UTTEM
gem. buit. berichten.
Brieven uit Frankrijk.
Radio-Omroep.
r
Wat zat hij er mee doen?
De FranschDuitsche economische onderhandelingen worden krachtig
voortgezet. De Fransche Kamer verwierp het socialistische voorstel
betreffende de recruteering, waarin een diensttijd van negen maanden
was opgenomen. De uitsluiting te Keulen; 22000 arbeiders uitgesloten.
Onder de Radio-berichten: De Fransch-Duitsche economische
onderhandelingen; de overeenkomsten verlengd tot 31 Juli a.s. De sala
rissen der Belgische Ministers en Kamerleden verhoogd.
GEMENGD NIEUWS.
HET BLIKSEMGEVAAR VOOR DEN
TOERIST.
Het was wel wat verdacht.
Door den bliksem gedood.
FEUILLETON.
Toen
van de
Léon Daudet, de hoofdredacteur
Action Frangaise", het orgaan der
partij, die c.'e Fransche republiek wel weer
in een koninkrijk zou willen veranderd zien,
eenige weken geleden gearresteerd werd,
nam het Fransche volk daar al even weinig
no itie van als de pers. de „Action Fran-
gaise" zelf natuurlijk uitgezonderd. Maar
toen het hem daarna, dank zij ce geniaal
verzonren list zijner partijgenooten, gelukte
de regeering beet te nemen en te ontsnap
pen, -'as heel Parijs, misschien wel heel
Frankrijk opgetogen en leefde men algemeen
mee mei het partijtje, waarvan velen, voor
dien nauwelijks het bestaan kenden.
Is Daudet zoo populair, zoo bemind in
Frankrijk?
Zijn politieke richting wordt niet door
velen gevolgd, maar hij schrijlt schitterend
en op dat gebiec' heeft hij vele bewonde
raars, terwijl de wijze, waarop hij is opge
treden, om het mvsterie vin den dood van
zijn zoon opgehelderd te krijgen, hem vele
vrienden bezorgd heelt. Maar veler sympa
thie heeft hij weer verloren, toen men
bemerkte dat de dooc van den ongelukki-
gen Philippe Daudet geëxplodeerd werd
als propagandamiddel tegen de regeering
B' vendien was ie: Daudet zeii, die re
de regeering vrijwel noopte hem gevangen
te nemen. Zijn aagelijks"he ratikelen in de
„Action Frangaise" waren zoo fel en voor
de autoriteiten zoo belecdigend gesteld, dat
deze haast al niet anders meer konden donn
i dan hem opsluiten En »1 wint in Frankrijk
Ide overtuiging, dat de lezing van de
politie omtrent de omstandigheden, waar
onder Philippe Daudet c'en dood vond niet
in overeenstemming is met de feiten, meer
en meer veld, men h.eft toch ook wel
ingezien, dat de regeering wel gedwongen
was den Royalistenleider achter slot en
grendel te zetten
Inderdaad, de regeering is den laatsten
tijd èn door de communisten èn door de
royalisten de uitersten raken elkaar
in een vervelende positie gebracht. „Waar
om," zoo vraagt men zich in gematigde en
behoudende kringen af, loopen de commu
nisten Cachin, Doriot, C-emet, Semard e. a„
hoewel tot éevangeni*straf vero-»-deeld.
vrij rond?*) En zou het nu werkelijk wel
waar zijn, dat de slimme Fransche speurders
er maar niet in kunnen slagen hun schuil
heid in evenwicht is gebleven.
Neen, men zag het in Frankrijk wel in, dat
de regeering niet anders kon doen, dan
Daudet zijn straf laten ondergaan en waar
hij, als gezegd, door zijn dikwijls theatraal
oplreden, veler waardeering en sympathie
verloren heeft, is het dus niet uit mede
leven met den royalist, dat men zich over
zijn ontsnappen zoo vroolijk maakt. Maar.,
het gerecht, het gezag, het toppunt van
officieel gedoe, van onfeilbaarheid, is beet
genomen En dat is het, dat „men" door
alle tijden heen zoo gaarne heeft gezien en
dat men nu nog steens zoo graag ziet.
Met dit al is de positie der regeering niet
bepaald benijdenswaardig! Lafon, één der
communistische kamerleden, heeft haar
reeds geïnterpelleerd over: „Faciliteiten,
die aan zich in hechtenis bevindende per
sonen zijn verleend, om de gevangenis in
en uit te gaan." ®ok de socialist Uhry heeft
de regeering over het geval-Daudet ge
ïnterpelleerd; weer een ander kamerlid (een
communist meen ik) kreeg de lachers op
zijn hand door de opmerking, dat slechts
de buitengewone pracht en praal, waar
mede Daudet naar de gevangenis is ge
leid in den auto van den politic-prefect
nl. een dergelijke ontsnapping billijkte!
Inderdaad, het is alles al even buiten
gewoon toegegaan in deze zaakl Niet alleen
het vervoer naar de gevangenis en de ont
snapping daaruit, maar ook de inhechtenis
neming was een film waardig.
Zooals bchend '-"d léon Daudet zich
als antwoord op het bevel der regeering om
zich aan te melden, om zijn straf wegens
smaadschrift te ondergaan, in het gebouw
der „Action Francaise" verschanst.
10 Juni, 's middags één uur. had hij zich
moeten aanmelden doch reeds lang voordien
verdrong zich een groote menigte voor
het, in een vesting herschapen, redactie,
gebouw. Voor de deuren en op de trappen
stonden honderden jeugdige „Camelots du
Roy" brandend van verlangen om den strijd
tegen de belagers van hun leider te begin
nen. Prikkeldraadversperringen en derge
lijke, aan oorlog en slagvelden herinnerende
zaken, werden aangebracht en het was te
voorzien, dat dt minste onvoorzichtigheid
van regeeringszijde voldoende zou zijn om
„het spelletje", zooals het luchthartige
Parijs het nog steeds beschouwde, in een
plaatsen op te speren, terwijl bijv. (Vernet,1 bloedbad te veranderen. Maar., eere, wien
het communistisch gemeenteraadslid, zich eeTe toekomt De regeering pakte de zaak
heel gemoedelijk door een burgerjournaiist zeer tactisch aan. door dien eersten dag
heeft laten interviewen? Zou dat nu althans geen geweld te gebruiken, aldus den
allemaal wel waar zijn of.... is de regee.neethoofdigen Royalisten den tijd latend, wat
ring misschien wat huiverig voor de ge- bedaar Jheid te komen,
volgen, die deze arrestaties met zich kun- n volgenden dag echter werden de
nen brengen?" zaken krachtig aangepakt en een groote
En ondertusschen ging Daudet voort de
regeering te beleedigen en belachelijk te
maken. Uitdrukkingen als: „Regime van
moordenaars", .,Als rechters vermomde
politiemacht was reeds vroeg op de been,
om de arrestatie, het zij goed- hetzij kwaad
schiks uit te voeren.
Het gebouw werd geheel omsingeld, brand-
knechts", „Een veroordeelde die elke week sP"ben en ladders werden opgesteld en on-
zijn oneerlijke rechters bij den kraag pakt, j £ft™'feld z°u het oogenblik ce
onder de meest kalme straffeloosheid", str"d °»l.brand zijn had met de prefect
„Waar zijn je cipiers, O democratie?" kan' van Pol'tie, voor hl, tot den aanval het
men in ieder nummer der „Action Francaise" Daudet toegesproken en hem
lezen en 't was dan ook te begrijpen, dat de ")ndult geraagd, of hi, zou toestaan, dat er
regeering, toen de veroordeeiing onherroe
pelijk geworden was, met cp ten uitvoer
legging er van niet langer heeft durven en
willen wachten. Niet heeft durven wachten,
omdat, naar de andere bladen reeds be
gonnen met verschillende uitingen van Léon
Daudet in de „Action FranQaise" te citeë-
ren, de toestand iederen dag lachwekken
der werd "en een toestand, die de spotlust
van het volk opwekt, is een, voor een
regeering zeer gevaarlijke) en niet heeft
willen wachten, doordat, door de arrestatie
vap Semard, den secretaris-generaal der
communistische partij, die, den dag, dat hij
uit Moskou terugkeerde, is gearresteerd,
om de acht maanden gevangenisstraf te
ondergaan
Fransch bloed vergoten zou worden.
Daudet hield daarop een lange rede:
„Hoewel ik bereid ben, zei hij o.a., voor
de nagedachtenis van mijn zoon te sterven
en mijn strijdkrachten voldoende zijn om de
politie te weerstaan, wensch ik niet, dat er
door mijn schuin' bloed zal vloeien. Ik geef
mij over voor Frankrijk en voor de nage
dachtenis van mijn zoon." Hij bedong voor
zijn garnizoen den vrijen uittocht en be
sloot zijn toespraak met een „Vive la
France":
Hiermede zou dé zaak afgedaan zijn ge
weest. .indien dit alles zich niet in Frank
rijk hadn'e afgespeeld Frankrijk, het land
der geniale vindingen en., geniale fouten..
waartoe hij, wegens het aan. t
zetten tot ongehoorzaamheid van militairen,! Na het afzenden van dezen brief heb-
veroorc'eeld was, de schaal der gerechtig- ben de comunisten zich vrijwillig aange.
meld. Redactie.
De Driemogendheden
Conferentie.
Op enkele punten van technischen aard
en van betrekkelijk ondergeschikte beteeke-
nis is men het te Genève eens geworden,
maar ten aanzien van geen enkele scheeps-
klasse is men omtrent de hoofdzaken eener
Uit den gang van zaken te Genève blijkt
dat, anders dan men mocht verwachten
deze conferentie al heel slecht is voorbereid
Men heeft zich van te voren niet met el
kander verstaan en zoo botsen de uit de
verschillende nationale belangen en natio
nale aspiratien voortvloeiende tegenstel-
beperking tot overeenstemming gekomenti lingen ter conferentie tegen elkaar.
Het ernstigste verschil van meening geldt' De aldus ontstane crisis, is gelijk gezegd,
den kruisers, waaromtrent er een volkomenvoornamelijk een gevolg van de meenings-
tegenstelling is tusschen het Britsche enverschillen tusschen de Vereenigde Staten
het Amerikaansche standpunt. J en Groot-Britannie over de regeling van
Japan, dat maar liefst den status quo zou! den kruiseraanbouw. Ten aanzien van de
willen handhaven, neemt daarbij een bij-kruisers wenschen de Amerikanen een rege-
zondere positie in. Het kijkt de kat uit den ling daarbij uitgaande van de stelling,
boom en laat de beide andere deelnemers dat de Vereenigde Staten maritiem even
aan de conferentie onderling vechten zon- sterk behooren te zijn als Engeland waar
der partij te kiezen. bij zij hun eigen kruisersvloot lichtelijk
zouden kunnen versterken, maar waarbij
Engeland verplicht zou zijn in een aanzien
lijke beperking van de thans bestaande
kruisersterkte toe te stemmen.
Neen, zegt nu de vertegenwoordiger van
de Britsche regeering, dat is onmogelijk.
Engelands belangen eischen nu eenmaal een
stérke kruisersvloot. Wat Engeland thans
aan kruisers bezit is eigenlijk al onvoldoende
en dus zouden de Britten die met het oog
op hun over heel de wereld verspreide
belangen graag veel schepen willen hebben
en daarom gaarne bereid zijn de grootte
hunner kruisers te beperken het maxi
mum hunner kruisertonnage gaarne nog
willen vergrooten.
Dat zou dan echter beteekenen, dat- de
Amerikanen, die met de Britten gelijk willen
blijven, nog meer zouden moeten bijbouwen
aan kruisers, dan ze alreeds bezitten. En de
bewapeningsbeperking zou dus feitelijk neer
komen op een bewapeningsvermeerdering.
Hetgeen al een zeer merkwaardig resultaat
zou zijn van een conferentie, die tot bewape
ningsvermindering en bezuiniging op dé
maritieme bewapening was bijeengeroepen.
Het heet nu dat men van weerskanten wel
iets wil toegeven, dat Engeland zijn cijfers
wat wil verlagen, Amerika de zijne iets wil
verhoogen en met aldus te loven en te
bieden zou men het ten slotte eens kunnen
worden.
Ook hier geldt, dat ieder wel gaarne
bewapeningsbeperking wilbij anderen.
i
De Engelsche supertax.
Winston Churchill, de kanselier van de
Schatkist, heeft bij het Lagerhuis een wets
voorstel ingediend, dat bij een deel der con
servatieven groote ontstemming en openlijk
verzet heeft uitgelokt. Het Lagerhuis heeft
in 1922 een wetsvoorstel van Sir Robert Flor-
ne, den toenmaligen kanselier van de Schat
kist, aangenomen, dat bepalingen behelsde,
die naamlooze vennootschappen aan een su
pertax onderwierpen. Door handige manipu
laties hebben van de maatschappijen, op wie
de bepalingen van toepassing waren, velen er
zich aan onttrokken. Winton Churchill nu
heeft een wetsontwerp ingediend, waarbij de
ze manipulaties worden geneutraliseerd en
waardoor 35.000 nieuwe vennootschappen on
der de wet zouden vallen. Hij heeft met ver
scheiden voorbeelden de urgentie van het
wetsontwerp trachten aan te toonen en be
toogd, dat, indien aan de gesignaleerde prac-
tijken geen eind werd gemaakt, hij een ver
hooging van de inkomsten belasting zou moe
ten overwegen.
Bij de socialisten is het wetsontwerp in
goede aarde gevallen, zij juichten Churchill
toe, toen hij zijn voorstellen Maandagavond
in het Lagerhuis uiteenzette, doch een deel
der Conservatieven bleek er zeer vijandig te
genover te staan. De conservatieven, die zich
tegen het wetsontwerp verklaarden, zeiden
daarvan een groote belemmering voor ver
schillende takken van bedrijf te vreezen. Sir
Henry Buckingham, die namens een groote
groep conservatieve Lagerhmsleden het woord
voerde, trachtte den kanselier der Schatkist
té bewegen, zijn plannen te wijzigen en ver-*1
klaarde, dat, indien ij ze doordreef, het wets
ontwerp alleen wet werd met hulp der opposi
tie. Winston Churchill wilde daarvan echter
niets weten en wees een door het conservatie
ve Lagerhuislid Dennis Herbert gedaan voor
stel om de uitvoering van zijn plannen tot het
volgende jaar uit te stellen, als wanneer leden
van de conservatieve partij een gel e:l ander,
volgende jaar uit te stellen, als wanneer leden
van de conservatieve partij een geheel ander,
doeltreffender voorstel zouden doen, af. Sir
Robert Home tenslotte noemde Churchill's
voorstel een ongepaste uitbieiding van de be
voegdheden, aan de schatkist verleend, van
de reeds bovengenoemde wet van 1922 en
verklaarde met nadruk, dat bij tegen de re
geering zou stemmen, indien de minister bij
zijn voorstel bleef.
Na overleg tusschen de whips en de voor
naamste leden der conservatieve oppositie
verklaarde Churchill tenslotte, dat hij bereid
was de beginselen te aanvaarden van een reeks
amendementen, die de maatschappijen zou
den beschermen, die te goedertrouw winsten
in hun reservefondsen stortten.
De Fransch-Duitsche
econ. onderhandelingen.
De Fransch-Duitsche economische onder
handelingen worden krachtig voortgezet.
Ten aanzien van het regime voor het
Saargebied schijnt reeds overeenstemming
te zijn bereikt.
Nog wordt gemeld, dat de overeenkomst
over de douanetarieven in het Saargebied
gesloten is voor den tijd van een maand met
terugwerkende kracht tot 1 Juli. De overeen
komst loopt op 31 Juli teneinde, doch vol
gens de „Petit Parisien" wordt zij, indien
een der partijen haar niet opzegt, steeds
automatisch met een maand verlengd. De
overeenkomst is ter teekening aan Briand
gezonden. Heden zal de onderteekening
plaats hebben.
De „Echo de Paris" meldt, dat de beide
delegaties hopen nog deze week tot overeen
stemming te komen omtrent een voorloopig
handelsverdrag.
De politieke gevangenen.
Een telegram meldt, dat niet alleen de
interpellatie der rechterzijde nopens de
arrestatie van Daudet, Pujo en mevr. Mon-
tard voor onbepaalden tijd is uitgesteld,
maar ook die van Cachin betreffende de
zaak van gijn communi .tische makkers, die
tegelijk met hem zijn gearresteerd.
De recruteeringswet.
De Fransche Kamer heeft bij de behan
deling van het wetsontwerp op de recru
teering met 431 tegen 1T0 stemmen het socia
listische tegenontwerp verworpen, waarbij
een diensttijd van' negen maanden wordt
ingesteld.
De burgeroorlog in China.
De Nationalistische troepen rukken thans
aan op Kaowi, op een afstand van 50 mijl
van Tsingtao, in de provincie Sjantoeng.
De Japanners in Sjan
toeng.
Nog twee duizend man troepen kregen
last om van Dairen naar Tsingtao te ver
trekken tot het vervangen van de troepen,
die zich daar reeds bevinden en order hebben
gekregen naar Tsinanfoe en andere punten
langs den spoorweg in Sjantoeng te ver
trekken.
Ook zijn honderd militaire spoorweg
arbeiders en telegrafisten uit Japan naar
Tsingtao gezonden. Men verneemt dat de
regeering bereid is om zoo nocdig nog andere
troepen met hetzelfde doel naar Tsingtao
te zenden.
Nationalisten en com
munisten.
Voordat Linde, de Russische consul-gene
raal, naar Rusland vertrok, zette Woe, de
nationalistische Minister van Buitenlandsche
Zaken, hem uiteen, dat de beweging tot
zuivering van de Koeomintang noodig was
geworden doordat de Chineesche commu
nistische partij den vooruitgang tegenhield
en het bestaan der revolutie bedreigde,
waardoor zij de nationalistische regeering
dwong om het communisme te onderdruk
ken. Woe gaf Linde de verzekering, dat de
anti-communistische beweging niet gericht
was tegen de regeering van Moskou en
verklaarde dat steeds de mogelijkheid be
stond voor een entente tusschen China en de
Russische radenregeering.
De drie vertegenwoordigers van de Inter
nationale Handelsconferentie in Stockholm.
Bovgn: De Berlijnsche voorzitter van de
Kamer van Handel, von Mendelsohn.
Beneden links: Owen Young, hoofd van
de öefteral Electric en voorzitter van de
Amerikaansche Kamer van Handel; een ac
tief medelid van het Dawes-Comité,
Beneden rechts: De Stichter van de In
ternationale Kamer van Handel, de Italiaan-
sche Industrieel Pirelli.
de UITSLUITING TE KEULEN.
In de metaalindustrie te Keulen is gisteren
morgen de uitsluiting begonnen. Van de 178
fabrieken met meer dan tien arbeiders zijn
er 120 bij de werkgeversvereniging aangeslo
ten. Op al deze fabrieken is de uitsluiting
gisterenmorgen ingegaan. 22.000 arbeiders
zijn bij de uitsluiting betrokken.
PATRIOTTEN EN COMMUNISTEN.
De „Echo de Paris" meldt, dat een hon
derdtal industrieelen, die te Puteaux bijeen
waren tot het aanhooren van een uiteenzetting
door een propagandist van de patriottische
jeugdbeweging, aangevallen werden door 200
communisten. Zeven patriotten werden ge
wond, waarvan drie ernstig.
HET HONGAARSCH-TSJECHO-SLO-
WAKIJSCH HANDELSVERDRAG.
De zitting van het Hongaarsch Hoogerhuis
is gesloten, Vóór de sluiting werd de ratifica
tie goedgekeurd van het handelsverdrag met
Tsjecho-Slowakije. alsmede het ontwerp in
zake verplichte verzekering tegen ongeva len
en ziékten.
SACCO EN VANZETTI.
Een met geweren gewapende politioneele
motorbrigade beschermde te Mexico den
consul-£eneraa! der Vereenigde Staten en
joeg 2000 communisten uiteen, die een po
ging deden on te cr.anife teeren ten gunste
van S3cc° en Vanzetti.
Hoe beveiligt men zich het best
We worden de laatste weken niet gespaard
van betrekkelijk zware onweders. En wanneer
we dan thuis zijn, gevoelen we ons vrij veilig,
vooral in de steden en dichter bebouwde dor
pen, omdat het gevaar van het z. g. inslaan
van den bliksem gelukkig uitzondering is. In
de steden vooral is het gevaar tot een mini
mum beperkt, al kan het zelfs ook daar nog
wel gebeuren, zooals eenige weken geleden
het treffen in Amsterdam heeft bewezen.
Maar anders wordt de zaak, wanneer we
ons tijdens een onweer buiten, in het open
veld bevinden.
D, n zijn we in zekeren zin allen toerist. De
een gaat wandelen, de tweede gaat per fiets,
een derde per auto, een vierde met een ander
vervoermiddel, maar wc zijn allemaal op toer,
we zijn allemaal een soort toerist. Wanneer er
gesproken of geschreven wordt van toerist,
dan zien we zoo vlug in onze verheel ing een
bergbeklimmer, die daar in Zwitserland pro
beert het topje van een berg te bereiken, en
we vergeten, dat een ieder, die zich in het
vrije open veld bevindt, evengoed een toerist
is.
En waar we nu, zooals gezegd, dezen zomer
nog al veel onweer en bliksem beleven, en
waar bovendien straks, als 't weer misschien
iets gunstiger wordt, duizenden en duizenden
weer toerist zullen zijn is het wel nuttig
hier een paar wenken te 1 ten velgen, die we
in een der oudere nummers van „De Kam
pioen" aantroffen.
De kans, zoo lezen we daar, om in het open
veld door den bliksem te worden getroffen,
is niet bizonder groot, maar wel betrekkelijk.
Van de ruim 30 personen, die jaarlijks hier te
lande door den bliksem worden getroffen,
zal ongeveer drie-vierde zich buiten hebben
bevonden, terwijl bij onweer toch verreweg
het grootste deel der bevolking binnenshuis
is.
Deze verhoogde trefkans berust hierop, dat
personen in het open veld het hoogste punt
van hun onmiddellijke omgeving vormen.
Voor den wielrijder wordt het gevaar ver
hoogd, omdat metalen voorwerper van eenigs
zins groote afmetingen gemakkelijk doo:
den bliksem worden getroffen. De trefkans
voor het rijwiel neemt toe, zoodra de
banden en de bodem door regen bevochtigd
zijn, maar dan begint tevens het rijwiel
eenigszins als bliksemafleider te werken en
wordt de kans kleiner, dat bij het treffen
door den berijder ernstig letsel wordt onder
vonden. Ook is in het algemeen de ksns op
inslag het grootst, voordat de slagregen is
begonnen. In alle opzichten is dus het ge
vaar voor den wielrijder het grootst vlak
voor het overtrekken der bui.
Bij wenken voor een gedragslijn bij nade
rend onweer moet nu onderscheiden wor
den tusschen het warmte-onweer van den
vollen zomer, dat lang op eenzelfde plaats
blijft hangen, zonder duidelijke verplaatsing
en de storm- en buiten-onweaers, die snel
overtrekken kort duren en zich in een be
paalde richting bewegen.
De eerste soort kondigt zich, voer wie
eenigszins op het weer let, reeds lang van
te voren aan door de hoog opgestapelde don
derkoppen en het geleidelijk betrekken der
lucht. De wielrijder zal bijna steeds den tijd
hebben, nog vóór de buit losbarst, een schuil
plaats te vinden.
Overvallen zal eerder plaats kunnen vin
den bij de in een bepaalde richting trekkende
buien. De snelheid daarbij loopt zeer sterk
uiteen; meestal ligt zij tusschen de 15 en 50
K.M. per uur.
Trekt de bui langzaam en in eenzelfde
richting als waarin de wielrijder zich be
weegt, wat rnen aan de lucht kan zien, waar
de bui een duidelijk front vertoond, dan kan
hij door het tellen van de seconden.tusschen
bliksem en donder trachten den afstand vast
te stellen (elke drie tellen is één K.M.) en
nagaan of hij de bui kan vóórblijven tot de
naaste schuilplaats.
Trekt de bui snel den wielrijder tegemoet
of dwars, dan zal meestal geen schuilplaats
(liefst hard gedekt huis met bliksemafleider
of metalen goten) te bereiken zijn. Is dan
de weg geheel open, dan kan men het ge
vaar alleen verminderen, door het rijwiel
plat neer te leggen en zelf, op behoorlijken
afstand van het rijwiel, alle metaaldraden
enz. onder de regencape of jas, eveneens
plat op den grond te gaan liggen, voor de
bui te dicht bij is.
Zijn er boomen langs den weg, dan make
men onderscheid tusschen eiken, populie
ren, wilgen en iepen, die vaak getroffen wor
den, en kastanje anderzijds, die weinig ge
troffen worden. Onder de laatste kan men
tamelijk veilig schuilen, mits men het rijwil
onder een anderen boom plaatst dan dien,
waaronder men schuilt.
De eerstgenoemde boomsoorten gebruike
men liever als bliksem-afleider, d.w.z. men
houde het midden van den weg; zoodra het
dan flink regent, is er uiterst weinig kans,
dat men, zelfs rijdende getroffen zal wor
den. Vóór den regen is de trefkans grooter,
maar toch veel geringer dan in het open
veld, zoodat gaan liggen overbodig schijnt
en afstappen en het rijwiel op eenigen af
stand plaatsen reeds een zeer groote veilig
heid geeft.
Het gevaar voor bliksem-inslag in tenten
onder hooge dennen is niet groot, tenzij er
metaalmassa's van belang aanwezig zijn,
ledikanten bijvoorbeeld.
In ons land zijn betrekkelijk weinig ge
vallen van dennen bekend in het buitenland
veel meer, waarschijnlijk omdat daar de
dennen veel hooger zijn en op bergen voor
komen. In ieder geval zijn de dennen hier te
l.-.nde minder aan bliksem-inslag onderhe
vig dan eiken, maar méér dan beuken.
Staan de hooge dennen eenigszins geïso
leerd of vormen zij de hoogste punten uit de
omgeving, dan is er gevaar voor in: 1-g en
moet men toezien, dat de bliksem niet naar
den inhoud der tenten kan overslaan.
Aannemend, dat er geen metalen slagen
of buizen voor de tentconstructie dienen,
maar dat hoofdzakelijk hout, zeildoek en
touw heeft gediend, is een eenvoudige be
veiliging te verkrijgen door aan de nok van
de tent een flink verzink ijzerdraad te span-
VRIJDAG 8 JULI.
HILVERSUM, 1050 M. 12.00 Politieber. 12.35—2.0o,
Lunchmuziek door het Lunchtrio A. v. Leeuwen cello
D. Groeneveld viool, P. Jochemse piano. 4.30—6.15
Concert door het A .N.R.O.-orkest o.l.v. Nico Treep.
Jan Couvée piano. 6.156.45 Engelsche les voor be
ginners. 6.157.15 Engelsche les voor iets gevorderden.
7.157.45 Lezing vanwege het Onderwijsfonds voor de
binnenvaart, door den heer Th. L. Mellema, Insp. v. d.
Scheepvaart te Groningen, over Vakexamens in de
Binnenvaart, de beteekenis en het nut. 7.45 Politieber.
8.15 Kurhaus-Symphonieconcert. Het Residentie-orkest
0.1.v. Prof. Georg Schneevoigt. 10.15 Nieuw ber. 10.30
Radio-tooneel, o.l.v. Ed. W. de Elaauw. „„Een jeugd
herinnering, voor te dragen door Lena Kley en Ed.
Blauw „zoo won ik een vrouw," blijspel in 1 be
drijf naar het Engelsch door T. H L. Personen Theo
dora Maisey, jonge weduwe Marie Meunier, Nagtegaal.
Sally Goody, haar kamenier Lena Kley. Kapitein Da-
riny Ed. W. de Blauw.
BAVENTRY, ifioo M. 11.20 Het Daventry-kwartet en
solisten (sooraan, bariton piano). 12.50 Orgelconcert.
1.zo—2.20 Örkesiconcert. 3.15 Voorlezing. 3.20 Lezing:
Parliamentary officials and incidents. 3.50 Lezing
Let s go round the world. 4.10 Concert. 1. Cooper so
praan, E. Nichol tenor, A. Hamaton piano, F. Kelsey
bariton. 5.20 Lezing A central African native story
5.35 Kinderuurtje, 6.20 Orkestconcert. 6.50 Tijds. weërb.
nieuws. 7.05 Orkestconcert. 7.20 B.B.C. muziekcritiek.
7.3|Bbe sonates van Beethoven. 7.45 Lez ng The open
window. 8.05 Het Chenil kamer-orkest. R. Clayson,
tenor. 9.20 Weerber. nieuws. 9.40 Causerie. 9.55 Con
cert muziek comedies orkest, S. Grancille bariton, M.
Dansmuziek.
PARIJS „RADIO-PARIS'.', 1750 M. 10.50-7-11.20 Con
cert. 12.502.10 Orkestconcert. 5.055.55 Declamaties
piano- en vioolmuziek. 9.0511.00 Concert Orkest. M
Drain, humorist.
LANGENBERG 469 M. DORTMUND 283 M., MUN
STER 242 M. 1.252.50 Orkestconcert. 5.50—6.50 Or
kestconcert. Orkest en solisten (sopraan, viool). 8.20
„Der Biberpelz", comedie van G. Hauptm.ann. 10.35
Wielerwedstrijden. Daarna tot 12.20 Dansmuziek.
KONIGSWUSTERHAUSEN, 1250 M. en BERLIJN
484 en 566 M. 3.208.05 Lezingen en lessen. 8.50 Concert.
Orkest en Maria Müller, sopraan. 10.5011.50 Concert.
Pref. Fahrbach, Ehrr.ki von Villa d'Este's orkest. M.
Danzi, banjo. Prof. Matheisl, piano. Prof. Ehmki, viool.
HAMBURG, 394.7 M. 5.20 Operettemuziek. Het Norag-
orkest. 6.20 Orkestconcert. 67.20 Populair concert.
8.20 „Da drauszen vor dem Tore". Daarna orkestcon-
ccrt in Söllners Guten Stuben".
BRUSSEL, 509. M. 5.206.20 Orkest concert. 8.20 Or
kestconcert. Mile. Godaert, zang. 9.00 Gramofoonmu-
Ziek (opera). Daarna tot 10.20 Concert Vlaamsche litarat.
nen, die aan weerszijden een goede ar rdver
binding heeft.
Ligt het terrein hoog, zoodat grondwater
niet te bereiken is, dan is het 't best een
flink stuk draadnet onder den grond te be
graven en daaraan den afleidenden draad te
bevestigen.
Mochten er veel ijzeren ledikanten in de
tenten str.r.n, dan vermindert men het ge
vaar voor inslaan van den bliksem zeer veel
door de ledikanten onderling met den aflei
der te verbinden door over den grond (des
noods grootendeels onder den grond) loo
penden ijzerdraad.
Het gevaar van zeilen bij onweer ligt veel
meer in de kans op omslaan of verspelen
van het tuig door de plotselinge rukwinden
die het eigenlijke onweer inleiden, drn in de
kans op blikseminslag die blijkens de erva
ring zeer gering is. Den zeiler, die een bui
ziet naderen, zij daarom geraden niet den
mast te strijken, maar zich tc bepalen tot de
veiligheidsmaatregelen, die bij opkomenden
storm of naderend onweer vereischt worden,
waardoor wellicht de bui nog te ontloopen
is. Afdoende is het strijken van den mast
niet, op het water blijft het vaartuig het
hóógste punt der omgeving en de mast is
gemakkelijk tot bliksemafleider in te richt
ten, door met de vlaggelijn een metalen
spits, (z.g. donderpen) omhoog te hijschen,
die boven den mast uitsteekt, verbonden aan
een kabeltje van gevlochten koperdraad,
dat men buiten boord in het water hangt.
Hierbij is gedacht aan een houten mast;
is de mast van staal, dan is het voldoende
er voor te zorgen, dat hij in geleidend ver
band met het water gebracht wordt, wat,
zoo noodig, met een dergelijk koperen ka
beltje kan geschieden. Het eenige, waarop
men daarbij te letten heeft is, dat er geen
windingen, losse slagen of kronkels in den
kabel zijn en hij in eén vloeiende bocht van
den mast tot het water loopt. Mocht om an
dere redenen (storm-onweders) de mast
toch gestreken moeten worden, dan zorgt
men, dat de spits weer boven den mast uit
stekend bevestigd kan worden en geldt ove
rigens hetzelfde.
Voor een toerist, die in het gebergte door
onweer wordt overvallen is het gevaar groo
ter, naarmate hij zich op 'n meer geëxpo
seerd punt, een rotspunt bijv., bevindt. De
groote ontladingen gaan toch vande wolke
naar een of ander lager gelegen aardgedeelte*
Maar 'n kleine zij-ontlading kan och vcor
een toerist noodlottig worden en juist deze
kiest haar weg bij voorkren langs metale-
voorwerpen, vooral puntige. De picket lu
vert dus ongetwijfeld gevaar op; verbergen
onder de kleeding zou het gevaar nog ver-
grootzn. Kan het voorwerp niet in een spleet
of onder een overhellend blok geborgen
worden, en is het op den terugtocht onmis
baar, dan zou men het zoolang aan een touw
van 10 meter kunnen laten afzakken.
Overigens trachtte men te vermijden, dat
tnen zelf boven de naaste omgeving uitsteekt.
De beste schuilplaats is onder een overhel
lenden rotswand, die niet of weinig door re
gen wordt bevochtigd, omdat alle natte hel
lingen als bliksemafleider werken.
Kort geleden brak te Rotterdam des
nachts brand uit in een winkel van Gelder-
sche waren aan de Hoogstraat, De brandweer
die zeer spoedig ter plaatse was, ontdekte
dat er zich verdachte omstandigheden voor
deden, De brand woedde op 4 verschillende
plaatsen tegelijkertijd en in de keuken werd
een in petroleum gedrenkt papier gevonden.
Bovendien had de bewoner gezorgd, dat hij
zijn vrouw en zijn zoon niet in de woning
aanwezig waren. De verzekering zoo bleek
later, was aan den hoogen kant,
De winkelier die schuld erkend heeft, is
nu in het Huis van Bewaring ingesloten.
Dezer dagen, toen enkele landarbeiders te
Woubruggo in 'n schuurtje schuilden voor
een onweersbui, sloeg de bliksem in. Een der
arbeiders werd gedood de anderen bleven
ongedeerd.
Vrij bewerkt naar BULWER LYTTÓN'S
„What will he do with
door ]OS. P. H. HAMERS.
it"
105
Jasper was reeds en weinig bekomen van
den eersten aanval van boosheid en teleur
stelling, en met een vlugheid, die zijn ver
stand soms aanwaaide dat bijna altijd onbe
vattelijk was, wanneer er iets eerlijks te be
grijpen viel, raadde hij direct dat zijn echte
naam Losely iets waard was. Hij dacht er
niet aan, dien weder aan te nemen, maar
hij had er recht op en hij wenschte daaruit
zooveel mogelijk munt te slaan.
Scherp viel hij daarom tegen den heer
Gotobed uil:
„Ik zal mijn familienaam weer aannemen
zoodra ik verkies. Als de heer Darrell z n
dochter gaarne mevrouw Losely wil hooren
noemen, of al het kwaadaardig gebabbel wil
hooren, dat het ongelukkig rechtsgeding te
gen mijn vader mocht uitlokken, dan moet
hij mij als een gunst verzoeken, den naam te
dragen, die ik tijdelijk heb aangenomen, een
naam die al mijn familie is, mijnheer.
Er is een Losely met een Hammond ge
trouwd, vele jaren geleden. Gij kunt hel in
de geslachtslijst van den adel zien. Mijn
grootvader, Sir Julian, mijnheer was geen
windbuil van een procureur, maar een baro
net van goede geboorte, en mijn vader
mijnheer hier beefde Jasper's stem
„mijn vader", herhaalde hij woedend met
z'n gebalde vuist op tafel slaande „was een
fatsoenlijk man van topc tot teen, en ik zal
iedereen het raam uitsmijten, die met één
enkel woord het tegendeel beweert."
„Aiijnheer zei de heer Gotobed „terwijl
hij naar de bel ging, „alles wel beschouwd,
geloof ik dat het beter zou zijn, als ik met
uw zaakwaarnemer sprak."
Jaspers drift bekoelde een weinig bij die
duidelijk woorden en met een veroirtschul-
diging verzocht hij te mogen weten, wat de
heer Gotobed had voor te stellen, Het einde
van de zaak was, dat er een contract werd
opgemaakt, waardoor de som van 10,000
pond onvervreemdbaar op Mathilda en de
kinderen uit haar huwelijk met Jasper
werd vastgesteld. In geval hij haar over
leefde, was de rente voor hem zoo lang hij
leefde; in geval zij kinderloos stierf, zou het
kapitaal na den dood van den her Darrell
aan Jaspr vervallen. Intusschen wilde Dar
rell 5CO pond s jaars betalen als rente van
de 10.00O p. aan Jasper Hammond of order
op voorwaard dat Jasper en zijn vrouw bij
eikander blijven en zich in 't buitnland ves
tigden. Volgens een mondelinge overeen
komst, werden aan deze som nog 200 pond
s jaars toegevoegd, die Darrell kon inhou
den, als hij wilde. Hierin lag duideS!jk het
volgende voor Jasper opgesloten: Zoolang
de heer Hammond zijn geheim bewaart en
zoolang hij nalaat direct of indirect, hem aan
wien hij deze som te danken heeft, lastig te
vallen, of zich hetzij schriftelijk of monde
ling tot hem te wenden.
Over 't geheel waren de voorwaarden voor
Jasper vrij gunstig. Hij kwam in het bezit
van een veel grooter inkomen dan waarop hl;
ooit had kunnen hopen, een inkomen dat
bij verstandig overleg groot' genoeg was om
alle gemakken des levens en zelfs een zekere
weelde te verschaffen aan een jong gehuwd
paar.
ACHTSTE HOOFDSTUK.
Mathilde schreef niet meer aan haar vader.
Maar eenige maanden later ontving Darrell
een keurig gesteld Fransch briefje, waar
van de schrijfster zich bekend maakte als
een Fransche dame, die nog zeer onlangs
mevrouw Hammond ontmoet had Deze dame
was voor enkele dagen te Londen en had
hem iets mee te deelen van zoo'n groot
gewicht, dat zij de vrijheid nam, hem te
verzoeken, haar met een bezoek te vereeren
Na eenige aarzeling begaf Darrell zich mar
haar woning. Ofschoon Mathilde zijn vader
lijke liefde niét meer waardig was zoo
kon hij niet zonder angst aan haar toekom
stig lot denken. Misschien behandelde Jas
per haar slecht. Ofschoon Darrell niet dén
geringsten stap zou willen doen, om haar
van den echtgenoot, dien zij zich zelf geko
zen had te scheiden, zou het hem toch hei
melijk een gevoel van verlichting en gerust
stelling hebben gegeven, als zij er uit zich
zelve aan gedacht had, haar lot te scheiden
van dat van een man, wiens langzame zede
lijke en Vcbamelijke ondergang hij met
scherpen blik voorzag. Vermoedens, dat hem
misschien een of ander mededeeling zou ge
daan W°FC eP: waarcp hij kon antwoorden,
dat, als Mat..ilde genoodzaakt was haar man
te verlaten; het haar nooit aan de woning en
het inkomen eener fatsoenlijke vrouw zou
ontbreken, gjnfj yj
naar het aanzienlijke
huis in_,J?eiJ stille straal, waar de Fransche
dame tijdelijk haar intrek had genomen. Een
lange, "c"ass®ur", in prachtlivrei, opende de
deur. Een page leidde hem de gezelschaps
zaal binnen. Hier trad een nog jeugdige
dam op hem toe, die al de bevalligheid
eener rarissiene in haar manieren in zeer
beschaaide taal eenige excuses maakte en
hem daarna een brief toonde dien zij van
Mathilde ontvangen had, vol kinderlijke be
tuiging®11 van berouw en van een groot ver
langen naar de vergiffenis van haar vader.
Maar verre van zich over Jasper te be
klagen ot het denkbeeld aan te roeren om
haar echtgenoot te verlaten, schreef zij, da',
haar huwelijk volmaakt gelukkig zou zijn
als de berinnering aan een geliefden vader
haar oje* voortdurend bijbleef. Al wat er aan
pathetisch gevoel in den brief ontbrak, vul
de de Fransche dame zóó passend aan met
het verhaal over kleine, treffende blijk in
van Mathilde s wroeging dat Darrell's ge
moed er door verzacht yrerd.
Hij vertrok echter zonder veel te zeggen
met het plan om niet terug te komen. Maar
er kwam weer een briefje. De Fransche dame
had een brief van een wederzijdsche vrien.
din ontvangen. „Mathilde" schreef deze
„was gevaarlijk ziek." Daarop ging hij weer
naar 't aanzienlijke huis en de dame scheen
zóó ontsteld te zijn dcor de tijding die zij had
ontvangen en toch zóó bevreesd het ge
vaar te vergrooten en hem noodeloos te
verontrusten, dat Darrell vermoedde, dat
zijn dochter werkelijk op sterven lag en in
zenuwachtigen angst het volgende bericht
afwachtte. Zóó volgden drie of vier bezoe
ken noodzakelijk op het eerste. Daarna brak
Darrell plotseling de kennismaking ai en
niets kon hem bewegen zijn bezoek te herha
len. Niet dat hij zelfs een oogenblik ver
moedde, dat de dame, die zoo bevallig wist
te spreken en die zulke fijne manieren had,
iemand anders kon zijn dan de barones waar
voor zij zich uitgegeven had, maar omdat de
bekoorlijke „Parisinne", bij zijn laatste be
zoek, Mathilde's gevaarlijke ziekte een wei
nig scheen te vergeten door een wel nog niet
vrijpostige, maar toch behaagzieke begeerte
om zijn aandacht op haar zelf te vestigen,
en orridat hij op het oogenblik dat zij dit
deed, een tegenzin tegen haar opvatte, die
hij bij zijn vorige bezoeken niet had gehad.
Bovendien, zoo dacht hij, de barones be
droog hem niet misschien opzettelijk, maar
Mathilde kon de barones opzettelijk bedrie
gen. Hij antwoordde dus op het volgende
briefje hem door de vreemde schrijfster ge
zonden, slechts met een koele verontschuldi
ging, waarbij hij beleefd te kennen gaf, dat
familiezaken slechts tot wederzijdsch genoe
gen konden behandeld worden in een fami
lieraad.
Darrell hoorde niets meer van z'n dochter,
totdat hij lang daarna bericht ontving van
haren dood. Zij was gestorven kort na de
geboorte eener dochter. Die tijding werd
hem meegedeeld, toen zijn gemoed om ande
re oorzaken geheel ontstemd en diep be
droefd was. Zij schokte hem meer dan zij,
eenige maanden vroeger zou gedaan heb
ben. Als men op dat oogenblik Mathilde's
kind tot hem gebracht had, zou hijf't dan
aangenomen hebben? Zij hij dan vergeten
hebben, dat het de kleindochter was van een
veroordeeldnn dief? Wie zal het zeggen?
Maar zijn trots werd niet op de proef gesteld
Op zekeren dag ontving hij een paket van
den heer Gotobed waarin de formeele ver
klaring van den dood zijner kleindochter.
Het certificaat was hem ter hand gesteld
door Jasper, die om deze reden naar Lon
den was gekomen en tevens om een finan
cieel voorstel te doen.
Bij den dood van Mathilde en haar eenig
kind kwam de som van 10.000 pond geheel
aan Jasper ingeval van Darrell's overlijden.
(Wordt vervolgd.)
