Het bezoek der Koninklijke Familie
aan de Hoofdstad.
De vlucht over den Oceaan.
iï
E»
Uit de Vaderlandsche historie van Cocquernico's dierenrijk
Rijtoeren.
Juichende Schoolkinderen.
Naar den Schouwburg.
Veel
oioemen.
LINDGERGH HEEFT DEN TOCHT
GLANSRIJK VOLBRACHT.
Een voorspoedige vlucht. Behouden aankomst.
schrijfelijke geestdrift op het landingsterrein.
Onbe-
UIT ONZE OOST.
De herstellingswerken
aan de Wega
Een moordaanslag in
de gevangenis
Wat is dë diepere oorzaak der
troebelen in het Bantamsche?
Het spoorwegongeluk
nabij Batavia.
RECHTZAKEN.
De Culemborgsche moordzaak.
Hoe de effecten konden
verdwijnen.
GEMENGD NIEUWS.
Nachtvorst.
Een penibele positie.
Spelenderwijs verdronken.
Een onverwacht en ongewenscht
vuurwerk.
Een noodlottige botsing.
De lafhartige moord te Stein.
Honderd jaar.
Hij wil niet, „dat ze nog meer
van hem plukken".
Het tragisch ongel ak
nabij Roermond.
De vader, die zijn dochter wilde
redden.
Het drama in de hotelkamer
te Den Haag.
KERK EN SCHOOL
R.-K. Universiteit.
Nummer, 30CV
De laatste dagen van het verblijl der
koninklijke familie aan de hoofdstad zijn
niet de minste geweest in enthousiast hulde,
betoon, dat hoofdzakelijk kwam van de zijde
der schooljeugd.
Zaterdag op de rijtoeren hebben de Konin
gin en de Prinses die hulde gaarne in ont
vangst genomen.
Terwijl Prins Hendrik met enkele leden
uit zijn gevolg een bezoek bracht aan Artis.
reed de Koningin en de Prinses Zaterdag
morgen te half elf uit, om een bezoek te
brengen aan de ziekenverpleging in de ter
Haarstraat. De rit ging ditmaal over de
Rozengracht en door een deel van de Staats-
Ifedenbuurt.
Overal langs den weg stonden veel kinde-y
•en opgesteld, al dan niet met vlaggetjes ge
wapend, kinderen, zoowel van openbare als
van bijzondere scholen, onder toezicht van
het onderwijzend personeel En al die kinde
ren zwaaiden en juichten.
Op de Rozengracht was de wacht van de
Brandweerpost in het geweer gekomen. Al
tie peuters van de kleine kinderbewaar
plaats op de Nassaukade, hoek Hugo de
Grootstraat waren op het dak gezet. Van hun
hoogen zitplaats wuifden de kleintjes dapper.
Op de Jacob Caskade bij de Lodewijk
Tripstraat stonden de kinderen van de Her
vormde Voorbereidende School met vlaggen
opgesteld en een jongen en een meisje boden
aan Koningin en Prinses bloemen aan. Ook
verderop op tal van punten rijen schoolkin
deren, op het Frederik Hendrikplantsoen in
dubbele rijen. Hier zwaaide een klein Ame-
rikaantje vol trots zijn Stars and Stripes.
Aan den ingang dezer ziekenverpleging
werd de Koningin ontvangen door den heer
:T. Ferwerda, die aan H. M. den tijdelijken
directeur, dr. C. J. Honig, de directrice Zr.
K. Neyens en de bestuursleden mr. G. H. A.
Grosheide, secretaris, en W. H. van Schaick,
penningmeester, voorstelde. Door het doch
tertje van dr. Ferwerda werden aan de
Koningin, door het dochtertje van mr.
Grosheide aan de Prinses bloemen aangebo
den.
De bezoeksters deelden aan alle patiëuten
vjit meegebrachte korven bloemen uit en ver
wijlden een oogenblik aan ieder ziekbed,
belangstellend informeerend naar den toe
stand der patiënten. Op de kinderzaal zon
gen de patiëntjes een liedje en kregen van
Koningin en Prinses ieder een plaatje in
lijst.
Weer waren het de kinderen, die hun
hulde brachten, toen de Koningin en de
Prinses haar terugrit naar het Paleis onder-
Kamen.
Het begon al reeds in de Eerste Helmers-
straat, waar de leerlingen der Savornin
Lohmanschool de vorsteleijke personen toe
zongen.
Twee kleintjes boden bloemen aan. Een
paar meter verder weer stoppen. Ditmaal
op den hoek van het Staringplein bij het
Diaconiehof der Evangelisch Luthersche
Gemeente. De regentesse, mej. C. C, Gobi,
gaf bloemen aan de Koningin, de oudste be
woonster, de weduwe A, M. Harting gaf de
Prinses een ruiker.
De tocht ging verder over den Overtoom,
waar de zusters van het Diaconessenhuis op
het bordes stonden, door de Anna Vondel
straat. Daar was het, dat de blinde piona-
leerares mej. Annie Frank de Koningin bloe
den aanbood.
In het Vondelpark ging het stapvoets.
Daar passeerde de stoet ook een grooten
toerauto met Amerikanen, die ijverig poog
den, den koninklijken stoet te kieken.
Dan nog een bloemenhulde in de J, W.
Brouwerstraat, waar de leerlingen van de
christelijke meisjesschool stonden opgesteld.
Verderop weer veel kindren. „Leve de
Koningin; leve da Prinses" juichten zij.
Kwart over twaalf was men weer op den
Dam,
£>e rijtoer des middags was zoo mogelijk
nog enthousiaster, in de nieuwe wijken, die
bezocht werden, was 't een en al leven en
wroolijkheid en de gezellige drukte en spon
tane toejuichingen .vonden h^n hoogtepunt
iwel in de Indische buurt.
Op' verschillende punten moest stilgehou
den worden om gelegenheid te geven tot
zanghulde en bloemenaanbieding. Overal
gejuich, hoerageroep, gewuif en de vorste
lijke personen werden niet moede al die
hartelijke blijken van sympathie dankbaar
in ontvangst te nemen en vriendelijk te be-
antwoorden. Het was een echte onver-
valschte oranje-middag.
De avondrit naar den Stadsschouwburg
was weer een attractie op zich zelf en op
merkelijk was 't, dat de rit van de Konink
lijke familie naar en van den Stadsschouw
burg steeds zooveel publiek trekt ofschoon
de tocht altijd in gesloten rijuigen of auto's
wordt gedaan. Misschien is het een traditie
geworden, misschien ook moet deze belang
stelling gezocht worden in het feit, dat tal-
looze Amsterdammers daags niet in de gele
genheid zijn den stoet gade te slaan.
Met dat ai was het Zaterdagavond ook
weer vrij vol op de route van het paleis naar
den schouwburg De belangstelling culmi
neert altijd op het Leidscheplein, waar
stevige maatregelen van de zijde der politie
genomen worden. Er was dan ook mede door
het feit dat de belangstelling op dit puru
niet zoo groot was als vorige jaren geen
sprake van gedrang en allerwege heerschte
rust en kalmte. Om even over acht ver
scheen de stoet, ditmaal bestaande uit
auto's.
Er steeg een luid gejuich op, toen de vor
stelijke personen uitstegen, om zich naar
hun loge te begeven. Toen de koninklijke
familie in de voor haar bestemde loge ver
scheen, zette het orkest het „Wilhelmus" in.
Alle aanwezigen verhieven zich van hun zit
plaatsen.
De koningin droeg een wit satijnen avond
kleed, het kapsel getooid door de tiara met
diamanten bezet. Haar in 1898 als nationaal
huldeblijk aangeboden. De kroonprinses was
gekleed in een blauw zijden avondjapon, de
Prins droeg Admiraalsuniform
Nadat het „Wilhelmus" weerklonken had,
nam de voorstelling van „De Blauwe Vogel"
een aanvang.
De Zondag heeft zich niet doen kenmer
ken door stralend lenteweer.
t Was guur en somwijlen plaste de re-
gen in stroomen neer.
Des morgens woonden de vorstelijke per
sonen de godsdienstoefening bij in 't Beth-
iehemkerkje op het Zwanenplein aan de
overzijde van het IJ. Te half twee rijdt de
koninklijke familie weer uit.
Luide hom-a's stijgen op als de Koiuk-
iijke stoet zreh in beweging stelt om de
vastgestelde route te volgen. Zelfs de zon
schenkt aan deze gebeurtenis onverwachts1
den noodigen luister.
In de Haarlemmerstraat is de belangstel
ling al zeer groot. Drie, vier rijen dik stond
ds&r het publiek dat de leden van óns vor
stenhuis spontaan toejuichte.
In de Marnix- en Westerstraat waren het
honderden kinderen die H.M. en de Prinses
met vlaggen, zakdoeken en hoera's welkom
heetten. Op de brug voor de Reestraat
heeft een oud-gediende zich opgesteld. Z'n
borst is versierd met vele medailles en
kruisen. Als de Koninklijke Familie aan
komt neemt de grijsaard de militaire hou
ding aan. De Koningin heeft hem opge
merkt, Zij knikt en wuift hem toe.
In de Reestraat puilden de menschen in
letterlijke beteekenis uit de vensters en
ramen.
„Leve de Koningin en Juliana" wordt uit
een derde verdieping geroepen. In een
ommezien davert 't van de iuchkreten. Er
werdt wat naar beneden geworpen.'t
zijn kastanjebloesen». die als sneeuwvlok
ken boven den Koninklijken stoet dwar
relen. Waar men niet over bloesems be
schikt gebruikte men boterbloemen en
zelfs tulpen.
In aael tempo ging 't voort.
In het Oosterpark werd het Maria-pavil-
jo«Jl in stap gepasseerd. De zieken waren
voor deze gelegenheid achter de gangramen
neergezet. De zusters hadden zich aan den
hoofdingang een goede plaats verworven,
Zij werden door de Koninklijke familie
hartelijk toegewuifd. Toen de stoet bij den
Hortus aankwam, stond t daar reeds, zwart
van de menschen.
In de smaakvol niet palmen en bloemen
versierde vestibule van het laboratorium
werden de hooge bezoekers namens het
College van Curatoren der Universiteit
ontvangen door dr. C. C. Delprat en voorts
door éen staf van den Hortus, prof. Th. J,
Weevers en den heer A. J. vaa Laren,
horiulanus. Van de vestibule werd de Ko
ninklijke familie naar de Victoriakas ge
leid, waar de orchideeën en een fraaie col
lectie vleeschetende planten in vollen rijk
dom bloeiden.
Bij eenige mooie exemplaren bleef Hare
Majesteit vol bewondering stilstaan, Tel
kens vestigde zij de aandacht van haar
dochter op datgene, Wat haar bijzondere
belangstelling trok. Gedurende de wande
ling door den tuin en het verblijf in de
kassen stelde de Koningin haar begeleider
prof. Stomps, voortdurend vragen. Prof.
Weevers en de heer Van Laren zagen zich
belast met de rondleiding van den Prins
en de Kroonprinses.
Bij het afscheid boden een nichtje van
prof. Stomps en het dochtertje van pref.
Weevers de Koningin en de Prinses een
ruiker orchideeën aan, dezelfde, waarvoor
H.M. in de kas zooveel bewondering had
getoond.
Dan werd weer verder gereden, naar het
slot der huldebetuigingen, n.l. een impo
sante zanghulde van 1200 ioodsche kinde
ren op het Jonas Daniël Meljerplein.
Ondanks het njinder gunstige weer ver
liep dus ook de laatste dag nog buiten
verwachting goed.
Lindbergh is behouden in Frankrijk aan-'
gekomen, na een schitterende vlucht, vol
bracht in 33)4 uur, ontvangen door een
menigte, die als waanzinnig van geestdrib
was. De stoutmoedige onderneming is met
volkomen succes bekroond, ondanks de
zeker niet ongegronde vrees en weinig
hoopvolle voorspellingen die men maakte,
als men zich in de herinnering terugriep
het dieptragische einde van de koene on
derneming, die Nungesser en Coli begon-
•en.
Alle onheilspellende vooruitzichten ten
spijt, heeft Lindbergh zijn non-stop-vlucht
glansrijk volbracht.
Het officieel Reuter-telegram meldt;
„Lindbergh is Zaterdagavond om 10.22
jreilig op Le Bourget geland."
De krachtprestatie, aan wier gelukken
bijna niemand, geloofde, is volbracht.
In de laatste uren voor Lindbergh's aan
komst hebben de telegrammen wijd en zijd
het vasteland doorkruist, de radio zorgde
voor de rondzending naar alle oorden....
Op komst.
Nadat hij voor New Eoundland uit hel
oog verloren was Vrijdag, steeg de span
ning. Zijn kansen werden gewikt en gewo
gen en naar mate de volgens berekening
geschatte tijd van aankomst naderbij kwam
vermeerderde de oplettendheid, totdat de
zekerheid weer kwam.
Een draadlooze mededeeling van het
■toomschip van de Canadian Pacific, de
„Empress of Scotland", meldde om 7 uur
Zaterdagmorgen (Amer. tijd), dat het om 2
uur in den nacht Lindbergh in den open
oceaan had waargenomen Hij had toen
800 K.M. over open zee gevlogen.
Daarvóór had St. Johns, New Foundland,
hem duidelijk gesignaleerd. Hij vloog daar
zóó laag, dat de menigte in de straten de
wielen van het vliegtuig kon onderschei
den, Een gejuich ging toen op.
Merkwaardige tooneelen. zooals een te-
leram aan de „Tel." luidt, speelden zich
te New York af, toen het eerste nieuws
uver den vooruitgang van Lindbergh's
vlucht werd ontvangen.
Voor de dagbladbureaux had zich een
rgoote menigte verzameld en de extra
edities en bulletin® werden als het ware
verslonden. De berichten, die bekend wer
den gemaakt aan de tienduizenden toe
schouwers, die bij den bokswedstrijd tus-
schen Sharkey en Mallony tegenwoordig
waren, gaven aanleiding tot een grenze-
looze geestdrift, terwijl, toen het bericht
kwam, dat hij New Foundland achter zich
gelaten had, en dat dus zijn groot avontuur
werkelijk was begonnen, alle toeschouwers
spontaan opstonden met ontbloote hoof
den als in zwijgend gebed.
Inlusschen kwamen op het oogenblik de
berichten ever Lindbergh steeds drukker
binnen. Na Ierland, waar hij Zaterdagmid
dag 5.20 was gesignaleerd, meldde een be
richt van de Admiraliteit uit Plymouth,
dat om 7 uur 40 een vliegtuig boven Ply
mouth werd waargenomen, dat zich snel in
Z.O. richting voortbewoog op een hoogte
van 20002700 M. De nationaliteit kon
niet worden vastgesteld, doch men nam
aan, dat het Lindbergh's vliegtuig was.
Dan weer een volgend bericht:
„Lindbergh heeft de Fransche kust bij
Bayeux overvlogen."
Het enthousiasme is niet meer te hou
den. Duizenden en nog eens duizenden
kijkers op het vliegveld Le Bourget rich
ten hup oogen westwaarts. Elk oogenblik
kan hij komen. Pijlsnel volgt de „vogel"
zijn weg naar het veilig landingsterrein.
Dan!.Het grootsche moment.
Lidbergh is in aantocht.
Als het zware, bronze, ronkgeluid van de
machtige machine hoorbaar wordt, stijgt
er een gejuich en een gejubel op, die zich
niet beschrijven laat.
De geestdrift laait ten top.
De landing werd een evenement. Hij
daalde op ongeveer 100 M, van het plat
vorm, dat voor de landing was gereser
veerd. Frisch als een hoen stapte Lindbergh
uit de machine, na zij® wondervolle vlucht
en hij werd onmiddellijk door een enorme
menigte naar de hoofdbureaux van de
luchthaven geleid. De menigte zong en
juichte als waanzinnig. Men schat dat er
meer dan 100.000 menschen op Le Bourget
aanwezig waren, terwijl er duizenden
auto's langs de wegen geschaard stonden.
Verbaasd keken de menschen, dat de vlie
ger slechts een gewoon colbertje droeg.
De politie had de grootste moeite hem
voor de betuigingen van enthousiaste vrien
den le beschermen. Ware er geen hechte
bescherming geweest, wellicht was Lind
bergh, na zijn sublieme® tocht zoo schitte
rend volbracht te hebben, na zijn veiligen
aankomst op het vliegveld nog gewond
door al te geestdriftige bijvalsbetuigingen.
Doch alles verliep opperbest. De cffi-
ficieele personen hadden zich natuurlijk het
eerst van Lindbergh meester gemaakt. De
Amerikaansche gezant, die hem als eer
ste had willen begroeten, had de grootste
moeite om tot hein door te dringen. De ge
zant zeide, dat hij desnoods den geheelen
nacht zou zijn gebleven om de eerste te
zijn, die Lindbergh namens zijn landgenoo-
ten wetkom heette.
De eerste receptie hield de koene vlie
ger in den versierden hangar. Vrienden
drongen er op aan. dat hij zoo spoedig mo
gelijk naar het hotel gebracht zou worden
om wat uit te rusten. De naam van het
hotel werd feheüa gehouden, om Lindbergh
een behoorlijke nachtrust te verzekeren
In een gesloten auto en langs een om
weg Werd hij naar het hotel gebracht.
De totale duur der vlucht is 33/4 uur ge
weest. Het 34ste eskadron vliegtuigen was
op zijn post om Lindbergh te verwelkomen.
Het was hetzelfde eskadron, dat Nunges
ser vaarwel gezegd had.
De zoeklichten van het vliegveld en het
nieuwe krachtige zoeklicht van den Mont
Valerien hebben den koenen vlieger den
weg gewezen,
laatste uren, half-uren. minuten, wa
ren de «ogenblikken geweest van gewel
dige spanning, die in Parijs en omgeving
zelf haar hoogtepunt vond.
De Fransche hcofdstad was in een staat
van ongekende opwinding. Er bestond haast
geen twijfel meer: kapitein Lindbergh had
den Atlantische Oceaan ir. rechte non
stop-vlucht oves«e»token en bevond zich
nu boven Franse ana bodem. Elk uur, elke
minuut bijna kon men hem in Le Bourget
zien landen.
Op de boulevards bewegen zich dichte
menschenmassa's, die zich voor de bureaux
der bladen verdrongen. Daarbinnen, waar
telkens nieuwe telegrammen op de rëdac-
tietafels werden gedeponeerd, was de op
winding niet minder groot. Wij zagen, zoo
telefoneerde men nog Zaterdagavond aan
de „Tel." de vlucht zich in verschillende
stadia af teekenen. Gezien boven Ierland.
Gepasseerd over Plymouth. Cherbourg
voorbij! Toch heerscht nog onzekerheid
Men heeft kunnen waarnemen, dat het een
eendekker was, het vliegtuig vloog snel, in
Oostelijke richting, de rechte lijn naar Pa
rijs! Maar het staat niet absoluut vast, dat
het de „Spirit" of „St. Louis" was.
Is het Lindbergh geweest, dan zal hij
weldra in Parijs zijn, en de spanning stijgt
steeds.
Buiten op den boulevard, beschenen door
het felle licht van de groote electrische
lampen, deint diezelfde spanning over de
duizendkoppige menigte. Het is of het
schroefzoemen van het vliegtuig van den
dollen avonturier, die in rijn eentje den
tocht New YorkParijs aandurfde, reeds
in de lucht te hooren is.Het zijn hallucina
ties van de massa, meegesleept door haar
eigen verbeelding. En het lange wachten
duurt voort.
De moeder van Lindbergh zeide vandaag:
„Dit zal de treurigste of de gelukkigste
dag van mijn leven zijn. Ik tracht niet be
zorgd te zijn, want ik weet, dat mijn jon
gen zal slagen."
En weer wordt gewacht. Dan, even voor
halfelf, rinkelt de telefoon. Wat? Geland?
Lindbergh is geslaagd. Hij heeft zijn
stoutmoedig Waagstuk volbracht en is om
10.22 op het vliegveld te Le Bourget ge
land.
Juichkreten stijgen op van den boule
vard. Het spontaan Fransche volk, met
voorbeeldig sportief gevoel, verheugt zich
in den triomf van den Amerikaanschen
overwinnaar. Doch er is niemand hier ,die
niet denkt aan de wakkere Fransche vlie
gers Nungesser en Coli. boven wier hoof
den ergens in den Oceaan de golven zich
sloten
Vooral de drukte op de PI act de l'Opéra
was geweldig. Taxi's, die aanvankelijk 10
15 frs, per persoon verlangden voor den
rit naar Le Bourget en terug, verhoogden
den prijs onmiddellijk tot 50 frs, per per
soon.
De politie was versterkt om eenige
ruimte te maken voor het gewone verkeer"
Men wachtte ademloos op nieuvrs en toen
ten slotte het bericht, waarop allen wacht
ten, kwam, steeg er een onbeschrijfelijk
gejuich op uit de menigte. Nationaliteit
werd vergeten bij deze algemeene vreugde
over de wonderbaarlijke prestatie.
Lindbergh was beroemd geworden.
70,000, onkosten.
Naar Aneta uit Batavia seint, zullen de
kosten, welke het herstel van den gouver-
nementsstoomer „Wega", die in aanvaring
is geweest met de „Prins der Nederlanden",
zal vorderen 70.000 bedragen.
Een twir.iigtal communisten, die in de
gevangenis te Blitar opgesloten zaten, in
afwachting van hun opzending naar de
Boven-Digoel, viel daar plotseling den
ïipier Lichtvoet aan tijdens een inspectie
van de slaapzaal en bracht hem met zijn
eigen klewang een vijftal verwondingen toe.
De Regeeringscommissie, die in opdracht
had in het Bantamsche een onderzoek in «te
Hellen naar de eventueele diepere oorzaak
der troebelen, heeft haar werk volbracht en
He leden zijn naar hunne standplaatsec
teruggekeerd.
Omtrent de resultaten van het onderzoek
is nog niets bekend.
Duisternis, die de paniek verergerde.
Reeds eerder meldde, zooals men weet,
een Aneta-telegram, dat in den avond van
24 April j.l. tegen half acht. evan buiten het
station Batavia-Noord een ernstig spoor
wegongeluk gebeurd was.
Thans schrijft het „Bat. Nwsbl." het vol
gende:
De sneltrein uit Buitenzorg, welke om
7 uur 21 te Batavia-Noord moet aankomen,
is een minuut voor den vastgestelden tijd
van aankomst, even buiten het emplace
ment van het station ontspoord.
De locomotief, een bagagewagen en een
personenwagen zijn omgekanteld. De machi
nist had nog juist gelegenheid van de loco
motief te springen. Hij kwam er heelhuids
af. Erger verging het den pakmeester en
den stoker, die beiden zwaar, gewond
werden.
De stoker bekwam inwendige kneuzingen,
den pakmeester werd een been afgekneld.
Ook de hoofdconducteur werd aan hoofd
en rechterarm gewond.
Op het station werd aan deze gewonden
de eerste hulp verleend.
Het is begrijpelijk, dat het gebeurde op
en buiten het station een groote conster
natie te weeg bracht.
De verwarring werd nog verergerd door
het feit, dat het op de plaats van het on
geluk bijkans volkomen donker was, waar
door 't zoeken naar eventueel meer slacht
offers, buitengewoon bemoeilijkt werd.
De treinformatie bestond uit een locomo
tief en zes wagons. Hiervan zijn gelijk
boven gemeld de machine en de beide
voorste wagens omgekanteld. Alle drie
lagen op de rails.
De overige wagens van de formatie zijn
weliswaar eveneens uit de rails geloopen,
doch gelukkig niet omgekanteld.
Bij het onderzoek bleek, dat van den
tweeden wagen, een tweede klasse wagen,
het voorste gedeelte ingedrukt was.
Persoonlijke ongelukken onder de passa
giers hadden evenwel niet plaats. Ten min
ste men vermoedde dit. De meeste reizigers
waren reeds te Weltevreden uitgestapt.
In totaal waren er nog ongeveer 10 passa
giers in den trein.
De machinist, die geheel verslagen nabij
den trein zat, vertelde, dat hij bij het pas-
seeren van den overweg voor het emplace
ment, even voor het bereiken van het daar
opgerichte seinhuisje, een vreemde schom
meling in den trein voelde. Voor hij het
verhoeden kon, of zelfs maar wist Wat er
gaande was, raakte de machine uit het
spoor en kantelde zij om, de beide volgende
wagens meesleepend.
De trein had op het oogenblik, dat de
ontsporing plaats greep een snelheid van
niet meer dan 30 K.M.
Waaraan het ongeluk te wijten is, was
op het oogenblik, dat dit werd geschreven,
nog niet bekend. Men vermoedde, dat een
baanverzakking had plaats gehad, maar dit
stond nog geenszins vast. De wissels waren
verzekerd.
Het schijnt, dat het treinpersoneel zich in
eersten personenwagen verzameld had, toen
de trein het eindstation naderde.
Deze personenwagen nu, is, alvorens hij
omgekanteld is, half in den bagagewagen
geschoven.
Beiden' verdachten veroordeeld tot 15 jaar
gevangenisstraf.
De rechtbank te Tiel heeft uitspraak ge
daan in de Culemborgsche moordzaak en
de beide verdachten veroordeeld tot 15 jaar
gevangenisstraf. Het 0. M. had levenslange
gevangenisstraf geëischt.
Bij het vonnis overwoog de rechtbank,
dat het primair ten laste gelegde, namelijk
moord met voorbedachten rade niet bewe
zen is. Het subsidiair ten laste gelegde
achtte de rechtbank echter wel bewezen.
Ter zake van diefstal met geweldpleging
gepleegd door verschillende personen in
vereeniging, welke geweldpleging den dood
van Thomas en Gerrigje van Wiggen ten
gevolge heeft gehad, veroordeelde de recht
bank verdachten, daarom ieder tot vijftien
jaar gevangenisstraf, zonder aftrek van pre
ventieve hechtenis.
De bediende kreeg toch nog 20.000 francs
schade-vergoeding.
In de „Gazette des Tribunaux" is, zoo
schrijft het W. v. h. R., het volgende geval
vermeld: In het appartement, dat hij wilde
koopen, had de heer Olivier Taigny, gevol
machtigd» minister, een aantal effecten mee
gebracht, die hij van zijn bank had terug
genomen, tot een waarde van frs, 600,000,
Hij had ze gelegd in een lade van een les
senaar, die hij had gesloten en waarvan hij
den sleutel had bewaard in een eveneens
tesloten kistje. Eenige dagen later opende
ij rijn^ lade; een pakje -effecten ontbrak.
Daar hij er alleen met zijn bediende woon
de; een zekeren Romey, verdacht de heer
Taigny hem. Eenige dagen later consta
teerde hij, dat er wederom een pakje uit
de la verdwenen was. Geenerlei spoor van
verbreking was te vinden. De heer Taigny
ondervroeg zijn bediende, die wel wat in
de war raakte, doch pertinent ontkende.
Drie dagen later bemerkte de heer Taig
ny, dat er opnieuw een pakje ontbrak. Hij
wendde zich daarop lot de politie, die een
onderzoek instelde. Verschillende aanwij
zingen werden tegen den bediende verkre
gen, die op grond daarvan in hechtenis
werd genomen. Een nader onderzoek werd
tegen de verdachte ingesteld; de instructie
stond op het punt te worden gesloten, en
verdachte zou naar de terechtzitting worden
verwezen. Juist op dat oogenblik evenwel
ontdekte de heer Taigny het misverstand,
dat had plaats gegrepen. De effecten waren
gegleden in het meubelstuk, waarin zij
waren geborgen. Telkens wanneer hij de
lade opende was een pakje effecten naar
achter gegleden en achter de lade blijven
liggen. Daar vond men de verdwenen effec
ten dan ook terug.
Onmiddellijk werd de bediende in vrijheid
gesteld, maar hij vroeg, zich beklagend over
het ondervonden nadeel, frs. 100.000 scha
devergoeding, De advocaten van den ge
daagde verontschuldigden den diplomaat en
betoogden, dat ook de politie niets ontdekt
had en dat hij in zijn aanklacht volkomen
te goeder trouw geweest was, temeer waar
de bediende zichtbaar in verwarring was
geraakt toen zijn meester hem de eerste
maal ondervroeg. Niettemin werd de bedien
de door de rechtbank een schadevergoeding
van frs, 20.000 toegestaan.
In de laatste nachten der vorige week heeft
het in vele streken van ons land bijzonder in
Twente en de Graafschap weer gevroren
met het gevolg, dat veel schade aan het te
velde staande gewas is veroorzaakt.
Na een kleine reparatie aan den vloer bij
den heer B. te Culemborg, was de kat van
diens buurvrouw spoorloos verdwenen. Na
veertien dagen kon men poeslief, die onder
den vloer teekenen van leven begon te
geven, bevrijden. Het dier was wel is waar
vermagerd, maar overigens springlevend.
Een zes-jarig logétje der familie v. A. te
Alphen a.d. Rijn, woonachtig te Den Haag,
speelde te dicht bij den Rijn, gleed te water
en verdronk.
De gemeenteelijke teersproeimachine te
Waddinxveen, had dezer dagen de hebbe
lijkheid, op het steilste gedeelte van den
oprit der Waddinxveensche brug achterover
te slaan, waardoor de kokende teer over den
Kerkweg werd uitgestort en zich zeer snel
verspreidde. Flet vuur onder den ketel der
machine kwam in aanraking met de teer,
zoodat in een minimum van tijd een vuurzee
op straat ontstond, waaruit een ondoordring
bare rookwolk opsteeg.
Van alle zijden stroomden de inwoners
toe, waarna men begon de gloeiende massa
met zand te overdekken. Spoedig was men
toen den toestand meester.
Op den Vormsterweg te Wychen reed de
12-jarige schildersleerling Klarenbeek op zijn
rijwiel in volle vaart tegen een kar, be
leden met gras. Het noodlcttg gevolg was,
dat zijn borstkas werd ingedrukt. De jon
gen was op slag dood.
De aangehoudene niet schnldig.
De op 17 Mei j.l. te Venlo aangehoudene
J J. L., uit Voerendaal, als verdacht van
den moord te Stein, blijkt onschuldig te
zijn. Hij wordt echter thans ini arrest gehou
den wegens overtreding der bijzondere voor
waarden, hem bij een vroegere voorwaar
delijke veroordeeling door de rechtbank te
Breda opgelegd.
Feest in 't dorp.
v touug, b XJIi UCU-
ningen. Dan zal de weduwe J. Willems
Geurt® honderd jaar worden. Zij geniet nog
een goede gezondheid, haar gehoor en ge
op een feestelijke viering voor. O. m. zal
de op den ochtend van Hemelvaartsdag in
een landauer, bespannen met twee paarden
en voorafgegaan, door een muziekkorps,
naar de R.-K. kerk worden gereden, voor
het, bijwonen van de Hoogmis.
Men wist," naar het „Hbld." meldt, in De
brengen, thans, na sedert eenige jaren reeds
woonachtig te zijn. te Monaco, het staats
burgerschap v,a,n het vorstendom heeft aan
gevraagd en binnenkort zal verkrijgen, om
te ontkomen aan elke poging „nog meer
van hem te plukken".
Hoe de drie kleinen om het leven kwamen.
In verband met het tragisch ongeluk, dat
bij Kapel in 't Zand is gebeurd, waarbij, ge
lijk medegedeeld, drie kinderen onder een
zandmassa zijn bedolven, heeft de „TeL" een
onderzoek ingesteld.
Ter plaatse, ongeveer vijftig meter ter
zijde van den spoorweg RoermondVlodrop,
ligt een terrein van ongeveer zeventig vier
kante meter. Van dit terrein, dat zonder
eenige afsluiting in verbinding staat men den
weg, wqrdt sedert eenige tijd door een land
bouwer grond gegraven, ten behoeve van
een ophooging op eenigen afstand daarvan
gelegen. De grond bestaat uit een zandlaag,
waartusschen aan de bovenzijde een Ieem^
korst doorloopt.-Het afgraven geschiedt ia
hoofdzaak loodrecht. Vermoedelijk ten ge
volge van het dreunen der tremen is er in
den grond werking gekomen, met het droe
vige resultaat, dat de vier kinderen al
spelende onder hand werden bedolven.
De landbouwer Keuren, die het ongeluk
zag gebeuren, deelde mede, dat hij tegen
dien tijd een zestal kinderen zag spelen.
Eensklaps hoorde de man een hevig geraas,
waarop hij twee der kinderen hard huilend
zag weghollen. De vier anderen verdwenen
onder het zand. De man begaf zich onmid
dellijk, hard om hulp roepend, naar de plek
des onheils, waar men aanstonds begon, de
kleinen uit te graven.
Er speelden zich droevige tooneelen af,
toen de moeders der kinderen, die bijna on
middellijk ter plaatse verschenen, op de
plaats van de ramp aangekomen waren. De
driejarige Leo Wolters kon eerst na een
kwartier worden uitgegraven, terwijl ook de
tweeanderen, gelijk bekend, levenloos onde»
het zand vandaar gehaald werden.
Mejuffrouw Wolters vertelde, dat de kin
deren om zoo te zeggen, hun dood tegemoet
geloopen waren. Zij gingen anders nooit op
die gevaarlijke plek spelen.
Zaterdagmiddag arriveerde het parket uit
Roermond, dat den eigenaar van het terrein
en een tweetal landbouwers, die het eerst
aanwezig geweest zijn, een verhoor afnam.
Hedenmorgen zijn de drie lijkjes ter aarde
besteld.
Beiden verdronken.
Onder Wemeldinge viel de 22-jarige doch
ter van den schipper V,a,n Hazenberg, van
het motorschip „De Onderneming", thuis-
behoorende te Warfum, tijdens de vaart
over boord. Haar vader sprong haar na,
doch slaagde er niet in. zijl. dochter te red
den. Beiden zijn verdronken.
De lijken zijn later opgevischt en te We
meldinge aan wal gebracht.
Begrafenis van het tweede slachtoffer.
Zaterdag is op de Algemeene Begraaf
plaats ter aarde besteld het stoffelijk over
schot van mej. A. J,, die bij het bekende
drama in de Wagenstraat te Den Haag op
Dinsdag j.l, het leven liet. Duizenden om
ringden de groeve, waarbij het vrouwelijk
element verre overwegend was. Onder he
vige emotie van de familieleden werd de
kist aan de aarde toëvértrouwd. Tal van
vriendinnen van de overledene strooiden
bloemen.
Missie en de Kerkelijke Beeldende Kunst-
De Faculteit der Letteren en Wijsbegeer
te van de R. K. Universiteit te Nijmegen
Hemelvaartsdag zal 't feest zijn in, Beu- °P 21 Mei 1927 volgende prijsvraag
inéén. Dan zal de weduw» .L geschreven:
De faculteit vraagt een kritisch bewerkt
en met illustraties gedocumenteerd over
zicht" zijn uHstekend^'en "h'et "ïoopen^g^t d*c 1°
k„„i tuin H SV den zlJn gedaan, om de kerkelijke beelden-
±r^!l-erAldi, Z1„C.h, de kunst bi> inbeemsche stijlvormen aan te
passen.
Toelichting: Nu het vraagstuk der iniand-
sche geestelijkheid met pauselijk, gezag is
beslist, dringt het iconografisch probleem
Om oplossing, daar religieuze voorstellingen
zoowel voor den eeredienst als voor het
godsdienstonderricht onmisbaar zijn, 't ge
loof naar buiten vertegenwoordigen en veel
invloed ten gunste of ten ongunste van de
Kerk uitoefenen.
De bedoeling is minder een algemeene
uiteenzetting van beginselen dan wel een
=1- k" j u Gn uiteenzetting van beginselen dan wel een
Haag als bijzonderheid, afkomstig van hem beschrijving en beoordeeling van leerzame
re e vertellen, dat dr. Bredius, verbit- ieiten uit de ervaring, waardoor een eigen
terd over de enorme bedragen, welke hij traditie bij bepaalde volken gevormd of
aan belastingen in ons land had moeten op-voorbereid zou kunnen worden.
Nummer 348,
348. Meneer Doolittie werd
allervurigst omhelsd door ko
ning Octobangi. „Gij redder van
Hippipponassi," juichte de groote
vorst, „gij groote regenwolk, gij
sproeiwagen aller landen.
En meneer Doolittie zeide be
scheiden: ,,'t Is al goed majes
teit, heusch zoo erg was het
niet.
349. Toen de vliegmachine over
de grens vloog, schoot Janus
Lijntrekker met het laatste
kruit, dat hij in een ouwe kous
bewaard had, het laatste kanon
schot af. Toen huilde hij heete
tranen, want het kanon moest
naar het museum van oude fol-
terwerktuigen. En Janus zelf
werd gepensioeneerd.
350. Toen het schot in Doolittie
gehoord werd, stoof generaal
Doovekool per rendierwagen
door alle straten en toeterde
overal uit: „Onze beschermers
komen. Steekt vlag en wimpel
uit. Alle scholen worden geslo
ten en alle werkplaatsen gaan
dicht. Het is feest; feest voor
iedereen."
351. Bij de poorten van Doo
littie werden meneer en me
vrouw deftig welkom geheeten
door burgemeester Buldog en
minister Crisislengte, want Zijne
Excellentie, de goede en alge
meen beminde Kokkie, was he
laas nog ziek en moest het bed
houden.
J Wordt vervolgd^
Nummer 349
Nummer 351,
