren ook iets weer te geven
en't resultaat zal in veel gevallen
verrassend zijn!
J. F. JACOBS—ARRIËNS.
Rabarber met schuimkop.
Bereid de rabarber als is opgegeven
in het vorige recept. Doe ze in een
vuurvasten schotel. Sla twee eiwitten
zoo stijf mogelijk en roer er op het
laatste oogenblik 100 gram suiker door.
Leg dit schuim op de koude rabarber,
strooi er een lepel suiker overheen en
plaats den schotel in een lauwen oven.
Laat het eiwit langzaam bros en droog
en heel lichtgeel worden, gedurende, 1
uur a 5 kwartier.
(De beide dooiers kunnen in de ra
barber worden gebruikt.)
Rijst met rabarber (4 pers.)
200 gram rijst
8 middelmatig groote rabarberstelen
plm. 200 gram suiker
3 gram zout
Bereiding
Zet de gewasschen rijst op met 6 d.L.
koud water en het zout in een pan met
dikken bodem. Snijdt de rabarberstelen
in blokjes, wasch ze en voeg ze bij de
rijst, als deze plm. 10 minuten gekookt
heeft. Leg de suiker tusschen de rijst en
de rabarber. Laat dit, zonder roeren,
zachtjes gaar koken (ong. drie kwar
tier). Roer dan de massa met een hou
ten lepel voorzichtig door elkaar, om
de rijstkorrels niet te breken.
Rabarberjam.
(voor'3 a 4 'potjes, ieder van 3 d.L. inffi)
1 K.G. rabarber.
600 gram suiker
zoo noodig gezeefd citroensap.
Bereiding:
Snijd de rabarber in stukjes, wasch
deze en zet ze op met een weinig kokend
water. Laat ze vlug inkoken, onder dik
wijls roeren, tot ongeveer de helft val»
de hoeveelheid is overgebleven en d*
rabarber met de suiker nog maar pïm.
10 minuten behoeft te koken. Voeg dan
de suiker toe en laat de jam inkoken,
tot ze dik genoeg is, d.i. wanneer een
druppel op een schoteltje bij 't koud
worden geleiïg wordt. Voeg zoo noodig
het citroensap toe. Doe de jam vlug in
de uitgekookte jampotjes en sluit deze
af met vochtig perkamentpapiez. Plak
op de potten een etiquette met naaV
en datum.
Nu het zoo tegen den zomer loopt, wil
len wij onze lezeressen eens aansporen tot
het maken van wollen bloemen, waar
mede men zulke aardige bouquetjes kan
maken om tailleur^ostumes wat op te
vroolijken.
Ijlen knippe uit oranjeachtig vilt of
laken een twintigtal rondjes (de hartjes
der bloemen). De steeltjes worden ge
vormd door een lus van groene wol, welke
men door het midden van het hartje
PICr 4
FJfrJÏ.
haalt (figuur 1). De bloemblaadjes (fig. 2)
worden verkregen door een vijftal lus
sen, welke vervolgens aan het vilten
rondje (figuur 3) gehecht moeten worden.
Om de bloemblaadjes van (fig. 4) te ver
krijgen, handele men op dezelfde manier.
Men knippe echter de lussen door en ra-
fele de uiteinden een weinig uit.
Vervolgens worden de bloemen door
middel van een wollen draad tot een
bouquetje gebonden.
Wij raden onze lezeressen, de bloemen
in verschillende tinten uit te voeren. Het
verkregen bouquetje is dan veel vroolij-
ker en kan overal bij gedragen worden.
MARGUERITE.
Benoodigd: 2 el stopgaas of reform-
stol ter bredte van 90 c.M., 4 strenge
tjes D. M. C. no. 16, liefst rood of blauw,
10 wit beenen ringetjes.
Wanneer ge 's morgens uw kleine baby
baadt, zal hij de eerste maanden he«
c.M. vanaf den rand maakt men een open
zoom, waarvoor men 4 draden uittrekt
en voor het werken steeds 4 draden bij
elkaar neemt, terwijl men hiermede ge
lijk den zoom vast maakt. Middenin het
kleed werkt ge een eenvoudige versie-
rustig blijven, maar later, wanneer hij
wat grooter wordt, zal dit niet meer zoo
zijn. Door met zijn kleine handjes en
voetjes het water in beweging te bren
gen, kon dit wel een9 hoog opspatten,
te veel soms naar uw zin, omdat uw
aardig behang kans loopt nat te worden,
en daardoor zou kunnen bederven. Dit
zou jammer wezen, en daarom maakt ge
vóór de plaats waar het badje staat, een
aardig spatkleed, dat past in de gezel
lige en lieve omgeving van uw kinder
kamer. Ge maakt het van afgedeelde,
waschbare stof, zoodat ge er een leuk
patroontje op kunt merken. Gebruik Uefst
rood en blauw borduurkatoen, dit kan
het best tegen de wasch, en gewasschen
zal het heusch wel eens moeten worden.
Het kleed wordt 80 c.M. lang, en 120
c.M. breed; de breedte van de stof neemt
ge dus als lengte, dit is voordeeliger. Drie
ring, in kinderlijken trant in denzelfdea
geest als bovenstaand figuur aangeeft. Het
spatkleed hangt, men op zonder plooien,
zoodat de bredte 120 c.M. blijft. Om
het kleed op te hangen naait men boven
aan 10 witte beenen ringetjes, ter grootje,
van 1 c.M., welke men dwars aanzet,
zoodat het niet alleen gemakkelijker aan
de in den muur geslagen pennetjes opge
hangen kan worden, maar tevens als ver
siering dienst kan doen. De ringetjes zet
men aan met wit garen door middel van
festonneeren met dfezelfde kleur, ais
waarmee men het kleed werkt-
Hopelijk zal dit een aardige en pra*.
tische oplossing zijn tegen de vele spat
ten en het harmonisch geheel va$ n«t
kinderkamertje verhoogen.
